σχόλιο παρασκευής για την ελληνική παρωδία της #blackfridaygr

Η ΕΙΔΗΣΗ
Black Friday ήταν… και πάει! Τα μαγαζιά έκλεισαν και το 12ωρο του... πανζουρλισμού ολοκληρώθηκε με τους περισσότερους καταναλωτές να επιστρέφουν με σακούλες στα σπίτια τους.  

Οι εικόνες που είδαμε από πολύ νωρίς το πρωί (κάποιοι στήθηκαν στην ουρά από τις 07:00 το πρωί ή και νωρίτερα ακόμα) για να περιμένουν να ανοίξουν οι πόρτες των καταστημάτων μπορεί να μη θυμίζουν τον "κακό χαμό" στις ΗΠΑ ή στη Βρετανία και αλλού, αλλά ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα.

ΤΟ HASHTAG
#blackfridaygr
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
 όπως έλεγα σε έναν γνωστό μου το πρωί, μπορεί η αντιγραφή της ημέρας αυτής να είναι λίγο χαζή και να θυμίζει παρωδία όμως, ας κάνουμε σωστά τις συγκρίσεις. Οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν κάτω του κόστους, δεν μπορούν να αντέξουν προσφορές στα ποσοστά που ξέρουμε από την Αμερική. Σήμερα έκαναν ότι μπορούσαν για να κερδίσουν λίγο τζίρο και αυτό εγώ το σέβομαι και το εκτιμώ. άλλωστε ο όρος αυτός έτσι ξεκίνησε, από την ανάγκη μιας μέρας με κέρδη..
+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ (δια)σώζοντας τον πολιτισμό του αύριο, σήμερα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι ντροπή να λέμε πως είμαστε πίσω σε πολλά πράγματα, όπως η οικονομία, η ανάπτυξη, η τεχνολογία, η καινοτομία και η έρευνα. Είναι όμως ντροπή να λέμε ότι είμαστε πίσω σε θέματα πολιτισμού. Είναι η τελευταία καραμέλα που ακόμα έχουμε στο στόμα μας για να αισθανόμαστε ανώτεροι απ' τους άλλους, όμως μάλλον που κι αυτή έχει πια λιώσει...

Απλά πράγματα θα μπορούσαν να εκτινάξουν το αίσθημα και τις δράσεις πολιτισμού στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα της Δύσης. Στην Ιταλία για παράδειγμα, η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει δώρο σε κάθε νέο μόλις ενηλικιώνεται, 500€ για να τον καλωσορίσει στην ενήλικη ζωή!

Η Ιταλική κυβέρνηση ρισκάρει. Δεν διανύει περίοδο ευημερίας για να μπορεί να σκορπάει 500ευρα από δω κι από κει, όμως εδώ υπάρχει ένα μυστικό, που πρέπει να εξυμνήσουμε και στο όποιο πρέπει να υποκλιθούμε. "Οι 18άρηδες δικαιούχοι θα πρέπει να ξοδέψουν τα χρήματα σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα και ειδικότερα: σε βιβλία, σε εισιτήρια για συναυλίες, θέατρα, κινηματογράφο, μουσεία, για ταξίδια σε εθνικά πάρκα και για άλλες, αυστηρά όμως πολιτιστικές δραστηριότητες". Το μυστικό αυτό, αγαπητοί αναγνώστες, ξεχειλίζει από καινοτομία, ξεχειλίζει από πολιτισμό.

Σήμερα, στην Ελλάδα οι νέοι λιώνουν στις καφετέριες, ενώ απουσιάζουν χαρακτηριστικά από θέατρα, γήπεδα, συναυλίες ποιοτικής μουσικής ή εκθέσεις τέχνης. Τα ποσοστά της αγανάκτησης πολλαπλασιάζονται όταν πια μιλάμε για νέους που βρίσκονται εκτός Αττικής.

Κι όμως κατά αυτήν την διαβολική και ειρωνική σύμπτωση, θέατρα, γήπεδα, αίθουσες τέχνης και άλλα σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος, πασχίζουν σε θέματα επισκεψιμότητας -ειδικά τους χειμερινούς μήνες που δεν έχουμε τουρίστες- δείχνοντας ότι ο κόσμος όχι μόνο δεν έχει λεφτά, αλλά ακόμα κι αν είχε, η τέχνη δεν θα ήταν η προτεραιότητά του για να τα... επενδύσει. Και να πεις ότι η επισκεψιμότητα είναι ικανοποιητική από τις μεγαλύτερες ηλικίες, θα μου ήταν αρκετό(;) για να δεχτώ ότι οι φορείς εφησυχάζουν με το επίπεδο πολιτιστικής συναναστροφής.

Αλλά... δεν είναι έτσι. Κι αν δεν κάνεις τον νέο να αγαπήσει την τέχνη, τότε η τέχνη θα πεθάνει στο μέλλον. Το άμεσο μέλλον. Οπότε γιατί είναι τόσο δύσκολο να συνδυαστούν αυτά τα δύο προβλήματα ώστε να αλληλοεξουδετερωθούν; Σκεφτείτε κάρτες ελευθέρας που θα είχαν στην κατοχή τους νέοι για να μπορούν να επισκέπτονται χώρους και εκδηλώσεις τέχνης και οι οποίες θα έληγαν με την πάροδο κάποιων ετών, κατά το διάστημα στο οποίο ο νέος θα έπρεπε να την χρησιμοποιεί ανά συγκεκριμένα τακτικά διαστήματα ώστε να παραμείνει ενεργοποιημένη, που θα εξασφαλίζει ότι ο νέος διατηρεί μία ενεργή σχέση με την τέχνη.

Και είδατε, δεν μιλάω καν για μετρητά (όπως στο παράδειγμα της Ιταλίας) γιατί ξέρω πως θα περιέγραφα μια ουτοπία για τα ελληνικά δεδομένα, όμως από πότε τα κενά καθίσματα αποφέρουν περισσότερο κέρδος απ' ότι τα γεμάτα χωρίς πληρωμένο εισιτήριο; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχόλιο πέμπτης για την απόφαση από το Ευρωκοινοβουλιο κόντρα στην Αγκυρα

Η ΕΙΔΗΣΗ
Οι ευρωβουλευτές ζήτησαν σήμερα να σταματήσουν προσωρινά οι ενταξιακές συνομιλίες με την Τουρκία εξαιτίας της «δυσανάλογης» αντίδρασης της Άγκυρας στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου, αλλά και της πιθανότητα να επανέλθει από το καθεστώς η θανατική ποινή, αν και οι κυβερνήσεις της ΕΕ είναι μάλλον απίθανο να ανταποκριθούν στο αίτημα
ΤΟ HASHTAG
Ευρωκοινοβουλιο
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Εντάξει, μην τρελαίνεστε: η απόφαση είναι καθαρά μια κίνηση εντυπωσιασμού. Είναι σα να λέει ο Ερντογάν ότι θέλει να πάει διακοπές στην Σάμο -αρκεί να είναι τούρκικο έδαφος- και στο καπάκι να παραβιάζουν τον εναέριο χώρο δύο F-16 τους. Ε, τι να κάνουμε, εμείς οι ευρωπαίοι είμαστε λίγο πιο φλώροι από αυτό...
Λοιπόν, πέρα απ' την πλάκα δεν έχουμε μπροστά μας τίποτα παραπάνω από μερικές εντάσεις στα πλαίσια της αλαζονείας και των κινήσεων εντυπωσιασμού. Καμία ουσία, καμία σημασία. Τώρα, αν αυτό αποτελεί ψυχολογική προετοιμασία για κάτι που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μεθαύριο...
+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ βγάζοντας την μάσκα από πάνω σου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ένας τρόπος για να χαρακτηρίσεις κάποιον, είναι μέσα από τις επαφές του. Από τους ανθρώπους που γνωρίζει, τις κοινωνικές συναναστροφές του και τους δεσμούς που συνάπτει. Αυτό είναι καλό διότι εύκολα κάποιος μπορεί να βγάλει συμπέρασμα κρίνοντας όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και τις συναναστροφές του και την ίδια ώρα κακό, αφού κάθε σχέση μπορεί να παρεξηγηθεί, δηλαδή να υπερτιμηθεί ή να υποβαθμιστεί.

Και μιλώντας για σχέσεις προφανώς είναι επικίνδυνο να κάνω μία κατηγοριοποίηση εδώ, όμως επιτρέψτε μου να αναφέρω πως μία σωστή σχέση πρέπει να δοκιμαστεί στον χρόνο και στις πράξεις, στις δυσκολίες και στα διλήμματα. Το ξέρω από προσωπική φιλοσοφία και εμπειρία.

Και ενώ είμαι κάθετος σε αυτό, υπάρχουν ορισμένες σχέσεις που έχουν κάτι μαγικό. Είναι σχεδόν ανεξήγητες. Είναι με ανθρώπους που δεν είχες φανταστεί ότι θα γνωρίσεις ή θα συσχετιστείς ή ακόμα είναι με ανθρώπους που φαινομενικά δεν πρέπει να συσχετιστείς για διάφορους λόγους.

Θυμάμαι να λέω σε κάποιον πριν καιρό πως είμαι κατά συνθήκη ψεύτης και υποκριτής. Ενώ ήμουν απόλυτα ειλικρινής(!) εκείνη τη στιγμή ο συνομιλητής μου δεν το εκτίμησε καθόλου. Δεν πρόσεξε ότι είπα "κατά συνθήκη" και άκουσε μόνο το "ψεύτης" και "υποκριτής". Όμως είναι κάποιοι από εμάς που έχουν τον άχαρο ρόλο να δωρίζουν ψεύτικα χαμόγελα και ψεύτικο ενθουσιασμό στους άλλους. Δεν το κάνουν για να τους βλάψουν. Το αντίθετο μάλιστα, το κάνουν για να τους ωφελήσουν, να τους διασκεδάσουν ή επειδή όλα ή τίποτα από αυτά είναι η δουλειά τους στο τέλος της ημέρας.

Αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι. Κάποια στιγμή έχουν ανάγκη να βγάλουν την μάσκα τους. Και όταν το κάνουν συνήθως δεν υπάρχει κανείς. Ποιος θέλει αλήθεια να δει κάτι τόσο φθαρμένο και πληγωμένο όταν έχουν συνηθίσει να είναι τόσο... όμορφο;

Συμβαίνει όμως καμιά φορά -πολύ σπάνια, μπορεί και ποτέ- δύο άνθρωποι, ακόμα και άγνωστοι μεταξύ τους, να βγάλουν την μάσκα τους την ίδια στιγμή! Και τότε τι γίνεται;
Ας το κάνουμε εικόνα:
Κοιτούν παράλληλα μεταξύ τους κάπου στο βάθος. Τα βλέμματα δεν συναντιούνται και οι λέξεις είναι κενές, σπάνιες και ψιθυριστές.

Είναι αρκετή αυτή η σπάνια διαδικασία να ταυτίσει τους δύο αυτούς ανθρώπους; Δεν ξέρω. Ίσως. Ίσως να μην αισθάνονται και οι δυο το ίδιο ή ίσως να είναι κακός ο συγχρονισμός. Όμως η μαγεία του να βγάζουν συγχρόνως τη μάσκα τους δύο άνθρωποι, είναι ανατριχιαστικά ερεθιστική.

Τι γίνεται μετά; Αλήθεια το λέω, δεν ξέρω. Δεν θέλω να προβώ σε εικασίες γιατί είναι μάλλον επικίνδυνο. Προτιμώ να απαντήσεις εσύ, όμως πρώτα θα μου επιτρέψεις να σημειώσω πως δύο άνθρωποι (σαν αυτούς) που μένουν χωρίς τη μάσκα τους είναι πολύ-πολύ σπάνιο φαινόμενο και είναι κρίμα να μείνει και μη εκμεταλλεύσιμο... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχόλιο τετάρτης για το νέο αδιέξοδο στο #κυπριακο

Η ΕΙΔΗΣΗ
Μετά το ναυάγιο στην Ελβετία, κυπριακά ΜΜΕ επιρρίπτουν ευθύνες στην Αθήνα. Ο εκπρόσωπος της κυπριακής κυβέρνησης με δήλωση του έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως δε θεωρεί αρνητική τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης
ΤΟ HASHTAG
#κυπριακο
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Έχεις ακούσει που λένε πως όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει; Σοβαρά τώρα... Πιστεύετε πως θα τα βρουν ποτέ Κύπριοι-Τουρκοκύπριοι-Έλληνες-Τούρκοι όποιο κι θέμα κι αν τίθεται; Όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι;
Ειλικρινά ήλπιζα πολύ στις τελευταίες διοικήσεις της Κύπρου και του ψευδοκράτους, όμως όλα δείχνουν πως έκανα λάθος γιατί στην ουσία η τουρκία έχει ισχυρό λόγο και την ίδια ώρα η Ελλάδα ακόμα κι αν έχει καλές προθέσεις έχει κάκιστο ιστορικό διαπραγματεύσεων (θυμάστε, ε;) για να θέσω πιο ήπια την άποψη μου για παντελή έλλειψη γνώσης περί διαπραγματεύσεων.
Κρίμα...
+Yanni Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αγαπητέ μου εαυτέ...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

                                                                                                                                 Αθήνα, 23/11/2016

Για δες πως περνάει ο καιρός...

Μεθαύριο, κλείνει ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησες να γράφεις σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Ένας χρόνος, σίγουρα πολύ μικρό σαν διάστημα συγκριτικά με άλλους συν-αρθρογράφους, όμως γεμάτος εμπειρίες, πολυποίκιλες και διαφορετικές από κάθε άποψη, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μεταφέρθηκαν στα κείμενα που έγραψες και δημοσιεύτηκαν εδώ. Σκέψεις που περάστηκαν πάνω στο "χαρτί" του ηλεκτρονικού υπολογιστή και προβληματισμοί που απασχολούν τόσο σε προσωπικό, όσο και σε γενικότερο επίπεδο. Δεν είναι πρόθεση σου όμως να περιαυτολογήσεις μέσα από το σημερινό άρθρο (ειδικά σήμερα) παρά μόνο να κάνεις μια μικρή αναδρομή στην χρονιά που πέρασες στο yannidakis, να αναφερθείς σε ορισμένα από αυτά που αποκόμισες, καθώς και στα εφόδια που σου δόθηκαν για να συνεχίσεις (με ότι και να εμπεριέχεται σε αυτήν την... συνέχεια).

Ένα χρόνο πριν, λοιπόν, είχες την τύχη να στείλεις το βιογραφικό σου σε μια αγγελία όπου ζητούταν συντάκτης για ένα ιστολόγιο... κοινωνικού προβληματισμού. Μέσα από αυτήν την αγγελία είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις τον Γιάννη και την συντακτική του ομάδα και να ξεκινήσεις να γράφεις τους προβληματισμούς της Τετάρτης διαμέσου του δικό σου προσωπικού "Ευαγγελίου" στοχασμών και ιδεών. Δεν θα κρύψεις ότι η αρχική πρόταση και ιδέα ήταν να ασχοληθείς κυρίως με την επικαιρότητα και τα γεγονότα του σήμερα εν γένει, όμως γρήγορα αυτό έγινε ελεύθερη θεματολογία. (Ευχαριστείς τον κ. Σπυριδάκη για αυτό, για την άνοχη που έδειξε αυτό το διάστημα επιτρέποντας σου να μιλήσεις για eurovision, φαντάσματα και ότι άλλο σου κατέβαινε στο κεφάλι!). Μέσα από την συγγραφή των κειμένων αυτών, έμαθες πολλά πράγματα. Αρχικά, το πως να οργανώνεις την σκέψη σου, πράγμα που στο παρελθόν σε ταλαιπωρούσε. Έπειτα, ανακάλυψες το πως σκέφτεται και μεταφέρει ο υπόλοιπος κόσμος (συνάδελφοι και αναγνώστες) την δική του, όπως επίσης και το πως αλληλεπιδρούν αυτές οι σκέψεις μεταξύ τους. Και φυσικά, εν τέλει, πήρες μια μικρή (μεγάλη) ιδέα για το τι μπορεί να είναι αυτός ο "πολυσυζητημένος" -εδώ πέρα-... προβληματισμός.

Από το πρώτο σου κείμενο μέχρι το σημερινό, μπορείς να αναγνωρίσεις και να δεις τους διάφορους εαυτούς και φάσεις της ζωής σου με μεγάλη ακρίβεια, και αυτό είναι κάτι που σε χαροποιεί ιδιαιτέρως. Θεωρείς πως το ταξίδι αυτό στο yannidakis σε έχει κάνει καλύτερο σε πολλά επίπεδα και πιστεύεις πως ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανες στην μέχρι τώρα πορεία/ζωή σου. Θα το χαρακτήριζες ως εξέλιξη με μια λέξη. Ήταν μοίρα; Ήταν timing; Ήταν θέληση, αυτό που σε οδήγησε εδώ; Αυτό είναι κάτι που σε προβληματίζει ακόμα και σήμερα και, μεταξύ μας, νομίζω πως είναι κάτι που θα σε προβληματίζει για καιρό. Όμως, αυτό που σίγουρα δεν θα σε προβληματίσει ποτέ, είναι το πόσο ορθές μπορεί να είναι κάποιες φορές οι επιλογές που κάνουμε για τον εαυτό μας, και εν συνεχεία για τους άλλους.

ΥΓ: Όταν κάποια στιγμή ένας μελλοντικός σου εαυτός διαβάσει αυτό το κείμενο, θα ήθελες να σταθεί για λίγες στιγμές και να προβληματιστεί για το χθές του σήμερα και το σήμερα του αύριο, και ταπεινά να ευχηθεί σε όλους εμάς και εσάς...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχόλιο τρίτης για την απόσυρση βάρβαρου νόμου στην #Turkey

Η ΕΙΔΗΣΗ
Πίσω έκανε η τουρκική κυβέρνηση για το νόμο που προβλέπει την αθώωση βιαστή ανηλίκων, σε περίπτωση που ο δράστης παντρευτεί το θύμα του.
ΤΟ HASHTAG
#Turkey
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Όλοι πρέπει να θαυμάζουμε την τουρκία σήμερα. Είναι ένα κράτος βαρβάρων που καταφέρνει να βρίσκεται εδώ και χρόνια σε πολύ υψηλά ποσοστά σε μετρήσεις που αφορούν την Δύση στην οικονομία, τις μεταφορές, τον αθλητισμό, την ανάπτυξη. Για ένα τυπικό Δυτικό κράτος αυτό δεν θα ήταν έκπληξη, όμως για ένα κράτος βαρβάρων είναι άξιο λόγου.
Εκεί, του πάθος ενός βιαστή ανηλίκων μπορεί να συγχωρηθεί εκτός κι αν συντρέχουν λόγοι διπλωματίας και πολιτικής, οπότε η κυβέρνηση μπορεί να θυσιάσει ένα βήμα πίσω για να δείξει το... κοινωνικό της πρόσωπο.
Τώρα πρέπει εμείς να αποφασίσουμε πόσο έξυπνοι είμαστε; Θα ραντίσουμε με ροδοπέταλα τον Ερντογάν που έχει το θάρρος να παίρνει έναν λάθος νόμο πίσω ή θα ξεσκεπάσουμε την πολιτική του πονηρία;
+Yanni Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ αγάλμα έπεσε θύμα selfie!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Η ρήση του Αϊνστάιν σχετικά με το σύμπαν και την ανθρώπινη βλακεία ("Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες...") μπορεί να μοιάζει πλέον τετριμμένη, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, με εκφράζει σε τέτοιο βαθμό για τον σημερινό προβληματισμό, που θα καταχραστώ την υπομονή σας και θα ξεκινήσω μ' αυτήν το κείμενό μου. Διότι όταν βρίσκεσαι αμέριμνος στο διαδίκτυο και πέφτεις ξαφνικά πάνω στην είδηση: "Τουρίστας καταστρέφει άγαλμα του 18ου αιώνα στην προσπάθειά του να βγάλει σέλφι", μία σύγχυση την παίρνεις όσο να πεις. Σκέφτεσαι "δεν μπορεί, θα μας κάνουν πλάκα". Το ανοίγεις. Βλέπεις ότι δεν σου κάνουν πλάκα. Googlάρεις (σε άπταιστα ελληνικά). Διαπιστώνεις ότι έχει ξαναγίνει. Βλέπετε λοιπόν πως καταλήγουμε κυκλικά στην ρήση του Αϊνστάιν με την οποία ξεκίνησα;

Το πρόβλημα σε όλη αυτήν την κατάσταση έχει δύο επίπεδα. Το πρώτο, είναι ο άνθρωπος σήμερα και ο κόσμος του. Το δεύτερο είναι η θέση της τέχνης στον κόσμο αυτό.

Σε μία εποχή που οι selfies είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων, ως βασικό υλικό της παρουσίας τους στα social media, είναι λογικό το να βλέπεις ανθρώπους να αυτοφωτογραφίζονται εδώ κι εκεί, με φόντο τοπία, μνημεία κτλ. Προφανώς και ο τουρίστας φίλος μας σκέφθηκε να βγάλει μία φωτογραφία με το άγαλμα με σκοπό να την ανεβάσει, να κάνει τους φίλους και τους ακολούθους στα δίκτυα να τον προσέξουν και να του δωρίσουν απλόχερα το like τους για να ανέβουν τα στατιστικά του. Μέχρι εκεί όμως είμαστε καλά. Τι γίνεται όταν παίρνει το θάρρος να ακουμπήσει το έκθεμα, να το πλησιάσει τόσο πολύ γνωρίζοντας το ρίσκο και αγνοώντας τη λογική, θεωρώντας ότι ο παραπάνω σκοπός αξίζει το διακύβευμα; Ο φόβος μου ότι έχουμε χάσει τη μπάλα με όλα αυτά επανέρχεται ισχυρότερος κάθε φορά... 

Πέρα από τη λογική όμως, απ' την κατάσταση αυτή απειλείται και η τέχνη. Αφήνοντας στην άκρη το προφανές, τις φθορές των έργων δηλαδή και τα συναφή, ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι επισκέπτονται μνημεία, πολιτιστικούς χώρους, παραστάσεις, εκθέσεις κτλ μόνο και μόνο για το "καλό check in"/ την "καλή φωτό", που θα επιτρέψει στο άτομο να χτίσει την εικόνα του θέλει, χωρίς φυσικά να λαμβάνει κανένα καλλιτεχνικό ερέθισμα... Για το βάθος της τέχνης, λίγοι θα ενδιαφερθούν. Και συνήθως δεν θα το βροντοφωνάξουν.

Ίσως κάποιοι να νομίζετε ότι πήρα πολύ σοβαρά το όλο ζήτημα. Κι ίσως να έχετε δίκιο. Όμως πίστεψα ότι είναι καλό να ακουστεί και μία τέτοια άποψη.

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχολιο δευτερας για τους θανατους της Βούλας Μάστορη και του πρώην ΠτΔ

Η ΕΙΔΗΣΗ
'Εφυγε το βράδυ της Κυριακής από τη ζωή η συγγραφέας Βούλα Μάστορη στα 71 της χρόνια, ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Πέθανε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος

ΤΟ HASHTAG
#Στεφανόπουλος #Βουλα_Μαστορη
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Το 2016 "έπεσε πολύ θανατικό" σε διασήμους ανά την υφύλιο. Χθες έφυγε από τη ζωή η συγγραφέας παιδικών και νεανικών λογοτεχνικών έργων κι όχι μόνο, Βούλα Μάστορη. Αγαπημένη συγγραφέας και των δικών μου εφηβικών χρόνων ξεχωρίζοντας την τετραλογία με πρωταγωνίστρια την Άννα.

Άλλο ένα πρόσωπο που απεβίωσε, προερχόμενο από την πολιτική σκηνή είναι ο πρώην ΠτΔ Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Ως νεώτερη διαβάζοντας όσα γράφτηκαν γι' αυτόν στέκομαι και εκτιμώ τη στάση του απέναντι στο ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητας, όπου αρνήθηκε να υποκύψει στις πιέσεις του τότε Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου, αν και συντηρητικός  πολιτικός ο ίδιος, τηρώντας έτσι τις συνταγματικές επιταγές.
 +Elena Alefantinou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αναζητώντας την κληρονομιά ενός ανθρώπου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κανονικά το σημερινό κείμενο θα έπρεπε να αρχίσει με ατάκες του είδους: "τι είναι η ζωή; τι είναι ο άνθρωπος" αλλά επειδή στο yannidakis δεν συνηθίζουμε αυτές τις κανονικότητες θα ήθελα να σας μιλήσω για μια προσωπική εμπειρία.

Μόλις χθες, βρέθηκα στο σημείο που έπρεπε να χαιρετίσω έναν άνθρωπο που "έφυγε". Ήταν ένας άνθρωπος μιας προχωρημένης ηλικίας, ιδιαίτερα αγαπητός, ενεργός και αποτελεσματικός. Χαρακτηρισμοί τυπικοί, που όμως θα εξηγήσω αργότερα στο κείμενο.

Στην διαδικασία αυτή, κλήθηκα να σκεφτώ τι άφησε αυτός ο άνθρωπος πίσω του. Να κάνω έναν απολογισμό εκ μέρους του, όπως ίσως θα έπρεπε όλοι να κάνουμε για τον εαυτό μας όσο είμαστε εν ζωή.

Μην με ρωτήσετε για τα περιουσιακά του. Ούτε ξέρω, ούτε είδα να απασχολεί κανέναν από τα κοντινά του μέλη. Η περιουσία του ήταν αδιάφορη σε όλους, όχι όμως και η κληρονομιά του...

Όταν τελείωσε η τελετή, έστρεψα το βλέμμα μου στους ανθρώπους γύρω μου, στην οικογένειά του. Αντίκρισα τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Αντίκρισα αγαπημένους ανθρώπους που είναι δεμένοι, που ξεπερνούν μαζί τις δυσκολίες τους, που αγωνίζονται μαζί στην καθημερινότητα τους και στο τέλος της ημέρας γελάνε. Ω, ναι! Δεν ξέρεις από γέλιο αν δεν έχεις κάνει παρέα με αυτήν την οικογένεια!

Κανείς από την οικογένεια δεν έχει γίνει γιατρός, επιστήμονας ή ερευνητής. Κανείς τους δεν έχει καταθέσεις στην τράπεζα ή βλέψεις για πολιτική ή καλλιτεχνική σταδιοδρομία. Είναι άνθρωποι σαν αυτούς που προσπερνάς αδιάφορα στον δρόμο, με την διαφορά ότι αυτοί έχουν μέσα τους ένα μυστικό που οι περισσότεροι δεν έχουν: έχουν οικογενειακό δέσιμο, καλοσύνη και διάθεση για χαμόγελο. Στην δουλειά, στην παρέα, στην οικογένεια.

Και όχι. Αυτά τα υπέροχα χαρίσματα δεν είναι τυχαία ή έμφυτα. Τουλάχιστον όχι σε αυτήν την περίπτωση. Προέρχονται όλα από αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί είχα την τιμή να τον γνωρίσω και να αναγνωρίσω όλες αυτές τις αξίες και τον υπέροχο και ευγενικό τρόπο με τον οποίο τις μεταλαμπάδευσε στην οικογένειά του.

Και όταν όλα τελειώσαν, έμειναν αυτοί οι άνθρωποι. Το γέλιο τους, η καλοσύνη τους και η συνέχεια τους. Και τότε έστρεψα πάλι το βλέμμα μου πάλι πίσω στο σημείο της τελευταίας του κατοικίας και σχεδόν χαμογέλασα: Αναγνώρισα τον πλούτο του και την σπουδαία κληρονομιά του. Και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Όλοι θα έπρεπε να τον ευχαριστούμε... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί @EthnikiOmada και στο πως Μανιάτης-Τζαβέλλας απαντούν στο ερώτημα του αν υπάρχει ελπίδα

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Αυτή η εικόνα για μένα σημαίνει ελπίδα.

Για όσους δεν ξέρουν, Γιάννης Μανιάτης και Γιώργος Τζαβέλλας (ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ αντίστοιχα) αποτέλεσαν ένα εκρηκτικό δίδυμο τα τελευταία χρόνια σε αναμετρήσεις των δύο ομάδων που σημαδεύτηκαν από σκληρές μονομαχίες εντός γηπέδου, αλλά και σοβαρές αψιμαχίες που έφτασαν και τις χειροδικίες εκτός αθλητικού πλαισίου. Μάλιστα, σε πρόσφατες αποτυχίες της Εθνικής πολλά ακούστηκαν για την δική τους ευθύνη στην διατάραξη του κλίματος της Εθνικής.

Σήμερα, οι δυο τους δηλώνουν στρατιώτες της Εθνικής και το δέσιμο τους αποδείχτηκε σε πρόσφατο αγώνα της ομάδας μας με την αγκαλιά τους να αποτελεί την καλύτερη απάντηση στην ερώτηση: "υπάρχει ελπίδα"; +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ social media: η "αποκωδικοποίηση" μιας άλλης επικοινωνίας

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του +yannidakis! 

Η επικοινωνία είναι μια ευρεία έννοια με πολλές παραμέτρους. Οι άνθρωποι, ως πολύπλευρα όντα, μπορούσαν πάντα να επικοινωνούν με διαφορετικούς τρόπους: άμεσα, με κατ’ιδίαν συζητήσεις αλλά και έμμεσα, με ένα βλέμμα ή ένα γνέψιμο και την αυτόματη αποκωδικοποίησή του. Στις μέρες μας, η επικοινωνία έχει πάρει μία ακόμα διάσταση από τη στιγμή που τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης μπήκαν στις ζωές όλων μας και κατάφεραν να φέρουν μία επανάσταση στον τρόπο που επικοινωνούσαμε μέχρι τώρα. Κατάφεραν να εντάξουν στην καθημερινότητά μας έναν τρόπο επικοινωνίας που μπορεί να γίνει ταυτόχρονα άμεσος και έμμεσος, ευθύς και "πλάγιος", προσωπικός και απρόσωπος. 

Αυτό που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι ακριβώς αυτή η ισορροπία ανάμεσα στα θετικά και τα αρνητικά των κοινωνικών μέσων δικτύωσης. Προς τα πού γέρνει η ζυγαριά για τον καθένα από εμάς; Πόσο καλό ή κακό μπορεί να κάνει η χρήση τους και σε ποια επίπεδα; Και τέλος, είναι άραγε τόσο εύκολο να απεγκλωβιστούμε από το μεταίχμιο μεταξύ της ωφέλιμης και μη πλευράς;

Νόμιζω ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να απαντήσουμε στα ερωτήματα, ο καθένας μας για τον εαυτό του, είναι να αναλογιστούμε στιγμές από την καθημερινότητά μας. Η προσήλωση στα social media είναι μία συνηθισμένη εικόνα γύρω μας: Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων σε μία στάση λεωφορείου, γνωστοί και φίλοι σε ένα μπαρ, ένα ζευγάρι σε ένα εστιατόριο. Και ανάμεσά τους; Ένα σύγχρονο smartphone με όλες τις απαραίτητες εφαρμογές.

Έχει συμβεί να βρίσκομαι σε μία παρέα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η συζήτηση σχετικά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με εντελώς διαφορετική αντίληψη για το θέμα να μετατρέπεται σε φιλονικία. Η μία πλευρά υποστήριζε τα αυτονόητα: ότι είναι ένας τρόπος να "μοιραστείς" με τους "φίλους" σου στιγμιότυπα της ζωής σου, ένα διαδραστικό μέσο για να εκφράσεις συναισθήματα και αντιστοίχως να σου μεταδόσουν, ένα μέσο για να "κοινοποιήσεις" επαγγελματικά θέματα που έχουν ανάγκη από "γνωστοποίηση" και έτσι να διαφημίσεις τη δουλειά σου. Προφανώς, ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι καθημερινός χρήστης διάφορων social media και θεωρεί ότι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας του σήμερα. Η άλλη πλευρά υποστήριζε τα εξίσου αυτονόητα: ότι πρόκειται για μέσα που απομακρύνουν τους ανθρώπους παρά τους φέρνουν κοντά, ότι είναι ένας ψεύτικος κόσμος, απρόσωπος, σχεδόν γελοίος, μη απαραίτητος, που τείνει να καλύψει υποτιθέμενες ανάγκες. Και, ξανά προφανώς, ο εν λόγω άνθρωπος, δεν είχε στην  κατοχή του κανένα τελευταίας τεχνολογίας κινητό, ούτε είχε προφίλ σε κάποιο κοινωνικό μέσο δικτύωσης.

Ενδιαφέρον έχουν κάποια πρόσφατα παραδείγματα που θα αποτελούσαν "μέσο υπεράσπισης" της εκάστοτε πλευράς. 

Μία εποικοδομητική και δημιουργική διάσταση των social media, συναντάμε σε μία διπλωματική εργασία του τμήματος Χωροταξίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου γίνεται απόπειρα χαρτογράφησης των check-in των χρηστών του facebook με στόχο "την αξιοποίηση πληροφοριών σε διάφορους τομείς όπως στις μεσιτικές συναλλαγές, στον τουρισμό ή στον σχεδιασμό των δρομολογίων των ΜΜΜ. Ακόμα, συσχετίζονται και με την οικονομική κατάσταση μιας περιοχής. Βλέπεις δηλαδή, πόσο ζωντανή είναι μία πόλη μέσα από την εμπορική δραστηριότητα". Συμπεράσματα προκύπτουν και για τις περιοχές στις οποίες παρατηρείται "ψηφιακή σιωπή". (πηγή: lifo.gr) Να λοιπόν, που εκτός από τον ρόλο τους στην καθημερινή ζωή μας, τα social media θα μπορούσαν να αποτελέσουν έμπνευση για έρευνα και ανάλυση κοινωνικών, πολεοδομικών και άλλων στοιχείων.

Στον χάρτη της Ελλάδας με πράσινο χρώμα καταγράφονται τα σημεία της "ψηφιακής σιωπής"

Πρόσφατο παράδειγμα υπεράσπισης της αντίπερα όχθης επέλεξα ένα πρόσφατο videoclip που κυκλοφόρησε ο Moby, με θέμα του ακριβώς την αποξένωση και απομάκρυνση μεταξύ των ανθρώπων εξαιτίας της προσήλωσης στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Ένα ασπρόμαυρο animation που αντικατοπτρίζει την άχρωμη ζωή μας όπως αυτή προκύπτει από την αλόγιστη χρήση των social media. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, το βίντεο μιλάει από μόνο του. 

Are you lost in the world like me?

If the systems have failed

Are you free?

All the things, all the loss

Can you see?

Are you lost in the world like me?

Πού βρίσκεται η αλήθεια; Κάπου στη μέση. Αντικειμενική αλήθεια άλλωστε, σε πολύ λίγα πράγματα υπάρχει. Ναι, βρίσκουμε ανθρώπους που οι αποστάσεις μας απομάκρυναν ή συναντούμε νέους ανθρώπους, που υπό άλλες συνθήκες δεν είχαμε φανταστεί καν ότι θα γνωρίζαμε. Προωθούμε τη δουλειά μας, ενώ ορισμένοι από εμάς βρίσκουμε εργασία μέσω των social media από μία αγγελία που θα διαβάσουμε για μία θέση που μπορεί να βρίκσεται ακόμα και σε άλλη χώρα. Αμεσότητα, γρήγορη ανταπόκριση, πρόσβαση σε οποιονδήποτε και ο,τιδήποτε όσο "μακριά" και αν βρίσκεται σε πραγματικό χρόνο. Ερχόμαστε σε επαφή και είμαστε "ενεργοί" ακόμα και αν ξαπλώνουμε στον καναπέ μας, με τις πυτζάμες μας και συντροφιά μια κούπα τσάι λόγω αφωνίας. Με άλλα λόγια, οι κατ’εξοχήν αντικοινωνικές καταστάσεις δεν αποτελούν εμπόδιο για μορφή κοινωνικοποίησης στον ψηφιακό κόσμο. Μπορείς να "είσαι εκεί", όπως και αν είσαι, όπου και αν βρίσκεσαι.

Από την άλλη, πόσο "κακό" είναι αυτό; Πόσο κακό μπορεί να είναι το να θες να μοιραστείς ("share") μια στιγμή δική σου με κάποιον άλλον, με ανθρώπους που δεν μπορούν να είναι με τη φυσική τους παρουσία κοντά σου, αλλά μέσω αυτής της οθόνης; Πόσο κακό είναι να επιδιώκεις μία δράση ή αντίδραση σε ένα γεγονός που από μόνος σου ο ίδιος γνωστοποιείς με αυτόν τον σκοπό; Όχι δεν είναι κακό. Είναι δυνατότητα, εν μέρει και επιλογή, όμως χωρίς περαιτέρω προεκτάσεις. Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζεις εκ των προτέρων, πως όταν απενεργοποιείς τον υπολογιστή, όταν κλειδώνεις το κινητό, τότε είσαι εσύ και ο κόσμος γύρω σου. Και αν δεν υπάρχει κόσμος γύρω σου, είσαι μόνος. Είσαι εσύ και η πραγματική σου ζωή, αυτή με την οποία οφείλεις, στον εαυτό σου τουλάχιστον, να διαλλαχτείς. Τότε, ξαφνικά όλα σιωπούν. Τότε, προσγειώνεσαι κάπως απότομα από τον ψηφιακό κόσμο, στον κόσμο του "εδώ και τώρα". Γιατί... Μπορεί ένα "like" να αντικαταστήσει ένα βλέμμα θαυμασμού; Μπορεί μία διαδικτυακή συνομιλία να αντικαταστήσει μία συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο; 

Η κάθε περίπτωση είναι και ένα ξεχωριστό παιχνίδι αποκωδικοποίησης. Από τη μία αποκωδικοποίηση λέξεων ή φράσεων, καθυστέρησης μίας απάντησης, των σημείων στίξης ή των άπειρων emoticon! Από την άλλη, αποκωδικοποιείς ένα βλέμμα, ένα κοκκίνισμα, ένα άγγιγμα, μία στάση σώματος που δηλώνει κατά πόσο είσαι όντως παρών ή όχι.  Ας εκμεταλλευόμαστε τα θετικά, ας δίνουμε βάση στον "έλεγχο" που επικρατεί σε αυτόν τον διαδικτυακό κόσμο και ας έχουμε κατά νου ένα πράγμα: Ότι τελικά, δεν είναι τυχαίο που όλες οι συνομιλίες τελειώνουν κάπως έτσι: 

"Θα τα πούμε. Από κοντά..."+Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ η γενιά που πρόδωσε τα συνθήματά της. (η δική μου οπτική για την εξέγερση του πολυτεχνείου)

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος

Το παρακάτω άρθρο που πρόκειται να διαβάσετε το έχω αναρτήσει σε μερικές επετείους της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Και συνηθίζω πλέον κυρίως για τους νέους αναγνώστες μας, να το ανανεώνω και να το αναδημοσιεύω τέτοιες μέρες... προσθέτωντας κάθε φορά, μερικά νέα στοιχεία από την τρέχουσα ιστορική περίοδο που διανύουμε... (στο πάρον άρθρο θα δείτε τις προσθήκες ώς ξεχωριστούς ΠΡΟΛΟΓΟΥΣ)

Ετσι λοιπόν θα το δείτε δημοσιευμένο με την έκδοση του 2015 ΕΔΩ.
Με την έκδοση του 2014 ΕΔΩ
Και με την αρχική του έκδοση το 2012 ΕΔΩ

Για να μην αναγκαστείτε όμως να διαβάσετε ένα- ένα τα προηγούμενα λινκ, θα παραθέσω παρακάτω ολόκληρη την έκδοση του 2015, η οποία περιλαμβάνει όλους τους πρόσθετους σχολιασμούς μου, προσθέτοντας ένα δύο σημεία πριν σαν σημερινό πρόλογο, που αφορούν την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 17-11-2016

Αγαπητοί μου φίλοι βρισκόμαστε στο έτος 2016 κι έχουν ήδη διανυθεί 6,5 χρόνια από την αποφράδα ημέρα του Απριλίου του 2010 που το "βδέλυγμα της ερημώσεως" του Γένους μας, όπως συνήθιζα να αποκαλώ τον αρχιπροδότη έφερε χωρίς να ρωτήσει τον λαό μας την αρχή της μνημονιακής κατοχής που μας στέρησε την εθνική μας ανεξαρτησία και απειλεί πλέον να μας στερήσει και την εθνική μας κυριαρχία... (και εννοώ φυσικά την εδαφική)

Δυστυχώς συντελείται εδώ και 6,5 χρόνια μια εσχάτη προδοσία που δεν έχει τέλος...
Από την μια ο λαός μας υποφέρει από μια τεχνητή οικονομική κρίση που έχει πλέον εξελιχθεί σε κοινωνική μάστιγα με ανεργία, με δυστυχία, καθημερινές αυτοκτονίες και με ρεκόρ πωλήσεων σε ψυχοφάρμακα...
Ο λαός μας έχει χάσει το γέλιο του... Κι όλοι πλέον στέκονται παγωμένοι αναμένοντας τι άραγε; Μήπως το μοιραίο;
Από την άλλη, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες απειλούνται με πλήρη διάλυση δυστυχώς κάτω από την ανυπαρξία κρίσιμων αποφάσεων και κονδυλίων κι έχοντας δίπλα μια Τουρκία που εκσυγχρονίζει συνεχώς το οπλοστάσιό της...

Το θέμα είναι ότι λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης και με μια κυβέρνηση προδοτικών ανδρείκελων που αυτοαποκαλούνται αριστεροί, έχουν αρχίσει να μας απειλούν στα ίσια ακόμα και οι τριτοκοσμικοί Αλβανοί και Σκοπιανοί...

Αλλωστε είναι γενική η ομολογία ότι η Ελλαδα μετατρέπεται γρήγορα σε μια τριτοκοσμική χώρα, στην οποία φυσικά η εθνική εξωτερική πολιτική είναι κάτι ανύπαρκτο...

Ταυτόχρονα μια εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων λαθρομεταναστών έχει τσακίσει στην κυριολεξία την πατρίδα μας και μάλιστα πολλές ευαίσθητες εθνικά περιοχές όπως τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και την Μακεδονία μας...

Προδότες πολιτικοί και ξεπουλημένα νεοταξίτικα ΜΜΕ μας δουλεύουν ότι οι λαθρομετανάστες είναι περίπου 60.000, την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα εδώ και 15 χρόνια έχουν μαζευτεί πάνω από 3 εκατομμύρια και ότι μόνο στην Λέσβο από το Καλοκαίρι του 2015 έχουν μπει τουλάχιστον 1 εκατομμυριο!!!!!

Χθες τελείωσε η επίσκεψη του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα, τον οποίο πολλοί συμπατριώτες μας έβλεπαν σαν σωτήρα...
Γενικά βρισκόμαστε σε μια περίοδο που προσπαθούμε να βρούμε κάποιον να μας σώσει μιας κι αδυνατούμε πλέον να σωθούμε από μόνοι μας...

Το τραγικό φυσικά και αυτό που δένει την εποχή μας με την γενιά του Πολυτεχνείου, είναι ότι ένας σημαντικός αριθμός των ραγιάδων, ξεπουλημένων, σημερινών πολιτικών είναι παιδιά του Πολυτεχνείου ή οπαδοί των φοιτητών του 1973.... και μάλιστα αυτοί που βρίσκονται στην (υποτιθέμενη) εξουσία.

Δυστυχώς το δίχτυ που μας έριξε η Νέα Τάξη ήταν τόσο ισχυρό που σχεδόν καμία παράταξη δεν είναι σε θέση να το αποφύγει...
Κι αυτό διότι σε όλο το πολιτικό φάσμα από δεξιά μέχρι αριστερά κυριαρχούν οι μνημονιακοί προδότες...
Και δυστυχώς έχουν απομείνει τα άκρα, δεξιά κι αριστερά με αντιμνημονιακό λόγο που όμως πάσχει σε πολλά άλλα θέματα....

Είναι λοιπόν άμεση ανάγκη για την δημιουργία ενός πατριωτικού μετώπου που θα μας ενώσει και θα φέρει την πατρίδα μας και πάλι εκεί που πρέπει...
Ενός μετώπου που θα ενώσει τον κατακερματισμένο σε δεκαδες πατριωτικά κόμματα εθνικό πολιτικό χώρο και η φωνή του αναγκαστικά θα ακουστεί στα ξεπουλημένα ΜΜΕ...

Σας παραθέτω λοιπόν την περυσινή μας (2015) ανάρτηση που εμπεριέχει και τις απόψεις των υπολοίπων (αναδημοσιεύσεων) και σίγουρα θα σας θυμίσει τις τραγικές εποχές που περάσαμε τα τελευταία χρόνια...

Καλή σας ανάγνωση...

ΘΑΝΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 17-11-2015

Πέρυσι τέτοια ημέρα (17 Νοεμβρίου 2014) είχα αναδημοσιεύσει ένα άρθρο μου για το Πολυτεχνείο, το οποίο είχε στηριχθεί σε ένα ακόμα παλιότερο άρθρο μου της 16ης Νοεμβρίου 2012.

Απλά στο άρθρο του 2014 είχα προσθέσει έναν πρόλογο (τον οποίο θα διαβάσετε παρακάτω) και στον οποίο έδενα κατά έναν τρόπο την περυσινή πολιτική κατάσταση με την γενιά του Πολυτεχνείου... (κυρίως μέσω του ΠΑΣΟΚ που ήταν στην κυβέρνηση αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ από την αντιπολίτευση)...

Σήμερα τα πράγματα έχουν ανατραπεί και στην εξουσία βρίσκονται ακόμα περισσότεροι (και σίγουρα με πλησιέστερη πολιτική ιδεολογία) της γενιάς εκείνης του Πολυτεχνείου μιας και η σημερινή κυβέρνηση αυτοχαρακτηρίζεται αριστερή κι όχι κεντροαριστερή όπως του ΠΑΣΟΚ (όσο κι αν αρκετά στελέχη της αριστεράς της εποχής του Πολυτεχνείου βρέθηκαν στην εξουσία μέσω του ΠΑΣΟΚ για 20 τουλάχιστον χρόνια)...

Οι σημερινοί κυβερνώντες όπως ήταν φυσικό δικαίωσαν πανηγυρικά τον τότε τίτλο του άρθρου μου "Η γενιά που πρόδωσε το σύνθημά της" τσακίζοντας στην κυριολεξία κάθε ελπίδα των απανταχού Ελλήνων αριστερών υπογράφοντας το 3ο χειρότερο μνημόνιο εθνικής καταστροφής, αλλά και υποκύπτοντας (και καλά) εκβιαζόμενη στους δανειστές /εκβιαστές... (πράγμα που δεν έκαναν οι ιδεολόγοι φοιτητές του Πολυτεχνείου - ή τουλάχιστον όσοι θεωρούσαν ότι είναι ιδεολόγοι απέναντι στο χουντικό καθεστώς)

Η "πρώτη φορά αριστερά" αποδείχθηκε μια εθνική τραγωδία που οριστικά οδηγεί την αριστερά στην πατρίδα μας σε πολιτικό θάνατο...

Ο αρχηγός της και υποτιθέμενος θαυμαστής της γενιάς του Πολυτεχνείου, Αλέξης Τσίπρας αφού κάλεσε τον λαό μας σε ανένδοτο αγώνα και σε ένα ηρωικό δημοψήφισμα κατά των μνημονίων και της λιτότητας που επέβαλλαν επί 5 χρόνια οι ξένοι τοκογλύφοι, μέσα σε ελάχιστες ώρες είπε ένα πελώριο ΝΑΙ στους εκβιαστές και άλλαξε με στροφή 180 μοιρών την φρασεολογία του σε μνημονιακή...
Χρησιμοποιώντας με απόλυτη ακρίβεια τις ατάκες των παλιομνημονιακών νεοφιλελεύθερων δεξιών, κεντροδεξιών και κεντροαριστερών... περί σωτηρίας, περί αναγκαίου κακού, περί αδίκων αλλά υποχρεωτικών μέτρων κλπ....

Σας παραθέτω λοιπόν το άρθρο της 17ης Νοεμβρίου 2014 στην οποία βρίσκεται ενσωματωμένο και το άρθρο της 16ης Νοεμβρίου 2012...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 2014

Πριν από 2 ακριβώς χρόνια είχα γράψει ένα άρθρο για τους σημερινούς κυβερνώντες... Οι περισσότεροι εξ αυτών προέρχονται ηλικιακά από την γενιά των φοιτητών που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο το 1973 νομίζοντας ότι εναντιώνονται στην χούντα των Συνταγματαρχών...

Μερικοί μάλιστα εξ αυτών βρέθηκαν και μέσα στο Πολυτεχνείο την εποχή εκείνη. Σήμερα γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά ότι οι εντολές είχαν δοθεί άνωθεν για ολόκληρη την εξτρεμιστική κίνηση των φοιτητών (και όχι μόνο) με σκοπό την ανατροπή του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο οποίος είχε γίνει μαύρο πρόβατο για τους πρώην φίλους του Αμερικανούς... και την αναρρίχηση στην εξουσία του ταξίαρχου Ιωαννίδη για να μπεί σε κίνηση το σχέδιο της προδοσίας και της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο, αλλά και η τελική κατάρρευση της δικτατορίας με την έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή εως "εθνάρχη" για να ξεκινήσει το μακρόπνοο σχέδιο καταστροφής της Μεταπολίτευσης, που μας οδήγησε στο σήμερα (40 χρόνια μετά) δηλαδή στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και την κοινωνικο-οικονομική καταστροφή των Ελλήνων...

Κι όλα αυτά από την ίδια εκείνη γενιά του 1973....
Είναι οι σημερινοί 60άρηδες....
Δηλαδή η πλειοψηφία των ηγετικών στελεχών των κομμάτων εξουσίας, αλλά και της αντιπολίτευσης...

Σας παράθέτω λοιπόν το τότε άρθρο μου το οποίο θεωρώ ότι είναι πάντα επίκαιρο...

ΑΡΘΡΟ 2012

"Ψωμί Παιδεία Ελευθερία".
Ενα σύνθημα που έμεινε στην συλλογική μνημή συνυφασμένο με την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Τι εκπροσωπούσε;
Γιατί βρισκόταν στα χείλη των φοιτητών εκείνο το φθινόπωρο του 1973;

Αν και την εποχή εκείνη ήμουν προσωπικά ένα μικρό παιδί εν τούτοις οι μνήμες από τα τεκταινόμενα είναι έντονες.
Η πορεία μου έκτοτε και τα μετέπειτα συμπεράσματά μου διαμορφώθηκαν μέσα από προσωπικές εμπειρίες (όπως σε όλους μας) για να φτάσουμε στο σήμερα που θεωρώ ότι πλέον μπορώ να δω ξεκάθαρα και να κατανοήσω πράγματα και καταστάσεις που τότε δεν μπορούσα να αντιληφθώ....

Οι φοιτητές φώναζαν "Ψωμί"....
Τι εννοούσαν άραγε;

Η επταετής δικτατορία έχει κατηγορηθεί κι όχι αδίκως μερικές φορές, για πολλά πράγματα....
Ομως το "ψωμί" και γενικά το φαγητό που συνεπάγεται δουλειές κι όχι ανεργία δεν μπορεί να είναι ένα από αυτά....
Οι πολίτες ευημερούσαν την εποχή εκείνη και η ανεργία ήταν σχεδόν μηδενική...
Το κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων στο εξωτερικό είχε οριστικά διακοπεί και οι μισθοί είχαν πάρει την ανηφόρα. Η ελληνική βιομηχανική παραγωγή άκμαζε, η αγροτική οικονομία άνθιζε και η ναυτιλία έγινε την περίοδο εκείνη πρώτη παγκόσμια δύναμη... Συνδικαλισμός με την έννοια που την εννοούμε σήμερα δεν υπήρχε... Και η λέξη χρέος σε επίπεδο πολιτών και κράτους ήταν μια λέξη άγνωστη....

Γιατί λοιπόν οι φοιτητές φώναζαν "Ψωμί";

Οι φοιτητές φώναζαν "Παιδεία".
Τι συνέβαινε με την παιδεία;

Την εποχή εκείνη ήμουν παιδί δημοτικού.
Σε ολόκληρο το σχολείο μου υπήρχαν ταμπέλες με εθνικό και θρησκευτικό περιεχόμενο με σκοπό την ανύψωση του ηθικού των μαθητών...
Τραγουδούσαμε εθνικά τραγούδια για την Κύπρο, την Β. Ηπειρο, για την Σημαία, τους τσολιάδες κλπ...
Οι δάσκαλοι ήταν πραγματικοί δάσκαλοι. Τα βιβλία ένα κι ένα... Αυτό μπορείτε να το δείτε απλά αγοράζοντας ένα από τα τότε αναγνωστικά μας και συγκρίνοντάς το με τα σημερινά....
Σπουδαίοι Ελληνες συγγραφείς με καταπληκτικά κείμενα εθνικού, θρησκευτικού και ηθοπλαστικού περιεχομένου, που πραγματικά δίδασκαν τα ελληνόπουλα... (δείτε παλιότερες σχετικές αναρτήσεις μας

Τι κάνετε στα παιδιά μας ρε πολυπολιτισμικοί παγκοσμιοποιημένοι προδότες; Πάρτε μια γεύση από τα σχολικά βιβλία....

Οταν τα ελληνόπουλα οι σημερινοί παπούδες και πατεράδες μας μεγάλωναν ως Ελληνες κι όχι ως κάτι άλλο....

Η παιδεία των ελληνόπουλων τότε και τώρα. Ο αφελληνισμός και ο αποχριστιανισμός των σχολικών βιβλίων αρχίζουν από το δημοτικό!!!!)

Ετσι η επιταγή του Συντάγματος για δωρεάν εθνική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εφαρμοζόταν στην εντέλεια.

Γιατί λοιπόν οι φοιτητές φώναζαν για "Παιδεία";

Οι φοιτητές φώναζαν "Ελευθερία".

Προφανέστατα μετά από τόσα χρόνια πιστεύω ότι αυτό ήταν το μοναδικό σύνθημα που είχε κάποιο νόημα...
Πραγματικά στην επταετία συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα είχαν εξαφανιστεί...
Ομως η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ζώντας μέσα στην κοινωνία υπό τις συνθήκες που περιγράψαμε αδιαφορούσε...
Οποιος κοιτούσε το σπίτι του και την δουλειά του δεν κινδύνευε. Παρόλα αυτά όσοι εναντιώνονταν στην δικτατορική κυβέρνηση διώκονταν και βασανίζονταν...
Ισως θα ήταν σωστότερο το σύνθημα "Δημοκρατία" αντί του "Ελευθερία". Ομως λόγω των συνθηκών, μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα πετυχημένο σύνθημα τουλάχιστον για όσους ταλαιπωρούνταν από το καθεστώς.. Υπήρχε σαφώς ένα καθεστώς ρουφιανέματος και παρακολούθησης των πολιτών, αλλά αφορούσε κυρίως όσους επεδείκνυαν πολιτική δράση...

Πάντως η ελληνική δικτατορία κατά την προσωπική μου άποψη, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις δικτατορίες άλλων κρατών και λαών... π.χ. Πινοσέτ (Χιλή), Μπατίστα (Κούβα) στις οποίες δεκαδες χιλιάδες πολιτών "εξαφανίστηκαν" από προσώπου γής...
Τα βασανιστήρια και οι θάνατοι ήταν στην ημερησία διάταξη κλπ...
Οι κατασκηνωτικές φωτογραφίες των εξορισμένων στα μακρονήσια, αλλά και οι προσωπικές φιλικές σχέσεις που ανέπτυσαν με τους φύλακές τους, όπως ομολογούν οι ίδιοι, είναι αδιάψευστος μάρτυρας....

Φυσικά να τονίσω για μια ακόμα φορά ότι στην Ασφάλεια και στο ΕΑΤ-ΕΣΑ έπεφτε πολύ ξύλο...

Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια...
Στην εποχή που πήγαινα στο Λύκειο άρχισε να εορτάζεται η επέτειος του Πολυτεχνείου...

Ολοι μας σαν παιδιά βλέπαμε με τρομερή συγκίνηση την "θυσία" των φοιτητών, αυτών των νέων παιδιών για την δημοκρατία.... τουλάχιστον έτσι μας έλεγαν.

Πορείες, διαδηλώσεις, στεφάνια... Μια τρομερή πλύση εγκεφάλου αλλά και ο νεανικός μας ενθουσιασμός δεν μας άφηνε περιθώρια να δούμε την αλήθεια...
Εμελλε όμως με τον χειρότερο τρόπο να διαπιστώσουμε το φρικτό μας λάθος...

Κάποια μέρα (σε μια από τις πορείες) αναρωτήθηκα τι γράφει επιτέλους το κεφάλι που έχουν βάλει στον χώρο του προαυλίου του Πολυτεχνείου...
Με έκπληξη διαπίστωσα ότι έγραφε "για τους νεκρούς φοιτητές της περιόδου 1941-1944"!!!!! Πως, γιατί;

Γιατί δεν έγραφαν τους νεκρούς του 1973; Αφού υπήρχαν τόσα ονόματα.....
Μας τα είχαν δείξει στο "δημοκρατικό" σχολείο...
Η εκπληξή μου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο όταν έμαθα πλέον με κάθε ιστορική επισημότητα ότι ΔΕΝ υπήρξε κανείς νεκρός εντός του Πολυτεχνείου...

Υπήρξαν θάνατοι σε μια πρωτευουσα που έβραζε, αλλά σε άλλα σημεία του κέντρου. Εξάλλου ήταν μια πόλη που είχε βγεί εκτός ελέγχου με στρατιώτες και αστυνομικούς να περιφέρονται μέσα στην νύχτα μαζί με τους διαδηλωτές...

Τραμπούκοι και φανατικοί είχαν ανοίξει πυρ σε μερικές περιπτώσεις, αλλά όχι εντός του Πολυτεχνείου.

Μετά ήρθαν κι άλλες ιστορικές σφαλιάρες που τον καιρό εκείνο ήταν αδύνατο να τις
αντιληφθώ....

Η εξέγερση είχε ανατρέψει τον δικτάτορα Συνταγματάρχη Παπαδόπουλο για να ανεβάσει στην εξουσία τον Ταξίαρχο διοικητή της ΕΣΑ Ιωαννίδη...
Γιατί άραγε;
Ποιος είχε όφελος από αυτό;

Ερωτήματα που ποτέ δεν με απασχόλησαν σαν νέο, άρχισαν πλέον να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου...
Τι είχε συμβεί στην Ελλάδα την περίοδο εκείνη;

Είχε προηγηθεί ένας Αραβοϊσραηλινός πόλεμος το καλοκαίρι του 1973...
Είχε προηγηθεί μια μεγάλη πετρελαϊκή κρίση...
Μετά ήρθε άλλη μια ιστορική σφαλιάρα...

Ο Παπαδόπουλος είχε αρχίσει να μην είναι και τόσο καλό παιδί για τους Αμερικανούς "φίλους" μας...
Είχε τηρήσει ουδέτερη στάση στην αραβοϊσραηλινή σύγκρουση προσπαθώντας να μην χαλάσει της σχέσης της Ελλάδας με τους Αραβες.

Με αυτό το σκεπτικό δεν "διευκόλυνε" τους "συμμάχους" μας (όπως πολύ αργότερα οι "δημοκράτες" κατά της Σερβίας, και της Λιβύης και ο τωρινός πρωθυπουργός κατά της Συρίας)..

Παράλληλα είχε αρχίσει να προσπαθεί (μέσα στο περιβάλλον πετρελαϊκής κρίσης που προείπα) να εξασφαλίσει την ενεργειακή αυτοτέλεια της Ελλάδας ψάχνοντας για πετρέλαιο χωρίς να επιτρέπει κάτι τέτοιο στους Αμερικανούς!!!

Και δεν έφθαναν αυτά.
Εφθασε στο σημείο να απελάσει κακήν κακώς καμιά διακοσαριά πράκτορες της Αμερικανικής πρεσβείας!!!!
Αυτό παραήταν....
Επρεπε να "φύγει" νύκτα.
Κι αυτό θα γινόταν μόνο με έναν τρόπο την περίοδο εκείνη, με την εξέγερση του Πολυτεχνείου!!!!
Μα πως;

Ηταν δυνατόν οι Αμερικανοί να κρύβονται πίσω από τους φοιτητές;
Μα πως;

Αφού οι φοιτητές είχαν αντιαμερικανικά και αντινατοϊκά συνθήματα;
Μα πως αφού οι φοιτητές στην αραβοϊσραηλινή σύγκρουση ήταν πάντα με το μέρος των Παλαιστινίων;

Τότε άρχισα για πρωτη φορά να αντιλαμβάνομαι πως ενεργούν οι Αμερικανοί στον διπλωματικό τομέα....

Ο Παπαδόπουλος όντως "έφυγε" νύχτα κι ο Ιωαννίδης ανέλαβε για να αλλάξει το τροπάριο υπέρ της Αμερικής...

Αυτή ήταν η "μεγάλη επιτυχία" των φοιτητών... (πολύ αργότερα έμαθα ότι υπήρξε έντονη υποψία ότι εντός του χώρου του Πολυτεχνείου δρούσαν εκατοντάδες πράκτορες της CIA και μάλιστα με καταγγελίες της Πανσπουδαστικής, αλλά αυτό δεν έχει ακόμα αποδειχθεί ιστορικώς...!!!!)

Φυσικά οι Αμερικανοί "έβλεπαν" ακόμα μακρύτερα...
Ο Ιωαννίδης όντας προδότης δεν θα στεκόταν στην εξουσία ούτε καν ένα χρόνο...
Ετσι κι αλλοιώς οι Αμερικανοί με τους Τούρκους είχαν τα σχέδια τους για συρρίκνωση του Ελληνισμού με την Κυπριακή τραγωδία και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους σε βάρος μας...

Ο Ιωαννίδης πρόδωσε. Η Κύπρος έχασε το 38% του ελληνικού εδάφους της κι η δημοκρατία αποκαταστάθηκε στην Ελλάδα με την έλευση του Καραμανλή....

Το τι είδους δημοκρατία θα το διαπιστώναμε οι Ελληνες με τον πιο τραγικό τρόπο στα επόμενα 35 χρόνια...
Τότε όλοι ζητωκραύγαζαν θολωμένοι....

Ο Καραμανλής έπρεπε να κάνει μια κίνηση "αγάπης" προς την αριστερά που είχε κυρίως μέσω του Πολυτεχνείου, δημιουργήσει την νέα μεταδικτατορική Ελλάδα...
Νομιμοποίησε με τις ευλογίες των Αμερικανών το ΚΚΕ και καθιέρωσε εθνικό εορτασμό για την εξέγερση των φοιτητών....

Εξάλλου ο ερχομός του οφειλόταν εν πολλοίς και σε αυτούς....

Ετσι ξεκίνησε η νέα πορεία του έθνους μας...
Μια πορεία στην οποία ο ύπνος μας συνεχίστηκε ακόμα πιο βαθύς όπως απέδειξε το μέλλον....

Περίεργα πράγματα αδέρφια μου.
Ο χρόνος φέρνει γνώση μαζί με όλα τα άλλα...

Μέσα στις τότε "δημοκρατικές" αλλάγες δεν θα ξεχάσω ποτέ το 1982 όταν ήμουν στην 2α Λυκείου. Φρέσκια σοσιαλιστική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου με κεντρικό προεκλογικό σύνθημα την "Αλλαγή".

Μια εποχή που όπως προείπα παντελώς τυφλωμένος, έβλεπα τους "μεγάλους ήρωες" του Πολυτεχνείου τα νέα παιδιά δίπλα στους ήρωες της Επαναστασης του 1821!!!!!!

Ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων και το δεκαπενταμελές συμβούλιο των μαθητών κάθισαν στο σκαμνί την Λυκειάρχη για φασιστικές μεθόδους....
Η Λυκειάρχης ήταν μια γυναίκα ήθους κι αυστηρότητας...
Το λύκειο που φοιτούσα ήταν πρότυπο και με αυστηρές αρχές.
Εβγαζε αριστούχους μαθητές με ήθος. Ομως εγώ τότε (όπως και τα περισσότερα παιδιά) την έβλεπα σαν "Λύκαινα" όπως άλλωστε την αποκαλούσαμε όλοι μας...

Δεν θα ξεχάσω τους εξαγριωμένους γονείς να φωνάζουν ότι "τώρα τα πράγματα άλλαξαν και θα σε στείλουμε στο Εβρο..." και "Εμείς κάνουμε τώρα κουμάντο".
Δεν θυμάμαι πολύ καλά τον λόγο που είχε συγκληθεί η συνέλευση (άτυπο δικαστήριο) μετά από τόσα χρόνια... Ισως κάποια αποβολή για απρεπή συμπεριφορά μαθητού ή κάτι παρόμοιο...

Θυμάμαι όμως τον τρόμο και την αγωνία στο πρόσωπο της Λυκειάρχου και την τρεμάμενη φωνή της...

Για μας τους τότε μαθητές ήταν στιγμές θριάμβου, αφού την είχαμε συνηθίσει να δίνει κάθε πρωί αποβολές και να την τρέμουν ακόμα και οι καθηγητές....
Τι λάθος Θεέ μου.

Σίγουρα αν είχα τα σημερινά μυαλά και αν είχα τραβήξει όσα τραβάω σήμερα εγώ αλλά κι ολόκληρος ο λαός μας από την κυβερνώσα εδώ και 30 χρόνια "γενιά του Πολυτεχνείου" με την ψήφο μας (όχι την δική μου προσωπικά -ισως γιατί άρχισα να ξυπνώ λίγο νωρίτερα- αλλά της πλειοψηφίας των συμπατριωτών μου, θα είχα αντιδράσει πολύ διαφορετικά σε εκείνους τους "γονείς" με τα τσιγάρα στο χέρι και το υφάκι του πρασινοφρουρού....

Η γενιά του Πολυτεχνείου...
Η γενιά της προδοσίας.
Η γενιά του εξωτερικού χρέους...
Η γενιά της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Η γενιά της απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας...

Η Δαμανάκη σήμερα φίλοι μου, αυτό το "ίνδαλμα" του Πολυτεχνείου, είναι Ευρωπαία Επίτροπος στις Βρυξέλλες!!!!!

Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Δημόσιοι παράγοντες.... τους "φοιτητές" τους βρίσκεις σήμερα παντού.

Και τι απέγινε άραγε το σύνθημα των φοιτητών;

"Ψωμί"..... υπό εξαφάνιση.
Μερικοί συνάνθρωποί μας το ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών...
Δουλειά τέλος. Οι βιομηχανίες έκλεισαν ή μεταφέρθηκαν.
Οι πλούσιοι πλουτίζουν και η μεγάλη μάζα του λαού εξαθλιώνεται μέρα με την μέρα..

"Παιδεία" υπό διάλυση....
Φυσικά δεν μιλάμε για εθνική. Με νόμους(!) έφεραν νέα γραμματική και μονοτονικό.. Τώρα θέλουν να εξαφανίσουν και τα φωνήεντα!!!
Τα θρησκευτικά καταργούνται.
Τα εθνικά σύμβολα εξαφανίστηκαν από τα σχολικά βιβλία...
Η ιστορία διαστρεβλώνεται...
Η εισβολή των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών που έφερε η γενιά του Πολυτεχνείου στην πατρίδα μας απαιτεί πολυπολιτισμική παιδεία... Οι καθηγητές είναι αδιόριστοι, απλήρωτοι και τα σχολεία υπολειτουργούν την ίδια στιγμή που παρουσιάζονται ακόμα και λιποθυμίες μαθητών από υποσιτισμό!!!

"Ελευθερία"... Ποιά ελευθερία;
Είναι ελευθερία όταν η Μέρκελ κι ο Σόϊμπλε κανονιζουν την ζωή μας;
Είναι ελευθερία όταν όποιος μιλήσει κατά των τροϊκανών θεωρείται οπισθοδρομικός και αντιαναπτυξιακός;
Είναι ελευθερία όταν γελοιοποιείται και χλευάζεται η Ελλάδα στα σαλόνια των Βρυξελλών;
Είναι ελευθερία όταν η Μέρκελ απαγορεύει τις απεργίες;
Είναι ελευθερία όταν δέρνουν τα περήφανα γηρατεια που διαμαρτύρονται για τις συντάξεις τους;
Είναι ελευθερία η εγκατάλειψη των ακριτὠν Ελλήνων στην Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου;
Εγκληματικότητα, αυτοκτονίες και δυστυχία είναι οι σύντροφοί μας....

Η γενιά του Πολυτεχνείου ρήμαξε την χώρα...
Νεοπλουτισμός, πολιτικοί γάμοι και κηδείες, εκτρώσεις, εθνικές ντροπές, ρουσφέτια, διαφθορά, εγκληματικότητα, λαθρομετανάστευση, πολυπολιτισμικότητα, μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό, εξαθλίωση των ελληνικών νοικοκυριών, χρέη...
Απανωτά πλήγματα κατά της οικογένειας.

Μας έβαλαν να πανηγυρίζουμε για την είσοδό μας στην ΕΟΚ...
Γέμισαν τα δημόσια κτίρια με μια άλλη σημαία... άγνωστη.

Μας έβαλαν να πανηγυρίζουμε για το Μάαστριχτ, την συνθήκη Σένγκεν, την Λισσαβώνα...
Μας έβαλαν να πανηγυρίζουμε για την είσοδό μας στο Ευρώ... (ένα ουσιαστικά ξένο συναλλαγματικό νόμισμα)
Μας μετέτρεψαν σε άβουλους ραγιάδες των ξένων...
Μας έβαλαν να χρωστάμε μέχρι και τα δισέγγονά μας υπονομεύοντας ταυτόχρονα τον εθνικό πλούτο της πατρίδας μας.

Και τώρα απαιτούν τον τριήμερο εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου....
Τι να γιορτάσουμε; Τι από ολα;
Σε μια τραγική ιστορική ειρωνεία η μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση ονομάστηκε 17η Νοέμβρη... Οχι ότι έκανε και τίποτα αξιόλογο...
Με κανένα τρόπο δεν απείλησε το καθεστώς και δεν συγκρούστηκε ποτέ με το διεφθαρμένο κατεστημένο, γιατί πολύ απλά προερχόταν από τα σπλάχνα του...

Αποδείχθηκε η πραγματικότητα μετά την σύλληψη των τρομοκρατών.
Ολοι προέρχονταν από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς... ήταν κι αυτοί της "Γενιάς του Πολυτεχνείου"!!!!!

Μερικές φορές ξέρετε τι σκέφτομαι όταν βλέπω τους σημερινούς φοιτητές να κάνουν κάθε χρόνο την καθιερωμένη πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία ανήμερα της επετείου της εξέγερσης;
Οτι οι Αμερικανοί κάθονται πίσω από τις κλειστές κουρτίνες και αλληλοσυγχαίρονται και τρίβουν τα χέρια τους με το χάος και την δυστυχία που προκάλεσαν με όπλα την δικτατορία, αλλά και την αριστερά στην πατρίδα μας...

Η επταετία έδωσε ένα πλήγμα στην δημοκρατία από το 1967 μέχρι το 1974, αλλά δημιούργησε οικονομικά πρωτόγνωρα δεδομένα για μια Ελλάδα που προερχόταν από 2 Παγκ. Πολέμους μια Μικρασιατική καταστροφή κι έναν εμφύλιο πόλεμο...

Η "δημοκρατία" έδωσε δεκάδες πλήγματα στον ελληνικό λαό τα τελευταία 38 χρόνια. Τσάκισε τον κοινωνικό ιστό. Διέλυσε την οικονομία. Διέλυσε την Παιδεία. Διέλυσε ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό...
Ποιος θα περίμενε ότι θα ψηφιστούν πριν από λίγες μέρες, μέτρα ταφόπλακα για τους Ελληνες μόνο και μόνο επειδή ο "δημοκράτης" κ. Παυλόπουλος ήθελε να δώσει "δημοκρατικό" bonus 50 έδρών στο πρώτο κόμμα....

Η δημοκρατία υποθήκευσε το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας για δεκαετίες... Ολες οι παροχές που μας έδωσε τα τελευταία 38 χρόνια δεν στηρίζονταν σε δικά μας χρήματα όπως επί δικτατορίας... αλλά σε δανεικά που στο τέλος μας έπνιξαν...

Τα νοικοκυριά καταχρεώθηκαν σε ένα καθεστώς εικονικής ευμάρειας και άκρατου καταναλωτισμού.

Αδέρφια μου πρέπει να αναρρωτηθούμε τι πρέπει να γίνει όχι πλέον για μας αλλά για το μέλλον των παιδιών μας.
Πρέπει να λάβουμε αποφάσεις σαν έθνος αλλά και σαν άτομα ο καθένας μας προσωπικά.
Πρέπει να αλλάξουμε σελίδα. Κι όταν λέμε να αλλάξουμε σελίδα δεν εννοώ να φέρουμε στην εξουσία αυτούς που μας προορίζουν οι άλλοι... εν προκειμένω πάλι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι.

Πρέπει επιτέλους να βρούμε τον δρόμο μας. Και προπαντώς πρέπει να αναθεωρήσουμε όλα όσα ήθελαν οι άλλοι να πιστεύουμε μέχρι σήμερα. Αντί να καταργήσουμε τις παρελάσεις των εθνικών μας επετείων ας καταργήσουμε την ψευδεπίγραφη επέτειο που μας οδήγησε στον όλεθρο μιας ψευδεπίγραφης "δημοκρατίας".

ΘΑΝΟΣ

ΥΓ με λίγες σκέψεις(2015). Είναι απίστευτα τα γραφόμενα στο άρθρο αυτό του 2012....
Ειδικά στο κομμάτι της παιδείας με έναν Υπουργό Παιδείας να αρνείται την Γενοκτονία των Ποντίων (διαστρέβλωση της ιστορίας μας) και να καταργεί τα Θρησκευτικά οριστικά...
Επίσης τραγικά το άρθρο έπεσε μέσα για τους λαθρομετανάστες τρομοκράτες που βαφτίζουν οι ξεπουλημένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι "πρόσφυγες"...
Στο σημείο που γράφω για την αυτοκαταστροφή της δημοκρατίας ταιριάζει γάντι το δημοψήφισμα και τα όσα ακολούθησαν...

Τραγικός είναι και ο επίλογος...
Εγραφα ότι πρέπει να αλλάξουμε σελίδα...
Και να μην φέρουμε στην εξουσία αυτούς που μας προορίζουν οι ξένοι...
Κατά κακή μας τύχη βγάλαμε με 2 εκλογικές αναμετρήσεις τον Τσίπρα με τις ευλογίες των Αμερικανών και με τις εντολές της Νέας Τάξης (κατάργηση χρήματος, κάρτες, ξεπούλημα ιθαγένειας στους αλλοδαπούς, αντιρατσιστικός νόμος, αθρόα είσοδος λαθρομεταναστών, κατάργηση θρησκευτικών, ενδυνάμωση τραπεζικού φακελώματος των πολιτών, κατασχέσεις, φοροεπιδρομή κ.α.) στο τσεπάκι...

Συνεπώς αργούμε ακόμα να βρούμε τον δρόμο μας...

ΘΑΝΟΣ

Διαβάστε επίσης τα σχετικά με την επέτειο κι ενδιαφέροντα παλαιότερα άρθρα μας που παρουσιάζουν τις 2 επικρατέστερες απόψεις γύρω από την εξέγερση του Πολυτεχνείου:

«Πολυτεχνείο 1973: Η μεγαλύτερη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ του 20ου αιώνα». ( η ακροδεξιά οπτική)

Η επέτειος του Πολυτεχνείου (η αριστερή οπτική)


Οι νεκροί των ημερών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου... (εκτενές απόσπασμα του πορίσματος Τσεβά)

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί @TheDirtyTruth και γιατί ποτέ να μην ακολουθείς τα όνειρά σου

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Εντάξει, μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει, όμως η σκληρή αλήθεια είναι λίγο-πολύ αυτή: Μην ακολουθείς τα όνειρα και τα πάθη σου. Όχι, όταν θες να βγάλεις το ψωμί σου... +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΤΕΝΟΛΟΓΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ η ωραία (κατεψυγμένη) κοιμωμένη

παρουσίαση νέων τεχνολογιών & η χρηστικότητα & συμβολή τους στην καθημερινότητα

Μια πρωτόγνωρη απόφαση έλαβε Αγγλικό δικαστήριο τον περασμένο μήνα η οποία δημιούργησε πολλά ηθικά ερωτήματα γύρω από την αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να αναλάβει τον ρόλο του Θεού.

Ένα κορίτσι 14 ετών που έπασχε από καρκίνο και βρισκόταν στα τελευταία στάδιά του, χωρίς ελπίδες ανάρρωσης, ζήτησε, μετά θάνατον, το σώμα της να καταψυχθεί κρυογενικά και να διατηρηθεί ώστε στο μέλλον να μπορέσει να «ξαναζήσει». Το αίτημα αυτό είναι πρωτοφανές για τα Αγγλικά δεδομένα και το δικαστήριο, το οποίο ανέλαβε να εκδικάσει το ζήτημα αυτό, αποφάσισε να επιτρέψει στο κορίτσι να κάνει το αίτημα της πραγματικότητα!

Η νεαρή κοπέλα είχε γράψει γράμμα στον δικαστή της υπόθεσης όπου, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι: «Είμαι μόλις 14 ετών και αν και ξέρω ότι θα πεθάνω, δεν θέλω να πεθάνω. Δεν επιθυμώ να ταφώ στο έδαφος, αλλά επιθυμώ το σώμα μου να διατηρηθεί με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα βρεθεί θεραπεία για τον καρκίνο μου.»

Ο δικαστής, δήλωσε εντυπωσιασμένος από το θάρρος, την ωριμότητα και την γενναιότητα του κοριτσιού, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τον πατέρα της ο οποίος ήταν (και είναι) κάθετα αρνητικός στην διαδικασία αυτή.

Επιστημονικά, η κρυογενική είναι η διαδικασία κατάψυξης στους -120 βαθμούς Κελσίου με στόχο την διατήρηση ζωτικών στοιχείων. Η τεχνολογία υπάρχει ήδη και χρησιμοποιείται για την διατήρηση οργάνων, ιστού δέρματος αλλά ακόμα και εμβρύων!

Στην Ρωσία και στις ΗΠΑ υπάρχουν ήδη μονάδες που προσφέρουν την κρυογενική κατάψυξη σε ανθρώπους (εκεί θα «ταφεί» και η συγκεκριμένη κοπέλα). Το κόστος της διαδικασίας αγγίζει τις £36,000 λίρες Αγγλίας. Αλλά πέρα από το οικονομικό, η δυνατότητα ψύξης ολόκληρου ανθρώπου όχι μόνο δεν είναι δυνατή αλλά αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, σύμφωνα με εγκεκριμένους επιστήμονες του χώρου. Για την ακρίβεια, ακόμα και με τα έμβρυα, το ποσοστό αποτυχίας είναι αρκετά υψηλό ώστε η μέθοδος να θεωρείται αξιόπιστη.

Ο εγκέφαλός μας, τα κύτταρά μας, τα όργανά μας και άλλα ευαίσθητα κομμάτια του οργανισμού μας είναι άγνωστο πώς θα αντιδράσουν σε μια μακροχρόνια κρυογενική κατάσταση. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι μια πολύπλοκη μηχανή η οποία δεν έχει κουμπί Start/Stop. Φυσικά, το πιο σημαντικό επιχείρημα κατά της μεθόδου αυτής είναι ότι η κοπέλα έχει ήδη πεθάνει. Άρα δεν μιλάμε πλέον για μια απλή συντήρηση αλλά για ανάσταση!!

Το πιο σημαντικό όμως στην όλη υπόθεση είναι το ηθικό κομμάτι. Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι η επιστήμη προσπαθεί να αναλάβει τον ρόλο του Θεού με αποτέλεσμα να οδηγείται σε επικίνδυνα μονοπάτια. Υπάρχει, φυσικά, και το κομμάτι οικογένεια. Οι γονείς του κοριτσιού ήταν διαζευγμένοι και ενώ η μητέρα ήταν υπέρ της διαδικασίας, ο πατέρας ήταν αντίθετος. Μια τέτοια απόφαση διχάζει οικογένειες και τις οδηγεί στα δικαστήρια όταν το πιο κεφαλαιώδες, κομμάτι σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι η οικογένεια να είναι δεμένη και να βρίσκεται μαζί με τον άνθρωπό της που περνάει τις τελευταίες ώρες εν ζωή.

Τέλος, υπάρχει το φιλοσοφικό ερώτημα που λέει ότι ακόμα και αν η επιστήμη καταφέρει και κάνει αυτά τα άλματα που απαιτούνται και σε 200 χρόνια (θεωρητικά) καταφέρει να αποψύξει αυτούς τους ανθρώπους και να τους επαναφέρει στην ζωή έχοντας θεραπεύσει και τις ασθένειές τους, τι είδους ζωή περιμένει αυτούς τους ανθρώπους; Θα «ξυπνήσουν» σε ένα άγνωστο περιβάλλον, σε μια άγνωστη εποχή, χωρίς οικογένεια, φίλους, γνωστούς, χωρίς τίποτα που να τους συνδέει με το παρελθόν και με το ποιοι πραγματικά είναι. Πολλοί πιστεύουν ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα αντέξουν αυτό το σοκ και θα επιχειρήσουν να αυτοκτονήσουν. Αλλά ακόμα και να δεν φτάσουν σε αυτό το σημείο, πώς θα ενσωματωθούν στην κοινωνία εκείνη και πώς θα ζήσουν την ζωή τους;

Η στήλη αυτή υποστηρίζει πάντα την τεχνολογία, την καινοτομία, τα επιτεύγματα και τον ανθρώπινο νου και τις δυνατότητές του. Πάντα πιστεύουμε ότι η τεχνολογία μπορεί να κάνει θαύματα! Υπάρχουν όμως μερικές καταστάσεις που καλύτερο είναι να μείνουν για πάντα ένα μυστήριο για τον άνθρωπο … +Vassilis Anastasiadis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »