ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο μακρον στην κορυφή της γαλλιας και η ευρώπη περιμένει

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Βάλε ένα παιδάκι τριών χρονών να σου φτιάξει ένα σπιτάκι με τουβλάκια. Αν μετά από λίγα λεπτά δεν είναι ικανοποιημένο με το αποτέλεσμα, θα διαλύσει ότι έχει χτίσει και ή θα τα παρατήσει ή θα αρχίσει απ' την αρχή. Στις γαλλικές εκλογές παραλίγο να δούμε την Ευρώπη να διαλύεται σαν χάρτινος πύργος.

Γιατί η υποψήφια Λε Πεν έχει δίκιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τόσα πολλά προβλήματα που... ήθελε να πάρει την Γαλλία (της) και να σηκωθεί να φύγει απ΄αυτήν, αφήνοντας την μάλιστα να καταστραφεί ολοσχερώς, καθώς την Γαλλία δεν υπάρχει Ε.Ε. Έλα όμως που δεν μιλάμε για ένα τρίχρονο παιδάκι που παραλίγο να γκρεμίσει ένα πύργο από τούβλα αλλά για ένα ισχυρό οικοδόμημα το οποίο μπορεί να μπάζει από παντού, έχει ωστόσο ισχυρές προοπτικές και πολλοί έχουν στηριχτεί σε αυτό για να ξεδιπλώσουν το επιχειρηματικό, κοινωνικό, καλλιτεχνικό, οικονομικό και πολιτικό τους όραμα.

Κι έτσι... πρόεδρος είναι αυτός ο νεαρός τύπος που ευτυχώς είναι πιο όμορφος από τον Τσίπρα κι έτσι δεν πρόκειται να ακούσω ξανά ότι ο Αλέξης είναι ο πιο όμορφος ηγέτης στην Ευρώπη και να βγάζω σπυριά απ' τα νεύρα μου. Ότι είναι όμορφος βέβαια δε σημαίνει ότι ξέρει να διαλέγει γυναίκες. Όπως έλεγε και ένας γνωστός μου πριν μερικά χρόνια "εμένα η γυναίκα μου δεν έχει γεννηθεί ακόμα" και ο Μακρόν πήγε και παντρεύτηκε μια γυναίκα λίγο πριν την σύνταξη.

Πέρα από την πλάκα, ο Μακρόν έδειξε να γνωρίζει το πρόβλημα της Ευρώπης και βασικά να γνωρίζει το πρόβλημα της Γαλλίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας νέος θα μας κοροϊδέψει(...) όμως οι θέσεις του και ειδικά ο τρόπος για τον οποίο τοποθετήθηκε για την Ελλάδα, μας δείχνουν ότι την δεδομένη στιγμή δείχνει ο πιο ικανός να μανατζάρει την Γαλλία.

Και ίσως η Γαλλία να αποτελεί την κύρια προτεραιότητα του Μακρόν όμως η Ευρώπη περιμένει πολλά από αυτόν όπως και από κάθε γάλλο ηγέτη κάθε φορά. Συνεπώς πριν σχολιάσουμε την εκλογή του καλό είναι να τον αφήσουμε να δώσει πρώτα το στίγμα της διακυβέρνησης του εντός και εκτός συνόρων και γιατί όχι, να δείξει ακριβώς τις προθέσεις του στο ελληνικό ζήτημα. Μέχρι τότε "vive la france" +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η μαγική ιδιότητα της μουσικής και το μυστικό που μοιραζόμαστε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Μια από τις πιο τυπικές ερωτήσεις που ακούς μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίστηκαν μόλις τώρα, είναι "τι μουσική ακούς" και η συντριπτική πλειοψηφία πλέον απαντάει με το τετριμμένο πια, "δεν έχω πρόβλημα, όλα τα ακούω", όμως αν εξαιρέσουμε εκείνη την μικρή μειοψηφία ανθρώπων που τελικά δεν αγαπούν την μουσική και το λένε περισσότερο τυπικά, οι υπόλοιποι απλά ψεύδονται ακόμα και χωρίς να το καταλάβουν! Βλέπετε, όλοι μας, έχουμε ένα, άντε δύο, άντε τρία μουσικά ήδη τα οποία ασκούν μια παράξενη δύναμη μέσα μας.

Εγώ μεγάλωσα στην χρυσή εποχή των 80s εκεί που η μουσική ήταν κάτι σαν την φυσιολογική προέκταση του σώματος και της ομιλίας των ανθρώπων. Έζησα το κλασικό ροκ (πριν να ονομαστεί κλασικό!) και είδα τους θρύλους της μουσικής στο ξεκίνημα τους. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να λατρέψω το Rock και τις περισσότερες κατηγορίες του. Να ξεσπάσω με το Metal και κάπου εκεί ανάμεσα ο έρωτας με την Κλασική (και γενικά ορχηστρική) Μουσική που προέκυψε στο πρώτο μου κονσέρτο που παρακολούθησα από κοντά. Ενδιάμεσα πέρασα εφηβικούς έρωτες με τον Κώστα Μπίγαλη και τον Θάνο Καλλίρη, θαύμασα την φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Γιάννη Κότσιρα και του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Και κάπου εκεί ανάμεσα, όσο μάθαινα να αγαπώ τον τόπο μου και την παράδοσή του, άρχισα να απολαμβάνω την Κρητική παραδοσιακή μουσική. Και θα σας φανεί ιδιαίτερο, αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω τον θαυμασμό μου για την Βυζαντινή Μουσική. Τόσο δύσκολη, τόσο ποιητικά και ηχητικά καλλιτεχνική, δεν μπορώ να μην ανατριχιάσω κάθε Κυριακή που ακούω τον ψάλτη και φίλο μου, Γιώργο Παπαστεφανάκη να χαϊδεύει τα αυτιά μου με την γλυκύτητα της φωνής του.

Και κάπως έτσι κυλάει μια ζωή, γεμάτη με ακούσματα, γιατί ισχύει πως... όταν πεθάνω, το soundtrack της ζωής μου θα είναι μια κασέτα με ατέλειωτα χιλιόμετρα τυλιγμένης ταινίας! Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς μουσική σε κάθε στιγμή της ημέρας, σε κάθε υπόσταση, σε κάθε εμπειρία ή γεγονός, σε κάθε στιγμή που έζησα από τότε που θυμάμαι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα τέλη της δεκαετίας του 80' που απέκτησα το πρώτο μου Walkman και έφερα την μουσική κυριολεκτικά πάνω μου!

Και πιστεύω πως λίγο-πολύ, ο καθένας από εσάς έχει μια ιδιαίτερη μουσική προσωπική ιστορία για να διηγηθεί και σίγουρα θα περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά ακούσματα..

Όμως...

Βαθιά μέσα μας, υπάρχει ένα είδος μουσικής που σε περιμένει σε κάθε δυσκολία της ζωής σου. Είναι αυτό το είδος που θα ακούσεις για να πάρεις δύναμη, που το άκουσμά του θα σε ανταμείψει για μια επιτυχία και η ένταση του θα σου δώσει την ευκαιρία να ξεσπάσεις. Είναι το είδος της μουσικής που όταν δεν έχεις έμπνευση για το ποια λίστα μουσικής θα ακούσεις σήμερα, γυρνάς εκεί για να είσαι σίγουρος ότι θα το απολαύσεις.,

...και για μένα αυτός, είναι ο ύμνος της μουσικής ολότητας

Και ξέρεις... η μουσική έχει μια μαγική ιδιότητα που εγώ δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Μπορεί να την ακούς στα θεόρατα ηχεία μιας πλατείας ή ενός μπαρ μαζί με άλλα διακόσια άτομα, μπορεί να χορεύετε όλοι μαζί παρέα στον ακριβώς ίδιο ρυθμό ή ακόμα και να τραγουδάτε φωναχτά συγχρόνως τους στίχους, όμως... την ίδια ώρα το μυαλό και η καρδιά ταξιδεύει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο στην ερμηνεία των στίχων και στην δύναμη της μελωδίας. Γιατί όσο κι αν η μουσική διαδίδεται μέσω του ανεξάντλητου ήχου, είναι τόσο, μα τόσο προσωπική... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ o επιπόλαιος άνθρωπος και τα διαστημικά σκουπίδια του

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ο άνθρωπος. Ένα επιπόλαιο, εγωκεντρικό, εγωιστικό και ανυπόμονο ον που κατάφερε ακριβώς εξαιτίας αυτών των στοιχείων να οικειοποιηθεί τον πλανήτη, να τον εκμεταλλευτεί και σιγά-σιγά να τον καταστρέψει.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιστήμονες σήμερα μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη να βρεθεί ένας πιθανός πλανήτης με συνθήκες που θα επιτρέπουν την αποικιοκράτηση. Σκεφτείτε μόνο, πως οι πόροι της Γης αρχίζουν να εξασθενούν την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι, χάνουν την αξία τους εξαιτίας αυτής της εκμετάλλευσης που υφίστανται.

Αλήθεια τι έχει καταφέρνει να μην καταστρέψει ο άνθρωπος; Η βιομηχανία, οι πόλεμοι, οι αντιλήψεις, ο φανατισμός και πολλές μορφές σύγχρονης διαχείρισης διαλύουν το περιβάλλον αλλά και τις κοινωνίες.

Και πολλού θα πίστευαν ότι όλα αυτά είναι αποτελέσματα σκοπιμοτήτων, χαμηλού επίπεδου και λανθασμένων αντιλήψεων. Θα είχε μια βάση, όμως... δεν είναι η απόλυτη εξήγηση όλο αυτό. Βλέπετε το ίδιο ακριβώς λάθος καταφέρνουν να κάνουν λόγιοι, μορφωμένοι, επιστήμονες και μάλιστα, άνθρωποι μιας επιστήμης που είχε την ευκαιρία να μην υποπέσει σε λάθη ανταγωνισμού. Της διαστημικής.

Πρόσφατα, είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε τα αποτελέσματα ενός συμβουλίου που έδειξε πως 750.000 διαστημικά σκουπίδια άνω του ενός εκατοστού, βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, ανάμεσα σε δορυφόρους που φυσικά εξυπηρετούν σημαντικούς σκοπούς της κοινωνίας μας όπως η μετεωρολογία, οι επικοινωνίες, η πλοήγηση κλπ. Τα... σκουπιδάκια αυτά συνήθως αποτελούν υπολείμματα των δορυφόρων που υπάρχουν ή υπήρχαν ή άλλων διαστημικών αποστολών με αποτέλεσμα η κάποτε υπέροχη εικόνα της Γης μας που ήταν κάπως έτσι:

Όμως αν κοιτάξετε σήμερα, θα δείτε πως η πραγματική της μορφή είναι, έτσι:

Πως σας φαίνεται; Δεν είναι εντυπωσιακά αηδιαστικό; Κι αν δεν σας έπεισε το πρόβλημα με το αισθητικό κομμάτι, μάθετε πως καθένα από αυτά τα κομμάτια μεγέθους ακόμα και χιλιοστών, ταξιδεύουν με 40.000 χιλιόμετρα την ώρα! Σκεφτείτε ένα από αυτά να προσκρούσει σε έναν δορυφόρο ή κάτι άλλο; Ουπς! Ξαφνικά οι επιστήμονες, αρχίζουν και ευαισθητοποιούνται...

Βλέποντας αυτήν την εικόνα, αμέσως το μυαλό μου πήγε σε έναν κακό νοικοκύρη που έχει ένα όμορφο σπίτι με κήπο, όμως δεν φροντίζει για αυτό όπως θα έπρεπε. Δηλαδή σαν κάτι τέτοιο:

Στην τελευταία περίπτωση βέβαια, μιλάμε για έναν τσαπατσούλη και την οικογένεια του. Τι γίνεται όμως όταν αυτό το φαινόμενο (της... τσαπατσουλιάς) επεκτείνεται στα... σύμπαντα κυριολεκτικά; Τι μήνυμα στέλνει αυτό για τον άνθρωπο; Ας προβληματιστούμε! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ ποιος είναι τελικά ο νονός;

περι-γράφοντας πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μπορεί στις μέρες μας να αποτελεί μια εντελώς παρεξηγημένη έννοια, όμως ένας άνθρωπος εκτός από γονιός μπορεί να είναι υπεύθυνος για κάποιο παιδί με μία εντελώς διαφορετική μορφή, αυτή του πνευματικού πατέρα/μητέρας. Ο... νονός!

Κατά κύριο λόγο ο νονός στις μέρες μας είναι συνυφασμένος με ορισμένες απολύτως υλικές "συναλλαγές". Ο νονός αγοράζει λαμπάδα, σοκολατένιο αυγό και παπουτσάκια. Ανάλογα με την ηλικία, η λαμπάδα από φιογκάκι αποκτάει Barbie τροχόσπιτο ή Spiderman με μηχανισμό εκτόξευσης αράχνης! Τα παπούτσια γίνονται παιχνίδια και μετρητά και ο νονός είναι συνεπής στα γενέθλια, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα.

Ε, λοιπόν όχι! Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον αληθινό ρόλο του νονού. Πρέπει αρχικά να

συμφωνήσουμε ότι η ονοματοδοσία αποτελεί μια καθαρά θρησκευτική πράξη. Γιατί η βάφτιση γίνεται στην Εκκλησία όχι στο Δημαρχείο... Και κάπως έτσι ο νονός αποκτά μια δυσδιάκριτη θέση στην ζωή του παιδιού. Πολύ σημαντικό το να μην μπερδεύεται η δική του δικαιοδοσία με αυτή της μαμάς και του μπαμπά.

Ο νονός είναι ένας καθαρά πνευματικός τίτλος. Θεωρητικά, δεν τον νοιάζει αν το παιδί πίνει το γάλα του, έκοψε την πάνα, έγινε αθλητής ή επέλεξε κιθάρα ως μουσικό όργανο. Τον ενδιαφέρει αν είναι δίκαιος, αν προσέχει τον συνάνθρωπο του και το περιβάλλον, αν είναι καλός άνθρωπος και αν εξελίσσεται σε χρήσιμο. Τον ενδιαφέρει αν προσεύχεται και πηγαίνει στην Εκκλησία και όχι αν προτιμάει να υποστηρίζει τον ΠΑΟΚ ή τον Άρη.

Συνεπώς, κάπως έτσι πρέπει να είναι και τα δώρα του, τα παραδείγματα του. Η Barbie και ο Spiderman, είναι ωραία παιχνίδια που δεν θα αποφύγει να μαζεύει απ' το χαλί η μαμά τα βράδια, όμως έχει παππού και γιαγιά για αυτά τα δώρα. Έχει γονείς και καμιά κολλημένη θεία, όχι τον νονό! Τα δώρα του νονού πρέπει να είναι συμβολικά. Καθαρά πνευματικά ή και υλικά που θα ανάγουν το ίδιο το δώρο σε κάποιο πνευματικό ή ηθικό πρότυπο.

Πρέπει να βοηθούν την πνευματική εξέλιξη του παιδιού. Πρέπει να το ωθούν και να το 

παραδειγματίζουν στο να βοηθάει τον αδύναμο, στο να μοιράζεται με τον φτωχό και στο να υπερασπίζεται τον αδικημένο. Ο νονός δεν θα κάνει το πνευματικό του παιδί "μάγκα" στην παρέα του, όμως έχει χρέος να τον ανυψώσει στα μάτια Του Θεού και να τον παραδώσει χρήσιμο στην κοινωνία. Και για να το καταφέρει αυτό, τα δώρα δεν αρκούν. Χρειάζεται η φυσική παρουσία του νονού, χρειάζεται η προσωπική ενασχόληση και η ανάπτυξη της διαπροσωπικής σχέσης και μετέπειτα εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Γι' αυτό εσείς που είστε νονοί, σκεφτείτε το την επόμενη φορά που θα αγοράσετε ένα δώρο. Σκεφτείτε την διαχείριση του χρόνου σας και φροντίστε να εντάξετε σε αυτόν και το πνευματικό σας παιδί. Όσο για τους γονείς... μην ντραπείτε να μιλήσετε με τον πνευματικό γονέα του παιδιού σας για το πως θέλετε να αναπτυχθούν οι μεταξύ τους σχέσεις. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ εσύ πόσο ικανός είσαι να θυσιάζεις;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ένα από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων ήταν ανέκαθεν η υπέρβαση. Ιστορικά, ο άνθρωπος έχει υπερβεί εαυτό για να τα βάλει με άγρια ζώα προκειμένου να εξασφαλίσει την τροφή, με την φωτιά που τελικά από απειλή έγινε εργαλείο για την άμυνα, την επίθεση, την τροφή και την θέρμανση. Ακόμα και επικοινωνιακά, κατάφερε να δημιουργήσει δεσμούς με άλλους ανθρώπους. Να αναπαραχθεί, να φτιάξει ομάδες, κοινότητες, χωριά και να συντονιστεί υποβιβάζοντας το "εγώ" υπέρ του "εμείς".

Σε αυτήν την πορεία -η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη- ο άνθρωπος άρχισε να αναπτύσσεται μέσα στα διάφορα κοινωνικά σύνολα ακριβώς επειδή έμαθε να λειτουργεί ομαδικά. Αυτό πολλές φορές σημαίνει ότι έπρεπε να δεχτεί την πλειοψηφία, να υπακούσει σε εντολές ή ακόμα και να ανεχθεί κάτι μακριά από τα συμφέροντά του, προκειμένου και πάλι, να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο.

Και επειδή στην Ιστορία του, ο άνθρωπος είναι ένα μοτίβο από άπειρες υπερβάσεις, έχει ενδιαφέρον να δούμε πως οι υπερβάσεις αυτές, κάποιες φορές ονομάστηκαν και θυσίες!

Δεν μπορώ να μην ανακαλέσω την Παλαιά Διαθήκη και το εδάφιο σύμφωνα με το οποίο ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει τον γιο του Ισαάκ που τόσο δύσκολα είχε συλλάβει η γυναίκα του. Στην ιστορία αυτή, επρόκειτο απλά για μια δοκιμασία μιας και ο Θεός απλά δοκίμασε την πίστη του Αβραάμ.

Στην πραγματικότητα όμως, καθημερινά άνθρωποι θυσιάζονται για ιδέες, αντιλήψεις ή άλλους ανθρώπους. Πόσοι στρατιώτες θυσιάστηκαν για τον βασιλιά τους και πόσοι άλλοι θυσιάστηκαν σε έναν πόλεμο για την ελευθερία ή κάποια επανάσταση ενάντια των κατοχικών δυνάμεων.

Υπάρχουν κι άλλες θυσίες όμως, όπως αυτή ενός αστυνομικού που προτάσσει τον θώρακα για να σώσει έναν συνάδελφο ή έναν αθώο πολίτη. Υπάρχει η θυσία του γονέα που πέφτει στις ρόδες του αυτοκινήτου για να σώσει το παιδί του. Και κάπως έτσι, κάποιος χάνεται.

Είναι όμως οι απώλειες αυτές μόνο βιολογικές; Μήπως κάποιος να θυσιαστεί χωρίς απαραίτητα να χάσει την ζωή του; Δεν μπορώ να μην αναφέρω χιλιάδες γυναίκες θύματα ανόητων παραδόσεων που "δόθηκαν" ή ακόμα χειρότερα, πουλήθηκαν από τους γονείς τους σε άντρες. Κι αν αυτό δεν έγινε τόσο βάναυσα, αμέτρητοι άνθρωποι θυσιάζουν το "εγώ" τους για κάποιον απώτερο σκοπό. Ποιον άραγε; Μήπως είναι η οικονομική ευμάρεια ή μήπως τα παιδιά τους; Στην πρώτη περίπτωση, η άνετη ζωή μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο κίνητρο υπομονής, υποταγής και θυσίας, στην δεύτερη περίπτωση, ο γονέας αποποιείται κάθε φιλοδοξίας, κάθε ονείρου, κάθε προσωπικής απόλαυσης, ικανοποίησης ή απλά δικαίωσης, προκειμένου να δώσει στο παιδί του αυτό που κρίνει σωστό. Από τα απαραίτητα υλικά εφόδια έως μία καθώς πρέπει οικογένεια που διαμορφώνει ένα συμβατό περιβάλλον για να ζει.

Όλοι έχουμε κάνει θυσίες σε αυτή τη ζωή. Και πιστέψτε με, θα κάνουμε κι άλλες. Όμως... Τι είμαστε ικανοί να θυσιάσουμε και για ποιον σκοπό; Υπάρχει κάποιο όριο; Μια κόκκινη γραμμή ακόμα και για την υπέρτατη απόλαυση; Και ποιο κατέχει τα πρωτεία; Ο έρωτας; Η αγάπη; Η ευτυχία; Τα παιδιά; Τα λεφτά; Η δόξα; Κάντε την αυτοκριτική σας και ετοιμαστείτε. Η στιγμή της θυσίας έρχεται χωρίς να προλάβεις να την οργανώσεις στο μυαλό, την καρδιά και στο σώμα... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί ο ερντογάν δεν κέρδισε στο δημοψήφισμα;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Περίμενα τόσο πολύ για να τοποθετηθώ για το δημοψήφισμα στην τουρκία ανήμερα του Πάσχα που νομίζω πως ίσως σήμερα είμαι ακόμα και εκτός θέματος! Ας είναι... Όλο αυτό το διάστημα επωφελήθηκα αναμένοντας και τις όποιες εξελίξεις αλλά και τις αντιδράσεις των υπολοίπων δημοσιογράφων, αρθρογράφων, πολιτικών και γενικά της κοινής γνώμης.

Και όντως ακούστηκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις -ειδικά με δεδομένο πως ο Ερντογάν κέρδισε το δημοψήφισμα οριακά- οι όποιες συγκλίνουν σε ένα μάλλον αρνητικό κλίμα για τον νέο "Σουλτάνο" της τουρκίας. Πολλοί μιλούν για το τέλος του, άλλοι προβλέποντας πως θα έχει την τύχη του Καντάφι και του Σαντάμ κι άλλοι ότι οι διχόνοια θα είναι τόσο μεγάλη που δεν θα αργήσει να πέσει θύμα κάποιας τρομοκρατικής ενέργειας αφήνοντας την τουρκία ακέφαλη. Κάποιοι το τραβάνε και βλέπουν την εκπλήρωση προφητειών και πολέμων, ενώ οι περισσότεροι συμφωνούν πως όσο ο Ερντογάν θα περνάει δύσκολα στην χώρα του, τόσο πιο πολύ θα σκληραίνει την στάση του στην Ευρώπη, την Ελλάδα κλπ.

Σε κάθε περίπτωση, είναι γεγονός πως ο Ερντογάν κέρδισε το δημοψήφισμα, απέκτησε το δικαίωμα να προχωρήσει σε αυτές τις 8 συνταγματικές αναθεωρήσεις που θα του δώσουν αυξημένη δικαιοδοσία και θα τον μετατρέψουν σε πραγματικό μονάρχη σε ένα καθεστώς που τυπικά θα αποκαλείται προεδρική δημοκρατία, όμως αυτό το 51,34% δεν μπορεί να το χωνέψει ούτε ο ίδιος. Είναι ένα νούμερο που του έκλεψε την χαρά και θα τον οδηγεί ως το τέλος μιας και θα γνωρίζει πολύ καλά πως η μισή τουρκία δεν είναι μαζί του. Ποια μισή όμως τουρκία; Όπως θα δείτε στον χάρτη με τον καταμερισμό ψήφων, η καλύτερη μισή, η πολιτισμένη, Δυτική τουρκία στην οποία βασίζεται η ανάπτυξη, ο πολιτισμός και η πρόοδος με βάση το όραμα του Ερντογάν, τον καταψήφισε! Η αλαζονική του φιλοδοξία έπεισε μόνο τους πολίτες στα ενδότερα, των οποίων το βιοτικό επίπεδο είναι ως γνωστόν υποανάπτυκτο και ουδεμία σχέση έχει με την τουρκία της Δύσης η οποία κατά κόρον προβάλλεται στα Μέσα.

Άρα ο Ερντογάν γνωρίζει καλά πως μόνο τυπικά κέρδισε. Γνωρίζει πως η νίκη του δεν αντικατοπτρίζεται στους ανθρώπους που υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας και ως εκ τούτου αυτό μας αφήνει διάφορες υποψίες για την επόμενη μέρα. Τι πραγματικά θα κάνει από δω και μπρος; Στις σχέσεις με την Ευρώπη, την επιθετικότητα προς την Ελλάδα (που πιστέψτε με, είναι δευτερεύον θέμα για αυτόν), τις σχέσεις του με την Ρωσία, τις ΗΠΑ, αλλά και τους Κούρδους που ίσως αποτελούν το βασικότερο αγκάθι της τουρκικής διακυβέρνησης.

Εγώ δεν θα ήθελα να κάνω κάποια πρόβλεψη, όμως αναγνωρίζω πως ο Ερντογάν είναι αλαζόνας και νομίζει ότι έχει τόσο μεγάλη δύναμη που μπορεί εκείνος να ελέγχει το παιχνίδι των διμερών του σχέσεων. Κάποιος θα του μάθει όμως ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι και τότε... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η διαφορετικότητα, η πολυπλοκότητα και το απρόβλεπτο του ανθρώπου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Μέχρι χθες θα ορκιζόμουν ότι συμβαίνει στα παιδιά μονάχα. Ξέρεις… ζεις μια εμπειρία, δηλαδή μια βόλτα ή μια δραστηριότητα, γυρνάς σπίτι το βράδυ και ενώ έχεις δώσει τα πάντα για το παιδί σου, εκείνο σου λέει πως πέρασε απλά “καλά” χωρίς κανέναν ενθουσιασμό, ακόμα κι αν κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας το έβλεπες πως όλα ήταν θαυμάσια! Έπεσες έξω!

Συνειδητοποίησα λοιπόν πως το παραπάνω σενάριο δεν υφίσταται μόνο στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες. Τις προάλλες λοιπόν με ρώτησε ένας φίλος μου πως πέρασα τις μέρες του Πάσχα και πριν αφεθώ στον αυθορμητισμό μου και απαντήσω πως πέρασα υπέροχα και μοναδικά, σκέφτηκα πιο πολύπλοκα, έβαλα κάτω παραμέτρους που έφτιαξαν ή χάλασαν εκείνες τις μέρες, σκέφτηκα πράγματα που δέχτηκα ενώ ίσως δεν θα έπρεπε και άλλα που έκανα ενώ δεν θα έπρεπε, ακόμα κι αν ποτέ δεν ήθελα να κάνω κάτι άσχημο.

Και τότε σάστισα, κοντοστάθηκα και απάντησα με αφοπλιστική ειλικρίνεια: “δεν ξέρω”!

Αφήνω κατά μέρος λοιπόν τα παιδιά και καταπιάνομαι με τους ενήλικες. Είναι τελικά τόσο καλό να υπεραναλύουν τα πάντα, να βλέπουν τα περισσότερα με καχυποψία; να σκέφτονται πιο εύκολα το κακό και να αρνούνται παρά να δέχονται; Θεωρητικά θα απαντούσαμε όλοι αρνητικά, αλλά ας το σκεφτούμε μια στιγμούλα παραπάνω…

Γιατί ξέρετε κάτι; Εμείς οι ενήλικοι έχουμε την τάση να έχουμε τον έλεγχο των πραγμάτων. Για να συμβεί κάτι τέτοιο βέβαια πρέπει να συλλέγουμε όσο περισσότερα δεδομένα μπορούμε κατά περίπτωση. Έτσι, καταλήγουμε να μισούμε την έλλειψη δεδομένων και η προφανής άμυνα είναι η άρνηση και η καχυποψία. Και είναι ακριβώς εκείνο το σημείο που πρέπει να κάνεις κι εσύ την αυτοκριτική σου. Πως χειρίζεσαι την κάθε κατάσταση και πως αντιδράς στα διάφορα ερεθίσματα;

Και φτάνω στο σημείο του κειμένου, που διαβάζω ξανά ότι έχω γράψει και προσπαθώ να θυμηθώ που ήθελα να καταλήξω εξ αρχής. Μάταια όμως. Κρίνω πως ετέθησαν αρκετοί προβληματισμοί κι έτσι λέω ψέματα στον εαυτό μου πως μπορώ να κλείσω το κείμενο μου, ακόμα κι αν οι σκέψεις μου, μπουρδουκλωμένες σε ένα θορυβώδες περιτύλιγμα αδικίας, δεν με αφήνουν να πληκτρολογήσω την τελευταία τελεία.

Οπότε απλά πιέζομαι και κλείνω με το κλασικό… “ο προβληματισμός ετέθη, τα συμπεράσματα δικά σας”... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΑΣΧΑ ~ ευχές από το yannidakis

Χριστός Ανέστη από το +yannidakis

Χριστός Ανέστη!
Σήμερα η μέρα δεν προσφέρεται για προβληματισμούς. Δεν μας αξίζει σήμερα να προβληματιζόμαστε. Έχουμε το δικαίωμα να μοιραστούμε την χαρά αυτής της ημέρας. Της Ανάστασης Του Θεού που συνοδεύεται από σπάνια μηνύματα ανάτασης, δύναμης, κουράγιου, τα οποία και έχουμε τόσο πολύ ανάγκη στις μέρες μας.

Ας μοιραστούμε λοιπόν και σήμερα την χαρά και ας αφήσουμε τους προβληματισμούς για αύριο! Χρόνια Καλά! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ οι διαφορετικές αποχρώσεις του πάσχα και οι χαρά της ισοτιμίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για την Ορθοδοξία. Ο καθένας αυτήν την μέρα την βιώνει με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο και σήμερα πρέπει όλοι να σεβαστούμε αυτήν την διαφορετικότητα.

Για πολλούς η μέρα ξημερώνει χαρμόσυνη και πράγματι η πρώτη Ανάσταση αποτελεί μια τέτοια αφορμή. Υπάρχουν εκείνοι -όπως κι εγώ- που περιμένουν το βράδυ της Ανάστασης και αμέσως μετά την μεταμεσονύχτια Θεία Λειτουργία πριν αποχωρήσουν με ευλάβεια για το σπίτι. Ακόμα, είναι εκείνοι που συνεχίζουν να δουλεύουν σαν κάθε εργάσιμο Σάββατο, όπως επίσης και αυτοί που τρέχουν να τακτοποιήσουν τελευταίες λεπτομέρειες για το Κυριακάτικο Πασχαλινό τραπέζι και να μαγειρέψουν, να ετοιμαστούν φορώντας τα "καλά" τους και να διασκεδάσουν.

Βλέπετε, το Πάσχα, όσο κοντά ή όχι στον Χριστιανισμό και να βρίσκεσαι, το βιώνεις διαφορετικά. Είναι ακριβώς η κυριολεκτική του έννοια που σε μετάφραση σημαίνει "Πέρασμα" και αποτελεί το πέρασμα του ανθρώπου από τη ρουτίνα στην γιορτή, από την νηστεία στην ευφράδεια, από το άγχος στην χαλάρωση.

Και έχει ενδιαφέρον πως μετά από 50 μέρες νηστείας και καταπόνησης, εκείνη την ημέρα ο Χριστός μέσω του ιερέα, μας καλεί όλους: όσους νήστεψαν και όσους, όχι. Όλοι είναι προσκεκλημένοι στο "τραπέζι" Του και όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτό. Είναι αυτό άδικο; Όχι! Όχι μόνο δεν είναι άδικο αλλά καταργεί και τις όποιες διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Θα σας φέρω ένα παράδειγμα: Πριν δυο εβδομάδες βρισκόμουν σε ένα τραπέζι φίλων που γιορτάζαμε κάτι γενέθλια. Εγώ και 1-2 άλλα άτομα νηστεύαμε κι έτσι οι επιλογές στο τραπέζι ήταν λίγε για εμάς. Όλοι οι άλλοι έτρωγαν με την όρεξη τους όλα τα φαγητά και όλοι περάσαμε πολύ καλά. Την Δευτέρα του Πάσχα θα συναντηθώ με την ίδια περίπου παρέα για να φάμε ξανά και να περάσουμε καλά γιορτάζοντας το Πάσχα. Αυτή τη φορά θα τρώμε το ίδιο φαγητό, θα γελάμε με τα ίδια αστεία και θα περνάμε ισότιμα καλά, ακριβώς γιατί δεν έχει σημασία ποιον δρόμο ακολούθησε ο καθένας για να φτάσει σε αυτήν την ημέρα και σε αυτό το τραπέζι. Σημασία έχει ότι όλοι μαζί απολαμβάνουμε εκείνη την μέρα χαράς!

Και αυτό είναι τελικά το Πάσχα. Γι' αυτό ελάτε όλοι! Περάστε καλά με ότι πόρους ή δυνάμεις ή δυνατότητες διαθέτετε. Ο Χριστός δεν μας κοιτάει στα ρούχα, στο στομάχι ή στην τσέπη. Για εκείνον είμαστε όλοι ίδιοι! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ο πόλεμος ιδεών με θύμα τον άνθρωπο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν ξέρω αν πρόκειται για μια νέα τάση ή εγώ αφουγκράζομαι κάθε τόσο διαφορετικά το περιβάλλον και την κοινωνία. Δεν ξέρω αν πρόκειται για την εκάστοτε δική μου ψυχολογία ή τα ερεθίσματα που εγώ δέχομαι κατά περίπτωση. Όμως πρέπει να αναφέρω πως αισθάνομαι πως όσο περνάει ο καιρός, λιγότεροι άνθρωποι μπαίνουν στο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας και αυτό με λυπεί. Φυσικά, εξαιρώ από την όλη συζήτηση τους άθεους ή αλλόθρησκους τους οποίους μάλλον δεν αφορά ο προβληματισμός αυτός.

Όμως δείτε λίγο... ο κόσμος στις Εκκλησίες μειώνεται τις πρώτες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν κατακλύζονται πια από ταινίες εποχής με θέμα την ζωή και την σταύρωση του Χριστού. Δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε παιδικές και οικογενειακές ταινίες, γνωρίζοντας πως τα παιδιά δεν έχουν σχολείο και είναι ελεύθερα. Ακόμα και το αγαπημένο μου σουβλατζίδικο ενώ έκλεινε πάντα όλη την Μεγαλοβδομάδα, τώρα κλείνει μετά την Μεγάλη Τετάρτη!

Ο κόσμος βρίσκεται σε ένα παγκοσμιοποιημένο χάος, σε μια μη διαχειρίσιμη σύγχυση και αυτό μου προκαλεί μεγάλη φοβία. Βλέπετε, οι επιρροές έρχονται από παντού. Τα ερεθίσματα μας βομβαρδίζουν συνεχώς από τις τέχνες και τις ιδεολογίες, τις πολιτικές, των αθλητισμό ή τις τάσεις που πλέον μεταδίδονται τόσο γρήγορα όσο και τα δεδομένα μέσα από τα δίχτυα του internet και των τηλεπικοινωνιών.

Πως αντιδρούμε σε αυτά; Πως φιλτράρουμε τι είναι χρήσιμο, ουσιαστικό ή τελικά αξίζει να υιοθετήσουμε; Η απάντηση βρίσκεται σε αυτήν την σύγχυση που αντιμετωπίζουμε μιας και ο καταιγισμός είναι τόσο μεγάλος που τα δεδομένα έρχονται χωρίς να προλάβουμε να τα αξιολογήσουμε με συνέπεια οτιδήποτε καινούριο να έρχεται για όσο μπορεί να αντέξει πριν κάτι πιο καινούριο το σπρώξει στον... πάτο της ευκαιριακής μας ιδεολογίας και παράλληλα οτιδήποτε άλλο που δεν ρίζωσε μέσα μας ενώ θα έπρεπε, να ξεθωριάζει μέσα μας μέχρι να ατονίσει πλήρως.

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και φοβάμαι να σκεφτώ πόσες σοκολάτες έταξαν οι γιαγιάδες στα εγγόνια για να τις ακολουθήσουν στις Εκκλησίες ή πόσοι νέοι θα προσέλθουν σήμερα στον Επιτάφιο κάνοντας τον σταυρό τους λες και παίζουν κιθάρα και αφού βγάλουν την υποχρέωση του τυπικού προσκυνήματος στον επιτάφιο θα τρέξουν προς την πιο κοντινή καφετέρια... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η προσφορά αλληλεγγύης μοιρασμένη ανάλογα με το συμφέρον

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κάθε χρόνο τέτοιες εποχές, γίνονται τεράστιες προσπάθειες από συλλόγους και άλλα ιδρύματα για να προσελκύσουν κόσμο ώστε να προσφέρει όσο το δυνατό σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες.

Πολλές φορές μιλάμε για παιδιά κακοποιημένα ή ορφανά, για ανθρώπους με συγκεκριμένα σπάνια νοσήματα ή άτομα με αναπηρία ή ακόμα ανθρώπους που έχουν πληγεί από κάποιο σοβαρό περιστατικό. Άλλοτε κάποιον σεισμό ή πιο πρόσφατα οι πρόσφυγες από τον πόλεμο στα μέρη τους.

Κάθε φορά η κινητοποίηση είναι μεγάλη και η ανταπόκριση ακόμα μεγαλύτερη. Με ικανοποίηση διαπιστώνω πως ολοένα και περισσότερο οι έλληνες, ανταποκρίνονται, μοιράζονται το υστέρημα τους και πραγματικά στέλνουν το μήνυμα της αλληλεγγύης. Η ανταπόκριση αυτή πάντως, μου γεννά έναν προβληματισμό. Που βρισκόταν αυτή η... προσφορά τα καλά χρόνια; Τότε που σπαταλούσαμε αμέτρητα λεφτά σε λουλούδια και σπασμένα πιάτα. Τότε που αγοράζαμε με δανεικά χρήματα;

Έτσι ή αλλιώς πάντως, μας δίνεται η ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως υπάρχουν. Όπως για παράδειγμα τα παιδιά με νοητική στέρηση που εδώ στο Ηράκλειο στηρίζονται από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό "Ροδαυγή" από ένα παζάρι του οποίου αγόρασα φέτος την λαμπάδα του βαφτισιμιού μου και είχα την ευκαιρία να μάθω ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για τα παιδάκια αυτά.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι ναρκομανείς. Εγώ ο ίδιος έχω υπάρξει πολύ αυστηρός με αυτούς τους ανθρώπους καθώς όχι μόνο πέφτουν σε αυτόν τον εθισμό κατ' επιλογή αλλά και υπάρχουν πολλές φορές που γίνονται επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι εξαιρούνται από τις ευαίσθητες ομάδες της κοινωνίας μας.

Και ενώ μπορούμε να γράψουμε -ως προς τον προβληματισμό- αμέτρητα πράγματα, θα ήθελα να δούμε σήμερα την "αίθουσα ενέσεων" που άνοιξε πρόσφατα τις πύλες της στο Παρίσι. Πρόκειται για μια αίθουσα που μπορεί να εξυπηρετεί κάθε μέρα έως και 150 τοξικομανείς που θα μπορούν να κάνουν χρήση ναρκωτικών υπό την επίβλεψη ιατρών. Αν σας φαίνεται πολύ προχωρημένο για τα δεδομένα της Ελλάδας, τότε μήπως να το σκεφτείτε λίγο ακόμα; Η προσέγγιση αυτών των ανθρώπων ήταν ανέκαθεν πολύ δύσκολη. Το να τους δώσεις ελεύθερα και με ασφάλεια αυτό που εκείνη αποζητούν κρυφά και με ένα σωρό κινδύνους είναι όχι απλά η λύση αλλά και το ξεκαθάρισμα της ανομίας από την χρήση, κάτι που έως τώρα και ταυτιζόταν και οδηγούσε σε αντίστοιχες οδυνηρές πρακτικές.

Αφού δώσουμε συγχαρητήρια στον Δήμο Παρισιού, να αναρωτηθούμε ή μάλλον να προβληματιστούμε, το κατά πόσο οι φορείς ακολουθούν το παράδειγμα αλληλεγγύης των απλών πολιτών. Γιατί σκεφτείτε λίγο... Ένας πολίτης μπορεί να δώσει 5 ή 50 ευρώ. Ο εκάστοτε Δήμος όμως ή Περιφέρεια, μπορεί να προσφέρει δομές, προσωπικό, εγκαταστάσεις, εξοπλισμό και άλλες παροχές που θα ήταν πολλαπλάσιες φορές πιο χρήσιμες. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ οι πρακτικές δυσκολίες της ομοφυλοφιλίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Μου συμβαίνει συχνά τελευταία. Ή εγώ είμαι πολύ παλαιών αρχών ή κάνω παρέα με πολύ... προχωρημένα άτομα. Εν συντομία λοιπόν αναφέρω ότι θεωρώ παρά φύσιν τους ομοφυλόφιλους και οτιδήποτε άλλο δεν είναι φυσιολογικά συμβατικό.

Ξέρετε... τείνω να πιστεύω πως η σεξουαλικότητα του ανθρώπου είναι μία ανάγκη ή πράξη καθαρά ζωώδης. Οι αγκαλιές και τα φιλιά ανάγονται σε εντελώς διαφορετικές ανάγκες που είναι αυτές των συναισθημάτων. Με την ερωτική συνεύρεση όμως, καμία συναισθηματική σου ανάγκη δεν καλύπτεις. Απλά εκτονώνεις την βιολογική σου ανάγκη και συγχωρέστε με που θα γίνω τόσο ωμός, όμως είναι σα να πηγαίνεις για κατούρημα. Τίποτα περισσότερο. Και πριν πέσετε με βιολογικά όπλα να με σκοτώσετε, διερωτηθείτε μαζί μου: έχετε δει πουθενά ζώα να κάνουν σεξ; Αν ναι, έχετε δει πουθενά ομοφυλόφιλα ζώα; Προφανώς όχι. Διότι η ομοφυλοφιλία δεν βρίσκεται στην βιολογική υπόσταση του ανθρώπου, αλλά στην συναισθηματική ή και την εγκεφαλική.

Γιατί αποφάσισα να γίνω τόσο κακός σήμερα;

Μα... γιατί όλη αυτή η μόδα με την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ανθρώπων αυτών θα είχε και παρατράγουδα. Τι νομίζετε; Εγώ ας πούμε, ξέρω ήδη έναν ψυχολόγο που στην ιστοσελίδα του διαφημίζει πως έχει ειδίκευση στον τρόπο που ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι μπορεί να αναθρέψει αρμονικά ένα παιδί!

Ξεροκαταπίνω και φτάνω επιτέλους στην αφορμή του σημερινού προβληματισμού που δεν είναι παρά μία... παίκτρια της πετοσφαίρισης, 32 χρονών στο πρωτάθλημα της Ιταλίας, την Τίφανι Περέιρα ντε Αμπρέου. Δηλαδή αυτή:

Το πρόβλημα είναι ότι η εν λόγω παίκτρια -γεννημένος στην Βραζιλία- ήταν ο Ροντρίγκο, παίκτης του πρωταθλήματος πετοσφαίρισης του Βελγίου. Τι ακολούθησε; Αλλαγή φύλλου και αλλαγή πρωταθλήματος και χώρας!

Κάποια στιγμή όμως η πραγματικη ταυτότητα της Τίφανι μαθεύτηκε η ιδιαίτερη αθλητικότητα και αλτικότητα της άρχισαν να γίνονται προκλητικές και πλέον όχι μόνο υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην ομάδα και στο πρωτάθλημα το ίδιο από τις ενστάσεις άλλων ομάδων, αλλά τίθεται εν αμφιβόλω και  η συμμετοχή της αθλήτριας στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την γυναικεία ομάδα της Βραζιλίας, κάτι που έως τώρα φάνταζε δεδομένο!

Εγώ τώρα, δεν είπα τίποτα... Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Ο προβληματισμός τέθηκε. Τα συμπεράσματα και τα σχόλια δικά σας...  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ είναι οι τούρκοι τόσο πολιτικά ανίδεοι ή βλέπουμε τα πρώτα στάδια ενός μεγάλου σχεδίου;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Γράφουμε συχνά για την τουρκία. Το υλικό που έρχεται από τους γείτονες είναι άφθονο και πάντοτε μας προσφέρει έναν ενδιαφέρον προβληματισμό. Ουσιαστικά σήμερα, δεν έχει αλλάξει κάτι τρομακτικό, όμως η επικαιρότητα έβαλε το λιθαράκι της να μας δώσει για σήμερα ένα δίλημμα από το οποίο προκύπτει η εξής ερώτηση: η τουρκία είναι μια πονηρή χώρα που έχει καταστρώσει ένα πανέξυπνο σχέδιο ή είναι τόσο πολιτικά ανισόρροπη που ακολουθεί την πολιτική της πρόκλησης μέχρι να απομονωθεί πλήρως από την πολιτική σκηνή;

Ας μην απαντήσουμε ακόμα. Αυτήν την εβδομάδα συνεχίστηκαν οι αψιμαχίες μεταξύ Ευρώπης και τουρκίας, με την Ολλανδία να απαγορεύει στον Ερντογάν να πραγματοποιήσει συγκέντρωση και εκείνον να αντιδράσει με αναστολή των διπλωματικών σχέσεων με την χώρα των Οράνιε, αλλά και να εξαπολύει επιθέσεις. Την ίδια ώρα η Γερμανία άφησε να διαρρεύσει πως εξετάζει να μεταφέρει την μία από τις δύο στρατιωτικές της βάσεις από την τουρκία σε κάποια άλλη χώρα, όπως η Κύπρος κ.α. Ούτε αυτό "έπεσε κάτω" αφού υπήρξαν νέες επιθέσεις από Ερντογάν και άλλους αξιωματούχους προς την Γερμανία και την Ευρώπη γενικά.

Και επειδή κάθε επίθεση προς την Ευρώπη που... σέβεται τον εαυτό της, έχει μέσα και λίγο Ελλάδα, μείναμε άφωνοι όταν διαβάσαμε πως σε τζαμί της Ξάνθης βρέθηκαν όπλα και πυρομαχικά! Συμβάντα σαν αυτό είναι ότι χειρότερο για την ελληνική ηγεσία αφού το θέμα της τουρκίας είναι μία "καυτή πατάτα". Κανείς δεν θέλει να την αγγίξει, αλλά αν έρθει στα χέρια του ξέρει καλά πως δεν μπορεί να την αγνοήσει. Έτσι, μπορεί ο ιμάμης να έχει συλληφθεί ωστόσο όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί να είναι (μόνο) αυτός ο εγκληματίας.
Και εδώ αρχίζει μια σειρά από ερωτήματα:
~ υπάρχει δράση από συμμορία που βρίσκεται στην περιοχή;
~ κάποιοι υποκινούνται από το μητρικό κράτος της τουρκίας;
~ υπάρχει συνωμοσία που υποκινεί ο Γκιουλέν;
~ ήταν αυτά μόνο μερικά απ' τα όπλα που τούρκοι φυλάσσουν στην χώρα μας εξυπηρετώντας κάποιο ανώτερο εθνικό σχέδιο κατά της Ελλάδας;

Αφήνουμε τις Αρχές να κάνουν την δουλειά τους, αν και επειδή το ζήτημα είναι κρίσιμο πολιτικά και διπλωματικά, γνωρίζουμε ότι η Αστυνομία έχει όρια που δεν της επιτρέπεται να υπερβεί, συνεπώς, προσωπικά δεν περιμένω και πολλά... τουλάχιστον όχι δημόσια.

Κάτι που μας φέρνει στο αρχικό ερώτημα. Ποιο είναι τελικά το σχέδιο της τουρκίας; Ετοιμάζει κάτι πολύ μεγάλο με φυσικό ορμητήριο το εύκολο θύμα που ονομάζεται Ελλάδα ή απλά υποπίπτει σε τόσα πολλά ατοπήματα λόγω πολιτικής ασχετοσύνης και φανατικής ιδεολογίας; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η ευρώπη αλλάζει δηλαδή όλα θα μείνουν ίδια #EU60

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η προχθεσινή υπογραφή της Διακήρυξης της Ρώμης από τους "27" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ένα γεγονός σαν αυτά που θα διδάσκονται στην Ιστορία τα παιδιά μας.

Πόσο όμως ουσιαστικό είναι το κείμενο αυτής; Πριν προχωρήσω σε έναν σύντομο σχολιασμό του για να θέσω τον προβληματισμό της ημέρας, κρίνω σκόπιμο να διαβάσετε όλοι το κείμενο, οπότε το παραθέτω αυτούσιο:
"Η Διακήρυξη της Ρώμης (25 Μαρτίου 2017)

Εμείς, οι ηγέτες των 27 κρατών μελών και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ αισθανόμαστε υπερήφανοι για τα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: η οικοδόμηση της ευρωπαϊκής ενότητας αποτελεί ένα τολμηρό και μακρόπνοο σχέδιο. Πριν από εξήντα χρόνια, ανακάμπτοντας από την τραγωδία δύο παγκοσμίων πολέμων, αποφασίσαμε να ενωθούμε και να αναγεννήσουμε από τις στάχτες της την ήπειρό μας. Οικοδομήσαμε μια μοναδική Ένωση με κοινά θεσμικά όργανα και ισχυρές αξίες, μια κοινότητα ειρήνης, ελευθερίας, δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κράτους δικαίου, μια σημαντική οικονομική δύναμη με ασύγκριτα επίπεδα κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας
Η ευρωπαϊκή ενότητα ξεκίνησε σαν ένα όραμα λίγων και μετουσιώθηκε σε ελπίδα των πολλών.
Και μετά η Ευρώπη έγινε ξανά μία. Σήμερα, είμαστε ενωμένοι και δυνατότεροι, εκατοντάδες
εκατομμύρια ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη επωφελούνται από τη ζωή σε μια διευρυμένη Ένωση
που έχει ξεπεράσει τις παλιές διαφορές.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και
στο εσωτερικό της: περιφερειακές συρράξεις, τρομοκρατία, αυξανόμενες μεταναστευτικές πιέσεις,
προστατευτισμός, κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, Ενωμένοι, είμαστε αποφασισμένοι να
αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο και να προσφέρουμε στους
πολίτες μας ασφάλεια, αλλά και νέες ευκαιρίες.

Θα καταστήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρότερη και πιο ανθεκτική, μέσα από ακόμα
μεγαλύτερη ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ μας και μέσα από την τήρηση κοινών κανόνων.
Η ενότητα είναι αναγκαιότητα, αλλά και ελεύθερη επιλογή μας. Το κάθε κράτος μόνο του, θα
είχε περιθωριοποιηθεί από την παγκόσμια δυναμική. Μόνο αν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να
επηρεάσουμε τη δυναμική αυτή και να προστατεύσουμε τα κοινά μας συμφέροντα και αξίες.
Θα προχωρούμε ενωμένοι, με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση όπου χρειάζεται, αλλά πάντα
προς την ίδια κατεύθυνση, όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν, τηρώντας τις Συνθήκες
και διατηρώντας πάντα ανοιχτή την πόρτα σε εκείνους που θα θελήσουν να συμμετάσχουν
αργότερα. Η Ένωσή μας είναι ενιαία και αδιαίρετη.

Στα επόμενα δέκα χρόνια επιθυμούμε μια Ένωση ασφαλή, ευημερούσα, ανταγωνιστική, βιώσιμη
και κοινωνικά υπεύθυνη και με τη βούληση και την ικανότητα να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο
στον πλανήτη και να διαμορφώνει την παγκοσμιοποίηση. Επιθυμούμε μια Ένωση όπου οι πολίτες
της θα έχουν νέες ευκαιρίες για πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη και οικονομική μεγέθυνση.
Επιθυμούμε μια Ένωση που θα παραμένει ανοικτή στις ευρωπαϊκές χώρες που σέβονται τις αξίες
μας και δεσμεύονται να τις προαγάγουν.

Σε αυτή την εποχή αλλαγών και έχοντας επίγνωση των ανησυχιών των πολιτών μας, δεσμευόμαστε
ως προς το θεματολόγιο της Ρώμης και δηλώνουμε ότι θα καταβάλουμε προσπάθειες για να
υλοποιήσουμε:

1. Μια ασφαλή και προστατευμένη Ευρώπη: μια Ένωση όπου όλοι οι πολίτες θα αισθάνονται
ασφαλείς και θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα, όπου τα εξωτερικά μας σύνορα θα είναι
ασφαλή, εφαρμόζοντας μια αποτελεσματική, υπεύθυνη και βιώσιμη μεταναστευτική πολιτική
που θα σέβεται τα διεθνή πρότυπα· μια Ευρώπη αποφασισμένη να καταπολεμήσει την
τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα.

2. Μια ευημερούσα και βιώσιμη Ευρώπη: μια Ένωση που θα δημιουργεί ανάπτυξη και θέσεις
απασχόλησης· μια Ένωση στην οποία μια ισχυρή, διασυνδεδεμένη και εξελισσόμενη ενιαία
αγορά που θα ενσωματώνει τις τεχνολογικές μετεξελίξεις, και ένα σταθερό και ισχυρότερο
ενιαίο νόμισμα θα διανοίγουν οδούς ανάπτυξης, συνοχής, ανταγωνιστικότητας, καινοτομίας και
συναλλαγών, κατά κύριο δε λόγο για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις· μια Ένωση που θα
προωθεί τη διαρκή και βιώσιμη ανάπτυξη μέσα από επενδύσεις, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις
και θα εργάζεται για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης· μια Ένωση
όπου οι οικονομίες θα συγκλίνουν· μια Ένωση όπου ο ενεργειακός εφοδιασμός θα
διασφαλίζεται και θα είναι οικονομικά προσιτός και το περιβάλλον καθαρό και ασφαλές.

3. Μια κοινωνική Ευρώπη: μια Ένωση που θα εδράζεται στη βιώσιμη μεγέθυνση, θα προωθεί την
οικονομική και κοινωνική πρόοδο αλλά και τη συνοχή και τη σύγκλιση, ενώ θα προστατεύει
παράλληλα την ακεραιότητα της εσωτερικής αγοράς· μια Ένωση που θα λαμβάνει υπόψη της
την ποικιλομορφία των εθνικών συστημάτων και τον βασικό ρόλο που διαδραματίζουν οι
κοινωνικοί εταίροι· μια Ένωση που θα προάγει την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών
καθώς και τα δικαιώματα και τις ίσες ευκαιρίες για όλους· μια Ένωση που θα μάχεται την
ανεργία, τις διακρίσεις, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια· μια Ένωση όπου οι νέοι θα
λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση και κατάρτιση και θα μπορούν να σπουδάζουν
και να αναζητούν εργασία σε όλη την ήπειρο· μια Ένωση που θα διατηρεί την πολιτιστική μας
κληρονομιά και θα προωθεί την πολιτιστική πολυμορφία.

4. Μια ισχυρότερη Ευρώπη στην παγκόσμια σκηνή: μια Ένωση που θα διευρύνει τις υφιστάμενες
εταιρικές σχέσεις, θα οικοδομεί νέες και θα προάγει τη σταθερότητα και την ευημερία στην
άμεση γειτονία της ανατολικά και νότια, αλλά και στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και
παγκοσμίως· μια Ένωση έτοιμη να αναλάβει περισσότερες ευθύνες και να συνδράμει για τη
δημιουργία μιας περισσότερο ανταγωνιστικής και ολοκληρωμένης αμυντικής βιομηχανίας· μια
Ένωση που θα δεσμεύεται να ενισχύει την κοινή της ασφάλεια και άμυνα, και σε συνεργασία
και συμπληρωματικά με τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου λαμβάνοντας υπόψη τις
εθνικές συνθήκες και τις νομικές δεσμεύσεις· μια Ένωση που θα συμμετέχει ενεργά στα
Ηνωμένα Έθνη και θα προστατεύει ένα πολυμερές σύστημα που θα βασίζεται σε κανόνες, θα
είναι υπερήφανη για τις αξίες της και θα προστατεύει τους πολίτες της, θα προωθεί το ελεύθερο
και δίκαιο εμπόριο καθώς και μια θετική παγκόσμια πολιτική για το κλίμα.

Θα επιδιώξουμε τους στόχους αυτούς πεπεισμένοι ότι το μέλλον της Ευρώπης βρίσκεται στα χέρια
μας και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το καλύτερο μέσο για την επίτευξη των στόχων μας.

Δεσμευόμαστε ότι θα ακούμε και θα ανταποκρινόμαστε στις ανησυχίες που εκφράζουν οι πολίτες
μας και ότι θα συνεργαζόμαστε με τα εθνικά μας κοινοβούλια. Θα συνεργαζόμαστε στο
αποδοτικότερο κάθε φορά επίπεδο, είτε είναι το ενωσιακό, το εθνικό, το περιφερειακό ή το τοπικό
και με πνεύμα εμπιστοσύνης και καλόπιστης συνεργασίας, μεταξύ των κρατών μελών και μεταξύ
αυτών και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Θα
δώσουμε τον απαραίτητο χώρο ελιγμών στα διάφορα επίπεδα ώστε να ενισχυθούν η καινοτομία
και το δυναμικό μεγέθυνσης της Ευρώπης. Επιθυμούμε η Ένωση να είναι μεγάλη στα μεγάλα
ζητήματα και μικρή στα μικρά. Θα προάγουμε μια δημοκρατική, αποτελεσματική και διαφανή
διαδικασία λήψης αποφάσεων και καλύτερα αποτελέσματα.

Εμείς, οι ηγέτες, συνεργαζόμενοι στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και μεταξύ των
θεσμικών μας οργάνων, θα διασφαλίσουμε ότι θα εφαρμοστεί το σημερινό θεματολόγιο ώστε να
αποτελέσει την αυριανή πραγματικότητα. Έχουμε ενωθεί για το καλύτερο. Η Ευρώπη είναι το
κοινό μας μέλλον."

Όπως θα δείτε, έχω σημειώσει με πορτοκαλί χρώμα δυο φράσεις στις οποίες θέλω να σταθώ. Από τη μια γίνεται πλέον σαφές και επίσημα ότι η Ευρώπη προχωράει με διαφορετικό ρυθμό για κάθε μέλος της. Ουσιαστικά γίνεται μια σαφέστατη αναφορά στην Ελλάδα και σε άλλα πιο αδύναμα μέλη που πλέον και επίσημα δεν θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα. Το ξέρουμε, το βιώνουμε εδώ και καιρό και πλέον το υπογράψαμε κιόλας, γιατί όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε είναι σωστό.

Γιατί ο κακός μαθητής στην τάξη δεν μπορεί να αναγκάζει τον δάσκαλο να πηγαίνει πίσω στην ύλη στερώντας το δικαίωμα της προόδου από τους καλύτερους μαθητές. Και όπου πρόοδο, μιλάμε για ανάπτυξη. Στην οικονομία, στην βιομηχανία και σε τομείς που έχουμε ήδη μείνει πίσω. Και όχι στον τουρισμό που είναι η καραμέλα της ευημερίας στην Ελλάδα επειδή έτυχε να βρισκόμαστε σε έναν τόπο που προσφέρει πολλές ευκαιρίες τουριστικής ανάπτυξης.

Το δεύτερο που σημείωσα είναι ευημερούσα και βιώσιμη Ευρώπη. Οι λέξεις αυτές ακούγονται σαν καρφί στην καρδιά! Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και χρόνια σε μία κατάσταση που δεν αποσκοπεί στην ανάπτυξη ή τον πλούτο, αλλά απλά, στην βιωσιμότητα! Η ευημερία φυσικά έρχεται πολύ αργότερα. Αν οι "27" μπορούν να δεσμευτούν σε μια βιώσιμη Ευρώπη, τότε ναι, αυτό σημαίνει ότι έχουμε ελπίδες να δουν κοινωνικά και αποτελεσματικά το πρόβλημα μας.

Η Διακήρυξη της Ρώμης είναι μια κόλλα χαρτί που με ενθουσιασμό υπέγραψαν οι ηγέτες της Ευρώπης, συνοδεύοντας την υπογραφή αυτή από χαμόγελα, πόζες στους φωτογράφους και γραφικές δηλώσεις για το μέλλον της Ευρώπης. Αν όμως όντως θα αξίζει να περάσει και στα βιβλία της Ιστορίας θα φανεί από τον τρόπο που τα γραφόμενα της θα εφαρμοστούν. Έως τότε θα είμαστε ακόμα ζωντανοί... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ γιατί η ελλάδα δεν είναι ανάμεσα στις καλύτερες χώρες για να ζεις;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχω ξαναγράψει πως εμείς οι έλληνες έχουμε μια εντύπωση που αγγίζει τα όρια της ουτοπίας, πως ζούμε σε έναν μαγικό κόσμο, σε ένα ονειρικό μέρος, σε μία χώρα που όλοι θα ζήλευαν για να είναι πάντοτε εδώ.

Κατά κάποιο τρόπο σπουδαιολογούμε τόσο πολύ τον ήλιο, την θάλασσα και την φέτα, που ξεχνάμε την ουσία και η οποία είναι πως βγαίνουμε ελάχιστα για να απολαύσουμε τον ήλιο, σπάνια προλαβαίνουμε να φτάσουμε σε μια παραλία το καλοκαίρι και καταναλώνουμε κατά βούληση τροφή αμφιβόλου αξίας παραμερίζοντας την φέτα και όλα τα συστατικά της υγιεινής διατροφής. Ουσιαστικά λοιπόν σαν έλληνες είμαστε σε πολύ χειρότερη κατάσταση από άλλους πολίτες της Δύσης, αφού για διάφορους και διαφορετικούς λόγους δεν απολαμβάνουμε αυτά που η χώρα μας παρέχει.

Την ίδια ώρα διαβάζουμε δαγκώνοντας τα δόντια μας, τις καλύτερες πόλεις και χώρες για να ζει κανείς σήμερα. Για φέτος, η Βιέννη είναι η πόλη που συγκέντρωσε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την κάνουν ιδανική πόλη για να ζει κανείς και ανάμεσα τους θα βρει κανείς στοιχεία όπως η πολιτική σταθερότητα, η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η εγκληματικότητα, η ψυχαγωγία και οι μεταφορές και όχι απλά ο ήλιος και η... θάλασσα!

Η λίστα είναι τόσο... αντικειμενική που δεν φοβάται να αποκλείσει πόλεις όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη, το Παρίσι κλπ. Ενώ είναι προφανές πως Σκανδιναβία, Γερμανία, Καναδάς και Αυστραλία κατέχουν τα πρωτεία. Για του λόγου το αληθές παραθέτω όλη την πρώτη δεκάδα:
1.Νορβηγία
2.Δανία
3.Ισλανδία
4.Ελβετία
5.Φινλανδία 
6.Ολλανδία, 
7.Καναδάς 
8.Νέα Ζηλανδία, 
9.Αυστραλία 
10.Σουηδία

Οι δεκάδα αυτή προκύπτει αυτή τη φορά από στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών και ενώ έχουν ενδιαφέρον θα πρέπει να έχετε παρατηρήσει ως τώρα ότι πουθενά δεν βρίσκεται η Ελλάδα ή κάποια πόλη της, στις λίστες αυτές και η οποία βρίσκεται κάπου μετά το 80.

Ωπ! Τι έγινε; Ξαφνικά δεν είναι τόσο σημαντική η θάλασσα και ο ήλιος; Μα φυσικά και δεν είναι εκτός και αν η λίστα αφορά τους καλύτερους προορισμούς για τις διακοπές σου. Εκεί, σταθερά η χώρας μας βρίσκεται σε πολύ υψηλές θέσεις και όχι άδικα. Όμως μιλάμε για διακοπές. Για ένα μέρος που πας δέκα μέρες τον χρόνο και μετά επιστρέφεις σε ένα άλλο -το δικό σου- συναντώντας και πάλι την οργάνωση, τις προοπτικές, την ασφάλεια, τις παροχές. Όλα εκείνα δηλαδή που δεν θέλεις για τις διακοπές σου, αλλά για όλη σου την ζωή και που είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις τον ήλιο και την θάλασσα για να τα διασφαλίσεις.

Και οφείλω να πω όλη την αλήθεια. Αν δεν ήμουν έλληνας, το πρώτο μέρος που θα επισκεπτόμουν για διακοπές, θα ήταν η Ελλάδα. Η ιστορία της, οι μύθοι, το φαγητό, η χαλάρωση και... ως εκεί. Μετά θα είχα ανάγκη να επιστρέψω στον τόπο μου. Για να δουλεύω και οι κόποι μου να ανταμοίβονται έχοντας παράλληλα χρόνο για την οικογένεια μου και την διασκέδασή μου. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ρε αφήστε τις γυναίκες να δουλέψουν επιτέλους

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όχι, ο σημερινός προβληματισμός δεν γίνεται στα πλαίσια κάποιας καμπάνιας υπέρ των γυναικών, απλά κατά σύμπτωση η επικαιρότητα έφερε δύο περιστατικά που συγκράτησα τόσο διαφορετικά όσο και πανομοιότυπα με θύμα την εργαζόμενη γυναίκα στην Δύση σήμερα.

Το πρώτο κρούσμα έγινε στην ΕΡΤ όπου μία εργαζόμενη εκεί δέχτηκε σεξουαλική επίθεση και μάλιστα κατ' εξακολούθηση από ανώτερό της. Απ' ότι διάβασα, ο τύπος της είπε ότι την έχει ξεχωρίσει απ' τις άλλες και πως θέλει να κάνουν σεξ μαζί, ενώ της έκλεισε την πόρτα του γραφείου του όταν αυτή προσπάθησε να φύγει. Ακόμα σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να την πείσει να επιστρέψει στο γραφείο του για να το κάνει μασάζ.

Τελικά η κοπέλα τον κατήγγειλε και πολύ καλά έκανε. Γιατί, εντάξει μπορεί το φλερτ στο γραφείο να έχει διαφορετική αίγλη, καθώς πολλοί/ες εργαζόμενοι/ες φαντασιώνονται τον/ην προϊστάμενο/η και αντίστοιχα πολλοί από τους τελευταίους φαντασιώνονται τους υφισταμένους, όμως για να προχωρήσει η φαντασίωση σε φλερτ και μετά σε μια υγιή σχέση θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαιότητα και κοινή αποδοχή. Τώρα... είναι πολύ πιθανό δύο καριέρες να χάλασαν και αυτό είναι κρίμα.

Όμως αυτό ήταν ένα απλό πταίσμα μπροστά στην νέα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αναφέρει πως οι εργοδότες θα μπορούν να απαγορεύουν την μαντήλα ή άλλα εμφανή θρησκευτικά σύμβολα των εργαζομένων τους. Γιατί ρε παιδιά; Από πότε η θρησκεία αποτελεί μέτρο εργασιακής ποιότητας;

Το έχω γράψει ξανά, πως ο σταυρός που φοράω δεν έχει λουράκι, συνεπώς αν κάποιος εργοδότης  μου ζητούσε να τον αφαιρέσω στη δουλειά θα του εξηγούσα ότι δεν γίνεται και απλά θα πρέπει να μου κόψει τον λαιμό! Σε κάθε περίπτωση όμως, ας μην ξεχνάμε ότι αυτές οι γυναίκες δεν έχουν την επιλογή να αφαιρέσουν την μαντήλα τους, με αποτέλεσμα να αποκλείονται αυτομάτως από την αγορά εργασίας. Γιατί; Δεν είναι και τώρα κρίμα να χαλάσουν καριέρες;

Η γυναίκα στην Δύση σήμερα απολαμβάνει εργασιακά δικαιώματα που κέρδισε με μεγάλη δυσκολία μέσα στα χρόνια και είναι πολύ άσχημο να βλέπουμε ανόητες πράξεις, πρακτικές και αποφάσεις να προσβάλλουν αφενός αυτόν τον αγώνα και αφετέρου τις ίδιες τις γυναίκες που νομίζω είναι προφανές πλέον πως όχι μόνο κρίνονται εξίσου ικανές για την πλειοψηφία των επαγγελμάτων αλλά ορισμένες φορές πολύ-πολύ πιο αποτελεσματικές... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ το παναθηναϊκός-ολυμπιακός και ο αιώνια κακός οπαδός

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Εχθές είχαμε το μεγαλύτερο παιχνίδι στην Ελλάδα, το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, σε ένα ιστορικό γήπεδο-σύμβολο της χώρας, με δύο ομάδες που μας έχουν προσφέρει τις περισσότερες χαρές σε συλλογικό επίπεδο και το οποίο έληξε υπό υποδειγματικά αγωνιστικά πλαίσια με έναν νικητή και έναν ηττημένο.

Και σε έναν ιδανικό κόσμο θα ήταν όλοι χαρούμενοι. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον μεγάλο του αντίπαλο και ο Ολυμπιακός έχει σχεδόν εξασφαλίσει και μαθηματικά το πρωτάθλημα. Τι μένει;

Εγώ θα έλεγα πως έχει πολύ ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε τι τελικά θέλει ένας φίλαθλος για να είναι ικανοποιημένος. Πρέπει να είναι το πρωτάθλημα; Μα δεν μπορούν όλοι να παίρνουν το πρωτάθλημα! Αν ήταν έτσι στην Γερμανία θα ήταν όλοι Μπάγερν Μονάχου. Στην Ισπανία οι μισοί θα υποστήριζαν την Μπαρτσελόνα και οι άλλοι μισοί την Ρεάλ κ.ο.κ. Όμως δεν είναι έτσι, συνεπώς κάτι άλλο πρέπει να υπάρχει. Ίσως η απόδοση της ομάδας. Το όμορφο ποδόσφαιρο ή η προσπάθεια των παικτών. Ίσως η εντοπιότητα κλπ.

Σε κάθε περίπτωση φίλαθλοι υπάρχουν και είναι συχνά χαρούμενοι, συχνά δυσαρεστημένοι. Τότε, όμως, γιατί να υπάρχει η βία; Γιατί να μην μπορεί κανείς να δεχτεί την αποτυχία του και μάλιστα να ξεσπά βίαια με αφορμή αυτήν; Είναι η κουλτούρα μας ή μήπως η παιδεία μας; Εγώ θα έλεγα και τα δύο, οπότε το ερώτημα είναι, τι κάνουμε για αυτό; Πως το διορθώνουμε; Γιατί η βία δεν ξεκίνησε φέτος! Υπάρχει εδώ και δεκαετίες.

Την λύση την είχα παρουσιάσει παλαιότερα, όμως αυτό είναι ασήμαντο. Η ίδια η κυβέρνηση προχώρησε το σχέδιο για το ηλεκτρονικό εισιτήριο με την "κάρτα φιλάθλου". Ένα εισιτήριο δηλαδή το οποίο θα είναι ονομαστικό και θα περιέχει ηλεκτρονικά πολλά στοιχεία του κατόχου, ικανά για να τον "κάψουν" σε περίπτωση που αποδειχτεί από κάμερες κλπ. πως υπέπεσε σε ατοπήματα μέσα στο γήπεδο. Η αυστηρή εφαρμογή του μέτρου κατά τη γνώμη μου θα ήταν το τέλος της βίας.

Το ρεπορτάζ όμως έδειξε ότι το εν λόγω σχέδιο παγώνει γιατί οι ίδιες οι ομάδες δεν βρίσκουν τρόπο να το εφαρμόσουν με αποτελεσματικό τρόπο, με άλλα λόγια τριγυρνάμε γύρω απ' την ουρά μας προσπαθώντας να τη δαγκώσουμε. Εξάλλου η παιδεία μας υστερεί πολύ και εκεί. Το γήπεδο είναι ένα μέρος για να ξεσπάμε και όχι για να απολαμβάνουμε ένα θέαμα όπως το θέατρο για παράδειγμα. Αυτές τις εικόνες περνάμε στα παιδιά μας, αυτές ακολουθούμε. +Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
Ομολογώ πως σε ότι αφορά εμένα, είχα δεχτεί γηπεδική παιδεία από τον πατέρα μου με τον σωστό τρόπο. Κάπου αλλού χάλασε η συνταγή και κατέληξα να ωρύομαι βρίζοντας και φωνάζοντας στην ενήλικη ζωή μου.

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »