Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ travel light... σου αρέσουν τα ταξίδια;

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Τους συναντάς στα check in του αεροδρομίου, τη στιγμή που κανονικά αναμετράς τον εαυτό σου σε σχέση με τους υπόλοιπους ταξιδιώτες. Βλέπεις φάτσες που πάνε «φλου» με ένα μόλις σακίδιο, και φάτσες που κουβαλούν «συμπράγκαλα». Το σημερινό κείμενο είναι εμπνευσμένο από πρόσφατο ταξίδι που πραγματοποίησα.

Όσο περιμένεις στο check in γίνεσαι νοερά κακοήθης. Παρατηρείς τον κόσμο. Βλέπεις νεαρούς Αμερικάνους να κυκλοφορούν με φόρμα. Συνήθως ζευγάρια. Ο άντρας τη φοράει γιατί στην εφηβεία του έπαιζε μπάσκετ αλλά τραυματίστηκε στο μηνίσκο και από τις ένδοξες αθλητικές στιγμές έμεινε μόνο η φόρμα. Η κοπέλα του, η Αμερικανίδα, ήταν cheerleader στην εφηβική ομάδα που έπαιζε ο καλός της, και φοράει φόρμα για να μην υπάρχει ενδυματολογική ανισορροπία μεταξύ του ζεύγους.

Αν δεις γυναίκα με πολύ ακριβό ντύσιμο, γόβα και κοκαλωμένη από τη λακ μπούκλα ενώ σκοπεύει να ταξιδέψει, αυτό σημαίνει ότι διατηρεί δεσμό με υπερήλικα και του τα μασάει κανονικά.

Παράλληλα βλέπεις μαϊμού Louis Vuitton να είναι τιγκαρισμένες με το φερμουάρ φανερά να αργοπεθαίνει. Οι τύποι αυτοί είναι οι φτηνιάρηδες που τα κουβαλούν όλα από το σπίτι γιατί δε θέλουν να ξοδέψουν πολλά εκεί που θα πάνε. Θέλουν να είναι άκρως προετοιμασμένοι. Σίγουρα δεν έχουν την απαιτούμενη ευελιξία που είναι απαραίτητη δεξιότητα αυτών που λατρεύουν τα ταξίδια
Το να ταξιδεύεις ελαφρύς αποτελεί το υπέρτατο στοιχείο πολιτισμού. Σημαίνει πως είσαι ανοιχτός στο να προσαρμοστείς έστω και για λίγο σε ένα ξένο τόπο . Μεταφέρεσαι όπως όπως γιατί δεν είσαι υποψιασμένος για τυχόν ατυχίες χιονιάς κλπ. (χαχα) Είσαι πιο ελεύθερο πνεύμα και ξέρεις να χαίρεσαι τη ζωή σου! Σίγουρα είσαι πιο ανεξάρτητος άνθρωπος και σε μια δυσκολία ξεπερνάς την κακοτοπιά βρίσκοντας λύση. Δεν ενοχλείς κανέναν και είσαι η χαρά της ζωής. Όλοι σε θέλουν για φίλο τους. Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ bedtime stories

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Ήταν ένα σοκ για μένα, το ομολογώ. Ήμουν απ' τα παιδιά που λάτρευαν να ακούν και να διαβάζουν τα κλασικά παραμύθια και, τώρα που ενηλικιώθηκα και ενημερώθηκα για το πραγματικό τους περιεχόμενο, αυτό κάπως με μπλόκαρε. Διότι ναι μεν η εκκλησία (και εν γένει, σύσσωμη η κοινωνία με τις δομές της) έκαναν καλά τη δουλειά τους τον 19ο αιώνα αφαιρώντας απ' τις αυθεντικές ιστορίες των αδερφών Γκρίμ και άλλων μεγάλων παραμυθάδων όλο το... σπλάτερ στοιχείο (ναι, κι όμως) και προσθέτοντας νέα, "υγιή" κομμάτια, δεν παύει όμως να μου τριβελίζει το μυαλό το κατά πόσο μπορούν (και αν πρέπει) να "εξαγνιστούν" απόλυτα.

Ξεκινάω με τα παραδείγματα για να μην σας μπερδεύω άλλο. Η "Ωραία Κοιμωμένη", γνωστή σε όλους μας για το αδράχτι που την τρύπησε και την έριξε σε βαθύ ύπνο, στην αυθεντική εκδοχή δεν ξυπνά απ' το φιλί ενός όμορφου πρίγκιπα, αλλά από τη γέννηση των διδύμων παιδιών της, έπειτα από βιασμό της από τον βασιλιά της περιοχής όσο βρισκόταν εν υπνώσει (!). Βέβαια ο βασιλιάς προτίθεται να την παντρευτεί, όμως η βασίλισσα έχει άλλη άποψη. Προσπαθεί να σκοτώσει τα παιδιά του και να του τα δώσει να τα φάει, όμως χάρη στην παρέμβαση ενός καλού μάγειρα αυτά σώζονται, η "Ωραία Κοιμωμένη" και ο βασιλιάς εν τέλει σκοτώνουν τη βασίλισσα και η νέα οικογένεια ζει μαζί και χαρούμενη. Και ζήσαν αυτοί καλά (όσοι γλιτώσανε δηλαδή!) κι εμείς καλύτερα!

Σε ακόμη πιο horror επίπεδα κινείται η "Κοκκινοσκουφίτσα", αφού καλός ξυλοκόπος δεν υπήρχε στην ιστορία (και να υπήρχε θα πέθαινε, επιτρέψτε μου να μαντέψω!), ο λύκος έφαγε τη γιαγιά, ανάγκασε την ηρωίδα να γδυθεί και να ξαπλώσει δίπλα του στο κρεβάτι και μετά την έφαγε και εκείνη... Σε άλλη εκδοχή του παραμυθιού μάλιστα, η μικρή "Κοκκινοσκουφίτσα" εξαναγκάζεται πριν από όλα αυτά και εν αγνοία της να καννιβαλίσει την ίδια της τη γιαγιά.

Στο παραμύθι "Χάνσελ και Γκρέτελ", που ακόμη και σήμερα, στην εξευγενισμένη του μορφή, μοιάζει κάπως περίεργο για παιδική ιστορία, τα παιδιά δεν βρίσκονται στα χέρια μίας κακιάς μάγισσας, αλλά του διαβόλου και της γυναίκας του που θέλουν να τα καρφώσουν πάνω σε ένα τρίποδο παλούκι. Επικό plot twist από τους Αδερφούς Γκρίμ, με τα παιδιά να ξεγελούν τη γυναίκα του διαβόλου, να τη σκοτώνουν εν ψυχρώ κόβοντας της την καρωτίδα και να ξεφεύγουν κλέβοντας παράλληλα και τα χρήματα της!

Η Μικρή Γοργόνα "τρώει κέρατο" από τον πρίγκιπα της κι αυτοκτονεί, η Σταχτοπούτα σκοτώνει τη μητριά της καρφώνοντας της ξύλο κατάστηθα, οι αδερφές της Πεντάμορφης από τη ζήλια τους τη σκοτώνουν στο λουτρό. Νομίζω δεν χρειάζεται να συνεχίσω.

Θα επανέλθω στο ερώτημα της πρώτης παραγράφου. Προφανώς και αυτές οι ιστορίες για να διαβαστούν σε μικρά παιδιά, έπρεπε να υποστούν όλη αυτή την επεξεργασία. Ήταν όμως γραμμένες γι' αυτό το σκοπό; Δεν το νομίζω! Δεν ξέρω ποιο τερτίπι της ιστορίας τις έκανε πνευματικές τροφούς εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως, πάντως αυτές οι ιστορίες γράφτηκαν για ενήλικες. Και κάτω απ' αυτό το πρίσμα, η αλλαγή τους αποτέλεσε παραποίηση ακαλαίσθητη και εσφαλμένη. Δεν μπορούμε βέβαια να λησμονούμε σε τέτοιες περιπτώσεις και τα ήθη κάθε εποχής. Προσωπική μου άποψη είναι πως, για να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια αλλά και τη θέληση των καλλιτεχνών (η οποία φοβάμαι πως καταστρατηγήθηκε ανηλεώς), ήρθε η ώρα να διαβάσουμε τις original εκδοχές, όχι σαν ηθικοδιδακτικές ιστορίες, αλλά σαν διηγήματα φαντασίας.

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "θα τρίβεται τα μάτια σας μόλις δείτε και διαβάσετε αυτό το κείμενο!"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Κάθε φορά που διαβάζει κάποιος έναν τίτλο όπως αυτός του σημερινού προβληματισμού, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα "κλικάρει" τον σύνδεσμο που οδηγεί στο περιεχόμενο του, έτσι ώστε να ικανοποιήσει την περιέργεια του. Παρά το φαινομενικά "αδιάφορο" θέμα που μπορεί να έχει ένα τέτοιο άρθρο, εκφράσεις όπως "απίστευτο! δείτε πως έγινε μετά από..." ή "Σοκ! καταστράφηκε αφότου..." ιντριγκάρουν τον εκάστοτε αναγνώστη και τον οδηγούν στην κάθε λογής συλλογή άχρηστων πληροφοριών, αφού πέφτει στην καλοστημένη παγίδα ενός ακαταμάχητου τίτλου.


Το γιατί επιλέγονται τέτοιου είδους τίτλου άρθρα δεν είναι αξιοπερίεργο, αντίθετα, απολύτως κατανοητό και εξηγήσιμο, θα έλεγε κανείς. Ας δώσουμε όμως και ένα παράδειγμα, έτσι για να γίνει πλήρως κατανοητό το αντικείμενο που εξετάζουμε σήμερα. Ας πάρουμε ως δείγμα μια υποθετική είδηση ενός τραγικού γεγονότος το οποίο συνέβη αυτό το διάστημα. ένα γεγονός όπως ένα πολύνεκρο δυστύχημα στην εθνική οδό, που προκλήθηκε λόγω της αυξημένης κίνησης αυτοκινήτων, από οδηγούς οι οποίοι είχαν "δραπετεύσει" σε κάποιο μέρος, λόγω του τριημέρου που μας πέρασε. Τίτλος πρώτος: "Πολύνεκρο δυστύχημα στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας λόγω αυξημένης κινητικότητας/κίνησης." και, Τίτλος δεύτερος: "Τραγωδία! Δεκάδες τα θύματα που απανθρακώθηκαν και ακρωτηριάστηκαν στο πολύνεκρο δυστυχήμα στην Εθνική (Σληρές Εικόνες)". Είναι νομίζω κοινά αποδεκτό ότι κάποιος ο οποίος θα έβλεπε τους τίτλους των δύο αυτών κειμένων σε κάποια ιστοσελίδας ενημέρωσης του διαδικτύου, θα επέλεγε να πληροφορηθεί για το εν λόγω περιστατικό μέσω του κειμένου που θα έφερε τον 2ο τίτλο.

Γιατί όμως αυτό; Πέρα από το οπτικό υλικό το οποίο σαφέστατα δίνει ένα επιπλέον κίνητρο στον αναγνώστη, η περιγραφή και η παρουσίαση του κειμένου μέσα από τον δεύτερο τίτλο, είναι πιο δελεαστική συγκριτικά με το πρώτο. Γιατί όμως αυτή η ανάγκη για κάτι πιο "καταστροφικό" και "χειρότερο" από πλευράς του ανθρώπινου είδους; Γιατί αυτή η τάση προς το "όσο πιο αποκρουστικό γίνεται" και η σαγήνη που μας τραβάει προς το "απαίσιο και αποτρόπαιο"; Είναι η περιγραφική δραματικότητα που μας κάνει να θέλουμε να δούμε κάτι στην χειρότερη (αν όχι χείριστη) εκδοχή του; Είναι απλώς ένα κόλπο του μυαλού μας; Είναι λίγο που κατά βάθος μας εμπνέει η ωμή πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο; Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε ένα τέτοιο τίτλο, θυμηθείτε αυτό το κείμενο, επαναλάβεται τα ανωτέρω ερωτήματα και ψιθυρήστε μέσα σας: "Ιδού η απορία, ιδού και ο σημερινός προβληματισμός."

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ εκδρομή με λεωφορείο - για κάποιους όνειρο για άλλους εφιάλτης

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Έχετε τα πάντα σε ετοιμότητα σχετικά ένα ταξίδι αστραπή που σκοπεύετε να κάνετε, αλλά έχετε όλη την ώρα την εντύπωση πως έχετε ξεχάσει κάτι σημαντικό. Αποβάλλετε το άγχος (όσο μπορείτε) , και μη μπλοκάρετε από μόνοι σας μόνο και μόνο επειδή δεν βρίσκετε κάτι να σας προβληματίζει. Kάτι τέτοια έλεγε το ζώδιό μου μέσα στη βδομάδα... Πώς απέβαλλα το άγχος μου, θα σας πω παρακάτω...

To 122 είναι το παλιό και περίφημο Ε22. Η παλιά διαδρομή είχε αφετηρία στην Ακαδημίας και το τέρμα ήταν στη Σαρωνίδα. Με την επέκταση του μετρό η αφετηρία είναι στο Ελληνικό, απέναντι από ένα νηπιαγωγείο. Αν είσαι τυχερός, ενώ περιμένεις το λεωφορείο τα παιδιά σε συντροφεύουν από μακριά όταν είναι καθημερινή. Νομίζω πως είναι η ωραιότερη διαδρομή με λεωφορείο. Γι' αυτό κι εγώ, την περασμένη Κυριακή, μπλόκαρα το άγχος, που υποτίθεται ότι θα είχα μεσοβδόμαδα, πηγαίνοντας με τα μέσα στο εξοχικό μου, που είναι κληρονομιά του πατέρα μου.

Αυτή τη διαδρομή την κάνω τακτικά ακόμα και όταν χειμωνιάζει. Το νότιο κομμάτι της Αττικής είναι αναμφισβήτητα το στολίδι της. Είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε ακόμα και το χειμώνα να υπάρχει κόσμος και να μην ερημώνει. Ο Έλληνας άλλωστε αγαπά τη θάλασσα όλες τις εποχές. Η παραλιακή ενδείκνυται ως ιδανική τοποθεσία για πρώτο ραντεβού. Εντάξει, εγώ όταν επιχείρησα μια φορά να βγω πρώτο ραντεβού εκεί ήταν ψιλοαποτυχημένο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Η εξαίρεση του κανόνα!

Το ωραιότερο σημείο της διαδρομής του 122 είναι από τη Βουλιαγμένη ως τα Λιμανάκια -εκεί στον κολπίσκο.
Αναπολείς της καλοκαιρινές σου περιπέτειες σε αυτές τις αμμουδιές και ανυπομονείς να έρθει πάλι το καλοκαίρι και να λερώσεις τα πόδια σου στην άμμο και να ασχολείσαι με το ''γνωστό'' πρόβλημα της παραλίας, δηλαδή το ''τάκα-τούκα'' από τις ρακέτες των λουόμενων. Δε σε ενοχλεί που τη θάλασσα της αγαπημένης σου παραλίας την αγκαλιάζει η χειμωνιάτικη συννεφιά. Μέσα από το τζάμι του λεωφορείου οι εικόνες περνούν σαν κινηματογραφική ταινία μπροστά από τα μάτια σου. Έχεις ήδη ξεφύγει από τα γκρίζα κτίρια του κέντρου. Απολαμβάνεις τα φυσικά ελληνικά χρώματα που είναι τόσο πολύ αγνά και πάντα σε ηρεμούν.  +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ας εκμεταλλευτούμε την τζάμπα διαφήμιση του τουρισμού μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αν σπεύσετε να σημειώσετε ότι ο σημερινός προβληματισμός είναι άκαιρος ή πριν της ώρας του, τότε ανήκεστε στον μέσο όρο του κλασικού έλληνα που ξέρεις, τα αφήνει όλα για τελευταία στιγμή και στο τέλος, ε... όλοι ξέρουμε τι γίνεται!

Η Ελλάδα λοιπόν και φέτος βρέθηκε να είναι δεύτερη χώρα στον κόσμο σε γαλάζιες σημαίες. 486 για την ακρίβεια ακτές οι οποίες πιστοποιήθηκαν για τις ασφαλείς και ποιοτικές υπηρεσίες προς τους λουόμενους. Ναυαγοσώστης, ποιότητα των υδάτων και υπηρεσίες κατά την παραμονή είναι μερικά από τα προαπαιτούμενα της πιστοποίησης αυτής. Συνεπώς, η Ελλάδα τα κατάφερε και πάλι περίφημα, καθώς για να γίνουν όλα αυτά δεν αρκεί μόνο μια καλή παραλία για το οποίο στην χώρα μας κληρονομήσαμε χωρίς κόπο, αλλά και ορισμένες προσπάθειες οργάνωσης.

Τώρα, ξέρουμε πως έχουμε κι άλλη τζάμπα διαφήμιση για τον τόπο μας, κάτι που έχει ήδη εξαργυρωθεί από τις κρατήσεις που αναμένεται και πάλι να βουλιάξουν την Ελλάδα από τον τουρισμό. Συγκλονιστικά νέα αν σκεφτεί κανείς πως οι δαπάνες διαφήμισης μάλλον μειώνονται κάθε χρόνο και εδώ ακριβώς είναι το μυστικό της επιτυχίας.

Κόσμος θα έρθει πολύς, θα μείνει όμως ευχαριστημένος; Θα δώσουμε εμείς οι έλληνες -επαγγελματίες του τουρισμού και μη- το κάτι παραπάνω ώστε αυτοί οι άνθρωποι να έρθουν, να διασκεδάσουν, να ξεκουραστούν και του χρόνου να μην έχουν λόγο να πάνε κάπου αλλού;

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υστερούμε σε υποδομές, οργάνωση και πολλά ακόμα, όμως αν σεβαστούμε τον άνθρωπο-τουρίστα, τον οικογενειάρχη ξένο και ενθουσιώδη ή παράξενο επισκέπτη, τότε να είστε σίγουροι ότι εκείνος θα εστιάσει σε εμάς. Στα ζεστά μας πρόσωπα, στον χρόνο που αφιερώσαμε να εξηγήσουμε οι ίδιοι με νοήματα και με κάκιστα αγγλικά μια διαδρομή αντί μιας παγωμένης ταμπέλας που θα έδινε την πληροφορία. Και ξέρετε... Κανείς δεν θα διηγηθεί στους φίλους του για την ύπαρξη μιας ταμπέλας, όλοι όμως θα μεταφέρουν την εμπειρία τους από έναν ντόπιο που παράτησε τα πάντα για να τους δείξει τον δρόμο ή να τους υποδείξει το καλύτερο φαγητό..! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ το twin peaks και η προϊστορία των τηλεοπτικών σειρών

Καληνωρίσματα από το +yannidakis


Το Twin Peaks επιστρέφει! Πρεμιέρα στις 21/5...
Tο Twin Peaks αποτέλεσε σταθμό στην τηλεοπτική ιστορία των σίριαλ γιατί είναι το μεταίχμιο της μετάβασης στην αμερικάνικη τηλεόραση από την παντοκρατορία της σαπουνόπερας στο δημοφιλές σήμερα είδος TVseries. Πρόκειται για μία cult, Avant Garde (πρωτοποριακή) σειρά που συγκεντρώνει αρκετά χαρακτηριστικά της soap οpera. Παρά την δημοτικότητά της, ωστόσο, η σειρά προβλήθηκε για μόλις δύο έτη (1990-1991) λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος των θεατών μετά από μια πρόωρη αποκάλυψη που έγινε στην υπόθεση έπειτα από πιέσεις του καναλιού προς τους δημιουργούς να επισπεύσουν την αποκάλυψη. Πάραυτα, το Twin Peaks ήταν υποψήφιο για πολλά βραβεία και η βαθμολογία του στο IMDb  ανέρχεται στο 8.9!
 
 Αφενός λόγω της επιτυχίας της σειράς, αφετέρου λόγω του άδοξου τέλους τους, το 1992 ο David Lynch σκηνοθέτησε την ταινία Twin Peaks: Fire Walk with Me, το οποίο κατατάσσεται στην κατηγορία των horror films. Το 2015 οι δημιουργοί του, Mark Frost και , ανακοίνωσαν την επιστροφή της σειράς. Η πρεμιέρα του 3ου κύκλου θα γίνει στις 21 Μαΐου, 26 χρόνια μετά -κυριολεκτικά και σεναριακά, καθώς η υπόθεση θα μεταφερθεί στο παρόν!


 Όπως προαναφέρθηκε το Twin Peaks βρίσκεται στο μεταίχμιο του τέλους μιας εποχής και της αρχής μιας άλλης όσον αφορά την αμερικανική τηλεόραση. Οι δημοφιλείς σαπουνόπερες παρακμάζουν -αλλά δεν εξαφανίζονται, καθώς παίζονται ως σήμερα- και την πρωτοκαθεδρία παίρνουν οι λεγόμενες TVseries (με αυτοτελή ή μη επεισόδια), με διαφορετική φιλοσοφία από τις σαπουνόπερες.
Όσο ευτελές είδος κι αν θεωρείται η σαπουνόπερα, αποτέλεσε -και αποτελεί, έστω και σε μικρότερη κλίμακα- εμπορική επιτυχία. Αξίζει λοιπόν να διερευνήσουμε το λόγο και, κυρίως, τις κοινωνικές προεκτάσεις αυτής της επιτυχίας…

Γιατί οι σαπουνόπερες κάνουν εμπορική επιτυχία; Προσφέρουν τελικά κάτι; Είναι ευτελές είδος; Ποια η πορεία της σαπουνόπερας στη Χώρα μας;
Το ότι η σαπουνόπερα θεωρείται ευτελές καλλιτεχνικά είδος το καταμαρτυρεί η ίδια η προέλευση του τίτλου της: «Soap» προέκυψε επειδή το κοινό ήταν ως επί το πλείστον γυναίκες, εύλογα λοιπόν, οι διαφημίσεις είχαν σχέση με απορρυπαντικά κ.α. Και το «opera» λόγω του υπερβολικά μελοδραματικού χαρακτήρα της, (ασφαλώς ειρωνικά δοσμένος ο τίτλος).

Οι σαπουνόπερες ξεκίνησαν στις ΗΠΑ (όπως και σχεδόν καθετί εμπορικό καλλιτεχνικά). Σ’ αυτές ο έρωτας είναι σε πρώτο πλάνο, οι καλοί και αγαθοί ήρωες που περνάνε τα πάνδεινα -μέσα στη χλιδή πάντα, καθώς, κάποιος εκ των δύο πρωταγωνιστών θα είναι από εύπορη οικογένεια- μέχρι να καταλήξουν σε happy end και μέσα σ’ αυτό τον βασικό σκελετό παρακολουθούμε ακόμα: δολοπλοκίες πλουσίων, απαγορευμένους έρωτες, ενδοοικογενειακά προβλήματα, κοινωνικά cliché, κ.α. Σενάρια με επαναλαμβανόμενα μοτίβα σε έργα που μπορεί να κρατάνε χρόνια, ή και δεκαετίες ολόκληρες! Αν, ωστόσο, αποτελούνται από τα καθιερωμένα 150 επεισόδια τότε μετονομάζονται σε τηλενουβέλες.

Η αιτία της επιτυχίας τους οφείλεται στην έμφαση που δίδεται στις ανθρώπινες σχέσεις και τα κοινωνικά στερεότυπα. Ακόμα, το κοινό που βλέπει αυτά τα έργα δε θέλει να σκεφτεί ή να κρίνει, ενδιαφέρεται μόνο να περάσει ευχάριστα την ώρα του βλέποντας τον πόνο των ηρώων, τα προβλήματά τους, αλλά και να ταυτιστεί μαζί τους ζώντας μέσα από αυτούς το άπιαστο όνειρο (μεγάλος έρωτας, πλούτη κλπ). Εν ολίγοις, όπως τα παιδιά έχουν τα δικά τους παραμύθια που τα ταξιδεύουν, έτσι, και οι μεγάλοι – και, δη, οι γυναίκες – έχουν τις σαπουνόπερες.


Ας δούμε λίγο τι γίνεται και στη χώρα μας με τις "εισαγόμενες" σαπουνόπερες:


Στην ελληνική τηλεόραση οι ξένες σαπουνόπερες εισήχθησαν γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1990 - όταν, δηλαδή, τα ιδιωτικά κανάλια έκαναν δυναμικά την εμφάνισή τους και εις το όνομα του κέρδους έριξαν το ευτελές αυτό εμπόρευμα στους τηλεθεατές. Τα Ατίθασα νιάτα, η Τόλμη και Γοητεία, η Σάντα Μπάρμπαρα, Δυναστεία, Χτυποκάρδια στο Beverly Hills είναι μερικές από αυτές που προβλήθηκαν και στην Ελλάδα. Για να ακολουθήσουν στην αυγή της νέας χιλιετίας οι μεξικάνικες, αργεντίνικες και όλες αυτές οι λατινογενείς τηλενουβέλες (Μαρία της γειτονιάς, Εσμεράλντα, κ.α.) και να φτάσουμε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα όπου επικρατούν οι τουρκικές τηλενουβέλες! Παράλληλα, βέβαια, αναπτύχθηκαν και εγχώριες σαπουνόπερες: Λάμψη, Καλημέρα Ζωή, Φιλοδοξίες, Βέρα στο δεξί, Έρωτας, Τα μυστικά της Εδέμ, Μπρούσκο, κ.α.

Αν και ευτελές είδος, πιστεύω ότι λίγο-πολύ, όλους μας έχει καθηλώσει μπροστά στην οθόνη κάποια στιγμή στη ζωή μας μία από αυτές τις σαπουνόπερες... Αυτή η οξύμωρη σύνδεση αληθοφάνειας με υπερβολής που παρουσιάζουν οι σαπουνόπερες έμενα προσωπικά με διασκεδάζει!  Όμως, αν ήταν να προτείνω κάτι από αυτό το είδος θα ήταν μόνο το Twin Peaks αυτή η cult, Avant Garde (πρωτοποριακή) σειρά συνδυάζει μοναδικά υψηλή τέχνη και λαϊκή ψυχαγωγία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αναβάθμισε την σαπουνόπερα ως είδος. Ενώ, παράλληλα, χρησιμοποίησε τα εργαλεία της σαπουνόπερας (ίντριγκες, οικογενειακές ιστορίες, έρωτες κλπ.) για να σατιρίσει τόσο την ίδια τη σαπουνόπερα ως είδος, όσο και να ασκήσει κριτική στο κοινό της. +Elena Alefantinou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ να μάθεις να φέρεσαι...

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Μου φαίνεται πως οι τρόποι καλής συμπεριφοράς δημιουργήθηκαν για τις μεγαλοκοπέλες που δεν ξέρουν πώς να γερνούν όμορφα. Ρυτιδιάζουν απότομα, αποκτούν απότομα προγούλι που είναι ξαδελφάκι με την πτώση των βλεφάρων. Πάραυτα ο πλαστικός τους –που είναι και οικογενειακός τους φίλους- δε σώζει την κατάσταση.

Οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς υπάρχουν για να κόβουν τη ‘’φόρα’’ σε ορισμένους αυθόρμητους ώστε να μην εκφράζονται απολύτως ελεύθερα! Ακόμα και ο πιο αγενής άνθρωπος πάνω σε αυτό τον πλανήτη οφείλει να είναι ευγενικός ή να παριστάνει τον ευγενικό σε περιπτώσεις όπως η ακόλουθη: : η άλλη μόλις γέννησε αλλά είναι πιο αδύνατη από ποτέ, τι κι αν γέννησε προχθές… ή σε κυριακάτικο τραπέζι με τα πεθερικά. Τι γνώμη να σχημάτιζε για εμένα η πεθερά μου αν με έβλεπε να τρώω ωμό καλαμπόκι από κονσέρβα πλούσιο σε συντηρητικά;

Ακολουθώντας τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς σου ανοίγονται πόρτες. Όλοι σε θυμούνται για την καλή σου την καρδιά. Ο πραγματικά καλλιεργημένος - ευγενικός άνθρωπος έχει συναισθηματική νοημοσύνη. Σκέφτεται τις ανάγκες του άλλου και του συμπεριφέρεται αναλόγως. Δε θα ρίξεις σαλάμι στο φάκελο των εκλογών γιατί δε θες τα χέρια του ξάγρυπνου ανθρώπου της εφορευτικής επιτροπής να λαδωθούν, κι ας είσαι αγανακτισμένος. Μαθαίνεις να σέβεσαι τον άλλο χωρίς καν να είναι γαλαζοαίματος διότι η καλή συμπεριφορά είναι στο πικ της παρακμής της στις μέρες μας. Τι κι αν μπήκαμε στο 2017; Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να είσαι ευγενικός επειδή όλα θα είναι με το μέρος σου.   +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η μαγική ιδιότητα της μουσικής και το μυστικό που μοιραζόμαστε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Μια από τις πιο τυπικές ερωτήσεις που ακούς μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίστηκαν μόλις τώρα, είναι "τι μουσική ακούς" και η συντριπτική πλειοψηφία πλέον απαντάει με το τετριμμένο πια, "δεν έχω πρόβλημα, όλα τα ακούω", όμως αν εξαιρέσουμε εκείνη την μικρή μειοψηφία ανθρώπων που τελικά δεν αγαπούν την μουσική και το λένε περισσότερο τυπικά, οι υπόλοιποι απλά ψεύδονται ακόμα και χωρίς να το καταλάβουν! Βλέπετε, όλοι μας, έχουμε ένα, άντε δύο, άντε τρία μουσικά ήδη τα οποία ασκούν μια παράξενη δύναμη μέσα μας.

Εγώ μεγάλωσα στην χρυσή εποχή των 80s εκεί που η μουσική ήταν κάτι σαν την φυσιολογική προέκταση του σώματος και της ομιλίας των ανθρώπων. Έζησα το κλασικό ροκ (πριν να ονομαστεί κλασικό!) και είδα τους θρύλους της μουσικής στο ξεκίνημα τους. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να λατρέψω το Rock και τις περισσότερες κατηγορίες του. Να ξεσπάσω με το Metal και κάπου εκεί ανάμεσα ο έρωτας με την Κλασική (και γενικά ορχηστρική) Μουσική που προέκυψε στο πρώτο μου κονσέρτο που παρακολούθησα από κοντά. Ενδιάμεσα πέρασα εφηβικούς έρωτες με τον Κώστα Μπίγαλη και τον Θάνο Καλλίρη, θαύμασα την φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Γιάννη Κότσιρα και του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Και κάπου εκεί ανάμεσα, όσο μάθαινα να αγαπώ τον τόπο μου και την παράδοσή του, άρχισα να απολαμβάνω την Κρητική παραδοσιακή μουσική. Και θα σας φανεί ιδιαίτερο, αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω τον θαυμασμό μου για την Βυζαντινή Μουσική. Τόσο δύσκολη, τόσο ποιητικά και ηχητικά καλλιτεχνική, δεν μπορώ να μην ανατριχιάσω κάθε Κυριακή που ακούω τον ψάλτη και φίλο μου, Γιώργο Παπαστεφανάκη να χαϊδεύει τα αυτιά μου με την γλυκύτητα της φωνής του.

Και κάπως έτσι κυλάει μια ζωή, γεμάτη με ακούσματα, γιατί ισχύει πως... όταν πεθάνω, το soundtrack της ζωής μου θα είναι μια κασέτα με ατέλειωτα χιλιόμετρα τυλιγμένης ταινίας! Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς μουσική σε κάθε στιγμή της ημέρας, σε κάθε υπόσταση, σε κάθε εμπειρία ή γεγονός, σε κάθε στιγμή που έζησα από τότε που θυμάμαι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα τέλη της δεκαετίας του 80' που απέκτησα το πρώτο μου Walkman και έφερα την μουσική κυριολεκτικά πάνω μου!

Και πιστεύω πως λίγο-πολύ, ο καθένας από εσάς έχει μια ιδιαίτερη μουσική προσωπική ιστορία για να διηγηθεί και σίγουρα θα περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά ακούσματα..

Όμως...

Βαθιά μέσα μας, υπάρχει ένα είδος μουσικής που σε περιμένει σε κάθε δυσκολία της ζωής σου. Είναι αυτό το είδος που θα ακούσεις για να πάρεις δύναμη, που το άκουσμά του θα σε ανταμείψει για μια επιτυχία και η ένταση του θα σου δώσει την ευκαιρία να ξεσπάσεις. Είναι το είδος της μουσικής που όταν δεν έχεις έμπνευση για το ποια λίστα μουσικής θα ακούσεις σήμερα, γυρνάς εκεί για να είσαι σίγουρος ότι θα το απολαύσεις.,

...και για μένα αυτός, είναι ο ύμνος της μουσικής ολότητας

Και ξέρεις... η μουσική έχει μια μαγική ιδιότητα που εγώ δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Μπορεί να την ακούς στα θεόρατα ηχεία μιας πλατείας ή ενός μπαρ μαζί με άλλα διακόσια άτομα, μπορεί να χορεύετε όλοι μαζί παρέα στον ακριβώς ίδιο ρυθμό ή ακόμα και να τραγουδάτε φωναχτά συγχρόνως τους στίχους, όμως... την ίδια ώρα το μυαλό και η καρδιά ταξιδεύει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο στην ερμηνεία των στίχων και στην δύναμη της μελωδίας. Γιατί όσο κι αν η μουσική διαδίδεται μέσω του ανεξάντλητου ήχου, είναι τόσο, μα τόσο προσωπική... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ επισκεπτόμενος την γενέτειρα του yannidakis

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Σήμερα είναι μέρα για εξομολογήσεις και... κρητικές κριτικές!

Το τριήμερο της Πρωτομαγιάς που μόλις μας πέρασε, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την πόλη του Ηρακλείου (πρώτη φορά στην Κρήτη!) με σκοπό να παρευρεθώ σε ένα γάμο δύο πολύ καλών μου φίλων. Η κοπέλα Ηρακλειώτισσα και ο... λεγάμενος εξ Αθήνας, αποφάσισαν να ενωθούν με τα ιερά δεσμά του γάμου, πατροπαράδοτα στον τόπο της νύφης. Η εμπειρία και η "ιστορία" που θα μοιραστώ μαζί σας αυτήν την Τετάρτη. χαρακτηρίζεται από πολλά και διάφορα στοιχεία, όμως, πρωτίστως, από πολύ φαΐ και... ρακί φυσικά!


Έπειτα από μια πολύ σύντομη πτήση την περασμένη Παρασκευή, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης περίπου στις 22:00 (αν θυμάμαι καλά), όπου και πήραμε ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε, το οποίο όπως πληροφορήθηκα μετέπειτα, βρισκόταν κοντά στην "Χανιόπορτα". Με τον ταξιτζή, ο οποίος ήταν ευγενέστατος, ευχάριστος και καλαμπουρτζής, είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα σχετικά με τους γάμους στην Κρήτη και το αν ντόπιες παντρεύονται αθηναίους, θεσσαλονικιούς κλπ ή το αντίστροφο. Μάλλον πειράχτηκε λίγο που του είπα ότι η νύφη ήταν από την Κρήτη και τους την κλέψαμε! Στα "κατά" του συγκεκριμένου "σκηνικού" θα βάλω την "αόριστη" ταρίφα της διαδρομής από το αεροδρόμιο στην πόλη, η οποία από ότι φαίνεται κυμαίνεται στα 12 με 15 ευρώ, ανάλογα τα κέφια του ταξιτζή! (Μάλλον υπαίτια είναι η κουβέντα που προηγήθηκε για τις νύφες...).

Εκείνο το βράδυ το ζεύγος μας υποδέχθηκε σε ένα τοπικό εστιατόριο με πολύ εύγευστα πιάτα και πρωτότυπες/πρωτόγνωρες για εμένα γεύσεις όπως αρνάκι με ένα περίεργο, ονομαστικά, ενδημικό φυτό το οποίο ήταν πεντανόστιμο (ας μας βοηθήσουν οι γνώστες του yannidakis σε αυτό!). Ενώ είχαμε ήδη φάει πριν την πτήση μας, μπορώ να πω ότι συνεχίσαμε να δειπνούμε (και να πίνουμε) όλο το βράδυ. Κουρασμένοι αλλά και "σκασμένοι", οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο...

Την επόμενη μέρα, την μέρα του γάμου, έπειτα από μια "επιδρομή" στον μπουφέ του ξενοδοχείου για πρωινό, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην παράκτια περιοχή του Ηρακλείου για ένα σύντομο καφέ. Στο ενδιάμεσο "τσιμπήσαμε" και κάτι έτσι ώστε να αντέξουμε μέχρι το βράδυ στο τραπέζι του γάμου. Που να ξέραμε στα κρητικά τραπέζια πρέπει να πας νηστικός για τρεις μέρες... Η τελετή έλαβε χώρα στον ιερό ναό του Αγίου Τίτου, μια από τις πιο ιδιαίτερες εκκλησίες που έχω δει ομολογουμένως, Το τραπέζι του γάμου, πραγματοποιήθηκε σε γνωστό κέντρο δεξιώσεων περίπου 30 λεπτά από το κέντρο της πόλης. (αυτό με τα πολύχρωμα φώτα απ'έξω για όσους γνωρίζουν!). Μόλις κάτσαμε στο τραπέζι, ξεκίνησαν να έρχονται τα πιάτα της βραδιάς. Και λέω βραδιάς, διότι το κατσίκι και το αρνί "έδινε και έπαιρνε" καθ'όλη την διάρκεια του γεγονότος. "Μιλάμε" για πολύ κρέας... Κάποια στιγμή, υποδεχθήκαμε το ζευγάρι το οποίο χόρεψε το καθιερωμένο τραγούδι του γάμου, ενώ λίγο μετά περάσαμε σε κρητικά ακούσματα. Ευτυχώς, το ζευγάρι είχε προνοήσει πιο πριν και είχε κανονίσει για εμάς μαθήματα παραδοσιακών χορών, εάν και εφόσον θέλαμε να συμμετάσχουμε. Μπορώ να πω ότι για το μισάωρο μάθημα που παρακολούθησα. τα πήγα αρκετά καλά στο πεντοζάλι (και σε ένα άλλο "εύκολο" που δεν θυμάμαι πως λέγεται) ενώ τον Μαλεβιζιώτη τον "σκώτωσα"... Δεν φταίω όμως 100%. Ο λυράρης είχε άγριες διαθέσεις εκείνο το βράδυ! Πέραν του ατελείωτου χορού και κρεατογεύσεων, θα ήθελα να ξεχωρίσω το πεντανόστιμο "γαμοπίλαφο", καθώς επίσης και εκείνα τα τέλεια "μακαρόνια σε ζωμό κρέατος" που μας σέρβιραν νωρίς το πρωί. Και πάλι οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο για ανάπαυση, υπερχορτασμένοι.

Την Κυριακή που ξημέρωσε την αφιερώσαμε σε περιήγηση στο κέντρο της πόλης, στα γνωστά "λιοντάρια" αλλά και στην γύρω περιοχή, και σε μεσημεριανό σε ένα μικρό ταβερνάκι, Το φαγητό ακολούθησε ένας καφές σε μια "βεράντα" στο κέντρο της πλατείας, καθώς και βόλτες στα γραφικά σοκάκια της πόλης, Το ίδιο βράδυ, συνεχίσαμε τους περιπάτους σε πλατείες και δρόμους της περιοχής, ενώ δοκιμάσαμε και τον τοπικό γύρο (δεν θα μπορούσαμε να μην φάμε και κάτι ακόμα άλλωστε!). Στα αρνητικά του βραδινού μας, θα βάλω το σχόλιο του σερβιτόρου σχετικά με τις πατάτες στο πιτόγυρο/σουβλάκι, οι οποίες είναι "αυτονόητες" στην Κρήτη και αν δεν ζητήσεις να μην σου βάλουν, θα τις βρεις μέσα στο τυλιχτό. Για την ακρίβεια, στα αρνητικά θα βάλω το "ύφος" του! Κατά τα άλλα, ήταν μια ωραία βραδιά.

Την Δευτέρα της Πρωτομαγιάς, ενώ δεν είχαμε πολύ χρόνο μπροστά μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κέντρου (από ότι μας είχαν πει τουλάχιστον) δοκιμάζοντας πιάτα όπως "πατάτες τηγανητές με στάκα", "χοχλιούς μπουρμπουριστούς", "κόκορα με χυλοπίτες" και πολλά άλλα... Το λούκούλιο γεύμα ολοκλήρωσε ένα λικέρ ροδάκινό, ένα περίεργο γλυκό άσπρης κρέμας και φυσικά μια μαντινάδα σε ένα χαρτάκι για τον κάθε ένα μας. Όπως καταλαβαίνετε, αποχωρήσαμε από το νησί με τουλάχιστον 5 κιλά ο καθένας μας, αλλά, προσωπικά, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Εν κατακλείδι, η σύντομη επίσκεψη μου στην πατρίδα του yannidakis, αποδείχθηκε μια πολύ καλή εμπειρία την οποία έχω σκοπό να επαναλάβω, αφού αισθάνομαι ότι δεν είχα την ευκαιρία να κάνω όλα όσα θα ήθελα και να επισκεφθώ τα μέρη που έπρεπε να δω. Μαζί θα συνοδευτεί και μια επίσκεψη στην πόλη των Χανίων, μιας και όπως με πληροφόρησαν (συγνώμη αν ακουστεί κάπως αυτό!) είναι ακόμα πιο ωραία και πιο γραφική. Συνιστώ ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη σας και ένα ταξίδι στην Κρήτη για το φετινό καλοκαίρι. Μόνο όρεξη για φαγητό να έχετε, πιστέψτε με πως αρκεί...



ΥΓ: Η σημερινή εξομολόγηση λοιπόν αφορά την επίσκεψη μου στην πόλη του Ηρακλείου, χωρίς να ειδοποιήσω τον κ. Σπυριδάκη μιας και ο χρόνος παραμονής ήταν αρκετά περιορισμένος! Στο νησί της Κρήτης λοιπόν θα πω...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »