ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν ο will smith και η οικογένειά του μας μάζεψαν τα σκουπίδια

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

"Καθώς είμαστε μακριά από αυτό που λέμε μολυσμένες πόλεις, δεν άντεξα να βλέπω αυτές τις πανέμορφες παραλίες της Ελλάδας γεμάτες με σκουπίδια. Είδα γλάρους πνιγμένους από πλαστικά. Κάποιοι πέθαναν επειδή έφαγαν ψάρια που είχαν φάει αυτά τα πλαστικά. Τέσσερις πανέμορφοι άνθρωποι, μαζί με την μητέρα μου και εμένα, μαζέψαμε 22 γεμάτες σακούλες σκουπιδιών από τρεις παραλίες στους Αντίπαξους. Όταν βλέπουμε αυτές τις εικόνες στην τηλεόραση ή στο κινητό, μας φαίνονται πολύ μακρινές. Όταν όμως τις βλέπεις μπροστά σου, νιώθω ότι είναι ανθρώπινη ευθύνη να κάνουμε το καλύτερο δυνατό (άμεσα και έμμεσα), όσο μικρή και αν είναι η πράξη αυτή. Αν ξεκινήσουμε όλοι να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί, θα καταφέρουμε να κάνουμε την διαφορά. Ελπίζω σήμερα να καταφέραμε να επιμηκύνουμε και να διατηρήσουμε την ομορφιά και την ύπαρξη της τοπικής θαλάσσιας ζωής" έγραψε η κόρη του Will Smith στο Instagram, και συνόδευσε μάλιστα το post της με ένα όχι-και-τόσο-τιμητικό φωτορεπορτάζ που επιβεβαίωσε τα λεγόμενά της.

Και για να προλάβω τη λογική σκέψη σας, το πρόβλημα δεν είναι ότι οι τουρίστες που έπεσαν πάνω στο ρυπαρό υπερθέαμα έτυχε να 'ναι celebrities, ενισχύεται βέβαια από το γεγονός ότι τα ρεζιλίκια μας έφτασαν μέχρι Χόλυγουντ μεριά, αλλά τέλος πάντων αυτό το προσπερνώ. Αυτό που δεν μπορώ με τίποτα να χωνέψω είναι ότι τελικά, μετά από τόσες καμπάνιες, σποτάκια, ενημερώσεις, άρθρα, βιντεάκια, προμόσιον, δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, ακόμη και τώρα έπρεπε να φιλοτιμηθεί κάποιος τρίτος, κάποιος επισκέπτης, κάποιος που στο φινάλε δεν είναι και η αρμοδιότητά του για να επιληφθεί του θέματος. Κι όχι μόνο αυτό, μετά τους "βάζουμε και χέρι"... Καλά για το ζήτημα της πρόληψης και της οικολογικής μας συνείδησης δεν θα κάνω καν αναφορά γιατί θα μελαγχολήσω και είναι κρίμα!

Η απάντηση της τοπικής αυτοδιοίκησης: "Στους Παξούς και στους Αντίπαξους αθροιστικά πρέπει να υπάρχουν πάνω από 100 παραλίες μικρές και μεγάλες. Από όλες αυτές τις παραλίες, κατά σύμπτωση η δεσποινίδα Σμιθ, πήγε στην πιο απρόσιτη που υπάρχει, στη βορειοδυτική ακτή των Παξών, που έχει μέτωπο στην Αδριατική. Όπως ξέρετε οι παραλίες που είναι ανοιχτές στο πέλαγος μπορούν να γεμίσουν ανά πάσα ώρα και στιγμή σκουπίδια, αφού στην Αδριατική υπάρχουν νησίδες από σκουπίδια που επιπλέουν και μπορεί να παρασυρθούν ανά πάσα στιγμή από τον καιρό. Όμως επειδή έχω εικόνα πολύ πρόσφατη του νησιού καθώς εγώ κάθε δεύτερη, τρίτη μέρα πηγαίνω στους Αντίπαξους με ένα ταχύπλοο που έχει ο δήμος για να μεταφέρουμε σκουπίδια από ένα λιμανάκι που έχει εκεί, και ελέγχουμε και τις ακτές. Από τον περίπλου του νησιού δεν έχουμε συγκεντρώσει ποτέ πάνω από 6-7 σακούλες. Πώς είναι δυνατόν η κοπέλα αυτή, από μία παραλία, την οποία από τις φωτογραφίες  δεν μπορώ να προσδιορίσω το πού είναι ακόμη και εγώ που είμαι γέννημα θρέμμα πώς γίνεται να μάζεψε 22 σακούλες. Πού βρήκε 22 σακούλες; Είναι απίστευτα υπερβολικό αυτό το νούμερο". 

Διότι αγαπητέ μου αναγνώστη, ναι, αυτό είναι το πρόβλημα! Ο αριθμός από τις σακούλες, η τετραγωνική τους ρίζα και δεν συμμαζεύεται. Α ναι, και το γεγονός πως βρέθηκαν σε απομακρυσμένη παραλία όλα αυτά τα "όμορφα" ευρήματα, λες και η παραλία αυτή λόγω της απόστασής της από τον πυρήνα ζωής του νησιού αποκόβεται ως δια μαγείας από τις αρμοδιότητες των όποιων υπευθύνων! Δικαιολογίες made in Greece.

Το καλοκαίρι δεν έχει φτάσει ακόμη ούτε στα μισά του, γι' αυτό το εν λόγω πάθημα πρέπει να κρούσει σε όλους μας τις καμπάνες της συνείδησης: οι φορείς να αφυπνιστούν και να σιγουρευτούν ότι είναι απολύτως έτοιμοι να υποδεχθούν τους τουρίστες που έρχονται να αφήσουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα, και οι πολίτες απ' τη μία να πράττουμε τα αυτονόητα τακτοποιώντας τα σκουπίδια τους σωστά, και από την άλλη αν βλέπουν ότι οι υπεύθυνοι ολιγωρούν, να αναλάβουμε οι ίδιοι πρωτοβουλία, παίρνοντας παράδειγμα απ' την οικογένεια Smith!
 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, γιατί θα επέστρεφες στο χωριό σου;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Τα τελευταία χρόνια, πάντα τέτοιες μέρες, μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια που ταξιδεύω με τους γονείς μου στο χωριό, λίγο μετά το πέρας της σχολικής χρονιάς. Τότε, είχα συνδυάσει το καλοκαίρι με αυτό το ταξίδι, και μου ήταν αδιανόητο οι διακοπές μου να περιελάμβάναν κάτι διαφορετικό. Μεγαλώνοντας, άρχισε να γίνεται αντικείμενο σχολιασμού και συζήτησης στις παρέες, το πώς θα ήταν αν θα ζούσαμε εξ ολοκλήρου στον (επαρχιακό) τόπο καταγωγής μας και, κυρίως, το τι θα στερούμασταν συγκριτικά με τις μεγάλες πόλεις. Γενικά, η πλειοψηφία της νεολαίας ήταν "κατά" αυτού του ενδεχομένου για προφανείς λόγους. Πλέον, θα μπορούσα να το δω σαν μια επιλογή που αμυδρά θα αχνοφαινόταν στο μακρινό μέλλον, την "επιστροφή στο χωριό", και σήμερα θα ήθελα να την σχολιάσω. Ποιά θα ήταν τα "υπέρ" και τα "κατά" μιας τέτοιας επιλογής και τι "εμπόδια-προβλήματα" θα μπορούσε να συναντήσει κάποιος; Είναι κάτι που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί και σε μια ηλικία που θεωρείτε παραγωγικά ενεργός και (σχετικά) νέος; Για να δούμε μερικά από αυτά...

Τα πρώτο πράγμα το οποίο θα έβλεπε κανείς σαν πιθανό "στοπ", θα ήταν μάλλον η εγκλιμάτιση σε ένα περιβάλλον, το οποίο δεν μπορεί να σου παρέχει όλες τις ανέσεις και επιλογές της "Μεγάλης Πόλης". Το δεύτερό, ίσως να αφορούσε τις ευκαιρίες εργασίας και γενικά των πιθανών πηγών εσόδων που θα ήταν διαθέσιμες. Το τρίτο, θα είχε να κάνει με τον κόσμο (και όταν λέω κόσμο εννοώ κοινωνικό-οικογενειακό κύκλο) που θα άφηνε πίσω. Το τελευταίο όμως, και ίσως πιο βασικό, θα σχετιζόταν με τα άτομα που θα συναντούσε εκεί. Πώς θα τον αντιμετώπιζαν; Θα ήταν θετική ή αρνητική η αντιμετώπιση τους; Θα γινόταν αποδεκτός ή θα παρέμενε στο περιθώριο; Θα χαρακτηριζόταν ως "αποτυχία στην πόλη" η επιστροφή του αυτή; Θα υπήρξε υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού σε αυτό το νέο του ξεκίνημα; Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο για τους ανθρώπους της επαρχίας να παρουσιάζουν μια τοπικιστική και, ορισμένες φορές, "ξενοφοβική" συμπεριφορά προς εκείνους που κάνουν αυτό το βήμα και δεν είναι λίγοι αυτοί που το έχουν αντιμετωπίσει. Πολλές φορές, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα το οποίο διαφέρει ανά περίπτωση, το "νεοεισαχθέν" άτομο αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τον τοπικό πληθυσμό και περνάει μια περίοδο κρίσεως.



Στην άλλη πλευρά, βλέπουμε όλα εκείνα τα οποία μπορεί να προσφέρει η επιστροφή αυτή, τα οποία είναι, ομολογουμένως, αρκετά δελεαστικά. Αρχικά, καλύτερη ποιότητα ζωής από άποψη υγείας. Καλύτερη και φυσικότερη ποιότητα διατροφικών -και μη- προϊόντων, υγιέστερο κλίμα από άποψη περιβάλλοντος, πιο "ήρεμοι ρυθμοί" και έναν γενικά έναν βίο πιο κοντά στην φύση, όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί και προγραμματιστεί για εμάς. Όλα αυτά, μας πηγαίνουν στο επόμενο υπέρ, και συμβάλλουν στην δημιουργία μιας καταλληλότερης βάσης για την δημιουργία μιας οικογένειας, η οποία απαρτίζεται από παιδιά. Ποιός άλλωστε δεν έχει λατρέψει και λησμονήσει να παίζει στις πλατείες και στην εξοχή όπως έκανε μικρός, και δεν θα ήθελε το ίδιο και για το παιδί του; Τέλος, δεν θα έπρεπε να ξεχάσουμε να αναφέρουμε και το γεγονός ότι το να ζεις στην επαρχία και στον τόπο προέλευσης σου, είναι και ζήτημα διαιώνισης παράδοσης αλλά και κουλτούρας, οι οποίες, δυστυχώς, γίνονται όλο και πιο ευάλωτες στην αλλοίωση με το πέρασμα των χρόνων. Και αυτοί είναι μονάχα λόγοι οι οποίοι είναι αυτή την στιγμή στο μυαλό μου.

Λοιπόν; Επιλογή ή λύση ανάγκης; Υποχρέωση ή ενδεχόμενο; Καλό ή κακό; Αναπάντεχη τροπή ή φυσική εξέλιξη; Μεγάλο βήμα ή αναμενόμενη κατάληξη; Όπως καταλάβατε, σας πετάω το μπαλάκι...  

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ο φελπς, ο καρχαρίας, ο άρτος και τα θεάματα...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

"Η μητέρα των μαχών". Ο 23 φορές χρυσός ολυμπιονίκης με τα χρώματα της Αμερικής στην κολύμβηση Μάικλ Φέλπς, ένας αθλητής των ρεκόρ και των προκλήσεων, πρόκειται να αντιμετωπίσει στην ανοιχτή θάλασσα έναν... κυρίαρχό της. Έναν καρχαρία. Το event, το οποίο θα καλυφθεί από το Discovery Channel, ανακοίνωσε ο ίδιος ο αθλητής στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, ενώ για περισσότερες λεπτομέρειες θα αναγκαστούμε όλοι να κάνουμε λίγες μέρες υπομονή.

Η πρώτη αντίδραση, τουλάχιστον για την πλειοψηφία, είναι ο εντυπωσιασμός και ο θαυμασμός για αυτόν τον άνθρωπο που αξιώνει να τα βάλει με ένα απ΄ τα πιο δυνατά πλάσματα της θάλασσας και να βγει νικητής. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για εκκωφαντικό δείγμα της έμφυτης αλαζονείας του ανθρώπινου είδους που θεωρεί ότι μπορεί να επιβληθεί ολοκληρωτικά στη φύση... Εν έτει 2017 και φαίνεται πως είμαστε πιο χαμένοι στους κόλπους της από ποτέ. Αναζητάμε το ρόλο μας μέσα της μανιωδώς, πάντα όμως με λάθος τρόπο, και πάντα διεκδικώντας τον τίτλο του κυρίαρχου.

Ενεργοποιώντας λίγο τα κριτικά μας φίλτρα όμως σε σχέση μ' αυτόν τον αξιοπερίεργο αγώνα, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε "γιατί;". Γιατί ένας από τους πλέον διακεκριμένους αθλητές της ιστορίας παίρνει μία τέτοια απόφαση, που μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση το κύρος του; Γιατί κάπου, κάποιος θεώρησε ότι αυτή είναι μία αξιόλογη ιδέα που πρέπει να προωθηθεί; Έχουμε μάλλον απύθμενη ανάγκη να καταναλώσουμε ως κοινωνία, να καθίσουμε παθητικά και να απολαύσουμε ένα ακραίο (αλλά, ας μη γελιόμαστε, κενό από άποψη ποιότητας περιεχομένου) θέαμα για να ανεβάσει την αδρεναλίνη μας -μπας και θυμηθούμε πως είναι-, και υπάρχουν πάρα, μα πάρα πολλοί άνθρωποι εκεί έξω πρόθυμοι να μας "ταΐσουν" ό,τι ακριβώς ζητάει ο οργανισμός μας, για να γεμίσουν την τσέπη τους. Διαχρονικό ιστορικό φαινόμενο, με πιο κραυγαλέο παράδειγμα -ποιο άλλο;- το Κολοσσαίο.

Μήπως όμως σήμερα, τη στιγμή αυτή ακριβώς που διαβάζετε αυτές τις αράδες, είμαστε πιο πεινασμένοι για "άρτο και θεάματα" από ποτέ; Απ' τα reality shows που όσο πιο σκληρά είναι τόσο πιο πολύ σαρώνουν μέχρι την εμμονή με τα social media, σ' όλη αυτή την έκταση κινηθείτε για να βρείτε την απάντηση. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ bedtime stories

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Ήταν ένα σοκ για μένα, το ομολογώ. Ήμουν απ' τα παιδιά που λάτρευαν να ακούν και να διαβάζουν τα κλασικά παραμύθια και, τώρα που ενηλικιώθηκα και ενημερώθηκα για το πραγματικό τους περιεχόμενο, αυτό κάπως με μπλόκαρε. Διότι ναι μεν η εκκλησία (και εν γένει, σύσσωμη η κοινωνία με τις δομές της) έκαναν καλά τη δουλειά τους τον 19ο αιώνα αφαιρώντας απ' τις αυθεντικές ιστορίες των αδερφών Γκρίμ και άλλων μεγάλων παραμυθάδων όλο το... σπλάτερ στοιχείο (ναι, κι όμως) και προσθέτοντας νέα, "υγιή" κομμάτια, δεν παύει όμως να μου τριβελίζει το μυαλό το κατά πόσο μπορούν (και αν πρέπει) να "εξαγνιστούν" απόλυτα.

Ξεκινάω με τα παραδείγματα για να μην σας μπερδεύω άλλο. Η "Ωραία Κοιμωμένη", γνωστή σε όλους μας για το αδράχτι που την τρύπησε και την έριξε σε βαθύ ύπνο, στην αυθεντική εκδοχή δεν ξυπνά απ' το φιλί ενός όμορφου πρίγκιπα, αλλά από τη γέννηση των διδύμων παιδιών της, έπειτα από βιασμό της από τον βασιλιά της περιοχής όσο βρισκόταν εν υπνώσει (!). Βέβαια ο βασιλιάς προτίθεται να την παντρευτεί, όμως η βασίλισσα έχει άλλη άποψη. Προσπαθεί να σκοτώσει τα παιδιά του και να του τα δώσει να τα φάει, όμως χάρη στην παρέμβαση ενός καλού μάγειρα αυτά σώζονται, η "Ωραία Κοιμωμένη" και ο βασιλιάς εν τέλει σκοτώνουν τη βασίλισσα και η νέα οικογένεια ζει μαζί και χαρούμενη. Και ζήσαν αυτοί καλά (όσοι γλιτώσανε δηλαδή!) κι εμείς καλύτερα!

Σε ακόμη πιο horror επίπεδα κινείται η "Κοκκινοσκουφίτσα", αφού καλός ξυλοκόπος δεν υπήρχε στην ιστορία (και να υπήρχε θα πέθαινε, επιτρέψτε μου να μαντέψω!), ο λύκος έφαγε τη γιαγιά, ανάγκασε την ηρωίδα να γδυθεί και να ξαπλώσει δίπλα του στο κρεβάτι και μετά την έφαγε και εκείνη... Σε άλλη εκδοχή του παραμυθιού μάλιστα, η μικρή "Κοκκινοσκουφίτσα" εξαναγκάζεται πριν από όλα αυτά και εν αγνοία της να καννιβαλίσει την ίδια της τη γιαγιά.

Στο παραμύθι "Χάνσελ και Γκρέτελ", που ακόμη και σήμερα, στην εξευγενισμένη του μορφή, μοιάζει κάπως περίεργο για παιδική ιστορία, τα παιδιά δεν βρίσκονται στα χέρια μίας κακιάς μάγισσας, αλλά του διαβόλου και της γυναίκας του που θέλουν να τα καρφώσουν πάνω σε ένα τρίποδο παλούκι. Επικό plot twist από τους Αδερφούς Γκρίμ, με τα παιδιά να ξεγελούν τη γυναίκα του διαβόλου, να τη σκοτώνουν εν ψυχρώ κόβοντας της την καρωτίδα και να ξεφεύγουν κλέβοντας παράλληλα και τα χρήματα της!

Η Μικρή Γοργόνα "τρώει κέρατο" από τον πρίγκιπα της κι αυτοκτονεί, η Σταχτοπούτα σκοτώνει τη μητριά της καρφώνοντας της ξύλο κατάστηθα, οι αδερφές της Πεντάμορφης από τη ζήλια τους τη σκοτώνουν στο λουτρό. Νομίζω δεν χρειάζεται να συνεχίσω.

Θα επανέλθω στο ερώτημα της πρώτης παραγράφου. Προφανώς και αυτές οι ιστορίες για να διαβαστούν σε μικρά παιδιά, έπρεπε να υποστούν όλη αυτή την επεξεργασία. Ήταν όμως γραμμένες γι' αυτό το σκοπό; Δεν το νομίζω! Δεν ξέρω ποιο τερτίπι της ιστορίας τις έκανε πνευματικές τροφούς εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως, πάντως αυτές οι ιστορίες γράφτηκαν για ενήλικες. Και κάτω απ' αυτό το πρίσμα, η αλλαγή τους αποτέλεσε παραποίηση ακαλαίσθητη και εσφαλμένη. Δεν μπορούμε βέβαια να λησμονούμε σε τέτοιες περιπτώσεις και τα ήθη κάθε εποχής. Προσωπική μου άποψη είναι πως, για να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια αλλά και τη θέληση των καλλιτεχνών (η οποία φοβάμαι πως καταστρατηγήθηκε ανηλεώς), ήρθε η ώρα να διαβάσουμε τις original εκδοχές, όχι σαν ηθικοδιδακτικές ιστορίες, αλλά σαν διηγήματα φαντασίας.

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ ήρθε το τέλος!

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

23 Σεπτέμβρη, κυρίες και κύριοι. Αυτό ήταν, ό.τι κάναμε κάναμε όλοι σ' αυτή τη γη που την πατούμε... Έστω, για να μη γίνομαι δραματική, έχουμε κάτι λιγότερο από τέσσερις μήνες για να πραγματοποιήσουμε όσους απ' τους στόχους μας προλαβαίνουμε. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι οπαδοί της νέας θεωρίας συνωμοσίας, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ, βασιζόμενοι σε κείμενα των Σουμερίων και κάνοντας... πρόχειρους υπολογισμούς, απεφάνθησαν ότι ο θρυλικός πλανήτης "Nibiru" ή για άλλους "Πλανήτης Χ", βρίσκεται προ των πυλών του πλανήτη μας, με τον οποίο και θα συγκρουστεί, φέρνοντας την "Αποκάλυψη" (ελπίζω ήδη να σκεφθήκατε ουρανοξύστες να γκρεμίζονται σαν jenga και κολοσσιαία κύματα να πλημμυρίζουν πολυσύχναστες λεωφόρους, αλλιώς κλείστε το παρόν κείμενο άμεσα και τρέξτε να δείτε το "2012").

Η απάντηση της NASA σε όλα αυτά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από ένα τεράστιο "απεταξάμην". Τόνισε δε το σημαντικό ρόλο που έχει παίξει το διαδίκτυο στη μετάδοση όλων αυτών των αβάσιμων θεωριών. Παρόλα αυτά, όποιος θέλει να πιστέψει σε κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να πειστεί (το γιατί θα το δούμε στο τέλος), και θα επικαλεστεί κάθε επιχείρημα που θεωρεί ο ίδιος (και μόνο!) λογικό για να το πετύχει. Το εργάκι έχει ανέβει άλλωστε πολλές φορές και στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία!

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Νοστράδαμο και την προφητεία του για το Ιούλιο του 1997, με τον μεγάλο βασιλιά του τρόμου (που θα ερχόταν μάλιστα κι απ' τον ουρανό, ως άλλος Σάκης σ' εκείνη την επική εμφάνιση); Ποιος το Millenium και τους τρελαμένους υπολογιστές που θα μας παρέσερναν στον Αρμαγεδώνα; Ποιος το "2012" με το τέλος του ημερολογίου των Μάγιας; Κανείς, κι αυτό είναι που κάνει την ιστορία τόσο αμήχανη...

Η εσχατολογία είναι μέρος της ζωής των ανθρώπων από τα πρώτα βήματα του πολιτισμού του. Ενώ θεωρητικά είναι ο κλάδος της θεολογίας που πραγματεύεται τα ζητήματα σχετικά με το τέλος της ζωής και της ανθρωπότητας όπως την ξέρουμε, δεν έχει ξεφύγει απ' αυτήν ούτε η επιστήμη, αλλά ούτε και η τέχνη. Η... ιδιάζουσα γοητεία που ασκεί είναι απόλυτα κατανοητή, καθώς φαίνεται πως εξ αρχής συνειδητοποιήσαμε, παρατηρώντας τη φύση, ότι όλα κάνουν τον κύκλο τους. Έτσι κι αυτός ο κόσμος, που χτίζεται αιώνες τώρα και (αν δεν μας κάνει στάχτη ο "Nibiru" τέλη Σεπτέμβρη!) θα συνεχίζει να εξελίσσεται, κάποια στιγμή, θα τελειώσει, θα "πεθάνει", θα πάψει να υφίσταται με τη μορφή που τον ξέρουμε. 

Κι αυτή είναι μία σκέψη πολύ λογική, όταν δεν συνοδεύεται από ευπιστία σε κάθε τι που διαβάζουμε στο διαδίκτυο, φανατισμό, υστερία και διχασμό. Δίχως άλλο τα συμπτώματα αυτά φανερώνουν (πέρα από το ότι τα κριτικά μας φίλτρα θέλουν τσεκάρισμα) ότι αναμένουμε καταβάθος το τέλος αυτό ως μία λύτρωση, ένα φινάλε αρχαίας τραγωδίας σ' όλα αυτά που έχουμε κάνει όσα χρόνια υφιστάμεθα ως είδος. Μόνο που, δυστυχώς ή ευτυχώς, σύντομα ή αργά, συνειδητοποιεί κανείς όλα είναι εδώ, τώρα. Και η ύβρις, και η κάθαρση. Μπορούμε λοιπόν αντί να αναμένουμε έναν καινούργιο κόσμο, να φτιάξουμε τον δικό μας όπως τον θέλουμε.

Υ.Γ.: Ένα κομμάτι απ' την Οκτάνα του Εμπειρίκου, που ταιριάζει γάντι στο σημερινό μας θέμα (όλο το έργο εδώ):

"Όσοι από σας πια βαρεθήκατε στον κόσμο αυτόν τον άδικον και τον βλακώδη να άγεσθε και να φέρεσθε από τους ψεύτες, από τους σοφιστάς και λαοπλάνους, όσοι πια βαρεθήκατε οι δεσμοφύλακές σας σαν τόπια ταλαίπωρα να σας εξαποστέλλουν εις τον Καϊάφα και πριν απ’ αυτόν στον Άννα, προσμένοντας να έλθη η Ώρα η χρυσαυγής, η πολυύμνητος και ευλογημένη, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, όσοι την σημερινήν ελεεινήν πραγματικότητα να αλλάξετε ποθείτε, προσμένοντας να έλθη η Ώρα, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ας ανακράξωμεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή — ΟΚΤΑΝΑ!"
+Kωνσταντίνα Πορφυρού 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ πως ένα σχολείο στο Ηράκλειο ξεγύμνωσε το συντηρητισμό μας

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Eίναι ένα θέμα που δίχασε αρκετά όσους το αντιλήφθηκαν τις μέρες που μας πέρασαν. Πρόκειται για το ρίσκο που πήρε ένα σχολείο στο Ηράκλειο, όπως διαβάσαμε στο ekriti.gr, να ξεφύγει από τα πατροπαράδοτα και να βάλει ως θέμα στην έκθεση της Β' Λυκείου ένα ζήτημα που αφορούσε το reality που σημάδεψε τη φετινή τηλεοπτική σεζόν, το survivor. Για το survivor τα έχουμε ξαναπεί από εδώ (και μάλλον θα συνεχίσουμε να τα λέμε αφού ο ΣΚΑΪ αποφάσισε να βγάλει από τη μύγα ξύγκι και να το προβάλλει μέχρι τις πρώτες μέρες του Ιουλίου!), σαν τηλεοπτικό προϊόν και ειδικά όπως το βλέπουμε στην Ελλάδα δεν είναι και το αγλάισμα του πολιτισμού, αλλά σαν πηγή προβληματισμού και περίσκεψης είναι ιδανικό. Μάλλον δεν σκέφθηκαν έτσι και οι γονείς ορισμένων μαθητών βέβαια οι οποίοι εξέφρασαν κάποια δυσαρέσκεια, όπως και πολλοί συμπολίτες όταν το θέμα πήρε έκταση στα sites και τα social media, με το επιχείρημα "μα πως είναι δυνατόν η παιδεία να ξεπέφτει σε τόσο ευτελή θέματα;". Αξίζει βέβαια πριν προχωρήσουμε στον προβληματισμό μας, να παραθέσουμε και την απάντηση που έδωσε εκπρόσωπος των καθηγητών του σχολείου στο site που αποκάλυψε το ζήτημα, για να έχουμε μία σφαιρικότερη άποψη:

"Σας ενημερώνω καταρχάς ότι το διασκευασμένο κείμενο που τέθηκε προς διαπραγμάτευση είναι της Α. Νίνη με τίτλο: "Όσα μου έμαθε το Survivor για τη ζωή (και τον καπιταλισμό)". Ότι στην παραγωγή λόγου οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν, με αφορμή το Survivor, ένα άρθρο για τα αποτελέσματα των ψυχαγωγικών και ενημερωτικών προϊόντων των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης στην πνευματική ανάπτυξη των νέων και να διατυπώσουν τις προτάσεις τους για το πώς πρέπει οι νέοι να αντιμετωπίζουν τα προϊόντα αυτά. Επομένως, τα θέματά μας είναι απολύτως συνεπή τόσο όσον αφορά στη στοχοθεσία του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας γενικά, αλλά και στην ύλη της Β΄ τάξης ειδικά, όπου υπάρχει αντίστοιχο θέμα για τα ριάλιτι στο σχολικό βιβλίο".

Αν και προσωπικά βρήκα την παραπάνω απάντηση αποστομωτική, θα ήθελα να επιμείνω παραπάνω στο ζήτημα. Κι αυτό γιατί πλέον αρχίζει και με τρομάζει το πόσο συντηρητικοί είμαστε ως κοινωνία. Στο άκουσμα του "θέμα survivor σε σχολείο" η ραχοκοκαλιά μας αναρίγησε και τα κεφάλια μας γύρισαν 360 μοίρες, χωρίς καν να ξέρουμε το θέμα ολόκληρο, χωρίς καν να μας νοιάζει αν είναι όντως κάτι πρωτότυπο και παραγωγικό, παρά μόνο γιατί περιείχε την απαγορευμένη λέξη: survivor. Θέλουμε φαίνεται να συνεχίσουμε να έχουμε μία παιδεία εντελώς απομονωμένη κοινωνικά, κλεισμένη στο δικό της μικρόκοσμο στον οποίο δεν υπάρχει επίκαιρο ή μη, όλα διακρίνονται από μία ασφαλή ρευστότητα. Θέλουμε αυτά τα παιδιά (τα οποία παρεμπιπτόντως του χρόνου δίνουν πανελλήνιες κι έπειτα βγαίνουν από τη σχολική αποστείρωση) να μην επεξεργάζονται κριτικά, να μην έχουν άποψη. Θέλουμε απλά να τους πετάξουμε σ' ένα χαρτί ένα θέμα τύπου "το περιβάλλον" ή "το χάσμα των γενεών" κι έξω απ' την πόρτα: να' ναι χαρούμενα αυτά γιατί δεν θα κουράσουν το μυαλό τους, οι καθηγητές γιατί δεν θα κουραστούν κι εκείνοι με τη σειρά τους και πολύ με τη διόρθωση κι οι γονείς γιατί έπεσε ένα θέμα... "με κύρος"¨.

Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε αγαπημένοι. Και, μεταξύ μας, κάτι ψιθυρίζεται στα πέριξ ότι ο γιαλός δεν είναι ποτέ στραβός...

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ το "τίποτα" είναι πολλές φορές καλύτερο από το "λίγο"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Ζούμε σε ένα κόσμο που είναι φτιαγμένος από συμβιβασμούς. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Συμβιβασμοί στον τομέα των προσωπικών, των οικονομικών, κοκ. Είτε το αποδέχεσαι και προχωράς με αυτό, είτε -καλώς ή κακώς- μένεις πίσω. Σίγουρα περνάς και την φάση κατά την οποία αρνείσαι κατηγορηματικά να ενστερνισθείς αυτή την λογική την περίεργης πραγματικότητας μέσα στην οποία υπάρχεις, όμως, εν τέλει, σε... "παρασέρνει το ρέμα".

Που λέτε... κάπου διάβασα τον τίτλο του σημερινού προβληματισμού και με έβαλε σε μεγάλες, πολλές και ποικίλες σκέψεις. Πάρτε και εσείς ένα λεπτό και αναλογιστείτε το εξής; Προσπερνώντας την στιγμή του εκάστοτε συμβιβασμού, φτάνουμε στην στιγμή που αναλογιζόμαστε το τι μας προσφέρει ο εν λόγω συμβιβασμός. Άλλες φορές κάτι σχετικά καλό, άλλες κάτι όχι και τόσο και άλλες πάλι το τίποτα. Σε πόσες περιπτώσεις όμως το τίποτα-καθόλου είναι καλύτερο από το λίγο; Σε περισσότερες από ότι νομίζουμε δυστυχώς.

Ας πάρουμε την περίπτωση του "περίπου με αγαπάς" (που λέει και το γνωστό άσμα) το οποίο αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) έχουμε αισθανθεί κάποια στιγμή ότι αυτό που παίρνουμε είναι ελλιπές, όχι αρκετό και γενικά.. λίγο. Οι σκέψεις, η αμφιβολία και τα ερωτήματα μας κατακλύζουν και μας τρώνε από μέσα κυριολεκτικά. Φτάνουμε στο σημείο να αισθανόμαστε άβολα και να λέμε: "καλύτερα, τελικά, να μην το ζούσα αυτό". Παρόλα αυτά συμβιβαζόμαστε (λόγω παραγόντων όπως η ανασφάλεια) και μένουμε σε μια μη υγιή κατάσταση. Ας δούμε τώρα την περίπτωση του "έφτασε πάλι η Δευτέρα θεέ μου.." (με την ειλικρινά "όχι πάλι θεέ μου" έννοια της και όχι απλώς εκείνης που απλώς γκρινιάζουμε) που αναφέρετε στα επαγγελματικά μας. Πόσο άσχημο είναι το συναίσθημα του να μην θέλεις να πας στην δουλειά ξέροντας την κατάσταση που έχεις πρόκειται να βιώσεις ή να αντικρίσεις. Φτάνουμε πάλι στο σημείο να λέμε "και τι να κάνω; να παραιτηθώ -μέρες που είναι- και να μείνω χωρίς δουλειά; Ποτέ!", όμως και παράλληλα να ευχόμαστε να ήταν αλλιώς τα πράγματα και να ψάχναμε δουλειά. Παρόλα αυτά συμβιβαζόμαστε και αποδεχόμαστε το λίγο που μας προσφέρει και μας παρέχει η εργασία μας.

Το συναίσθημα του "δεν έχω τίποτα", σε κάνει συνήθως να προσπαθείς για να φτάσεις στο "θέλω να προσπαθήσω για να έχω". Το συναίσθημα όμως του "αυτό που μου προσφέρεται παρά τις προσπάθειες μου είναι τόσο... λίγο", συνήθως σε αφοπλίζει και σε απογοητεύει. Συμβιβασμός ή μη; Δεν ξέρω. Σίγουρα δεν σας συμβουλεύω να χωρίσετε ή να παραιτηθείτε μέσα από τον σημερινό προβληματισμού (προς θεού!). Καθένας όμως ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ εσείς; καπνίζετε;

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Ως άτομο που ζει και μεγαλώνει πλάι σε καπνιστές (ούσα μη καπνίστρια), από γονείς και στενούς συγγενείς μέχρι και πολύ αγαπημένους φίλους, έχω μάλλον αναπτύξει τους ίδιους αμυντικούς μηχανισμούς μ' εκείνους, με αποτέλεσμα να αντιδρώ σε κάποιες συμπεριφορές που "παίζουν" πολύ τελευταία, με δήθεν έξαλλους ανθρώπους που κολλούν τον δείκτη τους επικριτικά μπροστά στα πρόσωπα όσων καπνίζουν, αμολώντας παράλληλα λογύδρια με δασκαλίστικο ύφος σχετικά με το πόσο κακό κάνει το κάπνισμα (λες και υπάρχει κάποιος εν έτει 2017 που δεν τα ξέρει!). Καθόλου τυχαίο δεν είναι βέβαια που συμπίπτει ο σημερινός προβληματισμός με την αυριανή "Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καπνίσματος".

Επιστρέφω στις αρχές του κειμένου μου, για να απαντήσω στην εύλογη απορία σας: "δεν τους αγαπάς δηλαδή αυτούς τους ανθρώπους; δεν θέλεις να προφυλάξουν την υγεία τους;". Προφανώς και τους αγαπάω, προφανώς και θέλω, όπως θέλουν όλοι για τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους, να είναι καλά. Όμως δεν μπορούμε να φερόμαστε στους καπνιστές σαν να είναι μικρά παιδιά (εκτός αν είναι όντως μικρά παιδιά, οπότε εκεί ναι, επιβάλλεται θα έλεγα!), σαν να μη γνωρίζουν όλα αυτά που γνωρίζουμε εμείς ή δεν έχουν την προσωπικότητα και τη λογική να κρίνουν οι ίδιοι. Ο μόνος τρόπος να βοηθήσουμε κάποιον να πάλέψει τον όποιο εθισμό του είναι να σταθούμε δίπλα του και να συζητήσουμε, ώστε να τον συνειδητοποιήσει αρχικά και να νιώσει ο ίδιος την επιθυμία να τον αποβάλλει από πάνω του. Αν αυτό δεν συμβεί, δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τίποτα σε κανέναν. Σε περίπτωση όμως που αντιληφθούμε ότι κάποιος γύρω μας χρειάζεται τη στήριξή μας για να κόψει το κάπνισμα, ζούμε σε μία εποχή που υπάρχει πληθώρα επιλογών για κάτι τέτοιο: από το ηλεκτρονικό τσιγάρο (τη μετάβαση δηλαδή στο μη κάπνισμα και όχι την παγίωσή του στη θέση του συμβατικού τσιγάρου- αυτό είναι ελληνική πατέντα!), μέχρι τσίχλες νικοτίνης, βελονισμό, υπνοθεραπεία, ό,τι μπορεί να λειτουργήσει στον καθένα!  Θέλει δύναμη και αποφασιστικότητα για να αποφύγει κανείς συνέπειες όπως αυτές που παρουσίασε η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία σε ημερίδα της την περασμένη Πέμπτη (αναλυτικότερα εδώ), αλλά είναι εφικτό.

Ιδιαίτερη σημασία έχει στη διαδικασία και η ψυχολογική προσέγγιση του θέματος, καθώς κάθε εθισμός έχει την αιτία του στα βαθύτερα στρώματα της ψυχής. Έχει διττή υπόσταση καθώς από τη μία η εύρεση του τι είναι αυτό που κάνει τον εκάστοτε άνθρωπο να μένει προσκολλημένος και από την άλλη κάποια tips αντιμετώπισης των δύσκολων στιγμών μπορούν να διατηρήσουν τη συνοχή στο εύθραυστο ψυχολογικό οικοδόμημα και να εγγυηθούν την επιτυχία.

Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τους εθισμούς τους είναι μικροί καθημερινοί ήρωες. Και χρειαζόμαστε πιο πολλούς, για να δίνουν το παράδειγμα και αρκετό κουράγιο σε όλους μας. Σας περιμένουμε λοιπόν!

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εδώ ο κόσμος χάνετε...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

...και κάπως έτσι φτάσαμε πάλι γρήγορα-γρήγορα στο καλοκαίρι...

Ναι δεν αντιλέγω πως ο καιρός είναι λίγο αναποφάσιστος τις τελευταίες μέρες (μια βρέχει, μια έχει ήλιο) και γενικά δεν μπορείς να αντιληφθείς αν πρέπει να βάλεις μακρυμάνικο ή όχι, όμως το καλοκαίρι 2017 είναι προσεχώς, και μόλις μια εβδομάδα απομένει μέχρι τον φετινό Ιούνιο. Γενικά όμως, "τρελαίνεσαι, μία κρυώνεις μία ζεσταίνεσαι" που λέει και η Άννα.

Ας πάμε πάλι πίσω στον επερχόμενο μήνα.

Ιούνιος σου λέει. Ωραίος μήνας. Παλαιότερα, ήξερες ότι με τον ερχομό του Ιουνίου τελείωνε το σχολείο και ήταν ώρα για διακοπές και διασκέδαση. Πιο μετά, ο εν λόγω μήνας σηματοδοτούσε το πέρας της εξεταστικής περιόδου και την επιστροφή στους ξέγνοιαστους ρυθμούς της φοιτητικής ζωής. Στην παρούσα φάση της ζωής του καθενός, ο μήνας αυτός δεν σηματοδοτεί τίποτα άλλο από ζέστες, μπάνια και (ανικανοποίητη) όρεξη για διακοπές. Οι άνεργοι δεν έχουν λεφτά για τις διακοπές που ονειρεύονται, ενώ όσοι εργάζονται δεν έχουν το χρόνο για να πάνε. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή.

Το κακό βέβαια ξέρετε πιο είναι ε; Μόλις περάσει και ο Ιούνιος το μισό '17 θα έχει ήδη περάσει. Ασύλληπτες ταχύτητες χρόνου. Ας μην επικεντρωθούμε όμως σε αυτές. Ο σημερινός προβληματισμός αφορά περισσότερο τα πλάνα και τα σχέδια μας για το φετινό θέρος, παρά για το πόσο γρήγορα φτάσαμε σε αυτό. (Να δείτε και πόσο θα περάσει και αυτό). Τα πλάνα λοιπόν για το προσεχές διάστημα είναι, όπως όλα δείχνουν, αβέβαια και ασταθή. Ήδη έχουν ξεκινήσει οι πρώτες διαμαρτυρίες για το 4ο-5ο μνημόνιο (έχουμε χάσει λίγο το μέτρημα), ενώ παράλληλα παρατηρείται μια τεταμένη ατμόσφαιρα στρατιωτικού χαρακτήρα το τελευταίο διάστημα. "Μην" σας ανησυχούν όμως αυτά, εμείς έχουμε μάθει να "καλοπερνάμε" ανεξαρτήτων συνθηκών. Μια χαρά γεμάτες βλέπω τις καφετερίες και τα μαγαζιά όταν περνάω από κεντρικά σημεία της πόλης.

Φέτος, λέω να επισκεφθώ μια χώρα στο εξωτερικό. Αυτό που σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι όμως, είναι ποια χώρα θα ήταν η καλύτερη επιλογή για ψώνια και μέρη για να επισκεφτείς. Επίσης, θα πρέπει να κάνω μια έρευνα για το ποια χώρα δεν έχει παρουσίαση κάποια σοβαρή εγκληματική/τρομοκρατική ενέργεια τον τελευταίο χρόνο, αλλά και μια που δεν είναι επίσης στο στόχαστρο για τις επόμενες ημέρες. Τέλος, μεγάλο ζήτημα για εμένα θα είναι και αυτή η χώρα να έχει όσο γίνεται καλή και εύγευστη κουζίνα.

Γενικά. τρεις λαλούν και δύο χορεύουν... Μήπως να πάρουμε να τα βουνά τελικά;

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η "μπλε φάλαινα" και τα καμπανάκια που μας χτυπά...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Είμαι  σίγουρη πως κάτι θα έχετε ακούσει αυτές τις μέρες για τη "μπλε φάλαινα", την ιντερνετική πρόκληση αυτοκτονίας που έχει βάλει στο μάτι τους εφήβους όλου του πλανήτη και, αισίως, και της χώρας μας. Μέσα σε 50 ημέρες, οι νέοι καλούνται να εκπληρώσουν κάποιες "δοκιμασίες", αρχικά ανώδυνες, όπως η παρακολούθηση ενός θρίλερ, έπειτα όλο και πιο επικίνδυνες (αυτοτραυματισμοί, χρήση χαπιών κ.α.) για να καταλήξουν στην τελική δοκιμασία της 50ης ημέρας, την αυτοκτονία. Η προσέγγιση γίνεται μέσω social media, και, όσο λυπηρό κι αν ακούγεται, αρκετά παιδιά έχουν ενδώσει στην πρόκληση παγκοσμίως, με ορισμένα απ' αυτά να φτάνουν ως το τέλος της και το στάδιο της αυτοκτονίας.

Ο δημιουργός του φονικού "παιχνιδιού", ο μόλις 21 ετών Philip Lis, η δίκη του οποίου θα γίνει τον Νοέμβριο που μας έρχεται, χωρίς καμία μεταμέλεια υποστηρίζει ούτε λίγο ούτε πολύ πως η ιδέα του αποτελεί μία καθαρή εφαρμογή της "φυσικής επιλογής", χαρακτηρίζει τα θύματά του "βιολογικά απόβλητα" και υποστηρίζει για τις δεκάδες εφήβων που έχασαν μ' αυτόν τον αφύσικο και άδικο τρόπο τη ζωή τους πως: "πέθαναν χαρούμενοι, τους έδωσα ό,τι δεν είχαν στην πραγματική ζωή... τη ζεστασιά, την κατανόηση και την επικοινωνία".

Αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για ένα θέμα που δένει το στομάχι μας κόμπο και μας κάνει να αναρωτιόμαστε, είτε το εξετάσουμε απ' τη μεριά του θύτη είτε απ' τη μεριά των θυμάτων, μέχρι που μπορεί να φτάσει τελικά ο άνθρωπος. Ωστόσο πρέπει να έχουμε τη νηφαλιότητα και την ηρεμία να διεισδύσουμε βαθύτερα και να αναζητήσουμε τις βαθύτερες κοινωνικές του ρίζες. Ο προβληματισμός βλέπετε σήμερα δεν αφορά την ανθρώπινη διαστροφή, αυτή σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό πάντα υπήρχε και θα υπάρχει. Αφορά το γεγονός πως, υπάρχουν σήμερα έφηβοι που μπορούν να χειραγωγηθούν από αγνώστους στο ίντερνετ σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να τερματίσουν ακόμη και την ίδια τους τη ζωή... Ολοφάνερα πλέον, ακόμη και σήμερα που η παρουσία της τεχνολογίας είναι πιο έντονη στη ζωή μας από ποτέ, φαίνεται πως δεν έχουμε μπορέσει μέσω της παιδείας μας να παρέχουμε στη νέα γενιά τα κατάλληλα εφόδια (που δεν είναι άλλα από ορθή κρίση και λογική) ώστε να τη διαχειριστούν με σώφρονα τρόπο. Κι αν στη μία πλευρά του διπόλου των αιτιών βρίσκεται η παιδεία, στο άλλο δυστυχώς βρίσκεται η σύγχρονη οικογένεια, με τους διαβρωμένους και χαλαρούς δεσμούς...

Σας παραθέτω αντί για επίλογο τα στοιχεία επικοινωνίας με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Αν υποπέσει κάτι στην αντίληψή σας, μη διστάσετε:
Τηλέφωνο: 11188
Ε-mail: ccu@cybercrimeunit.gov.gr
Αpplication): CYBERΚΙD
Τwitter: @CyberAlertGR

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ όπου και να γυρίσεις να κοιτάξεις, αχαριστία... μάλλον

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Ένας άστεγος που πεινάει θα σου ζητήσει φαγητό. Αν του δώσεις ένα σουβλάκι, αλλά και αν συνεχίσεις να του δίνεις ένα κάθε μέρα, κάποια στιγμή θα σου ζητήσει κάτι άλλο για να τραφεί. Αργότερα θα σου ζητήσει ίσως και κάποιο είδος ρουχισμού ή και κάτι να συνοδεύει το γεύμα του όπως κάποιο ρόφημα. 

Ένας άνεργος θα σου ζητήσει δουλειά. Αν του την δώσεις, σε κάποιο σημείο της επαγγελματικής του πορείας θα σου ζητήσει αύξηση ή/και προαγωγή. Ακόμα και τέλειες να είναι οι συνθήκες εργασίας για αυτόν, και όσο ανεκτικός και να είσαι ως εργοδότης του, οι απαιτήσεις θα αυξηθούν με το πέρασμα του χρόνου, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ενδέχεται να υπάρξει και εκμετάλλευση της εν λόγω ανεκτικότητας. 

Ένα παιδί που θέλει να παίξει θα σου ζητήσει να του πάρεις ένα παιχνίδι. Κάποια στιγμή θα το βαρεθεί (ίσως και αμέσως) και θα σου ζητήσει ένα καινούργιο. Μόλις το χορτάσει και αυτό θα θελήσει να αποκτήσει ένα ή και περισσότερα νέα. 

Και ούτω καθεξής...

Με εξαίρεση την περίπτωση του παιδιού -δικαιολογημένα ίσως- είναι λίγες οι φορές που κάποιος θα εκτιμήσει ή θα συνεχίσει να εκτιμά αυτά που του παρέχονται, ακόμα και όταν τα "αυτά" αναφέρονται σε αγαθά και ανέσεις τα οποία δεν είχε στο παρελθόν, για τα οποία πάσχισε, μόχθησε και πάλεψε για να τα αποκτήσει. Είναι ακόμα λιγότερες οι φορές που κάποιος θα αναλογιστεί την κατάσταση την οποία κάποτε βρισκόταν και θα την συγκρίνει με την ευνοϊκότερη κατάσταση στην οποία είναι τώρα. Είναι, τέλος, ελάχιστες οι φορές που κάποιος θα σκεφτεί και θα λάβει ως ενδεχόμενο την περίπτωση να επανέλθει σε αυτήν την προηγούμενη δυσμενή κατάσταση, παρά μόνο ίσως όταν είναι πλέον αργά. Το ερώτημα λοιπόν σήμερα είναι το πως πρέπει να ονοματίσουμε αυτή την συμπεριφορά. Λέγεται αχαριστία; Λέγεται διαρκές ανικανοποίητο; Λέγεται συνεχής ανάγκη για το κάτι παραπάνω; Άγνωστο.

Ίσως η συμπεριφορά που αναφέρεται στην αρχή του σημερινού προβληματισμού να έχει να κάνει όντως με την έννοια της αχαριστίας. Ίσως και να έχει να κάνει καθόλου με αυτό και απλά ο όρος αυτός να έχει να κάνει με μία λέξη που όλοι εμείς οι υπεράνω έχουμε αποδώσει, αποφεύγοντας όμως να παραδεχτούμε ότι το κάνουμε και εμείς οι ίδιοι. Ίσως πάλι να μην είναι τίποτα από όλα αυτά και να είναι ένα φυσιολογικό-δικαιολογημένο φαινόμενο που είναι απόρροια της εξίσου φυσιολογικής-δικαιολογημένης ροής των πάντων. Το μόνο σίγουρο για εμένα είναι ότι μέρα με τη μέρα, αρχίζω να αντιλαμβάνομαι πλήρως αυτό που είπε πρόσφατα ένας άνθρωπος με τον οποίο είχα μια σχετική κουβέντα και το οποίο ήταν:

-"Το να αποκτήσω κάτι, ισοδυναμεί με τον θάνατο του".

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ κυβερνητικό ξεκατίνιασμα στην πισίνα

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Κι εκεί που δηλώνεις με σθένος και παρρησία ότι πλέον τα έχουμε δει όλα σ' αυτή τη χώρα, είμαστε πλήρεις, είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε πιθανή βλακεία... Έρχεται η ζωή να σε διαψεύσει κατηγορηματικά. Σ' όλο αυτό το χάλι έχουμε βέβαια βάλει κι εμείς το χεράκι μας (όπως έχω ξαναπεί και πιστεύω ακράδαντα: έχουμε τους αντιπροσώπους που μας αξίζουν), όμως όχι κι έτσι! Όχι και να βλέπουμε τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης της χώρας, μία μορφή-θεσμό του πολιτεύματος που θα' πρεπε να διέπεται από κύρος και αξιοπρέπεια (ως θεσμικό τουλάχιστον πρόσωπο, γιατί ως φυσικό... φασκελοκουκούλωστα μετά συγχωρήσεως!) να χειρονομεί αισχρά σε οπαδούς βλέποντας αγώνα πόλο γυναικών!!! Δεν υπάρχει τίποτα πιο αρμόζον και σωστό από το να είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι κοντά στα μεγάλα αθλητικά γεγονότα, και κατ' επέκτασιν στην ίδια την κοινωνία. Ακόμη και σ' αυτό όμως φαίνεται πως αποτύχαμε.

Χωρίς κανέναν σεβασμό στο αξίωμά του και τους όποιους ψηφοφόρους του, χωρίς κανέναν σεβασμό στο ίδιο το πολίτευμα και την κυβέρνηση που εκπροσωπεί, χωρίς κανέναν σεβασμό στον ίδιο του τον εαυτό, ο Π. Καμμένος μ' αυτή τη χειρονομία αποδόμησε ακόμη παραπάνω την σαθρή πολιτική του εικόνα. Μετά τις γραφικές ένστολες εμφανίσεις, μετά τα πανηγύρια του Ερντογάν και την άνοδο της θερμοκρασίας  στο Αιγαίο με τις φτωχές ελληνικές αντιδράσεις, μετά τις... λεπτές πολιτικές τοποθετήσεις τύπου "εσείς στα τέσσερα!" και μετά απ' όλα αυτά που θα παρακολουθήσετε στο βίντεο- ανθολόγιο παρακάτω,  όλα είναι βέβαια αναμενόμενα. Πρέπει βλέπετε να αποδεχθούμε ότι εμείς, σαν λαός, και η έννοια της λογικής δεν πρόκειται να συναντηθούμε ποτέ, σαν 2 παράλληλες γραμμές. Κι αν ακόμη τολμάτε να έχετε μία μικρή, τόση δα ελπιδούλα μέσα σας, ότι κάποια στιγμή αυτό θα αλλάξει, σας παραθέτω την απάντηση του... κυρίου Υπουργού μετά το σάλο που ξέσπασε για τις χειρονομίες αυτές: «Έβριζαν από την πρώτη στιγμή την οικογένειά μου, την αδερφή μου Αλεξία και εμένα. Κι όλα αυτά μπροστά στον 11χρονο γιο μου». Μάλιστα. Δηλαδή το μάθημα που ήθελε να δώσει αυτός ο άνθρωπος σε ένα μικρό παιδί για το πώς απαντάμε στη λεκτική βία και την καφρίλα είναι αυτό; Με χειρονομίες και δήθεν νταηλίκι;! Κανένα σχόλιο...

Και για να προλάβω όσους θεωρήσουν ότι το παρόν κείμενο είναι μία απλή προσωπική επίθεση, δεν είναι. Είναι απλά η απογοήτευση ενός ρομαντικού ανθρώπου που πιστεύει ακόμη μέσα του στην αξία και το κύρος των θεσμών και του πολιτεύματος, και που ακόμη και σήμερα, μετά από όλα αυτά, ακόμη απογοητεύεται από τέτοιες καταστάσεις...

Υ.Γ: Εκτός απ' όλα τα υπόλοιπα δε, ο Π. Καμμένος ήταν και ιδιαίτερα γουρλής για την ομάδα του αφού έχασε και το ματς, και το πρωτάθλημα!!!
 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΑΪΟΥ- από τη φαντασία του βερν στην πραγματικότητα του 21ου αιώνα

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

Οι Ιάπωνες επιστήμονες της JAMSTEC ετοιμάζονται για πρώτη φορά στα χρονικά της ανθρωπότητας να διεισδύσουν στον μανδύα, το δεύτερο από τα τρία στρώματα απ' τα οποία αποτελείται ο πλανήτης μας. Έχουν ήδη επιλέξει τις επικρατέστερες τοποθεσίες για να τρυπήσουν, κι απ' ότι φαίνεται η ιστορία θα γράψει πως κάποια περιοχή ανάμεσα σε Χαβάη, Κόστα Ρίκα και Μεξικό θα είναι εκείνη που θα αποτελέσει τη δίοδο του ανθρώπινου είδους προς το εσωτερικό του πλανήτη που το φιλοξενεί. Φυσικά, δεν πρόκειται για μία ενέργεια με χαρακτήρα εμπειρικού επιτεύγματος αλλά για μία καθαρά επιστημονική έρευνα που αποσκοπεί κυρίως στη μελέτη φαινομένων σχετικών με τους σεισμούς και τα ηφαίστεια.

Κι αν δεν έχει γίνει ήδη ο συνειρμός στο μυαλό σας με το έργο του Ιουλίου Βερν "Ταξίδι στο κέντρο της γης" (του 1864 παρακαλώ!), που μαζί με τα "20.000 λεύγες κάτω απ' τη θάλασσα" και "Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες" αποτελούν τα πιο γνωστά του έργα, θα έρθω τώρα εδώ να σας επισημάνω το ζήτημα, μαζί με κάποιες... αξιοπερίεργες διαπιστώσεις:

"Όλα αρχίζουν όταν ο καθηγητής της ορυκτολογίας Όττο Λίντενμπροκ, ανοίγοντας ένα παμπάλαιο χειρόγραφο βιβλίο, βρίσκει ένα κωδικοποιημένο σημείωμα του περίφημου αλχημιστή Άρνε Σακνούσεμ στο οποίο έγραφε ότι κατόρθωσε να φτάσει στο κέντρο της γης. Ο καθηγητής πείθει τον ανιψιό και βοηθό του, τον Άξελ, να επαναλάβουν τον άθλο του Σακνούσεμ. Θα τους συνοδεύσει ένας Ισλανδός οδηγός, ο Χανς, λιγομίλητος και εξαιρετικά ψύχραιμος μπροστά στα εμπόδια που θα συναντήσουν.
Οι τρεις τους θα κατέβουν μέσα από κρατήρες ηφαιστείων, θα συναντήσουν υπόγειους ποταμούς και θάλασσες, αλλά και προϊστορικά τέρατα που δεν είχε αντικρύσει ποτέ ανθρώπινο μάτι. Θα διανύσουν χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα σε γαλαρίες από βασάλτη, θα περάσουν μια τρομερή καταιγίδα και θα ζήσουν την έκρηξη ενός ηφαιστείου εγκλωβισμένοι μέσα στον κρατήρα του. Θα ξαναντικρίσουν όμως τελικά το φως του ήλιου; Και με ποιον τρόπο;"

Ο Ιούλιος Βερν, πατέρας της "επιστημονικής φαντασίας" κατά πολλούς λάτρεις του είδους, υπήρξε πολυγραφότατος, ενώ σήμερα είναι ο δεύτερος συγγραφέας με τις πιο πολλές μεταφράσεις παγκοσμίως, καθώς το έργο του δεν έπαψε ποτέ να γοητεύει. Πολλές φορές χαρακτηρίστηκε ως "μεγάλος οραματιστής" ή "προφήτης", καθώς πράγματι φέρνει σε αμηχανία τον σύγχρονο αναγνώστη με τα γραφόμενά του. Περιγράφει διαστημικά ταξίδια, αεροπλάνα, ελικόπτερα, ακόμη και αερόστατα που κινούνται με υδρογόνο, σε μία εποχή που όλα αυτά φάνταζαν αδιανόητα. Ακόμη και στο παράδειγμα που αναφέρθηκε πιο πάνω συσχετίζει το μανδύα με την ηφαιστειακή δραστηριότητα όπως ακριβώς και η επιστήμονες αφήνοντάς μας άφωνους, ενώ χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση των έργων "Από τη Γη στη Σελήνη" και "Γύρω απ' τη Σελήνη".

Σ' αυτή τη διλογία ο Βερν περιγράφει την απογείωση και την έξοδο απ' την ανθρώπινη ατμόσφαιρα μέσω κανονιού ενός βλήματος στο οποίο επέβαιναν άνθρωποι και το οποίο, αντί να προσεδαφιστεί όπως προβλεπόταν, μπήκε σε τροχιά γύρω απ' τη Σελήνη και εν τέλει επέστρεψε στον πλανήτη μας με μία θεαματική πτώση στη θάλασσα και το πλήρωμα σώο και αβλαβές. Εντυπωσιάζουν όχι μόνο οι τεχνολογικές περιγραφές και η προηγμένη λογική του Βερν, αλλά και η ομοιότητα με την ιστορία του "Απόλλων 13"!

Eίναι σίγουρα εντυπωσιακό όλο αυτό το μυστήριο γύρω απ' τις "προβλέψεις" του Βερν. Ένα κομμάτι μας θέλει να αφεθεί και να πιστέψει πως αυτός ο άνθρωπος δεν διέθετε απλά δυνατή λογική, διαίσθηση και τύχη, αλλά είχε και τα μέσα στους επιστημονικούς και πολιτικούς κύκλους της εποχής ώστε να ξέρει τι δοκιμάζεται σε πειραματικό στάδιο ή τι υπάρχει στα χαρτιά. Δεν θα ήταν διόλου απίθανο κάτι τέτοιο, καθώς και ο ίδιος ήταν άνθρωπος του πνεύματος, ωστόσο δεν έχουμε τέτοιες μαρτυρίες οπότε δεν παύει να παραμένει αυτή η θεωρία μία εικασία. Εμείς, ως αναγνώστες και ενεργοί πολίτες, οφείλουμε να συνεχίσουμε να μαγευόμαστε και να βυθιζόμαστε στο μυστήριο του έργου του Βερν, αλλά και να έχουμε διαρκώς τις κεραίες μας ανοιχτές για τέτοιες... επαληθευμένες "προφητείες". Όσο κι αν αντιστέκεται ο ορθολογισμός μας, πρέπει να θρέψουμε λίγο και τη φαντασία μας.

   +Kωνσταντίνα Πορφυρού 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "η ζωή ξεκινάει στο...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

... τέλος της ζώνης άνεσης σου." Ή και συνηθέστερα, όπως συναντάται, "life starts, at the end of your comfort zone."

Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς πως τα αστεία τελείωσαν και έχει έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσεις τον κόσμο που βρίσκεται εκεί έξω μόνος σου. Είναι εκείνη η στιγμή που πρέπει να ζυγίσεις καταστάσεις και να πάρεις αποφάσεις ζωτικής σημασίας για εσένα. Είναι ακόμα εκείνη η στιγμή που πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου έτσι ώστε να καταφέρεις να επιβιώσεις και να φροντίσεις για την εξασφάλιση του μέλλοντος σου. Είναι επίσης εκείνη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να προσέξεις τον εαυτό σου, διότι δεν θα to κάνει κανένας για εσένα. Είναι τέλος εκείνη η στιγμή που πρέπει να σταθείς μόνος σου στα πόδια σου και να επιδιώξεις να μεριμνήσεις για το σήμερα, το αύριο, το μεθαύριο και ούτω καθεξής.


Όταν πάψει να υπάρχει πια το χαρτζιλίκι των γονιών να σε περιμένει κάθε μέρα στο γραφείο δίπλα στο κρεβάτι σου, όταν πέφτει στα χέρια σου ο πρώτος λογαριασμός και πρέπει να τον πληρώσεις, όταν δεν υπάρχει πια έτοιμο ένα πιάτο φαγητό έτοιμο για εσένα, όταν καλείσαι να κοιτάξεις τον μεγαλύτερο φόβο σου στα μάτια και πρέπει να το ξεπεράσεις μοναχός σου, τότε είναι που συνειδητοποιείς ότι έχει έρθει η στιγμή που πρέπει να... μεγαλώσεις. Στα θετικά της όλης υπόθεσης είναι το γεγονός ότι μέχρι να έρθει αυτή η ώρα, η ίδια η ζωή μας έχει προετοιμάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για αυτό που θα κληθούμε να κάνουμε αναπόφευκτα. Η πρώτη μέρα στο σχολείο, η πρωτόγνωρη αίσθηση της ερωτικής απογοήτευσης, η στιγμή που κάποιοι λαμβάνουν το χαρτί της κατάταξης τους στο στρατό, η ώρα που αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να επιλέξεις αντικείμενο κατάρτισης αλλά και εξειδίκευσης. Στα αρνητικά, η πραγματικότητα που μας περιμένει. η οποία δεν πλησιάζει καν στα όσα έχουμε... περάσει.

Πάρτε βαθιά ανάσα, διότι τα πράγματα δεν είναι όσο τρομακτικά και αποθαρρυντικά όπως περιγράφονται παραπάνω. Είναι ίσως χειρότερα, είναι ίσως και καλύτερα. Το ζητούμενο δεν είναι η άμεση και έγκαιρη αυτονόμηση του καθενός μας, είναι ίσως όμως η ορθή και ομαλή πορεία προς αυτήν. Και μπορεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να μην είμαστε εξ' ολοκλήρου εμείς υπεύθυνοι για αυτήν, είμαστε όμως κάτι παραπάνω από αρμόδιοι έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να ορίσουμε το πως θα πορευτούμε, εξασφαλίζοντας παράλληλα έστω και στο ελάχιστο, το ίδιο και για τους άλλους.

 

Εκεί που σταματάει η ζώνης άνεσης μας άλλωστε, ενδεχομένως να ξεκινάει η ζώνη άνεσης κάποιου άλλου.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ έγκλημα και χρόνος

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Σήμερα δεν θα καταλήξουμε σε αξιωματικές διατυπώσεις, ούτε θα καταλήξουμε (πιθανότατα) σε κάποιο δογματικό συμπέρασμα. Ο προβληματισμός σήμερα βλέπετε είναι μεγάλος, και με ιδιαίτερες προεκτάσεις. Φτάνει λοιπόν ξημερώματα Παρασκευής στ' αυτιά μας η είδηση για τη μικρή Στέλλα, της οποίας τη δολοφονία ομολόγησε ο ίδιος της ο πατέρας. Τις επόμενες ώρες οι νέες πληροφορίες ήταν καταιγιστικές: οι παραδοχές των αστυνομικών για το πόσο κυνικός ήταν ο πατέρας, στον οποίο εν τέλει απαγγέλθηκαν κατηγορίες για ανθρωποκτονία και περιύβριση νεκρού, κατά την ομολογία του και η μεθοδική και ψύχραιμη αντίδρασή του μετά το έγκλημα έκαναν όλη την Ελλάδα να ανατριχιάσει.

 Στον παροξυσμό λοιπόν των ημερών, άκουσα (θεωρώ και αρκετοί άλλοι) πολλές φορές στο δρόμο ή σε συζήσεις το κλασικό: "πώς έχουμε γίνει έτσι", με τη φράση να δηλώνει τη θεωρητική κατάντια των ημερών μας, με την άρση κάθε ηθικού φραγμού και την αχαλίνωτη εξάπλωση ειδεχθών εγκλημάτων, όπως το παρόν. Δεν μπορώ να σας κρύψω ότι με έβαλε σε σκέψεις. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο, όταν μόλις τις τελευταίες δεκαετίες, με τη θεαματική πρόοδο και τα μέσα που μας χάρισε η τεχνολογία, έχουμε τη δυνατότητα συνοπτικής παρακολούθησης του τι συμβαίνει στον κόσμο; Δεν είναι πολύ πιθανό να διαπράττουμε λογικό σφάλμα εδώ; Κάλλιστα θα μπορούσαν όλα αυτά τα ανατριχιαστικά συμβάντα να συμβαίνουν διαχρονικά σε κάθε μήκος και πλάτος της γης κι εμείς απλά να μην τα γνωρίζουμε/γνωρίζαμε!

Επιπλέον, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να θέσει χρονικά όρια στη διαταραχή του ανθρώπινου μυαλού (η οποία και αποτελεί κατ' εξοχήν τη βάση των ακραίων εγκλημάτων). Ακόμη και αν υπάρχουν (που υπάρχουν!) παράγοντες στην κοινωνία του σήμερα που επιδεινώνουν τέτοιες καταστάσεις ή συντελούν, για να είμαστε ακριβέστεροι, στην ευκολότερη μετάβαση από το "δυνάμει" στο "ενεργεία", αυτό δεν αναιρεί άλλους, διαφορετικούς αλλά αντίστοιχους παράγοντες που υπήρχαν στις εποχές που μνημονεύονται ως "οι παλιές, καλές". Μιλάμε για εποχές με περισσότερο ρατσισμό, άπειρες κοινωνικές ανισότητες και σαφώς λιγότερες ελευθερίες... Κάπου λοιπόν το όλο επιχείρημα χωλαίνει. 

Παρ' όλο που πρόκειται, όπως είπαμε και πιο πάνω, για ένα πολύ μεγάλο κοινωνιολογικό θέμα, τείνω λογικά να πιστέψω πως δεν είναι τόσο μεγάλες οι αλλαγές όσο παρουσιάζονται ανάμεσα στο εξιδανικευμένο "χθες" και το ενοχοποιημένο "σήμερα", σχετικά τουλάχιστον με το ζήτημα που πραγματευόμαστε. Η τεχνολογία με την live παγκόσμια ενημέρωση, η μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των αρχών στην εξιχνίαση και η συσσωρευμένη οργή μας για την καθημερινότητα της ζωής της εποχής μας αποτελούν πιθανότατα τους παράγοντες που συναπαρτίζουν την κοινωνική αυτή παραίσθησή μας.

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ δώστε μου χρόνο να σκεφτώ (part 1)

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι άντρες του '50 έπαιρναν μεγάλες αποφάσεις. Φόρτωναν τα υπάρχοντά τους σε καρό, μεγάλες βαλίτσες. Αν αγαπούσαν ένα κορίτσι, το έπαιρναν μαζί τους στην ''Αστόρια'' και έκαναν κάμποσα πανέξυπνα παιδιά, που τα έφερνε ο ''Θεός'' και δεν ήταν διόλου απίθανο να γίνουν περίτρανοι γερουσιαστές. Ώσπου να πραγματοποιηθούν όλα αυτά, οι φτωχοί μετανάστες δεν πήγαιναν σε ψαροταβέρνες.

Οι αναποφάσιστοι άνθρωποι, προέκυψαν τη στιγμή που απέκτησαν λεφτά για να τρώνε καραβιδόψιχα.

Αν δεν αποφασίζεις, έχεις χάσει κάποιο πολύ σημαντικό κριτήριο.

Από τις σοβαρές αποφάσεις της ζωής πρέπει να εξαιρείς τις αγορές. Οι αγορές, δίνουν την ψευδαίσθηση της ωριμότητας.

Είναι παυσίπονο για όλα, για την κρίση ηλικίας. Λες: ''Μεγάλωσα μάλλον, γιατί βρήκα επιτέλους το οροφοδιαμέρισμα των ονείρων μου!''

Φαντάζεσαι τον εαυτό σου με ένα πορτοκαλί κεραμίδι πάνω από το κεφάλι, που θα σε γεμίσει με μπόλικη σιγουριά και την υποχρέωση να είσαι συνεπής στο ισόβιο δάνειο. Για να μην ψυχοπλακωθείς, δίνεις στον εαυτό σου διάφορες εναλλακτικές: ''Το πουλάω άμα θέλω. Το νοικιάζω μωρέ...''

Στα υπόλοιπα ενδεχομένως να εξακολουθείς να είσαι κουλουβάχατα. Η τύχη σπανίως ευνοεί τους αναποφάσιστους...

Σ' τη φέρνει κανονικά όπως τη φέρνει στους ''αμετανόητους'' εργένηδες. Πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, τους κάθεται στο σβέρκο η πιο αποφασισμένη γκόμενα με την πιο αποφασισμένη εγκυμοσύνη.

Πας στο γάμο και σκέφτεσαι ευχή για να τους φτιάξεις τη διάθεση: ''Πήρες το καλύτερο κορίτσι, ΒΡΕ!'' +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ γίνεται μια εταιρεία αυτοκινήτων να διδάσκει πολιτισμό;

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Το concept του Nissan X-Trail 4dogs χτυπά αδυσώπητα την ευαίσθητη χορδή κάθε ιδιοκτήτη σκύλου και μας κάνει όλους να το λατρεύουμε. Ακόμη κι εμάς που ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να το αποκτήσουμε. Ακόμη κι εμάς που δεν έχουμε ιδέα σε γενικές γραμμές από αυτοκίνητα.  Ιδιαίτερα εμάς όμως που έχουμε σκυλάκια, τα λατρεύουμε και ξέρουμε ότι το ταξίδι με αυτοκίνητο μαζί τους δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Κι αυτό γιατί, αν πραγματοποιηθεί η κυκλοφορία του, θα δώσει την ευκαιρία στους κατόχους του να απολαύσουν μία πραγματικά φοβερή εμπειρία: από τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο πίσω μέρος με κρεβατάκι και μπολ φαγητού/ νερού για το τετράποδο μέλος της οικογένειας μέχρι την ύπαρξη πτυσσόμενων μηχανημάτων για πλύσιμο και στέγνωμα, πρόκειται για την μετουσίωση των προσευχών όλων των ιδιοκτητών... αλλά και όλων των σκύλων! 

Δεν θα επιμείνω όμως στα τεχνικά χαρακτηριστικά γιατί θέλω η εστίαση να πέσει αλλού, και συγκεκριμένα στο πόσο μεγάλη σημασία έχει αυτή η κίνηση ως δείγμα πολιτισμού και κουλτούρας. Θα δανειστώ εδώ μια φράση του Γκάντι που συνοψίζει απόλυτα αυτό που έχω στο μυαλό μου: "Ο πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα". Και ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν μπορούμε να διατεινόμαστε ότι είμαστε μία προοδευτική κοινωνία, ότι έχουμε φιλοζωικά αισθήματα κ.τ.λ., αν δεν επιβραβεύουμε και δεν διατυμπανίζουμε τέτοιου είδους δράσεις, ώστε να αποτελέσουν μελλοντικά και παράδειγμα προς μίμηση. Να ακολουθήσουν κι άλλες εταιρείες αυτοκινήτων, εταιρείες κατασκευής επίπλων και ειδών σπιτιού καθώς και άλλων ειδών που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη βελτίωση της ζωής των κατοικίδιων μας και της σχέσης μας μαζί τους.

Όλα αυτά βέβαια όταν δεν αναφερόμαστε στο δικό μας γεωγραφικό μήκος και πλάτος. Εδώ καλώς ή κακώς, οι προτεραιότητες όσον αφορά τα ζώα και τη συμπεριφορά μας απέναντι σ' αυτά είναι διαφορετικές. Πρέπει να μάθουμε πρώτα να μην ζευγαρώνουμε το σκυλί μας όπου να' ναι - όπως να' ναι να σπέρνει παντού μελλοντικά αδέσποτα, να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας σχετικά με την υγεία, την κοινωνικοποίηση και τη βόλτα του, να σεβόμαστε τον εαυτό και τους συμπολίτες μας μαζεύοντας τα περιττώματά του στη βόλτα, να τιμωρήσουμε με τον πλέον παραδειγματικό και σκληρό τρόπο τους διεστραμμένους που βάζουν φόλες, να μάθουμε να καταγγέλλουμε περιστατικά βίας ή παραμέλησης σε ζώα... Κι αφού τελειώσουμε μ' αυτά, θα εξετάσουμε αν είμαστε έτοιμοι και στα πιο εκλεπτυσμένα. Σκληρό, αλλά ρεαλιστικό.

Χρήσιμα σχετικά links: πώς πρέπει να αντιδράσετε αν γίνετε μάρτυρες κακοποίησης ή θανάτωσης ζώου, να ζευγαρώσω τον σκύλο μου; , υποχρεώσεις ιδιοκτήτη κατοικιδίου, φιλοζωικές ομάδες












 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »