Σάββατο 13 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ξύλο για τα μάτια, ξύλο για την εκτόνωση, ξύλο για τη νεολαία

Την Τρίτη που πέρασε, η συντάκτρια μας, +Kωνσταντίνα Πορφυρού έγραψε ένα απόλυτα εύστοχο κείμενο αναφορικά με τα έκτροπα που στιγμάτισαν τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Ενός αγώνα που διεξήχθη στο Πανθεσσαλικό Στάδιο στον Βόλο και το οποίο έπεσε θύμα βανδαλισμών από τους οπαδούς, σαράντα από τους οποίους νοσηλεύτηκαν καθώς εκτός από ξύλο, κονταριές και μπουκαλιές, είχαμε και μαχαίρωμα, ρίψη μολότοφ, αλλά και τούβλα, τσιμέντο και μάρμαρα.

Εγώ λοιπόν θέλω να απαντήσω στην Κωνσταντίνα και να δηλώσω πως την Τετάρτη απήλαυσα τον τελικό. Ομολογώ πως δεν ενθουσιάστηκα από το ενενήντα λεπτό μέτριας δράσης, όσο από όλα όσα προηγήθηκαν με τον κακό σχεδιασμό της αστυνομίας που έφερε τους οπαδούς των δύο στρατοπέδων πρόσωπο με πρόσωπο και είχε σαν αποτέλεσμα από τύχη να μην έχουμε νεκρό. Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε, εγώ ενθουσιάστηκα με τα επεισόδια!

Βλέπετε, ξέρω αρκετά καλά το φαινόμενο αυτό. Υπήρξα σε επεισόδια στο γήπεδο του ΟΦΗ εδώ στο Ηράκλειο (τα παίρνω σε χρονολογική σειρά), αρκετό καιρό μετά στην Τούμπα με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και λίγο πιο μετά στο Καυτανζόγλειο. Έζησα μια βροχή αντικειμένων σε ένα πέρασμα από το γήπεδο της Ξάνθης και μια τελευταία φορά ήταν ξανά εδώ, αλλά στο Παγκρήτιο Στάδιο με γηπεδούχο στον Εργοτέλη αυτή τη φορά. Χαίρομαι γιατί ποτέ δεν χρειάστηκα ούτε νοσοκομείο ούτε τίποτα, αλλά τα επεισόδια τα ξέρω πολύυυυ καλά.

Οι οπαδοί (ποιες ομάδες είπαμε ότι έπαιζαν;) δεν φημίζονται για τον σεβασμό στο αθλητικό ιδεώδες ή άλλα ξενέρωτα. Μεγάλη μερίδα από αυτούς πάνε στο γήπεδο για το ξύλο. Και ξέρετε κάτι; Εγώ αυτά τα παιδιά τα νιώθω. Έχουν ανάγκη να εκτονωθούν. Στην Αγγλία οι χούλιγκανς δίνουν ραντεβού σε περιοχές μακριά από γήπεδα, πηγαίνουν και ξεκινούν μέχρι τελικής πτώσης. Στην Ελλάδα αυτό έχει γίνει λίγες φορές και ο λόγος είναι διπλός. Από την μία, οι περισσότεροι έχουν την ανάγκη να υπάρχει αστυνομική δύναμη στον χώρο για να ξέρουν ότι η κατάσταση δεν θα ξεφύγει από τα δικά τους νοητά όρια και από την άλλη επειδή στο γήπεδο υπάρχει πεδίο δράσης που δεν τους έχει απαγορευτεί δραστικά.

Έχω γράψει για το πόσο εύκολο είναι να σταματήσουν τα επεισόδια στα γήπεδα εφόσον οι κάμερες λειτουργούν και τα εισιτήρια είναι ονομαστικά, όμως εφόσον κανείς δεν ενδιαφέρεται να το κάνει, τότε νομίζω πως απλά δεν χρειάζεται! Γιατί κατά βάθος μας αρέσει να βλέπουμε να εκτονώνονται τα νιάτα μας! Το ότι κάποιοι μπορεί να καταλήξουν στο νοσοκομείο ή στο... νεκροτομείο δεν αμαυρώνει την συνολική εικόνα.

Αυτά τα παιδιά πάνε το βράδυ σπίτι τους και αφού περάσει η επήρεια των ναρκωτικών ουσιών και της αδρεναλίνης, αισθάνονται τόσο κουρασμένα και παράλληλα τόσο μα τόσο γεμάτα από την υπέροχη ημέρα τους! Δεν έχει σημασία ποιος κέρδισε στο ξύλο ή την μπάλα, όσο η εκτόνωση!

Τι μας μένει λοιπόν από τον τελικό; Το ξύλο! Πολύ ξύλο, άγριο ξύλο και χαρούμενα παιδιά! Στείλαμε το μήνυμα, βεβαιωθήκαμε ότι δεν έχουμε καμία πρόθεση να αλλάξουμε, συνεχίζουμε να περιμένουμε την επόμενη φορά που θα δούμε παρόμοιες εικόνες και... άσε την Κωνσταντίνα να λέει! +Yanni Spiridakis

Απολαύστε κι εσείς μαζί μου



2 σχόλια:

  1. Αχαχα μία εναλλακτική μορφή group therapy λοιπόν; ε, αν είναι για την ψυχική υγεία της νεολαίας... άντε και του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γιατί και του χρόνου; έχουμε τόσα ντέρμπι σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ ως τον Ιούνιο!

      Διαγραφή

Προβληματίστηκες; σχολίασε το