EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ μάθε τέχνη και ασ' τηνε...

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα, καλή και ευλογημένη χρονιά. Πολλές φορές μου έρχονται εικόνες από την παιδική μου

ηλικία. Ο τρόπος που η μαμά μας, μια γυναίκα παραδοσιακή και πολλές φορές αυστηρή αλλά με έναν δικό της τρόπο, μας μεγάλωνε. Από μικρή ηλικία μας μάθαινε να επιβιώνουμε, να είμαστε χρήσιμες αλλά και ανεξάρτητες όπου και αν βρισκόμασταν. Η πιο κατάλληλη εποχή για να μας διδάξει ήταν το καλοκαίρι, τότε που τόσο οι δικοί μας όσο και οι δικοί της ρυθμοί έπεφταν. 

Προσπαθούσε από όταν είμασταν παιδιά να μας περάσει το μήνυμα ότι δε θα είναι πάντα κοντά μας. Όσο και αν μας στεναχωρούσε αυτό εκείνη συνέχιζε να μας μαθαίνει τις... τέχνες της ζωής. Παίζοντας μας μάθαινε να σκουπίζουμε, να σφουγγαρίζουμε, να καθαρίζουμε τα τζάμια του σπιτιού, να φροντίζουμε το σπίτι μα και τον εαυτό μας, να νοιαζόμαστε το ένα αδερφάκι το άλλο, να είμαστε οι χρήσιμοι βοηθοί της. Μας μάθαινε ότι η δουλειά δεν είναι ντροπή και μας εξηγούσε ότι πρέπει να μαθαίνουμε όσα περισσότερα μπορούμε. 

Στα παιδικά μας μάτια πολλές φορές όλα αυτά φάνταζαν περιττά και όταν συζητούσαμε με άλλα παιδιά που δεν μεγάλωναν με αυτόν τον τρόπο πολλές φορές αντιδρούσαμε αρνητικά απέναντι της. Στην πορεία της ζωής μας είδα όμως πόσο δίκιο είχε. Σπούδασα, συγκατοίκησα, φιλοξενήθηκα και φιλοξένησα, έγινα επαγγελματίας, παντρεύτηκα, έγινα μητέρα και στο τέλος κατέληξα τα περισσότερα από αυτά να τα κάνω συγχρόνως και πάντα ερχόταν στο μυαλό μου εκείνη. Με είχε μάθει να επιβιώνω, με είχε μάθει να είμαι δυνατή, ανεξάρτητη, να λειτουργώ χωρίς βοήθεια και όταν χρειάζομαι βοήθεια να την ζητάω. Τα λόγια της είχαν γίνει σαν φυλαχτό, σαν να είχα μαζί μου ένα βιβλιαράκι επιβίωσης, απλά καθημερινά πράγματα που μου επέτρεπαν όχι μόνο να βοηθάω τον εαυτό μου αλλά και τους γύρω μου.

Ακόμα και στην ακαδημαϊκή και μετέπειτα την επαγγελματική μου πορεία, οι συμβουλές της, η εκπαίδευση της έβρισκαν μια ιδιαίτερη εφαρμογή. Η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο, η υπερπήδηση των εμποδίων για το καλύτερο δυνατό, ακόμα και όταν οι συνθήκες έδειχναν αντίθετες. Όταν κάποιοι έδειχναν να χάνουν τις δυνάμεις και την πίστη τους, εγώ ένιωθα ολοένα και πιο δυνατή, πιο πεισμωμένη για το αποτέλεσμα.

Για αυτό μανούλες και μπαμπάδες μάθετε και εσείς στα παιδιά σας όσα περισσότερα μπορείτε για 

την καθημερινότητα. Στείλτε τα παιδιά σας να σας αγοράσουν κάτι από το σούπερ μάρκετ, ακόμα και αν χρειαστεί να το επιστρέψετε γιατί έκαναν λάθος, στείλτε τα να πληρώσουν έναν λογαριασμό, βάλτε τα μέσα στην κουζίνα να σας βοηθήσουν στην μαγειρική, στο σφουγγάρισμα κ.ο.κ. Μια μέρα θα σας ευχαριστούν για όσα τους μάθατε. Σε ευχαριστώ κι εγώ μαμά μου. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ ήρθαν τα χριστούγεννα και η πρωτοχρονιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά. Χριστούγεννα η γιορτή των παιδιών και των μεγάλων. Χριστούγεννα μέρες αγάπης και χαράς. Μέρες που οι συγγενείς θα έρθουν πιο κοντά, τα παιδιά θα σταματήσουν τα σχολεία και το παιχνίδι θα πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο, οι μαμάδες θα φτιάξουν τα πατροπαράδοτα γλυκά και μπισκότα, θα στολίσει όλη η οικογένεια μαζί το σπίτι, τα παιδιά θα στείλουν το γράμμα τους στον άγιο Βασίλη και η διάθεση όλων μας θα γίνει πιο χαρούμενη και γιορτινή. 

Ας περάσουμε αυτά τα Χριστούγεννα με πνεύμα αγάπης και αλληλεγγύης. Ας δώσουμε στα παιδιά μας την ευκαιρία να προσφέρουν αλλά και να τους προσφέρουμε. Λόγω της οικονομικής κρίσης όλο και περισσότερο στήνονται κάποιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, πωλούνται περισσότερα ημερολόγια, χριστουγεννιάτικες κάρτες και τα χρήματα διατίθενται για φιλανθρωπικό σκοπό. Κάπου εκεί και ανάλογα με την ηλικία των παιδιών μας μπορούμε να τα μάθουμε να συνεισφέρουν. Δεν έχει σημασία η αξία αλλά η πράξη.

Από εκεί και πέρα εμείς με τα παιδιά μας μπορούμε να διασκεδάσουμε δημιουργώντας χριστουγεννιάτικες κάρτες, στολίζοντας το δέντρο, φτιάχνοντας μαζί τους τα γλυκά μας, ετοιμάζοντας μαζί τους το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, στέλνοντας μαζί τους κάρτες σε συγγενείς και φίλους, κάνοντας μαζί τους τα δώρα και το σημαντικότερο από όλα αφιερώνουμε λίγο χρόνο παραπάνω μιας και οι ρυθμοί μας αυτές τις μέρες πέφτουν. Αυτό που μου άρεσε πολύ και κάναμε με την κόρη μου ήταν που μάθαμε τα κάλαντα και γενικότερα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Αν τα συνδυάσουμε και με χορό τότε το κέφι και από τις δύο πλευρές γίνεται πολύ πιο έντονο.

Η αλήθεια είναι ότι η διάθεση των μεγάλων λόγω της καθημερινής κούρασης και γενικά της κατάστασης που επικρατεί στην χώρα μας είναι πεσμένη. Ο ιδανικός τρόπος για να νιώσουμε καλύτερα είναι να μπούμε στον κόσμο των παιδιών. Να γίνουμε παιδιά μαζί με τα παιδιά μας. Στα παιδιά αρέσουν πολύ οι βόλτες, τα τραγούδια, τα παιχνίδια. Ας πάρουμε τα παιδιά μας και ας τα πάμε στο σπίτι του άγιου Βασίλη, ας κατέβουμε μαζί τους στην πόλη για να δούμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, να πούμε τα κάλαντα κοκ. Ας μην παραλείψουμε να πάμε τα παιδιά μας στην εκκλησία. Μπορεί το ξύπνημα να είναι πολύ πρωινό αλλά ουσιαστικά τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεανθρώπου. Ας ταλαιπωρηθούμε λιγάκι για Εκείνον που θυσιάστηκε για μας. Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά σε όλα τα σπίτια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ μία μαμά για δυο παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλώς ορίσατε στο +yannidakis 

Έχω δυο πουλάκια μες στα καλαθάκια. Είναι η έκφραση που μπορώ και χρησιμοποιώ πλέον

κάθε μέρα με το να είμαι μητέρα δυο παιδιών. Πολλές φορές σκέφτομαι πως ήταν η ζωή μου με ένα παιδί, τον τρόπο που αντιδρούσα στα κλάματα του μωρού την διαχείριση του χρόνου, τον χρόνο που διέθετα για παιχνίδι κτλ. Πλέον φαντάζει ιδανικό το να έχεις ένα παιδί διότι όλα κυλούν πιο ομαλά. Με δυο παιδιά έχεις να διαχειριστείς τις ανάγκες του πρώτου παιδιού που είναι μεγάλες και ακόμα μεγαλύτερες διότι δεν πρέπει να δημιουργηθεί το γνωστό συναίσθημα της ζήλιας και επίσης να είσαι σε θέση να ανταπεξέλθεις στα ξενύχτια του δεύτερου παιδιού και την φροντίδα που χρειάζεται το μικρο νέο μέλος της οικογένειας!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος που γράφω τούτο το άρθρο. Από την μια κάνω διάλειμμα για να θηλάζω το μωρό και από την άλλη να λέω παραμύθια για να κοιμίσω το μεγάλο μου παιδάκι. Ποτέ δεν νιώθω ότι έχω προλάβει να εκπληρώσω όλους τους προγραμματισμένους μου στόχους κάτι το οποίο συμβαίνει και από την περίοδο της εγκυμοσύνης. Το μεγάλο παιδί συνεχίζει να ζητά τον χρόνο που είχε μέχρι τώρα από την μητέρα του και από την άλλη η μητέρα προσπαθεί να ‘‘κοιμίσει‘‘ τις τύψεις της που δεν μπορεί να δώσει όσα έδινε μέχρι τώρα στο πρώτο της παιδί.

Όμως η μητέρα φύση κάνει τις μαμάδες να αγαπούν με τον ίδιο ζήλο τα παιδιά τους. Δίνουν όλο τους το είναι στα παιδιά τους κάπου χάνουν τον εαυτό τους και καθώς περνάει ο καιρός προσπαθούν να βρουν την χρυσή τομή, καλές μαμάδες, ποθητές σύζυγοι, καλές νοικοκυρές και όταν επιστρέφουν στην εργασία τους αποδοτικές εργαζόμενες. Όποια τα καταφέρει όλα αυτά τη συγχαίρω! Εγώ προσωπικά, προσπαθώ. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ~ εσύ που γεννήθηκες

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Αν όλα έχουν πάει καλά τώρα θα σε κρατώ στην αγκαλιά μου. Αυτό το άρθρο δεν θα το όριζα σαν άρθρο αλλά σαν ένα γράμμα μιας μέλλουσας μαμάς στο παιδί της. Λιγο πριν σε κρατήσω στην αγκαλιά μου, εσένα που εννιά μηνες τώρα αναπνέεις, αναπνέοντας εγώ. Τα συναισθήματα μου είναι παράξενα και ανάμεικτα. Θέλω τόσο πολύ να σε δώ να νιώσω το άγγιγμά σου, να δώ τον τρόπο που με κοιτάς, να νιώσω τον χτύπο της καρδιάςς σου. Εσένα που τόσο πολύ σε αγαπάω πριν καν σε δω, εσένα που είσαι μέσα μου και με κάνεις να νιώθω τόσο ξεχωριστή και όμορφη.

Σκέφτομαι τι συναισθήματα γεννιούνται με την άφιξη ενος παιδιού, χαρά, ελπίδα, προσδοκίες και από την άλλη αγωνίες, άγχος να είναι ένα γερό μωρό, να έχουμε οι γονείς υπομονή να τα αναθρέψουμε σωστά και τόσα και τόσα ακόμη. Αν συγκρίνω την άφιξη του πρώτου μου παιδιού θα έλεγα ότι όλα αυτά δεν τα σκεφτόμουν και τόσο έντονα, απλά έρχονται μόλις πρωτοαντικρίσεις τον πιο γλυκό καρπό του κόσμου.

Τώρα όμως σκέφτομαι και την αδερφή σου που μένει πίσω, που μου λέει πόσο πολύ θα της λείπω, που με ρωτάει ποιος θα της μαγειρεύει, που μου λέει συνεχώς πόσο πολύ θα με βοηθάει. 'Οτι θα σε κοιμίζει, ότι θα σου λέει παραμύθια, ότι θα σε κάνει μπάνιο και μάλιστα επιμένει "μόνη μου".. Πολλοί γονείς μιλούν για προβληματική συμπεριφορά από το πρώτο παιδί με εκρήξεις θυμού, ζήλειας, παλιοπαιδισμός, ζητούν περισσότερη προσοχή και αν δεν την παίρνουν θυμώνουν και αντιδρούν άσχημα. Αναρωτιέμαι αν σημασία έχει η προετοιμασία όλους αυτούς τους εννιά μήνες της εγκυμοσύνης ή η μετέπειτα συμπεριφορά μας. Νομίζω ότι η κούραση και το ξενύχτι από την πλευρά ειδικά της μητέρας επηρρεάζουν σημαντικά την όλη μας στάση απέναντι και σε μικρά θέματα. Πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση να διαχειριζόμαστε ακόμα και ασήμαντες καταστάσεις μεγαλοποιόντας τα όποια θέματα δημιουργούνται και με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται περισσότερες εντάσεις

Καλό είναι να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που θα μας βοηθούν για να βρίσκουμε χρόνο για την προσωπική μας ξεκούραση. Νομίζω ότι το κλειδί στην επιτυχία είναι τα όρια σε συγγενείς, φίλους κτλ... να ζητάμε βοήθεια αλλά με μέτρο και να προσπαθούμε να βρίσκουμε δύναμη μέσα από τα παιδιά μας. Σημασία έχει να είμαστε δεμένοι με τον σύζυγό μας και από κοινού να αγωνιζόμαστε για την οικογένεια που δημιουργήσαμε μιας και δύο ξεκινάμε μια οικογένεια και πάλι δύο μένουμε. Καλη συνεχεια!  +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ αντίο καλοκαίρι

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Στον απόηχο των καλοκαιρινών διακοπών, λίγο πριν μαζέψουμε τα μαγιό μας, τώρα που τα χωριά έχουν ερημώσει γιατί ανοίγουν τα σχολεία, τα ποδήλατα φυλαχτούν για τον χειμώνα, λίγο πριν τα φροντιστήρια ανοίξουν για κάθε είδους προετοιμασία έζησα ένα τέλειο τριήμερο. Αναρωτιέμαι αν το καλοκαίρι περάσαμε με τα παιδιά μας έτσι όπως σχεδιάζαμε. Αν επισκεφτήκαμε μουσεία, αν τα πήγαμε σε εκθέσεις ζωγραφικής, αν παρακολουθήσαμε θέατρα και γενικά σε κάθε λογής διαφορετική διασκέδαση μιας και αυτό που έχει σημασία είναι να ανοίγουν οι ορίζοντες των παιδιών και να τους δείχνουμε ότι πέρα από την τεχνολογία, όπως η τηλεόραση και το τάμπλετ που είναι πλέον σαν μια δεύτερη μαμά μέσα στο σπίτι, υπάρχουν και άλλοι τρόποι διασκέδασης.

Βράδυ Τρίτης, Σεπτέμβρης μήνας πιασμένοι χέρι-χέρι με την κόρη μας και με σένα που βαδίζουμε δεκατρία χρόνια μαζί. Ο ήλιος ήδη έδυσε, οκτώ και μισή και είναι πλέον σκοτάδι, όμως η διάθεση για να περάσουμε καλά, να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας, μας κάνουν να ξεχνάμε ότι είμαστε από τους λιγοστούς που κάνουν διακοπές. Η κόρη μας έχει διάθεση για να περάσει όμορφα παρόλο που δεν υπάρχουν παιδάκια για να παίξει. Είναι ευχαριστημένη με την παρουσία του φεγγαριού, με το κράτημα των χεριών των γονιών της, με τον ήχο της θάλασσας, με την ηρεμία του νησιού που δεν θυμίζει σε τίποτα καλοκαίρι.

Μετά από αρκετή ώρα περπατήματος το αίσθημα της πείνας μας καταλαμβάνει. Και βγαίνουμε για δείπνο με την κόρη μας με διάθεση να περάσει όμορφα, να γευτεί καινούριες γεύσεις, να κάνει εις υγείαν, να κυνηγήσει τις γατούλες, να κάνει βολτούλες αλλά μέχρι εκεί που την βλέπουμε και να ξαναγυρνάει πίσω στο τραπέζι μας. Τα συναισθήματα είναι έντονα από όλους μας. Όλοι μας περιμέναμε πως και πως αυτό το τριήμερο, αλλά καμιά φορά δεν μας γίνονται όπως τα σχεδιάζουμε.

Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι τα μηνύματα που της περνάμε χωρίς να ξέρουμε απαραίτητα ότι μας ακούει. Ο λιονταρίσσιος χαρακτήρας της δεν σου επιτρέπει πολλές φορές να γνωρίζεις αν όσα την νουθετείς τα δέχεται. Όμως σε αυτό το ταξίδι μου έλεγε πολλές φορές όσα προσπαθήσαμε να την μάθουμε. Δεν πάμε στα σκοτάδια, δεν πάμε μακριά από το τραπέζι της μαμάς και του μπαμπά, δεν απομακρυνόμαστε, δεν είναι σωστό να φωνάζουμε κτλ.

Σε αυτό το άρθρο δεν έχω να γράψω κάτι συγκεκριμένο για τα παιδιά. Αυτό που έχω να γράψω πάντα μέσα από δικές μου εμπειρίες, είναι ότι τα παιδιά χρειάζονται χρόνο με τους γονείς τους και εύχομαι όλοι μας να βρήκαμε λίγο χρόνο παραπανίσιο για να περάσουμε με τα παιδιά μας. Να ξεφύγαμε από τα τετριμμένα, να χτίσαμε παλάτια στην άμμο και ας τα γκρεμίσαμε είτε εμείς είτε τα μεγάλα κύματα, να κολυμπήσαμε μαζί τους, να μιλήσαμε περισσότερο, να παίξαμε με τα παιχνίδια τους και να τους περάσαμε το μήνυμα, όσο μπορέσαμε φυσικά, ότι θέλουμε να περνάμε πολύ χρόνο μαζί τους και το κάνουμε όσο γίνεται κάθε φορά δεδομένων των συνθηκών. Καλό φθινόπωρο, καλή αρχή στα σχολεία των παιδιών. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ τα παιδιά του πολέμου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis 

Όπως ήδη διαπιστώσατε τις προηγούμενες εβδομάδες το yannidakis είχε σταματήσει την ροή των θεμάτων και ασχολούνταν αποκλειστικά με το θέμα του Πολέμου. Συγκλονιστήκαμε όλοι από τον αριθμό των θυμάτων αλλά για να είμαι ειλικρινής θρηνούσα συνεχώς τα άτυχα παιδιά. Αυτά τα παιδιά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε μια τέτοια εποχή και να είναι θύματα συμφερόντων και γενικότερα θύματα ενός πολέμου χωρίς τέλος.

Τα παιδιά είναι το μέλλον μας αλλά πραγματικά αναρωτιέμαι αν αυτά τα παιδιά όσο μένουν σε αυτές τις χώρες που γίνονται πόλεμοι έχουν μέλλον. Θα μπορέσουν να πάνε σχολείο ή ανα πάσα ώρα και στιγμή θα φοβούνται ότι μία βόμβα θα πέσει και θα τα σκοτώσει. Θα μπορέσουν να σπουδάσουν και να βρούν εργασία ή ο πόλεμος θα γκρεμίσει κάθε τους ελπίδα. Δεν είναι μόνο η θέληση του παιδιού να δημιουργήσει τα φτερά του και να πετάξει είναι και οι συνθήκες που το παιδί μεγαλώνει. 

Σκέφτομαι τα τραύματα των παιδιών. Όχι μόνο τα σωματικά αλλά και τα ψυχολογικά τραύματα, κυρίως αυτά. Όσο και αν τα γυναικόπαιδα θεωρούνται άμαχος πληθυσμός δυστυχώς τα χρησιμοποιούνται στον βωμό του πολέμου. Έχουμε διαβάσει ιστορίες για παιδιά που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά, για παιδιά που τα χρησιμοποιούν σαν ασπίδα για να μην τους ρίξουν οι αντίπαλοι για παιδιά που ζουν αυτόν τον εφιάλτη και που κάθε άλλο παρά άμαχος πληθυσμός θεωρούνται. Πεινούν, διψούν, χάνουν τους γονείς τους, χάνουν φίλους τους, στερούνται ώρες ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού έξω από το σχολείο τους και αν πιστέψουν έστω και για λίγο ότι είναι ελεύθερα πέφτει μια βόμβα όσο παίζουν στον προαύλιο χώρο του σχολείου τους και τα σκοτώνει. 

Το μικρό τους μυαλουδάκι δεν μπορεί να καταλάβει για ποιο λόγο γίνεται όλο αυτό. Δεν μπορούν από την άλλη να το δουν και σαν παιχνίδι, γιατί βλέπουν ότι οι στρατιώτες αν χτυπηθούν δεν ξανασηκώνονται. Τα δικά μας παιδιά είναι ευλογημένα. Ζουν έχοντας τουλάχιστον ειρήνη. Και εμείς οι γονείς πρέπει να παροτρύνουμε τα παιδιά μας να προσεύχονται τουλάχιστον για αυτά τα παιδιά. Η κόρη μου μου λέει ότι θα πάρουμε το αεροπλάνο μόλις φύγουν οι κακοί και θα τους πάμε φακούλα και ρυζάκι και νεράκι. Δεν ξέρει τι είναι ο πόλεμος όμως προσπαθεί να μάθει να βοηθάει. Και σε αυτές τις μέρες πλέον αν μας έχει μείνει κάτι είναι τουλάχιστον να μάθουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται το σύνολο και όχι τον εαυτό τους και μόνο. Βρείτε ρούχα, μαζέψτε κάποια τρόφιμα και στείλτε τα σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ μεγάλες προσδοκίες

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μαμάδες και μπαμπάδες του +yannidakis 

Σε μια συζήτηση πρόσφατα ανακάλυψα πόσο πολύ αγχώνουμε τα παιδιά μας άθελά μας. Ναι εμείς οι γονείς που τα αγαπάμε και θέλουμε το καλό τους. Μας αρέσει τα παιδιά μας να είναι καλά σε όλα. Καλοί μαθητές, καλοί στην άθληση, καλοί στις ξένες γλώσσες, "μέσα" στις παρέες, να επηρεάζουν θετικά και να μην επηρεάζονται από "άτακτα" παιδιά, να είναι καλοσυνάτα, να μας αγαπούν να μας φροντίζουν κτλ. κτλ.. Μια άπειρη λίστα με τα δικά μας θέλω. Δεν ξέρω όμως αν εμείς σκεφτόμαστε τα δικά τους θέλω και αν τα δικά τους θέλω έρχονται σε αντιπαράθεση με τα δικά μας τότε τι συμβαίνει;   

Θα μου πείτε είμαστε οι γονείς, θέλουμε το καλό τους. Μα φυσικά και έτσι είναι. Απλά καμιά φορά σκέφτομαι μήπως ότι δεν ζήσαμε εμείς θέλουμε να το ζήσουν τα παιδιά μας, να ζούμε την

ζωή μας μέσα από τη δική τους. Και ποτέ μου δεν είχα σκεφτεί όλο αυτό το άγχος που τους μεταφέρουμε μέχρι που συζήτησα με μια μαμά. Ένα αγόρι στη αρχή της εφηβείας του, με δύο γονείς καταξιωμένους στο επάγγελμά τους και εκείνο να έχει στο μυαλό του τις μεγάλες προσδοκίες των γονιών του. Αν θα καταφέρει να τους "εντυπωσιάσει", αν θα καταφέρει τα δικά τους θέλω για εκείνον να τα εκπληρώσει. Ανησυχεί όμως όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τους γονείς του που είναι λίγο πιο μεγάλοι σε ηλικία. αν θα είναι καλά οι ίδιοι, αν θα τους έχει κοντά του σε όλα του τα βήματα και πόσο πολύ τον αγχώνει το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι κακό στους γονείς του και πως εκείνο θα "επιβιώσει", κάτι που σε πρόσφατα συμβάντα ανακάλυψα και εγώ με την σχεδόν 3 ετών κόρη μου.

Μεγάλες προσδοκίες έχουμε από τα παιδιά μας μα και εκείνα θέλουν να μας τις πραγματοποιήσουν τις δικές μας προσδοκίες. Όμως τελικά ο πιο όμορφος δρόμος για αυτό είναι ο δρόμος της ελεύθερης βούλησης. Δείχνουμε στα παιδιά μας τα δικά μας θέλω όμως τα αφήνουμε ελεύθερα να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. Όπως όταν είναι μωρά, τους κρατάμε το χέρι, ξέρουμε ότι στα πρώτα τους βήματα θα πέσουν όμως πεισμώνουν, και επιμένουν και στο τέλος δεν περπατούν απλά, αλλά τρέχουν. Όλοι οι γονείς αγαπάμε τα παιδιά μας σημασία έχει όμως να τα αγαπάμε αλλά να μην τα καταπιέζουμε. Να μην τους μεταφέρουμε τις δικές μας αγωνίες και τα δικά μας άγχη για εκείνα. Είναι προτιμότερο να είναι ευτυχισμένα παρά καταπιεσμένα. Και μιας και είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού ας τα αφήσουμε τώρα λίγο ελεύθερα από εξτρά ξένες γλώσσες, ας χαρούμε και ας διασκεδάσουμε με τα μικρά και ας έρθουμε πιο κοντά με τα μεγάλα. Είμαστε φίλοι τους αυτό θέλουν να ξέρουν. Μικρά βήματα για μεγάλες αποστάσεις χέρι-χέρι... Καλή συνέχεια! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ κλείνουν τα σχολεία

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται! Μετά από εννέα περίπου μήνες ήρθε σήμερα η μεγάλη ώρα για τα παιδιά αλλά και για τους γονείς. Αναφέρομαι φυσικά στο κλείσιμο των σχολείων. Ήρθε η μεγάλη στιγμή που τα παιδιά θα νιώσουν μια έντονη ελευθερία. Δεν θα έχουν πρωινό ξύπνημα, δεν θα έχουν διάβασμα, δεν θα έχουν φροντιστήρια, δεν θα έχουν ξένες γλώσσες και τόσα και τόσα ακόμα που τα κάνουν όλη την χρονιά να τρέχουν. Μαζί όμως με την χαρά των παιδιών αρχίζει μια καινούργια αγωνία για τους γονείς.

Που και με ποιον θα είναι τα παιδιά τους όσο εκείνοι εργάζονται; Πώς θα τα απασχολήσουν δημιουργικά και όχι συνεχώς μπροστά από τον υπολογιστή ή την τηλεόραση; Πώς θα τα ικανοποιήσουν αυτό το καλοκαιρινό τρίμηνο και φυσικά ας μην ξεχνάμε μέσα σε περίοδο κρίσης μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους κ δραστηριότητες μιας και όλο τον χειμώνα λίγο πολύ όλα τα παιδιά κάνουν μια ξένη γλώσσα και κάνουν μια δραστηριότητα είτε ποδόσφαιρο για τα αγόρια είτε μπαλέτο ή χορό για τα κορίτσια; 

 Μια καλή και πολύ οικονομική λύση είναι τα παιδιά το καλοκαίρι να περνούν τον χρόνο του μαζί με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Τα τυχερά παιδιά που πάνε στο παραθαλάσσιο χωριό και κάνουν καθημερινά τα μπάνια τους και άλλα παιδιά που ναι μεν δεν έχουν θάλασσα τα χωριά τους αλλά όμως βρίσκονται κοντά στην φύση κοντά στα ποτάμια, κάνουν πεζοπορία σε όμορφα ορεινά μέρη. Αυτά τα παιδιά είναι τυχερά όχι μόνο γιατί ξεφεύγουν από το καυσαέριο της πόλης, του έντονου ρυθμού της ζωής των γονιών τους αλλά και γιατί δημιουργούν μια όμορφη σχέση με τους προγόνους τους. Και ενώ στην αρχή φαντάζει δύσκολο κοντά στα τέλη Αυγούστου στεναχωριούνται που θα τους αποχαιρετήσουν. Υπάρχουν όμως και παιδιά που δεν έχουν αυτή την δυνατότητα να φύγουν σε κάποιο χωριό για το καλοκαίρι. Σε αυτήν την περίπτωση έχουν εφευρεθεί οι κατασκηνώσεις. Τα παιδιά πηγαίνουν εκεί αναλόγως την ηλικία τους, κάθονται από μία εβδομάδα μέχρι και έναν μήνα με κάποιες επισκέψεις μες στην εβδομάδα από τους γονείς τους. Περνούν όμορφα, ποιοτικά απασχολούνται δημιουργικά, γίνονται υπεύθυνα μιας και αναλαμβάνουν υποχρεώσεις που οι μαμάδες δεν τα αφήνουν να αναλάβουν στο σπίτι τους, πειθαρχούνται, κάνουν καινούργιες φιλίες και τόσα ακόμη θετικά που μπορούν να προκύψουν. Σε συζητήσεις με μαμάδες που έχουν κορίτσια είναι πιο διστακτικές να τις στείλουν σε κάποια κατασκήνωση.

Όπως και αν έχει μια όμορφη καλοκαιρινή περίοδος ξεκινά. Την Παρασκευή θα χτυπήσει για τελευταία φορά το κουδούνι και τα παιδάκια όπως και οι γεωργοί θα θερίσουν ότι έσπειραν μέσα σε αυτούς τους εννέα μήνες. Αυτά τα παιδιά στα μάτια μου είναι ήρωες. Πρωινό ξύπνημα, διάβασμα, αγωνίες, αντιπαραθέσεις με τους γονείς σε περιπτώσεις κακής απόδοσης, προσπάθεια να ανήκουν σε μια παρέα, μεγάλος βαθμός δυσκολίας σε όσα μαθαίνουν και τόσα και τόσα ακόμα. Εύχομαι σε αυτά τα παιδιά να περάσουν όμορφα, να χαρούν την κάθε μέρα, να διαβάσουν λογοτεχνικά βιβλία ή ότι άλλο τα ευχαριστεί και να έχουν στην σκέψη τους ότι οι γονείς τους θα ήθελαν να κάνουν τα πάντα για αυτά και αν δεν μπορούν να τα ικανοποιήσουν να ξέρουν ότι ούτε και οι ίδιοι είναι ευχαριστημένοι. Καλό μας μεσημέρι.! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΙΟΥ ~ χρόνια πολλά μαμά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis , 

κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου κάθε μανούλα λίγο πολύ περιμένει κάτι να δεχτεί από το παιδάκι της, ένα φιλί, ένα "σε αγαπώ", μια κάρτα, ένα λουλούδι. Πριν γίνω μαμά φρόντιζα κάτι να προσφέρω στην δική μου μητέρα εκείνη την ημέρα καθώς μέναμε και κοντά. Δεν καταλάβαινα και τόσο πολύ την σπουδαιότητα της ημέρας γιατί κάποια πράγματα τα καταλαβαίνεις μόνο αν εσύ βρεθείς στην αντίστοιχη θέση.

Μου αρέσει πολύ η διάθεση και η προθυμία που έχουν πολλοί νηπιαγωγοί αναφορικά με τη συγκεκριμένη ημέρα. Που βάζουν τα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι για την μαμά τους, να φτιάξουν μία κάρτα, να φυτεύσουν ένα λουλουδάκι ή ακόμα και τα πιο μεγάλα και ρομαντικά παιδιά να γράψουν ένα ποίημα. Θεωρώ ότι στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών έχουν όλοι τον ρόλο τους. Όμως τι είναι αυτό που ανυψώνει τόσο πολύ την μητέρα στα μάτια των παιδιών;

Οι μητέρες δεχόμαστε περισσότερο εύκολα τα παιδιά μας και το τι είναι μέσα από την κοιλιά μας. Από την μέρα που μαθαίνουμε ότι θα φέρουμε έναν άνθρωπο στον κόσμο δεν παρακαλάμε για το αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι, ούτε κάνουμε μακρινά όνειρα για το πως θα περνάμε τον χρόνο μας μαζί τους αλλά μας  ενδιαφέρει να είναι γερά παιδιά. Τις μικρές ή τις μεγάλες αταξίες τους της αντιμετωπίζουμε μεν με δυσκολία αλλά τις μεγάλες τους αποφάσεις όσο και αν μας πονάνε τις δεχόμαστε πιο εύκολα. Είμαστε δίπλα τους από το πρώτο λεπτό πριν καν χτυπήσει η καρδιά τους, ζούμε αναπνέουμε για αυτά, είμαστε αυστηρές και τους αρέσει και μας καταλαβαίνουν μόνο όταν γίνονται και τα ίδια γονείς.

Αν και τα κορίτσια θεωρητικά είναι προσκολλημένα στον μπαμπά τους η σχέση τους με την μητέρα τους γίνεται καλύτερη όταν και τα ίδια γίνουν μητέρες. Ευτυχισμένες γινόμαστε γνωρίζοντας ότι είναι καλά, με ένα τους χαμόγελο, με μια έκφραση, με ένα άγγιγμά τους, με ένα φιλί τους, με ένα σε αγαπώ, ακόμα και όταν κοιμούνται και είναι γαλήνια μας ηρεμεί.

Ένα δώρο που εύχομαι όλες οι μανούλες του κόσμου να πάρουν είναι να έχουν υγιή παιδιά. Να δώσουν πολύ αγάπη και στοργή και να πάρουν και εκείνες με την σειρά τους την μεγαλύτερη ανταμοιβή έναν σωστό άνθρωπο στην κοινωνία. Και αν διαβάσει και κάποιος μπαμπάς αυτό το άρθρο, ας παροτρύνει τα παιδιά του να πει ένα σε αγαπώ σε εκείνη, εκείνη την μέρα. Σε όλες μας αρέσει να δεχόμαστε λίγη παραπανίσια αγάπη και φροντίδα ίσως γιατί δίνουμε πολύ και έχουμε ανάγκη να γεμίζουμε τις μπαταρίες μας. Χρόνια Πολλά και στην δική μου μαμά. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ πάσχα των παιδιών

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis!

Σε μία εβδομάδα περίπου θα γιορτάσουμε την Ανάσταση Tου Κυρίου. Θα νιώσουμε μικροί και μεγάλοι την κατάνυξη μέσα στις εκκλησίες, θα κοινωνήσουμε και φυσικά κάθε μαμά και γιαγιά θα φτιάξει τα γλυκά της, θα βάψει τα αυγά της, θα στρώσει το γιορτινό της τραπέζι για να υποδεχτεί συγγενείς. Αυτές οι μέρες είναι ότι πρέπει για τα παιδιά μας. Μακριά από το σχολείο τα μεγαλύτερα παιδιά, με ένα σχετικό άγχος τα ακόμα μεγαλύτερα για την προετοιμασία των εξετάσεων και στην απόλυτη ξεγνοιασιά και αναμελιά τα μικρούλια παιδάκια. Το καλύτερο μέρος για το Πάσχα φυσικά και είναι το χωριό. 

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που το χωριό μας γέμιζε με παιδιά. Οι γονείς τα έστελναν στους παππούδες και στις γιαγιάδες και κάπου κατά την Μ.Πέμπτη έρχονταν και οι γονείς. Αν το παιδί μου ήταν μεγαλύτερο θα το έστελνα μόνο του στο χωριό μου και ευχαρίστως μετά τις επαγγελματικές υποχρεώσεις να πηγαίναμε και εμείς. Τα παιδιά χαίρονται πολύ να ασχολούνται με ότι και οι μεγάλοι. Επομένως ευκαιρία να απασχολήσετε τα μικρά σας και να επωφεληθείτε από τα μεγαλύτερα σας. Βάλτε τα παιδιά στο πνεύμα των ημερών. Την Μ.Πέμπτη μετά την πρωινή λειτουργία βράστε και βάψτε μαζί τα αυγουλάκια. Ενισχυθείτε με υπομονή γιατί σίγουρα θα έχετε απρόοπτα. Αγοράστε νερομπογιές, αυτοκόλλητα πασχαλινά, που τόσο πολύ τους αρέσουν να τα κολλάνε και φτιάξτε παρέα το πασχαλινό καλάθι με τα αυγουλάκια. Αν έχετε χρόνο και υπομονή μπείτε στον πειρασμό μαζί να φτιάξετε και τα πασχαλινά κουλουράκια. Μπορείτε ταυτόχρονα τους διηγείστε ιστορίες από τα δικά σας παιδικά χρόνια που τα φτιάχνατε μαζί με την μαμά σας και την γιαγιά σας.

Εφεύρετε και παιχνίδια, ειδικά αν είστε στο χωριό και έχετε και πολλά παιδάκια στην γειτονιά να κρύβετε αυγουλάκια σε διάφορα μέρη και να τα βρίσκετε. Φτιάξτε τους λιχουδιές με τα φρέσκα αυγουλάκια από τις κοτούλες που λίγο πολύ όλοι βρίσκουμε στα χωριά και στις επαρχιακές πόλεις. Επιβραβεύστε τα για την βοήθειά τους και είμαι σίγουρη ότι θα θυμούνται πολύ αυτή την μέρα. Μην ξεχάσετε και το Πάσχα να κάνετε την καλή σας πράξη. Πάντα να τους δείχνουμε ότι πρέπει να βοηθάμε αυτούς που δεν έχουν όσα εμείς είτε είναι λίγα είτε είναι πολλά. Αγοράστε κάποια παιχνιδάκια, ζητήστε τους να διαλέξουν πιο παιχνίδι δεν θέλουν πλέον, πάρτε κάποια από τα κουλουράκια ή τα βαμμένα σας αυγά και πηγαίνετε τα σε κάποιο ίδρυμα ή σε οποιοδήποτε σπίτι που ξέρετε ότι έχουν ανάγκη. Δώστε τους χαρά και χρόνο μαζί σας γιατί η αλήθεια είναι ότι στους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητάς μας, τους λείπουμε. 

Μην σταθείτε όμως μόνο σε αυτά. Σίγουρα τα πιο μεγάλα παιδιά θα μας ρωτήσουν γιατί ο Χριστούλης φοράει στέμμα στα μαλλιά του, γιατί έχει αίματα, γιατί είναι πάνω στον σταυρό, γιατί είναι λυπημένος. Η κόρη μου παρόλο που είναι 2,5 ετών με έχει ήδη ρωτήσει. Αναλόγως την ηλικία του παιδιού απαντάμε από το ότι είναι λυπημένος γιατί δεν είναι εκεί η μαμά του μέχρι και την αλήθεια, ότι είναι εκεί γιατί θυσιάστηκε για εμάς. Ας τα νηστεύσουμε λίγο, ας τα μεταλάβουμε, ας τα κρατήσουμε στην εκκλησιά μετά την Ανάσταση του Κυρίου, ας τα βγάλουμε λίγο από το πρόγραμμά τους άλλωστε και ο Κύριος αξίζει μια θυσία. Και ας θυμόμαστε ότι είναι ευκαιρία να δούμε τα παιδιά μας, να περάσουμε χρόνο μαζί τους, να γεμίσουμε τις άδειες μπαταρίες μας. Καλή και Ευλογημένη Ανάσταση σε κάθε σπιτικό. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ περιμένοντας αδερφάκι

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis.

Την προηγούμενη βδομάδα είχαμε πάει με την κόρη μου σε ένα πάρτι γενεθλίων. Η μαμά της εορτάζουσας στον πέμπτο μήνα της δεύτερης εγκυμοσύνης της και το κοριτσάκι μόλις γινόταν δύο. Κάθε φορά που αναφερόμασταν στην κοιλίτσα της μαμάς το άλλο παιδάκι έδειχνε να στεναχωριέται. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που ήμασταν τέσσερα αδέρφια. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της μαμάς αλλά και από όσο θυμάμαι εγώ δεν είχαμε προβλήματα ανταγωνισμού και ζήλιας.

Παρόλα αυτά είναι λογικό για το πρώτο παιδί να αισθανθεί ότι χάνει τα πρωτεία. Είναι όμως στο χέρι μας να κάνουμε το παιδί μας να αγαπήσει και εκείνο το αδερφάκι του; Οι παιδοψυχολόγοι αναφέρουν ότι πρέπει να μιλάμε για το μωράκι στο μεγαλύτερο παιδί κυρίως στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Να του ζητάμε κατανόηση που δεν μπορούμε να το σηκώσουμε αγκαλιά αλλά να του λέμε να πάμε για παράδειγμα στον καναπέ όπου εκεί θα μπορούμε να κάνουμε πολλές αγκαλίτσες. Να προετοιμάσουμε μαζί κάποια πράγματα του μωρού, όπως μερικά ρουχαλάκια εξηγώντας του ότι το ίδιο κάναμε και για εκείνο, όμως τώρα ευτυχώς έχουμε βοήθεια. Να το προετοιμάσουμε για την απουσία μας από το σπίτι, όσο θα είμαστε στο μαιευτήριο, να του εξηγήσουμε γιατί θα λείπουμε και ότι όταν επιστρέψουμε θα κρατάμε το μωράκι μαζί μας.

Οι ειδικοί λένε ότι οι περισσότεροι γονείς πέφτουν στην παγίδα ζητώντας από το πρωτότοκο παιδάκι να παίξει τον ρόλο του μεγάλου αδερφού ή αδερφής. Αυτό το χαρακτηρίζουν ως ένα μεγάλο λάθος διότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να κάνουμε το παιδί μας να αισθανθεί ότι δεν είναι παιδί. Μια φίλη μου μητέρα τριών παιδιών μου είπε ότι και πάλι την μεγαλύτερη προσοχή μας την έχει το μεγάλο μας παιδί, εκείνο ανοίγει τον δρόμο. Το δεύτερο και το τρίτο μας δείχνει ότι είναι εκεί εντυπωσιάζοντάς μας, δείχνοντάς μας τα επιτεύγματά του.

Η επιστροφή στο σπίτι πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην φοβίσει το πρώτο παιδί. Ένα παιχνιδάκι-δώρο είναι ο καλύτερος τρόπος για να "γλυκάνουμε" την περίσταση. Ένα δώρο που το πάει το μωρό στο σπίτι στο αδερφάκι του. Κάπου διάβασα ότι καλύτερο είναι να κρατάει ο μπαμπάς το μωρό και η μαμά το δώρο. Συνήθως το μωράκι βλέποντας ένα μεγαλύτερο παιδάκι ρίχνει ένα χαμόγελο, άραγε από ένστικτο; Σιγά σιγά θα αγαπηθούν. Αυτό είναι το σίγουρο στο δικό μας χέρι είναι να τα καθοδηγούμε. Καλό μεσημέρι! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ παιδιά και ασφάλεια μέσα στο αυτοκίνητο

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα σας, τώρα που γράφω τούτο το άρθρο είμαι επηρεασμένη από 2 γεγονότα της σημερινής ημέρας. Πηγαίναμε με το αυτοκίνητο να πάρουμε την φίλη της κόρης μου από το σπίτι της και συναντάμε έναν μπαμπά να οδηγεί το αυτοκίνητό του και το μικρότερο από 2 ετων αγοράκι του να πηγαίνει από το πισω κάθισμα στο μπροστινό, και το χειρότερο να μην το μαλώνουν για αυτή του την κακή συμπεριφορά. Κάνοντας αυτή την σκέψη με επικέπτεται μια δεύτερη: προφανώς για να το κάνει αυτό το παιδί δεν έχει διδαχθεί το σωστό. 

Όλοι οι γονείς λίγο πολύ έχουμε έρθει αντιμέτωποι με κάποιο συμβάν όταν είναι η ώρα να βάλουμε το παιδάκι μας στο κάθισμά του. Κάποιες φορές θέλουν εκείνα να κάνουν ότι οδηγούν, μεγαλώνοντας θέλουν εκείνα να κάθονται δίπλα μας ως συνοδηγοί, να πιάνουν το τιμόνι μας και γενικότερα να νιώθουν ότι έχουν ενεργό ρόλο στην οδήγηση του αυτοκινήτου μας. Η κόρη μου 2,5 ετών παρακαλώ μου λέει συχνά, "όταν μεγαλώσω θα μου δίνεις το αυτοκίνητό σου να κάνω βόλτες,  να πηγαίνω στο βενζινάδικο, να πηγαίνω για ψώνια". 

Θεωρώ απαράδεκτο παιδιά να είναι στα πόδια των γονιών τους όταν οδηγούν. Παιδιά να κάθονται σε αυτοκίνητο χωρίς να είναι δεμένα. Ακόμα και όταν δεν υπάρχει κάθισμα αυτοκινήτου ας βάλουμε στα παιδιά μας ζώνη και ας κάτσουμε δίπλα τους. Θεωρώ απαράδεκτο παιδιά να είναι ανεβασμένα πάνω σε μηχανάκια χωρίς κράνος. Ας μην μεταφέρουμε μωράκια στα χέρια μας, μέσα σε καλαθούνες, κ.ο.κ.

Στα παιδιά μας περνάμε "μηνύματα" από πολύ μικρά. Ξέρω ότι πολλές φορές θέλουμε να φανούμε λίγο πιο ελαστικοί σε κάτι αλλά ας μην είμαστε σε αυτό το θέμα. Το σκανδιναβικό σύστημα λέει ότι τα παιδιά κάθονται σε αντίθετη φορά στο αυτοκίνητο μέχρι 2,5 ετών. Ας τους μάθουμε ότι φοράμε την ζώνη μας φορώντας την πάντα και εμείς όταν είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο. Ζητώντας πάντα από τον συνοδηγό μας να φορέσει την ζώνη του. Ας γίνουμε εμείς το καλύτερο παράδειγμα που μπορεί να έχουν. Ας τα  μάθουμε βήμα βήμα πως να προστατεύουν τον εαυτό τους, μαθαίνοντας τους όταν είμαστε πάνω στο ποδήλατο ότι φοράμε κράνος, όταν είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο καθόμαστε στο κάθισμά μας και φοράμε την ζώνη μας, όταν είμαστε πάνω σε μηχανάκι το κράνος μας.  Είμαι λίγο ευαισθητοποιημένη με αυτό το θέμα, μιας και με αυτόν τον τρόπο έχω χάσει ένα πολύ κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο. Και μιας και ζω στην Κρήτη θα ήθελα να παρακαλέσω όποιον διαβάσει αυτό το άρθρο και ζει εδώ, να προσπαθήσει να αλλάζει λιγουλάκι την οδηγική του συμπεριφορά, διότι πολύ συχνά γίνονται ατυχήματα με θύματα μικρά παιδιά. Καλό μας μεσημέρι.  +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ νιώθεις τύψεις για το παιδί σου;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλή και Ευλογημένη Χρονιά.

Ξέρετε πόσες φορές έχω νιώσει τύψεις που εργάζομαι, τύψεις που μιλάω στο τηλέφωνο, τύψεις

που κάνω δουλειές, τύψεις που δεν ασχολούμαι μαζί της συνεχώς... Την επόμενη της Πρωτοχρονιάς κάναμε μία καλή πράξη για να μάθει η γιγαντούλα μας να μοιράζεται και να δει την άλλη πλευρά της ζωής, όσο μπορεί να καταλάβει.

Με πολύ χαρά επισκεφτήκαμε ένα Ίδρυμα που είναι της Πρόνοιας και φιλοξενούν παιδιά τα οποία τα έχουν πάρει με εισαγγελική παρέμβαση από τους γονείς τους. Πρόσωπα σκυθρωπά, πρόσωπα χαμογελαστά άλλα μαρτυρούσαν πόσο πολύ έχουν κακοποιηθεί και άλλα πόσο πολύ θέλουν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Μου έκανε εντύπωση η προσπάθεια τους, ο τρόπος που προσέγγισαν την Δέσποινα, ο τρόπος που δεχόντουσαν τα δωράκια τους. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο αλλά για αυτά τα παιδιά ήταν κάτι. 

Πιστέψτε με δεν γράφω αυτό το κείμενο για να εγκωμιάσω εμένα ή το παιδί μου. Μας έλεγε η

υπεύθυνη στο Ίδρυμα ότι έχουν πολλούς εθελοντές που πάνε τα παιδάκια βόλτα, δάσκαλοι που πάνε και τα διαβάζουν, οικογένειες που τα ντύνουν, παιδιά που τους χαρίζουν βοηθητικά βιβλία και παιχνίδια, εγκυκλοπαίδειες. Γράφω αυτό το κείμενο για όσους το διαβάσουν για να δουν την άλλη πλευρά της ζωής για να απενοχοποιηθούν, για να πάνε τα παιδιά τους να επισκεφτούν τόσα και τόσα παιδάκια που βρίσκονται σε ανάλογη θέση. Για να δουν τα παιδιά τους ότι εκείνα ζουν πολύ καλά, για να δουν τα παιδιά τους ότι εκείνα παίρνουν αγάπη, για να δουν τα παιδιά τους πόσα χειρότερα υπάρχουν, για να μάθουν να είναι ευγνώμων, να χαίρονται την κάθε στιγμή, για να μάθουν να αναγνωρίζουν τις θυσίες των γονιών τους, για να ζουν όμορφα και ειρηνικά. 

Για μας η καθημερινότητά μας ώρες ώρες είναι αφόρητη. Για εκείνα όμως; Συγχωρέστε με αν σας "αναστάτωσα" εσωτερικά. Πιστέψτε με ότι η εικόνα αυτών των παιδιών έχει χαραχθεί και στην ψυχούλα της γιγαντούλας μας. Όταν την ρωτάω αν της άρεσε εκεί που πήγαμε μου λέει "έχουν ανάγκη, δεν μου άρεσε", Άλλες φορές μου λέει "να τους πάμε γλυκό. Θέλω να πάμε". Καλή Χρονιά με περισσότερη αγάπη και λιγότερες ενοχές. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ περιμένοντας τα χριστούγεννα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο το Μέγα αυτό γεγονός και από την δική μου στήλη. Χριστούγεννα μικροί και μεγάλοι χαιρόμαστε, δίνουμε και παίρνουμε αγάπη προετοιμαζόμαστε από τις αρχές του Δεκεμβρίου για το πως θα περάσουμε αυτή την μέρα. Κλείνοντας τα μάτια αυτή η μέρα μου θυμίζει το φρεσκοψημένο ψωμάκι της μανούλας μου, τις απίστευτες δίπλες της και παρ΄ όλη την κούρασή της την διάθεσή της για να μας φροντίσει.

Σιγά σιγά προετοιμάζουμε και μεις την κορούλα μας για αυτή την μέρα. Το πρώτο που της λέω είναι ότι θα περάσουμε την μερα των Χριστούγέννων μαζί με την μαμά και τον μπαμπά. Θα ξυπνήσουμε πρωϊ πρωϊ για να πάμε στην Εκκλησία εκεί που θα συναντήσουμε τον Χριστούλη που θα είναι μωράκι, να του πάμε τα δώρα μας που το πιο σπουδαίο δώρο για εκείνον είναι η αγάπη μας για όλο τον κόσμο. Θα κοινωνήσουμε, θα παίξουμε θα τραγουδήσουμε θα ανάψουμε το τζάκι θα ξεκουραστούμε και φάμε, θα επισκεφτούμε ανθρώπους που δεν έχουν άλλους συγγενείς. 

Τα Χριστούγεννα για τα παιδιά είναι δώρα. Περιμένουν τον Άγιο Βασίλη να τους φέρει το δώρο τους από τη καμινάδα. Και μας ρωτούν υπάρχει Άγιος Βασίλης; Φυσικά και υπάρχει παιδί μου. Είναι ο Άγιος που βοηθούσε τους φτωχούς και όλα τα παιδάκια. Δε χρειάζεται να τους μιλάμε για τον Άγιο Βασίλη σαν κάποιον που δεν υπάρχει ή μυστικά μήπως και ξεφύγει σε κάποιον η μή υπαρξή του. O Άγιος Βασίλης φυσικά και υπάρχει και μας περιμένει την 1η Ιανουαρίου του κάθε έτους να πάμε στην εκκλησία για να μας ευχηθεί για το νέο έτος, να είμαστε υγιείς να έχουμε επιτυχίες, να είμαστε χαρούμενοι.

Αυτή την χρονιά νομίζω ότι θα είναι η πρώτη που η γιγαντούλα μου θα θυμάται. Πριν λίγες μέρες στολίσαμε και εμείς το σπίτι μας. Όταν ξύπνησε μου είπε "α ένα ωραίο καραβάκι, βόλτα να πάμε.." Είναι ενθουσιασμένη με την φάτνη, με το μωράκι Χριστούλη, με την Παναγίτσα με τα φωτάκια που αναβοσβήνουν, με τα γλυκάκια που θα φτιάξουμε, περιμένει πως και πως την ζύμη από τα μελομακάρονα. Το προσωπάκι της φωτίζεται από κάθε τι που θα της πούμε για εκείνη την μέρα. Νομίζω ότι είναι αυτό το άγνωστο που την συνεπαίρνει. Νομίζω ότι τα παιδιά μας αυτό που θέλουν είναι  να νιώσουν την δική τους συνεισφορά σε οτιδήποτε φτιάχνουμε όσο είναι μικρά για τα μικρά όσο μεγαλώνουν για τα μεγαλύτερα. Εύχομαι αυτές οι μέρες να είναι για όλους μας μια αναγέννηση. Να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με όσα ενδεχομένως οι εποχές μας μας παρουσιάζουν αλλά να μην ξεχνάμε και τις παραδόσεις μας. Όσα εμείς παραλάβαμε από τους γονείς μας και όσα εκείνοι από τουε δικούς τους. Και από προσωπική εμπειρία τα παιδιά μας δεν θέλουν τόσο τα δώρα μεγαλώνοτνας το κενό των γονιών δεν συμπληρώνεται με αυτά αυτα που θελουν είνια η αγάπη. Χρόνια Πολλά και Καλά, Ευλογημένα Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ διατροφή, παππούς και γιαγιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται,
πριν από περίπου έναν μήνα είχαμε πάει σε ένα παιδικό πάρτι  Είχε αρκετά παιδάκια αλλά επικεντρώθηκα σε ένα αγοράκι περίπου 2 ετών φανερά παχουλό και η διάθεσή του για φαγητό πέρα από το συνηθισμένο. Σκεφτόμουν είναι άραγε κληρονομικό ή μήπως οι γονείς, ή οι γιαγιάδες, παππούδες που το προσέχουν του δίνουν να τρώει συνεχώς;;; Γνωριστήκαμε με την μαμά του παιδιού και μου έλεγε ότι τον προσέχουν οι γονείς της, του μαγειρεύουν εκείνοι, τον ταΐζουν εκείνοι, δεν του χαλάνε χατήρι στις διατροφικές του προτιμήσεις. 

  

Ήθελα να την ρωτήσω αν εκείνη τους εκφράζει την δυσαρέσκεια τους αλλά δεν θέλησα να μπω σε οικογενειακά μονοπάτια. Επειδή και εμένα μου προσέχει την μικρή η πεθερά μου αναγνωρίζω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεις κάτι που θα τους στεναχωρήσει ή θα δημιουργήσει παρεξηγήσεις αφενός γιατί το κάνουν από αγάπη και αφετέρου γιατί αισθάνεσαι πολύ υποχρεωμένος απέναντι τους. Παρόλα αυτά δεν είμαι της γνώμης σε ένα τόσο φλέγον θέμα να σιωπούμε. Πρέπει να θέτουμε όρια για το τι θα τρώει το παιδί μας και να μην βολευόμαστε σε ότι του δίνει η γιαγιά και ο παππούς.

Καλό θα είναι να θέσουμε όρια το συντομότερο δυνατόν. Να ζητήσουμε από τον παππού  και την γιαγιά να μην καλοπιάνουν το παιδί μας μέσα από το φαγητό. Να μην τάζουν πράγματα στο παιδί μας χρησιμοποιώντας ως κίνητρο το φαγητό, όπως "αν φας όλο σου το φαγητό  θα σου αγοράσω και παγωτό για να φας". Ας τους ζητήσουμε η επιβράβευση προς το παιδί μας να είναι μία βόλτα με το ποδήλατο ή μια βόλτα σε έναν παιδότοπο. Ας τους εξηγήσουμε ότι το παιδί μας δεν χρειάζεται να τρώει τεράστιες ποσότητες φαγητού σαν να μην πρόκειται να ξαναδεί φαγητό και ας αφήσουμε στο παιδί το δικαίωμα να μας πει πότε εκείνο αισθάνεται ότι πεινάει.

Προσωπικά θεωρώ ότι η καλύτερη λύση είναι να μαγειρεύουμε εμείς οι γονείς για το παιδί μας. με αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες να αρχίσει να τρώει πατάτες τηγανιτές ή λιπαρά φαγητά. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε έναν έλεγχο και ως προς την ποιότητα αλλά και ως προς την ποσότητα. Καλό είναι να μην το παρακάνουμε με παρατηρήσεις και να μην είμαστε υπερβολικοί. Μία λιχουδιά την εβδομάδα δεν θα προκαλέσει κακό στο παιδί μας. Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με τους παππούδες και τις γιαγιάδες έχουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν παχύσαρκα. Καλή συνέχεια! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ αντίο πάνα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα σας,

μια μεγάλη μου ανησυχία ήταν πώς το μικρό μου ζουζουνάκι θα τα καταφέρει να μείνει χωρίς την πάνα της. Διάβαζα πολλά για μεθόδους και τεχνικές όμως πιστεύω ότι τα ζουζούνια μας έχουν το δικό τους χρονοδιάγραμμα για το κάθε βήμα που μπορούν να κάνουν κάθε φορά. Άλλα αργούν να μιλήσουν, άλλα τρώνε αλεσμένα φαγητά για μικρό διάστημα και άλλα βγάζουν την πάνα τους πριν κάνουν σβήσουν τα δεύτερα κεράκια τους. Κάπου εκεί ανήκουμε και εμείς.

Η δική μας ιστορία εξελίχθηκε γρήγορα. Ένα απόγευμα Παρασκευής επισκεφτήκαμε ένα μαγαζί για να αγοράσουμε το γιο-γιο μας. Της δώσαμε 2-3 επιλογές για να διαλέξει. Η Μίνι, η αγαπημένη της είχε την τιμητική της. Διαλέξαμε ένα ακόμα σχέδιο για το σπίτι της γιαγιάς και αρχίσαμε την συζήτηση. Από αύριο η Δέσποινα θα κάνει τα πιπί της στο γιο-γιο της. Ήταν αρνητική. Ξημέρωσε το Σάββατο της εξηγήσαμε την διαδικασία και πάλι δεν ήθελε να καθίσει . Η πρώτη αστοχία ήταν γεγονός. Δεν της ξαναφορέσαμε πάνα. Την είχαμε γυμνούλα. Την δεύτερη φορά που ήθελε να κάνει πιπί πήγε μόνη της στο γιο- γιο της. Η πρώτη μέρα κύλησε ομαλά. Την δεύτερη είχαμε περισσότερες αστοχίες. Όμως από την τρίτη μέρα πήγε εξαιρετικά. Την πέμπτη μέρα αρχίσαμε και τα βρακάκια μας.

Όλη την διαδικασία την ξεκινήσαμε Σαββατοκύριακο. Συμβουλή μου είναι την διαδικασία να την αρχίζουν οι γονείς και όχι η γιαγιά ή η κυρία που προσέχει το μωρό. Η μαμά πρέπει να εξηγήσει στο παιδί την διαδικασία. Να είναι προετοιμασμένη να αφιερώσει τον χρόνο της στο παιδί. Στο διάστημα της προσαρμογής να είναι κυρίως μέσα στο σπίτι και αν βγουν να γίνει μόνο για μια ωρίτσα και αυτό χωρίς την πάνα. Να είμαστε προετοιμασμένοι για ατυχήματα καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουμε. Να έχουμε μαζί μας πάντα βρακάκια, και ρούχα για να αλλάζουμε το παιδί μας.

Σημαντικό επίσης είναι να μην "βιάσουμε" το παιδί μας αν δεν είναι έτοιμο. Υπάρχουν παιδάκια που είναι σχεδόν 4 ετών και φοράνε ακόμη πάνα. Δεν σημαίνει ότι το παιδί μας δεν είναι αρκετά έξυπνο ή ότι έχει κάποιο πρόβλημα απαραίτητα. Απλά χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να συνειδητοποιήσει τι πρέπει να κάνει. Χρειάζεται υπομονή και σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης και εν προκειμένω και επιμονή. Με σωστό και ήρεμο τρόπο χωρίς φωνές και τύψεις που δεν τα καταφέρνουμε. Άλλωστε θα υπάρχουν πάντα τα σκαμπανεβάσματα που θα φέρουν ατυχήματα γιατί το μωρό μας φοβήθηκε, γιατί το μωρό μας απέκτησε αδελφάκι, γιατί το μωρό μας ξεχάστηκε την ώρα του παιχνιδιού, γιατί πήγε στον παιδικό σταθμό ή γιατί απλά δεν πρόλαβε. Μπορεί να συμβεί και στους μεγάλους, οπότε ας μην το σπουδαιολογούμε και τόσο. Αν ωστόσο δούμε ότι είναι συνεχόμενο το πρόβλημα και φυσικά το παιδί μας μεγαλώνει πολύ τότε μπορούμε να ζητήσουμε και την γνώμη ενός ειδικού. Θα μεγαλώσει το μικρούλι μας και τα μικρά αυτά προβλήματα θα φύγουν και ενδεχομένως να φέρουν μεγαλύτερα. Καλή συνέχεια!!! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »