ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ ο νέος κόσμος έρχεται; (when the children cry)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Τι άραγε μπορούμε να πούμε εμείς σε μία καινούρια ζωή; Πως αλήθεια μπορούμε να την διδάξουμε για το μέλλον της; Ποια πείρα και ποια παραδείγματα ικανοτήτων και επιτεύξεων θα χρησιμοποιήσουμε για να του δείξουμε το δρόμο; Βλέπω ένα παιδί με βλέμμα απορημένο να περιμένει καθοδήγηση, όμως κάνω ένα βήμα πίσω πριν αρχίσω την διδασκαλία: Ποιος είμαι εγώ; Τι κατάφερα στ’ αλήθεια; Πόσο περήφανος μπορεί να είμαι για την γενιά μου;

Κοιτάω ένα παιδάκι με δάκρυα στα μάτια και δεν τολμώ να του μιλήσω για να του εξηγήσω. Πως θα πάρω την ανασφάλεια και τον φόβο από μέσα του, όταν παράλληλα πρέπει να το προετοιμάσω για έναν κόσμο κακό και μοχθηρό, όπου οι άνθρωποι σκοτώνουν κάθε τι που μπορούν και ανάμεσα τους, τον ίδιο τον άνθρωπο. Και όλα αυτά χωρίς ιδιαίτερο σκοπό. Σκέφτομαι να σκουπίσω τα δάκρυα του, όμως τι δικαίωμα έχω πάνω του; Εγώ και η γενιά μου; Αλήθεια καταφέραμε κάτι ή απλά συνεχίσαμε να καταστρέφουμε ότι άρχισαν οι προηγούμενοι και τώρα θα έχουμε την απαίτηση από αυτό το παιδί να τα χτίσει όλα από την αρχή, πιο όμορφα και σύγχρονα;

Πως θα παρηγορήσεις ένα παιδί που κλαίει; Θα καταλάβει ότι κάναμε ότι μπορούσαμε; Θα του δώσεις το έναυσμα να τραγουδήσει; Αν το καταφέρεις αυτό θα δεις πως μία νέα σελίδα στον κόσμο ξεκινάει. Πλέον αυτό το παιδί καλείται να δείξει έναν νέο δρόμο για αυτόν τον κόσμο. Έναν δρόμο χωρίς εξουσίες, μόνο με συμπόνια, ειρήνη, αγάπη και προσπάθεια για το κοινό καλό. Μόνο έτσι οι πόλεμοι θα σταματήσουν και μόνο ένας Θεός θα μας ενώνει.

Όταν ένα παιδί κλαίει, προσπάθησε να το πείσεις ότι προσπαθήσαμε. Κι αν το δεις να παλεύει, εξήγησε του πως αυτό δεν είναι οδηγεί σε τίποτα. Κι αν ένα παιδί προσεύχεται καθοδήγησε το κι αν στο τέλος καταφέρεις να κάνεις ένα παιδί να τραγουδάει, να ξέρεις πως ο νέος κόσμος έρχεται! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ ο δειλός που πήρε πίσω την τιμή του (coward of the county)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Μια ζωή στις παρέες, το σχολείο και στη γειτονιά ήταν ο πιτσιρικάς που όλοι έκαναν ότι ήθελαν. Ήταν το παιδί που έφερνε την εφημερίδα κι εκείνο που την πλήρωνε όταν οι υπόλοιποι τον έμπλεκαν για τις σκανταλιές του. Ακόμα κι οι γονείς του δεν τον πήρανε ποτέ στα σοβαρά. Ίσως επειδή ο πατέρας του δεν θα του έδινε ποτέ κάτι. Ένας μέθυσος, αργόσχολος γυναικάς ήταν που δεν είχε να προσφέρει κάτι στο παιδί του. Τίποτα και ποτέ εκτός από την ημέρα που πέθαινε, τότε που ψέλλισε το παιδί του: “Υποσχέσου μου γιε μου, πως  δε θα κάνεις όσα εγώ έκανα. Δε θα μπλέκεις στους καυγάδες. Το να γυρνάς και το άλλο μάγουλο δε σημαίνει ότι είσαι αδύναμος. Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι δε χρειάζεται να τσακώνεσαι για να είσαι άντρας”.

Ο πιτσιρικάς μεγάλωσε και έγινε δουλευταράς, αυτό όμως δεν του έσβησε την μπογιά του δειλού. Αλήθεια τι έπρεπε να κάνει για να τον αφήσουν ήσυχο; Ήταν ένας νέος που εργαζόταν για να φέρνει το ψωμί στο σπίτι και τη γυναίκα του. Στη γυναίκα που τον αγάπησε καταφέρνοντας να φορέσει παρωπίδες στα λόγια του κόσμου. Μια ήρεμη ζωή είναι κάτι ντροπιαστικό στην κοινωνία ενός μικρού χωριού; Ίσως για κάποιους που μπήκαν στο σπίτι του για να τον προσβάλλουν όταν αυτός έλλειπε στη δουλειά και αποφάσισαν να ξεσπάσουν στη γυναίκα του, χτυπώντας και κακοποιώντας την.

Ο νέος γύρισε βλέποντας την εξαθλιωμένη γυναίκα του. Πλησίασε τη φωτογραφία του νεκρού πατέρα του και έφυγε για το στέκι των δραστών. Πως είναι να κλείνεις σε ένα μπουκάλι την οργή δύο δεκαετιών; Πως είναι άραγε να ανοίγεις αυτό το μπουκάλι; Ποιος θα μπορούσε να τον σταματήσει; Είναι άραγε η οργή ποιο ισχυρή απ’ την μυϊκή δύναμη; Ο πρωταγωνιστής μας δεν άφησε κανέναν από δαύτους όρθιο. Πήρε την τιμή του πίσω κι έφυγε μονολογώντας στον πατέρα του: “Πατέρα σου υποσχέθηκα πως δε θα κάνω όσα έκανες εσύ. Θα αποφεύγω τους καυγάδες. Και μην με περάσεις για αδύναμο επειδή δεν γύρισα και το άλλο μάγουλο. Ελπίζω να καταλάβεις πως κάποιες φορές πρέπει να παλέψεις όταν είσαι άντρας”. Είχε πάρει την τιμή του πίσω… ο δειλός του χωριού! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ η πιθανότητα της ελπίδας (wind of change)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

O ήλιος ήταν πάντοτε κοινός και ένα Αυγουστιάτικο μεσημεριανό έκαιγε τα γυμνά μέτωπα των παιδιών που δεν είχαν με τι να προφυλαχθούν. Λίγο πιο κάτω, ένας οπλίτης αφήνει το όπλο του για να βγάλει το κράνος του. Ο ιδρώτας τσουρουφλίζεται στο καυτό χώμα της Μέσης Ανατολής. Το παιδί τρέχοντας έπεσε πάνω στο όπλο του στρατιώτη χωρίς να θέλει και ένας δεύτερος οπλίτης το σημάδεψε. Ο συνάδελφος του έγνεψε να χαμηλώσει την κάνη, πλησίασε τον πιτσιρικά και αργά του πήρε πίσω το όπλο του. Λίγο πριν στραφεί αλλού, του έδωσε ξεστηρίζοντάς το από τη ζώνη του, ένα μεγάλο παγούρι γεμάτο νερό. Ο μικρός το πήρε και ξάφνου ένας μαγικός άνεμος δρόσισε ολόκληρη την περιοχή.

Και λίγα χιλιόμετρα παρακάτω, ένας παράσημοφορεμένος αξιωματικός επέβλεπε τα συντρίμμια αποτέλεσμα κάποιου βομβαρδισμού. Ανάμεσά τους, νεκρά παιδιά κοίτωνταν διαμελισμένα. Ένα από αυτά, είχε ακόμα ανοιχτά τα μάτια, μεγάλα, γυρλωμένα, γεμάτα από φόβο και ελπίδα. Τότε ο αξιωματικός παρέμεινε να κοιτάει το παιδί που το πρόσταγμά του νωρίτερα είχε σκοτώσει. Μέσα από τα μάτια του είδε τόσα και τόσα χρόνια τυφλού φανατισμού αποτέλεσμα μια ανόητος εκπαίδευσης πλύσης εγκεφάλου. Τότε, ένας άνεμος φύσηξε δυνατά και ο αξιωματικός λύγισε τα γόνατα.

Και εκεί στα νότια ένας νεαρός στρατιώτης μπήκε στα χαλάσματα ενός σπιτιού για να απεγκλωβίσει ένα παιδί που έκλαιγε ανήμπορο. Ο στρατιώτης το κρατούσε αγκαλιά και το παιδί έλαμψε με ένα βλέμμα που έκρυβε μέσα του ολόκληρη την ελπίδα του κόσμου για το αύριο που έρχεται. Τότε, άνεμος φύσηξε δυνατά. Ήταν ο αέρας της αλλαγής... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ να σου αποδείξω πως είμαστε ένα; (we are one)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Αν μπορούσε ένας ολόκληρος πλανήτης να ενωθεί, πως θα ήταν; Αν όλοι οι λαοί είχαν μία σημαία και όλοι συμμετείχαν σε μία γιορτή πως θα γιόρταζαν; Θα είναι ποτέ εφικτό αυτό; Ίσως και ναι. Απλά, σήκωσε τη δική σου σημαία ψηλά και ένωσέ την με του διπλανού σου! Δείξε ποιος είσαι και από προέρχεσαι, όμως καθώς όλοι κουνάτε τις σημαίες σας, μία πολύχρωμη και ενιαία θα εμφανιστεί στον ουρανό δείχνοντας πως όλοι είμαστε ένα!

Ακόμα κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, η πρόκληση γίνεται θέληση, η θέληση ελπίδα και η ελπίδα προσπάθεια για τον στόχο. Ένας στόχος κοινός ή διαφορετικός –δεν έχει σημασία- αρκεί η προσπάθεια να τον κατακτήσεις να γίνεται κάτω από την κοινή σημαία που θα σου θυμίζει την ενότητά όλων μας. Γιατί αυτός ο κόσμος ανήκει σε όλους μας, γι’ αυτό και σε αυτόν πρέπει να συμμετέχουν ισότιμα όλοι που ζουν σε αυτόν. Κάθε διαφορά είναι πολυχρωμία κι όταν ανέβεις πολύ ψηλά, το μόνο που θα βλέπεις είναι μία οντότητα αφού στο τέλος όλοι θα είμαστε ένα!

Σε μια βραδιά θα δεις την απόλυτη ομορφιά της ένωσης, όταν δυο πλευρές, μία αναμέτρηση θα ενώσει εκατομμύρια λαούς και μία ενέργεια θα στείλει τον κόσμο ως τα αστέρια και ένα αποτέλεσμα θα αναδείξει όλα τα συναισθήματα των ανθρώπων. Από την απογοήτευση στην χαρά και από την οργή στον πανηγυρισμό! Αυτοί είμαστε, αυτά βιώνουμε και αυτά αισθανόμαστε όλοι, διότι ότι διαφορετικό κι αν υποστηρίζουμε, όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε σε αυτό που σκεφτόμαστε, πιστεύουμε, νοιώθουμε ή φαινόμαστε, τελικά… είμαστε ένα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ έχασα στον αγώνα με τον εαυτό μου (race against myself)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Μόλις συνειδητοποίησα μία στάλα ιδρώτα να κυλάει στο στέρνο μου. Δεν ήταν από την σωματική εργασία μου. Ήταν από το άγχος που σκληραίνει την καρδιά μου και από την σκέψη για τις αποτυχίες της ζωής. Αυτά τα ‘θέλω’ που κάποτε ήταν όνειρα κι όταν ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθούν πάντα φαινόντουσαν μακριά από εκεί που έφτανα. Κι όμως λέω τον εαυτό μου ‘εργάτη’ και πάλευα κόντρα στον άνεμο, κόντρα στις πιθανότητες, ακόμα κι όταν κανείς δεν (με) (το) πίστευε. Αλλά να… τίποτα.

Έκανα ότι μπορούσα. Προσπάθησα περισσότερο απ’ όσο νόμιζα ότι άντεχα και δέχτηκα περισσότερα απ’ ότι νόμιζα ότι μπορούσα να υποστώ. Στον δρόμο όμως είδα να είμαι πίσω σε έναν αγώνα. Έναν αγώνα που αναρωτιόμουν αν δίνω μαζί σου. Όχι. Τελικά εγώ. Εγώ έφταιγα για όλα. Εγώ ήμουν αυτός που αγωνιζόμουν με τον ίδιο μου τον εαυτό! Και το έβλεπα στην πορεία πως έμενα από καύσιμα. Έβλεπα να μένω πίσω να διαλύω τα συστατικά μου και κατέληξα να γράφω για τη θλίψη μου και να αναζητώ μουσικές να μελοποιήσω την απογοήτευση. Δεν έχει μείνει τίποτα πια –μετά από όλη αυτήν την διαδρομή- παρά αυτό με το οποίο ξεκίνησα, μείον τα όνειρα και ελπίδες.

Νοιώθω καλά όμως. Ξέρω πως προχώρησα μέχρι εκεί που γινόταν. Ξέρω πως ακολούθησα το μονοπάτι της αντοχής μέχρι που δεν υπήρχε πιο πέρα, όμως ο αγώνας δεν τελείωσε ποτέ. Συνεχίστηκε σε μία κούρσα που έτρεχα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Μια κούρσα που μάλλον έχασα. Δεν μπόρεσα να φτάσω το στόχο. Δεν μπόρεσα να κάνω ότι έπρεπε. Δεν μπόρεσα να πετύχω τον στόχο. Δεν μπόρεσα να τερματίσω την κούρσα με τον εαυτό μου. Έχασα. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΙΟΥ ~ το τέλος του παραμυθιού που δεν άρχισε καν (where have all the cowboys gone)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Μεγάλωσε μέσα στα παραμύθια, εκεί όπου οι ιππότες ξιφομαχούσαν για την τιμή μιας κοπέλας. Κι όταν το παραμύθι τελείωνε, παρέμενε στο όνειρο. Όταν τα χρόνια πέρασαν περίμενε να δει μια πραγματικότητα που θα εφάρμοζε το όνειρό της. Και την βρήκε σε εκείνον. Αυτόν που από την πρώτη στιγμή κατάλαβε πως θα είναι ο άντρας της ζωής της. Αυτός με τον οποίο θα περνούσε τα καλύτερα της χρόνια ως το τέλος.

Το παλιό αυτοκίνητο έτριζε στα φρένα και όταν εκείνος γυρνούσε απ’ την δουλειά ήταν βρώμικο, όμως στα μάτια της αυτό δεν φάνταζε εμπόδιο. Προκειμένου να μην πληγώνει τον εγωισμό του δεν έπλυνε ποτέ ξανά το δικό της. Τα πρώτα τους ραντεβού ήταν σε ψησταριές με παρέες που ποτέ δεν βρήκε ποτέ ενδιαφέρουσες, όμως ακόμα και η λεμονάδα που έπινε αντί για το κοκτέιλ, την ικανοποιούσε βλέποντας τον να της χαμογελά. Συμβιβάστηκε έτσι σε μια ζωή που εκείνος θα πλήρωνε τους λογαριασμούς και εκείνη θα έπλενε τα ρούχα και θα μαγείρευε.

Ποτέ δεν πρόλαβε να σκεφτεί που πήγε ο ιππότης της, ο περήφανος καβαλάρης και το ευτυχισμένος τέλος της. Συνήθισε στην ιδέα να τον βλέπει να γυρνάει σπίτι ξαπλώνοντας στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση, περιμένοντας το φαγητό μπροστά του. Βλέποντάς τον τόσο κουρασμένο θεωρούσε υποχρέωση να του τρίβει την πλάτη και να ικανοποιεί κάθε είδους ανάγκη του. Άλλωστε εκείνος… πλήρωνε τους λογαριασμούς.

Τα βράδια στην τηλεόραση λιγόστεψαν και πλέον τα περνούσε στο καφενείο με τους φίλους απ’ τη δουλειά. Εκείνη είχε πια όλο το χρόνο να κάνει τις δουλειές της και να μεγαλώνει τα ένα-δυο παιδιά, όσο τον περίμενε αργά το βράδυ για να ξαπλώσουν. Εκείνο το βράδυ δεν παρατήρησε το καινούριο φόρεμα που φορούσε και τότε θυμήθηκε πως ποτέ δεν είχε προσέξει τίποτα πάνω της.

Μήπως δεν ήταν αυτός ο ιππότης της; Ο καβαλάρης με το γυαλιστερό ξίφος που πάντα ονειρευόταν; Μήπως στο τέλος του παραμυθιού (της) δεν ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ διέξοδο απ' την αληθινή ζωή (welcome to the jungle)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Σε θυμάμαι να βιάζεσαι να μεγαλώσεις. Να πληρώνεις λογαριασμούς και να έχεις τα δικά σου κλειδιά. Που να ήξερες πως δε θα τα χωρούσε η τσέπη σου! Ήθελες να μεγαλώσεις για να έχεις τα παιχνίδια των μεγάλων για να παίζεις. Καλώς ήρθες στην αληθινή ζωή που έχει πολλά παιχνίδια που θα σε περιμένουν γιατί είναι γνωστό τι σου αρέσει και τι ερεθίζει τις αισθήσεις σου. Άλλωστε αν έχεις χρήμα, έχεις τα πάντα αρκεί να τα ζητήσεις, χωρίς αυτό να είναι καν απαραίτητο... Θα έχεις σε τόσο μεγάλο βαθμό αυτό που θέλεις που θα εθιστείς και η κατάχρηση θα γίνει το απόλυτο βίωμα στην αξιολύπητη ζωή σου, σε σημείο που θα πέφτεις στα γόνατα για να παρακαλάς κάτι που δεν σ' αρέσει.

Μη βιάζεσαι όμως γιατί όλα θα γίνουν μέρα με τη μέρα. Στο τέλος αυτής της σύγχρονης ζωής δε θα σου έχει μείνει τίποτα μέσα σου, όμως είναι το τίμημα του να βρίσκεσαι στην κορυφή. Σκέψου να είσαι και ένα όμορφο κορίτσι που θέλει να πετύχει! Πόσο εύκολο μπορεί να γίνει όταν πληρώσεις το τίμημα. Όλα αυτά τα υπέροχα φώτα της κορυφής μπορούν να γίνουν δικά σου και θα τα γεύεσαι για καιρό, τουλάχιστον όσο συνεχίζεις να θυσιάζεις το 'είναι' σου.

Αν νομίζεις ότι βαρέθηκες ή θέλεις να κάνεις πίσω... ξέχασέ το! Δεν υπάρχει γυρισμός στην ζωή που κάθε μέρα χειροτερεύει. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι να μάθεις την να ζεις σαν το ζώο μέσα στην πιο επικίνδυνη ζούγκλα. Κι αν τα καταφέρεις κάποια στιγμή τότε θα σου φανερωθούν περισσότερα αγαθά, περισσότερη μαγεία και θα γίνεις αχόρταγος ζητώντας ότι τελικά θα πάθεις. Ζήτησε το και θα σου δοθεί, αλλά μετά να θυμάσαι ότι δεν υπάρχει επιστροφή...

Μια μέρα, μετά από καιρό θα ανοίξεις τα μάτια κοιτώντας έναν ψηφιακό ορίζοντα και θα αναρωτιέσαι που βρίσκεσαι. Θα κοιτάξεις γύρω σου ευχόμενος να έχεις πεθάνει. Θα θυμηθείς εκείνο το μικρό παιδάκι που διψούσε για ενηλικίωση και τώρα ζητάς εξιλέωση αναζητώντας έναν τρόπο να βγεις από τον λαβύρινθο της ζούγκλας, όμως ακόμα δεν κατάλαβες; Η ζωή δεν είναι παρά μία ζούγκλα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ παίξε το παιχνίδι της ζωής (the gambler)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Έχεις βρεθεί ποτέ μόνος με έναν ξένο; Κάποιον που για ώρα σε κοίταζε κι εσύ στα κλεφτά αυτόν; Τον τύπο που κάθεται απέναντι ζητώντας μια αφορμή για να ξεκινήσει να σου μιλάει; Έτυχε ποτέ στο λεωφορείο, στο τρένο, στο πλοίο ή σε ένα παγκάκι να βρεις αυτόν τον παντελώς αδιάφορο ξένο που ξέρεις πως δεν θέλεις να έχεις καμιά παρτίδα μαζί του;

Κι όμως αυτός ο ξένος σου ζήτησε ένα τσιγάρο κι οι τρόποι σου είναι πολύ καλοί για να του αρνηθείς. Αυτός ο αδιάφορος γεροξεκούτης στην πρώτη τζούρα σε κοίταξε παράξενα λέγοντάς σου πως μπορεί σήμερα να μην έχει καν να πάρει τσιγάρα όμως στη ζωή του όχι μόνο είδε λεφτά, αλλά έμαθε τη ζωή από το πιο ακριβό πανεπιστήμιο που πλήρωσε και με το παραπάνω. Ο τύπος ίσως μονολογούσε κάνοντάς σε να μετανιώσεις για την αφορμή που του έδωσες εξ αρχής, όμως όταν το αδιάφορο αυτί σου άκουσε πως… “φίλε βλέπω πως σου τελείωσαν οι άσσοι” ξαφνικά είχες πεισθεί πως πρέπει να δώσεις μια ευκαιρία στον (συν)ομιλητή σου.

“Η ζωή είναι ένας τζόγος και αν πρέπει να παίξεις σ’ αυτήν, καλύτερα να μάθεις καλά το παιχνίδι”. Αλήθεια, σκέφτηκες εσύ ποτέ την ζωή σαν τζόγο; Μετέτρεψες τα χαρίσματά σου σε μάρκες και τα γεγονότα της ζωής σε φύλλα; Μέσα στη ζωή μαθαίνεις πότε πρέπει να κρατάς τα φύλλα και πότε να τα ρίχνεις στο τραπέζι. Τότε είναι που πρέπει να αποφασίσεις πόσες μάρκες θα ποντάρεις στο κάθε παιχνίδι. Κι ύστερα από πολλές προσπάθειες –λίγες νίκες και πολλές ήττες- μαθαίνεις πότε πρέπει να σηκωθείς και να τα παρατήσεις ή πότε απλά να τρέξεις χωρίς να κοιτάξεις πίσω. “Να θυμάσαι πως ποτέ δεν μετράς τα λεφτά σου όταν κάθεσαι στο τραπέζι. Θα έχεις άφθονο χρόνο, όταν η μοιρασιά τελειώσει”.

Ο τύπος θα σου φαινόταν σίγουρα χαμένος στη ζωή. Λογικά θα έχει χάσει όλα του τα λεφτά και την περιουσία στον τζόγο, όμως σκέφτηκες πως ένας τέτοιος τύπος μπορεί ακόμα και ταξιδεύει ελεύθερος; Πως έχει μέσα του το ένστικτο της επιβίωσης. Ποιος ξέρει πόσες φορές χρειάστηκε να θυσιάσει ότι είχε και πόσες φορές ρίσκαρε τις καλύτερες πτυχές της ζωής του. Ο ξένος θα σου θύμισε ίσως και τα δικά σου ελαττώματα, όμως κάθε κακό φύλλο, όπως και κάθε καλό, μπορεί να αποδειχτεί το μεγάλο σου προτέρημα αν εσύ μάθεις να το χειρίζεσαι σωστά. Αν χάσεις, πρέπει να ξέρεις πως είναι κι αυτό μες’ το παιχνίδι και τότε να εύχεσαι απλά το τέλος να έρθει ήσυχα και ειρηνικά.

Ο βρωμόγερος κάποια στιγμή θα φύγει από μπροστά σου, όμως εσύ κατάλαβες πως σε ξεπλήρωσε με το παραπάνω για την τράκα που σου έκανε; Σκέφτηκες ποτέ τι είδους παίκτης είσαι; Έμαθες πότε πρέπει να κρατάς τα φύλλα σου και πότε να ποντάρεις σε αυτά; Έμαθες πότε πρέπει να ολοκληρώνεις και πότε να φεύγεις μακριά; Ο τύπος σε προειδοποίησε να μην μετράς ποτέ τα λεφτά σου πριν η παρτίδα ολοκληρωθεί. Ζήσε τη ζωή σου. Τα φύλλα που κρατάς, είναι σίγουρα αρκετά για να κερδίσεις… +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ ταξίδι στην φαντασία του παιδιού (frankenweenie)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Αλήθεια έχεις ποτέ ταξιδέψει με τη φαντασία ενός μικρού παιδιού; Έχεις προσπαθήσει να μπεις στο πολύπλοκο μυαλό; Εκεί όπου όλα φαντάζουν μαγικά; Εκεί που όλα τα απλά είναι ανεξήγητα και όλα τα πολύπλοκα φαντάζουν απλά; Φρέναρες ποτέ τον ανεξέλεγκτο νου σου για να συμπορευτείς με αυτόν ενός μικρού παιδιού; Πως να είναι άραγε;

Να είναι η Αμερική ένας τόπος λίγο πιο πέρα από το σπίτι ή ένα σπίτι μακρινό; Να είναι το αεροπλάνο ένα διαστημόπλοιο που κάνει πολύ θόρυβο και σε ταξιδεύει ως την Θεσσαλονίκη; Να είναι η γιαγιά ένας άνθρωπος που κοιτάει πάντα εντυπωσιασμένος; Μπορούν τα λούτρινα κουκλάκια να είναι οι φίλοι και οι γνωστοί; Οι μαχητές του καλού και οι πριγκίπισσες; Έχεις μπει ποτέ σε σπίτι φτιαγμένο από μαξιλάρια; Ένιωσες την θαλπωρή και την αγάπη που είχε μέσα; Παρατήρησες ποτέ πως ένας λεκές από σοκολάτα είναι απλά μια ζωγραφιά στα ρούχα; Λίγη μπογιά στο χαλί είναι απλά μια διακοσμητική βούλα;

Διερωτήθηκες πόσο χαζό είναι να μαλώνεις με τον άλλο, όταν λίγη μουσική και μια αγκαλιά μπορεί να φέρει περισσότερα χαμόγελα; Θυμάσαι την τελευταία φορά που είπες ‘όχι’ σε ένα παιδί; Ήταν τόσο σημαντικό να ανακόψεις τον ενθουσιασμό του; Ήταν τόσο λάθος μια βόλτα στο πάρκο ή πέντε λεπτά ακόμα στην τηλεόραση; Αν διερωτάσαι ακόμα, τότε κοίτα ένα παιδί το βράδυ που κοιμάται. Μύρισε την μυρωδιά του και νιώσε την αγνότητα που εκπέμπει.

Έτσι κι αλλιώς, το πιο κοντά που θα φτάσεις ποτέ στο μυαλό ενός παιδιού είναι μέσα από ένα παραμύθι. Όχι από αυτά που είναι γραμμένα στο βιβλία. Ένα δικό σου που δεν θα το έχεις σκεφτεί, που θα το διηγείσαι δημιουργώντας το, την ίδια ώρα. Που θα χαράζεις την πλοκή του ανάλογα με το βλέμμα που αντικρίζεις μπροστά σου. Ένα παραμύθι, μία περιπέτεια με άγνωστους πρωταγωνιστές που γίνονται η καλύτερη συντροφιά στα όνειρα ενός παιδιού το βράδυ που θα ακολουθήσει. Μην αγνοήσεις τις τελευταίες στιγμές μαζί του πριν το καληνυχτίσεις. Θα είναι η συντροφιά του για ολόκληρο το βράδυ. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα που του άφησαν και μαζί με το αγαπημένο του κουκλάκι ένα άγνωστο ταξίδι μέσα από τα σκεπάσματα ξεκινάει. Σε αυτό το ταξίδι οι νεκροί ανασταίνονται, τα playmobil παίζουν με την Barbie και οι μπαμπάδες μπορούν να κάνουν μαγικά που κανείς άλλος δε δύναται.

Να θυμάσαι πως δεν υπάρχουν πλούσια ή φτωχά παιδιά. Η φαντασία τους τα απελευθερώνει και όσους φραγμούς κι αν έχουν στην ζωή, ο νους ενός παιδιού ισοδυναμεί με την απόλυτη ελευθερία και τον απόλυτο πλούτο. Αν δεν μπορείς να το νοιώσεις, τότε μεγάλωσες υπερβολικά, αν πάλι θέλεις… κλείσε το τηλέφωνο και την οθόνη σου και άσε το παιδί να καθορίσει πως θα περάσετε την επόμενη ημέρα. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ μένοντας στο παρελθόν (yesterday)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Βρίσκοντας τον εαυτό μου σε ένα κενό σκέψεων και πράξεων, βρήκα τον χρόνο να θυμηθώ το χθες. Τότε που όλα μου τα προβλήματα και οι έννοιες ήταν τόσο μακριά. Τότε που δεν είχε νόημα η απογοήτευση, επειδή όλα τα υλικά περίμεναν από εμένα να τα πλάσω, να τα σχεδιάσω, να τα κάνω πραγματικότητα. Στο χθες που οι σκέψεις αφορούσαν το αύριο και το σήμερα έφευγε τόσο γρήγορα χτίζοντάς το.

Τώρα έφτασαν όλα. Τα προβλήματα και τα αδιέξοδα. Τα λάθη και οι μηδενισμοί. Ξαφνικά κοιτάω μια άγνωστη σιλουέτα στον καθρέφτη που δεν μοιάζει καν στον μισό άντρα από αυτόν που αναγνώριζα πάνω μου. Κοιτάζω σε μένα μια ζωή άγνωστη. Σκέψεις και συνήθειες που ποτέ δεν φανταζόμουν και παντού πίσω μου να με καταδιώκει μια σκιά που κρύβει στο μαύρο της ένα φάντασμα του εαυτού μου. Να που το χθες πέρασε αλλάζοντας πολύ περισσότερο από τον χρόνο.

Τι μπορεί να φταίει; Γιατί να έπρεπε να φύγει από κοντά μου εκείνη; Γιατί να εξαφανιστεί; Ποτέ δεν κατάφερε να μου απαντήσει, ίσως γιατί και η ίδια δεν ήξερε. Ίσως να είναι κάτι που έκανα εγώ. Το μόνο που μου έμεινε είναι η λαχτάρα για ένα χθες που πλέον πέρασε (και δεν επιστρέφει).

Χθες όλα έμοιαζαν σαν ένα παιχνίδι. Όλα ήταν τόσο εύκολα δύσκολα. Οι προκλήσεις ήταν όλες μπροστά κι εγώ τις κυνηγούσα. Τώρα δεν ξέρω από που να κρυφτώ. Το παιχνίδι τελείωσε, εσύ έφυγες, το χθες πέρασε. Η ζωή συνεχίζεται, αλλά τι να την κάνω; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ ήρθε η εποχή της επανεκκίνησης (thank god it's christmas)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Ήρθε η ώρα να ταξιδέψουμε με μία ταχύτητα πιο πίσω. Να αποστασιοποιηθούμε και να κοιτάξουμε λίγο στο παρελθόν. Όχι μακριά. Ας κοιτάξουμε έναν χρόνο από την ζωή μας. Ξεκινώντας από τότε που ευχόμασταν, που σχεδιάζαμε, που ονειρευόμασταν για τον χρόνο που φτάνει στο τέλος του.

Θυμάσαι δάκρια; Αυτά που έρχονται από την πίεση και το άγχος; Από την αποτυχία και από τα ξεσπάσματα της στιγμής; Τα δάκρια της μοναξιάς και της μελαγχολίας; Θυμάσαι να κλαις μόνη σου ή μπροστά σε άλλους, επειδή δεν μπορούσες άλλο;

Θυμάσαι να μοιράζεσαι τις ελπίδες και τους φόβους σου; Να λες πως αύριο θα καταφέρεις περισσότερα ή πως δεν θα τα καταφέρεις στην δουλειά; Θυμάσαι μέσα στη χρονιά κάποιον να σου δίνει κουράγιο ή να σε αμφισβητεί προκαλώντας σου περισσότερο πείσμα; Ή τις φωνές που σε καθησύχασαν και σου έδωσαν μια ρανίδα αισιοδοξίας στην ημέρα σου;

Το ξέρω πως ήταν μια δύσκολη χρονιά. Το ξέρω πως φοβάσαι πως δεν πέρασε. Το ξέρω πως φάνηκε σαν να μην τελειώνει με τίποτα. Όμως είμαστε εδώ. Μακριά απ’ όλα σήμερα και βάζουμε μια γραμμή σε όσα μας δυσκόλεψαν. Σε όσα βρέθηκαν στον δρόμο μας. Γιατί είναι Χριστούγεννα. Είναι η εποχή της επανεκκίνησης και της ελπίδας. Είναι οι μέρες που μπορείς να δεις φως στο προσωπικό σου τούνελ. Επιτέλους ήρθαν τα Χριστούγεννα!

Αυτό το βράδυ, κοίταξε τα αστέρια και το φεγγάρι. Κοίτα πόσο όμορφα λάμπουν εκεί ψηλά στο ψύχος. Μπορεί να είναι παγωμένα και μακρινά, όμως η λάμψη και η παρουσία τους (να) σου θυμίζουν πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Τίποτα δεν είναι απλησίαστο. Τίποτα δεν πεθαίνει χωρίς ελπίδα. Κανένας στόχος δεν χάνεται χωρίς προσπάθεια και πως μαζί θα μπορούμε να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ακόμα και το γυαλί που έσπασε!

Κοίτα τώρα πως τα Χριστούγεννα θα ενώσουν τον κόσμο. Πως ευχές θα αλλάξουν κάτοχο και χαμόγελα θα σπάσουν το κρύο του ψύχους. Κοίτα ανθρώπους να τσουγγρίζουν ποτήρια και να αγγελιάζονται. Κοίτα ανθρώπους να διασκεδάζουν με ότι μπορούν και έχουν ακόμα. Όλοι μοιράζονται την χαρά και σαν ένα κουμπί να σβήνει όλες τις στάμπες του παρελθόντος! Έτσι κι εμείς μπορούμε να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή. Κάθε μέρα να είναι αυτή η νέα αρχή που με ενθουσιασμό θα ξεκινάμε για να πετυχαίνουμε. Σκέψου το: Αυτό το ένα βράδυ που μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας για πάντα. Ευτυχώς ήρθαν τα Χριστούγεννα κι εγώ θα ξεκινήσω απ’ την αρχή για να διορθωθούν όλα. Αυτή τη μία μέρα… για όλο το χρόνο.

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ η οικογενειακή μου τραγωδία (family portrait)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Ένοιωσα να σιχαίνομαι τον εαυτό μου που είμαι μικρός. Πότε θα μπορώ να μεγαλώσω και να αποφασίζω για τον εαυτό μου; Πότε θα σταματήσω να είμαι διαιτητής του πολέμου του σπιτιού μου; Στο ένα στρατόπεδο η μαμά να φωνάζει και να βρίζει και στο άλλο ο μπαμπάς να καλύπτει με τη δική του τη φωνή ακόμα και τα παρακάλια μου για να σταματήσουν. Σταχτοδοχεία αιωρούνται από τη μια πλευρά του τοίχου στην άλλη. Πιάτα σπάνε και γυαλιά παντού ολόγυρα θυμίζουν το κάποτε νοικοκυριό μας. Υποτίθεται πως έχουν στείλει για ύπνο όμως πόσο πια να κάνω το κορόιδο πιέζοντας με το μαξιλάρι τα αυτιά μου; Πως να κοιτάξω αλλού ενώ στο σαλόνι εκτυλίσσεται ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος;

Είναι τότε που αναλαμβάνω δράση, τον ρόλο του διαιτητή προσπαθώντας να τους πείσω να σταματήσουν. Τότε που παρακαλάω πως θα γίνω καλό παιδί, πως θα γίνω καλός μαθητής, πως θα σας ακούω ότι κι αν μου λέτε. Τεντώνω την φωνή μου για να γίνει πιο δυνατή απ’ την δική σας, μπαίνω ανάμεσα σας την ώρα που ο ένας προσπαθεί να χτυπήσει τον άλλο και πέφτω στα γόνατά σας για να με λυπηθείτε, να λυπηθείτε τους δικούς σας εαυτούς. Ανταλλάζω την ηρεμία σας με ότι ζητήσετε από μένα, όμως όχι… δεν φταίω εγώ. Φταίει που έχετε πιο λίγα λεφτά, που δεν έχετε πια χρόνο, φταίει που…

Και ύστερα μένετε μόνοι. Αφήνετε στο σαλόνι αποκαΐδια και ο ένας καταφεύγει στο μπαλκόνι για τσιγάρο και η άλλη κλείνεται στο δωμάτιο της για να κλαίει με τις ώρες. Κι εγώ; Εγώ στη μέση να σκέφτομαι πως είναι δυνατό να μην μπορούμε να είμαστε φυσιολογικοί. Τότε πάω στον καθένα ξεχωριστά. Τους προκαλώ να ψάξουν τι υπάρχει πίσω από τα λόγια οργής που ο ένας στον άλλο εκσφενδονίζει. Να θυμηθεί την αγάπη, τα γέλια, τα πειράγματα και τις ζεστές Κυριακές γύρω απ’ το τραπέζι. Τους προκαλώ να θυμηθούν εκείνο το σκονισμένο κάδρο με το οικογενειακό μας πορτρέτο. Εκεί που φαινόμαστε τόσο χαρούμενοι, τόσο ευτυχισμένοι. Του ζητάω να προσποιηθούμε ότι υποδυόμαστε αυτούς τους ανθρώπους του κάδρου. Είμαι τόσο αφελής που πιστεύω πως ίσως έτσι αναθερμάνουνε την αγάπη τους.

Ποια αγάπη; Για ποια αγάπη να ψάξω όταν μεγαλώσω; Ποια αγάπη να αναζητήσω στο μέλλον και ποια δική μου μελλοντική οικογένεια να στηρίξω στην αγάπη; Ποιο παράδειγμα έλαβα για την αγάπη που στα μάτια μου κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος; Θα προσπαθήσω λίγο ακόμα, το υπόσχομαι. Αν όμως δεν καταφέρω τίποτα, τότε κι εγώ θα… +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ εγώ ο δουλευταράς (working man)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

…Και ξαφνικά! Ένα ενοχλητικό ξυπνητήρι θορυβεί δίπλα στο αυτί μου. Είναι ίσως ο πιο βασανιστικός ήχος, όμως ο καιρός που μπορούσα να τον αγνοήσω έχει παρέλθει πια. Αν βλέπω καλά πρέπει να δείχνει “εφτά” και ξέρω πως δεν έχω πια την πολυτέλεια να παραμείνω στο κρεβάτι. Δεν έχω την πολυτέλεια να παραμείνω πουθενά, γιατί… δουλεύω. Δουλεύω συνεχώς. Ναι, γίνεται και το κάνω εγώ!

Δεν θυμάμαι πως είναι η μέρα παρά μόνο όταν την βλέπω το πρωί. Δεν υπάρχουν μεσημέρια και κενά για φαγητό. Δεν γνωρίζω τι σημαίνει μέρα ξεκούρασης και αργία. Είμαι μία μηχανή εργασίας και δεν υπάρχει διακοπή για συντήρηση ή επισκευή! Η νύχτα με βρίσκει και πάλι στην δουλειά και όταν μετρούν λιγότερο από δέκα ώρες για να επιστρέψω εκεί (το πρωί), μόνο τότε μπορώ να πάω στο σπίτι μου. Γιατί δουλεύω συνέχεια και όσοι με ξέρουν με φωνάζουν “δουλευταρά”! Μάλλον θα ξέρουν…

Βλέποντας πίσω ή μπροστά, θαρρώ πως θα μπορούσα να ζω μια πιο άνετη ή ελεύθερη ζωή. Θα μπορούσε ρε γαμώτο να ζω πιο καλά απ’ ότι σήμερα, όμως δεν μπορώ ή δεν θέλω; Δεν ξέρω και δεν νομίζω να θέλω να μάθω την αλήθεια… Αν ζηλεύω τις Κυριακάτικες απογευματινές βόλτες στην καφετέρια και τον κινηματογράφο; Εσύ τι λες ρε φίλε; Είμαι όμως δυνατός και το σθένος μου νικά την κόπωση. Ο στόχος μου νικά την επιθυμία κι έτσι δεν λυγίζω, δεν θα λυγίσω γιατί ξέρω. Ξέρω τι κάνω και ξέρετε κι εσείς, γι’ αυτό με αποκαλείται “δουλευταρά” και ξέρεις κάτι; Ίσως και να είμαι!

Όταν δεν δουλεύω ο χρόνος σταματάει. Δεν εξηγείται αλλιώς το πως άλλοι κοιμούνται, άλλοι κάνουν ησυχία και οι υπόλοιποι βρίσκονται σε λήθαργο. Μα καλά; Μόνο εγώ βρίσκομαι σε τέτοια ένταση; Ε! Ξυπνήστε! Μόλις γύρισα από την δουλειά και θέλω φασαρία πριν τα πόδια μου λυγίσουν. Ακόμα και μόνος όμως, απολαμβάνω τη νεκρική σιγή με ένα πούρο στο κενό ή μία παγωμένη μπύρα που εξιλεώνει το ζεσταμένο από την κούραση, σώμα μου. Λίγο πριν κλείσω τα μάτια από ανάγκη αναρωτιέμαι ξανά, γιατί τίποτα δεν συμβαίνει;

Ξέρω πως δεν έχω πολύ χρόνο. Σε λίγο πρέπει να δουλέψω πάλι γιατί όσο ο χρόνος κυλάει, για όσο αίμα περνάει απ’ τις φλέβες μου, εννέα το πρωί πρέπει να είμαι στην δουλειά. Μην ξεχνάς πως με φωνάζουν “δουλευταρά” και μάλλον που ακριβώς αυτό είμαι!

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ χάνουμε το παιχνίδι (my favorite game)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Θυμάσαι τι ωραία ξεκίνησε το ταξίδι; Εσύ κι εγώ και ένα πλάνο… γενικό! Θυμάσαι τι ωραία που όλα σχεδιάστηκαν και ένα σωρό από στόχους αραδιάστηκαν;

Και τώρα; Δεν ξέρω τι τελικά κατέληξες να ψάχνεις, αλλά μάλλον που ακόμα δεν το βρήκες αν και εσύ η ίδια το έχεις στο μυαλό σου. Στην πορεία πολλά άλλαξαν και εγώ βρέθηκα να την πληρώνω αφού με διέλυσες και με άφησες να με φάνε τα κοράκια του χρόνου.

Και ξέρω πως δεν πρόκειται για κάποιο τυφλό πάθος, ένα είδος λαγνείας ή ακόμα οτιδήποτε θα γινόταν με σκοπιμότητα από μέρους σου, άλλωστε ποτέ δεν βρεθήκαμε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Δεν ήμουν και δεν ήσουν ο αντίπαλος μου. Και τελικά καταλήξαμε σε μία κατάσταση που το δεδομένο δεν μας ευχαριστεί και αναρωτιέμαι μήπως αρχίσαμε να χάνουμε το παιχνίδι; Το αγαπημένο μας παιχνίδι; Χάνουμε –μ’ αυτό- και τα λογικά μας και ότι είχαμε για να χτίσουμε ως το τέλος; Εσύ χάνεις ότι δυνάμεις είχες κι εγώ εσένα. Μήπως οι πρώτες μας νίκες δεν ήταν αρκετές και τώρα εκτός από τη μάχη χάνουμε και τον πόλεμο;

Και δεν ξέρω αν θυμάσαι, αλλά εγώ από την πρώτη μέρα έχτιζα μια νέα Εσύ που θα αγαπούσα για πάντα! Έβαλα τα θεμέλια και ξεκίνησα με όλα τα εφόδια και θα ορκιζόμουν πως με την συνεργασία σου, βρισκόμουν στον σωστό αλάνθαστο δρόμο προς την επίτευξη του στόχου (ε;)! Αναρωτιέμαι αν έχτιζα πάνω σε άμμο και ακόμα κι αν δεν γκρεμίστηκε, μήπως τελικά επέλεξα ένα μονοπάτι που δεν οδηγεί πουθενά; Το ξέρεις. Είχα ένα όραμα, ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο πως θα σε μεταμόρφωνα στο τέλειο εργαλείο, μια ηλίθια παρανόηση πως μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο και παρά τις μάχες που έδωσα για να το προσεγγίσω, έπρεπε στις δυσκολίες να κρύψω τον ενθουσιασμό μου και να γίνω πιο ρεαλιστής. Τώρα κάθομαι και αναρωτιέμαι τι χρόνο και αντοχές έχασα και ενώ η καρδιά μου μαυρίζει το σώμα μου μαραζώνει.

(γιατί;)

Νοιώθω να χάνω το παιχνίδι, το αγαπημένο μου παιχνίδι, όσο εσείς χάνεις τα λογικά σου και εγώ εσένα. Προσπάθησα μα δεν τα κατάφερα. Πρέπει να παραδεχτώ την ήττα μου και να αποδεχτώ πως σε χάνω. Όσο για σένα… Τι να σο πω; Ίσως κάποτε να καταλάβεις τι έχασες! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ το αόρατο στήριγμά σου (will you be there)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Ένα μωρό βρέθηκε ξαφνικά στον κόσμο. Δεν ρωτήθηκε αν ήθελε ή αν ταίριαζε στην εποχή του κι έτσι το μόνο που ζήτησε είναι κάποιον να του παρέχει ασφάλεια. Ο γονιός το κράτησε και μαζί πέρασαν τα πρώτα χρόνια της ζωής. 

Το παιδί περπάτησε το μονοπάτι που όλοι του υπέδειξαν. Δεν σκέφτηκε να ζήσει μια ζωή όπως την ονειρευόταν. Θεώρησε δεδομένο το πεπρωμένο του και προδιαγεγραμμένους τους στόχους του, έτσι το μόνο που ζήτησε από φίλους ήταν να τον στηρίζουν στα μικρά βήματα που θα κάνει. Ζήτησε να διατηρήσει το ίδιο μέγεθος αγάπης που λάμβανε από την οικογένεια του.

Ο νέος ένοιωσε για πρώτη φορά κούραση. Έμαθε πως είναι να μαθαίνεις τη ζωή ενώ δουλεύεις για να ζεις. Ζήτησε ένα πλευρό να πλαγιάζει για να ξαποστάσει και ζήτησε κάποιον να του υποδεικνύει τα λάθη του. Είδε τον εαυτό του να λοξοδρομεί και ευχήθηκε να είναι πάντα μαζί του κάποιος που θα τον επαναφέρει στον σωστό δρόμο.

Ο άντρας έκανε λάθη και μέσα από αυτά έμαθε πως πρέπει να είναι πιστός στην φιλοσοφία του και προσηλωμένος στον στόχο του. Έμαθε πως η ζωή δεν χαρίζεται και όταν δεν μπορείς να περπατήσεις, τότε το κάθε σου βήμα έχει αξία. Έμαθε πως δεν έχει σημασία αν θα κερδίσεις, αρκεί να έχεις παλέψει μέχρι το τέλος.

Μία άριστη ενάρετη ζωή ανατράπηκε από μία και μόνο σκέψη: “Είμαι μονάχα ένας άνθρωπος”.

Ο άνθρωπος τόλμησε μία αναδρομή της ζωής του από την πρώτη μέρα που θυμόταν. Μια ολόκληρη ζωή κάποιος καθόριζε τον επόμενο στόχο του. Ένοιωσε πως ήταν το κατεστημένο ή το συμφέρον, όμως δεν θυμόταν να ακολούθησε ποτέ την καρδιά του. Είχε πέσει θύμα εκμετάλλευσης ή είχε έναν ανώτερο ρόλο να επιτελέσει; Γιατί αυτός; Ποιος θα το επέλεγε; Ποιος θα τον έκρινε; Ο άντρας έσκυψε κρατώντας σφιχτά το πρόσωπο του. Ήταν τόσο μπερδεμένος. Θα μπορούσε κάποιος να του απαντήσει στα ερωτήματα του; Να τον στηρίξει στην μικρή του επανάσταση σκέψεων;

Ένα απαλό χάδι σύρθηκε στο κεφάλι του. Είναι αυτό που νιώθεις αυτήν την στιγμή. Αυτό που σε γαργαλάει σε κάποιο σημείο του σώματος σου. Του σημείου που έχεις ανάγκη να στηριχτείς (ίσως στην καρδιά σου). Είναι μία φωνή που δεν είχες παρατηρήσει. Είναι ένας θεός, ένας πατέρας ή ένας φίλος. Κάποιος που σε αγαπάει χωρίς να το βλέπεις και το μόνο που αισθάνεσαι είναι ευλογία που ασχολείται μαζί σου επειδή είσαι μοναδικός. Όταν το σώμα σου είναι βαρύ, είναι η δύναμη που σε σηκώνει κι όταν οι πληγές από τον πόνο της καθημερινότητας πονάνε, είναι ένα αδιευκρίνιστο αίσθημα παρηγοριάς που δεν ξέρεις πως ήρθε. Είναι αρκετό όμως για να ξέρεις πως ότι κι αν γίνει έχεις κάποιον δίπλα σου. Αυτό το πρόσωπο θα είναι διαφορετικό κάθε φορά. Όμως αν σταθείς για λίγο, θα παρατηρήσεις πως ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει.

Το μωρό, το παιδί, ο νέος, ο άντρας, ο άνθρωπος έγιναν ένα και ξέσπασαν σε λυγμούς όταν κανείς δεν κοιτούσε. Όταν έρχεται η χειρότερη στιγμή που φοβάμαι, όταν οι ελπίδες μου λυγίζουν και η απόγνωση με κατακλύζει, θα είσαι ακόμα δίπλα μου; Όταν η πίστη μου δοκιμάζεται με αμφιβολίες και απογοητεύσεις, όταν λοξοδρομώ κατακλυσμένος από βία, μίσος και φόβο κι όταν κατακλύζομαι από συναισθήματα άλλοτε χαράς και άλλοτε θλίψης, σου ζητάω να είσαι πάντα δίπλα μου. Σου υπόσχομαι πως θα ζήσω προσπαθώντας για ένα καλύτερο αύριο, γιατί τώρα ξέρω πως εσύ θα βρίσκεσαι πάντα στο σήμερα (μου).

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ~ το ονειρικό ταξίδι μιας μικρής πριγκίπισσας (kemal)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Αυτή είναι μία ιστορία που δεν είναι καθόλου ψεύτικη ή φανταστική. Αφορά μία πριγκίπισσα που όταν ξέφυγε από τον κόσμο των "μεγάλων" έζησε μία μεγάλη περιπέτεια. Μία περιπέτεια που ζει ξανά και ξανά εδώ και δύο χρόνια!

Σαν το φως έσβησε και οι ήχοι σιώπησαν κανείς πια δεν μιλούσε στο σπίτι. Όταν οι άνθρωποι και οι μηχανές σταματούν ένας άλλος παράλληλος μαγικός κόσμος ξαγρυπνά χωρίς κανένας να τον παίρνει χαμπάρι. Κανένας; Η γυναίκα αποκοιμήθηκε πάνω στην ξύλινη καρέκλα ίσως πριν καν καταφέρει να κοιμίσει το παιδί της.

Και τότε… Οι σκιές στον τοίχο έγιναν τέρατα. Τα σεντόνια, αφρισμένα κύματα και η κούνια, πειρατικό καράβι. “Βοήθεια!” φάνηκε να ακούγεται από την πρύμνη που στεκόταν στο μαξιλάρι μία ξανθιά πριγκίπισσα. Οι πειρατές άρχισαν να την περικυκλώνουν. Ήταν ένας μπεζ σκύλος, ένας καφετί αρκούδος και ένας γκρίζος γάιδαρος. Οι πειρατές πήραν όλο το χρυσό και άρχισαν να τρώνε και να πίνουν γλεντώντας το κλάμα της μικρής πριγκίπισσας.

Στις πέρα θάλασσες του δωματίου ένας κόκκινος σκίουρος έψαχνε για πενήντα μέρες το πειρατικό καράβι κι όταν το βρήκε οργάνωσε ανταρσία. Με μπροστάρη τον σκίουρο και πίσω έναν ιππόκαμπο, ένα δελφίνι και έναν αγκαλίτσα, άρχισαν να σκαρφαλώνουν στο καράβι από την κουρτίνα του παραθύρου και ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά στους πειρατές που ήταν τύφλα στο μεθύσι από το πολύ γάλα στο μπιμπερό.

Ύψωσαν τα τουβλάκια, κομμάτια από παζλ και πλαστικά πιρούνια και άρχισαν να επιτίθενται στους πειρατές. Τότε, ένα φως απ’ το βάθος του διαδρόμου άναψε και τα όπλα των ελευθερωτών έδειχναν στον τοίχο σαν σκιές δράκων, δεινοσαύρων, εξωγήινων με διαστημόπλοια και άγριων τεράτων. Οι πειρατές δεν πρόλαβαν καν να σηκώσουν τα δικά τους όπλα και μούσκεψαν αμέσως τις πάνες τους βάζοντας τα κλάματα!

Τότε, ο μπεζ σκύλος και η συμμορία του, πήδηξαν από το πειρατικό καράβι και χάθηκαν στην φουρτουνιασμένη θάλασσα του δαπέδου. Η πριγκίπισσα πασίχαρη άρχισε να ζητωκραυγάζει και να ευχαριστεί τους σωτήρες της που έσπευσαν να την σώσουν από τις κακουχίες της ζωής. Ήταν ακόμα νύχτα και το πλοίο είχε ακόμα δρόμο να διανύσει μέχρι το ξυπνητήρι να χτυπήσει, οπότε η πριγκίπισσα ξάπλωσε στο αμπάρι, πήρε αγκαλιά τον κόκκινο σκίουρο και ανακουφισμένη έκλεισε τα μάτια της.

Καληνύχτα πριγκίπισσα μου. Αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, οπότε ζήσε το όνειρο σου. Όσο ακόμα μπορείς… +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ έτσι θα κερδίσεις στην ζωή (survival)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Ο αγώνας ξεκίνησε πριν ξεκινήσει. Μια διαρκής προετοιμασία για κάτι που ίσως να μοιάζει και αδύνατο. Έχεις αρχίσει κάτι κόντρα σ’ όλα; Κάτι για το οποίο σε αποπήραν; Σε αμφισβητούσαν; Σου παρουσίασαν όλα τα δεδομένα και κατέληξαν πως είναι όλα εναντίον σου; Πως δεν είχες πιθανότητες; Και τότε γέλασες. Πείσμωσες. Γιατί να ασχοληθείς με πιθανότητες; Άλλωστε ποτέ δεν ήσουν καλός στα μαθηματικά.

Και τότε θυμήθηκες πως έχεις έναν αγώνα. Η ίδια η ζωή είναι αγώνας. Όμως δεν υπάρχουν στροφές ή πλάγιοι δρόμοι. Δεν υπάρχει όπισθεν, γιατί η νίκη είναι μονόδρομος. Αν έβαλες τον στόχο σου, τότε δεν δέχεσαι την ήττα. Η προσπάθεια σου θα είναι φωτισμένη με τόση λαμπρότητα που θα αφυπνίσει τους άλλους. Θα τραβήξεις μπροστά γιατί το πείσμα και η πίστη σου δίνει τη δύναμη να κάνεις ότι χρειαστεί. Σε οδηγεί να αποκαλύψεις μία δύναμη που κανείς (ούτε εσύ;) δεν πίστευε πως κρύβεις μέσα σου!

Αρκεί να έχεις πίστη στον στόχο σου. Για εσένα που θέλησες να τολμήσεις να ανοίξεις την δική σου δουλειά, για εσένα που θέλησες να φύγεις στο εξωτερικό χωρίς εφόδια για τη νέα σου ζωή, για εσένα που αποφάσισες να κάνεις οικογένεια σε τέτοιες εποχές. Εσύ που προτίμησες να μείνεις σε μία χώρα χωρίς προοπτικές, εσύ που αποφάσισες να ακολουθήσεις το όνειρο σου στην τέχνη ή τον αθλητισμό. Επέλεξες να ζήσεις την καλύτερη ζωή που η υγεία και το σώμα σου επέτρεψε, ακόμα κι αν οι γιατροί στο νοσοκομείο σου εξηγούσαν πιθανότητες και περιορισμούς. Εσύ που δεν νοιάστηκε αν ο άλλος ήταν καλύτερος, δυνατότερος, υγιέστερος, ισχυρότερος ή πιο πλούσιος.

Προετοιμάσου να δώσεις τον αγώνα σου σα να είναι ο τελευταίος! Θα μείνεις ζωντανός και θα πάρεις την εκδίκηση σου για όλα όσα άκουσες. Ποτέ δεν θα τα παρατήσεις και δεν θα απογοητευτείς στις πρώτες δυσκολίες. Αρκεί να πιστέψεις πως θα κερδίσεις. Να φωνάξεις πως “Θα κερδίσω”! Στην μάχη της ζωής, στην μάχη της επιβίωσης πρέπει να κερδίσεις. Και τώρα ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγαλύτερος. Οπότε η νίκη θα αξίζει περισσότερο. Γιατί το βλέπω μέσα σου… Είσαι νικητής! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ τα παιδιά σώνουν τον πλανήτη (The Prophets Song)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Ένα ξημέρωμα, ένας σοφός περπατούσε κάτω από τον λόφο πλησιάζοντας τα πρώτα φώτα της πόλης και σαν τρελός άρχισε να γελάει μόνος του ώσπου κάποιοι περαστικοί σταμάτησαν για να τον κοροϊδέψουν. Ο γέρος άρχισε να σοβαρεύεται όταν τους προειδοποίησε πως είδε ένα όραμα πως η οργή του υπέρτατου όντος εξαπλώθηκε μέχρι τούτη την πόλη και θα πλήξει κάθε άνθρωπο που μπαγιάτεψε στο πέρασμα της εξέλιξής του. Οι περαστικοί έμειναν να τον κοιτούν όταν αυτός με αυστηρό ύφος τους προειδοποίησε πως δεν θα υπάρξουν άλλες φωτεινές μέρες στον ουρανό και πως το σκοτάδι θα σκιάσει τα πρόσωπα όλου του κόσμου. Σκίζοντας το πανωφόρι του άρχισε να φωνάζει με αυστηρότητα για όλο τον κόσμο. Άνθρωποι όμως φορούσαν ξανά τα γυαλιά ηλίου τους, έπαιρναν ανά χείρας το κινητό τους και έφευγαν με το γυαλιστερό τους αμάξι.

Λίγο πιο κάτω ο σοφός συνάντησε κάποια παιδιά που έκαναν παρέα εκεί κοντά. Ο γέρος σταμάτησε και άρχισε να τα παροτρύνει να φύγουν. Φώναζε πως είναι τα πουλιά που πρέπει να πετάξουν: “Εγερθείτε και οδεύστε εις το λαμπρό μέλλον αφού πιαστείτε από το βρεγμένο κλαδί της δροσιάς κι ύστερα επιστρέψτε σαν κατάλευκα περιστέρια”. Ο γέρος φώναζε σε μία διάλεκτο που οι νέοι δεν καταλάβαιναν και άρχισαν να χαζογελούν μεταξύ τους. Ο τρελός –όπως τον νόμιζαν- άφησε το ρητορικό του ύφος και υιοθετώντας ένα αυστηρό τους ονόμασε φουκαράδες που θα τρέχουν να σωθούν από τα τέρατα της φύσης που θα έρθουν σε λίγο καιρό. Ο τρελός πλησίασε έναν από αυτούς και τον μύρισε με απέχθεια στην αμάνικη μπλούζα του. Τους επέπληξε που απομονώθηκαν από τους γονείς τους και καταράστηκε τους γονείς τους που αποξενώθηκαν από τις ηθικές αρχές που κάποτε ίσως είχαν. Σε μια στιγμή έκλεισε σφιχτά τα μάτια του και άρχισε να τρέμει από την πίεση λέγοντας πως η γη θα σπάσει στα δύο και τότε μόνο ο θάνατος θα είναι η κατάληξη για όλους.

Ο γέρος έφυγε αγανακτισμένος και προχώρησε φωνάζοντας σαν αλλόφρων πως όποιος δεν ακούει τον λόγο του θα τρέχει να σωθεί. Ο θάνατος θα τον περιμένει και η κόλαση θα γίνει το νέο του σπίτι με φωτιές να κατακαίνε τις σάρκες του.

Σον διάβα του όμως παρατήρησε πως λίγοι άνθρωποι τον ακολουθούσαν σχεδόν από την αρχή του δρόμου του. Γύρισε και αφού είδε πως εκείνοι δεν τον χλεύαζαν τους διαβεβαίωσε πως υπάρχει σχέδιο. Υπάρχει τρόπος σωτηρίας από την βροχή που καίει. Τους καθησύχασε πως υπάρχει ένα εφόδιο ικανό να κερδίσει κάθε κακουχία. Την αγάπη που τους έδωσε ο Θεός για να έχουν την χάρη να συντηρούν την γη που τους χάρισε κι αν διατηρήσουν την ειρήνη μεταξύ τους, αυτός θα είναι ο θησαυρός που ο καθένας αναζητά χωρίς αποτέλεσμα στο τέλος (της ζωής του). Γύρισε ξαφνικά προς τα λιγοστά παιδιά που βρέθηκαν μπροστά του και αφού πρότασσε το χέρι του, έδειξε την γη με μια χειρονομία που εννοούσε πως είναι δική τους για να την τιμήσουν στο εξής. Κάποιοι φοβήθηκαν να γελάσουν με τον γέρο-τρελό και έμειναν σιωπηλοί.

Σ’ εκείνο το σημείο φωνές ακούστηκαν από το πουθενά και μια καταιγίδα σκέπασε τον ήλιο. Κάθε στάλα τρυπούσε το έδαφος και η γη άνοιξε στα δύο! Πρώτος έπεσε ο ίδιος που χάθηκε για πάντα κι ύστερα ακολούθησε κάθε ενήλικας που είχε βγάλει γένια. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »