ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ τελικά... τις πταίει:

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Είναι κάποιες φορές που έχεις τόσο αρνητική διάθεση, που απλά ψάχνεις μια αφορμή για να ξεσπάσεις και να τσακωθείς με τον οποιοδήποτε ο οποίος θα σου δώσει ακόμα και το παραμικρό έναυσμα. Είναι βέβαια και άλλες φορές που η μεγαλοψυχία σου έχει χτυπήσει κόκκινο και δίνεις τόπο στην οργή, αγνοώντας επιδέξια το κάθε ερέθισμα το οποίο φαντάζει "κόκκινο πανί" μπροστά σου. Το ερώτημα όμως είναι, γιατί αυτή η τόσο αρνητική διάθεση, εν έτη 2017, και γιατί να πρέπει να είσαι σε θέση να προσπεράσεις και την αρνητική διάθεση των υπολοίπων ταυτόχρονα;

Σήμερα το πρωί ενώ πήγαινα να πάρω το πρωινό μου από έναν φούρνο κοντά στην δουλειά, λίγο έλειψε να τσακωθώ με μια κυρία για έναν εντελώς χαζό λόγο. Εκείνη παρεξηγήθηκε επειδή ζήτησα κάτι από τον υπάλληλο του φούρνου ενώ ήταν η δική της σειρά και "μου την είπε", εγώ πάλι "στράβωσα" με το "ξινό" και ειρωνικό υφάκι της και της απάντησα αναλόγως. Ευτυχώς ο διαπληκτισμός ήταν σύντομος και δεν ανταλλάξαμε πολλές (ούτε βαριές) κουβέντες, με τον καθένα να τραβάει τον δρόμο του εν τέλει. Προς υπεράσπιση μου, δεν είχα προσέξει ότι ήταν εκεί πριν από εμένα και γενικά δεν είμαι από αυτούς οι οποίοι βιάζονται να εξυπηρετηθούν. Αν δεν μου είχε μιλήσει με τον τρόπο που χρησιμοποίησε, αμέσως θα είχα ζητήσει συγνώμη και θα την άφηνα να εξυπηρετηθεί πρώτη. Συγκεκριμένα, δεν έχω καν πρόβλημα να δώσω την σειρά μου σε κάποιον που θα κάνει το ίδιο.


Ας μην ασχοληθούμε όμως περαιτέρω με το τι θα έκανα εγώ, αλλά ας μιλήσουμε λίγο για το εν λόγω περιστατικό. Δύο άνθρωποι που επηρεασμένοι λίγο από την πρωινή ώρα, λίγο από την έλλειψη καφεΐνης και λίγο από την κακή διάθεση επειδή ίσως ξύπνησαν στραβά, οδηγούνται πολύ εύκολα, όμως λανθασμένα, σε μια παρεξήγηση που κανονικά θα έπρεπε να είναι -το λιγότερο- αδιάφορη. Δεν ξέρω για εσάς, όμως εδώ και αρκετό καιρό (εδώ και χρόνια θα έλεγε κανείς) παρατηρώ μια γκρίνια άνευ προηγούμενου -μέχρι και μιζέρια θα την χαρακτήριζα- η οποία σκοτεινιάζει και μαυρίζει την ατμόσφαιρα σε ανύποπτο χρόνο ανεξαρτήτως μέρους ή συνθηκών. Αναμφίβολα ο κόσμος αντιμετωπίζει δυσκολίες και προβλήματα πάσης φύσεως που τον οδηγούν σε λανθασμένες συμπεριφορές και κακές αντιδράσεις, όμως γιατί πρέπει να ψάχνουμε να ξεσπάσουμε και να μεταφέρουμε την διάθεση μας αυτή και στους υπολοίπους;

Άγνωστο. Η πιο πιθανή απάντηση ίσως βρίσκεται κάπου μεταξύ "μας φταίνε όλα και όλοι ανεξαρτήτως κριτηρίων" και στο "για όλα φταίει το γκαζόν". Η πιο λογική ερώτηση βέβαια είναι μάλλον: "γιατί;"

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ έτοιμοι για συνέντευξη; να τι θα έκανα εγώ...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Εάν και εφόσον δεν προέρχεστε από κάποιο μελλοντικό timeline όπου έχει ανακαλυφθεί το ταξίδι στο χρόνο (οπότε και είστε προσωρινός επισκέπτης εδώ!) και ηλικιακά κατατάσσεστε μεταξύ 20 και -περίπου- 50 ετών, τότε μάλλον ανήκετε στην κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι είναι σε αναζήτηση εργασίας και έχουν περάσει έναν σεβαστό αριθμό συνεντεύξεων κατά την διαδικασία αυτή.

Παράλογες επαγγελματικές απαιτήσεις, ιδιόρρυθμες ερωτήσεις σχετικά με το βιογραφικό, μη πρέπουσα συμπεριφορά κατά την διάρκεια της συνέντευξης, όλα λίγο-πολύ γνωστά περιστατικά τα οποία οι περισσότεροι έχουν/έχουμε αντιμετωπίσει κάποια στιγμή. Αν συνυπολογίσουμε και το αντίστοιχο άγχος και πίεση που μας δημιουργείτε και δεχόμαστε κατά την διάρκεια αυτού του βασανιστικού μισάωρου (περίπου), τότε το πιο πιθανό είναι η "εξέταση" αυτή που περνάμε να πάει... περίπατο και να μην επιλέγουμε για την θέση που έχουμε θέσει ως στόχο. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να μειώσουμε τις πιθανότητες για ένα αρνητικό αποτέλεσμα;

Αρχικά, καλό θα ήταν να κάνουμε λίγη εξάσκηση μόνοι μας στο σπίτι, ιδανικά μπροστά στον καθρέφτη μας, έτσι ώστε να παρατηρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε, τις κινήσεις και του μορφασμούς που ανεπαίσθητα κάνουμε, και εν τέλει να αποκτήσουμε και μια άποψη για την εικόνα που αντικρίζουν και οι υπόλοιποι όταν μας έχουν απέναντί τους. Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να αλλάξουμε και να διαφοροποιήσουμε οτιδήποτε μας φαίνεται αντιαισθητικό ή περίεργο, όπως επίσης και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη άνεση με τον εαυτό μας. Έπειτα, θα πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε στην παγίδα να διαφημίσουμε τον εαυτό μας ως κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε, με το λανθασμένο σκεπτικό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο άλλος θα "τσιμπήσει" και θα πιαστεί κορόιδο. Το πιο πιθανό είναι να εκτεθούμε άμεσα στον πιθανό εργοδότη μας, ειδικά την στιγμή που θα υποβληθούμε σε τεχνικές ερωτήσεις που απαιτούν ειδική γνώση πάνω στο αντικείμενο της εκάστοτε θέσης. Τέλος, κάτι που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και να μην ξεχάσουμε να κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το που ενδεχομένως κάναμε "λάθος"¨κατά την διάρκεια της συνέντευξης, έτσι ώστε να το διορθώσουμε και να μην το επαναλάβουμε την επόμενη φορά. Σε ένα ιδανικό σενάριο, εάν προς το κλείσιμο της ερωτηθούμε για το αν έχουμε κάποια απορία εμείς προς τον εργοδότη, καλό θα ήταν να κάνουμε αυτήν την ερώτηση ευθέως: πχ. "Σε ποιο σημείο της συνέντευξης πιστέψατε ότι ίσως να μην έκανα για την θέση;". Μια τέτοια ερώτηση παρουσιάζει ενδιαφέρον του υποψήφιου για την θέση και δίνει καλή εντύπωση προς το εργοδότη.

Κατανοώ ότι η διαδικασία μιας συνέντευξης είναι ψυχικά/ψυχολογικά επίπονη, έχοντας περάσει και εγώ με την σειρά μου από αρκετές, και σίγουρα θα μπορούσα να γράφω για ώρες για το τι πιστεύω ότι πρέπει και δεν πρέπει να κάνουμε, όμως θα προτιμήσω να επικεντρωθώ σε αυτά τα 3 ανωτέρω σημεία. Είναι γενικά δεκτό ότι μέσα από την διαδικασία αυτή λίγες είναι οι φορές που επιτυγχάνεται η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης εικόνας για το υποψήφιο από πλευράς εργοδοτών (για λόγους οι οποίοι επίσης χρειάζονται ατελείωτη ανάλυση), όμως ευελπιστώ μέσα από τα παραπάνω να αυξήσετε τις δικές σας πιθανότητες για την επίτευξη του στόχου σας.

Καλή επιτυχία!

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "γιατί άννα; γιατί;"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Το πόσο γέλιο έχω ρίξει αυτές τις μέρες, δεν λέγεται! Με αφορμή τον πρόσφατο "σάλο" που προκλήθηκε από την νέα διαφήμιση της Άννας Βίσση, θα ήθελα να σχολιάσω σήμερα τα (λίγο μπαγιάτικα ομολογουμένως) παρακάτω, αφού πρώτα όμως δούμε εν τάχει το εν λόγω video, έτσι για να αποκτήσουν μια ιδέα και μια άποψη και όλοι αυτοί που δεν έχει πάρει κάτι το αυτί τους.

Έπειτα από την προβολή αυτής της διαφήμισης, αντίπαλοι, κοινό αλλά και φαν της "Απόλυτης Ελληνίδας Σταρ" (γνωστοί και ως fannatics) ξεσηκώθηκαν και στράφηκαν εναντίον της για αυτή της την επιλογή. Σχεδόν όλοι -παρά ελάχιστοι- διαμαρτυρήθηκαν για την χαμηλή ποιότητα μιας διαφήμισης μηδαμινού κόστους, από την οποία είναι εμφανής η έλλειψη της οποιαδήποτε... γκλαμουριάς ή λάμψης η οποία θα άρμοζε σε μια τραγουδίστρια τέτοιου βεληνεκούς. Οι υπόλοιπες κατηγορίες/παράπονα αφορούσαν μια σύγκριση του συγκεκριμένου διαφημιστικού spot και της καριέρας και πορείας της πασίγνωστης αηδού, τα οποία δεν παρουσιάζουν καμία συνάφεια μεταξύ τους. Για την ιστορία, η Άννα Βίσση έχει συμμετάσχει σε διαφημίσεις όπως οι ακόλουθες:

Παρά το γεγονός ότι η Άννα Βίσση έχει επικριθεί πολλές φορές για τις διάφορες επιλογές της από το ευρύ κοινό, πχ. τραγουδώντας ιδιαίτερα μουσικά κομμάτια, ποτέ άλλοτε δεν είχαν αντιταχθεί με τόσο σθένος εναντίον της, πόσο μάλλον οι πιο... fannatikoi οπαδοί της. Γιατί όμως τόση "ξυνίλα"; Δεν είναι καλό ακόμα και μια star να εγκλιματίζεται με τις αλλαγές και τα νέα δεδομένα; Ας μην ασχοληθούμε όμως περισσότερο με το πριν και το τώρα, αλλά ας επικεντρωθούμε κυρίως στο... γιατί, καθώς και στους λόγους που οδηγούν έναν πιστό ακόλουθο να εναντιωθεί στο είδωλο του. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει παρατηρηθεί το παρόμοιο φαινόμενο στο παρελθόν και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές, η κατάσταση είναι για να απορεί κανείς...

Αρχικά μας προβληματίζει το αν τα... "είδωλα" γνωρίζουν ή προβλέπουν (ανεπιτυχώς) τις επικείμενες συνέπειες των πράξεων τους, Έπειτα όμως, αναρωτιόμαστε μήπως ο "σάλος" ο οποίος θα προκληθεί γύρω από το όνομα τους, αξίζει την μικρή περίοδο δυσαρέσκειας που θα επιδείξει το κοινό στην θέα των επιλογών τους. Αξίζει να θυμηθούμε και την περσινή διαφήμιση της "Λαίδης" με το αξέχαστο "χτύπα σαν άντρας". Τέλος, καλό θα ήταν να συλλογιστούμε το "πόσο" και το "αν" οι ακόλουθοι του εκάστοτε "αστεριού" "κρατάνε μανιάτικο" την απογοήτευση που εισέπραξαν, αλλά και την ικανότητα τους να ξεχνούν και να συγχωρούν. Όσον αφορά το πρώτο, είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμο. Όσον αφορά το δεύτερο, η ιστορία έχει δείξει ότι ο κόσμος παραβλέπει και αφήνει στην άκρη πολύ εύκολα, όμως ξεχνάει πολύ δύσκολα (τα ευτράπελα). Συνήθως τα καταχωνιάζει για λίγο στο συρτάρι και τα ξαναβγάζει όταν πάλι κάποια στιγμή στο μέλλον του χρειαστεί.

Στην περίπτωση της Άννας, η ίδια βρίσκεται αναμφίβολα κερδισμένη. Όπως οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που υπερπροβάλεται (όχι ότι την έχει ανάγκη φυσικά), έτσι και η ίδια βγαίνει νικήτρια από αυτή την μάχη με τον ίδιο της τον εαυτό -θα έλεγε κανείς. Σίγουρα δεν είναι θετική μια σύγκριση με μια αίγλη των δεκαετιών '90s και '00s, όμως γιατί να ενδιαφερθεί κανείς για το "πριν", όταν το "μετά" είναι καλύτερο και ευνοϊκότερο από το "τώρα";

Έτσι, η απάντηση στον σημερινό προβληματισμό (κατ'εμέ) είναι μάλλον: "γιατί έτσι!".

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, πώς αξιοποιείς τον ελέυθερο χρόνο σου; (αν έχεις)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Τις προάλλες, σε μια συζήτηση που είχα με κάτι γνωστούς, καθίσαμε και σκεφτήκαμε το πως οι άνθρωποι καταναλώνουν το χρόνο τους, καθώς και πόσο από αυτόν αφιερώνουν στον εαυτό τους αποκλειστικά. Δίχως αμφιβολία, ο καταμερισμός αυτός διαφέρει αναλόγως την ηλικία στην οποία αναφερόμαστε, αφού οι ανάγκες, οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις αλλάζουν ανά τις εκάστοτε φάσεις της ζωής του ατόμου, όμως 2-3... ασχολίες, παραμένουν για όλους λίγο-πολύ κοινές. Ποιος είναι όμως ο "καθαρός" χρόνος που μας απομένει για να αφιερώσουμε στον εαυτό μας; Σίγουρα πολύ λιγότερος από όσο νομίζουμε ότι διαθέτουμε.

Αρχικά, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο μέσος άνθρωπος αφιερώνει το 1/3 της ζωής του στον ύπνο και την ξεκούραση (!). Ω ναι. Το γνωστό οκτάωρο που πρέπει να αφιερώνουμε στην αγκαλιά του Μορφέα, μας στερεί το 33% της ζωής μας. Έπειτα είναι η δουλειά και η εργασία η οποία κάνει κάποιος (τυχερός) η οποία μας τρώει περίπου 8 με 9 ώρες καθημερινά. Από εκεί και πέρα, ένας μέσος ενήλικας ξοδεύει περίπου στην μιάμιση με δύο ώρες ημερησίως για τις μετακινήσεις του, είτε αυτό έχει να κάνει με την διαδρομή προς και από την δουλειά, είτε με το πήγαινε-έλα σε άλλους προορισμούς (και τις ενδιάμεσες καθυστερήσεις που προκύπτουν). Τέλος, γύρω στην 1 με 2 ώρες κάθε μέρα καταναλώνονται στις υπόλοιπες βιολογικές ανάγκες οι οποίες πρέπει να καλυφθούν. Άρα, τι μένει;

Με γρήγορους υπολογισμούς (8+8,5+1,5+1,5) ο χρόνος που υπολείπεται για να ασχοληθούμε και λιγάκι με τον εαυτό μας ανέρχεται στις 3 με 4 ώρες! Δεν ακούγεται και πολύ θετικό-ενθαρρυντικό αυτό ε; Μην απελπίζεστε όμως και πρωτίστως, μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα! Ενώ στο πρώτο άκουσμα αυτού του χρονικού περιθωρίου θα έπρεπε να πανικοβληθούμε, αξίζει να συνυπολογίσουμε και παράγοντες όπως τα Σαββατοκύριακα (με τις εξαιρέσεις τους φυσικά), τις αργίες, γιορτές και όλες τις μη εργάσιμες μέρες, καθώς επίσης και όλες εκείνες τις (σπάνιες) φορές που τυχαίνει να μην έχουμε κάποια ιδιαίτερη υποχρέωση.

Ας επιστρέψουμε όμως στο (ημι)πολύτιμο και πολυπόθητο 4ωρο που έχουμε συνήθως. Τι μπορούμε να κάνουμε για να το αξιοποιήσουμε πλήρως; Μα να θέσουμε προτεραιότητες φυσικά, όπως και να κάνουμε ένα πρόγραμμα. Οι εν λόγω προτεραιότητες και προσωπικές ανάγκες σίγουρα ποικίλουν ανά περίπτωση ατόμου, όπως και η σημασία που έχουν για τον καθένα. Μην υποτιμάτε όμως την αξία του "απλά κάθομαι σπίτι στο καναπέ μου και κάνω ταβανοθεραπεία" και μην υπερεκτιμάται την ανάγκη για να ικανοποιήσετε τις κοινωνικές ανάγκες τις οποίες πρέπει (όλες) να καλύψετε σε ένα Σάββατο για μια έξοδο "grande" ή έναν κυριακάτικο μεσημεριανό καφέ. Μάθετε να ζυγίζετε και να αξιολογείτε το πως πρέπει/θέλετε να αξιοποιείτε τον χρόνο σας... σωστά, με σκοπό να τον εκμεταλεύεστε στο μέγιστο.

Αν υπάρχει κάτι που αξίζει να προσπαθήσουμε να κατακτήσουμε, αυτό είναι το συναίσθημα πως δεν χάνουμε τον χρόνο μας. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να ψάξουμε να βρούμε, αυτό είναι ο τρόπος.   

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ συμβουλές για... συμβουλές.

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σε διάφορες στιγμές στην ζωή μας, αντιμετωπίζουμε προβλήματα και... προβληματισμούς -φυσικά- που προέρχονται από ένα ή περισσότερα ζητήματα τα οποία μας απασχολούν είτε σε χρόνια βάση, είτε την δεδομένη στιγμή, προσπαθώντας παράλληλα να δώσουμε και τις αντίστοιχες λύσεις. Όταν τώρα βρεθούμε (ή θεωρήσουμε ότι βρεθήκαμε) στο δικό μας προσωπικό αδιέξοδο, αρχίζουμε να αναζητάμε "σωτηρία" μέσα από κατευθυντήριες γραμμές που θα μας δώσουν άλλα άτομα του κοντινού ή μη περιβάλλοντος μας, ή αλλιώς πρόσωπα που ανήκουν ή όχι σε μια ακτίνα του κοινωνικού μας κύκλου. Με λίγα λόγια, ζητάμε την... "πολύτιμη" συμβουλή κάποιου.


Το άτομο το οποίο θα απευθυνθεί ο καθένας μας διαφέρει ανάλογα την περίσταση καθώς και την φύση του προβλήματος που μας απασχολεί, ενώ σημαντικό ρόλο στην επιλογή του παίζουν και τα κριτήρια τα οποία έχει θέσει το "απασχολούμενο" πρόσωπο όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης του. Σε γενικές γραμμές, όμως, ξέρουμε σε ποιον πρέπει να απευθυνθούμε και ποιος είναι πιο πιθανό να μας δώσει απαντήσεις σύμφωνα με το θέμα του προβληματισμού μας. Οικογενειακά, προσωπικά, ή επαγγελματικά, για το κάθε ένα από αυτά υπάρχουν ένας ή περισσότεροι άνθρωποι στους οποίους στρεφόμαστε διότι ξέρουμε (ή τουλάχιστον έχουμε την διαίσθηση και το έχει αποδείξει και η ιστορία ίσως) ότι γνωρίζουν πως πρέπει να διαχειριστούμε την κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί.

Τι γίνεται όμως και εκείνες τις φορές που γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε πως χρειαζόμαστε την συμβουλή ενός... "τρίτου"; Τι γίνεται όταν θα προτιμούσαμε να είχαμε δυνατότητα να μιλήσουμε σε κάποιον ο οποίος δεν θα έχει την παραμικρή ιδέα ή άποψη για το άτομο μας και θα μπορεί να είναι πλήρως αντικειμενικός; Τι γίνεται όταν χρειαζόμαστε μια "ωμή" συμβουλή και αξιολόγηση της κατάστασης χωρίς κανένα ίχνος κριτικής ή λέξεων στις όποιες δεν υποβόσκει η παραμικρή ιδέα υποκειμενικότητας στο βαθμό που είναι εφικτό; Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Ενώ πολλοί θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι ίσως "θα ήταν μια καλή στιγμή να επισκεφτούμε κάποιον ψυχολόγο/ψυχαναλυτή" (!), προσωπικά, πιστεύω ότι θα πρέπει να εξεταστούν τρία πράγματα πριν παρθεί μια -οποιαδήποτε- απόφαση.

Σε πρώτη φάση, θα πρέπει να "ερευνήσουμε" τον εαυτό μας. Σε δεύτερη, θα πρέπει να εξετάσουμε το γιατί απορρίπτουμε όλους όσους έχουμε "πρόχειρους", τους οποίους έχουμε εμπιστευτεί στο παρελθόν. Σε τρίτη και πιο σημαντική όμως, θα ήταν συνετό να εξετάσουμε και το γεγονός να έχουμε ήδη την απάντηση μπροστά μας και, απλώς, να εθελοτυφλούμε. Αν την έχουμε, "έχει καλώς", αν δεν την έχουμε, "έχει...".

Εις το επανιδείν...     +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πόση τεχνολογία αντέχει ακόμα αυτός ο κόσμος;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Ε, λοιπόν να μου το θυμηθείτε. Σε κάποια χρόνια από τώρα (ελπίζω αρκετά ακόμα) δεν θα χρειάζεται να βγούμε από το σπίτι μας για να κάνουμε το οτιδήποτε. Για την ακρίβεια, πιστεύω ακράδαντα ότι δεν θα χρειάζεται να κουνηθούμε από την καρέκλα ή το κρεβάτι μας προκειμένου να πραγματοποιήσουμε την κάθε ενέργεια ή μετακίνηση. Μοναδική απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση της οποιαδήποτε επιθυμίας μας θα είναι η πρόσβαση σε κάποιου είδους διαδικτυακή επικοινωνία.

Με μια πρόχειρη ματιά σε ένα μελλοντικό κόσμο τον οποίο έχω πλάσει με την φαντασία μου (στηριζόμενος στην μέχρι τώρα εξέλιξη του σημερινού), μπορώ να πω ότι τα καθημερινά δρώμενα θα γίνονται ως εξής: Η οποιαδήποτε αγοραπωλησία θα γίνεται από το σπίτι μας (καλα αυτό ήδη είναι εφικτό -σχεδόν για τα πάντα- και μέχρι ένα σημείο), στην δουλειά θα εμφανιζόμαστε με κάποιου είδους ολόγραμμα και δεν θα απαιτείται η κανονική παρουσία μας εκεί (αν δεν έχουμε κλωνοποιησεί τον εαυτό μας φυσικά), ενώ ακόμα και η κοινωνική μας ζωή -σε οποιοδήποτε επίπεδο- θα μπορεί να καλύπτεται από τα μέσα εικονικής πραγματικότητας με βαθμό εξέλιξης ο οποίος θα επιτρέπει στο χρήστη να πλάσσει ένα άτομο της αρεσκείας του (το οποίο θα φαίνεται πιο πραγματικό και από το... πραγματικό). Οι αποστάσεις και οι ταξιδιωτικοί χρόνοι θα έχουν εκμηδενιστεί αφού θα έχει ανακαλυφθεί ο διακτινισμός και η τηλεμεταφορά, οι ανθρώπινες σχέσεις θα έχουν, σχεδόν, εξαλειφθεί/εξαφανιστεί, ενώ, παράλληλα, τα πάντα θα μοιάζουν πιο προκαθορισμένα και πιο προγραμματισμένα από ποτέ.

Στην θετική πλευρά των πραγμάτων, θα μπορούμε να δούμε την ύπαρξη φαρμάκων και μεθόδων ίασης για οποιαδήποτε ασθένεια -αν δεν έχει προηγηθεί ολοκληρωτική εξάλειψη τους βέβαια-, επανεμφάνιση της άγριας ζωής στα αρχικά της επίπεδα, μέσα από την επαναφορά της περιβαλλοντικής σταθερότητας, και, φυσικά, μετοίκηση και διαβίωση σε άλλους πλανήτες. Στην αρνητική τώρα, ενδέχεται να βιώσουμε την δημιουργία ακόμη πιο τρομακτικών όπλων μαζικής/ολικής καταστροφής, σύνθεση νέων ιών με απώτερο σκοπό τα οικονομικά οφέλη μέσα από την μελλοντική αναζήτηση θεραπείας, και, αλίμονο, έναν τελέιως διαφορετικά διαμορφωμένο κόσμο αφού ο τωρινός θα έχει ίσως καταστραφεί και αναδημιουργηθεί μέσα από μια σειρά... τραγικών συμβάντων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το τρίπτυχο που όλοι γνωρίζουμε ως "παρελθόν-παρόν-μέλλον", στο οποίο βασίζεται και όλη η έννοια του όρου... ιστορίας, θα αντιπροσωπέυται από ένα μονάχα "χρονικό όρο", αφού το "ταξίδι στο χρόνο" θα είναι πλέον γεγονός και κάτι σχετικά... συνηθισμένο. 

Όλα τα παραπάνω, απλά πιθανά/απίθανα σενάρια -επιστημονικής φαντασίας θα έλεγε κανείς- και δημιουργήματα ενός απλού νου, όσον αφορά το μέλλον αυτού του κόσμου υπό το πρίσμα της τεχνολογίας. Το ερώτημα μου όμως σήμερα, δεν αφορά το πόσο εφικτά είναι όλα αυτά κατά την γνώμη σας. Ο σημερινός προβληματισμός, όπως προδίδει και ο τίτλος αυτού του άρθρου, έχει να κάνει με τον αν υπάρχει όριο σε αυτό που ονομάζεται τεχνολογία και αν θα μπορέσει να υπάρχει ποτέ. Και μιας και το συζητάμε και το σχολιάζουμε και αυτό.  

Πρέπει να υπάρχει ή να υπάρξει ποτέ όριο;

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μετά το... "ναυάγιο", πρέπει να κολυμπήσεις...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κάθε λίγο και λιγάκι, συνήθως έπειτα από κάποιο "δυσάρεστο" περιστατικό το οποίο αναταράσσει τις ισορροπίες της μέχρι τώρα ζωής μας, ακολουθεί μια περίοδος κάθαρσης -ένα διάστημα εξυγίανσης και επαναφοράς θα έλεγε κανείς- το οποίο μεσολαβεί μέχρι την στιγμή που οι προαναφερθείσες ισορροπίες θα επανέλθουν και θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας στον βαθμό που είναι εφικτό. Η διάρκεια αυτού του μεταβατικού διαστήματος ποικίλει και διαφέρει ανάλογα την περίπτωση και το άτομο που αφορά, όμως, στο 99% των περιπτώσεων τουλάχιστον, είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία. Τι μπορεί να προκαλέσει την αρχή μιας τέτοιας περιόδου; Γεγονότα όπως ένας τσακωμός, ένας θάνατος ή ένας χωρισμός είναι αναμφίβολα στο top10 της λίστας στην οποία αναφερόμαστε χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω αιτιολόγηση για την παρουσία τους εκεί.

Το άτομο το οποίο διανύει αυτήν την περίοδο τώρα, καλείται να διαχειριστεί και να επεξεργαστεί τις συνέπειες του γεγονότος που προηγήθηκε να... μαζέψει τα κομμάτια του, να επουλώσει τις πληγές του, αλλά και να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του έτσι ώστε να προχωρήσει. Στόχος δεν είναι (απαραίτητα) να ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό και να επανέλθει στο "στάδιο" που ήταν, αλλά να φιλτράρει την πληροφορία που έχει αυτή την στιγμή στα χέρια του, να την μετατρέψει σε εμπειρία και εν τέλει να την απορροφήσει, χρησιμοποιώντας την για εξελιχθεί σε κάτι καινούργιο και... "καλύτερο". Η διαδικασία αυτή είναι σίγουρα επίπονη (αρκετά ορισμένες φορές) όμως παράλληλα και αναγκαία, τόσο σε ψυχικό, όσο και πνευματικό επίπεδο. Είναι ένα τεστ μέσα από το οποίο ο κάθε ένας εξεταζόμενος βγαίνει δυνατότερος, ικανότερος και πιο ώριμος.

Αν, κλείνοντας, θα έπρεπε να δώσω μια συμβουλή αυτή θα ήταν "να μην προσπαθήσετε να αποφύγετε ή να προσπεράσετε το συγκεκριμένο στάδιο, παρά να το περάσετε και να βιώσετε εξολοκλήρου και φυσιολογικά". Είναι ένα από τα αναγκαία κακά αυτής της ζωής, όπως θα έλεγε... κανείς. Και πιστέψτε με. Αυτός ο "κανείς" δεν το λέει τυχαία.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »