Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ εξερευνώντας της σαπουνόπερες...

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Γιατί Οι σαπουνόπερες κάνουν εμπορική επιτυχία; Προσφέρουν τελικά κάτι; Είναι πράγματι ευτελή θεάματα; Ποια η πορεία τους στη Χώρα μας; Τι συμβαίνει με την cult soap opera “Twin Peaks”;

Οι σαπουνόπερες προσελκύουν μεγάλη μερίδα θεατών και αξίζει να δει κανείς το λόγο και, κυρίως, τις κοινωνικές προεκτάσεις αυτής της επιτυχίας…

Το ότι η σαπουνόπερα είναι ένα ευτελές καλλιτεχνικά είδος το καταμαρτυρεί η ίδια η προέλευση του τίτλου της: «Soap» προέκυψε επειδή το κοινό ήταν ως επί το πλείστον γυναίκες, εύλογα λοιπόν, οι διαφημίσεις είχαν σχέση με απορρυπαντικά κ.α. Και το «opera» λόγω του υπερβολικά μελοδραματικού χαρακτήρα της, (ασφαλώς ειρωνικά δοσμένος ο τίτλος).

Οι σαπουνόπερες ξεκίνησαν στις ΗΠΑ (όπως και σχεδόν καθετί εμπορικό καλλιτεχνικά). Σ’ αυτές ο έρωτας είναι σε πρώτο πλάνο, οι καλοί και αγαθοί ήρωες που περνάνε τα πάνδεινα - μέσα στη χλιδή πάντα, καθώς, κάποιος εκ των δύο πρωταγωνιστών θα είναι από εύπορη οικογένεια - μέχρι να καταλήξουν σε happy end και μέσα σ’ αυτό τον βασικό σκελετό παρακολουθούμε ακόμα: δολοπλοκίες πλουσίων, απαγορευμένους έρωτες, ενδοοικογενειακά προβλήματα, κοινωνικά cliché, κ.α. Σενάρια με επαναλαμβανόμενα μοτίβα σε έργα που μπορεί να κρατάνε χρόνια, ή και δεκαετίες ολόκληρες! Αν τώρα αποτελούνται από τα καθιερωμένα 150 επεισόδια τότε μετονομάζονται σε τηλενουβέλες.

Η αιτία της επιτυχίας τους οφείλεται στην έμφαση που δίδεται στις ανθρώπινες σχέσεις και τα κοινωνικά στερεότυπα. Ακόμα, το κοινό που βλέπει αυτά τα έργα δε θέλει να σκεφτεί ή να κρίνει, ενδιαφέρεται μόνο να περάσει ευχάριστα την ώρα του βλέποντας τον πόνο των ηρώων, τα προβλήματά τους, αλλά και να ταυτιστεί μαζί τους ζώντας μέσα από αυτούς το άπιαστο όνειρο (μεγάλος έρωτας, πλούτη κλπ). Εν ολίγοις, όπως τα παιδιά έχουν τα δικά τους παραμύθια που τα ταξιδεύουν, έτσι, και οι μεγάλοι – και, δη, οι γυναίκες – έχουν τις σαπουνόπερες.
Ας δούμε λίγο τι γίνεται και στη χώρα μας με τις «εισαγώμενες σαπουνόπερες:
Στην ελληνική τηλεόραση οι ξένες σαπουνόπερες εισήχθησαν γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1990 - όταν, δηλαδή, τα ιδιωτικά κανάλια έκαναν δυναμικά την εμφάνισή τους και εις το όνομα του κέρδους έριξαν το ευτελές αυτό εμπόρευμα στους τηλεθεατές. Τα Ατίθασα νιάτα, η Τόλμη και Γοητεία, η Σάντα Μπάρμπαρα, Δυναστεία, Χτυποκάρδια στο Beverly Hills είναι μερικές από αυτές που προβλήθηκαν και στην Ελλάδα. Για να ακολουθήσουν στην αυγή της νέας χιλιετίας οι μεξικάνικες, αργεντίνικες και όλες αυτές οι λατινογενείς τηλενουβέλες (Μαρία της γειτονιάς, Εσμεράλντα, κ.α.) και να φτάσουμε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα όπου επικρατούν οι τουρκικές τηλενουβέλες! Παράλληλα, βέβαια, αναπτύχθηκαν και εγχώριες σαπουνόπερες: Λάμψη, Καλημέρα Ζωή, Φιλοδοξίες, Βέρα στο δεξί, Έρωτας, Τα μυστικά της Εδέμ, Μπρούσκο, κ.α.

Twin Peaks...
Αν και ευτελές είδος πιστεύω ότι λίγο - πολύ όλους μας έχει καθηλώσει μπροστά στην οθόνη κάποια στιγμή στη ζωή μας κάποια σαπουνόπερα από αυτές... Αυτή η οξύμωρη σύνδεση αληθοφάνειας με υπερβολής που παρουσιάζουν οι σαπουνόπερες έμενα προσωπικά με διασκεδάζει!  Όμως, αν ήταν να προτείνω κάτι από αυτό το είδος θα ήταν μόνο το Twin Peaks των David Lynch και Mark Frost, μία cult, Avant Garde (πρωτοποριακή) σειρά που συγκεντρώνει αρκετά χαρακτηριστικά της soap οpera! Η σειρά συνδυάζει μοναδικά υψηλή τέχνη και λαϊκή ψυχαγωγία! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αναβάθμισε την σαπουνόπερα ως είδος. Παράλληλα, χρησιμοποιεί τα εργαλεία της σαπουνόπερας (ίντριγκες, οικογενειακές ιστορίες, έρωτες κλπ.) για να σατιρίσει τόσο την ίδια τη σαπουνόπερα ως είδος, όσο και να ασκήσει κριτική στο κοινό της.

Γενικότερα, το Twin Peaks αποτέλεσε σταθμό στην τηλεοπτική ιστορία των σίριαλ γιατί είναι το μεταίχμιο της μετάβασης στην αμερικάνικη τηλεόραση από την παντοκρατορία της σαπουνόπερας στo δημοφιλές σήμερα είδος TVseries. Παρά την δημοτικότητά της, ωστόσο, η σειρά προβλήθηκε για μόλις δύο έτη (1990-1991) λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος των θεατών μετά από μια πρόωρη αποκάλυψη που έγινε στην υπόθεση έπειτα από πιέσεις του καναλιού, (αυτό θα πει έβαλα τα χεράκια μου και έβγαλα τα ματάκια μου). Πάραυτα, το Twin Peaks ήταν υποψήφιο για πολλά βραβεία και η βαθμολογία του στο IMDb  ανέρχεται 9,00! Tα ευχάριστα, πάντως, είναι ότι οι δημιουργοί του ανακοίνωσαν πως ο τρίτος κύκλος αναμέναμε να κάνει πρεμιέρα στις 21 Μαϊου - 26 χρόνια μετά - και κυριολεκτικά και σεναριακά καθώς η υπόθεση θα μεταφερθεί στο παρόν όπως φημολογείται! Ήδη κυκλοφορεί το trailer της σειράς:
Τα φιλιά μου!  +Elena Alefantinou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ προσωπικά (;) δεδομένα...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Δεν ξέρω αν προλάβατε να το παρατηρήσετε μέσα στη φρενίτιδα που προκάλεσε το Eurogroup στα Μ.Μ.Ε., αλλά την προηγούμενη βδομάδα είχαμε δύο πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα που περιστρέφονταν αμφότερα γύρω από την έννοια των "προσωπικών δεδομένων".

Το πρώτο αφορά τον Ο.Α.Σ.Α και το περιβόητο πλέον "ηλεκτρονικό εισιτήριο", για το οποίο εξέφρασε τις ενστάσεις της η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, με αφορμή την (υπερ)πληθώρα προσωπικών στοιχείων που απαιτεί η έκδοσή του (ΑΜΚΑ, διεύθυνση κατοικίας, ημερομηνία γέννησης, αριθμός τηλεφώνου, αριθμός κινητού τηλεφώνου, αριθμός fax, ταχυδρομική διεύθυνση, ηλεκτρονική διεύθυνση κτλ. Πράγματι, τι χρειάζονται όλα αυτά;). Το δεύτερο σχετίζεται με το (εξίσου περιβόητο) "Μητρώο Στελεχών" της Νέας Δημοκρατίας, για το οποίο είχαμε και πάλι της παρέμβαση της Α.Π.Δ.Π.Χ. , που φαίνεται φάτσα φόρα να εκθέτει στοιχεία βασισμένα στους εκλογικούς καταλόγους του Υπουργείου Εσωτερικών.

Ζούμε σε μία εποχή που οι ευαίσθητες και μη προσωπικές πληροφορίες μας είναι διάτρητες. Κύριος εκφραστής της είναι το internet, ως sine qua non εργαλείο για κάθε πτυχή της δραστηριότητας του ατόμου, που από τα social media μέχρι τις ηλεκτρονικές βάσεις (κρατικές, εργασιακές, πανεπιστημιακές κτλ) απαιτεί προσωπικές πληροφορίες και μας αναγκάζει όλους να τις διασκορπίζουμε αφειδώς.  Φυσικά, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το internet είναι μόνο ένα μέσο που εκφράζει τις επικρατούσες συνθήκες και τα κοινωνικά ρεύματα. Αν δεν το επέβαλλαν οι συνθήκες, η χρήση του δεν θα είχε επεκταθεί. 

Βέβαια, όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, τίποτα πλέον δεν μπορεί να αναστραφεί (και για να είμαι ειλικρινής θεωρώ πως οι περισσότεροι δεν θα το επιθυμούσαμε). Το ζήτημα έγκειται στο αν και κατά πόσο παρεμβάσεις σαν αυτές που εντοπίσαμε παραπάνω της Α.Π.Δ.Π.Χ. είναι πραγματικά αποτελεσματικές ή αποτελούν μάταιες προσπάθειες να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Κι αν δεν είναι, θα μπορούσαμε να είμαστε λιγότερο εκτεθειμένοι άραγε, ή πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα της έκθεσης και να την απομυθοποιήσουμε; +Κωνσταντίνα Πορφυρού

Υ.Γ: ένα πολύ καλό F.A.Q. σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα και την ισχύουσα νομοθεσία θα βρείτε εδώ.

