ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αντίο 2016 - καλώς ήρθες 2017

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Δεν απομένουν παρά μόνο λίγες μέρες μέχρι τον ερχομό του νέου έτους και ακόμα και τώρα το 2016 συνεχίζει να μας εκπλήσσει με τα απρόοπτα που συμβαίνουν στον κόσμο. Αεροπλάνα που πέφτουν, μεγάλοι αστέρες που συνεχίζουν να "φεύγουν αναπάντεχα" (τι κακό και αυτό φέτος) και ποιος ξέρει τι άλλο θα γίνει αυτές τις 4 μέρες που απομένουν. Απρόοπτα ε; Ίσως και να είναι λίγο άτοπη αυτή η λέξη πλέον, μιας και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που δεν θα έπρεπε να περιμένουμε. Λέτε να υπάρχει...; Ας ελπίσουμε πως όχι...

Το τέλος μιας χρονιάς, λοιπόν, σηματοδοτεί πολλά πράγματα. Πέρα από το κλείσιμο μιας δύσκολης για πολλούς περιόδου και την αρχή μιας καινούργιας, το πέρας ενός δωδεκαμήνου περικλείει και μια σειρά γεγονότων και περιστατικών τα οποία σφυρηλάτησαν και λάξευσαν την ζωή μας διαμορφώνοντας την εκ νέου. Σε άλλους με τρόπο... χοντροκομμένο και τραχύ, σε άλλους πάλι με μια λεπτεπίλεπτη διαδικασία που είχε σαν αποτέλεσμα την εξυγίανση διαφόρων πληγών του παρελθόντος, αλλά και την δημιουργία νέων προοπτικών για το μέλλον. Ευελπιστώ να ανήκετε στην δεύτερη κατηγορία, ή και στην πρώτη αν αυτό επιθυμείτε βέβαια...

Και μετά, έχουμε το 2017 να μας περιμένει όλο εκπλήξεις, προκλήσεις και νέα περιστατικά για να γεμίσουν το πρόγραμμα μας. Ξέρετε... έτσι για να μην βαριόμαστε βρε παιδί μου. Νέα "μέτρα", καινούργιες "μεταρυθμίσεις" και όλα τα σχετικά, με τα παλιά να μας ακολουθούν, φυσικά, και όλα όσα σέρνουμε πίσω μας να έχουν γαντζωθεί στην πλάτη μας, αρνούμενα επίμονα και επιδεικτικά να υποχωρήσουν. Όπως και να έχει η κατάσταση όμως, το συμπέρασμα είναι για ακόμη μια φορά το ίδιο. Ανασκουμπωνόμαστε, μαζεύουμε τις δυνάμεις μας και προετοιμαζόμαστε για τον σωρό δοκιμασιών που μας προετοιμάζει η συνέχεια. Δεν ξεχνάμε αυτά που αποκομίσαμε, όμως, και σαν όπλο τα χρησιμοποιούμε για να υπερνικήσουμε τους αντιπάλους μας.

Και κάτι τελευταίο: Πολλές φορές, δεν είναι κακό να ανατρέχουμε στο πίσω που άφησε το 2016 (όσο κακό και να ήταν αυτό) και να εξετάζουμε τι πήγε στραβά με φόβο μήπως αναβιώσουμε/αναστήσουμε κάποιον παλιό δαίμονα του παρελθόντος. Αντίθετα, ίσως έτσι καταφέρουμε να ξορκίσουμε ένα νέο που είναι πιθανό να φανερωθεί στο διάβα μας, πριν καν εμφανιστεί.

Καλή χρονιά σε όλους!

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ απαγόρευση...των χριστουγέννων με εντολή ερντογάν!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Ντρέπομαι, αλλά το ομολογώ: η ενασχόληση με τα καμώματα του "σουλτάνου" της γείτονος είναι από τις ένοχες απολαύσεις μου. Κι αυτό γιατί πάντα με βάζει στη διαδικασία να σκέφτομαι αν έχει αποχαιρετίσει οριστικά κάθε έννοια λογικής ή αν παίζει έξυπνα το παιχνίδι του πλασάροντας μία πολιτική περσόνα που του επιτρέπει να δρα με το "ακαταλόγιστο" ως δεδομένο (ή και αν γίνεται να τα έχει συνδυάσει και τα δύο με έναν μαγικό τρόπο, θα σας γελάσω). Μετά τη συνθήκη της Λοζάνης και τα νησιά του Αιγαίου, ήρθε η ώρα λοιπόν ο Ερντογάν (πάντα επίκαιρος!) να τα βάλει και με τα ίδια τα Χριστούγεννα!

Βάζοντας ένα ακόμη λιθαράκι στη σχέση... "συμπάθειας" και "αμοιβαίας εκτίμησης" που έχει με τη Γερμανία (αλλά και την Ευρώπη εν γένει θα συμπλήρωνα), απαγόρευσε τους εορτασμούς των Χριστουγέννων στο γερμανικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης αλλά και την ίδια την αναφορά της λέξης "Χριστούγεννα"! Η Γερμανία απάντησε, το σούσουρο έγινε, όλος ο κόσμος και πάλι ασχολείται μ' αυτόν τον άνθρωπο. Αποστολή εξετελέσθη.

Παραβλέποντας όμως την επιφανειακή προσέγγιση, τον καγχασμό για τη γραφικότητα και την ειρωνική διάθεση (η οποία βέβαια αναδύεται αβίαστα, οπότε όλοι έχουμε μία δικαιολογία για να καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας) η ανάγνωση τέτοιων κινήσεων είναι μία: εσωστρέφεια της Τουρκίας και σταδιακή αποτίναξη της ανοχής στην διαφορετικότητα απ' την ταυτότητά της. Σε σε συνδυασμό δε με τα... λοιπά της πολιτικής Ερντογάν θα μπορούσε κανείς να μιλήσει και για ηθική ενίσχυση των εξτρεμιστικών τάσεων με τις ευλογίες του πρώτου πολίτη του τουρκικού κράτους...  Σε βάθος χρόνου (μικρό ή μεγάλο), και με την προϋπόθεση βέβαια να συνεχίσει ο Ερντογάν να κάνει τα δικά του με τέτοιους καταιγιστικούς ρυθμούς, πέρα από τις διεθνείς εξελίξεις, ελλοχεύει ο κίνδυνος για την Τουρκία να αποκοπεί πλήρως, να απομονωθεί, αλλά και να χάσει πολύτιμο χρόνο στο παιχνίδι της προόδου... Μένει να περιμένουμε αν τα πράγματα θα κυλήσουν έτσι, ή αν θα βρεθεί μία δύναμη (ενδογενής ή εξωγενής) ικανή να ανατρέψει την καλπάζουσα ισχύ του Τούρκου προέδρου. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

Μέχρι την επόμενη Τρίτη, να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα με υγεία για όλους σας!

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ψάξε, ψάξε... (δεν) θα το βρεις; (αφιέρωμα στα μυστικά)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Απόψε, θα μιλήσουμε για μυστικά. Ω ναι, για μυστικά. Μυστικά που κρατάμε, μυστικά που μας κρύβουν, καθώς επίσης και μυστικά που θέλουμε να ανακαλύψουμε. Έτσι επειδή μας την έχει βαρέσει, ή, έτσι επειδή ξέρουμε ότι κάτι συμβαίνει. Προτού όμως φτάσουμε εκεί, ας δώσουμε μερικά παραδείγματα για αυτό για το οποίο μιλάμε σήμερα.

Μυστικό, λοιπόν, μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Από κάτι πολύ απλό το οποίο θέλουμε να κρατήσουμε για τον εαυτό μας διότι για τους χ-ψ λόγους δεν θέλουμε να μαθευτεί, μέχρι κάτι πολύ προσωπικό ή υψίστης "μυστικότητας" το οποίο αν δεν είναι για τα αυτιά κανενός, είναι μονάχα για τα αυτιά λίγων και εκλεκτών. Νομίζω καταλαβαίνετε όλοι ανεξαιρέτως σε τι αναφέρομαι. Απιστίες που είναι κεκαλυμμένες, προδοσίες που έχουν θαφτεί όσο πιο βαθιά γίνεται, απόρρητες πληροφορίες κάθε φύσεως και γεγονότα τα οποία πρέπει πάση θυσία να παραμείνουν στο σκοτάδι.

Ας μιλήσουμε όμως για τον... "μυστικοκράτωρ". Οι λόγοι οι οποίοι κάποιος αποφασίζει να κρατήσει κάτι κρυφό, ποικίλοι. Θα μπορούσε κανείς να πει χαριτολογώντας ότι το φάσμα τους κυμαίνεται από καθαρό εγωισμό και προσωπικό συμφέρον εν γένει, μέχρι φόβο, ανασφάλεια ή ακόμα και βλακεία. Ανεξάρτητα από τα προηγούμενα όμως, το "πρόβλημα" παρουσιάζεται όταν τα εν λόγω μυστικά επηρεάζουν ή αφορούν και άλλα άτομα πέραν του αρχικού. Και εδώ είναι που αρχίζει να περιπλέκεται το θέμα και να... μπάζει από παντού. Τι συμβαίνει όταν αυτά τα άτομα υποψιαστούν ότι κάτι τρέχει;


Περνάμε γρήγορα-γρήγορα τώρα στην αντίπερα όχθη και στα δεύτερα, τρίτα, τέταρτα κλπ άτομα που ενδεχομένως εμπλέκονται στο εκάστοτε μυστικό. Η αλήθεια είναι πως στο 99% των περιπτώσεων (έτσι για να είμαι και λίγο ελαστικός), όταν αντιληφθεί κανείς ότι κάτι τρέχει, τότε... κάτι σίγουρα τρέχει. Θέλετε επειδή κάποιος έκανε κάτι λάθος; Θέλετε επειδή κάτι πήγε στραβά επειδή, έτσι, έτυχε να πάει; Θέλετε επειδή, τελικά, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον; Δεν ξέρω. Δώστε εσείς την εξήγηση που θέλετε. 

Να πούμε και λίγο για το μετά όμως; Και λέγοντας μετά, εννοώ την στιγμή που ένα μυστικό αποκαλύπτεται και έρχεται στην επιφάνεια. Οι επιπτώσεις διάφορες και οι συνέπειες από καμία μέχρι πολλαπλές. Τόσο για τον "μυστικοκράτωρ", τόσο για τους υπόλοιπους. Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά, το έχουμε περάσει, έχουμε βρεθεί μάρτυρες σε κάτι τέτοιο. Και εδώ θα ρωτήσω και το εξής, και μακάρι κάποιος να μπορέσει να δώσει απάντηση. Δεν θα ρωτήσω το γιατί κάποιος να κάνει κάτι ή γιατί κάποιος να μπει στην διαδικασία να το κρατήσει μυστικό, παρά θα αναρωτηθώ αν υπάρχει το οποιοδήποτε υπέρ στο να ανακαλύψει κάποιος κάτι μυστικό. Και αν υπήρχε λόγος που το μυστικό ήταν μυστικό; Και αν το μυστικό όντας "μυστικό" είναι καλύτερα για όλους; Και αν το μυστικό δεν ήταν ποτέ γραφτό να μην είναι κάτι άλλο πέρα από... μυστικό:

Πολύ φοβάμαι ότι αυτό είναι ένα μυστικό,, που δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ.


Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μάθε να αφήνεις το "πίσω"... πίσω

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που πρέπει να μάθει κάποιος, και συνήθως το μαθαίνει εν τέλει με τον δύσκολο τρόπο, είναι να προσπερνάει, να ξεχνάει και να πηγαίνει... παρακάτω. Ο μεγαλύτερος εχθρός για την διαδικασία αυτή; Το παρελθόν μας που μας "στοιχειώνει" καθ' όλη την διάρκεια της ζωής μας και σαν δεύτερη σκιά μας ακολουθεί σε κάθε νέο βήμα που προσπαθούμε να κάνουμε, προστάζοντας μας κάθε στιγμή να κάνουμε πίσω, να διστάσουμε, να το ξανασκεφτούμε. Το ίδιο παρελθόν, είναι εκείνο που άλλοτε μας σιγοψιθυρίζει και άλλοτε πάλι φωνάζει, υπενθυμίζοντας μας τα λάθη του παρελθόντος.

Χεράκι-χεράκι με αυτό τον αντίπαλο που πρέπει να καταφέρουμε να κερδίσουμε, πηγαίνουν πάντοτε οι ανασφάλειες μας και οι φόβοι μας. Στο αριστερό του χέρι, έχουμε τις πρώτες οι οποίες είναι εκείνες που γεννούν την αμφιβολία, τον δισταγμό, αλλά και τις δεύτερες σκέψεις. Στο δεξί, έχουμε τους δεύτερους και όντας εξίσου ισχυρότατα "stop" δημιουργούν με την σειρά τους καθηλωτικούς ενδοιασμούς, ψυχολογικά φράγματα και συναισθηματικά λουκέτα τα οποία αφοπλίζουν και μας δεσμεύουν από κάθε ενδόμυχη ελευθερία. Αποτέλεσμα; Κάθε προσπάθεια που προορίζεται για την κατάκτηση νέων στόχων σταματάει και εμποδίζεται από τα δεσμά που μας κρατάνε πίσω και κολλημένους στο παρελθόν.

Λύση ρωτάτε αν υπάρχει; Σαφέστατα και υπάρχει. Εύκολη αναρωτιέστε αν είναι; Εδώ μάλλον θα απογοητευτείτε. Θα μπορούσα να πω ότι έχει να κάνει με το ψυχικό σθένος του καθενός, καθώς και με την εσωτερική θέληση και δύναμη που τον διακρίνει. Δεν θα το κάνω διότι πολύ απλά θα ακουστεί κλισέ και σίγουρα θα το έχετε ξανακούσει. Το επόμενο που θα αναφέρω όμως είναι το εξής, και εφαρμόζει και στην περίπτωση που η προηγούμενη φράση... στέκει: αυτό που αδιαμφισβήτητα απαιτείται για την προσπέλαση των δαιμόνων του παρελθόντος, που ενδεχομένως σκιαγραφούν την κάθε μας κίνηση και καραδοκούν για την ευκαιρία που θα τους παρουσιαστεί και θα βγουν ξανά στο προσκήνιο, είναι η εμπειρία. Καλώς ή κακώς, μόνο έχοντας περάσει κάποιες καταστάσεις και γεγονότα μπορούμε να γίνουμε ικανοί να ανταπεξέλθουμε σε παρόμοιες μεταγενέστερες. Πως όμως τα αφήνουμε όλα πίσω;

Και εκεί ακριβώς είναι και το... μυστικό της επιτυχίας. Το θέμα δεν είναι να αποφύγεις τις προαναφερθείσες καταστάσεις και όλα τα προβλήματα που τις συνοδεύουν. το ζητούμενο είναι να καταφέρεις να τις διαχειριστείς και να αποκομίσεις τα σωστά πράγματα από αυτές. Οι "δαίμονες" αργά η γρήγορα θα εκδιωχθούν. Με τους "άγγελους" είναι το ερώτημα (και ο σημερινός) προβληματισμός) τι γίνεται.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, με ποιά... "μάτια" βλέπεις;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Πριν λίγες μέρες, καθώς χαζολογούσα στο διαδύκτιο κάνοντας google αναζητήσεις χωρίς λόγο και

αιτία (όπως όλοι μας άλλωστε), έπεσα σε ένα κείμενο που μιλούσε για την... "ομορφιά". Την ομορφιά, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται, την προσδιορίζει και την αναζητά. Ο συγγραφέας στο τέλος, κατέληγε σε ένα συμπέρασμα το οποίο στην ουσία έλεγε το κλασικό των άγγλων: "everything is in the eye of the beholder" που, πάνω-κάτω, θα πει: "όλα είναι το πως τα βλέπουμε εμείς". 

Πόσο αλήθεια μπορεί να είναι αυτο...

Ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας το επαληθεύσουμε μέσα από παραδείγματα από την καθημερινή ζωή. "Αταίριαστα" ζευγάρια, γονείς που λατρεύουν τα παιδιά τους όπως και να είναι και κάθε λογής "παράλογες" σχέσεις οι οποίες προκύπτουν επειδή, πολύ απλά, δεν μπορεί κανείς να ορίσει το "ωραίο" ή έστω πέρα από κάποιον συγκεκριμένο βαθμό. Διότι, σε τελική ανάλυση, ποιός είναι αυτός ο οποίος μπορεί να ορίσει αν κάποιος/κάτι είναι όμορφο ή άσχημο; Τώρα θα μου πείτε: "εμείς οι ίδιοι" είμαστε αυτοί που, λανθασμένα αν θέλετε την ταπεινή γνώμη μου, έχουμε σχετίσει το όμορφο με το "τέλειο" ή το "ιδανικό" με την ευρεία έννοια των δύο λέξεων.

Μη μου πείτε ότι δεν το κάνετε και εσείς οι ίδιοι. Εγώ προσωπικά, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να επαινεί το φαινομενικά ωραίο και, την ίδια στιγμή, "σχολιάζω" στο μυαλό κάτι που μου φαίνεται "διαφορετικό", και αμέσως μετά να με συνετίζω μαλώνοντας με για την κρίση μου αυτή. Πάρτε λίγη ώρα και αναρωτηθείτε και θα δείτε ότι έχω δίκιο. σκεφτείτε όμως και παράλληλα, το ανωτέρω παράδειγμα με την μητέρα και τα παιδιά της. Σκεφτείτε έπειτα φίλους και συγγενείς που ενδεχομένως βλεπέτε σε πολύ συχνή, αν όχι σε καθημερινή βάση. Μπορείτε να τους αντικρύσετε και να πείτε ότι είναι όμορφοι ή όχι; Είναι η δύναμη της συνήθειας αυτό που μας κάνει να ξεπερνάμε το φάσμα της ομορφιάς ή μη; Είναι κάτι άλλο; Ποιός ξέρει... Ίσως είναι, τελικά, "όλα", να είναι το πως τα βλέπουμε εμείς...

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τονώντας το πεσμένο christmas mood μας

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Τα μαγαζιά έχουν ήδη στολίσει τις βιτρίνες τους με γιρλάντες και λαμπιόνια, τα πρώτα δέντρα έχουν ήδη στηθεί και στολιστεί ως είθισται, το jumbo ξεκίνησε να μετρά αντίστροφα. Αδιαμφισβήτητα τα Χριστούγεννα βρίσκονται προ των πυλών. Κι ενώ όλοι οι εξωγενείς παράγοντες μας σπρώχνουν φανερά στον εναγκαλισμό με το "πνεύμα των Χριστουγέννων", παρατηρώ ότι φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά δυσκολευόμαστε να χαλαρώσουμε και να αφεθούμε στο κλίμα των ημερών. Υπάρχει μία διάχυτη αντίδραση σε όλη αυτή τη γκλίτερ προκάτ χαρά. Γιατί όμως;

Σίγουρα οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων, η κρίση, τα άγχη που τους βάλλουν από παντού, αλλά και οι ανά τον κόσμο εξελίξεις μόνο για πανηγυρικούς εορτασμούς δεν προδιαθέτουν. Γνωρίζοντας δε, ότι το 2017 θα μας φέρει νέα... "καλούδια", σίγουρα δεν το περιμένουμε και με πολύ μεγάλη ανυπομονησία! Πως μπορείς να αφεθείς σε μία κατάσταση μαγείας, όταν η καθημερινότητα και οι δυσκολίες σε κρατάνε γερά δεμένο πισθάγκωνα;

Δεν μπορεί όμως όπως καταλαβαίνετε να' ναι μόνο αυτό. Σίγουρα επηρεάζει, δεν είναι όμως αρκετό. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στα Χριστούγεννα των τελευταίων δεκαετιών, τις μόδες που έφεραν μαζί τους και τον τρόπο με τον οποίο γιορτάστηκαν. Βρίσκεται στην ταύτιση τους με ακόρεστη κατανάλωση, άφθονη σπατάλη χρημάτων και υπερφορτωμένη -το λιγότερο- αισθητική, που τους χάρισε την υλιστική υπόσταση που έχουν σήμερα. Όπως ήταν αναμενόμενο, τώρα που οι συνθήκες έχουν γίνει απαγορευτικές για όλα τα παραπάνω (για οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους), όλος αυτός ο κόσμος της Coca Cola "ξεφούσκωσε" σε συνειδήσεις και ψυχές...

Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως τα Χριστούγεννα έπαψαν να είναι η ωραιότερη εποχή του χρόνου (εντάξει, δεν είμαι και πολύ αντικειμενική σ' αυτό!). Σημαίνει απλά ότι για να ακουμπήσουν την ψυχή μας πρέπει να τα προσεγγίσουμε με διαφορετικό τρόπο και να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές τους. Φέτος λοιπόν, επιλέξτε να περάσετε από την επιφάνεια στα ενδότερα. Στολίστε όχι από ανάγκη να τα γεμίσετε όλα με λαμπάκια που τρεμοπαίζουν αλλά για να απολαύσετε τις όμορφες οικογενειακές στιγμές. Κάντε δώρα όχι από υποχρέωση, αλλά με μεράκι, αγάπη και δικό σας κόπο. Περάστε χρόνο με τους δικούς σας ανθρώπους. Αναζητήστε εκείνους που αγαπάτε αλλά για κάποιο λόγο έχετε χαθεί. Διδαχθείτε τη φιλανθρωπία, την αγάπη, τον εθελοντισμό και τη συμπόνοια όχι για να τα εφαρμόζετε μία φορά το χρόνο, αλλά όποτε έχετε ευκαιρία. Αξιοποιήστε την προπαρασκευαστική περίοδο μ' αυτόν τον τρόπο, κι έπειτα αξιολογείστε αυτές τις γιορτές. Τι στοίχημα πάτε ότι θα είναι οι πιο όμορφες και γόνιμες των τελευταίων ετών; +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αγαπητέ μου εαυτέ...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

                                                                                                                                 Αθήνα, 23/11/2016

Για δες πως περνάει ο καιρός...

Μεθαύριο, κλείνει ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησες να γράφεις σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Ένας χρόνος, σίγουρα πολύ μικρό σαν διάστημα συγκριτικά με άλλους συν-αρθρογράφους, όμως γεμάτος εμπειρίες, πολυποίκιλες και διαφορετικές από κάθε άποψη, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μεταφέρθηκαν στα κείμενα που έγραψες και δημοσιεύτηκαν εδώ. Σκέψεις που περάστηκαν πάνω στο "χαρτί" του ηλεκτρονικού υπολογιστή και προβληματισμοί που απασχολούν τόσο σε προσωπικό, όσο και σε γενικότερο επίπεδο. Δεν είναι πρόθεση σου όμως να περιαυτολογήσεις μέσα από το σημερινό άρθρο (ειδικά σήμερα) παρά μόνο να κάνεις μια μικρή αναδρομή στην χρονιά που πέρασες στο yannidakis, να αναφερθείς σε ορισμένα από αυτά που αποκόμισες, καθώς και στα εφόδια που σου δόθηκαν για να συνεχίσεις (με ότι και να εμπεριέχεται σε αυτήν την... συνέχεια).

Ένα χρόνο πριν, λοιπόν, είχες την τύχη να στείλεις το βιογραφικό σου σε μια αγγελία όπου ζητούταν συντάκτης για ένα ιστολόγιο... κοινωνικού προβληματισμού. Μέσα από αυτήν την αγγελία είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις τον Γιάννη και την συντακτική του ομάδα και να ξεκινήσεις να γράφεις τους προβληματισμούς της Τετάρτης διαμέσου του δικό σου προσωπικού "Ευαγγελίου" στοχασμών και ιδεών. Δεν θα κρύψεις ότι η αρχική πρόταση και ιδέα ήταν να ασχοληθείς κυρίως με την επικαιρότητα και τα γεγονότα του σήμερα εν γένει, όμως γρήγορα αυτό έγινε ελεύθερη θεματολογία. (Ευχαριστείς τον κ. Σπυριδάκη για αυτό, για την άνοχη που έδειξε αυτό το διάστημα επιτρέποντας σου να μιλήσεις για eurovision, φαντάσματα και ότι άλλο σου κατέβαινε στο κεφάλι!). Μέσα από την συγγραφή των κειμένων αυτών, έμαθες πολλά πράγματα. Αρχικά, το πως να οργανώνεις την σκέψη σου, πράγμα που στο παρελθόν σε ταλαιπωρούσε. Έπειτα, ανακάλυψες το πως σκέφτεται και μεταφέρει ο υπόλοιπος κόσμος (συνάδελφοι και αναγνώστες) την δική του, όπως επίσης και το πως αλληλεπιδρούν αυτές οι σκέψεις μεταξύ τους. Και φυσικά, εν τέλει, πήρες μια μικρή (μεγάλη) ιδέα για το τι μπορεί να είναι αυτός ο "πολυσυζητημένος" -εδώ πέρα-... προβληματισμός.

Από το πρώτο σου κείμενο μέχρι το σημερινό, μπορείς να αναγνωρίσεις και να δεις τους διάφορους εαυτούς και φάσεις της ζωής σου με μεγάλη ακρίβεια, και αυτό είναι κάτι που σε χαροποιεί ιδιαιτέρως. Θεωρείς πως το ταξίδι αυτό στο yannidakis σε έχει κάνει καλύτερο σε πολλά επίπεδα και πιστεύεις πως ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανες στην μέχρι τώρα πορεία/ζωή σου. Θα το χαρακτήριζες ως εξέλιξη με μια λέξη. Ήταν μοίρα; Ήταν timing; Ήταν θέληση, αυτό που σε οδήγησε εδώ; Αυτό είναι κάτι που σε προβληματίζει ακόμα και σήμερα και, μεταξύ μας, νομίζω πως είναι κάτι που θα σε προβληματίζει για καιρό. Όμως, αυτό που σίγουρα δεν θα σε προβληματίσει ποτέ, είναι το πόσο ορθές μπορεί να είναι κάποιες φορές οι επιλογές που κάνουμε για τον εαυτό μας, και εν συνεχεία για τους άλλους.

ΥΓ: Όταν κάποια στιγμή ένας μελλοντικός σου εαυτός διαβάσει αυτό το κείμενο, θα ήθελες να σταθεί για λίγες στιγμές και να προβληματιστεί για το χθές του σήμερα και το σήμερα του αύριο, και ταπεινά να ευχηθεί σε όλους εμάς και εσάς...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ αγάλμα έπεσε θύμα selfie!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Η ρήση του Αϊνστάιν σχετικά με το σύμπαν και την ανθρώπινη βλακεία ("Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες...") μπορεί να μοιάζει πλέον τετριμμένη, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, με εκφράζει σε τέτοιο βαθμό για τον σημερινό προβληματισμό, που θα καταχραστώ την υπομονή σας και θα ξεκινήσω μ' αυτήν το κείμενό μου. Διότι όταν βρίσκεσαι αμέριμνος στο διαδίκτυο και πέφτεις ξαφνικά πάνω στην είδηση: "Τουρίστας καταστρέφει άγαλμα του 18ου αιώνα στην προσπάθειά του να βγάλει σέλφι", μία σύγχυση την παίρνεις όσο να πεις. Σκέφτεσαι "δεν μπορεί, θα μας κάνουν πλάκα". Το ανοίγεις. Βλέπεις ότι δεν σου κάνουν πλάκα. Googlάρεις (σε άπταιστα ελληνικά). Διαπιστώνεις ότι έχει ξαναγίνει. Βλέπετε λοιπόν πως καταλήγουμε κυκλικά στην ρήση του Αϊνστάιν με την οποία ξεκίνησα;

Το πρόβλημα σε όλη αυτήν την κατάσταση έχει δύο επίπεδα. Το πρώτο, είναι ο άνθρωπος σήμερα και ο κόσμος του. Το δεύτερο είναι η θέση της τέχνης στον κόσμο αυτό.

Σε μία εποχή που οι selfies είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων, ως βασικό υλικό της παρουσίας τους στα social media, είναι λογικό το να βλέπεις ανθρώπους να αυτοφωτογραφίζονται εδώ κι εκεί, με φόντο τοπία, μνημεία κτλ. Προφανώς και ο τουρίστας φίλος μας σκέφθηκε να βγάλει μία φωτογραφία με το άγαλμα με σκοπό να την ανεβάσει, να κάνει τους φίλους και τους ακολούθους στα δίκτυα να τον προσέξουν και να του δωρίσουν απλόχερα το like τους για να ανέβουν τα στατιστικά του. Μέχρι εκεί όμως είμαστε καλά. Τι γίνεται όταν παίρνει το θάρρος να ακουμπήσει το έκθεμα, να το πλησιάσει τόσο πολύ γνωρίζοντας το ρίσκο και αγνοώντας τη λογική, θεωρώντας ότι ο παραπάνω σκοπός αξίζει το διακύβευμα; Ο φόβος μου ότι έχουμε χάσει τη μπάλα με όλα αυτά επανέρχεται ισχυρότερος κάθε φορά... 

Πέρα από τη λογική όμως, απ' την κατάσταση αυτή απειλείται και η τέχνη. Αφήνοντας στην άκρη το προφανές, τις φθορές των έργων δηλαδή και τα συναφή, ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι επισκέπτονται μνημεία, πολιτιστικούς χώρους, παραστάσεις, εκθέσεις κτλ μόνο και μόνο για το "καλό check in"/ την "καλή φωτό", που θα επιτρέψει στο άτομο να χτίσει την εικόνα του θέλει, χωρίς φυσικά να λαμβάνει κανένα καλλιτεχνικό ερέθισμα... Για το βάθος της τέχνης, λίγοι θα ενδιαφερθούν. Και συνήθως δεν θα το βροντοφωνάξουν.

Ίσως κάποιοι να νομίζετε ότι πήρα πολύ σοβαρά το όλο ζήτημα. Κι ίσως να έχετε δίκιο. Όμως πίστεψα ότι είναι καλό να ακουστεί και μία τέτοια άποψη.

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ με έναν μουσικό προβληματισμό για σήμερα...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Η Νανά Μούσχουρη, ίσως η πιο αναγνωρίσιμη Ελληνίδα τραγουδίστρια (με εξαίρεση την Μαρία Κάλας), ερμήνευσε το ανωτέρω μουσικό κομμάτι το 1985 και καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο κλασικά της. Τι πραγματεύεται αυτό το κομμάτι όμως; Καλή ερώτηση. Το συγκεκριμένο τραγούδι περιτριγυρίζει την ιδέα ύπαρξης μιας... 11ης εντολής. Και λέω "περιτριγυρίζει" διότι πουθενά μέσα στους στοίχους του δεν περιγράφεται με ακρίβεια και σαφήνεια ποια είναι αυτή η μυστικιστική 11η εντολή. Παρόλα αυτά, πολλά υπονοούμενα αφήνονται για το τι θα μπορούσε να είναι και σε ποια ιδέα θα μπορούσε να αναφέρεται, και η αλήθεια είναι πως υπάρχουν αρκετές θεωρίες για αυτήν. Ας δούμε τι στοιχεία έχουμε για αυτήν:

1) Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η γη "καίει", ενδεχομένως λόγω των παραβάσεων αυτής της εντολής. Μπορεί να σχετίζεται με το πάθος;

2) Έχει σχέση με τον αμαρτωλό κόσμο (όπως και όλες οι εντολές άλλωστε). Εδώ τα ενδεχόμενα και τα σενάρια είναι πολλά.

3) Η ερμηνεύτρια αναφέρεται σε κάποιο πρόσωπο το οποίο δεν σεβάστηκε την 11η εντολή γι'αυτό "πονάει" ακόμα. Ψυχικά ή πνευματικά μάλλον.

4) Αναφορικά, η 11η εντολή είναι μάλλον όσο παλιά, όσο οι υπόλοιπες, όμως ξεκάθαρα, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ γνωστή διότι κάπου... χάθηκε στην πορεία. Μην μπερδεύεστε όμως, διότι αυτό δεν σημαίνει ότι σαν έννοια δεν την έχουμε... υπόψιν.

5) Σημαντικό χαρακτηριστικό αυτής της εντολής, εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες 10, είναι ότι είναι αμφιλεγόμενο το αν και ο ίδιος ο Μωυσής γνωρίζει για την ύπαρξη της. Μήπως η Νανά Μούσχουρη εννοεί ότι είναι μια εντολή που την παρεμβαίνουμε όλοι συνειδητά ή μη; Μήπως εμείς την έχουμε απαξιώσει και υποβιβάσει γι' αυτό έχει χαθεί στο πέρασμα του χρόνου; Ποιος ξέρει...

6) "Είναι ολοκάθαρο γυαλί και κοφτερό μαχαίρι" και αυτό σίγουρα υποδηλώνει το πόσο ξεκάθαρη σαν εντολή είναι, καθώς και το πόσο μπορεί να πονέσει η παράβαση της. Τόσο τον παραβάτη, όσο και αυτόν που επηρεάζει.

7) Υπάρχει σύνδεση με μια παγωμένη ερημιά, με γέλιο που γίνεται ζημιά και η ομορφιά σκοτάδι.
 
8) Έπειτα, υπομονή. Διότι φως (ίσως η ελπίδα;) δεν θα φανεί, και ούτε θα 'ρθεί καράβι (ίσως η λύτρωση;)

9) Κλείνοντας το τραγούδι, η τραγουδίστρια χαρακτηριστικά τονίζει δις ότι "την 11η εντολή την ξέρουν μόνο οι τρελοί και όλοι της γης οι σκλάβοι". Θα μπορούσε να είναι η ελευθερία ή η λογική;

Ποιά είναι λοιπόν η ενδέκατη εντολή; Σε τι αναφέρεται πραγματικά η Νανά Μούσχουρη; Τι μήνυμα προσπαθεί να περάσει; Μήπως αναφέρεται σε όλους τους "άγραφους" κανόνες που όλοι καταπατούμε καθημερινά; Μήπως αναφέρεται σε έννοιες αόριστες και γενικές: Μήπως σε κάτι πολύ ειδικό που είναι μπροστά στα μάτια μας; Πάρτε το χρόνο σας, απολαύστε το κομμάτι και... προβληματιστείτε...

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ για να μην ξεχάσετε σήμερα να χαμογελάσετε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Σήμερα, τουλάχιστον για τους Αθηναίους, είναι μία δύσκολη μέρα. Στάση εργασίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς σε ώρες αιχμής, όταν όλοι θέλουμε να πάμε στις δουλειές και τις σχολές μας, το κέντρο της πόλης κλειστό, 5.000 αστυνομικοί στους δρόμους, οι μετακινήσεις καθίστανται αδύνατες, τα νεύρα τσαταλιάζουν. Αλλά και εκτός Αθηνών, σίγουρα σήμερα, μέσα στις έγνοιες και τα άγχη σας, θα βαρεθείτε να ακούτε για τον Ομπάμα, το γιατί ήρθε, πού θα μείνει, τι τον τάισε ο Τσίπρας κτλ. Αν λοιπόν είναι για εσάς μία από τις μέρες που απλά θέλετε να τελειώσουν, που οι άνθρωποι γύρω σας φαίνονται πιο ενοχλητικοί από ποτέ, αλλά και αν αυτές οι μέρες έχουν πληθύνει επικίνδυνα τελευταία, ο σημερινός προβληματισμός σας αφιερώνεται εξαιρετικά.

Όταν διάβασα αυτό το άρθρο στη LIFO, αρχικά είχα πει ότι θα αντισταθώ. Αλλά από τη στιγμή που με έκανε να χαμογελάσω και να προβληματιστώ, προφανώς δεν τα κατάφερα, και να' μαι τώρα εδώ να σας εκθέτω τις σκέψεις μου. 

Αν διαβάζοντας λοιπόν την παραπάνω ιστορία, θεωρήσατε ότι το ζευγάρι ήταν απλά τυχερό που συνάντησε καλούς ανθρώπους, κάνετε λάθος. Υποσυνείδητα, με τη σκέψη σας αυτή είναι σαν να παραδέχεστε ότι η πλειοψηφία ανήκει στη μεριά της αδιαφορίας και του παρτακισμού και ότι οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει συμπονετικοί και ευγενικοί είναι μία μικρή μερίδα. Μήπως είστε, δίχως να το γνωρίζετε, αρνητικά προκατειλημμένοι;

Το ζευγάρι αυτό απλά είχε το θάρρος (ή βρέθηκε από τις συνθήκες στη θέση αυτή αν θέλετε) να ζητήσει βοήθεια, να αλληλεπιδράσει. Κι είχε έπειτα και την καλοπροαίρετη διάθεση να ευχαριστήσει αυτούς τους ανθρώπους ιδιωτικά και δημόσια. Τόσο απλά, τόσο φυσικά, περνώντας κι ένα πολύ όμορφο μήνυμα για τους ανθρώπους: ναι ξέρετε, υπάρχουν ακόμη, δεν έχουν χαθεί. Αποτελούν μία πλειοψηφία παράδοξα περιφρονημένη, ίσως γιατί πλέον φοβόμαστε να ανοιχτούμε και να γνωριστούμε, ίσως γιατί η κοινωνική ταυτότητα του καιρού μας είναι μελαγχολική, σκοτεινή και μοναχική. Η αλληλουχία είναι λογική και απλή: εσωστρέφεια-φόβος για ό,τι έρχεται απ' έξω- απόρριψή του. Θα 'πρεπε να είναι όμως έτσι; Όχι. 

Την επόμενη φορά λοιπόν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας αφήσει να περάσετε μπροστά στα ταμεία του σουπερμάρκετ. Που θα σας δώσει το εισιτήριό του στα μέσα. Που θα σας βοηθήσει να βρείτε έναν δρόμο. Εκείνη τη φορά ανταποδώστε με ένα θερμό χαμόγελο, όχι τυπικό κι από υποχρέωση. Ένα χαμόγελο- σιωπηλή προτροπή να συνεχίσει ο άνθρωπος που έχετε απέναντί σας έτσι. Κι όταν έρθει η σειρά σας, κάντε κι εσείς το ίδιο. Μικρές πράξεις, ζεστά λόγια και χαμόγελα που φτιάχνουν διαθέσεις και ημέρες.

Χαμογελάστε. Υπάρχει ακόμη ελπίδα.

Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από εσάς νομίζετε ότι διαβάζετε ανεδαφικούς ρομαντισμούς χωρίς αντίκρυσμα. Ακόμη κι ένα άτομο όμως να κατάφερα έστω και λίγο να προβληματίσω, να κάμψω, να βοηθήσω να αμφισβητήσει το στερεότυπο της απανθρωπιάς που επικρατεί, έχω πετύχει το σκοπό μου για σήμερα.

Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr

Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "αυτά" σκέφτομαι όταν ακούω την λέξη:

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Υπομονή.

Μια λέξη βαρέας σημασίας η οποία πολλές φορές παρεξηγείται, παρερμηνεύεται και χάνει την ουσία της. Άλλες φορές πάλι γίνεται ταυτόσημη με την λέξη επιμονή, ενώ πολλές από αυτές τις "άλλες φορές", η μια έννοια δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς την άλλη. Στην πορεία, η... υπομονή, ενδέχεται να αποκτήσει στενές σχέσεις με το κουράγιο και τον ψυχικό ή σωματικό αγώνα που δίνει κάποιος έτσι ώστε να επιτύχει τους χ ή ψ στόχους του. Έπειτα, έρχονται και περισσότερες έννοιες οι οποίες συνυφάζονται μαζί της όπως το όνειρο και η ελπίδα, τα οποία δίνουν μια ακόμη πιο ιδιαίτερη χροιά. Το πρώτο αφορά όλους εκείνους τους στόχους οι οποίοι φαντάζουν μακρινοί, και ενδεχομένως άπιαστοι, που όμως είναι μονάχα στο χέρι μας να τους αγγίξουμε και να τους κατακτήσουμε. Το δεύτερο, η ελπίδα δηλαδή, είναι το απαραίτητο συστατικό που τροφοδοτεί το "ψυχοπνευματικό είναι" μας και το καθιστά ικανό να ανταπεξέρχεται στην οποιαδήποτε δυσκολία και εμπόδιο συναντούμε μπροστά μας. Σαν κύκλος όμως που είναι και όλο αυτό, "το τέλος συναντάει την αρχή και η αρχή το τέλος" και αφού ολοκληρωθεί η μια διαδικασία για την οποία επικαλεστήκαμε συνειδητά και υποσυνείδητα την πρώτη λέξη του κειμένου, αμέσως ακολουθεί η επόμενη. Και όταν, αργά ή γρήγορα, επανέλθει αυτή η στιγμή, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, για ακόμη μια φορά, είναι ένα.

Υπομονή.

Εις το επανιδείν...     +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Λένε πως ο πλησιέστερος δρόμος για να αγαπήσεις τους άλλους, είναι να αγαπήσεις, πρωτίστως, τον εαυτό σου. Και με την λέξη "εαυτός", εννοούμε ολόκληρο το είναι σου και οτιδήποτε το απαρτίζει. Ψυχή, σώμα, νους, καθώς και όλα όσα συνεπάγονται. Αλήθεια, όμως, γιατί είναι τόσο σημαντικό να μάθουμε να αγαπάμε, αλλά και να εκτιμάμε, αυτό που είμαστε και, κατά μια έννοια, εκπροσωπούμε;

Αναμφισβήτητα, είναι αδύνατο κάποιο ανθρώπινο ον να μπει στην διαδικασία, συνειδητά ή μη, να ξεχωρίσει τις αρετές από τα ελαττώματα που διακρίνουν ένα άλλο, χωρίς πρώτα να μπορεί να ξεχωρίσει τα δικά του. Αυτό διότι το ίδιο, κατέχοντας έναν αριθμό και από τα 2 προηγούμενα (αρετές και ελαττώματα) όμως μη μπορώντας να τα διαχωρίσει όπως και να τα αναγνωρίζει, καταλήγει να στροβιλίζεται σε έναν κυκλώνα επισκίασης ο οποίος θολώνει (έως και τυφλώνει θα έλεγε κανείς) την κρίση και την ικανότητα του να εντοπίζει αυτά των υπολοίπων.

Η προσωπική αξιολόγηση η οποία τείνει να οδηγεί σε μια προσωπική επιβράβευση εν τέλει (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι προς το επιθυμητό αποτέλεσμα το οποίο ακούει στην φράση "αγαπώ τον εαυτό μου". Ας μάθουμε λοιπόν να εκτιμάμε αυτό που είμαστε και ας μάθουμε, κυρίως, να αγαπάμε ότι αυτό πρεσβεύει. Και, εδώ, κλείνοντας, αξίζει να σημειώσουμε και το εξής πολύ σημαντικό:
"Δεν είναι μονάχα το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας έτσι ώστε να μάθουμε να αγαπάμε και τους άλλους που θα έπρεπε να μας απασχολεί, αλλά και το γεγονός ότι αδυνατώντας να αγαπήσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, στερούμε αυτόματα και από τους άλλους την ευκαιρία όχι μόνο να μας αγαπήσουν και αυτοί, αλλά, ακόμα χειρότερα, να μας αγαπήσουν για αυτό που πραγματικά είμαστε."
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η εποχή των ατάλαντων πολιτικών

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Μία εβδομάδα έμεινε για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και, αν και είμαστε εδώ πολύ απασχολημένοι με τα κανάλια, τον Παππά, το ΣτΕ, τον Τσίπρα, το χρέος, το κούρεμα, τα ελληνοτουρκικά και ούτω καθεξής, οφείλουμε σιγά σιγά να στρέψουμε λίγο το βλέμμα μας και να ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, και γιατί μας αφορά άμεσα (η πολιτική, έτσι όπως έχουν δομηθεί τα συστήματα κρατών, έχει πάψει να είναι εθνική υπόθεση του κάθε κράτους), και γιατί αυτό θα μας δώσει την ευκαιρία να κάνουμε κάποιες πολύ ωραίες (;) παρατηρήσεις.

Διότι τι γίνεται όταν για το τιμόνι μίας από τις πλέον σημαντικές δυνάμεις του κόσμου, ενός ρυθμιστικού παράγοντα με καθοριστική δύναμη, μάχονται δύο αμφιβόλου ποιότητας υποψήφιοι; Και μιλάω για ποιότητα όχι μόνο ηθική, αλλά και πολιτική. Μπορεί στ' αλήθεια κάποιος από τους δύο αυτούς ανθρώπους να επωμιστεί αυτό το φορτίο; Η Χίλαρυ Κλίντον, μία γνήσια εκπρόσωπος του πολιτικού κατεστημένου με ντουλάπα γεμάτη σκελετούς και ο Ντόνταλντ Τραμπ, ένας άνθρωπος που ακροβατεί ανάμεσα στη γραφικότητα και την επικινδυνότητα, διαθέτουν στο ελάχιστο την πολιτική στόφα και την οξυδέρκεια να αναλάβουν τα ηνία και να οδηγήσουν τον πλανήτη, ή έστω τη χώρα τους; Πολύ αμφιβάλλω.

Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι ζούμε στην εποχή των ατάλαντων πολιτικών. Και για να μην στοχοποιούμε μόνο την Αμερική, ας περάσουμε και στα καθ' ημάς. Η Ευρώπη περνά ιστορικά μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της. Μαστίζεται από την οικονομική κρίση, ζει και αναπνέει με το φόβο της τρομοκρατίας, είναι απόλυτα διχασμένη, έχει να αντιμετωπίσει, να προστατέψει, να περιθάλψει και να ενσωματώσει έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων και μεταναστών. Κι όλα αυτά, χωρίς κανένα απολύτως πρόγραμμα, με τους... "ηγέτες" της να αναλώνονται σε συναντήσεις επί συναντήσεων, επισκέψεις επί επισκέψεων και δηλώσεις επί δηλώσεων χωρίς καμία ουσία. Είτε επειδή είναι θολωμένοι από την πίστη στην ιδέα της Ευρωπαϊκής ένωσης (χλωμό), είτε επειδή γνωρίζουν ότι δεν τους συμφέρει να θίξουν τις υπάρχουσες καταστάσεις λόγω αδυναμίας ή/και ανικανότητας (καθόλου χλωμό), συνεχίζουν να μεγαλώνουν το χάσμα που έχει καταστήσει την Ευρώπη "Ήπειρο δύο ταχυτήτων", κάνοντας ένα ολέθριο λάθος για το οποίο θα τους καταδικάσει η ίδια η Ιστορία... Πριν από εκείνη όμως, τους καταδικάζουν οι ίδιοι οι λαοί τους: χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, που είδε τη δημοτικότητά του πρόσφατα να αγγίζει πυθμένα.   Για τα δικά μας τα εν Ελλάδι, μη μιλήσουμε καλύτερα.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, ζούμε στην εποχή των ατάλαντων πολιτικών. Όμως αυτό είναι μία αντίφαση. Σήμερα, που έχουμε μπροστά μας πιο καθαρό από ποτέ τον χάρτη της ιστορίας, σήμερα, που οι στρατηγικές της επικοινωνίας και η πολιτική επιστήμη έχουν αναβαθμιστεί και αποτελούν ξεχωριστούς επιστημονικούς κλάδους σ' όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια, σήμερα, που η τεχνολογία μας επιτρέπει την πρόσβαση στη γνώση αγόγγυστα και απεριόριστα, σήμερα, που οι πολίτες των κρατών είναι πιο μορφωμένοι και σχετικοί με τα πράγματα από ποτέ, που μπορεί κανείς να συζητήσει παντού πολιτικά, να μπει σε site, να ακούσει, να διαβάσει... Σήμερα, δεν μπορούμε να σταυρώσουμε μία μεγάλη ηγετική πολιτική φυσιογνωμία. Έναν άνθρωπο που θα εκμεταλλευτεί όλα αυτά και θα προσθέσει το ταλέντο του. Λείπει το ταλέντο; Είναι η παιδεία μας παραπάνω απ' όσο πρέπει τεχνοκρατική ή λάθος διαρθρωμένη; Μήπως φταίνε κάποια συμφέροντα που έχουν πάρει στα χέρια τους την πολιτική και την πλάθουν σαν πλαστελίνη;

Δεν ξέρω κι εγώ πραγματικά ποια είναι η απάντηση, μπορώ να κάνω παρά μόνο υποθέσεις. Περιμένω στα σχόλια και τις δικές σας απόψεις. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η αποτυχία είναι (ίσως) ο δρόμος προς την επιτυχία

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κάπου διάβαζα τις προάλλες ότι, "τάχα μου δήθεν", πριν από κάθε μεγάλη επιτυχία, έρχεται πάντα κάποια αποτυχία (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Το κοίταζα, το ξανά-κοίταζα και καθώς προσπαθούσα να σκεφτώ αν η συγκεκριμένη φράση στέκει έστω και σε κάποιο μικρό βαθμό, άρχισα να αναλογίζομαι δικές μου εμπειρίες και να προσπαθώ να ανατρέξω σε προσωπικά περιστατικά μήπως και μπορέσω να κάνω κάποιου είδους συσχέτιση. Συμπέρασμα; Ίσως και να είναι αλήθεια.

Προτού όμως κάνετε το ίδιο και προβληματίσετε και το δικό σας μυαλό, αισθάνομαι ότι πρέπει να σας δώσω ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές έτσι ώστε να βρεθείτε το συντομότερο δυνατό στο μονοπάτι της προσωπικής αναζήτησης, χωρίς να παρεκκλίνετε από τον σημερινό προορισμό ακολουθώντας μια παράλληλη οδό που οδηγεί σε κάποια ψευδαισθησιακή όαση στην έρημο. Αρχικά, ας μιλήσουμε εν τάχει για την "επιτυχία", αλλά και το τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει αυτή η λέξη. Επιτυχία θα μπορούσε να είναι από την απόκτηση της δουλειάς των ονείρων μας, το να κερδίσουμε το τζόκερ, να αποκτήσουμε ένα παιδί, μέχρι και να μην μας πιάσει κίνηση στον δρόμο μεταξύ 7-9 το πρωί. (Εντάξει το τελευταίο ίσως και να μην το θεωρήσετε και... επιτυχία, όμως σίγουρα κάποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει...). "Αποτυχία", αντίστοιχα, θα μπορούσε να θεωρηθεί μια λάθος επένδυση, ένας χωρισμός ή ένα διαζύγιο, κάτι που ενώ φέραμε εις πέρας όχι μόνο δεν είχε τα προβλεπόμενα αποτελέσματα αλλά "μας κόστισε" κιόλας, ή κάτι όπως το να μην πετύχει ο μουσακάς που δοκιμάσαμε να φτιάξουμε για πρώτη φορά. (Ακόμα ένα λίγο "περίεργο" παράδειγμα, όμως νομίζω ότι καταλαβαίνεται που το πάω).

Ας υποθέσουμε τώρα ότι μία ή περισσότερες περιπτώσεις συνδέονται με εσάς και είναι περιστατικά που έχετε βιώσει -και μεταξύ μας, πολύ λογικό φαίνεται- είτε από πλευράς επιτυχίας, είτε από πλευράς αποτυχίας. Για εσάς που βρίσκεστε σε αυτήν της επιτυχίας: αναλογιστείτε λίγο το τι μεσολάβησε μέχρι να φτάσετε σε αυτήν και πόσο δύσβατος ή μη ήταν ο δρόμος προς τα εκεί. Για εσάς, πάλι, που βρίσκεστε στην αντίπερα όχθη: αναλογιστείτε λίγο το πόσο όμορφα αισθανθήκατε όταν, έπειτα, ήρθε η "επιτυχία".

- "Δεν ήρθε ποτέ η επιτυχία..." μου λέτε;

- "Γιατί; Την αναζητήσατε ή τα παρατήσατε; Αν ναι, λυπάμαι όμως δεν φταίει η παραπάνω φράση που δεν βγάζει νόημα για εσάς"


Καλή τύχη στον σημερινό προβληματισμό και προορισμού του μυαλού σας.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ λίγα λόγια για τις δεύτερες "ευκαιρίες"...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Λένε οι του... εξωτερικού: "Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me..." το οποίο λίγο-πολύ ελληνιστί μεταφράζεται σε: "Ντροπή σου αν με κοροϊδέψεις μια φορά, ντροπή μου αν με κοροϊδέψεις δύο...".

Και ενώ το συγκεκριμένο "απόφθεγμα" είναι στο νόημα, την σημασία και σε αυτό που θέλει να περάσει σχετικά ορθό, αν κανείς πάει στο λίγο πριν, καθώς και στο λίγο μετά, της χρονικής στιγμής που ειπώνεται μια τέτοιου είδους φράση, δίχως έκπληξη θα αντιληφθεί ότι οι παράγοντες και οι παράμετροι που θα συνυπολογιστούν παρέα με αυτήν, θα επηρεάσουν αρκετά την "αμφιλεγόμενη σοφία" που φέρει. Ας μην γελιόμαστε. Το "ρητό" αυτό αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες σε κάποιον ή κάτι, όταν κάνουμε τα γνωστά "πισωγυρίσματα", αλλά και στο κατά πόσο η κρίση μας (στην οποία οφείλονται και τα δύο προηγούμενα) είναι σωστή, εν τέλει. Παράλληλα, αφήνει και να εννοηθεί (ή το λέει και κατάμουτρα -μεταξύ μας-) ότι είμαστε οι μόνοι υπαίτιοι αν την "πατήσουμε" και την δεύτερη φορά.

Όμως, αναφέραμε κάποιους παράγοντες-παραμέτρους πιο πάνω. Τι συμβαίνει με αυτούς; Αυτοί/ες λοιπόν, έχουν να κάνουν με τις "δεύτερες ευκαιρίες" και για το αν πρέπει να τις δίνουμε. Αξίζει να τις δίνουμε ακόμα και με τον φόβο ότι θα πάνε χαμένες; Είναι θεμιτό να προσφέρονται ή είναι απαραίτητο να διεκδικούνται; Αξίζει μια ενδεχόμενη δεύτερη απογοήτευση την πιθανότητα να πιάσουν τόπο; 

Προσωπικά, πιστεύω ότι οι δεύτερες ευκαιρίες πρέπει να κερδίζονται ή να έχουν ήδη κερδηθεί. Πρέπει να αποδειχθεί ότι αξίζουν ή να έχει φανεί ήδη η αξία τους. Βάζοντας στην άκρη, στον βαθμό που είναι εφικτό την, μάλλον θολωμένη για την στιγμή, κρίση μας, ο καθένας μας μέσα του "ξέρει" τι είναι αυτό στο οποίο αξίζει να (ξανά)ποντάρει και τι είναι αυτό που θα πρέπει απλώς να προσπεράσει.

Οι προβληματισμοί, βέβαια, ξεκινάνε όταν συμπεριλάβουμε και αυτήν την θολωμένη κρίση που βάλαμε στην άκρη λίγο πιο πριν...

ΥΓ: Και για να μην το ξεχάσω, αν βρεθούμε εμείς στην απέναντι όχθη και μας χαριστεί μια δεύτερη ευκαιρία, ας μην την χαραμίσουμε. Είτε σκεφτόμαστε να εκμεταλλευτούμε, είτε να την απορρίψουμε. Ίσως κάποιος άλλος την αξίζει περισσότερο...

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ζω ή απλά υπάρχω;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Είναι κάποιες φορές που με πιάνει το "φιλοσοφικό" μου και χάνομαι σε διαφόρων ειδών συλλογισμούς και προβληματισμούς, όπως και ο σημερινός. Και ενώ η... πικρή αλήθεια είναι ότι -πιθανόν- μάλλον και αυτό το ερώτημα ανήκει ξεκάθαρα στην στοίβα με τα υπόλοιπα αναπάντητα ερωτήματα, είναι ίσως ένα από αυτά που απασχολεί αρκετό κόσμο, τουλάχιστον εκείνο που τον διακρίνει ένας χ βαθμός αντίληψης. Ποιά είναι λοιπόν η εις βάθος διαφορά μεταξύ αυτών των δύο λέξεων;

"Υπάρχω" σημαίνει ότι υφίσταμαι σαν ον, κατέχω μια παρουσία στην αυτή καθαυτή πραγματικότητα, αλλά επίσης αποτελώ και μια ακόμη ανθρώπινη -ή μη- "μονάδα" σε αυτόν τον περίεργο κόσμο. Μια καρέκλα, υπάρχει. Ένα λεωφορείο, υπάρχει. Μια γυναίκα, υπάρχει. κλπ... Παράλληλα, το "υπάρχω" χρησιμοποιείται και για πιο ευρύτερες και όχι απτές έννοιες όπως οι ακόλουθες. Μια πιθανότητα, υπάρχει. Μια ιδέα, υπάρχει. Μια τάση, υπάρχει. κοκ....


"Ζω" σημαίνει ότι αποτελώ ένα από τα πολλά έμβια όντα, τα οποία διακρίνονται από κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένα μη έμβιο-άψυχο πράγμα-αντικείμενο να ζει, παρόλα αυτά μπορεί να υπάρχει. Ποτέ το ανάποδο. Όπως όμως και στην περίπτωση του "υπάρχω", το "ζω" ως έννοια ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί και για παρόμοιες έννοιες ή σημασίες όπως π.χ. οι ακόλουθες: Η αγάπη μας ακόμα ζει. Η ελπίδα ζει. Ζει το όνειρο του. Και πολλά άλλα...

Καλά όλα αυτά. Το "πρόβλημα" όμως ξεκινάει (και το θέμα αρχίζει να περιπλέκεται ακόμα περισσότερο) όταν αυτές οι δύο έννοιες αρχίζουν να μπερδεύονται μεταξύ τους, να αποκτούν πιο μεταφορικές-γενικές σημασίες, με αποτέλεσμα να ξεθωριάζει το νόημα τους. Και με αυτήν την σκέψη θέλω να σας αφήσω σήμερα, να κάνετε τους δικούς σας στοχασμούς, καθώς και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα:

Τι σημαίνει όταν κάποιος λέει σε κάποιον "εσύ παιδί μου δεν ζεις, απλά υπάρχεις!". Και μιας και αναρωτιόμαστε για αυτό, ας το πάμε και ένα βήμα παραπέρα. Θα είχε δίκιο αν αυτός ο κάποιος αναφερόταν σε εμάς;

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ~ το μωρό με τους τρεις γονείς

πως οι εφαρμογές της επιστήμης & της τεχνολογίας επιδρούν στην κοινωνία του σήμερα

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

Από χθες η είδηση κάνει το γύρο του κόσμου: γεννήθηκε το πρώτο μωρό με τρεις βιολογικούς γονείς!

Το μωρό με τους τρεις βιολογικούς γονείς -δύο μητέρες και έναν πατέρα- ήρθε στον κόσμο μέσω μιας αμφιλεγόμενης τεχνικής, η οποία επιτρέπει στους γονείς με σπάνιες γενετικές μεταλλάξεις να αποκτούν υγιή μωρά. Κι αυτό γιατί η μητέρα του παιδιού φέρει γονίδια του συνδρόμου Leigh, μιας θανατηφόρας διαταραχής που επηρεάζει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος, με το 1/4 των μιτοχονδρίων της να παρουσιάζονται μεταλλαγμένα. Έτσι, οι επιστήμονες αφαίρεσαν τον πυρήνα του ωαρίου της και τον εισήγαγαν στο ωάριο της δότριας, από το οποίο είχε αφαιρεθεί ο πυρήνας, με αποτέλεσμα το πυρηνικό DNA να ανήκει στη μητέρα του παιδιού και το μιτοχονδριακό DNA να ανήκει στη δότρια. Το ωάριο που προέκυψε γονιμοποιήθηκε από το σπέρμα του πατέρα.

Αν και αυτή η αμφιλεγόμενη τεχνική έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, η γέννηση του παιδιού θεωρείται επαναστατικό γεγονός για τα ιατρικά δεδομένα, αλλά και μεγάλη είδηση, η οποία θα μπορούσε να επιταχύνει τις εξελίξεις στον τομέα της εμβρυολογίας.

Και κάπου εδώ παίζουμε κορώνα-γράμματα: ο άνθρωπος θέλοντας να αυτοανακηρυχθεί υπεράνθρωπος, παριστάνει τον δημιουργό νομίζοντας ότι μπορεί να διορθώσει ή να παραπλανήσει τη Φύση, και κάνει μεγάλο λάθος σ'αυτό. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Στην άλλη πλευρά, ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως το πλάσμα εκείνο που κρατά το κλειδί της εξέλιξης του στα χέρια του, και το χρησιμοποιεί τις περισσότερες -τουλάχιστον- φορές συνετά. Το θέμα είναι σε ποια μεριά θα σταματήσει το νόμισμα. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »