Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδεία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδεία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ταξίδι στην πιο σαγηνευτική φαντασία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όλοι μας υπήρξαμε παιδιά. Αυτό είναι ένα δεδομένο που βοηθάει πολύ στον σημερινό προβληματισμό. Κάποιοι από εμάς έχουμε αρκετές αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία, άλλοι λιγότεροι και πάει λέγοντας. Όμως, για λίγο θα πρέπει να ξεχάσουμε την πρώτη μας φορά στο γήπεδο, την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε στο σπίτι φίλης, τη μέρα που πέθανε ο παππούς ή το πρώτο μας φιλί.

Θέλω να εστιάσουμε στο σκεπτικό των παιδιών σήμερα. Οι περισσότεροι από εσάς θα ορκιστείτε πως θυμάστε πως σκεφτόσασταν ως μικρά παιδιά, πως ξέρετε τον τρόπο λειτουργίας των παιδικών συναισθημάτων απ΄την δική σας πρότερη εμπειρία, όμως αυτό είναι μία ουτοπία! Συνήθως είτε κακοί γονείς, παραμελείτε την ψυχολογία των παιδιών και σίγουρα δεν έχετε ιδέα πως αυτά σκέφτονται.

Ένας άνθρωπος που θαυμάζω ιδιαίτερα, ο συγγραφέας Stephen King, έχει έναν μοναδικό τρόπο να ερμηνεύει στα βιβλία του την παιδική λειτουργία του μυαλού που σχετίζεται άμεσα με την φαντασία. Ο ίδιος εξηγεί πως "οι ενήλικες σκέφτονται με γωνίες, ενώ τα παιδιά σε ευθείες γραμμές" και εγώ θα προσθέσω πως τα παιδιά χρησιμοποιούν την φαντασία τους τόσο πολύ που τελικά αποτελεί για αυτά έναν παράλληλο κόσμο.

Με την φαντασία τους μπορούν να ερμηνεύσουν ένα δυσάρεστο γεγονός όπως ο θάνατος. Ζωγραφίζουν εικόνες στο μυαλό, όπου ένας άνθρωπος ανεβαίνει πάνω σε ένα σύννεφο στον ουρανό. Αντίστοιχα ερμηνεύουν μια κακή απειλή, ας πούμε φτιάχνοντας ένα τέρας με πόδια και χέρια αλλά σουβλερά δόντια. Η φαντασία είναι ο πρώτος τρόπος να ερμηνεύσουν τα παιδιά τα φυσικά φαινόμενα ή την βασική μηχανική ή τεχνολογία. Ίσως ο Θεός να ζωγραφίζει ένα ουράνιο τόξο με τεράστιους μαρκαδόρους από την χαρά του που τελείωσε η βροχή ή ένα ανθρώπινο χέρι να γυρνάει τον τροχαλία του ανελκυστήρα για να φτάνουμε στον επιθυμητό όροφο.

Η φαντασία του ενήλικα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη του παιδιού. Ο ενήλικας -αν υποθέσουμε ότι όντως έχει φαντασία- μπορεί να πλάσει κόσμους με υποθετικά πραγματοποιήσιμα σενάρια. Μπορεί να φαντασιωθεί ότι κοιμάται με την γειτόνισσα ή ότι βρήκε μια τρύπα εκατομμυρίων στην εταιρεία του και πήρε δύο προαγωγές μαζεμένες. Με τα παιδιά το σενάριο είναι εντελώς διαφορετικό. Η φαντασία

Το να μπορείς να αντιληφθείς την φαντασία των παιδιών ή καλύτερα να θυμηθείς την δική σου όταν ήσουν παιδί είναι το μεγαλύτερο εργαλείο που μπορείς να έχεις για να μεγαλώσεις ένα παιδί. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Σε κρατάει η επαφή με αυτόν τον παράλληλο κόσμο όπου δεν υπάρχουν σύνορα, διακρίσεις ή φυσικοί περιορισμοί.

Σε τελική ανάλυση ο παιδικός νους είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από εκείνον του ενήλικα. Μπορεί όλα να δείχνουν απλές ευθείες γραμμές, όμως έχουν χρώματα, έχουν βρόγχους που δεν κλείνουν ποτέ, έχουν ανθρώπους ή ανθρωποειδή με δυνατότητες πολύ μακριά από την φυσική και έχουν εξηγήσεις για την τεχνολογία ή την μηχανική που αν τις αναλύσουμε, ίσως βρούμε λειτουργικές λύσεις για το μέλλον του κόσμου. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ αυτοί είμαστε...

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανά τους αιώνες έχει περάσει πολλά και δυστυχώς θα περάσει ακόμα περισσότερα. Αυτό που κυρίως περιμένεις από τη χώρα αυτή είναι να έχει κάποιες... ευαισθησίες, ιδίως όσον αφορά την προσφυγιά, που αποτελεί ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Γιατί και οι Έλληνες υπήρξαν πρόσφυγες, και μάλιστα αρκετές φορές.

Με την όποια λογική, λοιπόν, διαθέτω, μου ήταν εξαρχής δύσκολο να κατανοήσω την αντίδραση των ανθρώπων και συγκεκριμένα πολλών Ελλήνων γονέων, όταν έγινε γνωστό πως πολλά ελληνικά σχολεία επρόκειτο να δεχθούν στις τάξεις τους προσφυγόπουλα. Οι γονείς έγιναν έξαλλοι! Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα απαγόρευσαν οι ίδιοι την είσοδο των παιδιών στα σχολεία αλυσοδένοντας την πόρτα, ή απαγόρευσαν στα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο ως ένδειξη διαμαρτυρίας.

Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω... Καταρχήν να πούμε πως εφόσον φαίνεται ότι σαν λαός δεν διαθέτουμε καμία παιδεία και ζούμε γενικώς πίσω από τον ήλιο, δεν είμαστε πρακτικά σε θέση να διδάξουμε τίποτα ουσιαστικό σε αυτά τα παιδιά. Και πάλι όμως, ποιος έχει το δικαίωμα να στερήσει από τα προσφυγόπουλα το δικαίωμα -έστω- της ανεπαρκούς μόρφωσης που προσφέρουν τα σχολεία της χώρας μας;
Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν είναι οι προφανείς... Τα προσφυγόπουλα είναι βρώμικα, δεν είναι εμβολιασμένα, έχουν ψείρες, κλπ, κλπ... Και ρωτάω: πόσα ελληνόπουλα απέκτησαν μέσα στα σχολεία ηπατίτιδα Α; Πόσα ελληνόπουλα έχουν ψείρες; Πόσα ελληνόπουλα από αμέλεια των γονέων τους δεν εμβολιάζονται; Ας πούμε τα πράγματα όπως είναι. Είμαστε μια χώρα κωλορατσιστών με βλάχικη νοοτροπία που δεν χωνεύουν ούτε τον ίσκιο τους! +el. gk. 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η αδράνεια του ενήλικα θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας δηλαδή τα παιδιά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πριν μπω στον σημερινό προβληματισμό θα γράψω ένα γενικό σχόλιο για τον ενήλικα. Ενήλικα γονιό, ενήλικα δάσκαλο, ενήλικα πρότυπο ενός παιδιού. Και πριν γράψω γι' αυτούς, να παραδεχτώ εξ αρχής την εμπάθεια μου για αυτούς. Γιατί έχω δηλώσει πως δεν σέβομαι τον ενήλικα, όχι περισσότερο απ' ότι πρέπει για να είμαι κοινωνικά και πολιτικά αποδεκτός. Οι παραπάνω λοιπόν, τρεις κατηγορίες βλάπτουν σήμερα τα παιδιά.

Ναι, τα βλάπτουν γιατί μια μερίδα τους αποφασίζει για το συμφέρον τους χωρίς να αναλογιστεί τις αντοχές και τις ικανότητές τους, ειδικά δε, τις επιθυμίες του. Μια άλλη μερίδα, τα χρησιμοποιεί για να αυτοπροβληθεί, να ικανοποιήσει τις δικές του προσδοκίες ή να δώσει λύση στα δικά του απωθημένα. Και ύστερα είναι και η μερίδα των αδιάφορων. Αυτών που δεν θέλουν -ρε παιδί μου- και πολύ μελέτη, Είναι απλά, αδιάφοροι!

Πετάω τώρα εδώ στην μέση του κειμένου, την αφορμή του σημερινού κειμένου, που είναι μία απόφαση δικαστηρίου που με εξόργισε. Έχουμε λοιπόν:
1) Μια ανήλικη μάνα εθισμένη στο αλκοόλ που γέννησε και έδωσε το μωρό της για υιοθεσία, ενώ πήγε για απεξάρτηση.
2) Ένα ζευγάρι που υιοθέτησε τελικά το 18 μηνών παιδάκι.
3) Μία απόφαση δικαστηρίου που μετά από τρία χρόνια αφαιρεί με το "έτσι θέλω" την επιμέλεια τπυ παιδιού από τους νόμιμα θετούς γονείς και το επιστρέφει στη βιολογική μητέρα του.

Υποθέτω πως η μητέρα πέρασε την διαδικασία της απεξάρτησης επιτυχώς. Δεν το καταλαβαίνω, αλλά για να είναι απόφαση δικαστηρίου, υποθέτω πως η βιολογική μάνα έχει περισσότερα νομικά δικαιώματα από τους νόμιμους γονείς.

Το παιδί όμως. Το παιδί το σκέφτηκε κανείς σε όλη αυτήν την διαδικασία; Ότι έχει βρει ένα σταθερό περιβάλλον με αποδεκτές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες (ελπίζω να έχετε υπόψη σας πόσο αυστηρά είναι τα σχετικά κριτήρια υιοθεσίας) και είναι σε ηλικία που έχει πλέον δεθεί με αυτό το ζευγάρι και τους οικείους του, το σκέφτηκε κανείς; Το ρίσκο που παίρνει το κράτος επιστρέφοντας το παιδάκι σε μία γυναίκα που δεν μας έχει πείσει για την πορεία της, το γνωρίζει κανείς;

Όχι. Όπως πάντα, το παιδί είναι υποδεέστερο, ανήκει σε χαμηλότερη κατηγορία ενδιαφέροντος και σοβαρότητας και έτσι συνεχίζεται αυτή η φιλοσοφία που καταδικάζει εξ ορισμού το μέλλον της κοινωνίας.

Γιατί ο ενήλικας είναι εγωιστής και κοιτάζει το δικό του συμφέρον. Δηλαδή το σήμερα. Το μέλλον δεν βρίσκεται στους διαστημικούς σταθμούς, στα εργαστήρια των ερευνητικών κέντρων και τα χρηματιστήρια. Το μέλλον βρίσκεται στα σχολεία, στις παιδικές χαρές και στα παιδικά υπνοδωμάτια των σπιτιών μας. Αν ξέραμε ότι το μέλλον ολόκληρου του κόσμου κρύβεται ακριβώς δίπλα μας και αν πράγματι μας ενδιέφερε αυτό, τότε θα αφιερώναμε περισσότερα χρήματα, περισσότερο χρόνο και περισσότερη προσοχή εκεί. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ το μέλλον της παιδείας πρέπει να καθοριστεί απ' τα παιδιά και να πως

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Παίρνω σαν δεδομένο ότι η Ελλάδα ανήκει στην Δύση, γιατί αν είναι αλλιώς τα πράγματα, τότε απλά ζητώ συγγνώμη και προσπερνάω. Η παιδεία -λοιπόν- στην Ελλάδα αποτελεί μία ολόκληρη (πονεμένη) ιστορία που όταν κάποτε καταφέρει κάποιος να συγκεντρώσει και να μελετήσει, θα αναρωτιέται πως αυτό το έθνος κατάφερε κι έφτασε μέχρι εκεί που έφτασε τέλος πάντων.

Τα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ελλάδα αλλάζουν με ρυθμό λανσαρίσματος νέων μοντέλων αυτοκινήτων από μια εταιρεία. Από την Αρχαία Ελλάδα που η σκληραγώγηση περιελάμβανε ξύλο, έκθεση σε κινδύνους και ποιος ξέρει τι άλλο, έως το κρυφό σχολειό, η ποδιά, η στολή κλπ.

Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο το εκπαιδευτικό μας σύστημα προσπάθησε να εναρμονιστεί σε παρόμοια της Δύσης χωρίς καμία πρόβλεψη για την σωστή εναρμόνιση του στα παιδιά και τους δασκάλους. Λες και απλά εφάρμοσες έναν αντικαπνιστικό νόμο που (θα έπρεπε να) είναι ο ίδιος σε όλο τον κόσμο. Θέλετε παραδείγματα; Δέσμες, κατευθύνσεις με δεκατέσσερα μαθήματα σε πανελλήνιες εξετάσεις. Αργότερα πιο λίγα, πιο διαφορετικά. Προαγωγή σε τριτοβάθμια ιδρύματα με βαθμούς κάτω της βάσης, με μηδενικά στο γραπτό, αδικίες στους άριστους και το αποτέλεσμα; Άθλια εκπαιδευτικά ιδρύματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με αιώνιους φοιτητές, εγκληματίες φοιτητές και προπαντός, πτυχιούχοι τούβλα χωρίς ειδικές γνώσεις!!!

Το 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε, ωστόσο η πτώση της συμπαρέσυρε ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά συστήματα που ήταν έτοιμο να εφαρμοστεί. Η τότε Υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου το είχε παρουσιάσει και το yannidakis ως πιστοποιημένο ιστολόγιο από το Υπουργείο Παιδείας είχε αναφερθεί σε αυτό με εκτεταμένο αφιέρωμα. Το γεγονός ότι είχε βασιστεί στα εκπαιδευτικά συστήματα της Καλιφόρνια των ΗΠΑ και της Σκανδιναβίας (που θεωρούνται τα καλύτερα στον κόσμο) λέει πολλά...

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κανένας πολιτικός, καμία κυβέρνηση, δεν κατάφερε και δεν καταφέρνει ως διαφαίνεται, να βγάλει απ' το τέλμα την παιδεία στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν να πρέπει να αποφασίζουν πάντα αυτοί για όλα; 

εκπαιδευτικό σύστημα, παιδεία
Στην Κρήτη πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μία πρωτοβουλία που μπορεί ακόμα να μην είναι ώριμη, υπό συνθήκες όμως μπορεί να δείξει τον δρόμο. Σύμφωνα με αυτή, εκατοντάδες μαθητές από σχολικές μονάδες της Π/θμιας (Νηπιαγωγεία- Δημοτικά Σχολεία) και της Δ/θμιας (Γυμνάσια- Λύκεια- ΕΕΕΕΚ) Εκπαίδευσης Κρήτης ανταποκρίθηκαν με πολύ χαρά στην πρόσκληση που τους απευθύνθηκε από την Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Κρήτης να συμμετέχουν στο 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο της με θέμα: «Κοινωνία και Σχολείο: μια σχέση υπό διαπραγμάτευση» προσεγγίζοντας είτε με γραπτό κείμενο (μέχρι δύο σελίδες Α4) είτε με καλλιτεχνική έκφραση της επιλογής τους (μολύβι, κάρβουνο, χρώμα) σε χαρτί ή καμβά, μεγέθους Α4 τα παρακάτω θέματα:

“Το σχολείο που θα ήθελα” ή “Το σχολείο που θα μου έδινε γνώσεις, χαρά και δύναμη” ή “Το σχολείο που θα άνοιγε δρόμους στη ζωή μου”.

Τα παιδιά είχαν τεράστια συμμετοχή και έδειξαν τον δρόμο. Πολλές απόψεις παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και όπως είπα, υπό συνθήκες θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση για ένα νέο και μόνιμο πλέον, εκπαιδευτικό σύστημα.

Τα παιδιά είναι εδώ. Αλλά δεν είναι για πάντα, γιατί μεγαλώνουν και φθείρονται σαν εμάς. Όσο είναι ακόμα παιδιά πρέπει να τα "εκμεταλλευτούμε" και να ρουφήξουμε ότι μπορούν να μας προσφέρουν, και είναι πολλά, πάρα πολλά... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ


 Διαβάστε περισσότερα.. »