Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ κάποιοι μπερδεύουν τα παιδιά (τους) με τάπερ

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Νομίζω πως ο σημερινός προβληματισμός αποτελεί προσωπική κοινωνική απαξίωση, όμως δεν διανοούμαι να μην ασχοληθώ με ένα ζήτημα το οποίο “κουτούλησα” σε γνωστό κοινωνικό δίκτυο και το οποίο με αναστάτωσε.
Αυτήν ακριβώς την εικόνα αντίκρισα προ ημερών, αναδημοσιευμένη από έναν φίλο μου, πατέρα ενός παιδιού.

Αμέσως πέρασαν από το μυαλό μου οι πολλές δεκάδες φωτογραφιών των παιδιών μου που έχω δημοσιεύσει στο δικό μου λογαριασμού κοινωνικού δικτύου με κάποιον περιορισμό πρόσβασης που αποτελείται από γνωστά μου άτομα και όχι εντελώς δημόσια. Αναρωτήθηκα κατά πόσο αυτή η… λεζάντα με έκανε κακό ή λάθος πατέρα.

Προφανώς δεν αναρωτήθηκα ποτέ κάτι τέτοιο (ήταν καθαρά ειρωνική δήλωση) μιας και γνωρίζω άριστα την ποιότητα πατρικής φιγούρας που αποτελώ στις ζωές των παιδιών μου. Όμως ας προσπαθήσουμε να εξετάσουμε λίγο πιο αντικειμενικά τα δύο σκεπτικά.

Για μένα το κοινωνικό δίκτυο είναι σχεδόν ευλογία. Αδερφικοί μου φίλοι, κουμπάροι και μέλη της οικογένειας μου, βρίσκονται εκτός Κρήτης και αρκετοί εξ αυτών εκτός Ελλάδας. Συνάμα είναι πολλοί, αρκετά πολλοί. Προσωπικά δεν έχω τον χρόνο να παίρνω τηλέφωνο τον Μιχάλη, την Αναστασία, τον Νίκο, την Σοφία, τον Βασίλη και τόσους ακόμα δικούς μου ανθρώπους για να τους λέω καθημερινά τι αισθάνομαι, τι ενδιαφέρον έκανα, τι με νευρίασε και πως μεγαλώνουν τα παιδιά μου εμφανισιακά ή μέσα από διάφορες δραστηριότητες. Με μία δημοσίευση, είναι σχεδόν όλοι ενημερωμένοι, έχουν όλοι πρόσβαση στην ζωή μου (όσο εγώ επιθυμώ και επιτρέπω φυσικά) και η επαφή μου με εκείνους διατηρείται ποιοτικά και χωρίς κόπο.

Τα παιδιά μου δεν είναι τάπερ. Είναι το μεγαλύτερο δημιούργημα μου. Είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα μου. Είναι ο σημαντικότερος λόγος που αισθάνομαι περήφανος για τον εαυτό μου. Είναι η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ. Και ναι, μ’ αρέσει να τα επιδεικνύω, αν αυτή η λέξη δεν χρησιμοποιείται με αρνητικό τρόπο. Γιατί ανάλογα με τον τρόπο που χρησιμοποιείς την λέξη αυτή, κρύβεις μέσα σου και την ποιότητα ανθρώπου που είσαι. Η επίδειξη των παιδιών μου, σημαίνει μια φωτογραφία στο γήπεδο μαζί τους, σημαίνει μία φωτογραφία έξω απ’ το σχολείο με την στολή της θεατρικής παράστασης, σημαίνει μια αγκαλιά με τον πατέρα τους, σημαίνει η πρώτη τους φορά στον κινηματογράφο ή σε ένα μουσείο.

Γιατί γονιός -και συγχωρέστε με αν αλλάζω θέμα- δεν είναι μόνο εκείνος που ταΐζει τα παιδιά του και τα ντύνει για να πάνε σχολείο, αλλά αυτός που με κάθε κόστος, με κάθε προσωπική θυσία φροντίζει να τους δώσει όσο το δυνατό περισσότερα ερεθίσματα ώστε όταν αυτά θα βγουν μόνα τους πια στην κοινωνία θα έχουν τις περισσότερες δυνατές παραστάσεις για να φανούν όσο το δυνατό πιο ώριμα, προετοιμασμένα, συνειδητοποιημένα και λιγότερο αιφνιδιασμένα από την ζωή.

Από την άλλη αν κάποιος νομίζει πως με το να μην δημοσιεύει φωτογραφίες των παιδιών του σε περιορισμένο και επιλεγμένο κοινό, τα προστατεύει από τους κινδύνους που υπάρχουν εκεί έξω για τα παιδιά, προφανώς είναι σεβαστό ακόμα κι αν είναι πέρα ως πέρα άκυρο.

Αλλά ειδικά για εκείνους που παρομοιάζουν τα παιδιά με... τάπερ, νομίζω πως απλά θα ευχηθώ να αντιληφθούν τον θησαυρό που κρατούν μέσα στα σπίτια τους και πως αυτός δεν βρίσκεται μέσα στα ντουλάπια της κουζίνας, αλλά κάπου εκεί στο ακατάστατο σπίτι, σαν σωστά διαμάντια που περιμένουν επεξεργασία για να λάμψουν κάποτε σε ένα σπάνιο κόσμημα! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ταξίδι στην πιο σαγηνευτική φαντασία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όλοι μας υπήρξαμε παιδιά. Αυτό είναι ένα δεδομένο που βοηθάει πολύ στον σημερινό προβληματισμό. Κάποιοι από εμάς έχουμε αρκετές αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία, άλλοι λιγότεροι και πάει λέγοντας. Όμως, για λίγο θα πρέπει να ξεχάσουμε την πρώτη μας φορά στο γήπεδο, την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε στο σπίτι φίλης, τη μέρα που πέθανε ο παππούς ή το πρώτο μας φιλί.

Θέλω να εστιάσουμε στο σκεπτικό των παιδιών σήμερα. Οι περισσότεροι από εσάς θα ορκιστείτε πως θυμάστε πως σκεφτόσασταν ως μικρά παιδιά, πως ξέρετε τον τρόπο λειτουργίας των παιδικών συναισθημάτων απ΄την δική σας πρότερη εμπειρία, όμως αυτό είναι μία ουτοπία! Συνήθως είτε κακοί γονείς, παραμελείτε την ψυχολογία των παιδιών και σίγουρα δεν έχετε ιδέα πως αυτά σκέφτονται.

Ένας άνθρωπος που θαυμάζω ιδιαίτερα, ο συγγραφέας Stephen King, έχει έναν μοναδικό τρόπο να ερμηνεύει στα βιβλία του την παιδική λειτουργία του μυαλού που σχετίζεται άμεσα με την φαντασία. Ο ίδιος εξηγεί πως "οι ενήλικες σκέφτονται με γωνίες, ενώ τα παιδιά σε ευθείες γραμμές" και εγώ θα προσθέσω πως τα παιδιά χρησιμοποιούν την φαντασία τους τόσο πολύ που τελικά αποτελεί για αυτά έναν παράλληλο κόσμο.

Με την φαντασία τους μπορούν να ερμηνεύσουν ένα δυσάρεστο γεγονός όπως ο θάνατος. Ζωγραφίζουν εικόνες στο μυαλό, όπου ένας άνθρωπος ανεβαίνει πάνω σε ένα σύννεφο στον ουρανό. Αντίστοιχα ερμηνεύουν μια κακή απειλή, ας πούμε φτιάχνοντας ένα τέρας με πόδια και χέρια αλλά σουβλερά δόντια. Η φαντασία είναι ο πρώτος τρόπος να ερμηνεύσουν τα παιδιά τα φυσικά φαινόμενα ή την βασική μηχανική ή τεχνολογία. Ίσως ο Θεός να ζωγραφίζει ένα ουράνιο τόξο με τεράστιους μαρκαδόρους από την χαρά του που τελείωσε η βροχή ή ένα ανθρώπινο χέρι να γυρνάει τον τροχαλία του ανελκυστήρα για να φτάνουμε στον επιθυμητό όροφο.

Η φαντασία του ενήλικα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη του παιδιού. Ο ενήλικας -αν υποθέσουμε ότι όντως έχει φαντασία- μπορεί να πλάσει κόσμους με υποθετικά πραγματοποιήσιμα σενάρια. Μπορεί να φαντασιωθεί ότι κοιμάται με την γειτόνισσα ή ότι βρήκε μια τρύπα εκατομμυρίων στην εταιρεία του και πήρε δύο προαγωγές μαζεμένες. Με τα παιδιά το σενάριο είναι εντελώς διαφορετικό. Η φαντασία

Το να μπορείς να αντιληφθείς την φαντασία των παιδιών ή καλύτερα να θυμηθείς την δική σου όταν ήσουν παιδί είναι το μεγαλύτερο εργαλείο που μπορείς να έχεις για να μεγαλώσεις ένα παιδί. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Σε κρατάει η επαφή με αυτόν τον παράλληλο κόσμο όπου δεν υπάρχουν σύνορα, διακρίσεις ή φυσικοί περιορισμοί.

Σε τελική ανάλυση ο παιδικός νους είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από εκείνον του ενήλικα. Μπορεί όλα να δείχνουν απλές ευθείες γραμμές, όμως έχουν χρώματα, έχουν βρόγχους που δεν κλείνουν ποτέ, έχουν ανθρώπους ή ανθρωποειδή με δυνατότητες πολύ μακριά από την φυσική και έχουν εξηγήσεις για την τεχνολογία ή την μηχανική που αν τις αναλύσουμε, ίσως βρούμε λειτουργικές λύσεις για το μέλλον του κόσμου. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ το παιδί του μέλλοντος

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Εμείς πέρα από την εξοχική κατοικία και το πατρικό σπίτι - το οποίο είναι προίκα της μαμάς- είχαμε και σκυλιά. Άλλα τα αντέξαμε κι άλλα δεν άντεξαν. Αν ήμασταν αριστοκράτες, οι πρόγονοί μου θα πόζαραν με τους σκύλους στα πορτρέτα- είναι υπόθεση γενεών.

Ποτέ δεν καταπιέσαμε κανένα σκύλο φορώντας του φιογκάκια. Επιτρέπουμε να είναι σκυλιά...

Κάνουμε καλέσματα και το λέμε: ''Μην έρθετε αν δεν μπορείτε τα σκυλιά''. Οι γνωστοί ''ύποπτοι''- σνομπ δεν έρχονται. Είναι αλλεργικοί και φοβικοί. Όμως ακόμα και ο Χίτλερ αγαπούσε το σκύλο του.

Ο σκύλος σου μαθαίνει ότι είναι αφύσικο να λείπεις πάνω από εννιά ώρες από το σπίτι. Η υποχρέωσή σου να επιστρέψεις είναι γι' αυτόν ό,τι υγιέστερο. Σου επιβάλλει έναν αριστοκρατικότερο τρόπο ζωής, με προκαθορισμένη ώρα γεύματος και διακοπές που προγραμματίζεις προσεκτικά σαν μια άλλοτε πριγκίπισσα Σίσσυ.

Οι ώρες που αφιερώνεις με εκείνον είναι αποκλειστικά δικές του. Παίρνει τηλεφωνίνι ο γκόμενος κι εσύ είσαι βόλτα ή το κλείνεις στη μούρη γιατί ''ο Ρεξ παίρνει το μπάνιο του...''

Η πολυάσχολη Πάρις Χίλτον τα ''έσπασε'' με τον Κασιδόκωστα γιατί είχε να βάψει τα νυχάκια της σκυλίτσας της της Τίνκερμπελ. Ο δικός μου σκύλος απλώς μιλάει. Δεν υπερβάλλω. Μιλάει κανονικά με χαμηλά γαβγίσματα κάθε βράδυ στις εννιά παρα τέταρτο κι έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για κανονική κουβέντα γιατί κάνει παύσεις να ακούσει τη φωνή μου. Στέκεται απέναντι από τον καναπέ και ανοίγει διάλογο που με φρικάρει.

Μάλλον δεν είμαι τρελή..., απλά η αγάπη μεταξύ μας είναι ανιδιοτελής. Ελπίζω να συμβαίνει το ίδιο και με τα δικά σας σκυλιά.

Τα σκυλιά είναι σκυλιά. Τα σεβόμαστε... +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η αδράνεια του ενήλικα θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας δηλαδή τα παιδιά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πριν μπω στον σημερινό προβληματισμό θα γράψω ένα γενικό σχόλιο για τον ενήλικα. Ενήλικα γονιό, ενήλικα δάσκαλο, ενήλικα πρότυπο ενός παιδιού. Και πριν γράψω γι' αυτούς, να παραδεχτώ εξ αρχής την εμπάθεια μου για αυτούς. Γιατί έχω δηλώσει πως δεν σέβομαι τον ενήλικα, όχι περισσότερο απ' ότι πρέπει για να είμαι κοινωνικά και πολιτικά αποδεκτός. Οι παραπάνω λοιπόν, τρεις κατηγορίες βλάπτουν σήμερα τα παιδιά.

Ναι, τα βλάπτουν γιατί μια μερίδα τους αποφασίζει για το συμφέρον τους χωρίς να αναλογιστεί τις αντοχές και τις ικανότητές τους, ειδικά δε, τις επιθυμίες του. Μια άλλη μερίδα, τα χρησιμοποιεί για να αυτοπροβληθεί, να ικανοποιήσει τις δικές του προσδοκίες ή να δώσει λύση στα δικά του απωθημένα. Και ύστερα είναι και η μερίδα των αδιάφορων. Αυτών που δεν θέλουν -ρε παιδί μου- και πολύ μελέτη, Είναι απλά, αδιάφοροι!

Πετάω τώρα εδώ στην μέση του κειμένου, την αφορμή του σημερινού κειμένου, που είναι μία απόφαση δικαστηρίου που με εξόργισε. Έχουμε λοιπόν:
1) Μια ανήλικη μάνα εθισμένη στο αλκοόλ που γέννησε και έδωσε το μωρό της για υιοθεσία, ενώ πήγε για απεξάρτηση.
2) Ένα ζευγάρι που υιοθέτησε τελικά το 18 μηνών παιδάκι.
3) Μία απόφαση δικαστηρίου που μετά από τρία χρόνια αφαιρεί με το "έτσι θέλω" την επιμέλεια τπυ παιδιού από τους νόμιμα θετούς γονείς και το επιστρέφει στη βιολογική μητέρα του.

Υποθέτω πως η μητέρα πέρασε την διαδικασία της απεξάρτησης επιτυχώς. Δεν το καταλαβαίνω, αλλά για να είναι απόφαση δικαστηρίου, υποθέτω πως η βιολογική μάνα έχει περισσότερα νομικά δικαιώματα από τους νόμιμους γονείς.

Το παιδί όμως. Το παιδί το σκέφτηκε κανείς σε όλη αυτήν την διαδικασία; Ότι έχει βρει ένα σταθερό περιβάλλον με αποδεκτές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες (ελπίζω να έχετε υπόψη σας πόσο αυστηρά είναι τα σχετικά κριτήρια υιοθεσίας) και είναι σε ηλικία που έχει πλέον δεθεί με αυτό το ζευγάρι και τους οικείους του, το σκέφτηκε κανείς; Το ρίσκο που παίρνει το κράτος επιστρέφοντας το παιδάκι σε μία γυναίκα που δεν μας έχει πείσει για την πορεία της, το γνωρίζει κανείς;

Όχι. Όπως πάντα, το παιδί είναι υποδεέστερο, ανήκει σε χαμηλότερη κατηγορία ενδιαφέροντος και σοβαρότητας και έτσι συνεχίζεται αυτή η φιλοσοφία που καταδικάζει εξ ορισμού το μέλλον της κοινωνίας.

Γιατί ο ενήλικας είναι εγωιστής και κοιτάζει το δικό του συμφέρον. Δηλαδή το σήμερα. Το μέλλον δεν βρίσκεται στους διαστημικούς σταθμούς, στα εργαστήρια των ερευνητικών κέντρων και τα χρηματιστήρια. Το μέλλον βρίσκεται στα σχολεία, στις παιδικές χαρές και στα παιδικά υπνοδωμάτια των σπιτιών μας. Αν ξέραμε ότι το μέλλον ολόκληρου του κόσμου κρύβεται ακριβώς δίπλα μας και αν πράγματι μας ενδιέφερε αυτό, τότε θα αφιερώναμε περισσότερα χρήματα, περισσότερο χρόνο και περισσότερη προσοχή εκεί. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ανοίξτε στα παιδιά την πύλη του πολιτισμού

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πίσω στις πρώτες χρονιές της δεκαετίας του 90 θυμάμαι έναν συμμαθητή μου, τον Γρηγόρη να περηφανεύεται πως ήξερε πολύ καλά το ηλιακό μας σύστημα και κάτι άλλα που δεν τα θυμάμαι. Ξέρεις, τότε αυτό φάνταζε πολύ φοβερό και τρομερό για όλους εμάς. Εγώ τότε πηγαινοερχόμουν στην Αμερική, αλλά το θεωρούσα τόσο φυσιολογικό που δεν το χρησιμοποίησα για να κάνω κι εγώ το "κομμάτι" μου απέναντι στον Γρηγόρη.

Τα χρόνια περνούσαν και άρχισα να διαπιστώνω αυτό που σήμερα είναι πλέον και μετρήσιμο και απογοητευτικά αληθινό. Οι νέοι σήμερα δεν γνωρίζουν γεωγραφία. Μπερδεύουν της Ηπείρους, τις πρωτεύουσες, ακόμα και το ίδιο τους το χωριό στον χάρτη της Ελλάδος. Αν με ρωτάς είναι τόσο ή και παραπάνω προσβλητικό από το να μην ξέρεις πολλαπλασιασμό στις μέρες μας.

Κι όμως... Εκτός από τους μόνιμα αγεωγράφητους αμερικανούς που θεωρούν αρκετή γνώση να μάθουν τις πολιτείες τους, υπάρχει μία νέα τάση ανθρώπων να μην γνωρίζουν τον παγκόσμιο χάρτη. Ίσως σε αυτό να ευθύνεται το διαδίκτυο. Ακούς Μογγολία; Ουπς! πας στο google και βρίσκεις που είναι, βρίσκεις το Ουλάν Μπατόρ, ακόμα και τι καιρό έχει εκεί εκείνη τη στιγμή. Δεν λέω, πληρέστερη πληροφορία από το να θυμάσαι απλά έναν περιορισμό, όμως έρχεται ένα σημείο που η άγνοια είναι σχεδόν εγκληματική.

Ευθύνη έχουν οι γονείς. Πετάνε τα παιδιά μέσα στο αμάξι χωρίς να τους δείχνουν τον χάρτη του προορισμού, ξοδεύουν ένα σωρό λεφτά σε εξωσχολικές δραστηριότητες, όμως δεν αφιερώνουν ένα ποσό στο να μπουν στο αεροπλάνο και να βγουν έξω από τα σύνορα έστω για 3 μέρες.

Σε αυτό υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις αλλά δεν θέλω να επεκταθώ σε αυτές. Κι εγώ του λόγου μου έχω κάνει αρκετά ταξίδια σε κάπου 10 χώρες και δύο ηπείρους, όμως είναι πραγματικά η ενασχόληση με την Γεωγραφία η πύλη του πολιτισμού. Αν έχετε παιδιά, ανοίξτε την. Εγώ θα ντρεπόμουν να μην ξέρουν τα παιδιά μου στοιχειώδη γεωγραφία +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ παιδιά = check! καλοκαίρι = check! ασφάλεια = ?

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Με τον Ιούνιο να φέρεται σαν πραγματικός Ιούνιος -πλέον- και τα πρώτα 40αρια να έχουν ήδη εμφανιστεί, οι περισσότεροι έχουμε αρχίσει να αναζητούμε διεξόδους στις πλησιέστερες παραλίες, πισίνες και άλλα δροσερά μέρη αναψυχής. Το πέρας του τριήμερου του Αγίου Πνεύματος μας έβαλε σε ακόμα πιο καλοκαιρινούς ρυθμούς και όσο το καλοκαίρι θα πλησιάζει στο peak του, τόσο θα αυξάνεται και η διάθεση μας για κοντινές ή μη εξορμήσεις, αναζητώντας την χαλάρωση και την ηρεμία. Πόσο χαλαροί και ήρεμοι πρέπει να είμαστε στην πραγματικότητα όμως;


Με αφορμή δύο σχετικά πρόσφατες, δυσάρεστες ειδήσεις, σήμερα θα ήθελα να απευθυνθώ στους αναγνώστες-γονείς του yannidakis. Και -τώρα που το ξανασκέφτομαι- όχι μόνο σε αυτούς. Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή και σε όλους τους θείους/θείες, παππούδες, συγγενείς, ακόμα και σε οικογενειακούς φίλους, οι οποίοι θα φιλοξενήσουν ή θα αναλάβουν την επίβλεψη ενός μικρού παιδιού το επόμενο διάστημα. Ας πούμε όμως και μερικά λόγια για τα περιστατικά που προανέφερα.

1) Ένα αγοράκι 2 χρόνων έχασε την ζωή όταν ένας αλιγάτορας το άρπαξε και το τράβηξε μέσα στο νερό, όταν εκείνο βρέθηκε να περιπλανιέται σε μια λίμνη κοντά στο Walt Disney World Hotel στην Φλόριντα, το οποίο είχε επισκεφθεί με τους γονείς του. Ο πατέρας του παιδιού που είδε το γεγονός προσπάθησε να σώσει τον γιο του, αλλά ο αλιγάτορας βυθίστηκε στο νερό με το παιδί. Έπειτα από 16 ώρες έρευνας, βρέθηκε το σώμα του μικρού παιδιού, σχεδόν άθικτο, μιας και από ότι λένε οι ειδικοί, ο αλιγάτορας παράτησε το παιδί αφού το έπνιξε. (Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε εδώ.)
2) Ένα άλλο αγοράκι 7 χρόνων, έχασε την ζωή όταν έπεσε από το σημείο "Σιφόνι", όταν είχε πάει για πεζοπορία με την οικογένεια του και άλλα 6 άτομα στο φαράγγι του Βουραϊκού. Σοκαρισμένοι οι γονείς του δήλωσαν ότι μέσα σε δευτερόλεπτα χάθηκε ο γιος τους από το οπτικό τους πεδίο, πέφτοντας από την γέφυρα στο κενό. Το συγκεκριμένο σημείο είναι γνωστό για την δυσκολία διάβασης του από τους πεζοπόρους, μιας και είναι αρκετά στενό και απότομο. (Διαβάστε αναλυτικά την είδηση εδώ). 
Δεν είμαι σε θέση να κάνω κάποιου είδους κήρυγμα και να κουνήσω το δαχτυλάκι προς κάποιους, μιας και γονιός δεν είμαι, και το κακό μπορεί να γίνει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Δεν θέλω επίσης να τρομοκρατήσω μέσα από το κείμενο, μονάχα να υπενθυμίσω. Προβληματίζομαι, διότι αγνοώ αν υπάρχει και κάποιος στον οποίο θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες, ειλικρινά. Για το πρώτο, σχετικά με την παρουσία κροκοδείλων κοντά σε τουριστική τοποθεσία της Disney, όσο "μακρινό' ή extreme και να μας φαίνεται, θα πρέπει να σημειωθεί ότι εδώ και 45 χρόνια δεν είχε καταγραφεί αντίστοιχη επίθεση από αλιγάτορα σε άνθρωπο. Για το δεύτερο, θα πρέπει να σχολιαστεί το γεγονός ότι μαζί με τους γονείς του μικρού αγοριού βρισκόντουσαν και άλλα 6 άτομα, τα οποία μεταφράζονται σε άλλα 6 ζευγάρια μάτια για την επίβλεψη του. Που θέλω να καταλήξω; 

Γονείς και μη, με παιδιά στο περιβάλλον σας: Μεγάλη προσοχή οπουδήποτε και αν βρίσκεστε και με όσα άτομα και αν είστε. Ακόμα και μια αθώα παραλία μπορεί να αποβεί μοιραία για ένα τόσο νεαρό άτομο. Κατανοώ ότι μέσα σας μπορεί να παλεύεται για να μην γίνεται υπερπροστατευτικοί και παρανοϊκοί σχετικά με την ασφάλεια των παιδιών σας, όμως μην επαναπαύεστε καθόλου. Η συγκεκριμένη περίοδος έχει την τάση να μας χαλαρώνει και να κατευνάζει τις αισθήσεις μας, όμως θα πρέπει να έχουμε τον νου μας. Καλύτερα να απολαύσουμε τις διακοπές και να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις από αυτές, παρά να αφυπνίσουμε κάποιον άλλον γνωστό μας, με ένα δικό μας ατυχές περιστατικό. "One can never be too careful...".

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η παιδική αθωότητα νίκησε την ενήλικη ανοησία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Είμαι λοιπόν στο αυτοκίνητο όπου περίμενα κάποιον (που άργησε πολύ…) και το οποίο όχημα βρίσκεται σταθμευμένο παρακείμενα της παιδικής χαράς μερικές γειτονιές απ’ το σπίτι μου. Εκεί, ένας μπαμπάς παίζει με το κοριτσάκι του. Ένα κατάξανθο και πανέμορφο όπως και καλοντυμένο παιδάκι με τον πατέρα του να είναι ντυμένος πολύ προσεκτικά. Το ανεβάζει στην τσουλήθρα, το κουνάει στην κούνια, κάνει το αντίβαρο στην τραμπάλα ενώ παράλληλα το ταΐζει φρούτα. Τι ωραίο σκηνικό και τι καλός πατέρας, σκέφτομαι.

Λίγο αργότερα, έρχεται μία μαμά με δύο παιδάκια. Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι κοντά στην ηλικία του κοριτσιού που ήδη παίζει στην παιδική χαρά. Τα παιδιά μόλις φτάνουν, απομακρύνονται από τη μαμά τους και τρέχουν προς τα παιχνίδια που υπάρχουν εκεί. Το ένα ανεβαίνει στην τσουλήθρα και το άλλο πλησιάζει προς την κούνια. Παράλληλα τα τρία παιδιά κοιτάζονται έντονα μεταξύ τους, ενώ ο πατέρας σοβαρεύει παίρνοντας ένα υπερπροστατευτικό ύφος, όπως επίσης και η μητέρα που έδειξε ένα περισσότερο φοβισμένο πρόσωπο. Η μητέρα φοράει μαντίλα και τα παιδιά εκτός από ελαφρώς ατημέλητα είναι και σκουρόδερμα. Το σημείωσα αυτό, διότι με βάση αυτό αιτιολόγησα τις αντιδράσεις στο ύφος των δύο γονιών.

Τα παιδιά όμως δεν δείχνουν να επηρεάζονται από όλα αυτά. Όταν το κοριτσάκι κάνει κούνια δίπλα στο άλλο playground παιδική χαράκοιτάζονται μεταξύ τους χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντες. Λίγο αργότερα το ένα καλεί με το βλέμμα το άλλο στην τραμπάλα. Σε λίγο τα παιδιά παίζουν ανέμελα και πολύ χαρούμενα που βρήκαν παρέα, πάντοτε υπό το διακριτικό βλέμμα των γονιών τους. Λίγο αργότερα, τα παιδιά έκαναν τσουλήθρα το ένα μετά το άλλο, ενώ αμέσως μετά έπαιζαν κυνηγητό. Από το ανοιχτό παράθυρο άκουγα πως κατά διαστήματα τα παιδάκια έλεγαν κάτι το ένα στο άλλο όμως το καθένα μιλούσε στην γλώσσα του! Άκουγα ελληνικά και μετά λέξεις από μια άγνωστη γλώσσα της Μέσης Ανατολής. Τι σημασία είχε; Τα παιδιά έπαιζαν με την ψυχή τους, αναγκάζοντας τους γονείς τους να “σπάσουν” μερικά χαμόγελα ικανοποίησης για την διασκέδαση των παιδιών τους. Αυτό ήταν, η παιδική αθωότητα είχε νικήσει την ενήλικη ανοησία των διαχωρισμών και του μίσους!

Δεν ξέρω πως οι γονείς (και το περιβάλλον) θα μεγαλώσουν αυτά τα τρία παιδάκια. Ίσως το πρώτο γίνει εθνικιστής και συμμετέχει σε συλλαλητήρια κατά των ξένων και ίσως τα δύο αδερφάκια να συμμετέχουν σε επιθέσεις αυτοκτονίας με θύματα αθώους πολίτες. Θα μπορούσε άραγε κανείς να τους δείξει εικόνες από εκείνη την ημέρα στην παιδική χαρά+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »