Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Σήμερα (το άρθρο δημοσιεύεται σε άλλη μέρα από αυτήν που συντάχθηκε), ήταν μία ακόμη μέρα με πολλά νεύρα. Δεν ξέρω αν ο Σάρουμαν με έφτυσε, όλος ο κόσμος έφτιαξε μια μυστική ομάδα εναντίον μου ή απλά έχω μια κακή μέρα, ξέρω πως όταν τα νεύρα συσσωρεύονται και τα ξεσπάσματα είναι μικρές σιέστες των νεύρων, τότε υπάρχει τεράστια αποθηκευμένη ενέργεια σαν ένα ηφαίστειο που δείχνει ότι κοιμάται.
Παραδέχομαι πως πρόσφατα έσπασα ένα τηλέφωνο, μια πλαστική (σιγά) καρέκλα, παλαιότερα μια πόρτα ενώ νομίζω πως το πλαϊνό μέρος του δεξιού καρπού μου πρέπει να έχει μόνιμο πρόβλημα από τα χτυπήματα σε πόρτες, τοίχους, γραφεία κλπ. όμως και πάλι, έρχεται η στιγμή που η ένταση και τα νεύρα είναι τόσο πολλά που το σώμα ιδρώνει, οι χτύποι της καρδιάς σε πνίγουν, η ανάσα κόβεται και ξαφνικά θυμάσαι ένα-ένα όσα έχεις διαβάσει για τα συμπτώματα του εμφράγματος.
Οπότε ξεκινάμε πάλι απ' το μηδέν. Πως να εκτονώσω τον θυμό μου; Τα χτυπήματα, οι τσακωμοί, τα μπινελίκια, η δυνατή μουσική δεν βοήθησαν και πολύ, άρα;
Άρα έκανα το λάθος να γκουγκλάρω το "πως να ξεσπάτε τα νεύρα σας". Μπήκα σε πολλά άρθρα, των οποίων όλα είχαν ένα μέγιστο λάθος: Ήταν σωστά δομημένα! Είχαν σαλτο-εισαγωγή, προτάσεις και επιχειρήματα με ανάλυση και επίλογο χωρίς ουσία. Οι αρθρογράφοι ξέχασαν ότι οι συγκεκριμένοι αναγνώστες έχουν πολλά νεύρα και καθόλου υπομονή για τα παραπάνω. Έτσι, κάποια από τα άρθρα που βρήκα τα έκλεισα στα πρώτα δευτερόλεπτα, από τα δε υπόλοιπα άρχισα να διαβάζω:
Λίγες στιγμές ηρεμίας αργότερα, κατέληξα πως το ξέσπασμα είναι πολύ προσωπικό στον καθένα και εγώ θα έλεγα και θεμιτό αρκεί να μην ενοχλεί τον διπλανό. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση που ξεσπάς σε εκείνον που σε έκανε έτσι οπότε σε αυτήν την περίπτωση επιβάλλεται να επηρεάσεις τον διπλανό, όμως πιστέψτε με, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τον αφήσεις (κι αυτόν) απ' έξω. Ειδικά αυτόν. Σου υπόσχομαι πως δύο τετράγωνα πιο κάτω όλο και κάποιος θα παραβιάσει το STOP... ιδανικό θύμα για να ξεσπάσεις! +Yanni Spiridakis
Παραδέχομαι πως πρόσφατα έσπασα ένα τηλέφωνο, μια πλαστική (σιγά) καρέκλα, παλαιότερα μια πόρτα ενώ νομίζω πως το πλαϊνό μέρος του δεξιού καρπού μου πρέπει να έχει μόνιμο πρόβλημα από τα χτυπήματα σε πόρτες, τοίχους, γραφεία κλπ. όμως και πάλι, έρχεται η στιγμή που η ένταση και τα νεύρα είναι τόσο πολλά που το σώμα ιδρώνει, οι χτύποι της καρδιάς σε πνίγουν, η ανάσα κόβεται και ξαφνικά θυμάσαι ένα-ένα όσα έχεις διαβάσει για τα συμπτώματα του εμφράγματος.
Οπότε ξεκινάμε πάλι απ' το μηδέν. Πως να εκτονώσω τον θυμό μου; Τα χτυπήματα, οι τσακωμοί, τα μπινελίκια, η δυνατή μουσική δεν βοήθησαν και πολύ, άρα;
Άρα έκανα το λάθος να γκουγκλάρω το "πως να ξεσπάτε τα νεύρα σας". Μπήκα σε πολλά άρθρα, των οποίων όλα είχαν ένα μέγιστο λάθος: Ήταν σωστά δομημένα! Είχαν σαλτο-εισαγωγή, προτάσεις και επιχειρήματα με ανάλυση και επίλογο χωρίς ουσία. Οι αρθρογράφοι ξέχασαν ότι οι συγκεκριμένοι αναγνώστες έχουν πολλά νεύρα και καθόλου υπομονή για τα παραπάνω. Έτσι, κάποια από τα άρθρα που βρήκα τα έκλεισα στα πρώτα δευτερόλεπτα, από τα δε υπόλοιπα άρχισα να διαβάζω:
- Ανέπνευσε από το ένα ρουθούνι
- Πιες τσάι
- Κάνε θετικές σκέψεις
- Ακουσε το αγαπημένο σου τραγούδι
- Μετρήσε αργά μέχρι το δέκα
- Φύγε από τον χώρο όπου βρίσκεστε και βγείτε για περπάτημα
- Πάρε βαθιές ανάσες
- Βρες το «μάντρα» σας
- Κάνε θετικές σκέψεις
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
