Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ μην ταξιδέψετε στα καλύτερα μέρη του κόσμου όπως στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Μπορώ να λέω ότι έχω επισκεφτεί ως τώρα περίπου δεκαπέντε αεροδρόμια σε Ελλάδα και εξωτερικό και ενώ έχω άποψη για το καθένα από αυτά (τι ωραίο εκείνο της Κοπεγχάγη και τι χάος σε εκείνο της Νέας Υόρκης) ποτέ δεν θα έλεγα πως το αεροδρόμιο αποτελεί το κριτήριο για να επιλέξω τον προορισμό μου.

Εγώ όμως είμαι ένας και υπάρχουν χιλιάδες τουρίστες εκεί έξω που δεν συμφωνούν με εμένα. Και κάπως έτσι, η λίστα με τα χειρότερα αεροδρόμια του κόσμου αποκτά μεγάλη βαρύτητα κυρίως επειδή τα κράτη που διατηρούν τα αεροδρόμια αυτά ή ακόμα παραπάνω οι κατά τόπους τοπικές αυτοδιοικήσεις οφείλουν να μεριμνήσουν πολύ απλά, για να βγουν από την λίστα αυτή. Δεν είναι θέμα τιμής ή πατριωτισμού, αλλά προστασίας του τόπου τους. Ενίσχυση του τόπου τους, τουριστικά, οικονομικά, κοινωνικά.

Κι αν όλο αυτό ακούγεται πολύ θεωρητικό, το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει 4 αεροδρόμια στην λίστα των 15 χειρότερων του κόσμου, τότε κάπως πρέπει να το μελετήσουμε όλο αυτό. Πριν απογοητευτούμε και οργιστούμε, αξίζει να δούμε όλη την λίστα για να διαπιστώσουμε πως "κακό" αεροδρόμιο έχει και η Αγγλία και η Ιταλία και η Γαλλία και οι ΗΠΑ. Όμως, έχουν από ένα...

Τα 15 χειρότερα αεροδρόμια του κόσμου:

Και όταν η συζήτηση έρχεται στην Ελλάδα, τότε με λύπη διαπιστώνουμε πως σε μία από τις πιο τουριστικές περιοχές του κόσμου, καταφέραμε να υποδεχόμαστε τους επισκέπτες μας με 4 από τους 15 χειρότερους τρόπους στον κόσμο και αυτό δεν είναι απλά ένα πρόβλημα, είναι μια εθνική αγένεια προς εκείνους που έρχονται για να αφήνουν τα λεφτά τους εδώ διασκεδάζοντας. Αποτελεί μία ένδειξη πως το πιο εύκολο χρήμα που μπορεί να αντλήσει μια χώρα -όπως είναι ο τουρισμός- εμείς το χλευάζουμε, το θεωρούμε δεδομένο με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται.

Ανάγοντας το ζήτημα σε λίγο πιο εθνικό επίπεδο, θα έλεγα ότι είναι εντυπωσιακά προκλητικό το γεγονός πως ανάμεσα στα 4 χειρότερα αεροδρόμια της Ελλάδας, δεν είναι ούτε αυτό της Αλεξανδρούπολης, ούτε αυτό της Καλαμάτας (τίποτα προσωπικό με τις δύο πόλεις, απλά παραδείγματα) των οποίων οι πόλεις δεν είναι δα και οι πυλώνες του τουρισμού της χώρας, αλλά αντιθέτως, είναι του Ηρακλείου -το οποίο είναι το δεύτερο σε κίνηση μετά από αυτό της Αθήνας- και των Χανιών, δηλαδή και τα δύο της Κρήτης, του νησιού που αποφέρει σαν Περιφέρεια τα περισσότερα χρήματα στην χώρα.

Εδώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε άνετα ορισμένα στοιχεία που πλαισιώνουν την διαπίστωση αυτή, όπως το εθνικό δίκτυο του νησιού και άλλες υποδομές που εξαρτώνται από την Κεντρική Διοίκηση της χώρας, όμως δεν το κάνω γιατί ίσως ξεφύγω από το θέμα μου.

Έτσι προτιμώ να πλαισιώσω την έρευνα με την δική μου προσωπική εμπειρία από το αεροδρόμιο της πόλης μου, του Ηρακλείου, το οποίο το καλοκαίρι υποφέρει από έλλειψη υποδομών, προσωπικού και εγκαταστάσεων σε σημείο που οι επισκέπτες του, αναγκάζονται να δημιουργούν ουρές που φτάνουν έξω από το κτίριο στο απόλυτο ταξιδιωτικό αστείο... Και μάλιστα, την ίδια ώρα που εδώ και δεκαετίες συζητείται, μελετάται, δημοπρατείται ένα νέο υπερσύγχρονο αεροδρόμιο λίγο έξω από την πόλη το οποίο φυσικά και θα λύσει όλα αυτά τα προβλήματα. Όμως όσο το έχετε δει εσείς, άλλο τόσο τελικά υπάρχει!

Μας αρέσει ή όχι, το αεροδρόμιο είναι κάτι σαν τον μετρητή μετρητών στην τράπεζα. Κάθε επισκέπτης είναι και καμπόσα χαρτονομίσματα. Όταν όμως το μηχάνημα αρχίσει να χαλάει, θα έχετε παρατηρήσει ότι πετάει τα χαρτονομίσματα έξω ή παθαίνει εμπλοκή μπλοκάροντας την διαδικασία. Φανταστείτε ότι σιγά-σιγά, αυτό συμβαίνει με τους επισκέπτες μας και σκεφτείτε εκ νέου για την σημαντικότητα του προβλήματος αυτού... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το jason-αντιγόνη είναι ένα θύμα της εξελικτικής μαλακίας του σήμερα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι ταινία φαντασίας ούτε κάποιο σενάριο απ' το μέλλον. Είναι γεγονός του "σήμερα" και είτε θα νιώσεις πουριτανός είτε πολύ μεγάλος σε ηλικία είτε κάτι άλλο που δεν θα το γράψω εδώ.

Έχουμε λοιπόν έναν άντρα που δεν ξέρω ποια μύγα τον τσίμπησε αλλά στηριζόμενος στους νόμους του κράτους άλλαξε το όνομα του σε Jason. Να τον έλεγαν Ιάσονα; Αγνοώ... Προφανώς είχε φαγούρα στον κώλο του από καιρό και όταν η νέα κυβέρνηση αποφάσισε να νομιμοποιήσει σχεδόν κάθε παρά φύσιν δραστηριότητα μεταξύ ομοφυλόφιλων ή παράουρα (που λέμε και στην Κρήτη) σεξουαλικώς προσδιορισμένων, εκείνος το πήγε ένα βήμα πιο πέρα τραβώντας κι άλλο το σκοινί.

Η απαίτηση του σήμερα, είναι να προστεθεί δίπλα στο νόμιμο Jason και το όνομα Αντιγόνη το οποίο θα εξισορροπεί το φύλλο του. Για την ακρίβεια απαιτεί από την ελληνική δικαιοσύνη να του αναγνωρίσει νομίμως το δικαίωμα να μην έχει φύλλο και να χρησιμοποιείται για αυτόν η αντωνυμία  "το".

Ο Jason, η Αντιγόνη, τώρα σε μία συσκευασία του ενός... είναι το... Αυτό!


Διάβασα σε διάφορα άρθρα της επικαιρότητας για την δράση του... "αυτό" και ενώ δηλώνει ακτιβιστή και υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παράλληλα έχει και πλούσια δράση σαν φιλόζωο και πάει λέγοντας. Αισθάνεται τόσο πολύ ότι προσφέρει που στο τέλος απλά θέλει να απολαύσει αυτήν την "ουδετερότητα" που διεκδικεί στα ελληνικά δικαστήρια, ακόμα κι αν στο τέλος αναγκαστεί να προσφύγει στα ευρωπαϊκά.

Αρκετά με αυτό. Ας προβληματιστούμε λίγο. Εγώ είμαι περήφανος που είμαι άντρας, είμαι επίσης περήφανος που μου αρέσουν οι γυναίκες και απολαμβάνω να τις βλέπω να τονώνουν και να εκφράζουν την θηλυκότητα τους. Μ' αρέσει να μιλάω με άντρες για διάφορα αντρικά πράγματα, όπως και να συναναστρέφομαι με γυναίκες για να έχω συζητήσεις που άπτονται των ενδιαφερόντων τους. Τώρα με έναν... ουδέτερο άνθρωπο δεν ξέρω πως θα μπορούσα να φερθώ ειδικά αν έμοιαζε όπως ο τύπος, δηλαδή να φοράει φορέματα και μακιγιάζ και να έχει πιο πολλές τρίχες από μένα!

Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να διαφέρουμε και να ξεχωρίζουμε. Να επιδεικνύουμε την διαφορετικότητά μας εφόσον αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας. Όμως στην πάροδο του χρόνου και στην εξέλιξη της κοινωνίας, χάσαμε την αίσθηση του προσδιορισμού της έννοιας της προόδου είτε ανθρωπολογικά είτε εννοιολογικά είτε κοινωνικά. Έχουμε τόσο μεγάλη αγωνία για να επηρεάσουμε αυτήν την εξέλιξη που καταλήγουμε να βάζουμε την σφραγίδα μας άμεσα ή έμμεσα σε οποιαδήποτε μαλακία απλά φαντάζει διαφορετική και προσποιούμαστε με τόσο πάθος ότι μας αρέσει που στο τέλος όχι απλά την υιοθετούμε αλλά την πιστεύουμε και ιδεολογικά+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ εσύ ζεις ή υπάρχεις;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πάει καιρός τώρα που έγραφα για παράλληλους κόσμους. Δεν αναφερόμουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν ή σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά στον τρόπο που ο καθένας αντιλαμβάνεται ή βιώνει ή εκμεταλλεύεται το περιβάλλον στο οποίο ζει.

Πρώτο θύμα αυτής της διαπίστωσης είναι ο εαυτός μου. Ζω στο Ηράκλειο. Μια υπέροχη πόλη με πραγματικά αμέτρητα σημεία για να επισκεφτεί κανείς. Κι όμως η ζωή μου περιφέρεται ανάμεσα σε 3-4 σημεία (δουλειά, σπίτι, σχολεία κλπ.) και το αυτοκίνητο μου είναι σα να "ζει" την ζωή ενός συρμού του μετρό με συγκεκριμένο δρομολόγιο μπρος και πίσω.

Κι όμως... η μαγεία είναι εκεί έξω και απλά περιμένει από εσένα να την βιώσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνεις ένα βήμα πίσω για να μπορείς να παρατηρείς πιο ψύχραιμα και αντικειμενικά το τι συμβαίνει στ' αλήθεια.

Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να κάνω αυτό το βήμα πίσω έστω και για μία μέρα και να παρατηρήσω αυτόν τον παράλληλο κόσμο. Είδα ένα ζευγάρι νέων να περπατάει χέρι-χέρι στον δρόμο ώσπου έκατσαν για ένα ποτήρι κρασί. Γύρω τους υπήρχε φασαρία από παιδιά, έντονη μουσική και άλλες παρέες που γελούσαν ή φώναζαν, όμως έδειχναν ότι τίποτα από αυτά δεν μπορούσαν να τους επηρεάσουν. Δεν γύρισαν ούτε μία φορά το κεφάλι τους για να δουν ή να σχολιάσουν κάτι από αυτά. Το μόνο που έκαναν ήταν να κοιτάζει ο ένας τον άλλο βαθιά στα μάτια και να ανταλλάζουν σιγανές κουβέντες που ίσως να ήταν και ψιθυριστές.

Λίγο αργότερα, έβλεπα έναν πατέρα να παρακολουθεί έναν ποδοσφαιρικό αγώνα (στην τηλεόραση) με τον γιο του. Δεν έδειχνε να τον ενδιαφέρει το σκορ, νομίζω ότι του αρκούσε που εξηγούσε διάφορες φάσεις στον γιο του την ίδια ώρα που άλλοι μιλούσαν δυνατά, έβριζαν ή ένιωθαν άγχος για την εξέλιξη του αγώνα.

Και κάπως νωρίτερα απ' αυτά, παρατηρούσα μία μητέρα να περπατάει με την έφηβη κόρη της και σε πολύ ήρεμο και φιλικό κλίμα να της δίνει συμβουλές για το πως δεν πρέπει να παρατάει την παρέα της όταν έχουν βγει όλοι μαζί με την κόρη της χωρίς ίχνος εγωισμού να την προσέχει ιδιαίτερα. Δίπλα τους άλλοι διερχόμενοι μιλούσαν αγχωμένοι στο τηλέφωνο ή επιτάχυναν το βήμα τους σα να είχαν χάσει κάποιο σημαντικό ραντεβού.

Η θάλασσα βρίσκεται 100 μέτρα από το γραφείο μου, όμως δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που την κοίταξα. Ένας ψαράς ακόμα δεν ξέρω πότε στάθηκε για ένα λεπτό να την χαζέψει. Πάω στοίχημα όμως ότι το ζευγάρι του πρώτου παραδείγματος, έχει περάσει καμπόσες ώρες κοντά της...

Έτσι σήμερα έρχομαι να απαξιώσω το δικό μου προηγούμενο συμπέρασμα περί παράλληλου κόσμου. Το πως τον βιώνουμε (τον κόσμο) είναι καθαρά δική μας επιλογή. Το αν επιλέγουμε να μασάμε το φαγητό ή να το γευόμαστε, το αν επιλέγουμε να καταπίνουμε το ποτό μας ή ευφραινόμαστε από δαύτο, το πως επιλέγουμε να κοιτάζουμε κάποιον ή να τον αντικρίζουμε. Και ναι, ξέρω καλά πως οι συνθήκες είναι πάντα αντίξοες, όμως αν αφεθούμε σε αυτές, τότε θα γίνουμε ένα με αυτές... αντίξοι άνθρωποι! Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη εξεύρεσης ενός κινήτρου, ενός μικρού "σπρωξίματος" που θα μας πάει αυτό το πολύ σημαντικό ένα βήμα πίσω για να μάθουμε να ζούμε την ζωή και όχι να πέφτουμε χωρίς σωσίβιο πάνω στο ποτάμι της ροής της. Καλή επιτυχία σε όλους μας... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τι δεν μας αρέσει από τον νόμο αλλαγής φύλου στα 15

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Βρισκόμαστε προ των πυλών που η ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό Κοινοβούλιο θα ψηφίσει και θα εγκρίνει την κατοχύρωση του δικαιώματος της αλλαγής φύλλου από την ηλικία των 15. Η απόφαση προκάλεσε σάλο, όμως εγώ ακόμα δεν είμαι σίγουρος γιατί.

Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε αν συμφωνούμε με την αλλαγή φύλλου και ύστερα το αν εστιάζουμε στην δυνατότητα αλλαγής στα 15. Την τελευταία εβδομάδα παρατηρούσα κόσμο να παραληρεί αναφορικά με το ηλικιακό ζήτημα, οπότε αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί θεωρούν την αλλαγή φύλου φυσιολογική και αποδεκτή...

Και πάλι όμως, καλό είναι να μην τα μπερδέψουμε. Αν ο νόμος δικαιώνει σε έναν ενήλικα (ή μη) να προχωρήσει στην παραμόρφωση του σώματός του, είναι καθαρά δικαίωμά του. Η διαφωνία μας πρέπει να είναι φιλοσοφική ή ιδεολογική. Έτσι, αν ακούσω ότι ο Νίκος θα γίνει Νίκη προφανώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω από το να εκφράσω τη γνώμη μου που είναι και αρνητική και ακραία. Βρίσκω πολύ λάθος να επιτρέπουμε την παρά φύσιν μεταχείριση του σώματός μας.

Κι αν κατά την ενηλικίωση ο νέος έχει το δικαίωμα να παραμορφώσει το σώμα του, τι αλλάζει αν τελικά αυτό μπορέσει θεσμικά να το κάνει τρία χρόνια νωρίτερα; Η αλήθεια είναι πως διάβασα ορισμένα πολύ εύστοχα σχόλια σχετικά, όπως το ότι -θεσμικά πάντα- θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να οδηγεί. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να πίνει μια μπύρα. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να παίζει ένα Στοίχημα. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να ψηφίζει! Η τραγικότητα των συγκρίσεων αυτών είναι πως κρίνοντας με κοινωνικά κριτήρια αλλά και προσπαθώντας να προσεγγίσουμε το θέμα βάση της εμπειρίας μας και εστιάζοντας στην ψυχοσύνθεση ενός έφηβου, η ανωριμότητα δείχνει τόσο αυτονόητη που απλά κάνει το όλο νομοσχέδιο να μοιάζει παράλογο.

Και για να μιλήσουμε λίγο πρακτικά... θα σας παρότρυνα να το κάνουμε λίγο "εικόνα" όλο αυτό. Έναν νέο που αισθάνεται θηλυκός. Έως τώρα κατάφερνε να το κρύβει προσποιούμενος και στα 15 του πια -μαθητής της Α' Λυκείου μπορεί να κάνει την περιβόητη αλλαγή. Αλήθεια, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί για την επόμενη μέρα του στο σχολείο μετά την εγχείρηση; Τα σχόλια, ο ενδεχόμενος παραγκωνισμός, η κοροϊδευτική διάθεση ή ακόμα και τα περιστατικά βίας. Το αρνείται κανείς; Τα ψυχικά τραύματα που θα αποκομίσει αυτός ο νέος από τις αντιδράσεις του κοινωνικού συνόλου, θα είναι τέτοια που αποδεδειγμένα μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση, μετάνοια, ακόμα και αυτοκτονία...

Θα έλεγα πως -ναι- κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αποφασίζει για την ζωή του, όμως ρόλος του νόμου είναι να τον προστατεύει και κατ' επέκταση το κοινωνικό σύνολο. Γι' αυτό η ζώνη και το κράνος είναι υποχρεωτικά ακόμα και σε ενήλικες. Κι έτσι, ο όποιος νόμος πρέπει να θεσπίζεται με γνώμονα το συμφέρον του εμπλεκόμενου και όχι την επιθυμία του+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το φάρμακο για τους τοξικούς ανθρώπους στην ζωή μας (που είσαι εσύ)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Κάθε άνθρωπος -όσο ισχυρή προσωπικότητα κι αν έχει- επηρεάζεται άμεσα ή έμμεσα, θετικά ή αρνητικά, από τον κοινωνικό του περίγυρο. Δεν είναι κακό αυτό. Είναι δείγμα ότι ζούμε σε πολιτισμένες κοινωνίες, ότι σεβόμαστε τους κανόνες της συνύπαρξης και κάπως έτσι συνεχίζουμε προσπαθώντας για το καλύτερο για εμάς και τους ανθρώπους που αγαπάμε.

Συχνά σε αυτό, υπάρχουν διάφοροι ανασταλτικοί παράγοντες όπως για παράδειγμα ένα απρόοπτο υγείας κλπ. Τέτοια προβλήματα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε συχνά στην ζωή μας. Πολλές φορές μας επηρεάζουν, κάποιες μας αλλάζουν, άλλες μας στιγματίζουν ή και κάποιες δεν καταφέρνουν να επιδράσουν πάνω μας.

Κι αν τα απρόοπτα είναι μέσα στο... πρόγραμμα (της ζωής) τι θα λέγατε για ένα άλλο είδος ανασταλτικού παράγοντα που δεν προέρχεται από συμβάντα αλλά από την δράση των ανθρώπων; Σίγουρα στην ζωή σας θα είχατε την ατυχία να αλληλεπιδράσετε με "τοξικούς ανθρώπους" με ανθρώπους που δηλαδή όχι μόνο δεν σας ωθούσαν στο ένα βήμα παραπάνω της ζωής σας, αλλά αντίθετα η μιζέρια, ο αρνητισμός και η στασιμότητα, σας κρατούσε πίσω. Ακόμα χειρότερα αν αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να επηρεάσουν τον χαρακτήρα σας. Να σας κάνουν να κλάψετε, να χάσετε την αυτοπεποίθηση σας, να σας βάλουν στην διαδικασία να σκέφτεστε αρνητικά για τον εαυτό σας ή την ζωή γενικά.

Τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται παντού γύρω μας. Μπορεί να είναι στον χώρο εργασίας, ένας συνάδελφος ή ο εργοδότης μας. Μπορεί να είναι ο/η σύζυγος, μπορεί ακόμα και ένας στενός φίλος. Παρατηρήστε κάτι. Πρόκειται για ανθρώπους που δύσκολα μπορούμε να βγάλουμε από την ζωή μας. Προφανώς μπορούμε να αλλάξουμε δουλειά, να πάρουμε διαζύγιο ή απλά να αλλάξουμε παρέες, όμως αν ένας άνθρωπος κατάφερε να σε επηρεάσει τόσο πολύ (αρνητικά) τότε προφανώς και ασκεί μεγάλη επίδραση πάνω σου. Οπότε... πόσο εύκολο εγχείρημα θα είναι να τον βγάλεις από την ζωή σου;

Ένας τοξικός άνθρωπος κοντά μας είναι η πιο επικίνδυνη αρρώστια. Δεν έχει φάρμακο, δεν έχει ιατρική διάγνωση, προϋποθέτει μόνο προσωπική αυτογνωσία και θέληση για αλλαγή με οποιοδήποτε κόστος. Και η ερώτηση μου προς εσένα σήμερα είναι: Είσαι έτοιμος/η να πάρεις αυτό το ρίσκο του κόστους της αλλαγής; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν το διαφορετικό γίνεται ο εχθρός μας... κι εγώ

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι κακό να παθιάζεσαι με κάτι. Το πάθος μας εκτονώνει, μας κάνει πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους, ζωντανεύει το σύνολο. Κι έτσι να μην είναι δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι άλλο κάποιος που άνοιξε μια τρύπα στην πόρτα με την γροθιά του επειδή έχασε ευκαιρία για γκολ η ομάδα του ή επειδή βρέθηκε ανάμεσα σε δύο άτομα που τον απειλούσαν με μαχαίρι χωρίς να θέλει να κάνει πίσω.

Κι όμως, με το πέρασμα του χρόνου, τις εμπειρίες και τις αλλαγές προτεραιοτήτων, το πάθος σβήνει και δίνει την θέση του στην ιδεολογία, σε μια εμπεριστατωμένη άποψη με επιχειρήματα και αντί το πεδίο μάχης να είναι η πλατεία, ξαφνικά είναι το τραπέζι (του διαλόγου, ντε).

Μέσα σε δύο μέρες λοιπόν έζησα δύο πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με το πρώτο να συμβαίνει σχετικά πρωί, όταν λίγο πιο πάνω από τον χώρο εργασίας μου, ένα αυτοκίνητο είχε σταθμεύσει (με τον οδηγό μέσα) ακριβώς μπροστά από το φανάρι ενώ αυτό ήταν "κόκκινο". Αρχικά υπέθεσα ότι με το που γίνει το φανάρι "πράσινο" θα έχει το φιλότιμο να ξεκινήσει για να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που ήθελαν να συνεχίσουν. Αμ δε! Το αμάξι παρέμεινε στην θέση του, εκνευρίζοντας τους οδηγούς που αναγκάστηκαν να στριμωχτούν σε ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τον δρόμο προλαβαίνοντας το φανάρι, όταν όμως ήρθε η σειρά μου να περάσω, κατέβασα το τζάμι και τον "στόλισα" μια χαρά τον αναίσθητο που προκαλούσε τέτοια αναστάτωση. Όταν δε συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, διαπίστωσα πως ήταν... πελάτης μου! Ο προβληματισμός... ετέθη.

Το ίδιο απόγευμα πήγα στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον φιλικό αγώνα καλαθοσφαίρισης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα (Σερβία). Ολυμπιακός δεν είμαι, όμως όταν μεγάλοι αγώνες διεξάγονται στο Ηράκλειο, φροντίζω να τους τιμάω όταν μπορώ. Στην είσοδο, συνάντησα έναν προσωπικό μου φίλο αστυνομικό ο οποίος είναι Ολυμπιακός για να του κάνω το εξής πείραγμα: "Καλά... θα παίζει η ομάδα σου και εσύ θα είσαι απ' έξω"; Λίγη ώρα μετά κι ενώ ο αγώνας είχε αρχίσει, κάποιος ανόητος άναψε φωτοβολίδα μέσα στο κλειστό η οποία φυσικά προκάλεσε αναστάτωση στον κόσμο λόγω του αέρα. Μαντέψτε... αστυνομικοί πήγαν να ζητήσουν να σβήσει η φωτοβολίδα όμως οι οπαδοί σ' εκείνο το σημείο εξαγριώθηκαν φλερτάροντας με επεισόδια. Τότε περισσότεροι αστυνομικοί έσπευσαν -ανάμεσα στους οποίους και ο φίλος μου- με τον ίδιο να έρχεται μπροστά από έναν δικό του φίλο που βρισκόταν μπροστά στο εξαγριωμένο πλήθος. Αμηχανία. Βήμα πίσω. Και κάπως έτσι το επεισόδιο έληξε. Ο προβληματισμός... ετέθη.

Σκεφτείτε το... όλοι οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες. Θρησκεία, έθνος, πολιτική, αθλητική ομάδα και πάει λέγοντας... Όλοι έχουμε λόγους να χωριστούμε, όμως τι θα κερδίζαμε αν θεωρούσαμε την επόμενη ομάδα εχθρική; Τι όφελος θα είχαμε αν απομακρύναμε έναν φίλο μας απλά και μόνο επειδή πιστεύει σε άλλο θεό;
Φανταστείτε δύο φίλους που κάθε Κυριακή συναντιούνται για να πάνε στο γήπεδο έχοντας μάλιστα διπλανές ονομαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια του αγώνα συζητάνε για τους παίκτες της ομάδας τους και μαζί πανηγυρίζουν τα γκολ της. Το ίδιο απόγευμα, ο ένας από αυτούς που είναι φανατικός μουσουλμάνος, καβαλάει ένα φορτηγό και πέφτει πάνω σε έναν πεζόδρομο σκοτώνοντας καμιά δεκαριά άτομα, ανάμεσα στα οποία και ο φίλος του από το γήπεδο! Την επόμενη Κυριακή άφησαν στην θέση του ένα τριαντάφυλλο ενώ ακριβώς δίπλα του καθόταν ο δολοφόνος του...

Επειδή τα παραδείγματα είναι άπειρα και εγώ δε θέλω να σας κουράσω, απλά σκεφτείτε πως δεν είναι κακό να χωριζόμαστε σε ομάδες. Έτσι, εξυπηρετούμε τον σκοπό της ποικιλομορφίας, της διαφορετικότητας, της δημοκρατίας. Με αυτόν τον τρόπο και ακόμα με τον υγιή ανταγωνισμό  ωθούμαστε προς την πρόοδο και την ανάπτυξη. Όμως ως εκεί. Ας κοιτάξουμε την ομάδα μας και όχι την αντίπαλη. Διότι κάποιο από τα μέλη της, ίσως ανήκει σε μια δική μας άλλη ομάδα και τότε... ο προβληματισμός... ετέθη+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ εσύ θα έβαζες την υπογραφή σου;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Οποιοσδήποτε βρίσκεται αυτήν τη στιγμή ενώπιον αυτού του κειμένου υποθέτω πως αγαπά το διαδίκτυο, τις υπηρεσίες και τις δυνατότητές του, μια από τις βασικότερες των οποίων είναι η ελευθερία της έκφρασης. Και ας μην πάμε μακριά, μελετώντας τα ιστολόγια μέσα από τα οποία μπορεί ο καθένας να εκφράζεται για διάφορα θέματα δίνοντας “βήμα” και στους αναγνώστες του μέσα από τα σχόλια και όλα υπό το πέπλο της ανωνυμίας, άλλοτε χωρίς κανένα διακριτικό κι άλλοτε με ένα παρατσούκλι ή μία κωδική ονομασία.

Μεγάλες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες από διάσημες εφημερίδες όπως οι New York Times, οι Washington Post έχουν σταματήσει να δέχονται ανώνυμα σχόλια υποχρεώνοντας τους χρήστες να γράφουν τα ονόματά τους. Νωρίτερα είχαν διαπιστώσει πως πολλά σχόλια ήταν σκληρά, ρατσιστικά ή προσβλητικά και πέρα από κάθε κανόνα δεοντολογίας. Μα, κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί την ελευθερία του λόγου! Έτσι, μετά την αλλαγή κανονισμών διαπίστωσαν ελάχιστη πτώση στα σχόλια των κειμένων τους ενώ τα οι σχολιαστές χρησιμοποιούσαν καλύτερα επιχειρήματα, περισσότερο πολιτισμένο λεξιλόγιο. Πέτυχαν τον σκοπό τους;

Ναι, τον πέτυχαν. Γιατί είναι αλήθεια πως όταν περιηγείται κανείς ιστολόγια πολιτικού περιεχομένου εκτός από άσεμνες φράσεις μπορεί να διαβάσει και ανυπόστατες κατηγορίες χωρίς καμία βάση που απλά δυναμιτίζουν τον διάλογο που επιχειρεί ο διαχειριστής του blog και δημιουργούν εντυπώσεις του “τζάμπα μάγκα” που δρα μόνο εκ του ασφαλούς. Άλλωστε θεωρώ αδιανόητο για κάποιο χώρο που φιλοδοξεί να έχει χαρακτήρα ενημερωτικό, να παραμένει ανώνυμος. Ο καθένας πρέπει να έχει την ευθύνη της είδησης που δημοσιεύει και ο κάθε επισκέπτης απαιτεί να ενημερώνεται υπεύθυνα και επώνυμα. Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα να ξεχωρίσουμε την ελευθερία του λόγου με την ανωνυμία στο διαδίκτυο και την δημοσιογραφία. Εφόσον η ανωνυμία έδρασε ως μέσο διαφυγής του θάρρος της άποψης, είναι πλέον επικίνδυνη. Είναι αυτή μια μικρή επανάσταση που θα εξαπλωθεί;

Γιατί όχι; Καλώ όλους να χρησιμοποιούν το όνομά τους όταν τοποθετούνται σε σοβαρά ζητήματα. Σύντομα ολοένα περισσότεροι διαδικτυακοί τόποι θα χρησιμοποιούν υπογραφές με ονοματεπώνυμο και θα απαιτούν σχόλια παρομοίως. Έτσι, αποφάσισα να σας συστηθώ για να κάνω το δικό μου ξεκίνημα στην μικρή επανάσταση εναντίον της επικίνδυνης ανωνυμίας μετά από τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες. Το όνομά μου, +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ τους μισούς νέους συντηρεί η μαμά όμως μήπως δεν φταίει η κρίση;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αν και είχα την ευκαιρία να αναφερθώ σε αυτό το θέμα ορισμένες φορές, βρίσκω συχνά-πυκνά την αφορμή να επανέρχομαι. Βλέπετε... μια νέα έρευνα κατέδειξε αυτό που εμείς βιώνουμε καθημερινά. Τους νέους (ηλικίες 18-35) να συντηρούνται σε ποσοστό 48% από τους γονείς τους την ίδια ώρα που η έμμισθη εργασία τους, τους συντηρεί σε ποσοστό 45%.

Για να το πούμε χοντρικά... Οι μισοί από τους νέους μας, δουλεύουν για να ζήσουν και οι άλλοι μισοί (και παραπάνω) περιμένουν τον μισθό και την σύνταξη του μπαμπά και της μαμάς. Η εξοργιστική αυτή κατάσταση δεν δείχνει πόσο καλούς γονείς έχουμε στην Ελλάδα και άχρηστη νεολαία, ούτε πως η κρίση ευθύνεται (καθαρά) γι' αυτό. Η δική μου άποψη λέει πως αυτό για το οποίο φταίει είναι η ιδεολογία μας, η ιδιοσυγκρασία μας και η λάθος πολιτική. 

Γιατί οι μεγάλοι άνθρωποι λοιπόν να έχουν τόσα πολλά ώστε να μπορούν να συντηρούν και τα παιδιά τους; Τι πρόοδο μπορεί να επιφυλάξει αυτό για την κοινωνία μας και για το μέλλον της χώρας; Γιατί να μην παίρνει ο νέος πολύ περισσότερα και να συντηρεί εκείνος τον γονέα του αν χρειάζεται; Γιατί στερούν από τους νέους το δικαίωμα να ελιχθούν, να μην έχουν το οικονομικό βάρος στην προσπάθεια τους να προσφέρουν στην κοινωνία, ακόμα και ως καταναλωτές;

Για λόγους δικαιοσύνης θα πρέπει να εξαιρέσω άμεσα ορισμένους νέους που απλά αρέσκονται να τρώνε το παιδί της μαμάς και να ξυπνούν στις δύο το μεσημέρι μετά την χθεσινή κραιπάλη. Όχι όχι, το 48% της έρευνας δεν είναι, δεν πρέπει να είναι αυτά τα παιδιά! Παιδιά που έχω γνωρίσει, παιδιά που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για τη ζωή. Κρύβονται πίσω απ΄ την δικαιολογία της κρίσης και παίρνουν τηλέφωνο με το ακριβό τους smartphone την μαμά για να μάθουν τι φαγητό έχει το μεσημέρι...

Όμως έχω δει και νέους που μετράνε τα κουκιά ευρώ-ευρώ για να βγάλουν το νοίκι της γκαρσονιέρας που επέλεξαν, για να πληρώνουν το ρεύμα και τις μετακινήσεις τους και να προσπαθούν να κρατούν κάτι στο τέλος για να θυμούνται ότι ζουν και έχουν δικαίωμα στην διασκέδαση. Αυτοί οι νέοι αξίζουν κάθε προσπάθεια και κάθε θυσία. Και το λέω σαν εργοδότης, πως προτιμώ να λειφτώ εγώ κάτι προκειμένου να μην στερήσω λίγα ευρώ που όμως είναι τόσο σημαντικά στην επόμενη μισθοδοσία που θα βγάλω.

Τι γίνεται λοιπόν λάθος; Η απάντηση είναι πολύπλοκη. Αφενός η μονιμότητα στο Δημόσιο όταν δεν υπάρχει αξιολόγηση. Από την άλλη τα προβλήματα διάρθρωσης της ελληνικής αγοράς εργασίας. Ύστερα η ελληνική νοοτροπία και στο τέλος... ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο συνταξιούχος δικαιούται χρήματα ενώ ένας νέος που μοχθεί για ένα μεροκάματο, όχι... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το αδιέξοδο καθημερινό βράδυ της κρίσης

Κι εγώ όπως οι περισσότεροι πολίτες αυτής της όμορφης χώρας, είμαστε βυθισμένοι σε μία μόνιμη κατάθλιψη. Πίστευα πως αν ήξερα πως κι άλλοι βρίσκονται σε τόσο κακή κατάσταση όπως εγώ θα ένοιωθα καλύτερα, όμως δεν είχα δίκιο.

Το γενικότερο κλίμα τελικά σε καθηλώνει ακόμα πιο πολύ σε αυτήν την συνεχόμενη εθνική κατάθλιψη που μαστίζει τους έλληνες παράλληλα με την κρίση. Και ναι, δεν είσαι μόνος. Μαζί σου βρίσκονται τα θύματα τροχαίων που αυξάνονται κατά 100% όλοι εκείνοι που αυτοκτονούν κάθε εβδομάδα ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν αυτές τις μέρες στην περιοχή σου. Μαζί σου είναι τα θύματα πνιγμών στις ελληνικές θάλασσες που για πρώτη φορά έφτασαν σε τριψήφιο αριθμό φέτος. Κακά τα ψέματα. Σε μια κρίση κατάθλιψης, νιώθεις αδύναμος, υπάρχουν όμως κάποιοι που δεν μπορούν να συμβιώσουν με αυτήν την αδυναμία και προτιμούν να δώσουν ένα τέλος.

Και όσοι μένουμε πίσω; Τι; Αποτελούμε μήπως μελλοντικά θύματα ή απλά αυξάνουμε τον δείκτη πιθανών απωλειών; Βλέπετε, ζούμε μια νέα τάξη πραγμάτων όπου πηγαίνοντας από το γραφείο έως μια εξωτερική δουλειά, σε αυτά τα διακόσια μέτρα που θα περπατήσεις, θα δεις ανθρώπους να ψάχνουν για πρώτη φορά στα σκουπίδια σε αυτήν την γειτονιά, θα δεις αλλοδαπούς να σέρνονται κυριολεκτικά, μυρίζοντας άσχημα. Η μυρωδιά μπορεί να προέρχεται από imageτους δρόμους που είναι βρώμικοι επειδή οι συμβάσεις των οδοκαθαριστών έληξαν κι έτσι παντού υπάρχουν σκουπίδια. Συνεχίζοντας μπορεί να δεις περιττώματα σκύλων ή ανθρώπους με κομμένα άκρα να παρακαλάνε για περίσσευμα ή μάλλον… για υστέρημα. Πιο κάτω θα δεις μια σπασμένη αποχέτευση από τον υπόνομο που έχει κάνει τη γειτονιά απαραίτητη σε αντιασφυξιογόνες μάσκες και λίγο πριν φτάσεις, στρίβοντας στο φανάρι θα δεις μηχανάκια να περνούν με κόκκινο με την φυσικότητα που θα περνούσε κάποιος με αχρωματοψία, θα δεις έναν περαστικό να βρίζει τα θεία (μπορεί να μιλάει στο τηλέφωνο ή να μονολογεί), θα δεις βρώμικα αυτοκίνητα που έχασαν την λάμψη τους όταν πριν τρία-τέσσερα χρόνια οι ιδιοκτήτες τα αγόρασαν με δάνειο και φτάνοντας στην πόρτα του προορισμού σου γλιτώνεις από έναν καυγά που ξέσπασε ακριβώς απέναντι. Μπορεί σε πέντε λεπτά περπατήματος να γίνουν δύο, τρία ή και όλα τα παραπάνω.

Περιμένεις το βράδυ για να γυρίσεις σπίτι και να δεις μια ωραία ταινία που θα σε κάνει να ξεχαστείς(;) Είναι προτιμότερο να πέσεις με τα μούτρα στην τηλεόραση πριν αποκοιμηθείς, γιατί αν αρχίσεις να συζητάς με τον άνθρωπο σου, κάποια στιγμή θα “πέσει” το ερώτημα: “τι έχεις”; Και τότε; Θα πέσεις στην παγίδα του ντόμινο; Θα μεταφέρεις τον καθημερινό σου εφιάλτη στο σπίτι; Όχι! Απόψε δες μια ταινία για να μην προλάβεις να διερωτηθείς γιατί ζεις εδώ, γιατί ζεις έτσι, γιατί ζεις… γενικά.
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ όταν αυτό που φοβάσαι είναι ο ίδιος σου ο εαυτός

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όλοι οι άνθρωποι αναζητούμε μια εύκολη ζωή. Προσφεύγουμε στους πόρους που διαθέτουμε, τις γνωριμίες, τις δειξιότητές μας, Τον Θεό, αρκεί να μπορέσουμε να φέρουμε την ζωή μας σε ένα επίπεδό ή μάλλον, σε μία κατάσταση τέτοια που θα μας ευχαριστεί. Στην περίπτωση βέβαια του ανθρώπου αυτό μοιάζει με ουτοπία καθώς ο άνθρωπος είναι εξ ορισμού άπληστο ον (και δεν το λέω με την κακή έννοια) καθώς αναζητά πάντα κάτι καλύτερο από αυτό που έχει.

Σε αυτήν την αναζήτηση ο καθένας ψάχνει συμμάχους. Άνθρωποι που θα μοιραστούν το μικρό ή μεγάλο όραμα, φίλοι εμψυχωτές ή γνωστοί που θα βάλουν κάποιο λιθαράκι. Και... -θα έπρεπε- να εννοείται και ο ίδιος μας ο εαυτός που προφανώς πασχίζει για να πετύχει τον στόχο που ο ίδιος έχει θέσει.

Τι γίνεται όμως αν ο εαυτός μας είναι από μόνος του ο ανασταλτικός παράγοντας; Αν, εξετάζοντας τα δεδομένα καταλήγουμε πως είναι εκείνος που μας κρατάει πίσω, που δεν μας αφήνει να κάνουμε την υπέρβαση; Τότε το πρόβλημα γίνεται πιο μεγάλο από ποτέ. Η αντοχή, η νοοτροπία, η ιδεολογία, οι προσωπικές κόκκινες γραμμές, οι συνθήκες στο περιβάλλον μας, είναι όλοι παράγοντες που μπορούν να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Είναι τα στοιχεία που θα ανακόψουν την προσπάθεια μας προς τον ίδιο μας τον στόχο.

Γιατί καμιά φορά πίσω από τον εαυτό μας κρύβεται κάποιος που δεν γνωρίζεις καλά. Ένα παιδί που δύσκολα έκανε φίλους και κλεινόταν στον εαυτό του, έγινε ένας νέος με τρομακτική κοινωνικότητα, αυτοπεποίθηση και κατάφερε να γίνει αγαπητός και αποδεκτός στο περιβάλλον του. Ο ίδιος μεγαλώνοντας κλείστηκε ξανά, απέκτησε φοβίες και ανασφάλειες και έγινε ένας άνθρωπος που αποτελεί απειλεί για την ίδια του την ζωή. Μπορεί να κρύβεται ένα τέτοιο πολύπλοκο σενάριο πίσω από έναν άνθρωπο; Φυσικά και μπορεί και τότε...

Και τότε τι κάνεις; Πως το διορθώνεις; Αλλάζεις τα δεδομένα της ζωής σου; Αλλάζεις την ίδια σου την ζωή; Παραιτείσαι από όλα, γιατί... "έτσι είσαι εσύ"; Αν κάποιος άλλος ήταν το πρόβλημα, απλά τον παρακάμπτεις, όταν όμως αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά το πρόβλημα είσαι εσύ ο ίδιος, τότε πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιήσεις και μετά... να, κάνεις κάτι γι' αυτό. Καλή Επιτυχία με αυτό... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 10 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως η coca cola παντρεύτηκε τον μινωικό πολιτισμό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εδώ και μερικές ημέρες η γνωστή εταιρεία αναψυκτικών, τρέχει παγκόσμια καμπάνια που έχει βασική πρωταγωνίστρια την... Μινωική Κρήτη! Έχοντας ντύσει το λογότυπό της και τα μπουκάλια της με σκηνές από την Μινωική και προϊστορική Κρήτη, διαφημίζει το προϊόν της.

Στον σημερινό προβληματισμό, καλούμαστε να σκεφτούμε αν αυτή η διαφήμιση που θεωρούμε πως βοηθάει την εταιρεία να πουλήσει για αδιάφορους προς εμάς λόγους, προσβάλλει την ιστορική κληρονομιά του τόπου μας... ή, όχι!

Σε άρθρο που βρήκα σε κρητική ιστοσελίδα, κάποιος κύριος Τζανάκης επιχειρηματολογεί πως η εταιρεία προσβάλλει την κληρονομιά μας, την εκμεταλλεύεται προς όφελός της και φθείρει την εικόνα. Αναφέρεται σε αντιαισθητική και προσβλητική εικόνα και εγώ προσωπικά σέβομαι την άποψη του και τον συγχαίρω που είχε το θάρρος να επιχειρηματολογήσει υπέρ αυτής.

Όμως... αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ μαζί του. Εδώ και δεκαετίες στα ταξίδια μου στην Ευρώπη και την Αμερική, βλέπω Αγάλματα της Ελευθερίας να φορούν φορέματα με λογότυπα εταιρειών, γοργόνες να αναδύονται για να παίξουν ποδόσφαιρο, όπως και αγάλματα του Ιησού (Βραζιλία) το ίδιο... και πάει λέγοντας. Πάντοτε κάθε τέτοιου είδους διαφήμιση αφήνει ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη του τηλεθεατή.

Η αλήθεια όμως είναι μία: Ούτε ο Μινωικός πολιτισμός δεν έχει ανάγκη την Coca Cola για να αποκτήσει επισκέπτες, ούτε η Coca Cola έχει ανάγκη τον Μινωικό Πολιτισμό για να αποκτήσει διψασμένους πελάτες. Η αλήθεια είναι ότι ένα από τα πιο ισχυρά brand παγκοσμίως και ανεξαρτήτου κλάδου, αποφάσισε να... "συνεργαστεί" για μια κοινή προβολή σε ένα από τα επίσης πιο γνωστά ιστορικά σύμβολα παγκοσμίως. Κανείς δεν έχει ανάγκη από κανέναν κι όμως άπαντες θα επωφεληθούν από την συνεργασία αυτή.
Δεν αισθάνομαι τυχερός που η μεγάλη Coca Cola επέλεξε εμένα τον φτωχό κρητικό, αισθάνομαι απλά πως η μεγάλη σε πολιτικές πρακτικές Marketing, Coca Cola συμπεριφέρθηκε στην Μινωική Κρήτη με το κύρος που της πρέπει. Αν δεν το έκανε δεν θα έχανα απολύτως τίποτα σε εκτίμηση και μεγαλοπρέπεια, αφού το έκανε βλέπω δύο σπουδαία σύμβολα να συνυπάρχουν και τίποτα παραπάνω. Ας είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, όχι υπερευαίσθητοι και μυγιάγγιχτοι+Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
Για την ιστορία να σημειώσω πως δεν ήμουν ή είμαι ποτέ "πελάτης" του συγκεκριμένου αναψυκτικού...

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ οι γυναίκες δεν υπάρχουν πια(;)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχει περάσει την δεκαετία τώρα, αλλά ακόμα θυμάμαι να ακούω το περιβόητο “οι άντρες δεν υπάρχουν πια”. Αρχικά ίσως αναρωτιόμουν τι σημαίνει, αργότερα ίσως κατάλαβα, στη συνέχεια ίσως απέκτησα άποψη επ’ αυτού, σήμερα όμως είμαι σίγουρα σε θέση να το προσεγγίσω με βάση την δική μου άποψή.

Κι αν οι άντρες περνάνε… κρίση ταυτότητας με άλλους να αφήνουν γένια ιερέα προκειμένου να αποδείξουν την αρρενωπότητα τους κι άλλους να συναγωνίζονται τις γυναίκες στο πλήθος καλλυντικών που κρύβουν στο ντουλάπι τους, οι γυναίκες… οι γυναίκες πως μετεξελίχτηκαν σε όλη αυτήν την πορεία;

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις βλέπουμε ανεξάρτητες, περιποιημένες, ντυμένες τόσο όμορφα όσο και… λιγότερο, προσεγμένες στην κοινωνική τους ζωή, στις παρέες, στις εξόδους, στις δραστηριότητες, ακόμα και στην εργασία που τελικά κάνουν και ο σκοπός πάντα πετυχαίνει αφού οι άντρες πάντα μένουν να τις κοιτάζουν σαν αποχαυνωμένοι μεθυσμένοι από τα αρώματα, το κόκκινο του κραγιόν και το πολύ δέρμα που επιμελώς αποκαλύπτεται πίσω από ωραία δαντέλα ή προκλητική εμφάνιση.

Όμως πάντα φτάνει η στιγμή που κάποιος πρέπει να μιλήσει με κάποιον. Και εκεί το κάστρο γκρεμίζεται. Μάλλον όχι το κάστρο, ολόκληρη η πόλη-κράτος! Γιατί η σημερινή γυναίκα έχει μεν πτυχίο από κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όμως το απέκτησε ακριβώς όπως και τον καλό βαθμό στο Λύκειο: παπαγαλίζοντας!

Και επειδή οι σπουδές δεν κάνουν τον άνθρωπο, ας αναρωτηθούμε πως τα τηλεοπτικά reality και πως το κανάλι “Ε” πιο συγκεκριμένα αποκτούν τηλεθεατές αρκετά φανατικούς για να υπάρχουν. Πως οι εκπομπές μαγειρικές κατέκλυσαν την ελληνική τηλεόραση και γιατί οι τούρκικες σειρές κατάφεραν να μονοπωλήσουν προσωρινά την φτωχή ελληνική τηλεόραση.

Και επειδή κάθε ερέθισμα διαμορφώνει χαρακτήρα, φτάνουμε στην σημερινή -νεαρά κυρίως- γυναίκα του σήμερα. Εκείνη με το αχανές βλέμμα προς το υπερπέραν, εκείνη που το πολύ βάψιμο ή το πολύ θέατρο, δεν σε αφήνουν να διαπιστώσεις αν όντως μιλάς με άνθρωπο ή με ρομπότ. Κάθε συζήτηση κρίνεται από χαμηλό ενδιαφέρον, χαμηλή ποιότητα και χαμηλή ένδειξη ικανότητας συμμετοχής σε αυτήν. Νομίζουν ότι έχουν άποψη για όλα, ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει γύρω τους. Κι αν κατά τύχη ξέρουν, η ενημέρωσή τους είναι από αμφιβόλου εγκυρότητας σελίδες στο facebook. Κι έτσι να είναι, το ενδιαφέρον τους περιορίζεται στον τίτλο και την εισαγωγή του άρθρου/είδησης.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην θαυμάσεις μια γυναίκα που με 35 βαθμούς καλοκαιρία, καταφέρνει να περάσει από δίπλα σου με μαλλιά κομμωτηρίου, μακιγιάζ διαγωνιζόμενης σε καλλιστεία και ενδυμασία που πιο πολύ “καίει” παρά δροσίζει και όλα αυτά την ίδια στιγμή που όλο το πακέτο στηρίζεται σε κάποιον λόφο από τακούνια που κάνουν τις ισορροπίες κυριολεκτικά επικίνδυνες (για εκείνη).

Όμως ως εκεί. Μου φτάνει αυτό. Το βαρέθηκα. Δε με ενδιαφέρει. Με κούρασε να βλέπω κάστρα στην άμμο. Ας πούμε ότι έχασα την εμπιστοσύνη μου σε παραμύθια με πριγκίπισσες που μένουν μέσα σε αυτά. Ας πούμε πως… δεν υπάρχουν γυναίκες πια, έτσι για να μιλάμε την ίδια γλώσσα! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ όταν χάνεις μια παρτίδα βλέπεις τους ύπουλους συμπαίκτες

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Θα ήθελα η ανατροφή μου να ήταν τέτοια ώστε να ήμουν λιγάκι αναίσθητη. Να ακούω για ασήμαντα προβλήματα και να κλείνω αυτομάτως τα αυτιά μου. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ενδεχομένως να μη φταίει τόσο η ανατροφή, όσο το γεγονός πως σκέφτομαι τους άλλους και θέλω να είναι πραγματικά καλά.

Περίπου μια δεκαετία, είχε να μου συμβεί κάποιο ισχυρό σοκ και είχα ξεχάσει πως οι άνθρωποι κλείνουν μάτια και αυτιά ακόμα και σε ανθρώπους που υποτίθεται πως αγαπούν. Πάντα έλεγα: «Αυτά συμβαίνουν σε άλλους».

Πρόσφατα, μου συνέβη ένα τροχαίο ατύχημα. Αν και είδα το Χάρο με τα μάτια μου ούσα συνοδηγός, τα τραύματα είναι πραγματικά ανεπαίσθητα μπροστά σε όσα θα μπορούσα να είχα πάθει εάν δε φόραγα ζώνη. Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρούμαι. Δυσκολεύομαι να περπατήσω γιατί χτύπησα στα πόδια. Ο γιατρός μου έδωσε σαν συμβουλή να αποφεύγω τις πολλές μετακινήσεις και να επιδιώκω να κολυμπάω για να κυκλοφορεί καλά το αίμα. Μου είπε πως σε ένα μήνα μάλλον θα έχω επανέλθει.

Παρότι είναι καλοκαίρι μου είναι δύσκολο ακόμα και σανδάλια να φορέσω διότι με «κόβουν». Και πες: ''Έλα βρε Αναστασία σημασία έχει που είσαι γερή και απέφυγες τα χειρότερα''. Και όντως έτσι είναι. Απορώ όμως πώς γίνεται να μαθαίνεις πως ένας δικός σου άνθρωπος «στούκαρε» και να μη σηκώνεις το ρημάδι το τηλέφωνο να δεις αν πονάει ή αν χρειάζεται βοήθεια από τη στιγμή που μένει μόνος...; Ξαφνικά, σε βλέπουν τυχαία μπροστά τους και παίρνουν αυτό το δήθεν ύφος του ενδιαφέροντος και λένε: «Τι έπαθες βρε παιδί μου... Άγιο είχες».

Όχι, δεν είχα άγιο! Φόραγα τη ζώνη μου γιατί παρά τα 22 μου χρόνια έχω το μυαλό μου στη θέση του. Γιατί τόσο θεατράκι «φίλε» αφού σε ενδιαφέρει μόνο η ζωούλα σου; Χίλιες φορές η αδιαφορία παρά το ετεροχρονισμένο δήθεν ενδιαφέρον σου που δε μου προσφέρει καν ψυχολογική στήριξη μετά το ισχυρό σοκ που έπαθα.

Ευτυχώς έχω και ανθρώπους που δε φέρθηκαν έτσι και έδειξαν απόλυτο σεβασμό απέναντί μου. Όλοι θα ζούσαμε ευτυχέστεροι αν φαινόμασταν ανθρώπινοι και συνεπείς σε αυτούς που θεωρούμαι φίλους μας. Φταίει η μοντέρνα κουλτούρα μας; Φταίνε οι γρήγοροι ρυθμοί της πόλης; Φταίνε τα κόμπλεξ που κουβαλάμε;

Δε θα γίνω ψυχολόγος κανενός και δεν πρόκειται να χάσω το χαμόγελό μου και το χιούμορ μου. Λυπάμαι για όσους είναι ανεπαρκείς. Μια ζωή θα είναι βυθισμένοι στην κατάθλιψή τους και την ανεπάρκειά τους σαν οντότητες, εκτός κι αν πάρουν την απόφαση να βελτιωθούν! Οι καλοί άνθρωποι αξίζουν καλοσύνη και αγάπη. Τίποτα άλλο. Οι υπόλοιποι απλά μπαίνουν στον πάγο.

Υ.Γ.: Είχα πραγματικά την ανάγκη να βγάλω από μέσα μου το θυμό που έχω!! Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η υποκρισία της τρομοκρατίας έχει όνομα και είναι ηριάννα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Καλώς ή κακώς, θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε το δίκαιο με βάση τα δικά μας συμφέροντα και την δική μας νοοτροπία. Αυτό νομικά δεν στέκει, όμως από πότε το ανθρώπινο πνεύμα περιορίστηκε από νομικά και διαδικαστικά τερτίπια;

Έτσι, όταν για παράδειγμα δεν συμφωνούμε με μία απόφαση δικαστηρίου, έχουμε κάθε δικαίωμα να κατέβουμε στην Ερμού και να σπάσουμε 20 τζαμαρίες καταστημάτων, απλά "επειδή". Το ότι βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης και μέσα στην τουριστική περίοδο όπου επισκέπτες περνούν, είναι ψιλά γράμματα. Μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε με βροχή μολότοφ και τελικά να κάνουμε ότι θέλουμε.

Βέβαια, δεν είμαστε μόνοι μας... Μέλη της ίδιας της κυβέρνησης φρόντισαν να προσβάλλουν την απόφαση του δικαστηρίου να προφυλακίσει μία κοπέλα που πλέον μπορούμε να αποκαλούμε τρομοκράτισσα αλλά εκείνη ακούει στο γραφικό όνομα Ηριάννα! Χωρίς να θέλω να μειώσω την πυγμή και την αποφασιστικότητα των αναρχικών, για μία ακόμα φορά, μέλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υποκίνησαν επεισόδια στην Αθήνα και όχι μόνο. Δεν έχει καμία δουλειά μέλος της κυβέρνησης να αμφισβητεί απόφαση δικαστών, ειδικά όταν πρόκειται για την κυβέρνηση του απόλυτου ψέματος και της απόλυτης κωλοτούμπας...

Σε κάθε περίπτωση, η κοπέλα πιάστηκε, το DNA της ταυτοποιήθηκε και όταν λέμε ταυτοποιήθηκε, δεν μιλάμε για κάποιο αποτύπωμα σε χερούλι πόρτας ή τοίχου και άλλα στοιχεία που επιφέρουν άλλοθι, αλλά για γεμιστήρες, όπλα κλπ. Μήπως... η Ηριάννα ήταν η οικιακή βοηθός που απλά ξεσκόνιζε τους γεμιστήρες του σπιτιού των τρομοκρατών;

Το κείμενο εξ αρχής ήταν αρκετά ειρωνικό. Αν θελήσω να γίνω πιο ουσιαστικός και για να μιλήσω στην γλώσσα των... αλληλέγγυων θα γράψω πως κανείς εξ αυτών δεν δικαιούται αλληλεγγύη ή τον οίκτο μας. Είναι άνθρωποι που βανδαλίζουν περιουσία ανθρώπων που εργάζονται για να την διατηρήσουν ή περιουσία που εσύ, εγώ και οι γονείς των ίδιων, πληρώνουν κάθε μήνα στο τερατώδες κράτος και κάποιοι εξ αυτών -ως τρομοκράτες- σκοτώνουν και εγκληματούν. Συνεπώς, χαίρομαι που η Ηριάννα βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα. Θα είμαι ο πρώτος που θα της ζητήσει συγγνώμη αν στην δίκη της προκύψει η αθωότητά της, ως τότε όμως θεωρείται μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ο θαυμαστός τρομακτικός κόσμος του απρόοπτου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Η ζωή μας, είναι μία αλληλουχία από γεγονότα και καταστάσεις. Η εξέλιξη τους καθορίζει την πορεία και την πρόοδο της ζωής μας. Αυτή, συνήθως επηρεάζεται από την παρέμβαση των ανθρώπων που μας περιβάλλουν άμεσα ή έμμεσα. Την γενική ιδέα την πήρατε, την ξέρετε, την βιώνετε.

Πέρα από αυτήν την φιλοσοφική αρμονία, υπάρχει και μια ανεξέλεγκτη ανωμαλία. Πρόκειται για τα απρόοπτα! Ένα απρόοπτο σας έκανε να μην πάτε στην δουλειά σήμερα, ένα άλλο σας ανάγκασε να μην φανείτε συνεπείς στο ραντεβού με την παρέα σας. Ένα απρόοπτο ευθύνεται που ο μισθός δεν έφτασε αυτόν τον μήνα. Η λίστα των απροόπτων είναι τόσο μεγάλη όσο και τα σχέδια (σας) που τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν! Ξέρετε, τα απρόοπτα είναι τόσο διαφορετικά και απρόβλεπτα που κυριολεκτικά όσο καλά προετοιμασμένος και να είσαι οικονομικά, ψυχολογικά ή κοινωνικά, απλά δεν μπορείς να... τους κρυφτείς!

Βλέπετε κάποιος ξεκινάει για την δουλειά του και τρακάρει. Ένα απρόοπτο της στιγμής μπορεί να αλλάξει ολόκληρη την ζωή του, όμως είναι και κάποια άλλα λίγο πιο μεσοπρόθεσμα καθώς και όχι αρνητικά, αφού μια ζωή διαλυμένη, μια ζωή χωρίς ελπίδα, μπορεί από ένα απρόοπτο συμβάν ή μια εξέλιξη που δεν είναι κατ' ανάγκη στιγμιαία, να σου αλλάξει την ζωή, να σε σώσει, να σε αναστήσει, να δώσει νόημα ξανά στην ύπαρξή σου. Υπάρχουν παραδείγματα εκεί έξω...

Κι έτσι ξέρεις πως τα απρόοπτα μπορεί να είναι και θετικά. Ευεργετικά. Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια υπάρχει και μία ακόμη εκδοχή. Αυτή που η ανθρώπινη αχαριστία -την οποία θεωρώ δεδομένη εξ αρχής- δεν μας αφήνει να δούμε. Πολλοί άνθρωποι έχουν ευνοηθεί από ένα απρόοπτο συμβάν ή μια απρόοπτη παρέμβαση, όμως ελάχιστοι γυρνάνε πίσω για να αναλογιστούν την απρόοπτη εύνοιά τους και να δηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους. Σπάνια ευχαριστούν τον άγγελό τους...

Τον σημερινό προβληματισμό δεν μπόρεσε να γράψει η Αναστασία που εξαιτίας ενός ατυχήματος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το πληκτρολόγιο, την ίδια ώρα που ο Γιάννης εξακολουθεί να βρίσκεται στο νοσοκομείο καθώς ένας αδέσποτος σκύλος στην μέση του δρόμου, του στέρησε το δικαίωμα να βρίσκεται στην δουλειά και στην οικογένεια του για πολλούς ακόμα μήνες. Καλό κουράγιο σε αυτούς τους δύο και σε όλους εμάς που συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε κόντρα ή με την βοήθεια των... απροόπτων! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο σεβασμός στην διαφορετικότητα είναι θέμα τρόπου, όχι ιδεολογίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Την περασμένη εβδομάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πραγματοποιήθηκε μια πορεία μελών της Κου Κουξ Κλαν. Δεν έχει σημασία γιατί διαδήλωναν. Σημασία έχει ότι πήραν άδεια από την αστυνομία, έκαναν την ειρηνική τους πορεία φρουρούμενοι από τους αστυνομικούς και μάλιστα περνώντας από έναν διάδρομο στου οποίου τα πλευρά διαδήλωναν απλοί πολίτες εναντίον της οργάνωσης ρατσιστών.

Στον σημερινό προβληματισμό δεν μας ενδιαφέρει ποιος πιστεύει τι, αλλά πως το κάνει. Πως προφυλάσσει την ιδεολογία και τις αντιλήψεις του από τις ακρότητες του φανατισμού και της βίας. Δεν μας ενδιαφέρει η εθνικότητα, η θρησκεία ή το χρώμα, αλλά ο τρόπος που αυτά ξεδιπλώνονται στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Γιατί πρέπει να ομολογήσω κι εγώ πως για χρόνια φανατιζόμουν. Με ομάδες, με έθνη, με πολιτική, με ένα σωρό σοβαρά ή όχι πράγματα για τα οποία πάντως δεν πρέπει να φανατίζεσαι. Μέχρι που έμαθα. Έπαθα και έμαθα. Αλλά ηρέμησα. Είδα τι σημαίνει διαφορετικότητα και σεβασμός σε αυτήν.

Οπότε παρά τις ακραίες αντιδράσεις που υπάρχουν, εμένα δεν με νοιάζει αν οι χρυσαυγίτες θέλουν να διαδηλώσουν ειρηνικά υπέρ της ιδεολογίας τους ή αν το ίδιο κάνουν οι αναρχικοί για την δική τους. Εξάλλου εγώ θυμάμαι πάρα πολύ καλά τους φόνους και τις λεηλασίες της Κου Κλουξ Κλαν, τα αντίστοιχα των χρυσαυγιτών και φυσικά των αναρχικών. Δεν με νοιάζει τι ακριβώς πιστεύουν και πόσο μακριά είναι από την δική μου ιδεολογία, εγώ τους μετράω με βάση τον σεβασμό προς τον τόπο και τον συνάνθρωπο.

Σε μια κοινωνία που ολοένα προχωράει στα βήματα εξέλιξης της παγκοσμιοποίησης αλλά την ίδια στιγμή χωρίζεται κάθε φορά και περισσότερο από τον διαφορετικό συνάνθρωπο, ειλικρινά αισθάνομαι ένα χάος αβεβαιότητας και αντίφασης. Εσείς; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ η γυναικεία συνωμοσία του ευνουχισμού

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Η μεσογειακή μας ανατροφή μας μαθαίνει να ντυνόμαστε για να αρέσουμε, όχι για να ικανοποιήσουμε τη δική μας αισθητική. Παραδόξως οι οδηγίες μας για το «μετά» μέσα σε μια σχέση είναι λειψές ή πρόκειται περί ασυνάρτητων μυθοπλασιών. Κάπου εκεί αρχίζει το μπέρδεμα.

Ξεκινάμε λοιπόν με το μοντέλο άνδρα που δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ρόλο βαράει, από τότε που μπούκαρε - θέλοντας και μη- το millenium. Και προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: Αν ο άνδρας δεν είναι κουβαλητής – μήπως είναι μοντέλο; Αν δεν είναι προστάτης και παντοτινή μας μοναδική αγάπη  μήπως είναι συνοδός- αξεσουάρ;

Βγαίνεις ραντεβού από το Tinder (ναι, παγκόσμια πρωτοτυπία) και του βάζεις να σου αλλάξει μπαταρία στο αυτοκίνητο - μπας και μπει στο «πετσί» του ρόλου και μετά σου αρέσει πιο πολύ.

Για να τελειώνουμε... Παραδέξου ότι σε εκνευρίζει κάτι ακαθόριστο και έπειτα από πολλές ταλαιπωρίες πνίγεσαι στην αντίφαση: είμαστε ανεξάρτητες και μοντέρνες, αλλά συγχρόνως και απελπισμένες, κρεμασμένες από ένα τηλέφωνο. Όμως πάντα το παίζουμε «cool».

Ενώ η σχέση από το Tinder τσουλάει με ορισμένα ζόρια σε πιάνει ο πανικός του γάμου, κανείς όμως δεν σε αναγκάζει να παντρευτείς τη σήμερον ημέρα. Από την άλλη καταλήγεις πιο αγχωμένη και δυστυχής από τις ανύπαντρες αδερφές του Βέγγου.

Κανονικά, θα έπρεπε, μαζί με τη χειραφέτηση και την ανεξαρτησία να έχεις κάνει εντυπωσιακή πρόοδο. Θα έπρεπε πλέον να μένουμε στο ράφι για μεγάλα διαστήματα από επιλογή, να πίνουμε μπύρες με τις φίλες μας και να γιορτάζουμε την ελευθερία μας βλέποντας τελικό Survivor. Ποια χρειάζεται άντρες που δεν είναι επαρκείς στα καθήκοντά τους;

Τόση δύναμη και θα μπορούσαμε να είχαμε φτιάξει στριπτιζάδικα για τα γούστα μας και υπηρεσίες με call boys. Να έρχονται σπίτι και φεύγοντας να σου πετάνε και τα σκουπίδια. Όμως ποτέ δεν αλλάξαμε γιατί δεν αποκτήσαμε τέτοιου είδους διάθεση.

Η αλήθεια είναι πως δεν την παλεύουμε με το στυλάκι της τάχα μου παντοδύναμης αλλά κατά βάθος τόσο ερωτιάρας, τσαούσας και ανώριμης. Ο γάμος άλλωστε θέλει θυσίες για να πετύχει η συνταγή του!

Ξέρω πως σε κάποια σημεία διαφωνείς. Είμαστε τόσο ίδιες όλες μεταξύ μας και κλείνοντας αυτό το κείμενο θα σου φέρω ένα παράδειγμα (για να μην με περνάς υπερβολική). Τον καλείς σπίτι για ρομαντικό ραντεβού και ανοίγεις μόνη σου το κρασί. Όταν σπεύδει να το ανοίξει εκείνος πετάγεσαι με ένα «Άσε με ξέρω». Κάπως έτσι σταματάς να αγαπάς τον ευνούχο που δημιούργησες.  Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ σκουπίδια τόπος, σκουπίδια άνθρωποι

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Έκανα πολύ υπομονή για να ξεκινήσω να γράφω αυτό το άρθρο περιμένοντας να έχει τελειώσει επιτέλους η απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα. Κυρίως εκείνων που προσελήφθησαν με  συμβάσεις ορισμένου χρόνου και ξεκίνησαν με τους συμβαλλόμενους να γνωρίζουν εξ αρχής ότι μετά το πέρας του χρόνου αυτού θα έμεναν χωρίς δουλειά.

Αυτοί λοιπόν οι τύποι με τους συναδέλφους τους, κατάφεραν σε λίγες μέρες να κάνουν την Ελλάδα έναν τεράστιο σκουπιδότοπο. Και ξέρετε έχει πλάκα να το βλέπεις στις ειδήσεις, όμως όταν η βρωμιά αυτή απειλεί την δημόσια υγεία με τεράστιες εστίες μικροβίων δίπλα σε σχολεία, παιδικές χαρές, κοινόχρηστους χώρους και σπίτια, τότε η κατάσταση γίνεται σοβαρή, πολύ περισσότερο όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε μία περίοδο που αφενός η Ελλάδα πλήττεται από έναν δυνατό καύσωνα και αφετέρου σε μία περίοδο που η εικόνα της Ελλάδας ταξιδεύει σ' ολόκληρο τον κόσμο μέσω των τουριστών και επισκεπτών μας.

Σε μία τέτοια περίοδο λοιπόν κάποιοι αποφασίζουν να διαλύσουν την χώρα ξεσπώντας σε ανθρώπους που δεν φταίνε. Τους απλούς πολίτες. Θα μπορούσαν κάλλιστα να πάνε έξω από Υπουργεία, Περιφέρειες και Δήμους και να αδειάσουν ένα απορριμματοφόρο προκαλώντας δυσαρέσκεια σε εκείνους που σχετίζονται και με το ζήτημα για το οποίο... "αγωνίζονται". Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγρότες οι οποίοι αντί να διαμαρτυρηθούν στα αντίστοιχα Υπουργεία ή άλλους χώρους αγροτικού ενδιαφέροντος, κλείνουν δρόμους και δυσκολεύουν την ζωή των συμπολιτών τους. Πως μια απεργία μπορεί να έχει νόημα και να τύχει αναγνώρισης από την κοινή γνώμη όταν πολεμάει λάθος στόχο;

Τώρα -διαβάζω στην ειδησεογραφία- οι εργαζόμενοι δίνουν μάχη με τα σκουπίδια υπό αντίξοες συνθήκες. Θυμήστε μου παρακαλώ γιατί θα πρέπει να τους λυπηθώ. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ οι αλλόκοτοι άνθρωποι της κρίσης και ο εαυτός μου που (δεν) αποτελεί εξαίρεση

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το σημερινό θέμα δεν το προγραμμάτιζα καθόλου, αλλά να, πέρασε ο Γιάννης από το γραφείο μου σήμερα -με ρώτησε κάτι επαγγελματικής φύσης- και έμεινε όρθιος να μου μιλάει για περίπου μισή ώρα σχεδόν χωρίς σταματημό.

Λοιπόν ο Γιάννης είναι ένας τύπος κάπου στα 40, ψηλός, όμορφος και σωματικά πολύ καλοφτιαγμένος και περιποιημένος. Είναι λίγο πολυλογάς και αγχώδης, όμως και δουλευταράς είναι και περιουσία έχει και κατά τη γνώμη μου όλο το πακέτο για μια σύγχρονη γυναίκα διαθέτει.

Τον γνώρισα στην γειτονιά που συγκατοικούσε με μία κοπέλα, καθηγήτρια με καταγωγή από την Αθήνα. Αλήθεια ταιριαστό ζευγάρι! Ώσπου μια μέρα μου είπε ο Γιάννης ότι θα πήγαιναν να ψαχτούν στην Αθήνα για να είναι κοντά στους δικούς της. Σκέφτηκα να του πω μπράβο για την θυσία του να παρατήσει την Κρήτη και αυτό ήταν όλο. Ύστερα από κάνα χρόνο ο Γιάννης επέστρεψε μόνος. Μου είπε ότι εκείνη άλλαξε και ότι έβγαζε τρελά γούστα. Είπαμε, είναι πολυλογάς, αλλά δεν είναι ψεύτης.

Λίγο καιρό τον είδα με μια άλλη κοπέλα. Επίσης ωραίο ζευγάρι, ταιριαστό και όλα έδειχναν άριστα. Σήμερα που ήρθε ο Γιάννης μου είπε ότι προχθές σηκώθηκαν από το κρεβάτι και του είπε ξαφνικά ότι δεν ταιριάζουν και θέλει να χωρίσουν. Ο Γιάννης δεν ήθελε μια αγκαλιά να κλάψει, απλά ήταν απογοητευμένος και περίεργος για το τι συμβαίνει πια με τους ανθρώπους και φέρονται τόσο αλλόκοτα, τόσο απότομα και τόσο ξαφνικά.

Τότε αντιλήφθηκα ότι όχι μόνο έχει δίκιο, αλλά αυτήν την συμπεριφορά την βλέπουμε παντού γύρω μας. Στον δρόμο, στα αυτοκίνητα, στις γειτονιές, στις υπηρεσίες, σε οτιδήποτε απαιτείται η συνύπαρξη ανθρώπων...

Το πιο πρόχειρο που μπόρεσα να του πω, ήταν πως πράγματι ο κόσμος έχει αλλάξει, έχει γίνει αλλόκοτος και κουβαλάει δυσφορία. Πως όταν οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί τόσο πολύ, γιατί θα πρέπει να μας προκαλεί τόση εντύπωση η ακραία και ανεξήγητη συμπεριφορά όλων των υπολοίπων;

Και αλήθεια... γιατί πάντα εμείς βγαίνουμε από αυτό το μοτίβο; Εγώ πρώτος παραδέχομαι πως έχω αλλάξει. Μπαίνω στην πλατεία του λιθοβολισμού εθελοντικά και ομολογώ πως αυτά τα μερικά χρόνια της... κρίσης, έχω γίνει πιο κουρασμένος, πιο καταθλιπτικός, πιο νευρικός, πιο γκρινιάρης, έχω αλλάξει προτεραιότητες, έχω δει την υγεία μου να κλονίζεται, έχω αναθεωρήσει απόψεις, σχέσεις και στόχους και δηλώνω χωρίς κανένα ενδοιασμό πως είμαι γεμάτος βλάβες, έτοιμος για ένα καλό και μόνιμο ρεκτιφιέ! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »