μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Χαίρεται και καλό χειμώνα. Θυμάμαι ότι η μητέρα μου από πολύ μικρή ηλικία μας έλεγε "φρόνιμα παιδί μου". Δεν είναι στον χαρακτήρα της να μιλάει πολύ και μέσα σε λίγες λέξεις συγκέντρωνε το νόημα της συμπεριφοράς μας. Έτσι όταν έφτασε ο καιρός που πήγαμε σχολείο θυμόμουν συνεχώς αυτή την μικρή φράση και προσπαθούσα να ξεδιαλύνω τι θα έπρεπε να κάνω ανά περίπτωση για να είμαι φρόνιμη.
Φρόνιμη στο σχολείο;;;Μα τι να σημαίνει αυτό; Η μικρή μου Δέσποινα μεγάλωσε και πήγε και εκείνη σχολείο στο μικρό νηπιαγωγείο όπου υπάρχουν κανόνες και πρέπει τα παιδιά να ακούν την δασκάλα τους, να αυτοεξυπηρετούνται, να συμμετέχουν και να γίνονται μέλος μιας ομάδα, να μπουν στο κλίμα της μάθησης λίγο μιας μικρής γραφής και μιας μεγάλης αναγνώρισης γραμμάτων και αριθμών, να μαθαίνουν μικρές ιστοριούλες όπως τι γιορτάζουμε την 28η κτλ.. Εξεπλάγην που τα θυμάται όλα αυτά που ξέρει ποιος είπε το ηρωϊκό ΟΧΙ αλλά χαίρομαι τόσο πολύ όταν βλέπω ότι είναι φρόνιμη. Όταν η δασκάλα της μου λέει ότι είναι υπάκουη, ότι προσπαθεί να συμμετέχει σε δραστηριότητες, ότι δεν δημιουργεί προβλήματα στα άλλα παιδάκια και όταν έχει την διάκριση να προσπαθεί να βοηθήσει και τους συμμαθητές της, τους φίλους της όπως συνηθίζει να αποκαλεί.
Από την άλλη σκέφτομαι μα δεν μπορεί στο σπίτι δεν είναι και τόσο πια φρόνιμη. Εκεί θυμάμαι μια πολύ καλή μου φίλη που μου λέει ότι και η κόρη της κάνει ακριβώς τα ίδια ατίθαση στο σπίτι υπάκουη στο σχολείο της. Μάλλον που στις μαμάδες βγάζουν τον άλλον τους χαρακτήρα. Από την άλλη σκέφτομαι μια άλλη φίλη μου που μου λέει ότι πάει τα παιδιά της σε δραστηριότητες και βλέπει τον τρόπο που συμπεριφέρονται κάποια παιδιά στο δικό της παιδί που θέλει να μιλήσει στα άλλα παιδιά για την συμπεριφορά τους αλλά δεν πρέπει. Και ο λόγος είναι γιατί το δικό της παιδί θα πρέπει να μάθει να μιλάει για αυτά που το ενοχλούν, να βρίσκει το δίκιο του, σαν ένας τρόπος επιβίωσης σε πιο δύσκολες καταστάσεις. Εκεί είναι που βλέπει και ο κάθε γονιός τα καλά του και τα κακά του σημεία μήπως υπερφόρτωσε το παιδί του στο να είναι καλό, μήπως δεν το "δίδαξε" να αγωνίζεται για τον εαυτό του και η ζωή του στο σπίτι ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Παιδί μου κάτσε φρόνιμα, μα παιδί μου αγωνίσου κιόλας έχεις προσωπικότητα. Αυτές οι λίγες σκέψεις αφιερωμένες στην μικρή μου Δέσποινα. Συνέχισε μωρό μου στον δρόμο που πριν από λίγο καιρό ξεκίνησες με την ίδια συγκέντρωση και αγωνίσου για το δίκαιο σου όπως συνηθίζεις να λες. +Ioanna Mpάourdouvali
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το