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί κάθε χρόνο τα μπλόκα των αγροτών στήνονται σε λάθος σημείο;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Φέτος αποφάσισα να το κάνω ανάποδα. Να μην περιμένω οι αγρότες να τεμαχίσουν την χώρα για να... προβληματιστώ. Σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας και κυρίως μαζί τους, τον προβληματισμό μου λίγο πριν αρχίζουν τις μαζικές κινητοποιήσεις τους.

Αλλά πρώτα μια μικρή εισαγωγή στο ελληνικό ηλίθιο κατεστημένο των κινητοποιήσεων. Οι καθηγητές ξεκινούν απεργίες στην εξεταστική κάπου το καλοκαίρι. Οι αγρότες πάντα μετά τα Χριστούγεννα, οι αερομεταφορείς πάντα σε off season περίοδο (πάλι καλά), οι δημόσιοι την άνοιξη (που τυχαία πέφτει σε μέρα που κολλάνε και μερικά τριήμερα), οι μαθητές τις καταλήψεις λίγο πριν τα Χριστούγεννα για να παρατείνουν τις διακοπές τους και πάει λέγοντας. Συμπληρώστε κι εσείς τη λίστα αν ξεχνάω κάτι. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι ένα ανόητο κατεστημένο που έφεραν τα συνδικάτα τα οποία με τη σειρά τους έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτό το συνονθύλευμα που σήμερα ονομάζουμε Ελληνικό κράτος.

Οι αγρότες έχουν τους λόγους τους να κινητοποιηθούν να αντιδράσουν και να φωνάξουν. Πολλοί από αυτούς βλέπουν για πρώτη φορά τα περιθώρια παρανομίας πολυετής τους να μειώνονται. Άλλοι βλέπουν πραγματικά τους λίγους πόρους να εκμηδενίζονται από την υπερφορολόγηση και όλα όσα τα υπόλοιπα. Στο τέλος της ημέρας, οι αγρότες παρότι έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά σαν επάγγελμα -και θα σημειώσω εδώ, δύσκολο, επίπονο επάγγελμα, το οποίο έχει προσφέρει πάρα πολλά στην χώρα και την οικονομία της- δεν παύουν να ανήκουν σε ένα σύνολο που δοκιμάζεται με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο. Ένα σύνολο στο οποίο ανήκουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι λογιστές κλπ.

Ένα εύλογο ερώτημα από μένα είναι, γιατί να μην κινητοποιηθούν/με όλοι μαζί; Να φροντίσουμε να παραλύσει στ' αλήθεια όλη η χώρα μέχρι να πετύχουμε τι; Διάλογο; Απόσυρση νόμων; Ευνοϊκές διατάξεις; Δεν ξέρω.

Η ουσία είναι πως η εποχή του "μπαλκονιού" και της "φουσκο-λογίας" έχει περάσει για τα καλά. Δεν απεργείς για το "ζήτω". Θες συγκεκριμένα αιτήματα και συγκεκριμένες δράσεις ή αντιδράσεις που θα τα υπηρετήσουν.

Όταν λοιπόν ο αγρότης αποφασίζει να διακόψει το εθνικό δίκτυο της χώρας στην Θεσσαλία, την Μακεδονία, την Πελοπόννησο ή την Κρήτη, τι πιστεύει ότι θα τα καταφέρει; Πως αυτό θα πιέσει όλους αυτούς εναντίον των οποίων απεργεί; Επιστρατεύοντας την απλή λογική, το μόνο που καταφέρνει είναι να εκνευρίζει χιλιάδες πολίτες που με τα ΙΧ τους θέλουν να πάνε στην δουλειά ή τις οικογένειές τους, εκατοντάδες ακόμα που ταξιδεύουν με μέσα συγκοινωνίας για τους ίδιους λόγους και δεκάδες φορτηγά και νταλίκες που μεταφέρουν ευαίσθητα (ή μη) εμπορεύματα. Ποιος δηλαδή δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα; Μα... φυσικά ο ήδη αποδεκατισμένος ιδιωτικός τομέας.

Θα ήταν τόσο μα τόσο πιο δραστικό αν μπορούσαν να αποκλείσουν όλα τα κρατικά εισπρακτικά σημεία, όπως εφορίες κλπ. Εκεί θα πονούσε. Θα πονούσε πολύ. Οπότε γιατί δεν το κάνουν; Κι αν κάθε χρόνο δεν έχουν αποτέλεσμα οι κινητοποιήσεις τους, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν δοκιμάζουν έναν εναλλακτικό τρόπο; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ τα άγρια ζώα προσαρμόζονται στη ζωή μας

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Μας ξαφνιάζει το αναπάντεχο; Πιστεύω, μας κάνει να αισθανόμαστε ένα απέραντο μούδιασμα από το κεφάλι έως τα ακροδάχτυλά μας. Λίγο πολύ τα τελευταία χρόνια έχουμε επαναπροσδιορίσει τι είναι σημαντικό και έχουμε πετάξει στον κάδο των ενοχών πολλά που κάποτε τα θεωρούσαμε απαραίτητα. Προσαρμοστήκαμε σε νέα δεδομένα.

Θα ήθελα να σας πω μια ιστορία για να καταλάβετε πως το αναπάντεχο δεν είναι κάτι «φρικιαστικό». Ίσως να είναι κάτι που θα δώσει άλλη νότα στη ζωή μας.

« Η τίγρης που ήρθε για τσάι» της Τζούντιθ Κερ
Μία τίγρης μπαίνει σε ένα σπίτι ξαφνικά  να πιει τσάι με ένα κοριτσάκι την Σόφι και την μητέρα της. Μαμά και κόρη δεν πανικοβάλονται και αξιολογούν ψύχραιμα το αναπάντεχο αφήνοντας την τίγρη να φάει ό,τι φαγητό υπήρχε στο σπίτι. Ο πατέρας όταν γυρνάει νιώθει ευλογημένος που η τίγρης δεν πείραξε  την οικογένεια του και αρκέστηκε στο να καταβροχθίσει τις προμήθειες του σπιτιού. Χαρούμενος, βρίσκει την ευκαιρία να γευματίσει με την οικογένεια του στο εστιατόριο με τα υπέροχα λουκάνικα που τους αρέσει τόσο.

Αυτό που το βιβλίο μας λέει είναι πως τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο νομίζουμε και δεν χρειάζεται να πανικοβαλλόμαστε με το αναπάντεχο, να μην το αξιολογούμε λανθασμένα, βιαστικά και με υπερευαισθησία.

Μπορούμε να ισορροπήσουμε εστιάζοντας στις καλύτερες πτυχές του εαυτού μας, χρησιμοποιώντας τις εμπειρίες μας και τη διορατικότητα μας. Την στιγμή που όλα μοιάζουν μαύρα (γιατί ποτέ δεν είναι κατάμαυρα) να μην αφηνόμαστε σε κάποιου είδους μανία καταδίωξης βλέποντας παντού εχθρούς. Η υπομονή και η απλούστευση μας βοηθάνε να διακρίνουμε το σημαντικό από το ασήμαντο. +NastaziaA

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ όταν οι πλούσιοι της γης μας δίνουν μια γεύση απ' το φτωχό μας μέλλον

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
To νέο έτος μπήκε με αρκετά ενδιαφέροντα ζητήματα για να προβληματιστεί κανείς, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως είναι και ευχάριστα, ε; Και ενώ στην Ελλάδα τα "λουκέτα" επιχειρήσεων έφτασαν σε νέο ιστορικό υψηλό εν όψει και του νέου ασφαλιστικού, οι άγγλοι τρέμουν για τα αποτελέσματα του αυτοκτονικού #Brexit και οι αμερικανοί σήμερα πενθούν για το δικό τους αυτοκτονικό αποτέλεσμα εκλογών που φέρνει τον νέο πρόεδρο #Trump στο κατώφλι του Λευκού Οίκου, εμείς επιλέγουμε να ασχοληθούμε με κάτι ίσως πιο ουσιαστικό ή μπορεί και όχι...

Βλέπετε αυτές τις μέρες στο μαγευτικό Ντάβος μαζεύονται όλα τα φυντάνια του παγκόσμιου πλούτου. Από πολιτικούς μέχρι επιχειρηματίες και από ηθοποιούς μέχρι διανοούμενους. Μαζεύονται και αφού επιδειχθούν ασχολούνται με τα προβλήματα αυτού του τόπου. Μιλούν για τρομοκρατία, οικονομία, λογικά την έξοδο της Βρετανίας απ' την Ευρωπαϊκή Ένωση και ίσως ακόμα και την νέα ταινία του Damon που ήταν καλεσμένος φέτος! Και γύρω από αυτήν την ανούσια κουβέντα καταλήγουν σε ένα κείμενο το οποίο και δημοσιεύουν, με κύρια κριτήρια την τις απόψεις και προτάσεις τους για το μέλλον. Η διαφορά είναι πως το κείμενο αυτό, κάθε χρόνο, απλά ικανοποιεί τον εγωισμό τους, αφού είναι τυπικό, μη εφαρμόσιμο και μάλλον τελικά αδιάφορο.

Κι αυτό γιατί, η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική. Φέτος η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξήθηκε περισσότερο. "Οι οκτώ άνδρες που κατέχουν τόσο πλούτο όσο 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο είναι, κατά σειρά: Ο Αμερικανός Μπιλ Γκέιτς (Microsoft), ο Ισπανός Αμάνθιο Ορτέγκα (Inditex), ο Αμερικανός Γουόρεν Μπάφετ (Berkshire Hathaway), ο Μεξικανός Κάρλος Σλιμ (America Movil), και οι Αμερικανοί Τζεφ Μπέζος (Amazon), Μαρκ Ζούκενμπεργκ (Facebook), Λάρι Έλισον (Oracle) και Μάικλ Μπλούμπεργκ (Bloomberg LP)". Το γεγονός είναι από μόνο του τόσο τρομερό που ακούγοντας πως τύποι σαν τους παραπάνω, φοροδιαφεύγουν με τρόπους τέτοιους ώστε να πληρώνουν μικρότερους φόρους από απλούς υπαλλήλους τους..!
Δείτε λίγο στο διάγραμμα για να διαπιστώσετε πως το γράφημα αυτό έχει εντοπίσει μία μακάβρια αλήθεια η οποία πραγματικά μας δένει τα χέρια. Πως σταματάμε αυτήν την ροή πλουσίων που γίνονται όλο και πιο λίγοι, άρα όλο και πιο πλούσιοι;

Και ειλικρινά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους πλούσιους επιχειρηματίες που η καινοτομία και οι ιδέες τους, τους έχουν φέρει τόσο ψηλά. Οργίζομαι όμως όταν ακούω πως ως γνήσιοι πλούσιοι τσιγκούνηδες και άπληστοι φοροδιαφεύγουν κι από πάνω!  Και ας μην γελιόμαστε: Αυτό είναι το σήμερα και ακόμα χειρότερα, μια γεύση απ' το αύριο... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ οδηγός vs επιβάτη σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ + bonus αρχέγονα ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Κεφάλαιο 1: Το συμβάν

Κι ενώ η Θεσσαλονίκη βρισκόταν στην κατάψυξη που λέτε, με αρκετό χιόνι, αρκετό κρύο και αρκετό κόσμο που χρειαζόταν να ανταπεξέλθει σ' αυτήν την καθημερινότητα κάνοντας υπομονή, διαδραματίστηκε η εξής σκηνή απείρου κάλλους:
Την εικόνα κατέγραψε η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Μακεδονία», Σοφία Χριστοφορίδου.
Μετάφραση: Οδηγός αρνήθηκε να ανοίξει σε επιβάτη μέσα στο πολικό σκηνικό και εκείνος αντέδρασε βάζοντας εαυτόν μπροστά στο λεωφορείο. Δεν άργησε να δημιουργηθεί κομφούζιο, να μαζευτεί κόσμος, να γίνουν καταγγελίες, να εμπλακεί η εταιρεία security που συνεργάζεται ο ΟΑΣΘ και να καταλήξουμε σε αυτό το "αριστούργημα":

 Για την ιστορία, το λεωφορείο έφυγε μετά από αρκετή καθυστέρηση ΧΩΡΙΣ τον επιβάτη!

Κεφάλαιο 2: Τα κοινωνικά αντανακλαστικά

Το ζήτημα δεν άργησε να "ταξιδέψει" και να γίνει ευρύτερα γνωστό, ξεσηκώνοντας όπως είναι λογικό αντιδράσεις στον κυβερνοχώρο. Πέρα από την εκάστοτε προσωπική άποψη για το θέμα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να παρακολουθήσει στα social και σχόλια των αντίστοιχων άρθρων κανείς το πόσο εύκολα δημιουργούνται "στρατόπεδα" και πόσο χαιρόμαστε να τσακωνόμαστε και να επιβάλλουμε τη θέση μας ο ένας στον άλλον! Είναι άραγε ν' απορεί κανείς με το συμβάν αυτό καθαυτό; Αφού ολοφάνερα είμαστε όλοι ως κοινωνία στα πρόθυρα να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλο... Μην αφήνοντας μάλιστα και τις μετριοπαθείς και λογικές φωνές να πρυτανεύσουν.

Κεφάλαιο 3: Ο προβληματισμός

Ο προβληματισμός εδώ περιστρέφεται γύρω από  το δίπολο γραπτού και άγραφου νόμου, ηθικής και δικαιοσύνης, που έχει απασχολήσει τον άνθρωπο σχεδόν από τις πρώτες συγκροτημένες κοινωνίες, αφού όλες αυτές αποτελούν αρχές απαραίτητες για την ομαλή κοινωνική συμβίωση. Ο κανονισμός είναι σαφής και επιβάλλει στάσεις μόνο στα προκαθορισμένα σημεία, η ανθρωπιά όμως δεν σου επιτρέπει ν' αφήσεις έναν συνάνθρωπό σου έξω στο κρύο, να περιμένει το επόμενο λεωφορείο (το οποίο μέχρι να έρθει πιθανότατα να έχει καλοκαιριάσει και να μην υπάρχουν τέτοια προβλήματα!).

 Τι κάνεις λοιπόν; 

Παραβαίνεις τον κανόνα, που έχει θεσπιστεί με σκοπό ακριβώς τον συντονισμό τέτοιων καταστάσεων και παίζει ρόλο συνεκτικό σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία ή καταπατάς το ανθρώπινο ηθικό αίσθημα που σου λέει να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο;

Είσαι πρόθυμος να υποστείς τις κυρώσεις αφενός ή να αντιμετωπίσεις τις εσωτερικές και εξωτερικές φωνές τύψεων αφετέρου;

Εν τέλει, είσαι πάνω απ' όλα πολίτης ή άνθρωπος; Τι πρέπει να είσαι για να λειτουργήσει καλύτερα όλο αυτό το σύνολο το οποίο όλοι μας συναποτελούμε;

Επίλογος

Δεν μπορώ να ξέρω αν ο οδηγός εκείνος του ΟΑΣΘ συλλογίστηκε όλα τα παραπάνω και κατέληξε στην απόφαση που κατέληξε ή αν δεν του πέρασαν καν από το μυαλό και λειτούργησε βάσει βολής και ασφάλειας. Μπορώ όμως να ξέρω πως μας έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη και προβληματισμό, και τη δυνατότητα να κάνουμε ένα καλό φινάλε στο σημερινό κείμενο:

Εσείς; Τι θα κάνατε στη θέση του;
 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η ανατομία μίας μουδιασμένης εκκίνησης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Το πρώτο κείμενο της χρονιάς δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα μικρό παραλήρημα, το ξέρετε καλά. Και το ξέρω κι εγώ. Αφού λοιπόν σας ευχηθώ από καρδιάς καλή χρονιά, ευτυχισμένο το 2017, υγεία (πάνω απ' όλα) και χαρά, θέλω να σας αναφέρω ότι φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, είδα στα μάτια των ανθρώπων που συναναστράφηκα την επιφυλακτικότητα για τη χρονιά που έρχεται. Δεν με διαπέρασε η χαρά και η αισιοδοξία, δεν ένιωσα τον κόσμο έτοιμο να παλέψει με τον νέο κύκλο που ανοίγει.

Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά πως οι δυσκολίες είναι αντικειμενικά πάρα πολλές, και πως το 2017 είχε επιφορτιστεί με ένα αρνητικό πρόσημο πολύ πριν περάσει το χρονικό κατώφλι των ζωών μας. Επίσης μπορώ να καταλάβω και πως η κούραση είναι μεγάλη, καθώς πέρα από την επικρατούσα κατάσταση, κοινωνική και πολιτική, ο καθένας έχει να αντιμετωπίσει και τα δικά του προσωπικά ζητήματα. Είναι όμως όλη αυτή η μελαγχολία υγιής; Είναι πράγματι αυτή η στάση ζωής που θέλουμε να υιοθετήσουμε; Η εσωστρέφεια και η διαρκής άμυνα, μπορούν να ξορκίσουν τα όποια αρνητικά και να λειτουργήσουν ως ασπίδα προστασίας;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι "όχι". Παρουσιάζουμε ως κοινωνία συμπτώματα παραίτησης και αδράνειας, και αφηνόμαστε σ' αυτά χωρίς καν να μας απασχολεί το ζήτημα. Αν θέλουμε να αλλάξουμε πράγματα όμως (και αυτό ισχύει και σε επίπεδο προσωπικών υποθέσεων) θα πρέπει να γίνουμε πιο δραστήριοι, να αποφύγουμε τη μεμψιμοιρία και πάνω απ' όλα την αυτολύπηση, η οποία δεν λειτουργεί μόνο καταστροφικά σε επίπεδο ψυχολογίας, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει σε μία προσέγγισή μας για τα πράγματα απαθή και αποστασιοποιημένη. Επιπλέον, μία ανασκόπηση των πεπραγμένων και των συμβάντων (στην προκειμένη περίπτωση του 2016, αφού εξετάζουμε το ζήτημα με αφορμή την αλλαγή του χρόνου) είναι πάντα χρήσιμη ποικιλοτρόπως.

Ας καλωσορίσουμε λοιπόν με αισιοδοξία το νέο έτος. Οι προκλήσεις και οι δυσκολίες θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Δεδομένη όμως θα πρέπει να θεωρείται και η μαχητική μας διάθεση. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το youtube είναι η νέα τηλεόραση!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, επιβεβαιωμένο από τις στατιστικές και τα δεδομένα των χρηστών του youtube. Το δημοφιλές αυτό δίκτυο, ήρθε για να αντικαταστήσει στις συνειδήσεις των νεότερων τουλάχιστον χρηστών την τηλεόραση, που στα μάτια τους μοιάζει ανήθικη, ξεπερασμένη και επαναλαμβανόμενη. Αντίθετα στο youtube ο καθένας μπορεί να δει ακριβώς ό,τι του ταιριάζει (υπάρχουν κανάλια κάθε περιεχομένου: κωμικά, gaming, ομορφιάς, μόδας, καλλιτεχνικά, αθλητικά, εκμάθησης διαφόρων αντικειμένων, μουσικά κτλ), όποια στιγμή της ημέρας θέλει εκείνος, χωρίς να είναι αναγκασμένος να παρακολουθεί τις παρεμβολές του κάθε σπόνσορα (ή μήπως όχι; θα επανέλθουμε παρακάτω...) αλλά και να κρίνει άμεσα την ποιότητα του προβαλλόμενου αντικειμένου, σχολιάζοντας αλλά και με τα "μαγικά" like και dislike. Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν με το πόσο δημοφιλές είναι το youtube στους θεμελιωδώς εξοικειωμένους με την τεχνολογία, αν αναλογιστούμε δε και το ότι είναι μία δωρεάν πλατφόρμα, έτσι δεν είναι;

video, χρήματα, χορηγίες
Ακριβώς έτσι είναι, κι η ορμητική δυναμική του γίνεται απόλυτα αισθητή από το γεγονός ότι χρόνια τώρα στο εξωτερικό και προσφάτως και στην Ελλάδα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι επαγγελματίες youtubers, ο αριθμός δηλαδή των subscribers και των views τους τους επιτρέπει να βγάζουν ένα εισόδημα από αξιοπρεπές ως και πάρα πάρα πολύ καλό (όταν μιλάμε για εξωτερικό) από το youtube. Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι κακό, τι πιο όμορφο από ανθρώπους που μπορούν να ζουν από αυτό που έχουν μεράκι, να το κάνουν με χαρά και κέφι, να το κάνουν καλά και να επιβραβεύονται γι' αυτό;

Η διαρκώς αυξανόμενη απήχηση αυτή του youtube και στη χώρα μας φυσικά δεν έχει διαφύγει από τους εγκεφάλους των διαφημιστικών εταιριών, οι οποίοι εισέβαλαν μετά την τηλεόραση και σ' αυτό, προσπαθώντας να προωθήσουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους με έναν εναλλακτικό (και ας είμαστε ειλικρινείς, αρκετά οικονομικότερο) τρόπο. Και κάπου εδώ το κοινό αρχίζει να αντιδρά, καθώς βλέπει το μέσο διαφυγής του από την τηλεόραση να αρχίζει να αποκτά κοινά χαρακτηριστικά μαζί της: έμμεση διαφήμιση (πολλές φορές χωρίς καν disclaimer όπως επιβάλλει το youtube) με την youtuber να χρησιμοποιεί "μόνο κρέμα ματιών τάδε" για παράδειγμα και διαρκής επανάληψη των χορηγών σε σημείο εκνευρισμού λες και ο θεατής έχει μνήμη χρυσόψαρου είναι τα πιο συχνά "παθήματα", ενώ πληθώρα dislike και αρνητικών σχολίων συγκεντρώνουν βίντεο που αφορούν δωρέαν σταλμένα από εταιρίες προϊόντα για δοκιμή από τον youtuber.

Οι θεατές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, φοβούμενοι πως το κάστρο του youtube θα πέσει αμαχητί στη μέγγενη της ''τηλεορασοποίησης", με το περιεχόμενο να υστερεί σταδιακά σε ποιότητα χάριν της ικανοποίησης των χορηγών αλλά και του κυνηγιού των πολυπόθητων views που θα φέρουν χρήματα στο κανάλι τους. Οι youtubers απαντούν πως καλώς ή κακώς τους δίνεται η ευκαιρία να βγάλουν χρήματα και δεν μπορούν να την αφήσουν να πάει χαμένη και πως το κοινό θα πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στις κριτικές τους και να βασιστεί στην ειλικρίνειά τους.

Εσείς; Με ποιους θα συνταχθείτε;

Εύχομαι το 2017 να σας φέρει υγεία, χαρά και ανανεωμένη διάθεση! Καλή Πρωτοχρονιά! +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η απάτη των πρόωρων συντάξεων

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Καλώς ή κακώς η ομάδα των συνταξιούχων στην χώρα μας είναι τόσο μεγάλη που όχι μόνο αποτελεί αριθμητικά ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, αλλά κατέληξε να είναι και μια από τις λεγόμενες "μάχιμες" κοινωνικές ομάδες, αφού με την σύνταξη τους συντηρούν οικογένειες, πληρώνουν δάνεια, τονώνουν την αγορά. Ναι, εκεί καταντήσαμε. Πριν μπω στο θέμα μου, να διευκρινίσω πως μιλάω για συνταξιούχους και αποφεύγω να μιλήσω για ηλικίες, αφού εδώ πέρα έχουμε και δει συνταξιούχο ακόμα και στα 40 τον οποίο ναι, θα πληρώνω εγώ κι εσύ μέχρι να πεθάνει!!!

Αυτήν την περίοδο λοιπόν, συντελείται μία συγκλονιστική απάτη προς όλους αυτούς τους τύπους οι οποίοι κατά κανόνα τουλάχιστον πέντε μέρες πριν πληρωθούν δεν έχουν κυριολεκτικά ούτε για να αγοράσουν ψωμί, άσχετα αν κάπου σε κάποιο πατάρι, μπαούλο ή στρώμα κρύβουν μερικά χιλιάρικα για "ώρα ανάγκης".

Και φέτος ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση πως η καταβολή των νέων συντάξεων θα γίνει στις 22 Δεκεμβρίου, δηλαδή κάπου μία εβδομάδα νωρίτερα και ξαφνικά κάθε ρυτιδιασμένο πρόσωπο  γέμισε χαμόγελα χαράς και ευφορίας (μπήκα στον πειρασμό να γράψω εφορία, αλλά συγκρατήθηκα). Ναι! Θα μπορέσουν να ψωνίσουν τα Χριστουγεννιάτικα τους, να στρώσουν το εορταστικό τραπέζι και να πάρουν και μερικά δωράκια για τα εγγόνια!

Και ας μην γελιόμαστε μια τέτοια κίνηση είναι σωτήρια για την αγορά. Τα λεφτά αυτά θα κυκλοφορήσουν λόγω της εποχής και των αναγκών που την συνοδεύουν και σας παραπέμπω στην πρώτη παράγραφο για να αιτιολογήσω αυτήν μου την άποψη. Πολλοί άνεργοι περιμένουν την σύνταξη των γονιών τους για να πάρουν παιχνίδια ή ρούχα στα παιδιά τους ή απλά για να αγοράσουν τα ακόμα περισσότερο απαραίτητα για το σπίτι τους. Και όσο κι αν έχω γράψει αυστηρά για τους υπερήλικες συνταξιούχους, δεν μπορώ παρά να σεβαστώ την κρισιμότητα της σύνταξής τους σε μία ελληνική κοινωνία που λειτουργεί πλέον τόσο-μα τόσο ανορθόδοξα.

Όμως τι σημαίνουν όλα αυτά για τους ίδιους τους συνταξιούχους; Αν θέλετε την εκτίμηση μου, τα πράγματα αναμένεται να γίνουν πολύ άσχημα για όλους από το νέο έτος. Η αγορά μετά τις γιορτές πέφτει σε όλους τους κλάδους κατακόρυφα και οι πάντα κακοί διαχειριστές, συνταξιούχοι, θα πληρωθούν ξανά μετά από περίπου 40 μέρες (αντί του ενός μήνα). Από τις 22 Δεκέμβρη θα δουν χρήματα ξανά στο τέλος του Γενάρη. Κι αν έτσι κι αλλιώς τα χρήματα τελειώνουν σε τρεις εβδομάδες, πως θα αντεπεξέλθουν έχοντας και εορταστικά έξοδα με +1 εβδομάδα; Για να μην μένω στην θεωρία, σας προετοιμάζω για μία Ελλάδα που ως τις 10-15 του Ιανουαρίου δεν θα έχει "φράγκο" που λέμε και στην αργκό. Το δεκαπενθήμερο εκείνο θα είναι ιστορικά ένα από τα πιο δύσκολα, αν αναλογιστεί κανείς και τις ανατιμήσεις που θα αρχίσουν με το νέο έτος...

Κι αν προηγούμενες φορές έχω γράψει για την κακή διαχείριση των επιχειρήσεων, των νοικοκυριών κλπ. τότε πως μπορώ να γράψω το ίδιο για ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που μάλιστα συντηρούν περισσότερους εκτός τον εαυτό τους; Είναι το αδιέξοδο στο οποίο φτάνεις και λες... Ο Θεός βοηθός!  +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ το παιδί του μέλλοντος

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Εμείς πέρα από την εξοχική κατοικία και το πατρικό σπίτι - το οποίο είναι προίκα της μαμάς- είχαμε και σκυλιά. Άλλα τα αντέξαμε κι άλλα δεν άντεξαν. Αν ήμασταν αριστοκράτες, οι πρόγονοί μου θα πόζαραν με τους σκύλους στα πορτρέτα- είναι υπόθεση γενεών.

Ποτέ δεν καταπιέσαμε κανένα σκύλο φορώντας του φιογκάκια. Επιτρέπουμε να είναι σκυλιά...

Κάνουμε καλέσματα και το λέμε: ''Μην έρθετε αν δεν μπορείτε τα σκυλιά''. Οι γνωστοί ''ύποπτοι''- σνομπ δεν έρχονται. Είναι αλλεργικοί και φοβικοί. Όμως ακόμα και ο Χίτλερ αγαπούσε το σκύλο του.

Ο σκύλος σου μαθαίνει ότι είναι αφύσικο να λείπεις πάνω από εννιά ώρες από το σπίτι. Η υποχρέωσή σου να επιστρέψεις είναι γι' αυτόν ό,τι υγιέστερο. Σου επιβάλλει έναν αριστοκρατικότερο τρόπο ζωής, με προκαθορισμένη ώρα γεύματος και διακοπές που προγραμματίζεις προσεκτικά σαν μια άλλοτε πριγκίπισσα Σίσσυ.

Οι ώρες που αφιερώνεις με εκείνον είναι αποκλειστικά δικές του. Παίρνει τηλεφωνίνι ο γκόμενος κι εσύ είσαι βόλτα ή το κλείνεις στη μούρη γιατί ''ο Ρεξ παίρνει το μπάνιο του...''

Η πολυάσχολη Πάρις Χίλτον τα ''έσπασε'' με τον Κασιδόκωστα γιατί είχε να βάψει τα νυχάκια της σκυλίτσας της της Τίνκερμπελ. Ο δικός μου σκύλος απλώς μιλάει. Δεν υπερβάλλω. Μιλάει κανονικά με χαμηλά γαβγίσματα κάθε βράδυ στις εννιά παρα τέταρτο κι έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για κανονική κουβέντα γιατί κάνει παύσεις να ακούσει τη φωνή μου. Στέκεται απέναντι από τον καναπέ και ανοίγει διάλογο που με φρικάρει.

Μάλλον δεν είμαι τρελή..., απλά η αγάπη μεταξύ μας είναι ανιδιοτελής. Ελπίζω να συμβαίνει το ίδιο και με τα δικά σας σκυλιά.

Τα σκυλιά είναι σκυλιά. Τα σεβόμαστε... +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ το τίμημα των πράξεων πάντα «πονάει»

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι σημαντικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται αμέσως. Αλλιώς δεν είναι σημαντικές.

Τις Κυριακές, οι αναποφάσιστοι άνθρωποι πρέπει να κοιμούνται και να ξυπνάνε Δευτέρα.
«Τις Κυριακές», όπως λένε τα φρικτά λαϊκά άσματα, «μελαγχολείς».
Έχεις χρόνο να σκεφτείς μέχρι ο σερβιτόρος να φέρει την παραγγελία σου. Ό,τι έχεις στη ζωή είναι μπροστά σου. Εξαρτάται από το προσωπικό σου σετ...
Αρχικά, μπορεί να έχεις:
Παιδιά, που θέλουν μόνο τηγανητές πατάτες, σκύλο δεμένο στο πόδι της καρέκλας, σύζυγο δεμένο στο hands free (που τάχα μιλάει με συνάδελφο) και λαχειοπώλη που γκαρίζει: «Έχει καιρό να βγει το 7».

Άλλη περιπτωσούλα είναι:
Μάνα που σε παίρνει στο κινητό, σου θυμίζει κάποιο deadline που έχεις γιατί εσύ τα έχεις φορτώσει στον κόκορα, έχεις ένα σκύλο δεμένο στην καρέκλα και έναν «εραστή» πλαισιωμένο από χάρτινο ταβερνιάρικο τραπεζομάντιλο με hangover, που τον κάνει πιο μουγκό από χθες.
Στο τραπέζι της ταβέρνας κάνεις εσωτερική σύσκεψη, έχεις επιλογές.

Ναι, παλιότερα ήταν αλλιώς. Με ένα μωρό στην αγκαλιά και άλλα δύο να τραβάνε τα ρούχα της μάνας, οι παλιές γυναίκες δεν είχαν διλήμματα, δεν έτρεχαν τις Κυριακές σε ταβερνούλες.
Οι άντρες του '50 έπαιρναν μεγάλες αποφάσεις. Φόρτωναν τα λιγοστά  προσωπικά τους αντικείμενα σε μια καρό βαλίτσα, και αν αγαπούσαν ένα κορίτσι, το έκλεβαν, και πήγαιναν μαζί στην Αστόρια. Εκεί, έκαναν κάμποσα παιδιά που τα έστελνε ο «Θεός» και δεν ήταν καθόλου απίθανο να τα έβλεπαν σπουδαγμένα και να εργάζονται ως μεγαλοστελέχη σε σπουδαίες εταιρίες. Μέχρι να γίνουν όλα αυτά όμως, οι φτωχοί μετανάστες αρκούνταν στα λίγα.

Αν έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις στη ζωή σου, η καλύτερη απόφαση είναι ο αστείος αμερικανικός κανόνας του «10-10-10». Σκέφτεσαι τις επιπτώσεις των αποφάσεών σου σε 10 λεπτά, 10 μήνες, 10 χρόνια. Ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται παντού. Όταν παραγγέλνεις στην ταβέρνα, όταν χωρίζεις, δίχως διάκριση, γιατί θα τρελαθείς. Ξέρεις τι θέλεις όταν είσαι ερωτευμένος, διαφορετικά ή έχασες ή γέρασες.

Τα βάζει όλα μαζί και σκέφτεσαι... Αν φάω αχινοσαλάτα, ίσως πονάει το στομάχι μου σε λίγο. Το καλοκαίρι όμως θα είμαι λεπτή και δε θα αγχωθώ να χάσω τα περιττά κιλά. Ο μουγκός απέναντι μου όμως θα γίνει πιο μουγκός, παρότι με την αχινοσαλάτα θα έχω γίνει «καυτή» και άνετα θα μπορούσα να την κάνω για Βραζιλία. Σίγουρα τα παιδιά που θα κάνω μαζί του θα γίνουν κι αυτά μουγκά και χωρίς το επικοινωνιακό στοιχείο δε θα γίνουν ποτέ μεγαλοστελέχη.
Αφήστε μου χρόνο να σκεφτώ... +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ οι ανήμπορες επιχειρήσεις που οφείλουμε να στηρίξουμε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Την ίδια ώρα που γράφω αυτό το κείμενο ή εσείς το διαβάζετε, η αγορά πεθαίνει. Στην Αθήνα, στο Ηράκλειο και σε κάθε αστικό κέντρο τα ανοίκιαστα καταστήματα είναι αμέτρητα, τα νοικιασμένα χρωστάνε νοίκια ή έχουν ανεξόφλητους λογαριασμούς και εκείνα που τελικά επιβιώνουν είναι δυστυχώς η συντριπτική μειοψηφία.

Λίγο-πολύ, είμαστε όλοι καταναλωτές, ο καθένας με τα δικά του πολύ προσωπικά κριτήρια. Λάθος ή σωστά, ο καθένας είναι ελεύθερος να κινηθεί σε μια... ελεύθερη αγορά που κατακλύζεται από τον ανταγωνισμό. Και σίγουρα οι συνθήκες θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσες αν επέτρεπαν στον επιχειρηματία να επιχειρήσει. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Από την πρώτη μέρα του επόμενου έτους θα καλείται να πληρώνει το 29% στην εφορία και το 27% για την ασφάλιση του, χωρίς κανείς να εξετάζει τι υπηρεσίες του προσφέρει αυτή η ασφάλιση... Τα έξοδα θα αυξηθούν κι άλλο και οι πωλήσεις αναμένεται να μειωθούν με βάση το σύνολο των αλλαγών που θα πλήξουν τους καταναλωτές, οπότε τα κουκιά είναι μετρημένα. Ο ανταγωνισμός υπάρχει αλλά δεν έχει πολλά περιθώρια να αναπτυχθεί στην Ελλάδα. Οι επιχειρηματίες πωλούν, αλλά δεν έχουν την δυνατότητα να εφαρμόσουν τεχνικές της αγοράς (όπως το marketing).

Οι καταναλωτές είναι όντως ελεύθεροι, όμως και οι δικές τους δυνατότητες ενδεχομένως δεν τους επιτρέπουν να αγοράζουν πλέον ελεύθερα. Κάποιοι ίσως αγόραζαν συγκεκριμένη ετικέτα, κάποιοι συγκεκριμένες ποιότητες/υλικά και πάει λέγοντας. Σήμερα, είναι όλοι αναγκασμένοι να φιλτράρουν τις ανάγκες τους με τόσο πολλά κριτήρια που στο τέλος ικανοποιούν την ανάγκη τους χωρίς καν να το ευχαριστιούνται.

Με αυτά τα δεδομένα, οι επιχειρηματίες κάνουν ότι μπορούν. Πραγματικά υπερβάλλουν εαυτό για να καταφέρουν να βρουν μέρες με θετικό πρόσημο. Ανάμεσα σε αυτές τις προσπάθειες είναι οι εκπτώσεις και μετά τις εκπτώσεις είναι οι προσφορές και μετά τις προσφορές ήταν η περιβόητη Black Friday και μετά η Χριστουγεννιάτικη αγορά που νομίζω πως φέτος "στολίστηκε" πιο γρήγορα από ποτέ στην Ελλάδα. Και πάει λέγοντας φυσικά...

Πολλοί (κι εγώ μέσα) έσπευσαν να κατηγορήσουν τους επιχειρηματίες για αυτές τις κινήσεις. Πολλοί φώναζαν ότι πέσαμε στο επίπεδο της Αμερικής και της αντιγραφής σε ότι βρούμε από το εξωτερικό. Κανείς όμως δεν μας ανάγκασε να κατέβουμε στα μαγαζιά εκείνες τις μέρες ή περιόδους. Κανείς δεν μας έβαλε στο τέλος μιας ουράς δεκάδων μέτρων, ώρες πριν ανοίξει καν το κατάστημα. Πουθενά δεν γράφει ότι τα δώρα Χριστουγέννων των αγαπημένων μας, πρέπει να τα αγοράσουμε τις παραμονές. Τα βιβλιοπωλεία, τα καταστήματα παιχνιδιών και τα μαγαζιά με ρούχα, λειτουργούν όλο τον χρόνο. Και οι καταστηματάρχες δίνουν τον δικό τους αγώνα για να δουν θετικά πρόσημα το βράδυ που κλείνουν τα "Ζ" τους. Γι' αυτό κάθε Black Friday ή προσφορά επειδή γιορτάζουμε την επέτειο του Ευρωπαϊκού της Εθνικής στην Πορτογαλία(!) δεν πρέπει να καταδικάζεται. Είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια των εμπόρων να πληρώσουν αυτά τα νοίκια, να εξοφλήσουν τα δικά τους χρέη και να ζήσουν με αξιοπρέπεια τις δικές τους οικογένειες. Κι αν βρίσκουν ιδιαίτερους τρόπους για να το καταφέρνουν, τότε μπράβο τους!

Γι' αυτό και αυτή είναι η έκκληση μου για τα φετινά Χριστούγεννα προς όλους εσάς (και ίσως και η μόνη μου χριστουγεννιάτικη νύξη στο yannidakis): Στηρίξτε την αγορά. Όσο μπορείτε. Μην πάτε κατ' ευθείαν στα πολυκαταστήματα ή στις ηλεκτρονικές αγορές. Μπείτε στα τοπικά μαγαζιά και κοιτάξτε τι έχουν να σας προσφέρουν. Ανακυκλώστε τα χρήματα σας δίνοντας τα στην τοπική αγορά. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ένας αόριστος ορισμός

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis
Εδώ και αρκετό καιρό έχει αρχίσει να με ενοχλεί η φράση «δεν είναι φυσιολογικό». Και όσο περισσότερο το σκέφτομαι και προσπαθώ να το αναλύσω, τόσο περισσότερο με προβληματίζει, γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι είναι φυσιολογικό και τι όχι.
φυσιολογικό-διαφορετικό-αόριστο

Καταρχάς να πω πως, κατά τη γνώμη μου, η έννοια του "φυσιολογικού" δεν υφίσταται, πολύ απλά γιατί έχουμε μάθει να αποκαλούμε "φυσιολογικό" οτιδήποτε θεωρείται συνηθισμένο για τους πολλούς. Διαπαιδαγωγούμαστε στο τί είναι «φυσιολογικό» ή όχι, και αποδοκιμάζουμε ή καταδικάζουμε την οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται. Οπότε, ζούμε και μεγαλώνουμε σε μία κοινωνία όπου είναι πολύ σημαντικό να είμαστε «φυσιολογικοί». Κάτω από μία τέτοιου είδους πίεση, δεν είναι περίεργο να θέλει κάποιος να είναι οπωσδήποτε «φυσιολογικός» και να τρέμει στην ιδέα να στιγματισθεί και να απομονωθεί ποικιλοτρόπως από μια κοινωνία που αποδοκιμάζει έως και απορρίπτει οτιδήποτε το διαφορετικό.

Γιατί όμως το να είσαι ή να έχεις κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, σε κάνει αυτόματα να μην είσαι και φυσιολογικός; Όλα αυτά είναι υποκειμενικές εκτιμήσεις ατόμων που θέλουν να πιστεύουν ότι σκέφτονται αντικειμενικά. Γιατί, όπως ήδη ανέφερα, δεν μπορούμε να ορίσουμε το φυσιολογικό. Είναι κάτι αόριστο και ασαφές, άσχετα αν ο καθένας έχει και μία δική του ερμηνεία (που στην τελική δεν μας ενδιαφέρει κιόλας). Εξάλλου, η έννοια του «φυσιολογικού» έχει τόσες φορές αλλάξει διαχρονικά και στους διάφορους πολιτισμούς που είναι παρακινδυνευμένο να κρίνουμε τους άλλους με βάση την όποια «διαφορετικότητά» τους -κυρίως όταν αυτή δεν βλάπτει κανέναν- είτε αφορά στο χρώμα, στην εθνικότητα, ή στις διαφόρων ειδών προτιμήσεις τους.

Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω: ας είμαστε (όσο μπορούμε) ανοιχτόμυαλοι. Το να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους, απλά και μόνο επειδή δεν ταιριάζουν με τα δικά μας πρότυπα ή με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, είναι από όλες τις απόψεις λάθος, και κάνει εμάς τους ίδιους να φαινόμαστε...μη φυσιολογικοί.+el. gk. 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ (δια)σώζοντας τον πολιτισμό του αύριο, σήμερα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι ντροπή να λέμε πως είμαστε πίσω σε πολλά πράγματα, όπως η οικονομία, η ανάπτυξη, η τεχνολογία, η καινοτομία και η έρευνα. Είναι όμως ντροπή να λέμε ότι είμαστε πίσω σε θέματα πολιτισμού. Είναι η τελευταία καραμέλα που ακόμα έχουμε στο στόμα μας για να αισθανόμαστε ανώτεροι απ' τους άλλους, όμως μάλλον που κι αυτή έχει πια λιώσει...

Απλά πράγματα θα μπορούσαν να εκτινάξουν το αίσθημα και τις δράσεις πολιτισμού στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα της Δύσης. Στην Ιταλία για παράδειγμα, η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει δώρο σε κάθε νέο μόλις ενηλικιώνεται, 500€ για να τον καλωσορίσει στην ενήλικη ζωή!

Η Ιταλική κυβέρνηση ρισκάρει. Δεν διανύει περίοδο ευημερίας για να μπορεί να σκορπάει 500ευρα από δω κι από κει, όμως εδώ υπάρχει ένα μυστικό, που πρέπει να εξυμνήσουμε και στο όποιο πρέπει να υποκλιθούμε. "Οι 18άρηδες δικαιούχοι θα πρέπει να ξοδέψουν τα χρήματα σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα και ειδικότερα: σε βιβλία, σε εισιτήρια για συναυλίες, θέατρα, κινηματογράφο, μουσεία, για ταξίδια σε εθνικά πάρκα και για άλλες, αυστηρά όμως πολιτιστικές δραστηριότητες". Το μυστικό αυτό, αγαπητοί αναγνώστες, ξεχειλίζει από καινοτομία, ξεχειλίζει από πολιτισμό.

Σήμερα, στην Ελλάδα οι νέοι λιώνουν στις καφετέριες, ενώ απουσιάζουν χαρακτηριστικά από θέατρα, γήπεδα, συναυλίες ποιοτικής μουσικής ή εκθέσεις τέχνης. Τα ποσοστά της αγανάκτησης πολλαπλασιάζονται όταν πια μιλάμε για νέους που βρίσκονται εκτός Αττικής.

Κι όμως κατά αυτήν την διαβολική και ειρωνική σύμπτωση, θέατρα, γήπεδα, αίθουσες τέχνης και άλλα σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος, πασχίζουν σε θέματα επισκεψιμότητας -ειδικά τους χειμερινούς μήνες που δεν έχουμε τουρίστες- δείχνοντας ότι ο κόσμος όχι μόνο δεν έχει λεφτά, αλλά ακόμα κι αν είχε, η τέχνη δεν θα ήταν η προτεραιότητά του για να τα... επενδύσει. Και να πεις ότι η επισκεψιμότητα είναι ικανοποιητική από τις μεγαλύτερες ηλικίες, θα μου ήταν αρκετό(;) για να δεχτώ ότι οι φορείς εφησυχάζουν με το επίπεδο πολιτιστικής συναναστροφής.

Αλλά... δεν είναι έτσι. Κι αν δεν κάνεις τον νέο να αγαπήσει την τέχνη, τότε η τέχνη θα πεθάνει στο μέλλον. Το άμεσο μέλλον. Οπότε γιατί είναι τόσο δύσκολο να συνδυαστούν αυτά τα δύο προβλήματα ώστε να αλληλοεξουδετερωθούν; Σκεφτείτε κάρτες ελευθέρας που θα είχαν στην κατοχή τους νέοι για να μπορούν να επισκέπτονται χώρους και εκδηλώσεις τέχνης και οι οποίες θα έληγαν με την πάροδο κάποιων ετών, κατά το διάστημα στο οποίο ο νέος θα έπρεπε να την χρησιμοποιεί ανά συγκεκριμένα τακτικά διαστήματα ώστε να παραμείνει ενεργοποιημένη, που θα εξασφαλίζει ότι ο νέος διατηρεί μία ενεργή σχέση με την τέχνη.

Και είδατε, δεν μιλάω καν για μετρητά (όπως στο παράδειγμα της Ιταλίας) γιατί ξέρω πως θα περιέγραφα μια ουτοπία για τα ελληνικά δεδομένα, όμως από πότε τα κενά καθίσματα αποφέρουν περισσότερο κέρδος απ' ότι τα γεμάτα χωρίς πληρωμένο εισιτήριο; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ βγάζοντας την μάσκα από πάνω σου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ένας τρόπος για να χαρακτηρίσεις κάποιον, είναι μέσα από τις επαφές του. Από τους ανθρώπους που γνωρίζει, τις κοινωνικές συναναστροφές του και τους δεσμούς που συνάπτει. Αυτό είναι καλό διότι εύκολα κάποιος μπορεί να βγάλει συμπέρασμα κρίνοντας όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και τις συναναστροφές του και την ίδια ώρα κακό, αφού κάθε σχέση μπορεί να παρεξηγηθεί, δηλαδή να υπερτιμηθεί ή να υποβαθμιστεί.

Και μιλώντας για σχέσεις προφανώς είναι επικίνδυνο να κάνω μία κατηγοριοποίηση εδώ, όμως επιτρέψτε μου να αναφέρω πως μία σωστή σχέση πρέπει να δοκιμαστεί στον χρόνο και στις πράξεις, στις δυσκολίες και στα διλήμματα. Το ξέρω από προσωπική φιλοσοφία και εμπειρία.

Και ενώ είμαι κάθετος σε αυτό, υπάρχουν ορισμένες σχέσεις που έχουν κάτι μαγικό. Είναι σχεδόν ανεξήγητες. Είναι με ανθρώπους που δεν είχες φανταστεί ότι θα γνωρίσεις ή θα συσχετιστείς ή ακόμα είναι με ανθρώπους που φαινομενικά δεν πρέπει να συσχετιστείς για διάφορους λόγους.

Θυμάμαι να λέω σε κάποιον πριν καιρό πως είμαι κατά συνθήκη ψεύτης και υποκριτής. Ενώ ήμουν απόλυτα ειλικρινής(!) εκείνη τη στιγμή ο συνομιλητής μου δεν το εκτίμησε καθόλου. Δεν πρόσεξε ότι είπα "κατά συνθήκη" και άκουσε μόνο το "ψεύτης" και "υποκριτής". Όμως είναι κάποιοι από εμάς που έχουν τον άχαρο ρόλο να δωρίζουν ψεύτικα χαμόγελα και ψεύτικο ενθουσιασμό στους άλλους. Δεν το κάνουν για να τους βλάψουν. Το αντίθετο μάλιστα, το κάνουν για να τους ωφελήσουν, να τους διασκεδάσουν ή επειδή όλα ή τίποτα από αυτά είναι η δουλειά τους στο τέλος της ημέρας.

Αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι. Κάποια στιγμή έχουν ανάγκη να βγάλουν την μάσκα τους. Και όταν το κάνουν συνήθως δεν υπάρχει κανείς. Ποιος θέλει αλήθεια να δει κάτι τόσο φθαρμένο και πληγωμένο όταν έχουν συνηθίσει να είναι τόσο... όμορφο;

Συμβαίνει όμως καμιά φορά -πολύ σπάνια, μπορεί και ποτέ- δύο άνθρωποι, ακόμα και άγνωστοι μεταξύ τους, να βγάλουν την μάσκα τους την ίδια στιγμή! Και τότε τι γίνεται;
Ας το κάνουμε εικόνα:
Κοιτούν παράλληλα μεταξύ τους κάπου στο βάθος. Τα βλέμματα δεν συναντιούνται και οι λέξεις είναι κενές, σπάνιες και ψιθυριστές.

Είναι αρκετή αυτή η σπάνια διαδικασία να ταυτίσει τους δύο αυτούς ανθρώπους; Δεν ξέρω. Ίσως. Ίσως να μην αισθάνονται και οι δυο το ίδιο ή ίσως να είναι κακός ο συγχρονισμός. Όμως η μαγεία του να βγάζουν συγχρόνως τη μάσκα τους δύο άνθρωποι, είναι ανατριχιαστικά ερεθιστική.

Τι γίνεται μετά; Αλήθεια το λέω, δεν ξέρω. Δεν θέλω να προβώ σε εικασίες γιατί είναι μάλλον επικίνδυνο. Προτιμώ να απαντήσεις εσύ, όμως πρώτα θα μου επιτρέψεις να σημειώσω πως δύο άνθρωποι (σαν αυτούς) που μένουν χωρίς τη μάσκα τους είναι πολύ-πολύ σπάνιο φαινόμενο και είναι κρίμα να μείνει και μη εκμεταλλεύσιμο... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ αγάλμα έπεσε θύμα selfie!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Η ρήση του Αϊνστάιν σχετικά με το σύμπαν και την ανθρώπινη βλακεία ("Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες...") μπορεί να μοιάζει πλέον τετριμμένη, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, με εκφράζει σε τέτοιο βαθμό για τον σημερινό προβληματισμό, που θα καταχραστώ την υπομονή σας και θα ξεκινήσω μ' αυτήν το κείμενό μου. Διότι όταν βρίσκεσαι αμέριμνος στο διαδίκτυο και πέφτεις ξαφνικά πάνω στην είδηση: "Τουρίστας καταστρέφει άγαλμα του 18ου αιώνα στην προσπάθειά του να βγάλει σέλφι", μία σύγχυση την παίρνεις όσο να πεις. Σκέφτεσαι "δεν μπορεί, θα μας κάνουν πλάκα". Το ανοίγεις. Βλέπεις ότι δεν σου κάνουν πλάκα. Googlάρεις (σε άπταιστα ελληνικά). Διαπιστώνεις ότι έχει ξαναγίνει. Βλέπετε λοιπόν πως καταλήγουμε κυκλικά στην ρήση του Αϊνστάιν με την οποία ξεκίνησα;

Το πρόβλημα σε όλη αυτήν την κατάσταση έχει δύο επίπεδα. Το πρώτο, είναι ο άνθρωπος σήμερα και ο κόσμος του. Το δεύτερο είναι η θέση της τέχνης στον κόσμο αυτό.

Σε μία εποχή που οι selfies είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων, ως βασικό υλικό της παρουσίας τους στα social media, είναι λογικό το να βλέπεις ανθρώπους να αυτοφωτογραφίζονται εδώ κι εκεί, με φόντο τοπία, μνημεία κτλ. Προφανώς και ο τουρίστας φίλος μας σκέφθηκε να βγάλει μία φωτογραφία με το άγαλμα με σκοπό να την ανεβάσει, να κάνει τους φίλους και τους ακολούθους στα δίκτυα να τον προσέξουν και να του δωρίσουν απλόχερα το like τους για να ανέβουν τα στατιστικά του. Μέχρι εκεί όμως είμαστε καλά. Τι γίνεται όταν παίρνει το θάρρος να ακουμπήσει το έκθεμα, να το πλησιάσει τόσο πολύ γνωρίζοντας το ρίσκο και αγνοώντας τη λογική, θεωρώντας ότι ο παραπάνω σκοπός αξίζει το διακύβευμα; Ο φόβος μου ότι έχουμε χάσει τη μπάλα με όλα αυτά επανέρχεται ισχυρότερος κάθε φορά... 

Πέρα από τη λογική όμως, απ' την κατάσταση αυτή απειλείται και η τέχνη. Αφήνοντας στην άκρη το προφανές, τις φθορές των έργων δηλαδή και τα συναφή, ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι επισκέπτονται μνημεία, πολιτιστικούς χώρους, παραστάσεις, εκθέσεις κτλ μόνο και μόνο για το "καλό check in"/ την "καλή φωτό", που θα επιτρέψει στο άτομο να χτίσει την εικόνα του θέλει, χωρίς φυσικά να λαμβάνει κανένα καλλιτεχνικό ερέθισμα... Για το βάθος της τέχνης, λίγοι θα ενδιαφερθούν. Και συνήθως δεν θα το βροντοφωνάξουν.

Ίσως κάποιοι να νομίζετε ότι πήρα πολύ σοβαρά το όλο ζήτημα. Κι ίσως να έχετε δίκιο. Όμως πίστεψα ότι είναι καλό να ακουστεί και μία τέτοια άποψη.

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αναζητώντας την κληρονομιά ενός ανθρώπου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Κανονικά το σημερινό κείμενο θα έπρεπε να αρχίσει με ατάκες του είδους: "τι είναι η ζωή; τι είναι ο άνθρωπος" αλλά επειδή στο yannidakis δεν συνηθίζουμε αυτές τις κανονικότητες θα ήθελα να σας μιλήσω για μια προσωπική εμπειρία.

Μόλις χθες, βρέθηκα στο σημείο που έπρεπε να χαιρετίσω έναν άνθρωπο που "έφυγε". Ήταν ένας άνθρωπος μιας προχωρημένης ηλικίας, ιδιαίτερα αγαπητός, ενεργός και αποτελεσματικός. Χαρακτηρισμοί τυπικοί, που όμως θα εξηγήσω αργότερα στο κείμενο.

Στην διαδικασία αυτή, κλήθηκα να σκεφτώ τι άφησε αυτός ο άνθρωπος πίσω του. Να κάνω έναν απολογισμό εκ μέρους του, όπως ίσως θα έπρεπε όλοι να κάνουμε για τον εαυτό μας όσο είμαστε εν ζωή.

Μην με ρωτήσετε για τα περιουσιακά του. Ούτε ξέρω, ούτε είδα να απασχολεί κανέναν από τα κοντινά του μέλη. Η περιουσία του ήταν αδιάφορη σε όλους, όχι όμως και η κληρονομιά του...

Όταν τελείωσε η τελετή, έστρεψα το βλέμμα μου στους ανθρώπους γύρω μου, στην οικογένειά του. Αντίκρισα τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Αντίκρισα αγαπημένους ανθρώπους που είναι δεμένοι, που ξεπερνούν μαζί τις δυσκολίες τους, που αγωνίζονται μαζί στην καθημερινότητα τους και στο τέλος της ημέρας γελάνε. Ω, ναι! Δεν ξέρεις από γέλιο αν δεν έχεις κάνει παρέα με αυτήν την οικογένεια!

Κανείς από την οικογένεια δεν έχει γίνει γιατρός, επιστήμονας ή ερευνητής. Κανείς τους δεν έχει καταθέσεις στην τράπεζα ή βλέψεις για πολιτική ή καλλιτεχνική σταδιοδρομία. Είναι άνθρωποι σαν αυτούς που προσπερνάς αδιάφορα στον δρόμο, με την διαφορά ότι αυτοί έχουν μέσα τους ένα μυστικό που οι περισσότεροι δεν έχουν: έχουν οικογενειακό δέσιμο, καλοσύνη και διάθεση για χαμόγελο. Στην δουλειά, στην παρέα, στην οικογένεια.

Και όχι. Αυτά τα υπέροχα χαρίσματα δεν είναι τυχαία ή έμφυτα. Τουλάχιστον όχι σε αυτήν την περίπτωση. Προέρχονται όλα από αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί είχα την τιμή να τον γνωρίσω και να αναγνωρίσω όλες αυτές τις αξίες και τον υπέροχο και ευγενικό τρόπο με τον οποίο τις μεταλαμπάδευσε στην οικογένειά του.

Και όταν όλα τελειώσαν, έμειναν αυτοί οι άνθρωποι. Το γέλιο τους, η καλοσύνη τους και η συνέχεια τους. Και τότε έστρεψα πάλι το βλέμμα μου πάλι πίσω στο σημείο της τελευταίας του κατοικίας και σχεδόν χαμογέλασα: Αναγνώρισα τον πλούτο του και την σπουδαία κληρονομιά του. Και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Όλοι θα έπρεπε να τον ευχαριστούμε... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ σιγά μην επενδύσω στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αυτή η σελίδα δεν αποτελεί μέρος ενός ταξιδιωτικού οδηγού και ο σημερινός προβληματισμός δεν πρέπει να φτάσει στα χέρια κανενός ξένου -ξέρεις- από αυτούς τους πλούσιους που ξυπνάνε μια μέρα και λένε εκ του ασφαλούς: "χμ... πως να βγάλουμε μερικά λεφτά ακόμα; Α, το βρήκα! Ας επενδύσουμε κάπου με μέτριο ρίσκο". Οπότε μείναμε μεταξύ μας, ας δούμε τι έχω να πω.

Κάποτε ήταν πολύ εύκολο να επενδύσεις στην Ελλάδα. Ήθελες λίγα λεφτά και απλά λίγο να κοροϊδέψεις τους ξενομανείς χαζούς έλληνες. Κάπως έτσι φτιάχτηκαν όχι μόνο μερικά σπίτια και ξενοδοχεία που συζητάμε σήμερα, αλλά ολόκληρες βάσεις, πανεπιστήμια, στρατιωτικές βάσεις και τεράστια σε χρηστικότητα έργα από τα οποία κάποια ακόμα βρίσκονται σε λειτουργία.

Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το ενδιαφέρον υπάρχει και αφορά σε ξενοδοχειακές μονάδες, θεματικά πάρκα, κομμάτια γης για πολυτελείς εξοχικές κατοικίες, αλλά και για τα προς πώληση, αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα και άλλα μεγάλα έργα που αφορούν τα πλαίσια αποκρατικοποιήσεων (και με τα οποία έχω γράψει παλαιότερα πως είμαι απόλυτα σύμφωνος). Θα πρέπει λίγο να παραθέσω πως ανάμεσα σε αυτές τις γνωστές επενδυτικές προσπάθειες ή για να είμαι πιο σωστός, το επενδυτικό ενδιαφέρον, συγκαταλέγεται μία τιτανοτεράστια επένδυση ενός σεΐχη πολύ κοντά στο ναυάγιο των Κυθήρων. Ο τύπος θα έκανε "παπάδες" στο σημείο και θα έφερνε ολόκληρη την υφήλιο εκεί για διακοπές. Μία επίσης μεγάλη επένδυση αφορά στο "Ελληνικό" το οποίο ακόμα δεν έχω καταλάβει αν τελικά πουλήθηκε ή όχι στην τεράστια επενδυτική εταιρεία από την Κίνα.
προσεχώς "Ελληνικό"

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, καθώς και σε αμέτρητες ακόμα μικρότερες, οι έλληνες ή ξένοι επενδυτές έχασαν ή απέσυραν το επενδυτικό ενδιαφέρον τους, αφού βρέθηκαν σε οικονομικό, νομικό και κοινωνικό αδιέξοδο.

  1. Οικονομικό διότι ξαφνικά μαθαίνουν πως η πεινασμένη Ελλάδα που θα έπρεπε να τραβάει σαν το σφουγγάρι τις επενδύσεις, τους περιμένει για να τους φορολογήσει με 29% σε κάθε τους επιχειρηματική δραστηριότητα, ενώ η γη που θα δεσμεύσουν θα έχει έναν επιπλέον φόρο που ακούσει στα διακριτικά, ΕΝΦΙΑ. Όλα αυτά χωρίς να γράφουμε για κάθε οικονομική δυσκολία που ακούσει στο όνομα της στελέχωσης (ασφάλειες κλπ.)
  2. Νομικό, διότι -ε- μιλάμε για την Ελλάδα ρε φίλε! Η γραφειοκρατία αποτελεί ακόμα εκπληκτικό χαρακτηριστικό μας, την ίδια ώρα που κάθε καινούρια δραστηριότητα πρέπει να περάσει εκτός από την έγκριση κρατικών φορέων και από ένα σωρό άλλους. Καινούρια μόδα είναι οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που θέτουν όρια, βάζουν σημαίες στο όνομα της προστασίας του καταναλωτή και ένα σωρό αρλούμπες. Και φυσικά, η αρχαιολογία! Το τέρας της ιστορίας μας, υψώνεται κάθε φορά που κάποιο έργο έχει μία πέτρα από την ιστορική μας κληρονομιά και αυτό δεν θα ήταν κακό αν αυτές τις... πέτρες τις εκμεταλλευόμασταν. Όμως λίγο ότι δεν έχουμε λεφτά, λίγο ότι δεν έχουμε βούληση, οι "πέτρες" παραμένουν στην θέση τους και όλα μένουν, τα ίδια αφού το όποιο θέμα της όποιας επένδυσης, κολλάει τελικά, εκεί!
  3. Κοινωνικό ακόμα, διότι ξέρετε ο μέσος οπισθοδρομικός έλληνας δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα την αλλαγή. Και στην γερασμένη Ελλάδα του σήμερα, είμαστε γεμάτοι από δαύτους. Αυτός ο μέσος έλληνας έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια, ένα σωρό επενδύσεις. Στο Λασίθι της Κρήτης, πολλοί επενδυτές (και μάλιστα αρκετοί έλληνες εξ αυτών) έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους να επενδύσουν σε μονάδες παραγωγής ενέργειας (ηλιακής και αιολικής) όμως τοπικές οργανώσεις και απλοί πολίτες επαναστάτησαν επειδή ο τόπος θα είχε υποστεί φθορά περιβαλλοντολογική, λες και κατά τα άλλα, σεβόμαστε τόσο πολύ τον τόπο μας, που αποτελούμε παράδειγμα περιβαλλοντολογικής ευαισθησίας με νούμερα-ντροπή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καλός ή κακός, οι πολίτες έχουν την δύναμη να σταματήσουν μια επένδυση σαν αυτή, ακόμα κι αν φέρνει θέσεις εργασίες και άλλα χαρακτηριστικά ανάπτυξης στην περιοχή. Άλλωστε εμείς οι έλληνες είμαστε πολύ περήφανοι για να κάνουμε εκπτώσεις στον ιδανικό πολιτισμό που εφαρμόζουμε σήμερα, ε;
Η Ελλάδα λεφτά δεν έχει. Πρέπει να βρει από αλλού. Ο πιο προφανής τρόπος για να το κάνει αυτό
είναι μέσω του τουρισμού, όπου πουλώντας ήλιο και θάλασσα βλέπει πολύχρωμα χαρτονομίσματα να μπαίνουν στο ταμείο. Ένας άλλος τρόπος θα ήταν μέσω των εξαγωγών, όμως γνωρίζοντας τα μεγέθη της ελληνικής παραγωγής, καλό είναι να μην επεκταθώ για να μην εκτεθώ και σαν αρθρογράφος... Οπότε τι μένει; Οι επενδύσεις! Οι επιχειρηματικές ιδέες κάποιων που για πολύ μελετημένους λόγους, θέλουν να εκπονήσουν στην χώρα μας. Παράλληλα, οι αγορές ακινήτων, διαφόρων θεματικών εκτάσεων ή ακόμα και ξερονήσιων που αντί να λιγουρεύονται οι τούρκοι, θα μπορούσαμε να τους κόψουμε τον βήχα φτιάχνοντας διάφορες μονάδες εκμετάλλευσης.

Ας δικαιολογήσω τον τίτλο μου τώρα. Εσύ, ένας υποθετικά πλούσιος τύπος με διάθεση να γίνεις ακόμα πλουσιότερος, θα επένδυες στην Ελλάδα λαμβάνοντας υπόψη σου όλα τα παραπάνω; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ για να μην ξεχάσετε σήμερα να χαμογελάσετε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Σήμερα, τουλάχιστον για τους Αθηναίους, είναι μία δύσκολη μέρα. Στάση εργασίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς σε ώρες αιχμής, όταν όλοι θέλουμε να πάμε στις δουλειές και τις σχολές μας, το κέντρο της πόλης κλειστό, 5.000 αστυνομικοί στους δρόμους, οι μετακινήσεις καθίστανται αδύνατες, τα νεύρα τσαταλιάζουν. Αλλά και εκτός Αθηνών, σίγουρα σήμερα, μέσα στις έγνοιες και τα άγχη σας, θα βαρεθείτε να ακούτε για τον Ομπάμα, το γιατί ήρθε, πού θα μείνει, τι τον τάισε ο Τσίπρας κτλ. Αν λοιπόν είναι για εσάς μία από τις μέρες που απλά θέλετε να τελειώσουν, που οι άνθρωποι γύρω σας φαίνονται πιο ενοχλητικοί από ποτέ, αλλά και αν αυτές οι μέρες έχουν πληθύνει επικίνδυνα τελευταία, ο σημερινός προβληματισμός σας αφιερώνεται εξαιρετικά.

Όταν διάβασα αυτό το άρθρο στη LIFO, αρχικά είχα πει ότι θα αντισταθώ. Αλλά από τη στιγμή που με έκανε να χαμογελάσω και να προβληματιστώ, προφανώς δεν τα κατάφερα, και να' μαι τώρα εδώ να σας εκθέτω τις σκέψεις μου. 

κοινωνία, εσωστρέφεια, μοναξιά
Αν διαβάζοντας λοιπόν την παραπάνω ιστορία, θεωρήσατε ότι το ζευγάρι ήταν απλά τυχερό που συνάντησε καλούς ανθρώπους, κάνετε λάθος. Υποσυνείδητα, με τη σκέψη σας αυτή είναι σαν να παραδέχεστε ότι η πλειοψηφία ανήκει στη μεριά της αδιαφορίας και του παρτακισμού και ότι οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει συμπονετικοί και ευγενικοί είναι μία μικρή μερίδα. Μήπως είστε, δίχως να το γνωρίζετε, αρνητικά προκατειλημμένοι;

Το ζευγάρι αυτό απλά είχε το θάρρος (ή βρέθηκε από τις συνθήκες στη θέση αυτή αν θέλετε) να ζητήσει βοήθεια, να αλληλεπιδράσει. Κι είχε έπειτα και την καλοπροαίρετη διάθεση να ευχαριστήσει αυτούς τους ανθρώπους ιδιωτικά και δημόσια. Τόσο απλά, τόσο φυσικά, περνώντας κι ένα πολύ όμορφο μήνυμα για τους ανθρώπους: ναι ξέρετε, υπάρχουν ακόμη, δεν έχουν χαθεί. Αποτελούν μία πλειοψηφία παράδοξα περιφρονημένη, ίσως γιατί πλέον φοβόμαστε να ανοιχτούμε και να γνωριστούμε, ίσως γιατί η κοινωνική ταυτότητα του καιρού μας είναι μελαγχολική, σκοτεινή και μοναχική. Η αλληλουχία είναι λογική και απλή: εσωστρέφεια-φόβος για ό,τι έρχεται απ' έξω- απόρριψή του. Θα 'πρεπε να είναι όμως έτσι; Όχι. 

Την επόμενη φορά λοιπόν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας αφήσει να περάσετε μπροστά στα ταμεία του σουπερμάρκετ. Που θα σας δώσει το εισιτήριό του στα μέσα. Που θα σας βοηθήσει να βρείτε έναν δρόμο. Εκείνη τη φορά ανταποδώστε με ένα θερμό χαμόγελο, όχι τυπικό κι από υποχρέωση. Ένα χαμόγελο- σιωπηλή προτροπή να συνεχίσει ο άνθρωπος που έχετε απέναντί σας έτσι. Κι όταν έρθει η σειρά σας, κάντε κι εσείς το ίδιο. Μικρές πράξεις, ζεστά λόγια και χαμόγελα που φτιάχνουν διαθέσεις και ημέρες.

Χαμογελάστε. Υπάρχει ακόμη ελπίδα.

Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από εσάς νομίζετε ότι διαβάζετε ανεδαφικούς ρομαντισμούς χωρίς αντίκρυσμα. Ακόμη κι ένα άτομο όμως να κατάφερα έστω και λίγο να προβληματίσω, να κάμψω, να βοηθήσω να αμφισβητήσει το στερεότυπο της απανθρωπιάς που επικρατεί, έχω πετύχει το σκοπό μου για σήμερα.

Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr
Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr
 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »