ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ ήρθε το τέλος!

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

23 Σεπτέμβρη, κυρίες και κύριοι. Αυτό ήταν, ό.τι κάναμε κάναμε όλοι σ' αυτή τη γη που την πατούμε... Έστω, για να μη γίνομαι δραματική, έχουμε κάτι λιγότερο από τέσσερις μήνες για να πραγματοποιήσουμε όσους απ' τους στόχους μας προλαβαίνουμε. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι οπαδοί της νέας θεωρίας συνωμοσίας, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ, βασιζόμενοι σε κείμενα των Σουμερίων και κάνοντας... πρόχειρους υπολογισμούς, απεφάνθησαν ότι ο θρυλικός πλανήτης "Nibiru" ή για άλλους "Πλανήτης Χ", βρίσκεται προ των πυλών του πλανήτη μας, με τον οποίο και θα συγκρουστεί, φέρνοντας την "Αποκάλυψη" (ελπίζω ήδη να σκεφθήκατε ουρανοξύστες να γκρεμίζονται σαν jenga και κολοσσιαία κύματα να πλημμυρίζουν πολυσύχναστες λεωφόρους, αλλιώς κλείστε το παρόν κείμενο άμεσα και τρέξτε να δείτε το "2012").

Η απάντηση της NASA σε όλα αυτά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από ένα τεράστιο "απεταξάμην". Τόνισε δε το σημαντικό ρόλο που έχει παίξει το διαδίκτυο στη μετάδοση όλων αυτών των αβάσιμων θεωριών. Παρόλα αυτά, όποιος θέλει να πιστέψει σε κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να πειστεί (το γιατί θα το δούμε στο τέλος), και θα επικαλεστεί κάθε επιχείρημα που θεωρεί ο ίδιος (και μόνο!) λογικό για να το πετύχει. Το εργάκι έχει ανέβει άλλωστε πολλές φορές και στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία!

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Νοστράδαμο και την προφητεία του για το Ιούλιο του 1997, με τον μεγάλο βασιλιά του τρόμου (που θα ερχόταν μάλιστα κι απ' τον ουρανό, ως άλλος Σάκης σ' εκείνη την επική εμφάνιση); Ποιος το Millenium και τους τρελαμένους υπολογιστές που θα μας παρέσερναν στον Αρμαγεδώνα; Ποιος το "2012" με το τέλος του ημερολογίου των Μάγιας; Κανείς, κι αυτό είναι που κάνει την ιστορία τόσο αμήχανη...

Η εσχατολογία είναι μέρος της ζωής των ανθρώπων από τα πρώτα βήματα του πολιτισμού του. Ενώ θεωρητικά είναι ο κλάδος της θεολογίας που πραγματεύεται τα ζητήματα σχετικά με το τέλος της ζωής και της ανθρωπότητας όπως την ξέρουμε, δεν έχει ξεφύγει απ' αυτήν ούτε η επιστήμη, αλλά ούτε και η τέχνη. Η... ιδιάζουσα γοητεία που ασκεί είναι απόλυτα κατανοητή, καθώς φαίνεται πως εξ αρχής συνειδητοποιήσαμε, παρατηρώντας τη φύση, ότι όλα κάνουν τον κύκλο τους. Έτσι κι αυτός ο κόσμος, που χτίζεται αιώνες τώρα και (αν δεν μας κάνει στάχτη ο "Nibiru" τέλη Σεπτέμβρη!) θα συνεχίζει να εξελίσσεται, κάποια στιγμή, θα τελειώσει, θα "πεθάνει", θα πάψει να υφίσταται με τη μορφή που τον ξέρουμε. 

Κι αυτή είναι μία σκέψη πολύ λογική, όταν δεν συνοδεύεται από ευπιστία σε κάθε τι που διαβάζουμε στο διαδίκτυο, φανατισμό, υστερία και διχασμό. Δίχως άλλο τα συμπτώματα αυτά φανερώνουν (πέρα από το ότι τα κριτικά μας φίλτρα θέλουν τσεκάρισμα) ότι αναμένουμε καταβάθος το τέλος αυτό ως μία λύτρωση, ένα φινάλε αρχαίας τραγωδίας σ' όλα αυτά που έχουμε κάνει όσα χρόνια υφιστάμεθα ως είδος. Μόνο που, δυστυχώς ή ευτυχώς, σύντομα ή αργά, συνειδητοποιεί κανείς όλα είναι εδώ, τώρα. Και η ύβρις, και η κάθαρση. Μπορούμε λοιπόν αντί να αναμένουμε έναν καινούργιο κόσμο, να φτιάξουμε τον δικό μας όπως τον θέλουμε.

Υ.Γ.: Ένα κομμάτι απ' την Οκτάνα του Εμπειρίκου, που ταιριάζει γάντι στο σημερινό μας θέμα (όλο το έργο εδώ):

"Όσοι από σας πια βαρεθήκατε στον κόσμο αυτόν τον άδικον και τον βλακώδη να άγεσθε και να φέρεσθε από τους ψεύτες, από τους σοφιστάς και λαοπλάνους, όσοι πια βαρεθήκατε οι δεσμοφύλακές σας σαν τόπια ταλαίπωρα να σας εξαποστέλλουν εις τον Καϊάφα και πριν απ’ αυτόν στον Άννα, προσμένοντας να έλθη η Ώρα η χρυσαυγής, η πολυύμνητος και ευλογημένη, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, όσοι την σημερινήν ελεεινήν πραγματικότητα να αλλάξετε ποθείτε, προσμένοντας να έλθη η Ώρα, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ας ανακράξωμεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή — ΟΚΤΑΝΑ!"
+Kωνσταντίνα Πορφυρού 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ προσπαθώντας να σώσουμε ότι συμβολίζει την υγιή ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα προσπαθήσω να είμαι και ρεαλιστής και αντικειμενικός. Λέω θα προσπαθήσω γιατί στο συγκεκριμένο θέμα έχω έντονο το στοιχείο του ρομαντισμού και του συναισθηματισμού.

Όμως πάμε δέκα-δεκαπέντε χρόνια πίσω όπου στην Ελλάδα είχαμε δεκάδες εφημερίδες, με κάθε μεγάλη ομάδα να έχει 2-3 δικές της, κάθε πολιτικό κόμμα το ίδιο και κάθε Κυριακή η εφημερίδα να ήταν ένα σετ δώρου λες και έκανες παραγγελία σε telemarketing. Εγώ ουδέποτε δεν διαφώνησα με όλα αυτά. Ούτε με τον κιτρινισμό, ούτε με τα ροζ φύλλα, ούτε με τα γαλάζια, ούτε με τον κίτρινο Τύπο. Ήταν αυτή η έκφραση της ελευθερίας που με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο.

Σήμερα έπρεπε να έρθει η μέρα για να ζήσω το MEGA να κλείνει, το κανάλι που συνέδεσα με την αγάπη μου για την ειδησεογραφία, την ψυχαγωγία και τόσα ακόμα. Το κανάλι που εκείνο το απόγευμα Δευτέρας ο αδερφός μου κουνούσε μα μανία την κεραία μέχρι να πετύχουμε έστω με παράσιτα το λογότυπο του!

Έπρεπε να έρθει η μέρα για να ζήσω το ΔΟΛ να κλείνει. Με αμέτρητες εκδόσεις και άλλες παραγωγές που τελικά άφησαν δεκάδες υπαλλήλους στον δρόμο. Όμως όταν μιλάμε για δημοσιογραφία, για εφημερίδες και κανάλια, δεν είναι μόνο οι απόψεις, μόνο οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί. Είναι η ιδέα. Είναι ο ρομαντισμός. Είναι η ελευθερία της έκφρασης. Και το να βλέπεις ρολά και λουκέτα, είναι ότι πιο βάναυσο μπορώ να σκεφτώ.

Το MEGA είναι τόσο σημαντικό κεφάλαιο που όταν λειτουργούσε με προσωπικό ασφαλείας, συνέχιζε να είναι ανάμεσα στα πρώτα σε τηλεθέαση! Όταν έμαθα ότι ο Μαρινάκης αγόρασε τον ΔΟΛ προσωπικά χάρηκα που δεν θα κλείσει. Από την άλλη, βλέπω να δημιουργείται ένα νέο τοπίο στην τηλεοπτική αγορά όπου και κάθε ιδιοκτήτης ομάδας έχει και ένα κανάλι. Με άλλα λόγια, κάθε πλούσιος αλλά άσχετος με τον λόγο και την ενημέρωση, μπόρεσε να αποκτήσει ένα κανάλι επειδή απλά, μπορούσε... Αυτό δεν είναι υγεία, είναι εμπόριο. Ακόμα κι έτσι όμως, το προτιμώ από ένα νεκρό κανάλι.

Θέλω να κλείσω σημειώνοντας ότι εύχομαι ειλικρινά και ο ΔΟΛ και το MEGA να αναγεννηθούν και να προσφέρουν ποιοτικό έργο. Για μένα αποτελούν δύο σύμβολα της Ελλάδας και επιχειρηματικά και στα ΜΜΕ, συνεπώς ο μαρασμός τους καθρεφτίζει και την γενική κατάντια της χώρας. Ας σώσουμε τα σπουδαία οικοδομήματα της χώρας, για να μπορούμε κι εμείς να εμπνεόμαστε από αυτά με τη σειρά μας. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως ένας αληθινός ηγέτης θα μπορούσε να κερδίσει την τρομοκρατία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λίγες μόνο σκόρπιες σκέψεις σχετικά με το πιο πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο. Γιατί πραγματικά έχουμε αναλύσει πλέον τα πάντα, έχουμε θίξει απόψεις, γνώμες, προτάσεις, προβληματισμούς. Έχουμε βγάλει τα συμπεράσματα μας, έχουμε κάνει τις προβλέψεις μας, όμως ο χρόνος περνάει και εμείς απλά βλέπουμε αθώους πολίτες να πέφτουν νεκροί σε έναν πόλεμο που δεν γνώριζαν ότι συμμετέχουν.

Η τελευταία επίθεση έδειξε, ότι κανένα τρομοκρατικό χτύπημα δεν πρόκειται να αποφευχθεί, καθώς ούτε όπλα χρειάζονται, ούτε κάποιο πολύπλοκο σχέδιο, ούτε καν η προσμονή για ένα σημαντικό γεγονός, όπως μια συναυλία, ένας αγώνας κλπ. Οι τύποι απλά νοικιάζουν ένα φορτηγάκι, παίρνουν και δυο μεγάλα μαχαίρια απ' την κουζίνα και αυτό είναι όλο. Μετά μετράμε απλά τους νεκρούς.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν εγώ θέλω να προβληματιστώ σε ένα βασικό κομμάτι της αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης που κατά τη γνώμη μου δεν έχει σχέση με την καταστολή και την αστυνομική παρουσία (όχι ότι δεν είναι σημαντική), αλλά με την πολιτική ηγεσία. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ευρώπη, έχει ανάγκη από έναν ισχυρό ηγέτη που μπορεί να περάσει ένα αίσθημα ασφάλειας και προστασίας στους πολίτες του. Πολύ περισσότερο ο λαός αυτήν την στιγμή, έχει ανάγκη από σύμπνοια και ομόνοια.

Αν κάνετε τον κόπο να αφιερώσετε λίγο χρόνο στα σχόλια αναγνωστών κάτω από τα άρθρα που αφορούν την τρομοκρατία θα διαπιστώσετε λυπηρές διαμάχες μεταξύ Αριστερών και Δεξιών λες και οι τρομοκράτες ρωτούσαν τα θύματά τους για την πολιτική τους ιδεολογία πριν τα σκοτώσουν. Ο κόσμος είναι εναντίον στο να πεθαίνει ο κόσμος στους δρόμους και τις πλατείες, όμως ακόμα κι έτσι το χρησιμοποιεί για να διχαστεί και να διαχωριστεί με τους συμπολίτες του. Γιατί; Όταν έρχεται κάποιος με μαχαίρι και σκοτώνει την γυναίκα σου και το παιδί σου, δεν έχει πολύ σημασία αν το καλοκαίρι βρισκόσουν στην Χίο σώζοντας μετανάστες απ' την βάρκα τους ή ήσουν στο Σύνταγμα και διαδήλωνες εναντίον τους. Νιώθεις τον ίδιο πόνο που καμιά ιδεολογία δεν μπορεί να σου γιατρέψει. Γι' αυτό και μια ισχυρή πολιτική ηγεσία έχει χρέος να ενώσει τον λαό και όχι να τον αφήσει να βρίσκει λόγους να διαχωρίζεται.

Και επειδή όπως ανέφερα παραπάνω, κανένα τρομοκρατικό χτύπημα πλέον δεν θα μπορεί να προληφθεί, θα ήθελα να σημειώσω το εξής: Όταν κάποιος αποφασίσει ότι είναι ωραία ή εξυπηρετεί κάποιον σκοπό το να σκοτώσει κόσμο, θα το κάνει. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα το κάνει. Είτε ο λαός μείνει σπίτι του είτε βγει έξω. Αν δεν πετύχει στο Λονδίνο θα πετύχει στο Νιουκάστλ. Αν δεν πετύχει στην Αγγλία, θα πετύχει στην Ισπανία, στην Ολλανδία, στην Δανία...

Ο σκοπός λοιπόν είναι να μην φτάσει κάποιος να το αποφασίσει αυτό. Και επειδή πολλοί από τους τρομοκράτες είναι ντόπιοι πολίτες των Δυτικών χώρων, με καταγωγή από μουσουλμανικά κράτη, το πρόβλημα μπορεί εύκολα να εντοπιστεί στην Παιδεία των ανθρώπων αυτών. Κάπως... ξέφυγαν από το Δυτικό πρότυπο και γαλουχήθηκαν στα ισλαμιστικά και εχθρικά πρότυπα βίας και εκδίκησης(;) οπότε είναι χρέος της πολιτικής ηγεσίας κάθε Δυτικής χώρας να χειριστεί κατάλληλα το πως μεγαλώνει στα σχολεία της, τους νέους κάθε γενιάς (ας μην ξεχνάμε πως έχουμε πρόσφατο παράδειγμα πολίτη της Δύσης που ασπάστηκε το Ισλάμ), μαθαίνοντας τους να σέβονται τον άνθρωπο και διαλύοντας παντοτινά κάθε έννοια διάκρισης με βάση το χρώμα ή τη θρησκεία. Αν καταφέρουμε να αναπτύξουμε το αίσθημα αγάπης μεταξύ μας, θα είναι και πιο δύσκολος ο διαχωρισμός.

Να λοιπόν δύο μεγάλα στοιχήματα για κάθε κυβέρνηση που επιθυμεί να διαλύσει από την ρίζα του, το ενδεχόμενο τρομοκρατίας εκ των έσω. Γιατί το να ενισχύσεις τους δρόμους με αστυνομία και στρατό για μερικές μέρες αφού έχει συμβεί ένα τρομοκρατικό χτύπημα είναι χαζό αφού ποτέ κανένας δεν θα πάει ακριβώς στο ίδιο σημείο να χτυπήσει γνωρίζοντας και ότι αστυνομοκρατείται και ότι ο κόσμος θα το αποφεύγει! Μόνο λοιπόν χτυπώντας την τρομοκρατία στην ρίζα της, δηλαδή στο σημείο πριν ακριβώς γίνει κάποιος τρομοκράτης, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ελπίδες για την νικήσουμε! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "θα τρίβεται τα μάτια σας μόλις δείτε και διαβάσετε αυτό το κείμενο!"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κάθε φορά που διαβάζει κάποιος έναν τίτλο όπως αυτός του σημερινού προβληματισμού, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα "κλικάρει" τον σύνδεσμο που οδηγεί στο περιεχόμενο του, έτσι ώστε να ικανοποιήσει την περιέργεια του. Παρά το φαινομενικά "αδιάφορο" θέμα που μπορεί να έχει ένα τέτοιο άρθρο, εκφράσεις όπως "απίστευτο! δείτε πως έγινε μετά από..." ή "Σοκ! καταστράφηκε αφότου..." ιντριγκάρουν τον εκάστοτε αναγνώστη και τον οδηγούν στην κάθε λογής συλλογή άχρηστων πληροφοριών, αφού πέφτει στην καλοστημένη παγίδα ενός ακαταμάχητου τίτλου.

Το γιατί επιλέγονται τέτοιου είδους τίτλου άρθρα δεν είναι αξιοπερίεργο, αντίθετα, απολύτως κατανοητό και εξηγήσιμο, θα έλεγε κανείς. Ας δώσουμε όμως και ένα παράδειγμα, έτσι για να γίνει πλήρως κατανοητό το αντικείμενο που εξετάζουμε σήμερα. Ας πάρουμε ως δείγμα μια υποθετική είδηση ενός τραγικού γεγονότος το οποίο συνέβη αυτό το διάστημα. ένα γεγονός όπως ένα πολύνεκρο δυστύχημα στην εθνική οδό, που προκλήθηκε λόγω της αυξημένης κίνησης αυτοκινήτων, από οδηγούς οι οποίοι είχαν "δραπετεύσει" σε κάποιο μέρος, λόγω του τριημέρου που μας πέρασε. Τίτλος πρώτος: "Πολύνεκρο δυστύχημα στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας λόγω αυξημένης κινητικότητας/κίνησης." και, Τίτλος δεύτερος: "Τραγωδία! Δεκάδες τα θύματα που απανθρακώθηκαν και ακρωτηριάστηκαν στο πολύνεκρο δυστυχήμα στην Εθνική (Σληρές Εικόνες)". Είναι νομίζω κοινά αποδεκτό ότι κάποιος ο οποίος θα έβλεπε τους τίτλους των δύο αυτών κειμένων σε κάποια ιστοσελίδας ενημέρωσης του διαδικτύου, θα επέλεγε να πληροφορηθεί για το εν λόγω περιστατικό μέσω του κειμένου που θα έφερε τον 2ο τίτλο.

Γιατί όμως αυτό; Πέρα από το οπτικό υλικό το οποίο σαφέστατα δίνει ένα επιπλέον κίνητρο στον αναγνώστη, η περιγραφή και η παρουσίαση του κειμένου μέσα από τον δεύτερο τίτλο, είναι πιο δελεαστική συγκριτικά με το πρώτο. Γιατί όμως αυτή η ανάγκη για κάτι πιο "καταστροφικό" και "χειρότερο" από πλευράς του ανθρώπινου είδους; Γιατί αυτή η τάση προς το "όσο πιο αποκρουστικό γίνεται" και η σαγήνη που μας τραβάει προς το "απαίσιο και αποτρόπαιο"; Είναι η περιγραφική δραματικότητα που μας κάνει να θέλουμε να δούμε κάτι στην χειρότερη (αν όχι χείριστη) εκδοχή του; Είναι απλώς ένα κόλπο του μυαλού μας; Είναι λίγο που κατά βάθος μας εμπνέει η ωμή πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο; Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε ένα τέτοιο τίτλο, θυμηθείτε αυτό το κείμενο, επαναλάβεται τα ανωτέρω ερωτήματα και ψιθυρήστε μέσα σας: "Ιδού η απορία, ιδού και ο σημερινός προβληματισμός."

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ πως ένα σχολείο στο Ηράκλειο ξεγύμνωσε το συντηρητισμό μας

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Eίναι ένα θέμα που δίχασε αρκετά όσους το αντιλήφθηκαν τις μέρες που μας πέρασαν. Πρόκειται για το ρίσκο που πήρε ένα σχολείο στο Ηράκλειο, όπως διαβάσαμε στο ekriti.gr, να ξεφύγει από τα πατροπαράδοτα και να βάλει ως θέμα στην έκθεση της Β' Λυκείου ένα ζήτημα που αφορούσε το reality που σημάδεψε τη φετινή τηλεοπτική σεζόν, το survivor. Για το survivor τα έχουμε ξαναπεί από εδώ (και μάλλον θα συνεχίσουμε να τα λέμε αφού ο ΣΚΑΪ αποφάσισε να βγάλει από τη μύγα ξύγκι και να το προβάλλει μέχρι τις πρώτες μέρες του Ιουλίου!), σαν τηλεοπτικό προϊόν και ειδικά όπως το βλέπουμε στην Ελλάδα δεν είναι και το αγλάισμα του πολιτισμού, αλλά σαν πηγή προβληματισμού και περίσκεψης είναι ιδανικό. Μάλλον δεν σκέφθηκαν έτσι και οι γονείς ορισμένων μαθητών βέβαια οι οποίοι εξέφρασαν κάποια δυσαρέσκεια, όπως και πολλοί συμπολίτες όταν το θέμα πήρε έκταση στα sites και τα social media, με το επιχείρημα "μα πως είναι δυνατόν η παιδεία να ξεπέφτει σε τόσο ευτελή θέματα;". Αξίζει βέβαια πριν προχωρήσουμε στον προβληματισμό μας, να παραθέσουμε και την απάντηση που έδωσε εκπρόσωπος των καθηγητών του σχολείου στο site που αποκάλυψε το ζήτημα, για να έχουμε μία σφαιρικότερη άποψη:

"Σας ενημερώνω καταρχάς ότι το διασκευασμένο κείμενο που τέθηκε προς διαπραγμάτευση είναι της Α. Νίνη με τίτλο: "Όσα μου έμαθε το Survivor για τη ζωή (και τον καπιταλισμό)". Ότι στην παραγωγή λόγου οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν, με αφορμή το Survivor, ένα άρθρο για τα αποτελέσματα των ψυχαγωγικών και ενημερωτικών προϊόντων των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης στην πνευματική ανάπτυξη των νέων και να διατυπώσουν τις προτάσεις τους για το πώς πρέπει οι νέοι να αντιμετωπίζουν τα προϊόντα αυτά. Επομένως, τα θέματά μας είναι απολύτως συνεπή τόσο όσον αφορά στη στοχοθεσία του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας γενικά, αλλά και στην ύλη της Β΄ τάξης ειδικά, όπου υπάρχει αντίστοιχο θέμα για τα ριάλιτι στο σχολικό βιβλίο".

Αν και προσωπικά βρήκα την παραπάνω απάντηση αποστομωτική, θα ήθελα να επιμείνω παραπάνω στο ζήτημα. Κι αυτό γιατί πλέον αρχίζει και με τρομάζει το πόσο συντηρητικοί είμαστε ως κοινωνία. Στο άκουσμα του "θέμα survivor σε σχολείο" η ραχοκοκαλιά μας αναρίγησε και τα κεφάλια μας γύρισαν 360 μοίρες, χωρίς καν να ξέρουμε το θέμα ολόκληρο, χωρίς καν να μας νοιάζει αν είναι όντως κάτι πρωτότυπο και παραγωγικό, παρά μόνο γιατί περιείχε την απαγορευμένη λέξη: survivor. Θέλουμε φαίνεται να συνεχίσουμε να έχουμε μία παιδεία εντελώς απομονωμένη κοινωνικά, κλεισμένη στο δικό της μικρόκοσμο στον οποίο δεν υπάρχει επίκαιρο ή μη, όλα διακρίνονται από μία ασφαλή ρευστότητα. Θέλουμε αυτά τα παιδιά (τα οποία παρεμπιπτόντως του χρόνου δίνουν πανελλήνιες κι έπειτα βγαίνουν από τη σχολική αποστείρωση) να μην επεξεργάζονται κριτικά, να μην έχουν άποψη. Θέλουμε απλά να τους πετάξουμε σ' ένα χαρτί ένα θέμα τύπου "το περιβάλλον" ή "το χάσμα των γενεών" κι έξω απ' την πόρτα: να' ναι χαρούμενα αυτά γιατί δεν θα κουράσουν το μυαλό τους, οι καθηγητές γιατί δεν θα κουραστούν κι εκείνοι με τη σειρά τους και πολύ με τη διόρθωση κι οι γονείς γιατί έπεσε ένα θέμα... "με κύρος"¨.

Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε αγαπημένοι. Και, μεταξύ μας, κάτι ψιθυρίζεται στα πέριξ ότι ο γιαλός δεν είναι ποτέ στραβός...

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ εκδρομή με λεωφορείο - για κάποιους όνειρο για άλλους εφιάλτης

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Έχετε τα πάντα σε ετοιμότητα σχετικά ένα ταξίδι αστραπή που σκοπεύετε να κάνετε, αλλά έχετε όλη την ώρα την εντύπωση πως έχετε ξεχάσει κάτι σημαντικό. Αποβάλλετε το άγχος (όσο μπορείτε) , και μη μπλοκάρετε από μόνοι σας μόνο και μόνο επειδή δεν βρίσκετε κάτι να σας προβληματίζει. Kάτι τέτοια έλεγε το ζώδιό μου μέσα στη βδομάδα... Πώς απέβαλλα το άγχος μου, θα σας πω παρακάτω...

To 122 είναι το παλιό και περίφημο Ε22. Η παλιά διαδρομή είχε αφετηρία στην Ακαδημίας και το τέρμα ήταν στη Σαρωνίδα. Με την επέκταση του μετρό η αφετηρία είναι στο Ελληνικό, απέναντι από ένα νηπιαγωγείο. Αν είσαι τυχερός, ενώ περιμένεις το λεωφορείο τα παιδιά σε συντροφεύουν από μακριά όταν είναι καθημερινή. Νομίζω πως είναι η ωραιότερη διαδρομή με λεωφορείο. Γι' αυτό κι εγώ, την περασμένη Κυριακή, μπλόκαρα το άγχος, που υποτίθεται ότι θα είχα μεσοβδόμαδα, πηγαίνοντας με τα μέσα στο εξοχικό μου, που είναι κληρονομιά του πατέρα μου.

Αυτή τη διαδρομή την κάνω τακτικά ακόμα και όταν χειμωνιάζει. Το νότιο κομμάτι της Αττικής είναι αναμφισβήτητα το στολίδι της. Είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε ακόμα και το χειμώνα να υπάρχει κόσμος και να μην ερημώνει. Ο Έλληνας άλλωστε αγαπά τη θάλασσα όλες τις εποχές. Η παραλιακή ενδείκνυται ως ιδανική τοποθεσία για πρώτο ραντεβού. Εντάξει, εγώ όταν επιχείρησα μια φορά να βγω πρώτο ραντεβού εκεί ήταν ψιλοαποτυχημένο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Η εξαίρεση του κανόνα!

Το ωραιότερο σημείο της διαδρομής του 122 είναι από τη Βουλιαγμένη ως τα Λιμανάκια -εκεί στον κολπίσκο.

Αναπολείς της καλοκαιρινές σου περιπέτειες σε αυτές τις αμμουδιές και ανυπομονείς να έρθει πάλι το καλοκαίρι και να λερώσεις τα πόδια σου στην άμμο και να ασχολείσαι με το ''γνωστό'' πρόβλημα της παραλίας, δηλαδή το ''τάκα-τούκα'' από τις ρακέτες των λουόμενων. Δε σε ενοχλεί που τη θάλασσα της αγαπημένης σου παραλίας την αγκαλιάζει η χειμωνιάτικη συννεφιά. Μέσα από το τζάμι του λεωφορείου οι εικόνες περνούν σαν κινηματογραφική ταινία μπροστά από τα μάτια σου. Έχεις ήδη ξεφύγει από τα γκρίζα κτίρια του κέντρου. Απολαμβάνεις τα φυσικά ελληνικά χρώματα που είναι τόσο πολύ αγνά και πάντα σε ηρεμούν.  +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EIKONIKOI ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ~ ο εθισμός στα social μέσα απ' το #NotAlone

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Ποτέ δεν υπήρξα κατά των Social. Ποτέ όμως δεν άφησα να γίνουν αυτά η κύρια και όχι η εναλλακτική μορφή της ζωής μου.

Ποτέ δεν υποτίμησα την δύναμη που τα Social έχουν για να ενώνουν τον κόσμο. Ποτέ όμως δεν περίμενα από αυτά να λειτουργήσουν σαν υποκατάστατο μιας απόστασης που δεν ήταν χιλιομετρική...

Μετά τον λάθος χειρισμό έρχεται ο εθισμός... +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ θουκιδίδης: τα τρία κριτήρια για μια ελεύθερη πολιτεία

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει η Μαίρη Καρά

Ο Θουκυδίδης (περίπου 460-398 π.Χ.) ήταν Aρχαίος Έλληνας ιστορικός, γνωστός για την συγγραφή της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, μια πόλη (μια χώρα θα λέγαμε σήμερα) είναι ελεύθερη όταν είναι ΑΥΤΟΝΟΜΗ, ΑΥΤΟΔΙΚΗ και ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ.
     Ας κάνουμε μια σύντομη αναφορά σε κάθε μια από αυτές τις έννοιες, για να  κατανοήσουμε σε τι τελικά συνίσταται η Ελευθερία μιας χώρας, αλλά και να δούμε ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που πρέπει να την διέπουν.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ
     Αυτονομία σημαίνει να δίνει η Πολιτεία στον εαυτό της τους νόμους της. Προσοχή όμως. Πολιτεία, με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου, δεν είναι ένας εξουσιαστικός μηχανισμός ανεξάρτητος απ' την κοινωνία που της επιβάλλεται, όπως είναι το Κράτος σήμερα. Αντίθετα, Πολιτεία είναι το σύνολο των μελών μιας κοινότητας που οργανώνονται πολιτικά.
     Είναι δηλαδή η Πολιτεία, η ίδια η κοινωνία με την μορφή πολιτικής οντότητας. Όταν λέμε λοιπόν ότι η Πολιτεία δίνει τους νόμους της στον εαυτό της, εννοούμε ότι το σύνολο των πολιτών που αποτελούν την πολιτεία θέτουν τους νόμους σύμφωνα με τους οποίους θεωρούν ότι πρέπει να ζουν.
     Σε μια αυτόνομη Πολιτεία άρα, οι πολίτες είναι αυτοί που κατέχουν και ασκούν τη νομοθετική λειτουργία. Η κορυφαία έκφραση αυτονομίας μιας Πολιτείας σημειώθηκε στην Αρχαία Αθήνα, όταν οι πολίτες μέσα απ' το κυρίαρχο όργανο, την Εκκλησία του Δήμου, πρότειναν, ψήφιζαν, ενέκριναν ή απέρριπταν, άλλαζαν ή καταργούσαν τους Νόμους τους.

ΑΥΤΟΔΙΚΗ
     Αυτόδικος είναι η Πολιτεία στην οποία η απονομή του δικαίου γίνεται απ' τα δικά της Δικαστήρια και σύμφωνα με τους Νόμους που η ίδια η Πολιτεία έχει προηγουμένως θεσπίσει. Μέσα από τα Δικαστήρια της η Πολιτεία έχει την ευκαιρία να εφαρμόσει την βούληση της, όπως την έχει κωδικοποιήσει μέσα από τους Νόμους που έχει ψηφίσει ο λαός.
     Έτσι όπου προκύπτουν αμφισβητήσεις σχετικά με την εφαρμογή του νόμου, όπως π.χ. στην περίπτωση που εξετάζεται, αν ένας άρχοντας άσκησε τα καθήκοντα του σύμφωνα με το Νόμο ή όχι, η Πολιτεία με τα Δικαστήρια καλείται να τον επιβάλλει. Κι όταν μιλάμε για εφαρμογή του Νόμου, εννοούμε ότι την εξουσία για να το κάνει, την έχει ο λαός και την εκδηλώνει μέσα από δικαστικά όργανα, τα οποία ο  λαός τα συνθέτει. Για παράδειγμα αυτόδικος ήταν η Πολιτεία των Αρχαίων Αθηναίων, αφού μέσα απ' τα Δικαστήρια της Ηλιαίας ένα μέρος του λαού που νομοθέτησε, είχε και την εξουσία να επιβάλλει την εφαρμογή αυτού του Νόμου.

ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ
     Αυτοτελής είναι η Πολιτεία, που λαμβάνει η ίδια τις αποφάσεις που χρειάζονται, για την εύρυθμη λειτουργία της Πολιτείας σε καθημερινή βάση. Η αυτοτέλεια είναι - θα λέγαμε σήμερα - η δυνατότητα της Πολιτείας να κυβερνάει η ίδια τον εαυτό της, αποφασίζοντας σχετικά με τα θέματα που πρέπει να διευθετηθούν. Έτσι έχουμε για παράδειγμα την Εκκλησία του Δήμου στην Αρχαία Αθήνα, η οποία παίρνει τις αποφάσεις ως το κορυφαίο όργανο που εκφράζει την Αυτοτέλεια της Πολιτείας.
     Βλέπουμε λοιπόν πως μια Πολιτεία είναι ελεύθερη, όταν ο λαός της έχει τα κατάλληλα όργανα να θέτει τους νόμους της, να τους επιβάλλει όταν χρειάζεται και να λαμβάνει τις αποφάσεις που την αφορούν. Άρα πρέπει για να είναι ελεύθερη η Πολιτεία, να είναι ελεύθεροι οι πολίτες να κάνουν όλα τα παραπάνω. Πολιτεία ελεύθερη χωρίς ελεύθερους πολίτες δεν υφίσταται. Και πολιτεία χωρίς ελεύθερους πολίτες δεν είναι Δημοκρατία.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ για τον θάνατο #mitsotakis

Η ΕΙΔΗΣΗ
Μέσα σε κλίμα πένθους και συγκίνησης, τα Χανιά, o τόπος που τόσο αγαπούσε, «δέχτηκαν» τη σορό του πρώην πρωθυπουργού και επιτίμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 99 ετών.
ΤΟ HASHTAG
#mitsotakis
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Όσοι ζήσαμε από κοντά την πολιτική κόντρα της δεκαετίας του 90' μεταξύ Παπανδρέου και Μητσοτάκη, μπορούμε εύκολα να κάνουμε και την σύγκριση στον θάνατό τους. Θυμάμαι στον θάνατο Παπανδρέου (Ανδρέα) λαϊκό προσκύνημα με ουρές χιλιομέτρων από απλό κόσμο και αποστολές αξιωματούχων από πολλές χώρες στην τελετή. Τώρα, ένα C-130 μετέφερε την σωρό και αυτό ήταν όλο.
Αυτό όμως ήταν το λιγότερο. Διότι επί Παπανδρέου, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία κατέβασαν τα όπλα και σεβάστηκαν τη μνήμη του νεκρού επίσημα και ανεπίσημα με όλα τους τα στελέχη. Σήμερα, σε τουλάχιστον 3 περιπτώσεις που εγώ πρόσεξα, επίσημα στελέχη της κυβέρνησης από ανεπίσημους διαύλους καταφέρθηκαν εναντίον του εκλιπόντα. Και προφανώς, καμιά αμαρτία δεν σβήνεται μετά το θάνατο, όμως εκείνες τις μέρες δεν είναι κατάλληλες για να ασκήσεις κριτική ή μάλλον να κατακρίνεις ολότελα έναν νεκρό, ε;
Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλες λεπτομέρειες, αφενός γιατί δεν τιμούν τις ημέρες πένθους της οικογένειας Μητσοτάκη με τον οποία ιδεολογικά είχαμε πολλές αντιθέσεις, όμως εγώ ξέρω να βουλώνω το στόμα μου και να σέβομαι όχι μόνο το νεκρό αλλά και την οικογένεια που άφησε πίσω του. Έτσι, θα ήθελα απλά αν σημειώσω πως αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι η ευκολία με την οποία γνωστοί και άγνωστοι έτρεξαν να διακωμωδήσουν τον θάνατο, την κηδεία ή απλά απλά να σχολιάσουν κακοπροαίρετα. Σημεία των καιρών φίλοι μου...
+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ πως θα κερδίσεις στη νέα (σου) ζωή;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα έλεγα πως στις μέρες μας ένα από τα κυριότερα στοιχεία επιτυχίας στην ζωή μας, είναι η τακτοποίηση, η οργάνωση και η τάξη. Ελπίζω να μην ακούγομαι σαν την μαμά σας που σας φώναζε να μαζέψετε τα παιχνίδια σας το βράδυ, ενώ εκείνη την ίδια ώρα είχε μια βρώμικη κατσαρόλα στο μάτι της κουζίνας και έναν κουβά άπλυτα ρούχα μέσα στο σαλόνι, όμως θα προσπαθήσω να σας αποδείξω πως το ζήτημα παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον.

Στις μέρες μας, κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να διαχειριστεί πολλές και διαφορετικές καταστάσεις. Γίνεται δέκτης πολλών δεδομένων, πολλών ερεθισμάτων, εμπειριών και ασχολείται με πολύ περισσότερα του ενός πράγματα. Μια τάση που άλλαξε σταδιακά τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα την τελευταία δεκαετία όπου η κοινωνία της πληροφορίας μας προσέφερε τα πάντα στο... πιάτο μας!

Και ενώ όλα αυτά είναι υπέροχα, πρέπει να παραδεχτούμε πως πολλές φορές αντί τα δεδομένα να μετουσιόνονται σε ωφέλιμη πληροφορία, τελικά καταλήγουν να γίνονται ένα χάος στο μυαλό, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την ζωή μας. Τραγικό! Όλα όμως οφείλονται στο κατά πόσο μπορούμε να είμαστε οργανωμένοι και έτοιμοι για τις απαιτήσεις της κάθε ημέρας που ξημερώνει.

Την τελευταία φορά που χρειάστηκε να προσλάβω άτομο, είχα την ευκαιρία να δω από κοντά δεκάδες υποψήφιους για συνέντευξη. Ένα από αυτά που τους ζήτησα, τους αιφνιδίασε. Ζήτησα λοιπόν να μου ξεκλειδώσουν το κινητό τους και χωρίς εγώ να το αγγίξω, απλά να μου δείξουν την επιφάνεια εργασίας τους. Επίσης σημείωσα πως αυτό ήταν προαιρετικό και πως αν αρνούνταν να το κάνουν δεν θα μετρούσε αρνητικά στην αξιολόγηση. Η αλήθεια είναι πως εντυπωσιάστηκα μόνο από δύο κινητά, αλλά πριν φτάσω εκεί θα σημειώσω πως είδα πολλά με αμέτρητα εικονίδια που έφτιαχναν ένα σκηνικό χάους. Είδα επαφές σε μορφή widget με εντελώς άκομψο τρόπο, είδα εικόνες φόντου οι οποίες ζάλιζαν και μόνο λειτουργικές δεν ήταν και σε πολλές φορές δεν είδα σχεδόν τίποτα, δείγμα του ότι απλά κοιτούσα ένα... τηλέφωνο!

Ένα κινητό όμως με τα σωστά widgets στοιχισμένα όμορφα, τις εφαρμογές σε φακέλους και ένα φόντο που θα αφήνει καθαρότητα στο κινητό, δείχνει βασικά στοιχεία τακτοποίησης και οργάνωσης. Δείχνει ένα άτομο με μεθοδικότητα και με σύνεση. Και ξέρετε... τελικά, αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται στις μέρες μας ο σύγχρονος άνθρωπος. Σύνεση και μεθοδικότητα. Οργάνωση και σωστή διαχείριση. Γιατί ο καταιγισμός δεδομένων γίνεται ολοένα πιο έντονος και μάλιστα είναι αντιστρόφως ανάλογος με τον συνεχώς μειωμένο διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο.

Ποιος κερδίζει; Μα... αυτός που θα παντρέψει σωστά αυτές τις δύο αντιφατικές νέες μεταβλητές της ζωής του. Γιατί η λέξη κλειδί φίλοι μου είναι μία: Διαχείριση! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ας εκμεταλλευτούμε την τζάμπα διαφήμιση του τουρισμού μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αν σπεύσετε να σημειώσετε ότι ο σημερινός προβληματισμός είναι άκαιρος ή πριν της ώρας του, τότε ανήκεστε στον μέσο όρο του κλασικού έλληνα που ξέρεις, τα αφήνει όλα για τελευταία στιγμή και στο τέλος, ε... όλοι ξέρουμε τι γίνεται!

Η Ελλάδα λοιπόν και φέτος βρέθηκε να είναι δεύτερη χώρα στον κόσμο σε γαλάζιες σημαίες. 486 για την ακρίβεια ακτές οι οποίες πιστοποιήθηκαν για τις ασφαλείς και ποιοτικές υπηρεσίες προς τους λουόμενους. Ναυαγοσώστης, ποιότητα των υδάτων και υπηρεσίες κατά την παραμονή είναι μερικά από τα προαπαιτούμενα της πιστοποίησης αυτής. Συνεπώς, η Ελλάδα τα κατάφερε και πάλι περίφημα, καθώς για να γίνουν όλα αυτά δεν αρκεί μόνο μια καλή παραλία για το οποίο στην χώρα μας κληρονομήσαμε χωρίς κόπο, αλλά και ορισμένες προσπάθειες οργάνωσης.

Τώρα, ξέρουμε πως έχουμε κι άλλη τζάμπα διαφήμιση για τον τόπο μας, κάτι που έχει ήδη εξαργυρωθεί από τις κρατήσεις που αναμένεται και πάλι να βουλιάξουν την Ελλάδα από τον τουρισμό. Συγκλονιστικά νέα αν σκεφτεί κανείς πως οι δαπάνες διαφήμισης μάλλον μειώνονται κάθε χρόνο και εδώ ακριβώς είναι το μυστικό της επιτυχίας.

Κόσμος θα έρθει πολύς, θα μείνει όμως ευχαριστημένος; Θα δώσουμε εμείς οι έλληνες -επαγγελματίες του τουρισμού και μη- το κάτι παραπάνω ώστε αυτοί οι άνθρωποι να έρθουν, να διασκεδάσουν, να ξεκουραστούν και του χρόνου να μην έχουν λόγο να πάνε κάπου αλλού;

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υστερούμε σε υποδομές, οργάνωση και πολλά ακόμα, όμως αν σεβαστούμε τον άνθρωπο-τουρίστα, τον οικογενειάρχη ξένο και ενθουσιώδη ή παράξενο επισκέπτη, τότε να είστε σίγουροι ότι εκείνος θα εστιάσει σε εμάς. Στα ζεστά μας πρόσωπα, στον χρόνο που αφιερώσαμε να εξηγήσουμε οι ίδιοι με νοήματα και με κάκιστα αγγλικά μια διαδρομή αντί μιας παγωμένης ταμπέλας που θα έδινε την πληροφορία. Και ξέρετε... Κανείς δεν θα διηγηθεί στους φίλους του για την ύπαρξη μιας ταμπέλας, όλοι όμως θα μεταφέρουν την εμπειρία τους από έναν ντόπιο που παράτησε τα πάντα για να τους δείξει τον δρόμο ή να τους υποδείξει το καλύτερο φαγητό..! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ το "τίποτα" είναι πολλές φορές καλύτερο από το "λίγο"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Ζούμε σε ένα κόσμο που είναι φτιαγμένος από συμβιβασμούς. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Συμβιβασμοί στον τομέα των προσωπικών, των οικονομικών, κοκ. Είτε το αποδέχεσαι και προχωράς με αυτό, είτε -καλώς ή κακώς- μένεις πίσω. Σίγουρα περνάς και την φάση κατά την οποία αρνείσαι κατηγορηματικά να ενστερνισθείς αυτή την λογική την περίεργης πραγματικότητας μέσα στην οποία υπάρχεις, όμως, εν τέλει, σε... "παρασέρνει το ρέμα".

Που λέτε... κάπου διάβασα τον τίτλο του σημερινού προβληματισμού και με έβαλε σε μεγάλες, πολλές και ποικίλες σκέψεις. Πάρτε και εσείς ένα λεπτό και αναλογιστείτε το εξής; Προσπερνώντας την στιγμή του εκάστοτε συμβιβασμού, φτάνουμε στην στιγμή που αναλογιζόμαστε το τι μας προσφέρει ο εν λόγω συμβιβασμός. Άλλες φορές κάτι σχετικά καλό, άλλες κάτι όχι και τόσο και άλλες πάλι το τίποτα. Σε πόσες περιπτώσεις όμως το τίποτα-καθόλου είναι καλύτερο από το λίγο; Σε περισσότερες από ότι νομίζουμε δυστυχώς.

Ας πάρουμε την περίπτωση του "περίπου με αγαπάς" (που λέει και το γνωστό άσμα) το οποίο αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) έχουμε αισθανθεί κάποια στιγμή ότι αυτό που παίρνουμε είναι ελλιπές, όχι αρκετό και γενικά.. λίγο. Οι σκέψεις, η αμφιβολία και τα ερωτήματα μας κατακλύζουν και μας τρώνε από μέσα κυριολεκτικά. Φτάνουμε στο σημείο να αισθανόμαστε άβολα και να λέμε: "καλύτερα, τελικά, να μην το ζούσα αυτό". Παρόλα αυτά συμβιβαζόμαστε (λόγω παραγόντων όπως η ανασφάλεια) και μένουμε σε μια μη υγιή κατάσταση. Ας δούμε τώρα την περίπτωση του "έφτασε πάλι η Δευτέρα θεέ μου.." (με την ειλικρινά "όχι πάλι θεέ μου" έννοια της και όχι απλώς εκείνης που απλώς γκρινιάζουμε) που αναφέρετε στα επαγγελματικά μας. Πόσο άσχημο είναι το συναίσθημα του να μην θέλεις να πας στην δουλειά ξέροντας την κατάσταση που έχεις πρόκειται να βιώσεις ή να αντικρίσεις. Φτάνουμε πάλι στο σημείο να λέμε "και τι να κάνω; να παραιτηθώ -μέρες που είναι- και να μείνω χωρίς δουλειά; Ποτέ!", όμως και παράλληλα να ευχόμαστε να ήταν αλλιώς τα πράγματα και να ψάχναμε δουλειά. Παρόλα αυτά συμβιβαζόμαστε και αποδεχόμαστε το λίγο που μας προσφέρει και μας παρέχει η εργασία μας.

Το συναίσθημα του "δεν έχω τίποτα", σε κάνει συνήθως να προσπαθείς για να φτάσεις στο "θέλω να προσπαθήσω για να έχω". Το συναίσθημα όμως του "αυτό που μου προσφέρεται παρά τις προσπάθειες μου είναι τόσο... λίγο", συνήθως σε αφοπλίζει και σε απογοητεύει. Συμβιβασμός ή μη; Δεν ξέρω. Σίγουρα δεν σας συμβουλεύω να χωρίσετε ή να παραιτηθείτε μέσα από τον σημερινό προβληματισμού (προς θεού!). Καθένας όμως ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ εσείς; καπνίζετε;

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Ως άτομο που ζει και μεγαλώνει πλάι σε καπνιστές (ούσα μη καπνίστρια), από γονείς και στενούς συγγενείς μέχρι και πολύ αγαπημένους φίλους, έχω μάλλον αναπτύξει τους ίδιους αμυντικούς μηχανισμούς μ' εκείνους, με αποτέλεσμα να αντιδρώ σε κάποιες συμπεριφορές που "παίζουν" πολύ τελευταία, με δήθεν έξαλλους ανθρώπους που κολλούν τον δείκτη τους επικριτικά μπροστά στα πρόσωπα όσων καπνίζουν, αμολώντας παράλληλα λογύδρια με δασκαλίστικο ύφος σχετικά με το πόσο κακό κάνει το κάπνισμα (λες και υπάρχει κάποιος εν έτει 2017 που δεν τα ξέρει!). Καθόλου τυχαίο δεν είναι βέβαια που συμπίπτει ο σημερινός προβληματισμός με την αυριανή "Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καπνίσματος".

Επιστρέφω στις αρχές του κειμένου μου, για να απαντήσω στην εύλογη απορία σας: "δεν τους αγαπάς δηλαδή αυτούς τους ανθρώπους; δεν θέλεις να προφυλάξουν την υγεία τους;". Προφανώς και τους αγαπάω, προφανώς και θέλω, όπως θέλουν όλοι για τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους, να είναι καλά. Όμως δεν μπορούμε να φερόμαστε στους καπνιστές σαν να είναι μικρά παιδιά (εκτός αν είναι όντως μικρά παιδιά, οπότε εκεί ναι, επιβάλλεται θα έλεγα!), σαν να μη γνωρίζουν όλα αυτά που γνωρίζουμε εμείς ή δεν έχουν την προσωπικότητα και τη λογική να κρίνουν οι ίδιοι. Ο μόνος τρόπος να βοηθήσουμε κάποιον να πάλέψει τον όποιο εθισμό του είναι να σταθούμε δίπλα του και να συζητήσουμε, ώστε να τον συνειδητοποιήσει αρχικά και να νιώσει ο ίδιος την επιθυμία να τον αποβάλλει από πάνω του. Αν αυτό δεν συμβεί, δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τίποτα σε κανέναν. Σε περίπτωση όμως που αντιληφθούμε ότι κάποιος γύρω μας χρειάζεται τη στήριξή μας για να κόψει το κάπνισμα, ζούμε σε μία εποχή που υπάρχει πληθώρα επιλογών για κάτι τέτοιο: από το ηλεκτρονικό τσιγάρο (τη μετάβαση δηλαδή στο μη κάπνισμα και όχι την παγίωσή του στη θέση του συμβατικού τσιγάρου- αυτό είναι ελληνική πατέντα!), μέχρι τσίχλες νικοτίνης, βελονισμό, υπνοθεραπεία, ό,τι μπορεί να λειτουργήσει στον καθένα!  Θέλει δύναμη και αποφασιστικότητα για να αποφύγει κανείς συνέπειες όπως αυτές που παρουσίασε η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία σε ημερίδα της την περασμένη Πέμπτη (αναλυτικότερα εδώ), αλλά είναι εφικτό.

Ιδιαίτερη σημασία έχει στη διαδικασία και η ψυχολογική προσέγγιση του θέματος, καθώς κάθε εθισμός έχει την αιτία του στα βαθύτερα στρώματα της ψυχής. Έχει διττή υπόσταση καθώς από τη μία η εύρεση του τι είναι αυτό που κάνει τον εκάστοτε άνθρωπο να μένει προσκολλημένος και από την άλλη κάποια tips αντιμετώπισης των δύσκολων στιγμών μπορούν να διατηρήσουν τη συνοχή στο εύθραυστο ψυχολογικό οικοδόμημα και να εγγυηθούν την επιτυχία.

Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τους εθισμούς τους είναι μικροί καθημερινοί ήρωες. Και χρειαζόμαστε πιο πολλούς, για να δίνουν το παράδειγμα και αρκετό κουράγιο σε όλους μας. Σας περιμένουμε λοιπόν!

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ μη μένεις μετεξεταστέος στην ευτυχία

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Ποιοι θα διδάξουν την ευτυχία μας, ώστε να μη μείνουμε στο θεμελιώδες μάθημα-πάλι- μετεξεταστέοι;

Αν ρωτήσεις έναν ανώτερο μαθηματικό θα σου εξηγήσει: ''Η ευτυχία σου είναι απολύτως πιθανή με το που ξυπνάς''. Για του μαθηματικούς δεν υπάρχει ''βιολογική προδιάθεση''. Αποκλείεται να έχεις ξυπνήσει με σπυράκι στο μέτωπο που χαλάει τη μόστρα. Ούτε γεννήθηκες βλάκας, ούτε γκαντέμης. Σύμφωνα με τα ανώτερα μαθηματικά δημιουργείς εσύ το πεδίο σου - ή κάτι τέτοιο... Και διεθνώς τα μαθήματα ευτυχίας είναι υπόθεση δεκαετιών. Έχεις τη μαθηματική προσέγγιση και από την άλλη τη βιολογική... Είναι σα να βάζεις το Θεό να πλακωθεί με τη φύση. Τον Αινστάιν να μονομαχήσει με ένα πρόζακ. Στη μέση για τους λιγότερο πολύπλοκους έχεις new age μπούρδες, ανακατεμένες με σοφία χιλιετηρίδων. Αν ''δουλεύουν'' για ενα φτωχό Ινδό που λούζεται στο Γάγγη, για εσένα υποθέτεις, θα κάνουν θαύματα.

Ξέρεις πως υπάρχουν κατά κάποιο τρόπο δύο κατηγορίες: Έχεις αυτούς που βλέπουν τη ζωή να τους προσπερνά και τους καταφερτζήδες. Στην ίδια οικογένεια συναντάς και τους δύο, ωστόσο αναγνωρίζεις την ιδιότητα: Λάμπει ο άνθρωπος ή είναι θαμπός...

Ίσως είσαι: δύο σε ένα. Υπάρχουν επιτυχημένοι απελπιστικά ανίκανοι να δημιουργήσουν προσωπική ευτυχία, κάτι δε βλέπουν ή κάτι δε βλέπεις εσύ που τους κοιτάς. Αν δεν ''το έχεις'', ελπίζουμε -μπορείς να το μάθεις- να σ' το εμφυσήσουν.

Παραδοσιακά το ''άδραξε τη μέρα'' και άλλα παρόμοια, προορίζονταν για την ελίτ, για πιο έξυπνους ή πριμοδοτημένους. Ωστόσο η υπόθεση μαζικής δυστυχίας τελικά καταντά ασύμφορη -ποιος θα το έλεγε; Η δυστυχία είναι συνήθως ντόπινγκ για την παραγωγικότητα.

Ποιοι όμως θα επιχειρήσουν να μας διδάξουν την ευτυχία μας και, αν τη διδαχτούμε, μήπως χάσουμε εντελώς την ευκαιρία να τη δημιουργήσουμε; +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ εθνικά επικίνδυνοι ακροβατισμοί

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γνωρίζει πλέον και ο τελευταίος Έλλην πολίτης ότι, η ενορχηστρωμένη προσπάθεια, μάρτυρες της οποίας παριστάμεθα πάντες οι τηλεθεατές, προερχομένη από πολιτικούς και όχι μόνο, αριστερής ιδεοληψίας αλλά προοδευτικούς, εντός και εκτός των τειχών της πολιτείας, που αποσκοπεί στον αποχριστιανισμό του Ελληνικού Λαού πρωτίστως και δευτερευόντως κατά της εκκλησίας της Ελλάδος. Παρά την λυσσώδη προσπάθεια των θιασωτών της παγκοσμιοποίησης [με την έννοια της κακής πλευράς αυτής], ο Ελληνικός λαός παραμένει στο πλευρό της εκκλησίας πιστός στις παραδόσεις του και στα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Παρ’ όλο, σήμερα που η μικρή οθόνη ποδηγετεί τον λαό με τον επιστημονικό ολοκληρωτισμό των επικοινωνιακών μεθόδων και υποχρεώνει αυτόν σε πειθήνια υποταγή σε εθελόδουλες συμπεριφορές, ουδέν επέτυχε. Επέτυχε όμως, η μικρή οθόνη να γελοιοποιήσει μερικούς αθέους στην ουσία και αυτοαποκαλούμενους προοδευτικούς, οι οποίοι εξήλθαν στα παράθυρα και προσπάθησαν να διοχετεύσουν προς τους τηλεθεατές το μίσος της ψυχής των προς την χριστιανική πίστη του Ελληνικού λαού. Φθάσαντες στο σημείο, να τους ενοχλεί ακόμη και η μεταφορά του Αγίου Φωτός με Στρατιωτικό αεροσκάφος.

Ας βγει ένας από τους καγχάζοντες σήμερα αριστερίζοντες σοσιαλιστές και άπιστους να μας πει. Ποιο είναι το έγκλημα της θρησκείας μας και η Διδασκαλία αυτής, εκτός εάν είναι έγκλημα σήμερα,  να αγαπάς τον πλησίον σου, να είσαι φλογερός πατριώτης και να μη σιωπάς στα εθνικά λάθη της εξουσίας που διακυβεύουν το μέλλον του έθνους μας.

Ίσως κάποτε η κάθαρση στους διαφόρους τομείς της πολιτείας μας γίνει πραγματικότης, προτού ελπίζω ο πιθανόν βόρβορος να έχει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Δεν πρόκειται όμως να εξαλειφθεί, θα συνεχίζει να υπάρχει άλλοτε σε ήπια μορφή και άλλοτε σε έξαρση, διότι το αίτιο οφείλεται στην μεγάλη κοινωνική παρακμή της εποχής μας, την επιορκία βασικά των λειτουργών της πολιτείας και στην έλλειψη ουσιαστικού ελέγχου και ατιμωρησίας.

Βέβαια πρέπει να το έχουμε υπ’ όψιν πάντοτε ότι και στο αγιότερο περιβάλλον, που ήταν ο Χριστός με τους Αποστόλους υπήρξε και ένας Ιούδας προδότης και κλέφτης (ότι κλέπτης ην και το ταμείο είχε και τα βαλλόμενα εβάσταζε. ΙΩΑΝΝΟΥ κεφ. Ι.Β΄. παρ. 6).

Στις ημέρες μας συμπεραμαρτούσης και της κοινωνικής παρακμής, διά της πτώσεως των ηθικών αρχών και αξιών, η αύξηση του κακού, οφείλεται και στο γεγονός ότι, η Αριστοτελική προσταγή της επιδίωξης της ευδαιμονίας διά της αρετής, θεωρείται δυστυχώς απολύτως  ξεπερασμένη.

Σε μια τελευταία συνέντευξη προ του θανάτου του, ο σύγχρονος σοφός Βυζαντινολόγος ΣΕΡ ΣΤΙΒΕΝ ΡΑΝΣΙΜΑΝ, μεταξύ άλλων είπε: «… χαίρομαι με την σκέψη ότι στα επόμενα 100 χρόνια η ορθοδοξία θα είναι η μόνη ιστορική εκκλησία που θα υφίσταται» Σ’ άλλο δε μέρος της συνέντευξής του είπε: «… στο πρόβλημα της Ενωμένης Ευρώπης, πιστεύω απόλυτα η Ορθοδοξία προσφέρει αρίστη επίλυση, επειδή κατ’ αρχάς δεν προβάλλει τον Εθνικισμό και έχει βάση την Αλήθεια και την Αγάπη.

Δύο παραδείγματα από την Ελληνική ιστορία[ και αυτή είναι στο στόχαστρο των προοδευτικών], θα μας επαναφέρει στην μνήμη την ακατάλυτη και ακαταμάχητη δύναμη της πίστης στην Ορθοδοξία:

- Είναι γνωστός σε όλους μας ο διωγμός της Ορθοδοξίας στην Σοβιετική Ένωση. Για 80 χρόνια δεν λειτουργούσαν οι εκκλησίες ή λειτουργούσαν περιορισμένα λάθρα. Δείτε σήμερα που επικράτησε η Δημοκρατία, άνοιξαν πάλι οι Εκκλησίες και γιγαντώθηκε η πίστη του Ρωσικού Λαού στην Ορθοδοξία.

- Το άλλο που θα ήθελα να επισημάνω στην παρούσα, είναι από την Ελληνική Ιστορία. Όταν μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, ο Ελληνικός Λαός επαναστάτησε ,πολέμησε και νίκησε τον τύραννο, είχε σύνθημα : [« Για την πίστη του Χριστού την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία»].

Στην Ελλάδα έχουμε Ιστορικούς και Εθνικούς δεσμούς συνοχής του λαϊκού πολιτισμού μας με την μεταφυσική πίστη της Εκκλησίας μας και η οποία συνετέλεσε στην μακραίωνη παράδοση συμπόρευσης εκκλησίας και πολιτείας.

Σήμερα, ένας χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους (το οποίο εχθρικά απαιτούν απερίσκεπτοι πολιτικοί) θα είναι ευεργετικός για την εκκλησία. Θα την υποχρέωση να αναζητήσει δυναμικά την κοινωνική της γνησιότητα και θ’ αποφύγει την αλλοτρίωσή της, ως κρατική «επικρατούσα θρησκεία» και ως δεκανίκι του Εθνικισμού. Πρόβλημα όμως δυσβάστακτο, εθνικό και υπαρξιακό, θα είναι ο χωρισμός για την Πολιτεία, που δεν έχει με τίποτα να υποκαταστήσει τον μέχρι τώρα (με τα όποια προβλήματα) μοναδικό πυλώνα κοινωνικής και πολιτιστικής συνοχής του Ελληνισμού στην κοιτίδα του και στην διασπορά του.

Σήμερα το Υπουργείο Παιδείας μας, συρρικνώνει την Ελληνική Ιστορία και σχεδόν αποπέμπει, θλιβερό και άθλιο, την θρησκεία του Χριστού από τα σχολεία. Εδώ! γεννάται το ερώτημα, ποιόν  σκοπό υπηρετούν τέτοιες μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία; Ασφαλώς όχι την Ελλάδα, όχι τον Ελληνικό Λαό και προπαντώς ΟΧΙ το μέλλον της Πατρίδος μας.

Εάν λοιπόν θέλουμε την διαιώνιση του Ελληνικού Έθνους, μία μόνον οδός υπάρχει, αυτή που χαράσσεται από την Πίστη στην εκκλησία μας, την αγάπη, προς την πατρίδα και την προσήλωση στον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό.

Με τιμή,
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΙΟΥ ~ ας γίνουμε εντυπωσιακοί για τα παιδιά μας

περι-γράφοντας πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Δε νομίζω πως πολλοί βιοπαλαιστές γονείς διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Όλοι αγχώνονται για το τι θα φάνε τα παιδιά τους, αν έχουν κάνει τις εργασίες του σχολείου, αν έπλυναν τα δόντια τους το βράδυ και αν μίλησαν ευγενικά σε έναν τρίτο που τους έδωσε σημασία. Και κάπως έτσι, στέλνουμε τα παιδιά μας κατ' ευθείαν στο θερμοκήπιο που λέγεται "σχολείο" για να γίνουν τα γνωστά αποβλακωμένα φυτά.

Στο δικό μου το σκεπτικό, ο Batman έχει ανάγκη τον Joker και ο Joker τον Batman. Το παιδί πρέπει να πάρει όσο περισσότερα ερεθίσματα μπορεί πριν ο γονιός να το παραδώσει στην κοινωνία. Πρέπει οι πρώτες σφαλιάρες να είναι όταν ο γονιός θα μπορεί να απλώσει το δίχτυ προστασίας και πρέπει το παιδί να προλάβει να μυηθεί σε πολιτικές, ιδεολογίες, θρησκείες, πολιτισμούς και άλλα ζητήματα που σήμερα αποτελούν αντικείμενα διακρίσεων, όχι για να χειραγωγηθεί το παιδί με βάση τις θέσεις του γονιού, αλλά για να υποβόσκει μια ασυναίσθητη προεργασία στην λογική του ίδιου του παιδιού, ώστε όταν αυτό έρθει να ζήσει στην κοινωνία, να μπορεί να αποφασίσει τι θα επιλέξει χωρίς να επηρεαστεί από το επικίνδυνο στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Ο γονιός έχει χρέος να εισάγει τα παιδιά στην κοινωνία των νόμων, της τάξης και του σεβασμού. Αν δεν το κάνει αυτός, δύσκολα θα μπορέσει να το κάνει με επιτυχία κάποιος άλλος. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως φτιάχνουμε τα παιδιά μας στρατιώτες υποταγής για να βολευτεί ο δάσκαλος, ο εργοδότης, ο σύζυγος. Όχι...

Την ίδια ώρα γινόμαστε η αντιβίωση που περνάει στις φλέβες του αρρώστου. Δηλαδή "χορηγούμε" λίγο από την απαγορευμένη ουσία με σκοπό την γρηγορεύουσα θεραπεία. Για παράδειγμα... λίγη αναρχία, ποτέ δεν κάνει κακό! Μια στιγμή που θα μπορείς να φωνάξεις με το παιδί σου, να εκτονωθείτε παρέα ακούγοντας μουσική ή χοροπηδώντας σε έναν καναπέ, για μένα ακούγεται πολύτιμη!

Κι αν το πρόγραμμα σήμερα λέει μάθημα πιάνου ή μπαλέτο και βλέπετε πως το παιδί δυσανασχετεί για κάποιο λόγο... τότε αλλάξτε τα δεδομένα. Αφιερώσετε λίγο χρόνο(...) για να προσφέρετε σε ένα ίδρυμα ή σε ένα συσσίτιο. Δείξτε στο παιδί σας την δυστυχία ακόμα και αν στερήστε τα πάντα για να μην την βιώσει το ίδιο.

Στο τέλος της ημέρας και όταν καληνυχτίσετε το παιδί σας, αρκεί να κάνετε μία ερώτηση στον εαυτό σας για να αξιολογήσετε την ποιότητα σας ως γονιός: "ήμουν αρκετά εντυπωσιακός σήμερα;" +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ μπορεί αυτή η κυβέρνηση να φέρει το αύριο στην παιδεία;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Στην πιο καταστροφική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν έχω χαριστεί ποτέ. Τα κείμενα μου είναι εναντίον του Αλέξη Τσίπρα πολύ πριν αυτός γίνει πρωθυπουργός και δεν μετανιώνω καθόλου. Ανταυτού αισθάνομαι δικαιωμένος!

Όμως αν σε κάτι δεν φταίει σίγουρα, αυτό είναι η κατάντια της Παιδείας. Ο ίδιος είναι προϊόν ενός εκπαιδευτικού συστήματος που οδήγησε την Ελλάδα στην απόλυτη κατάντια με ιδεολογίες πλάγιων οδών και άτοπων στόχων. Ακόμα και σήμερα λοιπόν, που η τεχνολογία μας δίνει την ευκολία να μεγαλουργήσουμε στον τρόπο που επικοινωνούμε την γνώση* εμείς αγνοούμε επιδεικτικά κάθε διαθέσιμο μέσο στο όνομα των περιορισμένων δαπανών.

Πράγματι, αν ρίξουμε μια ματιά, θα διαπιστώσουμε πως η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά τελευταία στους "27" της Ευρωζώνης σε δαπάνες για την Παιδεία επί του ποσοστού του ΑΕΠ φυσικά. Και για να γίνω και λίγο γραφικός, η Ελλάδα, το άλλοτε λίκνο πολιτισμού, η χώρα που μετάδωσε τη γνώση όσο καμία άλλη στην Ιστορία, τώρα απλά την αγνοεί!

Θέλω πριν αρχίσουμε να μιλάμε για τα ελληνικά δεδομένα, να μελετήσουμε το τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Πρώτα απ' όλα να σημειώσουμε πως η τελευταία θέση απ' τον Κοινοτικό Μέσο Όρο απέχουν μόλις 2,5% μονάδες, ποσοστό που δεν είναι θεόρατο ωστόσο με τα δεδομένα του δικού μας προϋπολογισμού και με τα "κουκιά" να είναι πολύ μετρημένα, οι ελιγμοί που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι ελάχιστοι. Παράλληλα θα δούμε, χώρες όπως οι σκανδιναβικές να βρίσκονται μετά την πρώτη οχτάδα ενώ η περίφημη Φιλανδία με το πρότυπο εκπαιδευτικό της σύστημα, ίσα που ξεπερνά τον Μέσο Όρο.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Αυτές οι χώρες δεν έχουν ανάγκη να διορθώσουν λάθη περασμένων ετών που οδήγησαν στον μαρασμό την Παιδεία στην Ελλάδα. Πρέπει απλά να συντηρήσουν την ποιότητά τους και γιατί όχι να καινοτομήσουν εκ του ασφαλούς με μικρά κόστη.

Δύο ακόμα πράγματα που με προβλημάτισαν είναι αφενός τα μεγάλα ποσοστά σε μικρομεσαίες χώρες όπως η Ισλανδία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Κύπρος και η Μάλτα και τα ποσοστά κάτω του Μέσου Όρου χωρών όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Όσο ορθολογικά κι αν προσπαθήσει κανείς να το εξηγήσει και να στηριχτεί στην θεωρία μου στην προηγούμενη παράγραφο, δεν παύει να βλέπουμε πως χώρες με σπουδαία ανάπτυξη να μην ασχολούνται με την Παιδεία ως θα 'πρεπε.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν είναι σημαντικό να αναφέρω πως μπορεί να πέρασε στα... "ψιλά" όμως έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως οι... "θεσμοί" έχουν ζητήσει -μεταξύ άλλων- από την ελληνική κυβέρνηση ένα τριετές πλάνο για την Παιδεία που στόχο έχει την σταδιακή εναρμόνιση του ποσοστού του προϋπολογισμού που αφορά στην Παιδεία, τουλάχιστον στα επίπεδα της Ευρωζώνης. Για τον σκοπό αυτό, σημειώνεται πως απαιτούνται και μια σειρά εξωοικονομικών μέτρων, όπως η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες, οι εξετάσεις κλπ.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να εφαρμόσει τις πολύ σημαντικές αυτές οδηγίες (ειδικά με την αξιολόγηση που μέχρι χθες, πολεμούσε), θα είναι μια σπουδαία επιτυχία της κυβέρνησης, πόσο μάλλον αν συνοδευτεί και από αύξηση των δαπανών για την Παιδεία. Εγώ θα είμαι εδώ και θα το επικροτήσω πρώτος. Κι ας μην ήταν δική τους ιδέα. +Yanni Spiridakis

* το σπουδαιότερο αγαθό που έχει υπάρξει ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη.

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ναι, είμαι άρρωστος και (δε) θέλω να γίνω καλά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι κακό να λέμε την αλήθεια που και που. Ναι, έχω γράψει πως τα ψέματα καμιά φορά είναι πιο χρήσιμα, είναι σωτήρια και εξυπηρετούν το κοινό καλό, όμως η ομορφιά της αλήθειας ακόμα κι αν είναι σκληρή θέλει και κότσια και σεβασμό.

Και ειλικρινά δεν ξέρω αν σήμερα αυτόν τον προβληματισμό τον διαβάζουν δέκα, εκατό, χίλια ή τρεις χιλιάδες άτομα, όμως... να, έχω κάτι να σας εξομολογηθώ και αφορά μια ασθένεια μου! Προβλήματα εδώ, προβλήματα εκεί. Όλοι οι άνθρωποι καταπνίγονται από τα δικά τους. Για όλους ο... "σταυρός" είναι βαρύς μέχρι που κάτι χειρότερο γίνεται και πάλι επιβιώνουν αναθεωρώντας τις αντοχές τους.

Το θέμα είναι... τι κάνει ο καθένας γι' αυτό; Πως ανταπεξέρχεται; Δεν θα αντέξω να ακούσω πως απλά λύνει τα προβλήματα του, διότι αυτό είναι τόσο τετριμμένα θεωρητικά προβλέψιμο που απλά καλύτερα να το αφήσουμε εκτός σημερινού προβληματισμού. Βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως πρέπει -πρέπει γαμώτο- να υπάρχει ένας τρόπος να ξεσπάμε. Να βγάζουμε αυτό που έχουμε από μέσα μας. Να εκτονώνουμε την πίεση, τα νεύρα, το άγχος, την αποτυχία, τον φόβο και καθετί που έχει αρνητικό πρόσημο στην ζωή μας.

Και υπάρχουν εξαίρετοι και απόλυτα υγιείς τρόποι για να το κάνει κάποιος αυτό, ακούγοντας μουσική, κάνοντας μια βόλτα, βγαίνοντας για έναν καφέ με φίλους, κάποιοι μαγειρεύουν, άλλοι βλέπουν τηλεόραση και μερικοί κλαίνε! Όλα θεμιτά, όλα υπέροχα, αρκεί να εξυπηρετούν τον σκοπό τους, σωστά;

Σε μένα πάντως δεν είναι έτσι τα πράγματα... Μπορεί η μουσική να είναι η επίσημη θεραπεία μου, όμως σε εκείνες τις σκοτεινές στιγμές που θέλεις να κρυφτείς από όλους όσους πρέπει να χαμογελάς, που η "σκοτεινή πλευρά" σου υπερισχύει, τότε τι γίνεται; Σε μένα μόνο ένα πράγμα πιάνει: το βρίσιμο. Το μπινελίκι, τα "γαλλικά" και συνέχισε να λες μέχρι να μπεις στο νόημα.

Ω! Μα τι είναι αυτά που λες; Εσύ; ο ευγενής νέος που χειρίζεσαι τόσο άψογα τον λόγο, που η γειτονιά σε ξέρει σαν τον άνθρωπο της υπομονής, της ευγένειας και της πραότητας; Εσύ;

Πωπω! Μετά τα παραπάνω, ήδη κολλάω να συνεχίσω να γράφω. Μπορεί να ντρέπομαι! Όμως αν είσαι εσύ που δεν μου φέρθηκες καλά στον δρόμο, ως πεζός ή στην οδηγική συμπεριφορά, αν δεν με εξυπηρέτησες ως όφειλες, με αγνόησες ή δεν υπήρξες το ίδιο ευγενικός με μένα ως όφειλες ή όπως εγώ έκανα μαζί σου, τότε την γάμησες! Διότι μάθε ότι είσαι το επόμενο θύμα μου! Είσαι εσύ αυτός που θα ακούσει όλα όσα κουβαλάω από οπουδήποτε μπορείς να φανταστείς και δεν αναφέρομαι στην ιστορία της ζωής μου, αλλά σε μία σύνοψη που γίνεται με ορισμένες λέξεις που δεν αφορούν αυτά που εγώ θέλω να πω, αλλά όλα αυτά που εσύ δε θα ήθελες ποτέ να ακούσεις. Και μην μπερδευτείς, θα είναι τόσο άσχετα μεταξύ τους που θα αφορούν μία ευχή περί συνουσίας, ένα μέρος του σώματός σου, την νοητική σου κατάσταση και άλλα ευφάνταστα που θα σου χαλάσουν την διάθεση!

Οι φλέβες τεντώνουν, τα νεύρα σκληραίνουν, ο λαιμός πρήζεται και η καρδιά αρχίσει να χτυπά δυνατά. Είναι η στιγμή που μου προσφέρεις όλα όσα ήθελα στην σημερινή μου μέρα. Αν μπορούσα να έχω την διεύθυνση σου, ίσως την επόμενη μέρα να σου έστελνα ένα κουτί γλυκά για να σε ευχαριστήσω που είτε αντέδρασες είτε όχι, ήσουν εκεί για μένα όταν σε χρειάστηκα. Μπορεί να είχα μυριάδες αιτίες γι' αυτό το ξέσπασμα, ήσουν όμως εσύ, εκείνος που μου έδωσε την αφορμή που τόσο είχα ανάγκη!

Θυμάμαι πως μία Σαρακοστή, είχα αποφασίσει να νηστέψω τις βρισιές για να δω πόσο μπορώ να τιθασεύσω τον εαυτό μου. Τα κατάφερα, όμως μια-δυο μέρες μετά την Ανάσταση, βρήκα ξανά αφορμή και μαζί, τον εαυτό μου! Θεραπεία μηδέν... Και όπως θα'λεγε κι ένας μεθυσμένος φίλος μου: "Καλά να περνάμε μωρέ"! +Yanni Spiridakis

Y.Γ.
μία και μόνο εξαίρεση υπάρχει στο δικό μου μενού: Δεν βρίζουμε τα Θεία και τις οικογένειες κάποιων. Ακόμα και στον πόλεμο, υπάρχουν όρια...

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »