Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ένας απολογισμός για το ταξίδι του b. obama στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis


Πρώτο σημείο που αξίζει να σταθεί κανείς είναι το παρασκήνιο πριν τον ερχομό του.
Όπως ήταν αναμενόμενο καμία συζήτηση δεν έγινε περί χρέους, όπως διατυμπάνιζαν πολλοί. Έπραξε το αναμενόμενο, δηλαδή, διατήρησε την πάγια θέση του επί του θέματος και ως απερχόμενος πλέον πρόεδρος. 

Δεύτερο σημείο που αξίζει να σταθεί κανείς είναι ο λόγος του και οι συμβολικές διαστάσεις του.
Ο λόγος του Barack Obama ήταν ένας ύμνος στη Δημοκρατία και στις παγκόσμιες διαστάσεις της. Ήταν ένας λόγος που άρμοζε να ειπωθεί από έναν δημοκρατικό ηγέτη κατά το τελευταίο του ταξίδι του ως πρόεδρος των ΗΠΑ πριν παραδώσει τη σκυτάλη της ηγεσίας σε έναν -όπως όλα δείχνουν- λαϊκιστή. Μου θύμισε τον επιτάφιο λόγο του Περικλή -δια χειρός Θουκυδίδη- που υμνούσε το μεγαλείο της Αθήνας, της πόλης όπου γεννήθηκε και άκμασε η Δημοκρατία (εικάζω ότι μπορεί ο επιτάφιος λόγος του Θουκυδίδη να αποτέλεσε και πηγή έμπνευσής όσων ασχολείθηκαν με τη σύνταξη του λόγου του). 


Τρίτο σημείο που αναπόφευκτα στέκεται κανείς είναι στην σύγκριση των δύο ηγετών.
Αναφανδόν ο Barack Obama κέρδισε τις εντυπώσεις! Όχι γιατί αυτός είναι ο πλανητάρχης και ο Τσίπρας ο Πρωθυπουργός της γεμάτης προβλήματα «Ελλαδίτσας», μα γιατί ο πρώτος φάνταζε εμπνευσμένος δημοκρατικός ηγέτης, ενώ ο δεύτερος πολιτικός μετρίων δυνατοτήτων. Σημασία δεν έχει αν υπήρξαν ή αν υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι μέτριοι Έλληνες και μη πολιτικοί, σημασία έχει να μάθουμε –ιδίως εμείς οι νεότεροι- από ποιους πρέπει να παραδειγματιζόμαστε. Ασχέτως με τον ιδεολογικό χώρο που ανήκει ο καθένας, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποτελεί πρότυπο πολιτικού προς μίμηση. Βέβαια, δίπλα στον «τραμπούκο» Trump ένας «μαγκάκος» πάντα είναι πιο συμπαθής. Όμως, το ζητούμενο είναι να εξελισσόμαστε εμείς και να επιθυμούμε το καλύτερο δυνατό που μπορούμε να έχουμε, ή να περιμένουμε την τύχη να φέρει στο προσκήνιο άτομα που να είναι χειρότερα από εμάς για να φαντάζουμε εμείς απλώς ικανοποιητικοί; 

Στον δυτικό κόσμο υπάρχει πολιτική κρίση, διάγουμε την εποχή των μετρίων, των λαϊκιστών, των ημιμαθών. Είναι ωραία να υπάρχουν και μερικά φωτεινά παραδείγματα που να δυναμώνουν την σπίθα της ελπίδας για ένα αύριο όχι τέλειο -γιατί τέλειο δεν υπάρχει- μα το καλύτερο δυνατό που μπορεί να υπάρξει…

Ο ενικός και η στάση του Τσίπρα με Ομπάμα - Πήρε «φωτιά» το Τwitter [εικόνες]

Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ σιγά μην επενδύσω στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αυτή η σελίδα δεν αποτελεί μέρος ενός ταξιδιωτικού οδηγού και ο σημερινός προβληματισμός δεν πρέπει να φτάσει στα χέρια κανενός ξένου -ξέρεις- από αυτούς τους πλούσιους που ξυπνάνε μια μέρα και λένε εκ του ασφαλούς: "χμ... πως να βγάλουμε μερικά λεφτά ακόμα; Α, το βρήκα! Ας επενδύσουμε κάπου με μέτριο ρίσκο". Οπότε μείναμε μεταξύ μας, ας δούμε τι έχω να πω.

Κάποτε ήταν πολύ εύκολο να επενδύσεις στην Ελλάδα. Ήθελες λίγα λεφτά και απλά λίγο να κοροϊδέψεις τους ξενομανείς χαζούς έλληνες. Κάπως έτσι φτιάχτηκαν όχι μόνο μερικά σπίτια και ξενοδοχεία που συζητάμε σήμερα, αλλά ολόκληρες βάσεις, πανεπιστήμια, στρατιωτικές βάσεις και τεράστια σε χρηστικότητα έργα από τα οποία κάποια ακόμα βρίσκονται σε λειτουργία.

Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το ενδιαφέρον υπάρχει και αφορά σε ξενοδοχειακές μονάδες, θεματικά πάρκα, κομμάτια γης για πολυτελείς εξοχικές κατοικίες, αλλά και για τα προς πώληση, αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα και άλλα μεγάλα έργα που αφορούν τα πλαίσια αποκρατικοποιήσεων (και με τα οποία έχω γράψει παλαιότερα πως είμαι απόλυτα σύμφωνος). Θα πρέπει λίγο να παραθέσω πως ανάμεσα σε αυτές τις γνωστές επενδυτικές προσπάθειες ή για να είμαι πιο σωστός, το επενδυτικό ενδιαφέρον, συγκαταλέγεται μία τιτανοτεράστια επένδυση ενός σεΐχη πολύ κοντά στο ναυάγιο των Κυθήρων. Ο τύπος θα έκανε "παπάδες" στο σημείο και θα έφερνε ολόκληρη την υφήλιο εκεί για διακοπές. Μία επίσης μεγάλη επένδυση αφορά στο "Ελληνικό" το οποίο ακόμα δεν έχω καταλάβει αν τελικά πουλήθηκε ή όχι στην τεράστια επενδυτική εταιρεία από την Κίνα.
προσεχώς "Ελληνικό"

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, καθώς και σε αμέτρητες ακόμα μικρότερες, οι έλληνες ή ξένοι επενδυτές έχασαν ή απέσυραν το επενδυτικό ενδιαφέρον τους, αφού βρέθηκαν σε οικονομικό, νομικό και κοινωνικό αδιέξοδο.

  1. Οικονομικό διότι ξαφνικά μαθαίνουν πως η πεινασμένη Ελλάδα που θα έπρεπε να τραβάει σαν το σφουγγάρι τις επενδύσεις, τους περιμένει για να τους φορολογήσει με 29% σε κάθε τους επιχειρηματική δραστηριότητα, ενώ η γη που θα δεσμεύσουν θα έχει έναν επιπλέον φόρο που ακούσει στα διακριτικά, ΕΝΦΙΑ. Όλα αυτά χωρίς να γράφουμε για κάθε οικονομική δυσκολία που ακούσει στο όνομα της στελέχωσης (ασφάλειες κλπ.)
  2. Νομικό, διότι -ε- μιλάμε για την Ελλάδα ρε φίλε! Η γραφειοκρατία αποτελεί ακόμα εκπληκτικό χαρακτηριστικό μας, την ίδια ώρα που κάθε καινούρια δραστηριότητα πρέπει να περάσει εκτός από την έγκριση κρατικών φορέων και από ένα σωρό άλλους. Καινούρια μόδα είναι οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που θέτουν όρια, βάζουν σημαίες στο όνομα της προστασίας του καταναλωτή και ένα σωρό αρλούμπες. Και φυσικά, η αρχαιολογία! Το τέρας της ιστορίας μας, υψώνεται κάθε φορά που κάποιο έργο έχει μία πέτρα από την ιστορική μας κληρονομιά και αυτό δεν θα ήταν κακό αν αυτές τις... πέτρες τις εκμεταλλευόμασταν. Όμως λίγο ότι δεν έχουμε λεφτά, λίγο ότι δεν έχουμε βούληση, οι "πέτρες" παραμένουν στην θέση τους και όλα μένουν, τα ίδια αφού το όποιο θέμα της όποιας επένδυσης, κολλάει τελικά, εκεί!
  3. Κοινωνικό ακόμα, διότι ξέρετε ο μέσος οπισθοδρομικός έλληνας δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα την αλλαγή. Και στην γερασμένη Ελλάδα του σήμερα, είμαστε γεμάτοι από δαύτους. Αυτός ο μέσος έλληνας έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια, ένα σωρό επενδύσεις. Στο Λασίθι της Κρήτης, πολλοί επενδυτές (και μάλιστα αρκετοί έλληνες εξ αυτών) έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους να επενδύσουν σε μονάδες παραγωγής ενέργειας (ηλιακής και αιολικής) όμως τοπικές οργανώσεις και απλοί πολίτες επαναστάτησαν επειδή ο τόπος θα είχε υποστεί φθορά περιβαλλοντολογική, λες και κατά τα άλλα, σεβόμαστε τόσο πολύ τον τόπο μας, που αποτελούμε παράδειγμα περιβαλλοντολογικής ευαισθησίας με νούμερα-ντροπή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καλός ή κακός, οι πολίτες έχουν την δύναμη να σταματήσουν μια επένδυση σαν αυτή, ακόμα κι αν φέρνει θέσεις εργασίες και άλλα χαρακτηριστικά ανάπτυξης στην περιοχή. Άλλωστε εμείς οι έλληνες είμαστε πολύ περήφανοι για να κάνουμε εκπτώσεις στον ιδανικό πολιτισμό που εφαρμόζουμε σήμερα, ε;
Η Ελλάδα λεφτά δεν έχει. Πρέπει να βρει από αλλού. Ο πιο προφανής τρόπος για να το κάνει αυτό
είναι μέσω του τουρισμού, όπου πουλώντας ήλιο και θάλασσα βλέπει πολύχρωμα χαρτονομίσματα να μπαίνουν στο ταμείο. Ένας άλλος τρόπος θα ήταν μέσω των εξαγωγών, όμως γνωρίζοντας τα μεγέθη της ελληνικής παραγωγής, καλό είναι να μην επεκταθώ για να μην εκτεθώ και σαν αρθρογράφος... Οπότε τι μένει; Οι επενδύσεις! Οι επιχειρηματικές ιδέες κάποιων που για πολύ μελετημένους λόγους, θέλουν να εκπονήσουν στην χώρα μας. Παράλληλα, οι αγορές ακινήτων, διαφόρων θεματικών εκτάσεων ή ακόμα και ξερονήσιων που αντί να λιγουρεύονται οι τούρκοι, θα μπορούσαμε να τους κόψουμε τον βήχα φτιάχνοντας διάφορες μονάδες εκμετάλλευσης.

Ας δικαιολογήσω τον τίτλο μου τώρα. Εσύ, ένας υποθετικά πλούσιος τύπος με διάθεση να γίνεις ακόμα πλουσιότερος, θα επένδυες στην Ελλάδα λαμβάνοντας υπόψη σου όλα τα παραπάνω; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η ελληνική κανονικότητα μιας αλβανικής πλατείας στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Στον σημερινό μας προβληματισμό σας ζητάω να μεταφερθούμε στην Θεσσαλονίκη. Μάλλον στην Αλβανία. Βασικά δεν είμαι σίγουρος... Θα το μάθουμε στην πορεία, γιατί ο σκοπός μου είναι να καυτηριάσω τα εγκαίνια της διαμόρφωσης μίας ήδη υπάρχουσας πλατείας.

Συνοπτικά λοιπόν:
Στην περιοχή των τρένων στην Θεσσαλονίκη και για την ακρίβεια απέναντι απ' τον σταθμό, βρίσκεται μία πλατεία στην οποία εδώ και πολλά χρόνια συχνάζουν αλβανοί και άλλοι ξένοι γιατί από κει περνάνε πολλοί που αναζητούν εργάτες για μεροκάματο. Η χρήση της πλατείας είναι πολυμορφική καθώς συνοδεύεται και από διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, πορνεία και όλα τα καλά μιας σωστής μέσης ελληνικής πλατείας αστικού τύπου.

Η Δημοτική αρχή (λέγε με και Μπουτάρη) επειδή έχει αδελφοποιηθεί με τον Δήμο Δυρραχίου στην Αλβανία, αποφάσισε στα πλαίσια της συνεργασίας αυτής να δεχτεί την πρόταση του δεύτερου Δήμου να αναδιαμορφώσει πλήρως την πλατεία με δικά της έξοδα. Η πλατεία φτιάχτηκε, όλα καλά και ονομάστηκε "πάρκο Δυρραχίου". Στα εγκαίνια υψώθηκε η αλβανική και η ελληνική σημαία, αποκαλύφθηκαν οι επιγραφές και στις δύο γλώσσες, κάποιοι χειροκρότησαν που και επίσημα θα έχουν την... δικιά τους πλατεία, κάποιοι αποδοκίμασαν και προφανώς κάποιοι αιφνιδιάστηκαν, αφού σκεφτείτε να βγαίνεις από το τρένο και έξω απ' τον σταθμό το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις να είναι μια αλβανική σημαία. Αμέσως κοιτάς το εισιτήριο σου μπας και έκανες λάθος στον προορισμό, έτσι;

Εγώ όμως δεν θέλω να ειρωνευτώ (άλλο). Ο Μπουτάρης μπορεί ιδεολογικά να είναι αρκετά ιδιόμορφος και ίσως προκλητικός, όμως στο πολιτικό του πλάνο ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει βάλει σκοπό να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως η Θεσσαλονίκη κάποτε ήταν πράγματι ένα μείγμα πολιτισμών. Ένα μωσαϊκό γλωσσών, εθνοτήτων και θρησκειών, όπου το χρώμα δίνουν οι έλληνες, οι Εβραίοι και οι Τούρκοι. Κι ακόμα, υπάρχουν λιγότεροι Αρμένηδες, Σέρβοι και Βούλγαροι, Αρβανίτες και Ευρωπαίοι από κάθε σχεδόν γωνιά της Γηραιάς Ηπείρου. O Μπουτάρης λοιπόν θέλει να κερδίσει από τους εβραίους, τους μουσουλμάνους, τους ομοφυλόφιλους, προσφέροντας κίνητρα να επισκεφτούν και να αφήσουν λεφτά στην πόλη. Ας μην ξεχνάμε ότι ο δήμαρχος της συμπρωτεύουσας δεν είναι πολιτικός, επιχειρηματίας είναι ο άνθρωπος!

Εδώ πρέπει να γράψω ότι ο σκοπός του αν και άκρως επιχειρηματικός με οικονομικά κίνητρα, επισήμως αφορούσε την ομόνοια και την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ ελλήνων και αλβανών. Και ξέρετε κάτι; Προφανώς και θέλουμε να έχουμε καλές σχέσεις και με τους γείτονές μας, αλλά πολύ περισσότερο με τους συμπολίτες μας, αφού οι αλβανοί βρίσκονται στις γειτονιές όλης της Ελλάδας μαζί με τις οικογένειές τους, όμως πως το πετυχαίνεις αυτό;

Το βράδυ των εγκαινίων, άγνωστοι προσήλθαν στην πλατεία, κατέβασαν την αλβανική σημαία, βεβήλωσαν μέρος της πλατείας και κάλυψαν με μπογιά τα σημεία αναγραφής πινακίδων στα αλβανικά. Την επόμενη μέρα η πλατεία είχε υποστεί μερική καταστροφή, αλλά ήταν αμιγώς ελληνική...
Τώρα ο Δήμος έχει μπλέξει, γιατί μην ξεχνάτε πως τα έξοδα της ανακατασκευής τα κάλυψε εξ ολοκλήρου ο δήμος Δυρραχίου, οπότε τώρα τι κάνουμε ή μάλλον τι κάναμε; Διχάσαμε τον κόσμο, φανατίσαμε τα άκρα και εκτεθήκαμε σε έναν... αλβανικό δήμο. Ας σταματήσω εδώ+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η εποχή των ατάλαντων πολιτικών

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Μία εβδομάδα έμεινε για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και, αν και είμαστε εδώ πολύ απασχολημένοι με τα κανάλια, τον Παππά, το ΣτΕ, τον Τσίπρα, το χρέος, το κούρεμα, τα ελληνοτουρκικά και ούτω καθεξής, οφείλουμε σιγά σιγά να στρέψουμε λίγο το βλέμμα μας και να ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, και γιατί μας αφορά άμεσα (η πολιτική, έτσι όπως έχουν δομηθεί τα συστήματα κρατών, έχει πάψει να είναι εθνική υπόθεση του κάθε κράτους), και γιατί αυτό θα μας δώσει την ευκαιρία να κάνουμε κάποιες πολύ ωραίες (;) παρατηρήσεις.


πρόεδρος, εκλογές
Διότι τι γίνεται όταν για το τιμόνι μίας από τις πλέον σημαντικές δυνάμεις του κόσμου, ενός ρυθμιστικού παράγοντα με καθοριστική δύναμη, μάχονται δύο αμφιβόλου ποιότητας υποψήφιοι; Και μιλάω για ποιότητα όχι μόνο ηθική, αλλά και πολιτική. Μπορεί στ' αλήθεια κάποιος από τους δύο αυτούς ανθρώπους να επωμιστεί αυτό το φορτίο; Η Χίλαρυ Κλίντον, μία γνήσια εκπρόσωπος του πολιτικού κατεστημένου με ντουλάπα γεμάτη σκελετούς και ο Ντόνταλντ Τραμπ, ένας άνθρωπος που ακροβατεί ανάμεσα στη γραφικότητα και την επικινδυνότητα, διαθέτουν στο ελάχιστο την πολιτική στόφα και την οξυδέρκεια να αναλάβουν τα ηνία και να οδηγήσουν τον πλανήτη, ή έστω τη χώρα τους; Πολύ αμφιβάλλω.

ένωση, γερμανία, γαλλία,
Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι ζούμε στην εποχή των ατάλαντων πολιτικών. Και για να μην στοχοποιούμε μόνο την Αμερική, ας περάσουμε και στα καθ' ημάς. Η Ευρώπη περνά ιστορικά μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της. Μαστίζεται από την οικονομική κρίση, ζει και αναπνέει με το φόβο της τρομοκρατίας, είναι απόλυτα διχασμένη, έχει να αντιμετωπίσει, να προστατέψει, να περιθάλψει και να ενσωματώσει έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων και μεταναστών. Κι όλα αυτά, χωρίς κανένα απολύτως πρόγραμμα, με τους... "ηγέτες" της να αναλώνονται σε συναντήσεις επί συναντήσεων, επισκέψεις επί επισκέψεων και δηλώσεις επί δηλώσεων χωρίς καμία ουσία. Είτε επειδή είναι θολωμένοι από την πίστη στην ιδέα της Ευρωπαϊκής ένωσης (χλωμό), είτε επειδή γνωρίζουν ότι δεν τους συμφέρει να θίξουν τις υπάρχουσες καταστάσεις λόγω αδυναμίας ή/και ανικανότητας (καθόλου χλωμό), συνεχίζουν να μεγαλώνουν το χάσμα που έχει καταστήσει την Ευρώπη "Ήπειρο δύο ταχυτήτων", κάνοντας ένα ολέθριο λάθος για το οποίο θα τους καταδικάσει η ίδια η Ιστορία... Πριν από εκείνη όμως, τους καταδικάζουν οι ίδιοι οι λαοί τους: χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, που είδε τη δημοτικότητά του πρόσφατα να αγγίζει πυθμένα.   Για τα δικά μας τα εν Ελλάδι, μη μιλήσουμε καλύτερα.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, ζούμε στην εποχή των ατάλαντων πολιτικών. Όμως αυτό είναι μία αντίφαση. Σήμερα, που έχουμε μπροστά μας πιο καθαρό από ποτέ τον χάρτη της ιστορίας, σήμερα, που οι στρατηγικές της επικοινωνίας και η πολιτική επιστήμη έχουν αναβαθμιστεί και αποτελούν ξεχωριστούς επιστημονικούς κλάδους σ' όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια, σήμερα, που η τεχνολογία μας επιτρέπει την πρόσβαση στη γνώση αγόγγυστα και απεριόριστα, σήμερα, που οι πολίτες των κρατών είναι πιο μορφωμένοι και σχετικοί με τα πράγματα από ποτέ, που μπορεί κανείς να συζητήσει παντού πολιτικά, να μπει σε site, να ακούσει, να διαβάσει... Σήμερα, δεν μπορούμε να σταυρώσουμε μία μεγάλη ηγετική πολιτική φυσιογνωμία. Έναν άνθρωπο που θα εκμεταλλευτεί όλα αυτά και θα προσθέσει το ταλέντο του. Λείπει το ταλέντο; Είναι η παιδεία μας παραπάνω απ' όσο πρέπει τεχνοκρατική ή λάθος διαρθρωμένη; Μήπως φταίνε κάποια συμφέροντα που έχουν πάρει στα χέρια τους την πολιτική και την πλάθουν σαν πλαστελίνη;

Δεν ξέρω κι εγώ πραγματικά ποια είναι η απάντηση, μπορώ να κάνω παρά μόνο υποθέσεις. Περιμένω στα σχόλια και τις δικές σας απόψεις. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ πως η μείωση της φορολογίας δίνει τη λύση με 3 τρόπους

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν μ' αρέσει να επαναλαμβάνομαι, όμως είναι κάποιες φορές που οι αφορμές για κάτι, είναι τόσο πολλές που απλά δεν μπορείς να τις αγνοήσεις. Πρώτα απ' όλα να συστηθώ. Με λένε Γιάννη και είμαι ιδιοκτήτης επιχείρησης. Δούλεψα για πρώτη φορά στις διακοπές Χριστουγέννων της δευτέρας Γυμνασίου και από τότε μόνο για λίγες περιόδους στην ζωή μου δεν συνέχισα να δουλεύω. Ξέρω τι σημαίνει δουλειά, γιατί έχω περάσει από πολλά πόστα.

Δεν χρειάζονται περισσότερες λεπτομέρειες στον σημερινό προβληματισμό μιας και η δουλειά είναι δουλειά. Όμως για να δουλέψεις πρέπει να υπάρχει δουλειά. Πλέον στις μέρες μας και στην χώρα μας δεν θα έλεγα πως αυτό δεν είναι αυτονόητο. Βλέπετε, η Ελλάδα, η τρόικα, οι θεσμοί, τα ευρωπαϊκά αφεντικά μας, έχουν καθορίσει μία πολιτική λιτότητας η οποία δεν θέλει μόνο περικοπές δαπανών, αλλά και αύξηση φόρων. Και οι φόροι είναι πολλοί. Είναι ο φόρος προστιθέμενης αξίας, ο φόρος ιδιοκτησίας, μπλα μπλα μπλα και ο φόρος των επιχειρήσεων. Ένα από τα σημαντικότερα ετήσια εισοδήματα για το κράτος.

Πρόκειται για τον φόρο που μας επιβάλλει να μοιραζόμαστε με το κράτος, το εισόδημά μας. Τα κέρδη μας, την προμήθεια μας. Αυτός ο φόρος έγινε πρόσφατα 29% κάτι που σημαίνει πως μαζί με κάτι εισφορές αλληλεγγύης, σου 'πα, μου 'πες, καταλήγεις να δίνεις το 1/3 των κερδών σου στην κυβέρνηση. Και όλοι γνωρίζετε πως τα υπόλοιπα 2/3 δεν μένουν στην τσέπη. Όχι αν έχεις χρέη, αν έχεις οικογένεια, αν προσπαθείς να χτίσεις το σπίτι σου ή να φτιάξεις την ζωή σου.

Το τραγικό όλων βέβαια είναι πως η πολιτική που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, δεν είναι η ενδεδειγμένη παγκοσμίως! Πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ έδειξε πως μόνο η Ελλάδα αύξησε την φόρο στις επιχειρήσεις, την ίδια ώρα που πολλές χώρες βρίσκονται σε παρόμοιο σημείο με την Ελλάδα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως όχι μόνο χώρες με τα δικά μας χάλια δεν αύξησαν τον φόρο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις τον μείωσαν. Γιατί;

Η τάση είναι η μείωση της φορολογίας. Ναι, η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων που αποσκοπεί σε τρεις βασικούς άξονες. 
α) το προφανές, δηλαδή η ελάφρυνση των υφιστάμενων επιχειρήσεων ώστε να παραμείνουν υγιείς και να μπορούν να προσφέρουν με την λειτουργία τους και στο κράτος και στον στόχο της μείωσης της ανεργίας, καθώς επίσης και το κίνητρο σε υποψήφιους επιχειρηματίες να επιχειρήσουν και να προσπαθήσουν συμβάλλοντας στον υγιή ανταγωνισμό.
β) η πάταξη της φοροδιαφυγής. Όταν ο φόρος σε πνίγει, τότε αναζητάς μοιραία διεξόδους για να επιβιώσεις. Είναι ακριβώς όπως και με την πείνα. Όταν πεινάς και δεν υπάρχει καμία διέξοδος, θα κλέψεις έστω και μόνο για φας. Η μείωση της φορολογίας είναι η νούμερο ένα λύση στην πάταξη της φοροδιαφυγής, αντιθέτως στην Ελλάδα ο φόρος αυξάνεται, η φοροδιαφυγή το ίδιο και μετά εξετάζονται μέτρα υψηλού κόστους για την πάταξή της!
γ) η προσέλκυση επενδύσεων. Μεταξύ μας πρόκειται για το μεγαλύτερο στοίχημα μιας κυβέρνησης. Πολλές χώρες μείωσαν τον φόρο τους προκειμένου να δουν πολυεθνικούς κολοσσούς να επιχειρούν στην χώρα τους. Αλλά γιατί να πάμε μακριά; Πόσες ελληνικές επιχειρήσεις, μετέφεραν τις παραγωγικές μονάδες τους σε γειτονικά κράτη προκειμένου να αποφύγουν την δυσβάσταχτη φορολογία στην Ελλάδα; Αυτή τη στιγμή, υπάρχει σημαντικό ενδιαφέρον από Κίνα, Ρωσία και ΗΠΑ για επενδύσεις στην Ελλάδα και μάλιστα σε διαφορετικούς κλάδους επιχειρήσεων, όπως ο τουρισμός, η ενέργεια κ.α. Επενδύσεις σαν αυτές, δεν θα έφερναν υψηλά κέρδη στο κράτος, αλλά και πολλές θέσεις εργασίας.

Η Ελλάδα όμως γυρίζει την πλάτη της σε αυτή την αναπτυξιακή τάση και προτιμά να λυγίζει τους επιχειρηματίες οδηγώντας τους, είτε σε "λουκέτο", είτε σε χρέη, διακανονισμούς κ.ο.κ. είτε σε εναλλακτικές λύσεις, όπως είναι η φοροδιαφυγή. Το γιατί συμβαίνει αυτό, το αφήνω σε εσάς... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ δεθ η 81η και η αλαζονεία του τσίπρα

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Ένας σκεπτόμενος άνθρωπος από τα φοιτητικά χρόνια του Τσίπρα που έβγαινε στα κανάλια και το έπαιζε επαναστατημένο νιάτο με κοτσίδες και outfit Εξαρχείων, ότι ο τύπος ή πολλά λεφτά έχει και βγαίνει και τα λέει ή δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται.

Θέλετε να σας πω τι παίζει, βάσει όσων γνωρίζω από δημοσιογραφικές πηγές ισχύουν και οι παραπάνω δύο περιπτώσεις. Είναι γόνος πλούσιας οικογένειας. Ο πατέρας του διατηρεί κατασκευαστική εταιρία και είχε πάντα ανταγωνισμό με την εταιρία που διατηρούσε ο κ. Μπόμπολας, ο οποίος τυγχάνει να είναι και μέτοχος στον τηλεοπτικό σταθμό Mega.

Τον κ. Τσίπρα ωστόσο, παρά τα 42 χρόνια που κουβαλά στην πλάτη του, τον διακατέχει το αίσθημα του λαϊκισμού. Ο προεκλογικός αγώνας του 2012 και αργότερα του 2015 του έδωσαν το χρονικό περιθώριο να παρουσιαστεί ως εθνοσωτήρας μιας και έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια και ότι ο βασικός μισθός θα πάει στα 751 ευρώ (εδώ γελάμε και κλαίμε μαζί).

Και πες, οκ. Μέσα στην απελπισία μας τον πιστέψαμε ορισμένοι (εγώ όχι)! Όμως κι αυτός δεν ησυχάζει, παρά μόνο έπαψε να κυκλοφορεί στους αθηναϊκούς δρόμους -με τι μούτρα άλλωστε.

Αυτές τις ημέρες γίνεται η 81η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης. Κάθε χρόνο γίνονται κάποιες προγραμματικές δηλώσεις, για τα μάτια του κόσμου, και το εκάστοτε πολιτικό κόμμα καλείται να απαντήσει σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων πάνω σε όσα αναφέρουν οι πολιτικοί αρχηγοί.

Τι γίνεται όμως όταν χάνονται θέσεις εργασίας από το τηλεοπτικό προσκήνιο που ως γνωστόν, η τηλεόραση, ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Το να κλείσουν αρκετοί τηλεοπτικοί σταθμοί βρίσκεται προ των πυλών. Οι δημοσιογράφοι πλέον έχουν χάσει την αντικειμενική τους ματιά απέναντι στις οποιεσδήποτε εξελίξεις και υψώνουν το ανάστημά τους απέναντι στον Αλέξη όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω:
Πιστεύω πως δεν είναι επικίνδυνο αυτό που πάει να γίνει με τις τηλεοπτικές άδειες καθώς είναι μια μεγάλη αλλαγή στο τοπίο των media και θα πρέπει να περάσει καιρός για να τη χαρακτηρίσουμε ως πετυχημένη ή όχι. Αυτό που είναι όμως ανησυχητικό είναι η αλαζονεία του Πρωθυπουργού μας, που πιο κυνικός από ποτέ, επιδιώκει τον κοινωνικό κανιβαλισμό ανάμεσα στους δημοσιογράφους της ΕΡΤ και των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης μιας και μιλά με όρους εκδίκησης.

Ένας ηγέτης οφείλει να ενώνει και όχι να διασπά και να σπέρνει τη διχόνοια όπως είχε γίνει και με το Δημοψήφισμα αν θυμάστε. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι άκρως επικίνδυνος και θρασύδειλος, αλλά αγαπά ο Θεός τον κλέφτη αγαπά και τον νοικοκύρη... +Nastazia A 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ποιος είναι το λιγότερο κακό

Ανησυχητικά τα σενάρια του προσεχώς προέδρου των ΗΠΑ καθώς η πλειοψηφία των ψηφοφόρων συμφωνεί πως κανείς από τους δύο υποψήφιους, Ντόναλντ Τραμπ και Χίλαρη Κλίντον είναι κατάλληλα άτομα για την προεδρία. Ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος Τραμπ έκλεψε κυριολεκτικά την υποψηφιότητά του αφού ακόμα και οι ίδιοι φορείς του κόμματός του τον πολέμησαν για να τον αποτρέψουν. Συγκεκριμένα οι ρεπουμπλικάνοι πίστευαν εξ αρχής πως οι ακραίες θέσεις του θα τους κόστιζαν μια μεγάλη ήττα στο Λευκό Οίκο και μαζί πιθανόν την πλειοψηφία που απολαμβάνουν στο κοινοβούλιο και τη γερουσία. Ακόμα και ο επικεφαλής γερουσιαστής Πολ Ράιαν συγκρούστηκε μαζί του πάνω από δύο φορές κάτι πρωτοφανές σε εκλογική περίοδο για τα Αμερικάνικα δεδομένα.

Από την άλλη πλευρά η σύζυγος του πρώην προέδρου Μπιλ Κλίντον αν και αναμενόμενη να κερδίσει την υποψηφιότητα του δημοκρατικού κόμματος, έχει χαρακτηριστεί ως αναξιόπιστη και ως επαγγελματίας πολιτικός. Οι δημοκρατικοί την υποστηρίζουν εσωκομματικά μα ο κόσμος πιστεύει πως κρύβει πολλά συμφέροντα και πως έχει πει ψέματα για το σκάνδαλο που ξέσπασε όταν ήταν υπουργός εξωτερικών και χρησιμοποιούσε τον ιδιωτικό της υπολογιστή για ηλεκτρονικά μηνύματα που περιείχαν απόρρητα έγγραφα και πληροφορίες.
Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι κατά την πλειοψηφία τους πιστεύουν πως το Νοέμβριο θα έρθουν στις κάλπες για να ασκήσουν τις εκλογικές του υποχρεώσεις κάτω από ένα μαύρο σύννεφο αβεβαιότητας και δυσφορίας. Ουσιαστικά η απόφαση είναι ποιος από τους 2 υποψήφιους είναι το λιγότερο κακό για τη χώρα τους και κατ’ επέκταση για όλο τον πλανήτη μας. +Niko Spiridakis
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ επιχειρώντας να τσακαλώσουμε τους πολιτικούς όπως στο τόκιο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Σήμερα θέλω να ξεκινήσουμε... πατώντας play εδώ:

Αν αυτός ο ήχος δεν σας θυμίζει τίποτα, τότε δεν είναι καμία προσβολή να προσπεράσετε το κείμενο αυτό και να ασχοληθείτε με κάτι άλλο (εκτός κι αν θέλετε μία δεύτερη ευκαιρία:
Αν όμως τον αναγνωρίσατε, τότε θέλω να σας γράψω για μία τυπική μου μέρα κάπου το 1989 όπου οι παραπάνω ήχοι ακουγόντουσαν σπίτι για ακόμα και δέκα ώρες την ημέρα (το έχω τερματίσει δις για όποιον ενδιαφέρεται). Εποχές...

Το Mario Bros. δεν είναι ένα τυχαίο παιχνίδι, αλλά πρόκειται για ένα από τα πιο εθιστικά στην ιστορία και αυτό σημάδεψε μια εποχή χωρίς σκοτωμούς, όπλα και βία. Πρόκειται για ένα από τα σύμβολα μίας εποχής ξεγνοιασιάς και αθωότητας. Μιας εποχής που όλοι μας νοσταλγούμε, αλλά δεν κάνουμε τίποτα στο να επιστρέψουμε σε αυτή...

Προκύπτει πάντως ότι αυτό δεν είναι εντελώς αλήθεια. Βλέπετε, κάποιος, κάπου, προσπαθεί να μας θυμίσει εκείνη την εποχή, έστω και για δικό του συμφέρον. Πριν σας πω ποιος είναι, δείτε το παρακάτω:
Και επειδή ο σημερινός προβληματισμός αυτός δεν έχει καμία σχέση με ηλεκτρονικά παιχνίδια, αθλητισμό και ότι άλλο φανταστήκατε παραπάνω, μπαίνω αμέσως στο θέμα.

Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας όχι μόνο στηρίζει την Ολυμπιάδα στην χώρα του, όχι μόνο έχει φέρει το Τόκιο να είναι τέσσερα χρόνια πριν, σχεδόν έτοιμο για την διοργάνωση αυτή, αλλά αποφάσισε να "τσαλακώσει" την εικόνα του και υποδυόμενος τον Super Mario να γίνει ένα εικονογραφημένο διαφημιστικό ζωντανά στο κοινό του Ρίο και μάλιστα υπό καταρρακτώδη βροχή! Το αποτέλεσμα είναι όλος ο κόσμος να περιμένει την Ολυμπιάδα στο Τόκιο και γενικά να επικρατεί τεράστιος θαυμασμός για την συγκεκριμένη διαφήμιση.

Λίγο πιο μακριά από την Ιαπωνία -δηλαδή στον υπόλοιπο κόσμο, ένα πράγμα- η κατάσταση είναι τραγικά διαφορετική. Οι πολιτικοί εκτός ψεύτες, ανίκανοι και ανεύθυνοι, είναι και τρομερά βαρετοί ή για να είμαι λίγο πιο "ορθός" θα γράψω, αντιεπικοινωνιακοί.

Ξέρετε στις μέρες μας, παντού στα αναπτυγμένα κράτη (και στην Ελλάδα) υπάρχουν ειδικοί επικοινωνιολόγοι που συμβουλεύουν τους πολιτικούς για το τι πρέπει να κάνουν, πως να το κάνουν, τι να πουν κλπ. Κάποιοι τα καταφέρνουν καλά σε αυτό και κάποιοι απλά όχι. Οξύμωρο, αν σκεφτείτε πως παλαιότερα που δεν υπήρχαν αυτοί, οι πολιτικοί τύγχαναν σπουδαίας αποδοχής. Οι λεγόμενοι ηγέτες που πλέον, απλά δεν υπάρχουν. Εκτός κι αν γι' αυτό ευθύνεται ο λαός που μάλλον πλέον έχει αποκτήσει γνώση, κρίση και... καχυποψία!

Δεν θέλω όμως να αναλύσουμε σήμερα την ποιότητα των πολιτικών μας. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να εξετάσουμε το αν θα μας άρεσε να βλέπουμε τους πολιτικούς μας να "τσακαλώνονται" που και που για να έρχονται λίγο πιο κοντά στα ενδιαφέροντα και την καθημερινότητά μας. Μια βόλτα στο πάρκο με τα παιδιά τους, μια βόλτα στο γήπεδο της ομάδας τους και άλλα παρόμοια.

Κι αν αυτό γινόταν, εμείς -σαν λαός- είμαστε ώριμοι να το δεχτούμε; Θα το επικροτούσαμε ή θα το καταδικάζαμε με σχόλια του τύπου "αντί να λύσει κάνα πρόβλημα, κάθεται και κάνει βόλτες στο πάρκο"; Γιατί ας μην ξεχνάμε πως... έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, ε; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »