Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ να μάθεις να φέρεσαι...

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Μου φαίνεται πως οι τρόποι καλής συμπεριφοράς δημιουργήθηκαν για τις μεγαλοκοπέλες που δεν ξέρουν πώς να γερνούν όμορφα. Ρυτιδιάζουν απότομα, αποκτούν απότομα προγούλι που είναι ξαδελφάκι με την πτώση των βλεφάρων. Πάραυτα ο πλαστικός τους –που είναι και οικογενειακός τους φίλους- δε σώζει την κατάσταση.

Οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς υπάρχουν για να κόβουν τη ‘’φόρα’’ σε ορισμένους αυθόρμητους ώστε να μην εκφράζονται απολύτως ελεύθερα! Ακόμα και ο πιο αγενής άνθρωπος πάνω σε αυτό τον πλανήτη οφείλει να είναι ευγενικός ή να παριστάνει τον ευγενικό σε περιπτώσεις όπως η ακόλουθη: : η άλλη μόλις γέννησε αλλά είναι πιο αδύνατη από ποτέ, τι κι αν γέννησε προχθές… ή σε κυριακάτικο τραπέζι με τα πεθερικά. Τι γνώμη να σχημάτιζε για εμένα η πεθερά μου αν με έβλεπε να τρώω ωμό καλαμπόκι από κονσέρβα πλούσιο σε συντηρητικά;

Ακολουθώντας τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς σου ανοίγονται πόρτες. Όλοι σε θυμούνται για την καλή σου την καρδιά. Ο πραγματικά καλλιεργημένος - ευγενικός άνθρωπος έχει συναισθηματική νοημοσύνη. Σκέφτεται τις ανάγκες του άλλου και του συμπεριφέρεται αναλόγως. Δε θα ρίξεις σαλάμι στο φάκελο των εκλογών γιατί δε θες τα χέρια του ξάγρυπνου ανθρώπου της εφορευτικής επιτροπής να λαδωθούν, κι ας είσαι αγανακτισμένος. Μαθαίνεις να σέβεσαι τον άλλο χωρίς καν να είναι γαλαζοαίματος διότι η καλή συμπεριφορά είναι στο πικ της παρακμής της στις μέρες μας. Τι κι αν μπήκαμε στο 2017; Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να είσαι ευγενικός επειδή όλα θα είναι με το μέρος σου.   +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η μαγική ιδιότητα της μουσικής και το μυστικό που μοιραζόμαστε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Μια από τις πιο τυπικές ερωτήσεις που ακούς μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίστηκαν μόλις τώρα, είναι "τι μουσική ακούς" και η συντριπτική πλειοψηφία πλέον απαντάει με το τετριμμένο πια, "δεν έχω πρόβλημα, όλα τα ακούω", όμως αν εξαιρέσουμε εκείνη την μικρή μειοψηφία ανθρώπων που τελικά δεν αγαπούν την μουσική και το λένε περισσότερο τυπικά, οι υπόλοιποι απλά ψεύδονται ακόμα και χωρίς να το καταλάβουν! Βλέπετε, όλοι μας, έχουμε ένα, άντε δύο, άντε τρία μουσικά ήδη τα οποία ασκούν μια παράξενη δύναμη μέσα μας.

Εγώ μεγάλωσα στην χρυσή εποχή των 80s εκεί που η μουσική ήταν κάτι σαν την φυσιολογική προέκταση του σώματος και της ομιλίας των ανθρώπων. Έζησα το κλασικό ροκ (πριν να ονομαστεί κλασικό!) και είδα τους θρύλους της μουσικής στο ξεκίνημα τους. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να λατρέψω το Rock και τις περισσότερες κατηγορίες του. Να ξεσπάσω με το Metal και κάπου εκεί ανάμεσα ο έρωτας με την Κλασική (και γενικά ορχηστρική) Μουσική που προέκυψε στο πρώτο μου κονσέρτο που παρακολούθησα από κοντά. Ενδιάμεσα πέρασα εφηβικούς έρωτες με τον Κώστα Μπίγαλη και τον Θάνο Καλλίρη, θαύμασα την φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Γιάννη Κότσιρα και του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Και κάπου εκεί ανάμεσα, όσο μάθαινα να αγαπώ τον τόπο μου και την παράδοσή του, άρχισα να απολαμβάνω την Κρητική παραδοσιακή μουσική. Και θα σας φανεί ιδιαίτερο, αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω τον θαυμασμό μου για την Βυζαντινή Μουσική. Τόσο δύσκολη, τόσο ποιητικά και ηχητικά καλλιτεχνική, δεν μπορώ να μην ανατριχιάσω κάθε Κυριακή που ακούω τον ψάλτη και φίλο μου, Γιώργο Παπαστεφανάκη να χαϊδεύει τα αυτιά μου με την γλυκύτητα της φωνής του.

Και κάπως έτσι κυλάει μια ζωή, γεμάτη με ακούσματα, γιατί ισχύει πως... όταν πεθάνω, το soundtrack της ζωής μου θα είναι μια κασέτα με ατέλειωτα χιλιόμετρα τυλιγμένης ταινίας! Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς μουσική σε κάθε στιγμή της ημέρας, σε κάθε υπόσταση, σε κάθε εμπειρία ή γεγονός, σε κάθε στιγμή που έζησα από τότε που θυμάμαι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα τέλη της δεκαετίας του 80' που απέκτησα το πρώτο μου Walkman και έφερα την μουσική κυριολεκτικά πάνω μου!

Και πιστεύω πως λίγο-πολύ, ο καθένας από εσάς έχει μια ιδιαίτερη μουσική προσωπική ιστορία για να διηγηθεί και σίγουρα θα περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά ακούσματα..

Όμως...

Βαθιά μέσα μας, υπάρχει ένα είδος μουσικής που σε περιμένει σε κάθε δυσκολία της ζωής σου. Είναι αυτό το είδος που θα ακούσεις για να πάρεις δύναμη, που το άκουσμά του θα σε ανταμείψει για μια επιτυχία και η ένταση του θα σου δώσει την ευκαιρία να ξεσπάσεις. Είναι το είδος της μουσικής που όταν δεν έχεις έμπνευση για το ποια λίστα μουσικής θα ακούσεις σήμερα, γυρνάς εκεί για να είσαι σίγουρος ότι θα το απολαύσεις.,

...και για μένα αυτός, είναι ο ύμνος της μουσικής ολότητας

Και ξέρεις... η μουσική έχει μια μαγική ιδιότητα που εγώ δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Μπορεί να την ακούς στα θεόρατα ηχεία μιας πλατείας ή ενός μπαρ μαζί με άλλα διακόσια άτομα, μπορεί να χορεύετε όλοι μαζί παρέα στον ακριβώς ίδιο ρυθμό ή ακόμα και να τραγουδάτε φωναχτά συγχρόνως τους στίχους, όμως... την ίδια ώρα το μυαλό και η καρδιά ταξιδεύει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο στην ερμηνεία των στίχων και στην δύναμη της μελωδίας. Γιατί όσο κι αν η μουσική διαδίδεται μέσω του ανεξάντλητου ήχου, είναι τόσο, μα τόσο προσωπική... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ επισκεπτόμενος την γενέτειρα του yannidakis

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Σήμερα είναι μέρα για εξομολογήσεις και... κρητικές κριτικές!

Το τριήμερο της Πρωτομαγιάς που μόλις μας πέρασε, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την πόλη του Ηρακλείου (πρώτη φορά στην Κρήτη!) με σκοπό να παρευρεθώ σε ένα γάμο δύο πολύ καλών μου φίλων. Η κοπέλα Ηρακλειώτισσα και ο... λεγάμενος εξ Αθήνας, αποφάσισαν να ενωθούν με τα ιερά δεσμά του γάμου, πατροπαράδοτα στον τόπο της νύφης. Η εμπειρία και η "ιστορία" που θα μοιραστώ μαζί σας αυτήν την Τετάρτη. χαρακτηρίζεται από πολλά και διάφορα στοιχεία, όμως, πρωτίστως, από πολύ φαΐ και... ρακί φυσικά!


Έπειτα από μια πολύ σύντομη πτήση την περασμένη Παρασκευή, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης περίπου στις 22:00 (αν θυμάμαι καλά), όπου και πήραμε ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε, το οποίο όπως πληροφορήθηκα μετέπειτα, βρισκόταν κοντά στην "Χανιόπορτα". Με τον ταξιτζή, ο οποίος ήταν ευγενέστατος, ευχάριστος και καλαμπουρτζής, είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα σχετικά με τους γάμους στην Κρήτη και το αν ντόπιες παντρεύονται αθηναίους, θεσσαλονικιούς κλπ ή το αντίστροφο. Μάλλον πειράχτηκε λίγο που του είπα ότι η νύφη ήταν από την Κρήτη και τους την κλέψαμε! Στα "κατά" του συγκεκριμένου "σκηνικού" θα βάλω την "αόριστη" ταρίφα της διαδρομής από το αεροδρόμιο στην πόλη, η οποία από ότι φαίνεται κυμαίνεται στα 12 με 15 ευρώ, ανάλογα τα κέφια του ταξιτζή! (Μάλλον υπαίτια είναι η κουβέντα που προηγήθηκε για τις νύφες...).

Εκείνο το βράδυ το ζεύγος μας υποδέχθηκε σε ένα τοπικό εστιατόριο με πολύ εύγευστα πιάτα και πρωτότυπες/πρωτόγνωρες για εμένα γεύσεις όπως αρνάκι με ένα περίεργο, ονομαστικά, ενδημικό φυτό το οποίο ήταν πεντανόστιμο (ας μας βοηθήσουν οι γνώστες του yannidakis σε αυτό!). Ενώ είχαμε ήδη φάει πριν την πτήση μας, μπορώ να πω ότι συνεχίσαμε να δειπνούμε (και να πίνουμε) όλο το βράδυ. Κουρασμένοι αλλά και "σκασμένοι", οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο...

Την επόμενη μέρα, την μέρα του γάμου, έπειτα από μια "επιδρομή" στον μπουφέ του ξενοδοχείου για πρωινό, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην παράκτια περιοχή του Ηρακλείου για ένα σύντομο καφέ. Στο ενδιάμεσο "τσιμπήσαμε" και κάτι έτσι ώστε να αντέξουμε μέχρι το βράδυ στο τραπέζι του γάμου. Που να ξέραμε στα κρητικά τραπέζια πρέπει να πας νηστικός για τρεις μέρες... Η τελετή έλαβε χώρα στον ιερό ναό του Αγίου Τίτου, μια από τις πιο ιδιαίτερες εκκλησίες που έχω δει ομολογουμένως, Το τραπέζι του γάμου, πραγματοποιήθηκε σε γνωστό κέντρο δεξιώσεων περίπου 30 λεπτά από το κέντρο της πόλης. (αυτό με τα πολύχρωμα φώτα απ'έξω για όσους γνωρίζουν!). Μόλις κάτσαμε στο τραπέζι, ξεκίνησαν να έρχονται τα πιάτα της βραδιάς. Και λέω βραδιάς, διότι το κατσίκι και το αρνί "έδινε και έπαιρνε" καθ'όλη την διάρκεια του γεγονότος. "Μιλάμε" για πολύ κρέας... Κάποια στιγμή, υποδεχθήκαμε το ζευγάρι το οποίο χόρεψε το καθιερωμένο τραγούδι του γάμου, ενώ λίγο μετά περάσαμε σε κρητικά ακούσματα. Ευτυχώς, το ζευγάρι είχε προνοήσει πιο πριν και είχε κανονίσει για εμάς μαθήματα παραδοσιακών χορών, εάν και εφόσον θέλαμε να συμμετάσχουμε. Μπορώ να πω ότι για το μισάωρο μάθημα που παρακολούθησα. τα πήγα αρκετά καλά στο πεντοζάλι (και σε ένα άλλο "εύκολο" που δεν θυμάμαι πως λέγεται) ενώ τον Μαλεβιζιώτη τον "σκώτωσα"... Δεν φταίω όμως 100%. Ο λυράρης είχε άγριες διαθέσεις εκείνο το βράδυ! Πέραν του ατελείωτου χορού και κρεατογεύσεων, θα ήθελα να ξεχωρίσω το πεντανόστιμο "γαμοπίλαφο", καθώς επίσης και εκείνα τα τέλεια "μακαρόνια σε ζωμό κρέατος" που μας σέρβιραν νωρίς το πρωί. Και πάλι οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο για ανάπαυση, υπερχορτασμένοι.

Την Κυριακή που ξημέρωσε την αφιερώσαμε σε περιήγηση στο κέντρο της πόλης, στα γνωστά "λιοντάρια" αλλά και στην γύρω περιοχή, και σε μεσημεριανό σε ένα μικρό ταβερνάκι, Το φαγητό ακολούθησε ένας καφές σε μια "βεράντα" στο κέντρο της πλατείας, καθώς και βόλτες στα γραφικά σοκάκια της πόλης, Το ίδιο βράδυ, συνεχίσαμε τους περιπάτους σε πλατείες και δρόμους της περιοχής, ενώ δοκιμάσαμε και τον τοπικό γύρο (δεν θα μπορούσαμε να μην φάμε και κάτι ακόμα άλλωστε!). Στα αρνητικά του βραδινού μας, θα βάλω το σχόλιο του σερβιτόρου σχετικά με τις πατάτες στο πιτόγυρο/σουβλάκι, οι οποίες είναι "αυτονόητες" στην Κρήτη και αν δεν ζητήσεις να μην σου βάλουν, θα τις βρεις μέσα στο τυλιχτό. Για την ακρίβεια, στα αρνητικά θα βάλω το "ύφος" του! Κατά τα άλλα, ήταν μια ωραία βραδιά.

Την Δευτέρα της Πρωτομαγιάς, ενώ δεν είχαμε πολύ χρόνο μπροστά μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κέντρου (από ότι μας είχαν πει τουλάχιστον) δοκιμάζοντας πιάτα όπως "πατάτες τηγανητές με στάκα", "χοχλιούς μπουρμπουριστούς", "κόκορα με χυλοπίτες" και πολλά άλλα... Το λούκούλιο γεύμα ολοκλήρωσε ένα λικέρ ροδάκινό, ένα περίεργο γλυκό άσπρης κρέμας και φυσικά μια μαντινάδα σε ένα χαρτάκι για τον κάθε ένα μας. Όπως καταλαβαίνετε, αποχωρήσαμε από το νησί με τουλάχιστον 5 κιλά ο καθένας μας, αλλά, προσωπικά, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Εν κατακλείδι, η σύντομη επίσκεψη μου στην πατρίδα του yannidakis, αποδείχθηκε μια πολύ καλή εμπειρία την οποία έχω σκοπό να επαναλάβω, αφού αισθάνομαι ότι δεν είχα την ευκαιρία να κάνω όλα όσα θα ήθελα και να επισκεφθώ τα μέρη που έπρεπε να δω. Μαζί θα συνοδευτεί και μια επίσκεψη στην πόλη των Χανίων, μιας και όπως με πληροφόρησαν (συγνώμη αν ακουστεί κάπως αυτό!) είναι ακόμα πιο ωραία και πιο γραφική. Συνιστώ ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη σας και ένα ταξίδι στην Κρήτη για το φετινό καλοκαίρι. Μόνο όρεξη για φαγητό να έχετε, πιστέψτε με πως αρκεί...



ΥΓ: Η σημερινή εξομολόγηση λοιπόν αφορά την επίσκεψη μου στην πόλη του Ηρακλείου, χωρίς να ειδοποιήσω τον κ. Σπυριδάκη μιας και ο χρόνος παραμονής ήταν αρκετά περιορισμένος! Στο νησί της Κρήτης λοιπόν θα πω...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ καφές με άρωμα ελλάδας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Είτε χειμώνας, είτε καλοκαίρι οι Έλληνες πάντα έχουν μια δικαιολογία και άπλετο χρόνο για να πιουν έναν καφέ. Κάποτε ήταν ο ελληνικός, μετά ο φραπέ, πλέον τη σκυτάλη παίρνει ο freddo espresso, cappuccino, whatever... 

Τα ελληνικά καφενεία -ή lounge cafe, ή bar cafe, etc. στις μέρες μας- αποτελούσαν ανέκαθεν κοινωνικό θεσμό. Έχουν συνδεθεί με τη ζωή του νεοέλληνα και είναι κέντρο της κοινωνικής και πολιτισμικής ζωής της χώρας μας. 

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποια ιστορικά στοιχεία που συλλέξαμε, άλλα ίσως περισσότερο κι άλλα λιγότερο γνωστά... 

Ο πρώτος έμπορος καφέ στη Νέα Υόρκη (1918) ήταν Έλληνας και σύντομα η εταιρεία Vassilaros & sons θα κλείσει 100 επιτυχημένα χρόνια πορείας. Έναν αιώνα προμηθεύοντας ανεξάρτητα καφέ της Νέας Υόρκης...

Κι αν θέλετε λίγη ακόμα δόση ιστορίας με θέμα τον αγαπημένο σε όλους μας καφέ δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε ιστορικά καφέ με άρωμα Ελλάδας...

1) Καφέ-ζαχαροπλαστείο Zonar's (1939), Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου γωνία, Αθήνα. Την περίοδο 1950-1968 έζησε τις πιο ένδοξες στιγμές του, καθώς σύχναζαν εκεί ιστορικές προσωπικότητες τόσο της πολιτικής όσο και της καλλιτεχνικής σκηνής της πόλης, όπως οι Μάνος Χατζιδάκις, Οδυσσέας Ελύτης, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Γεώργιος Μαύρος κ.α. Φημισμένο για τα σοκολατοειδή και το παγωτό Σικάγο, μία καινοτομία που εισήγαγε πρώτο στην αγορά το Zonar's. Περισσότερες λεπτομέρειες για το τότε και τώρα στην ιστοσελίδα του.

2)Το ιστορικό καφέ "Κήπος" (1870) το οποίο λειτουργεί εντός του Δημοτικού Κήπου Χανιών. Εκεί στεγάζονταν η Βουλή της Κρητικής Πολιτείας (09/12/1898). Σήμερα στον φιλόξενο χώρο του εξακολουθεί να παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες καφεστίασης & ψυχαγωγίας όπως εικαστικά δρώμενα, γαστρονομικά φεστιβάλ, φιλολογικές, μουσικές θεματικές & επετειακές βραδιές. Λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα του.

3) Antico Caffe Greco (1760) είναι το πιο ιστορικό καφέ της ιταλικής πρωτεύουσας και βρίσκεται σ’ έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Ρώμης, Via Condotti 86, κοντά στην Piazza di Spagna. Ιδρύθηκε από τον Έλληνα Nicola della Maddalena. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Giacomo Casanova (1725 – 1798) αναφέρει στα Απομνημονεύματά του ότι πήγε το 1742, στο Caffe di strada Condotta, πράγμα που σημαίνει πως το “καφέ” υπήρχε ίσως και πριν το αποκτήσει ο Έλληνας ιδιοκτήτης του. To 1760 ο Γάλλος ζωγράφος Pierre Paul Prudhon σε κάποια επιστολή του περιγράφει το Caffe Geco ως πασίγνωστο στέκι φιλολογικών και καλλιτεχνικών κύκλων.Η χρυσή εποχή για το “Καφέ Γκρέκο” εκτείνεται σ’ όλη τη διάρκεια του 18ου αιώνα. Στην ιστοσελίδα του μπορείτε να δείτε τον χώρο, να μάθετε την ιστορία του και να ψωνίσετε Online. +Elena Alefantinou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 16 Απριλίου 2017

ΠΑΣΧΑ ~ ευχές από το yannidakis

Χριστός Ανέστη από το +yannidakis
Χριστός Ανέστη!
Σήμερα η μέρα δεν προσφέρεται για προβληματισμούς. Δεν μας αξίζει σήμερα να προβληματιζόμαστε. Έχουμε το δικαίωμα να μοιραστούμε την χαρά αυτής της ημέρας. Της Ανάστασης Του Θεού που συνοδεύεται από σπάνια μηνύματα ανάτασης, δύναμης, κουράγιου, τα οποία και έχουμε τόσο πολύ ανάγκη στις μέρες μας.

Ας μοιραστούμε λοιπόν και σήμερα την χαρά και ας αφήσουμε τους προβληματισμούς για αύριο! Χρόνια Καλά! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 15 Απριλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ οι διαφορετικές αποχρώσεις του πάσχα και οι χαρά της ισοτιμίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για την Ορθοδοξία. Ο καθένας αυτήν την μέρα την βιώνει με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο και σήμερα πρέπει όλοι να σεβαστούμε αυτήν την διαφορετικότητα.

Για πολλούς η μέρα ξημερώνει χαρμόσυνη και πράγματι η πρώτη Ανάσταση αποτελεί μια τέτοια αφορμή. Υπάρχουν εκείνοι -όπως κι εγώ- που περιμένουν το βράδυ της Ανάστασης και αμέσως μετά την μεταμεσονύχτια Θεία Λειτουργία πριν αποχωρήσουν με ευλάβεια για το σπίτι. Ακόμα, είναι εκείνοι που συνεχίζουν να δουλεύουν σαν κάθε εργάσιμο Σάββατο, όπως επίσης και αυτοί που τρέχουν να τακτοποιήσουν τελευταίες λεπτομέρειες για το Κυριακάτικο Πασχαλινό τραπέζι και να μαγειρέψουν, να ετοιμαστούν φορώντας τα "καλά" τους και να διασκεδάσουν.

Βλέπετε, το Πάσχα, όσο κοντά ή όχι στον Χριστιανισμό και να βρίσκεσαι, το βιώνεις διαφορετικά. Είναι ακριβώς η κυριολεκτική του έννοια που σε μετάφραση σημαίνει "Πέρασμα" και αποτελεί το πέρασμα του ανθρώπου από τη ρουτίνα στην γιορτή, από την νηστεία στην ευφράδεια, από το άγχος στην χαλάρωση.

Και έχει ενδιαφέρον πως μετά από 50 μέρες νηστείας και καταπόνησης, εκείνη την ημέρα ο Χριστός μέσω του ιερέα, μας καλεί όλους: όσους νήστεψαν και όσους, όχι. Όλοι είναι προσκεκλημένοι στο "τραπέζι" Του και όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτό. Είναι αυτό άδικο; Όχι! Όχι μόνο δεν είναι άδικο αλλά καταργεί και τις όποιες διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Θα σας φέρω ένα παράδειγμα: Πριν δυο εβδομάδες βρισκόμουν σε ένα τραπέζι φίλων που γιορτάζαμε κάτι γενέθλια. Εγώ και 1-2 άλλα άτομα νηστεύαμε κι έτσι οι επιλογές στο τραπέζι ήταν λίγε για εμάς. Όλοι οι άλλοι έτρωγαν με την όρεξη τους όλα τα φαγητά και όλοι περάσαμε πολύ καλά. Την Δευτέρα του Πάσχα θα συναντηθώ με την ίδια περίπου παρέα για να φάμε ξανά και να περάσουμε καλά γιορτάζοντας το Πάσχα. Αυτή τη φορά θα τρώμε το ίδιο φαγητό, θα γελάμε με τα ίδια αστεία και θα περνάμε ισότιμα καλά, ακριβώς γιατί δεν έχει σημασία ποιον δρόμο ακολούθησε ο καθένας για να φτάσει σε αυτήν την ημέρα και σε αυτό το τραπέζι. Σημασία έχει ότι όλοι μαζί απολαμβάνουμε εκείνη την μέρα χαράς!

Και αυτό είναι τελικά το Πάσχα. Γι' αυτό ελάτε όλοι! Περάστε καλά με ότι πόρους ή δυνάμεις ή δυνατότητες διαθέτετε. Ο Χριστός δεν μας κοιτάει στα ρούχα, στο στομάχι ή στην τσέπη. Για εκείνον είμαστε όλοι ίδιοι! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ η αξία του χρόνου

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι μέρες περνούν σαν αστραπή και μέσα σε ένα 24ωρο ζούμε όλοι χιλιάδες στιγμές. Παιδιά, δουλειά, φίλοι, σπίτι. Όλα αυτά φεύγουν χωρίς να το καταλάβεις. Το ένα ραντεβού πίσω από το άλλο, κοινωνικές συναναστροφές και εμπειρίες που θέλουμε - και είναι απαραίτητο - να χαρίζουμε στον εαυτό μας. υπάρχουν και για εσάς φορές που νιώθετε ότι σας κυνηγά ο χρόνος; Ή για να είμαι πιο σωστή σαν να προσπαθείτε να κατακτήσετε το χρόνο;

Ξέρετε, η κίνηση που κάνουμε και κοιτάμε το ρολόι μας μπορεί να φανερώνει κάτι που είναι πέρα από τη συνεχόμενη κίνηση, την οποία έχει η ζωή μας. Μπορεί να λειτουργήσει σαν μία υπενθύμιση. Υπενθύμιση του ότι πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα. Να ξανακοιτάξουμε το πρόγραμμα μας και να βάλουμε κάπου μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας μας κάποια πράγματα που θα μας βγάλουν από τη μονοτονία.

Το ξέρω πως υπάρχουν σπάνιες στιγμές που νιώθουμε έτσι, έτοιμοι για όλα. Έχουμε εξασκηθεί στο να φτιάχνουμε deadlines σε ένα μεγάλος μέρος της ζωής μας, μέχρι και για το τι ώρα θα γεννηθεί ένα παιδί. Αν όμως διαπεράσουμε αυτό το σύννεφο της ρουτίνας και όλες τις περιπλοκές που αυτή δημιουργεί, τότε θα δούμε την ώρα διαφορετικά. Γινόμαστε συλλέκτες στιγμών. Έχουμε επιθυμίες και στοχεύουμε σε μία εξωστρέφεια, που είναι απαραίτητη για μία υγιή κοινωνική ζωή.

Κλείνοντας, είναι καλό να υπογραμμιστεί ότι ο χρόνος έχει έναν μαγικό ρόλο να μας δείχνει αυτό που πραγματικά αξίζει+Nastazia A 


σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ γιατί η ελλάδα δεν είναι ανάμεσα στις καλύτερες χώρες για να ζεις;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Έχω ξαναγράψει πως εμείς οι έλληνες έχουμε μια εντύπωση που αγγίζει τα όρια της ουτοπίας, πως ζούμε σε έναν μαγικό κόσμο, σε ένα ονειρικό μέρος, σε μία χώρα που όλοι θα ζήλευαν για να είναι πάντοτε εδώ.

Κατά κάποιο τρόπο σπουδαιολογούμε τόσο πολύ τον ήλιο, την θάλασσα και την φέτα, που ξεχνάμε την ουσία και η οποία είναι πως βγαίνουμε ελάχιστα για να απολαύσουμε τον ήλιο, σπάνια προλαβαίνουμε να φτάσουμε σε μια παραλία το καλοκαίρι και καταναλώνουμε κατά βούληση τροφή αμφιβόλου αξίας παραμερίζοντας την φέτα και όλα τα συστατικά της υγιεινής διατροφής. Ουσιαστικά λοιπόν σαν έλληνες είμαστε σε πολύ χειρότερη κατάσταση από άλλους πολίτες της Δύσης, αφού για διάφορους και διαφορετικούς λόγους δεν απολαμβάνουμε αυτά που η χώρα μας παρέχει.

Την ίδια ώρα διαβάζουμε δαγκώνοντας τα δόντια μας, τις καλύτερες πόλεις και χώρες για να ζει κανείς σήμερα. Για φέτος, η Βιέννη είναι η πόλη που συγκέντρωσε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την κάνουν ιδανική πόλη για να ζει κανείς και ανάμεσα τους θα βρει κανείς στοιχεία όπως η πολιτική σταθερότητα, η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η εγκληματικότητα, η ψυχαγωγία και οι μεταφορές και όχι απλά ο ήλιος και η... θάλασσα!

Η λίστα είναι τόσο... αντικειμενική που δεν φοβάται να αποκλείσει πόλεις όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη, το Παρίσι κλπ. Ενώ είναι προφανές πως Σκανδιναβία, Γερμανία, Καναδάς και Αυστραλία κατέχουν τα πρωτεία. Για του λόγου το αληθές παραθέτω όλη την πρώτη δεκάδα:
1.Νορβηγία
2.Δανία
3.Ισλανδία
4.Ελβετία
5.Φινλανδία 
6.Ολλανδία, 
7.Καναδάς 
8.Νέα Ζηλανδία, 
9.Αυστραλία 
10.Σουηδία

Οι δεκάδα αυτή προκύπτει αυτή τη φορά από στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών και ενώ έχουν ενδιαφέρον θα πρέπει να έχετε παρατηρήσει ως τώρα ότι πουθενά δεν βρίσκεται η Ελλάδα ή κάποια πόλη της, στις λίστες αυτές και η οποία βρίσκεται κάπου μετά το 80.

Ωπ! Τι έγινε; Ξαφνικά δεν είναι τόσο σημαντική η θάλασσα και ο ήλιος; Μα φυσικά και δεν είναι εκτός και αν η λίστα αφορά τους καλύτερους προορισμούς για τις διακοπές σου. Εκεί, σταθερά η χώρας μας βρίσκεται σε πολύ υψηλές θέσεις και όχι άδικα. Όμως μιλάμε για διακοπές. Για ένα μέρος που πας δέκα μέρες τον χρόνο και μετά επιστρέφεις σε ένα άλλο -το δικό σου- συναντώντας και πάλι την οργάνωση, τις προοπτικές, την ασφάλεια, τις παροχές. Όλα εκείνα δηλαδή που δεν θέλεις για τις διακοπές σου, αλλά για όλη σου την ζωή και που είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις τον ήλιο και την θάλασσα για να τα διασφαλίσεις.

Και οφείλω να πω όλη την αλήθεια. Αν δεν ήμουν έλληνας, το πρώτο μέρος που θα επισκεπτόμουν για διακοπές, θα ήταν η Ελλάδα. Η ιστορία της, οι μύθοι, το φαγητό, η χαλάρωση και... ως εκεί. Μετά θα είχα ανάγκη να επιστρέψω στον τόπο μου. Για να δουλεύω και οι κόποι μου να ανταμοίβονται έχοντας παράλληλα χρόνο για την οικογένεια μου και την διασκέδασή μου. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ έτοιμοι για συνέντευξη; να τι θα έκανα εγώ...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Εάν και εφόσον δεν προέρχεστε από κάποιο μελλοντικό timeline όπου έχει ανακαλυφθεί το ταξίδι στο χρόνο (οπότε και είστε προσωρινός επισκέπτης εδώ!) και ηλικιακά κατατάσσεστε μεταξύ 20 και -περίπου- 50 ετών, τότε μάλλον ανήκετε στην κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι είναι σε αναζήτηση εργασίας και έχουν περάσει έναν σεβαστό αριθμό συνεντεύξεων κατά την διαδικασία αυτή.


Παράλογες επαγγελματικές απαιτήσεις, ιδιόρρυθμες ερωτήσεις σχετικά με το βιογραφικό, μη πρέπουσα συμπεριφορά κατά την διάρκεια της συνέντευξης, όλα λίγο-πολύ γνωστά περιστατικά τα οποία οι περισσότεροι έχουν/έχουμε αντιμετωπίσει κάποια στιγμή. Αν συνυπολογίσουμε και το αντίστοιχο άγχος και πίεση που μας δημιουργείτε και δεχόμαστε κατά την διάρκεια αυτού του βασανιστικού μισάωρου (περίπου), τότε το πιο πιθανό είναι η "εξέταση" αυτή που περνάμε να πάει... περίπατο και να μην επιλέγουμε για την θέση που έχουμε θέσει ως στόχο. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να μειώσουμε τις πιθανότητες για ένα αρνητικό αποτέλεσμα;


Αρχικά, καλό θα ήταν να κάνουμε λίγη εξάσκηση μόνοι μας στο σπίτι, ιδανικά μπροστά στον καθρέφτη μας, έτσι ώστε να παρατηρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε, τις κινήσεις και του μορφασμούς που ανεπαίσθητα κάνουμε, και εν τέλει να αποκτήσουμε και μια άποψη για την εικόνα που αντικρίζουν και οι υπόλοιποι όταν μας έχουν απέναντί τους. Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να αλλάξουμε και να διαφοροποιήσουμε οτιδήποτε μας φαίνεται αντιαισθητικό ή περίεργο, όπως επίσης και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη άνεση με τον εαυτό μας. Έπειτα, θα πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε στην παγίδα να διαφημίσουμε τον εαυτό μας ως κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε, με το λανθασμένο σκεπτικό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο άλλος θα "τσιμπήσει" και θα πιαστεί κορόιδο. Το πιο πιθανό είναι να εκτεθούμε άμεσα στον πιθανό εργοδότη μας, ειδικά την στιγμή που θα υποβληθούμε σε τεχνικές ερωτήσεις που απαιτούν ειδική γνώση πάνω στο αντικείμενο της εκάστοτε θέσης. Τέλος, κάτι που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και να μην ξεχάσουμε να κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το που ενδεχομένως κάναμε "λάθος"¨κατά την διάρκεια της συνέντευξης, έτσι ώστε να το διορθώσουμε και να μην το επαναλάβουμε την επόμενη φορά. Σε ένα ιδανικό σενάριο, εάν προς το κλείσιμο της ερωτηθούμε για το αν έχουμε κάποια απορία εμείς προς τον εργοδότη, καλό θα ήταν να κάνουμε αυτήν την ερώτηση ευθέως: πχ. "Σε ποιο σημείο της συνέντευξης πιστέψατε ότι ίσως να μην έκανα για την θέση;". Μια τέτοια ερώτηση παρουσιάζει ενδιαφέρον του υποψήφιου για την θέση και δίνει καλή εντύπωση προς το εργοδότη.

Κατανοώ ότι η διαδικασία μιας συνέντευξης είναι ψυχικά/ψυχολογικά επίπονη, έχοντας περάσει και εγώ με την σειρά μου από αρκετές, και σίγουρα θα μπορούσα να γράφω για ώρες για το τι πιστεύω ότι πρέπει και δεν πρέπει να κάνουμε, όμως θα προτιμήσω να επικεντρωθώ σε αυτά τα 3 ανωτέρω σημεία. Είναι γενικά δεκτό ότι μέσα από την διαδικασία αυτή λίγες είναι οι φορές που επιτυγχάνεται η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης εικόνας για το υποψήφιο από πλευράς εργοδοτών (για λόγους οι οποίοι επίσης χρειάζονται ατελείωτη ανάλυση), όμως ευελπιστώ μέσα από τα παραπάνω να αυξήσετε τις δικές σας πιθανότητες για την επίτευξη του στόχου σας.

Καλή επιτυχία!

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "γιατί άννα; γιατί;"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Το πόσο γέλιο έχω ρίξει αυτές τις μέρες, δεν λέγεται! Με αφορμή τον πρόσφατο "σάλο" που προκλήθηκε από την νέα διαφήμιση της Άννας Βίσση, θα ήθελα να σχολιάσω σήμερα τα (λίγο μπαγιάτικα ομολογουμένως) παρακάτω, αφού πρώτα όμως δούμε εν τάχει το εν λόγω video, έτσι για να αποκτήσουν μια ιδέα και μια άποψη και όλοι αυτοί που δεν έχει πάρει κάτι το αυτί τους.



Έπειτα από την προβολή αυτής της διαφήμισης, αντίπαλοι, κοινό αλλά και φαν της "Απόλυτης Ελληνίδας Σταρ" (γνωστοί και ως fannatics) ξεσηκώθηκαν και στράφηκαν εναντίον της για αυτή της την επιλογή. Σχεδόν όλοι -παρά ελάχιστοι- διαμαρτυρήθηκαν για την χαμηλή ποιότητα μιας διαφήμισης μηδαμινού κόστους, από την οποία είναι εμφανής η έλλειψη της οποιαδήποτε... γκλαμουριάς ή λάμψης η οποία θα άρμοζε σε μια τραγουδίστρια τέτοιου βεληνεκούς. Οι υπόλοιπες κατηγορίες/παράπονα αφορούσαν μια σύγκριση του συγκεκριμένου διαφημιστικού spot και της καριέρας και πορείας της πασίγνωστης αηδού, τα οποία δεν παρουσιάζουν καμία συνάφεια μεταξύ τους. Για την ιστορία, η Άννα Βίσση έχει συμμετάσχει σε διαφημίσεις όπως οι ακόλουθες:




Παρά το γεγονός ότι η Άννα Βίσση έχει επικριθεί πολλές φορές για τις διάφορες επιλογές της από το ευρύ κοινό, πχ. τραγουδώντας ιδιαίτερα μουσικά κομμάτια, ποτέ άλλοτε δεν είχαν αντιταχθεί με τόσο σθένος εναντίον της, πόσο μάλλον οι πιο... fannatikoi οπαδοί της. Γιατί όμως τόση "ξυνίλα"; Δεν είναι καλό ακόμα και μια star να εγκλιματίζεται με τις αλλαγές και τα νέα δεδομένα; Ας μην ασχοληθούμε όμως περισσότερο με το πριν και το τώρα, αλλά ας επικεντρωθούμε κυρίως στο... γιατί, καθώς και στους λόγους που οδηγούν έναν πιστό ακόλουθο να εναντιωθεί στο είδωλο του. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει παρατηρηθεί το παρόμοιο φαινόμενο στο παρελθόν και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές, η κατάσταση είναι για να απορεί κανείς...
Αρχικά μας προβληματίζει το αν τα... "είδωλα" γνωρίζουν ή προβλέπουν (ανεπιτυχώς) τις επικείμενες συνέπειες των πράξεων τους, Έπειτα όμως, αναρωτιόμαστε μήπως ο "σάλος" ο οποίος θα προκληθεί γύρω από το όνομα τους, αξίζει την μικρή περίοδο δυσαρέσκειας που θα επιδείξει το κοινό στην θέα των επιλογών τους. Αξίζει να θυμηθούμε και την περσινή διαφήμιση της "Λαίδης" με το αξέχαστο "χτύπα σαν άντρας". Τέλος, καλό θα ήταν να συλλογιστούμε το "πόσο" και το "αν" οι ακόλουθοι του εκάστοτε "αστεριού" "κρατάνε μανιάτικο" την απογοήτευση που εισέπραξαν, αλλά και την ικανότητα τους να ξεχνούν και να συγχωρούν. Όσον αφορά το πρώτο, είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμο. Όσον αφορά το δεύτερο, η ιστορία έχει δείξει ότι ο κόσμος παραβλέπει και αφήνει στην άκρη πολύ εύκολα, όμως ξεχνάει πολύ δύσκολα (τα ευτράπελα). Συνήθως τα καταχωνιάζει για λίγο στο συρτάρι και τα ξαναβγάζει όταν πάλι κάποια στιγμή στο μέλλον του χρειαστεί.

Στην περίπτωση της Άννας, η ίδια βρίσκεται αναμφίβολα κερδισμένη. Όπως οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που υπερπροβάλεται (όχι ότι την έχει ανάγκη φυσικά), έτσι και η ίδια βγαίνει νικήτρια από αυτή την μάχη με τον ίδιο της τον εαυτό -θα έλεγε κανείς. Σίγουρα δεν είναι θετική μια σύγκριση με μια αίγλη των δεκαετιών '90s και '00s, όμως γιατί να ενδιαφερθεί κανείς για το "πριν", όταν το "μετά" είναι καλύτερο και ευνοϊκότερο από το "τώρα";
Έτσι, η απάντηση στον σημερινό προβληματισμό (κατ'εμέ) είναι μάλλον: "γιατί έτσι!".

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, πώς αξιοποιείς τον ελέυθερο χρόνο σου; (αν έχεις)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Τις προάλλες, σε μια συζήτηση που είχα με κάτι γνωστούς, καθίσαμε και σκεφτήκαμε το πως οι άνθρωποι καταναλώνουν το χρόνο τους, καθώς και πόσο από αυτόν αφιερώνουν στον εαυτό τους αποκλειστικά. Δίχως αμφιβολία, ο καταμερισμός αυτός διαφέρει αναλόγως την ηλικία στην οποία αναφερόμαστε, αφού οι ανάγκες, οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις αλλάζουν ανά τις εκάστοτε φάσεις της ζωής του ατόμου, όμως 2-3... ασχολίες, παραμένουν για όλους λίγο-πολύ κοινές. Ποιος είναι όμως ο "καθαρός" χρόνος που μας απομένει για να αφιερώσουμε στον εαυτό μας; Σίγουρα πολύ λιγότερος από όσο νομίζουμε ότι διαθέτουμε.

Αρχικά, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο μέσος άνθρωπος αφιερώνει το 1/3 της ζωής του στον ύπνο και την ξεκούραση (!). Ω ναι. Το γνωστό οκτάωρο που πρέπει να αφιερώνουμε στην αγκαλιά του Μορφέα, μας στερεί το 33% της ζωής μας. Έπειτα είναι η δουλειά και η εργασία η οποία κάνει κάποιος (τυχερός) η οποία μας τρώει περίπου 8 με 9 ώρες καθημερινά. Από εκεί και πέρα, ένας μέσος ενήλικας ξοδεύει περίπου στην μιάμιση με δύο ώρες ημερησίως για τις μετακινήσεις του, είτε αυτό έχει να κάνει με την διαδρομή προς και από την δουλειά, είτε με το πήγαινε-έλα σε άλλους προορισμούς (και τις ενδιάμεσες καθυστερήσεις που προκύπτουν). Τέλος, γύρω στην 1 με 2 ώρες κάθε μέρα καταναλώνονται στις υπόλοιπες βιολογικές ανάγκες οι οποίες πρέπει να καλυφθούν. Άρα, τι μένει;

Με γρήγορους υπολογισμούς (8+8,5+1,5+1,5) ο χρόνος που υπολείπεται για να ασχοληθούμε και λιγάκι με τον εαυτό μας ανέρχεται στις 3 με 4 ώρες! Δεν ακούγεται και πολύ θετικό-ενθαρρυντικό αυτό ε; Μην απελπίζεστε όμως και πρωτίστως, μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα! Ενώ στο πρώτο άκουσμα αυτού του χρονικού περιθωρίου θα έπρεπε να πανικοβληθούμε, αξίζει να συνυπολογίσουμε και παράγοντες όπως τα Σαββατοκύριακα (με τις εξαιρέσεις τους φυσικά), τις αργίες, γιορτές και όλες τις μη εργάσιμες μέρες, καθώς επίσης και όλες εκείνες τις (σπάνιες) φορές που τυχαίνει να μην έχουμε κάποια ιδιαίτερη υποχρέωση.

Ας επιστρέψουμε όμως στο (ημι)πολύτιμο και πολυπόθητο 4ωρο που έχουμε συνήθως. Τι μπορούμε να κάνουμε για να το αξιοποιήσουμε πλήρως; Μα να θέσουμε προτεραιότητες φυσικά, όπως και να κάνουμε ένα πρόγραμμα. Οι εν λόγω προτεραιότητες και προσωπικές ανάγκες σίγουρα ποικίλουν ανά περίπτωση ατόμου, όπως και η σημασία που έχουν για τον καθένα. Μην υποτιμάτε όμως την αξία του "απλά κάθομαι σπίτι στο καναπέ μου και κάνω ταβανοθεραπεία" και μην υπερεκτιμάται την ανάγκη για να ικανοποιήσετε τις κοινωνικές ανάγκες τις οποίες πρέπει (όλες) να καλύψετε σε ένα Σάββατο για μια έξοδο "grande" ή έναν κυριακάτικο μεσημεριανό καφέ. Μάθετε να ζυγίζετε και να αξιολογείτε το πως πρέπει/θέλετε να αξιοποιείτε τον χρόνο σας... σωστά, με σκοπό να τον εκμεταλεύεστε στο μέγιστο.

Αν υπάρχει κάτι που αξίζει να προσπαθήσουμε να κατακτήσουμε, αυτό είναι το συναίσθημα πως δεν χάνουμε τον χρόνο μας. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να ψάξουμε να βρούμε, αυτό είναι ο τρόπος.   



Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πόση τεχνολογία αντέχει ακόμα αυτός ο κόσμος;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Ε, λοιπόν να μου το θυμηθείτε. Σε κάποια χρόνια από τώρα (ελπίζω αρκετά ακόμα) δεν θα χρειάζεται να βγούμε από το σπίτι μας για να κάνουμε το οτιδήποτε. Για την ακρίβεια, πιστεύω ακράδαντα ότι δεν θα χρειάζεται να κουνηθούμε από την καρέκλα ή το κρεβάτι μας προκειμένου να πραγματοποιήσουμε την κάθε ενέργεια ή μετακίνηση. Μοναδική απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση της οποιαδήποτε επιθυμίας μας θα είναι η πρόσβαση σε κάποιου είδους διαδικτυακή επικοινωνία.

Με μια πρόχειρη ματιά σε ένα μελλοντικό κόσμο τον οποίο έχω πλάσει με την φαντασία μου (στηριζόμενος στην μέχρι τώρα εξέλιξη του σημερινού), μπορώ να πω ότι τα καθημερινά δρώμενα θα γίνονται ως εξής: Η οποιαδήποτε αγοραπωλησία θα γίνεται από το σπίτι μας (καλα αυτό ήδη είναι εφικτό -σχεδόν για τα πάντα- και μέχρι ένα σημείο), στην δουλειά θα εμφανιζόμαστε με κάποιου είδους ολόγραμμα και δεν θα απαιτείται η κανονική παρουσία μας εκεί (αν δεν έχουμε κλωνοποιησεί τον εαυτό μας φυσικά), ενώ ακόμα και η κοινωνική μας ζωή -σε οποιοδήποτε επίπεδο- θα μπορεί να καλύπτεται από τα μέσα εικονικής πραγματικότητας με βαθμό εξέλιξης ο οποίος θα επιτρέπει στο χρήστη να πλάσσει ένα άτομο της αρεσκείας του (το οποίο θα φαίνεται πιο πραγματικό και από το... πραγματικό). Οι αποστάσεις και οι ταξιδιωτικοί χρόνοι θα έχουν εκμηδενιστεί αφού θα έχει ανακαλυφθεί ο διακτινισμός και η τηλεμεταφορά, οι ανθρώπινες σχέσεις θα έχουν, σχεδόν, εξαλειφθεί/εξαφανιστεί, ενώ, παράλληλα, τα πάντα θα μοιάζουν πιο προκαθορισμένα και πιο προγραμματισμένα από ποτέ.

Στην θετική πλευρά των πραγμάτων, θα μπορούμε να δούμε την ύπαρξη φαρμάκων και μεθόδων ίασης για οποιαδήποτε ασθένεια -αν δεν έχει προηγηθεί ολοκληρωτική εξάλειψη τους βέβαια-, επανεμφάνιση της άγριας ζωής στα αρχικά της επίπεδα, μέσα από την επαναφορά της περιβαλλοντικής σταθερότητας, και, φυσικά, μετοίκηση και διαβίωση σε άλλους πλανήτες. Στην αρνητική τώρα, ενδέχεται να βιώσουμε την δημιουργία ακόμη πιο τρομακτικών όπλων μαζικής/ολικής καταστροφής, σύνθεση νέων ιών με απώτερο σκοπό τα οικονομικά οφέλη μέσα από την μελλοντική αναζήτηση θεραπείας, και, αλίμονο, έναν τελέιως διαφορετικά διαμορφωμένο κόσμο αφού ο τωρινός θα έχει ίσως καταστραφεί και αναδημιουργηθεί μέσα από μια σειρά... τραγικών συμβάντων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το τρίπτυχο που όλοι γνωρίζουμε ως "παρελθόν-παρόν-μέλλον", στο οποίο βασίζεται και όλη η έννοια του όρου... ιστορίας, θα αντιπροσωπέυται από ένα μονάχα "χρονικό όρο", αφού το "ταξίδι στο χρόνο" θα είναι πλέον γεγονός και κάτι σχετικά... συνηθισμένο. 

Όλα τα παραπάνω, απλά πιθανά/απίθανα σενάρια -επιστημονικής φαντασίας θα έλεγε κανείς- και δημιουργήματα ενός απλού νου, όσον αφορά το μέλλον αυτού του κόσμου υπό το πρίσμα της τεχνολογίας. Το ερώτημα μου όμως σήμερα, δεν αφορά το πόσο εφικτά είναι όλα αυτά κατά την γνώμη σας. Ο σημερινός προβληματισμός, όπως προδίδει και ο τίτλος αυτού του άρθρου, έχει να κάνει με τον αν υπάρχει όριο σε αυτό που ονομάζεται τεχνολογία και αν θα μπορέσει να υπάρχει ποτέ. Και μιας και το συζητάμε και το σχολιάζουμε και αυτό.  
Πρέπει να υπάρχει ή να υπάρξει ποτέ όριο;

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ταξίδι στην πιο σαγηνευτική φαντασία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όλοι μας υπήρξαμε παιδιά. Αυτό είναι ένα δεδομένο που βοηθάει πολύ στον σημερινό προβληματισμό. Κάποιοι από εμάς έχουμε αρκετές αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία, άλλοι λιγότεροι και πάει λέγοντας. Όμως, για λίγο θα πρέπει να ξεχάσουμε την πρώτη μας φορά στο γήπεδο, την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε στο σπίτι φίλης, τη μέρα που πέθανε ο παππούς ή το πρώτο μας φιλί.

Θέλω να εστιάσουμε στο σκεπτικό των παιδιών σήμερα. Οι περισσότεροι από εσάς θα ορκιστείτε πως θυμάστε πως σκεφτόσασταν ως μικρά παιδιά, πως ξέρετε τον τρόπο λειτουργίας των παιδικών συναισθημάτων απ΄την δική σας πρότερη εμπειρία, όμως αυτό είναι μία ουτοπία! Συνήθως είτε κακοί γονείς, παραμελείτε την ψυχολογία των παιδιών και σίγουρα δεν έχετε ιδέα πως αυτά σκέφτονται.

Ένας άνθρωπος που θαυμάζω ιδιαίτερα, ο συγγραφέας Stephen King, έχει έναν μοναδικό τρόπο να ερμηνεύει στα βιβλία του την παιδική λειτουργία του μυαλού που σχετίζεται άμεσα με την φαντασία. Ο ίδιος εξηγεί πως "οι ενήλικες σκέφτονται με γωνίες, ενώ τα παιδιά σε ευθείες γραμμές" και εγώ θα προσθέσω πως τα παιδιά χρησιμοποιούν την φαντασία τους τόσο πολύ που τελικά αποτελεί για αυτά έναν παράλληλο κόσμο.

Με την φαντασία τους μπορούν να ερμηνεύσουν ένα δυσάρεστο γεγονός όπως ο θάνατος. Ζωγραφίζουν εικόνες στο μυαλό, όπου ένας άνθρωπος ανεβαίνει πάνω σε ένα σύννεφο στον ουρανό. Αντίστοιχα ερμηνεύουν μια κακή απειλή, ας πούμε φτιάχνοντας ένα τέρας με πόδια και χέρια αλλά σουβλερά δόντια. Η φαντασία είναι ο πρώτος τρόπος να ερμηνεύσουν τα παιδιά τα φυσικά φαινόμενα ή την βασική μηχανική ή τεχνολογία. Ίσως ο Θεός να ζωγραφίζει ένα ουράνιο τόξο με τεράστιους μαρκαδόρους από την χαρά του που τελείωσε η βροχή ή ένα ανθρώπινο χέρι να γυρνάει τον τροχαλία του ανελκυστήρα για να φτάνουμε στον επιθυμητό όροφο.

Η φαντασία του ενήλικα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη του παιδιού. Ο ενήλικας -αν υποθέσουμε ότι όντως έχει φαντασία- μπορεί να πλάσει κόσμους με υποθετικά πραγματοποιήσιμα σενάρια. Μπορεί να φαντασιωθεί ότι κοιμάται με την γειτόνισσα ή ότι βρήκε μια τρύπα εκατομμυρίων στην εταιρεία του και πήρε δύο προαγωγές μαζεμένες. Με τα παιδιά το σενάριο είναι εντελώς διαφορετικό. Η φαντασία

Το να μπορείς να αντιληφθείς την φαντασία των παιδιών ή καλύτερα να θυμηθείς την δική σου όταν ήσουν παιδί είναι το μεγαλύτερο εργαλείο που μπορείς να έχεις για να μεγαλώσεις ένα παιδί. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Σε κρατάει η επαφή με αυτόν τον παράλληλο κόσμο όπου δεν υπάρχουν σύνορα, διακρίσεις ή φυσικοί περιορισμοί.

Σε τελική ανάλυση ο παιδικός νους είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από εκείνον του ενήλικα. Μπορεί όλα να δείχνουν απλές ευθείες γραμμές, όμως έχουν χρώματα, έχουν βρόγχους που δεν κλείνουν ποτέ, έχουν ανθρώπους ή ανθρωποειδή με δυνατότητες πολύ μακριά από την φυσική και έχουν εξηγήσεις για την τεχνολογία ή την μηχανική που αν τις αναλύσουμε, ίσως βρούμε λειτουργικές λύσεις για το μέλλον του κόσμου. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ δείξε μου το σκύλο σου, να σου ποιος... ήταν

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Ο άνθρωπος ανέκαθεν αναζητούσε την συντροφιά. Στα μάτια ενός άλλου ανθρώπου, στην φροντίδα ενός παιδιού, στην παρέα κάποιου φίλου, στο βήμα ενός συνοδοιπόρου, σε μια παρουσία ενός συντρόφου, εν γένει. Από τότε που ακόμα οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα αγαθά που τους προσέφερε η φύση, γνώριζαν πολύ καλά ότι -ήταν ένστικτο;- δεν αρκούσε να βασιστούν μονάχα στους υπόλοιπους του είδους τους, αλλά θα έπρεπε να αναζητήσουν και... αλλού κάποιον σύμμαχο και, ενδεχομένως, προστάτη.


Με τούτα και με 'κείνα, φτάνουμε στο σήμερα και στην παρούσα κατάσταση όπου το ανθρώπινο είδος, μέσα από μια διαδικασία η οποία διήρκησε κάμποσα χρόνια, έχει καταφέρει να αποκαλεί "μικρούς φίλους" του μια πληθώρα από κατοικίδια ζώα με δημοφιλέστερα τον αποκαλούμενο "καλύτερο φίλο του ανθρώπου", τον σκύλο, καθώς και την πολυαγαπημένη και πιο ανεξάρτητη, την γάτα. Για τον πρώτο, οι θεωρίες ομιλούν για εξημέρωση λύκων αλλά και των άγριων προγόνων του, όπου προσεγγίστηκαν και εξημερώθηκαν σταδιακά με σκοπό να χρησιμοποιηθούν ως προστάτες και φύλακες. Για την δεύτερη, ιστορίες διηγούνται πως δοξάζονταν και θαυμάζονταν ως ιερές, ακόμα και θεϊκές, οντότητες, αφού αντιπροσώπευαν πλάσματα με ειδικές ικανότητες. Χιλιάδες χρόνια μετά, και τα δύο είδη συναντούνται σε διπλανά σπίτια (ίσως και στο δικό μας) και αποτελούν 2 από τις καλύτερες συντροφιές μας.


Πέρα από τα δύο αυτά βασικά είδη κατοικίδιων ζώων, ο σημερινός άνθρωπος βρίσκει και αλλού την πολυπόθητη συντροφιά που αναζητά, σε διάφορα είδη πτηνών (κυρίως καναρίνια και παπαγάλους), σε ψάρια (τα γνωστά χρυσόψαρα καθώς και διάφορα άλλα πιο τροπικά είδη), όπως και σε λιγότερο δημοφιλή σαν τα φίδια, τα ιγκουάνα, τα χάμστερ κοκ. Στην πορεία, θα συνεχίζουν να εμφανίζονται όλο και περισσότερα είδη ζώων ως επιλογές κατοικίδιων. Τί είναι όμως αυτό που οδηγεί τον κάθε έναν από μας στην απόκτηση ενός ζώου; Είναι στ' αλήθεια η αναζήτηση παρέας και συντροφιάς την οποία δεν βρίσκουμε στους ανθρώπους; Είναι η περιέργεια και ο θαυμασμός για τα ζώα τα οποία θέλουμε ίσως απλώς να παρατηρούμε καθώς στολίζουν τον ιδιωτικό μας χώρο; Είναι μια εγωιστική κίνηση που πίσω της κρύβει την ακόρεστη όρεξη μας για συνεχή απόκτηση νέων πραγμάτων; Είναι όλα αυτά μαζί; Δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω; Η απάντηση, πιστεύω, διαφέρει για τον κάθε ιδιοκτήτη.

Και ενώ πολλοί θα μπορούσαν να βγουν τώρα και να υποστηρίξουν "τα ζώα πρέπει να είναι ζουν και να υπάρχουν στο φυσικό τους περιβάλλον, διότι εκεί ανήκουν"(την ίδια στιγμή, στην αντίπερα όχθη, βρίσκονται και όλα εκείνα τα είδη τα οποία εναρμονίστηκαν με τις σύγχρονες πόλεις και υιοθέτησαν τον τίτλο των "αστικών ζώων" με το πέρασμα το χρόνου)., εγώ θα ήθελα να σημειώσω -και εν συνεχεία να ρωτήσω- το εξής: Σίγουρα κάθε πλάσμα ταιριάζει περισσότερο στον χώρο όπου δημιουργήθηκε για να ζει, παρά εκεί που τοποθετείται και "αναγκάζεται" να ζει. Όμως, την ίδια στιγμή, υπάρχουμε και εμείς. Εμείς, οι οποίοι ξεκινήσαμε από το ίδιο φυσικό περιβάλλον και να που βρεθήκαμε, χροοοοόνια αργότερα. Και, το λοιπόν, ερωτώ: Είναι, μήπως, η εξαναγκαστική εξέλιξη των ζώων αυτό που βιώνουμε τώρα (και μάλλον θα συνεχίσουμε να βιώνουμε) ή κάτι που, απλώς, συνέβη... παραδίπλα από μια σειρά ενεργειών οι οποίες δρομολογήθηκαν ξεκάθαρα από εμάς;

Συμβίωση ή...;

Εις το επανιδείν...  
+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ playlist συναρπαστικών αναμνήσεων

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Παραδέχομαι πως είχα καιρό να το κάνω. Είχα καιρό να ανανεώσω το playlist, ίσως γιατί φοβάμαι τις αλλαγές και καταβάθος, όταν συνηθίζω κάτι μου προσφέρει μια ασφάλεια. Νομίζω πως το playlist με ακολουθεί ανάλογα με τις περιόδους της ζωής μου. Ναι τώρα που το ξανασκέφτομαι, έτσι είναι. Ισχύει. 

Κάθομαι πάνω από το κινητό μου αλλάζοντας σειρά στα τραγούδια. Όσο σκρολάρω προς τα κάτω ξαναθυμάμαι τραγούδια που είχα να ακούσω καιρό. Τραγούδια που με συντρόφευαν σε θέματα δουλειάς και καρδιάς (χαχα).

1964, 13 Φεβρουαρίου. Χρόνια πολλά στη μαμά μου που σαν σήμερα θα γινόταν 53. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή μου τραγουδούσε το ''Don't cry for me Argentina''. Αν ήταν μαζί μου θα άλλαζε λίγο τους στίχους και θα μου έλεγε: ''Don't cry for me Anastasia, the truth is I never left you''. Ακόμα θυμάμαι τον τόνο που το τραγουδούσε και σήμερα της το αφιερώνω με όλη μου την αγάπη.

Το ''All the single ladies'' θα μου θυμίζει για πάντα το μαγικό Κυριακάτικο βράδυ της 8ης Νοεμβρίου στο στάδιο ΟΑΚΑ το 2009 που είχε έρθει η Beyonce στην Ελλάδα. Μακράν η καλύτερη συναυλία που έχω πάει. Ήχος, θέαμα, όλα τόσο μαγικά και εγώ τόσο μικρή για να τα θυμάμαι σαν ένα τέλειο όνειρο!

Προχωρώντας τα χρόνια πάμε στο 2012 και στο ''Love etc.'' των Pet Shop Boys. Oι στίχοι δίνουν συμβουλές σε έναν νεαρό άνδρα τι να κάνει στη ζωή του για να νιώσει πιο χαλαρός και ευτυχισμένος. Το τραγούδι αυτό μου θυμίζει την Πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου. 28 Απριλίου. Υπέροχος ανοιξιάτικος καιρός και εγώ χάζευα τον ουρανό κάτω από τα πεύκα. Ήμουν πλημμυρισμένη από χαρά. Ζούσα στιγμές που περίμενα καιρό...

2014, Noέμβριος. Ξεκινάω να εργάζομαι. Ήταν γύρω στις 2 η ώρα το βράδυ και έπρεπε να τελειώσω τη συγγραφή μιας έρευνας μαζί με 2 συναδέλφους. Το τραγουδι που με συντρόφευε ήταν το Oi Va Voi Refugee.
2015 με το τραγούδι των Liebe ''Strangers''. Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει τα απογεύματα του κρύου Φλεβάρη του 2015 και μια αναπάντεχη συνάντηση κοντά στον εργασιακό μου χώρο. Νοσταλγικό και ταυτόχρονα το ορίζω εναρκτήριο τραγούδι της ενήλικης ζωής μου.

2016, Μάρτιος. Dua Lipa ''Be the One''. Άγιος Αιμιαλιανός, Χίου. Σκοτάδι έξω κι εγώ μέσα στο αυτοκίνητο άκουγα το be the one που έπιανε από έναν τούρκικο ραδιοφωνικό σταθμό.

2016, Μάιος και ''Here she comes again'' απο Royksopp. ''give her peace of mind'' λέει ένας στίχος, αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν και άρχισα να το αποκτώ.

2016, 1η Οκτωβρίου. Kαλεσμένη στη παρουσίαση δίσκου των Ex girlfriend's perfume. Το live άνοιξε με το τραγούδι ''Run''. Κάποιοι στίχοι λένε: ''And I’m crying and crying and crying, Cause I can’t fight and try to die and cry, I will find the way to fight, But now I try to die, I can’t stop crying, I wanna run and get away, Feeling insane and runaway, Get lost and hide in the rain, Hope to find you I’ll find you anyway...'' Μου άρεσε αυτό το τραγούδι για το ρυθμό του. Όταν εκτίμησα πραγματικά αυτό το τραγούδι ήταν αργά... +Nastazia A 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μετά το... "ναυάγιο", πρέπει να κολυμπήσεις...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Κάθε λίγο και λιγάκι, συνήθως έπειτα από κάποιο "δυσάρεστο" περιστατικό το οποίο αναταράσσει τις ισορροπίες της μέχρι τώρα ζωής μας, ακολουθεί μια περίοδος κάθαρσης -ένα διάστημα εξυγίανσης και επαναφοράς θα έλεγε κανείς- το οποίο μεσολαβεί μέχρι την στιγμή που οι προαναφερθείσες ισορροπίες θα επανέλθουν και θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας στον βαθμό που είναι εφικτό. Η διάρκεια αυτού του μεταβατικού διαστήματος ποικίλει και διαφέρει ανάλογα την περίπτωση και το άτομο που αφορά, όμως, στο 99% των περιπτώσεων τουλάχιστον, είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία. Τι μπορεί να προκαλέσει την αρχή μιας τέτοιας περιόδου; Γεγονότα όπως ένας τσακωμός, ένας θάνατος ή ένας χωρισμός είναι αναμφίβολα στο top10 της λίστας στην οποία αναφερόμαστε χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω αιτιολόγηση για την παρουσία τους εκεί.

Το άτομο το οποίο διανύει αυτήν την περίοδο τώρα, καλείται να διαχειριστεί και να επεξεργαστεί τις συνέπειες του γεγονότος που προηγήθηκε να... μαζέψει τα κομμάτια του, να επουλώσει τις πληγές του, αλλά και να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του έτσι ώστε να προχωρήσει. Στόχος δεν είναι (απαραίτητα) να ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό και να επανέλθει στο "στάδιο" που ήταν, αλλά να φιλτράρει την πληροφορία που έχει αυτή την στιγμή στα χέρια του, να την μετατρέψει σε εμπειρία και εν τέλει να την απορροφήσει, χρησιμοποιώντας την για εξελιχθεί σε κάτι καινούργιο και... "καλύτερο". Η διαδικασία αυτή είναι σίγουρα επίπονη (αρκετά ορισμένες φορές) όμως παράλληλα και αναγκαία, τόσο σε ψυχικό, όσο και πνευματικό επίπεδο. Είναι ένα τεστ μέσα από το οποίο ο κάθε ένας εξεταζόμενος βγαίνει δυνατότερος, ικανότερος και πιο ώριμος.
Αν, κλείνοντας, θα έπρεπε να δώσω μια συμβουλή αυτή θα ήταν "να μην προσπαθήσετε να αποφύγετε ή να προσπεράσετε το συγκεκριμένο στάδιο, παρά να το περάσετε και να βιώσετε εξολοκλήρου και φυσιολογικά". Είναι ένα από τα αναγκαία κακά αυτής της ζωής, όπως θα έλεγε... κανείς. Και πιστέψτε με. Αυτός ο "κανείς" δεν το λέει τυχαία.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »