ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ γιατί το πρόβλημα της ελλάδας είναι η διαχείριση;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ξέρετε... στην Ελλάδα το χάος που επικρατεί είναι πολυεπίπεδο και γενικά πολύπλοκο. Υπάρχει λοιπόν μία λανθασμένη εντύπωση για πολλά πράγματα που θα ήθελα να μας προβληματίσει λίγο σήμερα.

Λένε -για παράδειγμα- για τους έλληνες ότι είναι τεμπέληδες και αράζουν στις καφετέριες για καφέ (κάποτε φραπέ, πλέον φρέντο, σωστά;) όταν όμως είναι βεβαιωμένο από ανεξάρτητη διεθνή αρχή πως οι έλληνες είναι από τους πιο σκληρά εργαζομένους στην Ευρώπη. Εγώ δεν ξεχνάω πως υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα ελλήνων που μεταναστεύουν και καταλήγουν να διαπρέπουν σε διάφορους τομείς.

Ύστερα, διαβάζουμε πως οι έλληνες δεν παράγουν τίποτα, δεν ξέρουν να κάνουν τίποτα και είναι γενικά ανειδίκευτοι, όμως κάθε χρόνο γινόμαστε περήφανοι για τις διεθνείς διακρίσεις στον αθλητισμό και στην επιχειρηματικότητα, με προϊόντα που βραβεύονται, πατέντες που χρηματοδοτούνται ή δημιουργίες που κάνουν το γύρω του κόσμου.

Λένε πως ο έλληνας έχει γίνει υποχείριο της νοοτροπίας του Δυτικού κόσμου και πλέον δέχεται την πληροφορία χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς γνώσεις και χωρίς ενδιαφέροντα, όμως όσο κι αν κάτι τέτοιο προσεγγίζει μια νέα πραγματικότητα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο νεαρός έλληνας της εποχής της κρίσης αρχίζει να ενηλικιώνεται με περισσότερες στερήσεις, με περισσότερο ενδιαφέρον για την πολιτική, με μεγαλύτερο άγχος για την γενική εικόνα της χώρας εκτός από την δική του προσωπική εξέλιξη της προσωπικότητας.

Αν με ρωτάτε, πιστεύω πως και οι μεν και οι δε απόψεις εμπεριέχουν αρκετή δόση αλήθειας. Το θέμα είναι αφενός το πως διαχειρίζεσαι την αλήθεια σου και αφετέρου το πως διαχειρίζεσαι την εικόνα σου. Πρόσφατα στο διαδίκτυο πέτυχα τις συμβουλές μιας καθηγήτριας στους φοιτητές της, που ήταν αυτές:

Κοιτάξτε λίγο τι είπε η φοβερή αυτή καθηγήτρια στα παιδιά. Δεν τους είπε να μην κοιμούνται. Δεν τους είπε να μην διασκεδάζουν. Δεν τους έδωσε καν συμβουλές για το πόσο χρόνο πρέπει να κάνουν το καθένα από τα παραπάνω (ύπνο, διάβασμα, διασκέδαση). Αυτό που τους έδωσε είναι μία αναλογία για το πως αυτά τα στοιχεία πρέπει να βρίσκονται στην ζωή τους. Τους έδωσε δηλαδή μία λύση στο πως θα τα διαχειριστούν.

Όσοι είναι ή ήταν φοιτητές ξέρουν καλά πόσο ελκυστικός είναι ο ύπνος και η διασκέδαση. Όμως... τι μένει για μετά;

Εγώ πιστεύω ότι αυτό είναι και το πρόβλημα της Ελλάδας. Η διαχείριση. Δεν είναι κακό να βγαίνεις για φραπέ όπως δεν είναι κακό να έχεις απορροφήσει τα Δυτικά πρότυπα ζωής, όμως... κατά πόσο είσαι σε θέση να διαχειριστείς τους πόρους, το ταλέντο ή τις ικανότητές σου ώστε να επωφεληθείς κι εσύ αλλά και το γενικό σύνολο από αυτές; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το φλέγον ζήτημα της... καύσης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Οι μέρες που μας πέρασαν κάθε άλλο παρά αδιάφορες μπορούν να χαρακτηριστούν, καθώς κύλησαν ανάμεσα σε δυστυχήματα που κόβουν την ανάσα και μανιακούς κυνηγούς ταξιτζήδων. Στο πολυποίκιλο κολλάζ όμως της δραματικής επικαιρότητας ξεχωρίζει κατ’ εμέ και δίνει τροφή για άφθονο προβληματισμό μία σκηνή που εξελίχθηκε μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο για γερά στομάχια, και κυρίως για γερά μυαλά (θα εξηγηθώ παρακάτω). Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Άννα Βαγενά, έχοντας πρόσφατη την εμπειρία της απώλειας του συζύγου της Λουκιανού Κηλαηδόνη και της μετάβασης στη Βουλγαρία για αποτέφρωση, καταθέτει ερώτηση για τη δημιουργία αποτεφρωτηρίων στην Ελλάδα. Δυστυχώς, τα media στην πλειοψηφία τους επέμειναν στη συγκίνηση της κι όχι στην ουσία του ζητήματος.

 Η επιχείρηση “θάνατος” στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά επικερδής. Από το κύκλωμα (ναι, χωρίς εισαγωγικά) των μαρμαράδων-κεράδων-ανθοπωλών κ.τ.λ., από τους δήμους και τα χρήματα που τους χαρίζουν τα νεκροταφεία, από τους παπάδες και τα “χαρτζιλικάκια” τους, απ’ όπου και να το πιάσεις αυτό το ζήτημα έχει χρήμα. Κι αυτός είναι ο πρώτος και κύριος λόγος που τόσα χρόνια ως Ελλάδα έχουμε μείνει και σ’ αυτό το ζήτημα πίσω από τον ήλιο (είναι θλιβερό πλέον!). Διότι ναι, το να δίνεις στους πολίτες σου την επιλογή να ταφούν ή να καούν, είναι πολιτισμός και πρόοδος. Είναι σεβασμός σ’ εκείνους που δεν θέλουν να βιώσουν όλες τις ψυχοφθόρες διαδικασίες της ταφής, της εκταφής, των τελετουργιών κ.τ.λ. Δεν χρειάζεται θεωρώ να επεκταθώ, αντιλαμβανόμαστε όλοι. Είναι σεβασμός επίσης στους ανθρώπους των νεκρών, οι οποίοι αναγκάζονται πολλές φορές να ταξιδεύουν στη Βουλγαρία με σκοπό την αποτέφρωση, όπως η κυρία Βαγενά, μέσα στο πένθος και τη θλίψη τους.

Όσον αφορά το θρησκευτικό σκέλος της επίμονης άρνησης προς τα αποτεφρωτήρια, για το οποίο να τονίσω ότι πιστεύω πως περιορίζεται σε ορισμένα μικρότερα και γηραιότερα πληθυσμιακά τμήματα (ή έτσι θέλω να ελπίζω), θα τολμήσω να αναφερθώ σε σκοταδισμό. Όταν δίνεται το δικαίωμα της επιλογής, νόμιμα και δημοκρατικά, κάθε ένσταση αναιρείται. Ο καθένας επιλέγει ελεύθερα ό,τι θέλει για τη ζωή και το θάνατό του. Επιλέγει αυτό που θεωρεί σωστό και αξιοπρεπές. Τέλος συζήτησης.

Αν λάβουμε υπόψιν τα προηγούμενα δείγματα γραφής αυτής της κυβέρνησης, σίγουρα δεν μπορούμε να βασιστούμε στα λεγόμενα του Υπουργού Εσωτερικών Πάνου Σκουρλέτη για νομοθετική ρύθμιση που θα επιτρέπει τη δημιουργία ιδιωτικών αποτεφρωτηρίων. Μπορούμε ωστόσο να το κρατήσουμε στο νου μας και να διατηρούμε το θέμα στη δημόσια συζήτηση, μέχρι να κατακτήσουμε επιτέλους τα αυτονόητα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ αόρατοι μεταξύ αγνώστων

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis

Αφορμή του σημερινού προβληματισμού στάθηκε ένα περιστατικό στο σούπερ μάρκετ. Περίμενα στην ουρά του ταμείου για να πληρώσω και μπροστά μου υπήρχε ακόμα μία κοπέλα με τα πράγματα της στο καλάθι. Από το πουθενά περνάει μπροστά ένας παππούς και παίρνει τη θέση και από τις 2 μας. Καμία από εμάς δεν θέλησε να κάνει φασαρία, λόγω του παππού. Εγώ όμως αναρωτιέμαι: υπάρχουν άνθρωποι που δεν μας βλέπουν;

Και τα περιστατικά συνεχίζονται: πόσοι μας προσπερνούν καθημερινά στο δρόμο σπρώχνοντας μας, χωρίς καν να γυρίσουν να μας κοιτάξουν; Πόσοι μας αγνοούν στα ταμεία, στις δημόσιες υπηρεσίες, στη σειρά για τον γιατρό χωρίς ραντεβού; Βέβαια, όταν μιλάμε για αγνώστους, τα πράγματα είναι κάπως δικαιολογημένα, αφού κανένας δεν μας γνωρίζει και συνεπώς δεν έχει την υποχρέωση να νοιάζεται για μας. Θεωρώ όμως άκρως λυπηρό το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό ίχνος της τυπικής ευγένειας, που, αν μη τι άλλο, πρέπει να διέπει ανθρώπους αγνώστους μεταξύ τους.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι άνθρωποι είναι τόσο πια απασχολημένοι από την ζωή τους, φτάνοντας έτσι σε σημείο να αγνοούν όλους τους υπόλοιπους, σε πράγματα μάλιστα τόσο απλά, όπως το ταμείο του σούπερ μάρκετ. Οπότε, ή ισχύει αυτή η πρώτη περίπτωση της πολυάσχολης ζωής, ή μια δεύτερη περίπτωση, αυτή των απλά... αδιάφορων ανθρώπων. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ εξερευνώντας της σαπουνόπερες...

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Γιατί Οι σαπουνόπερες κάνουν εμπορική επιτυχία; Προσφέρουν τελικά κάτι; Είναι πράγματι ευτελή θεάματα; Ποια η πορεία τους στη Χώρα μας; Τι συμβαίνει με την cult soap opera “Twin Peaks”;

Οι σαπουνόπερες προσελκύουν μεγάλη μερίδα θεατών και αξίζει να δει κανείς το λόγο και, κυρίως, τις κοινωνικές προεκτάσεις αυτής της επιτυχίας…

Το ότι η σαπουνόπερα είναι ένα ευτελές καλλιτεχνικά είδος το καταμαρτυρεί η ίδια η προέλευση του τίτλου της: «Soap» προέκυψε επειδή το κοινό ήταν ως επί το πλείστον γυναίκες, εύλογα λοιπόν, οι διαφημίσεις είχαν σχέση με απορρυπαντικά κ.α. Και το «opera» λόγω του υπερβολικά μελοδραματικού χαρακτήρα της, (ασφαλώς ειρωνικά δοσμένος ο τίτλος).

Οι σαπουνόπερες ξεκίνησαν στις ΗΠΑ (όπως και σχεδόν καθετί εμπορικό καλλιτεχνικά). Σ’ αυτές ο έρωτας είναι σε πρώτο πλάνο, οι καλοί και αγαθοί ήρωες που περνάνε τα πάνδεινα - μέσα στη χλιδή πάντα, καθώς, κάποιος εκ των δύο πρωταγωνιστών θα είναι από εύπορη οικογένεια - μέχρι να καταλήξουν σε happy end και μέσα σ’ αυτό τον βασικό σκελετό παρακολουθούμε ακόμα: δολοπλοκίες πλουσίων, απαγορευμένους έρωτες, ενδοοικογενειακά προβλήματα, κοινωνικά cliché, κ.α. Σενάρια με επαναλαμβανόμενα μοτίβα σε έργα που μπορεί να κρατάνε χρόνια, ή και δεκαετίες ολόκληρες! Αν τώρα αποτελούνται από τα καθιερωμένα 150 επεισόδια τότε μετονομάζονται σε τηλενουβέλες.

Η αιτία της επιτυχίας τους οφείλεται στην έμφαση που δίδεται στις ανθρώπινες σχέσεις και τα κοινωνικά στερεότυπα. Ακόμα, το κοινό που βλέπει αυτά τα έργα δε θέλει να σκεφτεί ή να κρίνει, ενδιαφέρεται μόνο να περάσει ευχάριστα την ώρα του βλέποντας τον πόνο των ηρώων, τα προβλήματά τους, αλλά και να ταυτιστεί μαζί τους ζώντας μέσα από αυτούς το άπιαστο όνειρο (μεγάλος έρωτας, πλούτη κλπ). Εν ολίγοις, όπως τα παιδιά έχουν τα δικά τους παραμύθια που τα ταξιδεύουν, έτσι, και οι μεγάλοι – και, δη, οι γυναίκες – έχουν τις σαπουνόπερες.

Ας δούμε λίγο τι γίνεται και στη χώρα μας με τις «εισαγώμενες σαπουνόπερες:
Στην ελληνική τηλεόραση οι ξένες σαπουνόπερες εισήχθησαν γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1990 - όταν, δηλαδή, τα ιδιωτικά κανάλια έκαναν δυναμικά την εμφάνισή τους και εις το όνομα του κέρδους έριξαν το ευτελές αυτό εμπόρευμα στους τηλεθεατές. Τα Ατίθασα νιάτα, η Τόλμη και Γοητεία, η Σάντα Μπάρμπαρα, Δυναστεία, Χτυποκάρδια στο Beverly Hills είναι μερικές από αυτές που προβλήθηκαν και στην Ελλάδα. Για να ακολουθήσουν στην αυγή της νέας χιλιετίας οι μεξικάνικες, αργεντίνικες και όλες αυτές οι λατινογενείς τηλενουβέλες (Μαρία της γειτονιάς, Εσμεράλντα, κ.α.) και να φτάσουμε στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα όπου επικρατούν οι τουρκικές τηλενουβέλες! Παράλληλα, βέβαια, αναπτύχθηκαν και εγχώριες σαπουνόπερες: Λάμψη, Καλημέρα Ζωή, Φιλοδοξίες, Βέρα στο δεξί, Έρωτας, Τα μυστικά της Εδέμ, Μπρούσκο, κ.α.

Twin Peaks...
Αν και ευτελές είδος πιστεύω ότι λίγο - πολύ όλους μας έχει καθηλώσει μπροστά στην οθόνη κάποια στιγμή στη ζωή μας κάποια σαπουνόπερα από αυτές... Αυτή η οξύμωρη σύνδεση αληθοφάνειας με υπερβολής που παρουσιάζουν οι σαπουνόπερες έμενα προσωπικά με διασκεδάζει!  Όμως, αν ήταν να προτείνω κάτι από αυτό το είδος θα ήταν μόνο το Twin Peaks των David Lynch και Mark Frost, μία cult, Avant Garde (πρωτοποριακή) σειρά που συγκεντρώνει αρκετά χαρακτηριστικά της soap οpera! Η σειρά συνδυάζει μοναδικά υψηλή τέχνη και λαϊκή ψυχαγωγία! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αναβάθμισε την σαπουνόπερα ως είδος. Παράλληλα, χρησιμοποιεί τα εργαλεία της σαπουνόπερας (ίντριγκες, οικογενειακές ιστορίες, έρωτες κλπ.) για να σατιρίσει τόσο την ίδια τη σαπουνόπερα ως είδος, όσο και να ασκήσει κριτική στο κοινό της.

Γενικότερα, το Twin Peaks αποτέλεσε σταθμό στην τηλεοπτική ιστορία των σίριαλ γιατί είναι το μεταίχμιο της μετάβασης στην αμερικάνικη τηλεόραση από την παντοκρατορία της σαπουνόπερας στo δημοφιλές σήμερα είδος TVseries. Παρά την δημοτικότητά της, ωστόσο, η σειρά προβλήθηκε για μόλις δύο έτη (1990-1991) λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος των θεατών μετά από μια πρόωρη αποκάλυψη που έγινε στην υπόθεση έπειτα από πιέσεις του καναλιού, (αυτό θα πει έβαλα τα χεράκια μου και έβγαλα τα ματάκια μου). Πάραυτα, το Twin Peaks ήταν υποψήφιο για πολλά βραβεία και η βαθμολογία του στο IMDb  ανέρχεται 9,00! Tα ευχάριστα, πάντως, είναι ότι οι δημιουργοί του ανακοίνωσαν πως ο τρίτος κύκλος αναμέναμε να κάνει πρεμιέρα στις 21 Μαϊου - 26 χρόνια μετά - και κυριολεκτικά και σεναριακά καθώς η υπόθεση θα μεταφερθεί στο παρόν όπως φημολογείται! Ήδη κυκλοφορεί το trailer της σειράς:

Τα φιλιά μου!  +Elena Alefantinou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ δείξε μου το πιάτο σου να σου πω ποιος είσαι

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis

Ένας από τους στόχους μου της νέας χρονιάς είναι να σταματήσω να τρώω κρέας, κάτι που από πάντα ήθελα. Ακόμα θυμάμαι την αντίδραση της μάνας μου και την έκφραση στο πρόσωπο της όταν της το ανακοίνωσα: με κοίταξε σαν να είπα βλακεία, και αμέσως πρόσθεσε: «Άμα θέλεις να αρρωστήσεις!».

Το να είσαι χορτοφάγος, βέβαια, έχει διαφορά από το να είσαι ολικά χορτοφάγος, δηλαδή βίγκαν. Ο βιγκανισμός αποσκοπεί στον τερματισμό της κακοποίησης των ζώων. Η χορτοφαγία έχει επίσης την ίδια αρχή, όμως περιορίζεται στο να απέχει από το κρέας. Οι βίγκαν προχωράνε μερικά βήματα παρακάτω, αντιτασσόμενοι σε κάθε μορφής βία ενάντια στα ζώα, η οποία υπάρχει στη βάση και άλλων τροφίμων ζωικής προέλευσης (γαλακτοκομικά, αυγά, μέλι), υλικών που χρησιμοποιούνται στην ένδυση και στην υπόδηση (δέρμα, γούνα, μαλλί), κάποιες μορφές διασκέδασης  (τσίρκο) κ.ά. Είναι ένθερμοι κήρυκες όχι μόνο μιας καλύτερης υγείας, αλλά και μιας νέας παγκόσμιας ηθικής με ευρύτερες οικολογικές προεκτάσεις. Θεωρούν τον βιγκανισμό ηθικά ανώτερο, οικολογικά αναγκαίο και πολιτισμικά αναπόφευκτο.

Τι γίνεται, όμως με όσους αντιμετωπίζουν θέματα υγείας που μια χορτοφαγική δίαιτα δεν ευνοεί; Μπορεί να έχει ο βιγκανισμός  βλαβερές επιπτώσεις; Η απάντηση των ειδικών είναι "όχι". Όλοι οι επίσημοι φορείς Υγείας παρουσιάζουν το συγκεκριμένο είδος διατροφής ως κατάλληλο για όλα τα στάδια της ζωής του ανθρώπου. Μάλιστα τα οφέλη είναι πολλά: αύξηση της σωματικής ενέργειας και της αντοχής, πνευματική διαύγεια, μειωμένες τάσεις κατάθλιψης και επιθετικότητας, αποτοξίνωση, αποφυγή διάφορων μορφών καρκίνου, όπως ο καρκίνος του στομάχου κλπ.

Το αν μην τρώμε κρέας, λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από υγιές. Είναι και ηθικό. Αρκεί αυτό ως κίνητρο για να γίνουμε χορτοφάγοι ή πάντα θα θέλουμε κάτι παραπάνω για να μας πείσει; Σίγουρα πολλοί από εμάς έχουν μπει στη διαδικασία να σκεφτούν την ηθική πλευρά του ζητήματος αυτού, και ήταν μια σκέψη που χάθηκε μπροστά στη θέα μιας καλοψημένης μπριζόλας.+el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ νέος μήνας για... νέα πράγματα;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Καλημέρα/καλησπέρα και καλό μήνα!

Μιας και σήμερα τυχαίνει ο προβληματισμός Τετάρτης να πέφτει πρωτομηνιά και καθώς και το ίδιο το 2017 είναι ακόμα πολύ φρέσκο, θα ήθελα να γεμίσουμε το μυαλό μας με σκέψεις και συλλογισμούς σχετικά με καινούργια ξεκινήματα και εγχειρήματα.

Σε γενικές γραμμές, κάθε φορά που πλησιάζει το τέλος του Δεκέμβρη ή του Αυγούστου, αρκετός κόσμος τείνει να δημιουργεί πλάνα και να σχεδιάζει προγραμματισμούς για την επικείμενη χρονιά ή την καινούργια σεζόν. Αγορές, επενδύσεις, επιχειρηματικές κινήσεις και αποφάσεις (από το να ξεκινήσουμε γυμναστήριο, μέχρι να βάψουμε τα μαλλιά μας μπλε) όλα... παίζουν και όλα στριφογυρίζουν στο μυαλό μας μαζί με μπόλικο ενθουσιασμό και μια κουταλιά (σούπας) ανυπομονησία. Φίλοι, γνωστοί και συγγενείς οι οποίοι τυχαίνει να ακούσουν τις σκέψεις μας, όπως και τις επιθυμίες μας, άλλοτε μας ενθαρρύνουν και μας επαινούν για τις αποφάσεις μας και άλλοτε μας κριτικάρουν και μας εμπαίζουν, αμφισβητώντας την υλοποίηση τους. Και είναι όμως οι ίδιοι φίλοι, γνωστοί και συγγενείς τα ίδια άτομα που γίνονται μάρτυρες της... λησμονιάς η οποία απορροφά και αποσυνθέτει αυτές τις ιδέες, οι οποίες παραμένουν... ιδέες.

Βδομάδα με την βδομάδα, μέρα με την μέρα,

ώρα με την ώρα, στόχοι τους οποίους με τόση ανυπομονησία θέσαμε ξεθωριάζουν και αρχίζουν να φαντάζουν περισσότερο σαν ελαφρά "άγχη" που μας ακολουθούν, παρά σαν στόχους στην "to do" λίστα μας. Έπειτα λοιπόν από το εύλογο -ή μη- χρονικό διάστημα του ενός μήνα που έχει ήδη περάσει από το νέο έτος, έρχομαι και ρωτάω το εξής: Πόσο κοντά είστε στην εκπλήρωση αυτών των οποίων προγραμματίσατε για το '17; Ανεξάρτητα με την απάντηση, αρχικά, μην αγχωθείτε. Πρωτίστως, αναρωτηθείτε αν έχετε βάλει "μπρος" για να φτάσετε εκεί. Έπειτα, θα ήθελα να ανατρέξετε στις σκονισμένες ή μη σελίδες του παρελθόντος σας και να αναζητήστε ημερομηνίες όπως η 31/12/1999 ή την στιγμή την οποία κάνατε σκέψεις 31 μέρες πριν, ακριβώς. Πότε ήταν τελευταία φορά που σχεδιάσατε και εν τέλει κάνατε κάτι καινούργιο και φρέσκο; Μήπως έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε; 

Δεν ξέρω αν είναι η πολυσυζητημένη ρουτίνα αυτό που κατατρώει ή μας κάνει να απομακρυνόμαστε από αυτά και δεν ξέρω αν είναι η πολυσυζητημένη ρουτίνα αυτό που χρησιμοποιούμε και συνέχεια ως δικαιολογία. Αυτό που ξέρω στα σίγουρα όμως, είναι ότι δεν είναι απαραίτητη μια 1η Φλεβάρη ή η οποιαδήποτε "1η Φλεβάρη" έτσι ώστε να κινητοποιηθεί ο καθένας μας.

Είναι, απλά, μια αφορμή.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ marketing, το εργαλείο του ωραίου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

@Δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά ξέρετε υπάρχει κόσμος ανάμεσα μας που τον ενδιαφέρει τόσο πολύ η εικόνα του πολύ φτάνει σε ένα σημείο να δίνει μεγάλη έμφαση σε αυτή πάρα σε οτιδήποτε πιο ουσιαστικό θα υπήρχε πάνω του, όπως το πνεύμα του για παράδειγμα.


Εδώ έχω την πρώτη ένσταση του προβληματισμού μου, αφού υπάρχει πολύς κόσμος ανάμεσα μας που ευημερει ή αν θέλετε βγάζει το ψωμί του, ακριβώς με αυτόν τον τρόπο δηλαδή καλλιεργωντας την εικόνα του. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ακόμα κι αν εκφυλίζει το σημερινό μου κείμενο είναι η άγνωστη Χ, Kim Kardashian. Τι κάνει; Πως κατάφερε να βγάλει λεφτά και να εδραιωθεί με αυτό που κάνει;


Η λέξη κλειδί σήμερα είναι το Marketing, ένα παρακλάδι της Διοίκησης Επιχειρήσεων που πλέον είναι τόσο ανεξάρτητο από αυτή που μπορεί να σταθεί ως μία ολόκληρη επιστήμη. Γιατί η αλήθεια και το ψέμα δεν λένε και πολλά, η ωραιοποιημένη αλήθεια και το ωραιοποιημένο ψέμα είναι τόσο διαφορετικά που ο μέσος νους μπορεί εύκολα να υιοθετήσει.


Σήμερα κάνουμε όλοι Marketing. Συνήθως το κάνουμε ασυναίσθητα όμως είναι γεγονός πως αυτή η αργή τριβή μας με το Marketing άλλαξε εντελώς τον τρόπο που ακούμε, δεχόμαστε ένα μήνυμα και αντίστοιχα επικοινωνούμε με τον υπόλοιπο κόσμο.


Δεν είναι κακό να ενδιαφερόμαστε για την εικόνα μας, δεν είναι κακό να προσέχουμε την εικόνα των άλλων. Στην κοινωνία μας είναι μάλλον αυτονόητο. Το θέμα είναι να κάνουμε σωστή διαχείριση της εικόνας αυτής. Στο μέτρο που είναι σωστό, στο μέτρο που θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, σεβομενοι ένα άτυπο όριο μετά από το οποίο προσεγγίζουμε τα όρια της γελοιότητας.  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ένα pit stop την ημέρα...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Οι φίλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού αντιλήφθηκαν σίγουρα το -κυριολεκτικό τουλάχιστον- σκέλος του τίτλου. Για τους υπόλοιπους, pit stop είναι η στάση για ανεφοδιασμό και έλεγχο που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου αγώνα. Εντάξει, παραδέχομαι ότι η αναλογία που θα ακολουθήσει δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά ας δείξουμε καλή διάθεση κι ας μείνουμε στο νόημα: εσείς πόσο συχνά χαρίζετε στον εαυτό σας ένα pit stop;

Η αλήθεια είναι πως ο σύγχρονος άνθρωπος είναι μια αγωνιστική μηχανή. Κυνηγά διαρκώς το χρόνο και την κορυφή. Και σ΄ αυτήν την επίπονη προσπάθεια, δεν είναι λίγες οι στιγμές που χάνει το χαμόγελο και το ανθρώπινο πρόσωπό του... Αν η σκέψη ενός χαρούμενου διαλείμματος από τον καταιγισμό υποχρεώσεων φαντάζει στα μάτια σας πολυτέλεια, τότε σίγουρα το χρειάζεστε πιο πολύ από ποτέ! Ξέρετε, αυτό δεν είναι αναγκαστικά μία εβδομάδα σε κάποια μεγαλούπολη του εξωτερικού, ούτε ένα βράδυ ξεφαντώματος στο οποίο θα χαλάσετε όλο σας το μηνιάτικο. Από ένα σ/κ στο εξοχικό το δικό σας ή των φίλων σας, μέχρι μια καλή ταινία, μια όμορφη βόλτα, ένα αγαπημένο quote κ.ο.κ, μπορείτε να βρείτε πολλά αγκυροβόλια που θα σας φτιάξουν τη διάθεση και θα τα αφιερώσετε στον εαυτό και την ψυχική γαλήνη σας. Το όλο νόημα, είναι το χαμόγελο σε μία μουντή μέρα, μία θετική σκέψη, μία σταδιακή αλλαγή στάσης ζωής. Δεν χρειάζεται τίποτα δραματικό. Γίνετε απλά η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο...

Ένα από τα θετικά vibe της ημέρας, και η έμπνευσή μου για τον σημερινό προβληματισμό, είναι το ακόλουθο ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ:

"Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο `χω πει ακόμα..."

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ήταν κάποτε ένας λάκης...

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ήταν κάποτε ένας καλλιτέχνης που διέπρεπε στο είδος της σάτιρας. Ήταν το 1991 όταν πρωτοπαρουσίασε την επιτυχημένη σειρά "10 μικροί Μήτσοι" και το 2004 όταν ξεκίνησε το "Αλ τσαντίρι νιους" που έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη επιτυχία της τηλεοπτικής του καριέρας -άλλωστε, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι θα υπάρξει κάτι άλλο μελλοντικά.

Η μεγάλη πτώση του Λάκη άρχισε μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία -"τραγική ειρωνεία" να αρχίσει η πτώση του μετά την άνοδο στην εξουσία της παράταξης που ο ίδιος στήριξε και βοήθησε (άμεσα και έμμεσα).

Πάντως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η πτώση του Λάκη θα ερχόταν έτσι κι αλλιώς, κι αυτό λέγεται φθορά του χρόνου -κάποια στιγμή θες να δεις και κάτι άλλο την Τρίτη το βράδυ, θες να μιλήσεις για τα ανέκδοτα και κάποιου άλλου καλλιτέχνη, όχι μόνο του Λάκη, κι -όπως κι αν έχει- η σάτιρα ενοχλεί... κάποτε θα σατίρισε κάτι που θα μας ενόχλησε γιατί μπορεί κι εμείς να το έχουμε αυτό το ελάττωμα που θα είχε αναφέρει...

Στην περίπτωσή του βέβαια η φθορά έκανε μεγάλο πάταγο! Η πτώση του ήρθε τη στιγμή που στο ζενίθ βρίσκονταν η αλαζονεία και η ιδεοληψία του! Είναι εκείνη η στιγμή που ένας μετριοπαθής καλλιτέχνης -βλέποντας πως στερεύει η έμπνευσή του για το θέμα που επί χρόνια ασχολείται και πως ο κόσμος γελάει όλο και λιγότερο γιατί έχει συνηθίσει- θα άλλαζε, θα σταματούσε, θα έκανε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που έκανε ο Λάκης...

Ο Λάκης όχι μόνο συνέχισε, μα άφησε όλη την ιδεοληψία του να τον κυριεύσει, γιατί όταν ένας αλαζονικός χαρακτήρας δεν έχει πια καινοτόμες ιδέες και νιώθει το θρόνο του να τρέμει γίνεται στενόμυαλος, αδιάλλακτος, άδικος... μένει καθηλωμένος σε ιδέες απαρχαιομένες και δεν μπορεί να δει ότι αυτές δεν αντιπροσωπεύουν την πρόοδο και το μέλλον...

Νομίζω η στροφή στην τραγωδία θα ήταν ίσως μια κάποια λύση...
Την Αντιγόνη! Ο ρόλος του Κρέοντα πιστεύω θα του ταίριαζε γάντι...

Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ οδηγός vs επιβάτη σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ + bonus αρχέγονα ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Κεφάλαιο 1: Το συμβάν

Κι ενώ η Θεσσαλονίκη βρισκόταν στην κατάψυξη που λέτε, με αρκετό χιόνι, αρκετό κρύο και αρκετό κόσμο που χρειαζόταν να ανταπεξέλθει σ' αυτήν την καθημερινότητα κάνοντας υπομονή, διαδραματίστηκε η εξής σκηνή απείρου κάλλους:

Την εικόνα κατέγραψε η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Μακεδονία», Σοφία Χριστοφορίδου.

Μετάφραση: Οδηγός αρνήθηκε να ανοίξει σε επιβάτη μέσα στο πολικό σκηνικό και εκείνος αντέδρασε βάζοντας εαυτόν μπροστά στο λεωφορείο. Δεν άργησε να δημιουργηθεί κομφούζιο, να μαζευτεί κόσμος, να γίνουν καταγγελίες, να εμπλακεί η εταιρεία security που συνεργάζεται ο ΟΑΣΘ και να καταλήξουμε σε αυτό το "αριστούργημα":

 Για την ιστορία, το λεωφορείο έφυγε μετά από αρκετή καθυστέρηση ΧΩΡΙΣ τον επιβάτη!

Κεφάλαιο 2: Τα κοινωνικά αντανακλαστικά

Το ζήτημα δεν άργησε να "ταξιδέψει" και να γίνει ευρύτερα γνωστό, ξεσηκώνοντας όπως είναι λογικό αντιδράσεις στον κυβερνοχώρο. Πέρα από την εκάστοτε προσωπική άποψη για το θέμα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να παρακολουθήσει στα social και σχόλια των αντίστοιχων άρθρων κανείς το πόσο εύκολα δημιουργούνται "στρατόπεδα" και πόσο χαιρόμαστε να τσακωνόμαστε και να επιβάλλουμε τη θέση μας ο ένας στον άλλον! Είναι άραγε ν' απορεί κανείς με το συμβάν αυτό καθαυτό; Αφού ολοφάνερα είμαστε όλοι ως κοινωνία στα πρόθυρα να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλο... Μην αφήνοντας μάλιστα και τις μετριοπαθείς και λογικές φωνές να πρυτανεύσουν.

Κεφάλαιο 3: Ο προβληματισμός

Ο προβληματισμός εδώ περιστρέφεται γύρω από  το δίπολο γραπτού και άγραφου νόμου, ηθικής και δικαιοσύνης, που έχει απασχολήσει τον άνθρωπο σχεδόν από τις πρώτες συγκροτημένες κοινωνίες, αφού όλες αυτές αποτελούν αρχές απαραίτητες για την ομαλή κοινωνική συμβίωση. Ο κανονισμός είναι σαφής και επιβάλλει στάσεις μόνο στα προκαθορισμένα σημεία, η ανθρωπιά όμως δεν σου επιτρέπει ν' αφήσεις έναν συνάνθρωπό σου έξω στο κρύο, να περιμένει το επόμενο λεωφορείο (το οποίο μέχρι να έρθει πιθανότατα να έχει καλοκαιριάσει και να μην υπάρχουν τέτοια προβλήματα!).

 Τι κάνεις λοιπόν; 

Παραβαίνεις τον κανόνα, που έχει θεσπιστεί με σκοπό ακριβώς τον συντονισμό τέτοιων καταστάσεων και παίζει ρόλο συνεκτικό σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία ή καταπατάς το ανθρώπινο ηθικό αίσθημα που σου λέει να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο;

Είσαι πρόθυμος να υποστείς τις κυρώσεις αφενός ή να αντιμετωπίσεις τις εσωτερικές και εξωτερικές φωνές τύψεων αφετέρου;

Εν τέλει, είσαι πάνω απ' όλα πολίτης ή άνθρωπος; Τι πρέπει να είσαι για να λειτουργήσει καλύτερα όλο αυτό το σύνολο το οποίο όλοι μας συναποτελούμε;

Επίλογος

Δεν μπορώ να ξέρω αν ο οδηγός εκείνος του ΟΑΣΘ συλλογίστηκε όλα τα παραπάνω και κατέληξε στην απόφαση που κατέληξε ή αν δεν του πέρασαν καν από το μυαλό και λειτούργησε βάσει βολής και ασφάλειας. Μπορώ όμως να ξέρω πως μας έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη και προβληματισμό, και τη δυνατότητα να κάνουμε ένα καλό φινάλε στο σημερινό κείμενο:

Εσείς; Τι θα κάνατε στη θέση του;
 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η επέλαση του χιονιά της υποκρισίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Οι τελευταίες μέρες του 2016 και αντίστοιχα οι πρώτες του 2017 ήταν κρύες. Παγωμένες! Μπορεί εσείς εκεί πάνω να έχετε συνηθίσει λίγο-πολύ, όμως εδώ στην Κρήτη ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις! Χιόνια μέσα στην πόλη, ακόμα και στην παραλιακή, αποκλεισμένα χωριά σε χαμηλό υψόμετρο, θερμοκρασίες που άγγιξαν το μηδέν μέσα στην πόλη (του Ηρακλείου) κλπ. Προσωπικά, λατρεύω αυτόν τον καιρό. Τον απολαμβάνω και όπως χαρακτηριστικά λέω, "μυρίζει υγεία"! Όμως δεν είμαι μόνο εγώ.

Πολλοί άνθρωποι ανά την Ελλάδα ή την εντελώς απροετοίμαστη Κρήτη, βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση εξαιτίας αυτού του χιονιά. Μακριά από τις φωτογραφίες χαράς, τους χιονάνθρωπους και τις βόλτες για χιονοπόλεμο, είδαμε αποκλεισμένα χωριά, κομμένο ρεύμα, τροχαία λόγω των παγωμένων δρόμων και... κάτι που θα γράψω λίγο παρακάτω.

Με τον καιρό, τον σεισμό και την φύση γενικά δεν μπορεί κανείς να τα βάλει, μπορεί όμως να προστατευτεί με διάφορους τρόπους, πολλοί από τους οποίους αποτελούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας για την ελληνική νοοτροπία. Για πολλά λοιπόν από τα δεινά που βασάνισαν τους συμπολίτες μας αυτές τις μέρες, την ευθύνη έχουν οι... ίδιοι ή τέλος πάντων οι κρατικές υπηρεσίας και η πολιτική προστασία.

Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μία ακόμα μεταβλητή που όσο εμείς ανάβαμε το τζάκι και ψήναμε λουκάνικα, βρισκόταν στην εξίσωση της κακοκαιρίας στην χώρα μας. Πρόκειται για τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, ή όπως αλλιώς θέλετε, πείτε τους. Μιλάμε για ανθρώπους που εδώ και μήνες έχουν μόνιμη κατοικία μια σκηνή εντελώς ακατάλληλη για τον χειμώνα. Άνθρωποι που έζησαν το ίδιο κρύο με εμάς, για εκείνους ενδεχομένως να ήταν ακόμα πιο σοκαριστικό μιας και στον τόπο τους δεν νομίζω να είναι σύνηθες φαινόμενο κακοκαιρία σαν αυτή. Άνθρωποι που είχαν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από το κρύο κι όμως την ίδια ώρα έτρεμαν επειδή πολύ απλά δεν είχαν πουθενά να κρυφτούν. Δεν τους βάζω στην ίδια κατηγορία με τους άστεγους των ελληνικών πόλεων, μιας και οι τελευταίοι είχαν την ευκαιρία έστω για αυτές τις μέρες να στεγαστούν σε ειδικούς χώρους που είχαν δεσμεύσει οι τοπικές διοικήσεις.

Ο σημερινός προβληματισμός δεν είναι πολιτικός. Δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να συζητήσω για το αν αυτοί οι άνθρωποι είναι καλώς μακριά απ' την χώρα τους, για το αν είναι καλώς στην δική μας ή δεν ξέρω τι άλλο. Σε αυτές τις έκτακτες περιπτώσεις είναι άνθρωποι. Συνάνθρωποι. Και ανάμεσά τους υπάρχουν πολλά παιδιά. Παιδιά που αύριο θα είναι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πολίτες αυτού του κόσμου. Και αυτοί οι άνθρωποι θα κουβαλούν για πάντα μαζί τους εικόνες πολέμου και τρέμουλο κρύου μέσα στο σκοτάδι μιας σκηνής.

Πρώτος εγώ δηλώνω πόσο απόλαυσα αυτό το κρύο, όμως την ίδια ακριβώς σκέφτομαι τους εργαζόμενους που έμειναν χωρίς δουλειά εκείνες τις μέρες, τους αποκλεισμένους λόγω της μη εξυπηρέτησης των μεταφορών, μα κυρίως αυτά τα παιδάκια που έτρεμαν όσο εμείς βεγγερίζαμε αχνίζοντας στο ζεστό μας τζάμι. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το αδιέξοδο ενός ιδεολόγου επιχειρηματία και η αλλαγή σελίδας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ξέρεις που πας να συμπληρώσεις μία αίτηση και κάποια στιγμή ζητάει το επάγγελμά σου. Δεν ντρέπομαι να πω πως τελευταία δεν ξέρω τι να βάλω εκεί. "Επιχειρηματίας; Ελεύθερος επαγγελματίας; Αυτοαπασχολούμενος; Ιδιοκτήτης επιχείρησης;" Δεν ξέρω τι από αυτά περιγράφει την κατάσταση μου, γνωρίζω όμως πλέον τις συνθήκες με τις οποίες την περιβάλλουν.

Είμαι κάτι λιγότερο από είκοσι συνεχόμενα χρόνια στον εργασιακό στίβο και έχω περάσει και από τις δύο πλευρές του ωκεανού διατηρώντας πάντοτε την ιδεολογία μου πολύ ψηλά. Εννοώ πως έχω υπάρξει υπάλληλος, χαμάλης, έως και σε ένα αξιοσέβαστο σημείο σε άλλη επιχείρηση. Από την άλλη, έγινα εργοδότης και αγωνίστηκα να χτίσω την προσωπική και οικογενειακή μου ευημερία. Και τα κατάφερα. Και πάντα κρατώντας ψηλά την ιδεολογία του να μείνω μακριά απ' το Δημόσιο (ως υπάλληλος) και ποτέ να μην το κλέψω (ως επιχειρηματίας). Ναι, το λέω με μεγάλη περηφάνια πως ότι έκανα, το έκανα χωρίς ουδέποτε να κλέψω το ελληνικό κράτος.

Ναι, είμαι τόσο μαλάκας.

Θέλω να πω... πως φέτος, ένιωσα για πρώτη φορά την ανάγκη να το κάνω. Θέλετε εξαιτίας οικονομικής στενότητας; Θέλετε από εκδίκηση; Και τα δυο ισχύουν σε έναν βαθμό.

Όμως έρχεται μια μέρα στην ζωή ενός μαλάκα που αποφασίζει να μην είναι το ίδιο μαλάκας. Και τότε βλέπει πως ξαφνικά έχει δημιουργηθεί γύρω του ένα θεσμικό πλαίσιο που θέλει στα 100€ που βγάζει, τα 29€ να τα δίνει στην εφορία, τα 27€ στην ασφάλεια του (άσχετα ότι δεν την χρησιμοποιεί, γιατί η δημόσια υγεία είναι εντελώς ανθυγιεινή) και περίπου 15€ πάνε σε έμμεσους φόρους που πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχαν (ΕΝΦΙΑ, εισφορά αλληλεγγύης, κλπ.). Από τα 100€ μένουν 29 ολόκληρα ευρώ για να πληρώσω κι εγώ όπως κι εσείς, όλα τα πάγια μου έξοδα.

Ξέρετε, στην επιχείρηση μου δεν έχω συνέταιρο, αλλά αν είχα θα φρόντιζα να μοιραζόμαστε την δουλειά για να μην έρχομαι μόνος μου 9 το πρωί και να φεύγω μετά τα μεσάνυχτα, 7 μέρες την εβδομάδα. Οπότε γιατί να έχω το κράτος να παίρνει σχεδόν το 75% του κόπου μου στερώντας μου παράλληλα να έχω κι εγώ αφορολόγητο ή κι εγώ να χρησιμοποιώ το πλαστικό χρήμα για να έχω τα... "προνόμια" που έχουν οι μισθωτοί;

Είναι κάπου εδώ που οφείλεις να τραβήξεις μια γραμμή ...και να χαιρετήσεις.

Το 2005 άφησα δουλειά και ζωή στις ΗΠΑ για να υπηρετήσω μια άλλη ιδεολογία. Αυτή του τοπικιστή. Ήθελα να έρθω στην πατρίδα μου, την Κρήτη και να την υπηρετήσω δίνοντας εδώ ότι μπορώ να προσφέρω.

Δώδεκα χρόνια μετά, στέλνω το πρώτο μου μήνυμα (από τα καμπόσα που θα ακολουθήσουν φέτος στο yannidakis). προς όλους όσους δεν παίρνουν σύνταξη σε αυτό το γηροκομείο που λέγεται Ελλάδα και το μόνο που παράγει, είναι συντάξεις: Φύγετε! Τρέξτε να σωθείτε! Μπορεί εσείς να προλάβετε! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ωδή στον γιάννη αντετοκούμπο

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Βρίσκεται στο πικ της μέχρι στιγμής καριέρας του, αν και ειδήμονες και μη, συμφωνούν ότι δεν έχουμε δει ακόμη τίποτα απ' όσα θα ακολουθήσουν. Το ταλέντο του τις τελευταίες μέρες έχει τραβήξει το βλέμμα της δημοσιότητας λόγω των αλλεπάλληλων διακρίσεων: από το ρεκόρ καριέρας στον αγώνα των Μilwaukee Bucks εναντίον των Washington Wizards, στην παρουσία του στο εξώφυλλο του φημισμένου "Sports Illustrated" και στην δεκάδα των "καρφωμάτων" του NBA για το 2016, ο Γιάννης Αντετοκούμπο αποδεικνύει πως έχει άστρο.

 Δεν είμαι όμως ειδική για να σταθώ σε μπασκετική ορολογία, στατιστικά και όλα αυτά τα πολύ εντυπωσιακά. Θα ήθελα να σταθώ σε κάτι -κατ' εμέ- ακόμη πιο σημαντικό, το οποίο μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Όταν πρόσφατα φίλαθλοι, μεταξύ των οποίων και Έλληνες, περίμεναν τον Γιάννη για φωτογραφίες και αυτόγραφα έπειτα από έναν αγώνα, και ένας από εκείνους έτεινε προς υπογραφή την ελληνική σημαία, ο νεαρός άσσος αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας: "όχι, δεν υπογράφω στη σημαία μας"!

Ξέρετε, πέρα από το ολοφάνερο, το πόσο δηλαδή σεβασμό έδειξε στο εθνικό σύμβολο (δίνοντας αποστομωτική απάντηση σε κάποιες γλώσσες που έλεγαν διάφορα), θαυμασμό μου προξένησε η ταπεινότητα αυτού του ανθρώπου. Και εξηγούμαι. Η διαδρομή από τα Σεπόλια στο NBA, τα φώτα, η δημοσιότητα θα μπορούσαν (και ως ένα βαθμό για να είμαστε ρεαλιστές απόλυτα δικαιολογημένα) να θολώσουν και να ξεστρατίσουν έναν άνθρωπο. Το να "ψωνιστείς", να θεωρήσεις τον εαυτό σου Θεό υπεράνω πάντων, δεν είναι διόλου δύσκολο. Ο Γιάννης Αντετοκούμπο δεν έπεσε όμως προς τιμήν του σ' αυτήν την παγίδα. Αν αναλογιστούμε δε και κάποια άτομα του αθλητικού χώρου και μη που δεν έχουν ούτε τα μισά επιτεύγματα κι όμως φέρονται σαν να είναι οι πιο μεγάλοι αστέρες, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό.

Έρχονται κάτι τέτοια μικρά-μεγάλα πραγματάκια λοιπόν, να μας θυμίσουν πως κι ο αθλητισμός είναι πολιτισμός και μας δίνει διδάγματα ζωής. Και κάτι μου λέει πως με αφορμή αυτόν τον νεαρό και ταλαντούχο παίχτη, θα έχουμε την ευκαιρία να αναπτύξουμε πολλούς τέτοιους προβληματισμούς στο μέλλον. +Kωνσταντίνα Πορφυρού 

Milwaukee Bucks Πηγή: www.lifo.gr

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ πόσο σίγουρος είσαι ότι ξέρεις από τέχνη;

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis

Πρόσφατα σε μία παρέα συζητούσαμε για την τέχνη, και συγκεκριμένα για το τι είναι τέχνη. Στην πραγματικότητα κανένας δεν είχε ολοκληρωμένη απάντηση, αφού γύρω από την τέχνη υπάρχουν αμέτρητες θεωρίες και απόψεις.

Το ερώτημα τι είναι τέχνη και πως προσεγγίζει κάποιος το ζήτημα αυτό έχει απασχολήσει σχεδόν όλες τις επιστήμες και τα φιλοσοφικά συστήματα. Ένας, γενικά, αποδεκτός ορισμός εξηγεί: η τέχνη μπορεί να οριστεί ως η ελεύθερη, δημιουργική έκφραση του ανθρώπου με έργα που διέπονται από αισθητικούς κανόνες και ενσαρκώνουν ένα νόημα. Βέβαια, σύμφωνα με τον Κάντ, η αισθητική κρίση συνιστά μια «αναστοχαστική» κρίση που σε αντίθεση με την «καθοριστική» λογική κρίση, περιορίζεται στην υποκειμενική ανταπόκριση, δηλαδή δεν σχετίζεται με την εξήγηση και την κατανόηση του έργου, αλλά με τις υποκειμενικές προτιμήσεις μας. Με βάση αυτή τη θεωρία, αν απλά κρίνουμε σχετικά με το τι μας αρέσει και τι όχι, ίσως να χάνουμε τα νοήματα που εκφράζονται μέσω της τέχνης.

Αν θελήσουμε να αναλύσουμε παραπάνω αυτόν τον προβληματισμό θα πρέπει να γνωρίζουμε πως η τέχνη, πέρα από την έκφραση και την απόδοση του αισθητικά ωραίου, προχωρά συχνά και στην αποτύπωση κοινωνικών ή άλλων προβληματισμών προβάλλοντας τις αρνητικές, τις άσχημες πτυχές της ζωής. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να ταυτίζουμε την τέχνη κατ’ ανάγκη με το καλαίσθητο και το όμορφο, καθώς οι επιδιώξεις της τέχνης ξεπερνούν κατά πολύ την απλή αναπαράσταση του φυσικού κάλλους: αποζητούν κάποτε την ψυχική και συναισθηματική κάθαρση του δέκτη, αποζητούν μιαν έντονη αντίδραση από τη μεριά του δέκτη, αποζητούν μέχρι και την αγανάκτησή του, κάτι που ενδεχομένως επιτυγχάνεται με την παρουσίαση σκληρών, προκλητικών ή και αισθητικά ενοχλητικών έργων, που προφανώς δεν συμφωνούν με τα γούστα μας.

Υπό αυτή την έννοια θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως ο ρόλος της τέχνης δεν είναι μονοσήμαντος ή πάντοτε αναμενόμενος. Η τέχνη, άλλωστε, δεν συνίσταται κυρίως ή μόνο στην αισθητική απόλαυση, αλλά και στην απόδοση συναισθημάτων (θετικών ή αρνητικών), σκέψεων και προβληματισμών, με τέτοιο τρόπο ώστε να επηρεάζεται ο δέκτης του έργου. Αν, επομένως, σκοπός της τέχνης είναι να μεταβιβαστεί ένα μήνυμα από τον καλλιτέχνη προς το ευρύτερο κοινό, τότε δεν υπάρχουν επί της ουσίας όρια στο ποιο μπορεί να είναι αυτό το μήνυμα ή στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να επιτευχθεί η μετουσίωση του σε έργο τέχνης. Ο σκοπός πάντα επιτυγχάνεται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, και σκοπός είναι η επικοινωνία μέσω της δυνατότητας της τέχνης να μεταδίδει αισθήσεις, συναισθήματα, σκέψεις και ιδέες.

Μη γνωρίζοντας κι εγώ πολλά πράγματα σχετικά με το θέμα, κρατάω όσο γίνεται ουδέτερη στάση, αναφέροντας μόνο όσα αποτελούν τις βασικές παραδοχές αναφορικά με την τέχνη. Οι σχολές, τα υλικά, οι τεχνοτροπίες, οι συζητήσεις, οι φιλοσοφίες και τα κείμενα ασχολούνται μόνο με τα ερεθίσματα που δημιουργούν την τέχνη. Την ίδια την τέχνη, όμως, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να την ερμηνεύσει. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η ανατομία μίας μουδιασμένης εκκίνησης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Το πρώτο κείμενο της χρονιάς δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα μικρό παραλήρημα, το ξέρετε καλά. Και το ξέρω κι εγώ. Αφού λοιπόν σας ευχηθώ από καρδιάς καλή χρονιά, ευτυχισμένο το 2017, υγεία (πάνω απ' όλα) και χαρά, θέλω να σας αναφέρω ότι φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, είδα στα μάτια των ανθρώπων που συναναστράφηκα την επιφυλακτικότητα για τη χρονιά που έρχεται. Δεν με διαπέρασε η χαρά και η αισιοδοξία, δεν ένιωσα τον κόσμο έτοιμο να παλέψει με τον νέο κύκλο που ανοίγει.

Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά πως οι δυσκολίες είναι αντικειμενικά πάρα πολλές, και πως το 2017 είχε επιφορτιστεί με ένα αρνητικό πρόσημο πολύ πριν περάσει το χρονικό κατώφλι των ζωών μας. Επίσης μπορώ να καταλάβω και πως η κούραση είναι μεγάλη, καθώς πέρα από την επικρατούσα κατάσταση, κοινωνική και πολιτική, ο καθένας έχει να αντιμετωπίσει και τα δικά του προσωπικά ζητήματα. Είναι όμως όλη αυτή η μελαγχολία υγιής; Είναι πράγματι αυτή η στάση ζωής που θέλουμε να υιοθετήσουμε; Η εσωστρέφεια και η διαρκής άμυνα, μπορούν να ξορκίσουν τα όποια αρνητικά και να λειτουργήσουν ως ασπίδα προστασίας;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι "όχι". Παρουσιάζουμε ως κοινωνία συμπτώματα παραίτησης και αδράνειας, και αφηνόμαστε σ' αυτά χωρίς καν να μας απασχολεί το ζήτημα. Αν θέλουμε να αλλάξουμε πράγματα όμως (και αυτό ισχύει και σε επίπεδο προσωπικών υποθέσεων) θα πρέπει να γίνουμε πιο δραστήριοι, να αποφύγουμε τη μεμψιμοιρία και πάνω απ' όλα την αυτολύπηση, η οποία δεν λειτουργεί μόνο καταστροφικά σε επίπεδο ψυχολογίας, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει σε μία προσέγγισή μας για τα πράγματα απαθή και αποστασιοποιημένη. Επιπλέον, μία ανασκόπηση των πεπραγμένων και των συμβάντων (στην προκειμένη περίπτωση του 2016, αφού εξετάζουμε το ζήτημα με αφορμή την αλλαγή του χρόνου) είναι πάντα χρήσιμη ποικιλοτρόπως.

Ας καλωσορίσουμε λοιπόν με αισιοδοξία το νέο έτος. Οι προκλήσεις και οι δυσκολίες θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Δεδομένη όμως θα πρέπει να θεωρείται και η μαχητική μας διάθεση. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ φέτος χάθηκε η ιδεολογία της αναρχίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

"Σε απόσυρση προϊόντων από σούπερ μάρκετ της Αττικής προχωρούν οι εταιρείες Coca-Cola, Nestlé και Unilever, ενώ η Δέλτα αναστείλει τις παραδόσεις γάλακτος στο νομό Αττικής". Κρίνω σκόπιμω να ξεκινήσω με την είδηση καθαυτή και αμέσως μετά να παραθέσω αυτούσια και την αιτιολογία:

"Είχε προηγηθεί ανάρτηση αντιεξουσιαστών στο διαδίκτυο ότι έχουν «απαλλοτριώσει» προϊόντα των εταιρειών αυτών, τους έχουν βάλει χλωρίνη ή υδροχλωρικό οξύ και σκοπεύουν να τα επανατοποθετήσουν στα ράφια". Οπότε τώρα έχετε εικόνα και απλά συμπληρώνω πως ο συναγερμός θα κρατήσει έως τις 5 του Γενάρη, όμως η ζημιά των εταιρειών πολύ περισσότερο, αφού εσύ... θα αγόραζες γάλα ΔΕΛΤΑ μετά από αυτό στα παιδιά σου;

Δεν το επιδίωξα, αλλά τυχαίνει να γνωρίζω αναρχικούς. Δύο παιδιά που κατά τ' άλλα τα συμπαθώ πολύ. Δύο παιδιά που ειλικρινά δεν πάει ο νους μου ότι βάζουν κουκούλα και σπάνε παγκάκια, πεζοδρόμια ή πετάνε πέτρες σε μαγαζιά. Δύο παιδιά σαν αυτά, επέλεξαν να κλέψουν προϊόντα βασικής και καθημερινής χρήσης για να κάνουν τι; Να τα δηλητηριάσουν και να τα διαθέσουν και πάλι στο κοινό;

Γιατί;

Από πότε ο στόχος της αναρχίας είναι οι απλοί πολίτες. Άντρες, γυναίκες και παιδιά που καταναλώνουν, γάλα, χυμό και άλλα προϊόντα; Από πότε η ιδεολογία της αναρχίας βάλλει κατά απλών πολιτών και όχι των... Αρχών;

Γιατί, μπορεί να είμαι εντελώς αντίθετος με τον "πόλεμο" αναρχικών-αστυνομικών με μόνιμο θύμα κάποιες γειτονιές (όπως τα Εξάρχεια) και τις πλατείες των πόλεων, αλλά σαν εικόνα είναι συνηθισμένη πλέον. Το να χτυπήσει ένας αστυνομικός από μία πέτρα, είναι εξοργιστικό, αλλά μέσα στο "παιχνίδι" του πολέμου αυτού. Το να δηλητηριαστεί όμως ένα παιδί από την κατανάλωση ενός γάλακτος που δεν αποσύρθηκε από λάθος, τι είναι;

Οι αναρχικοί φρόντισαν να βγάλουν μια ανακοίνωση εξηγώντας με λεπτομέρειες πως κατάφεραν να δηλητηριάσουν τα προϊόντα, όμως δεν έγραψαν γιατί το έκαναν. Να προσπαθήσω ρε παιδί μου, να προσεγγίσω το σκεπτικό τους ιδεολογικά, όχι κοινωνικά. Τίποτα. Κανονικοί τρομοκράτες λοιπόν και αυτό με λυπεί.

Θα σημειώσω και κάτι ακόμα σε λάθος χρόνο. Όταν είχαν κλαπεί τα συγκεκριμένα προϊόντα απ' τα καταστήματα, ήλπιζα πως με κάποιο τρόπο θα τα διέθεταν σε ανθρώπους με ανάγκη σαν σύγχρονοι Ρομπέν των Δασών (έτσι έγραφαν στους τίτλους τους, τότε οι δημοσιογράφοι).

Συνήθως ότι μιλάω για τους αναρχικούς, μιλάω με οργή συμβάλλοντας έτσι στην δική τους νοοτροπία, όμως σήμερα γράφω αυτόν τον προβληματισμό -όχι οργισμένος- απογοητευμένος. και αγανακτισμένος. Γιατί ρε παιδιά; Γιατί; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αντίο 2016 - καλώς ήρθες 2017

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Δεν απομένουν παρά μόνο λίγες μέρες μέχρι τον ερχομό του νέου έτους και ακόμα και τώρα το 2016 συνεχίζει να μας εκπλήσσει με τα απρόοπτα που συμβαίνουν στον κόσμο. Αεροπλάνα που πέφτουν, μεγάλοι αστέρες που συνεχίζουν να "φεύγουν αναπάντεχα" (τι κακό και αυτό φέτος) και ποιος ξέρει τι άλλο θα γίνει αυτές τις 4 μέρες που απομένουν. Απρόοπτα ε; Ίσως και να είναι λίγο άτοπη αυτή η λέξη πλέον, μιας και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που δεν θα έπρεπε να περιμένουμε. Λέτε να υπάρχει...; Ας ελπίσουμε πως όχι...

Το τέλος μιας χρονιάς, λοιπόν, σηματοδοτεί πολλά πράγματα. Πέρα από το κλείσιμο μιας δύσκολης για πολλούς περιόδου και την αρχή μιας καινούργιας, το πέρας ενός δωδεκαμήνου περικλείει και μια σειρά γεγονότων και περιστατικών τα οποία σφυρηλάτησαν και λάξευσαν την ζωή μας διαμορφώνοντας την εκ νέου. Σε άλλους με τρόπο... χοντροκομμένο και τραχύ, σε άλλους πάλι με μια λεπτεπίλεπτη διαδικασία που είχε σαν αποτέλεσμα την εξυγίανση διαφόρων πληγών του παρελθόντος, αλλά και την δημιουργία νέων προοπτικών για το μέλλον. Ευελπιστώ να ανήκετε στην δεύτερη κατηγορία, ή και στην πρώτη αν αυτό επιθυμείτε βέβαια...

Και μετά, έχουμε το 2017 να μας περιμένει όλο εκπλήξεις, προκλήσεις και νέα περιστατικά για να γεμίσουν το πρόγραμμα μας. Ξέρετε... έτσι για να μην βαριόμαστε βρε παιδί μου. Νέα "μέτρα", καινούργιες "μεταρυθμίσεις" και όλα τα σχετικά, με τα παλιά να μας ακολουθούν, φυσικά, και όλα όσα σέρνουμε πίσω μας να έχουν γαντζωθεί στην πλάτη μας, αρνούμενα επίμονα και επιδεικτικά να υποχωρήσουν. Όπως και να έχει η κατάσταση όμως, το συμπέρασμα είναι για ακόμη μια φορά το ίδιο. Ανασκουμπωνόμαστε, μαζεύουμε τις δυνάμεις μας και προετοιμαζόμαστε για τον σωρό δοκιμασιών που μας προετοιμάζει η συνέχεια. Δεν ξεχνάμε αυτά που αποκομίσαμε, όμως, και σαν όπλο τα χρησιμοποιούμε για να υπερνικήσουμε τους αντιπάλους μας.

Και κάτι τελευταίο: Πολλές φορές, δεν είναι κακό να ανατρέχουμε στο πίσω που άφησε το 2016 (όσο κακό και να ήταν αυτό) και να εξετάζουμε τι πήγε στραβά με φόβο μήπως αναβιώσουμε/αναστήσουμε κάποιον παλιό δαίμονα του παρελθόντος. Αντίθετα, ίσως έτσι καταφέρουμε να ξορκίσουμε ένα νέο που είναι πιθανό να φανερωθεί στο διάβα μας, πριν καν εμφανιστεί.

Καλή χρονιά σε όλους!

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το youtube είναι η νέα τηλεόραση!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, επιβεβαιωμένο από τις στατιστικές και τα δεδομένα των χρηστών του youtube. Το δημοφιλές αυτό δίκτυο, ήρθε για να αντικαταστήσει στις συνειδήσεις των νεότερων τουλάχιστον χρηστών την τηλεόραση, που στα μάτια τους μοιάζει ανήθικη, ξεπερασμένη και επαναλαμβανόμενη. Αντίθετα στο youtube ο καθένας μπορεί να δει ακριβώς ό,τι του ταιριάζει (υπάρχουν κανάλια κάθε περιεχομένου: κωμικά, gaming, ομορφιάς, μόδας, καλλιτεχνικά, αθλητικά, εκμάθησης διαφόρων αντικειμένων, μουσικά κτλ), όποια στιγμή της ημέρας θέλει εκείνος, χωρίς να είναι αναγκασμένος να παρακολουθεί τις παρεμβολές του κάθε σπόνσορα (ή μήπως όχι; θα επανέλθουμε παρακάτω...) αλλά και να κρίνει άμεσα την ποιότητα του προβαλλόμενου αντικειμένου, σχολιάζοντας αλλά και με τα "μαγικά" like και dislike. Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν με το πόσο δημοφιλές είναι το youtube στους θεμελιωδώς εξοικειωμένους με την τεχνολογία, αν αναλογιστούμε δε και το ότι είναι μία δωρεάν πλατφόρμα, έτσι δεν είναι;

Ακριβώς έτσι είναι, κι η ορμητική δυναμική του γίνεται απόλυτα αισθητή από το γεγονός ότι χρόνια τώρα στο εξωτερικό και προσφάτως και στην Ελλάδα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι επαγγελματίες youtubers, ο αριθμός δηλαδή των subscribers και των views τους τους επιτρέπει να βγάζουν ένα εισόδημα από αξιοπρεπές ως και πάρα πάρα πολύ καλό (όταν μιλάμε για εξωτερικό) από το youtube. Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι κακό, τι πιο όμορφο από ανθρώπους που μπορούν να ζουν από αυτό που έχουν μεράκι, να το κάνουν με χαρά και κέφι, να το κάνουν καλά και να επιβραβεύονται γι' αυτό;

Η διαρκώς αυξανόμενη απήχηση αυτή του youtube και στη χώρα μας φυσικά δεν έχει διαφύγει από τους εγκεφάλους των διαφημιστικών εταιριών, οι οποίοι εισέβαλαν μετά την τηλεόραση και σ' αυτό, προσπαθώντας να προωθήσουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους με έναν εναλλακτικό (και ας είμαστε ειλικρινείς, αρκετά οικονομικότερο) τρόπο. Και κάπου εδώ το κοινό αρχίζει να αντιδρά, καθώς βλέπει το μέσο διαφυγής του από την τηλεόραση να αρχίζει να αποκτά κοινά χαρακτηριστικά μαζί της: έμμεση διαφήμιση (πολλές φορές χωρίς καν disclaimer όπως επιβάλλει το youtube) με την youtuber να χρησιμοποιεί "μόνο κρέμα ματιών τάδε" για παράδειγμα και διαρκής επανάληψη των χορηγών σε σημείο εκνευρισμού λες και ο θεατής έχει μνήμη χρυσόψαρου είναι τα πιο συχνά "παθήματα", ενώ πληθώρα dislike και αρνητικών σχολίων συγκεντρώνουν βίντεο που αφορούν δωρέαν σταλμένα από εταιρίες προϊόντα για δοκιμή από τον youtuber.

Οι θεατές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, φοβούμενοι πως το κάστρο του youtube θα πέσει αμαχητί στη μέγγενη της ''τηλεορασοποίησης", με το περιεχόμενο να υστερεί σταδιακά σε ποιότητα χάριν της ικανοποίησης των χορηγών αλλά και του κυνηγιού των πολυπόθητων views που θα φέρουν χρήματα στο κανάλι τους. Οι youtubers απαντούν πως καλώς ή κακώς τους δίνεται η ευκαιρία να βγάλουν χρήματα και δεν μπορούν να την αφήσουν να πάει χαμένη και πως το κοινό θα πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στις κριτικές τους και να βασιστεί στην ειλικρίνειά τους.

Εσείς; Με ποιους θα συνταχθείτε;

Εύχομαι το 2017 να σας φέρει υγεία, χαρά και ανανεωμένη διάθεση! Καλή Πρωτοχρονιά! +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ χριστούγεννα δίπλα σε αγαπημένους

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι παρελθοντικές επαναφορές είναι μια διαδικασία δύσκολη κυρίως για την ψυχή μας. Μας ενοχλεί να «σκάνε» μύτη οι ανεπιθύμητοι στη ζωή μας.

Όταν όμως ο ανεπιθύμητος δεν εμφανίζεται ολοζώντανος μπροστά σου αλλά γίνεται εμμονή μέσα στο κεφάλι σου, τι γίνεται; Γιατί το μυαλό μας παίζει παιχνίδια; Μήπως είναι η έλλειψη που μας κάνει να επαναφέρουμε στο μυαλό όσους μας πλήγωσαν, ιδιαίτερα αυτή την εορταστική περίοδο που σκεφτόμαστε όσα συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε;

Αυτά είναι ορισμένα ερωτήματα που λίγο - πολύ ταλανίζουν τους περισσότερους από εμάς ωστόσο, οι δυνατές συγκινήσεις, είτε καλές είτε όχι, παραμένουν ανεξίτηλες μέσα μας. Χαράζονται βαθιά και δε λένε να σβηστούν ακόμη κι αν έχουν περάσει πολλά πολλά χρόνια.

Το να θυμόμαστε περιστατικά ευχάριστα, κάθε άλλο παρά κακό είναι. Όταν συμβαίνει  όμως το αντίστροφο και δεν έχουμε καμία λύση για το πώς να ξεφύγουμε από αυτό γινόμαστε εχθροί του εαυτού μας μιας και δεν μπορούμε να ανατρέψουμε τα άσχημα γεγονότα που επαναφέρει η μνήμη.

Επομένως, από τη στιγμή που δεν υπάρχει «θεραπεία» για να ξεχνάτε τα δυσάρεστα καλό είναι να συναναστρέφεστε με θετικά άτομα που μόνο λάμψη μπορούν να δώσουν στη ζωή σας!!!

Μας τρώει το άγχος της καθημερινότητας. Δύσκολη αυτή η καθημερινότητα. Περιμένουμε κάποιες μέρες το χρόνο για να πούμε ότι «ζούμε». Πάτησα τα 21 και το αντιλήφθηκα. Όλα είναι δύσκολα και καθένας πρέπει να έχει μέσα του μεγάλη ψυχική δύναμη για να αντιμετωπίσει όσα συμβαίνουν. Δε λύνονται όλα δια μαγείας τις γιορτινές μέρες γιατί η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας και δε γίνονται διακρίσεις σε αυτό τον αγώνα.

Όσο περίεργες κι αν είναι οι μέρες που διανύουμε είμαι πολύ χαρούμενη που τα φετινά Χριστούγεννα ήταν ήρεμα και ας βρίσκομαι μακριά με ορισμένους που θα ήθελα να είμαι μαζί. Οι γιορτές είναι ωραίες αν είσαι υγιής και δίπλα σε εκείνους που σε αγαπούν πραγματικά! Χρόνια πολλά!! +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ένας αόριστος ορισμός

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis

Εδώ και αρκετό καιρό έχει αρχίσει να με ενοχλεί η φράση «δεν είναι φυσιολογικό». Και όσο περισσότερο το σκέφτομαι και προσπαθώ να το αναλύσω, τόσο περισσότερο με προβληματίζει, γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι είναι φυσιολογικό και τι όχι.

Καταρχάς να πω πως, κατά τη γνώμη μου, η έννοια του "φυσιολογικού" δεν υφίσταται, πολύ απλά γιατί έχουμε μάθει να αποκαλούμε "φυσιολογικό" οτιδήποτε θεωρείται συνηθισμένο για τους πολλούς. Διαπαιδαγωγούμαστε στο τί είναι «φυσιολογικό» ή όχι, και αποδοκιμάζουμε ή καταδικάζουμε την οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται. Οπότε, ζούμε και μεγαλώνουμε σε μία κοινωνία όπου είναι πολύ σημαντικό να είμαστε «φυσιολογικοί». Κάτω από μία τέτοιου είδους πίεση, δεν είναι περίεργο να θέλει κάποιος να είναι οπωσδήποτε «φυσιολογικός» και να τρέμει στην ιδέα να στιγματισθεί και να απομονωθεί ποικιλοτρόπως από μια κοινωνία που αποδοκιμάζει έως και απορρίπτει οτιδήποτε το διαφορετικό.

Γιατί όμως το να είσαι ή να έχεις κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, σε κάνει αυτόματα να μην είσαι και φυσιολογικός; Όλα αυτά είναι υποκειμενικές εκτιμήσεις ατόμων που θέλουν να πιστεύουν ότι σκέφτονται αντικειμενικά. Γιατί, όπως ήδη ανέφερα, δεν μπορούμε να ορίσουμε το φυσιολογικό. Είναι κάτι αόριστο και ασαφές, άσχετα αν ο καθένας έχει και μία δική του ερμηνεία (που στην τελική δεν μας ενδιαφέρει κιόλας). Εξάλλου, η έννοια του «φυσιολογικού» έχει τόσες φορές αλλάξει διαχρονικά και στους διάφορους πολιτισμούς που είναι παρακινδυνευμένο να κρίνουμε τους άλλους με βάση την όποια «διαφορετικότητά» τους -κυρίως όταν αυτή δεν βλάπτει κανέναν- είτε αφορά στο χρώμα, στην εθνικότητα, ή στις διαφόρων ειδών προτιμήσεις τους.

Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω: ας είμαστε (όσο μπορούμε) ανοιχτόμυαλοι. Το να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους, απλά και μόνο επειδή δεν ταιριάζουν με τα δικά μας πρότυπα ή με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, είναι από όλες τις απόψεις λάθος, και κάνει εμάς τους ίδιους να φαινόμαστε...μη φυσιολογικοί.+el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »