Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα χειμώνας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα χειμώνας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η επέλαση του χιονιά της υποκρισίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Οι τελευταίες μέρες του 2016 και αντίστοιχα οι πρώτες του 2017 ήταν κρύες. Παγωμένες! Μπορεί εσείς εκεί πάνω να έχετε συνηθίσει λίγο-πολύ, όμως εδώ στην Κρήτη ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις! Χιόνια μέσα στην πόλη, ακόμα και στην παραλιακή, αποκλεισμένα χωριά σε χαμηλό υψόμετρο, θερμοκρασίες που άγγιξαν το μηδέν μέσα στην πόλη (του Ηρακλείου) κλπ. Προσωπικά, λατρεύω αυτόν τον καιρό. Τον απολαμβάνω και όπως χαρακτηριστικά λέω, "μυρίζει υγεία"! Όμως δεν είμαι μόνο εγώ.

Πολλοί άνθρωποι ανά την Ελλάδα ή την εντελώς απροετοίμαστη Κρήτη, βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση εξαιτίας αυτού του χιονιά. Μακριά από τις φωτογραφίες χαράς, τους χιονάνθρωπους και τις βόλτες για χιονοπόλεμο, είδαμε αποκλεισμένα χωριά, κομμένο ρεύμα, τροχαία λόγω των παγωμένων δρόμων και... κάτι που θα γράψω λίγο παρακάτω.

Με τον καιρό, τον σεισμό και την φύση γενικά δεν μπορεί κανείς να τα βάλει, μπορεί όμως να προστατευτεί με διάφορους τρόπους, πολλοί από τους οποίους αποτελούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας για την ελληνική νοοτροπία. Για πολλά λοιπόν από τα δεινά που βασάνισαν τους συμπολίτες μας αυτές τις μέρες, την ευθύνη έχουν οι... ίδιοι ή τέλος πάντων οι κρατικές υπηρεσίας και η πολιτική προστασία.

Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μία ακόμα μεταβλητή που όσο εμείς ανάβαμε το τζάκι και ψήναμε λουκάνικα, βρισκόταν στην εξίσωση της κακοκαιρίας στην χώρα μας. Πρόκειται για τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, ή όπως αλλιώς θέλετε, πείτε τους. Μιλάμε για ανθρώπους που εδώ και μήνες έχουν μόνιμη κατοικία μια σκηνή εντελώς ακατάλληλη για τον χειμώνα. Άνθρωποι που έζησαν το ίδιο κρύο με εμάς, για εκείνους ενδεχομένως να ήταν ακόμα πιο σοκαριστικό μιας και στον τόπο τους δεν νομίζω να είναι σύνηθες φαινόμενο κακοκαιρία σαν αυτή. Άνθρωποι που είχαν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από το κρύο κι όμως την ίδια ώρα έτρεμαν επειδή πολύ απλά δεν είχαν πουθενά να κρυφτούν. Δεν τους βάζω στην ίδια κατηγορία με τους άστεγους των ελληνικών πόλεων, μιας και οι τελευταίοι είχαν την ευκαιρία έστω για αυτές τις μέρες να στεγαστούν σε ειδικούς χώρους που είχαν δεσμεύσει οι τοπικές διοικήσεις.

Ο σημερινός προβληματισμός δεν είναι πολιτικός. Δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να συζητήσω για το αν αυτοί οι άνθρωποι είναι καλώς μακριά απ' την χώρα τους, για το αν είναι καλώς στην δική μας ή δεν ξέρω τι άλλο. Σε αυτές τις έκτακτες περιπτώσεις είναι άνθρωποι. Συνάνθρωποι. Και ανάμεσά τους υπάρχουν πολλά παιδιά. Παιδιά που αύριο θα είναι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πολίτες αυτού του κόσμου. Και αυτοί οι άνθρωποι θα κουβαλούν για πάντα μαζί τους εικόνες πολέμου και τρέμουλο κρύου μέσα στο σκοτάδι μιας σκηνής.

Πρώτος εγώ δηλώνω πόσο απόλαυσα αυτό το κρύο, όμως την ίδια ακριβώς σκέφτομαι τους εργαζόμενους που έμειναν χωρίς δουλειά εκείνες τις μέρες, τους αποκλεισμένους λόγω της μη εξυπηρέτησης των μεταφορών, μα κυρίως αυτά τα παιδάκια που έτρεμαν όσο εμείς βεγγερίζαμε αχνίζοντας στο ζεστό μας τζάμι. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ οι μέρες του χειμώνα θέλουν μια ζεστή αγκαλιά

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Η νέα τάση της σημερινής πραγματικότητας επιβάλλει μικρό budget και καμία γαμήλια δεξίωση προκειμένου να επισημοποιηθεί μια σχεσούλα; Μα για ποιες σχέσεις μιλάτε; Αυτές που στηρίζονται μονάχα στη σαρκική επαφή; Ε ναι, τι να επισημοποιήσεις από αυτό δηλαδή...

Ξέρω πολλές τέτοιες σχέσεις... Σε μια περίπτωση οι ερωτικοί σύντροφοι είναι εργένηδες και δεν επιθυμούν τίποτα πιο "σοβαρό" από αυτό. Σε άλλη περίπτωση είναι ο ένας από τους δύο, είτε και οι δύο έχουν παράλληλες σχέσεις και επιθυμούν λίγη αναζωογόνηση στη μίζερη ζωή τους.

Και ρωτάω... είναι αυτό σωστό να κοροϊδεύεις έτσι έναν άνθρωπο; Νομίζω πως δεν είναι, ανεξάρτητα αν πολλοί από εμάς έχουμε περάσει από μια τέτοια αχανή περίοδο στη ζωή μας.

Με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, ενός ηγέτη που έζησε στο κόκκινο, διαπίστωσα ότι όσο πολυτάραχη κι αν είναι η ζωή μας, τελικά μόνοι φεύγουμε, και το σύντομο ταξίδι μας μένει ως ανάμνηση.

Μας αγαπούν μετά το θάνατό μας; Πιστεύω πως συνεχίζουν να μας θαυμάζουν και να μας αγαπούν οι ίδιοι άνθρωποι που το έκαναν και όσο ζούσαμε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Από τη μικρή μου πείρα διαπιστώνω ότι δεν αξίζει να κρατάμε κακίες σε ανθρώπους, εκτός αν πρόκειται για κάτι ακραίο που είναι αντικειμενικά ασυγχώρητο. Αλλά και πάλι δεν αξίζει. Μαυρίζει η ψυχή μας, κουμπώνουν τα συναισθήματά μας και γινόμαστε αγρίμια.

Σε μια συζήτηση που είχα πρόσφατα, ο συνομιλητής μου ισχυριζόταν ότι όλες οι σχέσεις κρύβουν κάποιο συμφέρον. Συμφωνώ ότι σε πολλές περιπτώσεις ισχύει αυτό αλλά είναι ανέφικτο ένας άνθρωπος να μας εκτιμά για απλά - καθημερινά πράγματα; Να το πω λαϊκά..., να γουστάρει την παρέα μας. Κι έτσι από κάτι τόσο απλό που είναι η αλληλοεκτίμηση ξεκινά ένα όμορφο ταξίδι στην αγάπη. Σχέση είναι να πλένεις τα ρούχα σου μαζί με του άλλου, να τους έχει φτιάξει πίτα όταν εκείνος έχει εξαντλητικά ωράρια και επιθυμεί να φάει κάτι νόστιμο. Σχέση είναι να μην κατακρίνεις τις πράξεις ενός ανθρώπου. Να μπορείς να μπεις στην ψυχοσύνθεσή του  και να καταλαβαίνεις αυτό που σου εκμυστηρεύεται. Μη φοβάστε την αγάπη και τη δέσμευση. όλοι έχουμε ανάγκη μια ασφαλή αγκαλιά στο χειμωνιάτικο τοπίο. +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »