yannidakis - FREEVOX: ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΡΟΣΕΡΟ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΥΤΟ

Το δεύτερο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 32 του FREEVOX

ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΡΟΣΕΡΟ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΥΤΟ

Μπορεί ο Σεπτέμβριος να έρχεται με απειλητικές διαθέσεις, όμως ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο, αυτό το τεύχος, αυτόν τον μήνα με το δεδομένο πως στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στην Κρήτη το καλοκαίρι εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε όλους τους τομείς. Στο διάστημα κοντά στον δεκαπενταύγουστο και γιατί όχι μέχρι και σήμερα, είναι πολλά εκείνα που άλλαξαν στον τρόπο ζωής μας και στην καθημερινότητά μας. Είμαι απόλυτος σε αυτό. Μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων –ειδικά φέτος- δεν κατάφερε να πάρει άδεια, να κάνει διακοπές εκτός πόλης ή να αλλάξει το καθημερινό σκληρό πρόγραμμα του με εργασία και δουλειά να αποτελούν την απόλυτη ρουτίνα. Ακόμα όμως κι αυτή η κατηγορία ανθρώπων αυτήν την περίοδο έχει διαφορετική ψυχολογία.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

Είναι η ψυχολογία που αποτελεί την επιδημία της εποχής. Μικροί-μεγάλοι, οικογενειάρχες και εργένηδες, εργασιομανής και άνεργοι είχαν αυτήν την περίοδο την ευκαιρία να κατεβάσουν ταχύτητα. Το καλοκαίρι κυρίως λόγω της αλλαγής του καιρού έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της αποδοτικότητάς μας στις καθημερινές μας εργασίες κι αν ακόμα η εργασία είναι τέτοια που η αποδοτικότητα δεν αποτελεί αντικείμενο διακύμανσης, τότε η όρεξη επιτέλεσής της είναι μηδαμινή. Φταίει η ζέστη; Φυσικά. Ευθύνεται το ότι όλοι λίγο-πολύ έχουν το μυαλό τους στις διακοπές; Λογικό. Φανταστείτε κι εκείνους που φέτος δε κατάφεραν να ξεφύγουν κάνοντας διακοπές. Η ψυχολογία γι’ αυτούς θα είναι διπλά επιβαρημένη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του καλοκαιρινού αυτού του διαστήματος, είναι η έτσι κι αλλιώς χαλαρή διάθεση που υπάρχει στο γενικό περιβάλλον. Οι υπηρεσίες ρίχνουν τον ρυθμό τους, το ίδιο και οι απαιτήσεις. Ο εργασιακός φόρτος ελαττώνεται κι έτσι ο εργαζόμενος μάλλον έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο εν ώρα εργασίας, ικανός για να αναπολήσει, να ονειρευτεί, να σχεδιάσει και να… βαρεθεί στο τέλος!

Το γεγονός αυτής της μείωσης διάθεσης μας χτυπά και τους χειμερινούς μήνες κατά διαστήματα, όμως είναι εντελώς διαφορετικό θέμα. Σε γενικές γραμμές είναι χαρακτηριστικό πως ο Αύγουστος και γιατί όχι και οι πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου βρίσκουν τους έλληνες να είναι πλήρως εναρμονισμένοι σε αυτό το πρόγραμμα αδράνειας που έχει τους δικούς του νοητούς κανόνες και οι οποίοι ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται κανείς, είναι σεβαστοί από όλους.

ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΙΟ ΘΕΡΜΟΣ ΚΙ ΑΠ’ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Αυτά έως τον Αύγουστο γιατί ο Σεπτέμβριος, το τέλος του Σεπτεμβρίου ή όποτε η ρουτίνα επιστρέφει στη ζωή του καθένα, επιφυλάσσει μια εξίσου ιδιαίτερη διάθεση για όλους μας ενώ ειδικά φέτος συνοδεύεται από μια ειδική βαρύτητα σημαντικότητας. Ας μην ξεχνάμε πως είναι η αρχή της σεζόν και κατά πολλούς οι στόχοι που τίθενται αυτό το διάστημα μας ακολουθούν ως το επόμενο καλοκαίρι.

Η Ελλάδα προσδοκά τον ερχομό του Σεπτεμβρίου για να λάβει την πολυαναμενόμενη δεύτερη δόση του μεγάλου δανείου που αποσκοπεί στην εξυγίανση του οικονομικού συστήματος και οι έλληνες προετοιμάζονται –καθώς οι φήμες λένε- για ένα τεράστιο κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων που με γεμίζει με άγχος για το κατά πόσο θα υποβαθμίσει εκ νέου την εικόνα της χώρας διεθνώς αλλά και κατά πόσο θα ταλαιπωρήσει την κοινωνική της διάρθρωση. Η βία, η εικόνα εξαθλίωσης για μια αντίδραση χωρίς πολιτικό προσανατολισμό ταράζει τον υγιώς σκεπτόμενο πολίτη κι όλα αυτά σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται ως ενδιάμεση λίγο πριν τον χειμώνα.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως η νηνεμία του καλοκαιριού, της ξεκούρασης και της ξεγνοιασιάς, αναμένεται να δώσουν την θέση τους σε σημαντικές κοινωνικές αναταράξεις. Ένα καλοκαίρι που κύλησε δίχως τρομακτικά πολιτικά γεγονότα, που απλά προσέφερε θέματα κατανάλωσης για τα δελτία ειδήσεων με απεργίες που κλόνισαν τον τουρισμό και οικονομικές αναλύσεις που περισσότερο τρόμαξαν παρά ξεκαθάρισαν, δίνει τη θέση του σε έναν χειμώνα που αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Το φθινόπωρο μας υποδέχεται με εκλογές (7 Νοεμβρίου) στην τοπική αυτοδιοίκηση και εγκαίνια του «Καλλικράτη». Το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης μας κατεβάζει στα εκλογικά κέντρα για να εκλέξουμε δήμαρχο μα για πρώτη φορά όχι νομάρχη, αλλά Περιφερειάρχη. Και λίγο πριν κοπάσει ο θόρυβος από τα πριν και τα μετά των εκλογών, θα ξεκινά η συζήτηση για τον νέο προϋπολογισμό από την ενός έτους κυβέρνηση η οποία θα πρέπει να πείσει όλους πως αν η πρώτη χρονιά αποτέλεσε πρόκληση ελέγχου του δημοσιονομικού ελλείμματος με την επιβολή σκληρών μέτρων, η δεύτερη θα αφιερωθεί στις επενδύσεις και στην αλλαγή νοοτροπίας παράλληλα με την ανακούφιση συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων της ελληνικής πραγματικότητας.

ΕΝΑΣ ΤΥΠΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Το γεγονός όμως παραμένει και είναι η βαθιά οικονομική δυσκαμψία στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας. Σε λίγο καιρό η τουριστική περίοδος θα φτάσει στο τέλος και εκτός από το τέλος των διακοπών που λέγαμε νωρίτερα, θα σημάνει το άδειασμα εκατοντάδων θέσεων εργασίας στον τουριστικό κλάδο. Ξενοδοχεία, μικρομάγαζα, μεταφορές, παραθεριστικά χωριά, απομακρυσμένα νησάκια, όλα αναμένεται να ερημώσουν αφήνοντας τους άνεργους να συμπληρώσουν όλους εκείνους που μένουν καθημερινά εκτός εργασίας από την αδυναμία των εργοδοτών να ανταπεξέλθουν στα έξοδά τους. Το κλίμα θα επιβαρυνθεί περισσότερο από την γελοιωδώς καθιερωμένη «επανάσταση του λαού». Λίγο πριν απ’ τις διακοπές των Χριστουγέννων οι μαθητές θα κλειδώσουν τα σχολεία τους κάνοντας κατάληψη τους. Ακολουθούν τα «Δεκεμβριανά» με επεισόδια, καταστροφές σε δημόσια και ιδιωτική ιδιοκτησία. Η ανακωχή έρχεται τα Χριστούγεννα με κουραμπιέδες και σαμπάνιες και όταν με το καλό επιστρέψουμε αγωνιστικά έχουμε στο πρόγραμμα αγρότες να χωρίζουν την Ελλάδα στη μέση, λίγο αργότερα δημόσιους βολεμένους να απεργούν προκλητικά σπάζοντας τα νεύρα των… ιδιωτών μη βολεμένων. Κι όταν το επόμενο καλοκαιράκι πλησιάσει, ξεκινούν κι όλοι εκείνοι που σχετίζονται με τον τουρισμό, έτσι για να μάθουν και οι ξένοι πως στο όνομα της δημοκρατίας έχουμε το δικαίωμα να διαλύουμε τη διάθρωση του κράτους.

Ούτως ή άλλως η οικονομική κρίση είναι μέρος της καθημερινότητας κάθε πολίτη αυτού του πλανήτη, όμως μέσα στην εν γένει κλιμάκωση που επικρατεί, ο μήνας που εγκαινιάζουμε μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για ξεχωριστές και προσωπικές επιδιώξεις. Καλύτερες επιδόσεις στην εργασία ή μια νέα επαγγελματική στέγη, μια νέα σχέση ή το επόμενο βήμα στην ήδη υπάρχουσα και φυσικά μια υπόσχεση για περισσότερο σεβασμό στον εαυτό μας, το περιβάλλον μας, το κοινό καλό.

Το ερώτημα στο οποίο καταλήγουμε είναι απλό: διακοπές κάνατε; Μπαταρίες γεμίσατε; Αν όχι, αλλάξτε χώρα, αν πάλι ναι, ετοιμαστείτε για έναν χειμώνα πιο ζεστό κι απ’ το καλοκαίρι που μόλις τελείωσε.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - FREEVOX: ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ, ΕΛΛΗΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΣΟΥ

Το πρώτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 32 του FREEVOX

ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ, ΕΛΛΗΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΣΟΥ

Καληνωρίσματα. Το ζέσταινα πολύ το θέμα αυτό, αλλά προχθές πήρα το έναυσμα για να το γράψω. Μου το έδωσε ένα αυτοκίνητο στην παραλιακή του Ηρακλείου όπου υπάρχουν δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση. Ανέμελος εγώ στην αριστερή λωρίδα να προχωρώ πιο γρήγορα από τα αυτοκίνητα της δεξιάς κοντοφτάνω ένα που παραβίαζε τη δική του λωρίδα μέχρι που όταν φτάνω δίπλα του δε θέλει πολύ να πέσει πάνω μου. Κλασικά κορνάρω για να ξεστραβωθεί και εκείνος το κάνει αρχίζοντας με στα μπινελίκια, για τα οποία γλίτωσε την αντίδραση μου εξαιτίας της συνοδού μου που σεβάστηκα.

Εξάλλου έχω γράψει πολλές φορές ότι στο Δήμο Ηρακλείου γίνεται μια επαναστατική προσπάθεια για περισσότερο πράσινο, για την ανάδειξη ιστορικών μνημείων, καθαρότερη πόλη, πιο λειτουργική και φιλική προς όλους. Προσπάθεια που ο κόσμος επικροτεί σε θεωρητικό επίπεδο, για παράδειγμα με τα συντριπτικά ποσοστά επανεκλογής του δημάρχου στις προηγούμενες εκλογές.

Στο πρακτικό επίπεδο όμως το σκηνικό αλλάζει. Ο κόσμος δείχνει πως δεν ξέρει να σέβεται αυτό που του προσφέρεται. Οι νέοι δρόμοι χρησιμοποιούνται για μεγαλύτερες ταχύτητες και παράνομη στάθμευση. Οι χώροι πρασίνου για να πετούν τσιγάρα και να μαζεύονται ναρκομανείς, οι πεζόδρομοι για να “χώνονται” τα δίκυκλα και οι φρεσκοβαμμένοι τοίχοι ως πίνακας διαμαρτυρίας ή εκδήλωσης αθλητικής ομάδας.

Ως επί το πλείστον γινόμαστε μάρτυρες ασέβειας των όσων το κράτος προσφέρει προς εμάς. Μπορεί να είναι λίγα, μπορεί να έχουν καθυστερήσει πολύ, όμως κάποια υπάρχουν, δημιουργήθηκαν και αντιμετωπίζονται με ασέβεια. Βασικός υπεύθυνος η οικογένεια που δεν καταφέρνει να μεταδώσει αρχές, φταίει και το κράτος που έως τώρα έκλεινε και κλείνει τα μάτια στην κακή χρήση των δημόσιων χώρων με μερικά μέτρα “πυροτεχνήματα” που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν.

Μας αξίζουν τέτοια έργα υποδομής; Δε μπορεί, πρέπει να δικαιούμαστε και εμείς μια καλύτερη Ελλάδα, όμως πρέπει και να μάθουμε να την απολαμβάνουμε, να τη σεβόμαστε, να την εκμεταλλευόμαστε ιδανικά κι όχι επιβαρύνοντας το κοινό καλό. Αυτή η νοοτροπία, πέστε μου, πως αλλάζει;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - FREEVOX

Τα άρθρα της συμμετοχής μου στο τεύχος #31 του

άρθρο 1ο: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ: ΠΡΟΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ

Πριν πολλά χρόνια θα αποτελούσε σενάριο επιστημονικής φαντασίας για αμερικανούς σεναριογράφους, όμως η αλήθεια είναι πως το σενάριο είναι αλήθεια από το 2007 οπότε και ο δορυφόρος HELIOS IIB πήρε θέση σε τροχιά γύρω απ’ τη Γη. Η Ελλάδα δεν έχει απλά βαφτίσει την αποστολή (Ήλιος) αλλά αποτελεί βασικό συντελεστή του εγχειρήματος μαζί με τις Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία και Ισπανία. Ο δορυφόρος έχει μεταξύ άλλων κύριο χαρακτηριστικό την στρατιωτική δραστηριότητα, όμως χρησιμοποιείται και επιχειρηματικά. Ένα από τα κυριότερα οφέλη της χώρας μας από την εκμετάλλευση του δορυφόρου αποτελεί η συλλογή φωτογραφιών για κρατικούς ή επιχειρηματικούς σκοπούς, δραστηριότητα που τα προηγούμενα χρόνια γινόταν με την αγορά τους από άλλες χώρες που χρησιμοποιούσαν άλλους δορυφόρους. Η “άγνωστη Ελλάδα” σε αυτόν τον τομέα (ελάτε, παραδεχτείτε πως δεν μας είχατε ικανούς για συμμετοχή σ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα) εδώ και λίγο καιρό έχει το προνόμιο να πατάει γερά το στρατιωτικό της πόδι. Πρόκειται για την υπηρεσία Scalp EG που επιτρέπει τον ακριβή εντοπισμό βολής σε μια ενδεχόμενη στόχευση. Πιο αναλυτικά, οι διαχειριστές της υπηρεσίας έχουν πλήρη λεπτομερή εικόνα ενός στόχου ακόμα και σε ένα γραφείο σε ένα στρατόπεδο της τουρκίας. Η βολή μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για την ακριβή διαδρομή της βολής η οποία είναι φυσικά κατευθυνόμενη!

Η ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Το ζήτημα εδώ δεν το κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί να βομβαρδίσει με ακρίβεια έναν εχθρικό στόχο, αλλά το κατά πόσο η χώρα των τόσων προβλημάτων μπορεί να επενδύει στην άμυνα και την τεχνολογία. Θα θυμάστε τον HELLAS SAT ο οποίος είναι ένας ακόμη δορυφόρος ελληνικής προέλευσης και ο οποίος έχει καθαρά τηλεπικοινωνιακή χρήση. Μάλιστα τις υπηρεσίες του πουλάει στην Κύπρο, τη Νότια Αφρική, την Αλβανία και σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής. Ο δορυφόρος «ευθύνεται» για μερικές από τις πιο σύγχρονες υπηρεσίες που παρέχονται σήμερα στην Ελλάδα στην τηλεφωνία με τη μέθοδο του Internet Protocol (IP) και το διαδίκτυο που μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες βιντεοκλήσης και πολλές διαδραστικές υπηρεσίες. Οι υπηρεσίες του HELLAS SAT χρησιμοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα σε πολλές επιχειρήσεις με αυξημένες τηλεπικοινωνιακές απαιτήσεις, αλλά και σε και σε κρατικούς οργανισμούς.

ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΘΕΟΥ

Η Ελλάδα συμμετέχει με εξαίρετους επιστήμονες και στο περιβόητο πείραμα CERN. Ο διάσημος επιταχυντής αδρονίων έχει προκαλέσει σάλο θεωριών συνομωσίας και μυστικών κυβερνητικών αποκαλύψεων γύρω απ’ το τι κρύβει στην πραγματικότητα η δράση του. Η σύγκρουση σωματιδίων με σκοπό την αναπαράσταση των συνθηκών που επικρατούσαν κατά τη δημιουργία των πλανητικών συστημάτων ή αλλιώς, Big Bang προχωράει αργά αλλά σταθερά και η Ελλάδα έχει απλώσει πλοκάμια και εδώ. Κορυφαίος όλων ο καθηγητής της Οξφόρδης Εμμανουήλ Τσεσμελής που αποτελεί μέλος του διευθυντικού τμήματος του πειράματος ενώ και ο καθηγητής φυσικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, Χρήστος Ελευθεριάδης αποτελεί βασικό παράγοντα της πρακτικής του πειράματος.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ NASA

Η σημαντικότερη όμως επιστημονική κοινότητα βρίσκεται στις ΗΠΑ και την NASA κι εκεί κατά καιρούς πολλά ονόματα της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας έχουν ακουστεί σε πολλούς κλάδους. Από την φυσική, ως την Αστροφυσική και πάει λέγοντας. Ίσως ο πιο διάσημος εξ αυτών να είναι ο Διδάκτωρ Αθανάσιος Οικονόμου ο οποίος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των επιχειρησιακών δράσεων της NASA αφού είναι υπεύθυνος του σχεδιασμού του εξοπλισμού που φέρουν τα διαστημόπλοια. Αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη, τον Κρόνο «απ’ τα χεράκια μας». Στον οργανισμό της NASA εργάζονται αρκετοί έλληνες επιστήμονες.

Είναι γεγονός πως δεκάδες έλληνες ανά τον κόσμο και ομογενείς μας, δεύτερης ή τρίτης γενιάς αποτελούν μέλη σε μερικά από τα σημαντικότερα ερευνητικά κλιμάκια οιουσδήποτε κλάδου και πολλών επιστημονικών οργανισμών και πανεπιστημίων. Δεν είναι τυχαίο πως στην Ελλάδα υφίσταται ο ΑΙΤ (Athens Information Technology) που μεταξύ άλλων επαινεί και διαδίδει το έργο ελλήνων επιστημόνων ανά τον κόσμο. Είναι άλλωστε γεγονός πως είτε σε κρατικό είτε σε ατομικό επίπεδο, η Ελλάδα παρά τα σοβαρότατα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι κοινά παραδεχτό πως διατηρεί μια εξαιρετικά σεβαστή και διακριτή θέση απέναντι στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, δικαιολογώντας –στο μέτρο του δυνατού- τις ελληνικές ρίζες της επιστήμης.

άρθρο 2ο: ΑΦΟΡΜΗ ΡΙΖΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ;

Λένε για το καλοκαίρι πως γενικά προσφέρεται για χαλάρωση σε κάθε τομέα. Συνηθίζεται να υπάρχει λιγότερη πίεση στην εργασία κι όλα φαίνονται να μειώνονται, από το άγχος, μέχρι το… πλήθος των ρούχων. Πολύ διάσημες είναι οι σχέσεις που συνάπτονται το καλοκαίρι. Ο κόσμος βγαίνει περισσότερο, είναι πιο κοινωνικός και ως εκ τούτου έχει περισσότερες πιθανότητες να δημιουργήσει σχέσεις. Σχέσεις φιλικές, γιατί όχι; Το καλοκαίρι όμως ο ερωτισμός εκκρίνεται όσο κι ο ιδρώτας στο σώμα μας και τα φλερτ είναι περισσότερα και πιο έντονα. Κι αν ακόμα η εποχή αυτή αποτελεί ένα διάλειμμα από το σχολείο ή από το άγχος της εργασίας, ο χρόνος είναι αρκετός για πολλά φλερτ ή έναν δυνατό έρωτα. Όνειρα που γίνονται πραγματικότητα. Και ύστερα; Το καλοκαίρι τελειώνει, το ζευγάρι μαζεύεται, φανερώνει την αλήθεια του και επιστρέφει αναγκαστικά στον άσχημο ρυθμό του άγχους και των εκκρεμοτήτων, στον καθένα γκρεμίζεται το όνειρο της σχέσης που είχε χτίσει το καλοκαίρι και αυτό σημαίνει αυτομάτως το τέλος της μικρής, αλλά έντονης σχέσης. Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων, χτίζει τη σχέση ανεξάρτητα από την εποχή ή το χρόνο. Ίσως μια σχέση που μπαίνει από νωρίς στην αλήθεια και την πραγματικότητα του καθένα, δοκιμάζεται νωρίς και δίνει έγκαιρα τα διαπιστευτήριά της. Ίσως υστερεί στο ρομαντισμό, στην πρόκληση της ελευθερίας, όμως φροντίζει να καλλιεργεί από νωρίς τις βάσεις για μια σχέση με διάρκεια. Άραγε τι μας καλύπτει εμάς; Τρεις μήνες μπορούν να πραγματοποιήσουν το όνειρο μας κι αν ναι, το ζητούμενο είναι ο εφήμερος ερωτισμός ή το χτίσιμο μιας σχέσης; Εσείς ποια σχέση θα επιλέγατε αυτό το καλοκαίρι;

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑΤΕΣ

Κι αν το καλοκαίρι αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για νέες σχέσεις, τότε γιατί να μην μπορεί να σηματοδοτεί την αρχή για πιο ριζικές αλλαγές στη ζωή μας; Το τέλος της “σεζόν” όπως συνηθίζουμε να λέμε αυτήν την περίοδο περίπου προσφέρεται πολλές φορές για απολογισμό της περιόδου που πέρασε για πολλούς. Για άλλους αποτελεί την απαρχή μιας νέας ιδιόμορφης περιόδου όπως είναι οι 3-4 θερινοί μήνες. Εδικά φέτος όμως, πολλοί οικογενειακοί προϋπολογισμοί θα πρέπει να επανεξεταστούν οπότε ας παρουσιάσουμε σήμερα μια πρόταση και μια καθοριστική αλλά ενδιαφέρουσα λύση.

Λύση που πρώτοι προσέφεραν στον εαυτό τους πολλοί συνάνθρωποί μας, αφήνοντας τις πόλεις στις οποίες γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ή στις οποίες μετακόμισαν για σπουδές και ένα καλύτερο αύριο, για να εγκατασταθούν μόνιμα σε χωριά της νησιωτικής ή ηπειρωτικής Ελλάδας. Για να αξιολογήσουμε το εγχείρημα, αρκεί να μελετήσουμε τον τρόπο διαβίωσής τους τότε και τώρα. Προφανώς η πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες (π.χ. υγείας) είναι σημαντική. Η διασκέδαση και η εύρεση εργασίας χαρακτηρίζεται από πλουραλισμό. Οι σπουδές και η πρόσβαση στην πληροφορία και τις εξελίξεις είναι άμεση. Όμως όλα υποβαθμίζονται όταν το βιοτικό επίπεδο υποβαθμίζεται. Οι μετακινήσεις γίνονται αγκάθι κόντρα σ’ όλα τα παραπάνω, ο κόσμος αποξενώνεται και η έννοια του περιβάλλοντος χάνει την ουσιαστική της μορφή στους έντονους ρυθμούς ζωής του ανθρώπου.

Μια εγκατάσταση σε ένα χωριό συνδέει το καλώδιο της διαβίωσης του ανθρώπου με τη φύση. Η εύρεση εργασίας είναι δυσκολότερη και σίγουρα μακριά από τα περισσότερα επιστημονικά πεδία κατάρτισης. Χρήσιμο είναι να υπάρχει περιουσία (σπίτι ή κάποια καλλιεργήσιμη έκταση) και το μόνο που μένει μετά είναι η προσαρμογή στους νέους πιο αργούς, ανθρώπινους ρυθμούς ζωής. Η επαφή με την φύση στην αρχή ξυπνά ρομαντικά ένστικτα, όμως σύντομα ξεκινούν τα πρακτικά προβλήματα όπως είναι ο αποκλεισμός λόγω καιρικών συνθηκών ή περιορισμού των δρομολογίων και οι περιορισμένες επιλογές στο καθετί. Και πάλι όμως, αυτά τα λίγα που υπάρχουν τελικά, είναι αυθεντικά, αληθινά και άμεσα προσβάσιμα.

Έτσι, προκύπτει το δίλημμά για μια νέα αρχή εν μέσω οικονομικής κρίσης. Ίσως είναι το καταλληλότερο καλοκαίρι για να αναλογιστούμε αν αυτό που αναζητούμε είναι μια εφήμερη σχέση λίγων καλοκαιρινών μηνών ή μια πλήρη αναδιάρθρωση της ζωής μας. Δε θα είμαστε οι πρώτοι. Αν μπορέσαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο στην άκρη χρησιμοποιώντας το ποδήλατο για τις μετακινήσεις μας, τότε μπορούμε να αφήσουμε την πόλη για να γευτούμε την απλότητα μιας μικρής κοινωνίας. Κι εδώ μπαίνει το μεγάλο ερώτημα: Μια ευκαιρία για μια νέα μόνιμη ζωή θα σας έβρισκε…;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis live – FREEVOX: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Το δεύτερο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος #30 του

Σε μια Ελλάδα των ανατροπών και των συνεχών πειραμάτων μέσα από δοκιμασίες στο όνομα της πάταξης της διαφθοράς και της οικονομικής εξυγίανσης, αν και τα θύματα είναι η πλειοψηφία των πολιτών στο επίκεντρο είναι οι πολιτικοί. Και δικαίως. Η αγανάκτηση του γνωστού μέσου έλληνα για τα βουλευτικά αίσχη, για τα δημοσιογραφικά σκάνδαλα και τις αρχαιρεσίες των δημοσίων υπαλλήλων υψηλών κλιμακίων έχει φτάσει στο απροχώρητο. Κι όταν η συνολική εικόνα των τριακοσίων παράγει ένα πρόσωπο αναξιοπιστίας ο έλληνας θεατής των τεκταινόμενων αγανακτεί μπρος στην πολιτική αντιπαράθεση που συμβαίνει μεταξύ τους. Στην πολιτική Βρετανία μια νέα σελίδα ξεκίνησε με την νέα κυβέρνηση συνασπισμού με δύο κόμματα να αναλαμβάνουν τα ηνία της χώρας. Ένα τέτοιο σενάριο είχε ακουστεί παλαιότερα στη χώρα μας όμως είμαστε πολύ μακριά για μια τέτοια πολιτική κίνηση. Κι όμως είναι οξύμωρο με βάση του ότι στην Ελλάδα έχουμε μια ντουζίνα πολιτικά κόμματα και πέντε εκλεγμένα στη Βουλή με αρκετούς –προσφάτως- ανεξάρτητους βουλευτές, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

ΝΕΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Μία από τους οποίους είναι η Ντόρα Μπακογιάννη που δεν ακολούθησε την “γραμμή” του κόμματός της κι έτσι βρέθηκε διαγραμμένη από τη Νέα Δημοκρατία. Φυσικά δεν έχει νόημα να κάνουμε μια ακόμη πολιτική ανάλυση γράφοντας ότι η πρώην υπουργός επεδίωξε την διαγραφή της και άλλα πασίγνωστα. Το ζήτημα είναι να εκμεταλλευτούμε αυτήν της την πρόθεση για να μελετήσουμε το πιο πιθανό σενάριο που είναι η δημιουργία ενός κόμματος. Το ενδεχόμενο δεν απέχει πολύ (πιθανολογικά και χρονικά) από την πραγματικότητα αφού όλα δείχνουν πως σύντομα πολλά μέλη της Νέας Δημοκρατίας θα ασπαστούν μια νέα πολιτική κίνηση της Μπακογιάννη και θα ενταχθούν σε ένα νέο κόμμα. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Αρχικά το προφανές. Η Νέα Δημοκρατία θα αποδυναμωθεί σε σημείο διάλυσης. Αν δε, λάβουμε υπόψη μας πως η μεγάλη διαρροή του κόμματος είναι το ΛΑ.Ο.Σ. από τα δεξιά, όλα δείχνουν πως η Μπακογιάννη θα αποτελεί μια μεγάλη διαρροή προς τα αριστερά(;) αφήνοντας την Νέα Δημοκρατία απελπιστικά μόνη στο κέντρο. Από την άλλη θα μιλάμε για ένα ακόμη κόμμα πέρα από τα παραδοσιακά. Και όσο μπορώ να θυμάμαι καμιά νέα πολιτική (κομματική) προσπάθεια δεν κατέληξε ιδανικά. Θυμηθείτε την “Πολιτική Άνοιξη” του Σαμαρά που δεν έφερε καμιά άνοιξη στην πολιτική του τόπου. Σημειώστε και τους “Φιλελεύθερους” του Στέφανου Μάνου που σαν την τραμπάλα ξεκινούσε από την δεξιά για να φτάσει προς τα αριστερά και τούμπαλιν.

Την Ντόρα Μπακογιάννη όμως πρόλαβε ο Φώτης Κούβελης που επ’ αφορμής του συνεδρίου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που αποτέλεσε το μεγάλο φιάσκο της αριστεράς, κατάφερε να διαφύγει του «κόκκινου βατερλό» και αποσύρθηκε μαζί με άλλους φυγάδες ή διαγραφέντες ιδρύοντας την «Ανανεωτική Αριστερά», τη νέα φωνή της αριστεράς. Αλήθεια, τι μπορεί να προσφέρει αυτό το νέο κόμμα στην διεφθαρμένη αριστερά που σίγουρα δεν εκπροσωπεί πλέον τη φωνή του αδικημένου λαού, παρά αποτελεί το βήμα του εξοργισμένου και διψασμένου για βία, νέου. Σε μια πολιτική λαοθάλασσα μια γνήσια αριστερή φωνή είναι απαραίτητη σήμερα.

Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Στο μεταξύ, η πολιτική προσέγγιση που πρέπει να γίνει είναι καθαρά πρακτική. Σε μια περίοδο συνεχόμενων δοκιμασιών για την ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό, με το νέο ΦΠΑ να είναι για πρώτη φορά πάνω από τον Μέσο Κοινοτικό Όρο, με τα νέα μέτρα να αποτελούν θηλιά σε κάθε νοικοκυριό, με το νέο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο να αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για την ανακούφιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και το νέο αβέβαιο μέλλον των υπαλλήλων και φυσικά το φιλόδοξο σχέδιο του «Καλλικράτη» που προσδοκά να βάλει μια τάξη στην διαφθορά και στις οικονομικές ατασθαλίες του δημοσίου, μένει να διερωτηθούμε πως οι βουλευτές και τα πολιτικά κόμματα, μεγάλα και μικρά, παλιά και νέα, μπορούν να συμβάλλουν δημιουργικά στην εξυγίανση του κράτους. Μπορούν να συνεργαστούν με την κυβέρνηση ώστε η «εγχείρηση» να πετύχει, έστω μακροπρόθεσμα. Κι εδώ ο προβληματισμός είναι μεγάλος. Μήπως στο όνομα της πολιτικής επικράτησης για λίγες ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω στις δημοσκοπήσεις, θα θυσιαστεί κάθε έννοια συμβολής προς το όφελος του κοινού καλού; Απ’ αριστερά έως δεξιά τι δημιουργικά διαφορετικό αλήθεια μπορεί να προσφέρει ο καθένας;

Αυτό θα το κρίνουμε εμείς κι όταν έρθει η ώρα του «ταμείου» θα φανεί η σημαντικότητα και η ουσία των νέων κομματικών παρατάξεων. Κι αν οι εκλογές είναι «η ώρα του λαού» τότε οι δημοσκοπήσεις αποτελούν τη σφυγμομέτρηση των ενδιάμεσων διαστημάτων. Σε μια τέτοια, την πρώτη που συμπεριελάμβανε τα νέα κόμματα, η Alco για λογαριασμό του newsit σε ερώτηση που αφορούσε τα δύο νέα κόμματα της Μπακογιάννη και του Κουβέλη, ο λαός ανέδειξε νικήτρια την πρώτη με ποσοστό 9,1% έναντι του αριστερού νέου αντιπάλου της που συγκέντρωσε 5,9%. Τα ποσοστά από μόνα τους είναι μεγάλα και προβληματίζουν σε ότι αφορά την συνολική πίτα ή το μέγεθος που μπορούν να δεσμεύσουν έναντι των «μεγάλων δυνάμεων». Εδώ κρίνεται σκόπιμο να αναλογιστούμε τι αλλαγές στο πολιτικό τοπίο της χώρας μπορούν να φέρουν τα ποσοστά αυτά. Με τα σημερινά δεδομένα δεν μιλάμε για την κυβέρνηση του κόμματος της Μπακογιάννη, μπορούμε όμως να μιλάμε για ποσοστά ικανά να την φέρουν στην Βουλή αφήνοντας κάποιον έξω. Μιλάμε για ποσοστά ικανά ίσως να αφήσουν ιστορικά κόμματα εκτός βουλής ή ακόμα περισσότερο, να ζημιώσουν μεγάλα κόμματα που θεωρητικά διεκδικούν την πλειοψηφία στη Βουλή. Αυτή, είναι η πολυπλοκότητα των νέων κομμάτων.

Και φτάνουμε στο τελικό συμπέρασμα. Έχουμε να κάνουμε με ανήσυχους πολιτικούς που χτίζουν ένα νέο δημιουργικό όραμα για την Ελλάδα ή κοινούς εγωιστές που δεν δέχονται να εναρμονιστούν στο σύνολο που ανήκουν; Σίγουρα η δημιουργία και λειτουργία πολιτικών κομμάτων αποτελεί χαρακτηριστικό δημοκρατίας, όμως τι ουσία έχει όταν δεν ωφελεί το κράτος; Δεν δέχομαι πως η Ντόρα Μπακογιάννη είναι πιο ικανή πολιτικός από τον Αντώνη Σαμαρά (ή το αντίστροφο) κι έτσι καμία αισιοδοξία δεν έχω για το νέο της πολιτικό βήμα. Ας μην ξεχνάμε πως πέρα από τα νέα και τα παλιά, επιχειρούν ριζικές αλλαγές ανανέωσης που προσπαθώ να καταλάβω αν αποτελούν ένα νέο καθαρό ξεκίνημα ή λίγη ακόμα στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού. Εν καιρώ θα έχουμε όλες τις απαντήσεις, όσο όμως τα “γαλάζια και κόκκινα παιδιά” μαλώνουν αλλάζοντας “παικτικές αλάνες” η Ελλάδα έχει ανάγκη από δράση. Δράση που προσπαθεί να προσφέρει η κυβέρνηση. Ας την κρίνουμε ή κατακρίνουμε, θεατές όμως δεν μένουμε. Οφείλουμε να συνεργαστούμε δημιουργικά, χωρίς μιζέρια και γκρίνια. Έχουμε χρέος στο μέλλον, στην χώρα μας, στα παιδιά μας. Και συμμέτοχος είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι ο κάθε πρώην «αθώος» αυτού του τόπου. Καλή Ελλάδα!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis live – FREEVOX: TO SOUNDTRACK ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Το πρώτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος #30 του

Ποια είναι τα συστατικά της ζωής; Ε, σίγουρα το οξυγόνο, ο ήλιος, η υγεία… και σίγουρα η μουσική! Διαφωνεί κανείς; Μα δεν έχεις παρατηρήσει ότι η ζωή σου είναι μια απέραντη ταινία με ένα ατελείωτο soundtrack να παίζει; Θα είναι άτοπο να ισχυριστεί κανείς πως η μουσική δεν παράγει χαρακτήρες, δεν διαχωρίζει (και ενώνει την ίδια στιγμή) τον κόσμο, ότι δεν αποτελεί σημαντικό κομμάτι στη ζωή του ανθρώπου. Σε μία πανεπιστημιακή έρευνα, διαβάζουμε ότι το είδος της μουσικής που ακούει κανείς, μπορεί να μαρτυρήσει πολλά στοιχεία για την προσωπικότητά του. Έτσι, εκείνοι που ακούν κλασική μουσική και jazz είναι άνθρωποι δημιουργικοί και αναρωτιέμαι αν έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα που διακρίνει τους συνθέτες της συγκεκριμένης μουσικής που φημίζονται για της ευρηματικές τους ικανότητες πάνω στο χώρο της σύνθεσης και της ζωής. Οι λάτρεις της pop (popular, ελληνιστί λαϊκής) μουσικής είναι συνήθως εργατικοί. Και πώς να το διαψεύσουμε αυτό, όταν πρόκειται για το πιο διάσημο είδος μουσικής; Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων ανήκουν στην εργατική τάξη και γενικά σε εκείνους που εργάζονται για τα απαραίτητα; Δεν είναι λοιπόν προφανής αλληλουχία η σύνδεση της μουσικής αυτής με την πλειοψηφία του κόσμου; Κι αν ως τώρα κάθε κατηγορία αντιστοιχούσε σε ένα λογικό αποτέλεσμα τύπου ανθρώπου, ας ρίξουμε μια ματιά στην κατηγορία όσων ακούνε heavy metal για τους οποίους η έρευνα αναφέρει πως είναι οι περισσότερο ήπιοι άνθρωποι οι οποίοι διαθέτουν εσωτερική αρμονία. Είναι δυνατό; Μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο; Δε μπορούμε να διαψεύσουμε το δείγμα της έρευνας, μπορούμε όμως να έχουμε κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με το πόσο ορθολογικό είναι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η έρευνα παρουσίασε επί μέρους στοιχεία, όπως το ότι όσοι ακούν έντονη μουσική συνήθως βγάζουν περισσότερα χρήματα, σε αντίθεση με όσους ακούν χαλαρή μουσική. Αυτό που δεν εξηγείται είναι το τι συμβαίνει με εκείνους που αγαπούν περισσότερα του ενός είδη μουσικής, ανάλογα προφανώς με τη διάθεση ή την περίσταση. Είναι διαταραγμένες προσωπικότητες; Κυκλοθυμικοί; Ε, δε μπορεί, κάτι είναι.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis – FREEVOX: ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ

Η συμμετοχή μου στο τεύχος #29 του

ΦΘΟΡΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Είναι λίγο μακάβρια παρατήρηση, όμως πλέον η πολιτική ενασχόληση στην Ελλάδα αποτελεί “must” για κάθε λογής πολίτη. Άνθρωποι όλων των ηλικιών πλέον, κάθε επαγγελματικού κλάδου και οιουσδήποτε επιπέδου μόρφωσης ασχολούνται με την επικαιρότητα που μονοπωλείται από τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Το μακάβριο όπως χαρακτήρισα την δραστηριότητα αυτή, έγκειται στο ότι η κρίση για τον καθένα είναι φυσιολογικά υποκειμενική και επηρεάζεται άμεσα από την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Πριν καιρό έγραφα πως ο έλληνας είναι καχύποπτος από τη φύση του, οπότε όλες οι θεωρίες συνωμοσίας που ακούγονται σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να διαδοθούν. Άλλωστε είναι τόσο συγκλονιστικός ο καταιγισμός αποκαλύψεων διαφθοράς της πολιτικής ηγεσίας που θα έλεγε κανείς πως η τριανταπεντάχρονη μεταπολιτευτική επιείκεια του έλληνα ήταν σχεδόν ενοχοποιητική.

Γιατί όμως συνένοχος ο μέσος έλληνας; Προφανώς ποτέ δεν ήταν μέρος των ολίγων, που ονόμαζαν τις μίζες ‘χορηγίες’ και ποτέ δεν είχε την ευχέρεια να αγοράζει στρέμματα πολυτελών διαμερισμάτων. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας εισάγω στην θεωρία της κλιμάκωσης η οποία υποστηρίζει πως σε ένα περιβάλλον τίποτα δεν υπάρχει εξίσου. Όλα βρίσκονται σε αναλογία, σε συσχετισμό με τα μεγέθη του κάθε ανθρώπου, του κάθε αντικειμένου, της κάθε ιδέας και πάει λέγοντας. Ουσιαστικά σε ένα περιβάλλον –λόγου χάρη- ανάπτυξης, το μικρό θα έχει μικρό ρυθμό ανάπτυξης και το ήδη μεγάλο πολύ μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης. Έτσι, σε κλιμακούμενο περιβάλλον η ανάπτυξη θα είναι σχετική. Το ίδιο συμβαίνει και με την διαφθορά, την μιζέρια του πολιτικού και κοινωνικού μας κατεστημένου. Παρουσιάζει κι αυτό σημάδια πολιτικής κλιμάκωσης. Αν οι πολιτικοί κατά πως φαίνεται, υπήρξαν βουτηγμένοι στην διαφθορά ας ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά στο τι συμβαίνει στον μέσο έλληνα πολίτη.

Εκείνον που κατάφερε επιτέλους να βάλει τον γιο του στο ναυτικό και στους τρεις μήνες πέτυχε μια καλή μετάθεση κοντά στο σπίτι του. Στον μέσο έλληνα που έκοψε μερικές επιταγές στις υποχρεώσεις του για να μπορέσει να φύγει με την οικογένεια διακοπές στην Μύκονο. Στον μισθωτό που ποτέ του δεν φύλαξε για μια δύσκολη στιγμή ένα μικρό πόσο που έτυχε να περισσέψει. Προτίμησε να δώσει μια καλή προκαταβολή για να αγοράσει με δόσεις ένα καινούριο αυτοκίνητο. Τελικά διαπίστωσε πως είχε περισσότερες ανάγκες και δίπλα στο στεγαστικό του πήρε μερικά ακόμα καταναλωτικά δάνεια για τις επιμέρους ανάγκες του. Στον συνταξιούχο που πήρε το ΕΦΑΠΑΞ και την πρώτη σύνταξη πριν καν βγάλει άσπρες τρίχες. Αυτό δεν τον εμπόδισε να δουλέψει σε μιαν άλλη δουλειά –άτυπα- αφού είχε αντοχές και άπλετο ελεύθερο χρόνο. Στον φοιτητή που πήρε το πτυχίο της Λογιστικής στα έξι χρόνια επειδή οι εργασίες στις καφετέριες και οι παρουσιάσεις στα clubs ήταν υπεράνω του πρωινού ξυπνήματος για μάθημα. Στον ασθενή που υποσχέθηκε φακελάκι στον γιατρό επειδή όλοι έτσι κάνουν χωρίς να αποφασίσει να αντιδράσει έστω απειλώντας πως θα φέρει τα… κανάλια. Στον μέσο έμπορα που αποφάσισε πως οι τακτικές πελάτισσες δεν χρειάζονται αποδείξεις και τις αντάμειψε με καλύτερες τιμές. Στον τίμιο αγρότη που με την επιδότηση αγόρασε καινούριο διαμέρισμα στην πόλη ώστε να μπορεί να κοιμάται όταν ανεβαίνει τα βράδια με το αγροτικό για τα μπουζούκια. Στην Μαρία που αγόρασε παπούτσια από τον κινέζο αγνοώντας την κατά μερικά ευρώ πιο ακριβή τοπική αγορά που θα ανακυκλώσει τα χρήματα στον τόπο. Στον Γιώργο που έχει ξάδερφο στην Εφορία και αύριο ο ημιυπαίθριος δε θα χρειαστεί να δηλωθεί. Στον Νίκο που χρωστάει σχεδόν σε ότι κινείται αλλά ήταν από τους πρώτους που αγόρασαν το νέο smartphone!

Αν κι εσείς εντοπίσατε τον εαυτό σας λίγο-πολύ σε μια απ’ τις παραπάνω συμβολικές κατηγορίες, τότε πάντα κλιμακωτά, βρίσκεστε κι εσείς στο μάτι του κυκλώνα. Είστε κι εσείς μέρος του συστήματος που θέλει τον μέσο έλληνα να αποτελεί σε κλιμάκωση την μικρογραφία του διεφθαρμένου πολιτικού. Άλλωστε κι αυτός έλληνας είναι, γιατί να διαφέρει; Ακόμα όμως κι αν μιλάμε για διαφθορά, η αρχική παρατήρηση πως ο έλληνας ασχολείται ενεργά με την πολιτική, ισχύει. Και μιλώντας κανείς για πολιτική γενικά στην Ελλάδα όπου οικογένειες και ισχυρά πολιτικά πρόσωπα την κυβερνούν μεταπολιτευτικά για δεκαετίες, πρέπει να διευκρινίσουμε ποια είναι η τόσο σημαντική διαφοροποίηση που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οδεύουμε ή προσεγγίζουμε αν θέλετε, μια εξέλιξη, έναν εκσυγχρονισμό που μας δίνει το δικαίωμα να συζητάμε για μια αλλαγή. Μα φυσικά η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική επικαιρότητα. Στο γεγονός πως οι δύο βασικοί πολιτικοί αρχηγοί δείχνουν αμείλικτοι εμπρός στα σκάνδαλα που εκθέτουν πολιτικά πρόσωπα διάφορων βαθμίδων του κόμματός τους. Ο πρωθυπουργός δεν το πολυσκέφτηκε όταν διέγραψε την υφυπουργό του για χρέη του συζύγου της και μάλιστα δικαίως, αν αναλογιστεί κανείς την διαδικτυακή δημοσκόπηση του blog ‘yannidakis live’ που κατέληγε στο ότι σωστά η κυρία Γκερέκου έχασε το χαρτοφυλάκιο της, ακόμα κι αν στο μέλλον αξίζει μια νέα ευκαιρία να το ανακτήσει. Επίσης χαρακτηριστική ήταν η στάση του κόμματος ήταν σκληρή όταν αποκαλύφθηκαν παράνομοι χρηματισμοί κυβερνητικού στελέχους της κυβέρνησης Σημίτη. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως ο Παπανδρέου προκειμένου να προχωρήσει τη σκληρή κυβερνητική του στάση δεν δίστασε να τα βάλει και με τη βάση του κόμματος του και με ονόματα ιστορικά όπως αυτό του Τσοχατζόπουλου και μάλιστα είναι αυτός που επιμένει στις εξεταστικές επιτροπές ακόμα κι αν εκτίθενται και άτομα της παράταξης του δηλώνοντας ανοιχτά πως δεν ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος ή για το αν θα παραμείνει στην κυβέρνηση, αλλά το τι θα κάνει όσο είναι σ’ αυτή. Αυτό, είναι αλλαγή!

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Πρακτικά όμως το πρόβλημα παραμένει και είναι η νέα τάξη πραγμάτων που απαιτεί μεγάλες θυσίες από τους έλληνες και πάνω απ’ όλα αλλαγή ιδιοσυγκρασίας και στάση ζωής. Δεν φτάνει μόνο να προσαρμοστούν οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί στα νέα οικονομικά δεδομένα, θα πρέπει και η εν γένη φιλοσοφία να διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε η προσφορά στο κοινό καλό να συνάδει με την ατομική προσπάθεια. Έτσι, σε περίοδο παρατεταμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, πολλά ζητήματα τίθενται υπό επαναπροσέγγιση με τα δεδομένα να είναι εντελώς διαφορετικά πλέον. Πολίτες και πολιτικοί, πελάτες και υπάλληλοι, εργαζόμενοι και εργοδότες. Γινόμαστε μάλιστα μάρτυρες ριζικών αλλαγών που επιφέρει η ανάγκη. Ανάγκη για χρήματα είτε αυτά αφορούν μείωση του ελλείμματος, είτε κάλυψη τρεχουσών αναγκών. Τα γνωστά πλέον μέτρα, ψηφίστηκαν στη Βουλή υπό το κλίμα μιας απεργίας που δεν κατάφερε να αποτρέψει την ψήφιση του νόμου, κατάφερε όμως να δώσει “βήμα” σε αποβράσματα ώστε να δολοφονήσουν και να καταστρέψουν. Μέσα στην γενίκευση όλων αυτών είχε ενδιαφέρον να ερευνηθεί το τι συμβαίνει μισθολογικά κι όχι μόνο σε ευρύτερο επίπεδο.

Διαπιστώνουμε λοιπόν πως ο “δέκατος τρίτος” και “δέκατος τέταρτος” μισθός αποτελούν ελληνικά τερτίπια για να δικαιολογηθεί η καταναλωτική μανία των πολιτών σε συγκεκριμένες περιόδους. Αν ρίξουμε μια ματιά στις δυτικές χώρες θα διαπιστώσουμε πως πολλά από αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι καν σκέψη στο εξωτερικό. Τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων με το επίδομα αδείας όπως το ονομάζουμε, δεν υφίστανται στο εξωτερικό. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν λαμβάνουν μερικά από τα πιο ευφάνταστα επιδόματα (π.χ. επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία και επίδομα προσπάθειας) ενώ αποτελούν ένα ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού της κάθε χώρας. Κι αν νομίζετε πως ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας που πρόσφατα αυξήθηκε αποτελεί εισπρακτικό σκάνδαλο για μια χώρα που βρέθηκε πολύ κοντά στο να χρεοκοπήσει, τότε ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Οι περισσότερες εκ των σκανδιναβικών χωρών που ζηλεύουμε για την ευημερία τους έχουν το ΦΠΑ στο 25%, ενώ μια σειρά από σαφώς αναπτυγμένες χώρες όπως η Αυστρία, και η Ιταλία είναι στο 20%, το Βέλγιο 21% ενώ η Γερμανία και η Γαλλία στο 19 και 19,6% αντίστοιχα! ΦΠΑράδεισος αποτελεί η Ελβετία, η Αγγλία και ΗΠΑ. Και ύστερα ξεκινά το γνωστό “ξέρεις πόσο πληρώνονται εκείνοι”; με το οποίο δε θα διαφωνήσω. Όχι πριν κάνω την αυτονόητη πράξη του μοιράσματος του 13ου και 14ου μισθού στον βασικό, που σημαίνει πως σε έναν υπάλληλο των 800€ αντιστοιχεί δώρο 1600€ το χρόνο. Αν διαιρέσουμε το ποσό αυτό με τους δώδεκα μήνες (1600/12=130) προκύπτουν 130€ επιπλέον το μήνα για τον κάθε εργαζόμενο. Αν καταργηθούν τα δώρα, παίρνουμε αύξηση που φέρνει τον μισθό μας στα 930€ το μήνα!

Εκτίμηση πολλών οικονομικών αναλυτών την οποία συμμερίζομαι απόλυτα, καθώς και κατεύθυνση της κυβέρνησης είναι να μειωθούν οι τιμές σε πολλά από τα προσφερόμενα προϊόντα και υπηρεσίες. Σε αυτό όλα δείχνουν πως θα συνεισφέρουν οι νέοι ελεγκτικοί οργανισμοί του κράτους που θα επιβλέπουν το κέρδος των μεγάλων επιχειρήσεων μοιράζοντας πρόστιμα όπου παρατηρείται αλλοίωση του ανταγωνισμού. Ξαφνικά ένα φρένο μπήκε στον αλόγιστο καταναλωτισμό των υλιστών ελλήνων όπως είχαμε καταντήσει. Θα είναι δύσκολο, σε πολλούς αδύνατο, όμως το σπάσιμο της φούσκας περικλείει ενέργεια και απελευθερώνει αέρα. Αυτόν τον αέρα που χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε νέες επενδύσεις με νέο όραμα για αυτό που θα αφήσουμε στα παιδιά μας. Αν οι πεσμένοι ρυθμοί ανάπτυξης “φτωχαίνουν” την χώρα αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Ήδη Λιβυή και Κίνα ετοιμάζουν επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ στην χώρα μας. Αν οι έλληνες γυρίσουν στην σκληρή δουλειά σίγουρα έχουν θέση στο νέο μοντέλο ανάπτυξης.

Δεν ξέρω αν ξαφνικά οι εναπομείναντες πολιτικοί έγιναν καθαροί με σημαία τη διαφάνεια, σίγουρα όμως μια πρώτη προσέγγιση προς τα εκεί που οι πολίτες απαιτούμε, γίνεται. Θέλω να υποστηρίξω την κυβέρνηση και το έργο της, όχι για το χρώμα της ή την ιστορία της, αλλά για αυτό που δείχνει πως θέλει να καθιερώσει. Και ύστερα θέλω να συνεργαστώ με μια τέτοια κυβέρνηση συμμετέχοντας ενεργά και κρίνοντας αυστηρά. Θέλω να μειώσω τις υπερκαταναλωτικές ανάγκες μου και να σταματήσω να ζω εις βάρος του συμπολίτη μου και πολύ χειρότερα, του ίδιου του κράτους. Θέλω να σταματάω στην διάβαση στο δρόμο και να πετάω τα σκουπίδια μου στον κάδο κι όχι στο δρόμο. Θέλω να αλλάξω ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως για μια περίοδο θα αγχώνομαι για να πληρώνω το νοίκι. Δώστε μου το κίνητρο να αλλάξω κύριε Παπανδρέου.

 Διαβάστε περισσότερα.. »