Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ οι τρεις (διαχρονικές) δυνατότητές μας

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Αντίβαρο
τίτλος: Οι τρεις (διαχρονικές) δυνατότητές μας

Η ελληνική κοινωνία σέρνεται αυτόν τον καιρό αποκαμωμένη από τα βασανιστήρια στα οποία την υποβάλλουν. Και βαθιά αποκαρδιωμένη διερωτάται  γι’ αυτό που ο ποιητής θεωρεί δεδομένο :



   «Μα θα ’ρθούνε άλλα χρόνια

   μ’ όνειρα κι οράματα

   δίχως λόγους στα μπαλκόνια

   κι’ άχρηστα προγράμματα» (Γκάτσος)

          Θ’ ρθούνε σίγουρα άλλα χρόνια. Έστω κι αν αυτό που κατάφεραν οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα ενεργούμενά τους – προσδοκούμε ωστόσο μόνον προσωρινά –  είναι ότι νάρκωσαν τις ελπίδες του λαού.

          Ο ευαγγελισμός του Γένους που ο εθνικός συμβολισμός τον όρισε ανήμερα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αποτελεί μέγα ορόσημο. Η  Μεγάλη Επανάσταση, έκφραση της εθνικής μας ζωτικότητας, αποτίναξε τον «βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας» και κατάφερε ανήκεστα κατάγματα στην ως τότε μεγαλύτερη αυτοκρατορία της Ευρασίας, σηματοδοτώντας αμετάκλητα την διάλυσή της.

          Οι Έλληνες του «Εικοσιένα» υπόδουλοι, χωρίς κράτος, χωρίς συμμάχους αλλά  ενωμένοι και με ισχυρή θέληση και ακαταμάχητη αγωνιστικότητα συνέτριψαν τον τουρκικό ζυγό, εξάρθρωσαν την πολιτική της ανίερης Ιεράς Συμμαχίας του αδίστακτου Μέττερνιχ, πολιτικού προγόνου της Άγγελας Μέρκελ, και εν τέλει κατάφεραν να δημιουργήσουν ανεξάρτητο Κράτος.

          Η επιτυχία εκείνου του Ξεσηκωμού προδικάζει ότι υπό τις σημερινές συνθήκες, συγκριτικά ευχερέστερες, οι σύγχρονοι Έλληνες θα μπορούν να πραγματώσουν ισάξια έργα. Εκείνοι που δημιούργησαν το όντως θαύμα του ΄21 δεν ήταν υπεράνθρωποι. Πίστευαν ότι «ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω» (Κολοκοτρώνης). Τους συνείχε η ιερότητα του σκοπού, η ανένδοτη βούλησή Ελευθερίας, το πνεύμα της αυτοθυσίας: «Ελευθερία ή θάνατος». Πέτυχαν  κατόρθωμα παγκόσμιας σημασίας.

          Βασικοί παράγοντες του θαύματος : Εθναρχούσα Εκκλησία, Κοινοτισμός, γνήσια κοινωνική αλληλεγγύη, εθνική ενότητα, υπερταξική σύνθεση των αγωνιστών.

          Γενιά ηρώων με αγωνιστές στρατηγικής  ιδιοφυίας  και πολιτικής αρετής. Ιδιότητες ακυρούμενες δυστυχώς συχνά από το δολερό ελάττωμα της διχόνοιας.

          Το Εικοσιένα, ιστορικό ορόσημο – σταθμός, αναζωογονεί την εθνική μας αυτογνωσία, και εμπνέει την αδιάπτωτη παρουσία μας  στα δρώμενα του κόσμου.

          Θεμελιώδη διδάγματα του Αγώνα: α) Η ανάγκη να στηρίζεται κανείς στις δυνάμεις του και να μην περιμένει από τους ξένους . «Μην ελπίζετε εις ξένους / και υιούς νενοθευμένους /αλλά μόνον στην ανδρείαν στων Ελλήνων την καρδίαν» (Ρήγας).β)Το αξίωμα της θουκυδίδειας επιστημολογίας: Περισσότερο φοβούμαι τα δικά μας λάθη – ανομήματα παρά τις μεθοδεύσεις των εχθρών μας. «Μάλλον πεφόβημαι τας οικείας ημών αμαρτίας, ή τας των εναντίων διανοίας» (Α,144, 1).

          Γεννήθηκε τότε ένα πελώριο κύμα Φιλελληνισμού που πόνεσε και στήριξε την ελληνική υπόθεση ηθικά και υλικά. Κορυφαίος τους ο Λόρδος Βύρων. Είναι χαρακτηριστικές οι επισημάνσεις του σε γράμμα προς τον Μαυροκορδάτο( 02/12/1823): « «Η Ελλάς βρίσκεται μπροστά σε τρεις δυνατότητες, ή να ανακτήσει  την ελευθερία, ή να γίνει υποτελής των Ευρωπαίων ηγεμόνων, ή να καταντήσει πάλι τουρκική επαρχία (…). Ο εμφύλιος πόλεμος είναι ο δρόμος που οδηγεί στα δύο τελευταία (…). Αν όμως θέλει να γίνει για πάντα ελεύθερη και ανεξάρτητη, πρέπει να το αποφασίσει τώρα, ή δεν θα ’χει πια ευκαιρία».

          Δύο αιώνες μετά τον μεγάλο Ξεσηκωμό του Γένους ο Τούρκος δεν παύει να απειλεί, να εκβιάζει στρατιωτικά και να προσβάλλει τον Ελληνισμό. «Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα» έγραψε συγκλονισμένος από την Καταστροφή της Χίου ο Ουγκώ. Ανάλογο το τοπίο από τους κανιβαλισμούς μετά τον Αττίλα στη Κύπρο.

Ο αυθεντικός πατριωτισμός αποτελεί κινητήρια δύναμη ενός λαού. Ο εθνομηδενισμός άρχουσα  ιδεολογία των τελευταίων χρόνων την ακυρώνει. Απενεργοποιεί τα αντισώματα του έθνους, εξασθενίζει την αίσθηση του ανήκειν, εκμηδενίζει τις αντιστάσεις. Το «σύστημα» αφού αδρανοποίησε τους πολίτες, επέτρεψε στο πολιτικό προσωπικό να θέσει «αβρόχοις ποσί», εκτός ατζέντας τα μείζονα εθνικά θέματα. Τα μαζικότερα ΜΜΕ έχουν εξαφανίσει κάθε αναφορά, σε Κυπριακό, Σκοπιανό, Αιγαίο, Θράκη, Ελληνοτουρκικά. Στην Κύπρο παίζεται χοντρό γεωπολιτικό παιχνίδι που οδηγεί στην αναγνώριση του ψευδοκράτους, κατάλυση του νομίμου Κράτους και υποκατάσταση του από ένα τουρκοειδές νόθο κατασκεύασμα ετοιμοπαράδοτο εις πρώτην ζήτηση της Άγκυρας. Ασήμαντοι γείτονες μας λοιδορούν ατιμωρητί.

Οι «τρεις δυνατότητες» του Μπάιρον μας προκαλούν διαχρονικά. Πρέπει να σπεύσουμε τώρα. Να αντι-δράσουμε !

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. παραφορά… από Katabran's Blog

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ τι έχω να περιμένω πια;

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Ξάνθη Φιλοσοφείν
τίτλος: Τι έχω να περιμένω πια;

Τι έχω να περιμένω πια;

Τι ακόμα έχω να περιμένω;
Μια απειλητική αναμονή απλώνει πάντοτε τα δίχτυα της επάνω μου.
Με έπεισαν πως τα δίχτυα του χρόνου είναι χρυσά υφαντά που πρέπει αυτοβούλως να πέσω.
Ανόητη μύγα σε ιστό επίχρυσης αράχνης!
Πάντα στο ύστερα.

Στο κοχύλι του νου ηχολογάει,
Θα πας σχολείο, περίμενε...
Θα πας στρατό, περίμενε...
Θα πας πανεπιστήμιο, περίμενε...
Θα βρεις δουλεία, περίμενε...
Θα κάνεις οικογένεια, περίμενε...

Απαντώ κάθε πρωί στον καθρέπτη μου πως τα έχω κάνει όλα.
Μορφώθηκα, πολέμησα, πολλαπλασιάστηκα, αμάρτησα, καθάρθηκα.
Γέρασα.
Στόχοι ζωής δεν απόμειναν.
Δηλαδή η ζωή συνεχίζεται στο μάταιο άπειρο;
Μια ζωή εν αναμονή!
Δυό περιμέναν, πέρασαν πολλοί, μα Aυτός όχι.

Πάταξε την ελπίδα μου, απελευθέρωσε με και κάνε με να γεννιέμαι και να πεθαίνω κάθε τώρα.

Η μικρή καρδιά από το λίκνο ψιθυρίζει,
Πάρε την ύπαρξη σου στα γόνατα σου,
ταχτάρησε την πλάση όλη
και πες της νανούρισμα αφυπνιστικό.

Σπάσε την συνήθεια, κολύμπα αντίθετα στο κύμα.
Παρείσφρησε την σιγή στην σιωπή.
Πολέμησε τον φόβο με τα όπλα του.
Βγάλε το ρολόι της μνημοσύνης και της φαντασίωσης που μετρά το πριν με το μετά.
Κάνε τον πόνο αγαθό και απαγκιστρώσου.
Δες βουνά, θάλασσες, πουλιά και ανθρώπους σαν ένα.
Αποδέξου αυτό που είναι· Είσαι...
Μάθε από αγάπη να αγαπάς και όχι από ανάγκη.
Ματαίωσε με πίστη τα πιστεύω.
Όρμα στο φως σαν πεταλούδα.
Πέτα με φτερά γλάρου και βλέμμα αετού πάνω από το καλό και το κακό.

Δεν χρειάζεται να περιμένεις πια αυτό που ήδη ήλθε αλλά δεν είδες.
Αναβαπτίσου με χρώμα και ζωή.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Πλεόνασμα(!;) από ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
  2. Το δικό μου όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης από pnevmantilogias

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ normal is boring

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Positive Thinking Greece
τίτλος: Normal is boring

Θυμάμαι στην παιδική μου ηλικία πάντα φοβόμουν να μιλάω πολύ μήπως πετάξω καμιά χαζομάρα, μήπως με παρεξηγήσουν και προσπαθούσα να είμαι ένα νορμάλ παιδί σύμφωνα με τα.. πρότυπα της κοινωνίας μας. Οι ανασφάλειες στο φουλ, όπως και η εσωτερική καταπίεση γιατί το μυαλό μου και η καρδιά μου δεν συμβάδιζαν.
Μέσα στο μυαλό μου γινόταν καταιγισμός ιδεών, φαντασίας και όλα έμεναν ανεκμετάλλευτα στο σκοτάδι. Ευτυχώς όχι για πολύ, ανακάλυψα τον εαυτό μου, ελευθερώθηκα και πλέον δεν με νοιάζει τι λένε για μενα και πως θα φανούν όσα εκφράζω κι όσα κάνω. Δε μπορείτε να φανταστείτε για τι απελευθέρωση μιλάω.. δοκιμάστε το γιατί μας έφαγαν οι ανασφάλειες, τα πρέπει και τα μη!!

Ποιος ορίζει λοιπόν στην κοινωνία μας το νορμάλ; Και γιατί δηλαδή να ορίζεται αφού είναι εντελώς υποκειμενικό για τον καθένα..! Το να είσαι (ή να παριστάνεις) τον νορμάλ άνθρωπο είναι πέρα για πέρα βαρετό.. Και φυσικά δεν εννοώ το ανάποδο, να.. παριστάνεις συνέχεια τον φευγάτο εξαιτίας κάποιων σκοπών.. Προσπάθησε απλώς να αφήσεις ελεύθερο τον εαυτό σου, με όλες τις πλευρές του να ξεδιπλωθεί.. Το να προσπαθείς να είσαι αρεστός και να ψάχνεις για επιβεβαίωση δεν είναι μόνο μάταιο, είναι και επικίνδυνο. Γιατί κάπου εκεί χάνεις τον εαυτό σου. Γίνεσαι αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να δουν σε σενα και όχι αυτό που πραγματικά είσαι. Και η ώρα της αποκάλυψης, αν έρθει ποτέ, θα είναι πιο οδυνηρή για σενα γιατί δεν θα έχεις κανέναν δίπλα σου.

Αν είσαι ο εαυτός σου, έχεις ήδη βγει κερδισμένος κι ας μην το βλέπεις στην αρχή. Γιατί σαφώς είναι ο δύσκολος δρόμος. Δεν θα είσαι πάντα ευχάριστος, έχεις και σκοτεινές πλευρές που κατά την διάρκειά τους ανακαλύπτεις τις δυνάμεις σου και τι ανθρώπους θέλεις δίπλα σου. Και αφού έχεις επιλέξει αυτόν τον δρόμο τότε θα έχεις και κατανόηση για όσους ακόμα έχουν το θάρρος να είναι ο εαυτός τους.

Μήπως ήρθε η ώρα να αγκαλιάσεις όλες τις πλευρές
της προσωπικότητάς σου και όσες σε εμποδίζουν
να τις αλλάξεις με δική σου θέληση;
Μήπως ήρθε η ώρα να αφεθείς, να αφήσεις όσα
σε βαραίνουν και να χαράξεις τα δικά σου μονοπάτια;
Το να είσαι διαφορετικός είναι πολύ όμορφο,
το να είσαι λίγο "περίεργος" δεν είναι ντροπή!

" Ο αληθινός εαυτός σου δεν είναι μια μαριονέτα που
εκφοβίζεται από την ζωή.
Ο κρυμμένος βαθειά, αληθινός εαυτός σου,
είναι ολόκληρο το σύμπαν.
Πραγματικά δεν σε εντυπωσιάζει το γεγονός
                  ότι είσαι ένα απίστευτα σύνθετο πλάσμα;"  Alan Watts

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. -Γειά σου, είμαι ο Αλέξης. -Γειά σου Αλέξη, είμαι ο Μπερκίν από Κόκκινος Τύπος

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ η φτώχεια θέλει καλοπέραση

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Πυρ, γυνή, Αλεξιάννα
τίτλος: Η φτώχεια θέλει καλοπέραση

Την οικονομική κρίση την κατάλαβα μόλις φέτος, αυτούς τους μήνες. Όχι, δεν είμαι τρελή, ούτε ζω σε άλλη χώρα. Απλά δεν έχω ανάγκη τα χρήματα, ανθρώπους γύρω μου έχω ανάγκη. Ή τέλος πάντων, για να μην ακουστώ ψεύτικη, δεν έχω τόσο ανάγκη τα πρώτα όσο τους δεύτερους.
          Ναι, η κρίση μου μείωσε τις ώρες της δουλειάς μου πολύ πάνω από το μισό. Με έκανε να σκέφτομαι –ένεκα της τιμής της βενζίνης- το πού θα πάω, τις αποστάσεις που θα διανύσω. Με ώθησε να σταματήσω τις ακριβές εξόδους, στις οποίες επιδιδόμουν ουκ ολίγες φορές το μήνα. Ξαφνικά το να αγοράσω ένα ζευγάρι παπούτσια έγινε μεγάλη πολυτέλεια, ενώ η βραδιά στο σπίτι με πίτσα από delivery και ταινία στην τηλεόραση λάμβανε χώρα πολύ συχνότερα από το δείπνο σε εστιατόριο και μετά σινεμά.
          Παραδόξως δεν με πείραξε. Μου έδινε την ίδια χαρά να περπατάω στα σοκάκια στην Πλάκα με ένα παγωτό στο χέρι με το να κάτσω να πιω δύο κοκτέιλ σε κάποιο ακριβό μπαράκι. Σε κάτι τέτοιες στιγμές αισθανόμουν πως εφόσον μπορώ να ανταποκρίνομαι στις οικονομικές μου υποχρεώσεις, τα υπόλοιπα μπορούν να καλυφθούν και με δέκα ευρώ τη βδομάδα. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε, υπάρχει καλύτερη βραδινή έξοδος από το να πάρεις δύο σουβλάκια και να αράξεις στην παραλία βλέποντας ταινία στο λάπτοπ υπό τον ήχο των κυμάτων; Αν δεν έχεις χρέη να σε ζώνουν, τα υπόλοιπα βρίσκονται.
          Κάπως έτσι πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια. Ώσπου τον φετινό Οκτώβριο κατάλαβα πως η αληθινή κρίση για μένα τώρα ξεκινάει. Ήταν ένα Σάββατο βράδυ, όταν συνειδητοποίησα ότι πια οι άνθρωποι που μου είχαν απομείνει για να το περάσω μαζί τους και να κάνω όλα τα παραπάνω ήταν ελάχιστοι. Ο καλύτερός μου φίλος ήταν ήδη στη Γερμανία ένα χρόνο, για να κάνει την ειδίκευσή του ελπίζοντας στη συνέχεια να βρει μία δουλειά εκεί. Παρένθεση αυτό, αλλά σπανίως τον άκουσα θλιμμένο στο τηλέφωνο, σπανίως μου παραπονέθηκε ότι νιώθει μοναξιά. Πιο πολλούς φίλους έχει εκείνος εκεί, παρά εγώ εδώ, αφού οι μισοί του συμμαθητές βρίσκονται είτε στην ίδια πόλη με εκείνον είτε σε κάποια κοντινή. Κλείνει η παρένθεση. Μία άλλη φίλη μου αναγκάστηκε να κάνει δύο δουλειές εδώ, να δουλεύει κάθε μέρα 13 και 14 ώρες, για να κερδίσει εμπειρία και συστάσεις που ελπίζει ότι σε κάποια χρόνια θα τις ανοίξουν πόρτες. Άλλες τρεις φίλες μου, οι δύο πριν ελάχιστες μέρες, έφυγαν κι εκείνες για μεταπτυχιακές/ διδακτορικές σπουδές στο εξωτερικό. Η Ελλάδα των ανοργάνωτων καθηγητών, των καθηγητών που επιλέγουν μόνο τους δικούς τους, δεν τους έδωσε καμία ευκαιρία. Λίγο καιρό πριν, είχαν φύγει άλλες δύο φίλες μου, αυτή τη φορά για να δουλέψουν στην Αγγλία και την Ελβετία. Εδώ η μία, αν και πτυχιούχος, αμειβόταν με τον κατώτατο μισθό και η άλλη ήταν άνεργη. Δεν θα μιλήσω βέβαια και για το πόσοι από τους γνωστούς μου μένουν πλέον εκτός Ελλάδας. Για το πόσες παρέες διαλύθηκαν μέσα σε λίγες μέρες. Πλέον πας στο εξωτερικό, στην Αγγλία, στη Γερμανία και δεν προλαβαίνεις ποιον από τους φίλους σου θα πρωτοδείς.
          Θα μου πεις, τι κάθεσαι και γκρινιάζεις τώρα; Δεν γκρινιάζω. Το μόνο που θέλω να πω είναι πως όσο έχουμε δίπλα μας ανθρώπους, με τους οποίους μπορούμε να περάσουμε καλά, με οποιονδήποτε τρόπο – γιατί με έναν άνθρωπο δεν περνάς καλά υπό όρους-, τότε τα χρήματα δεν έχουν και τόσο μεγάλη σημασία. Τόσο μεγάλη είπα, όχι καθόλου, μην πέσετε όλοι πάνω μου να με φάτε.
          Χαρείτε το, λοιπόν. Πάρτε τους αγαπημένους σας, τα παιδιά σας, το σύντροφό σας, όποιον εν τέλει σας κάνει να γελάτε, και κάντε σε ένα πάρκο πικ νικ, κατεβάστε μια ταινία στον υπολογιστή και καθίστε όλη η οικογένεια να τη δείτε μαζί, πάρτε ένα μπουκάλι κρασί και καθίστε πάνω στην άμμο –ναι, και τώρα το χειμώνα, με μια κουβερτούλα θα είστε μια χαρά.
Θυμηθείτε, η φτώχεια θέλει καλοπέραση!

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Μια εικόνα, πολλές… αλήθειες από TO DOMINO
  2. πόση εγκατάλειψη… από Katabran's Blog

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ ξεκινάμε

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: πιτσιρίκος
τίτλος: Ξεκινάμε!

Δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Όσο κι αν έχω προετοιμαστεί γι’ αυτή τη στιγμή, νιώθω μια αμηχανία. Αυτά τα γράφω για να σας φανώ σεμνός και να μην καταλάβετε πόσο εγωπαθής και νάρκισσος είμαι. Ας ξεκινήσω λοιπόν από το τέλος. Μπορώ να βγω εγώ, να βγεις εσύ, να βγούμε πολλοί και να γίνουμε ένα ΤΣΟΥΝΑΜΙ που θα αλλάξει την Ελλάδα; Όχι, δεν γίνεται. Βγήκατε εσείς τον Ιούνιο του 2011 και βγάλατε τον καρκίνο από τα χημικά που σας έριξαν τα ΜΑΤ. Εγώ είχα πάει για μπάνια. Η ιδέα δεν είναι δική μου. Εγώ εντολές εκτελώ. Αλλά μου είπαν να σας πω πως η ιδέα είναι δική σας, για να νιώσετε κολακευμένοι. Κάθε πρωί, κάθε βράδυ, η δεύτερη φράση που μου λένε οι άνθρωποι που συναντώ είναι «τι θα κάνουμε;». Η πρώτη φράση που μου λένε είναι «μεγάλε, είσαι γαμάτος».

Όταν μου λένε «τι θα κάνουμε;», τους λέω πως δεν ξέρω τι θα κάνουν αυτοί αλλά εγώ το έχω λύσει το πρόβλημα της ζωής μου, γιατί έχω λεφτά να φάνε και τα δισέγγονά μου.

Και τότε αυτοί μου λένε «έχουμε άλλη λύση;». «Ναι» τους απαντάω, «γίνετε κι εσείς πλούσιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα». Μα καλά τι χαζός που είναι ο κόσμος, όλα εγώ πρέπει να τους τα λέω;

Η ιδέα λοιπόν είναι δική σας. Των γυμνιστών που με βρήκαν σε μια παραλία της Γαύδου. Των χορτοφάγων που με σταμάτησαν έξω από μια ταβέρνα με γουρουνόπουλα στη Χασιά. Των ανώνυμων αλκοολικών που επισκέφτηκα στην Ξάνθη. Των οροθετικών μοναχών που με κάλεσαν στο Άγιον Όρος.

Βέβαια, μπορεί να μην κατάλαβα καλά τι μου έλεγαν γιατί δεν δίνω και πολλή σημασία στους άλλους, όταν δεν με τραβάνε οι κάμερες.

Πάντως, κανείς από αυτούς δεν μου είπε να κάνουμε κόμμα. Άλλος ήθελε δανεικά, άλλος ήθελε να βγει φωτογραφία μαζί μου, αλλά εγώ κατάλαβα πως δεν τους αρέσουν οι πολιτικοί που ζουν σε άλλο κόσμο και θέλουν για ηγέτη εμένα που δουλεύω για αγνούς πατριώτες και εθνικούς ευεργέτες, όπως ο Ψυχάρης, ο Μπόμπολας και ο Βαρδινογιάννης. Προσγειωμένοι άνθρωποι. Και ιδεολόγοι. Όχι σαν τους πολιτικούς που είναι κακοί και νοιάζονται μόνο για τους εαυτούς τους και τον πλουτισμό τους.

Και μετά είναι οι ουρές στις στάσεις των λεωφορείων. Πρωί πρωί να βλέπεις 40-50 ανθρώπους να περιμένουν στα πεζοδρόμια. Αίσχος, χαλάνε και την εικόνα της πόλης. Εγώ, αν έπρεπε να μπω σε λεωφορείο, θα αυτοκτονούσα.

Και να περνά το λεωφορείο και να παίρνει τους μισούς, κι οι άλλοι μισοί να περιμένουν το επόμενο. Πάρτε ένα ταξί, ρε τσιγκούνηδες.

Κι αργούν στη δουλειά τους. Και κανείς τους δεν έχει σκεφτεί να ξεκινήσει από τις 4 τα χαράματα με τα πόδια, για να είναι στην ώρα του στη δουλειά του.

Τα τελευταία χρόνια με φωνάζουν συχνά οι μαθητές στα λύκεια. Καλούν όποιο ζώο βλέπουν στην τηλεόραση. Στη Θεσσαλονίκη, στην Ίμβρο, στην Τένεδο, στο Περιστέρι, στα Καμένα Βούρλα. Συζητάμε.

Ε, λοιπόν σας λέω ότι τα παιδιά τα έχουν καταλάβει όλα. Τα παιδιά ξέρουν τα πάντα. Γι’ αυτό είναι σχεδόν όλα έτοιμα να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή. Επειδή είναι πανέξυπνα.

«Και με το χρέος τι θα κάνεις;» θα λένε ήδη αυτοί που θεωρούν γραφικές τις ιστορίες με τα λεωφορεία και τους μαθητές. Όλοι δηλαδή. Θα σας πω λοιπόν τι θα κάνω με το χρέος. Αρχικά, θα του χαμογελάσω. Μετά θα στείλω τους καλύτερους διαπραγματευτές με μερικά δώρα και τίποτα Ουκρανές.

Πάντως, το θέμα είναι τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου και όχι οι δανειστές. Τώρα το πού πήγαν τα δάνεια που πήρε η πατρίδα δεν θα το ψάξω γιατί μπορεί να πέσω πάνω στ’ αφεντικά μου και δεν με συμφέρει.

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι ή εργάτες πολυεθνικών. Γίνε, αγοράκι μου, υπάλληλος του Μπόμπολα να παίρνει αυτός όλα τα δημόσια έργα από τους κακούς πολιτικούς –που, όταν δίνουν τα έργα στον Μπόμπολα, είναι καλοί- και εσύ να οικονομάς, παριστάνοντας τον δημοσιογράφο.

Τα νούμερα της ανεργίας τα ξέρετε. Και ειδικά της ανεργίας των νέων. Τουλάχιστον οι άνεργοι δεν χρειάζεται να περιμένουν το πρωί στην ουρά για το λεωφορείο. Να βλέπουμε και τα θετικά.

Μια ιατρική επέμβαση –δεν σας λέω ποια- στην Ελλάδα θέλει 10 χιλιάδες ευρώ, ενώ στην Γερμανία θέλει μόνο 100 ευρώ. Πήγαινε να την κάνεις στη Γερμανία, να σου μείνουν τα 9.900 ευρώ στην τσέπη. Αυτό το «μια ιατρική επέμβαση ‘θέλει’ τόσα ευρώ», να μου το συγχωρήσετε. Έτσι μιλούσαμε στο χωριό.

Θα το έχετε μάθει. Οπότε να μην σας το πω. Τέλος πάντων, ας σας το πω. Μέχρι και στα Τίρανα άρχισαν να πηγαίνουν Έλληνες φοιτητές. Μην κοιτάτε που σας κάνω τον αντιρατσιστή και τον χαλαρό, φρίκαρα που πάνε Έλληνες φοιτητές στα αλβανικά πανεπιστήμια. Αν είναι ποτέ δυνατόν να έχουν πέσει οι Έλληνες τόσο χαμηλά!

Στο Λεκανοπέδιο της Αττικής έχουμε είκοσι στρατόπεδα. Γιατί; Γιατί δεν τα γεμίζουμε λαθρομετανάστες;

Οι δικαστικές αποφάσεις καθυστερούν ως και 10 χρόνια. Οι φτωχοί δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους. Αυτό, που οι φτωχοί δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους, το θυμήθηκα ξαφνικά τώρα που κατεβαίνω στην πολιτική. Στο σάιτ μου δεν γράφω τέτοια γιατί ενοχλούνται οι τράπεζες που βάζουν τις διαφημίσεις.

Είμαστε η χώρα με τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα. Με τις περισσότερες καισαρικές. Με τα περισσότερα φροντιστήρια. Με τα περισσότερα studio με πόρνες που συνουσιάζονται χωρίς προφυλακτικό. Με τα περισσότερα σουβλατζίδικα.

Κι από την άλλη, ανοίγουμε τα λιγότερα βιβλία, έχουμε τους λιγότερους εθελοντές αιμοδότες, τις λιγότερες καμηλοπαρδάλεις, τα λιγότερα καγκουρό. Πού πάει αυτή η χώρα;

Και στο κέντρο της Αθήνας κάθε πρωί έχει δυο τουλάχιστον συγκεντρώσεις. Κλείνουν οι συγκοινωνίες, σταματά η ζωή, για να πιέσετε ποιον; Τον υπουργό; Πάρτε τον στο τηλέφωνο, όπως κάνει ο Ψυχάρης. Δεν είναι ανάγκη να κλείνετε τους δρόμους.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχω γνωρίσει από κοντά όλους τους πολιτικούς ηγέτες. Αλλά μέχρι τώρα δεν με ενοχλούσαν γιατί τάιζαν τα αφεντικά μου. Τώρα, μετά από τριάντα χρόνια, αποφάσισα πως δεν τους γουστάρω καθόλου.

Κι επειδή έχω γνωρίσει όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, κατάλαβα ένα πράγμα: Εγώ είμαι πολύ καλύτερος από αυτούς.

Τα προβλήματα της χώρας δεν μπορεί να τα λύσει πια κανένα 25%. Ούτε το 50% μπορεί να τα λύσει. Ούτε το 100% μπορεί να τα λύσει. Μόνο εγώ μπορώ να τα λύσω.

Γέμισε η χώρα με μετανάστες, ναρκωτικά και σκουπίδια. Είδατε τι ωραία που έβαλα τους μετανάστες μαζί με τα ναρκωτικά και τα σκουπίδια; Ήταν εντελώς συμπτωματικό. Όχι, για να μην λέτε πως κάνω αβάντα στην Χρυσή Αυγή.

Η πρέζα έχει κυριεύσει την επαρχία. Ευτυχώς, γιατί είναι τόσο βαρετή η ζωή στην επαρχία που δεν αντέχεται χωρίς ναρκωτικά. Πρέπει να φτιάξουμε θεραπευτικές κοινότητες και στην επαρχία. Τα ναρκωτικά, όμως, δεν πρέπει να φύγουν από την επαρχία γιατί κονομάει ένα σωρό κόσμος από το εμπόριο ναρκωτικών. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί; Κλέφτες θα γίνουν;

Για τα σκουπίδια θα κάνουμε κάτι; Τώρα θέλω –εκτός από πολιτικός- να γίνω και δήμαρχος. Θα τα φτιάξω όλα. Θα βρω και το φάρμακο για την θεραπεία της φαλάκρας.

Για να φύγουμε μπροστά πρέπει να γκρεμίσουμε το γραφειοκρατικό σύστημα που θρέφει τα κόμματα. Και μια επιστροφή στην φεουδαρχία δεν θα ήταν άσχημη.

Η Ευρώπη είναι η οικογένειά μας. Δεν πρέπει να μας ενοχλεί που σήμερα η Ευρώπη είναι έρμαιο των αγορών και ανθίζει ο φασισμός. Δεν θα φύγουμε ποτέ από την Ευρώπη, ακόμα κι αν χρειαστεί να γίνουμε όλοι νεοναζιστές και να σκοτώνουμε Εβραίους, κομμουνιστές, τσιγγάνους και ομοφυλόφιλους. Πάνω απ’ όλα, είμαστε Ευρωπαίοι.

Ελλάδα δεν είναι μόνο τα κόμματα. Είναι, κυρίως, οι είκοσι οικογένειες ολιγαρχών που έχουν την χώρα υπό την κατοχή τους αλλά δεν μπορώ να σας τα γράψω αυτά, γιατί δεν κάνει.

Και εδώ θέλω να γίνω ξεκάθαρος• γιατί μέχρι τώρα έγραφα δύσκολα νοήματα σαν του Καστοριάδη και του Αξελού.

Αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο δεν μπορούν να της δώσουν νέα ορμή. Αυτό το αποφάσισα ξαφνικά τώρα που αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο καταρρέουν εκλογικά και κινδυνεύουν να πάνε στη φυλακή. Μέχρι τώρα που έπεφτε τρελή κονόμα, δεν με πείραζαν καθόλου.

Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούν να μας σώσουν και όσοι είναι δέσμιοι θεωριών του 19ου αιώνα. Θα σας σώσω εγώ που δεν έχω καμία θεωρία, οπότε υπερτερώ του Μαρξ και του Ένγκελς που δεν κατάφεραν ποτέ να γράψουν στο ΚΛΙΚ, όπως εγώ.

Γι’ αυτό λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε «ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ». Ποιοι το αποφασίσαμε; Απλοί άνθρωποι, όπως εγώ. Κανείς από εμάς δεν έχει υπηρετήσει σε υπουργεία, υφυπουργεία ή γραφεία αρχηγών. Κάναμε τη δουλειά, χωρίς να φαινόμαστε.

Εγώ τώρα, δεν θα πάω στην Ευρωβουλή. Μαλάκας είμαι να φύγω καλοκαιριάτικα από την Ελλάδα και να τρέχω στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες; Μπορεί να μην έχω και τα προσόντα. Είμαι ικανός να σώσω την Ελλάδα αλλά δεν ξέρω αν έχω τα προσόντα να γίνω ευρωβουλευτής. Δεν μιλάω και ξένες γλώσσες, ενώ μυρίζουν και τα πόδια μου. Οπότε ψηφίστε κάναν υποψήφιο από άλλο κόμμα που έχει εκλεγεί ξανά ευρωβουλευτής και είναι έμπειρος. Θα μείνω λοιπόν στην Ελλάδα. Μπανάκια, ουζάκια, ταβερνάκια. Θα θυσιαστώ.

Αν πάμε καλά στις Ευρωεκλογές, πάει να πει πως την πατήσατε και μας ψηφίσατε, οπότε θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και στις εθνικές εκλογές, αλλά, αν δεν πάμε καλά στις Ευρωεκλογές, μπορεί να κάνουμε κάνα πραξικόπημα για να μην χάνουμε χρόνο με εκλογές και τα ρέστα.

Αν αποτύχω, θα προσπαθήσω να γυρίσω στη δημοσιογραφία. Υπάρχουν πολλά δήθεν ευαίσθητα θέματα που δεν έχω αγγίξει ακόμα και πολλές γυναίκες σε κλιμακτήριο που τα γουστάρουν, αλλά φοβάμαι πως το Mega πάει για λουκέτο, οπότε μπορεί να μπαρκάρω.

Αυτό σημαίνει πως εγκαταλείπω την δημοσιογραφία. Τώρα πρέπει να σπάσω την ρουτίνα της πολιτικής. Το Πούλιτζερ μπορεί να περιμένει. Τώρα θα ταράξουμε λίγο τα λιμνάζοντα νερά με το ΤΣΟΥΝΑΜΙ.

Και πού θα βρείτε λεφτά για την καμπάνια σας; Εδώ έχουμε την τεχνογνωσία Ομπάμα. Που όταν πρωτοβγήκε, παραμέρισε τους δυνατούς του χρήματος και ζήτησε τα λίγα δολάρια των πολλών. Κι εγώ, επειδή είμαι αμερικανάκι, το πίστεψα αυτό.

Εμείς δεν ζητάμε δολάρια. Εμείς ζητάμε ευρώ. Εκεί είναι η υπεροχή μας έναντι του Ομπάμα. Εκτός του ότι εμείς είμαστε άσπροι.

Ζητάμε από όλους «ένα μέχρι δέκα ευρώ». Αν μας στείλετε παραπάνω, δεν θα τα πάρουμε. Θα τα κάψουμε. Γιατί έχουμε λεφτά. Αλλά ζητάμε από εσάς, για το ξεκάρφωμα. Για να μη λέτε πως έχουμε κρυφούς χρηματοδότες.

Θα σας πω σύντομα πώς ακριβώς θα στείλετε τα χρήματα αλλά, εν τω μεταξύ, θέλω να σας παρακαλέσω να ενισχύσετε και τον πιτσιρίκο που έχει βάλει PayPal στο μπλογκ του και σας ψυχαγωγεί με τα κείμενά του σχεδόν 10 χρόνια αλλά είστε τόσο τσιφούτηδες που δε λέτε να κάνετε μια ευγενική κίνηση. (σημείωση του πιτσιρίκου: Σταύρο, σε ευχαριστώ. Είσαι ψυχάρα, ρε φίλε.)

Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, να αλλάξουμε συνήθειες. Δεν μπορείς να σταματήσεις να τρως τα νύχια σου, να σκαλίζεις τη μύτη σου και να κατουράς το καπάκι της τουαλέτας.

Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος, για να αλλάξουμε ζωή.

Ούτε άλλη ζωή, για να αλλάξουμε δρόμο.

Καλημέρα λοιπόν και ελπίζω να συναντηθούμε. Τολμήστε να μου μιλήσετε αν με πετύχετε κάπου. Μπορεί να σας μιλήσω.

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ το εκκρεμές

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: ΙΔΟΥ
τίτλος: Το εκκρεμές

Πότε είμαστε στα πάνω μας και πότε στα κάτω μας. Κλυδωνιζόμαστε πάνω σε ένα εκκρεμές όλη μέρα. Αρκεί να μας πουν μία καλή κουβέντα και στιγμιαία χαιρόμαστε. Αρκεί να μας κοιτάξουν άγρια και στιγμιαία στενοχωριόμαστε. Έρμαια των άλλων. Και ειδικά των Εγώ μας. Όλα κινούνται μέσα στα αντίθετα.
Χαρά-λύπη, ευτυχία-δυστυχία, γοητεία-απογοήτευση, ηδονή-οδύνη, ευγένεια-αγένεια, πάνω-κάτω, μικρό-μεγάλο, μέσα-έξω, ψηλό-κοντό, ηλιθιότητα-εξυπνάδα, καλό-κακό, αγιοσύνη-διαβολιά, όμορφο-άσχημο, αδύνατο-χοντρό, πλούσιο-φτωχό, πολύ-λίγο, ζενίθ-ναδίρ………
Τι ζητάμε;
Να μετριάζουμε τις αντιθέσεις, να ελαττώνουμε την κίνηση του εκκρεμούς σιγά σιγά, βήμα βήμα, μέχρι να το ακινητοποιήσουμε. Αυτό είναι ισορροπία. Όλα τα άλλα είναι ανισορροπία.
Όλοι θέλουμε να είμαστε ισορροπημένοι. Οι περισσότεροι νομίζουν μάλιστα πως ήδη είναι. Μέχρι να αυτοπαρατηρηθούν. Τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Γιατί η πραγματικότητα ξεπερνάει και την πιο τολμηρή φαντασία, όπως είπε και ο Επίκτητος.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Κυριακή της Απόκρεω εβδομάδος: Κρίση από ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ αντιγράφοντας τον εαυτό μου

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Vasia is writing
τίτλος: Αντιγράφοντας τον εαυτό μου #1 !!.

Λένε πως είναι κακό να αντιγράφεις! Όταν όμως αντιγράφεις τον εαυτό σου, δεν θεωρείται αντιγραφή ακριβώς. Απλώς μια επανάληψη, που είναι και μήτηρ πάσης μαθήσεως ! Το παρακάτω κείμενο είναι από το love korydallos (το άλλο μου blogάκι) ..

Όταν τα παιδιά σε κάνουν να κλαις.

Μαθαίνει την αγάπη από σένα , κι ύστερα πηγαίνει σχολείο και φροντιστήριο ...
και μεγαλώνει κι αφουγκράζεται τις αγωνίες σου 
τα άγχη σου και τις πικρές αναποδιές μέσα στη μέρα σου ...

Κι ύστερα , 
ένα βράδυ που το παραμελείς άθελα σου , γιατί λες τον πόνο σου και τον καημό σου στο τηλέφωνο 
αναζητώντας αγάπη και συμπαράσταση από τους φίλους σου...
εκεί στην πόρτα είναι κρεμασμένη μια ταμπέλα .... ένα πινακάκι που του είχες χαρίσει για να γράφει..
Με ένα μήνυμα για σένα... 


κι άλλο ένα κολλημένο στο ψυγείο , σε χαρτί γραμμένο εκείνο ...
Να κρύβει όλη την αγάπη και την συμπαράσταση  ...
και να  διδάσκει τώρα πια αυτός εσένα...



Πως είναι να αγαπάς! 
Κι ας είναι ανορθόγραφα γραμμένο...
Φέτος έμαθε τα πρώτα του Αγγλικά , του συγχωρείς αυτό το λάθος...
Τον εαυτό σου ίσως να μην συγχωρήσεις  
Για εκείνο το τηλεφώνημα που κράτησες πολύ 
κι έκανες τα ''Σ' αγαπώ" του 
Να περιμένουν τόσο μέχρι να τα δεις...
Δακρύζεις..

Όμως, μια στιγμή! .... εσύ του το 'μαθες  να λέει "σ'αγαπώ" ..
Γιαυτό στο επιστρέφει , τώρα που το χρειάζεσαι! 
Κι αυτό είναι ευτυχία..

Τον αγκαλιάζεις 
Φιλί και καληνύχτα! 

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Το ανθρώπινο ενυδρείο από Μιχάλης

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ η πραγματική παγκοσμιοποίηση

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Μιχάλης
τίτλος: Η πραγματική παγκοσμιοποίηση
Υποτίθεται ότι, με την σειρά αυτή των αναρτήσεων, σας έπεισα ότι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη έχουν βασικότατες ψυχολογικές ομοιότητες και θα αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο σε ίδιες συνθήκες. Αυτό ΟΛΟΙ τείνουν να το παραβλέπουν προτιμώντας να κοιτάζουν την επιφάνεια των πραγμάτων και κάποιες εξωτερικές διαφορές.
Οπότε ρωτάω: Τι θέλουν να επιτύχουν με την παγκοσμιοποίηση αυτοί που κινούν τα νήματα;
Φυσικά θέλουν να ομογενοποιήσουν τους ανθρώπους. Θέλουν να τους κάνουν να έχουν τις ίδιες συνήθειες, να πιστεύουν στον ίδιο θεό, να καταργήσουν τα σύνορα και να δημιουργήσουν μία υπερκυβέρνηση.
Νομίζω όμως ότι δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για αυτό. Ήδη είμαστε ομογενοποιημένοι.
Όπου και να πάτε να συναντήσετε την ίδια κακία, το ψέμα, την εκμετάλλευση, το μίσος, την υπερηφάνεια και την απληστία.
Μην μου μιλήσετε για άγιους γατί (αν και υπάρχουν) είναι σταγόνα στον ωκεανό και κυρίως βρίσκονται διασκορπισμένοι σε ΟΛΕΣ τις θρησκείες.
Μην μου μιλήσετε επίσης για την «δικιά» σας θρησκεία. Οι «καλοί» και «θρησκευόμενοι» άνθρωποι, τους οποίους ίσως να αναφέρετε, έχουν δύο πολύ σκοτεινά κίνητρα: τον φόβο και το συμφέρον. Φόβο μήπως πάνε στην κόλαση και συμφέρον για να κερδίσουν έναν αιώνιο παράδεισο.
Τελικά όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας και τα ονομάζουμε σε πολύ γενικές γραμμές «παγκοσμιοποίηση», δεν είναι παρά η φυσική αποκρυστάλλωση του ανώμαλου, άγριου και σκοτεινού ανθρώπινου ψυχισμού.
Τι ποιο φυσικό από το να θέλει κάποιος ΠΙΟ πολλά χρήματα, δόξα και αναγνώριση;
Κοιτάξτε τους πολιτικούς και τις πλούσιες οικογένειες (πχ Ρότσιλντ)
Τι ποιο φυσικό από το να θέλει κάποιος ΠΙΟ πολύ φαγητό, διασκέδαση, σεξ;
Κοιτάξτε πως λειτουργούν όλοι οι άνθρωποι παγκοσμίως.
Τι ποιο φυσικό από το να νομίζει κάποιος ότι είναι «ΠΙΟ» από τους υπόλοιπους επειδή ανήκει σε μία φυλή, θρησκεία ή χρώμα;
Κοιτάξτε -και πάλι- πως λειτουργούν όλοι οι άνθρωποι παγκοσμίως.
Και παρακαλώ μην μου πείτε ότι εσείς δεν θα κάνατε όλα αυτά. Κοιτάξτε μέσα σας, και αν είσαστε ειλικρινείς θα δείτε πράγματα τα οποία δεν θα ομολογούσατε σε κανέναν. Ούτε καν στον ψυχίατρό σας (αν ακολουθείτε την νέα μόδα). Ούτε καν στον εξομολόγο σας (αν ακολουθείτε την παλιά).
Η παγκοσμιοποίηση είναι ΕΔΩ και είναι ΤΩΡΑ. Και εσείς είσαστε βασικά εξαρτήματα και παράγοντες οι οποίοι δουλεύουν για την πλήρη επιτυχία της.
Και πως τα ξέρω όλα αυτά; Είναι απλό:
ΕΓΩ γνωρίζω ΠΙΟ πολλά πράγματα από εσάς, είμαι ΠΙΟ μάγκας επειδή τα ξέρω και έτσι είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου και θα ήμουνα ΠΙΟ ευχαριστημένος εάν το παραδεχόσασταν.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Το τέρας που λέγεται εγωισμός από Πυρ, γυνή, Αλεξιάννα
  2. Για όλα φταίει ο άλλος...Ηλίθιε! από ΤΑΜΠΟΥΡΙ

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ ας μιλήσουμε ανοιχτά για την «ιντερνετομανία»

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily
τίτλος: Ας μιλήσουμε ανοιχτά για την «ιντερνετομανία» 

Με αφορμή την μεγάλη της θρησκείας και των επιστημών γιορτή των τριών Ιεραρχών, «φωστήρων» της Θεολογίας και των Γραμμάτων, καλώ την προσοχή σας στο θέμα της υψηλής τεχνολογίας και της ψηφιακής πληροφορικής που συχνά μεταλλάσσεται σε παρά-πληροφόρηση.

Δεν προτίθεμαι σήμερα να δαιμονοποιήσω την υψηλή τεχνολογία ούτε και να «τρομάξω» τους αναγνώστες γονείς αλλά μάλλον να ενεργοποιήσω την προσοχή τους στους κινδύνους, ουδέν καλόν αμιγές κακού, των κομπιούτερ και μαζί τους DVD και CD τα οποία σε έγχρωμες οθόνες εντυπωσιακών και ταχυτάτων απεικονίσεων της ψηφιακής τεχνολογίας και αναμεταδόσεως μηνυμάτων θέλγουν και βοηθούν τους ειδικούς αλλά, αλλοίμονο, μπορεί και να εμπλέξουν σε “περιπέτειες” συνανθρώπους μας και των δύο φύλων και ιδιαίτερα παιδιά που διανύουν την εφηβική ηλικία.

Πρόσφατα κρούσματα παιδιών που έχουν εμπλακεί σε περιπέτειες πέφτοντας θύματα προσέγγισης από μεγάλα στην ηλικία «ανώριμα άτομα» με αντικοινωνική συμπεριφορά και σεξουαλική παθογένεια, περιήγηση των παιδιών μας σε χώρους πορνογραφικού υλικού και έκθεση σε κινδύνους παιδεραστίας ακόμη και απόπειρες αυτοκτονίας που πολλές απέτρεψε την τελευταία στιγμή η παρέμβαση των ανδρών δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος της ΕΛΑΣ αποτελούν καθημερινό δημοσιογραφικό υλικό στα ελληνικά ΜΜΕ.

Μέσα στο «πνεύμα της εποχής»  της πληροφορικής (στο Ζeitgeist) εντάσσεται και το γνωστό και διαδεδομένο και στην Ελλάδα INTERNET, το διαδίκτυο, στο οποίο μπορούμε, με κάποιο κόστος, να έχουμε πρόσβαση όχι μόνο από το γραφείο μας στο Πανεπιστήμιο, την επιχείρηση ή τον οργανισμό αλλά και από το σπίτι μας τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας.

Μια αχλή μυστηρίου, όμως, φαίνεται να περιβάλλει το ΙΝΤΕRΝΕΤ, όπως και άλλα στοιχεία της ψηφιακής τεχνολογίας και της εποχής των ηλεκτρονικών υπολογιστών που, εάν μη τι άλλο, του δίνει και κάποιες μαγικές διαστάσεις ενώ, εάν το δει κανείς από μια απλουστευμένη όχι όμως και χυδαία οπτική γωνιά αξιολόγησης, ουσιαστικά, πρόκειται για μια ιλιγγιώδους μεγέθους βιβλιοθήκη-εγκυκλοπαίδεια σύγχρονης ψηφιακής μορφής τεχνολογίας.

Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλη μορφή εξέλιξης και υπέρβασης των συνόρων της ανθρώπινης γνώσης Τεχνογνωσία και Τεχνολογία εξελίσσονται  και προχωρούν πολύ πιο γρήγορα από την αναγκαία παράλληλη εξέλιξη των πλαισίων ηθικής και δεοντολογίας και θέσπισης κάποιων, έστω άγραφων, κανόνων συμπεριφοράς απέναντι στον πλούτο πληροφοριών και τη χρήση τους.

Με άλλα λόγια η πρόσβαση και η χρήση των πληροφοριών και των εικόνων που κατά δισεκατομμύρια σελίδων παρέχονται στον χρήστη του INTERNET εξασφαλίζεται εφόσον ο χρήστης “υπογράψει” πληκτρολογώντας τον δικό του κομπιούτερ ότι είναι «άνω των 18 ετών» ή μέσα στα όρια που υπαγορεύει η κείμενη νομοθεσία της χώρας του πλανήτη μας στην οποία ζει και από την οποία προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση στο διαδίκτυο!..

Όπως αποδεικνύεται στην καθημερινή πρακτική της εποχής των σούπερ- ταχυτήτων των ηλεκτρονικών μας υπολογιστών εικόνες και πληροφορίες που ΔΕΝ θα ήταν βατές σε ανήλικα πρόσωπα γίνονται βατές με την πληκτρολόγηση του κομπιούτερ μας. Και εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα σημερινά παιδιά έχουν και μεγαλύτερη οικειότητα και καλύτερες γνώσεις χειρισμού Η/Υ από πολλά άτομα που θεωρούνται νομικά  “ώριμα” έχοντας διαβεί το 18ο έτος της ηλικίας τους...

Υπάρχουν, όμως, πέραν των ηθικών προβλημάτων που εγείρονται και  κάποιοι άλλου είδους “κίνδυνοι” από τη χρήση του διαδικτύου και για τα ώριμα από νομικής απόψεως άτομα;

Η απάντηση είναι, κατηγορηματικά, ΝΑΙ !...

Οι προσπάθειες των επιστημόνων συμπεριφοράς επικεντρώνονται ΚΑΙ στο χώρο της επίδρασης που μπορεί να έχει η πολύωρη και μακρόχρονη κατάχρηση του διαδικτύου στον ψυχοσυναισθηματικό κόσμο και την κοινωνική συμπεριφορά του χρήστη.

Ερευνητικές προσπάθειες τεκμηριώνουν σποραδικά κρούσματα ψυχωτικής συμπεριφοράς που συνδέεται με υπερβολική χρήση των κομπιούτερ σε άτομα με ανώριμες προσωπικότητες.

Ώριμα στην ηλικία άτομα, κυρίως όμως τα παιδιά μας, είναι περισσότερο επιρρεπή να αναπτύξουν την σύγχρονη μορφή εξάρτησης που θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε «Ιντερνετομανία».

Χωρίς να οδηγηθούμε σε υστερικές αντιδράσεις μπορούμε να δεχτούμε ότι υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συμπτωματολογία που προδίδει προβλήματα στη γένεση ή την εξέλιξή τους;

Η απάντηση είναι ότι κάποια άτομα μπορεί να θεωρηθούν εξαρτημένα από το διαδίκτυο ή «ιντερνετομανείς» εφόσον η συμπεριφορά τους περιλαμβάνει   τουλάχιστον 4 από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1) Το ιντερνέτ βρίσκεται διαρκώς στη σκέψη τους,
2) Αναλώνουν αυξανόμενα χρονικά διαστήματα για να ικανοποιήσουν την
    επιθυμία του για χρήση του ιντερνετ,
3) Παρουσιάζουν αδυναμία ελέγχου της επιθυμίας για χρήση του ιντερνετ,
4) Αισθάνονται νευρικότητα και ευερεθιστικότητα όταν προσπαθούν να
    περιορίσουν ή να κόψουν εντελώς τη χρήση του διαδικτύου,
5) Χρησιμοποιούν το ιντερνέτ ως “μέθοδο φυγής” από προβλήματα που τα
   απασχολούν ή για να ξεπεράσουν μια άσχημη ψυχική διάθεση,
6) Αναγκάζονται να πουν ψέματα σε συγγενείς και φίλους για το χρόνο
   και τα χρήματα που ξοδεύουν στη χρήση του ιντερνετ,
7) Θέτουν σε κίνδυνο μια προσωπική σχέση ή την καριέρα τους καθώς
    «κολλάνε» στον κόσμο του διαδικτύου,
8) Εξακολουθούν να παίζουν στο ιντερνέτ μολονότι έχουν ήδη ξεπεράσει
   τον προϋπολογισμό  στα έξοδα των τηλεφωνικών συνδέσεων,
9) Αισθάνονται συμπτώματα «στερητικού συνδρόμου» όταν δεν μπορούν
    να έχουν πρόσβαση στο δίκτυο,
10) Ασχολούνται με το δίκτυο περισσότερο χρόνο από αυτόν που αρχικά
    προγραμματίζουν,

Οι «ιντερνετομανείς» μοιάζουν στις δομές προσωπικότητας, στον χαρακτήρα και το  συναισθηματικό τους φάσμα με παθολογικούς παίκτες, αυτούς που όλοι αποκαλούμε τζογαδόρους όλων των μορφών, ακριβώς επειδή τους διακρίνει η γνωστή αποτυχία ελέγχου της  συμπεριφοράς τους χωρίς να βρίσκονται υπό την επίδραση ψυχοτρόπων ουσιών. Για το λόγο αυτό και οι θεραπευτική αντιμετώπισή τους έχει εμφανή υποδομή ψυχοκοινωνικής δυναμικής.

Τι κρίμα, που μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της μοναξιάς και αλλοτρίωσης που σημάδεψε πικρόχολα το τέλος του 20ου αιώνα, καθώς βρισκόμαστε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, στην Ελλάδα της μοναξιάς, κάποιοι συνάνθρωποί μας βρίσκουν καθημερινή «παρηγοριά» κολλημένοι στο μοναχικό κόσμο της συναρπαστικής έγχρωμης εικόνας ενός ψυχρού, άψυχου, κομπιούτερ....

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Για άλλα, ήθελα να γράψω από Τελευταία σελίδα αριστερά
  2. Μαμά, μπαμπά, είμαι φτωχός και τριτοκοσμικός από πιτσιρίκος

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ δεν έχουμε κάθε φορά την ευκαιρία να περνάμε τόσο δύσκολα

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Τελευταία σελίδα αριστερά
τίτλος: Δεν έχουμε κάθε φορά την ευκαιρία να περνάμε τόσο δύσκολα

Ζούμε μια ενδιαφέρουσα περίοδο. Πριν τελειώσει, που θα τελειώσει σύντομα,  έχει αξία να αποθεώνουμε την κάθε στιγμή της. Δεν έχουμε κάθε φορά την ευκαιρία, να περνάμε τόσο δύσκολα.  Τα ήσυχα χρόνια μας νανούριζαν και έτσι έφευγαν  δεκαετίες χωρίς να έχουμε κάτι  να ιστορίσουμε. Οι αφηγήσεις, μια ευθεία με τη ρουτίνα της καθημερινότητας  να αποτελεί  κίνδυνο ψυχολογικών διαταραχών,  ενώ σήμερα… Μια καταστροφή και μάλιστα όχι από φυσικά αίτια,  είναι αρκετή για να αποκτήσει ο χρόνος υπόσταση, το κάθε δευτερόλεπτο αξία.  Το έχουμε παρατηρήσει άλλωστε και σε προσωπικές δυσκολίες, δεν περνούν οι ώρες, αργούν οι νύχτες να ξημερώσουν. Το παρακάτω το έγραψα πέρυσι  το Μάη,  όταν υπήρχε ακόμα η τρικομματική κυβέρνηση. Τώρα έχουν μείνει οι δύο βασικοί εταίροι του συστήματος,  που ελπίζω  και αυτοί μέχρι τον Μάη που μας έρχεται, να έχουν πάει στον αγύριστο.
«Βέρος νεοδημοκράτης, ξεχασμένος στο δικομματισμό,  κατά την προσφιλή συνήθεια των χρόνων που προηγήθηκαν, έριχνε τα βάρη για σημερινές πράξεις,  σε στέλεχος  του ΠΑΣΟΚ. «Μα είναι της κυβερνήσεως», του απάντησα… Φαντάζομαι ότι θα είναι από τους λίγους αμετανόητους,  των τριών πλευρών,  που συγκροτούν την   κυβέρνηση «σωτηρίας»  της χώρας και της καταστροφής του Λαού.
Έχει πλάκα όμως,  όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια φαινόμενα, που θυμίζουν εκείνα τα ένδοξα χρόνια του ψυχρού πολέμου, μεταξύ  του μπλε και του πράσινου.
Υπήρχε μια εναλλαγή τότε,  που έσπαζε τη σημερινή ρουτίνα, αυτού του μονόχρωμου μίγματος. Μπλε της δεξιάς της πατρίδας, πράσινο του ΠΑΣΟΚ της ελπίδας,  με λίγες σταγόνες ροζ της αριστεράς της προσκολλήσεως.  Αποτέλεσμα ένα μαύρο και άραχνο.

Όσο καλοπροαίρετος και να είσαι,  δεν μπορεί να μην αντιληφτείς, ότι αυτή η τριάδα τείνει να εξελιχτεί σαν την αγία τριάδα, «ομοούσιος και αχώριστος».  Ελάχιστος χρόνος χρειάστηκε  για να μιλήσουν την ίδια γλώσσα,   για να στηρίξουν τις ίδιες θέσεις,  για να  κατασκευάσουν   από τα ίδια φθαρμένα υλικά  του παρελθόντος, ένα νέο μοντέλο για να κερδίσουν,  όσο περισσότερο χρόνο στην εξουσία.  Και αυτή την αγάπη προς την εξουσία την δείχνουν με κάθε τρόπο, ακόμα και όταν γκρινιάζουν.
Οι περισσότεροι υποστηρικτές αυτού του εγχειρήματος το έχουν αποδεχτεί,  φορώντας το  καινούργιο τους κουστούμι χρώματος μαύρου, οι άλλοι, σαν το φίλο παραπάνω, που ξεχάστηκε στα παλιά,  επιμένουν στα κλασσικά χρώματα και αποτελούν  βεβαίως εξαιρέσεις,  για να επιβιώνουν τον κανόνα.
Μπροστά σ’ αυτά τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η κρίση της πολιτικής και η έλλειψη ιδεολογικού προσανατολισμού, διαδραματίζονται γεγονότα, που ολοένα ενισχύουν την θέση, ότι η εξουσία μπορεί να συντηρήσει ακόμα και ερείπια
Όσο  για μας, μείναμε να μετράμε ήττες.  Τώρα που το σκέπτομαι εκείνα τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης αν  είχα διαλέξει πράσινο ή μπλε και δεν με τραβούσε το κόκκινο, για το κόμμα και κίτρινο για την ομάδα, σήμερα  θα ήμουν πρωταγωνιστής.  Για την ώρα  στο περιθώριο και από φέτος και στην Γ΄ Εθνική.
Ευτυχώς διαλέξαμε ωραίες λέξεις και  μ’ αυτές θα συνεχίσουμε. Δρόμος, Ταξίδι,  Αγάπη Χαρά».
Ο πρόλογος, άσκηση επιβίωσης, για να νικήσουμε το χρόνο και να κάνουμε ευκολότερο το πέρασμα του,  αυτές τις δύσκολες μέρες που βιώνουμε.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Για αυτούς που κοιτάζουν τον ουρανό……... από Υπόγεια Τάξη
  2. Η γενιά του Νεοέλληνα και η αδικημένη γενιά του... '90 από RAMNOUSIA
  3. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ από AnnyraMath

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ υπήρχε παιδί μου κάποτε μια παραμυθένια χώρα...

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Χειμωνιάτικη Λιακάδα
τίτλος: Υπήρχε παιδί μου κάποτε μια παραμυθένια χώρα…

- Υπήρχε παιδί μου κάποτε μια παραμυθένια χώρα. Μια χώρα πανέμορφη, ζηλευτή και δοξασμένη. Με αγώνες, με ιστορία, με πολιτισμό, με προσφορά στην ανθρωπότητα. Κάποτε όλοι οι άνθρωποι την ζήλευαν γι’ αυτό που ήταν.
Τι θυμήθηκα τώρα…;
Σήμερα ούτε θέλουν να ξέρουν αν υπάρχει.
- Όμως, υπάρχει και σήμερα ;
- Είναι σαν να υπάρχει. Στο πέρασμα των αιώνων μίκραινε … μίκραινε … μίκραινε ολοένα και περισσότερο. Πέρασαν πολλοί από πάνω της που βοήθησαν σε αυτό. Βασιλιάδες, πρωθυπουργοί, γαλονάδες και πάλι πρωθυπουργοί και πάλι γαλονάδες. Γερμανοί αυτή τη φορά. Και πλησιάζει η ώρα που θα τούς στείλουν νέους βασιλιάδες να τους βάλουν σε σειρά. Κι αυτοί Γερμανοί θα είναι.
- Γιατί; Δεν μπορούν από μόνοι τους;
- Μα όχι, τα ρωτάνε αυτά; Ποτέ δεν μπόρεσαν. Ανέκαθεν έψαχναν να βρουν καινούριο ιδιοκτήτη. Και είχαν τη συνήθεια να ψάχνουν σχεδόν πάντοτε έξω από τη χώρα τους. Το μόνο που έμαθε πολύ καλά αυτός ο πρώην περήφανος λαός είναι το ξεμάτιασμα. Να δεις πόσο εύκολα βγάζει ο ένας το μάτι του άλλου, δεν θα το πιστεύεις.
- Συνέχισε ..συνέχισε, ! Θέλω να μάθω κι άλλα…
- Που λες, σ’ αυτή την παραμυθένια χώρα σήμερα έχουν έναν σαμαρωμένο Βασιλιά. Πιο πριν είχαν έναν αλλοπαρμένο, νωρίτερα έναν μαρμαρωμένο. Ο φτωχός λαός πιστεύει ότι ο Βασιλιάς ένας είναι από χρόνια και τον λένε ..Πουλημένο. Κάθε φορά αλλάζει πρόσωπο για να μην τον αναγνωρίζουν. Μυαλά όμως δεν αλλάζει. Ο φτωχός λαός συνήθισε να έχει για χρόνια τον ίδιο βασιλιά και παρά τις πίκρες που τον ποτίζει θέλει μόνο αυτόν.
- Τον Πουλημένο;
- Ναι, αυτόν. Γι’ αυτό και οι υπόλοιποι αυτόν τον λαό τον λέμε Βλαμμένο.
- Οι βασιλιάδες κυβερνάνε μονάχοι τους;
- Βασικά δεν κυβερνάνε ούτε αυτοί, αλλά ας μη σε μπερδεύω. Το παραμύθι λέει για ένα μεγάλο κτίριο που το λένε κοινοβούλιο. Όπως μαρτυράει η λέξη εκεί μέσα φωλιάζει η βούληση η κοινή. Δεν θα σου πω απόψε ποια λέμε ‘κοινή’ γιατί είσαι ακόμα μικρή. Εκεί μέσα που λες μαζεύονται ψευταράδες, γελωτοποιοί, άνθρωποι της νύχτας, ψευτοδιανοούμενοι, τηλεπωλητές, μισό τρελοι, καλτσοδέτες και ανεπάγγελτοι. Όλοι θέλουν να σώσουν τον εαυτό τους και την τσέπη τους. Ο βλαμμένος λαός που λέγαμε πιο πάνω έχει ταυτίσει αυτούς με το δικό του μέλλον.
- και σε αυτο , το οπως το λες το κοινοβούλιο,  τι δουλειά κάνουν;
- Αυτοί που κυβερνούν αγωνίζονται ποιος θα γεμίσει πιο γρήγορα το δικό του σακούλι με ανέργους παιδί μου! Είναι ένας αγώνας ταχύτητας στον οποίον  ο καθενας τους τρέχει  γρήγορα προσπαθώντας να σκοτώνει τους γύρω. Σαν αυτά τα παιχνίδια που παίζετε στα κομπιούτερ εσείς τα παιδιά. Το βραβείο του νικητή είναι μια θέση παραπάνω από την προηγούμενη.
- Και οι άλλοι που δεν κυβερνούν τι κάνουν;
- Οι άλλοι προσπαθούν.. Να,  τσακώνονται συνέχεια για να μη κυβερνήσουν ποτέ.
- Ο λαός πως ζει;
- Όπως μπορεί και όποιος μπορεί. Οι περισσότεροι κάνουν την ίδια δουλειά: είναι άνεργοι. Αλλά είναι τέτοιο επάγγελμα η ανεργία, που όσους και να έχει ζητάει περισσότερους. Δεν σταματάει ποτέ να θέλει κόσμο, δεν σταματάει ποτέ να της στέλνουν. Αυτή είναι η πηγή των κακών που ήρθαν.
- Δηλαδή;
- Σε πολλούς επίτηδες φτωχούς έχουν κόψει το ηλεκτρικό και ζούνε με κεριά όπως τα παλιά παλιά χρόνια. Του χρόνου οι περισσότεροι θα ζούνε σε χαρτοκούτι. Γίνονται ληστηριασμοί των σπιτιών
- Πλειστηριασμοί λέγονται  αυτο που τους πέρνουν το σπίτι ? αχμ  το άκουσα στην τηλεόραση!
- Ληστηριασμοί είναι παιδί μου, από το ‘ληστεύω’ βγαίνει. Τους πήραν τις δουλειές, τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, την υγεία, το μέλλον και στη θέση τους άφησαν  μόνο  φόρους. Με τούτα και μ’ εκείνα ο λαός θα επιστρέψει στη φύση. Θα κοιμάται στα δέντρα, σε σπηλιές, θα ανοίγει λαγούμια…
Κάθε χρόνο σε αυτό το λαό φοράνε παπούτσι ένα νούμερο μικρότερο και του λένε ‘τρέχα’. Πάνω που αρχίζει να συνηθίζει τον πόνο την επόμενη χρονιά του το βγάζουν και του φορούν ένα νούμερο πιο μικρό. Πέντε νούμερα έχει αλλάξει ίσαμε τώρα. Και σύμφωνα με το σχέδιο θα τα φορέσει όλα. Μέχρι να του σαπίσουν τα πόδια.

- Μα γιατί δεν πετάει τα παπούτσια, αφού θα τρέχει πιο γρήγορα;
- Γιατί το θέμα δεν είναι να τερματίσει. Άλλωστε μόνος του τρέχει, δεν θα τον περάσει κανείς. Το θέμα είναι να τα φοράει για να τρέχει κουτσαίνοντας και μες τα αίματα. Και, κυρίως, δεν πρέπει ποτέ να πετάξει από πάνω του τις πατερίτσες. Δάνεια τις λένε.
- Και δεν υπάρχει κανένας να ταρακουνήσει αυτό το λαό;
- Φαίνεται πως όχι. Οι πλούσιοι αρνούνται γιατί περνάνε καλά. Οι τραπεζίτες πληρώνονται από τους πλούσιους και δεν θέλουν να τους στενοχωρήσουν. Οι πολιτικοί δεν κάνουν τίποτα που θα στενοχωρούσε τους προηγούμενους. Ο λαός δεν θέλει να κάνει τίποτα για να μη στενοχωρήσει τους πολιτικούς, που δεν θέλουν να στενοχωρήσουν όλους τους προηγούμενους.
- Και από ενημέρωση;
- Την ενημέρωση που υπάρχει φαντάσου την κάτι σαν υπνωτισμό. Αυτοί που έχουν ταχθεί να κρατούν ξύπνιο το λαό είναι αυτοί που τον αποκοιμίζουν.
- Μα όλοι το ίδιο είναι;
- Όχι, ακριβώς. Στο περίπου όμως, ναι. Οι σοφοί αυτής της χώρας σώπασαν, οι πνευματικοί της άνθρωποι αποκοιμήθηκαν. Οι ποιητές της τώρα πια δεν γράφουν στίχους. Δεν γράφουν ποιήματα δεν βγάζουν στα βιβλία τις σκέψεις τους. Σήμερα πατούν κουμπιά με γράμματα ή μιλούν σε πολύχρωμα γυαλιστερά κουτιά και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μεγαλώνουν τις αποστάσεις με το λαό. Και ο απλός λαός γυρίζει συνέχεια γύρω γύρω από τον εαυτό του αναζητώντας κάποιον, που δεν ξέρει ούτε πως θα είναι, ούτε πως τον θέλει.

- Πρέπει κι εγω όμως τώρα για ύπνο… Εχω σχολείο το πρωί..και κάνει ήδη νύστα …Πες μου μονάχα ένα … Η ιστορία αυτή θα έχει καλό τέλος;
- Μα, παιδί μου, σου το είπα στην αρχή, παραμύθι είναι…

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. ΛΑΜΟΓΙΑ Η ΗΛΙΘΙΟΙ? .. Η ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ? από Συνήθης Ύποπτος
  2. Βοήθεια στο Σπίτι.. από Positive Thinking Greece
  3. Υποθέσεις από πιτσιρίκος

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »