αναδρομές σαββάτου - ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 22 Νοεμβρίου 2007
ΤΙΤΛΟΣ: ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
22 Νοεμβρίου σήμερα και χθες ήταν μια μεγάλη γιορτή της ελληνικής ορθοδοξίας. Τα Εισόδια Της Θεοτόκου. Εδώ στην Κρήτη τιμούμαι αυτήν την γιορτή τόσο πολύ ώστε έχει καθιερωθεί να γιορτάζουν οι ελεύθερες (μη παντρεμένες) Μαρίες, Μάριοι κλπ. Γενικά αυτήν την περίοδο του χρόνου συναντάμε τις γιορτές πολλών σπουδαίων Αγίων της Εκκλησίας μας.
Αυτήν την περίοδο, αγαπητοί αναγνώστες διανύουμε τις τελευταίες 40 μέρες πριν την κορυφαία γιορτή των Χριστουγέννων. Κατά την εκκλησία μας, βρισκόμαστε στην περίοδο της Τεσσαρακοστής. Νηστεία δηλαδή, στο φαί, στην ψυχή στους λογισμούς.
Είμαι σίγουρος ότι όλοι θα βιαστείτε να κατηγορήσετε την Εκκλησία, λέγοντας ότι η νηστεία είναι παράλογη δραστηριότητα κ.ο.κ.
Η νηστεία η οποία μας προτείνεται είναι παραπάνω από νηστεία τροφής. Και αν χρειάζεται να συγκρατηθούμε λίγο στην κατανάλωση κρέατος, τότε το σημαντικότερο είναι το κατά πόσο προετοιμαζόμαστε ψυχικά και ηθικά για τον ερχομό της ελπίδας, τον ερχομό του Χριστού.
Προσπαθούμε, αλήθεια να είμαστε πιο ήρεμοι; Πιο καταδεκτικοί, πιο εγκρατείς στις επιθυμίες μας; Ακόμα και πέρα από τη θρησκεία, έχουμε ποτέ προσπαθήσει να τιθασεύσουμε τον εαυτό μας; Να δούμε τις αντοχές μας στον έλεγχο των επιθυμιών μας;
Η αλήθεια είναι ότι ως χριστιανοί οφείλουμε να κάνουμε κάποιες από τις δραστηριότητες που υποδεικνύει η εκκλησία. Ποτέ δεν επιβάλει, προτείνει όμως καθώς αποτελεί την πιο ελεύθερη και «δημοκρατική» θρησκεία. Το θέμα είναι το κατά πόσο εμείς έχουμε τη συνείδηση και την προθυμία να δείξουμε την πίστη μας. Και εννοώ με τον οποιοδήποτε τρόπο. Διότι πιστός δεν είναι μονάχα αυτός που προσεύχεται… μέσα του, μα αυτός που έμπρακτα δείχνει την πίστη του στους άλλους ασκώντας τα της Εκκλησίας, κατά το δυνατόν.
Οδεύουμε προς τα Χριστούγεννα και έχουμε τη μεγάλη ευκαιρία να δείξουμε την πίστη μας, ακολουθώντας την εγκράτεια και τη νηστεία στην ψυχή, το σώμα και το στομάχι μας.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis πέμπτης - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ ΧΩΡΙΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ

Καληνωρίσματα. Η Ελλάδα ιστορικά αποτέλεσε μια βαθιά θρησκευτική χώρα με την έννοια της προσήλωσης των πολιτών της στο θρήσκευμα της. Ο Χριστιανισμός αποτελεί συνοδοιπόρο του ελληνικού κράτους σε χρόνια δύσκολα, με πολέμους, επαναστάσεις και φτώχια. Η μεταγενέστερη διαφθορά του ελληνικού κράτους συνοδεύτηκε τελικά και από την διαφθορά της εκκλησίας, όμως οι πολίτες στην μεγάλη τους πλειοψηφία παραμένουν πιστοί στις θρησκευτικές παραδόσεις.

Η μειοψηφία που υπολείπεται όμως, ολοένα και μεγαλώνει. Οι πολίτες έχουν δεχθεί το διαφορετικό μέσα από τους μετανάστες και τις παραδόσεις, αξίες και θρησκεύματα που μετέφεραν στην Ελλάδα. Αυτό είναι ευχάριστο. Άλλωστε οι Έλληνες φημίζονται για την φιλοξενία και την δημοκρατία τους. Φυσικά αυτό πλέον σε επίπεδο κρατών δεν είναι επιλογή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και τις θρησκευτικές ελευθερίες και πλέον συγκεκριμένες πολιτικές προσπαθούν να ανταπεξέλθουν σε αυτές της κατευθύνσεις. Ας μην ξεχνάμε πως η τουρκία στην προσπάθεια της για ένταξη στην Ένωση, επέτρεψε χριστιανική λειτουργία στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα και η ελληνική κυβέρνηση προσανατολίζεται στην κατασκευή Τεμένους στην Αθήνα για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών υποχρεώσεων των μεταναστών.

Τι γίνεται όμως ως τότε; Το πρόσφατο παράδειγμα στην πλατεία Αττικής στην Αθήνα όπου χιλιάδες μουσουλμάνοι συναθροίστηκαν για να προσευχηθούν σε κάποια τοπική γιορτή τους “άναψε τα αίματα” όταν οι έλληνες αγανακτισμένοι κάτοικοι του κέντρου και ομάδες εθνικιστικών οργανώσεων προσέγγισαν τον χώρο προσπαθώντας να διαλύσουν την συγκέντρωση. Οι αθηναίοι είναι αγανακτισμένοι με το γκετοποιημένο κέντρο της πόλης τους και έχουν δίκιο. Οι μετανάστες επιθυμούν έναν τρόπο λατρείας σε ειρηνικά πλαίσια και έχουν –κι αυτοί- δίκιο. Ας μην ξεχνάμε πως παντού στο εξωτερικό υπάρχουν όχι απλά χριστιανικές εκκλησίες αλλά και ελληνορθόδοξες εξυπηρετώντας τους εκεί πιστούς μετανάστες.

Προφανώς η λύση είναι η κατασκευή ενός τεμένους ώστε αφενός να εξυπηρετηθούν οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής και αφετέρου να αποσυμφορήσουν το κέντρο που πρέπει να είναι ελεύθερο για τους μετανάστες, αλλά ελεύθερο και για τους Έλληνες που όχι, δεν είναι δεδομένο ως τώρα.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΛΥΣΕΙΣ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΗΜΕΡΑ (ΠΡΟΣ)ΕΥΧΩΝ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 25/12/2008

Η λειτουργία των Χριστουγέννων έχει τελειώσει. Κάποιοι προετοιμάστηκαν γι’ αυτή τη μέρα με νηστεία, άλλοι όχι. Η ελπίδα γεννήθηκε πριν δυο χιλιάδες χρόνια ή το κάνει κάθε χρόνο.

Για κάποιους σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτα, για κάποιους δεν είναι δα και κάτι σπουδαίο, άλλοι πάλι γεύονται κάθε στιγμή αυτής της γιορτής για να τονίσουν την κοινωνικότητά τους. Οι οικογένειες σμίγουν, οι ευχές περισσεύουν.

Για μένα τα Χριστούγεννα τελείωσαν. Ο Κύριος με αξίωσε να γευτώ το Σώμα και Αίμα Του. Θα φάω με τους δικούς μου και θα απολαύσω μια μέρα χωρίς δουλειά.

Σκέφτομαι όμως ότι κάποιος δεν έχει καταλάβει καν πότε είναι αυτά. Θα γυρεύει συσσίτιο για να βγάλει τη μέρα. Μπορεί να ψάχνει για ένα πιάτο φαΐ, ίσως όμως και για μια τονωτική ένεση αυτοπεποίθησης και ψυχολογικής ανάτασης.

Οι άστεγοι θα παραμείνουν άστεγοι και ίσως να περάσουν και καλύτερα απ’ ότι χθες. Εγώ σήμερα σκέφτομαι εκείνους που τα έχουν όλα, αλλά έχουν χάσει τον εαυτό τους. Γιατί σήμερα δε γιορτάζουν τα φώτα, αλλά η ευλογία που μας προσέφερε η Θεία Γέννηση. Και είναι κάποιοι που έχουν χάσει το δρόμο ή δεν τον βρήκαν ποτέ. Έχουν παρατήσει τη ζωή και νομίζουν πως περνούν μια κρίση (ακόμα κι αν αυτή διαρκεί δεκαετίες).

Άνθρωποι που θα ανταλλάξουν δώρα και θα χαμογελάσουν ανταλλάσοντας άλλες τόσες ευχές. Θα βγουν, θα πιουν και θα ξενυχτήσουν. Μέσα τους όμως η ανάσα θα δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο. Γιατί έχουν ανάγκη μια διέξοδο, γιατί είναι εγκλωβισμένοι σε μια κοινωνικότητα που δεν επέλεξαν, γιατί πρέπει να κατανοούν, αλλά ποιος ξέρει πότε θα βρεθεί εκείνος που θα τους κατανοήσει; Κι αν βρεθεί, πως θα ξέρουν να ρίξουν τα τείχη της άμυνας μου δημιουργεί η ανασφάλεια;

Ο άστεγος έχει όλη την πολυτέλεια να προσευχηθεί και να συνειδητοποιήσει τον αγώνα του. Δεν τον φοβάμαι. Σήμερα θέλω να προσευχηθώ για εκείνον που τα έχει όλα μέχρι να κλείσει το φως της λάμπας. Χριστέ μου ευλόγησε. Ας προσευχηθούμε στον Άνθρωπο που σήμερα γεννήθηκε για μας. Έτσι κι αλλιώς, εμείς θα Τον Σταυρώσουμε…

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 17/02/2010

Καληνωρίσματα. Όσο κι αν δεν το πιστεύουμε ή δεν μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι έτσι, είμαστε πολιτισμός της Δύσης και έτσι φερόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Εδώ που οι παραδόσεις “ξεβάφουν” γιατί η μόδα είναι trendy, θυμάμαι πως υπήρχαν φορές που περνούσα από μια εκκλησία και ντρεπόμουν να κάνω το σταυρό μου μπροστά σε άλλους ανθρώπους. Ύστερα ντράπηκα στο Θεό που Τον αρνήθηκα και εκ τότε η ομολογία αποτελεί αφορμή για ένα σωρό συζητήσεις κυρίως κόντρα σε αντιρρησίες ή δύσπιστους.

Την ίδια ώρα στη Μέση Ανατολή και σε περιοχές της Αφρικής διαβάζουμε στην ειδησεογραφία πως χριστιανοί πέφτουν καθημερινά θύματα θρησκευτικής βίας από συμπολίτες τους, κυρίως μουσουλμάνους. Τα επεισόδια, κακοποίησης, εμπρησμών, βιασμών και δολοφονιών είναι πλέον καθημερινά και η τοπική εκκλησία προσπαθεί να προφυλαχτεί αδυνατώντας να προφυλάξει. Τίποτα απ’ όλα αυτά βέβαια δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση όταν η θρησκευτική βία ποτέ δεν εξαλείφτηκε από την ιστορία. Είτε είχε σχέση με σταυροφορίες, είτε με τη δύση, είτε με τον κουμμουνισμό, τα δόγματα, τις αιρέσεις ή τους φανατισμένους πολιτισμούς της Ανατολής. Φυσικά αυτό προϋποθέτει από τους χριστιανούς να ομολογούν την πίστη τους και να μην φοβούνται ή πολύ περισσότερο ντρέπονται για το θρησκευτικό τους πιστεύω. Έχω διαβάσει μια ιστορία ενός ιερέα αιχμαλώτου σε στρατόπεδο κουμουνιστών. Αρχικά είχε δηλώσει αγρότης, αυτό όμως δεν τον γλίτωσε από άγριους βασανισμούς. Στη μετάθεση του σε άλλη φυλακή ερωτήθηκαν όλοι αν υπάρχει κανείς που να πιστεύει στην ηλιθιότητα του χριστιανισμού. Ο ιερέας σήκωσε αμέσως το χέρι και ακολούθησαν κι άλλοι με αποτέλεσμα να κερδίσουν όλοι λίγο καλύτερες συνθήκες διαβίωσης εξαιτίας της αντρειωμένης ομολογίας τους.

Είναι γεγονός πως η ομολογία της πίστης, της ιδέας, της πεποίθησης αντανακλά έναν άνθρωπο με αυτοπεποίθηση, με δυναμική και με αρχές. Η άρνηση από φόβο ή ανασφάλεια αποτελεί αρνητικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου. Πολύ φοβάμαι πως σήμερα ακόμα και σε πολιτισμένες κοινωνίες, η ομολογία κοντράρεται ή συνδέεται με βία ή χλευασμό, οπότε γιατί να μιλάμε για την Ανατολή :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΑΛΛΟΙ ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΘΕΟ

Καληνωρίσματα από την Ευρώπη. Την ήπειρο που για δεκάδες αιώνες αποτελεί το κέντρο του πολιτισμού, των γραμμάτων, του πνεύματος. Πνεύμα που μεσ’ τα χρόνια δέχτηκε πολλές επιρροές όμως αναρωτιέμαι κατά πόσο κλυδωνίστηκε στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη θρησκεία. Η Ευρώπη είναι μια κατά βάση «χριστιανική ήπειρος» (δόκιμος ο όρος). Πόλεμοι για τη θρησκεία, άλλοι αμυντικοί όπως στην άλωση της ευρωπαϊκής Κωνσταντινούπολης, άλλοι επιθετικοί όπως οι σταυροφορίες ή η βάναυση ιερά εξέταση. Σήμερα εκατομμύρια μουσουλμάνοι διαμένουν κυρίως ως μετανάστες –νόμιμοι και μη- στα ευρωπαϊκά κράτη έχοντας αφομοιωθεί στην ευρωπαϊκή κουλτούρα και έχοντας προσθέσει τη δική τους σε αυτήν της Ευρώπης. Άλλωστε η Ευρώπη δε συμμετέχει πλέον σε… ιερούς πολέμους.

Να όμως που η έξαρση της τρομοκρατίας τα τελευταία χρόνια με θύτες μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής έχουν αλλάξει τη συμπεριφορά πολλών ευρωπαϊκών περιοχών και δεν αναφέρομαι στην Ελλάδα που με σταθερά βήματα δίνει χώρο με τζαμιά και χώρους λατρείας στους μουσουλμάνους. Το παράδειγμα που σκέπτομαι έρχεται από την Ιταλία, όπου στο βορρά πολλά έχουν αλλάξει τελευταία. Τοπικοί νόμοι απαγορεύουν το ολόσωμο μαγιό(!), αναγκάζουν τα καταστήματα που πωλούν κεμπάπ να κλείνουν αμέσως μετά τη λειτουργία των τζαμιών ή έχουν απαγορέψει εντελώς την ύπαρξη της μαντήλας. Το παράδοξο είναι πως εκεί, κοντά στο Τρεβίζο ουδέποτε οι μουσουλμάνοι κυκλοφορούσαν με μαντήλα, τέτοιοι όμως κανονισμοί έχουν προκαλέσει αντιρατσιστικές αντιδράσεις και πλέον οι μουσουλμανικές οργανώσεις έχουν κινηθεί νομικά ενάντια των νόμων!

Παρατηρώ δεξιές συντηρητικές κυβερνήσεις να επιλέγουν λάθος τρόπο να προστατεύσουν τους πολίτες τους, την ίδια ώρα που οι ίδιοι οι πολίτες διατηρούν αρμονικές σχέσεις συμβίωσης με το ξένο στοιχείο. Εγώ παρατηρώ τις εκάστοτε κυβερνήσεις να προκαλούν εσκεμμένα ή από απλή βλακεία, ρατσιστικό κλίμα, αντί να πράξουν το αυτονόητο. Να οριοθετήσουν την εισροή μεταναστών επενδύοντας στη φιλοξενία τους και εκμεταλλευόμενοι ότι μπορούν να προσφέρουν στον τόπο που αποτελεί το νέο τους σπίτι :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »