ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ προσπαθώντας να σώσουμε ότι συμβολίζει την υγιή ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα προσπαθήσω να είμαι και ρεαλιστής και αντικειμενικός. Λέω θα προσπαθήσω γιατί στο συγκεκριμένο θέμα έχω έντονο το στοιχείο του ρομαντισμού και του συναισθηματισμού.

Όμως πάμε δέκα-δεκαπέντε χρόνια πίσω όπου στην Ελλάδα είχαμε δεκάδες εφημερίδες, με κάθε μεγάλη ομάδα να έχει 2-3 δικές της, κάθε πολιτικό κόμμα το ίδιο και κάθε Κυριακή η εφημερίδα να ήταν ένα σετ δώρου λες και έκανες παραγγελία σε telemarketing. Εγώ ουδέποτε δεν διαφώνησα με όλα αυτά. Ούτε με τον κιτρινισμό, ούτε με τα ροζ φύλλα, ούτε με τα γαλάζια, ούτε με τον κίτρινο Τύπο. Ήταν αυτή η έκφραση της ελευθερίας που με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο.

Σήμερα έπρεπε να έρθει η μέρα για να ζήσω το MEGA να κλείνει, το κανάλι που συνέδεσα με την αγάπη μου για την ειδησεογραφία, την ψυχαγωγία και τόσα ακόμα. Το κανάλι που εκείνο το απόγευμα Δευτέρας ο αδερφός μου κουνούσε μα μανία την κεραία μέχρι να πετύχουμε έστω με παράσιτα το λογότυπο του!

Έπρεπε να έρθει η μέρα για να ζήσω το ΔΟΛ να κλείνει. Με αμέτρητες εκδόσεις και άλλες παραγωγές που τελικά άφησαν δεκάδες υπαλλήλους στον δρόμο. Όμως όταν μιλάμε για δημοσιογραφία, για εφημερίδες και κανάλια, δεν είναι μόνο οι απόψεις, μόνο οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί. Είναι η ιδέα. Είναι ο ρομαντισμός. Είναι η ελευθερία της έκφρασης. Και το να βλέπεις ρολά και λουκέτα, είναι ότι πιο βάναυσο μπορώ να σκεφτώ.

Το MEGA είναι τόσο σημαντικό κεφάλαιο που όταν λειτουργούσε με προσωπικό ασφαλείας, συνέχιζε να είναι ανάμεσα στα πρώτα σε τηλεθέαση! Όταν έμαθα ότι ο Μαρινάκης αγόρασε τον ΔΟΛ προσωπικά χάρηκα που δεν θα κλείσει. Από την άλλη, βλέπω να δημιουργείται ένα νέο τοπίο στην τηλεοπτική αγορά όπου και κάθε ιδιοκτήτης ομάδας έχει και ένα κανάλι. Με άλλα λόγια, κάθε πλούσιος αλλά άσχετος με τον λόγο και την ενημέρωση, μπόρεσε να αποκτήσει ένα κανάλι επειδή απλά, μπορούσε... Αυτό δεν είναι υγεία, είναι εμπόριο. Ακόμα κι έτσι όμως, το προτιμώ από ένα νεκρό κανάλι.

Θέλω να κλείσω σημειώνοντας ότι εύχομαι ειλικρινά και ο ΔΟΛ και το MEGA να αναγεννηθούν και να προσφέρουν ποιοτικό έργο. Για μένα αποτελούν δύο σύμβολα της Ελλάδας και επιχειρηματικά και στα ΜΜΕ, συνεπώς ο μαρασμός τους καθρεφτίζει και την γενική κατάντια της χώρας. Ας σώσουμε τα σπουδαία οικοδομήματα της χώρας, για να μπορούμε κι εμείς να εμπνεόμαστε από αυτά με τη σειρά μας. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως ένας αληθινός ηγέτης θα μπορούσε να κερδίσει την τρομοκρατία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λίγες μόνο σκόρπιες σκέψεις σχετικά με το πιο πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο. Γιατί πραγματικά έχουμε αναλύσει πλέον τα πάντα, έχουμε θίξει απόψεις, γνώμες, προτάσεις, προβληματισμούς. Έχουμε βγάλει τα συμπεράσματα μας, έχουμε κάνει τις προβλέψεις μας, όμως ο χρόνος περνάει και εμείς απλά βλέπουμε αθώους πολίτες να πέφτουν νεκροί σε έναν πόλεμο που δεν γνώριζαν ότι συμμετέχουν.

Η τελευταία επίθεση έδειξε, ότι κανένα τρομοκρατικό χτύπημα δεν πρόκειται να αποφευχθεί, καθώς ούτε όπλα χρειάζονται, ούτε κάποιο πολύπλοκο σχέδιο, ούτε καν η προσμονή για ένα σημαντικό γεγονός, όπως μια συναυλία, ένας αγώνας κλπ. Οι τύποι απλά νοικιάζουν ένα φορτηγάκι, παίρνουν και δυο μεγάλα μαχαίρια απ' την κουζίνα και αυτό είναι όλο. Μετά μετράμε απλά τους νεκρούς.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν εγώ θέλω να προβληματιστώ σε ένα βασικό κομμάτι της αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης που κατά τη γνώμη μου δεν έχει σχέση με την καταστολή και την αστυνομική παρουσία (όχι ότι δεν είναι σημαντική), αλλά με την πολιτική ηγεσία. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ευρώπη, έχει ανάγκη από έναν ισχυρό ηγέτη που μπορεί να περάσει ένα αίσθημα ασφάλειας και προστασίας στους πολίτες του. Πολύ περισσότερο ο λαός αυτήν την στιγμή, έχει ανάγκη από σύμπνοια και ομόνοια.

Αν κάνετε τον κόπο να αφιερώσετε λίγο χρόνο στα σχόλια αναγνωστών κάτω από τα άρθρα που αφορούν την τρομοκρατία θα διαπιστώσετε λυπηρές διαμάχες μεταξύ Αριστερών και Δεξιών λες και οι τρομοκράτες ρωτούσαν τα θύματά τους για την πολιτική τους ιδεολογία πριν τα σκοτώσουν. Ο κόσμος είναι εναντίον στο να πεθαίνει ο κόσμος στους δρόμους και τις πλατείες, όμως ακόμα κι έτσι το χρησιμοποιεί για να διχαστεί και να διαχωριστεί με τους συμπολίτες του. Γιατί; Όταν έρχεται κάποιος με μαχαίρι και σκοτώνει την γυναίκα σου και το παιδί σου, δεν έχει πολύ σημασία αν το καλοκαίρι βρισκόσουν στην Χίο σώζοντας μετανάστες απ' την βάρκα τους ή ήσουν στο Σύνταγμα και διαδήλωνες εναντίον τους. Νιώθεις τον ίδιο πόνο που καμιά ιδεολογία δεν μπορεί να σου γιατρέψει. Γι' αυτό και μια ισχυρή πολιτική ηγεσία έχει χρέος να ενώσει τον λαό και όχι να τον αφήσει να βρίσκει λόγους να διαχωρίζεται.

Και επειδή όπως ανέφερα παραπάνω, κανένα τρομοκρατικό χτύπημα πλέον δεν θα μπορεί να προληφθεί, θα ήθελα να σημειώσω το εξής: Όταν κάποιος αποφασίσει ότι είναι ωραία ή εξυπηρετεί κάποιον σκοπό το να σκοτώσει κόσμο, θα το κάνει. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα το κάνει. Είτε ο λαός μείνει σπίτι του είτε βγει έξω. Αν δεν πετύχει στο Λονδίνο θα πετύχει στο Νιουκάστλ. Αν δεν πετύχει στην Αγγλία, θα πετύχει στην Ισπανία, στην Ολλανδία, στην Δανία...

Ο σκοπός λοιπόν είναι να μην φτάσει κάποιος να το αποφασίσει αυτό. Και επειδή πολλοί από τους τρομοκράτες είναι ντόπιοι πολίτες των Δυτικών χώρων, με καταγωγή από μουσουλμανικά κράτη, το πρόβλημα μπορεί εύκολα να εντοπιστεί στην Παιδεία των ανθρώπων αυτών. Κάπως... ξέφυγαν από το Δυτικό πρότυπο και γαλουχήθηκαν στα ισλαμιστικά και εχθρικά πρότυπα βίας και εκδίκησης(;) οπότε είναι χρέος της πολιτικής ηγεσίας κάθε Δυτικής χώρας να χειριστεί κατάλληλα το πως μεγαλώνει στα σχολεία της, τους νέους κάθε γενιάς (ας μην ξεχνάμε πως έχουμε πρόσφατο παράδειγμα πολίτη της Δύσης που ασπάστηκε το Ισλάμ), μαθαίνοντας τους να σέβονται τον άνθρωπο και διαλύοντας παντοτινά κάθε έννοια διάκρισης με βάση το χρώμα ή τη θρησκεία. Αν καταφέρουμε να αναπτύξουμε το αίσθημα αγάπης μεταξύ μας, θα είναι και πιο δύσκολος ο διαχωρισμός.

Να λοιπόν δύο μεγάλα στοιχήματα για κάθε κυβέρνηση που επιθυμεί να διαλύσει από την ρίζα του, το ενδεχόμενο τρομοκρατίας εκ των έσω. Γιατί το να ενισχύσεις τους δρόμους με αστυνομία και στρατό για μερικές μέρες αφού έχει συμβεί ένα τρομοκρατικό χτύπημα είναι χαζό αφού ποτέ κανένας δεν θα πάει ακριβώς στο ίδιο σημείο να χτυπήσει γνωρίζοντας και ότι αστυνομοκρατείται και ότι ο κόσμος θα το αποφεύγει! Μόνο λοιπόν χτυπώντας την τρομοκρατία στην ρίζα της, δηλαδή στο σημείο πριν ακριβώς γίνει κάποιος τρομοκράτης, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ελπίδες για την νικήσουμε! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ πως θα κερδίσεις στη νέα (σου) ζωή;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα έλεγα πως στις μέρες μας ένα από τα κυριότερα στοιχεία επιτυχίας στην ζωή μας, είναι η τακτοποίηση, η οργάνωση και η τάξη. Ελπίζω να μην ακούγομαι σαν την μαμά σας που σας φώναζε να μαζέψετε τα παιχνίδια σας το βράδυ, ενώ εκείνη την ίδια ώρα είχε μια βρώμικη κατσαρόλα στο μάτι της κουζίνας και έναν κουβά άπλυτα ρούχα μέσα στο σαλόνι, όμως θα προσπαθήσω να σας αποδείξω πως το ζήτημα παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον.

Στις μέρες μας, κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να διαχειριστεί πολλές και διαφορετικές καταστάσεις. Γίνεται δέκτης πολλών δεδομένων, πολλών ερεθισμάτων, εμπειριών και ασχολείται με πολύ περισσότερα του ενός πράγματα. Μια τάση που άλλαξε σταδιακά τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα την τελευταία δεκαετία όπου η κοινωνία της πληροφορίας μας προσέφερε τα πάντα στο... πιάτο μας!

Και ενώ όλα αυτά είναι υπέροχα, πρέπει να παραδεχτούμε πως πολλές φορές αντί τα δεδομένα να μετουσιόνονται σε ωφέλιμη πληροφορία, τελικά καταλήγουν να γίνονται ένα χάος στο μυαλό, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την ζωή μας. Τραγικό! Όλα όμως οφείλονται στο κατά πόσο μπορούμε να είμαστε οργανωμένοι και έτοιμοι για τις απαιτήσεις της κάθε ημέρας που ξημερώνει.

Την τελευταία φορά που χρειάστηκε να προσλάβω άτομο, είχα την ευκαιρία να δω από κοντά δεκάδες υποψήφιους για συνέντευξη. Ένα από αυτά που τους ζήτησα, τους αιφνιδίασε. Ζήτησα λοιπόν να μου ξεκλειδώσουν το κινητό τους και χωρίς εγώ να το αγγίξω, απλά να μου δείξουν την επιφάνεια εργασίας τους. Επίσης σημείωσα πως αυτό ήταν προαιρετικό και πως αν αρνούνταν να το κάνουν δεν θα μετρούσε αρνητικά στην αξιολόγηση. Η αλήθεια είναι πως εντυπωσιάστηκα μόνο από δύο κινητά, αλλά πριν φτάσω εκεί θα σημειώσω πως είδα πολλά με αμέτρητα εικονίδια που έφτιαχναν ένα σκηνικό χάους. Είδα επαφές σε μορφή widget με εντελώς άκομψο τρόπο, είδα εικόνες φόντου οι οποίες ζάλιζαν και μόνο λειτουργικές δεν ήταν και σε πολλές φορές δεν είδα σχεδόν τίποτα, δείγμα του ότι απλά κοιτούσα ένα... τηλέφωνο!

Ένα κινητό όμως με τα σωστά widgets στοιχισμένα όμορφα, τις εφαρμογές σε φακέλους και ένα φόντο που θα αφήνει καθαρότητα στο κινητό, δείχνει βασικά στοιχεία τακτοποίησης και οργάνωσης. Δείχνει ένα άτομο με μεθοδικότητα και με σύνεση. Και ξέρετε... τελικά, αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται στις μέρες μας ο σύγχρονος άνθρωπος. Σύνεση και μεθοδικότητα. Οργάνωση και σωστή διαχείριση. Γιατί ο καταιγισμός δεδομένων γίνεται ολοένα πιο έντονος και μάλιστα είναι αντιστρόφως ανάλογος με τον συνεχώς μειωμένο διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο.

Ποιος κερδίζει; Μα... αυτός που θα παντρέψει σωστά αυτές τις δύο αντιφατικές νέες μεταβλητές της ζωής του. Γιατί η λέξη κλειδί φίλοι μου είναι μία: Διαχείριση! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ας εκμεταλλευτούμε την τζάμπα διαφήμιση του τουρισμού μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αν σπεύσετε να σημειώσετε ότι ο σημερινός προβληματισμός είναι άκαιρος ή πριν της ώρας του, τότε ανήκεστε στον μέσο όρο του κλασικού έλληνα που ξέρεις, τα αφήνει όλα για τελευταία στιγμή και στο τέλος, ε... όλοι ξέρουμε τι γίνεται!

Η Ελλάδα λοιπόν και φέτος βρέθηκε να είναι δεύτερη χώρα στον κόσμο σε γαλάζιες σημαίες. 486 για την ακρίβεια ακτές οι οποίες πιστοποιήθηκαν για τις ασφαλείς και ποιοτικές υπηρεσίες προς τους λουόμενους. Ναυαγοσώστης, ποιότητα των υδάτων και υπηρεσίες κατά την παραμονή είναι μερικά από τα προαπαιτούμενα της πιστοποίησης αυτής. Συνεπώς, η Ελλάδα τα κατάφερε και πάλι περίφημα, καθώς για να γίνουν όλα αυτά δεν αρκεί μόνο μια καλή παραλία για το οποίο στην χώρα μας κληρονομήσαμε χωρίς κόπο, αλλά και ορισμένες προσπάθειες οργάνωσης.

Τώρα, ξέρουμε πως έχουμε κι άλλη τζάμπα διαφήμιση για τον τόπο μας, κάτι που έχει ήδη εξαργυρωθεί από τις κρατήσεις που αναμένεται και πάλι να βουλιάξουν την Ελλάδα από τον τουρισμό. Συγκλονιστικά νέα αν σκεφτεί κανείς πως οι δαπάνες διαφήμισης μάλλον μειώνονται κάθε χρόνο και εδώ ακριβώς είναι το μυστικό της επιτυχίας.

Κόσμος θα έρθει πολύς, θα μείνει όμως ευχαριστημένος; Θα δώσουμε εμείς οι έλληνες -επαγγελματίες του τουρισμού και μη- το κάτι παραπάνω ώστε αυτοί οι άνθρωποι να έρθουν, να διασκεδάσουν, να ξεκουραστούν και του χρόνου να μην έχουν λόγο να πάνε κάπου αλλού;

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υστερούμε σε υποδομές, οργάνωση και πολλά ακόμα, όμως αν σεβαστούμε τον άνθρωπο-τουρίστα, τον οικογενειάρχη ξένο και ενθουσιώδη ή παράξενο επισκέπτη, τότε να είστε σίγουροι ότι εκείνος θα εστιάσει σε εμάς. Στα ζεστά μας πρόσωπα, στον χρόνο που αφιερώσαμε να εξηγήσουμε οι ίδιοι με νοήματα και με κάκιστα αγγλικά μια διαδρομή αντί μιας παγωμένης ταμπέλας που θα έδινε την πληροφορία. Και ξέρετε... Κανείς δεν θα διηγηθεί στους φίλους του για την ύπαρξη μιας ταμπέλας, όλοι όμως θα μεταφέρουν την εμπειρία τους από έναν ντόπιο που παράτησε τα πάντα για να τους δείξει τον δρόμο ή να τους υποδείξει το καλύτερο φαγητό..! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΙΟΥ ~ ας γίνουμε εντυπωσιακοί για τα παιδιά μας

περι-γράφοντας πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Δε νομίζω πως πολλοί βιοπαλαιστές γονείς διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Όλοι αγχώνονται για το τι θα φάνε τα παιδιά τους, αν έχουν κάνει τις εργασίες του σχολείου, αν έπλυναν τα δόντια τους το βράδυ και αν μίλησαν ευγενικά σε έναν τρίτο που τους έδωσε σημασία. Και κάπως έτσι, στέλνουμε τα παιδιά μας κατ' ευθείαν στο θερμοκήπιο που λέγεται "σχολείο" για να γίνουν τα γνωστά αποβλακωμένα φυτά.

Στο δικό μου το σκεπτικό, ο Batman έχει ανάγκη τον Joker και ο Joker τον Batman. Το παιδί πρέπει να πάρει όσο περισσότερα ερεθίσματα μπορεί πριν ο γονιός να το παραδώσει στην κοινωνία. Πρέπει οι πρώτες σφαλιάρες να είναι όταν ο γονιός θα μπορεί να απλώσει το δίχτυ προστασίας και πρέπει το παιδί να προλάβει να μυηθεί σε πολιτικές, ιδεολογίες, θρησκείες, πολιτισμούς και άλλα ζητήματα που σήμερα αποτελούν αντικείμενα διακρίσεων, όχι για να χειραγωγηθεί το παιδί με βάση τις θέσεις του γονιού, αλλά για να υποβόσκει μια ασυναίσθητη προεργασία στην λογική του ίδιου του παιδιού, ώστε όταν αυτό έρθει να ζήσει στην κοινωνία, να μπορεί να αποφασίσει τι θα επιλέξει χωρίς να επηρεαστεί από το επικίνδυνο στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Ο γονιός έχει χρέος να εισάγει τα παιδιά στην κοινωνία των νόμων, της τάξης και του σεβασμού. Αν δεν το κάνει αυτός, δύσκολα θα μπορέσει να το κάνει με επιτυχία κάποιος άλλος. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως φτιάχνουμε τα παιδιά μας στρατιώτες υποταγής για να βολευτεί ο δάσκαλος, ο εργοδότης, ο σύζυγος. Όχι...

Την ίδια ώρα γινόμαστε η αντιβίωση που περνάει στις φλέβες του αρρώστου. Δηλαδή "χορηγούμε" λίγο από την απαγορευμένη ουσία με σκοπό την γρηγορεύουσα θεραπεία. Για παράδειγμα... λίγη αναρχία, ποτέ δεν κάνει κακό! Μια στιγμή που θα μπορείς να φωνάξεις με το παιδί σου, να εκτονωθείτε παρέα ακούγοντας μουσική ή χοροπηδώντας σε έναν καναπέ, για μένα ακούγεται πολύτιμη!

Κι αν το πρόγραμμα σήμερα λέει μάθημα πιάνου ή μπαλέτο και βλέπετε πως το παιδί δυσανασχετεί για κάποιο λόγο... τότε αλλάξτε τα δεδομένα. Αφιερώσετε λίγο χρόνο(...) για να προσφέρετε σε ένα ίδρυμα ή σε ένα συσσίτιο. Δείξτε στο παιδί σας την δυστυχία ακόμα και αν στερήστε τα πάντα για να μην την βιώσει το ίδιο.

Στο τέλος της ημέρας και όταν καληνυχτίσετε το παιδί σας, αρκεί να κάνετε μία ερώτηση στον εαυτό σας για να αξιολογήσετε την ποιότητα σας ως γονιός: "ήμουν αρκετά εντυπωσιακός σήμερα;" +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ μπορεί αυτή η κυβέρνηση να φέρει το αύριο στην παιδεία;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Στην πιο καταστροφική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν έχω χαριστεί ποτέ. Τα κείμενα μου είναι εναντίον του Αλέξη Τσίπρα πολύ πριν αυτός γίνει πρωθυπουργός και δεν μετανιώνω καθόλου. Ανταυτού αισθάνομαι δικαιωμένος!

Όμως αν σε κάτι δεν φταίει σίγουρα, αυτό είναι η κατάντια της Παιδείας. Ο ίδιος είναι προϊόν ενός εκπαιδευτικού συστήματος που οδήγησε την Ελλάδα στην απόλυτη κατάντια με ιδεολογίες πλάγιων οδών και άτοπων στόχων. Ακόμα και σήμερα λοιπόν, που η τεχνολογία μας δίνει την ευκολία να μεγαλουργήσουμε στον τρόπο που επικοινωνούμε την γνώση* εμείς αγνοούμε επιδεικτικά κάθε διαθέσιμο μέσο στο όνομα των περιορισμένων δαπανών.

Πράγματι, αν ρίξουμε μια ματιά, θα διαπιστώσουμε πως η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά τελευταία στους "27" της Ευρωζώνης σε δαπάνες για την Παιδεία επί του ποσοστού του ΑΕΠ φυσικά. Και για να γίνω και λίγο γραφικός, η Ελλάδα, το άλλοτε λίκνο πολιτισμού, η χώρα που μετάδωσε τη γνώση όσο καμία άλλη στην Ιστορία, τώρα απλά την αγνοεί!

Θέλω πριν αρχίσουμε να μιλάμε για τα ελληνικά δεδομένα, να μελετήσουμε το τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Πρώτα απ' όλα να σημειώσουμε πως η τελευταία θέση απ' τον Κοινοτικό Μέσο Όρο απέχουν μόλις 2,5% μονάδες, ποσοστό που δεν είναι θεόρατο ωστόσο με τα δεδομένα του δικού μας προϋπολογισμού και με τα "κουκιά" να είναι πολύ μετρημένα, οι ελιγμοί που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι ελάχιστοι. Παράλληλα θα δούμε, χώρες όπως οι σκανδιναβικές να βρίσκονται μετά την πρώτη οχτάδα ενώ η περίφημη Φιλανδία με το πρότυπο εκπαιδευτικό της σύστημα, ίσα που ξεπερνά τον Μέσο Όρο.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Αυτές οι χώρες δεν έχουν ανάγκη να διορθώσουν λάθη περασμένων ετών που οδήγησαν στον μαρασμό την Παιδεία στην Ελλάδα. Πρέπει απλά να συντηρήσουν την ποιότητά τους και γιατί όχι να καινοτομήσουν εκ του ασφαλούς με μικρά κόστη.

Δύο ακόμα πράγματα που με προβλημάτισαν είναι αφενός τα μεγάλα ποσοστά σε μικρομεσαίες χώρες όπως η Ισλανδία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Κύπρος και η Μάλτα και τα ποσοστά κάτω του Μέσου Όρου χωρών όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Όσο ορθολογικά κι αν προσπαθήσει κανείς να το εξηγήσει και να στηριχτεί στην θεωρία μου στην προηγούμενη παράγραφο, δεν παύει να βλέπουμε πως χώρες με σπουδαία ανάπτυξη να μην ασχολούνται με την Παιδεία ως θα 'πρεπε.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν είναι σημαντικό να αναφέρω πως μπορεί να πέρασε στα... "ψιλά" όμως έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως οι... "θεσμοί" έχουν ζητήσει -μεταξύ άλλων- από την ελληνική κυβέρνηση ένα τριετές πλάνο για την Παιδεία που στόχο έχει την σταδιακή εναρμόνιση του ποσοστού του προϋπολογισμού που αφορά στην Παιδεία, τουλάχιστον στα επίπεδα της Ευρωζώνης. Για τον σκοπό αυτό, σημειώνεται πως απαιτούνται και μια σειρά εξωοικονομικών μέτρων, όπως η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες, οι εξετάσεις κλπ.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να εφαρμόσει τις πολύ σημαντικές αυτές οδηγίες (ειδικά με την αξιολόγηση που μέχρι χθες, πολεμούσε), θα είναι μια σπουδαία επιτυχία της κυβέρνησης, πόσο μάλλον αν συνοδευτεί και από αύξηση των δαπανών για την Παιδεία. Εγώ θα είμαι εδώ και θα το επικροτήσω πρώτος. Κι ας μην ήταν δική τους ιδέα. +Yanni Spiridakis

* το σπουδαιότερο αγαθό που έχει υπάρξει ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη.

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ναι, είμαι άρρωστος και (δε) θέλω να γίνω καλά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι κακό να λέμε την αλήθεια που και που. Ναι, έχω γράψει πως τα ψέματα καμιά φορά είναι πιο χρήσιμα, είναι σωτήρια και εξυπηρετούν το κοινό καλό, όμως η ομορφιά της αλήθειας ακόμα κι αν είναι σκληρή θέλει και κότσια και σεβασμό.

Και ειλικρινά δεν ξέρω αν σήμερα αυτόν τον προβληματισμό τον διαβάζουν δέκα, εκατό, χίλια ή τρεις χιλιάδες άτομα, όμως... να, έχω κάτι να σας εξομολογηθώ και αφορά μια ασθένεια μου! Προβλήματα εδώ, προβλήματα εκεί. Όλοι οι άνθρωποι καταπνίγονται από τα δικά τους. Για όλους ο... "σταυρός" είναι βαρύς μέχρι που κάτι χειρότερο γίνεται και πάλι επιβιώνουν αναθεωρώντας τις αντοχές τους.

Το θέμα είναι... τι κάνει ο καθένας γι' αυτό; Πως ανταπεξέρχεται; Δεν θα αντέξω να ακούσω πως απλά λύνει τα προβλήματα του, διότι αυτό είναι τόσο τετριμμένα θεωρητικά προβλέψιμο που απλά καλύτερα να το αφήσουμε εκτός σημερινού προβληματισμού. Βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως πρέπει -πρέπει γαμώτο- να υπάρχει ένας τρόπος να ξεσπάμε. Να βγάζουμε αυτό που έχουμε από μέσα μας. Να εκτονώνουμε την πίεση, τα νεύρα, το άγχος, την αποτυχία, τον φόβο και καθετί που έχει αρνητικό πρόσημο στην ζωή μας.

Και υπάρχουν εξαίρετοι και απόλυτα υγιείς τρόποι για να το κάνει κάποιος αυτό, ακούγοντας μουσική, κάνοντας μια βόλτα, βγαίνοντας για έναν καφέ με φίλους, κάποιοι μαγειρεύουν, άλλοι βλέπουν τηλεόραση και μερικοί κλαίνε! Όλα θεμιτά, όλα υπέροχα, αρκεί να εξυπηρετούν τον σκοπό τους, σωστά;

Σε μένα πάντως δεν είναι έτσι τα πράγματα... Μπορεί η μουσική να είναι η επίσημη θεραπεία μου, όμως σε εκείνες τις σκοτεινές στιγμές που θέλεις να κρυφτείς από όλους όσους πρέπει να χαμογελάς, που η "σκοτεινή πλευρά" σου υπερισχύει, τότε τι γίνεται; Σε μένα μόνο ένα πράγμα πιάνει: το βρίσιμο. Το μπινελίκι, τα "γαλλικά" και συνέχισε να λες μέχρι να μπεις στο νόημα.

Ω! Μα τι είναι αυτά που λες; Εσύ; ο ευγενής νέος που χειρίζεσαι τόσο άψογα τον λόγο, που η γειτονιά σε ξέρει σαν τον άνθρωπο της υπομονής, της ευγένειας και της πραότητας; Εσύ;

Πωπω! Μετά τα παραπάνω, ήδη κολλάω να συνεχίσω να γράφω. Μπορεί να ντρέπομαι! Όμως αν είσαι εσύ που δεν μου φέρθηκες καλά στον δρόμο, ως πεζός ή στην οδηγική συμπεριφορά, αν δεν με εξυπηρέτησες ως όφειλες, με αγνόησες ή δεν υπήρξες το ίδιο ευγενικός με μένα ως όφειλες ή όπως εγώ έκανα μαζί σου, τότε την γάμησες! Διότι μάθε ότι είσαι το επόμενο θύμα μου! Είσαι εσύ αυτός που θα ακούσει όλα όσα κουβαλάω από οπουδήποτε μπορείς να φανταστείς και δεν αναφέρομαι στην ιστορία της ζωής μου, αλλά σε μία σύνοψη που γίνεται με ορισμένες λέξεις που δεν αφορούν αυτά που εγώ θέλω να πω, αλλά όλα αυτά που εσύ δε θα ήθελες ποτέ να ακούσεις. Και μην μπερδευτείς, θα είναι τόσο άσχετα μεταξύ τους που θα αφορούν μία ευχή περί συνουσίας, ένα μέρος του σώματός σου, την νοητική σου κατάσταση και άλλα ευφάνταστα που θα σου χαλάσουν την διάθεση!

Οι φλέβες τεντώνουν, τα νεύρα σκληραίνουν, ο λαιμός πρήζεται και η καρδιά αρχίσει να χτυπά δυνατά. Είναι η στιγμή που μου προσφέρεις όλα όσα ήθελα στην σημερινή μου μέρα. Αν μπορούσα να έχω την διεύθυνση σου, ίσως την επόμενη μέρα να σου έστελνα ένα κουτί γλυκά για να σε ευχαριστήσω που είτε αντέδρασες είτε όχι, ήσουν εκεί για μένα όταν σε χρειάστηκα. Μπορεί να είχα μυριάδες αιτίες γι' αυτό το ξέσπασμα, ήσουν όμως εσύ, εκείνος που μου έδωσε την αφορμή που τόσο είχα ανάγκη!

Θυμάμαι πως μία Σαρακοστή, είχα αποφασίσει να νηστέψω τις βρισιές για να δω πόσο μπορώ να τιθασεύσω τον εαυτό μου. Τα κατάφερα, όμως μια-δυο μέρες μετά την Ανάσταση, βρήκα ξανά αφορμή και μαζί, τον εαυτό μου! Θεραπεία μηδέν... Και όπως θα'λεγε κι ένας μεθυσμένος φίλος μου: "Καλά να περνάμε μωρέ"! +Yanni Spiridakis

Y.Γ.
μία και μόνο εξαίρεση υπάρχει στο δικό μου μενού: Δεν βρίζουμε τα Θεία και τις οικογένειες κάποιων. Ακόμα και στον πόλεμο, υπάρχουν όρια...

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως η υποκρισία του ανθρώπου αποκαλύπτεται... τηλεοπτικά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Άκουσα πρόσφατα ένα εξαιρετικό σχόλιο από κάποιον που είπε πως το Survivor (η γνωστή τηλεοπτική εκπομπή) είναι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ: Κανείς δεν το παρακολουθεί όπως και τον ΣΥΡΙΖΑ κανείς δεν παραδέχεται ότι τον ψήφισε κι όμως την ίδια στιγμή ο μεν ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πρώτο κόμμα με τεράστιο ποσοστό ενώ το δε Survivor φτάνει στα 80% τηλεθέασης. Μα... πως γίνεται;

Η απάντηση κρύβεται στην υποκρισία του ανθρώπου. Κατά τον ίδιο τρόπο, κανείς δεν βλέπει το Survivor, κανείς δεν βλέπει τους διαγωνισμούς ανάδειξης ταλέντων μουσικής, κανείς την Eurovision, κανείς τις τούρκικες τηλεοπτικές σειρές!

Συμπτωματικά -ω, τι έκπληξη- εγώ δεν βλέπω καμία από τις άνω εκπομπές, όμως έχω σταματήσει να τις χλευάζω. Ως καθαρά επιχειρηματικά προϊόντα και μάλιστα με μεγάλα κόστη παραγωγής, αποδίδουν τα κέρδη που η τηλεθέαση τους δικαιολογεί και, γιατί όχι; Αν ο κόσμος διασκεδάζει, ξεχνιέται ή απλά αποβλακώνεται έτσι, που ίσως τελικά να είναι και το ζητούμενο για να ξεφεύγει από την καθημερινή του μιζέρια, τότε γιατί όχι; Αν μέσα από αυτά ο καθένας ταυτίζεται με κάποιον ή υποσυνείδητα τον θαυμάζει, ας είναι. Η ουσία είναι πως δεν μπορείς να κοροϊδεύεις την μισή Ελλάδα επειδή παρακολουθεί ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα...

Αυτό που με ενοχλεί είναι να μην παραδέχεται ο άλλος ότι το βλέπει. Γιατί να το κάνει αυτό; Είναι όπως όταν πηγαίνει στην τουαλέτα και μετά δεν πλένει τα χέρια του αλλά φυσικά δεν θα το πει ποτέ στους φίλους ή την κοπέλα του; Είναι αυτή η μυστική ζωή που όλοι λίγο-πολύ θέλουμε να ζούμε; Κι αν είναι έτσι, αλήθεια θέλουμε να σπαταλήσουμε αυτήν μας την ανάγκη στο... X-factor;

Αλλά καλύτερα να μην είμαι τόσο αυστηρός. Ο άνθρωπος είναι υποκριτής. Ανέκαθεν ήταν. Ο άνθρωπος είναι ψεύτης και πλάνος. Οι τηλεοπτικές του συνήθειες είναι απλά μια επίστρωση της υποκρισίας του. Δεν βρίσκω τίποτα παράλογο ή ανατρεπτικό σε όλο αυτό. Δεν εμπιστεύομαι τίποτα από ότι λέει και τίποτα από αυτά που κάνει. Για μένα ο άνθρωπος είναι (κατά κανόνα) ένα μη-αξιοθρήνητο ον και ως εκ τούτου έχει χάσει πλήρως τον σεβασμό μου. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ξύλο για τα μάτια, ξύλο για την εκτόνωση, ξύλο για τη νεολαία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Την Τρίτη που πέρασε, η συντάκτρια μας, +Kωνσταντίνα Πορφυρού έγραψε ένα απόλυτα εύστοχο κείμενο αναφορικά με τα έκτροπα που στιγμάτισαν τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Ενός αγώνα που διεξήχθη στο Πανθεσσαλικό Στάδιο στον Βόλο και το οποίο έπεσε θύμα βανδαλισμών από τους οπαδούς, σαράντα από τους οποίους νοσηλεύτηκαν καθώς εκτός από ξύλο, κονταριές και μπουκαλιές, είχαμε και μαχαίρωμα, ρίψη μολότοφ, αλλά και τούβλα, τσιμέντο και μάρμαρα.

Εγώ λοιπόν θέλω να απαντήσω στην Κωνσταντίνα και να δηλώσω πως την Τετάρτη απήλαυσα τον τελικό. Ομολογώ πως δεν ενθουσιάστηκα από το ενενήντα λεπτό μέτριας δράσης, όσο από όλα όσα προηγήθηκαν με τον κακό σχεδιασμό της αστυνομίας που έφερε τους οπαδούς των δύο στρατοπέδων πρόσωπο με πρόσωπο και είχε σαν αποτέλεσμα από τύχη να μην έχουμε νεκρό. Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε, εγώ ενθουσιάστηκα με τα επεισόδια!

Βλέπετε, ξέρω αρκετά καλά το φαινόμενο αυτό. Υπήρξα σε επεισόδια στο γήπεδο του ΟΦΗ εδώ στο Ηράκλειο (τα παίρνω σε χρονολογική σειρά), αρκετό καιρό μετά στην Τούμπα με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και λίγο πιο μετά στο Καυτανζόγλειο. Έζησα μια βροχή αντικειμένων σε ένα πέρασμα από το γήπεδο της Ξάνθης και μια τελευταία φορά ήταν ξανά εδώ, αλλά στο Παγκρήτιο Στάδιο με γηπεδούχο στον Εργοτέλη αυτή τη φορά. Χαίρομαι γιατί ποτέ δεν χρειάστηκα ούτε νοσοκομείο ούτε τίποτα, αλλά τα επεισόδια τα ξέρω πολύυυυ καλά.

Οι οπαδοί (ποιες ομάδες είπαμε ότι έπαιζαν;) δεν φημίζονται για τον σεβασμό στο αθλητικό ιδεώδες ή άλλα ξενέρωτα. Μεγάλη μερίδα από αυτούς πάνε στο γήπεδο για το ξύλο. Και ξέρετε κάτι; Εγώ αυτά τα παιδιά τα νιώθω. Έχουν ανάγκη να εκτονωθούν. Στην Αγγλία οι χούλιγκανς δίνουν ραντεβού σε περιοχές μακριά από γήπεδα, πηγαίνουν και ξεκινούν μέχρι τελικής πτώσης. Στην Ελλάδα αυτό έχει γίνει λίγες φορές και ο λόγος είναι διπλός. Από την μία, οι περισσότεροι έχουν την ανάγκη να υπάρχει αστυνομική δύναμη στον χώρο για να ξέρουν ότι η κατάσταση δεν θα ξεφύγει από τα δικά τους νοητά όρια και από την άλλη επειδή στο γήπεδο υπάρχει πεδίο δράσης που δεν τους έχει απαγορευτεί δραστικά.

Έχω γράψει για το πόσο εύκολο είναι να σταματήσουν τα επεισόδια στα γήπεδα εφόσον οι κάμερες λειτουργούν και τα εισιτήρια είναι ονομαστικά, όμως εφόσον κανείς δεν ενδιαφέρεται να το κάνει, τότε νομίζω πως απλά δεν χρειάζεται! Γιατί κατά βάθος μας αρέσει να βλέπουμε να εκτονώνονται τα νιάτα μας! Το ότι κάποιοι μπορεί να καταλήξουν στο νοσοκομείο ή στο... νεκροτομείο δεν αμαυρώνει την συνολική εικόνα.

Αυτά τα παιδιά πάνε το βράδυ σπίτι τους και αφού περάσει η επήρεια των ναρκωτικών ουσιών και της αδρεναλίνης, αισθάνονται τόσο κουρασμένα και παράλληλα τόσο μα τόσο γεμάτα από την υπέροχη ημέρα τους! Δεν έχει σημασία ποιος κέρδισε στο ξύλο ή την μπάλα, όσο η εκτόνωση!

Τι μας μένει λοιπόν από τον τελικό; Το ξύλο! Πολύ ξύλο, άγριο ξύλο και χαρούμενα παιδιά! Στείλαμε το μήνυμα, βεβαιωθήκαμε ότι δεν έχουμε καμία πρόθεση να αλλάξουμε, συνεχίζουμε να περιμένουμε την επόμενη φορά που θα δούμε παρόμοιες εικόνες και... άσε την Κωνσταντίνα να λέει! +Yanni Spiridakis

Απολαύστε κι εσείς μαζί μου

---

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο μακρον στην κορυφή της γαλλιας και η ευρώπη περιμένει

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Βάλε ένα παιδάκι τριών χρονών να σου φτιάξει ένα σπιτάκι με τουβλάκια. Αν μετά από λίγα λεπτά δεν είναι ικανοποιημένο με το αποτέλεσμα, θα διαλύσει ότι έχει χτίσει και ή θα τα παρατήσει ή θα αρχίσει απ' την αρχή. Στις γαλλικές εκλογές παραλίγο να δούμε την Ευρώπη να διαλύεται σαν χάρτινος πύργος.

Γιατί η υποψήφια Λε Πεν έχει δίκιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τόσα πολλά προβλήματα που... ήθελε να πάρει την Γαλλία (της) και να σηκωθεί να φύγει απ΄αυτήν, αφήνοντας την μάλιστα να καταστραφεί ολοσχερώς, καθώς την Γαλλία δεν υπάρχει Ε.Ε. Έλα όμως που δεν μιλάμε για ένα τρίχρονο παιδάκι που παραλίγο να γκρεμίσει ένα πύργο από τούβλα αλλά για ένα ισχυρό οικοδόμημα το οποίο μπορεί να μπάζει από παντού, έχει ωστόσο ισχυρές προοπτικές και πολλοί έχουν στηριχτεί σε αυτό για να ξεδιπλώσουν το επιχειρηματικό, κοινωνικό, καλλιτεχνικό, οικονομικό και πολιτικό τους όραμα.

Κι έτσι... πρόεδρος είναι αυτός ο νεαρός τύπος που ευτυχώς είναι πιο όμορφος από τον Τσίπρα κι έτσι δεν πρόκειται να ακούσω ξανά ότι ο Αλέξης είναι ο πιο όμορφος ηγέτης στην Ευρώπη και να βγάζω σπυριά απ' τα νεύρα μου. Ότι είναι όμορφος βέβαια δε σημαίνει ότι ξέρει να διαλέγει γυναίκες. Όπως έλεγε και ένας γνωστός μου πριν μερικά χρόνια "εμένα η γυναίκα μου δεν έχει γεννηθεί ακόμα" και ο Μακρόν πήγε και παντρεύτηκε μια γυναίκα λίγο πριν την σύνταξη.

Πέρα από την πλάκα, ο Μακρόν έδειξε να γνωρίζει το πρόβλημα της Ευρώπης και βασικά να γνωρίζει το πρόβλημα της Γαλλίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας νέος θα μας κοροϊδέψει(...) όμως οι θέσεις του και ειδικά ο τρόπος για τον οποίο τοποθετήθηκε για την Ελλάδα, μας δείχνουν ότι την δεδομένη στιγμή δείχνει ο πιο ικανός να μανατζάρει την Γαλλία.

Και ίσως η Γαλλία να αποτελεί την κύρια προτεραιότητα του Μακρόν όμως η Ευρώπη περιμένει πολλά από αυτόν όπως και από κάθε γάλλο ηγέτη κάθε φορά. Συνεπώς πριν σχολιάσουμε την εκλογή του καλό είναι να τον αφήσουμε να δώσει πρώτα το στίγμα της διακυβέρνησης του εντός και εκτός συνόρων και γιατί όχι, να δείξει ακριβώς τις προθέσεις του στο ελληνικό ζήτημα. Μέχρι τότε "vive la france" +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η μαγική ιδιότητα της μουσικής και το μυστικό που μοιραζόμαστε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Μια από τις πιο τυπικές ερωτήσεις που ακούς μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίστηκαν μόλις τώρα, είναι "τι μουσική ακούς" και η συντριπτική πλειοψηφία πλέον απαντάει με το τετριμμένο πια, "δεν έχω πρόβλημα, όλα τα ακούω", όμως αν εξαιρέσουμε εκείνη την μικρή μειοψηφία ανθρώπων που τελικά δεν αγαπούν την μουσική και το λένε περισσότερο τυπικά, οι υπόλοιποι απλά ψεύδονται ακόμα και χωρίς να το καταλάβουν! Βλέπετε, όλοι μας, έχουμε ένα, άντε δύο, άντε τρία μουσικά ήδη τα οποία ασκούν μια παράξενη δύναμη μέσα μας.

Εγώ μεγάλωσα στην χρυσή εποχή των 80s εκεί που η μουσική ήταν κάτι σαν την φυσιολογική προέκταση του σώματος και της ομιλίας των ανθρώπων. Έζησα το κλασικό ροκ (πριν να ονομαστεί κλασικό!) και είδα τους θρύλους της μουσικής στο ξεκίνημα τους. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να λατρέψω το Rock και τις περισσότερες κατηγορίες του. Να ξεσπάσω με το Metal και κάπου εκεί ανάμεσα ο έρωτας με την Κλασική (και γενικά ορχηστρική) Μουσική που προέκυψε στο πρώτο μου κονσέρτο που παρακολούθησα από κοντά. Ενδιάμεσα πέρασα εφηβικούς έρωτες με τον Κώστα Μπίγαλη και τον Θάνο Καλλίρη, θαύμασα την φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Γιάννη Κότσιρα και του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Και κάπου εκεί ανάμεσα, όσο μάθαινα να αγαπώ τον τόπο μου και την παράδοσή του, άρχισα να απολαμβάνω την Κρητική παραδοσιακή μουσική. Και θα σας φανεί ιδιαίτερο, αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω τον θαυμασμό μου για την Βυζαντινή Μουσική. Τόσο δύσκολη, τόσο ποιητικά και ηχητικά καλλιτεχνική, δεν μπορώ να μην ανατριχιάσω κάθε Κυριακή που ακούω τον ψάλτη και φίλο μου, Γιώργο Παπαστεφανάκη να χαϊδεύει τα αυτιά μου με την γλυκύτητα της φωνής του.

Και κάπως έτσι κυλάει μια ζωή, γεμάτη με ακούσματα, γιατί ισχύει πως... όταν πεθάνω, το soundtrack της ζωής μου θα είναι μια κασέτα με ατέλειωτα χιλιόμετρα τυλιγμένης ταινίας! Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς μουσική σε κάθε στιγμή της ημέρας, σε κάθε υπόσταση, σε κάθε εμπειρία ή γεγονός, σε κάθε στιγμή που έζησα από τότε που θυμάμαι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα τέλη της δεκαετίας του 80' που απέκτησα το πρώτο μου Walkman και έφερα την μουσική κυριολεκτικά πάνω μου!

Και πιστεύω πως λίγο-πολύ, ο καθένας από εσάς έχει μια ιδιαίτερη μουσική προσωπική ιστορία για να διηγηθεί και σίγουρα θα περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά ακούσματα..

Όμως...

Βαθιά μέσα μας, υπάρχει ένα είδος μουσικής που σε περιμένει σε κάθε δυσκολία της ζωής σου. Είναι αυτό το είδος που θα ακούσεις για να πάρεις δύναμη, που το άκουσμά του θα σε ανταμείψει για μια επιτυχία και η ένταση του θα σου δώσει την ευκαιρία να ξεσπάσεις. Είναι το είδος της μουσικής που όταν δεν έχεις έμπνευση για το ποια λίστα μουσικής θα ακούσεις σήμερα, γυρνάς εκεί για να είσαι σίγουρος ότι θα το απολαύσεις.,

...και για μένα αυτός, είναι ο ύμνος της μουσικής ολότητας

Και ξέρεις... η μουσική έχει μια μαγική ιδιότητα που εγώ δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Μπορεί να την ακούς στα θεόρατα ηχεία μιας πλατείας ή ενός μπαρ μαζί με άλλα διακόσια άτομα, μπορεί να χορεύετε όλοι μαζί παρέα στον ακριβώς ίδιο ρυθμό ή ακόμα και να τραγουδάτε φωναχτά συγχρόνως τους στίχους, όμως... την ίδια ώρα το μυαλό και η καρδιά ταξιδεύει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο στην ερμηνεία των στίχων και στην δύναμη της μελωδίας. Γιατί όσο κι αν η μουσική διαδίδεται μέσω του ανεξάντλητου ήχου, είναι τόσο, μα τόσο προσωπική... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ o επιπόλαιος άνθρωπος και τα διαστημικά σκουπίδια του

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ο άνθρωπος. Ένα επιπόλαιο, εγωκεντρικό, εγωιστικό και ανυπόμονο ον που κατάφερε ακριβώς εξαιτίας αυτών των στοιχείων να οικειοποιηθεί τον πλανήτη, να τον εκμεταλλευτεί και σιγά-σιγά να τον καταστρέψει.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιστήμονες σήμερα μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη να βρεθεί ένας πιθανός πλανήτης με συνθήκες που θα επιτρέπουν την αποικιοκράτηση. Σκεφτείτε μόνο, πως οι πόροι της Γης αρχίζουν να εξασθενούν την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι, χάνουν την αξία τους εξαιτίας αυτής της εκμετάλλευσης που υφίστανται.

Αλήθεια τι έχει καταφέρνει να μην καταστρέψει ο άνθρωπος; Η βιομηχανία, οι πόλεμοι, οι αντιλήψεις, ο φανατισμός και πολλές μορφές σύγχρονης διαχείρισης διαλύουν το περιβάλλον αλλά και τις κοινωνίες.

Και πολλού θα πίστευαν ότι όλα αυτά είναι αποτελέσματα σκοπιμοτήτων, χαμηλού επίπεδου και λανθασμένων αντιλήψεων. Θα είχε μια βάση, όμως... δεν είναι η απόλυτη εξήγηση όλο αυτό. Βλέπετε το ίδιο ακριβώς λάθος καταφέρνουν να κάνουν λόγιοι, μορφωμένοι, επιστήμονες και μάλιστα, άνθρωποι μιας επιστήμης που είχε την ευκαιρία να μην υποπέσει σε λάθη ανταγωνισμού. Της διαστημικής.

Πρόσφατα, είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε τα αποτελέσματα ενός συμβουλίου που έδειξε πως 750.000 διαστημικά σκουπίδια άνω του ενός εκατοστού, βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, ανάμεσα σε δορυφόρους που φυσικά εξυπηρετούν σημαντικούς σκοπούς της κοινωνίας μας όπως η μετεωρολογία, οι επικοινωνίες, η πλοήγηση κλπ. Τα... σκουπιδάκια αυτά συνήθως αποτελούν υπολείμματα των δορυφόρων που υπάρχουν ή υπήρχαν ή άλλων διαστημικών αποστολών με αποτέλεσμα η κάποτε υπέροχη εικόνα της Γης μας που ήταν κάπως έτσι:

Όμως αν κοιτάξετε σήμερα, θα δείτε πως η πραγματική της μορφή είναι, έτσι:

Πως σας φαίνεται; Δεν είναι εντυπωσιακά αηδιαστικό; Κι αν δεν σας έπεισε το πρόβλημα με το αισθητικό κομμάτι, μάθετε πως καθένα από αυτά τα κομμάτια μεγέθους ακόμα και χιλιοστών, ταξιδεύουν με 40.000 χιλιόμετρα την ώρα! Σκεφτείτε ένα από αυτά να προσκρούσει σε έναν δορυφόρο ή κάτι άλλο; Ουπς! Ξαφνικά οι επιστήμονες, αρχίζουν και ευαισθητοποιούνται...

Βλέποντας αυτήν την εικόνα, αμέσως το μυαλό μου πήγε σε έναν κακό νοικοκύρη που έχει ένα όμορφο σπίτι με κήπο, όμως δεν φροντίζει για αυτό όπως θα έπρεπε. Δηλαδή σαν κάτι τέτοιο:

Στην τελευταία περίπτωση βέβαια, μιλάμε για έναν τσαπατσούλη και την οικογένεια του. Τι γίνεται όμως όταν αυτό το φαινόμενο (της... τσαπατσουλιάς) επεκτείνεται στα... σύμπαντα κυριολεκτικά; Τι μήνυμα στέλνει αυτό για τον άνθρωπο; Ας προβληματιστούμε! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »