EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ v ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ TEΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ~ παιδιά και τεχνολογία: δυνατότητες και περιορισμοί (μέρος Α')

vs

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλημέρα άγγελοι του +yannidakis 

Πόσες είναι εκείνες οι φορές που θα θέλαμε να πατήσουμε ένα κουμπί και να έχουμε την ηρεμία που είχαμε πριν αποκτήσουμε παιδιά είτε γιατί είμαστε κουρασμένοι, είτε γιατί έχουμε πολλά να κάνουμε και πόσες είναι εκείνες οι φορές που πατήσαμε είτε ένα είτε περισσότερα κουμπιά και τα καταφέραμε. Είτε ήταν κουμπί του τάμπλετ, είτε τηλεόρασης, είτε υπολογιστή. Και όταν τα καταφέρνουμε μετά αναρωτιέμαι, τι καταφέραμε γιατί δεν είναι και λίγοι οι κίνδυνοι από την ενασχόληση του παιδιού με την τεχνολογία.

Θα μιλήσω από τα μικρότερα προβλήματα όπως είναι το να αναπτύξει το παιδί προβλήματα με την όρασή του. Έχει αποδειχτεί ότι οι πολλές ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης βλάπτει τα μάτια αλλά και μειώνει την μαθησιακή ανάπτυξη του παιδιού. Επίσης, η χρήση του υπολογιστή στις μέρες μας δεν είναι και τόσο ακίνδυνη. Τα παιδιά ασχολούνται συνεχώς με τα κοινωνικά δίκτυα που από την μια τα φέρνει σε επαφή με φίλους, συγγενείς κτλ. αλλά από την άλλη υπάρχουν οι παιδόφιλοι που προσηλυτίζουν παιδιά που τους κλείνουν ραντεβού έχοντας συστηθεί ως μικρότεροι φυσικά, άνθρωποι που απαγάγουν παιδιά με αυτόν τον τρόπο και είτε τα πουλάνε στο γνωστό εμπόριο λευκής σάρκας είτε τα κακοποιούν και τα εκμεταλλεύονται προς όφελός τους. Τα προβλήματα δεν έχουν τέλος χρησιμοποιώντας τα παιδιά την τεχνολογία. Εθίζονται σε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας με αποτέλεσμα να κάνουν παρέα με ανθρώπους μέσω διαδικτύου να θεωρούν ότι έχουν φίλους αλλά επί της ουσίας να μην έχουν παίξει ποτέ μαζί. 

Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, πόσοι έχουμε να σκεφτούμε ωραία παιχνίδια με τα παιδιά της γειτονιάς μας; Πού πήγαν εκείνα τα ωραία χρόνια που τα παιδιά έπαιζαν στις αλάνες, που ενοχλούνταν η γιαγιά της γειτονιάς που θεωρούσε τις δώδεκα το πρωί, μεσημέρι και ήθελε να κοιμηθεί αλλά το παιχνίδι δεν διακόπτονταν παρά μόνο όταν ήταν η ώρα του φαγητού; Που είναι εκείνα τα ωραία χρόνια που παίζαμε κρυφτό, κυνηγητό που πέφταμε και γραντζουνιόμασταν και το παιχνίδι σταματούσε για να βοηθήσουμε όλοι τον φίλο μας ή την φίλη μας; Πώς και γιατί χάθηκαν εκείνα τα ωραία χρόνια και τώρα πια παιχνίδι θεωρείται μια οθόνη αφής; Και τελικά εμείς οι γονείς έχουμε ευθύνη; Εσείς τι λέτε; Ναι ή όχι στην τεχνολογία και παιδί; Καλό σας μεσημέρι! +Ioanna Mpourdouvali 

---

αύριο στις 12:00
ο +Vassilis Anastasiadis απαντάει & υπερασπίζεται την τεχνολογία!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ παιδί μου κάτσε φρόνιμα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται και καλό χειμώνα. Θυμάμαι ότι η μητέρα μου από πολύ μικρή ηλικία μας έλεγε "φρόνιμα παιδί μου". Δεν είναι στον χαρακτήρα της να μιλάει πολύ και μέσα σε λίγες λέξεις συγκέντρωνε το νόημα της συμπεριφοράς μας. Έτσι όταν έφτασε ο καιρός που πήγαμε σχολείο  θυμόμουν συνεχώς αυτή την μικρή φράση και προσπαθούσα να ξεδιαλύνω τι θα έπρεπε να κάνω ανά περίπτωση για  να είμαι φρόνιμη. 

Φρόνιμη στο σχολείο;;;Μα τι να σημαίνει αυτό; Η μικρή μου Δέσποινα μεγάλωσε και πήγε και εκείνη σχολείο στο μικρό νηπιαγωγείο όπου υπάρχουν κανόνες και πρέπει τα παιδιά να ακούν την δασκάλα τους, να αυτοεξυπηρετούνται, να συμμετέχουν και να γίνονται μέλος μιας ομάδα, να μπουν στο κλίμα της μάθησης λίγο μιας μικρής γραφής και μιας μεγάλης αναγνώρισης γραμμάτων και αριθμών, να μαθαίνουν μικρές ιστοριούλες όπως τι γιορτάζουμε την 28η κτλ.. Εξεπλάγην που τα θυμάται όλα αυτά που ξέρει ποιος είπε το ηρωϊκό ΟΧΙ αλλά χαίρομαι τόσο πολύ όταν βλέπω ότι είναι φρόνιμη. Όταν η δασκάλα της μου λέει ότι είναι υπάκουη, ότι προσπαθεί να συμμετέχει σε δραστηριότητες, ότι δεν δημιουργεί προβλήματα στα άλλα παιδάκια και όταν έχει την διάκριση να προσπαθεί να βοηθήσει και τους συμμαθητές της, τους φίλους της όπως συνηθίζει να αποκαλεί. 

Από την άλλη σκέφτομαι μα δεν μπορεί στο σπίτι δεν είναι και τόσο πια φρόνιμη. Εκεί θυμάμαι μια πολύ καλή μου φίλη που μου λέει ότι και η κόρη της κάνει ακριβώς τα ίδια ατίθαση στο σπίτι υπάκουη στο σχολείο της. Μάλλον που στις μαμάδες βγάζουν τον άλλον τους χαρακτήρα. Από την άλλη σκέφτομαι μια άλλη φίλη μου που μου λέει ότι πάει τα παιδιά της σε δραστηριότητες και βλέπει τον τρόπο που συμπεριφέρονται κάποια παιδιά στο δικό της παιδί που θέλει να μιλήσει στα άλλα παιδιά για την συμπεριφορά τους αλλά δεν πρέπει. Και ο λόγος είναι γιατί το δικό της παιδί θα πρέπει να μάθει να μιλάει για αυτά που το ενοχλούν, να βρίσκει το δίκιο του, σαν ένας τρόπος επιβίωσης σε πιο δύσκολες καταστάσεις. Εκεί είναι που βλέπει και ο κάθε γονιός τα καλά του και τα κακά του σημεία μήπως υπερφόρτωσε το παιδί του στο να είναι καλό, μήπως δεν το "δίδαξε" να αγωνίζεται για τον εαυτό του και η ζωή του στο σπίτι ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Παιδί μου κάτσε φρόνιμα,  μα παιδί μου αγωνίσου κιόλας έχεις προσωπικότητα. Αυτές οι λίγες σκέψεις αφιερωμένες στην μικρή μου Δέσποινα. Συνέχισε μωρό μου στον δρόμο που πριν από λίγο καιρό ξεκίνησες με την ίδια συγκέντρωση και αγωνίσου για το δίκαιο σου όπως συνηθίζεις να λες. +Ioanna Mpάourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ η ανασφάλεια του πατέρα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καληνωρίσματα απ' το +yannidakis 

Εδώ και χρόνια συζητάμε μέσα απ' αυτήν την ενότητα τον ρόλο της μάνας στην Εκ-παίδευση του αύριο της κοινωνίας μας. Δεν υπάρχει ομορφότερο και πιο... επιστημονικό πράγμα απ' αυτό, όμως η εξίσωση περιέχει μία ακόμα μεταβλητή: Τον Πατέρα!

Είναι κι αυτός κάπου εκεί και στο τέλος της ημέρας, αν και έχουν γραφτεί πολλά κείμενα για την

δική του συμβολή στην γαλούχηση των τέκνων, όλοι θα συμφωνήσουν -αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- πως ο ρόλος τους είναι δευτερεύον, πρόκειται για έναν κανόνα με τις δικές του εξαιρέσεις φυσικά...

Τι μένει λοιπόν για τον πατέρα; Είναι η άλλη φωνή στην οικογένεια; Έχει τον ρόλο του αυστηρού ή της "άλλης φωνής" στο σπίτι, είναι ο εξισοροπητικός παράγοντας; Ακόμα και σε μια οικογένεια στερεοτύπων, όπου ο πατέρας δουλεύει πολύ και παρέχει τα υλικά αγαθά σε αυτήν, υπάρχουν κάποιες συνιστώσες που ίσως κανείς πέραν του πατέρα, δεν μπορεί να τις αντιληφθεί στο έπακρο.

Ο πατέρας μπορεί να μην δίνει βάση στο φαγητό, την αλλαγή της πάνας, το καθημερινό μπάνιο ή τα σιδερωμένα ρούχα, είναι όμως αυτός που βλέπει την "μεγάλη εικόνα" της μελλοντικής αποκατάστασης του παιδιού, είναι εκείνος που ενδιαφέρεται για το πρόσωπο που θα αναπτύξει το παιδί στην αυριανή κοινωνία όταν και θα είναι ο καθρέφτης των προγόνων του. Είναι αυτός που αφήνει καθημερινά την θαλπωρή του σπιτιού του για το ημερήσιο κυνήγι από το οποίο θα εξαρτηθεί η βιωσιμότητα του σπιτιού του. Τα πρόσωπα που αφήνει πριν φύγει, είναι και αυτά που του μένουν. Είναι η εικόνα που κουβαλάει καθόλη τη διάρκεια της ημέρα μαζί του.

Και ύστερα, το άγχος της αποτυχίας. Η ανασφάλεια του ότι τα πράγματα δεν είναι καλά πίσω του. Το ενδεχόμενο να φεύγει από το σπίτι για την δουλειά αφήνοντας εκκρεμότητες που συσσωρεύονται, γιγαντώνονται και στο τέλος απειλούν τόσο την ψυχική υγεία του ίδιου του πατέρα, όσο και τα θεμέλια του οικοδομήματος που ο ίδιος κάποτε πίστευε πως ήταν τόσο γερά ώστε ο ίδιος να μπορεί να αφήσει το σπίτι του με ηρεμία και προσήλωση σε αυτό που θα είχε μπροστά του (όπως στην δουλειά του). Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από αυτού του είδους την ανασφάλεια. Μια ανασφάλεια που στο τέλος της ημέρας, έχει τις δικές της επικίνδυνες παραμέτρους για τον πατέρα, τη μητέρα, τα παιδιά. +Yanni Spiridakis  

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ παιδιά της πόλης

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που αναπολώ τα παιδικά χρόνια και άθελά μου τα συγκρίνω με τα παιδικά χρόνια των παιδιών μου. Εγώ μεγάλωσα παίζοντας στην εξοχή με άλλα παιδιά, κρυφτό, κυνηγητό, κάνοντας ποδήλατο και φωνάζοντας μου η μαμά μου ότι είναι ώρα για ύπνο, για φαγητό, κτλ κτλ. Δεν ήταν λίγες και οι φορές που το αυγό μας το ταΐζανε στο δρόμο γιατί δεν δεχόμασταν να κάνουμε ένα διάλειμμα λίγων λεπτών. Αντίθετα η κόρη μου παιδί της πόλης, κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα να πρέπει να συμβιβάζεται ότι δεν έχει παρέα άλλα παιδάκια για να παίξει. Αλλά είναι έτσι; 

Συζητώντας με φίλες μου έχουμε το ίδιο παράπονο, τα παιδιά μας δεν παίζουν μόνα τους. Μα μήπως εμείς παίζαμε μόνα μας; Μήπως καθόμασταν κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους; Μα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι γονείς τρέχουμε όλη μέρα μα να προλάβουμε, τι;; Και όταν και αν μας δοθεί μια ευκαιρία στα παιδιά μας να παίξουν με άλλα παιδάκια πολλές είναι εκείνες οι φορές που δε θέλουμε να θυσιάσουμε την δική μας καθημερινότητα για λίγες ώρες χαράς του παιδιού μας. Το τελευταίο διάστημα η κόρη μου συνηθίζει να φωνάζει σε ένα παιδάκι που τα μπαλκόνια μας είναι απέναντι να έρθουν να παίξουν. Αν και το κοριτσάκι θέλει η μαμά της ποτέ δεν μπορεί να την φέρει μα ούτε και την αφήνει να έρθει στο δικό μας σπίτι.

Από την άλλη λυπάμαι τα παιδιά μου. Κάθε απόγευμα τα παίρνω το ένα με το ποδήλατο και το άλλο με το καρότσι και τα πάω βόλτα. Η πυλωτή μας που έχει άπλετο χώρο και έχει μετατραπεί για μας χώρος παιχνιδιού, μια σύγχρονη αλάνα.  Καλούμε στην παρέα μας και ένα άλλο παιδάκι για να παίξει μαζί μας. Κάθε απόγευμα "παρκάρω" τις δουλειές μου και τις βάζω σε λειτουργία αμέσως μόλις κοιμίσω τα παιδιά μου. Δεν λέω ότι είμαι καλή μάνα που το κάνω αυτό, λέω ότι λυπάμαι τα παιδιά μου που είναι κλεισμένα μέσα σε ένα διαμέρισμα, που ειδικά το μεγαλύτερο προσπαθεί να βρει τρόπο να γεμίσει τον χρόνο του, που μου κακοφαίνεται όταν μου ζητάει να δει παιδικά ή να παίξει παιχνίδια στο τάμπλετ της αλλά από την άλλη την δικαιολογώ γιατί και εγώ σαν παιδί παιδάκια ήθελα για να παίξω και εφόσον έχουν έναν τρόπο διασκέδασης που τα εκφράζει προφανώς και θέλουν να τον εκμεταλλευτούν. Θα κλείσω με μια κριτική μαντινάδα που εκφράζει απόλυτα τις σημερινές μου σκέψεις. Όμοιος τον όμοιο αγαπά και όμοιος τον όμοιο θέλει, γέροντας με γερόντισσα κοπέλι με κοπέλι. Καλή συνέχεια! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ τέσσερα χρόνια μαμά

Τέσσερα χρόνια πέρασαν απο τότε που σε κράτησα στην αγκαλιά μου. Τέσσερα χρόνια που ήρθες εσύ στην ζωή μας. Που μας αναστάτωσες που μας ταρακούνησες που μας έκανες να σκεφτούμε τι είναι καλό πώς να γίνουμε καλύτεροι πως να αλλάξουμε τον ταραχώδη κόσμο μας πως να φτιάξουμε τον δικό σου κόσμο να κατοικήσεις μέσα. 

Σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για μένα και την  οικογένειά μας. Σαν σήμερα γεννήθηκε το πρώτο μας παιδάκι, σήμερα θα σβήσει τα τέταρτά του κεράκια ο γλυκός μας άγγελος. Δεν ξέρω πραγματικά τι να γράψω για αυτή μου την εμπειρία. Δεν ξέρω πως να περιγράψω την γλυκειά μα και ταυτόχρονα ξινή ζωή μου. Εκεί που νιώθω ότι πετάω στα ουράνια μια στιγμή έρχεται ένα κύμα να γκρεμίσει το καλοφτιαγμένο κάστρο μου. Κάστρο τα παιδιά μου, κάστρο η οικογενειά μου, κάστρο το σπιτικό μου. Μα πολύ συχνά "κάτι" θα βρεθεί να γκρεμίσει το κάστρο μου μα και αν με λυπεί κάτι είναι που δεν με βρίσκει πάντα απόλυτα έτοιμη για να μην γκρεμιστεί. Όμως το κάστρο μου εύκολα το ξαναχτίζουμε αφού έχουμε αγάπη μα πολύ αγάπη και όπου υπάρχει αγάπη όλα τα νικά.

Στο γλυκό μου κορασιδάκι χρόνια πολλά και στο μικρό μου κορασιδάκι να ζήσει πάντα με φώτιση από τον Χριστό. Στον γλυκό μου Γιάννη, ένα μεγάλο ευχαριστώ που με αγαπάει, με ανέχεται και με βοηθάει να ξαναχτίσουμε το κάστρο μας. Καλό μεσημέρι. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ ζευγάρι και παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Η επικαιρότητα είναι αυτή που με έκανε να ασχοληθώ με μια ακόμα αποτρόπαια πράξη ενός πατέρα που σκότωσε το παιδί του. Όμως δε θα ήθελα να θίξω το θέμα διότι δεν θα μπορούσα να σκεφτώ την παραμικρή αιτία ενός γονιού που θα έκανε κάτι τέτοιο στο παιδί του. Αντί αυτού σκέφτηκα να μοιραστώ μερικές σκέψεις ειδικά τώρα που το πρώτο μου παιδάκι μεγαλώνει και μια διάθεση να γελάσουμε και λίγο. Η σχέση του κάθε ζευγαριού προφανώς και επηρεάζεται μετά τον ερχομό του παιδιού. Σαφώς και το παιδί ολοκληρώνει τον κάθε άνθρωπο όμως τελικά τι συμβαίνει στο ζευγάρι;;

 

Ερχόμενοι στο σπίτι είμαστε τρισευτυχισμένοι. Το παιδί μας και εμείς. όμορφο και πρωτόγνωρο. Κάτι που χωρίς να το καταλάβουμε μας "κλέβει" τον χρόνο μας σιγά σιγά και χωρίς να το καταλάβουμε όλες μας οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από το παιδί. Τι κάνει, πως το κάνει και ναι, χανόμαστε. Τα ρομαντικά μας ήσυχα βράδια, η παρακολούθηση μιας ταινίας διακόπτονται από κλάματα, βήχα, εμετούς, "έλα μαμά" κοκ. Και ενώ στην αρχή όλο αυτό μας κάνει να χαμογελάμε -αχ ναι μας διέκοψε το μωρό μας από την διασκέδασή μας- σε βάθος χρόνου μας κάνει να γκρινιάζουμε και επειδή πρωταθλήτριες στην γκρίνια είμαστε οι γυναίκες (συγγνώμη κορίτσια) τότε η σχέση με τον άντρα μας αλλάζει. Εκείνος κάθεται και περιμένει ένα φως από εμάς όμως στην  πορεία το εμείς γίνεται η μαμά με το παιδί και εκείνος καρτερικά περιμένει και προσπαθεί να βρει τρόπους για να σταματήσει η απομάκρυνση. Τρόπους για να επανέλθουν τα ενδιαφέροντα, όμως τελικά επανέρχονται;; Και αν ναι έχουν αφήσει "σημαδάκια" πάνω στην σχέση του ζευγαριού;

Πολλοί φίλοι μας έχουν χωρίσει μετά την απόκτηση ενός παιδιού. Πολλοί πιστεύουν ότι το παιδί λύνει τα προβλήματα στον γάμο αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δημιουργεί. Η ανατροφή των παιδιών χρειάζεται πολλές αντοχές και γερά νεύρα. Ειδικά εμείς οι γυναίκες που επιβαρυνόμαστε και με τις δουλειές του σπιτιού και περνάμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας "κουραζόμαστε" πιο εύκολα. Επομένως, όταν φτάνει το βράδυ που επιστρέφει το έτερον ήμισυ καλό είναι να φοράμε το χαμόγελό μας, την καλή μας διάθεση, την επιθυμία να συζητήσουμε και να μην "κουκουλώνουμε" τα θέματα. Και αυτό που κάνουμε με τον άντρα μου τον τελευταίο καιρό είναι να γελάμε και να κάνουμε χιούμορ. Βοηθάει πολύ χαλαρώνουμε και περνάμε σαφώς καλύτερα. Ένα καλό δείπνο, μια βόλτα με τα παιδιά να παίξουν, ευτυχώς υπάρχουν και οι παιδότοποι, βοηθάνε να γεμίζουμε τις μπαταρίες μας να βρίσκουμε χρόνο να μιλάμε ή καλύτερα να επικοινωνούμε. Καλό μεσημέρι. +Ioanna Mpourdouvali 

---

 σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΙΟΥ ~ μάνα είναι

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη. Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαιου γιορτάζει η γυναίκα γιορτάζει εκείνη που μας φέρνει στον κόσμο, εκείνη που μας φροντίζει από την πρώτη στιγμή που είμαστε μέσα στην κοιλιά της που η δική της καρδιά δίνει χτύπο και στην δική μας. Εκείνη που σαν νιώσει το φτερούγισμα του παιδιού της μέσα της δε μπορεί να σκεφτεί ότι θα της πάθει κακό, εκείνη που πλέον έχει δοθεί αποκλειστικά στο παιδί της. Εκείνη που νιώθουμε ελεύθεροι να εκφραστούμε γιατί ξέρουμε πως ότι και να πούμε θα μας συγχωρήσει, εκείνη που μπορεί να την αμφισβητούμε αλλά και πρώτη συμβουλευόμαστε σαν βρεθούμε μακριά της. Την Κυριακή που μας πέρασε λοιπόν, γιόρτασε η ΜΑΝΑ μας.

  

Μα σα κάτσω και σκεφτώ τι είναι μάνα και γιατί τόσο πολύ σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή μας τότε θα συγκινηθώ. Θυμάμαι που όταν ήμουν μικρή και αρρώσταινε η μαμά μου ένιωθα φοβερή ανασφάλεια. Ένιωθα σα να μην είχα στήριγμα. Μα σαν κάθε γυναίκα γίνει μάνα γίνονται τα παιδιά της η ίδια της η ζωή, μπορεί να τα μαλώνει, να τα χτυπάει, να τα φωνάζει μα μόνο επειδή το κάνει εκείνη. Δεν μπορεί να σκεφτεί ότι τα παιδιά της κάποιος άλλος τα μαλώνει, τα κακομεταχειρίζεται  μπορεί να βγάλει νύχια όπως η γάτα και να ορμήσει σε όποιον πειράξει τα "γατάκια" της. Έχει τύψεις όταν τα αφήνει για να πάει στην δουλειά της και πολλές φορές αισθάνεται άσχημα όταν περνάει όμορφα χωρίς εκείνα. Είναι η προτεραιότητά της μέρα νύχτα. Είναι εκείνη που όσο κουρασμένη και αν είναι δε μπορεί να κοιμηθεί όταν αρρωστήσουν τα παιδιά της, τα αγκαλιάζει και η  αγκαλιά της είναι το μεγαλύτερο και το πιο δυνατό γιατρικό. 

Μάνα είμαι και εγώ που για να γράψω τούτες τις σκέψεις  χρειάστηκε να ξενυχτήσω και να διακόψω πάρα πολλές φορές για να αγκαλιάζω και να φροντίζω το άρρωστο παιδί μου. Μάνα είναι και η δική μου μάνα που τώρα την καταλαβαίνω ακόμα περισσότερο γιατί καλύτερα καταλαβαίνεις τον άλλον σαν βρεθείς στη δική του θέση. Τότε καταλαβαίνεις τις ανησυχίες της και της προσδοκίες της, τότε καταλαβαίνεις ότι σε κάνει και κλαις όταν μικρός είσαι για να γελάτε μαζί σαν μεγαλώσεις. Μα και σαν μακριά της βρεθείς σαν μια καλή μάνα γονατίζει και προσεύχεται στο Θεό για να είναι καλά το παιδί της. Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου χρόνια πολλά και στη δική μου μαμά. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ πάσχα με τα παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα, σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται σήμερα βάλανε βουλή οι άνομοι Εβραίοι οι άνομοι και τα σκυλιά και οι τρεις καταραμένοι για να σταυρώσουν τον Χριστό τον μέγα βασιλέα. Σήμερα μια μέρα θλίψης σε κάθε χριστιανική οικογένεια. Τα παιδιά παίρνουν τα καλαθάκια τους με λίγα λουλουδάκια μέσα και χτυπούν πόρτα πόρτα για να πουν, να ψάλλουν τα πάθη του Χριστού ένα δημοτικό ποίημα που ψάλλεται σε πολλά μέρη της Ελλάδος και θυμάμαι ότι σαν παιδί και εγώ τα έψαλα. Σήμερα οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπούν πένθιμα όλη μέρα, σήμερα σταματούν τα τραγούδια και οι χοροί, οι νοικοκυρές κάνουν παύση από τις πασχαλινές τους δουλειές και αφιερώνουν την μέρα τους σε Εκείνον. 

Αναρωτιόμουν πόσο εύκολο-δύσκολο είναι να εξηγήσεις σε ένα παιδί τι σημαίνει Μεγάλη Εβδομάδα και αν χρειάζεται να ξέρει. Θεωρώ ότι όπως όλες οι βάσεις μπαίνουν από μικρή ηλικία κάτι αντίστοιχο πρέπει να συμβεί και με τις Χριστιανικές αρχές. Όλη αυτή η βδομάδα που διανύουμε είναι πένθιμη, πολλοί επιλέγουν να ντύνονται με μαύρα ρούχα, στην εκκλησία οι εικόνες του Νυμφίου, της σταύρωσης, ο ίδιος ο Σταυρός που βρίσκεται πάνω του ο σταυρωμένος Χριστός δημιουργούν ένα βαρύ κλίμα που ένα παιδί μπορεί να μην το καταλαβαίνει απόλυτα αλλά σίγουρα το αισθάνεται. Παρόλα αυτά μπορούμε να παίρνουμε μαζί μας τα παιδιά μας και να τους εξηγούμε όσο πιο απλά γίνεται το Ευαγγέλιο της ημέρας. 

Για να είμαι ειλικρινής επιλέγω να καθόμαστε με τα παιδιά στον γυναικωνίτη διότι εκεί μπορεί να κινείται πιο εύκολα η μεγάλη μου κόρη. Εκεί πάνω κάνει παρέα και με άλλα παιδάκια και είναι ένας τρόπος για να μην βαριέται και να μην κουράζεται. Ενώ τις Κυριακές που πηγαίνουμε στην εκκλησία δεν σηκώνεται από την θέση της ή από την αγκαλιά μας αυτές τις μέρες της επιτρέπουμε να κάνει βολτούλα πάνω στον γυναικωνίτη, να συνομιλεί χαμηλόφωνα με άλλα παιδάκια διότι η πολύωρη παραμονή μας στην Εκκλησία την κουράζει. Με βοηθούν οι πολλές εικόνες  που υπάρχουν μέσα στον Ναό και αρπάζω την ευκαιρία να της εξηγώ ποιον Άγιο ή Αγία απεικονίζει η κάθε εικόνα αλλά και λίγα λόγια για τον βίο του. Κάθε μέρα πρέπει να εξηγούμε στο παιδί τι θα δει στην Εκκλησία. Είναι σημαντική η προετοιμασία διότι με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε τις φοβίες. Παρόλα αυτά η περιφορά του Επιταφίου οι μαυροφόρες που ψάλλουν τα εγκώμια, ο Σταυρωμένος Χριστός, τα παιδιά τα φοβίζουν. Μπορούμε απλά εθιμοτυπικά να προσεγγίσουμε το παιδί παίρνοντας το κάτω από τον Επιτάφιο κάτι που σίγουρα θα του αρέσει και θα του κεντρίσει το ενδιαφέρον.

Μετά από τη βροχή έρχεται και ο ήλιος. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και κάθε Μεγάλο Σάββατο βράδυ. Η ζωή νικά τον θάνατο, μια βραδιά χαράς που για κάθε παιδί αυτή η βραδιά συνδέεται με το άναμμα της λαμπάδας, το άνοιγμα του Πασχαλινού αυγού, το τσούγκρισμα του κόκκινου αυγού που συνδέεται με το Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη. Το αρνητικό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν μια ώρα που τα παιδιά μας συνηθίζουμε να τα έχουμε κοιμίσει. Όμως δεν πειράζει, μια θυσία και από μας για Εκείνον που σταυρώθηκε. Για να μην φοβηθούν τα παιδιά από τα δυναμιτάκια που πετάνε μπορείτε είτε να τα έχετε προετοιμάσει είτε να πάτε στην Εκκλησία μετά την Ανάσταση, όταν δηλαδή ο πολύς κόσμος θα έχει ήδη φύγει, να καθίσετε στην Θ.Λειτουργία, να κοινωνήσετε και κατόπιν να γυρίσετε σπίτι σας. Είναι μια απόλυτα δοκιμασμένη συνταγή. Καλή και Ευλογημένη Ανάσταση. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ είμαι σωστή μητέρα;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis 

Το τελευταίο δεκαήμερο προσπαθούσα να γράψω το άρθρο μου και πραγματικά με απασχολούσε τι θα έγραφα. Όμως ανοίγοντας την τηλεόραση και παρακολουθώντας ειδήσεις με έπιασε ένα απίστευτο συναίσθημα ακούγοντας να μιλάνε για έναν παιδόφιλο που ούτε λίγο ούτε πολύ είχε κακοποιήσει αρκετά παιδιά. Την ίδια βραδιά ακούω τα σενάρια εξαφάνισης του φοιτητή από την Κρήτη και τέλος παιδιά που πέφτουν θύματα συμμαθητών τους κλέβοντας τους το χαρτζιλίκι τους ή τα κοροϊδεύουν. Δε θα θελα να μείνω στο συγκεκριμένο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου που κακοποιούσε παιδιά μα ούτε και ποιος βρίσκεται πίσω από την εξαφάνιση του παιδιού ούτε είμαι σε θέση να κρίνω τα παιδιά των άλλων ανθρώπων μα θα θελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.

Πραγματικά με απασχολούν τα παιδιά που πέφτουν θύματα που αύριο μεθαύριο μπορεί να είναι τα δικά μου παιδιά. Με απασχολεί γιατί κανένα παιδί δεν μίλησε στους γονείς του γιατί δεν μοιράστηκαν αυτά τα παιδιά τον γολγοθά τους. Υπάρχει κρίση τελικά στις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς; Τι συμβαίνει; Φοβούνται μήπως τα κρίνουν, μήπως τα περιορίσουν στις εξόδους τους, μήπως τα υπερπροστατεύσουν και τα "πνίξουν" με την παραπανίσια αγάπη τους; Μήπως εμείς οι γονείς τα παιδιά μας τα ντύνουμε όμορφα, φροντίζουμε για την σωστή τους διατροφή μα όχι και για να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης; 

Με φοβίζει πραγματικά η κοινωνία μας μα με φοβίζει και ο ρόλος μου ως μητέρα. Αν τελικά θα μάθω στο παιδί μου να έρχεται και να μου λέει τα προβλήματά του, αν θα με εμπιστεύεται εμένα περισσότερο από τον όποιο φίλο του ή από τον καλύτερό του φίλο. Αν θα χτυπήσει την δική μου πόρτα του δωματίου μου να μου πει όσα την απασχολούν αν θα έρθει στην δική μου αγκαλιά να παρηγορηθεί, όπως όταν ήταν μικρή. Από την μια αγαπάμε τα παιδιά μας από την άλλη όμως, τα μαθαίνουμε να μας εμπιστεύονται να είναι φίλοι μας, είμαστε σωστοί γονείς; Και αν όσο είναι μικρά παίρνουμε επαίνους για την συμπεριφορά τους, μα μεγαλώνοντας; Συγχωρέστε με για τις πολλές μου ερωτήσεις για τους πολλούς προβληματισμούς μου, συγχωρέστε με που τα δικά μου άγχη τα μεταφέρω σε σας, μα φαντάζομαι στην κοινωνία αυτή ίσως κάποιοι από εσάς να έχετε κάνει ίδιες ή παρόμοιες σκέψεις και σεις οι γονείς με μεγαλύτερα παιδιά να μπορείτε εμάς με τα μικρά παιδιά να μας διαφωτίσετε. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ ένα παραμύθι για σένα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Δωσ' του κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινίσει στο +yannidakis 

Ωραία που είναι τα παραμύθια, Διασκέδαση για μικρούς και για μεγάλους. Ένας όμορφος τρόπος για να έρθουμε κοντά με τα παιδιά μας, ένας ήπιος τρόπος για να περάσουμε στα παιδιά μας σωστές απόψεις, ιδέες αλλά και να τα διαπαιδαγωγήσουμε αβίαστα.

Η μέρα έχει πολλές ώρες και για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές κουράζομαι κάνοντας παιδικές φωνές σε ζωάκια, παίζοντας στο χαλί, φτιάχνοντας πaζλ. Είναι κάποιες φορές που τα παραμύθια είναι ο ιδανικός τρόπος για να απασχολήσω την κόρη μου, να χαλαρώσω, να ονειρευτώ, να συγκινηθώ μαζί της και γιατί όχι και να αποκοιμηθούμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που εγώ κοιμάμαι πρώτη και ακούω μια φωνούλα να λέει "έλα μαμά, συνέχισε". Μας αρέσει τόσο να διαβάζουμε όσο και να ακούμε παραμύθια. Μας αρέσουν τόσο πολύ που ενθουσιαζόμαστε, που η πλοκή του παραμυθιού μας συνεπαίρνει, που τα συναισθήματα ξεχειλίζουν. Μα της αρέσουν και οι εξηγήσεις τα "γιατί" πάνε και έρχονται, θέλει τόσο πολύ να δικαιολογεί τις καταστάσεις και να βρίσκουμε λύσεις στο τέλος του κάθε παραμυθιού. 

Δεν είναι τυχαίο που τα παραμύθια είναι στην ζωή του ανθρώπου από πάρα πολύ παλιά. Μέσα από τα παραμύθια παρουσιάζεται η ζωή του ανθρώπου. Εισάγουμε τα παιδιά μας μέσα σε έναν μαγικό τρόπο που εκεί όλα μπορεί να συμβούν. Τα δέντρα ζωντανεύουν, τα ζώα μιλάνε κ.ο.κ. Με τα παραμύθια μαθαίνουμε στα παιδιά μας να αγωνίζονται, να γίνονται δυνατά, να μην απογοητεύονται, να προφυλλάσονται, να γνωρίζουν ότι στην ζωή υπάρχει και το καλό και το κακό, να ελπίζουν. Άλλωστε σε όλη τους την ζωή αυτό πρέπει να κάνουν. Από την πρώτη μέρα που θα φύγουν από τα δικά μας χέρια, σιγά σιγά εντάσσονται στην κοινωνία με τον παιδικό σταθμό, με το νηπιαγωγείο αλλά και με όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Μέσα από τα παραμύθια τα προετοιμάζουμε όχι άμεσα αλλά έμμεσα. Ας διαβάζουμε παραμύθια, ας τα μαθαίνουμε όσα περισσότερα μπορούμε μέσα από αυτά, ας τα καθησυχάζουμε, ας τα αφήνουμε να μας λένε τι εκείνα κατάλαβαν ή και πως εκείνα θα ήθελαν να τελειώσει το κάθε παραμύθι, είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει. Άλλωστε... σας αρέσουν τα παραμύθια, έτσι δεν είναι; Καλή Σαρακοστή.  +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ μάθε τέχνη και ασ' τηνε...

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα, καλή και ευλογημένη χρονιά. Πολλές φορές μου έρχονται εικόνες από την παιδική μου

ηλικία. Ο τρόπος που η μαμά μας, μια γυναίκα παραδοσιακή και πολλές φορές αυστηρή αλλά με έναν δικό της τρόπο, μας μεγάλωνε. Από μικρή ηλικία μας μάθαινε να επιβιώνουμε, να είμαστε χρήσιμες αλλά και ανεξάρτητες όπου και αν βρισκόμασταν. Η πιο κατάλληλη εποχή για να μας διδάξει ήταν το καλοκαίρι, τότε που τόσο οι δικοί μας όσο και οι δικοί της ρυθμοί έπεφταν. 

Προσπαθούσε από όταν είμασταν παιδιά να μας περάσει το μήνυμα ότι δε θα είναι πάντα κοντά μας. Όσο και αν μας στεναχωρούσε αυτό εκείνη συνέχιζε να μας μαθαίνει τις... τέχνες της ζωής. Παίζοντας μας μάθαινε να σκουπίζουμε, να σφουγγαρίζουμε, να καθαρίζουμε τα τζάμια του σπιτιού, να φροντίζουμε το σπίτι μα και τον εαυτό μας, να νοιαζόμαστε το ένα αδερφάκι το άλλο, να είμαστε οι χρήσιμοι βοηθοί της. Μας μάθαινε ότι η δουλειά δεν είναι ντροπή και μας εξηγούσε ότι πρέπει να μαθαίνουμε όσα περισσότερα μπορούμε. 

Στα παιδικά μας μάτια πολλές φορές όλα αυτά φάνταζαν περιττά και όταν συζητούσαμε με άλλα παιδιά που δεν μεγάλωναν με αυτόν τον τρόπο πολλές φορές αντιδρούσαμε αρνητικά απέναντι της. Στην πορεία της ζωής μας είδα όμως πόσο δίκιο είχε. Σπούδασα, συγκατοίκησα, φιλοξενήθηκα και φιλοξένησα, έγινα επαγγελματίας, παντρεύτηκα, έγινα μητέρα και στο τέλος κατέληξα τα περισσότερα από αυτά να τα κάνω συγχρόνως και πάντα ερχόταν στο μυαλό μου εκείνη. Με είχε μάθει να επιβιώνω, με είχε μάθει να είμαι δυνατή, ανεξάρτητη, να λειτουργώ χωρίς βοήθεια και όταν χρειάζομαι βοήθεια να την ζητάω. Τα λόγια της είχαν γίνει σαν φυλαχτό, σαν να είχα μαζί μου ένα βιβλιαράκι επιβίωσης, απλά καθημερινά πράγματα που μου επέτρεπαν όχι μόνο να βοηθάω τον εαυτό μου αλλά και τους γύρω μου.

Ακόμα και στην ακαδημαϊκή και μετέπειτα την επαγγελματική μου πορεία, οι συμβουλές της, η εκπαίδευση της έβρισκαν μια ιδιαίτερη εφαρμογή. Η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο, η υπερπήδηση των εμποδίων για το καλύτερο δυνατό, ακόμα και όταν οι συνθήκες έδειχναν αντίθετες. Όταν κάποιοι έδειχναν να χάνουν τις δυνάμεις και την πίστη τους, εγώ ένιωθα ολοένα και πιο δυνατή, πιο πεισμωμένη για το αποτέλεσμα.

Για αυτό μανούλες και μπαμπάδες μάθετε και εσείς στα παιδιά σας όσα περισσότερα μπορείτε για 

την καθημερινότητα. Στείλτε τα παιδιά σας να σας αγοράσουν κάτι από το σούπερ μάρκετ, ακόμα και αν χρειαστεί να το επιστρέψετε γιατί έκαναν λάθος, στείλτε τα να πληρώσουν έναν λογαριασμό, βάλτε τα μέσα στην κουζίνα να σας βοηθήσουν στην μαγειρική, στο σφουγγάρισμα κ.ο.κ. Μια μέρα θα σας ευχαριστούν για όσα τους μάθατε. Σε ευχαριστώ κι εγώ μαμά μου. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ ήρθαν τα χριστούγεννα και η πρωτοχρονιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά. Χριστούγεννα η γιορτή των παιδιών και των μεγάλων. Χριστούγεννα μέρες αγάπης και χαράς. Μέρες που οι συγγενείς θα έρθουν πιο κοντά, τα παιδιά θα σταματήσουν τα σχολεία και το παιχνίδι θα πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο, οι μαμάδες θα φτιάξουν τα πατροπαράδοτα γλυκά και μπισκότα, θα στολίσει όλη η οικογένεια μαζί το σπίτι, τα παιδιά θα στείλουν το γράμμα τους στον άγιο Βασίλη και η διάθεση όλων μας θα γίνει πιο χαρούμενη και γιορτινή. 

Ας περάσουμε αυτά τα Χριστούγεννα με πνεύμα αγάπης και αλληλεγγύης. Ας δώσουμε στα παιδιά μας την ευκαιρία να προσφέρουν αλλά και να τους προσφέρουμε. Λόγω της οικονομικής κρίσης όλο και περισσότερο στήνονται κάποιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, πωλούνται περισσότερα ημερολόγια, χριστουγεννιάτικες κάρτες και τα χρήματα διατίθενται για φιλανθρωπικό σκοπό. Κάπου εκεί και ανάλογα με την ηλικία των παιδιών μας μπορούμε να τα μάθουμε να συνεισφέρουν. Δεν έχει σημασία η αξία αλλά η πράξη.

Από εκεί και πέρα εμείς με τα παιδιά μας μπορούμε να διασκεδάσουμε δημιουργώντας χριστουγεννιάτικες κάρτες, στολίζοντας το δέντρο, φτιάχνοντας μαζί τους τα γλυκά μας, ετοιμάζοντας μαζί τους το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, στέλνοντας μαζί τους κάρτες σε συγγενείς και φίλους, κάνοντας μαζί τους τα δώρα και το σημαντικότερο από όλα αφιερώνουμε λίγο χρόνο παραπάνω μιας και οι ρυθμοί μας αυτές τις μέρες πέφτουν. Αυτό που μου άρεσε πολύ και κάναμε με την κόρη μου ήταν που μάθαμε τα κάλαντα και γενικότερα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Αν τα συνδυάσουμε και με χορό τότε το κέφι και από τις δύο πλευρές γίνεται πολύ πιο έντονο.

Η αλήθεια είναι ότι η διάθεση των μεγάλων λόγω της καθημερινής κούρασης και γενικά της κατάστασης που επικρατεί στην χώρα μας είναι πεσμένη. Ο ιδανικός τρόπος για να νιώσουμε καλύτερα είναι να μπούμε στον κόσμο των παιδιών. Να γίνουμε παιδιά μαζί με τα παιδιά μας. Στα παιδιά αρέσουν πολύ οι βόλτες, τα τραγούδια, τα παιχνίδια. Ας πάρουμε τα παιδιά μας και ας τα πάμε στο σπίτι του άγιου Βασίλη, ας κατέβουμε μαζί τους στην πόλη για να δούμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, να πούμε τα κάλαντα κοκ. Ας μην παραλείψουμε να πάμε τα παιδιά μας στην εκκλησία. Μπορεί το ξύπνημα να είναι πολύ πρωινό αλλά ουσιαστικά τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεανθρώπου. Ας ταλαιπωρηθούμε λιγάκι για Εκείνον που θυσιάστηκε για μας. Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά σε όλα τα σπίτια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ μία μαμά για δυο παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλώς ορίσατε στο +yannidakis 

Έχω δυο πουλάκια μες στα καλαθάκια. Είναι η έκφραση που μπορώ και χρησιμοποιώ πλέον

κάθε μέρα με το να είμαι μητέρα δυο παιδιών. Πολλές φορές σκέφτομαι πως ήταν η ζωή μου με ένα παιδί, τον τρόπο που αντιδρούσα στα κλάματα του μωρού την διαχείριση του χρόνου, τον χρόνο που διέθετα για παιχνίδι κτλ. Πλέον φαντάζει ιδανικό το να έχεις ένα παιδί διότι όλα κυλούν πιο ομαλά. Με δυο παιδιά έχεις να διαχειριστείς τις ανάγκες του πρώτου παιδιού που είναι μεγάλες και ακόμα μεγαλύτερες διότι δεν πρέπει να δημιουργηθεί το γνωστό συναίσθημα της ζήλιας και επίσης να είσαι σε θέση να ανταπεξέλθεις στα ξενύχτια του δεύτερου παιδιού και την φροντίδα που χρειάζεται το μικρο νέο μέλος της οικογένειας!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος που γράφω τούτο το άρθρο. Από την μια κάνω διάλειμμα για να θηλάζω το μωρό και από την άλλη να λέω παραμύθια για να κοιμίσω το μεγάλο μου παιδάκι. Ποτέ δεν νιώθω ότι έχω προλάβει να εκπληρώσω όλους τους προγραμματισμένους μου στόχους κάτι το οποίο συμβαίνει και από την περίοδο της εγκυμοσύνης. Το μεγάλο παιδί συνεχίζει να ζητά τον χρόνο που είχε μέχρι τώρα από την μητέρα του και από την άλλη η μητέρα προσπαθεί να ‘‘κοιμίσει‘‘ τις τύψεις της που δεν μπορεί να δώσει όσα έδινε μέχρι τώρα στο πρώτο της παιδί.

Όμως η μητέρα φύση κάνει τις μαμάδες να αγαπούν με τον ίδιο ζήλο τα παιδιά τους. Δίνουν όλο τους το είναι στα παιδιά τους κάπου χάνουν τον εαυτό τους και καθώς περνάει ο καιρός προσπαθούν να βρουν την χρυσή τομή, καλές μαμάδες, ποθητές σύζυγοι, καλές νοικοκυρές και όταν επιστρέφουν στην εργασία τους αποδοτικές εργαζόμενες. Όποια τα καταφέρει όλα αυτά τη συγχαίρω! Εγώ προσωπικά, προσπαθώ. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ~ εσύ που γεννήθηκες

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Αν όλα έχουν πάει καλά τώρα θα σε κρατώ στην αγκαλιά μου. Αυτό το άρθρο δεν θα το όριζα σαν άρθρο αλλά σαν ένα γράμμα μιας μέλλουσας μαμάς στο παιδί της. Λιγο πριν σε κρατήσω στην αγκαλιά μου, εσένα που εννιά μηνες τώρα αναπνέεις, αναπνέοντας εγώ. Τα συναισθήματα μου είναι παράξενα και ανάμεικτα. Θέλω τόσο πολύ να σε δώ να νιώσω το άγγιγμά σου, να δώ τον τρόπο που με κοιτάς, να νιώσω τον χτύπο της καρδιάςς σου. Εσένα που τόσο πολύ σε αγαπάω πριν καν σε δω, εσένα που είσαι μέσα μου και με κάνεις να νιώθω τόσο ξεχωριστή και όμορφη.

Σκέφτομαι τι συναισθήματα γεννιούνται με την άφιξη ενος παιδιού, χαρά, ελπίδα, προσδοκίες και από την άλλη αγωνίες, άγχος να είναι ένα γερό μωρό, να έχουμε οι γονείς υπομονή να τα αναθρέψουμε σωστά και τόσα και τόσα ακόμη. Αν συγκρίνω την άφιξη του πρώτου μου παιδιού θα έλεγα ότι όλα αυτά δεν τα σκεφτόμουν και τόσο έντονα, απλά έρχονται μόλις πρωτοαντικρίσεις τον πιο γλυκό καρπό του κόσμου.

Τώρα όμως σκέφτομαι και την αδερφή σου που μένει πίσω, που μου λέει πόσο πολύ θα της λείπω, που με ρωτάει ποιος θα της μαγειρεύει, που μου λέει συνεχώς πόσο πολύ θα με βοηθάει. 'Οτι θα σε κοιμίζει, ότι θα σου λέει παραμύθια, ότι θα σε κάνει μπάνιο και μάλιστα επιμένει "μόνη μου".. Πολλοί γονείς μιλούν για προβληματική συμπεριφορά από το πρώτο παιδί με εκρήξεις θυμού, ζήλειας, παλιοπαιδισμός, ζητούν περισσότερη προσοχή και αν δεν την παίρνουν θυμώνουν και αντιδρούν άσχημα. Αναρωτιέμαι αν σημασία έχει η προετοιμασία όλους αυτούς τους εννιά μήνες της εγκυμοσύνης ή η μετέπειτα συμπεριφορά μας. Νομίζω ότι η κούραση και το ξενύχτι από την πλευρά ειδικά της μητέρας επηρρεάζουν σημαντικά την όλη μας στάση απέναντι και σε μικρά θέματα. Πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση να διαχειριζόμαστε ακόμα και ασήμαντες καταστάσεις μεγαλοποιόντας τα όποια θέματα δημιουργούνται και με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται περισσότερες εντάσεις

Καλό είναι να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που θα μας βοηθούν για να βρίσκουμε χρόνο για την προσωπική μας ξεκούραση. Νομίζω ότι το κλειδί στην επιτυχία είναι τα όρια σε συγγενείς, φίλους κτλ... να ζητάμε βοήθεια αλλά με μέτρο και να προσπαθούμε να βρίσκουμε δύναμη μέσα από τα παιδιά μας. Σημασία έχει να είμαστε δεμένοι με τον σύζυγό μας και από κοινού να αγωνιζόμαστε για την οικογένεια που δημιουργήσαμε μιας και δύο ξεκινάμε μια οικογένεια και πάλι δύο μένουμε. Καλη συνεχεια!  +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ αντίο καλοκαίρι

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Στον απόηχο των καλοκαιρινών διακοπών, λίγο πριν μαζέψουμε τα μαγιό μας, τώρα που τα χωριά έχουν ερημώσει γιατί ανοίγουν τα σχολεία, τα ποδήλατα φυλαχτούν για τον χειμώνα, λίγο πριν τα φροντιστήρια ανοίξουν για κάθε είδους προετοιμασία έζησα ένα τέλειο τριήμερο. Αναρωτιέμαι αν το καλοκαίρι περάσαμε με τα παιδιά μας έτσι όπως σχεδιάζαμε. Αν επισκεφτήκαμε μουσεία, αν τα πήγαμε σε εκθέσεις ζωγραφικής, αν παρακολουθήσαμε θέατρα και γενικά σε κάθε λογής διαφορετική διασκέδαση μιας και αυτό που έχει σημασία είναι να ανοίγουν οι ορίζοντες των παιδιών και να τους δείχνουμε ότι πέρα από την τεχνολογία, όπως η τηλεόραση και το τάμπλετ που είναι πλέον σαν μια δεύτερη μαμά μέσα στο σπίτι, υπάρχουν και άλλοι τρόποι διασκέδασης.

Βράδυ Τρίτης, Σεπτέμβρης μήνας πιασμένοι χέρι-χέρι με την κόρη μας και με σένα που βαδίζουμε δεκατρία χρόνια μαζί. Ο ήλιος ήδη έδυσε, οκτώ και μισή και είναι πλέον σκοτάδι, όμως η διάθεση για να περάσουμε καλά, να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας, μας κάνουν να ξεχνάμε ότι είμαστε από τους λιγοστούς που κάνουν διακοπές. Η κόρη μας έχει διάθεση για να περάσει όμορφα παρόλο που δεν υπάρχουν παιδάκια για να παίξει. Είναι ευχαριστημένη με την παρουσία του φεγγαριού, με το κράτημα των χεριών των γονιών της, με τον ήχο της θάλασσας, με την ηρεμία του νησιού που δεν θυμίζει σε τίποτα καλοκαίρι.

Μετά από αρκετή ώρα περπατήματος το αίσθημα της πείνας μας καταλαμβάνει. Και βγαίνουμε για δείπνο με την κόρη μας με διάθεση να περάσει όμορφα, να γευτεί καινούριες γεύσεις, να κάνει εις υγείαν, να κυνηγήσει τις γατούλες, να κάνει βολτούλες αλλά μέχρι εκεί που την βλέπουμε και να ξαναγυρνάει πίσω στο τραπέζι μας. Τα συναισθήματα είναι έντονα από όλους μας. Όλοι μας περιμέναμε πως και πως αυτό το τριήμερο, αλλά καμιά φορά δεν μας γίνονται όπως τα σχεδιάζουμε.

Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι τα μηνύματα που της περνάμε χωρίς να ξέρουμε απαραίτητα ότι μας ακούει. Ο λιονταρίσσιος χαρακτήρας της δεν σου επιτρέπει πολλές φορές να γνωρίζεις αν όσα την νουθετείς τα δέχεται. Όμως σε αυτό το ταξίδι μου έλεγε πολλές φορές όσα προσπαθήσαμε να την μάθουμε. Δεν πάμε στα σκοτάδια, δεν πάμε μακριά από το τραπέζι της μαμάς και του μπαμπά, δεν απομακρυνόμαστε, δεν είναι σωστό να φωνάζουμε κτλ.

Σε αυτό το άρθρο δεν έχω να γράψω κάτι συγκεκριμένο για τα παιδιά. Αυτό που έχω να γράψω πάντα μέσα από δικές μου εμπειρίες, είναι ότι τα παιδιά χρειάζονται χρόνο με τους γονείς τους και εύχομαι όλοι μας να βρήκαμε λίγο χρόνο παραπανίσιο για να περάσουμε με τα παιδιά μας. Να ξεφύγαμε από τα τετριμμένα, να χτίσαμε παλάτια στην άμμο και ας τα γκρεμίσαμε είτε εμείς είτε τα μεγάλα κύματα, να κολυμπήσαμε μαζί τους, να μιλήσαμε περισσότερο, να παίξαμε με τα παιχνίδια τους και να τους περάσαμε το μήνυμα, όσο μπορέσαμε φυσικά, ότι θέλουμε να περνάμε πολύ χρόνο μαζί τους και το κάνουμε όσο γίνεται κάθε φορά δεδομένων των συνθηκών. Καλό φθινόπωρο, καλή αρχή στα σχολεία των παιδιών. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ τα παιδιά του πολέμου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis 

Όπως ήδη διαπιστώσατε τις προηγούμενες εβδομάδες το yannidakis είχε σταματήσει την ροή των θεμάτων και ασχολούνταν αποκλειστικά με το θέμα του Πολέμου. Συγκλονιστήκαμε όλοι από τον αριθμό των θυμάτων αλλά για να είμαι ειλικρινής θρηνούσα συνεχώς τα άτυχα παιδιά. Αυτά τα παιδιά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε μια τέτοια εποχή και να είναι θύματα συμφερόντων και γενικότερα θύματα ενός πολέμου χωρίς τέλος.

Τα παιδιά είναι το μέλλον μας αλλά πραγματικά αναρωτιέμαι αν αυτά τα παιδιά όσο μένουν σε αυτές τις χώρες που γίνονται πόλεμοι έχουν μέλλον. Θα μπορέσουν να πάνε σχολείο ή ανα πάσα ώρα και στιγμή θα φοβούνται ότι μία βόμβα θα πέσει και θα τα σκοτώσει. Θα μπορέσουν να σπουδάσουν και να βρούν εργασία ή ο πόλεμος θα γκρεμίσει κάθε τους ελπίδα. Δεν είναι μόνο η θέληση του παιδιού να δημιουργήσει τα φτερά του και να πετάξει είναι και οι συνθήκες που το παιδί μεγαλώνει. 

Σκέφτομαι τα τραύματα των παιδιών. Όχι μόνο τα σωματικά αλλά και τα ψυχολογικά τραύματα, κυρίως αυτά. Όσο και αν τα γυναικόπαιδα θεωρούνται άμαχος πληθυσμός δυστυχώς τα χρησιμοποιούνται στον βωμό του πολέμου. Έχουμε διαβάσει ιστορίες για παιδιά που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά, για παιδιά που τα χρησιμοποιούν σαν ασπίδα για να μην τους ρίξουν οι αντίπαλοι για παιδιά που ζουν αυτόν τον εφιάλτη και που κάθε άλλο παρά άμαχος πληθυσμός θεωρούνται. Πεινούν, διψούν, χάνουν τους γονείς τους, χάνουν φίλους τους, στερούνται ώρες ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού έξω από το σχολείο τους και αν πιστέψουν έστω και για λίγο ότι είναι ελεύθερα πέφτει μια βόμβα όσο παίζουν στον προαύλιο χώρο του σχολείου τους και τα σκοτώνει. 

Το μικρό τους μυαλουδάκι δεν μπορεί να καταλάβει για ποιο λόγο γίνεται όλο αυτό. Δεν μπορούν από την άλλη να το δουν και σαν παιχνίδι, γιατί βλέπουν ότι οι στρατιώτες αν χτυπηθούν δεν ξανασηκώνονται. Τα δικά μας παιδιά είναι ευλογημένα. Ζουν έχοντας τουλάχιστον ειρήνη. Και εμείς οι γονείς πρέπει να παροτρύνουμε τα παιδιά μας να προσεύχονται τουλάχιστον για αυτά τα παιδιά. Η κόρη μου μου λέει ότι θα πάρουμε το αεροπλάνο μόλις φύγουν οι κακοί και θα τους πάμε φακούλα και ρυζάκι και νεράκι. Δεν ξέρει τι είναι ο πόλεμος όμως προσπαθεί να μάθει να βοηθάει. Και σε αυτές τις μέρες πλέον αν μας έχει μείνει κάτι είναι τουλάχιστον να μάθουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται το σύνολο και όχι τον εαυτό τους και μόνο. Βρείτε ρούχα, μαζέψτε κάποια τρόφιμα και στείλτε τα σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ μεγάλες προσδοκίες

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μαμάδες και μπαμπάδες του +yannidakis 

Σε μια συζήτηση πρόσφατα ανακάλυψα πόσο πολύ αγχώνουμε τα παιδιά μας άθελά μας. Ναι εμείς οι γονείς που τα αγαπάμε και θέλουμε το καλό τους. Μας αρέσει τα παιδιά μας να είναι καλά σε όλα. Καλοί μαθητές, καλοί στην άθληση, καλοί στις ξένες γλώσσες, "μέσα" στις παρέες, να επηρεάζουν θετικά και να μην επηρεάζονται από "άτακτα" παιδιά, να είναι καλοσυνάτα, να μας αγαπούν να μας φροντίζουν κτλ. κτλ.. Μια άπειρη λίστα με τα δικά μας θέλω. Δεν ξέρω όμως αν εμείς σκεφτόμαστε τα δικά τους θέλω και αν τα δικά τους θέλω έρχονται σε αντιπαράθεση με τα δικά μας τότε τι συμβαίνει;   

Θα μου πείτε είμαστε οι γονείς, θέλουμε το καλό τους. Μα φυσικά και έτσι είναι. Απλά καμιά φορά σκέφτομαι μήπως ότι δεν ζήσαμε εμείς θέλουμε να το ζήσουν τα παιδιά μας, να ζούμε την

ζωή μας μέσα από τη δική τους. Και ποτέ μου δεν είχα σκεφτεί όλο αυτό το άγχος που τους μεταφέρουμε μέχρι που συζήτησα με μια μαμά. Ένα αγόρι στη αρχή της εφηβείας του, με δύο γονείς καταξιωμένους στο επάγγελμά τους και εκείνο να έχει στο μυαλό του τις μεγάλες προσδοκίες των γονιών του. Αν θα καταφέρει να τους "εντυπωσιάσει", αν θα καταφέρει τα δικά τους θέλω για εκείνον να τα εκπληρώσει. Ανησυχεί όμως όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τους γονείς του που είναι λίγο πιο μεγάλοι σε ηλικία. αν θα είναι καλά οι ίδιοι, αν θα τους έχει κοντά του σε όλα του τα βήματα και πόσο πολύ τον αγχώνει το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι κακό στους γονείς του και πως εκείνο θα "επιβιώσει", κάτι που σε πρόσφατα συμβάντα ανακάλυψα και εγώ με την σχεδόν 3 ετών κόρη μου.

Μεγάλες προσδοκίες έχουμε από τα παιδιά μας μα και εκείνα θέλουν να μας τις πραγματοποιήσουν τις δικές μας προσδοκίες. Όμως τελικά ο πιο όμορφος δρόμος για αυτό είναι ο δρόμος της ελεύθερης βούλησης. Δείχνουμε στα παιδιά μας τα δικά μας θέλω όμως τα αφήνουμε ελεύθερα να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. Όπως όταν είναι μωρά, τους κρατάμε το χέρι, ξέρουμε ότι στα πρώτα τους βήματα θα πέσουν όμως πεισμώνουν, και επιμένουν και στο τέλος δεν περπατούν απλά, αλλά τρέχουν. Όλοι οι γονείς αγαπάμε τα παιδιά μας σημασία έχει όμως να τα αγαπάμε αλλά να μην τα καταπιέζουμε. Να μην τους μεταφέρουμε τις δικές μας αγωνίες και τα δικά μας άγχη για εκείνα. Είναι προτιμότερο να είναι ευτυχισμένα παρά καταπιεσμένα. Και μιας και είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού ας τα αφήσουμε τώρα λίγο ελεύθερα από εξτρά ξένες γλώσσες, ας χαρούμε και ας διασκεδάσουμε με τα μικρά και ας έρθουμε πιο κοντά με τα μεγάλα. Είμαστε φίλοι τους αυτό θέλουν να ξέρουν. Μικρά βήματα για μεγάλες αποστάσεις χέρι-χέρι... Καλή συνέχεια! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »