Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ πάσχα και νονά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Σε μια εβδομάδα ακριβώς θα γιορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας. Μια γιορτή που όλοι λίγο πολύ θα την γιορτάσουμε με την οικογένεια μας, με τα παιδιά μας, με τους γονείς μας. Εκτός όμως από σύζυγος, κόρη, θεία, μαμά είμαι και νονά. Αισθάνομαι πολύ ευλογημένη που αξιώθηκα να είμαι συμμέτοχος στο να κάνω έναν άνθρωπο Χριστιανό. Ένα λειτούργημα που δεν τελειώνει την ημέρα της βαφτίσεως, ούτε όμως και μετά τις τρεις Θείες Κοινωνίες. Είναι κάτι που μας ακολουθεί σε όλη μας την ζωή.

Είναι μια περίοδος που η νονά έχει υποχρεώσεις απέναντι στο βαφτιστήρι του όπως την αγορά της λαμπάδας, το Πασχαλινό αυγό, τα παπουτσάκια που θα πάει στην Ανάσταση και ότι άλλο αρέσκεται να αγοράσει. Όμως ο σπουδαιότερος ρόλος μας είναι να εξηγήσουμε στο παιδί τι συμβολίζουν όλα αυτά. Η λαμπάδα συμβολίζει την πίστη, την αγάπη την προσευχή και καλό είναι να μην αγοράζουμε λαμπάδες που να έχουν πάνω πολλά παιχνίδια. Ειδικά μεγαλώνοντας το παιδί καλό είναι να ρωτάμε τις προτιμήσεις του και αν κάπου διαφωνούμε, καθαρά για πνευματικούς λόγους, να του εξηγούμε γιατί δεν θέλουμε μία λαμπάδα με πολλά στολίδια πάνω της. Το αυγό συμβολίζει την ζωή που από τον τάφο φτάνει στην Ανάσταση, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα αυγά που είναι κλεισμένα μέσα στο κέλυφος, σπάνε και βγαίνει το κοτοπουλάκι.

Τα δώρα δεν πρέπει να είναι ο σκοπός της συνάντησης μας με το παιδί, πρέπει να είναι η αφορμή να συναντηθούμε μαζί του, να το παίξουμε, να του μιλήσουμε για τις άγιες μέρες, να το πάρουμε και να πάμε μαζί του στην Εκκλησία κ.ο.κ. Να έρθουμε πιο κοντά μαζί του, ανάλογα την ηλικία να μάθουμε τα νέα του, να το αγαπήσουμε και να μας αγαπήσει. Να μην ξεχνάμε ότι νονές είμαστε όλο τον χρόνο και όχι μόνο αυτή την περίοδο. Χρόνια σου Πολλά Αναστασία και Κωνσταντίνε μου. Καλή και ευλογημένη Ανάσταση σε όλους μας. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ ελλάδα σε αγαπώ

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Πριν από δύο ημέρες γιορτάσαμε την επέτειο της 25ης Μαρτίου και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Δύο γιορτές για την πατρίδα μας, για την Ελλάδα μας. Δύο γιορτές που, ευτυχώς ακόμα γιορτάζουμε, αλλά αναρωτιέμαι αν πραγματικά γνωρίζουμε τι σημαίνουν για την χώρα μας. Γιορτάζουμε την ελευθερία μας από τους Τούρκους, γιορτάζουμε την Επανάσταση μας, γιορτάζουμε την εμφάνιση του Αρχαγγέλου στην Παναγιά μας για το χαρμόσυνο νέο της Θεοτοκίας, του Μεσσία που θα έσωζε τον κόσμο, που θα άλλαζε τον ρου της μέχρι τότε ζωής και θα μάθαινε στους ανθρώπους την αγάπη, την κατανόηση, την βοήθεια, την φιλανθρωπία και τόσα ακόμη που ο ίδιος ο Χριστός μας δίδαξε μέσα από την δική του ζωή. 

Αναρωτιέμαι λοιπόν και εγώ αν για όσα μας μάθαιναν μέχρι τώρα στο σχολείο μας εξακολουθούν να μαθαίνουν στα δικά μας παιδιά. Αν αυτό το αίσθημα της περηφάνιας και της πνευματικότητας περνάει και στις νέες γενιές. Δεν έχω επαφή με πολλά παιδιά δημοτικού σχολείου. Ούτε μπορώ να κρίνω το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Μπορώ όμως να νιώσω περήφανη σαν ακούω την σχεδόν πέντε ετών κόρη μου να τραγουδάει τον Εθνικό μας ύμνο, σαν βλέπω τα νέα παλικάρια και τα νέα κορίτσια να παρελαύνουν με περηφάνια, να κρατούν την Ελληνική μας σημαία. Σαν βλέπω την νεολαία να κάνει όμορφα τον σταυρό της, σαν βλέπω την νεολαία μας να μεταλαμβάνει στην Εκκλησία, να προσεύχεται και να κάνει τον Σταυρό της πριν μπει μέσα στον σχολείο, σαν φύγει από το σπίτι της. Συγκινούμαι γιατί ενώ όλα αυτά ίσως να αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα νιώθω ότι εύκολα στις δυσκολίες του τόπου μας θα ορθώναμε το ανάστημά μας. 

Πολλοί θα πουν ότι δεν το ορθώνουμε. Ότι τώρα ο τόπος μας περνάει μια δυσκολία και εμείς καθόμαστε στον σύγχρονο ζυγό, με σκυμμένο το κεφάλι, και για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές το έχω σκεφτεί. Από την άλλη εμπιστεύομαι την ιστορία μας, δεν πέθαναν οι πραγματικοί Έλληνες ούτε το 1821 ούτε το 1940. Είμαστε εδώ. Και είναι ίσως από τις πιο όμορφες συζητήσεις που μπορούμε να κάνουμε με τα παιδιά μας, σε έναν περίπατο, στην διαδρομή ενός ταξιδιού, σαν θέμα συζήτησης την ώρα του φαγητού, σαν παραμύθι το βράδυ. Είμαστε Έλληνες, είμαστε Χριστιανοί, είμαστε περήφανοι για τον τόπο μας και όσο είμαστε Χριστιανοί και αγαπάμε τον Θεό τόσο θα βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη. Και την προσφυγιά και την φτώχεια και την αδύναμη οικογένεια. Και όλα αυτά ας τα μάθουμε να τα κάνουν σιγανά και ταπεινά έτσι όπως σε κάθε Χριστιανό αρμόζει. Καλή Κυριακή. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ μου λείπει η νονά μου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Πολλές φορές άλλα έχουμε στο μυαλό μας και άλλα τελικά προκύπτουν. Άλλο θέμα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αλλά το παιδάκι μας μου έδωσε αφορμή μέσα από μια φράση του να μοιραστώ μαζί σας λίγες σκέψεις. Απόγευμα Παρασκευής και μετά από μια βόλτα η μεγάλη μου κόρη μας λέει "μαμά μακάρι να ήταν εδώ η νονά μου, μου λείπει". Η νονά μας τα τελευταία τρία χρόνια μένει μακριά μας με αποτέλεσμα οι συναντήσεις μας να περιορίζονται σε τρεις με πέντε το χρόνο κάτι που δεν καλύπτει συναισθηματικά το παιδί μας. 

Μα αλήθεια τι σχέση ιδιαίτερη, όμορφη αλλά και μοναδική είναι αυτή; Τι ιερή σχέση είναι αυτή που λεγόμαστε πνευματικοί γονείς του παιδιού; που οφείλουμε να το νουθετούμε, να συμπληρώνουμε τις ατέλειες των φυσικών του γονέων; Μα ποιος είναι ο ρόλος μας; Πόσο κοντά πρέπει να είμαστε σε αυτό το παιδί;  Και μόνο οι νονοί έχουν υποχρεώσεις ή και οι γονείς του παιδιού οφείλουν να αναπτύξουν αυτόν τον δεσμό μέσα από συζητήσεις, μέσα από καθημερινές ιστορίες με την νονά-νονό ή με ένα τηλεφώνημά μας  σε εκείνη-εκείνον κ.ο.κ. 

Το να είμαστε νονοί δεν σημαίνει να βρισκόμαστε τυπικά δύο με τρεις φορές το χρόνο για να κάνουμε τα δώρα μας στο παιδί. Η αδιαφορία του νονού πληγώνει πάρα πολύ το παιδί και το κάνει να αισθάνεται μειονεκτικά, ειδικά όταν συζητάει με φίλους του, ξαδέρφια του ή ακόμα και αν βλέπει την ενεργή παρουσία του νονού από τον αδερφό του ή από την αδερφή του. Πολλές φορές τα παιδιά μεγαλώνοντας και διαπιστώνοντας την απουσία του νονού από την ζωή τους πιστεύουν ότι εκείνα έχουν κάνει κάτι κακό. Σε αυτή την περίπτωση οφείλουμε να εξηγήσουμε στο παιδί μας ότι η συμπεριφορά της νονάς ή του νονού δεν έχει να κάνει με το ίδιο αλλά με τον ίδιο τον νονό. Μπορούμε να πούμε στο παιδί μας ότι οι άνθρωποι κάποιες φορές δεν μπορούν να αναλάβουν μια τέτοια ευθύνη και απομακρύνονται ή αν έχει προκύψει μια διαφορά μεταξύ εμάς και του νονού η της νονάς να κρατήσουμε μια ισορροπία προς όφελος του παιδιού μας.

Έχοντας δύο παιδιά που είναι βαφτισμένα, μια τεχνική που ακολουθώ για να τα κάνω να αγαπήσουν και να έχουν στο μυαλό τους αλλά και στην καρδιά τους τους νονούς και τις νονές τους, είναι να μιλάμε για αυτούς σε παιχνίδι, όπως για παράδειγμα ότι τους τηλεφωνούμε, να προσευχόμαστε για εκείνους, να βάζουμε το παιδί μας να τους τηλεφωνεί και φυσικά να επιδιώκουμε συναντήσεις μαζί τους. Είναι μια σχέση η οποία αναπτύσσεται με βοήθεια και από τις δύο πλευρές.  Καλή Κυριακή. +Ioanna Mpourdouvali

σχόλια; αντιρρν μιαήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
οσωπικ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ παππούδες και γιαγιάδες

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Είχα πάει πριν λίγο καιρό στο σχολείο της κόρης μου και συζητώντας διάφορα θέματα μία δασκάλα άρχισε να μας μιλάει για την γιαγιά της και για τον παππού της και τις πολύ όμορφες στιγμές που περνούσε μαζί τους. Αναμφισβήτητα είναι για ένα παιδί, κατά την γνώμη μου μετά τους γονείς του, τα αμέσως πιο οικεία του πρόσωπα είτε γιατί εκείνοι τα προσέχουν για να εργαστούν οι γονείς είτε γιατί απλά περνούν χρόνο μαζί τους για να τα καλομαθαίνουν. 

Όποιος γονιός αλλά και παιδί έχει την τύχη να έχει καλούς γιαγιάδες και παππούδες τότε σίγουρα η σχέση αυτή είναι μια σχέση ζωής. Οι γονείς απολαμβάνουν την βοήθεια των δικών τους γονιών πολύ απλά γιατί λείπουν από το σπίτι για λόγους επαγγελματικούς ή άλλους λόγους και αφήνουν το παιδί τους σε χέρια ασφαλή.  Έχουν πολύ περισσότερο χρόνο με αποτέλεσμα να τους λένε ιστορίες από το παρελθόν τους να τους μιλάνε για άλλα πρόσωπα της οικογένειας του και έτσι ένα παιδί να γνωρίσει καλύτερα τους συγγενείς του. Δεν λείπουν φυσικά και οι ιστορίες και από όταν τα παιδιά τους ήταν μικρά, πράγμα που εξιτάρει τα εγγόνια τους γιατί μπαίνουν σε ένα ατέλειωτο παιχνίδι φαντασίας και θέλουν όλο και περισσότερο να ακούν ιστορίες από όταν ήταν μικροί οι γονείς τους. 

Αλλά και εμείς οι γονείς πολλές φορές επεμβαίνουμε στον τρόπο που οι παππούδες και οι γιαγιάδες διαχειρίζονται τα παιδιά μας γιατί έχουμε το άγχος μήπως τα καλομαθαίνουν. Η αλήθεια είναι αυτή αλλά οι ειδικοί λένε ότι το παιδί είναι σε θέση να αξιολογήσει και να καταλάβει ότι άλλη είναι η στάση που κρατούν οι γονείς απέναντί τους και άλλη είναι η στάση που κρατούν οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Διάβασα επίσης ότι ακόμη και αν διαφωνούμε με τον τρόπο τους καλό είναι να μην το αναφέρουμε μπροστά στα εγγόνια διότι θα τα μπερδέψουμε. Από την άλλη πλευρά οι παππούδες και οι γιαγιάδες δεν θα πρέπει να εμπλέκονται και να υποτιμούν τα παιδιά τους μπροστά στα εγγόνια τους και να τα επικρίνουν για τον τρόπο που χειρίζονται διάφορα θέματα ακόμα και αν διαφωνούν έντονα, γιατί δεν είναι ωραίο για κανένα παιδί να μειώνουν τους γονείς του.

Παλιότερα που η κόρη μου περνούσε περισσότερες ώρες με την γιαγιά της μου έλεγε "η γιαγιά μου με άφησε να δω πολλές ώρες παιδικά" και άλλες φορές "μα μου έδωσε σοκολάτα" και εγώ της απαντώ, "έτσι κάνουν οι γιαγιάδες". Είναι όμορφο για ένα παιδί να υπάρχει κάποιος στο περιβάλλον του να το καλομαθαίνει και νομίζω ότι λίγο πολύ έρχεται η στιγμή που όσο αυστηροί γονείς και να είμαστε γινόμαστε μαλθακοί παππούδες και γιαγιάδες. Και στις δύο περιπτώσεις η αγάπη είναι εκείνη που μας καθοδηγεί και και αυτή είναι που πρέπει να διδάξουμε και στα παιδιά μας. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ χριστούγεννα και μοναξιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χρόνια μας Πολλά. Χριστούγεννα ημέρες αγάπης, ένωσης, ημέρες που γεμίζει το κάθε σπίτι. Ημέρα που το πρωί η οικογένεια πάει στην Εκκλησία και ξεκινούν οι ετοιμασίες για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Μα τι συμβαίνει όμως όταν η οικογένεια δεν ενώνεται, όταν ένα πρόβατο έχει φύγει από το κοπάδι; Πώς μπορεί μια οικογένεια να περάσει ευλογημένα αυτή την μέρα όταν κάποιο μέλος της έχει παραστρατήσει; 

Πώς έφτασα να σας γράψω για όλα αυτά; Πέμπτη απόγευμα σχολώντας από την δουλειά μου είδα έναν νεαρό σε άσχημη κατάσταση. Τα πόδια του δεν τον κρατούσαν και ικέτευε για λίγα χρήματα. Δεν σκέφτηκα να ανοίξω το πορτοφόλι μου όχι γιατί δεν ήθελα να του δώσω κάτι από τον οβολών μου αλλά δεν ήθελα να συμμετέχω στην αυτοκαταστροφή του. Όπως καταλάβατε ο νεαρός αυτός ήταν χρήστης ναρκωτικών. Παραμονή Χριστουγέννων και θα ζούσε με την μοναξιά του, το πρωί δεν θα σηκωνόταν να πάει Εκκλησία και ζήτημα αν έκανε την χρήση του αν θα ξαναξυπνούσε. Το μεσημέρι των Χριστουγέννων δε θα τον ένοιαζε να ευχηθεί Χρόνια Πολλά στην οικογένεια του αλλά αν θα είχε αυτή την πικρή ουσία να κυλήσει στις φλέβες του. Θα ζούσε μοναχικά, βυθισμένος στις σκέψεις του, σαν τους ηλικιωμένους που κάθονται μόνοι στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Με μια οικογένεια από πίσω που θα έλεγε Χρόνια Πολλά αλλά και πάλι δε θα ήταν ευτυχισμένη γιατί πολύ απλά θα είχε την σκέψη της στο "πρόβατο" που έφυγε από το κοπάδι. 

Ίσως όλοι να έχουμε ένα "πρόβατο" που έφυγε από το κοπάδι. Αυτές τις μέρες ίσως να το σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο. Όχι γιατί μας χαλάει την οικογενειακή μας γαλήνη αλλά γιατί περνάει τόσο μοναχικά, όχι γιατί δεν είναι μαζί μας αλλά γιατί εκεί που είναι δεν είναι ευτυχισμένος, όχι γιατί  επέλεξε να μην έχει οικογένεια του εμάς αλλά τις εξαρτήσεις του. Σας ζητώ συγγνώμη που σας στεναχωρώ αυτές τις Άγιες μέρες αλλά αν έχετε κάποιο τέτοιο πρόσωπο στην οικογένεια σας ίσως καταλαβαίνετε αυτές τις σκέψεις μου. Σάββατο πρωί στα τοπικά Νέα διάβασα ένας νέος 23 χρονών έφυγε από την ζωή και βρέθηκε με μια σύριγγα δίπλα του. Καλή δύναμη στην οικογένειά του. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ v ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ TEΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ~ παιδιά και τεχνολογία: δυνατότητες και περιορισμοί (μέρος Β')

vs
παρουσίαση νέων τεχνολογιών & η χρηστικότητα & συμβολή τους στην καθημερινότητα

Καλημέρα σε όλους τους γονείς του +yannidakis 


Η νέα γενιά παιδιών είναι τόσο εξοικειωμένη με την τεχνολογία που μας εκπλήσσει! Πόσες φορές έχουμε δει μωρά να πιάνουν στα χέρια τους ένα ταμπλετ και ενστικτωδώς να ξέρουν πώς να χειριστούν την οθόνη αφής και να πλοηγηθούν στο μενού και τις λειτουργίες του; Για τα παιδιά και τους έφηβους, το Διαδίκτυο είναι απλά «εκεί», σε κάθε συσκευή και κάθε πτυχή της καθημερινότητάς τους – όπως το νερό και το ρεύμα.
Πολλοί γονείς όμως τρομάζουν με αυτή την εξοικείωση, πανικοβάλλονται ότι τα παιδιά τους μπαίνουν σε ένα κόσμο ψεύτικο, γεμάτο κινδύνους. Και ως ένα σημείο είναι λογικό γιατί όλοι μας μεγαλώσαμε σε ένα κόσμο που η τεχνολογία και το Διαδίκτυο μόλις είχαν αρχίσει να κάνουν τα πρώτα τους, δειλά, βήματα. Δεν έχουμε, άρα, την γνώση και την εμπειρία να χειριστούμε αυτή την νέα πραγματικότητα.

Για αυτό και σήμερα η στήλη μας αναλαμβάνει να καθησυχάσει τους γονείς με πρακτικούς τρόπους και συμβουλές. 

Πολλά ακούγονται για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους κινδύνους που κρύβονται (παιδόφιλοι, βία, προσηλυτισμός, κλπ.). Ευτυχώς (και όχι δυστυχώς!), δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τα παιδιά μας από το να χρησιμοποιήσουν τα μέσα αυτά. Αυτό που χρειάζεται είναι μέτρο, έλεγχος και εκπαίδευση των γονιών! Θυμάστε πώς μας μιλούσαν οι γονείς μας για το τσιγάρο, τα ναρκωτικά, πώς μας έλεγαν να μην παίρνουμε καραμέλες από αγνώστους; Την ίδια ακριβώς κουβέντα πρέπει να κάνουμε και εμείς απλά προσαρμοσμένη στον 21ο αιώνα. Και φυσικά, πρέπει να μπαίνει μέτρο στην χρήση του Διαδικτύου και των άλλων τεχνολογιών όπως ακριβώς έκαναν οι γονείς μας με την τηλεόραση, την κονσόλα παιχνιδιών, κλπ. Η ίδια τεχνολογία που φοβόμαστε είναι εδώ για να μας βοηθήσει να βάλουμε μέτρο και να το επιβάλλουμε μάλιστα (τέρμα οι φωνές και οι απειλές τύπου «κλείσε τώρα την τηλεόραση και πάνε για ύπνο, αλλιώς...»!!). Πολλοί πάροχοι Διαδικτύου εγκαθιστούν ειδικές λειτουργίες στα μόντεμ τους που επιτρέπουν το κλείσιμο της σύνδεσης σε συγκεκριμένες ώρες και ημέρες. Επίσης, επιτρέπουν το μπλοκάρισμα ιστοσελίδων και εφαρμογών, οπότε η όλη διαχείριση και εκπαίδευση των παιδιών μπορεί να γίνει πιο λειτουργική και εύκολη.


Η Disney πρόσφατα χρηματοδότησε μια εταιρία ανάπτυξης εφαρμογών που δημιούργησε το Circle, μια συσκευή που επιτρέπει την παρακολούθηση και τον έλεγχο όλων των συσκευών που συνδέονται στο Διαδίκτυο μέσα στο σπίτι. Όλος ο έλεγχος γίνεται από το κινητό του γονιού και ειδικά «προφίλ» μπορούν να χρησιμοποιηθούν ώστε το κάθε παιδί να έχει συγκεκριμένα δικαιώματα και προσβάσεις (πχ. δεν μπορεί να αγοράσει προϊόντα ηλεκτρονικά, δεν μπορεί να κατεβάσει ταινίες ακατάλληλου περιεχομένου, δεν μπορεί να μπει στο Facebook μετά τις 8μ.μ, κλπ.). Οι δυνατότητες του μάλιστα φτάνουν στο σημείο να μπορεί να αναγνωρίσει «ύποπτες» κινήσεις και να τις μπλοκάρει ή να ενημερώσει τους γονείς (βασίζεται σε λέξεις κλειδιά ώστε να αναγνωρίζει πότε ένα παιδί παρενοχλείται, για παράδειγμα).
Επίσης, έρευνες έχουν δείξει ότι η ενασχόληση των παιδιών με τις κονσόλες παιχνιδιών ακονίζει το μυαλό και αυξάνει την ευφυΐα τους. Προσωπικά, ο αντίλογος ότι τα παιχνίδια έχουν σκηνές βίας και εξοικειώνουν τα παιδιά με αυτά τα φαινόμενα δεν με βρίσκει σύμφωνο γιατί σαν παιδιά είχαμε δει άπειρες ταινίες με πολύ πιο ρεαλιστικά εφέ και ωμή βία. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε στην δεκαετία του ’80 όπου ο περιορισμός της βίας στο σινεμά δεν ήταν και πολύ «της μόδας» (να θυμίσω Ράμπο, Αλιεν, Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες;).
Τέλος, η τεχνολογία έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο από πλευρά πρώτων υλών, κατασκευής και κανονισμών που οι κίνδυνοι του παρελθόντος σχετικά με ακτινοβολίες, κλπ. έχουν κατά ένα πολύ μεγάλο κομμάτι εξαλειφθεί. Φυσικά, όπως σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, παν μέτρον άριστον!

Πολλοί από εμάς αναπολούμε την εποχή που παίζαμε στα πάρκα και τις πλατείες κρυφτό και κυνηγητό με τους φίλους μας και που τρέχαμε ανέμελοι και ξένοιαστοι, αλλά πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι εποχές αλλάζουν, η καθημερινότητα μας αλλάζει και ο κόσμος προχωράει και προοδεύει. Αυτά που εμείς θεωρούσαμε «κλασικά» στην παιδική μας ηλικία είναι τα ίδια ακριβώς πράγματα που θεωρούσαν προοδευτικά οι γονείς μας και οι παππούδες μας και τα ίδια ακριβώς πράγματα που θεωρούν ξεπερασμένα τα παιδιά μας και η νέα γενιά. Το χάσμα γενεών είναι πραγματικότητα και αγγίζει και την τεχνολογία – πώς θα μπορούσε να μην το κάνει, άλλωστε;
Εμείς συνεχίζουμε το έργο μας σαν γονείς, συγγενείς και φίλοι προστατεύοντας την νέα γενιά από τους εκάστοτε κινδύνους της εποχής, εκμεταλλευόμενοι πολλές φορές τα ίδια όπλα που έχουν οι νέοι στην φαρέτρα τους προκειμένου να τους νουθετήσουμε και εκπαιδεύσουμε και ίσως (ίσως!!) κάποιες φορές χρειάζεται να αφήσουμε τα ίδια τα παιδιά μας να μας πιάσουν από το χέρι και να μας δείξουν τον δρόμο προς το μέλλον... πίστη χρειάζεται και όχι φόβος+Vassilis Anastasiadis

ολοκληρωμένο το αφιέρωμα (Α' και Β' μέρος) θα το βρείτε αρχειοθετημένο στην ενότητα ΜΥΘΟΙ & ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ v ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ TEΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ~ παιδιά και τεχνολογία: δυνατότητες και περιορισμοί (μέρος Α')

vs
μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλημέρα άγγελοι του +yannidakis 
Πόσες είναι εκείνες οι φορές που θα θέλαμε να πατήσουμε ένα κουμπί και να έχουμε την ηρεμία που είχαμε πριν αποκτήσουμε παιδιά είτε γιατί είμαστε κουρασμένοι, είτε γιατί έχουμε πολλά να κάνουμε και πόσες είναι εκείνες οι φορές που πατήσαμε είτε ένα είτε περισσότερα κουμπιά και τα καταφέραμε. Είτε ήταν κουμπί του τάμπλετ, είτε τηλεόρασης, είτε υπολογιστή. Και όταν τα καταφέρνουμε μετά αναρωτιέμαι, τι καταφέραμε γιατί δεν είναι και λίγοι οι κίνδυνοι από την ενασχόληση του παιδιού με την τεχνολογία.

Θα μιλήσω από τα μικρότερα προβλήματα όπως είναι το να αναπτύξει το παιδί προβλήματα με την όρασή του. Έχει αποδειχτεί ότι οι πολλές ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης βλάπτει τα μάτια αλλά και μειώνει την μαθησιακή ανάπτυξη του παιδιού. Επίσης, η χρήση του υπολογιστή στις μέρες μας δεν είναι και τόσο ακίνδυνη. Τα παιδιά ασχολούνται συνεχώς με τα κοινωνικά δίκτυα που από την μια τα φέρνει σε επαφή με φίλους, συγγενείς κτλ. αλλά από την άλλη υπάρχουν οι παιδόφιλοι που προσηλυτίζουν παιδιά που τους κλείνουν ραντεβού έχοντας συστηθεί ως μικρότεροι φυσικά, άνθρωποι που απαγάγουν παιδιά με αυτόν τον τρόπο και είτε τα πουλάνε στο γνωστό εμπόριο λευκής σάρκας είτε τα κακοποιούν και τα εκμεταλλεύονται προς όφελός τους. Τα προβλήματα δεν έχουν τέλος χρησιμοποιώντας τα παιδιά την τεχνολογία. Εθίζονται σε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας με αποτέλεσμα να κάνουν παρέα με ανθρώπους μέσω διαδικτύου να θεωρούν ότι έχουν φίλους αλλά επί της ουσίας να μην έχουν παίξει ποτέ μαζί. 

Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, πόσοι έχουμε να σκεφτούμε ωραία παιχνίδια με τα παιδιά της γειτονιάς μας; Πού πήγαν εκείνα τα ωραία χρόνια που τα παιδιά έπαιζαν στις αλάνες, που ενοχλούνταν η γιαγιά της γειτονιάς που θεωρούσε τις δώδεκα το πρωί, μεσημέρι και ήθελε να κοιμηθεί αλλά το παιχνίδι δεν διακόπτονταν παρά μόνο όταν ήταν η ώρα του φαγητού; Που είναι εκείνα τα ωραία χρόνια που παίζαμε κρυφτό, κυνηγητό που πέφταμε και γραντζουνιόμασταν και το παιχνίδι σταματούσε για να βοηθήσουμε όλοι τον φίλο μας ή την φίλη μας; Πώς και γιατί χάθηκαν εκείνα τα ωραία χρόνια και τώρα πια παιχνίδι θεωρείται μια οθόνη αφής; Και τελικά εμείς οι γονείς έχουμε ευθύνη; Εσείς τι λέτε; Ναι ή όχι στην τεχνολογία και παιδί; Καλό σας μεσημέρι! +Ioanna Mpourdouvali 

αύριο στις 12:00
ο +Vassilis Anastasiadis απαντάει & υπερασπίζεται την τεχνολογία!
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ παιδί μου κάτσε φρόνιμα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται και καλό χειμώνα. Θυμάμαι ότι η μητέρα μου από πολύ μικρή ηλικία μας έλεγε "φρόνιμα παιδί μου". Δεν είναι στον χαρακτήρα της να μιλάει πολύ και μέσα σε λίγες λέξεις συγκέντρωνε το νόημα της συμπεριφοράς μας. Έτσι όταν έφτασε ο καιρός που πήγαμε σχολείο  θυμόμουν συνεχώς αυτή την μικρή φράση και προσπαθούσα να ξεδιαλύνω τι θα έπρεπε να κάνω ανά περίπτωση για  να είμαι φρόνιμη. 

Φρόνιμη στο σχολείο;;;Μα τι να σημαίνει αυτό; Η μικρή μου Δέσποινα μεγάλωσε και πήγε και εκείνη σχολείο στο μικρό νηπιαγωγείο όπου υπάρχουν κανόνες και πρέπει τα παιδιά να ακούν την δασκάλα τους, να αυτοεξυπηρετούνται, να συμμετέχουν και να γίνονται μέλος μιας ομάδα, να μπουν στο κλίμα της μάθησης λίγο μιας μικρής γραφής και μιας μεγάλης αναγνώρισης γραμμάτων και αριθμών, να μαθαίνουν μικρές ιστοριούλες όπως τι γιορτάζουμε την 28η κτλ.. Εξεπλάγην που τα θυμάται όλα αυτά που ξέρει ποιος είπε το ηρωϊκό ΟΧΙ αλλά χαίρομαι τόσο πολύ όταν βλέπω ότι είναι φρόνιμη. Όταν η δασκάλα της μου λέει ότι είναι υπάκουη, ότι προσπαθεί να συμμετέχει σε δραστηριότητες, ότι δεν δημιουργεί προβλήματα στα άλλα παιδάκια και όταν έχει την διάκριση να προσπαθεί να βοηθήσει και τους συμμαθητές της, τους φίλους της όπως συνηθίζει να αποκαλεί. 

Από την άλλη σκέφτομαι μα δεν μπορεί στο σπίτι δεν είναι και τόσο πια φρόνιμη. Εκεί θυμάμαι μια πολύ καλή μου φίλη που μου λέει ότι και η κόρη της κάνει ακριβώς τα ίδια ατίθαση στο σπίτι υπάκουη στο σχολείο της. Μάλλον που στις μαμάδες βγάζουν τον άλλον τους χαρακτήρα. Από την άλλη σκέφτομαι μια άλλη φίλη μου που μου λέει ότι πάει τα παιδιά της σε δραστηριότητες και βλέπει τον τρόπο που συμπεριφέρονται κάποια παιδιά στο δικό της παιδί που θέλει να μιλήσει στα άλλα παιδιά για την συμπεριφορά τους αλλά δεν πρέπει. Και ο λόγος είναι γιατί το δικό της παιδί θα πρέπει να μάθει να μιλάει για αυτά που το ενοχλούν, να βρίσκει το δίκιο του, σαν ένας τρόπος επιβίωσης σε πιο δύσκολες καταστάσεις. Εκεί είναι που βλέπει και ο κάθε γονιός τα καλά του και τα κακά του σημεία μήπως υπερφόρτωσε το παιδί του στο να είναι καλό, μήπως δεν το "δίδαξε" να αγωνίζεται για τον εαυτό του και η ζωή του στο σπίτι ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Παιδί μου κάτσε φρόνιμα,  μα παιδί μου αγωνίσου κιόλας έχεις προσωπικότητα. Αυτές οι λίγες σκέψεις αφιερωμένες στην μικρή μου Δέσποινα. Συνέχισε μωρό μου στον δρόμο που πριν από λίγο καιρό ξεκίνησες με την ίδια συγκέντρωση και αγωνίσου για το δίκαιο σου όπως συνηθίζεις να λες. +Ioanna Mpάourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ η ανασφάλεια του πατέρα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καληνωρίσματα απ' το +yannidakis 
Εδώ και χρόνια συζητάμε μέσα απ' αυτήν την ενότητα τον ρόλο της μάνας στην Εκ-παίδευση του αύριο της κοινωνίας μας. Δεν υπάρχει ομορφότερο και πιο... επιστημονικό πράγμα απ' αυτό, όμως η εξίσωση περιέχει μία ακόμα μεταβλητή: Τον Πατέρα!

Είναι κι αυτός κάπου εκεί και στο τέλος της ημέρας, αν και έχουν γραφτεί πολλά κείμενα για την
δική του συμβολή στην γαλούχηση των τέκνων, όλοι θα συμφωνήσουν -αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- πως ο ρόλος τους είναι δευτερεύον, πρόκειται για έναν κανόνα με τις δικές του εξαιρέσεις φυσικά...

Τι μένει λοιπόν για τον πατέρα; Είναι η άλλη φωνή στην οικογένεια; Έχει τον ρόλο του αυστηρού ή της "άλλης φωνής" στο σπίτι, είναι ο εξισοροπητικός παράγοντας; Ακόμα και σε μια οικογένεια στερεοτύπων, όπου ο πατέρας δουλεύει πολύ και παρέχει τα υλικά αγαθά σε αυτήν, υπάρχουν κάποιες συνιστώσες που ίσως κανείς πέραν του πατέρα, δεν μπορεί να τις αντιληφθεί στο έπακρο.

Ο πατέρας μπορεί να μην δίνει βάση στο φαγητό, την αλλαγή της πάνας, το καθημερινό μπάνιο ή τα σιδερωμένα ρούχα, είναι όμως αυτός που βλέπει την "μεγάλη εικόνα" της μελλοντικής αποκατάστασης του παιδιού, είναι εκείνος που ενδιαφέρεται για το πρόσωπο που θα αναπτύξει το παιδί στην αυριανή κοινωνία όταν και θα είναι ο καθρέφτης των προγόνων του. Είναι αυτός που αφήνει καθημερινά την θαλπωρή του σπιτιού του για το ημερήσιο κυνήγι από το οποίο θα εξαρτηθεί η βιωσιμότητα του σπιτιού του. Τα πρόσωπα που αφήνει πριν φύγει, είναι και αυτά που του μένουν. Είναι η εικόνα που κουβαλάει καθόλη τη διάρκεια της ημέρα μαζί του.

Και ύστερα, το άγχος της αποτυχίας. Η ανασφάλεια του ότι τα πράγματα δεν είναι καλά πίσω του. Το ενδεχόμενο να φεύγει από το σπίτι για την δουλειά αφήνοντας εκκρεμότητες που συσσωρεύονται, γιγαντώνονται και στο τέλος απειλούν τόσο την ψυχική υγεία του ίδιου του πατέρα, όσο και τα θεμέλια του οικοδομήματος που ο ίδιος κάποτε πίστευε πως ήταν τόσο γερά ώστε ο ίδιος να μπορεί να αφήσει το σπίτι του με ηρεμία και προσήλωση σε αυτό που θα είχε μπροστά του (όπως στην δουλειά του). Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από αυτού του είδους την ανασφάλεια. Μια ανασφάλεια που στο τέλος της ημέρας, έχει τις δικές της επικίνδυνες παραμέτρους για τον πατέρα, τη μητέρα, τα παιδιά. +Yanni Spiridakis  

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ παιδιά της πόλης

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που αναπολώ τα παιδικά χρόνια και άθελά μου τα συγκρίνω με τα παιδικά χρόνια των παιδιών μου. Εγώ μεγάλωσα παίζοντας στην εξοχή με άλλα παιδιά, κρυφτό, κυνηγητό, κάνοντας ποδήλατο και φωνάζοντας μου η μαμά μου ότι είναι ώρα για ύπνο, για φαγητό, κτλ κτλ. Δεν ήταν λίγες και οι φορές που το αυγό μας το ταΐζανε στο δρόμο γιατί δεν δεχόμασταν να κάνουμε ένα διάλειμμα λίγων λεπτών. Αντίθετα η κόρη μου παιδί της πόλης, κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα να πρέπει να συμβιβάζεται ότι δεν έχει παρέα άλλα παιδάκια για να παίξει. Αλλά είναι έτσι; 

Συζητώντας με φίλες μου έχουμε το ίδιο παράπονο, τα παιδιά μας δεν παίζουν μόνα τους. Μα μήπως εμείς παίζαμε μόνα μας; Μήπως καθόμασταν κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους; Μα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι γονείς τρέχουμε όλη μέρα μα να προλάβουμε, τι;; Και όταν και αν μας δοθεί μια ευκαιρία στα παιδιά μας να παίξουν με άλλα παιδάκια πολλές είναι εκείνες οι φορές που δε θέλουμε να θυσιάσουμε την δική μας καθημερινότητα για λίγες ώρες χαράς του παιδιού μας. Το τελευταίο διάστημα η κόρη μου συνηθίζει να φωνάζει σε ένα παιδάκι που τα μπαλκόνια μας είναι απέναντι να έρθουν να παίξουν. Αν και το κοριτσάκι θέλει η μαμά της ποτέ δεν μπορεί να την φέρει μα ούτε και την αφήνει να έρθει στο δικό μας σπίτι.

Από την άλλη λυπάμαι τα παιδιά μου. Κάθε απόγευμα τα παίρνω το ένα με το ποδήλατο και το άλλο με το καρότσι και τα πάω βόλτα. Η πυλωτή μας που έχει άπλετο χώρο και έχει μετατραπεί για μας χώρος παιχνιδιού, μια σύγχρονη αλάνα.  Καλούμε στην παρέα μας και ένα άλλο παιδάκι για να παίξει μαζί μας. Κάθε απόγευμα "παρκάρω" τις δουλειές μου και τις βάζω σε λειτουργία αμέσως μόλις κοιμίσω τα παιδιά μου. Δεν λέω ότι είμαι καλή μάνα που το κάνω αυτό, λέω ότι λυπάμαι τα παιδιά μου που είναι κλεισμένα μέσα σε ένα διαμέρισμα, που ειδικά το μεγαλύτερο προσπαθεί να βρει τρόπο να γεμίσει τον χρόνο του, που μου κακοφαίνεται όταν μου ζητάει να δει παιδικά ή να παίξει παιχνίδια στο τάμπλετ της αλλά από την άλλη την δικαιολογώ γιατί και εγώ σαν παιδί παιδάκια ήθελα για να παίξω και εφόσον έχουν έναν τρόπο διασκέδασης που τα εκφράζει προφανώς και θέλουν να τον εκμεταλλευτούν. Θα κλείσω με μια κριτική μαντινάδα που εκφράζει απόλυτα τις σημερινές μου σκέψεις. Όμοιος τον όμοιο αγαπά και όμοιος τον όμοιο θέλει, γέροντας με γερόντισσα κοπέλι με κοπέλι. Καλή συνέχεια! +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ τέσσερα χρόνια μαμά

Τέσσερα χρόνια πέρασαν απο τότε που σε κράτησα στην αγκαλιά μου. Τέσσερα χρόνια που ήρθες εσύ στην ζωή μας. Που μας αναστάτωσες που μας ταρακούνησες που μας έκανες να σκεφτούμε τι είναι καλό πώς να γίνουμε καλύτεροι πως να αλλάξουμε τον ταραχώδη κόσμο μας πως να φτιάξουμε τον δικό σου κόσμο να κατοικήσεις μέσα. 

Σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για μένα και την  οικογένειά μας. Σαν σήμερα γεννήθηκε το πρώτο μας παιδάκι, σήμερα θα σβήσει τα τέταρτά του κεράκια ο γλυκός μας άγγελος. Δεν ξέρω πραγματικά τι να γράψω για αυτή μου την εμπειρία. Δεν ξέρω πως να περιγράψω την γλυκειά μα και ταυτόχρονα ξινή ζωή μου. Εκεί που νιώθω ότι πετάω στα ουράνια μια στιγμή έρχεται ένα κύμα να γκρεμίσει το καλοφτιαγμένο κάστρο μου. Κάστρο τα παιδιά μου, κάστρο η οικογενειά μου, κάστρο το σπιτικό μου. Μα πολύ συχνά "κάτι" θα βρεθεί να γκρεμίσει το κάστρο μου μα και αν με λυπεί κάτι είναι που δεν με βρίσκει πάντα απόλυτα έτοιμη για να μην γκρεμιστεί. Όμως το κάστρο μου εύκολα το ξαναχτίζουμε αφού έχουμε αγάπη μα πολύ αγάπη και όπου υπάρχει αγάπη όλα τα νικά.

Στο γλυκό μου κορασιδάκι χρόνια πολλά και στο μικρό μου κορασιδάκι να ζήσει πάντα με φώτιση από τον Χριστό. Στον γλυκό μου Γιάννη, ένα μεγάλο ευχαριστώ που με αγαπάει, με ανέχεται και με βοηθάει να ξαναχτίσουμε το κάστρο μας. Καλό μεσημέρι. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ ζευγάρι και παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Η επικαιρότητα είναι αυτή που με έκανε να ασχοληθώ με μια ακόμα αποτρόπαια πράξη ενός πατέρα που σκότωσε το παιδί του. Όμως δε θα ήθελα να θίξω το θέμα διότι δεν θα μπορούσα να σκεφτώ την παραμικρή αιτία ενός γονιού που θα έκανε κάτι τέτοιο στο παιδί του. Αντί αυτού σκέφτηκα να μοιραστώ μερικές σκέψεις ειδικά τώρα που το πρώτο μου παιδάκι μεγαλώνει και μια διάθεση να γελάσουμε και λίγο. Η σχέση του κάθε ζευγαριού προφανώς και επηρεάζεται μετά τον ερχομό του παιδιού. Σαφώς και το παιδί ολοκληρώνει τον κάθε άνθρωπο όμως τελικά τι συμβαίνει στο ζευγάρι;;
 
Ερχόμενοι στο σπίτι είμαστε τρισευτυχισμένοι. Το παιδί μας και εμείς. όμορφο και πρωτόγνωρο. Κάτι που χωρίς να το καταλάβουμε μας "κλέβει" τον χρόνο μας σιγά σιγά και χωρίς να το καταλάβουμε όλες μας οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από το παιδί. Τι κάνει, πως το κάνει και ναι, χανόμαστε. Τα ρομαντικά μας ήσυχα βράδια, η παρακολούθηση μιας ταινίας διακόπτονται από κλάματα, βήχα, εμετούς, "έλα μαμά" κοκ. Και ενώ στην αρχή όλο αυτό μας κάνει να χαμογελάμε -αχ ναι μας διέκοψε το μωρό μας από την διασκέδασή μας- σε βάθος χρόνου μας κάνει να γκρινιάζουμε και επειδή πρωταθλήτριες στην γκρίνια είμαστε οι γυναίκες (συγγνώμη κορίτσια) τότε η σχέση με τον άντρα μας αλλάζει. Εκείνος κάθεται και περιμένει ένα φως από εμάς όμως στην  πορεία το εμείς γίνεται η μαμά με το παιδί και εκείνος καρτερικά περιμένει και προσπαθεί να βρει τρόπους για να σταματήσει η απομάκρυνση. Τρόπους για να επανέλθουν τα ενδιαφέροντα, όμως τελικά επανέρχονται;; Και αν ναι έχουν αφήσει "σημαδάκια" πάνω στην σχέση του ζευγαριού;
Πολλοί φίλοι μας έχουν χωρίσει μετά την απόκτηση ενός παιδιού. Πολλοί πιστεύουν ότι το παιδί λύνει τα προβλήματα στον γάμο αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δημιουργεί. Η ανατροφή των παιδιών χρειάζεται πολλές αντοχές και γερά νεύρα. Ειδικά εμείς οι γυναίκες που επιβαρυνόμαστε και με τις δουλειές του σπιτιού και περνάμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας "κουραζόμαστε" πιο εύκολα. Επομένως, όταν φτάνει το βράδυ που επιστρέφει το έτερον ήμισυ καλό είναι να φοράμε το χαμόγελό μας, την καλή μας διάθεση, την επιθυμία να συζητήσουμε και να μην "κουκουλώνουμε" τα θέματα. Και αυτό που κάνουμε με τον άντρα μου τον τελευταίο καιρό είναι να γελάμε και να κάνουμε χιούμορ. Βοηθάει πολύ χαλαρώνουμε και περνάμε σαφώς καλύτερα. Ένα καλό δείπνο, μια βόλτα με τα παιδιά να παίξουν, ευτυχώς υπάρχουν και οι παιδότοποι, βοηθάνε να γεμίζουμε τις μπαταρίες μας να βρίσκουμε χρόνο να μιλάμε ή καλύτερα να επικοινωνούμε. Καλό μεσημέρι. +Ioanna Mpourdouvali 

 σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΙΟΥ ~ μάνα είναι

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη. Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαιου γιορτάζει η γυναίκα γιορτάζει εκείνη που μας φέρνει στον κόσμο, εκείνη που μας φροντίζει από την πρώτη στιγμή που είμαστε μέσα στην κοιλιά της που η δική της καρδιά δίνει χτύπο και στην δική μας. Εκείνη που σαν νιώσει το φτερούγισμα του παιδιού της μέσα της δε μπορεί να σκεφτεί ότι θα της πάθει κακό, εκείνη που πλέον έχει δοθεί αποκλειστικά στο παιδί της. Εκείνη που νιώθουμε ελεύθεροι να εκφραστούμε γιατί ξέρουμε πως ότι και να πούμε θα μας συγχωρήσει, εκείνη που μπορεί να την αμφισβητούμε αλλά και πρώτη συμβουλευόμαστε σαν βρεθούμε μακριά της. Την Κυριακή που μας πέρασε λοιπόν, γιόρτασε η ΜΑΝΑ μας.
  
Μα σα κάτσω και σκεφτώ τι είναι μάνα και γιατί τόσο πολύ σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή μας τότε θα συγκινηθώ. Θυμάμαι που όταν ήμουν μικρή και αρρώσταινε η μαμά μου ένιωθα φοβερή ανασφάλεια. Ένιωθα σα να μην είχα στήριγμα. Μα σαν κάθε γυναίκα γίνει μάνα γίνονται τα παιδιά της η ίδια της η ζωή, μπορεί να τα μαλώνει, να τα χτυπάει, να τα φωνάζει μα μόνο επειδή το κάνει εκείνη. Δεν μπορεί να σκεφτεί ότι τα παιδιά της κάποιος άλλος τα μαλώνει, τα κακομεταχειρίζεται  μπορεί να βγάλει νύχια όπως η γάτα και να ορμήσει σε όποιον πειράξει τα "γατάκια" της. Έχει τύψεις όταν τα αφήνει για να πάει στην δουλειά της και πολλές φορές αισθάνεται άσχημα όταν περνάει όμορφα χωρίς εκείνα. Είναι η προτεραιότητά της μέρα νύχτα. Είναι εκείνη που όσο κουρασμένη και αν είναι δε μπορεί να κοιμηθεί όταν αρρωστήσουν τα παιδιά της, τα αγκαλιάζει και η  αγκαλιά της είναι το μεγαλύτερο και το πιο δυνατό γιατρικό. 

Μάνα είμαι και εγώ που για να γράψω τούτες τις σκέψεις  χρειάστηκε να ξενυχτήσω και να διακόψω πάρα πολλές φορές για να αγκαλιάζω και να φροντίζω το άρρωστο παιδί μου. Μάνα είναι και η δική μου μάνα που τώρα την καταλαβαίνω ακόμα περισσότερο γιατί καλύτερα καταλαβαίνεις τον άλλον σαν βρεθείς στη δική του θέση. Τότε καταλαβαίνεις τις ανησυχίες της και της προσδοκίες της, τότε καταλαβαίνεις ότι σε κάνει και κλαις όταν μικρός είσαι για να γελάτε μαζί σαν μεγαλώσεις. Μα και σαν μακριά της βρεθείς σαν μια καλή μάνα γονατίζει και προσεύχεται στο Θεό για να είναι καλά το παιδί της. Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου χρόνια πολλά και στη δική μου μαμά. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ πάσχα με τα παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα, σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται σήμερα βάλανε βουλή οι άνομοι Εβραίοι οι άνομοι και τα σκυλιά και οι τρεις καταραμένοι για να σταυρώσουν τον Χριστό τον μέγα βασιλέα. Σήμερα μια μέρα θλίψης σε κάθε χριστιανική οικογένεια. Τα παιδιά παίρνουν τα καλαθάκια τους με λίγα λουλουδάκια μέσα και χτυπούν πόρτα πόρτα για να πουν, να ψάλλουν τα πάθη του Χριστού ένα δημοτικό ποίημα που ψάλλεται σε πολλά μέρη της Ελλάδος και θυμάμαι ότι σαν παιδί και εγώ τα έψαλα. Σήμερα οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπούν πένθιμα όλη μέρα, σήμερα σταματούν τα τραγούδια και οι χοροί, οι νοικοκυρές κάνουν παύση από τις πασχαλινές τους δουλειές και αφιερώνουν την μέρα τους σε Εκείνον. 

Αναρωτιόμουν πόσο εύκολο-δύσκολο είναι να εξηγήσεις σε ένα παιδί τι σημαίνει Μεγάλη Εβδομάδα και αν χρειάζεται να ξέρει. Θεωρώ ότι όπως όλες οι βάσεις μπαίνουν από μικρή ηλικία κάτι αντίστοιχο πρέπει να συμβεί και με τις Χριστιανικές αρχές. Όλη αυτή η βδομάδα που διανύουμε είναι πένθιμη, πολλοί επιλέγουν να ντύνονται με μαύρα ρούχα, στην εκκλησία οι εικόνες του Νυμφίου, της σταύρωσης, ο ίδιος ο Σταυρός που βρίσκεται πάνω του ο σταυρωμένος Χριστός δημιουργούν ένα βαρύ κλίμα που ένα παιδί μπορεί να μην το καταλαβαίνει απόλυτα αλλά σίγουρα το αισθάνεται. Παρόλα αυτά μπορούμε να παίρνουμε μαζί μας τα παιδιά μας και να τους εξηγούμε όσο πιο απλά γίνεται το Ευαγγέλιο της ημέρας. 
Για να είμαι ειλικρινής επιλέγω να καθόμαστε με τα παιδιά στον γυναικωνίτη διότι εκεί μπορεί να κινείται πιο εύκολα η μεγάλη μου κόρη. Εκεί πάνω κάνει παρέα και με άλλα παιδάκια και είναι ένας τρόπος για να μην βαριέται και να μην κουράζεται. Ενώ τις Κυριακές που πηγαίνουμε στην εκκλησία δεν σηκώνεται από την θέση της ή από την αγκαλιά μας αυτές τις μέρες της επιτρέπουμε να κάνει βολτούλα πάνω στον γυναικωνίτη, να συνομιλεί χαμηλόφωνα με άλλα παιδάκια διότι η πολύωρη παραμονή μας στην Εκκλησία την κουράζει. Με βοηθούν οι πολλές εικόνες  που υπάρχουν μέσα στον Ναό και αρπάζω την ευκαιρία να της εξηγώ ποιον Άγιο ή Αγία απεικονίζει η κάθε εικόνα αλλά και λίγα λόγια για τον βίο του. Κάθε μέρα πρέπει να εξηγούμε στο παιδί τι θα δει στην Εκκλησία. Είναι σημαντική η προετοιμασία διότι με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε τις φοβίες. Παρόλα αυτά η περιφορά του Επιταφίου οι μαυροφόρες που ψάλλουν τα εγκώμια, ο Σταυρωμένος Χριστός, τα παιδιά τα φοβίζουν. Μπορούμε απλά εθιμοτυπικά να προσεγγίσουμε το παιδί παίρνοντας το κάτω από τον Επιτάφιο κάτι που σίγουρα θα του αρέσει και θα του κεντρίσει το ενδιαφέρον.


Μετά από τη βροχή έρχεται και ο ήλιος. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και κάθε Μεγάλο Σάββατο βράδυ. Η ζωή νικά τον θάνατο, μια βραδιά χαράς που για κάθε παιδί αυτή η βραδιά συνδέεται με το άναμμα της λαμπάδας, το άνοιγμα του Πασχαλινού αυγού, το τσούγκρισμα του κόκκινου αυγού που συνδέεται με το Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη. Το αρνητικό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν μια ώρα που τα παιδιά μας συνηθίζουμε να τα έχουμε κοιμίσει. Όμως δεν πειράζει, μια θυσία και από μας για Εκείνον που σταυρώθηκε. Για να μην φοβηθούν τα παιδιά από τα δυναμιτάκια που πετάνε μπορείτε είτε να τα έχετε προετοιμάσει είτε να πάτε στην Εκκλησία μετά την Ανάσταση, όταν δηλαδή ο πολύς κόσμος θα έχει ήδη φύγει, να καθίσετε στην Θ.Λειτουργία, να κοινωνήσετε και κατόπιν να γυρίσετε σπίτι σας. Είναι μια απόλυτα δοκιμασμένη συνταγή. Καλή και Ευλογημένη Ανάσταση. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ είμαι σωστή μητέρα;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis 
Το τελευταίο δεκαήμερο προσπαθούσα να γράψω το άρθρο μου και πραγματικά με απασχολούσε τι θα έγραφα. Όμως ανοίγοντας την τηλεόραση και παρακολουθώντας ειδήσεις με έπιασε ένα απίστευτο συναίσθημα ακούγοντας να μιλάνε για έναν παιδόφιλο που ούτε λίγο ούτε πολύ είχε κακοποιήσει αρκετά παιδιά. Την ίδια βραδιά ακούω τα σενάρια εξαφάνισης του φοιτητή από την Κρήτη και τέλος παιδιά που πέφτουν θύματα συμμαθητών τους κλέβοντας τους το χαρτζιλίκι τους ή τα κοροϊδεύουν. Δε θα θελα να μείνω στο συγκεκριμένο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου που κακοποιούσε παιδιά μα ούτε και ποιος βρίσκεται πίσω από την εξαφάνιση του παιδιού ούτε είμαι σε θέση να κρίνω τα παιδιά των άλλων ανθρώπων μα θα θελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.

Πραγματικά με απασχολούν τα παιδιά που πέφτουν θύματα που αύριο μεθαύριο μπορεί να είναι τα δικά μου παιδιά. Με απασχολεί γιατί κανένα παιδί δεν μίλησε στους γονείς του γιατί δεν μοιράστηκαν αυτά τα παιδιά τον γολγοθά τους. Υπάρχει κρίση τελικά στις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς; Τι συμβαίνει; Φοβούνται μήπως τα κρίνουν, μήπως τα περιορίσουν στις εξόδους τους, μήπως τα υπερπροστατεύσουν και τα "πνίξουν" με την παραπανίσια αγάπη τους; Μήπως εμείς οι γονείς τα παιδιά μας τα ντύνουμε όμορφα, φροντίζουμε για την σωστή τους διατροφή μα όχι και για να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης; 

Με φοβίζει πραγματικά η κοινωνία μας μα με φοβίζει και ο ρόλος μου ως μητέρα. Αν τελικά θα μάθω στο παιδί μου να έρχεται και να μου λέει τα προβλήματά του, αν θα με εμπιστεύεται εμένα περισσότερο από τον όποιο φίλο του ή από τον καλύτερό του φίλο. Αν θα χτυπήσει την δική μου πόρτα του δωματίου μου να μου πει όσα την απασχολούν αν θα έρθει στην δική μου αγκαλιά να παρηγορηθεί, όπως όταν ήταν μικρή. Από την μια αγαπάμε τα παιδιά μας από την άλλη όμως, τα μαθαίνουμε να μας εμπιστεύονται να είναι φίλοι μας, είμαστε σωστοί γονείς; Και αν όσο είναι μικρά παίρνουμε επαίνους για την συμπεριφορά τους, μα μεγαλώνοντας; Συγχωρέστε με για τις πολλές μου ερωτήσεις για τους πολλούς προβληματισμούς μου, συγχωρέστε με που τα δικά μου άγχη τα μεταφέρω σε σας, μα φαντάζομαι στην κοινωνία αυτή ίσως κάποιοι από εσάς να έχετε κάνει ίδιες ή παρόμοιες σκέψεις και σεις οι γονείς με μεγαλύτερα παιδιά να μπορείτε εμάς με τα μικρά παιδιά να μας διαφωτίσετε. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ ένα παραμύθι για σένα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Δωσ' του κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινίσει στο +yannidakis 
Ωραία που είναι τα παραμύθια, Διασκέδαση για μικρούς και για μεγάλους. Ένας όμορφος τρόπος για να έρθουμε κοντά με τα παιδιά μας, ένας ήπιος τρόπος για να περάσουμε στα παιδιά μας σωστές απόψεις, ιδέες αλλά και να τα διαπαιδαγωγήσουμε αβίαστα.

Η μέρα έχει πολλές ώρες και για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές κουράζομαι κάνοντας παιδικές φωνές σε ζωάκια, παίζοντας στο χαλί, φτιάχνοντας πaζλ. Είναι κάποιες φορές που τα παραμύθια είναι ο ιδανικός τρόπος για να απασχολήσω την κόρη μου, να χαλαρώσω, να ονειρευτώ, να συγκινηθώ μαζί της και γιατί όχι και να αποκοιμηθούμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που εγώ κοιμάμαι πρώτη και ακούω μια φωνούλα να λέει "έλα μαμά, συνέχισε". Μας αρέσει τόσο να διαβάζουμε όσο και να ακούμε παραμύθια. Μας αρέσουν τόσο πολύ που ενθουσιαζόμαστε, που η πλοκή του παραμυθιού μας συνεπαίρνει, που τα συναισθήματα ξεχειλίζουν. Μα της αρέσουν και οι εξηγήσεις τα "γιατί" πάνε και έρχονται, θέλει τόσο πολύ να δικαιολογεί τις καταστάσεις και να βρίσκουμε λύσεις στο τέλος του κάθε παραμυθιού. 
Δεν είναι τυχαίο που τα παραμύθια είναι στην ζωή του ανθρώπου από πάρα πολύ παλιά. Μέσα από τα παραμύθια παρουσιάζεται η ζωή του ανθρώπου. Εισάγουμε τα παιδιά μας μέσα σε έναν μαγικό τρόπο που εκεί όλα μπορεί να συμβούν. Τα δέντρα ζωντανεύουν, τα ζώα μιλάνε κ.ο.κ. Με τα παραμύθια μαθαίνουμε στα παιδιά μας να αγωνίζονται, να γίνονται δυνατά, να μην απογοητεύονται, να προφυλλάσονται, να γνωρίζουν ότι στην ζωή υπάρχει και το καλό και το κακό, να ελπίζουν. Άλλωστε σε όλη τους την ζωή αυτό πρέπει να κάνουν. Από την πρώτη μέρα που θα φύγουν από τα δικά μας χέρια, σιγά σιγά εντάσσονται στην κοινωνία με τον παιδικό σταθμό, με το νηπιαγωγείο αλλά και με όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Μέσα από τα παραμύθια τα προετοιμάζουμε όχι άμεσα αλλά έμμεσα. Ας διαβάζουμε παραμύθια, ας τα μαθαίνουμε όσα περισσότερα μπορούμε μέσα από αυτά, ας τα καθησυχάζουμε, ας τα αφήνουμε να μας λένε τι εκείνα κατάλαβαν ή και πως εκείνα θα ήθελαν να τελειώσει το κάθε παραμύθι, είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει. Άλλωστε... σας αρέσουν τα παραμύθια, έτσι δεν είναι; Καλή Σαρακοστή.  +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ μάθε τέχνη και ασ' τηνε...

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα, καλή και ευλογημένη χρονιά. Πολλές φορές μου έρχονται εικόνες από την παιδική μου
ηλικία. Ο τρόπος που η μαμά μας, μια γυναίκα παραδοσιακή και πολλές φορές αυστηρή αλλά με έναν δικό της τρόπο, μας μεγάλωνε. Από μικρή ηλικία μας μάθαινε να επιβιώνουμε, να είμαστε χρήσιμες αλλά και ανεξάρτητες όπου και αν βρισκόμασταν. Η πιο κατάλληλη εποχή για να μας διδάξει ήταν το καλοκαίρι, τότε που τόσο οι δικοί μας όσο και οι δικοί της ρυθμοί έπεφταν. 

Προσπαθούσε από όταν είμασταν παιδιά να μας περάσει το μήνυμα ότι δε θα είναι πάντα κοντά μας. Όσο και αν μας στεναχωρούσε αυτό εκείνη συνέχιζε να μας μαθαίνει τις... τέχνες της ζωής. Παίζοντας μας μάθαινε να σκουπίζουμε, να σφουγγαρίζουμε, να καθαρίζουμε τα τζάμια του σπιτιού, να φροντίζουμε το σπίτι μα και τον εαυτό μας, να νοιαζόμαστε το ένα αδερφάκι το άλλο, να είμαστε οι χρήσιμοι βοηθοί της. Μας μάθαινε ότι η δουλειά δεν είναι ντροπή και μας εξηγούσε ότι πρέπει να μαθαίνουμε όσα περισσότερα μπορούμε. 

Στα παιδικά μας μάτια πολλές φορές όλα αυτά φάνταζαν περιττά και όταν συζητούσαμε με άλλα παιδιά που δεν μεγάλωναν με αυτόν τον τρόπο πολλές φορές αντιδρούσαμε αρνητικά απέναντι της. Στην πορεία της ζωής μας είδα όμως πόσο δίκιο είχε. Σπούδασα, συγκατοίκησα, φιλοξενήθηκα και φιλοξένησα, έγινα επαγγελματίας, παντρεύτηκα, έγινα μητέρα και στο τέλος κατέληξα τα περισσότερα από αυτά να τα κάνω συγχρόνως και πάντα ερχόταν στο μυαλό μου εκείνη. Με είχε μάθει να επιβιώνω, με είχε μάθει να είμαι δυνατή, ανεξάρτητη, να λειτουργώ χωρίς βοήθεια και όταν χρειάζομαι βοήθεια να την ζητάω. Τα λόγια της είχαν γίνει σαν φυλαχτό, σαν να είχα μαζί μου ένα βιβλιαράκι επιβίωσης, απλά καθημερινά πράγματα που μου επέτρεπαν όχι μόνο να βοηθάω τον εαυτό μου αλλά και τους γύρω μου.

Ακόμα και στην ακαδημαϊκή και μετέπειτα την επαγγελματική μου πορεία, οι συμβουλές της, η εκπαίδευση της έβρισκαν μια ιδιαίτερη εφαρμογή. Η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο, η υπερπήδηση των εμποδίων για το καλύτερο δυνατό, ακόμα και όταν οι συνθήκες έδειχναν αντίθετες. Όταν κάποιοι έδειχναν να χάνουν τις δυνάμεις και την πίστη τους, εγώ ένιωθα ολοένα και πιο δυνατή, πιο πεισμωμένη για το αποτέλεσμα.

Για αυτό μανούλες και μπαμπάδες μάθετε και εσείς στα παιδιά σας όσα περισσότερα μπορείτε για 
την καθημερινότητα. Στείλτε τα παιδιά σας να σας αγοράσουν κάτι από το σούπερ μάρκετ, ακόμα και αν χρειαστεί να το επιστρέψετε γιατί έκαναν λάθος, στείλτε τα να πληρώσουν έναν λογαριασμό, βάλτε τα μέσα στην κουζίνα να σας βοηθήσουν στην μαγειρική, στο σφουγγάρισμα κ.ο.κ. Μια μέρα θα σας ευχαριστούν για όσα τους μάθατε. Σε ευχαριστώ κι εγώ μαμά μου. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »