Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΣ-ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΣ-ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το υπέροχο ελληνικό καλοκαίρι της πικρής γεύσης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Θα σας πω ένα μυστικό, αλλά μην το πείτε πουθενά.

Ο τρόπος που ο κόσμος μας κύκλους κάνει, είναι τρομακτικά παράξενος. Πόσο; Να, σα να κάθεσαι το βράδυ και να αγναντεύεις το πέλαγος όταν ξαφνικά κάτι σέρνεται πάνω στο πόδι σου, τόσο πολύ που αφήνεις τα πάντα για να κρυφτείς όπου μπορείς να νιώσεις ασφάλεια (ακόμα κι αν τελικά αυτό το κάτι δεν ήταν παρά ένα κουνούπι ή έστω μια διερχόμενη γάτα).

Το ξέρω ότι μπορεί μόλις να γυρίσατε ή να είσαστε ακόμα σε μία παραλία από αυτές που κάνουν την Ελλάδα μοναδική, στα πλαίσια του... "πρέπει τον 15αύγουστο" όμως αποκλείεται να μην είστε σε αυτό το σκωτσέζικο ντους των πυρκαγιών, των αμετρητων τροχαίων με νεκρούς ίσα με μια κωμόπολη, των ανθρώπων που ακόμα βρίσκουν υγρό θάνατο στην προσπάθεια τους να γλιτώσουν από αυτόν του πολέμου, των αθώων πολιτών της Δύσης που απλά έτυχε να περπατούν στον λάθος δρόμο την λάθος στιγμή όταν ένα όχημα άρχισε να τους παρασέρνει βίαια αφήνοντας τους νεκρούς ή διαμελισμενους, αλλά και της ατέλειωτης Ελλάδας της μιζέριας και της κατάθλιψης που κρύβεται πίσω από ακριβά κινητά τηλέφωνα και εντυπωσιακά ρούχα της μόδας στην καφετέρια του όχλου. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που η πολιτική έχει περάσει (λόγω των ημερών χαλάρωσης) είτε μιλάμε για το βιαστικό brexit, είτε για το ηρωικό μη-grexit είτε απλά για τον τούρκο δημοκράτη που απέλυσε τους μισούς δημόσιους υπαλλήλους του!

Και κάπου εκεί ανάμεσα, κάποιος αθλητής κερδίζει ένα παλικαρίσιο μετάλλιο ή μέσα από τον τουρισμό μαθαίνουμε για έναν λόγο που ήμαστε περήφανοι σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο. Είναι σαν την θάλασσα που λαχταράς μόλις παρκάρεις το αμάξι έξω απ΄την παραλία, αλλά μέχρι να μπεις στην θάλασσα πρέπει να σου βγει η πίστη για να βρεις ξαπλώστρα και να βγάλεις εγκαύματα στα πόδια ώσπου να βρέξεις τελικά το ασπρουλιάρικο κορμί σου!

Οι περισσότεροι από εσάς, περάσατε έναν αρκετά καλό Αύγουστο, όμως μην θεωρείτε τον εαυτό σας αχάριστο αν και αυτός σας αφήνει μια πικροξινη γεύση για το αν τελικά πρέπει να αισθάνεστε καλά. Για το αν πρέπει να λέτε παντού γύρω σας πως είστε έτοιμος για τον δύσκολο χειμώνα. Ίσως φταίει η υγεία, ο κόσμος, η ειδησεογραφία, το μπάχαλο γύρω σας ή απλά μια πολύ άσχημη είδηση από το περιβάλλον σας. Μην νιώθετε ενοχές αν μόλις έφυγε ο δεκαπενταύγουστος και εσείς αισθάνεστε... σκατά. Απλά, προβληματιστείτε μαζί μου+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ζώντας μακρυά από τους δικού σου ανθρώπους

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Και έρχεται η ώρα, να πας από το δημοτικό στο γυμνάσιο, μετά στο λύκειο και, ακόμα πιο μετά, ίσως, στην σχολή σου. Και έρχεται η ώρα, να φύγεις από το σπίτι για να πας να μείνεις μόνος σου, όντας "ανεξάρτητος" και ενήλικος πλέον. Άλλες πάλι φορές, πιο συχνά τώρα τελευταία, έρχεται η ώρα να φύγεις από το χωριό, την πόλη ή και την χώρα σου. Είναι και εκείνες οι φορές που πρέπει να αλλάξεις δουλειά και εργασιακό περιβάλλον, αλλά και οι άλλες που "χωρίζεις" και πρέπει να προχωρήσεις. Πολλές και διαφορετικές οι περιπτώσεις μεταβατικών σταδίων και αλλαγών στην ζωή μας, αλλά όλες έχουν ένα κοινό στοιχείο το οποίο είναι: Οι άνθρωποι που αφήνουμε πίσω μας.


Συγγενείς, σύντροφοι, "κολλητοί", φίλοι ή απλά γνωστοί, όλοι άτομα τα οποία αναγκαζόμαστε να... "παρατήσουμε" για τον έναν ή τον άλλο λόγο, κομμάτια από την ζωή και, ίσως, της καθημερινότητας μας. Συνοδοιπόροι μας πλέον, οι αναμνήσεις που κουβαλάμε με τις υπόλοιπες αποσκευές του μυαλού μας, και όλες οι εμπειρίες με όσα ζήσαμε με αυτά τα άτομα. Καλές, κακές, γλυκόπικρες, όλες εκεί για να μας κάνουν παρέα. Σίγουρα σήμερα με τα social media και τις σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας που υπάρχουν, μπορούμε να έρθουμε πολύ άμεσα σε επαφή με κάποιον ο οποίος είναι μακρυά μας, συγκριτικά με παλαιότερα όπου ο μοναδικός τρόπος ήταν η αλληλογραφία ή ένα χρονοβόρο ταξίδι, όμως, παρόλα αυτά, η απόσταση παραμένει "αγεφύρωτη". Ένα τόσο κοινωνικό ον όπως ο άνθρωπος, αδυνατεί να λειτουργήσει σωστά όταν δεν έχει "τα δικά του πρόσωπα" γύρω του, ή τουλάχιστον να λειτουργήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Καλώ ή κακώς, η συναισθηματική υγεία, είναι το ίδιο σημαντική με την ψυχική, αλλά και την σωματική.

Μια φωτογραφία, ένα μήνυμα ή ακόμα και ένα ρούχο, είναι ικανά για να μας φέρουν πιο κοντά με όλους εκείνους οι οποίοι μας λείπουν. Έστω και για λίγο, έστω και αμυδρά, ξεγελάμε το νου μας, και ταξιδεύουμε κοντά στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Πέραν όμως από αυτά που κάνουμε για να δραπετεύσουμε από την δική μας καθημερινότητα, για να εισβάλουμε και πάλι για λίγο στην δική τους, θα πρέπει να γνωρίζουμε και το ακόλουθο: Καλώς ή κακώς, όλα αυτά είναι εικονικά. Η νοσταλγία παραμένει, και η "απώλεια" υπάρχει.

Και... ξέρεις κάτι. "Σου λείπει." Το θετικό είναι ότι, μάλλον, το ξέρει και αυτός/αυτή.


Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ νεύρα: το φάρμακο της ψυχής για την αρρώστια που δεν ξέρεις ότι έχεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Είναι κάποιες στιγμές που αναζητάς έναν υγιή τρόπο έκφρασης. Το πιάνο, το γράψιμο, η ζωγραφική, η μουσική, όμως... τι συμβαίνει όταν τίποτα από όλα αυτά δεν σου φτάνει;

Υπάρχουν φορές που απλά έχεις τα νεύρα σου ρε παιδί μου!
(το έκανα μια παράγραφο μόνο του για να το διαβάσετε με όλες τις τιμές)

Και ξέρετε κάτι; Ναι! Είναι υγεία να έχεις τα νεύρα σου κάπου κάπου. Σε κάνει πιο δραστήριο και πιο παραγωγικό. Θολώνει το μυαλό σου και ενεργείς παρορμητικά το οποίο εξ ορισμού είναι λάθος, όμως ας μην γελιόμαστε... ο πράσινος γίγαντας Hulk δεν θα κατάφερνε ποτέ τίποτα στην ζωή του ως απλός Dr. Bruce Banner. Έπρεπε να νευριάσει, να γίνει τεράστιος και θολωμένος από θυμό να... διαλύσει τους κακούς!

Το πως βέβαια διαχειριζόμαστε τον θυμό μας είναι ένα εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο το οποίο αποτελεί ολόκληρο κλάδο επιστήμης. Διαχείριση θυμού και άλλα τέτοια επιστημονικά, δεν αφορούν τον παρόντα προβληματισμό. Εδώ θέλουμε να τον υπερασπιστούμε. Λέμε ναι στην σωστή διαχείριση του και στον σωστό τρόπο διοχέτευσης του θυμού, αλλά υπερασπιζόμαστε το υγιές δικαίωμα του ανθρώπου στο να είναι νευριασμένος!

Δε θέλω να ξενερώσω το νόημα του κείμενου, όμως θα τολμήσω να κάνω μια μικρή παρένθεση λέγοντας πως είναι πολύ καλύτερο να την "πληρώσει" μια πόρτα, παρά ένα προσφιλές άτομο το οποίο ουσιαστικά δεν φταίει και πολύ. Είναι πολύ καλύτερο να την πληρώσει η βλαμμένη δημόσια υπάλληλος που στέλνει μήνυμα στο κινητό αντί να καίει το λίπος της δουλεύοντας παρά ένας τυχαίος περαστικός που απλά βρέθηκε μπροστά σου την ακατάλληλη στιγμή.

Η ουσία όμως παραμένει! Τα νεύρα είναι το φάρμακο της ψυχής για να νιώσεις ήρεμος στη συνέχεια της ημέρας. Είναι το φάρμακο ενάντια μιας μαλθακής ζωής και το φάρμακο στον θάνατο που προσφέρει το μόνιμο σκύψιμο του κεφαλιού. Κι αν εσύ είσαι ακόμα στη οθόνη σου με το πληκτρολόγιο άθικτο (σιγά, πόσο να κάνει ένα πληκτρολόγιο ρε φίλε;), τότε άκουσε το ξανά: Νευρίασε τώρα! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥTEΡΑΣ ~ πως κατακτιέται τελικά η ευτυχία;

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Αν είχα πολλά λεφτά θα έμπαινα σε πλοία, για να βλέπω θάλασσα και να παίρνω έμπνευση για τα κείμενα που γράφω. Βλέπεις θάλασσα και παράλληλα τα τοπία διαφοροποιούνται. Τη μια το καράβι φτάνει Πάρο, την άλλη φτάνει Νάξο κ.ο.κ.

Στα πλοία το ίντερνετ είναι κάτι σαν τους εξωγήινους. Σπάνια πιάνεις «καλό» ίντερνετ, όπως σπάνια βλέπεις εξωγήινους. Εκτός αν ανήκεις στο target group του «Αθέατου Κόσμου».

Όταν ταξιδεύω πολλές ώρες ξεκινάω μια εσωτερική ψυχανάλυση. Μου αρέσει να είμαι μόνη ορισμένες φορές. Καταλαβαίνω καλύτερα τον εαυτό μου! Διανύω μια περίοδο εσωτερικής γαλήνης. Μόνο η αχαριστία και το ψέμα μπορουν να με ταράξουν. Και αυτά όσο εγώ το επιτρέψω, ίσως γιατί βαριέμαι να δίνω νόημα σε πραγματικά ανούσια πράγματα. Είμαι πολύ χαρούμενη που έχω επιλέξει ανθρώπους που με νοιάζονται και γι' αυτό το μοιράζομαι μαζί σας. Δε νοιώθω μόνη. Σίγουρα όχι. Νοιώθω κάτι θετικό και πολύ γλυκό. Βλέπω, όπως βλέπετε κι εσείς, τι γίνεται στον κόσμο. Έχω περάσει από φουρτούνες που για χρόνια με παίδευαν και δεν είχα βάλει καν το χεράκι μου για να προκληθούν.

Τώρα
Στο τώρα υπάρχει μια ρύθμιση στα πράγματα θα έλεγα. Αποφάσισα να δίνω μόνο χαρά γιατί αυτό με γεμίζει. Ειλικρινά, δε θα ήθελα να καταντήσω μια εγωκεντρική σπαστική γυναίκα και αντικοινωνική. Έτσι θα χαράμιζα κάθε θετικό στοιχείο του χαρακτήρα μου. Έχω κάνει συμφωνία με τον εαυτό μου να συνεχίζω να ονειρεύομαι, να διατηρήσω το ρομαντισμό μου. Χωρίς τα όνειρα γινόμαστε σαν σπαστικοί δημόσιοι υπάλληλοι στο ΙΚΑ που κοιτούν να σε ξεπετάξουν, να έρθει η σειρά του επόμενου και να σχολάσουν... Όμως διαπίστωσα ότι στη ζωή πρέπει πρώτα να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε αληθινά για να προχωρήσουμε ουσιαστικά παρακάτω. Να έχουμε αυτοπεποίθηση, όχι να είμαστε ψωνάρες, δεν ωφελεί κάπου. Όχι τίποτα άλλο αλλά «τρώμε» και κράξιμο. Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ οι αλλόκοτοι άνθρωποι της κρίσης και ο εαυτός μου που (δεν) αποτελεί εξαίρεση

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το σημερινό θέμα δεν το προγραμμάτιζα καθόλου, αλλά να, πέρασε ο Γιάννης από το γραφείο μου σήμερα -με ρώτησε κάτι επαγγελματικής φύσης- και έμεινε όρθιος να μου μιλάει για περίπου μισή ώρα σχεδόν χωρίς σταματημό.

Λοιπόν ο Γιάννης είναι ένας τύπος κάπου στα 40, ψηλός, όμορφος και σωματικά πολύ καλοφτιαγμένος και περιποιημένος. Είναι λίγο πολυλογάς και αγχώδης, όμως και δουλευταράς είναι και περιουσία έχει και κατά τη γνώμη μου όλο το πακέτο για μια σύγχρονη γυναίκα διαθέτει.

Τον γνώρισα στην γειτονιά που συγκατοικούσε με μία κοπέλα, καθηγήτρια με καταγωγή από την Αθήνα. Αλήθεια ταιριαστό ζευγάρι! Ώσπου μια μέρα μου είπε ο Γιάννης ότι θα πήγαιναν να ψαχτούν στην Αθήνα για να είναι κοντά στους δικούς της. Σκέφτηκα να του πω μπράβο για την θυσία του να παρατήσει την Κρήτη και αυτό ήταν όλο. Ύστερα από κάνα χρόνο ο Γιάννης επέστρεψε μόνος. Μου είπε ότι εκείνη άλλαξε και ότι έβγαζε τρελά γούστα. Είπαμε, είναι πολυλογάς, αλλά δεν είναι ψεύτης.

Λίγο καιρό τον είδα με μια άλλη κοπέλα. Επίσης ωραίο ζευγάρι, ταιριαστό και όλα έδειχναν άριστα. Σήμερα που ήρθε ο Γιάννης μου είπε ότι προχθές σηκώθηκαν από το κρεβάτι και του είπε ξαφνικά ότι δεν ταιριάζουν και θέλει να χωρίσουν. Ο Γιάννης δεν ήθελε μια αγκαλιά να κλάψει, απλά ήταν απογοητευμένος και περίεργος για το τι συμβαίνει πια με τους ανθρώπους και φέρονται τόσο αλλόκοτα, τόσο απότομα και τόσο ξαφνικά.

Τότε αντιλήφθηκα ότι όχι μόνο έχει δίκιο, αλλά αυτήν την συμπεριφορά την βλέπουμε παντού γύρω μας. Στον δρόμο, στα αυτοκίνητα, στις γειτονιές, στις υπηρεσίες, σε οτιδήποτε απαιτείται η συνύπαρξη ανθρώπων...

Το πιο πρόχειρο που μπόρεσα να του πω, ήταν πως πράγματι ο κόσμος έχει αλλάξει, έχει γίνει αλλόκοτος και κουβαλάει δυσφορία. Πως όταν οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί τόσο πολύ, γιατί θα πρέπει να μας προκαλεί τόση εντύπωση η ακραία και ανεξήγητη συμπεριφορά όλων των υπολοίπων;

Και αλήθεια... γιατί πάντα εμείς βγαίνουμε από αυτό το μοτίβο; Εγώ πρώτος παραδέχομαι πως έχω αλλάξει. Μπαίνω στην πλατεία του λιθοβολισμού εθελοντικά και ομολογώ πως αυτά τα μερικά χρόνια της... κρίσης, έχω γίνει πιο κουρασμένος, πιο καταθλιπτικός, πιο νευρικός, πιο γκρινιάρης, έχω αλλάξει προτεραιότητες, έχω δει την υγεία μου να κλονίζεται, έχω αναθεωρήσει απόψεις, σχέσεις και στόχους και δηλώνω χωρίς κανένα ενδοιασμό πως είμαι γεμάτος βλάβες, έτοιμος για ένα καλό και μόνιμο ρεκτιφιέ! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ feel free - άσε ήσυχο το παρελθόν

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι παρελθοντικές επαναφορές είναι μια διαδικασία δύσκολη κυρίως για την ψυχή μας. Μας ενοχλεί να «σκάνε» μύτη οι ανεπιθύμητοι στη ζωή μας.

Όταν όμως ο ανεπιθύμητος δεν εμφανίζεται ολοζώντανος μπροστά σου αλλά γίνεται εμμονή μέσα στο κεφάλι σου, τι γίνεται; Γιατί το μυαλό μας παίζει παιχνίδια; Είναι η έλλειψη που μας κάνει να επαναφέρουμε στο μυαλό όσους μας πλήγωσαν;

Αυτά είναι ορισμένα ερωτήματα που λίγο - πολύ ταλανίζουν τους περισσότερους από εμάς ωστόσο, οι δυνατές συγκινήσεις, είτε καλές είτε όχι, παραμένουν ανεξίτηλες μέσα μας. Χαράζονται βαθιά και δε λένε να σβηστούν ακόμη κι αν έχουν περάσει πολλά πολλά χρόνια.

Το να θυμόμαστε περιστατικά ευχάριστα, κάθε άλλο παρά κακό είναι. Όταν συμβαίνει  όμως το αντίστροφο και δεν έχουμε καμία λύση για το πώς να ξεφύγουμε από αυτό γινόμαστε εχθροί του εαυτού μας μιας και δεν μπορούμε να ανατρέψουμε τα άσχημα γεγονότα που επαναφέρει.

Κι όμως, ανατρέπονται. Ό,τι γίνεται στο παρελθόν μένει σφραγισμένο εκεί. Δεν υπάρχει γιατί. Δε χρειάζεται να παιδεύετε το μυαλό σας. Xάνετε στιγμές. Αν κοιτάξετε γύρω σας θα δείτε μια κοινωνία απελπισμένη που μόνιμα γκρινιάζει. 

Μην γκρινιάζετε βρε. Σας έχω μερικά tips που βοηθούν ώστε να μην αποτρελαθείτε...
  • Αποκτήστε έφεση στη σαβουροπληροφορία για να αποφορτίζεστε. Φοβερή ψυχοθεραπεία και δοκιμασμένη. 
  • Aποκτήστε χιούμορ. Δεν είναι πια όλα τόσο σοβαρά.
  • Να έχετε δίπλα σας ανθρώπους που σας εκτιμούν γι' αυτό που είστε. Η ειλικρίνεια δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς. 
  • Τελευταίο και βασικότερο: αγαπήστε τον εαυτό σας. Ατέλειες στο χαρακτήρα και την εμφάνιση έχουν όλοι. Και τι με αυτό; Όταν δεν αγαπάτε τον εαυτό σας οι γύρω σας, σας βλέπουν πιο υποτιμητικά γιατί ασυναίσθητα αυτό τους περνάτε! 
Kαι τραγουδάκι:

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ μη μένεις μετεξεταστέος στην ευτυχία

 you've got to take this moment στο +yannidakis


Ποιοι θα διδάξουν την ευτυχία μας, ώστε να μη μείνουμε στο θεμελιώδες μάθημα-πάλι- μετεξεταστέοι;

Αν ρωτήσεις έναν ανώτερο μαθηματικό θα σου εξηγήσει: ''Η ευτυχία σου είναι απολύτως πιθανή με το που ξυπνάς''. Για του μαθηματικούς δεν υπάρχει ''βιολογική προδιάθεση''. Αποκλείεται να έχεις ξυπνήσει με σπυράκι στο μέτωπο που χαλάει τη μόστρα. Ούτε γεννήθηκες βλάκας, ούτε γκαντέμης. Σύμφωνα με τα ανώτερα μαθηματικά δημιουργείς εσύ το πεδίο σου - ή κάτι τέτοιο... Και διεθνώς τα μαθήματα ευτυχίας είναι υπόθεση δεκαετιών. Έχεις τη μαθηματική προσέγγιση και από την άλλη τη βιολογική... Είναι σα να βάζεις το Θεό να πλακωθεί με τη φύση. Τον Αινστάιν να μονομαχήσει με ένα πρόζακ. Στη μέση για τους λιγότερο πολύπλοκους έχεις new age μπούρδες, ανακατεμένες με σοφία χιλιετηρίδων. Αν ''δουλεύουν'' για ενα φτωχό Ινδό που λούζεται στο Γάγγη, για εσένα υποθέτεις, θα κάνουν θαύματα.

Ξέρεις πως υπάρχουν κατά κάποιο τρόπο δύο κατηγορίες: Έχεις αυτούς που βλέπουν τη ζωή να τους προσπερνά και τους καταφερτζήδες. Στην ίδια οικογένεια συναντάς και τους δύο, ωστόσο αναγνωρίζεις την ιδιότητα: Λάμπει ο άνθρωπος ή είναι θαμπός...

Ίσως είσαι: δύο σε ένα. Υπάρχουν επιτυχημένοι απελπιστικά ανίκανοι να δημιουργήσουν προσωπική ευτυχία, κάτι δε βλέπουν ή κάτι δε βλέπεις εσύ που τους κοιτάς. Αν δεν ''το έχεις'', ελπίζουμε -μπορείς να το μάθεις- να σ' το εμφυσήσουν.

Παραδοσιακά το ''άδραξε τη μέρα'' και άλλα παρόμοια, προορίζονταν για την ελίτ, για πιο έξυπνους ή πριμοδοτημένους. Ωστόσο η υπόθεση μαζικής δυστυχίας τελικά καταντά ασύμφορη -ποιος θα το έλεγε; Η δυστυχία είναι συνήθως ντόπινγκ για την παραγωγικότητα.

Ποιοι όμως θα επιχειρήσουν να μας διδάξουν την ευτυχία μας και, αν τη διδαχτούμε, μήπως χάσουμε εντελώς την ευκαιρία να τη δημιουργήσουμε; +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ναι, είμαι άρρωστος και (δε) θέλω να γίνω καλά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι κακό να λέμε την αλήθεια που και που. Ναι, έχω γράψει πως τα ψέματα καμιά φορά είναι πιο χρήσιμα, είναι σωτήρια και εξυπηρετούν το κοινό καλό, όμως η ομορφιά της αλήθειας ακόμα κι αν είναι σκληρή θέλει και κότσια και σεβασμό.

Και ειλικρινά δεν ξέρω αν σήμερα αυτόν τον προβληματισμό τον διαβάζουν δέκα, εκατό, χίλια ή τρεις χιλιάδες άτομα, όμως... να, έχω κάτι να σας εξομολογηθώ και αφορά μια ασθένεια μου! Προβλήματα εδώ, προβλήματα εκεί. Όλοι οι άνθρωποι καταπνίγονται από τα δικά τους. Για όλους ο... "σταυρός" είναι βαρύς μέχρι που κάτι χειρότερο γίνεται και πάλι επιβιώνουν αναθεωρώντας τις αντοχές τους.

Το θέμα είναι... τι κάνει ο καθένας γι' αυτό; Πως ανταπεξέρχεται; Δεν θα αντέξω να ακούσω πως απλά λύνει τα προβλήματα του, διότι αυτό είναι τόσο τετριμμένα θεωρητικά προβλέψιμο που απλά καλύτερα να το αφήσουμε εκτός σημερινού προβληματισμού. Βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως πρέπει -πρέπει γαμώτο- να υπάρχει ένας τρόπος να ξεσπάμε. Να βγάζουμε αυτό που έχουμε από μέσα μας. Να εκτονώνουμε την πίεση, τα νεύρα, το άγχος, την αποτυχία, τον φόβο και καθετί που έχει αρνητικό πρόσημο στην ζωή μας.

Και υπάρχουν εξαίρετοι και απόλυτα υγιείς τρόποι για να το κάνει κάποιος αυτό, ακούγοντας μουσική, κάνοντας μια βόλτα, βγαίνοντας για έναν καφέ με φίλους, κάποιοι μαγειρεύουν, άλλοι βλέπουν τηλεόραση και μερικοί κλαίνε! Όλα θεμιτά, όλα υπέροχα, αρκεί να εξυπηρετούν τον σκοπό τους, σωστά;

Σε μένα πάντως δεν είναι έτσι τα πράγματα... Μπορεί η μουσική να είναι η επίσημη θεραπεία μου, όμως σε εκείνες τις σκοτεινές στιγμές που θέλεις να κρυφτείς από όλους όσους πρέπει να χαμογελάς, που η "σκοτεινή πλευρά" σου υπερισχύει, τότε τι γίνεται; Σε μένα μόνο ένα πράγμα πιάνει: το βρίσιμο. Το μπινελίκι, τα "γαλλικά" και συνέχισε να λες μέχρι να μπεις στο νόημα.

Ω! Μα τι είναι αυτά που λες; Εσύ; ο ευγενής νέος που χειρίζεσαι τόσο άψογα τον λόγο, που η γειτονιά σε ξέρει σαν τον άνθρωπο της υπομονής, της ευγένειας και της πραότητας; Εσύ;

Πωπω! Μετά τα παραπάνω, ήδη κολλάω να συνεχίσω να γράφω. Μπορεί να ντρέπομαι! Όμως αν είσαι εσύ που δεν μου φέρθηκες καλά στον δρόμο, ως πεζός ή στην οδηγική συμπεριφορά, αν δεν με εξυπηρέτησες ως όφειλες, με αγνόησες ή δεν υπήρξες το ίδιο ευγενικός με μένα ως όφειλες ή όπως εγώ έκανα μαζί σου, τότε την γάμησες! Διότι μάθε ότι είσαι το επόμενο θύμα μου! Είσαι εσύ αυτός που θα ακούσει όλα όσα κουβαλάω από οπουδήποτε μπορείς να φανταστείς και δεν αναφέρομαι στην ιστορία της ζωής μου, αλλά σε μία σύνοψη που γίνεται με ορισμένες λέξεις που δεν αφορούν αυτά που εγώ θέλω να πω, αλλά όλα αυτά που εσύ δε θα ήθελες ποτέ να ακούσεις. Και μην μπερδευτείς, θα είναι τόσο άσχετα μεταξύ τους που θα αφορούν μία ευχή περί συνουσίας, ένα μέρος του σώματός σου, την νοητική σου κατάσταση και άλλα ευφάνταστα που θα σου χαλάσουν την διάθεση!

Οι φλέβες τεντώνουν, τα νεύρα σκληραίνουν, ο λαιμός πρήζεται και η καρδιά αρχίσει να χτυπά δυνατά. Είναι η στιγμή που μου προσφέρεις όλα όσα ήθελα στην σημερινή μου μέρα. Αν μπορούσα να έχω την διεύθυνση σου, ίσως την επόμενη μέρα να σου έστελνα ένα κουτί γλυκά για να σε ευχαριστήσω που είτε αντέδρασες είτε όχι, ήσουν εκεί για μένα όταν σε χρειάστηκα. Μπορεί να είχα μυριάδες αιτίες γι' αυτό το ξέσπασμα, ήσουν όμως εσύ, εκείνος που μου έδωσε την αφορμή που τόσο είχα ανάγκη!

Θυμάμαι πως μία Σαρακοστή, είχα αποφασίσει να νηστέψω τις βρισιές για να δω πόσο μπορώ να τιθασεύσω τον εαυτό μου. Τα κατάφερα, όμως μια-δυο μέρες μετά την Ανάσταση, βρήκα ξανά αφορμή και μαζί, τον εαυτό μου! Θεραπεία μηδέν... Και όπως θα'λεγε κι ένας μεθυσμένος φίλος μου: "Καλά να περνάμε μωρέ"! +Yanni Spiridakis

Y.Γ.
μία και μόνο εξαίρεση υπάρχει στο δικό μου μενού: Δεν βρίζουμε τα Θεία και τις οικογένειες κάποιων. Ακόμα και στον πόλεμο, υπάρχουν όρια...

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ο κακός είναι αυτός που στερείται

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας καθημερινά συναναστρέφομαι με πολλούς ανθρώπους. Άλλους τους συναντώ από κοντά, με άλλους έχω επικοινωνία μέσω τηλεφώνου.

Οι χαρακτήρες των ανθρώπων δε διαμορφώνονται με την ιστορία του Όλιβερ Τουίστ ούτε με την ταινία ''ΙΤ'' του Σπίλμπεργκ. Οι άνθρωποι διαμορφώνονται μέσα από την οικογένεια που τους ανατρέφει και έχουν επιρροές από τα πρότυπα της κοινωνίας.

Μπαίνω μετρό, μούτρα. Μπαίνω να ψωνίσω σε σούπερ μάρκετ, πωλήτριες με μούτρα. Τα μούτρα υπάρχουν και στους εργασιακούς χώρους. Τίποτα δε μας τονώνει. Όσο κι αν προσπαθούμε καταβάθος ξέρουμε ότι οι γνωριμίες ανοίγουν πόρτες. Δεν υπάρχει αξιοκρατία και το γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά αυτό. Τα λεφτά είναι λίγα και αυτό εννοείται πως μας πτοεί.

Υπήρχαν κάποτε εξεζητημένοι καλοί τρόποι ευγένειας. Τότε ονομάζονταν λεπτοί τρόποι και τους κατείχαν άνθρωποι με ευγενική παιδεία. Όλα αυτά κάποτε. Πλέον ούτε παιδεία υπάρχει ούτε διάθεση να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Ίσως να μην υπάρχει κίνητρο για όλα αυτά. Πιστεύω πως με όλον αυτό τον εγωισμό που έχουμε μέσα μας ούτε να ερωτευτούμε δεν μπορούμε. Απαιτούμε από όλους γύρω μας να είναι αψεγάδιαστοι, τέλειοι και να ανεχτούν τη δυστροπία και τον κακό μας χαρακτήρα. ''Όποιος αγαπά δέχεται τον άλλο όπως είναι'', λένε κάποιοι. Συμφωνώ με αυτό αλλά δε γίνεται να καταπατούμε ανθρώπινες προσωπικότητες και η αγάπη να φουντώνει. Και πέρα από το κομμάτι των σχέσεων... Ποιο εργασιακό περιβάλλον ''σηκώνει'' δύστροπους χαρακτήρες; Σε ελάχιστες περιπτώσεις συμβαίνει αυτό, αλλά και πάλι δεν μπορώ να σας απαντήσω με σιγουριά.

Κοιτάμε να βγάλουμε ο ένας τα μάτια του άλλου γιατί ο διπλανός πήρε ακριβό κινητό και... ''Τι πράγματα είναι αυτά; Έχουμε οικονομική κρίση''. Δεν είναι όμως έτσι. Ο καθένας ζει όπως νομίζει αυτός καλύτερα και δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τις ζωές ανθρώπων που δεν έχουν άμεση επιρροή στη δική μας ζωή. Γιατί πρέπει να κατακρίνουμε τα πάντα και να έχουμε για όλα άποψη; Ποιος μας έδωσε αυτό το βήμα στην τελική;

Έχει έρθει η ώρα να χαλαρώσουμε. Αν δεν είμαστε και λιγάκι χαλαροί με τους δικούς μας ανθρώπους, χάνουμε στιγμές. Μη θεωρείτε τίποτα δεδομένο. Μια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα έχει φύγει η Γη κάτω από τα πόδια μας. Ας είμαστε λίγο πιο καλοπροαίρετοι και ας αφήσουμε τα κόμπλεξ στην άκρη. Εκεί που χωρούν απωθημένα είναι πολύ σκοτεινά!  +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ δεν είναι κακή η μοναξιά

 you've got to take this moment στο +yannidakis
 Αν σας αρέσει η τεχνολογία, ίσως έχετε διαβάσει για το περίφημο app Luluvice, υπάρχει  εδώ και μερικά χρόνια στην Βρετανία και στις ΗΠΑ και προσφέρει στις γυναίκες που το χρησιμοποιούν κριτικές για άντρες με τους όποιους ετοιμάζονται να βγουν ή να κάνουν σχέσεις, από προηγούμενες συντρόφους : «Καλός αλλά με ζάλισε γιατί μιλάει πολύ», «Μέτριος στο σεξ. Καλή παρέα».

Φανταστείτε τώρα έναν κόσμο σχέσεων γεμάτο συστηματάκια, φτιαγμένα για να σας σώσουν από τα περιττά ενοχλητικά συναισθήματα .

Εξάλλου, είμαστε σε θέση πια να τα ξέρουμε περίπου  όλα, έχουμε αλγορίθμους σχέσεων - " η διάρκεια της σχέσης μπορεί να προβλεφθεί με σχετική ακρίβεια πχ από το αν και πόσο το ζευγάρι την δημοσιοποιεί στο Facebook", "οι πιθανότερες μέρες για ένα οριστικό χωρισμό θεωρούνται εκείνες που ακολουθούν τις γιορτές γιατί καταλήγουμε μελαγχολικοί και γλυκόπικρα  απογοητευμένοι",- τα παραδείγματα είναι ατελείωτα, μένει να "φτιαχτεί" και κατάλογος αποδόσεων -γιατί οι σχέσεις υπακούν πολύ σε κανόνες επένδυσης που δεν λέμε να δεχτούμε.

Δεν έχεις όρεξη ούτε το επώνυμο σου να της πεις = Διάρκεια σχέσης ένα σαββατοκύριακο.
Βαριέσαι να ντυθείς για να βγεις μαζί του = Τρεις βδομάδες, ίσως μήνες.
Δεν έχεις σκοπό να ξεβολευτείς για είστε μαζί = Ένα χρόνο σκάρτο.
Τον αγαπάς αλλά αισθάνεσαι πως άλλη ήταν η μεγάλη σου αγάπη = Τέσσερα χρόνια ίσως και έξι-μην κάνεις μαζί του πολλά παιδιά.

Στις παραπάνω τιμές ,παρατηρούνται αποκλίσεις γιατί καμιά φορά βολευόμαστε ή βαριόμαστε και αναβάλλουμε διαρκώς το αναπόφευκτο, όμως υπάρχουν  τόσες περιπτώσεις όπου τα πράγματα είναι φως φανάρι, που πρέπει να αρχίσουμε να αποβάλλουμε την παρεξήγηση και την στεναχώρια.

Το "εγχείρημα" φτάνει κάποτε στην λήξη του-  το επιβάλλουν οι κανόνες επένδυσης και ξεχάστε τα «δεν πρόλαβα», γιατί όταν γουστάρεις, προλαβαίνεις να εκφράσεις το ενδιαφέρον σου ποικιλοτρόπως -μην σκέφτεστε περί υλικών αγαθών, αυτά τέλειωσαν και όποιος θέλει υλικά και λεφτά πάει και τα βρίσκει .

Όποιος είναι μαζί μας είναι γιατί μας αγαπά, μας γουστάρει, το λες όπως θες - του είμαστε δηλαδή , ευχάριστοι και απαραίτητοι, δεν εξασφαλίζεται καμιά διάρκεια όταν αρχίζουν οι μαύρες μέρες,δεν υπάρχει αγάπη που να τα υπομένει όλα.

Σταματάμε να δίνουμε, σταματά το ενδιαφέρον και μαραίνεται ακόμα και το πιο βαθιά εγκατεστημένο συναίσθημα -  επίσης αν δεν δώσεις, δεν φτάνει που είσαι καλό παιδί γιατί όταν δεν δίνεις, δεν υπάρχει κανείς απολύτως τρόπος να καταλάβει ο άλλος τι περιβόλι κρύβεις μέσα σου.

Οι γυναίκες δε δίνουν όταν δεν θέλουν να χάσουν χρόνο καθώς διακατέχονται από την γνωστή βιασύνη και φαντάζονται βιολογικά ρολόγια να βαράνε και ωάρια -αυγά να σπάνε αδίκως και γίνονται στράφι ομελέτα -τι να σας πω; Την βιολογική βιασύνη ποτέ δεν την κατανόησα -τι είμαι να βιαστώ να ζευγαρώσω;

Η συγκλονιστικότερη ιστορία αγάπης έχει εχθρό της την γυναικεία πρακτικότητα: αν δει πως το πράγμα δεν πάει, τα μαζεύει, φεύγει και αρραβωνιάζεται άρον -άρον τον γείτονα...

Και οι άντρες κάνουν σχέσεις απελπισίας συνήθως επειδή έχει προηγηθεί μια που τα θαλάσσωσαν και φοβούνται - όσο μεγαλώνουν, δεν επιβιώνουν καλά αν μείνουν μόνοι τους και το ξέρουν - αφήστε τι λένε, δεν υπάρχει τρισευτυχισμένος, αιώνιος μπάκουρος .

Οι άντρες δεν δίνουν και όταν δεν θέλουν να δεσμευτούν -και υπάρχουν πολλά είδη δέσμευσης, μερικά είναι ανύπαρκτα φυτεμένα στο μυαλό τους γιατί στα αλήθεια δεν θέλουμε όλους να τους παντρευόμαστε ούτε καν να τους πολυλουζόμαστε, η φύση μας και η κοινωνία συχνότερα μας κάνει να τους δίνουμε την εντύπωση της μεγαλύτερης αφοσίωσης.  +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ εκεί που χωράνε απωθημένα είναι σκοτεινά

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Στο νηπιαγωγείο μαθαίνεις όσα θα έπρεπε να επαναλαμβάνεις χωρίς παρεμβολές όσο ζεις... Μετά μπερδεύεσαι...
Οι άνθρωποι είναι ανεπίδεκτοι στα σημαντικά και η κοινωνική τους εκπαίδευση στριμώχνεται σε μια χρονιά, και ό,τι αρπάξεις...
Ως νήπιο, παίζεις, κάνεις παρέα και τίποτα ανούσιο δε σε αποσπά...
Το νηπιαγωγείο είναι το πιο χρήσιμο ''εργαστήριο''. Δεν πρέπει να ξεχνάς τι μαθαίνεις!
Έχεις χεράκια, έχεις νερομπογιές. έχεις αιχμηρά αντικείμενα...

Δεν έχεις συνείδηση... έχεις ένα περήφανο ψαλιδάκι που δεσπόζει μπροστά σου με τις στρογγυλεμένες του άκρες, μάτι που περιμένει να τραυματιστεί. αγόρια που σου τραβάνε τα μαλλιά γιατί τους αρέσεις. Επίσης, έχεις τσουλήθρα για να ξεσκάς και σκάμμα για να βουλιάξεις όταν σε σπρώχνουν άτσαλα.

Έχεις και πλαστελίνη την οποία χρησιμοποιείς όταν οι εσωτερικές σου σκέψεις γίνονται πολύ πιεστικές, μερικές φορές θες να τη φας αλλά ''μόνο οι βλάκες τρώνε πλαστελίνη''. Όλα τα ξέρεις από την πρώτη κιόλας βδομάδα στο νηπιαγωγείο.

Κάνεις φίλους στο νήπιο. Τους προστατεύεις, τους αγκαλιάζεις. Με το φίλο σου μοιράζεσαι τους μαρκαδόρους που γράφουν ''καλά'', κυρίως όμως ανυπομονείς να ξημερώσει για να σε πάρει η μαμά από το χεράκι να πάτε να τον ξαναδείς, να παίξετε...

Στο νηπιαγωγείο, σου δίνεται ένα σημαντικό μάθημα που όμως δεν αντιλαμβάνεσαι: Οι φίλοι υπάρχουν για να είναι ευχάριστοι μόνο!
Κανένας δε σου το λέει... Είναι σαν να επικρατεί παγκόσμια συνωμοσία, σε πρήζουν στη φανφάρα, αλλιώς θα γίνονταν σμπαράλια οι κοινωνικοί δεσμοί.
Στο σχολείο ουσιαστικά σπαταλάς χρόνο σε βλακείες - δε μαθαίνεις σωστούς ορισμούς, ενώ μόνο αυτούς μπορείς να θυμάσαι!

Αν κάποιος που έχει υπάρξει ευχάριστος, τραυματιστεί στη ''μάχη'', θα τον κουβαλήσεις στην πλάτη σου. Εκεί έγκειται η ευγένεια της φιλίας. Δεν πρόκειται για συμφέρον.

Οι συγγενείς πρώτου βαθμού μπορεί ποτέ να μην έμαθαν πως, αν και εισαι δυο μέτρα άντρας, καμιά φορά δακρύζεις από συγκίνηση σκεπτόμενος τις δικές σου δύσκολες νύχτες. Στα σημεία που δεν ευδοκιμούν οι οικογένειες ευδοκιμούν οι φιλίες! Όσο πιο ορφανός, τόσο πιο φίλος!

Φίλος είναι ο άνθρωπος που ανυπομονείς να δεις. Αν σε ΄΄μαυρίσει'', τον σβήνεις σαν μπουτζούρα. Ένα πεντάχρονο ξέρει πώς γίνεται... +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αμούρ

 you've got to take this moment στο +yannidakis

 Σ' έναν τέλειο κόσμο απαλλαγμένο από εμποδισμένους έρωτες θα ζούσαμε όλοι ευτυχέστεροι, εκτός ίσως από τους συγγραφείς καθώς θα γινόταν δυσκολότερη η συγγραφή ενός ερωτικού μπέστ σέλερ μιας και θα έπρεπε να λειτουργήσει η φαντασία του με διπλή ταχύτητα- και οι καφετζούδες, αφού οι απελπισμένοι σε χρυσώνουν έτσι και τους τάξεις λίγη ελπίδα!

Η κατάθλιψη θα ήταν μια σπάνια διαταραχή που θα έπληττε μονάχα τους βαρύτατα δυστυχείς.

Προπάντων στην παραδεισένια νιρβάνα μας όλοι οι δεσμευμένοι, και εκτενέστερα οι παντρεμένοι, θα ήταν πιστοί! Οι ελάχιστα εναπομείναντες θα κρυβονταν απο ενοχή και ντροπή για το ''αλλόκοτο κουσούρι'' της απάτης.

Αντιθέτως, στη πραγματική ζωή κανείς δεν ντρέπεται, αλλά κοκορεύεται και θαυμάζει για τα ''επιτεύγματα'' του και τις αποδόσεις του συνήθως, με κάποια πιτσιρίκα! Τι κι αν είναι 50 χρονών; Η μπογιά του έχει ακόμη πέραση!

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους η ερωτική μας ζωή ίσως να μην είναι τόσο περιπετειώδης και μυστήρια όσο εκείνων που κατά συρροήν ζουν με το φόβο μην τους πιάσουν στα πράσα.. Εμείς έχουμε να διηγούμαστε έναν ή έστω δυο ανεκπλήρωτους έρωτες... Αν κάποιος μας ζητούσε να εξιστορήσουμε σε μια σύντομη περίληψη την ερωτική μας ζωή, ο ανεκπλήρωτος έρωτας θα καταλάμβανε περισσότερο χρόνο γιατί είναι μια πλήγη μέσα μας, έστω κι αν η ζωή μας προχώρησε επιτυχώς!

Ένας ''κατεστραμμένος'' και ''χτυπημένος'' από τη μοίρα θα υποστηρίξει ότι, εξαιτίας της κληρονομικής σωματικής του διάπλασης και των εξαιρετικά δύσκολων παιδικών του χρόνων, δεν αφιέρωσε τον απαιτούμενο χρόνο στα ερωτικά του ζητήματα γι' αυτό και είναι ''άτυχος στον έρωτα''.

Όσο ζεις έναν εμποδισμένο έρωτα, δεν αγοράζεις περιοδικά για νύφες. Δεν κάνεις σχέδια για σπίτια με γκαζόν και πιτσιρίκια να τρέχουν σε αυτό, υπερβαίνεις το πρακτικό σου εαυτό και αυτό σε κάνει σαφώς πιο ερωτευμένο και πιο ερωτεύσιμο!

Ανακηρύττουμε ανιδιοτελώς τους ακατάλληλους αγαπημένους μας στους πιο αθώους και απροστάτευτους! Είναι να μην σου τύχει!!

Στους εμποδισμένους έρωτες ευδοκιμούν κυρίως οι τερατώδεις συνδυασμοί. Θεές πέφτουν στα πόδια δεσμευμένων κουασιμόδων, νεότατοι άνδρες ερωτεύονται παντρεμένες, και ώριμες αριστοκράτισσες με ανώτατη παιδεία γίνονται σκυλάκια αλλοδαπών με πτυχίο φυσικοθεραπείας. Η αίσθηση της διαφοράς εξάπτει τους εμποδισμένους εραστές που πορεύονται βέβαιοι μόνο για την απόλυτη οικειότητα των πνευμάτων τους. Λίγο να εντρυφήσεις στη λογοτεχνία των εμποδισμένων, λ.χ. ''Ρωμαίος και Ιουλιέτα'' (άκρως κλασικό και διαχρονικό ανά τους αιώνες), έχεις αμέσως έναν καλό μπούσουλα για να μιμηθείς το μοιραίο πάθος που θα σε συνταράξει!

Σ' έναν καλύτερο κόσμο ίσως οι αγαπημένοι μας εμποδισμένοι έρωτες να μην μας άφηναν καμία σημαντική πληγή. Δε θα μας εξαπατούσαν και τα αντικείμενα του πόθου μας δε θα μας απογοήτευαν αναπόφευκτα! Σε στιγμές ευθυμίας ίσως να απλώναμε το χέρι για χειραψία και με λίγο χιούμορ να τους ευχαριστούσαμε εγκάρδια που μας έκαναν πρόσκαιρα να δυστυχήσουμε. Οι εμποδισμένοι μας έρωτες δεν έπαψαν ποτέ να είναι ωραιότατες περιπέτειες!

Υ.Γ.: THERE IS NO PASSION SO SERIOUS AS LUST... Laurence Sterne  +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η διαφορετικότητα, η πολυπλοκότητα και το απρόβλεπτο του ανθρώπου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Μέχρι χθες θα ορκιζόμουν ότι συμβαίνει στα παιδιά μονάχα. Ξέρεις… ζεις μια εμπειρία, δηλαδή μια βόλτα ή μια δραστηριότητα, γυρνάς σπίτι το βράδυ και ενώ έχεις δώσει τα πάντα για το παιδί σου, εκείνο σου λέει πως πέρασε απλά “καλά” χωρίς κανέναν ενθουσιασμό, ακόμα κι αν κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας το έβλεπες πως όλα ήταν θαυμάσια! Έπεσες έξω!

Συνειδητοποίησα λοιπόν πως το παραπάνω σενάριο δεν υφίσταται μόνο στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες. Τις προάλλες λοιπόν με ρώτησε ένας φίλος μου πως πέρασα τις μέρες του Πάσχα και πριν αφεθώ στον αυθορμητισμό μου και απαντήσω πως πέρασα υπέροχα και μοναδικά, σκέφτηκα πιο πολύπλοκα, έβαλα κάτω παραμέτρους που έφτιαξαν ή χάλασαν εκείνες τις μέρες, σκέφτηκα πράγματα που δέχτηκα ενώ ίσως δεν θα έπρεπε και άλλα που έκανα ενώ δεν θα έπρεπε, ακόμα κι αν ποτέ δεν ήθελα να κάνω κάτι άσχημο.

Και τότε σάστισα, κοντοστάθηκα και απάντησα με αφοπλιστική ειλικρίνεια: “δεν ξέρω”!

Αφήνω κατά μέρος λοιπόν τα παιδιά και καταπιάνομαι με τους ενήλικες. Είναι τελικά τόσο καλό να υπεραναλύουν τα πάντα, να βλέπουν τα περισσότερα με καχυποψία; να σκέφτονται πιο εύκολα το κακό και να αρνούνται παρά να δέχονται; Θεωρητικά θα απαντούσαμε όλοι αρνητικά, αλλά ας το σκεφτούμε μια στιγμούλα παραπάνω…

Γιατί ξέρετε κάτι; Εμείς οι ενήλικοι έχουμε την τάση να έχουμε τον έλεγχο των πραγμάτων. Για να συμβεί κάτι τέτοιο βέβαια πρέπει να συλλέγουμε όσο περισσότερα δεδομένα μπορούμε κατά περίπτωση. Έτσι, καταλήγουμε να μισούμε την έλλειψη δεδομένων και η προφανής άμυνα είναι η άρνηση και η καχυποψία. Και είναι ακριβώς εκείνο το σημείο που πρέπει να κάνεις κι εσύ την αυτοκριτική σου. Πως χειρίζεσαι την κάθε κατάσταση και πως αντιδράς στα διάφορα ερεθίσματα;

Και φτάνω στο σημείο του κειμένου, που διαβάζω ξανά ότι έχω γράψει και προσπαθώ να θυμηθώ που ήθελα να καταλήξω εξ αρχής. Μάταια όμως. Κρίνω πως ετέθησαν αρκετοί προβληματισμοί κι έτσι λέω ψέματα στον εαυτό μου πως μπορώ να κλείσω το κείμενο μου, ακόμα κι αν οι σκέψεις μου, μπουρδουκλωμένες σε ένα θορυβώδες περιτύλιγμα αδικίας, δεν με αφήνουν να πληκτρολογήσω την τελευταία τελεία.

Οπότε απλά πιέζομαι και κλείνω με το κλασικό… “ο προβληματισμός ετέθη, τα συμπεράσματα δικά σας”... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ δώστε μου χρόνο να σκεφτώ (part 2)

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι αναποφάσιστες γυναίκες είναι συνήθως από καλύτερη πάστα απ' ότι είναι οι άνδρες...

Ήταν αφηρημένες, άστατες, όταν τους προέκυψε ο μεγάλος έρωτας. Έπρεπε να γυρίσουν στη σχολή τους, στην Κομοτηνή, ή ήταν κάπως κολλημένες στον πρώην.

Το να νομίζεις συνεχώς πως όλα τα προηγούμενα ήταν ίσως καλύτερα από τα παρόντα είναι βαριά πάθηση που δε σ'αφήνει να χαρείς. Συγχρόνως, τους αναποφάσιστους τους πλήττει η γκαντεμιά, όπως και η χρόνια αβεβαιότητα που καθιστά τον άνθρωπο βλάκα.

Λες: ''Τη γυναίκα μου ή την γκόμενα;'', και ξεχνάς πως, αν δημιουργείς στον εαυτό σου το δίλημμα, πρέπει τουλάχιστον η γκόμενα να αξίζει.

Δεν είσαι δα και η Μέριλ Στριπ στην Εκλογή της Σόφι

Αν έχεις την πολυτέλεια της επιλογής, η καλύτερη απόφαση χορεύει μπροστά σου.

Τσάμπα τρώγεσαι.

Υπάρχει ένας αστείος αμερικάνικος κανόνας. Ο κανόνας λέει ότι πρέπει να σκεφτείς τις επιπτώσεις των πράξεών σου σε 10 λεπτά, σε 10 μήνες και σε 10 χρόνια.

Τον εφαρμόζεις παντού αυτό το χρυσό κανόνα, όταν παραγγέλνεις, όταν χωρίζεις, δίχως διάκριση, γιατί θα τρελαθείς. Ξέρεις «τι θέλεις» αν είσαι ερωτευμένος, διαφορετικά ή γέρασες ή έχασες.

Τα βάζεις όλα κάτω και για το παρόν σκέφτεσαι ότι αν φας αχινοσαλατά το καλοκαίρι θα είσαι καυτή ακόμα και αν δε τα βρίσκεις με το σύντροφό σου γιατί έχει χαθεί η επικοινωνία μεταξύ σας, Το αν θα τον χωρίσεις θέλει περισσότερη σκέψη από την αχινοσαλάτα.

Take your time...+Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ δώστε μου χρόνο να σκεφτώ (part 1)

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι άντρες του '50 έπαιρναν μεγάλες αποφάσεις. Φόρτωναν τα υπάρχοντά τους σε καρό, μεγάλες βαλίτσες. Αν αγαπούσαν ένα κορίτσι, το έπαιρναν μαζί τους στην ''Αστόρια'' και έκαναν κάμποσα πανέξυπνα παιδιά, που τα έφερνε ο ''Θεός'' και δεν ήταν διόλου απίθανο να γίνουν περίτρανοι γερουσιαστές. Ώσπου να πραγματοποιηθούν όλα αυτά, οι φτωχοί μετανάστες δεν πήγαιναν σε ψαροταβέρνες.

Οι αναποφάσιστοι άνθρωποι, προέκυψαν τη στιγμή που απέκτησαν λεφτά για να τρώνε καραβιδόψιχα.

Αν δεν αποφασίζεις, έχεις χάσει κάποιο πολύ σημαντικό κριτήριο.

Από τις σοβαρές αποφάσεις της ζωής πρέπει να εξαιρείς τις αγορές. Οι αγορές, δίνουν την ψευδαίσθηση της ωριμότητας.

Είναι παυσίπονο για όλα, για την κρίση ηλικίας. Λες: ''Μεγάλωσα μάλλον, γιατί βρήκα επιτέλους το οροφοδιαμέρισμα των ονείρων μου!''

Φαντάζεσαι τον εαυτό σου με ένα πορτοκαλί κεραμίδι πάνω από το κεφάλι, που θα σε γεμίσει με μπόλικη σιγουριά και την υποχρέωση να είσαι συνεπής στο ισόβιο δάνειο. Για να μην ψυχοπλακωθείς, δίνεις στον εαυτό σου διάφορες εναλλακτικές: ''Το πουλάω άμα θέλω. Το νοικιάζω μωρέ...''

Στα υπόλοιπα ενδεχομένως να εξακολουθείς να είσαι κουλουβάχατα. Η τύχη σπανίως ευνοεί τους αναποφάσιστους...

Σ' τη φέρνει κανονικά όπως τη φέρνει στους ''αμετανόητους'' εργένηδες. Πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, τους κάθεται στο σβέρκο η πιο αποφασισμένη γκόμενα με την πιο αποφασισμένη εγκυμοσύνη.

Πας στο γάμο και σκέφτεσαι ευχή για να τους φτιάξεις τη διάθεση: ''Πήρες το καλύτερο κορίτσι, ΒΡΕ!'' +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ απρόσμενο καλοκαιρινό τηλεφώνημα

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Αφιερωμένο σε δυο πρώην μοναχικές ψυχές...

-Γεια σας, η κυρία Ελεονώρα Μελέτη;
-Παραλίγο.
Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις που ξεστόμισαν ο ένας στον άλλο. Ο λόγος του τηλεφωνήματος ήταν καθαρά επαγγελματικός. Γνωρίζονταν μονάχα εξ όψεως. Η χρονική περίοδος που έτυχε να μιλήσουν ήταν πραγματικά δύσκολη και για τους δυό. Εκείνος δούλευε καθημερινά μέσα στη ζέστη. Εκείνη ήταν μια πολυάσχολη γυναίκα. Δυναμική, γεμάτη όνειρα. Τους ένωνε το γεγονός ότι και οι δυο ήταν τσακισμένοι και προδομένοι από ανθρώπους.

Εκείνη, ετοίμαζε ένα συνέδριο και προσπαθούσε μέσω γνωστών να βρει κάποιον να τη διαφωτίσει με τις γνώσεις του. Eκείνος όχι μόνο τη διαφώτισε, προθυμοποιήθηκε να τη βοηθήσει με τη συμμετοχή του κι εκείνη χάρηκε πολύ!

Η συνομιλία των δύο νέων δεν ήταν τυπική. Αν και ήταν λίγα τα λεπτά της συνομιλίας τους άρχισαν να γελούν μεταξύ τους και να λένε ιστορίες. Κλείνοντας το τηλέφωνο, ξάπλωσαν και οι δυό την ίδια περασμένη ώρα με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη τους.

Η ιστορία αυτή ξεκίνησε στα μέσα του περασμένου Μαΐου, πάνω στον οργασμό της άνοιξης, λίγο πριν τη χαρά του καλοκαιριού.
Μετά το πρώτο τηλεφώνημα, ακολούθησε και δεύτερο, και τρίτο, και τέταρτο, και πέμπτο...
Και έτσι κύλησε όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Με τηλεφωνήματα και λιγοστά μηνύματα.

Παρά την κούρασή της εκείνη χαιρόταν να βλέπει εισερχόμενη κλήση από εκείνον. Δεν τους πτοούσε η κούρασή τους. Κάθε βράδυ μιλούσαν τουλάχιστον ένα δίωρο.

Εκείνη, ήξερε βαθιά μέσα της πως κάποια μέρα θα βρεθεί τυλιγμένη στη ζεστή αγκαλιά του. Και όταν αυτό συνέβη ήξερε πως ήρθε η ώρα να τακτοποιηθούν όλα μέσα της. Και το πάλεψε πολύ. Γνώριζε πως εάν επέλεγε να μείνει κοντά του θα έπρεπε αρχικά να ψάξει τον εαυτό της για να καταλάβει το μυστηριώδες μυαλό του. Έπρεπε να γίνει αντάξια των περιστάσεων προκειμένου να του δείξει ότι είναι εκεί γι' αυτόν και δε χωρά κανένας άλλος μέσα της!

To soundtrack στις βόλτες τους:

+Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ είσαι πιο όμορφος απ' όσο νομίζεις

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Η ομορφιά...

Η ομορφιά είναι το στοιχείο εκείνο που ξεχωριστή νότα σε ένα πρόσωπο, σε ένα αντικείμενο ακόμα σε μια κατάσταση.

Η ομορφιά αποτέλεσε έμπνευση για καλλιτέχνες. Στο όνομά της δημιουργήθηκαν σπουδαία έργα τα οποία την υμνούν και αποδίδουν την σπανιότητα και το πόσο φανερή είναι όταν υπάρχει.
Πολλές φορές δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την ομορφιά όταν δεν της επιτρέπουμε να «εισβάλλει» στη ζωή μας.
  • Η ομορφιά είσαι εσύ με την αγνή καρδιά και την κατανόηση. Εσύ που παρά τα πικρά δάκρυα που έχυσες για καταστάσεις που σε δυσκόλεψαν δεν το έβαλες κάτω. Πήρες βαθιά ανάσα και τα πηγές καλύτερα από κάθε άλλη φορά.
  •  Ομορφιά είναι η αγάπη που δίνεις στους άλλους και η σιγουριά που τους προσφέρεις. 
  • Ομορφιά είναι όταν με καλή ψυχολογία φοράς τα γιορτινά σου ακόμα και ας μην γιορτάζει κανένας γύρω σου. 
  • Ομορφιά είναι όταν βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και ακόμα κι αν διψάς πολύ, θα κάνεις υπομονή και θα ξεδιψάσεις κάποιον που το έχει ανάγκη. 
  • Ομορφιά είναι η δημιουργία και αλλαγή μας. Η καλύτερη έκδοση του εαυτού μας.
Και να θυμάστε. Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο σε αυτή τη ζωή. Το δεδομένο δεν έχει γοητεία και ομορφιά, μονάχα ασχήμια και ρουτίνα. Ακόμα και ο γονιός δεν μπορεί να θεωρεί το παιδί του δεδομένο. Αντιθέτως οφείλει να του δείχνει τις πτυχές της ζωής για να κάνει όσο το δυνατόν καλύτερες επιλογές μελλοντικά.  +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μετά το... "ναυάγιο", πρέπει να κολυμπήσεις...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Κάθε λίγο και λιγάκι, συνήθως έπειτα από κάποιο "δυσάρεστο" περιστατικό το οποίο αναταράσσει τις ισορροπίες της μέχρι τώρα ζωής μας, ακολουθεί μια περίοδος κάθαρσης -ένα διάστημα εξυγίανσης και επαναφοράς θα έλεγε κανείς- το οποίο μεσολαβεί μέχρι την στιγμή που οι προαναφερθείσες ισορροπίες θα επανέλθουν και θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας στον βαθμό που είναι εφικτό. Η διάρκεια αυτού του μεταβατικού διαστήματος ποικίλει και διαφέρει ανάλογα την περίπτωση και το άτομο που αφορά, όμως, στο 99% των περιπτώσεων τουλάχιστον, είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία. Τι μπορεί να προκαλέσει την αρχή μιας τέτοιας περιόδου; Γεγονότα όπως ένας τσακωμός, ένας θάνατος ή ένας χωρισμός είναι αναμφίβολα στο top10 της λίστας στην οποία αναφερόμαστε χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω αιτιολόγηση για την παρουσία τους εκεί.

Το άτομο το οποίο διανύει αυτήν την περίοδο τώρα, καλείται να διαχειριστεί και να επεξεργαστεί τις συνέπειες του γεγονότος που προηγήθηκε να... μαζέψει τα κομμάτια του, να επουλώσει τις πληγές του, αλλά και να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του έτσι ώστε να προχωρήσει. Στόχος δεν είναι (απαραίτητα) να ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό και να επανέλθει στο "στάδιο" που ήταν, αλλά να φιλτράρει την πληροφορία που έχει αυτή την στιγμή στα χέρια του, να την μετατρέψει σε εμπειρία και εν τέλει να την απορροφήσει, χρησιμοποιώντας την για εξελιχθεί σε κάτι καινούργιο και... "καλύτερο". Η διαδικασία αυτή είναι σίγουρα επίπονη (αρκετά ορισμένες φορές) όμως παράλληλα και αναγκαία, τόσο σε ψυχικό, όσο και πνευματικό επίπεδο. Είναι ένα τεστ μέσα από το οποίο ο κάθε ένας εξεταζόμενος βγαίνει δυνατότερος, ικανότερος και πιο ώριμος.
Αν, κλείνοντας, θα έπρεπε να δώσω μια συμβουλή αυτή θα ήταν "να μην προσπαθήσετε να αποφύγετε ή να προσπεράσετε το συγκεκριμένο στάδιο, παρά να το περάσετε και να βιώσετε εξολοκλήρου και φυσιολογικά". Είναι ένα από τα αναγκαία κακά αυτής της ζωής, όπως θα έλεγε... κανείς. Και πιστέψτε με. Αυτός ο "κανείς" δεν το λέει τυχαία.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ο χαμένος αισθησιασμός των νιάτων

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Πόσες φορές έχετε χορέψει μπροστά στον καθρέφτη, δίνοντάς τα όλα, δίχως να φοβάστε την κριτική και την απόρριψη ή το βλέμμα κάποιου που μένει άφωνος ή του συντρόφου σου που θα ήθελε να εξαφανιστεί γιατί νιώθει αμηχανία ή πως τον εκθέτεις.

Αφήνοντας ελεύθερο τον εαυτό μας στον ρυθμό της μουσικής, σίγουρα νιώθουμε πιο ερωτικοί  και γεμίζουμε αυτοπεποίθηση. Ενδεχομένως, ορισμένες φορές να γινόμαστε άχαροι και κλειδώνουμε τα πιο γοητευτικά κομμάτια του εαυτού μας, επειδή μας διακατέχει ένα αίσθημα κατωτερότητας. Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε αρκετά όμορφοι ή αισθησιακοί όταν είμαστε ο εαυτός μας. Και κλεινόμαστε. Φοβόμαστε μήπως κάτι από αυτά που κάνουμε δεν αρμόζει στην ηλικία μας.

Πόσες φορές όμως έχετε δει γυναίκες ή άντρες προχωρημένης ηλικίας να χορεύουν, να τα δίνουν όλα και να γίνονται ένα με τον ρυθμό βάζοντας κάτω εικοσάρες; Αυτοί οι άνθρωποι εκείνοι την ώρα είναι όμορφοι. Γιατί η απαλότητα της κίνησης μας φέρνει σε επαφή με την πραγματική μας φύση.

Γενικότερα, παρατηρώ πως έχουμε την τάση να καταπιέζουμε τον αισθησιασμό μας στις σχέσεις μας, στην καθημερινότητα μας, στην εμφάνιση, στο λόγο μας. Όλοι είμαστε ερωτικά, αισθησιακά πλάσματα (ΒΛΕΠΕ ΛΕΠΑ) από την ημέρα που γεννιόμαστε. Όμως, οι κανόνες της καθημερινότητας και του κοινωνικού φαίνεσθαι μας περιορίζουν. Κι αυτό μας μετατρέπει τελικά σε μη φυσιολογικούς.

Κάντε εσείς το πρώτο βήμα με τον εαυτό σας και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Ξεκινήστε βάζοντας δυνατά τη μουσική, λυθείτε και πηγαίνετε στο επόμενο πάρτι γεμάτοι ζωντάνια και μπόλικη δόση αυτοπεποίθησης. +NastaziaA

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μήπως... έχασες "κάτι από εσένα" τώρα τελευταία;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Πρόσφατα, όντας ακόμα μια φορά θύμα του διαδικτυακού φαινομένου "WWILF" (what was I looking for?) -αυτό που ξεκινάς να ψάχνεις για το αν έχει π.χ. πολλές θερμίδες το φαγητό που θες να φας σήμερα, και καταλήγεις να διαβάζεις για εξωγήινες αφίξεις τα τελευταία 10 χρόνια- βρέθηκε μπροστά μου ένα κείμενο με "πράγματα που οφείλεις να κάνεις έπειτα από μια δύσκολη περίοδο στην ζωή σου". Η περίοδος αυτή μπορεί να αφορά έναν χωρισμό, κάποιο πρόβλημα υγείας, μια επαγγελματική αστάθεια κ.ο.κ. Ανάμεσα στα 10-15 "πρέπει" που ανέφερε ο συγγραφέας του άρθρου, λοιπόν, υπήρχε και το "βρες πάλι το κομμάτι εκείνο το εαυτού σου, που έχασες αυτό το διάστημα".


Έχοντας στο πρόσφατο ιστορικό μου μια από τις προαναφερθείσες "καταστάσεις", έκατσα και προβληματίστηκα, σκεπτόμενος αν θα μπορούσε να ισχύει η παραπάνω φράση στην δική μου περίπτωση, καθώς και αν όντως υπάρχει κάτι το οποίο έχει χαθεί και έχει εκλείψει από εμένα, από τον πρόσφατο παρελθοντικό εαυτό, μου μέχρι τον σημερινό. Και ναι! Να που χωρίς πολύ κόπο και χρόνο κατάφερα να εντοπίσω 2-3 στοιχεία και χαρακτηριστικά που πλέον δεν αποτελούσαν μέρος του... είναι μου. Σίγουρα, καθώς μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε αλλάζουμε και, όπως είναι φυσικό, διαμορφώνουμε ένα νέο... "πρόσωπο". Προσοχή όμως. Δεν αναφέρομαι σε όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία ως φυσική εξέλιξη αλλάζουν ή χάνονται από εμάς. Όχι. Μιλάω για όλα εκείνα τα οποία είναι/ήταν αναπόσπαστα κομμάτια μας με τα οποία συμπορευόμασταν όλη μας την ζωή και καθορίζουν εμάς και το ποιοι είμαστε.

Σημαντικός παράγοντας στην συνειδητοποίηση μου αυτή, στάθηκε μια φωτογραφία που είδα η οποία ήταν τραβηγμένη πριν από περίπου 5 μήνες. Ξέρετε κάτι; Βλέποντας με σε αυτήν την εικόνα, μπορούσα να διακρίνω μια ικανοποίηση και μια "ευμάρεια" (αν θέλετε), την οποία δεν μπορούσα να εντοπίσω πλέον. Ένα συναίσθημα πληρότητας και καλής διάθεσης, που την στιγμή που διάβαζα το άρθρο με τα "πρέπει", αδυνατούσα να αισθανθώ. Δεν μου αρέσει να υποκρίνομαι. Αντιλαμβάνομαι ότι περνώντας από μια δύσκολη φάση, χρειάζεσαι χρόνο μέχρι να επανέλθεις στην αρχική, ή ενδεχομένως σε μια καλύτερη κατάσταση, όμως, παρόλα αυτά, δεν μου άρεσε καθόλου που έβλεπα έναν "προηγούμενο" εγώ μου να είναι "καλύτερο" από το τωρινό. Ας πούμε ότι δεν το έχω συνηθίσει.

Ψάξτε καλά να δείτε τι είναι αυτό που σας έχει (εκ)λείψει περισσότερο μετά ένα... δύσκολο και ιδιαίτερο διάστημα το οποίο διανύσατε. Προσπαθήστε να ξεχωρίσετε τι είναι αυτό στο οποίο γίνατε καλύτεροι και βελτιωθήκατε, αποκτήσατε και εξελιχτήκατε ως ανθρώπινες οντότητες, όμως, προπάντων, εντοπίστε όλα εκείνα (ελπίζω να είναι λίγα) τα οποία "χάσατε" χωρίς να το καταλάβετε ή να το θέλετε. Για εμένα, αυτός είναι ο κύριος στόχος των επόμενων ημερών. Για εσάς;


Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »