Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ανθρωπισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ανθρωπισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο άνθρωπος που δεν αντέχει άνθρωπο, η αντοχή και η... σχετικότητα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Και ο άνθρωπος έφτιαξε τα ρομπότ. Πολύ χαζά, αλλά έκαναν αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν και οι δημιουργοί ήσαν χαρούμενοι. Αν χάλαγαν νευρίαζαν ή αν διαπίστωναν πως δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα απ' αυτά για τα οποία έχουν προγραμματιστεί. Γενικά όμως παρέμεινε ευχαριστημένος με τα ρομπότ.

Δεν μιλάνε, δεν αντιδρούν και πάνω απ' όλα, δεν αλλάζουν συμπεριφορά. Καθόλου περίεργο λοιπόν που διαλέγει τα ρομπότ στην δουλειά του την ίδια ώρα που ο άνθρωπος εκφυλίζεται σαν ον! Βλέπετε... ο άνθρωπος αντιδρά, οδηγείται από την παρόρμηση και το συναίσθημα. Από το πείσμα και το εγωισμό. Έχει έναν σκοπό, αλλά συχνά είναι απώτερος και μυστικός.

Και επειδή ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι αρκετά πολύπλοκος από μόνος του, δεν τολμώ καν να προσεγγίσω το πως αντιδρά σε θέματα που άπτουν του συναισθηματισμού του. Νομίζω πως ήδη ακούγεται αρκετά τρομακτικό... Κι όμως αυτό είναι που κάνει τον άνθρωπο απρόβλεπτο, ενδιαφέρον και τελικά, ξεχωριστό.

Κατά πόσο όμως εμείς -οι ίδιοι οι συνάνθρωποι- μπορούμε να αντέξουμε τον άνθρωπο δίπλα μας; Τον συνάνθρωπο; Τον συνάδελφο, τον συγγενή, τον σύζυγο, τον ανώτερο. Η Ιστορία έχει δείξει πως μάλλον αυτό είναι δύσκολο. Κανείς δεν αντέχει κανέναν, είναι όμως τέτοια η ανάγκη συνεργασίας για την επίτευξη κοινών στόχων που αναγκαστικά ο άνθρωπος μειώνει τις δικές του απαιτήσεις και ελευθερίες προκειμένου να συνυπάρξει ειρηνικά.

Και τότε αναρωτιέσαι αν σε όλο αυτό υπάρχει ένα όριο. Ένα όριο αντοχής. Πρέπει να υπάρχει. Άνθρωποι απολύονται ή παραιτούνται κι άλλοι χωρίζουν ή τολμούν μια παντελή ανανέωση στην σχέση τους. Έννοιες όπως η σταθερά και το δεδομένο, παραλείπονται πλέον γιατί πολύ απλά δεν μιλάμε για ρομπότ που κάνουν ξανά και ξανά την ίδια δουλειά με ακρίβεια βελόνας, αλλά για ανθρώπους. Ο ίδιος ο Αλ. Αϊνστάιν δεν δέχτηκε ποτέ καμία σταθερά στη ζωή του. Μίλησε για σχετικότητα όταν ακόμα θεωρούταν προκλητικός. Προσπάθησε να βασιστεί σε θεωρίες με μεταβλητές σταθερές, ενώ ο ίδιος προσπαθούσε να αποδείξει την... σχετικότητα! Στον χρόνο, στον χώρο και αν έχετε ασχοληθεί με τη ζωή του θα καταλάβετε: σε όλα+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ για να μην ξεχάσετε σήμερα να χαμογελάσετε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Σήμερα, τουλάχιστον για τους Αθηναίους, είναι μία δύσκολη μέρα. Στάση εργασίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς σε ώρες αιχμής, όταν όλοι θέλουμε να πάμε στις δουλειές και τις σχολές μας, το κέντρο της πόλης κλειστό, 5.000 αστυνομικοί στους δρόμους, οι μετακινήσεις καθίστανται αδύνατες, τα νεύρα τσαταλιάζουν. Αλλά και εκτός Αθηνών, σίγουρα σήμερα, μέσα στις έγνοιες και τα άγχη σας, θα βαρεθείτε να ακούτε για τον Ομπάμα, το γιατί ήρθε, πού θα μείνει, τι τον τάισε ο Τσίπρας κτλ. Αν λοιπόν είναι για εσάς μία από τις μέρες που απλά θέλετε να τελειώσουν, που οι άνθρωποι γύρω σας φαίνονται πιο ενοχλητικοί από ποτέ, αλλά και αν αυτές οι μέρες έχουν πληθύνει επικίνδυνα τελευταία, ο σημερινός προβληματισμός σας αφιερώνεται εξαιρετικά.

Όταν διάβασα αυτό το άρθρο στη LIFO, αρχικά είχα πει ότι θα αντισταθώ. Αλλά από τη στιγμή που με έκανε να χαμογελάσω και να προβληματιστώ, προφανώς δεν τα κατάφερα, και να' μαι τώρα εδώ να σας εκθέτω τις σκέψεις μου. 

κοινωνία, εσωστρέφεια, μοναξιά
Αν διαβάζοντας λοιπόν την παραπάνω ιστορία, θεωρήσατε ότι το ζευγάρι ήταν απλά τυχερό που συνάντησε καλούς ανθρώπους, κάνετε λάθος. Υποσυνείδητα, με τη σκέψη σας αυτή είναι σαν να παραδέχεστε ότι η πλειοψηφία ανήκει στη μεριά της αδιαφορίας και του παρτακισμού και ότι οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει συμπονετικοί και ευγενικοί είναι μία μικρή μερίδα. Μήπως είστε, δίχως να το γνωρίζετε, αρνητικά προκατειλημμένοι;

Το ζευγάρι αυτό απλά είχε το θάρρος (ή βρέθηκε από τις συνθήκες στη θέση αυτή αν θέλετε) να ζητήσει βοήθεια, να αλληλεπιδράσει. Κι είχε έπειτα και την καλοπροαίρετη διάθεση να ευχαριστήσει αυτούς τους ανθρώπους ιδιωτικά και δημόσια. Τόσο απλά, τόσο φυσικά, περνώντας κι ένα πολύ όμορφο μήνυμα για τους ανθρώπους: ναι ξέρετε, υπάρχουν ακόμη, δεν έχουν χαθεί. Αποτελούν μία πλειοψηφία παράδοξα περιφρονημένη, ίσως γιατί πλέον φοβόμαστε να ανοιχτούμε και να γνωριστούμε, ίσως γιατί η κοινωνική ταυτότητα του καιρού μας είναι μελαγχολική, σκοτεινή και μοναχική. Η αλληλουχία είναι λογική και απλή: εσωστρέφεια-φόβος για ό,τι έρχεται απ' έξω- απόρριψή του. Θα 'πρεπε να είναι όμως έτσι; Όχι. 

Την επόμενη φορά λοιπόν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας αφήσει να περάσετε μπροστά στα ταμεία του σουπερμάρκετ. Που θα σας δώσει το εισιτήριό του στα μέσα. Που θα σας βοηθήσει να βρείτε έναν δρόμο. Εκείνη τη φορά ανταποδώστε με ένα θερμό χαμόγελο, όχι τυπικό κι από υποχρέωση. Ένα χαμόγελο- σιωπηλή προτροπή να συνεχίσει ο άνθρωπος που έχετε απέναντί σας έτσι. Κι όταν έρθει η σειρά σας, κάντε κι εσείς το ίδιο. Μικρές πράξεις, ζεστά λόγια και χαμόγελα που φτιάχνουν διαθέσεις και ημέρες.

Χαμογελάστε. Υπάρχει ακόμη ελπίδα.

Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από εσάς νομίζετε ότι διαβάζετε ανεδαφικούς ρομαντισμούς χωρίς αντίκρυσμα. Ακόμη κι ένα άτομο όμως να κατάφερα έστω και λίγο να προβληματίσω, να κάμψω, να βοηθήσω να αμφισβητήσει το στερεότυπο της απανθρωπιάς που επικρατεί, έχω πετύχει το σκοπό μου για σήμερα.

Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr
Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr
 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ σκόρπιες σκέψεις για την ευθανασία

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
 Όπως καταλάβατε κι απ' τον τίτλο, δεν ξέρω αν θα κατορθώσω να βάλω σε τάξη στο κείμενό μου (πόσο μάλλον στο μυαλό μου) τις σκέψεις που περιστρέφονται γύρω απ' αυτό το δαιδαλώδες και άκρως φιλοσοφικό θέμα. Σκοπός μου είναι απλά να σας συμπαρασύρω στην κατάσταση που βρίσκομαι κι εγώ (ναι, ξέρω, όχι κι ο ορισμός του fair play), μήπως και καταφέρουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα.

ασθένεια, πόνος, επιλογή
Τον τελευταίο καιρό ερεθίσματα σχετικά με την ευθανασία τείνουν να έρχονται επίμονα στην επικαιρότητα. Αρχικά η απόφαση του δημοσιογράφου Α. Βέλιου, που συζητήθηκε πολύ από τα μέσα, να θέσει τέρμα στη ζωή του έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, έπειτα η πρόσφατη ταινία "Me Before You", της οποίας ένα από τα κεντρικά θέματα είναι ακριβώς αυτό και τέλος η ιστορία και το γλυκόπικρο πάρτυ της Μπέτσι Ντέιβις που ήρθε πριν λίγες μέρες στο φως της δημοσιότητας αποτελούν τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Τα πράγματα απ' τη μεριά των πρωταγωνιστών φαίνεται να είναι αρκετά ξεκάθαρα και η λογική που τους οδηγεί σ' αυτήν την απόφαση αρκετά σαφής. Η διχογνωμία και η αμηχανία όμως που προκαλείται στους τρίτους, στους θεατές, στους αποστασιοποιημένους μάρτυρες των γεγονότων, αυτά ναι, χρίζουν προβληματισμού.

Οι αντίθετοι με την ευθανασία την κατηγορούν για αναλγησία, χαρακτηρίζουν τη συστηματοποίησή της "κίνδυνο" για ορισμένες κοινωνικές ομάδες και καταλογίζουν στους γιατρούς ότι αναιρούν τον όρκο τους. Σε πολλές περιπτώσεις ανακύπτει και το θρησκευτικό ζήτημα, καθώς η εκκλησία θεωρεί ύβρη την αφαίρεση της ζωής. Στον αντίποδα, οι υπέρμαχοι προβάλλουν τα επιχειρήματα της ελεύθερης βούλησης του ατόμου καθώς και της απαλλαγής από μία ζωή γεμάτη πόνο, δυστυχία και αυτολύπηση. 

ελβετία, επιλογή
Εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο, δεν θα αργήσουμε να φτάσουμε ίσως στο κατεξοχήν κομβικό σημείο της ανθρώπινης ύπαρξης: τη σχέση μας με το θάνατο. Ο φόβος του υπήρξε προαιώνιο ορμέμφυτο, κι όσο ο άνθρωπος απομακρυνόταν από τη φύση (γιατί μην ξεχνάμε ότι κι ο θάνατος είναι κομμάτι της φύσης, κι απ' τα πιο σημαντικά μάλιστα), τόσο δυσκολευόταν να χωνέψει το γεγονός πως ναι, αναπόφευκτα, χωρίς να μπορεί να το εμποδίσει παρά μόνο να το αναβάλλει, κάποια στιγμή θα πεθάνει. Όμως αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Έχει δικαίωμα λοιπόν, με την προϋπόθεση ότι έχει σώας τα φρένας και βρίσκεται σε πλήρη διαύγεια, να επισπεύσει τη διαδικασία αν κρίνει ότι η ζωή του έχει γίνει βασανιστική και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει άλλο. Κι όλα αυτά, χωρίς να είναι αναγκασμένος να μεταβεί σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού, οδηγώντας σε εξάντληση τον εαυτό αλλά και τους δικούς του ανθρώπους. Είναι ζήτημα ανθρωπισμού. Ωστόσο, δεν γίνεται να αγνοήσουμε και τις φωνές ανησυχίας. Ίσως λύση λοιπόν θα αποτελούσε η υιοθέτηση μίας φόρμουλας που να εξασφαλίζει τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις για τον ασθενή και την προφύλαξή του.

Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν μία θεωρητική προσέγγιση του θέματος, για κάποιους πιθανώς και απλοϊκή. Θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για επιτυχημένες και ουσιαστικές απόπειρες μόνο όταν θα έχουμε καλύψει στοιχειωδώς και τις δύο αντικρουόμενες πλευρές, χωρίς όμως να χάνουμε το νόημα: το δικαίωμα στην ευζωία που διαθέτει ο καθένας από μας.   +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ internet: αναφαίρετο δικαίωμα; η κίνα διαφωνεί!

παρουσίαση νέων τεχνολογιών & η χρηστικότητα & συμβολή τους στην καθημερινότητα

Το 2011, ο Ο.Η.Ε., για πρώτη φορά, έφερε στο προσκήνιο την συζήτηση για την πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Τότε, είχε συζητηθεί η κρισιμότητα και αναγκαιότητα του να μπορούν όλοι οι άνθρωποι να έχουν έστω και μια υποτυπώδη πρόσβαση στον Κυβερνοχώρο. Αν και υπήρξε σαφής υποστήριξη από αρκετά κράτη-μέλη, εντούτοις το πλάνο δεν προχώρησε. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το 2016 και την Ημέρα Ανεξαρτησίας των Η.Π.Α (4η Ιουλίου) για να συμβεί πραγματικότητα! 
Το Ανώτατο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε. επέλεξε την Δευτέρα να συμπεριλάβει την πρόσβαση στο Ίντερνετ στα κεφαλαιώδη και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα. Και αυτό είναι μια υπερβολικά σημαντική εξέλιξη που δεν θα μπορούσε να φτάσει σε καλύτερο χρονικό σημείο! Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά κάποια σημαντικά κομμάτια της είδησης αυτής.


Ο Ο.Η.Ε. έχει συντάξει το άρθρο 19, που είναι κομμάτι μιας από τις πιο σημαντικές και ουσιαστικές διακηρύξεις του, αυτής των Παγκοσμίων ΑνθρωπίνωνΔικαιωμάτων. Στο άρθρο 19 είχε προσθέσει πριν λίγα χρόνια μια παράγραφο που έλεγε ότι «τα ίδια δικαιώματα που έχει ο άνθρωπος εκτός Διαδικτύου, οφείλει να έχει και εντός». Η προσοχή τότε είχε στραφεί στην ελευθερία της έκφρασης αλλά και της ιδιωτικής ζωής.

Αυτό το οποίο πρόσθεσε αυτή την εβδομάδα είναι ένας ακόμα θεμελιώδης λίθος σε αυτή την διακήρυξη και ουσιαστικά αναφέρει ότι «καταδικάζουμε ομόφωνα τις όποιες προσπάθειες, από κυβερνητικές και μη, οργανώσεις της φίμωσης της Διαδικτυακής ελευθερίας και της πρόσβασης στο Διαδίκτυο». Αυτό το οποίο καταφέρνει να περάσει η παράγραφος αυτή είναι το μήνυμα ότι όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται ελευθερία πρόσβασης στον Κυβερνοχώρο και μάλιστα τα κράτη οφείλουν να φροντίσουν για την πρόσβαση αυτή.

Μάλιστα, το 2015, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Μπαράκ Ομπάμα είχε δηλώσει ότι η πρόσβαση στο Ίντερνετ δεν είναι πολυτέλεια αλλά βασικό και κυρίαρχο δικαίωμα για όλους. Και είχε υποσχεθεί μάλιστα ότι οι Η.Π.Α θα προσπαθήσουν να επεκτείνουν την υποδομή τους ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν έστω και μια βασική πρόσβαση σε αυτό.

Και, όπως τονίσαμε πιο πάνω, δεν θα μπορούσε αυτό να γίνει σε καλύτερη χρονική στιγμή. Τον τελευταίο καιρό είναι πολλά τα παραδείγματα κρατών που περιορίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πρόσβαση των πολιτών τους στο Διαδίκτυο και σε συγκεκριμένες υπηρεσίες του. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Τουρκίας η οποία, αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση στο αεροδρόμιο της Κων/πολης, μπλόκαρε την πρόσβαση σε όλες τις σελίδες και εφαρμογές μέσων κοινωνικής δικτύωσης.



Στο Μπαχρέιν και την Ινδία, η πρόσβαση στο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας κόπηκε όταν ξέσπασαν ταραχές και διαδηλώσεις κατά των τοπικών κυβερνήσεων.

Στην Αλγερία, έκοψαν την πρόσβαση στο Διαδίκτυο για όλη την εξεταστική περίοδο των σχολείων ώστε να αποτρέψουν στους μαθητές να «κλέψουν».

Και για να μην μακρηγορούμε, να τελειώσουμε με το εξής στατιστικό: το 2015 καταγράφηκαν 15 περιστατικά όπου η πρόσβαση στο Διαδίκτυο κόπηκε εντελώς, ενώ από την αρχή του 2016 έχουν ήδη καταγραφεί 20.



Η διακήρυξη του Ο.Η.Ε. κάνει αναφορά σε πολλά θέματα σχετικά με την «ψηφιακή ζωή» και την πρόσβαση στο Διαδίκτυο και δεν σταματάει μόνο στην πρόταση που αναφέραμε παραπάνω. Αναφέρει ότι πρέπει να γίνουν προσπάθειες ενσωμάτωσης ακόμα μεγαλύτερου ποσοστού του πληθυσμού σε αυτούς που έχουν πρόσβαση στο Ίντερνετ, αναγνωρίζει τις δυνατότητες για παροχή εκπαίδευσης σε απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη, αναγνωρίζει την συμβολή της τεχνολογίας και της καινοτομίας στην πρόοδο του ανθρωπίνου γένους, δίνει βαρύτητα στην ασφάλεια και την τήρηση της ιδιωτικής ζωής, κλπ.

Ο λόγος που αναφέραμε μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι της διακήρυξης («καταδικάζουμε ομόφωνα τις όποιες προσπάθειες, από κυβερνητικές και μη, οργανώσεις της φίμωσης της Διαδικτυακής ελευθερίας και της πρόσβασης στο Διαδίκτυο») είναι γιατί αυτό ήταν και το μόνο σημείο τριβής μεταξύ των κρατών (και ομολογώ ότι το περίμενα, προσωπικά). Ενώ 70 κράτη συμφώνησαν στην πλήρη έκταση του κειμένου, εντούτοις, ορισμένα πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση στην συγκεκριμένη παράγραφο και ζήτησαν την διαγραφή της προκειμένου να βάλουν την υπογραφή τους. Τα κράτη αυτά ήταν (και πείτε μου αν σας προκαλεί εντύπωση κάποιο από αυτά): Ρωσία, Κίνα, Σαουδική Αραβία, Ινδία, Ν. Αφρική.

Δυστυχώς, οι διακηρύξεις του Ο.Η.Ε. δεν είναι δεσμευτικές και δεν μπορεί κανείς να επιβάλλει την τήρησή τους. Είναι μονάχα κατευθυντήριες γραμμές και συμβουλευτικά, και αυτό σημαίνει ότι για το άμεσο μέλλον τουλάχιστον, μπορούμε να μην επισκεφθούμε τα παραπάνω κράτη!

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και με αυτές τις αντιρρήσεις, το κείμενο είναι πολύ σημαντικό και καθιστά το Ίντερνετ αναγκαίο, πολύτιμο και βασικό ανθρώπινο αγαθό. Καθόλου άσχημα για μια τεχνολογία που είναι μόλις 25 ετών!
 +Vassilis Anastasiadis

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 17 Μαΐου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ένας οδηγός, ένας σκύλος κι ένα μάθημα για όλους(;)

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Διαβάζοντας την είδηση αναλογίζεται κανείς ενστικτωδώς αν ζούμε όντως στο 2016. "Οδηγός λεωφορείου καλεί την αστυνομία προκειμένου να κατεβάσει από το όχημα νεαρή τυφλή κοπέλα λόγω του σκύλου-οδηγού που είχε εκείνη μαζί της"! Μάλιστα κατέληξαν και οι δύο στο τμήμα (η κοπέλα κι ο σκύλος!). Όχι, δεν διαβάσατε λάθος. Πάντως κάτι πάει σίγουρα λάθος. Για την ιστορία, κατατέθηκε μήνυση στον οδηγό και τον ΟΑΣΑ και το θέμα πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης.

οδηγός
Πέρα από την προφανή (όχι μόνο για τον εν λόγω κύριο, τολμώ να πω και γενικευμένη) άγνοια για τους κανόνες, καθώς ο νόμος ορίζει πως τα μόνα ζώα που επιτρέπονται στα μέσα μεταφοράς είναι ακριβώς οι σκύλοι-οδηγοί και τα μικρόσωμα σε κλουβάκι, και η οποία είναι ανεπίτρεπτη όταν πρόκειται για έναν επαγγελματία, έχουμε εδώ να αντιμετωπίσουμε κατάματα και ένα ακόμη σημείο των καιρών: την ανθρωπιστική μας ένδεια. Με αφορμή το παραπάνω συμβάν, σας καλώ να τσεκάρουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς και να αναλογιστούμε αφενός τα δικά μας σφάλματα (παρκαρίσματα σε μπάρες αναπήρων, αδιάκριτα βλέμματα κτλ) και αφετέρου ανάλογα περιστατικά στα οποία ήμασταν παρόντες αλλά σιωπήσαμε. Γιατί η σιωπή, όπως λένε, είναι συνενοχή.

Και γιατί σας καλώ να το κάνετε αυτό; Γιατί μία στείρα απόρριψη του γεγονότος είναι απλή υποκρισία, αν εμείς πρόκειται να συνεχίσουμε να διαπράττουμε κάθε μέρα μικρότερες, μεγαλύτερες, ή ανάλογες ύβρεις σε ανθρώπους λόγω της διαφορετικότητάς τους. Το ζήτημα είναι να τολμήσουμε να εξαντλήσουμε τα νοήματα όλων αυτών των "μικρών" της καθημερινότητας, να σφιγμομετρήσουμε την κοινωνία μας, την υπόστασή μας σ' αυτή και να αλλάξουμε προς όφελος δικό μας και δικό της. Να εμπνευστούμε από το δυναμισμό αυτής της κοπέλας που όχι μόνο κινήθηκε νομικά, αλλά έφερε το θέμα στη δημοσιότητα, και την επόμενη φορά που θα είμαστε παρόντες σε μία κατάσταση τέτοια, να βρούμε το θάρρος να υπερασπιστούμε το σωστό και το δίκαιο. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »