Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η ευρώπη αλλάζει δηλαδή όλα θα μείνουν ίδια #EU60

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Η προχθεσινή υπογραφή της Διακήρυξης της Ρώμης από τους "27" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ένα γεγονός σαν αυτά που θα διδάσκονται στην Ιστορία τα παιδιά μας.

Πόσο όμως ουσιαστικό είναι το κείμενο αυτής; Πριν προχωρήσω σε έναν σύντομο σχολιασμό του για να θέσω τον προβληματισμό της ημέρας, κρίνω σκόπιμο να διαβάσετε όλοι το κείμενο, οπότε το παραθέτω αυτούσιο:
"Η Διακήρυξη της Ρώμης (25 Μαρτίου 2017)


Εμείς, οι ηγέτες των 27 κρατών μελών και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ αισθανόμαστε υπερήφανοι για τα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: η οικοδόμηση της ευρωπαϊκής ενότητας αποτελεί ένα τολμηρό και μακρόπνοο σχέδιο. Πριν από εξήντα χρόνια, ανακάμπτοντας από την τραγωδία δύο παγκοσμίων πολέμων, αποφασίσαμε να ενωθούμε και να αναγεννήσουμε από τις στάχτες της την ήπειρό μας. Οικοδομήσαμε μια μοναδική Ένωση με κοινά θεσμικά όργανα και ισχυρές αξίες, μια κοινότητα ειρήνης, ελευθερίας, δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κράτους δικαίου, μια σημαντική οικονομική δύναμη με ασύγκριτα επίπεδα κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας
Η ευρωπαϊκή ενότητα ξεκίνησε σαν ένα όραμα λίγων και μετουσιώθηκε σε ελπίδα των πολλών.
Και μετά η Ευρώπη έγινε ξανά μία. Σήμερα, είμαστε ενωμένοι και δυνατότεροι, εκατοντάδες
εκατομμύρια ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη επωφελούνται από τη ζωή σε μια διευρυμένη Ένωση
που έχει ξεπεράσει τις παλιές διαφορές.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και
στο εσωτερικό της: περιφερειακές συρράξεις, τρομοκρατία, αυξανόμενες μεταναστευτικές πιέσεις,
προστατευτισμός, κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, Ενωμένοι, είμαστε αποφασισμένοι να
αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο και να προσφέρουμε στους
πολίτες μας ασφάλεια, αλλά και νέες ευκαιρίες.

Θα καταστήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρότερη και πιο ανθεκτική, μέσα από ακόμα
μεγαλύτερη ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ μας και μέσα από την τήρηση κοινών κανόνων.
Η ενότητα είναι αναγκαιότητα, αλλά και ελεύθερη επιλογή μας. Το κάθε κράτος μόνο του, θα
είχε περιθωριοποιηθεί από την παγκόσμια δυναμική. Μόνο αν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να
επηρεάσουμε τη δυναμική αυτή και να προστατεύσουμε τα κοινά μας συμφέροντα και αξίες.
Θα προχωρούμε ενωμένοι, με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση όπου χρειάζεται, αλλά πάντα
προς την ίδια κατεύθυνση, όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν, τηρώντας τις Συνθήκες
και διατηρώντας πάντα ανοιχτή την πόρτα σε εκείνους που θα θελήσουν να συμμετάσχουν
αργότερα. Η Ένωσή μας είναι ενιαία και αδιαίρετη.

Στα επόμενα δέκα χρόνια επιθυμούμε μια Ένωση ασφαλή, ευημερούσα, ανταγωνιστική, βιώσιμη
και κοινωνικά υπεύθυνη και με τη βούληση και την ικανότητα να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο
στον πλανήτη και να διαμορφώνει την παγκοσμιοποίηση. Επιθυμούμε μια Ένωση όπου οι πολίτες
της θα έχουν νέες ευκαιρίες για πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη και οικονομική μεγέθυνση.
Επιθυμούμε μια Ένωση που θα παραμένει ανοικτή στις ευρωπαϊκές χώρες που σέβονται τις αξίες
μας και δεσμεύονται να τις προαγάγουν.

Σε αυτή την εποχή αλλαγών και έχοντας επίγνωση των ανησυχιών των πολιτών μας, δεσμευόμαστε
ως προς το θεματολόγιο της Ρώμης και δηλώνουμε ότι θα καταβάλουμε προσπάθειες για να
υλοποιήσουμε:

1. Μια ασφαλή και προστατευμένη Ευρώπη: μια Ένωση όπου όλοι οι πολίτες θα αισθάνονται
ασφαλείς και θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα, όπου τα εξωτερικά μας σύνορα θα είναι
ασφαλή, εφαρμόζοντας μια αποτελεσματική, υπεύθυνη και βιώσιμη μεταναστευτική πολιτική
που θα σέβεται τα διεθνή πρότυπα· μια Ευρώπη αποφασισμένη να καταπολεμήσει την
τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα.

2. Μια ευημερούσα και βιώσιμη Ευρώπη: μια Ένωση που θα δημιουργεί ανάπτυξη και θέσεις
απασχόλησης· μια Ένωση στην οποία μια ισχυρή, διασυνδεδεμένη και εξελισσόμενη ενιαία
αγορά που θα ενσωματώνει τις τεχνολογικές μετεξελίξεις, και ένα σταθερό και ισχυρότερο
ενιαίο νόμισμα θα διανοίγουν οδούς ανάπτυξης, συνοχής, ανταγωνιστικότητας, καινοτομίας και
συναλλαγών, κατά κύριο δε λόγο για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις· μια Ένωση που θα
προωθεί τη διαρκή και βιώσιμη ανάπτυξη μέσα από επενδύσεις, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις
και θα εργάζεται για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης· μια Ένωση
όπου οι οικονομίες θα συγκλίνουν· μια Ένωση όπου ο ενεργειακός εφοδιασμός θα
διασφαλίζεται και θα είναι οικονομικά προσιτός και το περιβάλλον καθαρό και ασφαλές.

3. Μια κοινωνική Ευρώπη: μια Ένωση που θα εδράζεται στη βιώσιμη μεγέθυνση, θα προωθεί την
οικονομική και κοινωνική πρόοδο αλλά και τη συνοχή και τη σύγκλιση, ενώ θα προστατεύει
παράλληλα την ακεραιότητα της εσωτερικής αγοράς· μια Ένωση που θα λαμβάνει υπόψη της
την ποικιλομορφία των εθνικών συστημάτων και τον βασικό ρόλο που διαδραματίζουν οι
κοινωνικοί εταίροι· μια Ένωση που θα προάγει την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών
καθώς και τα δικαιώματα και τις ίσες ευκαιρίες για όλους· μια Ένωση που θα μάχεται την
ανεργία, τις διακρίσεις, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια· μια Ένωση όπου οι νέοι θα
λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση και κατάρτιση και θα μπορούν να σπουδάζουν
και να αναζητούν εργασία σε όλη την ήπειρο· μια Ένωση που θα διατηρεί την πολιτιστική μας
κληρονομιά και θα προωθεί την πολιτιστική πολυμορφία.

4. Μια ισχυρότερη Ευρώπη στην παγκόσμια σκηνή: μια Ένωση που θα διευρύνει τις υφιστάμενες
εταιρικές σχέσεις, θα οικοδομεί νέες και θα προάγει τη σταθερότητα και την ευημερία στην
άμεση γειτονία της ανατολικά και νότια, αλλά και στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και
παγκοσμίως· μια Ένωση έτοιμη να αναλάβει περισσότερες ευθύνες και να συνδράμει για τη
δημιουργία μιας περισσότερο ανταγωνιστικής και ολοκληρωμένης αμυντικής βιομηχανίας· μια
Ένωση που θα δεσμεύεται να ενισχύει την κοινή της ασφάλεια και άμυνα, και σε συνεργασία
και συμπληρωματικά με τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου λαμβάνοντας υπόψη τις
εθνικές συνθήκες και τις νομικές δεσμεύσεις· μια Ένωση που θα συμμετέχει ενεργά στα
Ηνωμένα Έθνη και θα προστατεύει ένα πολυμερές σύστημα που θα βασίζεται σε κανόνες, θα
είναι υπερήφανη για τις αξίες της και θα προστατεύει τους πολίτες της, θα προωθεί το ελεύθερο
και δίκαιο εμπόριο καθώς και μια θετική παγκόσμια πολιτική για το κλίμα.
Θα επιδιώξουμε τους στόχους αυτούς πεπεισμένοι ότι το μέλλον της Ευρώπης βρίσκεται στα χέρια
μας και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το καλύτερο μέσο για την επίτευξη των στόχων μας.

Δεσμευόμαστε ότι θα ακούμε και θα ανταποκρινόμαστε στις ανησυχίες που εκφράζουν οι πολίτες
μας και ότι θα συνεργαζόμαστε με τα εθνικά μας κοινοβούλια. Θα συνεργαζόμαστε στο
αποδοτικότερο κάθε φορά επίπεδο, είτε είναι το ενωσιακό, το εθνικό, το περιφερειακό ή το τοπικό
και με πνεύμα εμπιστοσύνης και καλόπιστης συνεργασίας, μεταξύ των κρατών μελών και μεταξύ
αυτών και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Θα
δώσουμε τον απαραίτητο χώρο ελιγμών στα διάφορα επίπεδα ώστε να ενισχυθούν η καινοτομία
και το δυναμικό μεγέθυνσης της Ευρώπης. Επιθυμούμε η Ένωση να είναι μεγάλη στα μεγάλα
ζητήματα και μικρή στα μικρά. Θα προάγουμε μια δημοκρατική, αποτελεσματική και διαφανή
διαδικασία λήψης αποφάσεων και καλύτερα αποτελέσματα.

Εμείς, οι ηγέτες, συνεργαζόμενοι στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και μεταξύ των
θεσμικών μας οργάνων, θα διασφαλίσουμε ότι θα εφαρμοστεί το σημερινό θεματολόγιο ώστε να
αποτελέσει την αυριανή πραγματικότητα. Έχουμε ενωθεί για το καλύτερο. Η Ευρώπη είναι το
κοινό μας μέλλον."

Όπως θα δείτε, έχω σημειώσει με πορτοκαλί χρώμα δυο φράσεις στις οποίες θέλω να σταθώ. Από τη μια γίνεται πλέον σαφές και επίσημα ότι η Ευρώπη προχωράει με διαφορετικό ρυθμό για κάθε μέλος της. Ουσιαστικά γίνεται μια σαφέστατη αναφορά στην Ελλάδα και σε άλλα πιο αδύναμα μέλη που πλέον και επίσημα δεν θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα. Το ξέρουμε, το βιώνουμε εδώ και καιρό και πλέον το υπογράψαμε κιόλας, γιατί όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε είναι σωστό.

Γιατί ο κακός μαθητής στην τάξη δεν μπορεί να αναγκάζει τον δάσκαλο να πηγαίνει πίσω στην ύλη στερώντας το δικαίωμα της προόδου από τους καλύτερους μαθητές. Και όπου πρόοδο, μιλάμε για ανάπτυξη. Στην οικονομία, στην βιομηχανία και σε τομείς που έχουμε ήδη μείνει πίσω. Και όχι στον τουρισμό που είναι η καραμέλα της ευημερίας στην Ελλάδα επειδή έτυχε να βρισκόμαστε σε έναν τόπο που προσφέρει πολλές ευκαιρίες τουριστικής ανάπτυξης.

Το δεύτερο που σημείωσα είναι ευημερούσα και βιώσιμη Ευρώπη. Οι λέξεις αυτές ακούγονται σαν καρφί στην καρδιά! Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και χρόνια σε μία κατάσταση που δεν αποσκοπεί στην ανάπτυξη ή τον πλούτο, αλλά απλά, στην βιωσιμότητα! Η ευημερία φυσικά έρχεται πολύ αργότερα. Αν οι "27" μπορούν να δεσμευτούν σε μια βιώσιμη Ευρώπη, τότε ναι, αυτό σημαίνει ότι έχουμε ελπίδες να δουν κοινωνικά και αποτελεσματικά το πρόβλημα μας.

Η Διακήρυξη της Ρώμης είναι μια κόλλα χαρτί που με ενθουσιασμό υπέγραψαν οι ηγέτες της Ευρώπης, συνοδεύοντας την υπογραφή αυτή από χαμόγελα, πόζες στους φωτογράφους και γραφικές δηλώσεις για το μέλλον της Ευρώπης. Αν όμως όντως θα αξίζει να περάσει και στα βιβλία της Ιστορίας θα φανεί από τον τρόπο που τα γραφόμενα της θα εφαρμοστούν. Έως τότε θα είμαστε ακόμα ζωντανοί... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως έχασε η ελλάδα αγνοώντας το πακέτο γιούνκερ

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όταν συμφωνήθηκε το τρίτο Μνημόνιο εκείνο το δραματικό εξάμηνο για την Ελλάδα, περιμέναμε όλοι να ενεργοποιηθεί το περίφημο πακέτο Γιούνκερ, το οποίο θα έφερνε ένα μέρος των χρημάτων του Μνημονίου, πίσω στην Ελλάδα με την μορφή αναπτυξιακών έργων. Αν θυμάστε, τότε ο Τσίπρας και η λοιπή παρέα, πανηγύριζε ότι μαζί με τα μέτρα προσμένουμε και σε αναπτυξιακά έργα...

Σήμερα, τα έργα που έχουν ενταχθεί στο πακέτο αυτό είναι ελάχιστα. Ήδη 29% της χρηματοδότησης αυτής έχει χαθεί πηγαίνοντας σε άλλες χώρες, ενώ από τα έργα που επωφελήθηκαν αυτού του πακέτου χρηματοδότησης απουσιάζουν τελικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έχουν και την μεγαλύτερη ανάγκη για χρηματοδότηση. Μοναδικοί που επωφελήθηκαν είναι κάτι αεροδρόμια, καθώς επίσης και πολύ μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις που είχαν τον τρόπο να συγκεντρώσουν πιο εύκολα τις κατάλληλες προϋποθέσεις σε αντίθεση με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Κάποια από τα έργα όμως που εγώ θέλω να τονίσω, ότι έμειναν εκτός πακέτου Γιούνκερ, παρουσιάζουν ένα χαρακτηριστικό που ειλικρινά με κάνει να ντρέπομαι. Αφενός πρόκειται για πολλά έργα που αφορούν την Κρήτη, με κυριότερο τον περίφημο Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ). Πρόκειται για έναν από τους χειρότερους αυτοκινητόδρομους στον Δυτικό κόσμο, με εκατοντάδες νεκρούς κάθε χρόνο πάνω του και αμέτρητα σημεία επικινδυνότητας σε όλο το μήκος Κρήτης. Πρόκειται για ένα έργο-ορισμό της προχειρότητας καθώς όποιος έχει την τόλμη να τον διασχίσει (όπως χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο δηλαδή) θα διαπιστώσει τα μπαλώματα και τα πρόχειρα έργα που τον απαρτίζουν συνθέτοντας ένα σκηνικό τρόμου.

Κάποια άλλα έργα που έμειναν έξω, αφορούν το λιμάνι της Ρόδου, το αντίστοιχο στην Σούδα, την Σιδηροδρομική Εγνατία και άλλα έργα πνοής που έχουν ουσιαστική ανάγκη να γίνουν στην Ελλάδα.

Το αποτέλεσμα ωστόσο δεν αλλάζει, αφού όλα αυτά τα έργα έμειναν έξω επειδή ένας απλός όρος που θέτει η Επιτροπή, είναι στα έργα να συμμετέχουν και ιδιωτικοί πόροι. Για όλα τα παραπάνω λοιπόν έργα, το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να βρει ιδιώτες να επενδύσουν σε αυτά! Και δεν μιλάμε για περίπτερα... Μιλάμε για βασικά έργα ανάπτυξης σε περιοχές υψηλού επενδυτικού ενδιαφέροντος, όπως η Κρήτη, η Ρόδος κλπ.

Το βασικό συμπέρασμα του σημερινού προβληματισμού είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση εκτός από ελεεινή διαχείριση και ανάξια πολιτική, δεν έχει γνώσεις ούτε καν στην προώθηση του βασικού της ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος: των τουριστικών περιοχών. Ακόμα και λεφτά που είχαν εκριθεί για εμάς, θα βλέπουμε να χάνονται μαζί με τις ψυχές στους δρόμους του ΒΟΑΚ που δεν χρειάζεται να τρέξεις με 250χλμ για να κλείσεις συμβόλαιο με τον χάρο, αρκεί μια λανθασμένη εκτίμηση απότομης στροφής πάνω στον γκρεμό χωρίς προστατευτικό... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το νέο έτος θα είναι πιο μαύρο και μάντεψε ποιος φταίει γι' αυτό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε την ετήσια έκθεση... ελέγχου του κόσμου μας. Ειδικά φέτος οι διαπιστώσεις είναι μακάβριες καθώς όχι απλά ακολουθούν το μοτίβο "κάθε πέρσι και καλύτερα" αλλά πραγματικά στηρίζονται σε ορισμένες νέες αρνητικές εξελίξεις.

Ένα μεγάλο κομμάτι της έκθεσης αφορά τον πόλεμο, το προσφυγικό ή όπως θέλετε αλλιώς να το πείτε, έχει σίγουρα σχέση με την Ελλάδα με κάποιο τρόπο. Αφενός οι συνθήκες με τις οποίες κρατούνται οι πρόσφυγες, το πως περιθάλπτονται και το τι κοινωνικών υπηρεσιών γίνονται δέκτες. Στην Ελλάδα έχουμε πολλές δράσεις κατά τις οποίες τα παιδιά προωθήθηκαν σε σχολικές δομές, εμβολιάστηκαν και γενικά βρέθηκαν λύση σε αυτονόητα δικαιώματά τους. Όμως είναι αδύνατο να ξεχάσουμε πως στην πλειοψηφία τους πέρασαν έναν βαρύ χειμώνα σε βρεγμένες καλοκαιρινές σκηνές... Και στο εξωτερικό η κατάσταση παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα αφού πολλοί πρόσφυγες επαναπροωθούνται ή απλά ποτέ δεν λαμβάνουν δικαιώματα στην χώρα που βρίσκονται.

Στην έκθεση που διαβάσαμε, υπήρξε μεγάλος προβληματισμός για την πολιτική κατάσταση ανά τον κόσμο. Αναφέρεται μάλιστα σε "τοξική ρητορική από την πλευρά των πολιτικών" που περισσότερο διχάζει παρά ενώνει.

Σκέφτομαι πως πριν μερικές δεκαετίες ο κόσμος αντιδρούσε στα πεπαλαιωμένα καθεστώτα διακρίσεων. Διαδήλωνε κατά των φυλετικών διακρίσεων, υπέρ των ομοφυλόφιλων, υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, κατοχύρωνε εργασιακά δικαιώματα κλπ. Τι έγινε αυτό το κλίμα; Που πήγε αυτή η ενωτική διάθεση;

Σήμερα η πλειοψηφία των εγκλημάτων που διαβάζουμε στην επικαιρότητα αφορά διακρίσεις. Μαύρος σκότωσε άσπρο και ανάποδα. Μουσουλμάνος σκότωσε χριστιανό, άντρας στείρωσε την γυναίκα του με την υποστήριξη της κοινωνίας. Γιατί να συμβαίνει αυτό;

Ας πάρουμε κάτι σαν δεδομένο. Ο άνθρωπος είναι ον εύκολο να χειραγωγήσεις. Πως επιτυγχάνεται
αυτό; Μα... από τις εκάστοτε πολιτικές. Εκεί εστιάζει και η έκθεση της Διεθνής Αμνηστίας που φέρνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον D. Trump ο οποίος δεν δίχασε να κάνει σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλια ακόμα και σε προεκλογική περίοδο! Την ίδια ώρα η Μαρίν Λε Πεν προελαύνει κάνοντας έντονα σχόλια κατά των προσφύγων και ενισχύοντας την εθνικιστική θέση της Γαλλίας. Παράλληλα ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε την απόπειρα πραξικοπήματος, για να μετατρέψει την τουρκία σε έναν απόλυτα ελεγχόμενο μικρόκοσμο στον οποίο απουσιάζει η ελευθερία του λόγου και η δημοκρατία. Εκεί, με το "έτσι θέλω" ξήλωσε ένα τεράστιο κομμάτι των δημοσίων υπαλλήλων σε όλα τα πόστα (στρατός, εκπαίδευση, υγεία κλπ.) και έδωσε το στίγμα μίας νέας πολιτικής που θα βασίζεται σε καθεστώς "μοναρχίας"...

Τις συνέπειες τις βλέπουμε καθημερινά. Ευρώπη, Αμερική, τουρκία και κάθε γωνιά του κόσμου βρίσκεται υπό διαρκή απειλή καθώς αν η Δύση δεν μπορεί να διδάξει ειρήνη και ανοχή, τότε σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε πρωτοβουλίες από την Ανατολή. Η τάση είναι αυτή και δεν είναι καλή. Οι νέες πολιτικές αυτές ακρότητες, στηρίχτηκαν μόλις φέτος από την πλειοψηφία του λαού (ή αναμένεται να γίνει στην περίπτωση της Γαλλίας) οπότε ο διχασμός ίσως και να βρίσκεται μόνο στην αρχή... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ οι αντίθετοι βίοι ελλάδας και κύπρου, τα συγχαρητήρια και το παράπονο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εδώ στην Ελλάδα έχουμε την εντύπωση ότι ένα ταξίδι κάπου στην Βόρεια ή Κεντρική Ευρώπη μας μεταφέρει σε έναν κόσμο μαγικό, παραμυθένιο και χωρίς προβλήματα. Δεν είναι έτσι. Η Ευρώπη πέρασε από την ίδια κρίση, όπως και οι ΗΠΑ και εμείς. Η διαφορά ήταν στο υπόβαθρο. Στο ήδη υπάρχον χρέος, στο πόσο ανθεκτική ήταν η κάθε αγορά, στο πόσο παραγωγική ήταν η κάθε χώρα, στον τρόπο που η καθεμιά διαχειρίστηκε το πρόβλημα. Και νομίζω πως όλοι μπορείτε να αντικαταστήσετε τις μεταβλητές, έτσι;

Σήμερα λοιπόν, η Κοινοτική ανεργία έπεσε στο 10% για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Έδειξε λοιπόν πως επιτέλους η Ευρώπη ανακάμπτει παρά τα προβλήματα της. Έδειξε πως το φάντασμα της κρίσης, ήταν (και είναι) όντως διαχειρίσιμο. Έδειξε πως όχι μόνο υπάρχει ελπίδα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πλέον πραγματικό. Ο κόσμος επιστρέφει στις δουλειές, απασχολείται, ξεκινάει καριέρες και μπορεί να προγραμματίζει την ζωή του ξανά.

Ακούγεται τόσο ουτοπικό αυτό για τον έλληνα που πλέον είναι δύο στάδια πίσω. Δηλαδή όχι μόνο δεν έχει δει σημάδια ευημερίας, αλλά δεν ελπίζει καν σε αυτά. Λογικό αν σκεφτείς πως η... κρίση στην Ελλάδα είναι χρονικά παρατεταμένη και ποιοτικά καθηλωτική στον ελληνικό πληθυσμό που πλέον βλέπει την ανεργία να παγιώνεται πάνω από 20% (23,5%). Προφανώς αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν λόγω υπερφορολόγησης και επιβολής τρίτων φόρων, τα όποια πλεονάσματα διανέμονται στους συνταξιούχους (και όχι στην παραγωγική τάξη) και ουσιαστικά κανείς δεν θέλει να επενδύσει εδώ, ακριβώς λόγω τη φορολογίας. Το κωμικοτραγικό της όλης υπόθεσης είναι πως όποτε δεν τους "βγαίνουν" τα νούμερα, απλά αυξάνουν την φορολογία! Ουσιαστικά τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο που δεν θα τελειώσει ποτέ με αυτά τα δεδομένα.

Στο άλλο άκρο της απασχόλησης στην Ευρώπη βρίσκεται η γειτονική μας Κύπρος. Με την σταθερά συνεχόμενη μείωση της ανεργίας σε ποσοστό περίπου 11% ένα νούμερο που ξαναλέω πως συνεχώς μειώνεται, οι Κύπριοι έκαναν κάτι πάρα πολύ απλό. Είδαν την κρίση σαν ευκαιρία. Παράλληλα έβλεπαν τις καταθέσεις τους να περικόπτονται για ένα διάστημα, όμως πειθάρχησαν, υπέμειναν και πολύ σύντομα ανταμείφθηκαν. Πλέον διαφημίζουν την χαμηλή τους φορολογία και προσκαλούν "ανοιχτά" και με αξιώσεις κάθε διεθνή επιχείρηση να πάει και να επενδύσει εκεί. Γιατί όχι; Η Κύπρος έχει καλό περιβάλλον, χαμηλή εγκληματικότητα και παρουσιάζει βήματα τρομερής ανάπτυξης. Δεν διστάζουν μάλιστα να προσκαλέσουν τις επιχειρήσεις που θα αλλάξουν έδρα από την Αγγλία λόγω Brexit. Αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω με το άλλο επίτευγμα περί επιπέδου ζωής που είναι σταθερά στην πρώτη εικοσάδα των χωρών παγκοσμίως, τότε ποιος δεν θέλει να πάει εκεί για να εργαστεί και να μεγαλώσει με ηρεμία την οικογένειά του;

Η ειρωνεία σε όλο αυτό, είναι πως η Ελλάδα είναι "μαγαζί γωνία". Αν είχε μικρή φορολογία θα έκαναν όλοι ουρά να επενδύσουν εκεί. Γνωρίζοντας τα πλεονεκτήματα της γεωγραφικής της θέσης, τα εκατομμύρια επισκεπτών που έχει κάθε χρόνο, αλλά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που εξ ορισμού διαθέτει η χώρα μας. Οι Κύπριοι για να φτάσουν στο επίπεδο αυτό, έπρεπε να βάλουν το κεφάλι κάτω, να εργαστούν σε υποδομές, σε επίτευξη στόχων που τους επέτρεψαν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ και να εναρμονιστούν με τις Δυτικές ανάγκες για να προσελκύσουν τον κόσμο που οι ίδιοι ήθελαν. Μπράβο τους+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί κάθε χρόνο τα μπλόκα των αγροτών στήνονται σε λάθος σημείο;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Φέτος αποφάσισα να το κάνω ανάποδα. Να μην περιμένω οι αγρότες να τεμαχίσουν την χώρα για να... προβληματιστώ. Σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας και κυρίως μαζί τους, τον προβληματισμό μου λίγο πριν αρχίζουν τις μαζικές κινητοποιήσεις τους.

Αλλά πρώτα μια μικρή εισαγωγή στο ελληνικό ηλίθιο κατεστημένο των κινητοποιήσεων. Οι καθηγητές ξεκινούν απεργίες στην εξεταστική κάπου το καλοκαίρι. Οι αγρότες πάντα μετά τα Χριστούγεννα, οι αερομεταφορείς πάντα σε off season περίοδο (πάλι καλά), οι δημόσιοι την άνοιξη (που τυχαία πέφτει σε μέρα που κολλάνε και μερικά τριήμερα), οι μαθητές τις καταλήψεις λίγο πριν τα Χριστούγεννα για να παρατείνουν τις διακοπές τους και πάει λέγοντας. Συμπληρώστε κι εσείς τη λίστα αν ξεχνάω κάτι. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι ένα ανόητο κατεστημένο που έφεραν τα συνδικάτα τα οποία με τη σειρά τους έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτό το συνονθύλευμα που σήμερα ονομάζουμε Ελληνικό κράτος.

Οι αγρότες έχουν τους λόγους τους να κινητοποιηθούν να αντιδράσουν και να φωνάξουν. Πολλοί από αυτούς βλέπουν για πρώτη φορά τα περιθώρια παρανομίας πολυετής τους να μειώνονται. Άλλοι βλέπουν πραγματικά τους λίγους πόρους να εκμηδενίζονται από την υπερφορολόγηση και όλα όσα τα υπόλοιπα. Στο τέλος της ημέρας, οι αγρότες παρότι έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά σαν επάγγελμα -και θα σημειώσω εδώ, δύσκολο, επίπονο επάγγελμα, το οποίο έχει προσφέρει πάρα πολλά στην χώρα και την οικονομία της- δεν παύουν να ανήκουν σε ένα σύνολο που δοκιμάζεται με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο. Ένα σύνολο στο οποίο ανήκουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι λογιστές κλπ.

Ένα εύλογο ερώτημα από μένα είναι, γιατί να μην κινητοποιηθούν/με όλοι μαζί; Να φροντίσουμε να παραλύσει στ' αλήθεια όλη η χώρα μέχρι να πετύχουμε τι; Διάλογο; Απόσυρση νόμων; Ευνοϊκές διατάξεις; Δεν ξέρω.

Η ουσία είναι πως η εποχή του "μπαλκονιού" και της "φουσκο-λογίας" έχει περάσει για τα καλά. Δεν απεργείς για το "ζήτω". Θες συγκεκριμένα αιτήματα και συγκεκριμένες δράσεις ή αντιδράσεις που θα τα υπηρετήσουν.

Όταν λοιπόν ο αγρότης αποφασίζει να διακόψει το εθνικό δίκτυο της χώρας στην Θεσσαλία, την Μακεδονία, την Πελοπόννησο ή την Κρήτη, τι πιστεύει ότι θα τα καταφέρει; Πως αυτό θα πιέσει όλους αυτούς εναντίον των οποίων απεργεί; Επιστρατεύοντας την απλή λογική, το μόνο που καταφέρνει είναι να εκνευρίζει χιλιάδες πολίτες που με τα ΙΧ τους θέλουν να πάνε στην δουλειά ή τις οικογένειές τους, εκατοντάδες ακόμα που ταξιδεύουν με μέσα συγκοινωνίας για τους ίδιους λόγους και δεκάδες φορτηγά και νταλίκες που μεταφέρουν ευαίσθητα (ή μη) εμπορεύματα. Ποιος δηλαδή δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα; Μα... φυσικά ο ήδη αποδεκατισμένος ιδιωτικός τομέας.

Θα ήταν τόσο μα τόσο πιο δραστικό αν μπορούσαν να αποκλείσουν όλα τα κρατικά εισπρακτικά σημεία, όπως εφορίες κλπ. Εκεί θα πονούσε. Θα πονούσε πολύ. Οπότε γιατί δεν το κάνουν; Κι αν κάθε χρόνο δεν έχουν αποτέλεσμα οι κινητοποιήσεις τους, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν δοκιμάζουν έναν εναλλακτικό τρόπο; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το οριεντάλ θέατρο του παραλόγου

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Μια ακόμη Τρίτη αφιερωμένη στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την Τουρκία. Ας είναι. Το επιβάλλουν οι καταστάσεις: η προκλητικότητα της γείτονος που χτύπησε κόκκινο ερυθρότερο κι απ' τη φανέλα του Ολυμπιακού, τα  ελληνικά σύνορα που στα μάτια του Ερντογάν μοιάζουν με πόρτες σουπερμάρκετ καθώς πλέον μπαίνει και βγαίνει κατά βούληση και η ομοβροντία εμπρηστικών δηλώσεων που δεν φιλτράρονται από καμία λογική.

Κι όλα αυτά, την ώρα που στην Τουρκία το σαββατοκύριακο που μας πέρασε συνελήφθησαν 400 άτομα με την υποψία συμμετοχής στον ISIS έπειτα από επιχείρηση "σκούπα" της αστυνομίας, την ώρα που μόλις την περασμένη Παρασκευή είχαμε την τελευταία έκρηξη (μέχρι την στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο) που όπως οι υπεύθυνοι αναφέρουν συγκαταλέγεται στη μακρά λίστα του κουρδικού μετώπου, στην πόλη Ντιγιαρμπακίρ, την ώρα που γίνονται αγώνες με θεμιτά κι αθέμιτα για να καλυφθεί η διχασμένη εσωτερική κατάσταση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Και σε όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί και ο πονοκέφαλος "Τραμπ". Η Τουρκία έχει ξεκάθαρα σοβαρότερα ζητήματα να δαπανήσει την ενέργειά της από τους 8 αξιωματικούς και το άσυλο που ζητούν από την Ελλάδα. Προτιμά όμως να υπερτονίζει τη σημασία τους. Γιατί;

Πιθανότατα γιατί η κατάσταση ήρθε... "γάντι" στην πάγια τακτική και θέληση της Τουρκίας να κερδίζει ό,τι μπορεί, όποτε μπορεί απ' το Αιγαίο. Όπως αναφέρουν πολλοί αναλυτές μάλιστα, πετυχαίνει να ασκεί και πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οποία έχει πλέον να αγχώνεται για έναν ακόμη λόγο. Δύο σε ένα, νοικοκυρεμένα. Τι κι αν το καράβι της Τουρκίας μπάζει νερά απ' όπου κι αν το δεις; Οι εντυπώσεις φαίνεται πως είναι το παν, ακόμη κι αν γνωρίζουμε ακριβώς το παιχνίδι που θέλει να παίξει η Τουρκία. Ένα παιχνίδι βασισμένο όχι στη λογική, όχι στην ορθή πολιτική στρατηγική, όχι στην ιστορική πραγματικότητα, όχι εντός των θεσπισμένων διεθνών σχέσεων. Ένα παιχνίδι κυριαρχίας και προσπάθειας καλλιέργειας κλίματος φόβου, που θα δώσει παράλληλα την ψευδαίσθηση μίας μεγάλης δύναμης στον τουρκικό λαό, για να τον κρατά κατευνασμένο. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

ΕΡΩΤΗΜΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ ποιες θα είναι οι συνέπειες της προεδρίας trump ;

Μαζευτήκαμε στο  +yannidakis
και προσπαθήσαμε με ψυχραιμία, να προβλέψουμε τις συνέπειες της προεδρίας του Donald Trump στις Η.Π.Α.
Κατόπιν, ο λόγος σε εσάς... Ψηφίστε στο Ερώτημα του μήνα!

ο Γιάννης Σπυριδάκης
Ο Trump δίνει μεγάλη βάση στην εικόνα του κι έτσι τις πρώρες μέρες της διακυβέρνησης του προσπάθησε να δώσει έμφαση στα πιο τρανταχτά ζητήματα για να προκαλέσει και την αντίστοιχη "φασαρία". Ο έλεγχος από το Κογκρέσο όμως και η εν καιρώ παραδοχή των περιορισμένων ελιγμών του, θα βάλουν σύντομα φρένο στην καταστροφική ρητορική του. +Yanni Spiridakis 

ο Niko Spiridakis
Ο Τραμπ έχει κάνει μεγάλο θόρυβο παγκοσμίως κυρίως για την ανορθόδοξη τακτική του και το αντι-πολιτικό του ύφος. Υπάρχουν πάρα πολλές οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορούμε είτε να κατακρίνουμε είτε να επιδοκιμάσουμε τις πράξεις του και τα λόγια του. Εγώ, αν και όχι υποστηριχτής του παραμένω ανοικτός ώστε να δω που τελικά θα οδηγήσει αυτή η τακτική του και θέλω να είμαι αισιόδοξος ότι η εκλογή του δεν θα φέρει τελικά αρνητικές συνέπειες όπως η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης προβλέπει. +Niko Spiridakis 

ο Βασίλης Αναστασιάδης
Η αρχή της θητείας θα είναι σίγουρα ταραχώδης (όπως έχει ήδη αποδειχθεί), αλλά, μετά από τα δυο πρώτα χρόνια η Γερουσία και το Κονγκρέσο θα κερδηθούν από τους Δημοκρατικούς και θα επέλθει η ισορροπία. Το πολίτευμα στην Αμερική είναι έτσι δομημένο που ένας Πρόεδρος μόνος του δεν μπορεί να φέρει την καταστροφή. +Vassilis Anastasiadis 

η Ιωάννα Μπουρδούβαλη
Πιστεύω ότι θα θελήσει να διώξει κάθε παρείσακτο κατ΄ εκείνον στην Αμερική, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να ψάχνουν να βρουν τρόπο να πάνε σε χώρες που μπορούν να τους δεχτούν, αλλά ενδεχομένως δεν θα μπορούν λόγω πολέμων, οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η κάθε είδους εγκληματικότητα. +Ioanna Mpourdouvali 

η Ελένη Γκιόκα
Η εκλογή Τράμπ προκαλεί παγκόσμιο...σοκ, είτε αρνητικού είτε θετικού χαρακτήρα σε κάποιες περιπτώσεις. Πρόκειται για την έναρξη μιας νέας εποχής που κανείς δεν έχει συνηθίσει και κανείς δεν ξέρει τι επιφυλάσσει.  Αν κρίνουμε από τις πρώτες αντιδράσεις πάντως, τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι καλά. +el. gk.

η Ελίνα Ιωάννου
Δυστυχώς, το μέλλον με την προεδρία του Trump προβλέπεται οχι απλά οπισθοδρομικό, αλλά και με κινδύνους. Αλλοίωση αξιών και φιλοπολεμικές διαθέσεις είναι μέσα στο πρόγραμμα... +Elina Ioannou

η Κωνσταντίνα Τσιακαλάκη
Πολλές προβλέψεις θα μπορούσε να κάνει κανείς (βασιζόμενος τουλάχιστον στα πρώτα δείγματα γραφής του Trump), ωστόσο θα περιοριστώ σ' αυτά που η ίδια θεωρώ δεδομένα: διχασμός στη χώρα, όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, περιθωριοποίηση, καθώς και απώλεια εδάφους στο διπλωματικό παιχνίδι. +Kωνσταντίνα Πορφυρού

η Έλενα Αλεφαντινού
Κανείς δεν μπορεί να πει πως θα είναι ο Τραμπ ως πολιτικός, ωστόσο, η συμπεριφορά που έχει δείξει ως τώρα είναι πρωτάκουστη για τα δυτικά πρότυπα ζωής! Εύχομαι να διαψεύσει όλους εμάς που τον θεωρούμε απολίτιστο και ημιμαθή αγριάνθρωπο, ο οποίος πέτυχε στον τομέα των επιχειρήσεων γιατί απλώς είναι "της πιάτσας" και γιατί τα χρόνια που εκείνος βγήκε στην αγορά εργασίας το να έχεις εμπειρία και πυγμή αρκούσε για την επιτυχία. +Elena Alefantinou 

Και τώρα σειρά σας:


σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ & ΨΗΦΙΣΕΤΕ!
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως ταξιδεύει η μεγάλη αλβανία στην σημερινή ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Θα το προσπαθήσουμε δηλαδή. Αναφέρομαι στο γεγονός που καλώς πήρε διαστάσεις, όταν οπλίτες του ελληνικού στρατού -αλβανικής καταγωγής- άρχισαν να σχηματίζουν τον αετό της αλβανικής σημαίας με τα χέρια τους.

Όταν οι Αλβανοί άρχισαν να έρχονται κατά εκατοντάδες στην Ελλάδα, τότε στις αρχές της δεκαετίας του '90 κυνηγούσαν το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Οι Έλληνες τότε βέβαια, δεν είχαν κοινά στοιχεία με τους αμερικανούς που είχαν μάθει να δέχονται και να υποδέχονται τους ξένους με ευκολία. Ήταν κάτι καινούριο και μάλλον αιφνιδιαστικό για τον Έλληνα αυτό και εγώ δεν θα το έλεγα ρατσισμό παρά αιφνιδιασμό. Ήταν πολύ λογικό να συνασπιστούν οι μετανάστες, να δημιουργήσουν κοινούς και δυνατούς δεσμούς μεταξύ τους για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε ένα ξένο καινούριο περιβάλλον. Τίποτα παράλογο ως τώρα.

Οι Αλβανοί ενσωματώθηκαν στην ελληνική κοινωνία με τα στραβά και τα καλά. Για παράδειγμα, η εγκληματικότητα αυξήθηκε κατακόρυφα -δεν είναι τυχαίο πως Αλβανοί ελέγχουν την μαφία σε πολλές πόλεις- ενώ και η παραγωγή -για παράδειγμα στην οικοδομική δραστηριότητα- σημείωσε σπουδαία άνοδο.

Σήμερα όλοι τους βιώνουν την κρίση που βιώνουμε κι εμείς. Σε μας βγαίνει μια απίστευτη γκρίνια και μιζέρια ενώ σε εκείνους σε πολλές περιπτώσεις μία λησμονιά της πατρίδας τους. Και επειδή τα κοινωνικά δίκτυα σήμερα, μπορούν εύκολα να "ταξιδέψουν" μηνύματα ακριβώς εκεί που πρέπει, οι ιδέες αναβίωσης της Μεγάλης Αλβανίας αυτή τη στιγμή στο διαδίκτυο βρίσκονται σε έξαρση. Έξαρση μεταδοτικότητας. Οι νέοι, οι ανόητοι και οι ιδεαλιστές είναι τα τέλεια θύματα για αυτήν την προπαγάνδα.

Οι οπλίτες του ελληνικού στρατού, ήταν απλά το πιο πρόσφατο θύμα (όχι όμως το πρώτο στην ελληνική επικαιρότητα). Τα παιδιά είναι παιδιά. Όχι δεν είναι αθώα, απλά είναι απρόσεχτα. Είμαι σίγουρος ότι το ίδιο έχει συμβεί πολλές φορές, στον ελληνικό στρατό, στα ελληνικά σχολεία και ποιος ξέρει που αλλού, απλά οι πρωταγωνιστές ήταν ή πιο προσεκτικοί στις φωτογραφίες τους ή απλά στην διάδοση τους στα κοινωνικά δίκτυα...

Το θέμα είναι, πως διαχειρίζεσαι ένα ζήτημα του "φαίνεσθαι" που δεν είναι τόσο σημαντικό ως προς την ουσία, όσο ως προς το επικοινωνιακό του κομμάτι που πλέον τείνει να γίνει εξίσου ουσιαστικό; Ο Υπουργός είχε ξεκάθαρη άποψη και αναφέρθηκε στις αυστηρότερες τιμωρίες. Ποιες ήταν αυτές; 60 μέρες φυλακή!!! 60 μέρες φυλακή στην θητεία -για όσους δεν ξέρουν- είναι απλά 60 μέρες παραπάνω θητείας στις οποίες έχουν και στέρηση εξόδου. Αν αρχίσουμε να αφαιρούμε τις άδειες, τότε η τιμωρία δεν είναι δα και τίποτα σοβαρό (όταν πλέον η θητεία είναι εννιάμηνη).

Οπότε; Πως σωφρονίστηκαν αυτά τα παιδιά; Πως τιμωρήθηκαν; Πως δείξαμε σε όλο τον κόσμο, ότι πραγματικά είμαστε αμείλικτοι στα εθνικά μας ζητήματα; Προσωπικά περίμενα να πάρουν κάποιο Ι και να είναι άοπλο. Δηλαδή να τους αφαιρεθεί το όπλο και μαζί η ευκαιρία να δείξουν το πόσο "άντρες" είναι... Η ντροπή που αισθάνομαι από την "σκληρή" τιμωρία των 60 ημερών, είναι ίση με εκείνη που θα ένιωθα αν απλά "κουκούλωναν" το θέμα... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ~ γυρίζει σελίδα ο πλανήτης ή ξημερώνει άλλη μια μέρα στην δουλειά;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αύριο είναι Δευτέρα. Για προσωπικούς μου λόγους, η μέρα που ξημερώνει θα είναι πολύ διαφορετική απ' τις υπόλοιπες της ζωής μου, όμως για μια στιγμή... Υπάρχει μια περίπτωση να μην είμαι ο μόνος!

Αύριο, θα είναι η πρώτη Δευτέρα που ξημερώνει με πρόεδρο των ΗΠΑ ή αλλιώς "πλανητάρχη" έναν μη πολιτικό ζάμπλουτο επιχειρηματία. Και μην με παρεξηγήσετε, είναι πολύ εύκολο να αποτύχει κανείς στην διαχείριση μιας χώρας είτε δεν είναι πολιτικός είτε είναι επαγγελματίας πολιτικός με ένα βιογραφικό στο οποίο η προϋπηρεσία του πολιτικού ξεκινάει απ' τα χρόνια του δεκαπενταμελούς του σχολείου! Υποθέτω πως κάποιον βάζει το μυαλό σας.

Και δεν κάνω πλάκα. Είναι γεγονός πως σε συζήτηση που είχα χθες με γνωστό, άκουσα το εξής οξύμωρο: "Μαλάκες αμερικανοί. Πήγαν και ψηφίσαν αυτόνε"; Αφού επιβεβαίωσα πως κι εγώ κι ο συνομιλητής μου είμαστε αμιγώς έλληνες, του αποκρίθηκα: "Πας καλά ρε; Εδώ εμείς ψηφίσαμε τον Τσίπρα, θα κατηγορήσουμε εκείνους που ψηφίσανε τον Τραμπ";

Αλλά ας μην είμαι τόσο αυστηρός. Είναι αλήθεια πως οι δυο τους μοιράζονται κάποια κοινά, όπως το ότι κατάφεραν να εξαπατήσουν τον κόσμο για να κερδίσουν τις εκλογές. Κάτι που στην περίπτωση του Τραμπ βέβαια, αναμένεται να επιβεβαιωθεί, ενώ στου δικού μας ανθρώπου, επιβεβαιώνεται ήδη από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης λέτσων, αμόρφωτων και πέτσινων μπουφάν. Αλλά και πάλι δε θέλω να φαίνομαι αυστηρός, γιατί όλα δείχνουν πως ο Τραμπ διορίζει (ναι καλά το έγραψα) κυβέρνηση ακόμα πιο άσχετη.

Ο Τραμπ είναι ένας απρόβλεπτος αλαζόνας κι αυτό τον καθιστά επικίνδυνο. Κανείς δεν ξέρει πόσο θα επιμείνει στις ριζοσπαστικές του απόψεις αψηφώντας τους κινδύνους παράβλεψης των διπλωματικών κανόνων και των άτυπων κανονισμών που διέπουν την θέση του. Αυτό που ξέρει είναι πως τα λεφτά του μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, ακόμα και ένα πολιτικό καπρίτσιο.

Δεν μας νοιάζει και πολύ τι θα κάνει στη χώρα του. Αν θα μειώσει τη φορολογία ή οι πολιτικές του θα μεγαλώσουν το χάσμα πλουσίων και φτωχών. Μας νοιάζει όμως αν τινάξει στον αέρα τις εμπορικές συναλλαγές με την δική μας Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας νοιάζει αν δημιουργήσει συμμαχία με την Βρετανία και την Ρωσία που θα λειτουργήσει ενάντια στην Ευρώπη. Μας νοιάζει αν αποφασίσει να καταστρέψει την Κίνα. Καλώς ή κακώς οι αποφάσεις αυτού του εγωκεντρικού ανθρώπου μπορούν πλέον να επηρεάσουν την ζωή μας, κυριολεκτικά από αύριο... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το αδιέξοδο ενός ιδεολόγου επιχειρηματία και η αλλαγή σελίδας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ξέρεις που πας να συμπληρώσεις μία αίτηση και κάποια στιγμή ζητάει το επάγγελμά σου. Δεν ντρέπομαι να πω πως τελευταία δεν ξέρω τι να βάλω εκεί. "Επιχειρηματίας; Ελεύθερος επαγγελματίας; Αυτοαπασχολούμενος; Ιδιοκτήτης επιχείρησης;" Δεν ξέρω τι από αυτά περιγράφει την κατάσταση μου, γνωρίζω όμως πλέον τις συνθήκες με τις οποίες την περιβάλλουν.

Είμαι κάτι λιγότερο από είκοσι συνεχόμενα χρόνια στον εργασιακό στίβο και έχω περάσει και από τις δύο πλευρές του ωκεανού διατηρώντας πάντοτε την ιδεολογία μου πολύ ψηλά. Εννοώ πως έχω υπάρξει υπάλληλος, χαμάλης, έως και σε ένα αξιοσέβαστο σημείο σε άλλη επιχείρηση. Από την άλλη, έγινα εργοδότης και αγωνίστηκα να χτίσω την προσωπική και οικογενειακή μου ευημερία. Και τα κατάφερα. Και πάντα κρατώντας ψηλά την ιδεολογία του να μείνω μακριά απ' το Δημόσιο (ως υπάλληλος) και ποτέ να μην το κλέψω (ως επιχειρηματίας). Ναι, το λέω με μεγάλη περηφάνια πως ότι έκανα, το έκανα χωρίς ουδέποτε να κλέψω το ελληνικό κράτος.

Ναι, είμαι τόσο μαλάκας.

Θέλω να πω... πως φέτος, ένιωσα για πρώτη φορά την ανάγκη να το κάνω. Θέλετε εξαιτίας οικονομικής στενότητας; Θέλετε από εκδίκηση; Και τα δυο ισχύουν σε έναν βαθμό.

Όμως έρχεται μια μέρα στην ζωή ενός μαλάκα που αποφασίζει να μην είναι το ίδιο μαλάκας. Και τότε βλέπει πως ξαφνικά έχει δημιουργηθεί γύρω του ένα θεσμικό πλαίσιο που θέλει στα 100€ που βγάζει, τα 29€ να τα δίνει στην εφορία, τα 27€ στην ασφάλεια του (άσχετα ότι δεν την χρησιμοποιεί, γιατί η δημόσια υγεία είναι εντελώς ανθυγιεινή) και περίπου 15€ πάνε σε έμμεσους φόρους που πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχαν (ΕΝΦΙΑ, εισφορά αλληλεγγύης, κλπ.). Από τα 100€ μένουν 29 ολόκληρα ευρώ για να πληρώσω κι εγώ όπως κι εσείς, όλα τα πάγια μου έξοδα.

Ξέρετε, στην επιχείρηση μου δεν έχω συνέταιρο, αλλά αν είχα θα φρόντιζα να μοιραζόμαστε την δουλειά για να μην έρχομαι μόνος μου 9 το πρωί και να φεύγω μετά τα μεσάνυχτα, 7 μέρες την εβδομάδα. Οπότε γιατί να έχω το κράτος να παίρνει σχεδόν το 75% του κόπου μου στερώντας μου παράλληλα να έχω κι εγώ αφορολόγητο ή κι εγώ να χρησιμοποιώ το πλαστικό χρήμα για να έχω τα... "προνόμια" που έχουν οι μισθωτοί;

Είναι κάπου εδώ που οφείλεις να τραβήξεις μια γραμμή ...και να χαιρετήσεις.

Το 2005 άφησα δουλειά και ζωή στις ΗΠΑ για να υπηρετήσω μια άλλη ιδεολογία. Αυτή του τοπικιστή. Ήθελα να έρθω στην πατρίδα μου, την Κρήτη και να την υπηρετήσω δίνοντας εδώ ότι μπορώ να προσφέρω.

Δώδεκα χρόνια μετά, στέλνω το πρώτο μου μήνυμα (από τα καμπόσα που θα ακολουθήσουν φέτος στο yannidakis). προς όλους όσους δεν παίρνουν σύνταξη σε αυτό το γηροκομείο που λέγεται Ελλάδα και το μόνο που παράγει, είναι συντάξεις: Φύγετε! Τρέξτε να σωθείτε! Μπορεί εσείς να προλάβετε! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το 2017 έρχεται το τέλος της τουρκίας(;)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ξεκινάω συγγραφικά το 2017 με το αγαπημένο μου θέμα που είναι φυσικά η τουρκία! Και είναι πραγματικά ένα θέμα το οποίο μας απασχόλησε αρκετά πέρσι και το ίδιο θα κάνει και τη νέα χρονιά αφού όπως όλα δείχνουν τα τρομοκρατικά χτυπήματα θα συνεχίσουν να υφίστανται και μάλιστα έχοντας περάσει από την πρωτοχρονιά στην δεύτερη φάση τους.

Ας το δούμε λίγο αυτό. Πέρσι τα περισσότερα τρομοκρατικά χτυπήματα είχαν στόχο την αστυνομία ή τον στρατό της χώρας. Είδαμε βόμβες κοντά σε λεωφορεία που μετέφεραν ένστολους με πιο χαρακτηριστική εκείνη που εξερράγη έξω από ένα γήπεδο μετά το τέλος ενός ευρωπαϊκού αγώνα. Τόσο μετά ώστε να έχουν αποχωρήσει όλοι εκτός των σωμάτων ασφαλείας...

Στην δεύτερη φάση -όπως την ονομάζω εγώ- οι επιθέσεις έχουν σκοπό να πλήξουν πιο... πρακτικά το κράτος της τουρκίας. Σκοτώνονται πολίτες και μάλιστα όπως μας έδειξε η επίθεση της πρωτοχρονιάς, πολίτες υψηλού κοινωνικού και οικονομικού υποβάθρου, καθώς και "ακριβούς" τουρίστες της υψηλής κοινωνίας, έστω του μουσουλμανικού κόσμου. Αυτό αλλάζει εντελώς την στόχευση, αφού γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως στόχος δεν είναι μόνο η τουρκική κρατική μηχανή αλλά και ολόκληρη η χώρα που αυτή τη στιγμή γνωρίζει τρομακτική ανάπτυξη.

Μέχρι τώρα βλέπουμε τους Κούρδους να αναλαμβάνουν την ευθύνη τις περισσότερες φορές και δεν είναι καθόλου συγκυριακό πως την ίδια στιγμή στην Συρία γίνονται πολλές προσπάθειες ακόμα και με την στήριξη της Δύσης να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν σε μια περιοχή στα βόρεια και πολύ κοντά στην τουρκία. Οι τούρκοι είναι σαφώς ανώτεροι, δεν βλέπουν όμως ότι ξαφνικά οι κούρδοι μπορούν να τους απειλήσουν πολύ εύκολα πλέον. Την ίδια ώρα ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν εμπλέκει τον εξόριστο Γκιουλέν, όπως έκανε και πρόσφατα στο παρολίγον πραξικόπημα. Ο Γκιουλέν είναι ένας εύκολος στόχος για να κατηγορήσει κανείς, επειδή ακριβώς βρίσκεται εκτός εμβέλειας(!) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αλήθεια μπορεί να είναι τόσο απλή...

Αν έχω δίκιο κι αν όντως μπήκαμε στην επόμενη φάση των επιθέσεων όπου στόχος θα είναι πολίτες της τουρκίας ή ακόμα χειρότερα, ξένοι επισκέπτες ή εργαζόμενοι σ' αυτή, το σενάριο μπορεί να φέρει πολλές εξελίξεις. Ας μην ξεχνάμε πως η τουρκία λόγω του τρομακτικού ρυθμού ανάπτυξης σε πολλούς τομείς, απασχολεί πολλούς επαγγελματίες από ξένα κράτη. Από αρχιτέκτονες, μέχρι διάσημοyw αθλητές...

Ποια είναι λοιπόν η επόμενη μέρα στην τουρκία; Ένα χτύπημα με στόχο κάποιον διάσημο αθλητή θα ήταν αρκετό για να αλλάξει όλο το σκηνικό στην χώρα. Ήδη οι φωνές που ζητούν να μην ανατίθενται μεγάλες διοργανώσεις στην τουρκία, έχουν αυξηθεί. Ο κόσμος φοβάται, οι διοργανωτές παρά το οικονομικό σκέλος, έχουν αρχίσει να είναι επιφυλακτικοί και κάθε διαβεβαίωση του κράτους για μέτρα ασφαλείας πέφτει στο κενό μετά από κάθε επόμενη επίθεση.

Αν με ρωτήσετε, θεωρώ πως για όλα φταίει ο Ερντογάν. Είναι φανταστικό αυτό που κάνει για τη χώρα του, οικοδομώντας ένα σύγχρονο κράτος (τουλάχιστον στην Δύση) με νέους δρόμους, συγκοινωνίες, εγκαταστάσεις, ενέργεια κλπ. όμως όταν το κάνει πατώντας επί πτωμάτων και με πολιτικό και κοινωνικό θράσος απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παράλληλα εμπλέκεται στον πόλεμο της Συρίας σε δύο μέτωπα, τότε πως μπορεί να περιμένει να είναι πετυχημένος σε όλα;

Το αν πάντως όλα αυτά θα είναι αρκετά για να τον συνθλίψουν δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Το αν θα καταφέρουν να βλάψουν εκείνο και το ισχυρό οικοδόμημα του, θεωρώ πως θα φανεί φέτος. Το μόνο σίγουρο είναι πως η τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο. Δεν προκαλεί κανένα αίσθημα ασφάλειας και όσο κι αν οικονομικά συμφέρουσα είναι για πολλούς λόγους, κανένας δεν θέλει να ρισκάρει την ζωή του, της οικογένειάς του ή των ατόμων που θα εργάζονται στην επιχείρησή του. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ο τσίπρας μοίρασε λεφτά γιατί όμως δεν πρέπει να μας αρέσει;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Τις μέρες των Χριστουγέννων όλοι ξεφεύγουμε, είτε με τον καλό είτε με τον κακό τρόπο. Είναι η εποχή που ανταλλάζουμε ευχές και όλοι ξέρουμε πως οι περισσότερες είναι αδύνατες, άπιαστες, μέχρι και ψευδείς!

Είναι η εποχή που ο πρωθυπουργός μας επέλεξε να διανείμει το πλεόνασμα του προϋπολογισμού από δω κι από κει. Και ενώ σαν ιδέα αυτό φάνηκε πολύ καλό, στον σημερινό προβληματισμό θα σας αποδείξω πως το ζήτημα έχει αρκετές προεκτάσεις. Μπορεί ο μικρός Αλέξης να έτρεξε να μοιράσει το πρώτο του χαρτζιλίκι στον παππού και την γιαγιά του, όμως όχι μόνο δεν ρώτησε τους γονείς του που τελικά τον έβαλαν να ζητήσει άδεια απ' τα αδέρφια του, αλλά δεν ψώνισε και παιχνίδια από τα μαγαζιά που τον πλήρωσαν το χαρτζιλίκι. Α-πα-πα-πα-πα, πολύ κακό αυτό!

Αρχικά έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε πως προέκυψε αυτό το πλεόνασμα. Σίγουρα δεν προέκυψε από το κόψιμο των συντάξεων και από τις περικοπές των εργαζομένων στο Δημόσιο. Τα λεφτά να ξέρετε πως πάντα έρχονται από τις παραγωγικές τάξεις. Τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών, την υπερφορολόγηση, την αύξηση των τιμών και την απόδοση όλων των "περιμετρικών" φόρων που πλέον μας κατακλύζουν. Αυτή η ομάδα ανθρώπων κατάφερε να σώσει την Ελλάδα (ως τώρα) και ας έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές και απώλειες που μετριούνται σε πλήγματα γενεών.

Παίρνει τα λεφτά λοιπόν από την μοναδική μερίδα ανθρώπων που μπορούν να σώσουν την Ελλάδα (παραγωγή, μείωση της ανεργίας, εμπόριο) τους επιχειρηματίες δηλαδή και τα διαθέτει που; στους συνταξιούχους!!! Και εδώ έχει πολύ ενδιαφέρον να πούμε ότι οι συνταξιούχοι πλέον δεν είναι οι τυπικοί γέροι που έχουν κομπόδεμα κάτω απ' το στρώμα και τα υπόλοιπα πάνε στα φάρμακα και τα καφενεία. Όχι, όλοι. Είναι πολλοί που ζουν ολόκληρες οικογένειες ανέργων (των παιδιών τους και των εγγονιών τους δηλαδή) με αυτές τις συντάξεις και από αυτήν την άποψη το χρήμα κυκλοφορεί και πάλι κανονικά. Είναι όμως αυτό υγιές;

Ο συνταξιούχος πρέπει να ταΐζει τον τριαντάρη οικογενειάρχη ή ο επιχειρηματίας να του δίνει δουλειά;

Το άλλο που έχει ενδιαφέρον να θέσουμε είναι η αντίδραση της Ευρώπης από την μονομερή αντίδραση του πρωθυπουργού να μοιράσει το πλεόνασμα όπως εκείνος ήθελε. Αλήθεια; Οι αντιδράσεις σημαίνουν άρση εθνικής κυριαρχίας; Ίσως... αν ξύπνησες χθες μετά από ύπνο που κρατούσε απ' το 2010! Όμως αλήθεια τι θα έλεγες εσύ αν δάνειζες σε κάποιον λεφτά, στο τέλος του περίσσευαν μερικά και αντί να τα επενδύσει με τρόπο που να βγάλει πιο εύκολα εκείνα που σου χρωστάει, εκείνος τα πετάει σε αδιέξοδες τσέπες;

Επίσης, αυτή η ιστορία ήταν μια πολύ καλή αφορμή για εθνική συνεννόηση στη Βουλή. Κανείς δεν θα ρίσκαρε το πολιτικό κόστος στο να αρνηθεί στους συνταξιούχους την ενίσχυση οπότε προς στιγμήν σκέφτηκε κανείς ότι ίσως ήρθε η ώρα να δούμε χειραψίες στο Κοινοβούλιο. Αμ, δε... Η αντίδραση των κομμάτων ήταν ακόμα πιο ακατανόητη, όταν η Χρυσή Αυγή, η κυβέρνηση και οι κομουνιστές ψήφισαν όλοι το ίδιο πράγμα, όμως οι της Νέας Δημοκρατίας (και του Ποταμιού) επέλεξαν απλά να απουσιάσουν ή να δηλώσουν "παρών". Αυτό δηλαδή τι σημαίνει; Πολιτική αγνωμοσύνη; Τι μήνυμα στέλνει από ένα κόμμα που θέλει αύριο να γίνει κυβέρνηση αλλά φοβάται να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας απόφασης χωρίς υψηλό κίνδυνο; Σε κάνει, να λες: "τόσο άχρηστοι πια":

Η κίνηση του Τσίπρα να μοιράσει τα λεφτά δεν έγινε σε στιγμή αλαζονείας. Το κλίμα στην Ευρώπη είναι αρκετά συμπονετικό. Αφού πέρασε τις δοκιμασίες τους, νομίζω πως έχει αρχίσει να γίνεται ένας από αυτούς, οπότε μπορεί να πάρει μερικά χτυπήματα στην πλάτη παραπάνω. Είναι όμως αυτά αρκετά; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ απαγόρευση...των χριστουγέννων με εντολή ερντογάν!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Ντρέπομαι, αλλά το ομολογώ: η ενασχόληση με τα καμώματα του "σουλτάνου" της γείτονος είναι από τις ένοχες απολαύσεις μου. Κι αυτό γιατί πάντα με βάζει στη διαδικασία να σκέφτομαι αν έχει αποχαιρετίσει οριστικά κάθε έννοια λογικής ή αν παίζει έξυπνα το παιχνίδι του πλασάροντας μία πολιτική περσόνα που του επιτρέπει να δρα με το "ακαταλόγιστο" ως δεδομένο (ή και αν γίνεται να τα έχει συνδυάσει και τα δύο με έναν μαγικό τρόπο, θα σας γελάσω). Μετά τη συνθήκη της Λοζάνης και τα νησιά του Αιγαίου, ήρθε η ώρα λοιπόν ο Ερντογάν (πάντα επίκαιρος!) να τα βάλει και με τα ίδια τα Χριστούγεννα!

Βάζοντας ένα ακόμη λιθαράκι στη σχέση... "συμπάθειας" και "αμοιβαίας εκτίμησης" που έχει με τη Γερμανία (αλλά και την Ευρώπη εν γένει θα συμπλήρωνα), απαγόρευσε τους εορτασμούς των Χριστουγέννων στο γερμανικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης αλλά και την ίδια την αναφορά της λέξης "Χριστούγεννα"! Η Γερμανία απάντησε, το σούσουρο έγινε, όλος ο κόσμος και πάλι ασχολείται μ' αυτόν τον άνθρωπο. Αποστολή εξετελέσθη.

Παραβλέποντας όμως την επιφανειακή προσέγγιση, τον καγχασμό για τη γραφικότητα και την ειρωνική διάθεση (η οποία βέβαια αναδύεται αβίαστα, οπότε όλοι έχουμε μία δικαιολογία για να καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας) η ανάγνωση τέτοιων κινήσεων είναι μία: εσωστρέφεια της Τουρκίας και σταδιακή αποτίναξη της ανοχής στην διαφορετικότητα απ' την ταυτότητά της. Σε σε συνδυασμό δε με τα... λοιπά της πολιτικής Ερντογάν θα μπορούσε κανείς να μιλήσει και για ηθική ενίσχυση των εξτρεμιστικών τάσεων με τις ευλογίες του πρώτου πολίτη του τουρκικού κράτους...  Σε βάθος χρόνου (μικρό ή μεγάλο), και με την προϋπόθεση βέβαια να συνεχίσει ο Ερντογάν να κάνει τα δικά του με τέτοιους καταιγιστικούς ρυθμούς, πέρα από τις διεθνείς εξελίξεις, ελλοχεύει ο κίνδυνος για την Τουρκία να αποκοπεί πλήρως, να απομονωθεί, αλλά και να χάσει πολύτιμο χρόνο στο παιχνίδι της προόδου... Μένει να περιμένουμε αν τα πράγματα θα κυλήσουν έτσι, ή αν θα βρεθεί μία δύναμη (ενδογενής ή εξωγενής) ικανή να ανατρέψει την καλπάζουσα ισχύ του Τούρκου προέδρου. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

Μέχρι την επόμενη Τρίτη, να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα με υγεία για όλους σας!

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί να φοβόμαστε σήμερα για την ιταλία (πριν έρθει το αύριο);

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το σημερινό, είναι ένα κείμενο που πραγματικά δεν θέλω να γράψω. Κι αυτό διότι αφορά μια πολιτική προσέγγιση που μόνο προσέγγιση δεν είναι. Βλέπετε, η νίκη του "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος στην Ιταλία, κουβαλά μαζί του πολλά και ακραία σενάρια που αγγίζουν εκτός από την Ιταλία, την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν επιθυμώ λοιπόν να γίνω προάγγελος πολιτικής δυστοκίας απλά και μόνο για να κάνω τον έξυπνο, οπότε θα μείνω στο σήμερα.

Στον προβληματισμό που προκύπτει άμεσα, δηλαδή. Γιατί, μπορεί ο Ρέντσι να κατεβάζει την Ιταλία σε εκλογές που μπορούν να φέρουν την χώρα (του) ακόμα και εκτός Ευρώπης, μπορεί η Ελλάδα να βρεθεί ξέμπαρκη χωρίς έναν από τους απειροελάχιστους συμμάχους που είχε στο τραπέζι των Ευρωπαϊκών Επιτροπών, μπορεί ακόμα και το #Brexit να γίνει Itexit και ξαφνικά μια μπάλα σε μέγεθος χιονοστιβάδας, να αρχίσει να κατρακυλάει διαλύοντας όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όμως εμείς δεν μπορούμε να γράψουμε για αυτά πριν να έχουμε και πιο σοβαρές ενδείξεις.

Το σήμερα λοιπόν, μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνο από μόνο του χωρίς όλα τα παραπάνω που αναφέρω. Βλέπετε, ήδη στην Ευρώπη συντάσσονται επιτροπές αντιμετώπισης των συνεπειών που μπορεί να έχει η παραίτηση Ρέντσι. Και δεν είναι ότι ο Ρέντσι ήταν το αγαπημένο παιδί της Ευρώπης (αχ.. που είναι ο Σίλβιο), όμως ήταν συνεργάσιμος "παίκτης" και στήριζε την Ευρωπαϊκή ανάπτυξη της Ιταλίας. Ο φόβος έρχεται από όλους αυτούς που αναμένεται να ανέβουν τα σκαλιά της Ιταλικής εξουσίας. Όπως και στην περίπτωση της Αγγλίας, η Ευρώπη εξετάζει πολύ σοβαρά όλα τα ενδεχόμενα και ψάχνει τρόπους αντιμετώπισης για το καθένα από αυτά.

Γιατί μπορεί η Αγγλία να μην έγινε ποτέ ισότιμο μέλος στην Ένωση, η Ιταλία όμως όχι μόνο ήταν και είναι πλήρες μέλος, αλλά αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της παλιάς ΕΟΚ. Η Ιταλία αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης της Ευρώπης και κύριο σύμμαχο σε κάθε απόφαση εξωτερικής πολιτικής (θυμηθείτε στρατιωτικές παρεμβάσεις από δω κι από κει). Κανείς δεν αντέχει να χάσει την Ιταλία και ένα παραπάνω η Ελλάδα που σε όλα τα χρόνια αρνητικής μεταχείρισης από όλους, Γαλλία και Ιταλία φάνηκε να αποτελούν τον κύριο σύμμαχο και υποστηρικτή μας.

Τι λέει αυτό το κείμενο σήμερα; Μου θυμίζει παλιά ιταλική ταινία που ο νέος κατεβαίνει από την βέσπα του στα πλατιά πέτρινα σκαλιά της μελαχρινής κοπέλας που φοράει ατημέλητα λευκά φορέματα και την παρακαλάει τραγουδιστά και με τα δάχτυλα ζουλιχτά (όπως κάνουν οι ιταλοί) να μείνει κοντά του και να μην φύγει μακριά στο μονοπάτι της μοναξιάς. Τι θα κάνει εκείνη; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το τέλος των κομμάτων

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όχι, δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και μάλιστα μετά και τον πρόσφατο ανασχηματισμό, αυτή ίσως έχει απομακρυνθεί λίγο περισσότερο. Όμως ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση τηρεί τα προσχήματα για κάνα χρόνο. Μετά αγωνίζεται για να υποθάλψει την κυβέρνηση και να φέρει την επόμενη προεκλογική αναμέτρηση το συντομότερο δυνατό.

Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σε αυτήν την περίοδο και διάβαζα το πρωί ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κ. Μητσοτάκης (όχι δεν διαβάζεις κείμενο της δεκαετίας του '90, χθες το έγραψα) αρχίζει να κάνει άνοιγμα στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, κάτι που είναι θεμιτό και μπλα μπλα μπλα μπλα...

Όμως για μια στιγμή, για ποιους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων μιλάμε πια ρε παιδιά; Ειλικρινά θα πέθαινα για μια έρευνα που θα καταδύκνειε του ψηφοφόρους του κάθε κόμματος και την διάρκεια που στηρίζουν το κόμμα αυτό. Και ύστερα το δείγμα αυτό το μελετάς και φιλτράροντας τις ηλικίες. Προφανώς στις μεγάλες ηλικίες η προσήλωση σε ένα κόμμα είναι τόσο εκνευριστική που παύει να αφορά πολιτικά κριτήρια και πεποιθήσεις. Στο πέρασμα του χρόνου θα έλεγα πως κάποιοι ίσως έχουν ξεχάσει γιατί στηρίζουν ένα κόμμα τελικά.

Σήμερα, για να κερδίσει κάποιος τις εκλογές, όταν και όποτε αυτές γίνουν, πρέπει να κερδίσει κόσμο από έναν τεράστιο πολιτικό χώρο που θα τον ονομάσω "μπάτε σκύλοι αλέστε". Εκεί βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Είναι κυρίως νέοι, αλλά όχι μόνο. Είναι αυτοί που έδωσαν την ευκαιρία στον Αλέξη να κυβερνήσει εκτός από το δεκαπενταμελές του σχολείου του και ολόκληρη την χώρα. Είναι οι ίδιοι που πλέον δεν παραδέχονται ότι τον ψήφισαν, αρκούνται στο να τον βρίζουν με μισόλογα!

Σε αυτήν την κατηγορία είναι οι καλοπερασάκηδες! Δεν τους νοιάζει αν θα ψηφίσουν Αριστερά ή Δεξιά αρκεί να βρουν δουλειά και να δουν τα δικά τους συμφέροντα να ικανοποιούνται. Αλήθεια... πόσο παρεξηγητέο είναι πλέον αυτό; Γιατί παλαιότερα το συνδέαμε -και δικαίως- με την μίζα, τις γνωριμίες και το βόλεμα. Δεν ξεχνάω πως ένας φανατικός ΠΑΣΟΚατζης, φίλος του πατέρα μου, άλλαξε κόμμα σε μία μέρα, όταν κατέβηκε με την Νέα Δημοκρατία υποψήφιος ένας κουμπάρος του! Μιλάμε φυσικά για δεκαετία του '90.

Σήμερα είναι αλλιώς. Το πιστεύω. Πρέπει να είναι ρε παιδιά. Οι δουλειές είναι λίγες και οι νόμιμες ακόμα λιγότερες, οπότε ο καθένας αναζητά την πολιτική που θα ικανοποιήσει περισσότερο τα συμφέροντά του. Κοιτάξτε την στροφή προς τα Αριστερά. Δεν απέκτησαν ξαφνικά όλοι γνωστούς στον ΣΥΡΙΖΑ, απλά πίστεψαν τα ψέματα των υποψηφίων του. Αύριο ενδεχομένως να κάνουν το ίδιο με τον Μητσοτάκη, να τον χρίσουν πρωθυπουργό και να απαιτήσουν διαφορετικούς χειρισμούς.

Ποιος μίλησε αλήθεια για κόμματα; Πράσινα και κόκκινα και μπλε; Ο έλληνας ψηφοφόρος πλέον εξετάζει πολιτικές. Είναι περισσότερο πολιτικά ώριμος και την ίδια στιγμή χαζός. Είναι δύσπιστος και την ίδια στιγμή ευκολόπιστος. Το αύριο δε θα είναι πολιτικά καλύτερο για λόγους που δεν αφορούν τον παρόν προβληματισμό. Αλλά το μόνο διαφαινόμενο γεγονός είναι ότι το αύριο δεν έχει χρώματα. Δεν έχει κόμματα. Έχει ευκαιριακές πολιτικές. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ένας απολογισμός για το ταξίδι του b. obama στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis


Πρώτο σημείο που αξίζει να σταθεί κανείς είναι το παρασκήνιο πριν τον ερχομό του.
Όπως ήταν αναμενόμενο καμία συζήτηση δεν έγινε περί χρέους, όπως διατυμπάνιζαν πολλοί. Έπραξε το αναμενόμενο, δηλαδή, διατήρησε την πάγια θέση του επί του θέματος και ως απερχόμενος πλέον πρόεδρος. 

Δεύτερο σημείο που αξίζει να σταθεί κανείς είναι ο λόγος του και οι συμβολικές διαστάσεις του.
Ο λόγος του Barack Obama ήταν ένας ύμνος στη Δημοκρατία και στις παγκόσμιες διαστάσεις της. Ήταν ένας λόγος που άρμοζε να ειπωθεί από έναν δημοκρατικό ηγέτη κατά το τελευταίο του ταξίδι του ως πρόεδρος των ΗΠΑ πριν παραδώσει τη σκυτάλη της ηγεσίας σε έναν -όπως όλα δείχνουν- λαϊκιστή. Μου θύμισε τον επιτάφιο λόγο του Περικλή -δια χειρός Θουκυδίδη- που υμνούσε το μεγαλείο της Αθήνας, της πόλης όπου γεννήθηκε και άκμασε η Δημοκρατία (εικάζω ότι μπορεί ο επιτάφιος λόγος του Θουκυδίδη να αποτέλεσε και πηγή έμπνευσής όσων ασχολείθηκαν με τη σύνταξη του λόγου του). 


Τρίτο σημείο που αναπόφευκτα στέκεται κανείς είναι στην σύγκριση των δύο ηγετών.
Αναφανδόν ο Barack Obama κέρδισε τις εντυπώσεις! Όχι γιατί αυτός είναι ο πλανητάρχης και ο Τσίπρας ο Πρωθυπουργός της γεμάτης προβλήματα «Ελλαδίτσας», μα γιατί ο πρώτος φάνταζε εμπνευσμένος δημοκρατικός ηγέτης, ενώ ο δεύτερος πολιτικός μετρίων δυνατοτήτων. Σημασία δεν έχει αν υπήρξαν ή αν υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι μέτριοι Έλληνες και μη πολιτικοί, σημασία έχει να μάθουμε –ιδίως εμείς οι νεότεροι- από ποιους πρέπει να παραδειγματιζόμαστε. Ασχέτως με τον ιδεολογικό χώρο που ανήκει ο καθένας, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποτελεί πρότυπο πολιτικού προς μίμηση. Βέβαια, δίπλα στον «τραμπούκο» Trump ένας «μαγκάκος» πάντα είναι πιο συμπαθής. Όμως, το ζητούμενο είναι να εξελισσόμαστε εμείς και να επιθυμούμε το καλύτερο δυνατό που μπορούμε να έχουμε, ή να περιμένουμε την τύχη να φέρει στο προσκήνιο άτομα που να είναι χειρότερα από εμάς για να φαντάζουμε εμείς απλώς ικανοποιητικοί; 

Στον δυτικό κόσμο υπάρχει πολιτική κρίση, διάγουμε την εποχή των μετρίων, των λαϊκιστών, των ημιμαθών. Είναι ωραία να υπάρχουν και μερικά φωτεινά παραδείγματα που να δυναμώνουν την σπίθα της ελπίδας για ένα αύριο όχι τέλειο -γιατί τέλειο δεν υπάρχει- μα το καλύτερο δυνατό που μπορεί να υπάρξει…

Ο ενικός και η στάση του Τσίπρα με Ομπάμα - Πήρε «φωτιά» το Τwitter [εικόνες]

Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »