Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τροχαίο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τροχαίο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ όταν χάνεις μια παρτίδα βλέπεις τους ύπουλους συμπαίκτες

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Θα ήθελα η ανατροφή μου να ήταν τέτοια ώστε να ήμουν λιγάκι αναίσθητη. Να ακούω για ασήμαντα προβλήματα και να κλείνω αυτομάτως τα αυτιά μου. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ενδεχομένως να μη φταίει τόσο η ανατροφή, όσο το γεγονός πως σκέφτομαι τους άλλους και θέλω να είναι πραγματικά καλά.

Περίπου μια δεκαετία, είχε να μου συμβεί κάποιο ισχυρό σοκ και είχα ξεχάσει πως οι άνθρωποι κλείνουν μάτια και αυτιά ακόμα και σε ανθρώπους που υποτίθεται πως αγαπούν. Πάντα έλεγα: «Αυτά συμβαίνουν σε άλλους».

Πρόσφατα, μου συνέβη ένα τροχαίο ατύχημα. Αν και είδα το Χάρο με τα μάτια μου ούσα συνοδηγός, τα τραύματα είναι πραγματικά ανεπαίσθητα μπροστά σε όσα θα μπορούσα να είχα πάθει εάν δε φόραγα ζώνη. Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρούμαι. Δυσκολεύομαι να περπατήσω γιατί χτύπησα στα πόδια. Ο γιατρός μου έδωσε σαν συμβουλή να αποφεύγω τις πολλές μετακινήσεις και να επιδιώκω να κολυμπάω για να κυκλοφορεί καλά το αίμα. Μου είπε πως σε ένα μήνα μάλλον θα έχω επανέλθει.

Παρότι είναι καλοκαίρι μου είναι δύσκολο ακόμα και σανδάλια να φορέσω διότι με «κόβουν». Και πες: ''Έλα βρε Αναστασία σημασία έχει που είσαι γερή και απέφυγες τα χειρότερα''. Και όντως έτσι είναι. Απορώ όμως πώς γίνεται να μαθαίνεις πως ένας δικός σου άνθρωπος «στούκαρε» και να μη σηκώνεις το ρημάδι το τηλέφωνο να δεις αν πονάει ή αν χρειάζεται βοήθεια από τη στιγμή που μένει μόνος...; Ξαφνικά, σε βλέπουν τυχαία μπροστά τους και παίρνουν αυτό το δήθεν ύφος του ενδιαφέροντος και λένε: «Τι έπαθες βρε παιδί μου... Άγιο είχες».

Όχι, δεν είχα άγιο! Φόραγα τη ζώνη μου γιατί παρά τα 22 μου χρόνια έχω το μυαλό μου στη θέση του. Γιατί τόσο θεατράκι «φίλε» αφού σε ενδιαφέρει μόνο η ζωούλα σου; Χίλιες φορές η αδιαφορία παρά το ετεροχρονισμένο δήθεν ενδιαφέρον σου που δε μου προσφέρει καν ψυχολογική στήριξη μετά το ισχυρό σοκ που έπαθα.

Ευτυχώς έχω και ανθρώπους που δε φέρθηκαν έτσι και έδειξαν απόλυτο σεβασμό απέναντί μου. Όλοι θα ζούσαμε ευτυχέστεροι αν φαινόμασταν ανθρώπινοι και συνεπείς σε αυτούς που θεωρούμαι φίλους μας. Φταίει η μοντέρνα κουλτούρα μας; Φταίνε οι γρήγοροι ρυθμοί της πόλης; Φταίνε τα κόμπλεξ που κουβαλάμε;

Δε θα γίνω ψυχολόγος κανενός και δεν πρόκειται να χάσω το χαμόγελό μου και το χιούμορ μου. Λυπάμαι για όσους είναι ανεπαρκείς. Μια ζωή θα είναι βυθισμένοι στην κατάθλιψή τους και την ανεπάρκειά τους σαν οντότητες, εκτός κι αν πάρουν την απόφαση να βελτιωθούν! Οι καλοί άνθρωποι αξίζουν καλοσύνη και αγάπη. Τίποτα άλλο. Οι υπόλοιποι απλά μπαίνουν στον πάγο.

Υ.Γ.: Είχα πραγματικά την ανάγκη να βγάλω από μέσα μου το θυμό που έχω!! Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »