Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κωνσταντίνα Πορφυρού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κωνσταντίνα Πορφυρού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 1 Απριλίου 2017

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ ο jack ο... "αντεροβγάλτης"

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας


χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

Όλοι τον έχουμε ακουστά. Είναι αναμφίβολα η πιο ξακουστή και διαχρονική (στα όρια του cult θα λέγαμε) μορφή στα χρονικά του εγκλήματος. Έγινε ταινία, σειρά, όπερα, βιντεοπαιχνίδι, βιβλίο και μιούζικαλ! Ποιος είναι όμως αυτός ο άνδρας, που λίγο πριν την αυγή του 20ου αι., τα βράδια έβγαινε σεργιάνι στους υγρούς δρόμους του Λονδίνου, θέριζε ιερόδουλες, και έμελλε να μείνει στην ιστορία με το chic προσωνύμιο... "Jack, ο αντεροβγάλτης;"

 Η αλήθεια είναι πως μέχρι πολύ πρόσφατα, και συγκεκριμένα πριν 3 περίπου χρόνια, βρισκόμασταν όλοι σε πλήρη άγνοια, μέσα στο χάος των υπόπτων (πάνω από 100 άτομα είχε ανακρίνει η αστυνομία!). Η πάροδος του χρόνου και η μετατροπή του Jack σε θρύλο, με τις όποιες αυθαιρεσίες συνεπάγεται η αναπαραγωγή και η διάδοσή του, δεν βοήθησαν ιδιαίτερα την κατάσταση. Τη λύση για μία ακόμη φορά έδωσε η επιστήμη, και συγκεκριμένα ο Dr Jari Louhelaine, συγκρίνοντας το DNA που είχε βρεθεί σε εσάρπα θύματος με εκείνο των απογόνων των 6 βασικών υπόπτων. Το αποτέλεσμα; Ο άνδρας που σκόρπισε φόβο και θάνατο, ήταν ένας Πολωνός κομμωτής, ο Aaron Kosminski, o οποίος εκείνη την περίοδο διένυε το 23ο έτος της ζωής του.

Ο χρόνος που έχει περάσει, οι συνθήκες της εποχής και η οργιάζουσα φαντασία των ανθρώπων δεν μας έχει επιτρέψει ακόμα να βγάλουμε κάποιο βέβαιο συμπέρασμα για το πόσους φόνους είχε διαπράξει. Τα πέντε βέβαια θύματά του ήταν: η Μαίρη Αν Πόλυ Νίκολς τον Αύγουστο του 1888, η Άνι Τσάπμαν, η Ελίζαμπεθ Στράιντ, η Κάθριν Ήντοους τον Σεπτέμβριο του 1888 και Μαίρη Τζέιν Κέλλυ τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Με μία σύντομη ματιά: όλες γυναίκες, όλες ιερόδουλες, όλοι οι φόνοι ξημερώματα σε δημόσιους χώρους. Φαίνεται πως ακολουθούσε συγκεκριμένο "τελετουργικό" στη δράση του: κομμένος λαιμός, ακρωτηριασμένο σώμα, αφαίρεση οργάνων στα 3 απ' τα 5 θύματα, δίχως να κατέχει ούτε "τις τυπικές γνώσεις ενός χασάπη", όπως θα αναφέρει χαρακτηριστικά ο Dr Bond, χειρουργός της αστυνομίας.

Με καταγωγή από φτωχή Εβραϊκή οικογένεια κι έχοντας ζήσει τα πογκρόμ κατά των Εβραίων το 1881 και πιθανότατα σεξουαλική κακοποίηση από τον ίδιο του τον πατέρα σύμφωνα με την DailyMail, κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική έπειτα από επίθεση στην ίδια του την αδερφή, όπου και πέθανε σε ηλικία 53 ετών από γάγγραινα.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον κομμάτι της υπόθεσης, αλλά και της ψυχοσύνθεσης του Aaron/Jack, αποτελεί το "παιχνίδι" του serial killer με τις αρχές, με τις οποίες διατηρούσε  τακτική... "αλληλογραφία!". Εξαιρετική προσοχή βέβαια απαιτείται στη μελέτη αυτού του σκέλους της υπόθεσης, αφού οι αρχές λάμβαναν πληθώρα γραμμάτων από δήθεν δολοφόνους. Aκολουθεί το πιο γνωστό από αυτά:

Ένα απ' τα γράμματα που θεωρούμε αυθεντικά

“Dear Boss,
I keep on hearing the police have caught me but they wont fix me just yet. I have laughed when they look so clever and talk about being on the right track. That joke about Leather Apron gave me real fits. I am down on whores and I shant quit ripping them till I do get buckled. Grand work the last job was. I gave the lady no time to squeal.

How can they catch me now. I love my work and want to start again. You will soon hear of me with my funny little games. I saved some of the proper red stuff in a ginger beer bottle over the last job to write with but it went thick like glue and I cant use it. Red ink is fit enough I hope ha ha. The next job I do I shall clip the ladys ears off and send to the police officers just for jolly wouldn't you. Keep this letter back till I do a bit more work, then give it out straight.
My knife's so nice and sharp I want to get to work right away if I get a chance.
Good Luck.
Yours truly
Jack the Ripper
Dont mind me giving the trade name. Wasnt good enough to post this before I got all the red ink off my hands curse it No luck yet. They say I'm a doctor now. ha ha”
Συνοπτικά, με τα κενά της και τις ασάφειες της, αυτή είναι η ιστορία του εμβληματικότερου serial killer της μέχρι σήμερα ιστορίας. Ενός ανθρώπου που σόκαρε, προκάλεσε πόνο και οργή, αλλά ταυτόχρονα με αφορμή την πρωτοφανή δράση του προώθησε τη συζήτηση για την ανθρώπινη φύση και ψυχοσύνθεση, η οποία φυσικά και δεν έχει καταλήξει σε κάποιο δογματικό αξίωμα. Γιατί το "ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης φύσης;" είναι ένα ερώτημα που πιθανότατα θα ταλανίζει την ιστορία και τη φιλοσοφία στο άπειρο. +Kωνσταντίνα Πορφυρού 
-Mary Ann (Polly) Nichols, 42 ετών δολοφονήθηκε Παρασκευή, 31 Αυγούστου, 1888,στο Μπακς Ρόου,στο Χούάιτ Τσ΄΄απελ. -Annie Chapman, χήρα 47ετών δολοφονήθηκε Σάββατο, 8 Σεπτεμβρίου, 1888,στην πίσω αυλή ενός σπιτιού της Χάντμπερυ Στρητ αριθμός 29. -Elizabeth Stride, 45 ετών δολοφονήθηκε Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου, 1888 στην αυλή ενός σπιτιού της Βέρνερ Στρητ. -Catharine Eddowes, 43 ετών, δολοφονήθηκε Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου, 1888,στην Μιτρ Σκουέαρ, με χρονική διαφορά εύρεσης από το προηγούμενο μιας ώρας. -Mary Jane (Marie Jeanette) Kelly, δολοφονήθηκε Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου, 1888...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/mistirio-lithike-126-chronia-meta-aftos-itan-o-tzak-o-anterovgaltis/

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η φετινή μεγάλη παρασκευή, θα 'ναι όντως πολύ μεγάλη...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: ο άνθρωπος που έχει απασχολήσει ιδιαίτερα και το yannidakis γενικά, και αυτή τη στήλη ειδικά, αρκετές φορές, ξαναχτυπά πιο εριστικός από ποτέ! Βλέπετε σήμερα, δεν θα αναφερθούμε μόνο σε ακραίες δηλώσεις, χαμηλές πτήσεις πάνω απ' το Αιγαίο και ονειρώξεις ενός ανθρώπου που αποδεδειγμένα πλέον ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Σήμερα τα πράγματα σοβαρεύουν. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Στις 16 του Απρίλη, τη μέρα που εμείς χαρούμενοι θα κατεβάζουμε καφάσια μπύρες και θα γυρίζουμε τις σούβλες μας με μουσικό χαλί κλαρίνα και μπουζούκια, η γειτονική Τουρκία θα βιώνει μία από τις σημαντικότερες μέρες της σύγχρονης ιστορίας της. Μία μέρα που, ας μην εθελοτυφλούμε, θα επηρεάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και τη δική μας ιστορία. Είναι εκείνη η ημέρα που ο Τουρκικός λαός θα κληθεί να προσέλθει στις κάλπες και να επικυρώσει τη συνταγματική αναθεώρηση του προέδρου Ερντογάν. Κι όπου "συνταγματική αναθεώρηση", εσείς σκεφθείτε πλήρη... "σουλτανοποίηση" του σουλτάνου, ιδιοποίηση της εκτελεστικής εξουσίας του πρωθυπουργού από τον πρόεδρο και παραμονή του Ερντογάν στο... θρόνο του μέχρι 2029! Υπέροχο;

Η προπαγάνδα του... δημοκράτη προέδρου υπέρ του "ναι" στο ερώτημα του δημοψηφίσματος κρατεί καλά όλους αυτούς τους μήνες, με αποκορύφωμα την μεγάλη μουσουλμανική προσευχή που έχει οριστεί για τις 14 Απριλίου. Ημέρα Παρασκευή. Για εμάς, ημέρα Μεγάλη Παρασκευή. Στην Αγία Σοφία (δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον, στο παιχνίδι της πρόκλησης είναι ο μεγαλύτερος δεξιοτέχνης!). Τι κάνει λοιπόν ο μαέστρος; Απ' τη μία τονώνει το θρησκευτικό-εθνικό φρόνιμα της μερίδας του λαού που βρίσκεται στην επιρροή του έτσι ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ότι, την Κυριακή εκείνη, θα συρρεύσουν στα εκλογικά κέντρα για να τον στηρίξουν. Απ' την άλλη μας στέλνει ένα ακόμη σαφές μήνυμα. Σ' εμάς και εν γένει στον χριστιανικό κόσμο.

Βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σωστά; Τι είναι αυτό λοιπόν που "όπλισε" το πληκτρολόγιο μου για τον σημερινό μου προβληματισμό θα αναρωτιέστε. Μα φυσικά, το γεγονός ότι για να υποστηρίξει την αχαρακτήριστη πολιτική του ο Ερντογάν δε διστάζει να χρησιμοποιήσει με φθηνό τρόπο χειραγώγησης που βρωμοκοπάει άγνοια, χωρίς κανέναν σεβασμό, ένα απ' τα μνημεία-σύμβολα του Βυζαντίου, πολιτιστικό σταθμό κι αρχιτεκτονικό θαύμα της εποχής του. Όλα τα χρόνια, οι μελέτες, η ενασχόληση που χρειάστηκε ο άνθρωπος για να αντιληφθεί ότι ο πολιτισμός είναι κάτι που ενώνει τους λαούς κι όχι κάτι που τους χωρίζει, μοιάζουν να ξεθωριάζουν σταδιακά, στο βωμό του σκοπού και του οφέλους. Κι αυτό ειλικρινά, είναι κάτι που με ανατριχιάζει. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ γίνεται μια εταιρεία αυτοκινήτων να διδάσκει πολιτισμό;

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Το concept του Nissan X-Trail 4dogs χτυπά αδυσώπητα την ευαίσθητη χορδή κάθε ιδιοκτήτη σκύλου και μας κάνει όλους να το λατρεύουμε. Ακόμη κι εμάς που ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να το αποκτήσουμε. Ακόμη κι εμάς που δεν έχουμε ιδέα σε γενικές γραμμές από αυτοκίνητα.  Ιδιαίτερα εμάς όμως που έχουμε σκυλάκια, τα λατρεύουμε και ξέρουμε ότι το ταξίδι με αυτοκίνητο μαζί τους δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Κι αυτό γιατί, αν πραγματοποιηθεί η κυκλοφορία του, θα δώσει την ευκαιρία στους κατόχους του να απολαύσουν μία πραγματικά φοβερή εμπειρία: από τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο πίσω μέρος με κρεβατάκι και μπολ φαγητού/ νερού για το τετράποδο μέλος της οικογένειας μέχρι την ύπαρξη πτυσσόμενων μηχανημάτων για πλύσιμο και στέγνωμα, πρόκειται για την μετουσίωση των προσευχών όλων των ιδιοκτητών... αλλά και όλων των σκύλων! 
Δεν θα επιμείνω όμως στα τεχνικά χαρακτηριστικά γιατί θέλω η εστίαση να πέσει αλλού, και συγκεκριμένα στο πόσο μεγάλη σημασία έχει αυτή η κίνηση ως δείγμα πολιτισμού και κουλτούρας. Θα δανειστώ εδώ μια φράση του Γκάντι που συνοψίζει απόλυτα αυτό που έχω στο μυαλό μου: "Ο πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα". Και ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν μπορούμε να διατεινόμαστε ότι είμαστε μία προοδευτική κοινωνία, ότι έχουμε φιλοζωικά αισθήματα κ.τ.λ., αν δεν επιβραβεύουμε και δεν διατυμπανίζουμε τέτοιου είδους δράσεις, ώστε να αποτελέσουν μελλοντικά και παράδειγμα προς μίμηση. Να ακολουθήσουν κι άλλες εταιρείες αυτοκινήτων, εταιρείες κατασκευής επίπλων και ειδών σπιτιού καθώς και άλλων ειδών που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη βελτίωση της ζωής των κατοικίδιων μας και της σχέσης μας μαζί τους.


Όλα αυτά βέβαια όταν δεν αναφερόμαστε στο δικό μας γεωγραφικό μήκος και πλάτος. Εδώ καλώς ή κακώς, οι προτεραιότητες όσον αφορά τα ζώα και τη συμπεριφορά μας απέναντι σ' αυτά είναι διαφορετικές. Πρέπει να μάθουμε πρώτα να μην ζευγαρώνουμε το σκυλί μας όπου να' ναι - όπως να' ναι να σπέρνει παντού μελλοντικά αδέσποτα, να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας σχετικά με την υγεία, την κοινωνικοποίηση και τη βόλτα του, να σεβόμαστε τον εαυτό και τους συμπολίτες μας μαζεύοντας τα περιττώματά του στη βόλτα, να τιμωρήσουμε με τον πλέον παραδειγματικό και σκληρό τρόπο τους διεστραμμένους που βάζουν φόλες, να μάθουμε να καταγγέλλουμε περιστατικά βίας ή παραμέλησης σε ζώα... Κι αφού τελειώσουμε μ' αυτά, θα εξετάσουμε αν είμαστε έτοιμοι και στα πιο εκλεπτυσμένα. Σκληρό, αλλά ρεαλιστικό.

Χρήσιμα σχετικά links: πώς πρέπει να αντιδράσετε αν γίνετε μάρτυρες κακοποίησης ή θανάτωσης ζώου, να ζευγαρώσω τον σκύλο μου; , υποχρεώσεις ιδιοκτήτη κατοικιδίου, φιλοζωικές ομάδες












 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η γερασμένη ελλάδα και τα 450.000 "μυαλά" που άφησε να την εγκαταλείψουν...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Την καρδιά περιβόλι μας έκαναν τα αποτελέσματα ημερίδας του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία του, από το 2008 ως το 2016 περίπου 450.000 Έλληνες μάζεψαν βαλίτσες και αναζήτησαν μία καλύτερη τύχη μακριά από τη μαμά πατρίδα. Πικρή λεπτομέρεια: η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν κάτω των 45 ετών. Αν αναλογιστούμε δε και τη μάστιγα της υπογεννητικότητας (στην οποία πριν κάποιους μήνες στεφθήκαμε και πρωταθλητές!), η οποία με την κρίση θέριεψε, καταλήγουμε σε κάποια πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Το πρώτο απ' αυτά, είναι ότι γερνάμε. Δε θέλω να παρεξηγηθώ, τρέφω άφθονο σεβασμό προς το γήρας τόσο για την προσφορά του στη χώρα, όσο και για την αυτούσια αξία του ως φάση της απόλυτης σοφίας και συνειδητοποίησης του ανθρώπου. Όμως ένας γερασμένος πληθυσμός δεν γεννά στο άκουσμα και τις απόλυτες ελπίδες για το μέλλον, έτσι δεν είναι; Για να μην θέσουμε και τα ζητήματα συντάξεων, ασφάλισης κ.τ.λ.

Το δεύτερο συμπέρασμα, είναι ότι χάνουμε, αν θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, τον "αφρό" του πληθυσμού, αυτόν που μπορεί να θέσει τις βάσεις για να ένα καλύτερο αύριο στις περισσότερες χώρες (όχι όμως και στην Ελλάδα, η χώρα μας είναι μια ειδική περίπτωση!). Φεύγουν οι νέοι επιστήμονες, οι φοιτητές, οι νέοι επιχειρηματίες, οι άνθρωποι που έχουν όρεξη να δουλέψουν και να απολαύσουν τους καρπούς του κόπου τους.

Ως άτομο δε που θέλει να συνεχίσει στο εξωτερικό και που έχει φίλους και συγγενείς διάσπαρτους στην Ευρώπη, μπορώ να σας βεβαιώσω πως δεν είναι μια απόφαση που μπορεί να πάρει κανείς ελαφρά τη καρδία. Όμως, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τη σκληρή πραγματικότητα του να είσαι για παράδειγμα πτυχιούχος, με τις περγαμηνές σου, τα σεμινάριά σου, τις γλώσσες σου κ.τ.λ., και καταλήγεις είτε άνεργος, είτε σε μία δουλειά που δεν δικαιώνει τον αγώνα σου; Τι κάνεις; Εγκαταλείπεις το όνειρο; Πολύ φοβάμαι πως κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο και παράλογο.

Η Ελλάδα δεν μπορεί προς το παρόν να κρατήσει εδώ όλες αυτές τις κοινωνικές ομάδες που ανέφερα παραπάνω. Δεν μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για να ανθίσουν μέσα στο ζοφερό της περιβάλλον. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο με τη λύση των ζωτικών της προβλημάτων, την έξοδο από την κρίση και την εκ θεμελίων αναδιοργάνωση. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να καταθέσει όλες της τις δυνάμεις σ' αυτόν το σκοπό και να καμαρώνει όσα παιδιά της καταξιώνονται (και καταξιώνουν μαζί και το τόσο ατιμασμένο τα τελευταία χρόνια όνομά της) στο εξωτερικό. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το φλέγον ζήτημα της... καύσης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Οι μέρες που μας πέρασαν κάθε άλλο παρά αδιάφορες μπορούν να χαρακτηριστούν, καθώς κύλησαν ανάμεσα σε δυστυχήματα που κόβουν την ανάσα και μανιακούς κυνηγούς ταξιτζήδων. Στο πολυποίκιλο κολλάζ όμως της δραματικής επικαιρότητας ξεχωρίζει κατ’ εμέ και δίνει τροφή για άφθονο προβληματισμό μία σκηνή που εξελίχθηκε μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο για γερά στομάχια, και κυρίως για γερά μυαλά (θα εξηγηθώ παρακάτω). Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Άννα Βαγενά, έχοντας πρόσφατη την εμπειρία της απώλειας του συζύγου της Λουκιανού Κηλαηδόνη και της μετάβασης στη Βουλγαρία για αποτέφρωση, καταθέτει ερώτηση για τη δημιουργία αποτεφρωτηρίων στην Ελλάδα. Δυστυχώς, τα media στην πλειοψηφία τους επέμειναν στη συγκίνηση της κι όχι στην ουσία του ζητήματος.

 Η επιχείρηση “θάνατος” στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά επικερδής. Από το κύκλωμα (ναι, χωρίς εισαγωγικά) των μαρμαράδων-κεράδων-ανθοπωλών κ.τ.λ., από τους δήμους και τα χρήματα που τους χαρίζουν τα νεκροταφεία, από τους παπάδες και τα “χαρτζιλικάκια” τους, απ’ όπου και να το πιάσεις αυτό το ζήτημα έχει χρήμα. Κι αυτός είναι ο πρώτος και κύριος λόγος που τόσα χρόνια ως Ελλάδα έχουμε μείνει και σ’ αυτό το ζήτημα πίσω από τον ήλιο (είναι θλιβερό πλέον!). Διότι ναι, το να δίνεις στους πολίτες σου την επιλογή να ταφούν ή να καούν, είναι πολιτισμός και πρόοδος. Είναι σεβασμός σ’ εκείνους που δεν θέλουν να βιώσουν όλες τις ψυχοφθόρες διαδικασίες της ταφής, της εκταφής, των τελετουργιών κ.τ.λ. Δεν χρειάζεται θεωρώ να επεκταθώ, αντιλαμβανόμαστε όλοι. Είναι σεβασμός επίσης στους ανθρώπους των νεκρών, οι οποίοι αναγκάζονται πολλές φορές να ταξιδεύουν στη Βουλγαρία με σκοπό την αποτέφρωση, όπως η κυρία Βαγενά, μέσα στο πένθος και τη θλίψη τους.

Όσον αφορά το θρησκευτικό σκέλος της επίμονης άρνησης προς τα αποτεφρωτήρια, για το οποίο να τονίσω ότι πιστεύω πως περιορίζεται σε ορισμένα μικρότερα και γηραιότερα πληθυσμιακά τμήματα (ή έτσι θέλω να ελπίζω), θα τολμήσω να αναφερθώ σε σκοταδισμό. Όταν δίνεται το δικαίωμα της επιλογής, νόμιμα και δημοκρατικά, κάθε ένσταση αναιρείται. Ο καθένας επιλέγει ελεύθερα ό,τι θέλει για τη ζωή και το θάνατό του. Επιλέγει αυτό που θεωρεί σωστό και αξιοπρεπές. Τέλος συζήτησης.

Αν λάβουμε υπόψιν τα προηγούμενα δείγματα γραφής αυτής της κυβέρνησης, σίγουρα δεν μπορούμε να βασιστούμε στα λεγόμενα του Υπουργού Εσωτερικών Πάνου Σκουρλέτη για νομοθετική ρύθμιση που θα επιτρέπει τη δημιουργία ιδιωτικών αποτεφρωτηρίων. Μπορούμε ωστόσο να το κρατήσουμε στο νου μας και να διατηρούμε το θέμα στη δημόσια συζήτηση, μέχρι να κατακτήσουμε επιτέλους τα αυτονόητα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ δημήτρης λιαντίνης: ο δάσκαλος, το μυστήριο της εξαφάνισης του και τα ερωτηματικά γύρω απ' το θάνατό του

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας


χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 
Ο Δημήτρης Λιαντίνης αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους γνώστες και λάτρεις του αυθεντικού αρχαίου πνεύματος, έναν ανυπότακτο νου και μία ιδιαίτερη προσωπικότητα της οποίας δεν σας κρύβω ότι είμαι μεγάλη θαυμάστρια. Είτε συμφωνεί κανείς, είτε διαφωνεί με ορισμένες απ' τις απόψεις του δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει την παρρησία, τη γοητευτική γλώσσα και την καθαρότητα της σκέψης του. Παρ' όλο που το ευρύ κοινό τον γνωρίζει κυρίως λόγω της μυστηριώδους εξαφάνισής του, ελπίζω σήμερα να εμπνεύσω κάποιους ώστε να ασχοληθούν και με το έργο του. Ας εξετάσουμε όμως αρχικά τις συνθήκες της εξαφάνισής του, αλλά και τις θεωρίες συνωμοσίας (;) που αναφέρουν πως είναι ακόμη ζωντανός!  

Με σπουδές σε Ελλάδα και Γερμανία αποτελούσε έναν από τους πιο αγαπητούς καθηγητές του Παιδαγωγικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν η 1η Ιουνίου του 1998 η μέρα που ο καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης έφτασε στη Σπάρτη με το αυτοκίνητό του κι από εκεί με ταξί στον Ταΰγετο. Ήταν εκείνη η μέρα της εξαφάνισής του, η οποία απασχόλησε έντονα τον τύπο και τα μέσα της εποχής. Πως μπόρεσε αυτός ο άνθρωπος να απαρνηθεί έτσι τη ζωή; Είναι είναι ερώτημα αρχικά λογικό, σε μία δεύτερη ανάγνωση όμως ρηχό και επιφανειακό. Βαθύτερη κατανόηση στην κοσμοθεωρία του Λιαντίνη και στους λόγους που τον οδήγησαν σε μία τέτοια απόφαση προσφέρει η τελευταία του επιστολή στην κόρη του Διοτίμα: 

"Διοτίμα μου,


Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης.
Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι.
Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.
Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει.
Να φροντίσεις να κλείσεις με τα χέρια σου τα μάτια της γιαγιάς Πολυτίμης, όταν πεθάνει. Αγάπησα πολλούς ανθρώπους. Αλλά περισσότερο τρεις. Το φίλο μου Αντώνη Δανασσή, τον αδερφοποιτό μου Δημήτρη Τρομπουκη, και τον Παναγιώταρο το συγγενή μου, γιο και πατέρα του Ηρακλή.
Κάποια στοιχεία από το αρχείο μου το κρατά ως ιδιοκτησία ο Ηλίας Αναγνώστου.
Να αγαπάς τη μανούλα ως την τελευταία της ώρα. Υπήρξε ένας υπέροχος άνθρωπος για μένα, για σένα, και για τους άλλους. Όμως γεννήθηκε με μοίρα. Γιατί της ορίστηκε το σπάνιο, να λάβει σύντροφο στη ζωή της όχι απλά έναν άντρα, αλλά τον ποταμό και τον άνεμο. Το γράμμα του αποχαιρετισμού που της έγραψα το παίρνω μαζί μου.
Σας αφήνω εσένα, τη μανούλα και το Διγενή*, το σπίτι μου δηλαδή, που του στάθηκα στύλος και στέμμα, Γκέμμα πες, σε υψηλούς βαθμούς ποιότητας και τάξης. Στην μεγαλύτερη δυνατή αρνητική εντροπία. Να σώζετε αυτή τη σωφροσύνη και αυτή την τιμή. Θα δοκιμάσω να πορευτώ τον ακριβό θάνατο του Οιδίποδα. Αν όμως δεν αντέξω να υψωθώ στην ανδρεία που αξιώνει αυτός ο τρόπος, και ευρεθεί ο νεκρός μου σε τόπο όχι ασφαλή, να φροντίσεις με τη μανούλα και το Διγενή*, να τον κάψετε σε ένα αποτεφρωτήριο της Ευρώπης.
Έζησα έρημος και ισχυρός.
Λιαντίνης
Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολή
να στεφανωθούν οι μορφές**
Σολωμού στη Ζάκυνθο κ’ Λυκούργου
στη Σπάρτη. " 

Φως στο ζήτημα δεν έπεσε παρά μόνο επτά ολόκληρα χρόνια αργότερα, όταν η σορός του βρέθηκε στην κορυφή του Προφήτη Ηλία στον Ταύγετο, σε υψόμετρο λίγο λιγότερο από 2,5 χιλιάδες μέτρα.  Ο ιατροδικαστής πιστοποίησε την ταυτότητά του. Κι ενώ το θέμα έπρεπε να είχε λήξει εκεί, για κάποιο λόγο αναζωπυρώθηκε! Πολλές θεωρίες θέλουν τον καθηγητή ακόμη ζωντανό, είτε ως ηγέτη μυστικής οργάνωσης σωτηρίας του ελληνισμού (;!;!;!), είτε ως αυλητή στους Δελφούς, είτε, πιο πρόσφατα, ως εργάτη των ανασκαφών της Αμφίπολης! Μάλιστα οι θεωρίες αυτές έχουν και πολλούς φανατικούς υποστηρικτές. Είναι λοιπόν δυνατό ή πιθανό να ζει όντως ο Λιαντίνης; Θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε σε τόσο μεγάλη πλάνη;



Η επιστήμη έχει απαντήσει στα ερωτήματα αυτά με το πόρισμα του ιατροδικαστή, το οποίο μάλιστα έχει κυκλοφορήσει και στο διαδίκτυο. Οι φήμες αυτές είναι βέβαια μέχρι ένα βαθμό δικαιολογημένες, καθώς συνηθίζεται να ακολουθούν όλες τις μεγάλες προσωπικότητες, όλες τις μορφές που ενέπνευσαν, καθόρισαν και επηρέασαν. Μια τέτοια μορφή ήταν κι ο Δημήτρης Λιαντίνης. Οι άνθρωποι τείνουν -ίσως ενστικτωδώς-, να θέλουν να πιστέψουν πως αυτοί οι σημαντικοί άνθρωποι δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ. Όμως αυτό δεν θα γίνει ακολουθώντας ατεκμηρίωτες θεωρίες, αλλά μελετώντας το έργο τους. +Kωνσταντίνα Πορφυρού 
«Διοτίμα μου, Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης. Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι. Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού. Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει…. Έζησα έρημος και ισχυρός. Λιαντίνης Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολή να στεφανωθούν οι μορφές** Σολωμού στη Ζάκυνθο κ’ Λυκούργου στη Σπάρτη.»...

«Διοτίμα μου, Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης. Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι. Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού. Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει…. Έζησα έρημος και ισχυρός. Λιαντίνης Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολή να στεφανωθούν οι μορφές** Σολωμού στη Ζάκυνθο κ’ Λυκούργου στη Σπάρτη.»...


σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ πολιτισμός στη χώρα της κρίσης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Τελευταία αφορμή που αναζωπύρωσε τις σκέψεις μου στο ζήτημα που θα πραγματευτούμε σήμερα αποτέλεσε η πληροφόρησή μου για το "Θέατρο των Φτωχών". Μπορώ να πω ότι λάτρεψα την ιδέα από την πρώτη στιγμή, καθώς πάντα ήμουν την άποψης ότι η κρίση που μαστίζει αλύπητα τη χώρα μας είναι πρωτίστως κρίση αξιών και παιδείας, που έφερε τα γνωστά σε όλους μας οδυνηρά αποτελέσματα. Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί λοιπόν οι συνθήκες, όταν όλοι λίγο-πολύ παλεύουν για τα αναγκαία και καθημερινά της επιβίωσης, είναι αναμενόμενο ζητήματα όπως το θέατρο, οι συναυλίες, ο κινηματογράφος, τα εικαστικά, ζητήματα ουσιαστικής ψυχαγωγίας (με την ετυμολογική σημασία) και βαθύτερης παιδείας να έρχονται ιεραρχικά σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, η έξοδος από το "πηγάδι" στο οποίο έχουμε κατακρημνιστεί προϋποθέτει πολίτες με την κατάλληλη παιδεία. Βλέπετε τον φαύλο κύκλο έτσι;

Καθώς λοιπόν μόνοι μας μπήκαμε σ' αυτό το λούκι, μόνοι μας θα πρέπει και να βγούμε από εκεί. Μπορούμε άραγε να αντιπαλέψουμε την ιστορία, που μας έχει δείξει ότι οι χρυσές σελίδες του πολιτισμού γράφονται στην πλειοψηφία απ' όποιον που είναι αρκετά δυνατός οικονομικά ώστε να επενδύσει σ' αυτόν; Ναι μπορούμε. Πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα. Εδώ ίσως θα χρησίμευε και το ιστορικό παράδειγμα του γνωστού σε όλους μας Περικλή, ο οποίος καθιέρωσε ακριβώς για τον λόγο που εξετάζουμε τα "θεωρικά".

Επόμενο βήμα, είναι η ενίσχυση και την επιβράβευση αξιόλογων πρωτοβουλιών όπως η παραπάνω. Φυσικά δεν μιλάω για εκμετάλλευση των καλλιτεχνών και των δημιουργημάτων τους, αλλά για εθελοντικές πρωτοβουλίες οι οποίες θα τύχουν προβολής και διαφήμισης από τα μέσα, έτσι ώστε ο κόσμος να έρθει σε επαφή μαζί τους, να τις γνωρίσει και να τις αγκαλιάσει (ναι, γι' αυτό δηλώνω σίγουρη). Ακόμη, μπορούμε να στραφούμε και σε διάφορες ερασιτεχνικές αλλά φιλότιμες προσπάθειες απ' τις οποίες πολύ πιθανό να προκύψουνε εξαιρετικά αποτελέσματα.

Πριν γίνουν όλα τα παραπάνω όμως, πρέπει να θέσει ο καθένας τον εαυτό του μπροστά σε μία μεγάλη πρόκληση, έναν  μεγάλο, συλλογικό στόχο: να κατορθώσουμε να αλλάξουμε τον ρου των πραγμάτων. Ο σκοπός στην προκειμένη, είναι τόσο σημαντικός που ξεπερνά την προσωπική αυτοβελτίωση που ούτως ή άλλως επιτυγχάνεται μέσα από την ενασχόληση με την τέχνη, γι' αυτό απαιτείται να είμαστε ενωμένοι.

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ γιατί η απόφαση να μην δοθεί ο παρθενώνας στον gucci ήταν σωστή

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Το ζήτημα μπορεί να έληξε, δεν παύει όμως να συζητείται. Κι αυτό είναι από μόνο του καλό, καθώς σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που ζητήματα πολιτισμού απασχολούν την ελληνική πραγματικότητα. Ο Παρθενώνας κατηγορηματικά κι ομόφωνα δεν πρόκειται να δοθεί για την επίδειξη μόδας του οίκου Gucci, κι αυτό είναι κάτι που (ω, τι πρωτότυπο!) δίχασε την κοινή γνώμη, με μερίδα του κόσμου να θεωρεί την απόφαση συντηρητική ή και λαϊκιστική. Επιθυμία μου είναι σήμερα να σας αποδείξω πως δεν ήταν.

Ο Παρθενώνας ξέρετε έχει κάτι που τον ξεχωρίζει από τα περισσότερα αρχαιολογικά μνημεία. Έχει αναχθεί σε σύμβολο όχι μόνο του ελληνικού, αλλά και του δυτικού πολιτισμού συνολικά. Φέρει τη σφραγίδα μιας εκ των κορυφαίων εποχών του ανθρώπινου πνεύματος. Έχει περάσει πολλά στην ιστορία του. Έχει γίνει τζαμί, χριστιανικός ναός, έχει βομβαρδιστεί και παρ' όλα αυτά δεν έχει χάσει ούτε ελάχιστο από το κύρος του. Μάλιστα, με το σύγχρονο μουσείο της Ακρόπολης, τα φώτα στράφηκαν πρόσφατα και αναπόφευκτα και πάλι σ' εκείνον και τον εν γένει αρχαιολογικό χώρο. Πιθανότερο λοιπόν είναι να κάνει διαφήμιση ο Παρθενώνας στον Gucci, παρά το αντίθετο.

Και ο οίκος το ξέρει. Και γι' αυτό θέλησε να εκμεταλλευτεί το χάλι της χώρας για να εξασφαλίσει με ελάχιστα χρήματα έναν χώρο αυτού του βεληνεκούς (χωρίς να τον κατηγορώ βέβαια, δυστυχώς ή ευτυχώς αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού...). Τα 2.000.000 του Gucci σε βάθος πενταετίας θα ήταν η σωτηρία για την αναστήλωση του μνημείου; Ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν είναι ρομαντισμός, είναι ένα πολύ όμορφο μήνυμα: "δεν είναι όλα ανταλλάξιμα με χρήματα".

Αντιλαμβάνομαι ότι ζούμε σε μία εποχή με τεράστια κρίση πολλαπλών επιπέδων (αξιών, οικονομικών κτλ) και ότι γενικά δεν έχουμε μάθει να δείχνουμε το σεβασμό σας σε κανέναν και τίποτα. Στο μυαλό κάποιων μπορούν τα παραπάνω επιχειρήματα να μοιάζουν από θολοκουλτούρα μέχρι κι εγώ δεν ξέρω τι, σε μία εποχή που για την Ελλάδα τα χρήματα δεν περισσεύουν από πουθενά. Όμως σκεφθείτε το κι έτσι: όλοι αυτοί οι επώνυμοι που μας έταξε ο Gucci ότι θα μας φέρει, βρίσκονται κάθε καλοκαίρι στα νησιά μας. Η διαφήμιση επιτυγχάνεται ούτως ή άλλως. Αξίζει να θυσιάσουμε την αίγλη ενός τέτοιου χώρου για μία εκδήλωση που δεν του ταιριάζει; +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ προσωπικά (;) δεδομένα...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Δεν ξέρω αν προλάβατε να το παρατηρήσετε μέσα στη φρενίτιδα που προκάλεσε το Eurogroup στα Μ.Μ.Ε., αλλά την προηγούμενη βδομάδα είχαμε δύο πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα που περιστρέφονταν αμφότερα γύρω από την έννοια των "προσωπικών δεδομένων".

Το πρώτο αφορά τον Ο.Α.Σ.Α και το περιβόητο πλέον "ηλεκτρονικό εισιτήριο", για το οποίο εξέφρασε τις ενστάσεις της η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, με αφορμή την (υπερ)πληθώρα προσωπικών στοιχείων που απαιτεί η έκδοσή του (ΑΜΚΑ, διεύθυνση κατοικίας, ημερομηνία γέννησης, αριθμός τηλεφώνου, αριθμός κινητού τηλεφώνου, αριθμός fax, ταχυδρομική διεύθυνση, ηλεκτρονική διεύθυνση κτλ. Πράγματι, τι χρειάζονται όλα αυτά;). Το δεύτερο σχετίζεται με το (εξίσου περιβόητο) "Μητρώο Στελεχών" της Νέας Δημοκρατίας, για το οποίο είχαμε και πάλι της παρέμβαση της Α.Π.Δ.Π.Χ. , που φαίνεται φάτσα φόρα να εκθέτει στοιχεία βασισμένα στους εκλογικούς καταλόγους του Υπουργείου Εσωτερικών.

Ζούμε σε μία εποχή που οι ευαίσθητες και μη προσωπικές πληροφορίες μας είναι διάτρητες. Κύριος εκφραστής της είναι το internet, ως sine qua non εργαλείο για κάθε πτυχή της δραστηριότητας του ατόμου, που από τα social media μέχρι τις ηλεκτρονικές βάσεις (κρατικές, εργασιακές, πανεπιστημιακές κτλ) απαιτεί προσωπικές πληροφορίες και μας αναγκάζει όλους να τις διασκορπίζουμε αφειδώς.  Φυσικά, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το internet είναι μόνο ένα μέσο που εκφράζει τις επικρατούσες συνθήκες και τα κοινωνικά ρεύματα. Αν δεν το επέβαλλαν οι συνθήκες, η χρήση του δεν θα είχε επεκταθεί. 

Βέβαια, όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, τίποτα πλέον δεν μπορεί να αναστραφεί (και για να είμαι ειλικρινής θεωρώ πως οι περισσότεροι δεν θα το επιθυμούσαμε). Το ζήτημα έγκειται στο αν και κατά πόσο παρεμβάσεις σαν αυτές που εντοπίσαμε παραπάνω της Α.Π.Δ.Π.Χ. είναι πραγματικά αποτελεσματικές ή αποτελούν μάταιες προσπάθειες να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Κι αν δεν είναι, θα μπορούσαμε να είμαστε λιγότερο εκτεθειμένοι άραγε, ή πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα της έκθεσης και να την απομυθοποιήσουμε; +Κωνσταντίνα Πορφυρού

Υ.Γ: ένα πολύ καλό F.A.Q. σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα και την ισχύουσα νομοθεσία θα βρείτε εδώ.

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το οριεντάλ θέατρο του παραλόγου

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Μια ακόμη Τρίτη αφιερωμένη στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την Τουρκία. Ας είναι. Το επιβάλλουν οι καταστάσεις: η προκλητικότητα της γείτονος που χτύπησε κόκκινο ερυθρότερο κι απ' τη φανέλα του Ολυμπιακού, τα  ελληνικά σύνορα που στα μάτια του Ερντογάν μοιάζουν με πόρτες σουπερμάρκετ καθώς πλέον μπαίνει και βγαίνει κατά βούληση και η ομοβροντία εμπρηστικών δηλώσεων που δεν φιλτράρονται από καμία λογική.

Κι όλα αυτά, την ώρα που στην Τουρκία το σαββατοκύριακο που μας πέρασε συνελήφθησαν 400 άτομα με την υποψία συμμετοχής στον ISIS έπειτα από επιχείρηση "σκούπα" της αστυνομίας, την ώρα που μόλις την περασμένη Παρασκευή είχαμε την τελευταία έκρηξη (μέχρι την στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο) που όπως οι υπεύθυνοι αναφέρουν συγκαταλέγεται στη μακρά λίστα του κουρδικού μετώπου, στην πόλη Ντιγιαρμπακίρ, την ώρα που γίνονται αγώνες με θεμιτά κι αθέμιτα για να καλυφθεί η διχασμένη εσωτερική κατάσταση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Και σε όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί και ο πονοκέφαλος "Τραμπ". Η Τουρκία έχει ξεκάθαρα σοβαρότερα ζητήματα να δαπανήσει την ενέργειά της από τους 8 αξιωματικούς και το άσυλο που ζητούν από την Ελλάδα. Προτιμά όμως να υπερτονίζει τη σημασία τους. Γιατί;

Πιθανότατα γιατί η κατάσταση ήρθε... "γάντι" στην πάγια τακτική και θέληση της Τουρκίας να κερδίζει ό,τι μπορεί, όποτε μπορεί απ' το Αιγαίο. Όπως αναφέρουν πολλοί αναλυτές μάλιστα, πετυχαίνει να ασκεί και πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οποία έχει πλέον να αγχώνεται για έναν ακόμη λόγο. Δύο σε ένα, νοικοκυρεμένα. Τι κι αν το καράβι της Τουρκίας μπάζει νερά απ' όπου κι αν το δεις; Οι εντυπώσεις φαίνεται πως είναι το παν, ακόμη κι αν γνωρίζουμε ακριβώς το παιχνίδι που θέλει να παίξει η Τουρκία. Ένα παιχνίδι βασισμένο όχι στη λογική, όχι στην ορθή πολιτική στρατηγική, όχι στην ιστορική πραγματικότητα, όχι εντός των θεσπισμένων διεθνών σχέσεων. Ένα παιχνίδι κυριαρχίας και προσπάθειας καλλιέργειας κλίματος φόβου, που θα δώσει παράλληλα την ψευδαίσθηση μίας μεγάλης δύναμης στον τουρκικό λαό, για να τον κρατά κατευνασμένο. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »