Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το 2017 έρχεται το τέλος της τουρκίας(;)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ξεκινάω συγγραφικά το 2017 με το αγαπημένο μου θέμα που είναι φυσικά η τουρκία! Και είναι πραγματικά ένα θέμα το οποίο μας απασχόλησε αρκετά πέρσι και το ίδιο θα κάνει και τη νέα χρονιά αφού όπως όλα δείχνουν τα τρομοκρατικά χτυπήματα θα συνεχίσουν να υφίστανται και μάλιστα έχοντας περάσει από την πρωτοχρονιά στην δεύτερη φάση τους.

Ας το δούμε λίγο αυτό. Πέρσι τα περισσότερα τρομοκρατικά χτυπήματα είχαν στόχο την αστυνομία ή τον στρατό της χώρας. Είδαμε βόμβες κοντά σε λεωφορεία που μετέφεραν ένστολους με πιο χαρακτηριστική εκείνη που εξερράγη έξω από ένα γήπεδο μετά το τέλος ενός ευρωπαϊκού αγώνα. Τόσο μετά ώστε να έχουν αποχωρήσει όλοι εκτός των σωμάτων ασφαλείας...

Στην δεύτερη φάση -όπως την ονομάζω εγώ- οι επιθέσεις έχουν σκοπό να πλήξουν πιο... πρακτικά το κράτος της τουρκίας. Σκοτώνονται πολίτες και μάλιστα όπως μας έδειξε η επίθεση της πρωτοχρονιάς, πολίτες υψηλού κοινωνικού και οικονομικού υποβάθρου, καθώς και "ακριβούς" τουρίστες της υψηλής κοινωνίας, έστω του μουσουλμανικού κόσμου. Αυτό αλλάζει εντελώς την στόχευση, αφού γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως στόχος δεν είναι μόνο η τουρκική κρατική μηχανή αλλά και ολόκληρη η χώρα που αυτή τη στιγμή γνωρίζει τρομακτική ανάπτυξη.

Μέχρι τώρα βλέπουμε τους Κούρδους να αναλαμβάνουν την ευθύνη τις περισσότερες φορές και δεν είναι καθόλου συγκυριακό πως την ίδια στιγμή στην Συρία γίνονται πολλές προσπάθειες ακόμα και με την στήριξη της Δύσης να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν σε μια περιοχή στα βόρεια και πολύ κοντά στην τουρκία. Οι τούρκοι είναι σαφώς ανώτεροι, δεν βλέπουν όμως ότι ξαφνικά οι κούρδοι μπορούν να τους απειλήσουν πολύ εύκολα πλέον. Την ίδια ώρα ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν εμπλέκει τον εξόριστο Γκιουλέν, όπως έκανε και πρόσφατα στο παρολίγον πραξικόπημα. Ο Γκιουλέν είναι ένας εύκολος στόχος για να κατηγορήσει κανείς, επειδή ακριβώς βρίσκεται εκτός εμβέλειας(!) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αλήθεια μπορεί να είναι τόσο απλή...

Αν έχω δίκιο κι αν όντως μπήκαμε στην επόμενη φάση των επιθέσεων όπου στόχος θα είναι πολίτες της τουρκίας ή ακόμα χειρότερα, ξένοι επισκέπτες ή εργαζόμενοι σ' αυτή, το σενάριο μπορεί να φέρει πολλές εξελίξεις. Ας μην ξεχνάμε πως η τουρκία λόγω του τρομακτικού ρυθμού ανάπτυξης σε πολλούς τομείς, απασχολεί πολλούς επαγγελματίες από ξένα κράτη. Από αρχιτέκτονες, μέχρι διάσημοyw αθλητές...

Ποια είναι λοιπόν η επόμενη μέρα στην τουρκία; Ένα χτύπημα με στόχο κάποιον διάσημο αθλητή θα ήταν αρκετό για να αλλάξει όλο το σκηνικό στην χώρα. Ήδη οι φωνές που ζητούν να μην ανατίθενται μεγάλες διοργανώσεις στην τουρκία, έχουν αυξηθεί. Ο κόσμος φοβάται, οι διοργανωτές παρά το οικονομικό σκέλος, έχουν αρχίσει να είναι επιφυλακτικοί και κάθε διαβεβαίωση του κράτους για μέτρα ασφαλείας πέφτει στο κενό μετά από κάθε επόμενη επίθεση.

Αν με ρωτήσετε, θεωρώ πως για όλα φταίει ο Ερντογάν. Είναι φανταστικό αυτό που κάνει για τη χώρα του, οικοδομώντας ένα σύγχρονο κράτος (τουλάχιστον στην Δύση) με νέους δρόμους, συγκοινωνίες, εγκαταστάσεις, ενέργεια κλπ. όμως όταν το κάνει πατώντας επί πτωμάτων και με πολιτικό και κοινωνικό θράσος απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παράλληλα εμπλέκεται στον πόλεμο της Συρίας σε δύο μέτωπα, τότε πως μπορεί να περιμένει να είναι πετυχημένος σε όλα;

Το αν πάντως όλα αυτά θα είναι αρκετά για να τον συνθλίψουν δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Το αν θα καταφέρουν να βλάψουν εκείνο και το ισχυρό οικοδόμημα του, θεωρώ πως θα φανεί φέτος. Το μόνο σίγουρο είναι πως η τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο. Δεν προκαλεί κανένα αίσθημα ασφάλειας και όσο κι αν οικονομικά συμφέρουσα είναι για πολλούς λόγους, κανένας δεν θέλει να ρισκάρει την ζωή του, της οικογένειάς του ή των ατόμων που θα εργάζονται στην επιχείρησή του. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ο τσίπρας μοίρασε λεφτά γιατί όμως δεν πρέπει να μας αρέσει;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Τις μέρες των Χριστουγέννων όλοι ξεφεύγουμε, είτε με τον καλό είτε με τον κακό τρόπο. Είναι η εποχή που ανταλλάζουμε ευχές και όλοι ξέρουμε πως οι περισσότερες είναι αδύνατες, άπιαστες, μέχρι και ψευδείς!

Είναι η εποχή που ο πρωθυπουργός μας επέλεξε να διανείμει το πλεόνασμα του προϋπολογισμού από δω κι από κει. Και ενώ σαν ιδέα αυτό φάνηκε πολύ καλό, στον σημερινό προβληματισμό θα σας αποδείξω πως το ζήτημα έχει αρκετές προεκτάσεις. Μπορεί ο μικρός Αλέξης να έτρεξε να μοιράσει το πρώτο του χαρτζιλίκι στον παππού και την γιαγιά του, όμως όχι μόνο δεν ρώτησε τους γονείς του που τελικά τον έβαλαν να ζητήσει άδεια απ' τα αδέρφια του, αλλά δεν ψώνισε και παιχνίδια από τα μαγαζιά που τον πλήρωσαν το χαρτζιλίκι. Α-πα-πα-πα-πα, πολύ κακό αυτό!

Αρχικά έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε πως προέκυψε αυτό το πλεόνασμα. Σίγουρα δεν προέκυψε από το κόψιμο των συντάξεων και από τις περικοπές των εργαζομένων στο Δημόσιο. Τα λεφτά να ξέρετε πως πάντα έρχονται από τις παραγωγικές τάξεις. Τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών, την υπερφορολόγηση, την αύξηση των τιμών και την απόδοση όλων των "περιμετρικών" φόρων που πλέον μας κατακλύζουν. Αυτή η ομάδα ανθρώπων κατάφερε να σώσει την Ελλάδα (ως τώρα) και ας έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές και απώλειες που μετριούνται σε πλήγματα γενεών.

Παίρνει τα λεφτά λοιπόν από την μοναδική μερίδα ανθρώπων που μπορούν να σώσουν την Ελλάδα (παραγωγή, μείωση της ανεργίας, εμπόριο) τους επιχειρηματίες δηλαδή και τα διαθέτει που; στους συνταξιούχους!!! Και εδώ έχει πολύ ενδιαφέρον να πούμε ότι οι συνταξιούχοι πλέον δεν είναι οι τυπικοί γέροι που έχουν κομπόδεμα κάτω απ' το στρώμα και τα υπόλοιπα πάνε στα φάρμακα και τα καφενεία. Όχι, όλοι. Είναι πολλοί που ζουν ολόκληρες οικογένειες ανέργων (των παιδιών τους και των εγγονιών τους δηλαδή) με αυτές τις συντάξεις και από αυτήν την άποψη το χρήμα κυκλοφορεί και πάλι κανονικά. Είναι όμως αυτό υγιές;

Ο συνταξιούχος πρέπει να ταΐζει τον τριαντάρη οικογενειάρχη ή ο επιχειρηματίας να του δίνει δουλειά;

Το άλλο που έχει ενδιαφέρον να θέσουμε είναι η αντίδραση της Ευρώπης από την μονομερή αντίδραση του πρωθυπουργού να μοιράσει το πλεόνασμα όπως εκείνος ήθελε. Αλήθεια; Οι αντιδράσεις σημαίνουν άρση εθνικής κυριαρχίας; Ίσως... αν ξύπνησες χθες μετά από ύπνο που κρατούσε απ' το 2010! Όμως αλήθεια τι θα έλεγες εσύ αν δάνειζες σε κάποιον λεφτά, στο τέλος του περίσσευαν μερικά και αντί να τα επενδύσει με τρόπο που να βγάλει πιο εύκολα εκείνα που σου χρωστάει, εκείνος τα πετάει σε αδιέξοδες τσέπες;

Επίσης, αυτή η ιστορία ήταν μια πολύ καλή αφορμή για εθνική συνεννόηση στη Βουλή. Κανείς δεν θα ρίσκαρε το πολιτικό κόστος στο να αρνηθεί στους συνταξιούχους την ενίσχυση οπότε προς στιγμήν σκέφτηκε κανείς ότι ίσως ήρθε η ώρα να δούμε χειραψίες στο Κοινοβούλιο. Αμ, δε... Η αντίδραση των κομμάτων ήταν ακόμα πιο ακατανόητη, όταν η Χρυσή Αυγή, η κυβέρνηση και οι κομουνιστές ψήφισαν όλοι το ίδιο πράγμα, όμως οι της Νέας Δημοκρατίας (και του Ποταμιού) επέλεξαν απλά να απουσιάσουν ή να δηλώσουν "παρών". Αυτό δηλαδή τι σημαίνει; Πολιτική αγνωμοσύνη; Τι μήνυμα στέλνει από ένα κόμμα που θέλει αύριο να γίνει κυβέρνηση αλλά φοβάται να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας απόφασης χωρίς υψηλό κίνδυνο; Σε κάνει, να λες: "τόσο άχρηστοι πια":

Η κίνηση του Τσίπρα να μοιράσει τα λεφτά δεν έγινε σε στιγμή αλαζονείας. Το κλίμα στην Ευρώπη είναι αρκετά συμπονετικό. Αφού πέρασε τις δοκιμασίες τους, νομίζω πως έχει αρχίσει να γίνεται ένας από αυτούς, οπότε μπορεί να πάρει μερικά χτυπήματα στην πλάτη παραπάνω. Είναι όμως αυτά αρκετά; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ απαγόρευση...των χριστουγέννων με εντολή ερντογάν!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Ντρέπομαι, αλλά το ομολογώ: η ενασχόληση με τα καμώματα του "σουλτάνου" της γείτονος είναι από τις ένοχες απολαύσεις μου. Κι αυτό γιατί πάντα με βάζει στη διαδικασία να σκέφτομαι αν έχει αποχαιρετίσει οριστικά κάθε έννοια λογικής ή αν παίζει έξυπνα το παιχνίδι του πλασάροντας μία πολιτική περσόνα που του επιτρέπει να δρα με το "ακαταλόγιστο" ως δεδομένο (ή και αν γίνεται να τα έχει συνδυάσει και τα δύο με έναν μαγικό τρόπο, θα σας γελάσω). Μετά τη συνθήκη της Λοζάνης και τα νησιά του Αιγαίου, ήρθε η ώρα λοιπόν ο Ερντογάν (πάντα επίκαιρος!) να τα βάλει και με τα ίδια τα Χριστούγεννα!

Βάζοντας ένα ακόμη λιθαράκι στη σχέση... "συμπάθειας" και "αμοιβαίας εκτίμησης" που έχει με τη Γερμανία (αλλά και την Ευρώπη εν γένει θα συμπλήρωνα), απαγόρευσε τους εορτασμούς των Χριστουγέννων στο γερμανικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης αλλά και την ίδια την αναφορά της λέξης "Χριστούγεννα"! Η Γερμανία απάντησε, το σούσουρο έγινε, όλος ο κόσμος και πάλι ασχολείται μ' αυτόν τον άνθρωπο. Αποστολή εξετελέσθη.

Παραβλέποντας όμως την επιφανειακή προσέγγιση, τον καγχασμό για τη γραφικότητα και την ειρωνική διάθεση (η οποία βέβαια αναδύεται αβίαστα, οπότε όλοι έχουμε μία δικαιολογία για να καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας) η ανάγνωση τέτοιων κινήσεων είναι μία: εσωστρέφεια της Τουρκίας και σταδιακή αποτίναξη της ανοχής στην διαφορετικότητα απ' την ταυτότητά της. Σε σε συνδυασμό δε με τα... λοιπά της πολιτικής Ερντογάν θα μπορούσε κανείς να μιλήσει και για ηθική ενίσχυση των εξτρεμιστικών τάσεων με τις ευλογίες του πρώτου πολίτη του τουρκικού κράτους...  Σε βάθος χρόνου (μικρό ή μεγάλο), και με την προϋπόθεση βέβαια να συνεχίσει ο Ερντογάν να κάνει τα δικά του με τέτοιους καταιγιστικούς ρυθμούς, πέρα από τις διεθνείς εξελίξεις, ελλοχεύει ο κίνδυνος για την Τουρκία να αποκοπεί πλήρως, να απομονωθεί, αλλά και να χάσει πολύτιμο χρόνο στο παιχνίδι της προόδου... Μένει να περιμένουμε αν τα πράγματα θα κυλήσουν έτσι, ή αν θα βρεθεί μία δύναμη (ενδογενής ή εξωγενής) ικανή να ανατρέψει την καλπάζουσα ισχύ του Τούρκου προέδρου. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

Μέχρι την επόμενη Τρίτη, να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα με υγεία για όλους σας!

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί να φοβόμαστε σήμερα για την ιταλία (πριν έρθει το αύριο);

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το σημερινό, είναι ένα κείμενο που πραγματικά δεν θέλω να γράψω. Κι αυτό διότι αφορά μια πολιτική προσέγγιση που μόνο προσέγγιση δεν είναι. Βλέπετε, η νίκη του "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος στην Ιταλία, κουβαλά μαζί του πολλά και ακραία σενάρια που αγγίζουν εκτός από την Ιταλία, την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν επιθυμώ λοιπόν να γίνω προάγγελος πολιτικής δυστοκίας απλά και μόνο για να κάνω τον έξυπνο, οπότε θα μείνω στο σήμερα.

Στον προβληματισμό που προκύπτει άμεσα, δηλαδή. Γιατί, μπορεί ο Ρέντσι να κατεβάζει την Ιταλία σε εκλογές που μπορούν να φέρουν την χώρα (του) ακόμα και εκτός Ευρώπης, μπορεί η Ελλάδα να βρεθεί ξέμπαρκη χωρίς έναν από τους απειροελάχιστους συμμάχους που είχε στο τραπέζι των Ευρωπαϊκών Επιτροπών, μπορεί ακόμα και το #Brexit να γίνει Itexit και ξαφνικά μια μπάλα σε μέγεθος χιονοστιβάδας, να αρχίσει να κατρακυλάει διαλύοντας όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όμως εμείς δεν μπορούμε να γράψουμε για αυτά πριν να έχουμε και πιο σοβαρές ενδείξεις.

Το σήμερα λοιπόν, μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνο από μόνο του χωρίς όλα τα παραπάνω που αναφέρω. Βλέπετε, ήδη στην Ευρώπη συντάσσονται επιτροπές αντιμετώπισης των συνεπειών που μπορεί να έχει η παραίτηση Ρέντσι. Και δεν είναι ότι ο Ρέντσι ήταν το αγαπημένο παιδί της Ευρώπης (αχ.. που είναι ο Σίλβιο), όμως ήταν συνεργάσιμος "παίκτης" και στήριζε την Ευρωπαϊκή ανάπτυξη της Ιταλίας. Ο φόβος έρχεται από όλους αυτούς που αναμένεται να ανέβουν τα σκαλιά της Ιταλικής εξουσίας. Όπως και στην περίπτωση της Αγγλίας, η Ευρώπη εξετάζει πολύ σοβαρά όλα τα ενδεχόμενα και ψάχνει τρόπους αντιμετώπισης για το καθένα από αυτά.

Γιατί μπορεί η Αγγλία να μην έγινε ποτέ ισότιμο μέλος στην Ένωση, η Ιταλία όμως όχι μόνο ήταν και είναι πλήρες μέλος, αλλά αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της παλιάς ΕΟΚ. Η Ιταλία αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης της Ευρώπης και κύριο σύμμαχο σε κάθε απόφαση εξωτερικής πολιτικής (θυμηθείτε στρατιωτικές παρεμβάσεις από δω κι από κει). Κανείς δεν αντέχει να χάσει την Ιταλία και ένα παραπάνω η Ελλάδα που σε όλα τα χρόνια αρνητικής μεταχείρισης από όλους, Γαλλία και Ιταλία φάνηκε να αποτελούν τον κύριο σύμμαχο και υποστηρικτή μας.

Τι λέει αυτό το κείμενο σήμερα; Μου θυμίζει παλιά ιταλική ταινία που ο νέος κατεβαίνει από την βέσπα του στα πλατιά πέτρινα σκαλιά της μελαχρινής κοπέλας που φοράει ατημέλητα λευκά φορέματα και την παρακαλάει τραγουδιστά και με τα δάχτυλα ζουλιχτά (όπως κάνουν οι ιταλοί) να μείνει κοντά του και να μην φύγει μακριά στο μονοπάτι της μοναξιάς. Τι θα κάνει εκείνη; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το τέλος των κομμάτων

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όχι, δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και μάλιστα μετά και τον πρόσφατο ανασχηματισμό, αυτή ίσως έχει απομακρυνθεί λίγο περισσότερο. Όμως ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση τηρεί τα προσχήματα για κάνα χρόνο. Μετά αγωνίζεται για να υποθάλψει την κυβέρνηση και να φέρει την επόμενη προεκλογική αναμέτρηση το συντομότερο δυνατό.

Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σε αυτήν την περίοδο και διάβαζα το πρωί ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κ. Μητσοτάκης (όχι δεν διαβάζεις κείμενο της δεκαετίας του '90, χθες το έγραψα) αρχίζει να κάνει άνοιγμα στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, κάτι που είναι θεμιτό και μπλα μπλα μπλα μπλα...

Όμως για μια στιγμή, για ποιους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων μιλάμε πια ρε παιδιά; Ειλικρινά θα πέθαινα για μια έρευνα που θα καταδύκνειε του ψηφοφόρους του κάθε κόμματος και την διάρκεια που στηρίζουν το κόμμα αυτό. Και ύστερα το δείγμα αυτό το μελετάς και φιλτράροντας τις ηλικίες. Προφανώς στις μεγάλες ηλικίες η προσήλωση σε ένα κόμμα είναι τόσο εκνευριστική που παύει να αφορά πολιτικά κριτήρια και πεποιθήσεις. Στο πέρασμα του χρόνου θα έλεγα πως κάποιοι ίσως έχουν ξεχάσει γιατί στηρίζουν ένα κόμμα τελικά.

Σήμερα, για να κερδίσει κάποιος τις εκλογές, όταν και όποτε αυτές γίνουν, πρέπει να κερδίσει κόσμο από έναν τεράστιο πολιτικό χώρο που θα τον ονομάσω "μπάτε σκύλοι αλέστε". Εκεί βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Είναι κυρίως νέοι, αλλά όχι μόνο. Είναι αυτοί που έδωσαν την ευκαιρία στον Αλέξη να κυβερνήσει εκτός από το δεκαπενταμελές του σχολείου του και ολόκληρη την χώρα. Είναι οι ίδιοι που πλέον δεν παραδέχονται ότι τον ψήφισαν, αρκούνται στο να τον βρίζουν με μισόλογα!

Σε αυτήν την κατηγορία είναι οι καλοπερασάκηδες! Δεν τους νοιάζει αν θα ψηφίσουν Αριστερά ή Δεξιά αρκεί να βρουν δουλειά και να δουν τα δικά τους συμφέροντα να ικανοποιούνται. Αλήθεια... πόσο παρεξηγητέο είναι πλέον αυτό; Γιατί παλαιότερα το συνδέαμε -και δικαίως- με την μίζα, τις γνωριμίες και το βόλεμα. Δεν ξεχνάω πως ένας φανατικός ΠΑΣΟΚατζης, φίλος του πατέρα μου, άλλαξε κόμμα σε μία μέρα, όταν κατέβηκε με την Νέα Δημοκρατία υποψήφιος ένας κουμπάρος του! Μιλάμε φυσικά για δεκαετία του '90.

Σήμερα είναι αλλιώς. Το πιστεύω. Πρέπει να είναι ρε παιδιά. Οι δουλειές είναι λίγες και οι νόμιμες ακόμα λιγότερες, οπότε ο καθένας αναζητά την πολιτική που θα ικανοποιήσει περισσότερο τα συμφέροντά του. Κοιτάξτε την στροφή προς τα Αριστερά. Δεν απέκτησαν ξαφνικά όλοι γνωστούς στον ΣΥΡΙΖΑ, απλά πίστεψαν τα ψέματα των υποψηφίων του. Αύριο ενδεχομένως να κάνουν το ίδιο με τον Μητσοτάκη, να τον χρίσουν πρωθυπουργό και να απαιτήσουν διαφορετικούς χειρισμούς.

Ποιος μίλησε αλήθεια για κόμματα; Πράσινα και κόκκινα και μπλε; Ο έλληνας ψηφοφόρος πλέον εξετάζει πολιτικές. Είναι περισσότερο πολιτικά ώριμος και την ίδια στιγμή χαζός. Είναι δύσπιστος και την ίδια στιγμή ευκολόπιστος. Το αύριο δε θα είναι πολιτικά καλύτερο για λόγους που δεν αφορούν τον παρόν προβληματισμό. Αλλά το μόνο διαφαινόμενο γεγονός είναι ότι το αύριο δεν έχει χρώματα. Δεν έχει κόμματα. Έχει ευκαιριακές πολιτικές. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ένας απολογισμός για το ταξίδι του b. obama στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis


Πρώτο σημείο που αξίζει να σταθεί κανείς είναι το παρασκήνιο πριν τον ερχομό του.
Όπως ήταν αναμενόμενο καμία συζήτηση δεν έγινε περί χρέους, όπως διατυμπάνιζαν πολλοί. Έπραξε το αναμενόμενο, δηλαδή, διατήρησε την πάγια θέση του επί του θέματος και ως απερχόμενος πλέον πρόεδρος. 

Δεύτερο σημείο που αξίζει να σταθεί κανείς είναι ο λόγος του και οι συμβολικές διαστάσεις του.
Ο λόγος του Barack Obama ήταν ένας ύμνος στη Δημοκρατία και στις παγκόσμιες διαστάσεις της. Ήταν ένας λόγος που άρμοζε να ειπωθεί από έναν δημοκρατικό ηγέτη κατά το τελευταίο του ταξίδι του ως πρόεδρος των ΗΠΑ πριν παραδώσει τη σκυτάλη της ηγεσίας σε έναν -όπως όλα δείχνουν- λαϊκιστή. Μου θύμισε τον επιτάφιο λόγο του Περικλή -δια χειρός Θουκυδίδη- που υμνούσε το μεγαλείο της Αθήνας, της πόλης όπου γεννήθηκε και άκμασε η Δημοκρατία (εικάζω ότι μπορεί ο επιτάφιος λόγος του Θουκυδίδη να αποτέλεσε και πηγή έμπνευσής όσων ασχολείθηκαν με τη σύνταξη του λόγου του). 


Τρίτο σημείο που αναπόφευκτα στέκεται κανείς είναι στην σύγκριση των δύο ηγετών.
Αναφανδόν ο Barack Obama κέρδισε τις εντυπώσεις! Όχι γιατί αυτός είναι ο πλανητάρχης και ο Τσίπρας ο Πρωθυπουργός της γεμάτης προβλήματα «Ελλαδίτσας», μα γιατί ο πρώτος φάνταζε εμπνευσμένος δημοκρατικός ηγέτης, ενώ ο δεύτερος πολιτικός μετρίων δυνατοτήτων. Σημασία δεν έχει αν υπήρξαν ή αν υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι μέτριοι Έλληνες και μη πολιτικοί, σημασία έχει να μάθουμε –ιδίως εμείς οι νεότεροι- από ποιους πρέπει να παραδειγματιζόμαστε. Ασχέτως με τον ιδεολογικό χώρο που ανήκει ο καθένας, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποτελεί πρότυπο πολιτικού προς μίμηση. Βέβαια, δίπλα στον «τραμπούκο» Trump ένας «μαγκάκος» πάντα είναι πιο συμπαθής. Όμως, το ζητούμενο είναι να εξελισσόμαστε εμείς και να επιθυμούμε το καλύτερο δυνατό που μπορούμε να έχουμε, ή να περιμένουμε την τύχη να φέρει στο προσκήνιο άτομα που να είναι χειρότερα από εμάς για να φαντάζουμε εμείς απλώς ικανοποιητικοί; 

Στον δυτικό κόσμο υπάρχει πολιτική κρίση, διάγουμε την εποχή των μετρίων, των λαϊκιστών, των ημιμαθών. Είναι ωραία να υπάρχουν και μερικά φωτεινά παραδείγματα που να δυναμώνουν την σπίθα της ελπίδας για ένα αύριο όχι τέλειο -γιατί τέλειο δεν υπάρχει- μα το καλύτερο δυνατό που μπορεί να υπάρξει…

Ο ενικός και η στάση του Τσίπρα με Ομπάμα - Πήρε «φωτιά» το Τwitter [εικόνες]

Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ σιγά μην επενδύσω στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αυτή η σελίδα δεν αποτελεί μέρος ενός ταξιδιωτικού οδηγού και ο σημερινός προβληματισμός δεν πρέπει να φτάσει στα χέρια κανενός ξένου -ξέρεις- από αυτούς τους πλούσιους που ξυπνάνε μια μέρα και λένε εκ του ασφαλούς: "χμ... πως να βγάλουμε μερικά λεφτά ακόμα; Α, το βρήκα! Ας επενδύσουμε κάπου με μέτριο ρίσκο". Οπότε μείναμε μεταξύ μας, ας δούμε τι έχω να πω.

Κάποτε ήταν πολύ εύκολο να επενδύσεις στην Ελλάδα. Ήθελες λίγα λεφτά και απλά λίγο να κοροϊδέψεις τους ξενομανείς χαζούς έλληνες. Κάπως έτσι φτιάχτηκαν όχι μόνο μερικά σπίτια και ξενοδοχεία που συζητάμε σήμερα, αλλά ολόκληρες βάσεις, πανεπιστήμια, στρατιωτικές βάσεις και τεράστια σε χρηστικότητα έργα από τα οποία κάποια ακόμα βρίσκονται σε λειτουργία.

Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το ενδιαφέρον υπάρχει και αφορά σε ξενοδοχειακές μονάδες, θεματικά πάρκα, κομμάτια γης για πολυτελείς εξοχικές κατοικίες, αλλά και για τα προς πώληση, αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα και άλλα μεγάλα έργα που αφορούν τα πλαίσια αποκρατικοποιήσεων (και με τα οποία έχω γράψει παλαιότερα πως είμαι απόλυτα σύμφωνος). Θα πρέπει λίγο να παραθέσω πως ανάμεσα σε αυτές τις γνωστές επενδυτικές προσπάθειες ή για να είμαι πιο σωστός, το επενδυτικό ενδιαφέρον, συγκαταλέγεται μία τιτανοτεράστια επένδυση ενός σεΐχη πολύ κοντά στο ναυάγιο των Κυθήρων. Ο τύπος θα έκανε "παπάδες" στο σημείο και θα έφερνε ολόκληρη την υφήλιο εκεί για διακοπές. Μία επίσης μεγάλη επένδυση αφορά στο "Ελληνικό" το οποίο ακόμα δεν έχω καταλάβει αν τελικά πουλήθηκε ή όχι στην τεράστια επενδυτική εταιρεία από την Κίνα.
προσεχώς "Ελληνικό"

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, καθώς και σε αμέτρητες ακόμα μικρότερες, οι έλληνες ή ξένοι επενδυτές έχασαν ή απέσυραν το επενδυτικό ενδιαφέρον τους, αφού βρέθηκαν σε οικονομικό, νομικό και κοινωνικό αδιέξοδο.

  1. Οικονομικό διότι ξαφνικά μαθαίνουν πως η πεινασμένη Ελλάδα που θα έπρεπε να τραβάει σαν το σφουγγάρι τις επενδύσεις, τους περιμένει για να τους φορολογήσει με 29% σε κάθε τους επιχειρηματική δραστηριότητα, ενώ η γη που θα δεσμεύσουν θα έχει έναν επιπλέον φόρο που ακούσει στα διακριτικά, ΕΝΦΙΑ. Όλα αυτά χωρίς να γράφουμε για κάθε οικονομική δυσκολία που ακούσει στο όνομα της στελέχωσης (ασφάλειες κλπ.)
  2. Νομικό, διότι -ε- μιλάμε για την Ελλάδα ρε φίλε! Η γραφειοκρατία αποτελεί ακόμα εκπληκτικό χαρακτηριστικό μας, την ίδια ώρα που κάθε καινούρια δραστηριότητα πρέπει να περάσει εκτός από την έγκριση κρατικών φορέων και από ένα σωρό άλλους. Καινούρια μόδα είναι οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που θέτουν όρια, βάζουν σημαίες στο όνομα της προστασίας του καταναλωτή και ένα σωρό αρλούμπες. Και φυσικά, η αρχαιολογία! Το τέρας της ιστορίας μας, υψώνεται κάθε φορά που κάποιο έργο έχει μία πέτρα από την ιστορική μας κληρονομιά και αυτό δεν θα ήταν κακό αν αυτές τις... πέτρες τις εκμεταλλευόμασταν. Όμως λίγο ότι δεν έχουμε λεφτά, λίγο ότι δεν έχουμε βούληση, οι "πέτρες" παραμένουν στην θέση τους και όλα μένουν, τα ίδια αφού το όποιο θέμα της όποιας επένδυσης, κολλάει τελικά, εκεί!
  3. Κοινωνικό ακόμα, διότι ξέρετε ο μέσος οπισθοδρομικός έλληνας δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα την αλλαγή. Και στην γερασμένη Ελλάδα του σήμερα, είμαστε γεμάτοι από δαύτους. Αυτός ο μέσος έλληνας έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια, ένα σωρό επενδύσεις. Στο Λασίθι της Κρήτης, πολλοί επενδυτές (και μάλιστα αρκετοί έλληνες εξ αυτών) έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους να επενδύσουν σε μονάδες παραγωγής ενέργειας (ηλιακής και αιολικής) όμως τοπικές οργανώσεις και απλοί πολίτες επαναστάτησαν επειδή ο τόπος θα είχε υποστεί φθορά περιβαλλοντολογική, λες και κατά τα άλλα, σεβόμαστε τόσο πολύ τον τόπο μας, που αποτελούμε παράδειγμα περιβαλλοντολογικής ευαισθησίας με νούμερα-ντροπή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καλός ή κακός, οι πολίτες έχουν την δύναμη να σταματήσουν μια επένδυση σαν αυτή, ακόμα κι αν φέρνει θέσεις εργασίες και άλλα χαρακτηριστικά ανάπτυξης στην περιοχή. Άλλωστε εμείς οι έλληνες είμαστε πολύ περήφανοι για να κάνουμε εκπτώσεις στον ιδανικό πολιτισμό που εφαρμόζουμε σήμερα, ε;
Η Ελλάδα λεφτά δεν έχει. Πρέπει να βρει από αλλού. Ο πιο προφανής τρόπος για να το κάνει αυτό
είναι μέσω του τουρισμού, όπου πουλώντας ήλιο και θάλασσα βλέπει πολύχρωμα χαρτονομίσματα να μπαίνουν στο ταμείο. Ένας άλλος τρόπος θα ήταν μέσω των εξαγωγών, όμως γνωρίζοντας τα μεγέθη της ελληνικής παραγωγής, καλό είναι να μην επεκταθώ για να μην εκτεθώ και σαν αρθρογράφος... Οπότε τι μένει; Οι επενδύσεις! Οι επιχειρηματικές ιδέες κάποιων που για πολύ μελετημένους λόγους, θέλουν να εκπονήσουν στην χώρα μας. Παράλληλα, οι αγορές ακινήτων, διαφόρων θεματικών εκτάσεων ή ακόμα και ξερονήσιων που αντί να λιγουρεύονται οι τούρκοι, θα μπορούσαμε να τους κόψουμε τον βήχα φτιάχνοντας διάφορες μονάδες εκμετάλλευσης.

Ας δικαιολογήσω τον τίτλο μου τώρα. Εσύ, ένας υποθετικά πλούσιος τύπος με διάθεση να γίνεις ακόμα πλουσιότερος, θα επένδυες στην Ελλάδα λαμβάνοντας υπόψη σου όλα τα παραπάνω; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η ελληνική κανονικότητα μιας αλβανικής πλατείας στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Στον σημερινό μας προβληματισμό σας ζητάω να μεταφερθούμε στην Θεσσαλονίκη. Μάλλον στην Αλβανία. Βασικά δεν είμαι σίγουρος... Θα το μάθουμε στην πορεία, γιατί ο σκοπός μου είναι να καυτηριάσω τα εγκαίνια της διαμόρφωσης μίας ήδη υπάρχουσας πλατείας.

Συνοπτικά λοιπόν:
Στην περιοχή των τρένων στην Θεσσαλονίκη και για την ακρίβεια απέναντι απ' τον σταθμό, βρίσκεται μία πλατεία στην οποία εδώ και πολλά χρόνια συχνάζουν αλβανοί και άλλοι ξένοι γιατί από κει περνάνε πολλοί που αναζητούν εργάτες για μεροκάματο. Η χρήση της πλατείας είναι πολυμορφική καθώς συνοδεύεται και από διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, πορνεία και όλα τα καλά μιας σωστής μέσης ελληνικής πλατείας αστικού τύπου.

Η Δημοτική αρχή (λέγε με και Μπουτάρη) επειδή έχει αδελφοποιηθεί με τον Δήμο Δυρραχίου στην Αλβανία, αποφάσισε στα πλαίσια της συνεργασίας αυτής να δεχτεί την πρόταση του δεύτερου Δήμου να αναδιαμορφώσει πλήρως την πλατεία με δικά της έξοδα. Η πλατεία φτιάχτηκε, όλα καλά και ονομάστηκε "πάρκο Δυρραχίου". Στα εγκαίνια υψώθηκε η αλβανική και η ελληνική σημαία, αποκαλύφθηκαν οι επιγραφές και στις δύο γλώσσες, κάποιοι χειροκρότησαν που και επίσημα θα έχουν την... δικιά τους πλατεία, κάποιοι αποδοκίμασαν και προφανώς κάποιοι αιφνιδιάστηκαν, αφού σκεφτείτε να βγαίνεις από το τρένο και έξω απ' τον σταθμό το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις να είναι μια αλβανική σημαία. Αμέσως κοιτάς το εισιτήριο σου μπας και έκανες λάθος στον προορισμό, έτσι;

Εγώ όμως δεν θέλω να ειρωνευτώ (άλλο). Ο Μπουτάρης μπορεί ιδεολογικά να είναι αρκετά ιδιόμορφος και ίσως προκλητικός, όμως στο πολιτικό του πλάνο ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει βάλει σκοπό να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως η Θεσσαλονίκη κάποτε ήταν πράγματι ένα μείγμα πολιτισμών. Ένα μωσαϊκό γλωσσών, εθνοτήτων και θρησκειών, όπου το χρώμα δίνουν οι έλληνες, οι Εβραίοι και οι Τούρκοι. Κι ακόμα, υπάρχουν λιγότεροι Αρμένηδες, Σέρβοι και Βούλγαροι, Αρβανίτες και Ευρωπαίοι από κάθε σχεδόν γωνιά της Γηραιάς Ηπείρου. O Μπουτάρης λοιπόν θέλει να κερδίσει από τους εβραίους, τους μουσουλμάνους, τους ομοφυλόφιλους, προσφέροντας κίνητρα να επισκεφτούν και να αφήσουν λεφτά στην πόλη. Ας μην ξεχνάμε ότι ο δήμαρχος της συμπρωτεύουσας δεν είναι πολιτικός, επιχειρηματίας είναι ο άνθρωπος!

Εδώ πρέπει να γράψω ότι ο σκοπός του αν και άκρως επιχειρηματικός με οικονομικά κίνητρα, επισήμως αφορούσε την ομόνοια και την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ ελλήνων και αλβανών. Και ξέρετε κάτι; Προφανώς και θέλουμε να έχουμε καλές σχέσεις και με τους γείτονές μας, αλλά πολύ περισσότερο με τους συμπολίτες μας, αφού οι αλβανοί βρίσκονται στις γειτονιές όλης της Ελλάδας μαζί με τις οικογένειές τους, όμως πως το πετυχαίνεις αυτό;

Το βράδυ των εγκαινίων, άγνωστοι προσήλθαν στην πλατεία, κατέβασαν την αλβανική σημαία, βεβήλωσαν μέρος της πλατείας και κάλυψαν με μπογιά τα σημεία αναγραφής πινακίδων στα αλβανικά. Την επόμενη μέρα η πλατεία είχε υποστεί μερική καταστροφή, αλλά ήταν αμιγώς ελληνική...
Τώρα ο Δήμος έχει μπλέξει, γιατί μην ξεχνάτε πως τα έξοδα της ανακατασκευής τα κάλυψε εξ ολοκλήρου ο δήμος Δυρραχίου, οπότε τώρα τι κάνουμε ή μάλλον τι κάναμε; Διχάσαμε τον κόσμο, φανατίσαμε τα άκρα και εκτεθήκαμε σε έναν... αλβανικό δήμο. Ας σταματήσω εδώ+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »