ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ο εργαζόμενος που δίνει και ο εργοδότης που παίρνει ή το αντίθετο;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω το προφανές που πλέον καταντά και τετριμμένο: Κανένας υπάλληλος δεν είναι τέλειος όπως και κανένας εργοδότης δεν είναι τέλειος. Αυτή η ιστορία κρατάει αιώνες και αποτελείται από ορισμένες λαμπρές εξαιρέσεις.

Στην πραγματικότητα, κανείς δεν χρειάζεται να είναι τέλειος. Αρκεί να δείχνει... αρεστός. Όλοι ξέρουμε πως η έτοιμη πίτσα δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική όσο η σπιτική κι όμως για κάποιο λόγο η πιτσαρία της γειτονιάς κερδίζει το στοίχημα κάθε φορά!

Και επειδή κανένας κύκλος δεν έχει τέλος, αλλά κάπου πρέπει να υπάρχει μια αρχή, ας αναρωτηθούμε αν ο εργοδότης πρώτος πρέπει να δίνει στον υπάλληλο τις ανέσεις ενός ευχάριστου εργασιακού περιβάλλοντος ώστε και ο υπάλληλος με την σειρά του να τις εκτιμήσει ή αν ο υπάλληλος πρέπει να επιδείξει φιλότιμο και εργατικότητα ώστε ο εργοδότης να τον ανταμείψει κατάλληλα. Επειδή η απάντηση είναι τόσο εύκολη όσο και το να βρούμε την αρχή ενός κύκλου, αφήνουμε -τελικά- αναπάντητο το ερώτημα και στρεφόμαστε στην ουσία.

Βλέπετε, αν ο εργοδότης πρώτος παρέχει τις ιδανικές συνθήκες, υπάρχουν φορές που ο εργαζόμενος το εκμεταλλευτεί, αναθαρρήσει και τελικά πάρει πολύ "αέρα". Αντίστοιχα ένας φιλότιμος εργαζόμενος πέφτει συχνά θύμα ενός ολοένα και πιο απαιτητικού εργοδότη που καλομαθημένος στην απόδοση του υφιστάμενου του, βρίσκει αφορμές για περισσότερες απαιτήσεις.

Την επόμενη φορά που θέλετε να ζητήσετε άδεια θυμηθείτε πως ίσως η δουλειά είναι πάνω απ' τα παιδιά σας ή αν σκέφτεστε να ανταμείψετε τους υπαλλήλους σας με κερασμένους καφέδες και γλυκά, σκεφτείτε μήπως μετατρέψουν τον χώρο σε καφετέρια μειώνοντας την αποδοτικότητά τους. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ο πόλεμος των εξαρχείων έχει χαμένο εσένα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν υπάρχει επέτειος, δεν υπάρχει ημέρα μνήμης, δεν υπάρχει γιορτή, υπάρχει μόνο η αφορμή. Η αφορμή για μερικές δεκάδες απροσάρμοστα να διαλύσουν την πόλη τους κάνοντας έναν αγώνα γελοιότητας και κενότητας.

Μερικές δεκάδες -λέγω- απροσάρμοστα χωρίς φιλοσοφία, ιδεολογία, στόχους και ουσία, κατέβηκαν από τα βόρεια προάστια και τις γύρω περιοχές της πρωτεύουσας, προμηθεύτηκαν τις αντιασφυξιογόνες τους μάσκες, τα μπουκάλια της μπύρας με όλα τα υλικά που απαιτούν οι βόμβες Μολότοφ, τα πιστόλια ευθείας βολής φωτοβολίδων, μερικές ελληνικές σημαίες και... έναν τροχό και κατέβηκαν για το καθιερωμένο ραντεβού κάποιας γιορτής, κάποιας επετείου, τέλος πάντων μιας αφορμής.

Εχθές και πάλι γίναμε στο ίδιο έργο θεατές. Οι αναρχικοί ανόητοι ως είθισται, έκαψαν ελληνική σημαία και για πρώτη φορά δοκίμασαν να τροχίσουν την ιστορική πύλη της εισόδου του Πολυτεχνείου. Ακόμα κι αυτό δεν είχε νόημα, αφού... για καμπόσες ώρες αποτελούσε το προπύργιο τους, οπότε... γιατί να το κόψουν;

Εκτός από τον τροχό όμως, χθες είδαμε πόσο οργανωμένοι όσο και θρασείς μπορούν να γίνουν μέσα στην κενότητα τους. Επιτέθηκαν στην λεωφόρο Αλεξάνδρας ακόμα και στο ύψος της Γενικής Αστυνομική Διεύθυνσης Αττικής -όπως διάβασα κάπου δηλαδή, στο κέντρο επιχειρησιακής διεύθυνσης της Αστυνομίας- τόσο θρασείς ήταν, αλλά για μισό λεπτό...

...Πραγματικά τώρα; 5.000 αστυνομικοί χρειάζονται επιχειρησιακό σχέδιο για να κάνουν καλά 150 άπλυτους χωρίς προοπτική και ουσία; Και τελικά το αποτέλεσμα να είναι πάντα το ίδιο; Σπασμένα μάρμαρα, καμμένοι κάδοι, αυτοκίνητα και χιλιάδες καταστροφές δημόσιας περιουσίας;

Είναι αργά μετά τα μεσάνυχτα και το τηλέφωνο χτυπάει. Κάθε εργάτης καθαριότητας πρέπει να σηκωθεί απ' το βράδυ για να καθαρίσει με κάθε τρόπο τα γυαλιά τα πλαστικά, τα σίδερα και τα ξύλα, ώστε το πρωί οι δρόμοι της πρωτεύουσας (και των άλλων πόλεων) να θυμίζουν πρωτεύουσα, να είναι έστω προσπελάσιμοι από τα αυτοκίνητα όλων όσων εργάζονται...

...Όσων εργάζονται και πληρώνουν φόρους. Αλήθεια, τους φόρους σας τους πληρώσατε; Το ελπίζω γιατί εγώ, εσύ, εμείς είμαστε εκείνοι που πληρώνουμε τις καταστροφές αυτές. Τα λεφτά μας γίνονται διορθώσεις στα μάρμαρα, τους κάδους και τα θρανία που κάηκαν και έσπασαν, αντί για μία παραπάνω θέση εργασίας ή μία αύξηση σε κάποιο σημαντικό επίδομα. Τα 19(!!!) άτομα που συνέλαβαν δεν πρόκειται ποτέ να πληρώσουν για όλα αυτά. Και εδώ θα ταίριαζε να κατακρίνω την κυβέρνηση για την ανοχή της Αστυνομίας, όμως δεν είναι επί της παρούσης μιας και το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται εδώ και δεκαετίες από όλους τους συνδυασμούς χρωμάτων που έκατσαν στην γλυκιά κυβερνητική καρέκλα.

Επιτρέψτε μου τέλος, να μην γράψω ότι εξοργίστηκα με το κάψιμο της ελληνικής σημαίας. Αυτό θα συνέβαινε αν γινόταν από νοήμονες οργανισμούς και συμπολίτες μας. Τα άλογα όντα της καταστροφής δεν πρεσβεύουν καμία ιδεολογία και καμία άποψη, οπότε το κάψιμο της σημαίας δεν σημαίνει απολύτως τίποτα είτε για αυτούς, είτε για εμένα από αυτούς. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ μακεδονία - πρέσπες με επιστροφή (;)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Χειμώνας του 1992. Μαθητής ακόμα παρακολουθούσα στην τηλεόραση τα ηχηρά συλλαλητήρια για την Μακεδονία ακόμα κι αν έως τότε δεν την είχα επισκεφτεί. Ο καιρός πέρασε, ο κόσμος ξέχασε. Οι αθηναίοι βρίζουν τους μακεδόνες (π.χ. με αφορμή τον αθλητισμό), η ελληνική κυβέρνηση απομακρύνεται από την Μακεδονία με εξαίρεση το τεράστιο έργο της Εγνατίας οδού και την ίδια ώρα οι σκοπιανοί φτιάχνουν αγάλματα με τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Φίλιππο.

η εικόνα είναι αντιπροσωπευτική. Πέραν της χειραψίας, η υψωμένη γροθιά του
προέδρου των σκοπίων, δείχνει ποιος έχει κερδίσει από τη συμφωνία 

Και ξαφνικά… Σήμερα! Οι προηγούμενες κυβερνήσεις συμβιβάστηκαν με ένα ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της μακεδονίας) λες και αυτό δεν είχε μέσα το όνομα Μακεδονία και η σημερινή, πήρε αγκαλιά των πρόεδρο των Σκοπίων και υπέγραψαν μαζί μια συμφωνία που θυσίαζε σ’ όλο τον κόσμο το όνομα της Μακεδονίας απλά και μόνο για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των αμερικανών που ήθελαν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Ο Τσίπρας γύρισε από τις Πρέσπες όπου και υπογράφτηκε η συμφωνία, περήφανος και ωσάν θριαμβεβευτής, όμως ακόμα αναζητώ στις πολιτικές αναλύσεις να βρω, τι τελικά κέρδισε η Ελλάδα για να παραχωρήσει ένα μέρος της Ιστορία της στα μικρά και ασήμαντα Σκόπια.

Κρατώντας την πρώτη απορία μου, τα πράγματα χειροτερεύουν αφού βλέπουμε ότι ο έλληνας πρωθυπουργός είναι έτοιμος να φέρει την συμφωνία των Πρεσπών στην Ελληνική Βουλή, εκεί που τον περιμένει η άρνηση συγκατάθεσης του αρχηγού της συμπολίτευσης και λόγο που αυτή η κυβέρνηση στέκεται ακόμα όρθια, του Καμμένου. Σε περίπτωση που… παρεξηγήθηκε η παραπάνω μου πρόταση, να σημειώσω πως ουδεμία εκτίμηση δεν έχω στον άνθρωπο που θυσίασε την ιδεολογία του για μία καρέκλα, όμως να που έχει ο καιρός γυρίσματα και ο Καμμένος δείχνει να θέλει να σώσει ότι σώζεται από την ιδεολογία του κόμματος του και να καταψηφίσει την συμφωνία των Πρεσπών με συνέπεια το ισχυρό ενδεχόμενο να διαλυθεί η κυβέρνηση και να πάμε σε πρόωρες εκλογές(;)

Μα, αν είναι έτσι, τότε πείτε μου γιατί ο Τσίπρας ρισκάρει να ρίξει την κυβέρνηση του με μία συμφωνία που κανένας έλληνας δεν επιθυμεί; Αυτή -σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε- είναι η δεύτερη απορία μου. Τι κερδίζει η Ελλάδα από αυτήν την συμφωνία και μάλιστα κόντρα στην κοινή γνώμη;

Η συμφωνία έγινε. Οι σκοπιανοί έχουν ήδη υπερψηφίσει στην δική τους Βουλή το περιεχόμενο της και είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν το Σύνταγμα τους. Εδώ, αυτή η διαδικασία θα ξεκινήσει προσεχώς. Είναι πολύ αργά για να αλλάξει; Στην Βουλή φτάνει ως τελεσίδικο ή μπορεί να αναστραφεί; Και αν γίνει αυτό, τότε τι συνέπειες θα έχει αυτό σε διεθνές επίπεδο; Θα εκτεθούμε απέναντι στους γείτονες ή πολύ περισσότερο απέναντι στην Διεθνή Κοινότητα, το ΝΑΤΟ και βασικά τις ΗΠΑ που καλωσόρισαν την συμφωνία με διθυράμβους; Και σε τελική ανάλυση, αυτό είναι τόσο κακό ώστε να θέλουμε να το αποφύγουμε;

Ολοκληρώνοντας θέλω να σημειώσω πως το συγκεκριμένο ζήτημα ανήκει πλέον στην σφαίρα του ρομαντικού. Δεν υπάρχει πολίτης αυτού του πλανήτη που να γνωρίζει την χώρα αυτή ως Σκόπια και όχι ως μακεδονία. Με άλλα λόγια, ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι! +Yanni Spiridakis

ΥΓ.
Πιστός σε ότι έχω ανακοινώσει, στο yannidakis η συγκεκριμένη χώρα θα αναγράφεται ως Σκόπια. Αν για συγκεκριμένο λόγο πρέπει να την αναφέρω ως μακεδονία, αυτή θα γράφεται με πεζό "μ". Μακεδονία με κεφαλαίο, είναι μία... 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ο ορισμός της τέλειας γυναίκας και τα μη τέλεια κορίτσια του next top model

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Γυναίκες. Έξυπνες, ευχάριστες, χαμογελαστές, ντυμένες όμορφα, βαμμένες, στολισμένες. Τις αγαπάμε, τις προσέχουμε και η ιστορία έχει γράψει σελίδες πολύπλοκης συνύπαρξης μαζί τους.

Για κάποιο λόγο (δεν το ανοίγω αυτό το θέμα γιατί είναι ένα άρθρο μόνο του), η ομορφιά και η εμφάνιση είναι συνυφασμένη με την γυναίκα και δεν αφορά μόνο τους άντρες που προφανώς απολαμβάνουν την θέα μίας όμορφης και καλοντυμένης γυναίκας αλλά και τις ίδιες τις γυναίκες που αρέσκονται στην ποιοτική τους εμφάνιση.

Η αρέσκεια αυτή έγινε επάγγελμα και για την ακρίβεια, πολλά επαγγέλματα. Από την μακιγιέρ, στην κομμώτρια, στην ενδυματολόγο, στον πλαστικό χειρούργο και φυσικά στα μοντέλα!

Αφορμή για τον προβληματισμό τούτο στάθηκε μία εκπομπή (και) της ελληνικής τηλεόρασης η οποία δοκιμάζει νεαρές κοπέλες, διαλέγει εκείνες που αρμόζουν περισσότερο στην εκπαίδευση και μετέπειτα μετατροπή τους σε επαγγελματίες μοντέλα.

Χωρίς να έχω παρακολουθήσει ποτέ την εκπομπή, αλλά γνωρίζοντας ορισμένες περιπτώσεις που έφτασαν ως ξεχωριστά θέματα στην επικαιρότητα, θα σταθώ σε μία κοπέλα που πήγε σαν υποψήφια έχοντας κάνει προσθετική στήθους και χειλιών. Οι… κριτές, οι υπεύθυνοι δηλαδή για το κύρος, την ποιότητα και το αποτέλεσμα της εκπομπής και των διαγωνιζόμενων, απέρριψαν την κοπέλα επειδή ακριβώς είχε κάνει αυτές τις προσθήκες και μάλιστα με έναν όχι και τόσο κομψό τρόπο. Ένας από αυτούς μάλιστα την παρότρυνε να αφαιρέσει ότι είχε προσθέσει και να δοκιμάσει ξανά στον χώρο.

Η κοπέλα ήταν όμορφη, ψηλή, αδύνατη, με στήθος όχι αντιαισθητικά μεγάλο κι όμως δέχτηκε την απόρριψη. Μια απόρριψη που έστειλε το πιο κραυγαλέο μήνυμα σε όλες εκείνες τις όμορφες κοπέλες εκεί έξω που είχαν την ατυχία να προικιστούν από την φύση με μεγάλο ή λίγο μεγαλύτερο στήθος. Αυτό που ίσως για τους άντρες είναι ιδανικό, για τα περιοδικά και τις πασαρέλες είναι απαγορευτικό. Γιατί; Τι έχουν να φοβηθούν τα ρούχα από ένα μεγάλο στήθος; Και για να περάσω στον δικό μου προβληματισμό, τι έχουν να φοβηθούν τα ρούχα από μία γυναίκα που δεν θα έχει τις τέλειες αναλογίες και σε τελική ανάλυση ποιες είναι οι τέλειες αναλογίες; Πώς ορίστηκαν; Γιατί μερικοί πόντοι λιγότεροι σε ύψος ή λίγες καμπύλες είναι τόσο απαγορευτικές; Γιατί να αποκλίνουν από το “τέλειο” ειδικά όταν μιλάμε για κάτι φυσικό;

Και μιας και μιλάμε για φυσικό, καταπιάνομαι από μία άλλη διαγωνιζόμενη στο παιχνίδι υποψήφιων μοντέλων που δεν ήταν ότι πιο φυσικό υπήρξε κι όμως έτυχε σοβαρής εξέτασης από τους υπεύθυνους. Αναφέρομαι σε ένα τραβεστί που γρήγορα οι κριτές κατάλαβαν ότι ήταν άντρας και μάλιστα τον ρώτησαν αν θα προβάρει και μαγιό (συγχωρέστε μου τα γέλια μου). Προφανώς ο υποψήφιος απορρίφθηκε όμως έχει πολύ ενδιαφέρον να μας προβληματίσει το γεγονός ότι διαγωνίστηκε έστω και σαν υποψήφιος.

Έχω ακούσει πως στον χώρο των επαγγελματικών μοντέλων ο ανταγωνισμός είναι σκληρός, οι συνθήκες βάναυσες και πίσω από τα φώτα της πασαρέλας κρύβονται συνθήκες εξάντλησης, κατάχρησης ακόμα και κακοποίησης ορισμένων κοριτσιών που έχοντας σαν όπλο την εμφάνιση θέλουν να αναδειχτούν και να εξασφαλίσουν ένα καλό μεροκάματο.

Γιατί όμως εμείς σαν καταναλωτές να ενθαρρύνουμε κάτι τέτοιο; Γιατί να δεχόμαστε αυτό το αποτέλεσμα σαν ιδανικό, ενώ στον δρόμο θαυμάζουμε περισσότερο μία γυναίκα με καμπύλες και πλούσιο μπούστο; Μήπως οι ίδιες οι γυναίκες αδικούν τον εαυτό τους όταν υποβαθμίζουν την εξυπνάδα και το φυσικό επίπεδο τους προς χάριν της εμφάνισης και της προσέγγισης του… ιδανικού;

Μιλώντας για την συγκεκριμένη εκπομπή, κρίνω πως καλώς βρίσκεται στην ελληνική τηλεόραση καθότι προφανώς έχει την θεαματικότητα που της επιτρέπει να χρηματοδοτείται. Συνεπώς, μην αναζητήσετε τους υπεύθυνους της χειραγώγησης των νέων γυναικών στους κριτές ή τους παραγωγούς, αλλά ακριβώς στους ίδιους τους τηλεθεατές... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ παρελαύνοντας σε 12 ναυτικά μίλια

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Καλώς ή κακώς, κάθε Εθνική μας επέτειος παρουσιάζει κατά μία τρομερή σύμπτωση, μία διαχρονικότητα. Δεν θα μπω στην διαδικασία να κάνω αναδρομή για να αποδείξω αυτό που υποστηρίζω, αρκεί η φετινή επέτειος που βρίσκει την Ελλάδα σε ένα Εθνικά ιδιόμορφο μονοπάτι.

Ζήσαμε την ημέρα όπου μια κυβέρνηση Αριστεράς αποφάσισε να ενεργοποιήσει ένα κυριαρχικό δικαίωμα που εξασφαλίζεται από την Διεθνή Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας (Ν.2321/1995) σε μια καθαρά συμβολική και ανούσια μεν κίνηση, που καμία άλλη κυβέρνηση όμως δεν είχε τολμήσει ως τώρα. Αναφέρομαι στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια στα Δυτικά. Οι εκεί γείτονες μας, όπως η Ιταλία και η Αλβανία έχουν προβεί σε αυτήν την κίνηση προ πολλού, οπότε γιατί εμείς όχι;

Η απάντηση βρίσκεται στην άλλη άκρη της επικράτειας και συγκεκριμένα στο Αιγαίο και στα σύνορα με την τουρκία. Είναι γνωστό πως αν επεκταθεί η αιγιαλίτιδα ζώνη αντιστοίχως από ανατολάς, όχι απλά θα κόψουμε κάθε δίοδο διέλευσης της τουρκικής ναυσιπλοΙας αλλά ουσιαστικά θα δικαιούμαστε ως και τις παραλίες τους σε πολλές περιπτώσεις! Εξού και γιατί το 1995 όπου θεσπίστηκε αυτή η Συμφωνία, η τουρκία απείλησε με πόλεμο χωρίς προστριβές. Για λόγους καλής γειτνίασης η Ελλάδα ποτέ δεν εφάρμοσε την Συνθήκη στο Αιγαίο, αλλά ούτε και αλλού, μέχρι σήμερα.

Αντίθετα η τουρκία την εφάρμοσε και στην Μαύρη Θάλασσα και στην Μεσόγειο και ακριβώς αυτό κάνει σήμερα και η ελληνική κυβέρνηση παραμονές της επετείου για την 28η Οκτωβρίου.

Γιατί όμως η αντιπολίτευση γκρινιάζει; Ισχύει η άποψη ότι εφόσον έγινε η επέκταση μόνο από την Δύση, αυτομάτως παραδεχόμαστε πως το Αιγαίο είναι περιοχή ειδικών συνθηκών; Νομίζω πως η απάντηση είναι ότι πιο αυτονόητο υπάρχει σήμερα στην εξωτερική μας πολιτική. Προφανώς και το Αιγαίο είναι περιοχή ειδικών συνθηκών. Καμία επίσημη ή ανεπίσημη παραδοχή δεν θα αλλάξει τίποτα εδώ επί της ουσίας.

Δέχομαι μόνο ότι η όλη ιστορία αφορά μια κίνηση τακτικής εν όψη εκλογών και απλά τα αντιπολιτευόμενα κόμματα ζηλεύουν! Όμως αυτό δεν θα έπρεπε να αφορά τον μέσο έλληνα. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως μέρες που ‘ναι, βλέπουμε τούρκικες φρεγάτες να αλωνίζουν στην κυπριακή ΑΟΖ, κυβερνητικά χείλη της γείτονας να ακονίζουν μαχαίρια βασιζόμενα σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και την ίδια ώρα, ακριβώς λίγο μετά την παρέλαση, την ελληνική κυβέρνηση να αιωρείται κινδυνεύοντας με εθνικό αυτογκόλ από τα ίδια τα μέλη της… συγκυβέρνησης Και του χρόνου(;) +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ποιος σκότωσε τον ζακ κωστόπουλο;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Και ξαφνικά, ενώ διάβαζα την καθημερινή μου ειδησεογραφία συναντάω με κεφαλαίο έναν Ζακ -λέει- Κωστόπουλο. Πριν καν ενημερωθώ περί τίνος πρόκειται αναρωτήθηκα αν αποτελεί κάποιον διάσημο ομογενή ή απλά μια ψωνάρα του ελληνικού θεάματος.

Πριν όμως σχολιάσουμε ποιος ήταν, καλό είναι να μείνουμε εντελώς αντικειμενικά στο γεγονός. Ένας νεαρός μπήκε να ληστέψει ένα κοσμηματοπωλείο και κλειδώθηκε από την αυτόματη πόρτα ασφαλείας. Στην προσπάθεια του να ξεφύγει πανικόβλητος, έσπασε την τζαμαρία σε κατάσταση πανικού όμως για κακή (του) τύχη ακριβώς απ' έξω περίμενε ο ιδιοκτήτης που βλέποντας την περιουσία του να βάλλεται και να δέχεται επίθεση, αντέδρασε και ο ίδιος βίαια περιμένοντας τον αρχικά να βγει από την τζαμαρία και κατόπιν να τον κλωτσήσει είτε από αγανάκτηση είτε προσπαθώντας να τον ακινητοποιήσει.

Η ιστορία έγραψε πως ο νεαρός εξέπνευσε. Προφανώς καρφώθηκε από γυαλί στην προσπάθεια του να δραπετεύσει; Ύστερα από την αντιδραστική επίθεση του ιδιοκτήτη; Στην προσπάθεια του να ξεφύγει εκ νέου; Ως αυτήν την στιγμή δεν το γνωρίζουμε. Κανείς ποτέ δεν θα ήθελε να δει τον νεαρό νεκρό, όμως ποιος φταίει για τον θάνατο του;

Μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον 77χρονο ιδιοκτήτη που προφανώς αντέδρασε βλέποντας έναν ληστή μέσα στο κατάστημα του; Σαν ιδιοκτήτης επιχείρησης και μάλιστα έχοντας υποστεί την ψυχοφθόρα εμπειρία της παραβίασης και ληστείας στο δικό μου κατάστημα, νομίζω πως θα αντιδρούσα πολύ πιο βίαια, απ' ότι ο "αρνητικός" πρωταγωνιστής της ιστορίας.

Πως μπορεί κανείς να αθωώσει τον νεαρό που μπήκε να ληστέψει και να εγκληματίσει;

Η είδηση αυτή δεν θα μας απασχολούσε για περισσότερο από δύο μέρες. Κανένας δεν θα διοργάνωνε συλλαλητήρια, δεν θα βλέπαμε βουλευτές και πολιτικούς να τοποθετούνται επί του θέματος, δεν θα είχαμε καν αντίδραση της Αστυνομίας -που κι αυτή κατηγορήθηκε- επειδή κλήθηκε να καταστείλει τον δράστη...

...αν δεν ήταν, ομοφυλόφιλος, οροθετικός και διάσημος στους κύκλους των εναλλακτικών που κατά κόρων προβάλλονται σήμερα. Η politically correct ταμπέλα του ήταν "ακτιβιστής". Όμως για μένα εκείνος -ο Θεός να τον αναπαύσει- και οι όμοιοι του, είναι επικίνδυνοι πούστηδες λόγω της μεταδοτικής αρρώστιας που κουβαλάνε στο σώμα μα και στο μυαλό διαδίδοντας μηνύματα και ιδεολογίες για την παρά φύση ζωή του ανθρώπου. Την ανώμαλη δηλαδή.

Δεν συνδέω την απόπειρα ληστείας με την προσωπική του κατάντια. Υπάρχουν πολλοί κατά τ' άλλα αξιοπρεπείς πούστηδες που ζουν με τις άρρωστες ιδιαιτερότητες τους χωρίς να γίνονται θέαμα, να προκαλούν και να ζουν εις βάρος της κοινωνίας. Ίσως, ως εκείνη την ημέρα και ο Ζακ (Ζαχαρίας άραγε;) να ήταν περίπου ένας από αυτούς, όμως θέλησε -για τον οποιοδήποτε λόγο- να παρανομήσει και δυστυχώς δεν πρόλαβε να τιμωρηθεί από τον νόμο, αλλά από ένα μοιραίο ατύχημα που του στοίχισε την ζωή. Ένα ατύχημα που όμως ο ίδιος προκάλεσε. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ένας αποχαιρετισμός που με έκανε περήφανο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν μου είναι ξένη ή παράξενη η εμπειρία των αποχαιρετισμών. Την ζω από τα δύο μου χρόνια κι έπειτα, πολύ έντονα, με πολλές μορφές και προσφάτως πολύ συχνά. Πλέον καλούμαι να αποχαιρετίσω μια πολύ διαφορετική ιδιότητα που με χαρακτήριζε για σχεδόν 15 χρόνια. Αυτή του επιχειρηματία, του εργοδότη, του ανθρώπου που αποφάσιζε...

Δεν είναι επί του παρόντος να χαλάσουμε την μαγεία του κειμένου αυτού με βρωμερούς όρους, όπως φόροι, προμήθειες, λαδώματα, τεκμαρτά, δάνεια, αθέμιτος ανταγωνισμός κ.α. οπότε επιλέγω να αναφερθώ σε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον, όπως είναι ο τρόπος που εγώ "υπηρέτησα" το επάγγελμα μου αυτά τα χρόνια.

Για μένα οι πελάτες μου ήταν οι άνθρωποι που με συντρόφευαν και τις 7 ημέρες της εβδομάδας μου. Μιλούσαμε, γελούσαμε, γκρινιάζαμε, πανηγυρίζαμε, μαλώναμε, όμως στο τέλος της ημέρας ξέρω καλά πως για την πλειοψηφία τους ήμουν ενός είδους "εξομολόγος". Ο επαγγελματισμός μου, οι αποστάσεις που κρατούσα πάραυτα και η τυπικότητα μου ήταν αυτά που εκτιμούσαν όσοι παρέμεναν δίπλα μου.

Ποτέ δεν παρασύρθηκα από τίποτα και από κανέναν. Είχα μία συγκεκριμένη φιλοσοφία και καλά οριοθετημένες κόκκινες γραμμές. Είχα ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο υπηρέτησα πιστά ως την τελευταία μέρα. Ήμουν συνεπής με όλους και το ίδιο απαίτησα και από εκείνους. Ήμουν τίμιος, αξιόπιστος και το "καλό παιδί" της γειτονιάς που όλοι γνώριζαν. Πόσα τηλέφωνα χτύπησαν για να ακούσω: "στου Γιάννη είμαι"!!! Σκεφτείτε ότι οι δικοί τους άνθρωποι με ήξεραν με το μικρό μου...

Έζησα, πάλεψα και στο τέλος "πέθανα" τίμιος και υπηρετώντας πρώτα την τιμή και την αξιοπιστία μου, το όνομα του πατέρα μου και το δικό μου και στο τέλος δηλώνω περήφανος γιατί ξέρω -κανείς ποτέ δεν θα με διαψεύσει- πως υπήρξα υπόδειγμα επαγγελματία και εργοδότη.

Και δεν ήμουν μόνος. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που συνέβαλαν ώστε το όραμα μου να πραγματοποιηθεί και να κρατηθεί όσο υπήρχε επαγγελματική υγεία. Την Νατάσα Αγιομυργιαννάκη, την Ιωάννα Μπουρδούβαλη, την Σοφία Βαϊζόγλου. την Κατερίνα Σταυρουλάκη και την Σοφία Καστρινάκη που έγινε ο μάρτυρας ενός άδικου τέλους στο οποίο η σημαία έπεσε τελευταία...

Ανατριχιάζω σκεφτόμενος τις θυσίες μου, τις αμέτρητες εργατοώρες, τον κόπο και τις επενδύσεις μου για να μπορώ σήμερα, έστω και ηττημένος, να δηλώνω περήφανος και με καθαρό κούτελο να ξέρω ότι μπορώ να περάσω από την γειτονιά μου και όλοι να μπορούν να πουν μια καλή κουβέντα για μένα. Ευχαριστώ για όλα. +Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
Ο κύριος Δημήτρης ο "καπετάνιος" έλεγε ότι όταν είμαι κλειστός μια μέρα, η γειτονιά είναι πεθαμένη. Τελικά, πέθανε εκείνος λίγες μέρες πριν να κλείσω...
"α, ρε κάπτεν... domo arigato gozaimashita"

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ μια φωτιά που καίει ακόμα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όσοι με διαβάζετε αυτά τα 12 και πλέον χρόνια, ξέρετε καλά πως δεν βιάζομαι να ασχοληθώ με την επικαιρότητα ακριβώς για να μπορώ να προβληματιστώ και στην μετέπειτα εξέλιξη του κάθε γεγονότος. Εδώ και μέρες η Ελλάδα θρηνεί τα θύματα της καταστροφικής και φονικής φωτιάς που έπληξε τον νομό Αττικής.

Όσο ο κόσμος καιγόταν, ήταν αγνοούμενος ή χαροπαλεύε σε κάποιο νοσοκομείο, εμείς από την πολυθρόνα του σπιτιού μας, μαθαίναμε κάθε τόσο για μία οικογενειακή ιστορία με τραγικό τέλος. Την 13χρονη αθλήτρια, τον 13χρονο πιτσιρικά που έψαχναν οι γονείς του, τον πατέρα με το παιδί του, τον ενήλικα που κάηκε εν κινήσει ενώ προσπαθούσε να ξεφύγει και πολλά ακόμα.

Όσο κοινότυπος κι αν γίνω δεν θα σας κρύψω ότι λύγισα όταν έμαθα για τα δίδυμα 9χρονα κοριτσάκια που βρέθηκαν καμμένα αγκαλιά με την γιαγιά και τον παππού τους. Δεν θα σας κρύψω πως τα έκανα εικόνα να προσπαθούν να τρέξουν με τους παππούδες τους όταν η φωτιά τα έκανε να κραυγάζουν από το κάψιμο ώσπου να χάσουν τις αισθήσεις τους πριν σβήσει και η καρδούλα τους σφιχταγγαλιασμένα με τους ηρωικούς παππούδες που σίγουρα έβαλαν το κορμί τους μπροστά στην άκαρδη φωτιά που πλησίαζε δαιμονικά μανιακή.
...αχ.....επιτρέψτε μου ένα διάλειμμα παρακαλώ (γιατί σκέφτομαι τα δικά μου σχεδόν συνομήλικα παιδιά)...................................................................
Την ίδια ώρα σκέφτομαι τους δύο γονείς που προφανώς είχαν αφήσει τα παιδιά στους γονείς τους για να πάνε ίσως στην δουλειά, να τα αναζητούν με αγωνία, να τα αναγνωρίζουν επιπόλαια σε δύο άλλα που είχαν διασωθεί και αφού διαψεύδονται να σφίγγεται η καρδιά τους, να ιδρώνει το σώμα τους, μέχρι την στιγμή της τελικής ταυτοποίησης και κατάρρευσης.

Γράφω αυτά και αισθάνομαι πολύ ανάξιος. Τα γράφω και ζητώ συγγνώμη από όλους τους γονείς που πενθούν τα παιδιά τους, ενώ τα δικά μου μπορούν ακόμα να χαμογελούν υγιέστατα. Το μόνο που έχω να τους πω είναι πως κάθε βράδυ τα παιδιά μου προσεύχονται για εκείνα και πως πάνε λίγες μέρες που πήγα στο νοσοκομείο να δώσω αίμα παίρνοντας μαζί μου τα δικά μου παιδιά για να μαθαίνουν, να διδάσκονται στην προσφορά, τον εθελοντισμό και στην συμπόνοια.

Ελπίζω όσοι άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί να μην είχαν παρά λίγα δευτερόλεπτα οδύνης. Αυτοί όμως έφυγαν. Τι γίνεται με τους άλλους;

• Τους μεροκαματιάρηδες που επέζησαν αλλά δεν θα μπορούν να δουλέψουν ξανά ζητιανεύοντας εμετικά κρατικά επιδόματα;
• Τους γονείς που έμειναν πίσω θρηνώντας το μόνο που δεν μπορεί να αντικατασταθεί; Τα ίδια τους τα παιδιά;
• Τους νέους που παραμορφώθηκαν από τα εγκαύματα και πάνω στην νεότητα και την εμφάνιση τους βάσιζαν όλο τους το αύριο;
• Τους χρεωμένους που κατάφεραν στις "πλαστικές εποχές των δανείων" να αποκτήσουν ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο που έγιναν στάχτες και τώρα δεν πρέπει να αρχίσουν απλά απ' την αρχή στην χειρότερη δυνατή περίοδο, αλλά από τα υπόγεια;
• Τους επαγγελματίες που είδαν περιουσία και πηγή εισοδήματος να γίνεται μια άμορφη μάζα και τώρα ανάλογα με την ηλικία τους, οι προοπτικές εκμηδενίζονται;

Σε αυτούς δεν μπορώ να πω τίποτα. Τίποτα.

Τίποτα δεν θα πω και για όσους θα εξεταστούν για πιθανές ευθύνες. Ίσως κάποιοι καταδικαστούν με φυλακή ή ακόμα και με εξαγοράσιμες ποινές. Εξ όσων γνωρίζω (τη στιγμή που γράφω τούτο το πόνημα) ακόμα και μια υπουργική παραίτηση, δεν έγινε δεκτή. Τόσο άψογα έγιναν όλα σύμφωνα με τον κύριο Τσίπρα.

Το μόνο που θα πω είναι ένα ευχαριστώ στους επαγγελματίες και εθελοντές που μπήκαν μέσα στην φωτιά με άγνοια κινδύνου για να σώσουν ότι δεν σωζόταν. Γιατί μάλλον που ήρωες υπάρχουν τελικά ακόμα κι αν δεν κάνουν θαύματα...

Θα ήθελα να κλείσω με κάτι που με τρώει. Πόσοι από αυτοί που κάηκαν ζωντανοί, είχαν μαλώσει το πρωί ή την προηγούμενη μέρα με δικούς τους ανθρώπους; Πόσοι δεν πρόλαβαν να πουν σ' αγαπώ στα παιδιά τους ή συγγνώμη στους φίλους τους; Προσπαθήστε να εκτιμήσετε ότι έχετε και όχι ότι χάσατε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. +Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
δεν αμέλησα να συνοδεύσω το άρθρο μου με φωτογραφία/ες, απλά το δικό μου το κείμενο δεν αφορούσε τόσο την φωτιά, όσο τους ανθρώπους που συσχετίστηκαν με αυτή κι έτσι οι φωτογραφίες που θα ταίριαζαν θα ήταν αποκρουστικές

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ξεγυμνώνοντας το απόλυτο κενό του εαυτού μου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λίγο-λίγο ντρέπομαι που θα σας το πω, αλλά ο σημερινός προβληματισμός μου προέρχεται από έναν πιτσιρικά που γνώρισα πρόσφατα και νομίζω δεν με συμπαθεί καθόλου. Προσπαθώντας εγώ να σπάσω τον πάγο μαζί του (σαν έμπειρος πατέρας και καλά) τον ρωτούσα διάφορα πράγματα, οπότε αυτός απέκρουσε μια ερώτηση μου:

"Εσένα τι σου αρέσει να κάνεις; Τι ενδιαφέροντα έχεις; Σε τι είσαι καλός;"

Ο μικρός ουσιαστικά ήθελε μία απάντηση από μένα, χωρίς να το ξέρει όμως, μου έκανε τρεις εντελώς διαφορετικές ερωτήσεις που κανονικά έπρεπε να πάρουν τρεις διαφορετικές απαντήσεις. Εγώ πόνταρα στο νεαρό της ηλικίας του και κάπως έτσι νόμιζα ότι είχα γλιτώσει. Του απάντησα λοιπόν:
"Ε... μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο. Μου άρεσε πολύ και αν είχα χρόνο θα το έκανα ακόμα". Ο πιτσιρικάς έγινε λίγο επιθετικός και επέμεινε: "Εγώ δεν σε ρώτησα τι σου άρεσε μικρός, αλλά για τώρα".

Σάστισα. Προσπάθησα να σαρώσω την καθημερινότητα μου σε κλάσματα του δευτερολέπτου για να βρω κάτι αξιοπρεπές να πω που θα έμοιαζε ενδιαφέρον ή πραγματικά αρεστό σε μένα. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα το είπα χωρίς πάντως να ξέρω αν θα ήταν και ικανοποιητικό σαν απάντηση: "Ο ελεύθερος χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος, αλλά όταν έχω λίγο, μ' αρέσει να τον περνάω με τις κόρες μου και να κάνουμε πράγματα μαζί".

Ο συνομιλητής μου, έκανε μια παύση δευτερολέπτων προφανώς για να αξιολογήσει την απάντηση μου. Δεν ξέρω ακριβώς τι σκέφτηκε, αλλά κατάλαβα αμέσως ότι δεν τον είχα καλύψει, αφού επέμεινε τρίτη φορά: "Εσένα τι σου αρέσει όμως να κάνεις; Σαν χόμπι". Ομολογώ πως αν και τον περνάω κάπου 25 χρόνια, εκείνη τη στιγμή όχι απλά σάστισα, αλλά ντράπηκα κιόλας. Ευτυχώς, θυμήθηκα ακαριαία, το yannidakis.net και κατάφερα άμεσα να απαντήσω: "Γράφω! Μου αρέσει να γράφω. Έχω δικό μου blog αν ξέρεις τι είναι αυτό και επειδή με διαβάζουν απ' όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, νομίζω πως είμαι αρκετά καλός σε αυτό". Εκείνη τη στιγμή ανακουφίστηκα, ήξερα ότι είχα απαντήσει και πως  δεν θα μπορούσε να επιμένει περισσότερο. Δεν είχα άδικο. Από την σιωπηλή του αντίδραση και την αναπνοή του, κατάλαβα ότι δεν είχε καλυφτεί αλλά πράγματι δεν μπορούσε να συνεχίσει.

Αρκετές ώρες αργότερα αξιολόγησα αυτήν την... εμπειρία μου. Αναρωτήθηκα σε τι είμαι τελικά καλός; Τι μου αρέσει να κάνω; Τι ενδιαφέροντα έχω;

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν και το πιο εύκολο, γυρνώντας τον χρόνο πίσω κατά 10-15 χρόνια όπου ξέρω πως εκεί θα έβρισκα θαμμένες πολλές ωραίες απαντήσεις στα ερωτήματα μου. Όμως... θα ήταν χαζό να πω ψέματα στον εαυτό μου, έτσι πιέστηκα να γυρίσω στο σήμερα, εκεί που με λίγο ψάξιμο ανακάλυψα το απόλυτο χάος. Ανακάλυψα πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά ενθουσιώδεις προσδοκίες, χαμένους αγώνες και δεκάδες χιλιάδες εργατοώρες που έπεσαν στο κενό. Μέσα σε αυτά βρήκα μία απαξιωμένη γραφή και μια κατεστραμμένη ανάμνηση οδηγικής απόλαυσης.

Ο χρόνος περνάει και η διορία για απαντήσεις στα ερωτήματα μου ολοκληρώνεται με απογοητευτικό τρόπο.. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ και στο τέλος μένεις μόνος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Εκ καταβολής του ο άνθρωπος συνασπίστηκε με άλλους ανθρώπους για το κοινό συμφέρον. Να κυνηγήσει, να ζεσταθεί, να αμυνθεί, να επιτεθεί, να εξελιχθεί. Η εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας οφείλεται σε μεγάλες στιγμές συνεργασίας.

Ωστόσο υπάρχουν σοκαριστικές στιγμές μοναξιάς που όχι μόνο ήταν ατομικά σημαντικές αλλά στάθηκαν ικανές να αλλάξουν την Ιστορία. Ο Ιησούς παρά τους μαθητές και τους ακολούθους Του ήταν απελπιστικά μόνος όταν τελικά σταυρώθηκε. Λίγα χρόνια πριν, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής που προετοίμασε χιλιάδες κόσμου για τον ερχομό του Χριστού, φυλακίστηκε και αποκεφαλίστηκε χωρίς κανέναν να τον υπερασπιστεί. Εκατοντάδες χρόνια μετά, ο Νεύτωνας λέγεται ότι ήταν πολύ μόνος όταν ανακάλυψε και διαμόρφωσε τον νόμο της βαρύτητας.

Παρά την ανάγκη, την επιθυμία και το συμφέρον των ανθρώπων να βρίσκονται μαζί σε ομάδες και κοινωνίες, υπάρχουν στιγμές -μικρές ή μεγαλύτερες- που ο καθένας από μας θα είναι μόνος. 

Και ξέρετε... οι στιγμές μοναξιάς είναι πολλές και ποικίλες. Είναι στιγμές προσωπικής απομόνωσης ίσως για λόγους υγιεινής και άλλες που αφορούν διάφορες δοκιμασίες μας, όπως είναι οι εξετάσεις. Είναι όμως κάποιες στιγμές που μετά από πολύ κόπο, συνεργασίες, ομαδική δουλειά, καταλήγουν εντελώς απρόσμενα. Τα φώτα σβήνουν. Η μουσική σταματάει. Ο κόσμος χάνεται σε σκιές. Και κάποια στιγμή είσαι μόνος. Έχεις να αντιμετωπίσεις το ίδιο θηρίο. Να πετύχεις στους επαγγελματικούς στόχους σου, να γυρίσεις πλευρό στον ύπνο σου και να θυμηθείς ότι κανένας άλλος δεν θα είναι εκεί εκτός από τον εαυτό σου. Αργά ή γρήγορα έρχεται η στιγμή που βλέπεις πως ακόμα και τις ομάδες, τις φτιάχνουν ξεχωριστά άτομα.

Αν σήμερα είσαι μόνος, είναι επειδή επιτέλους πρέπει να αποδείξεις. Να αποδείξεις (πρώτα) αν αξίζεις και μετά τι αξίζεις. Το πέπλο της ομαδικότητας και της κοινωνικότητας ίσως σου παρείχε την ασφάλεια να νομίζεις ότι είχες πετύχει σε κάτι και τελικά αυτό να είναι ένα μεγάλο ψέμα. Σαν τον μαθητή που πέρασε την τάξη, μόνο επειδή αντέγραφε από τον διπλανό του. Τώρα που είσαι μόνος θα τα καταφέρεις ή θα επιβεβαιώσεις τους προσωπικούς σου φόβους; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ κλείνοντας άμεσα τις εκκρεμότητες της ζωής

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Είναι πολύ ενδιαφέρον να μελετήσουμε αναφορικά με την ζωή ενός ανθρώπου τα στάδια που περνάει αναφορικά με την εξουσία του, την αυτοκυριαρχία του και την εξάρτηση του από άλλους, ανάλογα με την ηλικία και την κοινωνική του και επαγγελματική του θέση.

Αφορμή για αυτήν την μελέτη στάθηκε η συμβουλή κάποιου που μου είπε πως ακόμα κι αν υπάρχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα στην ζωή μου, ακόμα κι αν το βάρος τους είναι τεράστιο στην πλάτη μου, ακόμα κι αν κατά κάποιο τρόπο με εξυπηρετεί η συντήρηση τους έστω και προσωρινά, πρέπει να κάνω την μεγάλη υπέρβαση και να ενεργοποιηθώ ώστε να τα κλείνω ένα-ένα. Το ήξερα από πριν το πει πως έχει δίκιο, όμως καμιά φορά δεν εξαρτώνται όλα από εμένα, ακόμα κι αν αυτός ο κάποιος, είμαι εγώ...

Έκατσα λοιπόν και έφτιαξα ένα πρόχειρο γράφημα που δείχνει τον βαθμό εξάρτησης που έχει ο κάθε άνθρωπος με βάση την ηλικία του, απλά και μόνο για να έχουμε έναν μπούσουλα στον σημερινό προβληματισμό μας. Τον παραθέτω εδώ:

Στον γαλάζιο άξονα βλέπουμε την ηλικία του ανθρώπου και στον κόκκινο την εξάρτηση του από άλλους ανθρώπους στην ζωή του. Προφανώς στο ηλικιακό μηδέν, ο άνθρωπος εξαρτάται στην μέγιστη τιμή του από άλλους, όπως είναι η μητέρα. Όσο ο άνθρωπος προσεγγίζει τα χρόνια της ενηλικίωσης εξαρτάται σε λιγότερο βαθμό από άλλους ανθρώπους σε μία καμπύλη που φτάνει στην ελάχιστη τιμή της μετά την ενηλικίωση και μετά τα 30-40 χρόνια του ανθρώπου. Η καμπύλη παίρνει αυξητική πορεία αμέσως μετά και ως το τέλος της ζωής του ανθρώπου με άλλου είδους προβλήματα να προκύπτουν που αφορούν την υγεία, το εισόδημα κλπ.

Το παραπάνω γράφημα δεν είναι λάθος, όμως δεν αντικατοπτρίζει και την αλήθεια σε απόλυτο βαθμό. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολλές ακόμα μεταβλητές που δεν αφορούν την ηλικία, αλλά το επάγγελμα, το κοινωνικό σύνολο, την οικογενειακή κατάσταση, ακόμα και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Έτσι, γίνεται αντιληπτό πως ένας γονέας στα 40 του μπορεί να βρίσκεται στην τέλεια ηλικία "μη-εξάρτησης" ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει στην ουσία, αφού τα παιδιά του και οι υποχρεώσεις που τα συνοδεύουν είναι βασικές εξαρτήσεις για το εν λόγω πρόσωπο.

Επιστρέφω στην συμβουλή που μου δόθηκε για να καταλήξω μετά την παραπάνω μελέτη, πως είναι στο χέρι μου να πιέσω καταστάσεις, να επιμείνω και να συντομεύσω ορισμένες διαδικασίες, όμως όχι απόλυτα και να κλείσω από μόνος μου τις όποιες εκκρεμότητες, από τη στιγμή πως είτε λόγο έλλειψης χρόνου είτε λόγο έλλειψης χρημάτων είτε λόγω έλλειψης βούλησης άλλων ανθρώπων, κάτι μπορεί να με αφήνει πίσω...

Καταλήγοντας, θέλω κι εγώ να συμβουλεύσω οποιονδήποτε εκεί έξω, πως επειδή οι εκκρεμότητες είναι μέρος της ζωής και πως επειδή πολύ συχνά δεν θα αφορούν μόνο ένα άτομο -τον εαυτό μας- καλό θα είναι να μην αδρανούμε, να μην αφηνόμαστε στην σκέψη πως πρέπει πρώτα ο άλλος αν κάνει το κομμάτι που του αναλογεί. Ας είμαστε οι πρώτοι που ενεργοποιούμαστε και οι πρώτοι που φροντίζουμε για ότι εκκρεμεί. Όταν φτάσουμε στην τακτοποίησή τους, θα αισθανθούμε μία ανακούφιση που θα μας θυμίσει πως ορθά πράξαμε!  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ η βόρεια μακεδονία νίκη όλου του κόσμου εναντίον της ελλάδας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πριν μία εβδομάδα γίναμε μάρτυρες μιας ιστορικής συμφωνίας που σύντομα θα διδάσκεται στα σχολικά βιβλία των Σκοπίων με τίτλο "η υπογραφή των Πρεσπών, το 2018". Αναφέρομαι φυσικά στην συμφωνία μετονομασίας των Σκοπίων σε Βόρεια *μακεδονία.

Κάνοντας μία προσπάθεια να μείνω αντικειμενικός παραμερίζοντας τις όποιες πατριωτικές σειρήνες με προκαλούν να γράψω άλλα πράγματα εδώ, θα ήθελα να σταθώ σε δύο σημεία προβληματισμού σήμερα.

Αφενός θα ήθελα να μιλήσουμε για την Κίνα. Ναι, την Κίνα. Όλοι γνωρίζουμε την παντοκρατορία της Ασίας, Κίνα. Ποιοι όμως γνωρίζουν με σιγουριά πως κανονικά το κινεζικό κράτος ονομάζεται Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας; Κι αν επιμένετε πως δεν χάλασε κι ο κόσμος να αποκαλούμε την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, σκέτο Κίνα, τότε επιτρέψτε μου ένα δεύτερο παράδειγμα.

Ας μιλήσουμε για το κράτος της Ιρλανδίας. Καταλάβατε σε ποια χώρα αναφέρομαι; Κακώς! Γιατί δεν υπάρχει Ιρλανδία. Υπάρχει η Βόρεια Ιρλανδία και η Δημοκρατία της Ιρλανδίας.

Όμως... γιατί ο κόσμος ανά την υφήλιο μιλάει για μία Κίνα και μια Ιρλανδία και όλοι γνωρίζουμε τι εννοεί; Γιατί συνήθως δεν έχει σημασία τι λένε τα χαρτιά και ποια κράτη έχουν αναγνωριστεί επίσημα από τα άλλα. Συνήθως μετράει τι λένε οι συνειδήσεις του κόσμου και τι έχει καθιερωθεί με βάση την χρηστικότητα.

Και ξέρετε κάτι; Όλος ο κόσμος, παντού ανά τον κόσμο, γνωρίζει πως τα Σκόπια ονομάζονται μακεδονία. Ποτέ δεν ασχολήθηκε με την ονομασία ΠΓΔΜ (Πρώτην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) και ποτέ δεν θα ασχοληθεί τώρα με αυτό το περιττό "Βόρεια". Όλοι ξέρουν πλέον πως η μακεδονία είναι ένα μικρό κράτος των Βαλκανίων και μόνο όσοι γνωρίζουν από λίγη ιστορία μπορούν να σκεφτούν την Ελλάδα ιστορικά και μόνο ιστορικά. Συνεπώς η περιβόητη συμφωνία εφόσον εμπεριέχει την λέξη Μακεδονία, είναι παντελώς τυπική, αφού το Μακεδονία ότι κι αν περιέχει μπροστά ή πίσω, θα παραμείνει μακεδονία για όλο τον κόσμο.

Το δεύτερο που αξίζει να μας προβληματίσει, αφορά το άγχος και την βιασύνη της σημερινής κυβέρνησης να γράψει ιστορία με μία τέτοια συμφωνία. Αν πρόκειται για υστεροφημία τότε καταλαβαίνω. Όντως, ο Αλέξης Τσίπρας θα μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που κατάφερε την λύση στο "σκοπιανό" όμως από κει και πέρα, γιατί να γίνει αυτό; Ποιος βιαζόταν;

Είναι τα Σκόπια που είχαν ανάγκη την λύση για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Είναι τα Σκόπια που είχαν ανάγκη τη λύση για να ξεκινήσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι τα Σκόπια που είχαν ανάγκη την λύση για να εκμεταλλευτούν εμπορικές συναλλαγές με διάφορα κράτη μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Η Ελλάδα τι κέρδισε; Τι ουσιαστικό αλλάζει στην Ελλάδα πέραν του ότι τα παιδιά μας πρέπει να μαθαίνουν άλλη Μακεδονία στο μάθημα της Ιστορίας και άλλη μακεδονία στο μάθημα της Γεωγραφίας;

Η ιστορική συμφωνία των Πρεσπών είναι μια γιορτινή ημέρα για όλο τον κόσμο πλην της Ελλάδας. Όλοι μπορούν επιτέλους να ξεκινήσουν να συναλλάσσονται με τα Σκόπια και αυτό είναι θετικό, για εμάς όμως δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά μία ακόμα αρνητική διπλωματική και εθνική παραχώρηση. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και φαίνεται πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι επιρρεπής στις διπλωματικές εθνικές υποχωρήσεις μέσα στο καλοκαίρι. Θυμάστε, ε; +Yanni Spiridakis

* η εσκεμμένη χρήση της λέξης Μακεδονία χωρίς αρχικό κεφαλαίο συνάδει με την προσωπική μου πολιτική να μην αναγνωρίζω στο yannidakis την ονομασία αυτή για το κράτος των Σκοπίων.

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ η ατυχία του να είσαι έντιμος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ως επιχειρηματίας, έχω υπάρξει ιδιαίτερα συνεπής. Δεν έφτασα να πληρώσω κανέναν υπάλληλο με έστω μια μέρα καθυστέρηση, οι λογαριασμοί μου ήταν πάντοτε εμπρόθεσμοι, το ίδιοι και οι δόσεις των δανείων μου, ενώ στην Εφορία δεν είχα ουδέποτε ληξιπρόθεσμη οφειλή. Την ίδια ώρα δεν έκρυψα ποτέ ούτε ένα ευρώ από τα έσοδά μου τα οποία απέδιδα κανονικά σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις.

Και ενώ κάποια από αυτά φέτος μένουν να αλλάξουν, δεν σας κρύβω πως προ ημερών δέχτηκα πληροφορίες που με σόκαραν. Ήμουν απλά σε επαγγελματική συνάντηση όπου στο περιθώριο της είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε φιλικό κλίμα με αρκετούς συναδέλφους, για να μάθω ότι οι περισσότερο εξ αυτών χρωστάνε -λόγου χάρη- καμπόσα χρόνια Εφορία. Άρχισα να ακούω ότι ο ένας χρωστάει 65.000€ και ο άλλος 58.000€ και προσπάθησα να αντιληφθώ ποια είναι η διαφορά μου με αυτούς. Γιατί εγώ βλέπω την καθημερινότητα μου γεμάτη δυσκολίες και εκείνοι όχι και τόσο.

Εκείνες τις μέρες διάβασα πως έρχονται ρυθμίσεις για 360.000 «κόκκινους» δανειολήπτες και ενώ αυτό ακούγεται υπέροχο μιας και εγώ έχω κάνει πολλαπλούς διακανονισμούς για να μείνω συνεπής στα δικά μου δάνεια, εντούτοις μαθαίνω πως αυτές οι ρυθμίσεις δεν αφορούν εμένα. Για να ήμουν κι εγώ μέσα στους προνομιούχους θα έπρεπε είτε να μην έχω πληρώσει για έναν χρόνο, είτε τουλάχιστον για τρεις μήνες, είτε να βρίσκομαι στον νόμο Κατσέλη.

Δεν θα πω ψέματα. Ένιωσα πολύ μαλάκας. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η συνέπεια, η καλοσύνη, η εντιμότητα και η προσπάθεια μου, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το ελληνικό κράτος. Δεν είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι παλεύω μόνος μου με ένα θηρίο απ' το οποίο ξέρω ότι θα χάσω.

Σε μία χώρα που η αδυναμία πληρωμών ανταμείβεται και η καταπόνηση υπέρ της συνέπειας δεν λαμβάνεται καν υπόψη, κάποιοι τύποι σαν εμένα, δίνουν ραντεβού με τον "θάνατό" τους μετρώντας αντίστροφα εδώ και καιρό. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ σε ευχαριστώ για όσα ζήσαμε, πρωτάκι μου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Σεπτέμβριος του 2018. Ένα μικρό πρωτάκι με μια τσάντα μεγαλύτερη απ' το μπόι του, πέρασε την μεγάλη καγκελόπορτα του Δημοτικού κρατώντας με το ιδρωμένο του χεράκι εκείνο του μπαμπά του, που απ' το πρώτο βήμα μέχρι και το τελευταίο καθώς έφευγε, σφιγγόταν για να κρατήσει κλειδωμένα τα δάκρυα που είχαν στριμωχτεί στις άκρες των ματιών του.

Το 8:15 με 13:15 έγινε η νέα μας καθημερινότητα, η καινούρια μας ρουτίνα. Εκεί που όλοι οι γονείς ψάχνουμε μια γωνίτσα να αφήσουμε πρόχειρα το αμάξι για ένα τελευταίο φιλί και για τις αμέτρητες τελευταίες συμβουλές: "όταν βγαίνεις για διάλειμμα, φόρα την ζακέτα σου". Και λίγες ώρες μετά, έξω από την πόρτα του σχολείου όπου όλοι μας περιμέναμε τον εξιλεωτικό ήχο του κουδουνιού, εγώ ήμουν πάντα εκεί, ακριβώς δίπλα από το άνοιγμα της πόρτας, μπροστά-μπροστά για να με βλέπεις και να είσαι ήσυχη ότι απ' τα εκατοντάδες παιδιά του σχολείου σου, εγώ θα είμαι ακριβώς μπροστά για σένα!

Στα λίγα λεπτά της διαδρομής μας απ' το σχολείο στο σπίτι, με έβαλες στον μικρόκοσμο σου. Σε αυτόν που η Εμμανουέλα σου πήρε το κολατσιό, η Κατερίνα σε κέρασε γρανίτα, η Βικτόρια δεν σε έχει πια φίλη και ο Μενέλαος θέλει να σε παντρευτεί. Κι εγώ... σαστισμένος να προσπαθώ να ζυγίσω την κάθε σου πληροφορία. Να προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τι από αυτά είναι βουτηγμένα στην φαντασία που κληρονόμησε από μένα και πόσα από τα υπόλοιπα αποτελούν ακριβή περιγραφή. Να προσπαθώ να αποφασίσω αν πρέπει να τα σπουδαιολογήσω αυστηρά για να σε προετοιμάσω για το σκληρό μέλλον που σε περιμένει ή να στραβοκαταπιώ σκεφτόμενος... "παιδιά είναι".

Για σχεδόν δέκα μήνες, μου έκανες την τιμή να είμαι εγώ εκείνος που κάθε μεσημέρι θα σε προετοίμαζε για την επόμενη μέρα σου. Είχαμε πολλές και διαφορετικές στιγμές. Άλλοτε ήσουν εσύ κουρασμένη κι άλλοτε εγώ. Άλλοτε έχανες την όρεξή σου κι άλλοτε εγώ ήμουν πελαγωμένος από τα δικά μου προβλήματα. Κάποιες φορές έχασα την υπομονή μου και κάποιες φορές εσύ αντέδρασες λίγο απότομα. Όμως, από την πρώτη συλλαβή, κατέληξες να διαβάζεις ολόκληρα κείμενα. Και από το μέτρημα ως το 10, τώρα κάνεις ολόκληρες προσθαφαιρέσεις. Σε κάθε τέτοια στιγμή, ελπίζω να θυμάσαι τον ένα κανόνα που έθεσα πιο αυστηρά απ' οτιδήποτε άλλο: "Δεν με νοιάζει να κάνεις λάθη, με νοιάζει να μην χάνεις την συγκέντρωση σου".

Σήμερα, η πρώτη τάξη του Δημοτικού ολοκληρώνεται με χαμόγελα ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς για σένα. Εγώ ξέρω ότι σε λίγους μήνες από τώρα θα πλησιάσεις κατά ένα σκαλοπάτι μια πιο δύσκολη και άδικη ζωή, όμως... τι πειράζει; Εγώ θα είμαι και πάλι εδώ, όπως σου υποσχέθηκα πριν λίγους μήνες που έζησες την πρώτη σου μέρα στο σχολείο.

Για όλα όσα είχα την τιμή να ζήσω κοντά σου αυτό το διάστημα και όλα αυτά που μας περιμένουν, σε ευχαριστώ! Σε ευχαριστώ που τα ζήσαμε μαζί, σε ευχαριστώ που με έκανες περήφανο κάθε φορά που μιλούσα με την δασκάλα σου, κάθε που σε χάζευα πίσω από τα κάγκελα του σχολείου, κάθε που έβλεπα να επιβιώνεις στην νέα άγνωστη κοινωνία μακριά από τους γονείς και την αδερφή σου. Σε ευχαριστώ που είσαι η κόρη μου και δίνεις νόημα στην προσπάθεια μου.

Καλό καλοκαίρι μικρή μου πριγκίπισσα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ τα είδη των... κριτών σήμερα και η δική σου κόκκινη γραμμή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κάθε άνθρωπος κρίνει τον άλλο. Αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής ή προσωπικής σχέσης, γίνεται ακόμα και επαγγελματικά. Ο γονέας κρίνει το παιδί του και το παιδί τον γονέα. Ο προϊστάμενος τον υφιστάμενο και ο θεατής τον ηθοποιό.

Ο Χριστός κάποτε είπε να μην κρίνετε για να μην κριθείτε και ενώ αυτή η φράση στέκει πολύ κυριολεκτικά Εκείνος την εννοούσε και μεταφορικά αναφερόμενος στην Θεία Κρίση. Το θέμα είναι ότι εξ αρχής πρώτος Εκείνος και σήμερα κι εμείς γνωρίζουμε πως κάτι τέτοιο είναι πρακτικά μη εφαρμόσιμο. Εγώ δεν έχω δει άνθρωπο να μην το κάνει, οπότε έχει ενδιαφέρον να δούμε τις μεταβλητές κάτω από τις οποίες αυτό συμβαίνει.

Πρέπει να δεχτούμε πως υπάρχουν καλοί κριτές. Άνθρωποι που εξ ορισμού έχουν το χάρισμα της αντικειμενικότητας τουλάχιστον για ζητήματα στα οποία δεν έχουν άμεση σχέση, οπότε όλα γίνονται πιο εύκολα και πιο δίκαια.

Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι δεν είναι έτσι. Έχουν την τάση να κρίνουν βασιζόμενοι σε προσωπικές θεωρίες, εμπειρίες και συμφέροντα. Έτσι, πολλές φορές η κρίση τους είναι λανθασμένη. Και υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι που κρίνουν λάθος:

Εκείνοι που το κάνουν επίτηδες, θέλοντας να βλάψουν κάποιον άμεσα ή έμμεσα, που αποσκοπούν σε συγκεκριμένο σκοπό αφού ίσως επηρεάσουν την δράση ή την αντίδραση τρίτων ή ακόμα και εκείνου που κρίνουν. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δυστυχώς παρουσιάζουν μία τραγική ποικιλομορφία που εκτείνεται από τον χρηματισμό κάποιου για να κρίνει λανθασμένα κάποιον, μέχρι την ευθεία προσβολή κάποιου με σκοπό την φθορά του.

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν το κάνουν επίτηδες... Αυτοί που τυφλωμένοι από τον υποκειμενισμό και τα έντονα συναισθήματα, κρίνουν λάθος. Ο παθιασμένος από έρωτα παραβλέπει τα λάθη και τα προβλήματα και υπερεκτιμά τον εραστή του, ενώ εκείνος που έχασε σε ένα παιχνίδι ανταγωνισμού, δεν αναγνωρίζει την αξία του αντιπάλου και τον κρίνει αρνητικά παρά την ήττα του.

Το να κρίνει κανείς λάθος δεν είναι παράξενο ή σπάνιο. Τουναντίον. Συχνά βλέπουμε υπερεκτιμημένα άτομα στο περιβάλλον μας ή σε επίπεδο καλλιτεχνών και αθλητών. Έχει να κάνει με το πως προωθούνται με το πως (και γιατί) κάποιοι επιλέγουν να τους κρίνουν υπερβολικά θετικά.

Και στην αντίπερα όχθη, κάποιοι υποτιμούν. Αν δεν το κάνουν επίτηδες όπως είπαμε νωρίτερα, το κάνουν βασισμένοι σε λάθος συμπεράσματα, περιστασιακές εμπειρίες, λανθασμένη ή μερική πληροφόρηση, στοιχεία τα οποία τους οδηγούν σε λάθος αποτελέσματα. Και το κακό στην ζωή ενός ανθρώπου είναι πως όταν διαμορφώσει μία άποψη για κάποιον άλλο, πολύ δύσκολα αλλάζει γνώμη.

Είμαι σίγουρος ότι λίγο-πολύ όλους μας έχουν υποτιμήσει στην ζωή, εγώ τολμώ να πω ότι με έχουν υπερεκτιμήσει κιόλας ανά καιρούς. Αυτό όμως στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι πως ο καθένας πρέπει να έχει μία κόκκινη γραμμή, ένα θέμα, ένα ζήτημα, ένα όριο πέρα από το οποίο δεν θα ανεχθεί καμία υποτίμηση των πράξεων, της συμπεριφοράς, της προσφοράς, της συμμετοχής του. Εσένα, ποια είναι η κόκκινη γραμμή σου; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ κανείς ποτέ δε θα σου πει πως να ξεσπάς τα νεύρα σου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Σήμερα (το άρθρο δημοσιεύεται σε άλλη μέρα από αυτήν που συντάχθηκε), ήταν μία ακόμη μέρα με πολλά νεύρα. Δεν ξέρω αν ο Σάρουμαν με έφτυσε, όλος ο κόσμος έφτιαξε μια μυστική ομάδα εναντίον μου ή απλά έχω μια κακή μέρα, ξέρω πως όταν τα νεύρα συσσωρεύονται και τα ξεσπάσματα είναι μικρές σιέστες των νεύρων, τότε υπάρχει τεράστια αποθηκευμένη ενέργεια σαν ένα ηφαίστειο που δείχνει ότι κοιμάται.

Παραδέχομαι πως πρόσφατα έσπασα ένα τηλέφωνο, μια πλαστική (σιγά) καρέκλα, παλαιότερα μια πόρτα ενώ νομίζω πως το πλαϊνό μέρος του δεξιού καρπού μου πρέπει να έχει μόνιμο πρόβλημα από τα χτυπήματα σε πόρτες, τοίχους, γραφεία κλπ. όμως και πάλι, έρχεται η στιγμή που η ένταση και τα νεύρα είναι τόσο πολλά που το σώμα ιδρώνει, οι χτύποι της καρδιάς σε πνίγουν, η ανάσα κόβεται και ξαφνικά θυμάσαι ένα-ένα όσα έχεις διαβάσει για τα συμπτώματα του εμφράγματος.

Οπότε ξεκινάμε πάλι απ' το μηδέν. Πως να εκτονώσω τον θυμό μου; Τα χτυπήματα, οι τσακωμοί, τα μπινελίκια, η δυνατή μουσική δεν βοήθησαν και πολύ, άρα;

Άρα έκανα το λάθος να γκουγκλάρω το "πως να ξεσπάτε τα νεύρα σας". Μπήκα σε πολλά άρθρα, των οποίων όλα είχαν ένα μέγιστο λάθος: Ήταν σωστά δομημένα! Είχαν σαλτο-εισαγωγή, προτάσεις και επιχειρήματα με ανάλυση και επίλογο χωρίς ουσία. Οι αρθρογράφοι ξέχασαν ότι οι συγκεκριμένοι αναγνώστες έχουν πολλά νεύρα και καθόλου υπομονή για τα παραπάνω. Έτσι, κάποια από τα άρθρα που βρήκα τα έκλεισα στα πρώτα δευτερόλεπτα, από τα δε υπόλοιπα άρχισα να διαβάζω:

• Ανέπνευσε από το ένα ρουθούνι
• Πιες τσάι
• Κάνε θετικές σκέψεις
• Ακουσε το αγαπημένο σου τραγούδι
• Μετρήσε αργά μέχρι το δέκα
• Φύγε από τον χώρο όπου βρίσκεστε και βγείτε για περπάτημα
• Πάρε βαθιές ανάσες
• Βρες το «μάντρα» σας
• Κάνε θετικές σκέψεις

Η πρώτη μου σκέψη διαβάζοντας τα παραπάνω, ήταν "ποιος μαλάκας κάθεται και γράφει τέτοιες παπαριές;" Σίγουρα όχι κάποιος που έχει νεύρα, μα σίγουρα κάνας καρεκλάτος ψυχολόγος που στην θεωρία είναι πρώτος! Η πρώτη πράξη που μου ήρθε να κάνω, ήταν να σπάσω την οθόνη του υπολογιστή, όμως όχι, αυτό δεν θα μου το επέτρεπα.

Λίγες στιγμές ηρεμίας αργότερα, κατέληξα πως το ξέσπασμα είναι πολύ προσωπικό στον καθένα και εγώ θα έλεγα και θεμιτό αρκεί να μην ενοχλεί τον διπλανό. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση που ξεσπάς σε εκείνον που σε έκανε έτσι οπότε σε αυτήν την περίπτωση επιβάλλεται να επηρεάσεις τον διπλανό, όμως πιστέψτε με, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τον αφήσεις (κι αυτόν) απ' έξω. Ειδικά αυτόν. Σου υπόσχομαι πως δύο τετράγωνα πιο κάτω όλο και κάποιος θα παραβιάσει το STOP... ιδανικό θύμα για να ξεσπάσεις! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ το τελευταίο αντίο των buffon και iniesta είναι ο δρόμος του σωστού

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πάνε τώρα μέρες που το ισπανικό και το ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ολοκληρώθηκαν και μαζί τους και δύο τεράστιες καριέρες. Στα τελευταία τους εντός έδρας παιχνίδια, ο ισπανός Andres Iniesta και ο ιταλός Pierluigi Buffon κλήθηκαν να αποχαιρετίσουν το κοινό και τους συμπαίκτες τους στην Barcelona και Juventus αντίστοιχα.

Οφείλω να ομολογήσω πως ήταν δύο πολύ συγκινητικές στιγμές -θα έλεγα- στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Συμπαίκτες, οπαδοί και παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, μα και οι αντίστοιχοι αντίπαλοι απέδωσαν τον σεβασμό τους είτε με μερικές ευφάνταστες κουβέντες, είτε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.

Di emozioni ne abbiamo vissute tante, ma questa... #UN1CO #Buffon @GianluigiBuffon Powered by @Jtv212 pic.twitter.com/6TAObO75Fc

— JuventusFC (@juventusfc) May 19, 2018

Κι ενώ μπορούμε να γράψουμε αρκετά για τον καθένα ξεχωριστά, θα αφήσω αυτήν την δουλειά στις έγκυρες αθλητικές ιστοσελίδες που θα σας προσφέρουν καλύτερη ενημέρωση. Εγώ θα ήθελα να μείνω σε αυτό που εμένα άγγιξε σε αυτούς τους ανθρώπους έχοντας ζήσει κάθε τους στιγμή από το ξεκίνημα της καριέρας τους.

Fellow sportsmen try to sum up Iniesta in one word.
What is yours?
🎬 Full video: https://t.co/RPY31Ra4O4 #infinit8iniesta pic.twitter.com/Hb3xacDfFc

— FC Barcelona 🏆🏆 (@FCBarcelona) May 19, 2018

Γιατί.... και οι δύο έγιναν πάμπλουτοι από τα τεράστια συμβόλαια που υπέγραφαν όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς ποτέ δε θα τους λυπηθεί, αντιθέτως είναι πολλοί εκείνοι που δηλώνουν οργισμένοι για τα χρήματα που παίρνουν οι καλοπληρωμένοι αθλητές, όμως μάλλον αυτό είναι ένα άλλο θέμα προς συζήτηση.

Παρά τα λεφτά λοιπόν που και οι δύο ή καθένας από αυτούς έπαιρνε, στα συγκεκριμένα δύο άτομα θα θυμόμαστε πολύ περισσότερο πράγματα, που προφανώς το μέγιστο αυτών είναι οι αθλητικές επιδόσεις τους. Τον ένα τον έλεγαν βασιλιά και τον άλλο μαέστρο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όμως είπαμε πως δεν πιάνουμε ποδοσφαιρική συζήτηση.

Το μόνο ποδοσφαιρικό που θέλω να χρησιμοποιήσω είναι πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι αφίσες αυτών των αθλητών, οι φανέλες τους και η προσωπικότητα τους ενσωματώθηκαν στις ζωές και την συνείδηση πολλών μικρών παιδιών. Τα παιδιά εντυπωσιάζονται από τις αθλητικές ικανότητες του εκάστοτε αθλητή, όμως είναι η συμπεριφορά τους τα χρόνια που διαρκεί η καριέρα τους που δείχνει ένα μονοπάτι σε αυτά τα παιδιά. Και ο Iniesta και ο Buffon όλα αυτά τα χρόνια δεν μας απασχόλησαν ποτέ για ξενύχτια, καταχρήσεις, γυναίκες, φάρμακα, βία, τσακωμούς κλπ. Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους τους, που τυφλωμένοι από το πολύ χρήμα και τον καταπιεστικό τρόπο ζωής ενός αθλητή υψηλού επιπέδου, ξεφεύγουν πολύ συχνά διαφθείροντας όχι μόνο την καριέρα τους αλλά εμμέσως και όλα τα παιδιά που τους θεωρούν πρότυπα.

Καλώς ή κακώς, οι διάσημοι αθλητές, έχουν εκτός από το βάρος της απόδοσής τους στα πιεστικά πλαίσια του πρωταθλητισμού και εκείνο της προσωπικής τους ζωής. Είτε το θέλουν είτε όχι, είναι δημόσια πρόσωπα και επηρεάζουν την συμπεριφορά πολλών παιδιών. Είναι χρέος τους -για όσα χρόνια βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας- να διατηρήσουν ένα χαμηλό προφίλ σωστού επαγγελματία και σωστού ανθρώπου! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ το 15θημερο της κολάσεως μου έδειξε ότι τίποτα δεν μένει σταθερό, φυσιολογικό ή αναμενόμενο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα κάνω μια απόπειρα σήμερα ενός ποτ-πουρί που θα προσπαθήσει να καταλήξει κάπου, αλλά δεν το υπόσχομαι κιόλας. Ακόμα κι αν νιώσω ότι είναι βλακεία, θα το αφήσω για να βασανιστείτε κι εσείς που το διαβάζετε σχεδόν όσο εγώ που θα το έχω γράψει!

Τις περασμένες μέρες είχα(τ)ε την ευκαιρία να παρακολουθείσε(τ)ε τον διάσημο διαγωνισμό τραγουδιού, Eurovision που εδώ και καιρό έχουμε πεισθεί πως δεν αφορά μόνο την μουσική και την σκηνική παρουσία, αλλά την ομορφιά, την προκλητικότητα, την πολιτική, τις διεθνές σχέσεις, το ακριβό marketing, τις χρηματοδοτήσεις και... την διαφορετικότητα. Θυμάμαι νικητές transexual, κάτι μασκαράδες ντυμένοι άγρια ζώα και από φέτος έβαλα στην λίστα μια υπέρβαρη κυρία από το Ισραήλ που έδωσε σκληρή μάχη -δεν μπορώ να πω σώμα με σώμα- με την Ελληνόκυπριολατινοαμερικανοαλβανίδα που ακούει στο Ελένη Φουρέιρα, η οποία είχε όλο το πακέτο, δηλαδή ταιριαστό τραγούδι με πολύ προκλητικό κορμί και αρκετό κώλο και ξαφνικά... "μπουμ"! Οι θεατές προτίμησαν την υπέρβαρη κυρία.

Το ίδιο βράδυ το δικό μου ενδιαφέρον μου μονοπώλησε ο ελληνικός τελικός κυπέλλου στο ποδόσφαιρο ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ που διεξήχθη στην Αθήνα. 18.000 φίλοι του ΠΑΟΚ ταξίδεψαν 500 χιλιόμετρα για να δουν την ομάδα τους να κερδίζει και να παίρνει αυτή το "νταμπλ". Α, δεν το ξέρετε; Κατά τους οπαδούς των δύο ομάδων, οι ομάδες τους είχαν πάρει το πρωτάθλημα. Είναι λίγο πολύπλοκο κι αν δεν το ξέρετε ήδη, καλύτερα να μην εμβαθύνετε! Εξάλλου, οι φίλοι των δύο ομάδων είχαν έρθει για να απολαύσουν ένα παιχνίδι-γιορτή του ποδοσφαίρου. 18+18=36 χιλιάδες φίλοι των δύο ομάδων σε ένα γήπεδο 70.000 θέσεων και με 5.000 αστυνομικούς για παρέα φυσικά. Οι κουκούλες και οι σιδηρογροθιές απλά ταίριαζαν στα χρώματα της ομάδας..!

Εκείνες τις μέρες βίωσα ο ίδιος τις δύο πλευρές ενός νομίσματος και μάλιστα με τον πιο ειρωνικό τρόπο σε πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις. Είδα ένα προσφιλές μου πρόσωπο με το οποίο είχα απομακρυνθεί, να δίνουμε αμοιβαίες εξηγήσεις για να λύσουμε αυτήν την απόσταση. Είδα, άλλο προσφιλές μου πρόσωπο με το οποίο είχαμε να λύσουμε σημαντικές διαφορές, να πρέπει να τις παραμερίσω όλες προκειμένου να διασφαλίσω το γεγονός ότι θα παραμείνει ζωντανό! Είδα ένα ακόμα προσφιλές μου πρόσωπο να μην μπορεί στο ύψος διαφόρων απαιτήσεων και να καταρρέει έτοιμο να γκρεμίσει ένα οικοδόμημα το οποίο χτίστηκε υπό αντίξοες συνθήκες.

Ένα από τα πιο έντονα βιώματα όμως που έζησα αυτές τις μέρες και επιτρέψτε μου να σας το μεταφέρω μεταφορικά, γιατί ουδείς θα κατανοήσει την σημαντικότητά του αν κυριολεκτήσω, είχε να κάνει με μία μου επίσκεψη. Μια επίσκεψη που έκανα με τις κόρες μου ενώ θα μπορούσα να κάνω και μόνος μου. Την έκανα με παρέα για να μην δώσω στον εαυτό μου το δικαίωμα να αφεθεί στις σκέψεις του μπροστά στον κόσμο που υπήρχε εκεί. Η επίσκεψη αυτή ήταν πέρα για πέρα αληθινή, αλλά αφορούσε ένα όνειρο(!) Ένα όνειρο που για μένα ήταν πραγματικότητα με την οποία έζησα υπέροχες στιγμές και ξαφνικά έγινε και πάλι όνειρο! Αυτό, είναι το πιο οξύμωρο όλων: Πως γίνεται να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα και η πραγματικότητα σου να γίνεται ξανά ένα όνειρο;

Αγαπητοί αναγνώστες, το τελευταίο δεκαπενθήμερο δε θα ήθελα να το ζήσει ούτε ο χειρότερος εχθρός μου. Για πρώτη φορά στα 15 χρόνια της συγγραφικής μου καριέρας, θα ζητήσω συγγνώμη αν σας κούρασα, όμως με έναν δικό μου συνθηματικό τρόπο ήθελα να σας δείξω πως ο κόσμος είναι τόσο διαφορετικός, τόσο απρόβλεπτος, τόσο κυκλοθυμικός, που ποτέ και με κανέναν ή σε τίποτα, δεν πρέπει να επαναπαύεστε. Ευχαριστώ. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »