Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εθελοντισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εθελοντισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ γίναμε εθελοντές και να τι διαπιστώσαμε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Είναι μία συζήτηση αυτή σχετικά με τον εθελοντισμό που έχει απασχολήσει τις νεότερες τουλάχιστον γενιές αρκετές φορές. Οι αρετές του, θεωρητικά είναι δεδομένες: προσφορά στο κοινωνικό σύνολο (και δη σε μία εποχή που η ανεργία, η αίσθηση αδυναμίας που την περιβάλει και η κατάθλιψη βαδίζουν χεράκι χεράκι), προϋπηρεσία στον εκάστοτε τομέα, κοινωνικοποίηση, νέες εμπειρίες κ.τ.λ. Στις ενδόμυχες σκέψεις πολλών όμως δεν παύουν να υπάρχουν ενστάσεις: από το ότι η προσφορά δωρεάν εργασίας καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα όλων μας και αναιρεί τους αγώνες των εργαζομένων, μέχρι το ότι οδηγεί σε αδράνεια τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος καθησυχάζεται από την ύπαρξη των ευαισθητοποιημένων πολιτών και δεν πασχίζει όσο θα έπρεπε για την επίλυση των εκάστοτε ζητημάτων. Και όσο κι αν διαφωνούσα ανέκαθεν με τα παραπάνω (αλήθεια τώρα, θεωρεί κανείς ότι αν σταματήσει ο κόσμος να προσφέρει εθελοντισμό τα κράτη θα συνετιστούν και θα συμμαζέψουν τα στραβά τους; αμφιβάλλω...), πάντα ήθελα να το δοκιμάσω στην πράξη, φοβούμενη μήπως επιβεβαιωθεί το "έξω απ' τον χορό πολλά τραγούδια λέμε" του λαού. Σήμερα λοιπόν, έχοντας πρόσφατη μία ανάλογη εμπειρία, αλλά και μέσα στο κλίμα περίσκεψης των ημερών του Πάσχα, θα ήθελα να προσεγγίσω βιωματικά τον εθελοντισμό και να σας καταθέσω τα αποτελέσματά του πειραματισμού μου αυτού.

Ας το πιάσουμε από την αρχή: υπάρχουν πολλές -μα πάρα πολλές- ομάδες που έχουν την ανάγκη μας, καθώς βρίσκονται στο περιθώριο της κρατικής φροντίδας (καλά, όχι ότι οι υπόλοιποι είμαστε και στο επίκεντρο, τρόπος του λέγειν). Μικρά παιδιά, προσφυγόπουλα και μη, αδέσποτα ζωάκια, το ίδιο το περιβάλλον, οικονομικά ασθενείς συμπολίτες και ούτω καθεξής, κομμάτια όλοι και όλα μίας πραγματικότητας που για τους γνωστούς λόγους διαμορφώνεται όπως διαμορφώνεται. Κομμάτια όμως κι εμείς, που, αξιοποιώντας τη δύναμη που διαθέτουμε ως μέρος του συνόλου, μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή. Ξέρετε, πολύς κόσμος έχει τη διαστρεβλωμένη εντύπωση για τον εθελοντισμού του ακτιβιστή που κρεμιέται πάνω στο τελευταίο δέντρο του πάρκου για να μην το κόψουν. Εθελοντής όμως δεν είναι μόνο αυτός. Είναι κι εκείνος που κάθε φορά που πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ παίρνει ένα πακέτο μακαρόνια κι ένα εβαπορέ για το κοινωνικό παντοπωλείο. Είναι κι εκείνος που φιλοξενεί ένα αδεσποτάκι στο σπίτι του μέχρι να υιοθετηθεί. Κι εκείνος που διδάσκει δωρεάν αρχαία και μαθηματικά στο γειτονόπουλό του που δεν έχει τη δυνατότητα να πάει σε φροντιστήριο. Κι εκείνος που πηγαίνει μία φορά στο τόσο και δίνει λίγο αίμα ή μυελό των οστών. Ξέρετε τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Δίνουν απλά λίγο από τον ελεύθερο χρόνο τους, βοηθώντας τους συνανθρώπους τους και τοποθετώντας σπόρους ενδιαφέροντος και αγάπης σε μία αλλοτριωμένη κοινωνία. Χρειάζεται μόνο λίγη  θέληση!

 Όσον αφορά τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις, αυτά είναι σίγουρα διαφορετικά στον καθένα. Προσωπικά, ένιωσα την ευχαρίστηση του να φεύγει για λίγο ο φακός της ζωής μου από τον δικό μου μικρόκοσμο και ανθρώπους και να εστιάζει αλλού, την ικανοποίηση της προσφοράς αλλά και μίας νέας, ιδιαίτερης εμπειρίας. Πολλοί αναφέρουν ότι είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διευρύνεις τον κοινωνικό σου κύκλο αλλά και να αποκτήσεις προϋπηρεσία στον τομέα σου, ενώ για άλλους είναι μία διαδικασία αναζήτησης της προσωπικής ταυτότητας. Αυτά βέβαια όσον αφορά τους εθελοντές. Όσον αφορά τους αποδέκτες της προσπάθειας, που δεν είναι απλά και μόνο οι άμεσοι θεωρητικά αποδέκτες αλλά ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο, τα αποτελέσματα είναι μόνο δύο: ικανοποίηση και ελπίδα. Γι' αυτό, μην αργείτε: γίνετε η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο! +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, έκανες την "καλή πράξη" σου για σήμερα; (video)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Στους δυσμενείς καιρούς που διανύουμε, συνεχώς αναζητούμε εξόδους κινδύνου έτσι ώστε να ξεφύγουμε, έστω και στιγμιαία, από την πραγματικότητα του "σήμερα". Και -δίχως αμφιβολία- αυτό αφορά όλες τις ηλικίες και όχι κάποια μεμονωμένη κλίμακα, από τα πολύ πρώιμα παιδικά χρόνια, μέχρι και τις τελευταίες στιγμές που απομένουν σε μια ανθρώπινη οντότητα. Σίγουρα για την αστείρευτη φαντασία ενός μικρού παιδιού, είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργήσει γέφυρες απόδρασης (συγκριτικά με έναν ενήλικα), όμως αμφότεροι έχουν τους δικούς τους "άσους στο μανίκι" για να παίξουν. Προσωπική, αγαπημένη οδός: "Οι... καλές πράξεις".
Πόσο όμορφα αισθάνεται κάποιος όταν νιώθει ότι έχει βάλει το δικό του -απειροελάχιστα μικρό, όμως εξίσου σημαντικό- λιθαράκι, έτσι ώστε να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος; Πραγματικά πολύ! Ποιά χαρακτηριστικά διακρίνουν αυτό το είδος πράξεων; Σίγουρα δεν είναι ένα και δύο. Είναι εκείνες οι πράξεις οι οποίες γίνονται ανιδιοτελώς και , συνήθως, σχεδόν αυθόρμητα. Είναι εκείνες οι πράξεις που ενώ δεν τις είχες προγραμματίσει, αισθάνεσαι πως ήσουν ο κατάλληλος άνθρωπος, στο σωστό μέρος. Είναι, ακόμα, εκείνες οι πράξεις που ενώ γνωρίζεις ότι δεν έχεις κάποιο υλικό κέρδος, το συναίσθημα και η ικανοποίηση που αισθάνεσαι, αφού τις κάνεις, είναι ανεκτίμητο, διότι ξέρεις ότι έκανες κάποιον άλλον να αισθανθεί καλύτερα (με ότι και να περιλαμβάνει η λέξη "άλλος").
Τι θα μπορούσε να αφορά αυτή η κατηγορία; Πολλά και διάφορα. Το εύρος και η θεματολογία έχουν "ταβάνι" το τι μπορούμε και -κυρίως- τι θέλουμε να κάνουμε, καθώς και μέχρι που θέλουμε να φτάσουμε. Μην ξεγελιέστε. Ευτυχώς δεν απαιτείται ούτε να γίνουμε συμμέτοχοι σε κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός, που θα αλλάξει την φυσική ροή των πραγμάτων, ούτε να καταβάλλουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες αφού ταξιδέψουμε στα πέρατα του κόσμου. Οι "στόχοι" μας, βρίσκονται πολύ κοντά μας -περισσότερο από ότι φανταζόμασταν- στην παρέα μας, στην γειτονιά μας, ακόμα και μέσα στο σπίτι μας. Η θέση που θα δώσεις σε κάποιον στον λεωφορείο. Τα αδέσποτα που μπορεί να ταΐσεις κάτω από σπίτι σου. Ένα "συγνώμη αν σε πλήγωσα" που θα πεις. Οποιαδήποτε "βοήθεια" προσφέρεις και σε οποιοδήποτε τομέα το κάνεις, έτσι, επειδή, απλά, το... γουστάρεις. Μια απλή αγκαλιά και ένα "σ'αγαπώ", που πολλές φορές ξεχνιόμαστε και το θεωρούμε δεδομένο, αμελώντας πόσο σημαντικό είναι να το λέμε ή να το δείχνουμε.
Και αφού προετοιμαστήκαμε για τον σημερινό προβληματισμό, ήρθε και η στιγμή να τον εκφράσουμε: "Γιατί οι παραπάνω πράξεις αποκαλούνται "καλές" ή ακόμα και "ηρωικές" και όχι... αυτονόητες;"

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »