ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "η ζωή ξεκινάει στο...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

... τέλος της ζώνης άνεσης σου." Ή και συνηθέστερα, όπως συναντάται, "life starts, at the end of your comfort zone."

Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς πως τα αστεία τελείωσαν και έχει έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσεις τον κόσμο που βρίσκεται εκεί έξω μόνος σου. Είναι εκείνη η στιγμή που πρέπει να ζυγίσεις καταστάσεις και να πάρεις αποφάσεις ζωτικής σημασίας για εσένα. Είναι ακόμα εκείνη η στιγμή που πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου έτσι ώστε να καταφέρεις να επιβιώσεις και να φροντίσεις για την εξασφάλιση του μέλλοντος σου. Είναι επίσης εκείνη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να προσέξεις τον εαυτό σου, διότι δεν θα to κάνει κανένας για εσένα. Είναι τέλος εκείνη η στιγμή που πρέπει να σταθείς μόνος σου στα πόδια σου και να επιδιώξεις να μεριμνήσεις για το σήμερα, το αύριο, το μεθαύριο και ούτω καθεξής.


Όταν πάψει να υπάρχει πια το χαρτζιλίκι των γονιών να σε περιμένει κάθε μέρα στο γραφείο δίπλα στο κρεβάτι σου, όταν πέφτει στα χέρια σου ο πρώτος λογαριασμός και πρέπει να τον πληρώσεις, όταν δεν υπάρχει πια έτοιμο ένα πιάτο φαγητό έτοιμο για εσένα, όταν καλείσαι να κοιτάξεις τον μεγαλύτερο φόβο σου στα μάτια και πρέπει να το ξεπεράσεις μοναχός σου, τότε είναι που συνειδητοποιείς ότι έχει έρθει η στιγμή που πρέπει να... μεγαλώσεις. Στα θετικά της όλης υπόθεσης είναι το γεγονός ότι μέχρι να έρθει αυτή η ώρα, η ίδια η ζωή μας έχει προετοιμάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για αυτό που θα κληθούμε να κάνουμε αναπόφευκτα. Η πρώτη μέρα στο σχολείο, η πρωτόγνωρη αίσθηση της ερωτικής απογοήτευσης, η στιγμή που κάποιοι λαμβάνουν το χαρτί της κατάταξης τους στο στρατό, η ώρα που αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να επιλέξεις αντικείμενο κατάρτισης αλλά και εξειδίκευσης. Στα αρνητικά, η πραγματικότητα που μας περιμένει. η οποία δεν πλησιάζει καν στα όσα έχουμε... περάσει.

Πάρτε βαθιά ανάσα, διότι τα πράγματα δεν είναι όσο τρομακτικά και αποθαρρυντικά όπως περιγράφονται παραπάνω. Είναι ίσως χειρότερα, είναι ίσως και καλύτερα. Το ζητούμενο δεν είναι η άμεση και έγκαιρη αυτονόμηση του καθενός μας, είναι ίσως όμως η ορθή και ομαλή πορεία προς αυτήν. Και μπορεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να μην είμαστε εξ' ολοκλήρου εμείς υπεύθυνοι για αυτήν, είμαστε όμως κάτι παραπάνω από αρμόδιοι έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να ορίσουμε το πως θα πορευτούμε, εξασφαλίζοντας παράλληλα έστω και στο ελάχιστο, το ίδιο και για τους άλλους.

 

Εκεί που σταματάει η ζώνης άνεσης μας άλλωστε, ενδεχομένως να ξεκινάει η ζώνη άνεσης κάποιου άλλου.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ επισκεπτόμενος την γενέτειρα του yannidakis

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σήμερα είναι μέρα για εξομολογήσεις και... κρητικές κριτικές!

Το τριήμερο της Πρωτομαγιάς που μόλις μας πέρασε, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την πόλη του Ηρακλείου (πρώτη φορά στην Κρήτη!) με σκοπό να παρευρεθώ σε ένα γάμο δύο πολύ καλών μου φίλων. Η κοπέλα Ηρακλειώτισσα και ο... λεγάμενος εξ Αθήνας, αποφάσισαν να ενωθούν με τα ιερά δεσμά του γάμου, πατροπαράδοτα στον τόπο της νύφης. Η εμπειρία και η "ιστορία" που θα μοιραστώ μαζί σας αυτήν την Τετάρτη. χαρακτηρίζεται από πολλά και διάφορα στοιχεία, όμως, πρωτίστως, από πολύ φαΐ και... ρακί φυσικά!


Έπειτα από μια πολύ σύντομη πτήση την περασμένη Παρασκευή, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης περίπου στις 22:00 (αν θυμάμαι καλά), όπου και πήραμε ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε, το οποίο όπως πληροφορήθηκα μετέπειτα, βρισκόταν κοντά στην "Χανιόπορτα". Με τον ταξιτζή, ο οποίος ήταν ευγενέστατος, ευχάριστος και καλαμπουρτζής, είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα σχετικά με τους γάμους στην Κρήτη και το αν ντόπιες παντρεύονται αθηναίους, θεσσαλονικιούς κλπ ή το αντίστροφο. Μάλλον πειράχτηκε λίγο που του είπα ότι η νύφη ήταν από την Κρήτη και τους την κλέψαμε! Στα "κατά" του συγκεκριμένου "σκηνικού" θα βάλω την "αόριστη" ταρίφα της διαδρομής από το αεροδρόμιο στην πόλη, η οποία από ότι φαίνεται κυμαίνεται στα 12 με 15 ευρώ, ανάλογα τα κέφια του ταξιτζή! (Μάλλον υπαίτια είναι η κουβέντα που προηγήθηκε για τις νύφες...).

Εκείνο το βράδυ το ζεύγος μας υποδέχθηκε σε ένα τοπικό εστιατόριο με πολύ εύγευστα πιάτα και πρωτότυπες/πρωτόγνωρες για εμένα γεύσεις όπως αρνάκι με ένα περίεργο, ονομαστικά, ενδημικό φυτό το οποίο ήταν πεντανόστιμο (ας μας βοηθήσουν οι γνώστες του yannidakis σε αυτό!). Ενώ είχαμε ήδη φάει πριν την πτήση μας, μπορώ να πω ότι συνεχίσαμε να δειπνούμε (και να πίνουμε) όλο το βράδυ. Κουρασμένοι αλλά και "σκασμένοι", οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο...

Την επόμενη μέρα, την μέρα του γάμου, έπειτα από μια "επιδρομή" στον μπουφέ του ξενοδοχείου για πρωινό, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην παράκτια περιοχή του Ηρακλείου για ένα σύντομο καφέ. Στο ενδιάμεσο "τσιμπήσαμε" και κάτι έτσι ώστε να αντέξουμε μέχρι το βράδυ στο τραπέζι του γάμου. Που να ξέραμε στα κρητικά τραπέζια πρέπει να πας νηστικός για τρεις μέρες... Η τελετή έλαβε χώρα στον ιερό ναό του Αγίου Τίτου, μια από τις πιο ιδιαίτερες εκκλησίες που έχω δει ομολογουμένως, Το τραπέζι του γάμου, πραγματοποιήθηκε σε γνωστό κέντρο δεξιώσεων περίπου 30 λεπτά από το κέντρο της πόλης. (αυτό με τα πολύχρωμα φώτα απ'έξω για όσους γνωρίζουν!). Μόλις κάτσαμε στο τραπέζι, ξεκίνησαν να έρχονται τα πιάτα της βραδιάς. Και λέω βραδιάς, διότι το κατσίκι και το αρνί "έδινε και έπαιρνε" καθ'όλη την διάρκεια του γεγονότος. "Μιλάμε" για πολύ κρέας... Κάποια στιγμή, υποδεχθήκαμε το ζευγάρι το οποίο χόρεψε το καθιερωμένο τραγούδι του γάμου, ενώ λίγο μετά περάσαμε σε κρητικά ακούσματα. Ευτυχώς, το ζευγάρι είχε προνοήσει πιο πριν και είχε κανονίσει για εμάς μαθήματα παραδοσιακών χορών, εάν και εφόσον θέλαμε να συμμετάσχουμε. Μπορώ να πω ότι για το μισάωρο μάθημα που παρακολούθησα. τα πήγα αρκετά καλά στο πεντοζάλι (και σε ένα άλλο "εύκολο" που δεν θυμάμαι πως λέγεται) ενώ τον Μαλεβιζιώτη τον "σκώτωσα"... Δεν φταίω όμως 100%. Ο λυράρης είχε άγριες διαθέσεις εκείνο το βράδυ! Πέραν του ατελείωτου χορού και κρεατογεύσεων, θα ήθελα να ξεχωρίσω το πεντανόστιμο "γαμοπίλαφο", καθώς επίσης και εκείνα τα τέλεια "μακαρόνια σε ζωμό κρέατος" που μας σέρβιραν νωρίς το πρωί. Και πάλι οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο για ανάπαυση, υπερχορτασμένοι.

Την Κυριακή που ξημέρωσε την αφιερώσαμε σε περιήγηση στο κέντρο της πόλης, στα γνωστά "λιοντάρια" αλλά και στην γύρω περιοχή, και σε μεσημεριανό σε ένα μικρό ταβερνάκι, Το φαγητό ακολούθησε ένας καφές σε μια "βεράντα" στο κέντρο της πλατείας, καθώς και βόλτες στα γραφικά σοκάκια της πόλης, Το ίδιο βράδυ, συνεχίσαμε τους περιπάτους σε πλατείες και δρόμους της περιοχής, ενώ δοκιμάσαμε και τον τοπικό γύρο (δεν θα μπορούσαμε να μην φάμε και κάτι ακόμα άλλωστε!). Στα αρνητικά του βραδινού μας, θα βάλω το σχόλιο του σερβιτόρου σχετικά με τις πατάτες στο πιτόγυρο/σουβλάκι, οι οποίες είναι "αυτονόητες" στην Κρήτη και αν δεν ζητήσεις να μην σου βάλουν, θα τις βρεις μέσα στο τυλιχτό. Για την ακρίβεια, στα αρνητικά θα βάλω το "ύφος" του! Κατά τα άλλα, ήταν μια ωραία βραδιά.

Την Δευτέρα της Πρωτομαγιάς, ενώ δεν είχαμε πολύ χρόνο μπροστά μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κέντρου (από ότι μας είχαν πει τουλάχιστον) δοκιμάζοντας πιάτα όπως "πατάτες τηγανητές με στάκα", "χοχλιούς μπουρμπουριστούς", "κόκορα με χυλοπίτες" και πολλά άλλα... Το λούκούλιο γεύμα ολοκλήρωσε ένα λικέρ ροδάκινό, ένα περίεργο γλυκό άσπρης κρέμας και φυσικά μια μαντινάδα σε ένα χαρτάκι για τον κάθε ένα μας. Όπως καταλαβαίνετε, αποχωρήσαμε από το νησί με τουλάχιστον 5 κιλά ο καθένας μας, αλλά, προσωπικά, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Εν κατακλείδι, η σύντομη επίσκεψη μου στην πατρίδα του yannidakis, αποδείχθηκε μια πολύ καλή εμπειρία την οποία έχω σκοπό να επαναλάβω, αφού αισθάνομαι ότι δεν είχα την ευκαιρία να κάνω όλα όσα θα ήθελα και να επισκεφθώ τα μέρη που έπρεπε να δω. Μαζί θα συνοδευτεί και μια επίσκεψη στην πόλη των Χανίων, μιας και όπως με πληροφόρησαν (συγνώμη αν ακουστεί κάπως αυτό!) είναι ακόμα πιο ωραία και πιο γραφική. Συνιστώ ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη σας και ένα ταξίδι στην Κρήτη για το φετινό καλοκαίρι. Μόνο όρεξη για φαγητό να έχετε, πιστέψτε με πως αρκεί...

ΥΓ: Η σημερινή εξομολόγηση λοιπόν αφορά την επίσκεψη μου στην πόλη του Ηρακλείου, χωρίς να ειδοποιήσω τον κ. Σπυριδάκη μιας και ο χρόνος παραμονής ήταν αρκετά περιορισμένος! Στο νησί της Κρήτης λοιπόν θα πω...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ικανοποιώντας τους άλλους, χωρίς να ικανοποιούμε τον εαυτό μας

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σε ένα κόσμο που τρέχει με ταχύτητες μεγάλων αριθμών, σε ένα κόσμο συνεχώς εναλλασσόμενο που απαιτεί μια διαρκή προσαρμοστικότητα, σε ένα κόσμο που παρά την οποιαδήποτε εξέλιξη των πραγμάτων και συνθηκών οι "απαιτούμενες" ανάγκες ολοένα και αυξάνουν, σε ένα κόσμο σαν τον σημερινό δηλαδή, καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας ορισμένες αποστολές που είτε έχουμε αναθέσει εμείς στον εαυτό μας, είτε τις έχουν αναθέσει άλλοι σε εμάς. Κύρια κατευθυντήρια γραμμή για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων, η ικανοποίηση των προ-προαναφερθέντων αναγκών (μας).

Πως τα προλαβαίνει κανείς όλα χωρίς να... τρελαθεί; Πως καταφέρνει κάποιος να μην... σαλτάρει λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας και των υποχρεώσεων που είναι προγραμματισμένες αλλά και που συνεχώς προκύπτουν; Έχουμε μιλήσει και στο πρόσφατο παρελθόν για τον "eleuthero chrono" που κάνεις πλέον δεν έχει και έχουμε ξεχάσει και πως γράφεται, όμως σήμερα δεν το πάω εκεί. Η κατεύθυνση η οποία θέλω να δώσω σήμερα στον προβληματισμό μου είναι σχετικός με τις προτεραιότητες και το τι είναι άξιο να ικανοποιηθεί πρώτο. Να ευχαριστήσουμε πρώτα τους άλλους και τα δικά τους αιτήματα ή μήπως να επικεντρωθούμε στα δικά μας και να αφήσουμε των υπολοίπων σε δεύτερη μοίρα; Καλώς ή κακώς, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν έχουμε δικαίωμα επιλογής και καταλήγουμε να προσπαθούμε να εξυπηρετούμε τα... "θελήματα" των άλλων, όποια και αν είναι αυτά, καθώς και όποιοι και να είναι αυτοί οι που έχουν τις απαιτήσεις. Οικογένεια και συγγενείς, συνάδελφοι και επαγγελματικά πρόσωπα, σύντροφοι και γνωστοί, "κάθε τρεις και λίγο" εμφανίζεται και κάποιος που έχει κάτι να ζητήσει από εμάς και που εμείς -συνήθως- είμαστε διατεθειμένοι να του δώσουμε.

Αποτέλεσμα; Λίγη γκρίνια και κάμποσο μουρμουρητό από πλευράς μας, μιας και συνεχώς έχουμε το συναίσθημα μιας έλλειψης και κάτι ανικανοποίητο που υποβόσκει στην ατμόσφαιρα, που όμως για το οποίο υπεύθυνοι είμαστε μόνο... εμείς. Σίγουρα θυμάστε την τελευταία φορά που είπατε (μπορεί να ήταν και σήμερα το πρωί) "τρέχω όλη μέρα!" ή "δεν έχω κάτσει καθόλου σήμερα!". Λύση: Να σταματήσουμε να είμαστε τόσο "people pleasers" (που θα έλεγε ίσως και ο κ. Νίκος) και να κοιτάξουμε και λίγο τον εαυτό μας. Και, μην ξεγελιέστε, έτσι θα γίνουμε και καλύτεροι στο να ικανοποιούμε εκείνα τα οποία μας ζητάνε. Μην το βλέπετε σαν κάτι εγωιστικό μιας και το ένα φέρνει το άλλο άλλωστε. Και "στην τελική", για να εκτιμήσουμε την κίνηση που κάνει κάποιος ζητώντας μας "βοήθεια" και για να μπούμε στην διαδικασία να κινητοποιηθούμε, πρέπει πρώτα να αφουγκραστούμε το εσωτερικό μας κάλεσμα, που μας ζητάει να κινητοποιηθούμε για τα... δικά μας.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, σκέφτεσαι πριν κάνεις ή πεις κάτι;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κάθε φορά που φτάνει η στιγμή να κάνω κάτι το οποίο θα επηρεάσει κάποιον άλλον, βάζω στιγμιαία στο μυαλό μου τον εαυτό μου στην θέση του και σκέφτομαι τι αντίκτυπο θα είχε σε εμένα η πράξη αυτή. Λάθος ή σωστό αν είναι δεν το γνωρίζω, όμως ξέρω πολύ καλά ότι αυτό αποτελεί ένα καλό κριτήριο για το αν αυτό που πάω να πω ή να πράξω μπορεί να έχει θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις στο άμεσο ή μη μέλλον, μέχρι έναν βαθμό τουλάχιστον, στον αποδέκτη. Σίγουρα κάνεις δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος για το αν κάνει το... "ορθό" μια δεδομένη στιγμή, όμως καλό θα είναι να είναι σε θέση να αντιληφθεί και εν συνεχεία να επεξεργαστεί τις οποιεσδήποτε απόρροιες αυτού.

Αυτό που πάντα με προβλημάτιζε στην παραπάνω τοποθέτηση, αλλά και στον τρόπο που οι άνθρωποι λαμβάνουν αποφάσεις, είναι κατά πόσο οι "ανιδιοτελείς" επιλογές μας είναι πραγματικά "ανιδιοτελείς", καθώς επίσης και κατά πόσο βασίζονται στην ικανοποίηση των εγωισμών μας ή όχι. Ερωτώ λοιπόν σήμερα αν οι πράξεις μας έχουν συνειδητά ή μη ως απώτερο σκοπό το προσωπικό όφελος ή όχι, τελικά. Προσωπικά πιστεύω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων, αν όχι όλοι, -και φυσικά μη βγάζοντας το εαυτό μου... "στην απ' έξω", λειτουργεί με βάση τις εκάστοτε ανάγκες και με κατευθυντήρια γραμμή τον δρόμο που οδηγεί εν τέλει στην κάλυψη τους. Το αν είναι το... φυσιολογικό, δεν το γνωρίζω. Το αν "πρέπει" να γίνεται διότι έτσι έχει οριστεί κοσμικά, επίσης. Αυτό που όμως νομίζω ότι ξέρω είναι πως η ελάχιστη μειοψηφία που δρα πραγματικά ανιδιοτελώς, απολαμβάνει μια ψυχική και πνευματική ηρεμία που όμοια της δεν υπάρχει. 

Πόσο καλύτερα μπορεί να αισθανθεί κάποιος από το συναίσθημα ικανοποίησης που τον κατακλύζει όταν αντιλαμβάνεται ότι έχει πράξη το σωστό και πόσο πιο άσχημα μπορεί να αισθανθεί εκείνος ο οποίος έχει αδικήσει κάποιον; Τώρα θα μου πείτε πως εκεί έξω υπάρχουν άτομα τα οποία δεν υπολογίζουν ποτέ τις συνέπειες των πράξεων τους, όποιες και να είναι αυτές, όμως για εμένα αυτά τα άτομα, δεν είναι υγιές δείγμα ανθρώπινων μονάδων. Με ότι και αν συνεπάγεται αυτό. Εσείς και εμείς οι υπόλοιποι όμως, που έχουμε επίγνωση του τι κάνουμε και τι λέμε, ας αναλογιστούμε και ας πράξουμε αναλόγως. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή το οτιδήποτε δώνουμε, θα μας επιστραφεί. Δράση-αντίδραση που λένε. (πάλι εγωισμό διακρίνω βέβαια...).

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αφού τα κατάφερε εκείνος... μπορούμε και εμείς

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Μέσα Μεγάλης Εβδομάδας σήμερα και μιας και η ατμόσφαιρα των ημερών πριν το Πάσχα χαρακτηρίζονται από μια θρησκευτική "μουντίλα" (μέχρι την γεύση των πρώτων κοψιδιών και της παραδοσιακής μαγειρίτσας φυσικά...) σήμερα αποφάσισα να κάνω έναν παραλληλισμό-προβληματισμό -δύο σε ένα, σετάκι ας πούμε- έτσι για να δώσω μια "σπίθα αισιοδοξίας" (που θα έλεγε και μια συνάδελφος) στο αναγνωστικό μας κοινό.

Ξέρετε κάτι; Είμαι ρεαλιστής μέχρι ένα βαθμό. Μου αρέσει επίσης να βλέπω τα πράγματα όπως είναι έως ένα σημείο. Από εκεί και πέρα όμως, αρέσκομαι ιδιαίτερα στο να βλέπω την όποια θετική πλευρά των πραγμάτων, καθώς και να παρατηρώ την λάμψη της ελπίδας και της ευμενής κατάληξης που περιμένει εκειιιιί στο βάθος. Γνωρίζω πολύ καλά ότι διανύουμε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο σαν χώρα, καθώς επίσης και πως το άμεσο μέλλον προβλέπεται ενδεχομένως χειρότερο. Όχι από εμένα φυσικά, αλλά από τα λεγόμενα του περίγυρου μου και τον κόσμου εν γένει. Οι συνθήκες διαβίωσης -και μη- γίνονται ολοένα και δυσκολότερες και η απελπισία του κόσμου συνεχώς αυξάνεται. Στα πρόσωπα όλων είναι ζωγραφισμένη μια περίεργη έκφραση, της οποίας τα επικρατέστερα συναισθήματα αδυνατούν να αναλύσουν όλοι. Απογοήτευση; Αγανάκτηση; Θυμός; Όλα παίζουν και όλα θα μπορούσαν να αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα των Ελλήνων του 2017. Σε ποιόν ή σε ποιους όμως διοχετεύονται τα προαναφερθέντα συναισθήματα; Εδώ οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε προς άλλους, "υπαίτιους", ενώ άλλοι δαχτυλοδείχνουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Εγώ θα πω πως απλά υπάρχουν.

Και έτσι όπως σιγά σιγά (και υποθετικά ή όχι) οδηγούμαστε από το κακό στο χειρότερο, έτσι, παράλληλα διανύουμε και την Μεγάλη Εβδομάδα ή αλλιώς, την Εβδομάδα των... Παθών. Ότι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί, βρίσκεται στο διάβα μας και, καλώς ή κακώς, πρέπει να τα υποστούμε. Όμως (μεγάλο Όμως!) θυμηθείτε το τι ακολουθεί στο τέλος αυτής. Και μπορεί θεάνθρωποι να μην είμαστε, όμως παρ'όλα αυτά, παραμένουμε... άνθρωποι. Θα υπάρξει Ανάσταση και για εμάς.

Καλό Πάσχα και καλές γιορτές σε όλους εσάς, με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν!

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η παραγωγικότητα, οι "παραγωγοί" και τα... παράγωγα του εργασιακού στίβου

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Στις μέρες μας ένα θέμα το οποίο τίθεται συχνά υπό συζήτηση είναι αυτό της παραγωγικότητας -ή μη- των σύγχρονων και εκμοντερνισμένων υπαλλήλων. Οι ειδικοί κατηγοριοποιούν αυτόν τον όρο της "αποδοτικότητας" με βάση τα αποτελέσματα της εργασίας της εκάστοτε ανθρώπινης μονάδας και υποστηρίζουν, παράλληλα, πως για να επιτευχθεί το μέγιστο και βέλτιστο αυτής, ο εργαζόμενος χρειάζεται να διακατέχεται από μια αίσθηση ισορροπίας και αρμονίας κατά την διάρκεια των ωρών απασχόλησης. Εμείς όμως ειδικοί δεν είμαστε, οπότε θα ήταν συνετό να προβληματιστούμε σε ένα διαφορετικό επίπεδο.


Τι είναι αυτό που ζητάει ο σημερινός (και φυσικά τυχερός) εργαζόμενος έτσι ώστε να είναι πιο αποδοτικός και πιο παραγωγικός; Τι χρειάζεται ο μέσος υπάλληλος εν έτη 2017 έτσι ώστε να φέρει εις πέρας τα καθημερινά επαγγελματικά του καθήκοντα; Πώς μπορεί να πετύχει τους στόχους του αλλά και να θέσει νέους και πιο υψηλούς; Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να ξεκινήσω να γράφω ακατάπαυστα για τα "πρέπει και τα μη" που θα έπρεπε να τηρούνται σε ένα εργασιακό περιβάλλον έτσι ώστε να επιτευχθούν τα παραπάνω, χωρίς εν τέλει να βγάλω κάποιο λογικό συμπέρασμα ή να δώσω μια ουσιαστική απάντηση, γι'αυτό θα αποφύγω την πολλή θεωρία και θα επικεντρωθώ στις συνθήκες που επικρατούν στον ελληνικό εργασιακό τομέα. Ας είμαστε ρεαλιστές λοιπόν. 

Ζούμε σε μια χώρα που ο εργοδότης απαιτεί να δουλεύεις μία, δύο, τρεις ή και τέσσερις ώρες παραπάνω από το "κανονικό". Για την ακρίβεια, τις περισσότερες φορές σε στραβοκοιτάνε και σε σχολιάζουν αν τύχει κάποια φορά να φύγεις "στην ώρα σου". Το πιο πιθανό επίσης, είναι ότι για τις προαναφερθείσες επιπλέον ώρες εργασίας, μάλλον, δεν θα πληρωθείς ποτέ. Ζούμε ακόμα σε μια χώρα που οι μισθοί έχουν μειωθεί τόσο πολύ, που πλέον θεωρείσαι τυχερός αν μέσα από αυτόν μπορείς να καλύψεις τα προσωπικά σου έξοδα, πόσο μάλλον αυτά μιας οικογένειας (και γενικά περισσότερων ατόμων). Το μεγάλο ποσοστό ανεργίας και η τεράστια ζήτηση εργασίας έχει -δυστυχώς- οδηγήσει την εκμετάλλευση σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ζούμε τέλος σε μια χώρα όπου πλέον οι περισσότεροι είναι διατεθειμένοι να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά ή εργασία ανεξαρτήτως σπουδών, έτσι ώστε να... τα βγάλουν πέρα. Αυτό έχει κάνει και τις απαιτήσεις, για θέσεις χωρίς ιδιαίτερα ειδικές γνώσεις, να έχουν πλέον πολύ υψηλά κριτήρια επιλογής υποψηφίων. Και η λίστα, που αναπόφευκτα ξεκινήσαμε να κάνουμε, συνεχίζεται...

Ας επιστρέψουμε όμως μετά από όλα αυτά στο αρχικό αντικείμενο σχολιασμού το οποίο είναι η παραγωγικότητα του σύγχρονου εργαζόμενου και πως αυτή μπορεί να επιτευχθεί στο μέγιστο. Φαντάζει λίγο άπιαστη μήπως; Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει; Από που να το πιάσει; Μα απ'τα "κέρατα" φυσικά...

Εις το επανιδείν...     +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ τελικά... τις πταίει:

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Είναι κάποιες φορές που έχεις τόσο αρνητική διάθεση, που απλά ψάχνεις μια αφορμή για να ξεσπάσεις και να τσακωθείς με τον οποιοδήποτε ο οποίος θα σου δώσει ακόμα και το παραμικρό έναυσμα. Είναι βέβαια και άλλες φορές που η μεγαλοψυχία σου έχει χτυπήσει κόκκινο και δίνεις τόπο στην οργή, αγνοώντας επιδέξια το κάθε ερέθισμα το οποίο φαντάζει "κόκκινο πανί" μπροστά σου. Το ερώτημα όμως είναι, γιατί αυτή η τόσο αρνητική διάθεση, εν έτη 2017, και γιατί να πρέπει να είσαι σε θέση να προσπεράσεις και την αρνητική διάθεση των υπολοίπων ταυτόχρονα;

Σήμερα το πρωί ενώ πήγαινα να πάρω το πρωινό μου από έναν φούρνο κοντά στην δουλειά, λίγο έλειψε να τσακωθώ με μια κυρία για έναν εντελώς χαζό λόγο. Εκείνη παρεξηγήθηκε επειδή ζήτησα κάτι από τον υπάλληλο του φούρνου ενώ ήταν η δική της σειρά και "μου την είπε", εγώ πάλι "στράβωσα" με το "ξινό" και ειρωνικό υφάκι της και της απάντησα αναλόγως. Ευτυχώς ο διαπληκτισμός ήταν σύντομος και δεν ανταλλάξαμε πολλές (ούτε βαριές) κουβέντες, με τον καθένα να τραβάει τον δρόμο του εν τέλει. Προς υπεράσπιση μου, δεν είχα προσέξει ότι ήταν εκεί πριν από εμένα και γενικά δεν είμαι από αυτούς οι οποίοι βιάζονται να εξυπηρετηθούν. Αν δεν μου είχε μιλήσει με τον τρόπο που χρησιμοποίησε, αμέσως θα είχα ζητήσει συγνώμη και θα την άφηνα να εξυπηρετηθεί πρώτη. Συγκεκριμένα, δεν έχω καν πρόβλημα να δώσω την σειρά μου σε κάποιον που θα κάνει το ίδιο.


Ας μην ασχοληθούμε όμως περαιτέρω με το τι θα έκανα εγώ, αλλά ας μιλήσουμε λίγο για το εν λόγω περιστατικό. Δύο άνθρωποι που επηρεασμένοι λίγο από την πρωινή ώρα, λίγο από την έλλειψη καφεΐνης και λίγο από την κακή διάθεση επειδή ίσως ξύπνησαν στραβά, οδηγούνται πολύ εύκολα, όμως λανθασμένα, σε μια παρεξήγηση που κανονικά θα έπρεπε να είναι -το λιγότερο- αδιάφορη. Δεν ξέρω για εσάς, όμως εδώ και αρκετό καιρό (εδώ και χρόνια θα έλεγε κανείς) παρατηρώ μια γκρίνια άνευ προηγούμενου -μέχρι και μιζέρια θα την χαρακτήριζα- η οποία σκοτεινιάζει και μαυρίζει την ατμόσφαιρα σε ανύποπτο χρόνο ανεξαρτήτως μέρους ή συνθηκών. Αναμφίβολα ο κόσμος αντιμετωπίζει δυσκολίες και προβλήματα πάσης φύσεως που τον οδηγούν σε λανθασμένες συμπεριφορές και κακές αντιδράσεις, όμως γιατί πρέπει να ψάχνουμε να ξεσπάσουμε και να μεταφέρουμε την διάθεση μας αυτή και στους υπολοίπους;

Άγνωστο. Η πιο πιθανή απάντηση ίσως βρίσκεται κάπου μεταξύ "μας φταίνε όλα και όλοι ανεξαρτήτως κριτηρίων" και στο "για όλα φταίει το γκαζόν". Η πιο λογική ερώτηση βέβαια είναι μάλλον: "γιατί;"

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ έτοιμοι για συνέντευξη; να τι θα έκανα εγώ...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Εάν και εφόσον δεν προέρχεστε από κάποιο μελλοντικό timeline όπου έχει ανακαλυφθεί το ταξίδι στο χρόνο (οπότε και είστε προσωρινός επισκέπτης εδώ!) και ηλικιακά κατατάσσεστε μεταξύ 20 και -περίπου- 50 ετών, τότε μάλλον ανήκετε στην κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι είναι σε αναζήτηση εργασίας και έχουν περάσει έναν σεβαστό αριθμό συνεντεύξεων κατά την διαδικασία αυτή.

Παράλογες επαγγελματικές απαιτήσεις, ιδιόρρυθμες ερωτήσεις σχετικά με το βιογραφικό, μη πρέπουσα συμπεριφορά κατά την διάρκεια της συνέντευξης, όλα λίγο-πολύ γνωστά περιστατικά τα οποία οι περισσότεροι έχουν/έχουμε αντιμετωπίσει κάποια στιγμή. Αν συνυπολογίσουμε και το αντίστοιχο άγχος και πίεση που μας δημιουργείτε και δεχόμαστε κατά την διάρκεια αυτού του βασανιστικού μισάωρου (περίπου), τότε το πιο πιθανό είναι η "εξέταση" αυτή που περνάμε να πάει... περίπατο και να μην επιλέγουμε για την θέση που έχουμε θέσει ως στόχο. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να μειώσουμε τις πιθανότητες για ένα αρνητικό αποτέλεσμα;

Αρχικά, καλό θα ήταν να κάνουμε λίγη εξάσκηση μόνοι μας στο σπίτι, ιδανικά μπροστά στον καθρέφτη μας, έτσι ώστε να παρατηρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε, τις κινήσεις και του μορφασμούς που ανεπαίσθητα κάνουμε, και εν τέλει να αποκτήσουμε και μια άποψη για την εικόνα που αντικρίζουν και οι υπόλοιποι όταν μας έχουν απέναντί τους. Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να αλλάξουμε και να διαφοροποιήσουμε οτιδήποτε μας φαίνεται αντιαισθητικό ή περίεργο, όπως επίσης και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη άνεση με τον εαυτό μας. Έπειτα, θα πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε στην παγίδα να διαφημίσουμε τον εαυτό μας ως κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε, με το λανθασμένο σκεπτικό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο άλλος θα "τσιμπήσει" και θα πιαστεί κορόιδο. Το πιο πιθανό είναι να εκτεθούμε άμεσα στον πιθανό εργοδότη μας, ειδικά την στιγμή που θα υποβληθούμε σε τεχνικές ερωτήσεις που απαιτούν ειδική γνώση πάνω στο αντικείμενο της εκάστοτε θέσης. Τέλος, κάτι που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και να μην ξεχάσουμε να κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το που ενδεχομένως κάναμε "λάθος"¨κατά την διάρκεια της συνέντευξης, έτσι ώστε να το διορθώσουμε και να μην το επαναλάβουμε την επόμενη φορά. Σε ένα ιδανικό σενάριο, εάν προς το κλείσιμο της ερωτηθούμε για το αν έχουμε κάποια απορία εμείς προς τον εργοδότη, καλό θα ήταν να κάνουμε αυτήν την ερώτηση ευθέως: πχ. "Σε ποιο σημείο της συνέντευξης πιστέψατε ότι ίσως να μην έκανα για την θέση;". Μια τέτοια ερώτηση παρουσιάζει ενδιαφέρον του υποψήφιου για την θέση και δίνει καλή εντύπωση προς το εργοδότη.

Κατανοώ ότι η διαδικασία μιας συνέντευξης είναι ψυχικά/ψυχολογικά επίπονη, έχοντας περάσει και εγώ με την σειρά μου από αρκετές, και σίγουρα θα μπορούσα να γράφω για ώρες για το τι πιστεύω ότι πρέπει και δεν πρέπει να κάνουμε, όμως θα προτιμήσω να επικεντρωθώ σε αυτά τα 3 ανωτέρω σημεία. Είναι γενικά δεκτό ότι μέσα από την διαδικασία αυτή λίγες είναι οι φορές που επιτυγχάνεται η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης εικόνας για το υποψήφιο από πλευράς εργοδοτών (για λόγους οι οποίοι επίσης χρειάζονται ατελείωτη ανάλυση), όμως ευελπιστώ μέσα από τα παραπάνω να αυξήσετε τις δικές σας πιθανότητες για την επίτευξη του στόχου σας.

Καλή επιτυχία!

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "γιατί άννα; γιατί;"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Το πόσο γέλιο έχω ρίξει αυτές τις μέρες, δεν λέγεται! Με αφορμή τον πρόσφατο "σάλο" που προκλήθηκε από την νέα διαφήμιση της Άννας Βίσση, θα ήθελα να σχολιάσω σήμερα τα (λίγο μπαγιάτικα ομολογουμένως) παρακάτω, αφού πρώτα όμως δούμε εν τάχει το εν λόγω video, έτσι για να αποκτήσουν μια ιδέα και μια άποψη και όλοι αυτοί που δεν έχει πάρει κάτι το αυτί τους.

Έπειτα από την προβολή αυτής της διαφήμισης, αντίπαλοι, κοινό αλλά και φαν της "Απόλυτης Ελληνίδας Σταρ" (γνωστοί και ως fannatics) ξεσηκώθηκαν και στράφηκαν εναντίον της για αυτή της την επιλογή. Σχεδόν όλοι -παρά ελάχιστοι- διαμαρτυρήθηκαν για την χαμηλή ποιότητα μιας διαφήμισης μηδαμινού κόστους, από την οποία είναι εμφανής η έλλειψη της οποιαδήποτε... γκλαμουριάς ή λάμψης η οποία θα άρμοζε σε μια τραγουδίστρια τέτοιου βεληνεκούς. Οι υπόλοιπες κατηγορίες/παράπονα αφορούσαν μια σύγκριση του συγκεκριμένου διαφημιστικού spot και της καριέρας και πορείας της πασίγνωστης αηδού, τα οποία δεν παρουσιάζουν καμία συνάφεια μεταξύ τους. Για την ιστορία, η Άννα Βίσση έχει συμμετάσχει σε διαφημίσεις όπως οι ακόλουθες:

Παρά το γεγονός ότι η Άννα Βίσση έχει επικριθεί πολλές φορές για τις διάφορες επιλογές της από το ευρύ κοινό, πχ. τραγουδώντας ιδιαίτερα μουσικά κομμάτια, ποτέ άλλοτε δεν είχαν αντιταχθεί με τόσο σθένος εναντίον της, πόσο μάλλον οι πιο... fannatikoi οπαδοί της. Γιατί όμως τόση "ξυνίλα"; Δεν είναι καλό ακόμα και μια star να εγκλιματίζεται με τις αλλαγές και τα νέα δεδομένα; Ας μην ασχοληθούμε όμως περισσότερο με το πριν και το τώρα, αλλά ας επικεντρωθούμε κυρίως στο... γιατί, καθώς και στους λόγους που οδηγούν έναν πιστό ακόλουθο να εναντιωθεί στο είδωλο του. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει παρατηρηθεί το παρόμοιο φαινόμενο στο παρελθόν και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές, η κατάσταση είναι για να απορεί κανείς...

Αρχικά μας προβληματίζει το αν τα... "είδωλα" γνωρίζουν ή προβλέπουν (ανεπιτυχώς) τις επικείμενες συνέπειες των πράξεων τους, Έπειτα όμως, αναρωτιόμαστε μήπως ο "σάλος" ο οποίος θα προκληθεί γύρω από το όνομα τους, αξίζει την μικρή περίοδο δυσαρέσκειας που θα επιδείξει το κοινό στην θέα των επιλογών τους. Αξίζει να θυμηθούμε και την περσινή διαφήμιση της "Λαίδης" με το αξέχαστο "χτύπα σαν άντρας". Τέλος, καλό θα ήταν να συλλογιστούμε το "πόσο" και το "αν" οι ακόλουθοι του εκάστοτε "αστεριού" "κρατάνε μανιάτικο" την απογοήτευση που εισέπραξαν, αλλά και την ικανότητα τους να ξεχνούν και να συγχωρούν. Όσον αφορά το πρώτο, είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμο. Όσον αφορά το δεύτερο, η ιστορία έχει δείξει ότι ο κόσμος παραβλέπει και αφήνει στην άκρη πολύ εύκολα, όμως ξεχνάει πολύ δύσκολα (τα ευτράπελα). Συνήθως τα καταχωνιάζει για λίγο στο συρτάρι και τα ξαναβγάζει όταν πάλι κάποια στιγμή στο μέλλον του χρειαστεί.

Στην περίπτωση της Άννας, η ίδια βρίσκεται αναμφίβολα κερδισμένη. Όπως οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που υπερπροβάλεται (όχι ότι την έχει ανάγκη φυσικά), έτσι και η ίδια βγαίνει νικήτρια από αυτή την μάχη με τον ίδιο της τον εαυτό -θα έλεγε κανείς. Σίγουρα δεν είναι θετική μια σύγκριση με μια αίγλη των δεκαετιών '90s και '00s, όμως γιατί να ενδιαφερθεί κανείς για το "πριν", όταν το "μετά" είναι καλύτερο και ευνοϊκότερο από το "τώρα";

Έτσι, η απάντηση στον σημερινό προβληματισμό (κατ'εμέ) είναι μάλλον: "γιατί έτσι!".

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, πώς αξιοποιείς τον ελέυθερο χρόνο σου; (αν έχεις)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Τις προάλλες, σε μια συζήτηση που είχα με κάτι γνωστούς, καθίσαμε και σκεφτήκαμε το πως οι άνθρωποι καταναλώνουν το χρόνο τους, καθώς και πόσο από αυτόν αφιερώνουν στον εαυτό τους αποκλειστικά. Δίχως αμφιβολία, ο καταμερισμός αυτός διαφέρει αναλόγως την ηλικία στην οποία αναφερόμαστε, αφού οι ανάγκες, οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις αλλάζουν ανά τις εκάστοτε φάσεις της ζωής του ατόμου, όμως 2-3... ασχολίες, παραμένουν για όλους λίγο-πολύ κοινές. Ποιος είναι όμως ο "καθαρός" χρόνος που μας απομένει για να αφιερώσουμε στον εαυτό μας; Σίγουρα πολύ λιγότερος από όσο νομίζουμε ότι διαθέτουμε.

Αρχικά, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο μέσος άνθρωπος αφιερώνει το 1/3 της ζωής του στον ύπνο και την ξεκούραση (!). Ω ναι. Το γνωστό οκτάωρο που πρέπει να αφιερώνουμε στην αγκαλιά του Μορφέα, μας στερεί το 33% της ζωής μας. Έπειτα είναι η δουλειά και η εργασία η οποία κάνει κάποιος (τυχερός) η οποία μας τρώει περίπου 8 με 9 ώρες καθημερινά. Από εκεί και πέρα, ένας μέσος ενήλικας ξοδεύει περίπου στην μιάμιση με δύο ώρες ημερησίως για τις μετακινήσεις του, είτε αυτό έχει να κάνει με την διαδρομή προς και από την δουλειά, είτε με το πήγαινε-έλα σε άλλους προορισμούς (και τις ενδιάμεσες καθυστερήσεις που προκύπτουν). Τέλος, γύρω στην 1 με 2 ώρες κάθε μέρα καταναλώνονται στις υπόλοιπες βιολογικές ανάγκες οι οποίες πρέπει να καλυφθούν. Άρα, τι μένει;

Με γρήγορους υπολογισμούς (8+8,5+1,5+1,5) ο χρόνος που υπολείπεται για να ασχοληθούμε και λιγάκι με τον εαυτό μας ανέρχεται στις 3 με 4 ώρες! Δεν ακούγεται και πολύ θετικό-ενθαρρυντικό αυτό ε; Μην απελπίζεστε όμως και πρωτίστως, μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα! Ενώ στο πρώτο άκουσμα αυτού του χρονικού περιθωρίου θα έπρεπε να πανικοβληθούμε, αξίζει να συνυπολογίσουμε και παράγοντες όπως τα Σαββατοκύριακα (με τις εξαιρέσεις τους φυσικά), τις αργίες, γιορτές και όλες τις μη εργάσιμες μέρες, καθώς επίσης και όλες εκείνες τις (σπάνιες) φορές που τυχαίνει να μην έχουμε κάποια ιδιαίτερη υποχρέωση.

Ας επιστρέψουμε όμως στο (ημι)πολύτιμο και πολυπόθητο 4ωρο που έχουμε συνήθως. Τι μπορούμε να κάνουμε για να το αξιοποιήσουμε πλήρως; Μα να θέσουμε προτεραιότητες φυσικά, όπως και να κάνουμε ένα πρόγραμμα. Οι εν λόγω προτεραιότητες και προσωπικές ανάγκες σίγουρα ποικίλουν ανά περίπτωση ατόμου, όπως και η σημασία που έχουν για τον καθένα. Μην υποτιμάτε όμως την αξία του "απλά κάθομαι σπίτι στο καναπέ μου και κάνω ταβανοθεραπεία" και μην υπερεκτιμάται την ανάγκη για να ικανοποιήσετε τις κοινωνικές ανάγκες τις οποίες πρέπει (όλες) να καλύψετε σε ένα Σάββατο για μια έξοδο "grande" ή έναν κυριακάτικο μεσημεριανό καφέ. Μάθετε να ζυγίζετε και να αξιολογείτε το πως πρέπει/θέλετε να αξιοποιείτε τον χρόνο σας... σωστά, με σκοπό να τον εκμεταλεύεστε στο μέγιστο.

Αν υπάρχει κάτι που αξίζει να προσπαθήσουμε να κατακτήσουμε, αυτό είναι το συναίσθημα πως δεν χάνουμε τον χρόνο μας. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να ψάξουμε να βρούμε, αυτό είναι ο τρόπος.   

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ συμβουλές για... συμβουλές.

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σε διάφορες στιγμές στην ζωή μας, αντιμετωπίζουμε προβλήματα και... προβληματισμούς -φυσικά- που προέρχονται από ένα ή περισσότερα ζητήματα τα οποία μας απασχολούν είτε σε χρόνια βάση, είτε την δεδομένη στιγμή, προσπαθώντας παράλληλα να δώσουμε και τις αντίστοιχες λύσεις. Όταν τώρα βρεθούμε (ή θεωρήσουμε ότι βρεθήκαμε) στο δικό μας προσωπικό αδιέξοδο, αρχίζουμε να αναζητάμε "σωτηρία" μέσα από κατευθυντήριες γραμμές που θα μας δώσουν άλλα άτομα του κοντινού ή μη περιβάλλοντος μας, ή αλλιώς πρόσωπα που ανήκουν ή όχι σε μια ακτίνα του κοινωνικού μας κύκλου. Με λίγα λόγια, ζητάμε την... "πολύτιμη" συμβουλή κάποιου.


Το άτομο το οποίο θα απευθυνθεί ο καθένας μας διαφέρει ανάλογα την περίσταση καθώς και την φύση του προβλήματος που μας απασχολεί, ενώ σημαντικό ρόλο στην επιλογή του παίζουν και τα κριτήρια τα οποία έχει θέσει το "απασχολούμενο" πρόσωπο όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης του. Σε γενικές γραμμές, όμως, ξέρουμε σε ποιον πρέπει να απευθυνθούμε και ποιος είναι πιο πιθανό να μας δώσει απαντήσεις σύμφωνα με το θέμα του προβληματισμού μας. Οικογενειακά, προσωπικά, ή επαγγελματικά, για το κάθε ένα από αυτά υπάρχουν ένας ή περισσότεροι άνθρωποι στους οποίους στρεφόμαστε διότι ξέρουμε (ή τουλάχιστον έχουμε την διαίσθηση και το έχει αποδείξει και η ιστορία ίσως) ότι γνωρίζουν πως πρέπει να διαχειριστούμε την κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί.

Τι γίνεται όμως και εκείνες τις φορές που γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε πως χρειαζόμαστε την συμβουλή ενός... "τρίτου"; Τι γίνεται όταν θα προτιμούσαμε να είχαμε δυνατότητα να μιλήσουμε σε κάποιον ο οποίος δεν θα έχει την παραμικρή ιδέα ή άποψη για το άτομο μας και θα μπορεί να είναι πλήρως αντικειμενικός; Τι γίνεται όταν χρειαζόμαστε μια "ωμή" συμβουλή και αξιολόγηση της κατάστασης χωρίς κανένα ίχνος κριτικής ή λέξεων στις όποιες δεν υποβόσκει η παραμικρή ιδέα υποκειμενικότητας στο βαθμό που είναι εφικτό; Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Ενώ πολλοί θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι ίσως "θα ήταν μια καλή στιγμή να επισκεφτούμε κάποιον ψυχολόγο/ψυχαναλυτή" (!), προσωπικά, πιστεύω ότι θα πρέπει να εξεταστούν τρία πράγματα πριν παρθεί μια -οποιαδήποτε- απόφαση.

Σε πρώτη φάση, θα πρέπει να "ερευνήσουμε" τον εαυτό μας. Σε δεύτερη, θα πρέπει να εξετάσουμε το γιατί απορρίπτουμε όλους όσους έχουμε "πρόχειρους", τους οποίους έχουμε εμπιστευτεί στο παρελθόν. Σε τρίτη και πιο σημαντική όμως, θα ήταν συνετό να εξετάσουμε και το γεγονός να έχουμε ήδη την απάντηση μπροστά μας και, απλώς, να εθελοτυφλούμε. Αν την έχουμε, "έχει καλώς", αν δεν την έχουμε, "έχει...".

Εις το επανιδείν...     +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πόση τεχνολογία αντέχει ακόμα αυτός ο κόσμος;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Ε, λοιπόν να μου το θυμηθείτε. Σε κάποια χρόνια από τώρα (ελπίζω αρκετά ακόμα) δεν θα χρειάζεται να βγούμε από το σπίτι μας για να κάνουμε το οτιδήποτε. Για την ακρίβεια, πιστεύω ακράδαντα ότι δεν θα χρειάζεται να κουνηθούμε από την καρέκλα ή το κρεβάτι μας προκειμένου να πραγματοποιήσουμε την κάθε ενέργεια ή μετακίνηση. Μοναδική απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση της οποιαδήποτε επιθυμίας μας θα είναι η πρόσβαση σε κάποιου είδους διαδικτυακή επικοινωνία.

Με μια πρόχειρη ματιά σε ένα μελλοντικό κόσμο τον οποίο έχω πλάσει με την φαντασία μου (στηριζόμενος στην μέχρι τώρα εξέλιξη του σημερινού), μπορώ να πω ότι τα καθημερινά δρώμενα θα γίνονται ως εξής: Η οποιαδήποτε αγοραπωλησία θα γίνεται από το σπίτι μας (καλα αυτό ήδη είναι εφικτό -σχεδόν για τα πάντα- και μέχρι ένα σημείο), στην δουλειά θα εμφανιζόμαστε με κάποιου είδους ολόγραμμα και δεν θα απαιτείται η κανονική παρουσία μας εκεί (αν δεν έχουμε κλωνοποιησεί τον εαυτό μας φυσικά), ενώ ακόμα και η κοινωνική μας ζωή -σε οποιοδήποτε επίπεδο- θα μπορεί να καλύπτεται από τα μέσα εικονικής πραγματικότητας με βαθμό εξέλιξης ο οποίος θα επιτρέπει στο χρήστη να πλάσσει ένα άτομο της αρεσκείας του (το οποίο θα φαίνεται πιο πραγματικό και από το... πραγματικό). Οι αποστάσεις και οι ταξιδιωτικοί χρόνοι θα έχουν εκμηδενιστεί αφού θα έχει ανακαλυφθεί ο διακτινισμός και η τηλεμεταφορά, οι ανθρώπινες σχέσεις θα έχουν, σχεδόν, εξαλειφθεί/εξαφανιστεί, ενώ, παράλληλα, τα πάντα θα μοιάζουν πιο προκαθορισμένα και πιο προγραμματισμένα από ποτέ.

Στην θετική πλευρά των πραγμάτων, θα μπορούμε να δούμε την ύπαρξη φαρμάκων και μεθόδων ίασης για οποιαδήποτε ασθένεια -αν δεν έχει προηγηθεί ολοκληρωτική εξάλειψη τους βέβαια-, επανεμφάνιση της άγριας ζωής στα αρχικά της επίπεδα, μέσα από την επαναφορά της περιβαλλοντικής σταθερότητας, και, φυσικά, μετοίκηση και διαβίωση σε άλλους πλανήτες. Στην αρνητική τώρα, ενδέχεται να βιώσουμε την δημιουργία ακόμη πιο τρομακτικών όπλων μαζικής/ολικής καταστροφής, σύνθεση νέων ιών με απώτερο σκοπό τα οικονομικά οφέλη μέσα από την μελλοντική αναζήτηση θεραπείας, και, αλίμονο, έναν τελέιως διαφορετικά διαμορφωμένο κόσμο αφού ο τωρινός θα έχει ίσως καταστραφεί και αναδημιουργηθεί μέσα από μια σειρά... τραγικών συμβάντων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το τρίπτυχο που όλοι γνωρίζουμε ως "παρελθόν-παρόν-μέλλον", στο οποίο βασίζεται και όλη η έννοια του όρου... ιστορίας, θα αντιπροσωπέυται από ένα μονάχα "χρονικό όρο", αφού το "ταξίδι στο χρόνο" θα είναι πλέον γεγονός και κάτι σχετικά... συνηθισμένο. 

Όλα τα παραπάνω, απλά πιθανά/απίθανα σενάρια -επιστημονικής φαντασίας θα έλεγε κανείς- και δημιουργήματα ενός απλού νου, όσον αφορά το μέλλον αυτού του κόσμου υπό το πρίσμα της τεχνολογίας. Το ερώτημα μου όμως σήμερα, δεν αφορά το πόσο εφικτά είναι όλα αυτά κατά την γνώμη σας. Ο σημερινός προβληματισμός, όπως προδίδει και ο τίτλος αυτού του άρθρου, έχει να κάνει με τον αν υπάρχει όριο σε αυτό που ονομάζεται τεχνολογία και αν θα μπορέσει να υπάρχει ποτέ. Και μιας και το συζητάμε και το σχολιάζουμε και αυτό.  

Πρέπει να υπάρχει ή να υπάρξει ποτέ όριο;

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »