ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μετά το... "ναυάγιο", πρέπει να κολυμπήσεις...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κάθε λίγο και λιγάκι, συνήθως έπειτα από κάποιο "δυσάρεστο" περιστατικό το οποίο αναταράσσει τις ισορροπίες της μέχρι τώρα ζωής μας, ακολουθεί μια περίοδος κάθαρσης -ένα διάστημα εξυγίανσης και επαναφοράς θα έλεγε κανείς- το οποίο μεσολαβεί μέχρι την στιγμή που οι προαναφερθείσες ισορροπίες θα επανέλθουν και θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας στον βαθμό που είναι εφικτό. Η διάρκεια αυτού του μεταβατικού διαστήματος ποικίλει και διαφέρει ανάλογα την περίπτωση και το άτομο που αφορά, όμως, στο 99% των περιπτώσεων τουλάχιστον, είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία. Τι μπορεί να προκαλέσει την αρχή μιας τέτοιας περιόδου; Γεγονότα όπως ένας τσακωμός, ένας θάνατος ή ένας χωρισμός είναι αναμφίβολα στο top10 της λίστας στην οποία αναφερόμαστε χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω αιτιολόγηση για την παρουσία τους εκεί.

Το άτομο το οποίο διανύει αυτήν την περίοδο τώρα, καλείται να διαχειριστεί και να επεξεργαστεί τις συνέπειες του γεγονότος που προηγήθηκε να... μαζέψει τα κομμάτια του, να επουλώσει τις πληγές του, αλλά και να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του έτσι ώστε να προχωρήσει. Στόχος δεν είναι (απαραίτητα) να ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό και να επανέλθει στο "στάδιο" που ήταν, αλλά να φιλτράρει την πληροφορία που έχει αυτή την στιγμή στα χέρια του, να την μετατρέψει σε εμπειρία και εν τέλει να την απορροφήσει, χρησιμοποιώντας την για εξελιχθεί σε κάτι καινούργιο και... "καλύτερο". Η διαδικασία αυτή είναι σίγουρα επίπονη (αρκετά ορισμένες φορές) όμως παράλληλα και αναγκαία, τόσο σε ψυχικό, όσο και πνευματικό επίπεδο. Είναι ένα τεστ μέσα από το οποίο ο κάθε ένας εξεταζόμενος βγαίνει δυνατότερος, ικανότερος και πιο ώριμος.

Αν, κλείνοντας, θα έπρεπε να δώσω μια συμβουλή αυτή θα ήταν "να μην προσπαθήσετε να αποφύγετε ή να προσπεράσετε το συγκεκριμένο στάδιο, παρά να το περάσετε και να βιώσετε εξολοκλήρου και φυσιολογικά". Είναι ένα από τα αναγκαία κακά αυτής της ζωής, όπως θα έλεγε... κανείς. Και πιστέψτε με. Αυτός ο "κανείς" δεν το λέει τυχαία.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ νέος μήνας για... νέα πράγματα;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Καλημέρα/καλησπέρα και καλό μήνα!

Μιας και σήμερα τυχαίνει ο προβληματισμός Τετάρτης να πέφτει πρωτομηνιά και καθώς και το ίδιο το 2017 είναι ακόμα πολύ φρέσκο, θα ήθελα να γεμίσουμε το μυαλό μας με σκέψεις και συλλογισμούς σχετικά με καινούργια ξεκινήματα και εγχειρήματα.

Σε γενικές γραμμές, κάθε φορά που πλησιάζει το τέλος του Δεκέμβρη ή του Αυγούστου, αρκετός κόσμος τείνει να δημιουργεί πλάνα και να σχεδιάζει προγραμματισμούς για την επικείμενη χρονιά ή την καινούργια σεζόν. Αγορές, επενδύσεις, επιχειρηματικές κινήσεις και αποφάσεις (από το να ξεκινήσουμε γυμναστήριο, μέχρι να βάψουμε τα μαλλιά μας μπλε) όλα... παίζουν και όλα στριφογυρίζουν στο μυαλό μας μαζί με μπόλικο ενθουσιασμό και μια κουταλιά (σούπας) ανυπομονησία. Φίλοι, γνωστοί και συγγενείς οι οποίοι τυχαίνει να ακούσουν τις σκέψεις μας, όπως και τις επιθυμίες μας, άλλοτε μας ενθαρρύνουν και μας επαινούν για τις αποφάσεις μας και άλλοτε μας κριτικάρουν και μας εμπαίζουν, αμφισβητώντας την υλοποίηση τους. Και είναι όμως οι ίδιοι φίλοι, γνωστοί και συγγενείς τα ίδια άτομα που γίνονται μάρτυρες της... λησμονιάς η οποία απορροφά και αποσυνθέτει αυτές τις ιδέες, οι οποίες παραμένουν... ιδέες.

Βδομάδα με την βδομάδα, μέρα με την μέρα,

ώρα με την ώρα, στόχοι τους οποίους με τόση ανυπομονησία θέσαμε ξεθωριάζουν και αρχίζουν να φαντάζουν περισσότερο σαν ελαφρά "άγχη" που μας ακολουθούν, παρά σαν στόχους στην "to do" λίστα μας. Έπειτα λοιπόν από το εύλογο -ή μη- χρονικό διάστημα του ενός μήνα που έχει ήδη περάσει από το νέο έτος, έρχομαι και ρωτάω το εξής: Πόσο κοντά είστε στην εκπλήρωση αυτών των οποίων προγραμματίσατε για το '17; Ανεξάρτητα με την απάντηση, αρχικά, μην αγχωθείτε. Πρωτίστως, αναρωτηθείτε αν έχετε βάλει "μπρος" για να φτάσετε εκεί. Έπειτα, θα ήθελα να ανατρέξετε στις σκονισμένες ή μη σελίδες του παρελθόντος σας και να αναζητήστε ημερομηνίες όπως η 31/12/1999 ή την στιγμή την οποία κάνατε σκέψεις 31 μέρες πριν, ακριβώς. Πότε ήταν τελευταία φορά που σχεδιάσατε και εν τέλει κάνατε κάτι καινούργιο και φρέσκο; Μήπως έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε; 

Δεν ξέρω αν είναι η πολυσυζητημένη ρουτίνα αυτό που κατατρώει ή μας κάνει να απομακρυνόμαστε από αυτά και δεν ξέρω αν είναι η πολυσυζητημένη ρουτίνα αυτό που χρησιμοποιούμε και συνέχεια ως δικαιολογία. Αυτό που ξέρω στα σίγουρα όμως, είναι ότι δεν είναι απαραίτητη μια 1η Φλεβάρη ή η οποιαδήποτε "1η Φλεβάρη" έτσι ώστε να κινητοποιηθεί ο καθένας μας.

Είναι, απλά, μια αφορμή.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ. πως διαχειρίζεσαι τους... τσακωμούς;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Είτε μιλάμε για τα επαγγελματικά είτε για τις προσωπικές σχέσεις, έρχεται κάποτε για όλους η στιγμή που πρέπει να έρθουν σε αντιπαράθεση με κάποιον άλλον έτσι ώστε να διαφωνήσουν, να έρθουν σε αντιγνωμία και ενδεχομένως να... τσακωθούν. Είναι εκείνες οι φορές όπου μία κουβέντα σε έντονους τόνους και ένας καβγάς παρουσιάζεται ως κάτι αναπόφευκτο, ενώ ταυτόχρονα οι ίδιοι καλούμαστε να εξομαλύνουμε μία κατάσταση για το "καλό" και των δύο πλευρών, όμως, πρωτίστως, για το καλό το δικό μας. Ας πούμε ότι η κατάσταση πολύ πριν από έναν τσακωμό, όταν όλα είναι "εφήμερα" είναι το βήμα "0".

Οι συγκυρίες οι οποίες οδηγούν ένα η περισσότερα άτομα σε αυτού του είδους τις καταστάσεις ποικίλουν και διαφέρουν ανά περίπτωση, ενώ σαφώς επηρεάζονται και άμεσα ή έμμεσα από τις εκάστοτε συνθήκες και τις σχετικές παραμέτρους. Το αποτέλεσμα παρόλα αυτά, το ίδιο λίγο-πολύ. Πληγωμένες καρδιές, απογοητευμένοι φίλοι, ψυχραμένοι συνεργάτες και μαζί με όλα αυτά χεράκι-χεράκι και μια βεβαρημένη ατμόσφαιρα που πατάει play-back σε ότι έγινε. Σήμερα όμως ας μην ασχοληθούμε με το τι οδηγεί σε ένα καβγά, καθώς και στα μέτρα που μπορούμε να πάρουμε για να τον αποφύγουμε. Αφενός η αποφυγή του οποιοδήποτε καβγά είναι πολλές φορές ουτοπική, αφετέρου η δημιουργία ενός είναι υπό... νορμάλ συνθήκες υγιές και αναπόφευκτο. Απόψε, ας προβληματιστούμε με το αποτέλεσμα (προτού αναζητήσουμε -μόνοι μας- την λύση).

Ας κάνουμε λοιπόν ένα fast-forward και ας φτάσουμε στο "μετά". Μια σχετική σύγχυση και ένας... προβληματισμός είναι από τα πιο συνήθη συναισθήματα που μπορεί να μας διακατέχουν. Πρώτο βήμα για να διαχειριστούμε την παρούσα κατάσταση, θα ήταν να βάλουμε σε τάξη την σκέψη μας. Καθένας μας οφείλει να δώσει χρόνο στον εαυτό του έτσι ώστε να μπορέσει εσωτερικά να συνειδητοποιήσει τι έγινε. Δεύτερο, και εξίσου σημαντικό -ίσως και πιο σημαντικό από το πρώτο-, είναι να μην υπέρ-αναλύσουμε το συμβάν στιγμή προς στιγμή, παρά μονάχα να κάνουμε έναν γενικό απολογισμό. Τρίτον, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πως αισθανόμαστε τώρα, έπειτα από ότι συνέβη, να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν είμαστε "καλύτερα" ή "χειρότερα" και να απαντήσουμε σε αυτό ειλικρινά. Το καλύτερα ίσως και να μας δίνει αυτόματα κατευθυντήριες γραμμές για το πως να κινηθούμε. Το χειρότερα τώρα, μάλλον διευρύνει περαιτέρω τον προβληματισμό μας.

Εάν και εφόσον δεν είμαστε ικανοποιημένοι εκ του αποτελέσματος (οι τόνοι ίσως ανέβηκαν κατά το γεγονός, ο διάλογος "ξέφυγε" κλπ) καλό θα ήταν αναρωτηθούμε το γιατί. Είναι επειδή εν τέλει καταλάβαμε ότι είμαστε οι "ηττημένοι" του καβγά ή μήπως επειδή κατά την διάρκεια αυτού συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε σκεφτεί και την "αντίπαλη" πλευρά; Ανεξαρτήτως συμπεράσματος οφείλουμε να επανεξετάσουμε την υπόθεση. Να ξανά-τονίσω, όχι υπέρ-αναλύοντας το τι έγινε, αλλά επαναπροσεγγίζοντας το/α άτομο/α που εμπλέκονται σε αυτό. Και αυτό είναι και το τέταρτο και πιο δύσκολο βήμα. Πραγματικά, δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα σε αυτές τις καταστάσεις από το "λάξευμα" ενός πληγωμένου εγωισμού και το... "δάμασμα" των συναισθημάτων που αναδύονται κάθε φορά που επανέρχονται στη μνήμη μας σκηνές και εικόνες από το ότι συνέβη.

Αυτή την στιγμή που γράφεται αυτό κείμενο ενδέχεται να βρίσκεστε στο λίγο πριν, στο λίγο μετά ή και στο "κατά την διάρκεια" σε κάτι από τα παραπάνω. Να δώσω μια τελευταία συμβουλή; Κάποιες φορές είναι πολύ πιο εύκολο να φτάσεις στο βήμα "0" από το βήμα "4", παρά να προσπαθήσεις να επιστρέψεις σε αυτό βεβιασμένα και εξαναγκαστικά από το βήμα "1", ή, ακόμα χειρότερα, προσπαθώντας πάση θυσία να παραμείνεις σε αυτό υποχρεωτικά.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ένα pit stop την ημέρα...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Οι φίλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού αντιλήφθηκαν σίγουρα το -κυριολεκτικό τουλάχιστον- σκέλος του τίτλου. Για τους υπόλοιπους, pit stop είναι η στάση για ανεφοδιασμό και έλεγχο που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου αγώνα. Εντάξει, παραδέχομαι ότι η αναλογία που θα ακολουθήσει δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά ας δείξουμε καλή διάθεση κι ας μείνουμε στο νόημα: εσείς πόσο συχνά χαρίζετε στον εαυτό σας ένα pit stop;

Η αλήθεια είναι πως ο σύγχρονος άνθρωπος είναι μια αγωνιστική μηχανή. Κυνηγά διαρκώς το χρόνο και την κορυφή. Και σ΄ αυτήν την επίπονη προσπάθεια, δεν είναι λίγες οι στιγμές που χάνει το χαμόγελο και το ανθρώπινο πρόσωπό του... Αν η σκέψη ενός χαρούμενου διαλείμματος από τον καταιγισμό υποχρεώσεων φαντάζει στα μάτια σας πολυτέλεια, τότε σίγουρα το χρειάζεστε πιο πολύ από ποτέ! Ξέρετε, αυτό δεν είναι αναγκαστικά μία εβδομάδα σε κάποια μεγαλούπολη του εξωτερικού, ούτε ένα βράδυ ξεφαντώματος στο οποίο θα χαλάσετε όλο σας το μηνιάτικο. Από ένα σ/κ στο εξοχικό το δικό σας ή των φίλων σας, μέχρι μια καλή ταινία, μια όμορφη βόλτα, ένα αγαπημένο quote κ.ο.κ, μπορείτε να βρείτε πολλά αγκυροβόλια που θα σας φτιάξουν τη διάθεση και θα τα αφιερώσετε στον εαυτό και την ψυχική γαλήνη σας. Το όλο νόημα, είναι το χαμόγελο σε μία μουντή μέρα, μία θετική σκέψη, μία σταδιακή αλλαγή στάσης ζωής. Δεν χρειάζεται τίποτα δραματικό. Γίνετε απλά η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο...

Ένα από τα θετικά vibe της ημέρας, και η έμπνευσή μου για τον σημερινό προβληματισμό, είναι το ακόλουθο ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ:

"Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο `χω πει ακόμα..."

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ οδηγός vs επιβάτη σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ + bonus αρχέγονα ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Κεφάλαιο 1: Το συμβάν

Κι ενώ η Θεσσαλονίκη βρισκόταν στην κατάψυξη που λέτε, με αρκετό χιόνι, αρκετό κρύο και αρκετό κόσμο που χρειαζόταν να ανταπεξέλθει σ' αυτήν την καθημερινότητα κάνοντας υπομονή, διαδραματίστηκε η εξής σκηνή απείρου κάλλους:

Την εικόνα κατέγραψε η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Μακεδονία», Σοφία Χριστοφορίδου.

Μετάφραση: Οδηγός αρνήθηκε να ανοίξει σε επιβάτη μέσα στο πολικό σκηνικό και εκείνος αντέδρασε βάζοντας εαυτόν μπροστά στο λεωφορείο. Δεν άργησε να δημιουργηθεί κομφούζιο, να μαζευτεί κόσμος, να γίνουν καταγγελίες, να εμπλακεί η εταιρεία security που συνεργάζεται ο ΟΑΣΘ και να καταλήξουμε σε αυτό το "αριστούργημα":

 Για την ιστορία, το λεωφορείο έφυγε μετά από αρκετή καθυστέρηση ΧΩΡΙΣ τον επιβάτη!

Κεφάλαιο 2: Τα κοινωνικά αντανακλαστικά

Το ζήτημα δεν άργησε να "ταξιδέψει" και να γίνει ευρύτερα γνωστό, ξεσηκώνοντας όπως είναι λογικό αντιδράσεις στον κυβερνοχώρο. Πέρα από την εκάστοτε προσωπική άποψη για το θέμα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να παρακολουθήσει στα social και σχόλια των αντίστοιχων άρθρων κανείς το πόσο εύκολα δημιουργούνται "στρατόπεδα" και πόσο χαιρόμαστε να τσακωνόμαστε και να επιβάλλουμε τη θέση μας ο ένας στον άλλον! Είναι άραγε ν' απορεί κανείς με το συμβάν αυτό καθαυτό; Αφού ολοφάνερα είμαστε όλοι ως κοινωνία στα πρόθυρα να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλο... Μην αφήνοντας μάλιστα και τις μετριοπαθείς και λογικές φωνές να πρυτανεύσουν.

Κεφάλαιο 3: Ο προβληματισμός

Ο προβληματισμός εδώ περιστρέφεται γύρω από  το δίπολο γραπτού και άγραφου νόμου, ηθικής και δικαιοσύνης, που έχει απασχολήσει τον άνθρωπο σχεδόν από τις πρώτες συγκροτημένες κοινωνίες, αφού όλες αυτές αποτελούν αρχές απαραίτητες για την ομαλή κοινωνική συμβίωση. Ο κανονισμός είναι σαφής και επιβάλλει στάσεις μόνο στα προκαθορισμένα σημεία, η ανθρωπιά όμως δεν σου επιτρέπει ν' αφήσεις έναν συνάνθρωπό σου έξω στο κρύο, να περιμένει το επόμενο λεωφορείο (το οποίο μέχρι να έρθει πιθανότατα να έχει καλοκαιριάσει και να μην υπάρχουν τέτοια προβλήματα!).

 Τι κάνεις λοιπόν; 

Παραβαίνεις τον κανόνα, που έχει θεσπιστεί με σκοπό ακριβώς τον συντονισμό τέτοιων καταστάσεων και παίζει ρόλο συνεκτικό σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία ή καταπατάς το ανθρώπινο ηθικό αίσθημα που σου λέει να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο;

Είσαι πρόθυμος να υποστείς τις κυρώσεις αφενός ή να αντιμετωπίσεις τις εσωτερικές και εξωτερικές φωνές τύψεων αφετέρου;

Εν τέλει, είσαι πάνω απ' όλα πολίτης ή άνθρωπος; Τι πρέπει να είσαι για να λειτουργήσει καλύτερα όλο αυτό το σύνολο το οποίο όλοι μας συναποτελούμε;

Επίλογος

Δεν μπορώ να ξέρω αν ο οδηγός εκείνος του ΟΑΣΘ συλλογίστηκε όλα τα παραπάνω και κατέληξε στην απόφαση που κατέληξε ή αν δεν του πέρασαν καν από το μυαλό και λειτούργησε βάσει βολής και ασφάλειας. Μπορώ όμως να ξέρω πως μας έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη και προβληματισμό, και τη δυνατότητα να κάνουμε ένα καλό φινάλε στο σημερινό κείμενο:

Εσείς; Τι θα κάνατε στη θέση του;
 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μήπως... έχασες "κάτι από εσένα" τώρα τελευταία;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Πρόσφατα, όντας ακόμα μια φορά θύμα του διαδικτυακού φαινομένου "WWILF" (what was I looking for?) -αυτό που ξεκινάς να ψάχνεις για το αν έχει π.χ. πολλές θερμίδες το φαγητό που θες να φας σήμερα, και καταλήγεις να διαβάζεις για εξωγήινες αφίξεις τα τελευταία 10 χρόνια- βρέθηκε μπροστά μου ένα κείμενο με "πράγματα που οφείλεις να κάνεις έπειτα από μια δύσκολη περίοδο στην ζωή σου". Η περίοδος αυτή μπορεί να αφορά έναν χωρισμό, κάποιο πρόβλημα υγείας, μια επαγγελματική αστάθεια κ.ο.κ. Ανάμεσα στα 10-15 "πρέπει" που ανέφερε ο συγγραφέας του άρθρου, λοιπόν, υπήρχε και το "βρες πάλι το κομμάτι εκείνο το εαυτού σου, που έχασες αυτό το διάστημα".


Έχοντας στο πρόσφατο ιστορικό μου μια από τις προαναφερθείσες "καταστάσεις", έκατσα και προβληματίστηκα, σκεπτόμενος αν θα μπορούσε να ισχύει η παραπάνω φράση στην δική μου περίπτωση, καθώς και αν όντως υπάρχει κάτι το οποίο έχει χαθεί και έχει εκλείψει από εμένα, από τον πρόσφατο παρελθοντικό εαυτό, μου μέχρι τον σημερινό. Και ναι! Να που χωρίς πολύ κόπο και χρόνο κατάφερα να εντοπίσω 2-3 στοιχεία και χαρακτηριστικά που πλέον δεν αποτελούσαν μέρος του... είναι μου. Σίγουρα, καθώς μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε αλλάζουμε και, όπως είναι φυσικό, διαμορφώνουμε ένα νέο... "πρόσωπο". Προσοχή όμως. Δεν αναφέρομαι σε όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία ως φυσική εξέλιξη αλλάζουν ή χάνονται από εμάς. Όχι. Μιλάω για όλα εκείνα τα οποία είναι/ήταν αναπόσπαστα κομμάτια μας με τα οποία συμπορευόμασταν όλη μας την ζωή και καθορίζουν εμάς και το ποιοι είμαστε.

Σημαντικός παράγοντας στην συνειδητοποίηση μου αυτή, στάθηκε μια φωτογραφία που είδα η οποία ήταν τραβηγμένη πριν από περίπου 5 μήνες. Ξέρετε κάτι; Βλέποντας με σε αυτήν την εικόνα, μπορούσα να διακρίνω μια ικανοποίηση και μια "ευμάρεια" (αν θέλετε), την οποία δεν μπορούσα να εντοπίσω πλέον. Ένα συναίσθημα πληρότητας και καλής διάθεσης, που την στιγμή που διάβαζα το άρθρο με τα "πρέπει", αδυνατούσα να αισθανθώ. Δεν μου αρέσει να υποκρίνομαι. Αντιλαμβάνομαι ότι περνώντας από μια δύσκολη φάση, χρειάζεσαι χρόνο μέχρι να επανέλθεις στην αρχική, ή ενδεχομένως σε μια καλύτερη κατάσταση, όμως, παρόλα αυτά, δεν μου άρεσε καθόλου που έβλεπα έναν "προηγούμενο" εγώ μου να είναι "καλύτερο" από το τωρινό. Ας πούμε ότι δεν το έχω συνηθίσει.

Ψάξτε καλά να δείτε τι είναι αυτό που σας έχει (εκ)λείψει περισσότερο μετά ένα... δύσκολο και ιδιαίτερο διάστημα το οποίο διανύσατε. Προσπαθήστε να ξεχωρίσετε τι είναι αυτό στο οποίο γίνατε καλύτεροι και βελτιωθήκατε, αποκτήσατε και εξελιχτήκατε ως ανθρώπινες οντότητες, όμως, προπάντων, εντοπίστε όλα εκείνα (ελπίζω να είναι λίγα) τα οποία "χάσατε" χωρίς να το καταλάβετε ή να το θέλετε. Για εμένα, αυτός είναι ο κύριος στόχος των επόμενων ημερών. Για εσάς;

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η ανατομία μίας μουδιασμένης εκκίνησης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Το πρώτο κείμενο της χρονιάς δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα μικρό παραλήρημα, το ξέρετε καλά. Και το ξέρω κι εγώ. Αφού λοιπόν σας ευχηθώ από καρδιάς καλή χρονιά, ευτυχισμένο το 2017, υγεία (πάνω απ' όλα) και χαρά, θέλω να σας αναφέρω ότι φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, είδα στα μάτια των ανθρώπων που συναναστράφηκα την επιφυλακτικότητα για τη χρονιά που έρχεται. Δεν με διαπέρασε η χαρά και η αισιοδοξία, δεν ένιωσα τον κόσμο έτοιμο να παλέψει με τον νέο κύκλο που ανοίγει.

Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά πως οι δυσκολίες είναι αντικειμενικά πάρα πολλές, και πως το 2017 είχε επιφορτιστεί με ένα αρνητικό πρόσημο πολύ πριν περάσει το χρονικό κατώφλι των ζωών μας. Επίσης μπορώ να καταλάβω και πως η κούραση είναι μεγάλη, καθώς πέρα από την επικρατούσα κατάσταση, κοινωνική και πολιτική, ο καθένας έχει να αντιμετωπίσει και τα δικά του προσωπικά ζητήματα. Είναι όμως όλη αυτή η μελαγχολία υγιής; Είναι πράγματι αυτή η στάση ζωής που θέλουμε να υιοθετήσουμε; Η εσωστρέφεια και η διαρκής άμυνα, μπορούν να ξορκίσουν τα όποια αρνητικά και να λειτουργήσουν ως ασπίδα προστασίας;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι "όχι". Παρουσιάζουμε ως κοινωνία συμπτώματα παραίτησης και αδράνειας, και αφηνόμαστε σ' αυτά χωρίς καν να μας απασχολεί το ζήτημα. Αν θέλουμε να αλλάξουμε πράγματα όμως (και αυτό ισχύει και σε επίπεδο προσωπικών υποθέσεων) θα πρέπει να γίνουμε πιο δραστήριοι, να αποφύγουμε τη μεμψιμοιρία και πάνω απ' όλα την αυτολύπηση, η οποία δεν λειτουργεί μόνο καταστροφικά σε επίπεδο ψυχολογίας, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει σε μία προσέγγισή μας για τα πράγματα απαθή και αποστασιοποιημένη. Επιπλέον, μία ανασκόπηση των πεπραγμένων και των συμβάντων (στην προκειμένη περίπτωση του 2016, αφού εξετάζουμε το ζήτημα με αφορμή την αλλαγή του χρόνου) είναι πάντα χρήσιμη ποικιλοτρόπως.

Ας καλωσορίσουμε λοιπόν με αισιοδοξία το νέο έτος. Οι προκλήσεις και οι δυσκολίες θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Δεδομένη όμως θα πρέπει να θεωρείται και η μαχητική μας διάθεση. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αντίο 2016 - καλώς ήρθες 2017

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Δεν απομένουν παρά μόνο λίγες μέρες μέχρι τον ερχομό του νέου έτους και ακόμα και τώρα το 2016 συνεχίζει να μας εκπλήσσει με τα απρόοπτα που συμβαίνουν στον κόσμο. Αεροπλάνα που πέφτουν, μεγάλοι αστέρες που συνεχίζουν να "φεύγουν αναπάντεχα" (τι κακό και αυτό φέτος) και ποιος ξέρει τι άλλο θα γίνει αυτές τις 4 μέρες που απομένουν. Απρόοπτα ε; Ίσως και να είναι λίγο άτοπη αυτή η λέξη πλέον, μιας και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που δεν θα έπρεπε να περιμένουμε. Λέτε να υπάρχει...; Ας ελπίσουμε πως όχι...

Το τέλος μιας χρονιάς, λοιπόν, σηματοδοτεί πολλά πράγματα. Πέρα από το κλείσιμο μιας δύσκολης για πολλούς περιόδου και την αρχή μιας καινούργιας, το πέρας ενός δωδεκαμήνου περικλείει και μια σειρά γεγονότων και περιστατικών τα οποία σφυρηλάτησαν και λάξευσαν την ζωή μας διαμορφώνοντας την εκ νέου. Σε άλλους με τρόπο... χοντροκομμένο και τραχύ, σε άλλους πάλι με μια λεπτεπίλεπτη διαδικασία που είχε σαν αποτέλεσμα την εξυγίανση διαφόρων πληγών του παρελθόντος, αλλά και την δημιουργία νέων προοπτικών για το μέλλον. Ευελπιστώ να ανήκετε στην δεύτερη κατηγορία, ή και στην πρώτη αν αυτό επιθυμείτε βέβαια...

Και μετά, έχουμε το 2017 να μας περιμένει όλο εκπλήξεις, προκλήσεις και νέα περιστατικά για να γεμίσουν το πρόγραμμα μας. Ξέρετε... έτσι για να μην βαριόμαστε βρε παιδί μου. Νέα "μέτρα", καινούργιες "μεταρυθμίσεις" και όλα τα σχετικά, με τα παλιά να μας ακολουθούν, φυσικά, και όλα όσα σέρνουμε πίσω μας να έχουν γαντζωθεί στην πλάτη μας, αρνούμενα επίμονα και επιδεικτικά να υποχωρήσουν. Όπως και να έχει η κατάσταση όμως, το συμπέρασμα είναι για ακόμη μια φορά το ίδιο. Ανασκουμπωνόμαστε, μαζεύουμε τις δυνάμεις μας και προετοιμαζόμαστε για τον σωρό δοκιμασιών που μας προετοιμάζει η συνέχεια. Δεν ξεχνάμε αυτά που αποκομίσαμε, όμως, και σαν όπλο τα χρησιμοποιούμε για να υπερνικήσουμε τους αντιπάλους μας.

Και κάτι τελευταίο: Πολλές φορές, δεν είναι κακό να ανατρέχουμε στο πίσω που άφησε το 2016 (όσο κακό και να ήταν αυτό) και να εξετάζουμε τι πήγε στραβά με φόβο μήπως αναβιώσουμε/αναστήσουμε κάποιον παλιό δαίμονα του παρελθόντος. Αντίθετα, ίσως έτσι καταφέρουμε να ξορκίσουμε ένα νέο που είναι πιθανό να φανερωθεί στο διάβα μας, πριν καν εμφανιστεί.

Καλή χρονιά σε όλους!

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ απαγόρευση...των χριστουγέννων με εντολή ερντογάν!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Ντρέπομαι, αλλά το ομολογώ: η ενασχόληση με τα καμώματα του "σουλτάνου" της γείτονος είναι από τις ένοχες απολαύσεις μου. Κι αυτό γιατί πάντα με βάζει στη διαδικασία να σκέφτομαι αν έχει αποχαιρετίσει οριστικά κάθε έννοια λογικής ή αν παίζει έξυπνα το παιχνίδι του πλασάροντας μία πολιτική περσόνα που του επιτρέπει να δρα με το "ακαταλόγιστο" ως δεδομένο (ή και αν γίνεται να τα έχει συνδυάσει και τα δύο με έναν μαγικό τρόπο, θα σας γελάσω). Μετά τη συνθήκη της Λοζάνης και τα νησιά του Αιγαίου, ήρθε η ώρα λοιπόν ο Ερντογάν (πάντα επίκαιρος!) να τα βάλει και με τα ίδια τα Χριστούγεννα!

Βάζοντας ένα ακόμη λιθαράκι στη σχέση... "συμπάθειας" και "αμοιβαίας εκτίμησης" που έχει με τη Γερμανία (αλλά και την Ευρώπη εν γένει θα συμπλήρωνα), απαγόρευσε τους εορτασμούς των Χριστουγέννων στο γερμανικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης αλλά και την ίδια την αναφορά της λέξης "Χριστούγεννα"! Η Γερμανία απάντησε, το σούσουρο έγινε, όλος ο κόσμος και πάλι ασχολείται μ' αυτόν τον άνθρωπο. Αποστολή εξετελέσθη.

Παραβλέποντας όμως την επιφανειακή προσέγγιση, τον καγχασμό για τη γραφικότητα και την ειρωνική διάθεση (η οποία βέβαια αναδύεται αβίαστα, οπότε όλοι έχουμε μία δικαιολογία για να καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας) η ανάγνωση τέτοιων κινήσεων είναι μία: εσωστρέφεια της Τουρκίας και σταδιακή αποτίναξη της ανοχής στην διαφορετικότητα απ' την ταυτότητά της. Σε σε συνδυασμό δε με τα... λοιπά της πολιτικής Ερντογάν θα μπορούσε κανείς να μιλήσει και για ηθική ενίσχυση των εξτρεμιστικών τάσεων με τις ευλογίες του πρώτου πολίτη του τουρκικού κράτους...  Σε βάθος χρόνου (μικρό ή μεγάλο), και με την προϋπόθεση βέβαια να συνεχίσει ο Ερντογάν να κάνει τα δικά του με τέτοιους καταιγιστικούς ρυθμούς, πέρα από τις διεθνείς εξελίξεις, ελλοχεύει ο κίνδυνος για την Τουρκία να αποκοπεί πλήρως, να απομονωθεί, αλλά και να χάσει πολύτιμο χρόνο στο παιχνίδι της προόδου... Μένει να περιμένουμε αν τα πράγματα θα κυλήσουν έτσι, ή αν θα βρεθεί μία δύναμη (ενδογενής ή εξωγενής) ικανή να ανατρέψει την καλπάζουσα ισχύ του Τούρκου προέδρου. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

Μέχρι την επόμενη Τρίτη, να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα με υγεία για όλους σας!

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ψάξε, ψάξε... (δεν) θα το βρεις; (αφιέρωμα στα μυστικά)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Απόψε, θα μιλήσουμε για μυστικά. Ω ναι, για μυστικά. Μυστικά που κρατάμε, μυστικά που μας κρύβουν, καθώς επίσης και μυστικά που θέλουμε να ανακαλύψουμε. Έτσι επειδή μας την έχει βαρέσει, ή, έτσι επειδή ξέρουμε ότι κάτι συμβαίνει. Προτού όμως φτάσουμε εκεί, ας δώσουμε μερικά παραδείγματα για αυτό για το οποίο μιλάμε σήμερα.

Μυστικό, λοιπόν, μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Από κάτι πολύ απλό το οποίο θέλουμε να κρατήσουμε για τον εαυτό μας διότι για τους χ-ψ λόγους δεν θέλουμε να μαθευτεί, μέχρι κάτι πολύ προσωπικό ή υψίστης "μυστικότητας" το οποίο αν δεν είναι για τα αυτιά κανενός, είναι μονάχα για τα αυτιά λίγων και εκλεκτών. Νομίζω καταλαβαίνετε όλοι ανεξαιρέτως σε τι αναφέρομαι. Απιστίες που είναι κεκαλυμμένες, προδοσίες που έχουν θαφτεί όσο πιο βαθιά γίνεται, απόρρητες πληροφορίες κάθε φύσεως και γεγονότα τα οποία πρέπει πάση θυσία να παραμείνουν στο σκοτάδι.

Ας μιλήσουμε όμως για τον... "μυστικοκράτωρ". Οι λόγοι οι οποίοι κάποιος αποφασίζει να κρατήσει κάτι κρυφό, ποικίλοι. Θα μπορούσε κανείς να πει χαριτολογώντας ότι το φάσμα τους κυμαίνεται από καθαρό εγωισμό και προσωπικό συμφέρον εν γένει, μέχρι φόβο, ανασφάλεια ή ακόμα και βλακεία. Ανεξάρτητα από τα προηγούμενα όμως, το "πρόβλημα" παρουσιάζεται όταν τα εν λόγω μυστικά επηρεάζουν ή αφορούν και άλλα άτομα πέραν του αρχικού. Και εδώ είναι που αρχίζει να περιπλέκεται το θέμα και να... μπάζει από παντού. Τι συμβαίνει όταν αυτά τα άτομα υποψιαστούν ότι κάτι τρέχει;


Περνάμε γρήγορα-γρήγορα τώρα στην αντίπερα όχθη και στα δεύτερα, τρίτα, τέταρτα κλπ άτομα που ενδεχομένως εμπλέκονται στο εκάστοτε μυστικό. Η αλήθεια είναι πως στο 99% των περιπτώσεων (έτσι για να είμαι και λίγο ελαστικός), όταν αντιληφθεί κανείς ότι κάτι τρέχει, τότε... κάτι σίγουρα τρέχει. Θέλετε επειδή κάποιος έκανε κάτι λάθος; Θέλετε επειδή κάτι πήγε στραβά επειδή, έτσι, έτυχε να πάει; Θέλετε επειδή, τελικά, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον; Δεν ξέρω. Δώστε εσείς την εξήγηση που θέλετε. 

Να πούμε και λίγο για το μετά όμως; Και λέγοντας μετά, εννοώ την στιγμή που ένα μυστικό αποκαλύπτεται και έρχεται στην επιφάνεια. Οι επιπτώσεις διάφορες και οι συνέπειες από καμία μέχρι πολλαπλές. Τόσο για τον "μυστικοκράτωρ", τόσο για τους υπόλοιπους. Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά, το έχουμε περάσει, έχουμε βρεθεί μάρτυρες σε κάτι τέτοιο. Και εδώ θα ρωτήσω και το εξής, και μακάρι κάποιος να μπορέσει να δώσει απάντηση. Δεν θα ρωτήσω το γιατί κάποιος να κάνει κάτι ή γιατί κάποιος να μπει στην διαδικασία να το κρατήσει μυστικό, παρά θα αναρωτηθώ αν υπάρχει το οποιοδήποτε υπέρ στο να ανακαλύψει κάποιος κάτι μυστικό. Και αν υπήρχε λόγος που το μυστικό ήταν μυστικό; Και αν το μυστικό όντας "μυστικό" είναι καλύτερα για όλους; Και αν το μυστικό δεν ήταν ποτέ γραφτό να μην είναι κάτι άλλο πέρα από... μυστικό:

Πολύ φοβάμαι ότι αυτό είναι ένα μυστικό,, που δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ.


Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μάθε να αφήνεις το "πίσω"... πίσω

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που πρέπει να μάθει κάποιος, και συνήθως το μαθαίνει εν τέλει με τον δύσκολο τρόπο, είναι να προσπερνάει, να ξεχνάει και να πηγαίνει... παρακάτω. Ο μεγαλύτερος εχθρός για την διαδικασία αυτή; Το παρελθόν μας που μας "στοιχειώνει" καθ' όλη την διάρκεια της ζωής μας και σαν δεύτερη σκιά μας ακολουθεί σε κάθε νέο βήμα που προσπαθούμε να κάνουμε, προστάζοντας μας κάθε στιγμή να κάνουμε πίσω, να διστάσουμε, να το ξανασκεφτούμε. Το ίδιο παρελθόν, είναι εκείνο που άλλοτε μας σιγοψιθυρίζει και άλλοτε πάλι φωνάζει, υπενθυμίζοντας μας τα λάθη του παρελθόντος.

Χεράκι-χεράκι με αυτό τον αντίπαλο που πρέπει να καταφέρουμε να κερδίσουμε, πηγαίνουν πάντοτε οι ανασφάλειες μας και οι φόβοι μας. Στο αριστερό του χέρι, έχουμε τις πρώτες οι οποίες είναι εκείνες που γεννούν την αμφιβολία, τον δισταγμό, αλλά και τις δεύτερες σκέψεις. Στο δεξί, έχουμε τους δεύτερους και όντας εξίσου ισχυρότατα "stop" δημιουργούν με την σειρά τους καθηλωτικούς ενδοιασμούς, ψυχολογικά φράγματα και συναισθηματικά λουκέτα τα οποία αφοπλίζουν και μας δεσμεύουν από κάθε ενδόμυχη ελευθερία. Αποτέλεσμα; Κάθε προσπάθεια που προορίζεται για την κατάκτηση νέων στόχων σταματάει και εμποδίζεται από τα δεσμά που μας κρατάνε πίσω και κολλημένους στο παρελθόν.

Λύση ρωτάτε αν υπάρχει; Σαφέστατα και υπάρχει. Εύκολη αναρωτιέστε αν είναι; Εδώ μάλλον θα απογοητευτείτε. Θα μπορούσα να πω ότι έχει να κάνει με το ψυχικό σθένος του καθενός, καθώς και με την εσωτερική θέληση και δύναμη που τον διακρίνει. Δεν θα το κάνω διότι πολύ απλά θα ακουστεί κλισέ και σίγουρα θα το έχετε ξανακούσει. Το επόμενο που θα αναφέρω όμως είναι το εξής, και εφαρμόζει και στην περίπτωση που η προηγούμενη φράση... στέκει: αυτό που αδιαμφισβήτητα απαιτείται για την προσπέλαση των δαιμόνων του παρελθόντος, που ενδεχομένως σκιαγραφούν την κάθε μας κίνηση και καραδοκούν για την ευκαιρία που θα τους παρουσιαστεί και θα βγουν ξανά στο προσκήνιο, είναι η εμπειρία. Καλώς ή κακώς, μόνο έχοντας περάσει κάποιες καταστάσεις και γεγονότα μπορούμε να γίνουμε ικανοί να ανταπεξέλθουμε σε παρόμοιες μεταγενέστερες. Πως όμως τα αφήνουμε όλα πίσω;

Και εκεί ακριβώς είναι και το... μυστικό της επιτυχίας. Το θέμα δεν είναι να αποφύγεις τις προαναφερθείσες καταστάσεις και όλα τα προβλήματα που τις συνοδεύουν. το ζητούμενο είναι να καταφέρεις να τις διαχειριστείς και να αποκομίσεις τα σωστά πράγματα από αυτές. Οι "δαίμονες" αργά η γρήγορα θα εκδιωχθούν. Με τους "άγγελους" είναι το ερώτημα (και ο σημερινός) προβληματισμός) τι γίνεται.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, με ποιά... "μάτια" βλέπεις;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Πριν λίγες μέρες, καθώς χαζολογούσα στο διαδύκτιο κάνοντας google αναζητήσεις χωρίς λόγο και

αιτία (όπως όλοι μας άλλωστε), έπεσα σε ένα κείμενο που μιλούσε για την... "ομορφιά". Την ομορφιά, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται, την προσδιορίζει και την αναζητά. Ο συγγραφέας στο τέλος, κατέληγε σε ένα συμπέρασμα το οποίο στην ουσία έλεγε το κλασικό των άγγλων: "everything is in the eye of the beholder" που, πάνω-κάτω, θα πει: "όλα είναι το πως τα βλέπουμε εμείς". 

Πόσο αλήθεια μπορεί να είναι αυτο...

Ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας το επαληθεύσουμε μέσα από παραδείγματα από την καθημερινή ζωή. "Αταίριαστα" ζευγάρια, γονείς που λατρεύουν τα παιδιά τους όπως και να είναι και κάθε λογής "παράλογες" σχέσεις οι οποίες προκύπτουν επειδή, πολύ απλά, δεν μπορεί κανείς να ορίσει το "ωραίο" ή έστω πέρα από κάποιον συγκεκριμένο βαθμό. Διότι, σε τελική ανάλυση, ποιός είναι αυτός ο οποίος μπορεί να ορίσει αν κάποιος/κάτι είναι όμορφο ή άσχημο; Τώρα θα μου πείτε: "εμείς οι ίδιοι" είμαστε αυτοί που, λανθασμένα αν θέλετε την ταπεινή γνώμη μου, έχουμε σχετίσει το όμορφο με το "τέλειο" ή το "ιδανικό" με την ευρεία έννοια των δύο λέξεων.

Μη μου πείτε ότι δεν το κάνετε και εσείς οι ίδιοι. Εγώ προσωπικά, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να επαινεί το φαινομενικά ωραίο και, την ίδια στιγμή, "σχολιάζω" στο μυαλό κάτι που μου φαίνεται "διαφορετικό", και αμέσως μετά να με συνετίζω μαλώνοντας με για την κρίση μου αυτή. Πάρτε λίγη ώρα και αναρωτηθείτε και θα δείτε ότι έχω δίκιο. σκεφτείτε όμως και παράλληλα, το ανωτέρω παράδειγμα με την μητέρα και τα παιδιά της. Σκεφτείτε έπειτα φίλους και συγγενείς που ενδεχομένως βλεπέτε σε πολύ συχνή, αν όχι σε καθημερινή βάση. Μπορείτε να τους αντικρύσετε και να πείτε ότι είναι όμορφοι ή όχι; Είναι η δύναμη της συνήθειας αυτό που μας κάνει να ξεπερνάμε το φάσμα της ομορφιάς ή μη; Είναι κάτι άλλο; Ποιός ξέρει... Ίσως είναι, τελικά, "όλα", να είναι το πως τα βλέπουμε εμείς...

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τονώντας το πεσμένο christmas mood μας

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Τα μαγαζιά έχουν ήδη στολίσει τις βιτρίνες τους με γιρλάντες και λαμπιόνια, τα πρώτα δέντρα έχουν ήδη στηθεί και στολιστεί ως είθισται, το jumbo ξεκίνησε να μετρά αντίστροφα. Αδιαμφισβήτητα τα Χριστούγεννα βρίσκονται προ των πυλών. Κι ενώ όλοι οι εξωγενείς παράγοντες μας σπρώχνουν φανερά στον εναγκαλισμό με το "πνεύμα των Χριστουγέννων", παρατηρώ ότι φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά δυσκολευόμαστε να χαλαρώσουμε και να αφεθούμε στο κλίμα των ημερών. Υπάρχει μία διάχυτη αντίδραση σε όλη αυτή τη γκλίτερ προκάτ χαρά. Γιατί όμως;

Σίγουρα οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων, η κρίση, τα άγχη που τους βάλλουν από παντού, αλλά και οι ανά τον κόσμο εξελίξεις μόνο για πανηγυρικούς εορτασμούς δεν προδιαθέτουν. Γνωρίζοντας δε, ότι το 2017 θα μας φέρει νέα... "καλούδια", σίγουρα δεν το περιμένουμε και με πολύ μεγάλη ανυπομονησία! Πως μπορείς να αφεθείς σε μία κατάσταση μαγείας, όταν η καθημερινότητα και οι δυσκολίες σε κρατάνε γερά δεμένο πισθάγκωνα;

Δεν μπορεί όμως όπως καταλαβαίνετε να' ναι μόνο αυτό. Σίγουρα επηρεάζει, δεν είναι όμως αρκετό. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στα Χριστούγεννα των τελευταίων δεκαετιών, τις μόδες που έφεραν μαζί τους και τον τρόπο με τον οποίο γιορτάστηκαν. Βρίσκεται στην ταύτιση τους με ακόρεστη κατανάλωση, άφθονη σπατάλη χρημάτων και υπερφορτωμένη -το λιγότερο- αισθητική, που τους χάρισε την υλιστική υπόσταση που έχουν σήμερα. Όπως ήταν αναμενόμενο, τώρα που οι συνθήκες έχουν γίνει απαγορευτικές για όλα τα παραπάνω (για οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους), όλος αυτός ο κόσμος της Coca Cola "ξεφούσκωσε" σε συνειδήσεις και ψυχές...

Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως τα Χριστούγεννα έπαψαν να είναι η ωραιότερη εποχή του χρόνου (εντάξει, δεν είμαι και πολύ αντικειμενική σ' αυτό!). Σημαίνει απλά ότι για να ακουμπήσουν την ψυχή μας πρέπει να τα προσεγγίσουμε με διαφορετικό τρόπο και να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές τους. Φέτος λοιπόν, επιλέξτε να περάσετε από την επιφάνεια στα ενδότερα. Στολίστε όχι από ανάγκη να τα γεμίσετε όλα με λαμπάκια που τρεμοπαίζουν αλλά για να απολαύσετε τις όμορφες οικογενειακές στιγμές. Κάντε δώρα όχι από υποχρέωση, αλλά με μεράκι, αγάπη και δικό σας κόπο. Περάστε χρόνο με τους δικούς σας ανθρώπους. Αναζητήστε εκείνους που αγαπάτε αλλά για κάποιο λόγο έχετε χαθεί. Διδαχθείτε τη φιλανθρωπία, την αγάπη, τον εθελοντισμό και τη συμπόνοια όχι για να τα εφαρμόζετε μία φορά το χρόνο, αλλά όποτε έχετε ευκαιρία. Αξιοποιήστε την προπαρασκευαστική περίοδο μ' αυτόν τον τρόπο, κι έπειτα αξιολογείστε αυτές τις γιορτές. Τι στοίχημα πάτε ότι θα είναι οι πιο όμορφες και γόνιμες των τελευταίων ετών; +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αγαπητέ μου εαυτέ...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

                                                                                                                                 Αθήνα, 23/11/2016

Για δες πως περνάει ο καιρός...

Μεθαύριο, κλείνει ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησες να γράφεις σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Ένας χρόνος, σίγουρα πολύ μικρό σαν διάστημα συγκριτικά με άλλους συν-αρθρογράφους, όμως γεμάτος εμπειρίες, πολυποίκιλες και διαφορετικές από κάθε άποψη, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μεταφέρθηκαν στα κείμενα που έγραψες και δημοσιεύτηκαν εδώ. Σκέψεις που περάστηκαν πάνω στο "χαρτί" του ηλεκτρονικού υπολογιστή και προβληματισμοί που απασχολούν τόσο σε προσωπικό, όσο και σε γενικότερο επίπεδο. Δεν είναι πρόθεση σου όμως να περιαυτολογήσεις μέσα από το σημερινό άρθρο (ειδικά σήμερα) παρά μόνο να κάνεις μια μικρή αναδρομή στην χρονιά που πέρασες στο yannidakis, να αναφερθείς σε ορισμένα από αυτά που αποκόμισες, καθώς και στα εφόδια που σου δόθηκαν για να συνεχίσεις (με ότι και να εμπεριέχεται σε αυτήν την... συνέχεια).

Ένα χρόνο πριν, λοιπόν, είχες την τύχη να στείλεις το βιογραφικό σου σε μια αγγελία όπου ζητούταν συντάκτης για ένα ιστολόγιο... κοινωνικού προβληματισμού. Μέσα από αυτήν την αγγελία είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις τον Γιάννη και την συντακτική του ομάδα και να ξεκινήσεις να γράφεις τους προβληματισμούς της Τετάρτης διαμέσου του δικό σου προσωπικού "Ευαγγελίου" στοχασμών και ιδεών. Δεν θα κρύψεις ότι η αρχική πρόταση και ιδέα ήταν να ασχοληθείς κυρίως με την επικαιρότητα και τα γεγονότα του σήμερα εν γένει, όμως γρήγορα αυτό έγινε ελεύθερη θεματολογία. (Ευχαριστείς τον κ. Σπυριδάκη για αυτό, για την άνοχη που έδειξε αυτό το διάστημα επιτρέποντας σου να μιλήσεις για eurovision, φαντάσματα και ότι άλλο σου κατέβαινε στο κεφάλι!). Μέσα από την συγγραφή των κειμένων αυτών, έμαθες πολλά πράγματα. Αρχικά, το πως να οργανώνεις την σκέψη σου, πράγμα που στο παρελθόν σε ταλαιπωρούσε. Έπειτα, ανακάλυψες το πως σκέφτεται και μεταφέρει ο υπόλοιπος κόσμος (συνάδελφοι και αναγνώστες) την δική του, όπως επίσης και το πως αλληλεπιδρούν αυτές οι σκέψεις μεταξύ τους. Και φυσικά, εν τέλει, πήρες μια μικρή (μεγάλη) ιδέα για το τι μπορεί να είναι αυτός ο "πολυσυζητημένος" -εδώ πέρα-... προβληματισμός.

Από το πρώτο σου κείμενο μέχρι το σημερινό, μπορείς να αναγνωρίσεις και να δεις τους διάφορους εαυτούς και φάσεις της ζωής σου με μεγάλη ακρίβεια, και αυτό είναι κάτι που σε χαροποιεί ιδιαιτέρως. Θεωρείς πως το ταξίδι αυτό στο yannidakis σε έχει κάνει καλύτερο σε πολλά επίπεδα και πιστεύεις πως ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανες στην μέχρι τώρα πορεία/ζωή σου. Θα το χαρακτήριζες ως εξέλιξη με μια λέξη. Ήταν μοίρα; Ήταν timing; Ήταν θέληση, αυτό που σε οδήγησε εδώ; Αυτό είναι κάτι που σε προβληματίζει ακόμα και σήμερα και, μεταξύ μας, νομίζω πως είναι κάτι που θα σε προβληματίζει για καιρό. Όμως, αυτό που σίγουρα δεν θα σε προβληματίσει ποτέ, είναι το πόσο ορθές μπορεί να είναι κάποιες φορές οι επιλογές που κάνουμε για τον εαυτό μας, και εν συνεχεία για τους άλλους.

ΥΓ: Όταν κάποια στιγμή ένας μελλοντικός σου εαυτός διαβάσει αυτό το κείμενο, θα ήθελες να σταθεί για λίγες στιγμές και να προβληματιστεί για το χθές του σήμερα και το σήμερα του αύριο, και ταπεινά να ευχηθεί σε όλους εμάς και εσάς...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ αγάλμα έπεσε θύμα selfie!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Η ρήση του Αϊνστάιν σχετικά με το σύμπαν και την ανθρώπινη βλακεία ("Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες...") μπορεί να μοιάζει πλέον τετριμμένη, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, με εκφράζει σε τέτοιο βαθμό για τον σημερινό προβληματισμό, που θα καταχραστώ την υπομονή σας και θα ξεκινήσω μ' αυτήν το κείμενό μου. Διότι όταν βρίσκεσαι αμέριμνος στο διαδίκτυο και πέφτεις ξαφνικά πάνω στην είδηση: "Τουρίστας καταστρέφει άγαλμα του 18ου αιώνα στην προσπάθειά του να βγάλει σέλφι", μία σύγχυση την παίρνεις όσο να πεις. Σκέφτεσαι "δεν μπορεί, θα μας κάνουν πλάκα". Το ανοίγεις. Βλέπεις ότι δεν σου κάνουν πλάκα. Googlάρεις (σε άπταιστα ελληνικά). Διαπιστώνεις ότι έχει ξαναγίνει. Βλέπετε λοιπόν πως καταλήγουμε κυκλικά στην ρήση του Αϊνστάιν με την οποία ξεκίνησα;

Το πρόβλημα σε όλη αυτήν την κατάσταση έχει δύο επίπεδα. Το πρώτο, είναι ο άνθρωπος σήμερα και ο κόσμος του. Το δεύτερο είναι η θέση της τέχνης στον κόσμο αυτό.

Σε μία εποχή που οι selfies είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων, ως βασικό υλικό της παρουσίας τους στα social media, είναι λογικό το να βλέπεις ανθρώπους να αυτοφωτογραφίζονται εδώ κι εκεί, με φόντο τοπία, μνημεία κτλ. Προφανώς και ο τουρίστας φίλος μας σκέφθηκε να βγάλει μία φωτογραφία με το άγαλμα με σκοπό να την ανεβάσει, να κάνει τους φίλους και τους ακολούθους στα δίκτυα να τον προσέξουν και να του δωρίσουν απλόχερα το like τους για να ανέβουν τα στατιστικά του. Μέχρι εκεί όμως είμαστε καλά. Τι γίνεται όταν παίρνει το θάρρος να ακουμπήσει το έκθεμα, να το πλησιάσει τόσο πολύ γνωρίζοντας το ρίσκο και αγνοώντας τη λογική, θεωρώντας ότι ο παραπάνω σκοπός αξίζει το διακύβευμα; Ο φόβος μου ότι έχουμε χάσει τη μπάλα με όλα αυτά επανέρχεται ισχυρότερος κάθε φορά... 

Πέρα από τη λογική όμως, απ' την κατάσταση αυτή απειλείται και η τέχνη. Αφήνοντας στην άκρη το προφανές, τις φθορές των έργων δηλαδή και τα συναφή, ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι επισκέπτονται μνημεία, πολιτιστικούς χώρους, παραστάσεις, εκθέσεις κτλ μόνο και μόνο για το "καλό check in"/ την "καλή φωτό", που θα επιτρέψει στο άτομο να χτίσει την εικόνα του θέλει, χωρίς φυσικά να λαμβάνει κανένα καλλιτεχνικό ερέθισμα... Για το βάθος της τέχνης, λίγοι θα ενδιαφερθούν. Και συνήθως δεν θα το βροντοφωνάξουν.

Ίσως κάποιοι να νομίζετε ότι πήρα πολύ σοβαρά το όλο ζήτημα. Κι ίσως να έχετε δίκιο. Όμως πίστεψα ότι είναι καλό να ακουστεί και μία τέτοια άποψη.

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ με έναν μουσικό προβληματισμό για σήμερα...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Η Νανά Μούσχουρη, ίσως η πιο αναγνωρίσιμη Ελληνίδα τραγουδίστρια (με εξαίρεση την Μαρία Κάλας), ερμήνευσε το ανωτέρω μουσικό κομμάτι το 1985 και καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο κλασικά της. Τι πραγματεύεται αυτό το κομμάτι όμως; Καλή ερώτηση. Το συγκεκριμένο τραγούδι περιτριγυρίζει την ιδέα ύπαρξης μιας... 11ης εντολής. Και λέω "περιτριγυρίζει" διότι πουθενά μέσα στους στοίχους του δεν περιγράφεται με ακρίβεια και σαφήνεια ποια είναι αυτή η μυστικιστική 11η εντολή. Παρόλα αυτά, πολλά υπονοούμενα αφήνονται για το τι θα μπορούσε να είναι και σε ποια ιδέα θα μπορούσε να αναφέρεται, και η αλήθεια είναι πως υπάρχουν αρκετές θεωρίες για αυτήν. Ας δούμε τι στοιχεία έχουμε για αυτήν:

1) Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η γη "καίει", ενδεχομένως λόγω των παραβάσεων αυτής της εντολής. Μπορεί να σχετίζεται με το πάθος;

2) Έχει σχέση με τον αμαρτωλό κόσμο (όπως και όλες οι εντολές άλλωστε). Εδώ τα ενδεχόμενα και τα σενάρια είναι πολλά.

3) Η ερμηνεύτρια αναφέρεται σε κάποιο πρόσωπο το οποίο δεν σεβάστηκε την 11η εντολή γι'αυτό "πονάει" ακόμα. Ψυχικά ή πνευματικά μάλλον.

4) Αναφορικά, η 11η εντολή είναι μάλλον όσο παλιά, όσο οι υπόλοιπες, όμως ξεκάθαρα, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ γνωστή διότι κάπου... χάθηκε στην πορεία. Μην μπερδεύεστε όμως, διότι αυτό δεν σημαίνει ότι σαν έννοια δεν την έχουμε... υπόψιν.

5) Σημαντικό χαρακτηριστικό αυτής της εντολής, εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες 10, είναι ότι είναι αμφιλεγόμενο το αν και ο ίδιος ο Μωυσής γνωρίζει για την ύπαρξη της. Μήπως η Νανά Μούσχουρη εννοεί ότι είναι μια εντολή που την παρεμβαίνουμε όλοι συνειδητά ή μη; Μήπως εμείς την έχουμε απαξιώσει και υποβιβάσει γι' αυτό έχει χαθεί στο πέρασμα του χρόνου; Ποιος ξέρει...

6) "Είναι ολοκάθαρο γυαλί και κοφτερό μαχαίρι" και αυτό σίγουρα υποδηλώνει το πόσο ξεκάθαρη σαν εντολή είναι, καθώς και το πόσο μπορεί να πονέσει η παράβαση της. Τόσο τον παραβάτη, όσο και αυτόν που επηρεάζει.

7) Υπάρχει σύνδεση με μια παγωμένη ερημιά, με γέλιο που γίνεται ζημιά και η ομορφιά σκοτάδι.
 
8) Έπειτα, υπομονή. Διότι φως (ίσως η ελπίδα;) δεν θα φανεί, και ούτε θα 'ρθεί καράβι (ίσως η λύτρωση;)

9) Κλείνοντας το τραγούδι, η τραγουδίστρια χαρακτηριστικά τονίζει δις ότι "την 11η εντολή την ξέρουν μόνο οι τρελοί και όλοι της γης οι σκλάβοι". Θα μπορούσε να είναι η ελευθερία ή η λογική;

Ποιά είναι λοιπόν η ενδέκατη εντολή; Σε τι αναφέρεται πραγματικά η Νανά Μούσχουρη; Τι μήνυμα προσπαθεί να περάσει; Μήπως αναφέρεται σε όλους τους "άγραφους" κανόνες που όλοι καταπατούμε καθημερινά; Μήπως αναφέρεται σε έννοιες αόριστες και γενικές: Μήπως σε κάτι πολύ ειδικό που είναι μπροστά στα μάτια μας; Πάρτε το χρόνο σας, απολαύστε το κομμάτι και... προβληματιστείτε...

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ για να μην ξεχάσετε σήμερα να χαμογελάσετε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Σήμερα, τουλάχιστον για τους Αθηναίους, είναι μία δύσκολη μέρα. Στάση εργασίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς σε ώρες αιχμής, όταν όλοι θέλουμε να πάμε στις δουλειές και τις σχολές μας, το κέντρο της πόλης κλειστό, 5.000 αστυνομικοί στους δρόμους, οι μετακινήσεις καθίστανται αδύνατες, τα νεύρα τσαταλιάζουν. Αλλά και εκτός Αθηνών, σίγουρα σήμερα, μέσα στις έγνοιες και τα άγχη σας, θα βαρεθείτε να ακούτε για τον Ομπάμα, το γιατί ήρθε, πού θα μείνει, τι τον τάισε ο Τσίπρας κτλ. Αν λοιπόν είναι για εσάς μία από τις μέρες που απλά θέλετε να τελειώσουν, που οι άνθρωποι γύρω σας φαίνονται πιο ενοχλητικοί από ποτέ, αλλά και αν αυτές οι μέρες έχουν πληθύνει επικίνδυνα τελευταία, ο σημερινός προβληματισμός σας αφιερώνεται εξαιρετικά.

Όταν διάβασα αυτό το άρθρο στη LIFO, αρχικά είχα πει ότι θα αντισταθώ. Αλλά από τη στιγμή που με έκανε να χαμογελάσω και να προβληματιστώ, προφανώς δεν τα κατάφερα, και να' μαι τώρα εδώ να σας εκθέτω τις σκέψεις μου. 

Αν διαβάζοντας λοιπόν την παραπάνω ιστορία, θεωρήσατε ότι το ζευγάρι ήταν απλά τυχερό που συνάντησε καλούς ανθρώπους, κάνετε λάθος. Υποσυνείδητα, με τη σκέψη σας αυτή είναι σαν να παραδέχεστε ότι η πλειοψηφία ανήκει στη μεριά της αδιαφορίας και του παρτακισμού και ότι οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει συμπονετικοί και ευγενικοί είναι μία μικρή μερίδα. Μήπως είστε, δίχως να το γνωρίζετε, αρνητικά προκατειλημμένοι;

Το ζευγάρι αυτό απλά είχε το θάρρος (ή βρέθηκε από τις συνθήκες στη θέση αυτή αν θέλετε) να ζητήσει βοήθεια, να αλληλεπιδράσει. Κι είχε έπειτα και την καλοπροαίρετη διάθεση να ευχαριστήσει αυτούς τους ανθρώπους ιδιωτικά και δημόσια. Τόσο απλά, τόσο φυσικά, περνώντας κι ένα πολύ όμορφο μήνυμα για τους ανθρώπους: ναι ξέρετε, υπάρχουν ακόμη, δεν έχουν χαθεί. Αποτελούν μία πλειοψηφία παράδοξα περιφρονημένη, ίσως γιατί πλέον φοβόμαστε να ανοιχτούμε και να γνωριστούμε, ίσως γιατί η κοινωνική ταυτότητα του καιρού μας είναι μελαγχολική, σκοτεινή και μοναχική. Η αλληλουχία είναι λογική και απλή: εσωστρέφεια-φόβος για ό,τι έρχεται απ' έξω- απόρριψή του. Θα 'πρεπε να είναι όμως έτσι; Όχι. 

Την επόμενη φορά λοιπόν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας αφήσει να περάσετε μπροστά στα ταμεία του σουπερμάρκετ. Που θα σας δώσει το εισιτήριό του στα μέσα. Που θα σας βοηθήσει να βρείτε έναν δρόμο. Εκείνη τη φορά ανταποδώστε με ένα θερμό χαμόγελο, όχι τυπικό κι από υποχρέωση. Ένα χαμόγελο- σιωπηλή προτροπή να συνεχίσει ο άνθρωπος που έχετε απέναντί σας έτσι. Κι όταν έρθει η σειρά σας, κάντε κι εσείς το ίδιο. Μικρές πράξεις, ζεστά λόγια και χαμόγελα που φτιάχνουν διαθέσεις και ημέρες.

Χαμογελάστε. Υπάρχει ακόμη ελπίδα.

Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από εσάς νομίζετε ότι διαβάζετε ανεδαφικούς ρομαντισμούς χωρίς αντίκρυσμα. Ακόμη κι ένα άτομο όμως να κατάφερα έστω και λίγο να προβληματίσω, να κάμψω, να βοηθήσω να αμφισβητήσει το στερεότυπο της απανθρωπιάς που επικρατεί, έχω πετύχει το σκοπό μου για σήμερα.

Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr

Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »