Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ρατσισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ρατσισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν το διαφορετικό γίνεται ο εχθρός μας... κι εγώ

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι κακό να παθιάζεσαι με κάτι. Το πάθος μας εκτονώνει, μας κάνει πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους, ζωντανεύει το σύνολο. Κι έτσι να μην είναι δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι άλλο κάποιος που άνοιξε μια τρύπα στην πόρτα με την γροθιά του επειδή έχασε ευκαιρία για γκολ η ομάδα του ή επειδή βρέθηκε ανάμεσα σε δύο άτομα που τον απειλούσαν με μαχαίρι χωρίς να θέλει να κάνει πίσω.

Κι όμως, με το πέρασμα του χρόνου, τις εμπειρίες και τις αλλαγές προτεραιοτήτων, το πάθος σβήνει και δίνει την θέση του στην ιδεολογία, σε μια εμπεριστατωμένη άποψη με επιχειρήματα και αντί το πεδίο μάχης να είναι η πλατεία, ξαφνικά είναι το τραπέζι (του διαλόγου, ντε).

Μέσα σε δύο μέρες λοιπόν έζησα δύο πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με το πρώτο να συμβαίνει σχετικά πρωί, όταν λίγο πιο πάνω από τον χώρο εργασίας μου, ένα αυτοκίνητο είχε σταθμεύσει (με τον οδηγό μέσα) ακριβώς μπροστά από το φανάρι ενώ αυτό ήταν "κόκκινο". Αρχικά υπέθεσα ότι με το που γίνει το φανάρι "πράσινο" θα έχει το φιλότιμο να ξεκινήσει για να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που ήθελαν να συνεχίσουν. Αμ δε! Το αμάξι παρέμεινε στην θέση του, εκνευρίζοντας τους οδηγούς που αναγκάστηκαν να στριμωχτούν σε ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τον δρόμο προλαβαίνοντας το φανάρι, όταν όμως ήρθε η σειρά μου να περάσω, κατέβασα το τζάμι και τον "στόλισα" μια χαρά τον αναίσθητο που προκαλούσε τέτοια αναστάτωση. Όταν δε συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, διαπίστωσα πως ήταν... πελάτης μου! Ο προβληματισμός... ετέθη.

Το ίδιο απόγευμα πήγα στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον φιλικό αγώνα καλαθοσφαίρισης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα (Σερβία). Ολυμπιακός δεν είμαι, όμως όταν μεγάλοι αγώνες διεξάγονται στο Ηράκλειο, φροντίζω να τους τιμάω όταν μπορώ. Στην είσοδο, συνάντησα έναν προσωπικό μου φίλο αστυνομικό ο οποίος είναι Ολυμπιακός για να του κάνω το εξής πείραγμα: "Καλά... θα παίζει η ομάδα σου και εσύ θα είσαι απ' έξω"; Λίγη ώρα μετά κι ενώ ο αγώνας είχε αρχίσει, κάποιος ανόητος άναψε φωτοβολίδα μέσα στο κλειστό η οποία φυσικά προκάλεσε αναστάτωση στον κόσμο λόγω του αέρα. Μαντέψτε... αστυνομικοί πήγαν να ζητήσουν να σβήσει η φωτοβολίδα όμως οι οπαδοί σ' εκείνο το σημείο εξαγριώθηκαν φλερτάροντας με επεισόδια. Τότε περισσότεροι αστυνομικοί έσπευσαν -ανάμεσα στους οποίους και ο φίλος μου- με τον ίδιο να έρχεται μπροστά από έναν δικό του φίλο που βρισκόταν μπροστά στο εξαγριωμένο πλήθος. Αμηχανία. Βήμα πίσω. Και κάπως έτσι το επεισόδιο έληξε. Ο προβληματισμός... ετέθη.

Σκεφτείτε το... όλοι οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες. Θρησκεία, έθνος, πολιτική, αθλητική ομάδα και πάει λέγοντας... Όλοι έχουμε λόγους να χωριστούμε, όμως τι θα κερδίζαμε αν θεωρούσαμε την επόμενη ομάδα εχθρική; Τι όφελος θα είχαμε αν απομακρύναμε έναν φίλο μας απλά και μόνο επειδή πιστεύει σε άλλο θεό;
Φανταστείτε δύο φίλους που κάθε Κυριακή συναντιούνται για να πάνε στο γήπεδο έχοντας μάλιστα διπλανές ονομαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια του αγώνα συζητάνε για τους παίκτες της ομάδας τους και μαζί πανηγυρίζουν τα γκολ της. Το ίδιο απόγευμα, ο ένας από αυτούς που είναι φανατικός μουσουλμάνος, καβαλάει ένα φορτηγό και πέφτει πάνω σε έναν πεζόδρομο σκοτώνοντας καμιά δεκαριά άτομα, ανάμεσα στα οποία και ο φίλος του από το γήπεδο! Την επόμενη Κυριακή άφησαν στην θέση του ένα τριαντάφυλλο ενώ ακριβώς δίπλα του καθόταν ο δολοφόνος του...

Επειδή τα παραδείγματα είναι άπειρα και εγώ δε θέλω να σας κουράσω, απλά σκεφτείτε πως δεν είναι κακό να χωριζόμαστε σε ομάδες. Έτσι, εξυπηρετούμε τον σκοπό της ποικιλομορφίας, της διαφορετικότητας, της δημοκρατίας. Με αυτόν τον τρόπο και ακόμα με τον υγιή ανταγωνισμό  ωθούμαστε προς την πρόοδο και την ανάπτυξη. Όμως ως εκεί. Ας κοιτάξουμε την ομάδα μας και όχι την αντίπαλη. Διότι κάποιο από τα μέλη της, ίσως ανήκει σε μια δική μας άλλη ομάδα και τότε... ο προβληματισμός... ετέθη+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο σεβασμός στην διαφορετικότητα είναι θέμα τρόπου, όχι ιδεολογίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Την περασμένη εβδομάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πραγματοποιήθηκε μια πορεία μελών της Κου Κουξ Κλαν. Δεν έχει σημασία γιατί διαδήλωναν. Σημασία έχει ότι πήραν άδεια από την αστυνομία, έκαναν την ειρηνική τους πορεία φρουρούμενοι από τους αστυνομικούς και μάλιστα περνώντας από έναν διάδρομο στου οποίου τα πλευρά διαδήλωναν απλοί πολίτες εναντίον της οργάνωσης ρατσιστών.

Στον σημερινό προβληματισμό δεν μας ενδιαφέρει ποιος πιστεύει τι, αλλά πως το κάνει. Πως προφυλάσσει την ιδεολογία και τις αντιλήψεις του από τις ακρότητες του φανατισμού και της βίας. Δεν μας ενδιαφέρει η εθνικότητα, η θρησκεία ή το χρώμα, αλλά ο τρόπος που αυτά ξεδιπλώνονται στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Γιατί πρέπει να ομολογήσω κι εγώ πως για χρόνια φανατιζόμουν. Με ομάδες, με έθνη, με πολιτική, με ένα σωρό σοβαρά ή όχι πράγματα για τα οποία πάντως δεν πρέπει να φανατίζεσαι. Μέχρι που έμαθα. Έπαθα και έμαθα. Αλλά ηρέμησα. Είδα τι σημαίνει διαφορετικότητα και σεβασμός σε αυτήν.

Οπότε παρά τις ακραίες αντιδράσεις που υπάρχουν, εμένα δεν με νοιάζει αν οι χρυσαυγίτες θέλουν να διαδηλώσουν ειρηνικά υπέρ της ιδεολογίας τους ή αν το ίδιο κάνουν οι αναρχικοί για την δική τους. Εξάλλου εγώ θυμάμαι πάρα πολύ καλά τους φόνους και τις λεηλασίες της Κου Κλουξ Κλαν, τα αντίστοιχα των χρυσαυγιτών και φυσικά των αναρχικών. Δεν με νοιάζει τι ακριβώς πιστεύουν και πόσο μακριά είναι από την δική μου ιδεολογία, εγώ τους μετράω με βάση τον σεβασμό προς τον τόπο και τον συνάνθρωπο.

Σε μια κοινωνία που ολοένα προχωράει στα βήματα εξέλιξης της παγκοσμιοποίησης αλλά την ίδια στιγμή χωρίζεται κάθε φορά και περισσότερο από τον διαφορετικό συνάνθρωπο, ειλικρινά αισθάνομαι ένα χάος αβεβαιότητας και αντίφασης. Εσείς; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ πως η επιστροφή στο γυμνό playboy θα σώσει την ανθρωπότητα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν θα σας πω ψέματα. Ο μόνος λόγος που μου τράβηξε την προσοχή το Playboy σήμερα ήταν επειδή έμαθα ότι επαναφέρει τις γυμνές φωτογραφίες. Μελετώντας λίγο παραπάνω όμως, διαπίστωσα πως πίσω από αυτήν την απόφαση κρύβεται ένας πολύ ενδιαφέρον προβληματισμός.

Πριν ένα χρόνο -αν και μη αναγνώστης- δήλωνα απογοητευμένος που η διοίκηση αποφάσισε να αποσύρει τις γυμνές φωτογραφίες από τα νέα τεύχη. Οι φεμινιστικές οργανώσεις δικαιώθηκαν και πανηγύριζαν, οι άντρες εν πολλοίς ήσαν αδιάφοροι μιας και το γυμνό είναι πλέον τόσο προσβάσιμο όσο και το... ποδόσφαιρο και στη μέση εγώ και μερικοί ακόμα ρομαντικοί που ανδρώθηκαν με το Playboy. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που αγόρασα το δικό μου Playboy -μαζί με 3-4 περιοδικά άσχετης θεματολογίας- για να μην με πάρει χαμπάρι ο περιπτεράς. Όταν έλιωσαν οι σελίδες του, είχα συνειδητοποιήσει ότι είχα χαλάσει όλες μου τις οικονομίες αγοράζοντας 4 μηνιαία περιοδικά για ξεκάρφωμα! Όμως η στιγμή που αντίκρισα ολόγυμνη την 18χρονη τότε Βίκυ Καγιά, που έκανε τότε τα πρώτα της βήματα σαν μοντέλο, σε εκείνη την δισέλιδη αφίσα, όλος ο κόσμος άλλαξε.

Και κάπως έτσι κύλησε ένας ολόκληρος χρόνος χωρίς γυμνό στο πιο συμβολικό αντρικό στοιχείο από καταβολής. Τι άλλαξε αυτό το διάστημα; Ο Trump έγινε πρόεδρος, περισσότεροι μουσουλμάνοι σκότωσαν χριστιανούς, ακόμα περισσότεροι άνθρωποι (όπως οι πρόσφυγες) έζησαν το σκληρό πρόσωπο του ρατσισμού, μέχρι που...

...Το Playboy από αυτό το μήνα κυκλοφορεί και πάλι γυμνό! Δηλαδή, έτσι:

Και αυτό δεν είναι λάθος. Απλά η διοίκηση αποφάσισε να επαναφέρει το γυμνό, επειδή όπως λέει και ο τίτλος: "το γυμνό είναι φυσιολογικό". Ενδέχεται η πιθανότερη αιτία να είναι η πτώση των πωλήσεων όμως ειλικρινά αρνούμαι να πιστέψω πως στην σημερινή εποχή χρειάζεται κάποιος ένα περιοδικό για να δει γυμνές κοπέλες.

Οπότε πέτυχα ένα εξαιρετικό άρθρο του Cooper Hefner, γιου του ιδρυτή του περιοδικού και νέο αφεντικό. Ύστερα από μια ενδιαφέρουσα (πλην γνωστή) αναδρομή στο παρελθόν του πατέρα του, του περιοδικού, της κουλτούρας της Δύσης μέσα στα χρόνια κλπ. στάθηκε στο πως το Playboy πέρα από τις τολμηρές φωτογραφίες κατάφερε να περάσει ένα μήνυμα στον κόσμο χωρίς ποτέ να το γράψει ευθέως. Κατάφερε να κάνει τους άντρες να εξοικειωθούν με το γυμνό, να μπορούν να το διαχειριστούν, τις γυναίκες να μην ντρέπονται για αυτό και σιγά-σιγά καταπολέμησε με έμμεσο τρόπο όλες τις κοινωνικές ανισότητες. Φυλετικές, σεξουαλικές, ηλικιακές κλπ.

Και μπορεί θεωρητικά να είμαστε πολύ μακριά από εκείνες τις εποχές όμως... για μια στιγμή, μήπως ζούμε ένα κοινωνικό deja vu, με έναν μακάβριο κοινωνικό κύκλο που λόγω πολιτικής χειραγώγησης επιστρέφει χειρότερο από ποτέ; Μήπως ο κόσμος που βάλλεται από διαχωρισμούς χρωμάτων, συμβόλων, θρησκειών και ιδεολογιών, έχει ανάγκη ένα ταρακούνημα, ένα σπρώξιμο που θα γίνει ξανά ασυναίσθητα όπως τότε. Ξεκινώντας με μία νεαρή κοπέλα που δείχνει το όμορφο στήθος της!

Ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορεί το Playboy να φέρει την ειρήνη και την ομόνοια στον πλανήτη, όμως μέσα στο χάος της ανεξέλεγκτης εξέλιξης πρέπει να είμαστε σε θέση να ξέρουμε τι θέλουμε να εξελιχθεί, πως θέλουμε να εξελιχθεί και γιατί το θέλουμε να εξελιχθεί, διατηρώντας την ταυτότητά μας με κάποιο τρόπο. Και είναι κρίμα που κανένα παιδάκι σήμερα δεν μπορεί να ζήσει αυτό το καρδιοχτύπι που έζησα εγώ αγοράζοντας πρώτα το πρώτο μου Playboy και λίγο αργότερα καταφέρνοντας να μείνω μόνος για να το ανοίξω και να το... περιεργαστώ!  +Yanni Spiridakis

ΥΓ.
μην με ρωτήσετε ποτέ τι απέγινε εκείνο το τεύχος...

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »