Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εκπαίδευση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εκπαίδευση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η 1η μέρα στο σχολείο και ένας μπαμπάς περήφανος, χαζός, ονειροπόλος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Υπάρχουν κάποιες μέρες που κανείς ποτέ δε θα τις θυμάται. Που οι Δημόσιες Υπηρεσίες είναι ανοιχτές και οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να γλιτώσουν την δουλειά το πρωί. Που είναι βαρετές επειδή κανείς δεν έχει κάτι συναρπαστικό να κάνει και όλοι αναμένουν την επόμενη μέρα μπας και είναι πιο ενδιαφέρουσα!

Σε μία τέτοια μέρα είχα την ευκαιρία να δω την αγαπημένη μου πριγκίπισσα να περνάει για πρώτη φορά την πόρτα του Δημοτικού της Σχολείου. Εκείνη, μαζί με χιλιάδες άλλα παιδάκια ξεκινούν έναν μαραθώνιο ή μάλλον έναν Γολγοθά που μπορεί να ανήκει στο σύνηθες κατεστημένο, όμως σκέφτηκε κανείς πως γαλουχεί γενιές; Πως καθορίζει το μέλλον και την ιστορία του εκάστοτε τόπου; Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι η πρώτη μέρα μιας ζωής που θα κρατήσει για τουλάχιστον δώδεκα χρόνια. Μιας ζωής που θα ενηλικιώσει το παιδί και θα το μετατρέψει εν πολλοίς στον άνθρωπο που θα υπηρετήσει την κοινωνία μεθαύριο ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχτηκε και τελικά υιοθέτησε.

Ο καλύτερος τρόπος για να βιώσεις αυτήν την ημέρα είναι να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Τι σου άρεσε, τι όχι. Τι φοβόσουν, τι προσδοκούσες; Όσο πιο κοντά σε αυτά είναι οι αναμνήσεις σου, τόσο πιο καλά θα καταφέρεις να βοηθήσεις το νέο πρωτάκι να αντιμετωπίσει τα δικά του προσωπικά εμπόδια.

Κι έτσι, σήμερα... περνάς για πρώτη φορά την καγκελόπορτα ως μαθήτρια και όχι ως επισκέπτρια όπως είχαμε πάει μαζί προ ημερών για να γνωρίσουμε τους χώρους και κάτσαμε στο πολύχρωμο παγκάκι για να διαπιστώσουμε ότι ήταν φρεσκοβαμμένο και κόλλησαν μπογιά τα ρούχα μας!

Σήμερα ζεις την πρώτη μέρα του μέλλοντός σου. Αν μου το επιτρέψεις θα είμαι πάντα εκεί για να σε βοηθήσω να το χαράζεις, αλλά από σήμερα εγώ θα είμαι ένας κομπάρσος στην ζωή σου. Από σήμερα είσαι εσύ που ετοιμάζεσαι να πάρεις την σκυτάλη αυτού του κόσμου. Είσαι εσύ που θα δώσεις τον δικό σου αγώνα επιβίωσης και βελτίωσης αυτού που εγώ με τύψεις και ενοχές παρέδωσα σε εσένα για να ζεις.

Από σήμερα θα μάθεις την έννοια της ευθύνης, της αποτυχίας και της επιτυχίας και αυτή τη φορά όχι με το δίχτυ ασφαλείας που εγώ σου προσέφερα, αλλά εκεί έξω, στις μάχες με τους βαθμούς σου, τους δασκάλους και τους συμμαθητές σου.

Ως τώρα ήσουν το εύθραυστο κοριτσάκι μου χωρίς σαφείς επιδιώξεις για το μέλλον. Και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα καθοριστεί αν θα αλλάξεις αυτόν τον κόσμο με την κατάρτιση σου, το ταλέντο ή τις δεξιότητες σου! Και στο λέω από τώρα: δεν με νοιάζει τι θα καταφέρεις, αρκεί να έχεις την ζωντάνια και το πάθος να θελήσεις κάτι τόσο πολύ που να προσπαθήσεις σκληρά γι΄αυτό...

Σήμερα σε παραδίδω παιδάκι σε αυτόν τον αχανή χώρο και όταν έρθει η ώρα να βγεις για τελευταία φορά από εδώ θα είσαι μια ενήλικη γυναίκα με στόχους, προοπτικές και εκκρεμότητες. Εγώ θα είμαι για πάντα ο πιστός σου φύλακας, έτοιμος να δώσω και την ζωή μου για να εξασφαλίσω την δική σου ευημερία. Και σαν σωστό κι ελεύθερο πουλί, όταν έρθει η ώρα θα είμαι εγώ εκείνος που θα σε σπρώξει για να πετάξεις ψηλά και μακριά (όσο κι αν αυτό θα είναι η δική μου προσωπική υπέρβαση).

Καλή σου πρώτη σχολική χρονιά! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ σχολείο που προετοιμάζει και... (εκ)παιδεύει;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Μιας και διανύουμε ακόμη περίοδο πανελληνίων εξετάσεων (εάν και εφόσον έχω ενημερωθεί σωστά) και μιας και εχθές παρακολούθησα μια θεατρική παράσταση που είχε ως κεντρική ιδέα και αντικείμενο σχολιασμού την εκπαίδευση, σήμερα θα μιλήσουμε για την παιδεία, το σχολείο και το... σχετικό σύστημα.

Συνειδητοποίησα που λέτε χθες, ότι το σχολείο ανά τους αιώνες, παράγει -ή τουλάχιστον προσπαθεί να παράξει- ένα συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου, χρησιμοποιώντας μια μέθοδο η οποία -κατά το σκεπτικό των αρμοδίων ατόμων- τον προετοιμάζει για την ένταξη του στην κοινωνία που ακολουθεί. Ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου, ενώ είναι στο σχολείο, ζει και υπάρχει σε ένα περιβάλλον το οποίο πλαισιώνεται από κανονισμούς, ιεραρχίες και κοινωνικές ομάδες. Μέσα σε αυτό, καλείται να λειτουργήσει και να εξελιχθεί. καθώς και εν τέλει να "επιβιώσει". Εν συντομία, το σχολείο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας του εκάστοτε παρόντος. Καλά ως εδώ; Μια χαρά. Φυσική ροή των πραγμάτων θα έλεγε κανείς. Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται στις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να το πετύχει αυτό, οι οποίες εάν εξεταστούν, εμφανίζονται επιεικώς προβληματικές.



Σε πρώτο στάδιο, είναι η τεράστια "γνωστική ύλη" που πρέπει να καλυφθεί, μεταφερθεί σε και να αφομοιωθεί από τους μαθητές. Έπειτα, είναι η απώλεια της επιλογής για το τι θέλεις ή μπορείς να μάθεις, καθώς επίσης και το τι υπάρχει διαθέσιμο για να μάθεις. Μετά, συναντάμε τον τρόπο ελέγχου για το γνωστικό επίπεδο που έχεις, μέσω των εξετάσεων και με ότι αυτό συνοδεύεται. Τελευταίο και καλύτερο, είναι η φιγούρα του δασκάλου/καθηγητή και του προφίλ το οποίο καλείται να υιοθετήσει, αλλά και της αντιμετώπισης του προς τους μαθητές. Ανάμεσα σε όλα αυτά, βρίσκονται και τα (συν)αισθήματα φυσικά. Το άγχος για αποτυχία στις εξετάσεις (αλλά και του στίγματος που σε ακολουθεί αν "μείνεις" στην ίδια τάξη), ο ενστερνισμός της άποψης της απόλυτης υπέροχης του εκπαιδευτικού συγκριτικά με τους μαθητές, καθώς και του σκληρού περίγυρου των υπολοίπων μαθητών ο οποίος ούτε "ξεχνάει", ούτε "συγχωρεί". Και πολλά άλλα...

Εκτός των ανωτέρω σημείων, είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας, έχουμε να διηγηθούμε μια ιστορία από τον καιρό του σχολείου που περιγράφει μια εμπειρία κατά την οποία νιώσαμε ότι αδικηθήκαμε, πιεστήκαμε ή υποχρεωθήκαμε να κάνουμε κάτι χωρίς να το θέλουμε. Αντίστοιχα, ίσως υπάρχει και μια παρόμοια ιστορία στην οποία να το κάναμε εμείς σε κάποιον άλλον, και αυτό διότι σιγά σιγά αρχίσαμε να γινόμαστε όλοι ίδιοι. Αυτό, διότι αργά ή γρήγορα αφομοιωθήκαμε από αυτό το σύστημα και γίναμε όπως οι "προηγούμενοι". Διότι και οι δάσκαλοι/καθηγητές ήταν κάποτε μαθητές. Κάτι τέτοιο, θα συμβεί και με τους επόμενους τα επόμενα χρόνια και θα συνεχίσει να γίνεται, λογικά, ες αεί.

Και ορίστε ο σημερινός προβληματισμός: Αν όντως το σχολείο είναι μια μικρογραφία αυτού που ακολουθεί (που μεταξύ μας είναι), φταίει που μας προετοιμάζει κατά τον τρόπο αυτόΝαι ή όχι, είναι το ίδιο υπαίτιο για την δημιουργία του... μετά;




Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ αυτοί είμαστε...

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανά τους αιώνες έχει περάσει πολλά και δυστυχώς θα περάσει ακόμα περισσότερα. Αυτό που κυρίως περιμένεις από τη χώρα αυτή είναι να έχει κάποιες... ευαισθησίες, ιδίως όσον αφορά την προσφυγιά, που αποτελεί ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Γιατί και οι Έλληνες υπήρξαν πρόσφυγες, και μάλιστα αρκετές φορές.

Με την όποια λογική, λοιπόν, διαθέτω, μου ήταν εξαρχής δύσκολο να κατανοήσω την αντίδραση των ανθρώπων και συγκεκριμένα πολλών Ελλήνων γονέων, όταν έγινε γνωστό πως πολλά ελληνικά σχολεία επρόκειτο να δεχθούν στις τάξεις τους προσφυγόπουλα. Οι γονείς έγιναν έξαλλοι! Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα απαγόρευσαν οι ίδιοι την είσοδο των παιδιών στα σχολεία αλυσοδένοντας την πόρτα, ή απαγόρευσαν στα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο ως ένδειξη διαμαρτυρίας.

Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω... Καταρχήν να πούμε πως εφόσον φαίνεται ότι σαν λαός δεν διαθέτουμε καμία παιδεία και ζούμε γενικώς πίσω από τον ήλιο, δεν είμαστε πρακτικά σε θέση να διδάξουμε τίποτα ουσιαστικό σε αυτά τα παιδιά. Και πάλι όμως, ποιος έχει το δικαίωμα να στερήσει από τα προσφυγόπουλα το δικαίωμα -έστω- της ανεπαρκούς μόρφωσης που προσφέρουν τα σχολεία της χώρας μας;
Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν είναι οι προφανείς... Τα προσφυγόπουλα είναι βρώμικα, δεν είναι εμβολιασμένα, έχουν ψείρες, κλπ, κλπ... Και ρωτάω: πόσα ελληνόπουλα απέκτησαν μέσα στα σχολεία ηπατίτιδα Α; Πόσα ελληνόπουλα έχουν ψείρες; Πόσα ελληνόπουλα από αμέλεια των γονέων τους δεν εμβολιάζονται; Ας πούμε τα πράγματα όπως είναι. Είμαστε μια χώρα κωλορατσιστών με βλάχικη νοοτροπία που δεν χωνεύουν ούτε τον ίσκιο τους! +el. gk. 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ξεκινά η σχολική χρονιά και ο καθρέφτης του μέλλοντος της ελλάδος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αυτός ο προβληματισμός δεν χωρά ανάλυση. Δεν χρειάζεται πολλά λόγια. Λίγη σκέψη και κάποιον που απλά θα νοιάζεται. Αυτό είναι αρκετό. Βλέπετε, την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινούν τα ελληνικά δημόσια σχολεία όλης της χώρας και όλων των βαθμίδων.

Πως ξεκινούν; Αυτό είναι ένα άλλο και δυστυχώς ξεχωριστό, θέμα. Την ίδια ώρα που υπάρχει λαοθάλασσα αδιόριστων εκπαιδευτικών, τα κενά σε πρωτοβάθμια και και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι αμέτρητα. Οι παιδικοί σταθμοί δεν μπορούν -λόγω υποστελέχωσης- να καλύψουν το 60 και πλέον τοις εκατό των παιδιών μας που απλά θα μείνουν να βολοδέρνουν σπίτια τους και στις γιαγιάδες τους. Βιβλία παρουσιάζουν ελλείψεις, εγκαταστάσεις εντοπίζονται με σοβαρά προβλήματα και πάει λέγοντας.

Αλλά δεν είναι μόνο οι ελλείψεις του κράτους. Είναι και αυτές του λαού. Ενδεικτικά θα αναφέρω πως πολλά σχολεία στην κρητική επικράτεια, άνοιξαν από τους διευθυντές (πριν την επίσημη έναρξη τους) για να αντικρίσουν οι δεύτεροι σπασμένα τζάμια, κλεμμένο υλικό, μουτζούρες στους τοίχους και κάθε λογής βανδαλισμών. Γιατί; Προσπαθώ να μπω στην θέση εκείνων που είχαν ανάγκη -για παράδειγμα- από ένα ποτιστικό μηχάνημα και το έκλεψαν. Αλλά γιατί να σπάσεις τα τζάμια όταν μετά δεν παραβίασες τον χώρο; Γιατί να μουτζουρώσεις έναν τοίχο που ήταν όμορφα ζωγραφισμένος; Γιατί;

Θέλω να καταλήξω κάπου. Τα παιδιά. Στα παιδιά τα λόγια είναι λίγα και δεν είναι σοβαρά. Γίνεται χαμός αν κόψουν τις συντάξεις και αν ανεβάσουν την τιμή στο πετρέλαιο. Πανικός αν αδικήθηκε κάποιος επιχειρηματίας στις τηλεοπτικές άδειες ή αν το πρωτάθλημα αργήσει κάνα μήνα. Το σχολείο όμως είναι ψιλά γράμματα. Ποιος νοιάζεται για το πόσο υψηλού επιπέδου θα είναι η δουλειά που γίνεται στα σχολεία; Ποιος σπουδαιολογεί το πως η μεταχείριση και γενικά η εκπαίδευση των παιδιών μας μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το μέλλον αυτής της χώρας;

Γιατί το πιθανότερο είναι να ανήκετε κι εσείς στον μέσο όρο του έλληνα που το πιο μακριά που μπορεί να κοιτάξει (όταν δεν αφορά τον εαυτούλη του) είναι το μεσοπρόθεσμο μέλλον. Οτιδήποτε πιο μακριά από αυτό είναι η απόλυτη ουτοπία. Κι όμως... το μέλλον μιας χώρας χτίζεται σε αυτά τα υποβαθμισμένα σχολεία, από αυτούς τους εξαθλιωμένους δασκάλους. Οπότε... μην έχετε αγωνία ή τζάμπα ελπίδες. Από δω και μπρος θα λέτε: "δείξε μου τα σχολεία σου, να σου πω το μέλλον σου".  +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ παιδιά προσφύγων vs παιδιά ελλήνων

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Οι πρόσφυγες ήρθαν -όπως ήρθαν- στην Ελλάδα και οι περισσότεροι προσπάθησαν να, φύγουν. Κάποιοι τα κατάφεραν. Κάποιοι όχι. Κάποιοι προχώρησαν προς τον Βορρά κι άλλοι επέστρεψαν στην τουρκία. Δεκάδες χιλιάδες από αυτούς όμως έμειναν στην Ελλάδα. Ξέρετε... από δω κι από κει. Και μπορεί να μην είναι πλέον πρώτο θέμα στην επικαιρότητα, όμως είναι εδώ. Υπάρχουν. Ζούνε. Και είναι άνθρωποι.

Κάποιοι από αυτούς διέφυγαν στο κέντρο της Αθήνας ξεκινώντας μία λαμπρή καριέρα ως έμποροι ναρκωτικών, κάποιοι άλλοι ξεκίνησαν την δική τους μαφία ανάμεσα στους καταυλισμούς (απ' ότι μάθαμε σε αυτό είναι καλοί οι αλγερινοί), κάποιοι είναι τζιχαντιστές και περιμένουν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους να δράσουν κι άλλοι... είναι απλοί οικογενειάρχες -σαν εσένα και μένα- που αναρωτιούνται αν έχει μείνει τίποτα όρθιο στην γειτονιά τους, στην Συρία και ευελπιστούν σε μία εξέλιξη στην ζωή τους.

Ανάμεσα τους, τα παιδιά. Όχι τα μωρά που είδαμε να κουβαλούν υπό αντίξοες συνθήκες, αλλά τα άλλα. Αυτά που έπρεπε τώρα να είναι σε κάποια αλάνα και να παίζουν και σύντομα να κάτσουν στα σχολεία τους για να ξεκινήσει το μάθημα. Αυτά τα παιδιά, τι θα κάνουν εδώ πέρα κλεισμένα;

Την απάντηση δίνει το ΕΣΠΑ και δεν θα σας πω ψέματα, δεν γνωρίζω πιο ΕΣΠΑ. Βλέπετε αυτό το πρόγραμμα ύψους 9,5 εκατομμυρίων ευρώ αρχίζει να αποδεσμεύεται για να φτιαχτούν σχολικές μονάδες, να βρεθούν καθηγητές που θα διδάσκουν τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα και αραβικά, καθώς και τα λοιπά έξοδα που αντιλαμβάνεται κανείς ότι απαιτούνται. Η πρώτη μου ερώτηση αφορά το ποσό αυτό. Πρόκειται για κάποιο ποσό που δεσμεύτηκε για αυτόν τον λόγο ή είναι ποσό που αφορούσε άλλες ανάγκες του ελληνικού κράτους; Ακόμα κι αν πάντως δεσμεύτηκε από το ευρωπαϊκό ταμείο, τι έξοδα πήγαν σε στάση αναμονής για να δοθούν αυτά;

Και αφού μιλάμε για σχολεία (έστω κι αν είναι κάπως νωρίς) δεν γίνεται να μην βάλουμε στην συζήτηση τα δικά μας, τα ελληνικά σχολεία, που μπορεί να αργούν ακόμα να ανοίξουν, όμως όποιος παρακολουθεί την σχετική ειδησεογραφία (όχι ότι θέλει και πολύ φαντασία) θα γνωρίζει πως ήδη μιλάμε για δεκάδες ελλείψεις σε κάθε νομό, σε ότι αφορά τους δασκάλους και καθηγητές, κάτι που σημαίνει πως για έναν ακόμη Σεπτέμβρη το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο προς επένδυση για το μέλλον που διαθέτουμε, θα μείνει εκτεθειμένο και καταδικασμένο. Αν το Υπουργείο τρέχει να προλάβει μία αξιοπρεπή σχολική παροχή για αυτά τα παιδιά της προσφυγιάς, τι κάνει για να καλύψει τις δεκάδες ελλείψεις των ελληνικών σχολείων, την ίδια στιγμή που οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί είναι χιλιάδες;

Νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ και να γράψω πως θεωρώ πολύ σημαντικό αυτά τα παιδιά να τύχουν εκπαιδευτικών υπηρεσιών, ακριβώς σα να ήταν δικά μας παιδιά, διότι πολύ απλά θεωρώ πως τα παιδιά αυτά είναι και δικά μας παιδιά, βασικά είναι παιδιά όλου του κόσμου (για τους ενήλικες έχω λίγο διαφορετική θεωρία και ιδεολογία πάντως...) και ως εκ τούτου πρέπει να τους συμπεριφερθούμε σαν τέτοια. Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να αφήσουμε τα δικά μας παιδιά χωρίς παροχές, ανέσεις και υπηρεσίες που αρμόζουν σε ένα μέλλον όπως θα έπρεπε να είναι. Και λέω ένα μέλλον, διότι το παρόν... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ το μέλλον της παιδείας πρέπει να καθοριστεί απ' τα παιδιά και να πως

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Παίρνω σαν δεδομένο ότι η Ελλάδα ανήκει στην Δύση, γιατί αν είναι αλλιώς τα πράγματα, τότε απλά ζητώ συγγνώμη και προσπερνάω. Η παιδεία -λοιπόν- στην Ελλάδα αποτελεί μία ολόκληρη (πονεμένη) ιστορία που όταν κάποτε καταφέρει κάποιος να συγκεντρώσει και να μελετήσει, θα αναρωτιέται πως αυτό το έθνος κατάφερε κι έφτασε μέχρι εκεί που έφτασε τέλος πάντων.

Τα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ελλάδα αλλάζουν με ρυθμό λανσαρίσματος νέων μοντέλων αυτοκινήτων από μια εταιρεία. Από την Αρχαία Ελλάδα που η σκληραγώγηση περιελάμβανε ξύλο, έκθεση σε κινδύνους και ποιος ξέρει τι άλλο, έως το κρυφό σχολειό, η ποδιά, η στολή κλπ.

Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο το εκπαιδευτικό μας σύστημα προσπάθησε να εναρμονιστεί σε παρόμοια της Δύσης χωρίς καμία πρόβλεψη για την σωστή εναρμόνιση του στα παιδιά και τους δασκάλους. Λες και απλά εφάρμοσες έναν αντικαπνιστικό νόμο που (θα έπρεπε να) είναι ο ίδιος σε όλο τον κόσμο. Θέλετε παραδείγματα; Δέσμες, κατευθύνσεις με δεκατέσσερα μαθήματα σε πανελλήνιες εξετάσεις. Αργότερα πιο λίγα, πιο διαφορετικά. Προαγωγή σε τριτοβάθμια ιδρύματα με βαθμούς κάτω της βάσης, με μηδενικά στο γραπτό, αδικίες στους άριστους και το αποτέλεσμα; Άθλια εκπαιδευτικά ιδρύματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με αιώνιους φοιτητές, εγκληματίες φοιτητές και προπαντός, πτυχιούχοι τούβλα χωρίς ειδικές γνώσεις!!!

Το 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε, ωστόσο η πτώση της συμπαρέσυρε ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά συστήματα που ήταν έτοιμο να εφαρμοστεί. Η τότε Υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου το είχε παρουσιάσει και το yannidakis ως πιστοποιημένο ιστολόγιο από το Υπουργείο Παιδείας είχε αναφερθεί σε αυτό με εκτεταμένο αφιέρωμα. Το γεγονός ότι είχε βασιστεί στα εκπαιδευτικά συστήματα της Καλιφόρνια των ΗΠΑ και της Σκανδιναβίας (που θεωρούνται τα καλύτερα στον κόσμο) λέει πολλά...

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κανένας πολιτικός, καμία κυβέρνηση, δεν κατάφερε και δεν καταφέρνει ως διαφαίνεται, να βγάλει απ' το τέλμα την παιδεία στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν να πρέπει να αποφασίζουν πάντα αυτοί για όλα; 

εκπαιδευτικό σύστημα, παιδεία
Στην Κρήτη πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μία πρωτοβουλία που μπορεί ακόμα να μην είναι ώριμη, υπό συνθήκες όμως μπορεί να δείξει τον δρόμο. Σύμφωνα με αυτή, εκατοντάδες μαθητές από σχολικές μονάδες της Π/θμιας (Νηπιαγωγεία- Δημοτικά Σχολεία) και της Δ/θμιας (Γυμνάσια- Λύκεια- ΕΕΕΕΚ) Εκπαίδευσης Κρήτης ανταποκρίθηκαν με πολύ χαρά στην πρόσκληση που τους απευθύνθηκε από την Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Κρήτης να συμμετέχουν στο 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο της με θέμα: «Κοινωνία και Σχολείο: μια σχέση υπό διαπραγμάτευση» προσεγγίζοντας είτε με γραπτό κείμενο (μέχρι δύο σελίδες Α4) είτε με καλλιτεχνική έκφραση της επιλογής τους (μολύβι, κάρβουνο, χρώμα) σε χαρτί ή καμβά, μεγέθους Α4 τα παρακάτω θέματα:

“Το σχολείο που θα ήθελα” ή “Το σχολείο που θα μου έδινε γνώσεις, χαρά και δύναμη” ή “Το σχολείο που θα άνοιγε δρόμους στη ζωή μου”.

Τα παιδιά είχαν τεράστια συμμετοχή και έδειξαν τον δρόμο. Πολλές απόψεις παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και όπως είπα, υπό συνθήκες θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση για ένα νέο και μόνιμο πλέον, εκπαιδευτικό σύστημα.

Τα παιδιά είναι εδώ. Αλλά δεν είναι για πάντα, γιατί μεγαλώνουν και φθείρονται σαν εμάς. Όσο είναι ακόμα παιδιά πρέπει να τα "εκμεταλλευτούμε" και να ρουφήξουμε ότι μπορούν να μας προσφέρουν, και είναι πολλά, πάρα πολλά... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ


 Διαβάστε περισσότερα.. »