ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Tου Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Ήρθε λοιπόν η ελεεινή συμφωνία παράδοσης της Μακεδονίας στους σφετεριστές, «ευχαίς και πρεσβείαις» του Σόρος, των ΗΠΑ, της ΕΕ και όλου του λοιπού νεοταξικού απόπατου, και από προχτές γίνεται (και δικαίως βέβαια γίνεται) λόγος για τις νέες μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις που θα οργανωθούν απέναντι στις άθλιες και σκοτεινές μεθοδεύσεις των ελληνεπώνυμων προδοτών που υποδύονται την ελληνική κυβέρνηση.

Να το ξεκαθαρίσουμε όμως, γιατί τα ψέματα πια τελείωσαν: αν η όποια επόμενη κινητοποίηση (στις Πρέσπες, στη Βουλή, έξω από το Μαξίμου ή όπου αλλού) είναι να γίνει με τους όρους των έως τώρα συλλαλητηρίων, καλύτερα να μη γίνει καθόλου. Είναι πασιφανές ότι δράσεις με τέτοια μορφή (δηλαδή να τρέχουμε σε ολιγόωρες συνάξεις με τραγούδια και σημαίες κι έπειτα να γυρνάμε σπίτι μας, για να ξανακάτσουμε και να ψευτο-εκτονωθούμε στο facebook ή να δούμε… Μουντιάλ) έχουν τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα πια. Ήταν ήδη φανερό και μετά το μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας (είχαμε γράψει ήδη από την επόμενη μέρα του άλλωστε ότι το εκκωφαντικό ειρηνικό μήνυμα δόθηκε και πλέον, αν χρειαστεί, οι επόμενες δράσεις δεν μπορούν παρά να είναι διαφορετικές). Είναι όμως ακόμη καταφανέστερο μετά και από τα πρόσφατα συλλαλητήρια, που (παρά τον αρχικό σκεπτικισμό αρκετών εξ ημών για τη λυσιτέλειά τους) συνομολογήσαμε - κατ’ οικονομίαν - ότι καλώς πραγματοποιήθηκαν ως μία ακόμη έσχατη ένδειξη κι επιβεβαίωση της επιθυμίας του λαού να μη δεχθεί την επί θύραις προδοσία.

Έσχατη όμως και οριστικά στερνή - να το ξεκαθαρίσουμε πλήρως πια αυτό. Ελπίζω να κατάλαβαν οι πάντες από προχτές ότι πλέον εφεξής επίκειται η τελική αναμέτρηση με το μακράν πιο φασιστικό, θεομαχικό και προδοτικό καθεστώς ολόκληρης συνολικά της Ελληνικής Ιστορίας (ναι, έχουμε δυστυχώς το θλιβερό «προνόμιο» να ζούμε στις μέρες του - ως θεία προφανώς δοκιμασία «δια πλήθος αμαρτιών» και «δια το ανεπίστροφον ημών»), ένα καθεστώς απερίγραπτου ονείδους και καταισχύνης που βάλθηκε ξεδιάντροπα να κατεδαφίσει και να ξεπουλήσει μέσα σε λίγους μήνες ό, τι έχει απομείνει όρθιο στον τόπο μετά από δύο αιώνες ούτως ή άλλως εκπτωτικής πορείας. Ας επικαλεστεί κανείς το άρθρο 120 του Συντάγματος, ας επικαλεστεί το αυτονόητο καθήκον του απέναντι στην Ιστορία, το χρέος του απέναντι σε ολόκληρες γενιές νεκρών και αγέννητων, ας επικαλεστεί ό, τι άλλο θέλει. Το βέβαιο είναι πάντως πως η τελική αναμέτρηση είναι πλέον μονόδρομος. Και η αναμέτρηση αυτή δεν μπορεί φυσικά να γίνει με εκδρομούλες, συνθήματα και… παιδικές σχολικές εκθέσεις για ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα. Άλλες μορφές δράσης απαιτούνται. Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων δηλαδή.

«Καλό μολύβι» πλέον, αδελφοί. Έτσι δηλαδή όπως αποχαιρετιόντουσαν καμιά φορά οι αγωνιστές του ’21, για την περίπτωση που δεν ξανασυναντιόντουσαν ποτέ πια. «Καλό μολύβι» ή «καλό βόλι»: αυθεντική ρωμαίικη ευχή για ένα τιμητικό υπέρ πατρίδος θάνατο. Όχι ότι είμαστε άξιοι φυσικά ακόμη και να πιάνουμε στο στόμα μας εκείνους τους ήρωες, ούτε ότι είμαστε ικανοί να κάνουμε ακόμη και τα απειροελάχιστα από τις δικές τους πράξεις. Κι ούτε φυσικά πως είμαστε και σε τέτοια φάση αγώνα κυριολεκτικά (τουλάχιστον όχι ακόμη). Καιρός όμως να προσπαθήσουμε, έστω και συμβολικά στην αρχή, να μπούμε στα νέα ψυχολογικά δεδομένα αυτής της επικείμενης αναμέτρησης, που οφείλει να είναι ανένδοτη κι αποφασιστική. Ό, τι μπορεί να γίνει για να εξωθηθεί αυτό το σάπιο και άθλιο φασιστικό καθεστώς σε υποχώρηση (και αποχώρηση), πρέπει να γίνει πλέον. Και όποια πίεση μπορεί να προκύψει, ήρθε πια η ώρα να ασκηθεί.

Και επειδή φυσικά πρέπει να το κατανοήσουν και οι ίδιοι οι εθνομηδενιστές Εφιάλτες ότι ο αγώνας είναι πια για μας ανένδοτος, μπορούμε να το λέμε εναλλακτικά και στη γλώσσα που καταλαβαίνουν καλύτερα (μια που από αυθεντικές πατριωτικές δράσεις και ήρωες του ’21, έχουν μαύρα μεσάνυκτα βεβαίως τα εν λόγω αγράμματα, ανιστόρητα κι ανελλήνιστα ανθυποσούργελα). «Ραντεβού στα γουναράδικα» λοιπόν, όπως το έλεγε το προ 70ετίας ίνδαλμά τους - και όπως το αναπαρήγαγαν προ ολίγων ετών κι οι ίδιοι, τότε που δήθεν θα έβαζαν τα στήθη τους αυτοθυσιαστικά υπέρ του αμετανόητα αφελούς αυτού λαού, για να… σχίσουν τα μνημόνια, και λίγο πριν προσκυνήσουν εξόφθαλμα και μετατραπούν στο πιο χυδαία υποτελές και ξετσίπωτα δωσίλογο καθεστώς που είδαμε ποτέ.

Καιρός για αγώνα λοιπόν. Κι αν είναι ζοφερή η κατάσταση και δυσοίωνα τα πράγματα, ας ξαναθυμηθούμε επιτέλους ότι «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Όλα καταρρέουν, διαλύονται, ξεπουλιούνται, παραδίδονται. Τα άγια ρίπτονται τοις κυσί και οι μαργαρίται βάλλονται έμπροσθεν των χοίρων. Αρκετά δεν αργοσαπίσαμε επιτέλους πάνω στον καναπέ της τηλεοπτικής εξηλιθίωσης ως αμνήμονα και τρομοκρατημένα πλάσματα, τόσο τραγικά ανάξια των προγόνων μας; Κι επειδή πολλοί θα δηλώσουν ότι είναι δύσκολα πράγματα αυτά, κανείς φυσικά δεν είπε ποτέ από την άλλη πως θα είναι απλά και εύκολα. Σίγουρα δεν είναι καθόλου απλό να ξεπεράσει κανείς μια τόσο εμπεδωμένη από δεκαετίες κατάσταση φοβίας, αδράνειας και παθητικής ιδιωτείας και να ξαναρχίσει να διεκδικεί πάλι - έργοις και όχι λόγοις - τα αυτονόητα. Δεν υπάρχουν όμως άλλα περιθώρια πια αναβολής, καφενειακής γκρίνιας και διαδικτυακής ψευτο-εκτόνωσης, δεν υπάρχουν άλλες δικαιολογίες. Τα ψέματα τελείωσαν. Και όποιοι λέμε πως έχουμε απομείνει ζωντανοί σε αυτόν τον τόπο, δεν αρκεί πια να το λέμε ψιθυριστά. Πρέπει επιτέλους να το βροντοφωνάξουμε. Κι αμέσως μετά πρέπει και να το αποδείξουμε κιόλας.

Καλή λευτεριά…

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ σε ευχαριστώ για όσα ζήσαμε, πρωτάκι μου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Σεπτέμβριος του 2018. Ένα μικρό πρωτάκι με μια τσάντα μεγαλύτερη απ' το μπόι του, πέρασε την μεγάλη καγκελόπορτα του Δημοτικού κρατώντας με το ιδρωμένο του χεράκι εκείνο του μπαμπά του, που απ' το πρώτο βήμα μέχρι και το τελευταίο καθώς έφευγε, σφιγγόταν για να κρατήσει κλειδωμένα τα δάκρυα που είχαν στριμωχτεί στις άκρες των ματιών του.

Το 8:15 με 13:15 έγινε η νέα μας καθημερινότητα, η καινούρια μας ρουτίνα. Εκεί που όλοι οι γονείς ψάχνουμε μια γωνίτσα να αφήσουμε πρόχειρα το αμάξι για ένα τελευταίο φιλί και για τις αμέτρητες τελευταίες συμβουλές: "όταν βγαίνεις για διάλειμμα, φόρα την ζακέτα σου". Και λίγες ώρες μετά, έξω από την πόρτα του σχολείου όπου όλοι μας περιμέναμε τον εξιλεωτικό ήχο του κουδουνιού, εγώ ήμουν πάντα εκεί, ακριβώς δίπλα από το άνοιγμα της πόρτας, μπροστά-μπροστά για να με βλέπεις και να είσαι ήσυχη ότι απ' τα εκατοντάδες παιδιά του σχολείου σου, εγώ θα είμαι ακριβώς μπροστά για σένα!

Στα λίγα λεπτά της διαδρομής μας απ' το σχολείο στο σπίτι, με έβαλες στον μικρόκοσμο σου. Σε αυτόν που η Εμμανουέλα σου πήρε το κολατσιό, η Κατερίνα σε κέρασε γρανίτα, η Βικτόρια δεν σε έχει πια φίλη και ο Μενέλαος θέλει να σε παντρευτεί. Κι εγώ... σαστισμένος να προσπαθώ να ζυγίσω την κάθε σου πληροφορία. Να προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τι από αυτά είναι βουτηγμένα στην φαντασία που κληρονόμησε από μένα και πόσα από τα υπόλοιπα αποτελούν ακριβή περιγραφή. Να προσπαθώ να αποφασίσω αν πρέπει να τα σπουδαιολογήσω αυστηρά για να σε προετοιμάσω για το σκληρό μέλλον που σε περιμένει ή να στραβοκαταπιώ σκεφτόμενος... "παιδιά είναι".

Για σχεδόν δέκα μήνες, μου έκανες την τιμή να είμαι εγώ εκείνος που κάθε μεσημέρι θα σε προετοίμαζε για την επόμενη μέρα σου. Είχαμε πολλές και διαφορετικές στιγμές. Άλλοτε ήσουν εσύ κουρασμένη κι άλλοτε εγώ. Άλλοτε έχανες την όρεξή σου κι άλλοτε εγώ ήμουν πελαγωμένος από τα δικά μου προβλήματα. Κάποιες φορές έχασα την υπομονή μου και κάποιες φορές εσύ αντέδρασες λίγο απότομα. Όμως, από την πρώτη συλλαβή, κατέληξες να διαβάζεις ολόκληρα κείμενα. Και από το μέτρημα ως το 10, τώρα κάνεις ολόκληρες προσθαφαιρέσεις. Σε κάθε τέτοια στιγμή, ελπίζω να θυμάσαι τον ένα κανόνα που έθεσα πιο αυστηρά απ' οτιδήποτε άλλο: "Δεν με νοιάζει να κάνεις λάθη, με νοιάζει να μην χάνεις την συγκέντρωση σου".

Σήμερα, η πρώτη τάξη του Δημοτικού ολοκληρώνεται με χαμόγελα ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς για σένα. Εγώ ξέρω ότι σε λίγους μήνες από τώρα θα πλησιάσεις κατά ένα σκαλοπάτι μια πιο δύσκολη και άδικη ζωή, όμως... τι πειράζει; Εγώ θα είμαι και πάλι εδώ, όπως σου υποσχέθηκα πριν λίγους μήνες που έζησες την πρώτη σου μέρα στο σχολείο.

Για όλα όσα είχα την τιμή να ζήσω κοντά σου αυτό το διάστημα και όλα αυτά που μας περιμένουν, σε ευχαριστώ! Σε ευχαριστώ που τα ζήσαμε μαζί, σε ευχαριστώ που με έκανες περήφανο κάθε φορά που μιλούσα με την δασκάλα σου, κάθε που σε χάζευα πίσω από τα κάγκελα του σχολείου, κάθε που έβλεπα να επιβιώνεις στην νέα άγνωστη κοινωνία μακριά από τους γονείς και την αδερφή σου. Σε ευχαριστώ που είσαι η κόρη μου και δίνεις νόημα στην προσπάθεια μου.

Καλό καλοκαίρι μικρή μου πριγκίπισσα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ τα είδη των... κριτών σήμερα και η δική σου κόκκινη γραμμή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κάθε άνθρωπος κρίνει τον άλλο. Αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής ή προσωπικής σχέσης, γίνεται ακόμα και επαγγελματικά. Ο γονέας κρίνει το παιδί του και το παιδί τον γονέα. Ο προϊστάμενος τον υφιστάμενο και ο θεατής τον ηθοποιό.

Ο Χριστός κάποτε είπε να μην κρίνετε για να μην κριθείτε και ενώ αυτή η φράση στέκει πολύ κυριολεκτικά Εκείνος την εννοούσε και μεταφορικά αναφερόμενος στην Θεία Κρίση. Το θέμα είναι ότι εξ αρχής πρώτος Εκείνος και σήμερα κι εμείς γνωρίζουμε πως κάτι τέτοιο είναι πρακτικά μη εφαρμόσιμο. Εγώ δεν έχω δει άνθρωπο να μην το κάνει, οπότε έχει ενδιαφέρον να δούμε τις μεταβλητές κάτω από τις οποίες αυτό συμβαίνει.

Πρέπει να δεχτούμε πως υπάρχουν καλοί κριτές. Άνθρωποι που εξ ορισμού έχουν το χάρισμα της αντικειμενικότητας τουλάχιστον για ζητήματα στα οποία δεν έχουν άμεση σχέση, οπότε όλα γίνονται πιο εύκολα και πιο δίκαια.

Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι δεν είναι έτσι. Έχουν την τάση να κρίνουν βασιζόμενοι σε προσωπικές θεωρίες, εμπειρίες και συμφέροντα. Έτσι, πολλές φορές η κρίση τους είναι λανθασμένη. Και υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι που κρίνουν λάθος:

Εκείνοι που το κάνουν επίτηδες, θέλοντας να βλάψουν κάποιον άμεσα ή έμμεσα, που αποσκοπούν σε συγκεκριμένο σκοπό αφού ίσως επηρεάσουν την δράση ή την αντίδραση τρίτων ή ακόμα και εκείνου που κρίνουν. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δυστυχώς παρουσιάζουν μία τραγική ποικιλομορφία που εκτείνεται από τον χρηματισμό κάποιου για να κρίνει λανθασμένα κάποιον, μέχρι την ευθεία προσβολή κάποιου με σκοπό την φθορά του.

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν το κάνουν επίτηδες... Αυτοί που τυφλωμένοι από τον υποκειμενισμό και τα έντονα συναισθήματα, κρίνουν λάθος. Ο παθιασμένος από έρωτα παραβλέπει τα λάθη και τα προβλήματα και υπερεκτιμά τον εραστή του, ενώ εκείνος που έχασε σε ένα παιχνίδι ανταγωνισμού, δεν αναγνωρίζει την αξία του αντιπάλου και τον κρίνει αρνητικά παρά την ήττα του.

Το να κρίνει κανείς λάθος δεν είναι παράξενο ή σπάνιο. Τουναντίον. Συχνά βλέπουμε υπερεκτιμημένα άτομα στο περιβάλλον μας ή σε επίπεδο καλλιτεχνών και αθλητών. Έχει να κάνει με το πως προωθούνται με το πως (και γιατί) κάποιοι επιλέγουν να τους κρίνουν υπερβολικά θετικά.

Και στην αντίπερα όχθη, κάποιοι υποτιμούν. Αν δεν το κάνουν επίτηδες όπως είπαμε νωρίτερα, το κάνουν βασισμένοι σε λάθος συμπεράσματα, περιστασιακές εμπειρίες, λανθασμένη ή μερική πληροφόρηση, στοιχεία τα οποία τους οδηγούν σε λάθος αποτελέσματα. Και το κακό στην ζωή ενός ανθρώπου είναι πως όταν διαμορφώσει μία άποψη για κάποιον άλλο, πολύ δύσκολα αλλάζει γνώμη.

Είμαι σίγουρος ότι λίγο-πολύ όλους μας έχουν υποτιμήσει στην ζωή, εγώ τολμώ να πω ότι με έχουν υπερεκτιμήσει κιόλας ανά καιρούς. Αυτό όμως στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι πως ο καθένας πρέπει να έχει μία κόκκινη γραμμή, ένα θέμα, ένα ζήτημα, ένα όριο πέρα από το οποίο δεν θα ανεχθεί καμία υποτίμηση των πράξεων, της συμπεριφοράς, της προσφοράς, της συμμετοχής του. Εσένα, ποια είναι η κόκκινη γραμμή σου; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ γιατί έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ηλίας Ευαγγελόπουλος

Πάντα ήμουν και είμαι καθαρός στον λόγο μου. Από την στιγμή που μπήκαμε στα μνημόνια και κάποιοι μιλούσαν για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έγραψα ότι επιστροφή στο εθνικό νόμισμα χωρίς ταυτόχρονη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το μόνο που θα καταφέρει είναι να δυσχεράνει τη θέση μας αφού το ευρωιερατείο θα συνεχίσει να αποφασίζει για μας αλλά και στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό χώρο δεν μπορεί να σταθεί ανεξάρτητη χώρα χωρίς ισχυρό νόμισμα το οποίο προϋποθέτει μια ισχυρή οικονομία και ένα ισχυρό κράτος.

Για το λόγο αυτό και όσα κόμματα μίλησαν για εθνικό νόμισμα δεν κατάφεραν να πείσουν τον ελληνικό λαό. Διαβάζοντας κάποιος που έχει στοιχειώδεις οικονομικές γνώσεις τα προγράμματα των κομμάτων αυτών θα διαπιστώσει ότι βασίζονται σε πολλά “εφόσον” τα οποία θα τα αποφασίσουν κέντρα του εξωτερικού. Έπειτα λείπει ο αναπτυξιακός σχεδιασμός σ’ αυτά. Προσωπικά περισσότερο έκλεινα στην εκτίμηση ότι πολλοί από αυτούς τους πολιτικούς, μάλλον υλοποιούν ξένους στόχους παρά ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πατρίδας. Γι’ αυτό δεν αισθάνθηκα έκπληξη και από τις πολλές κολοτούμπες που ακολούθησαν, αφού για κάποιον αντικειμενικό παρατηρητή ήταν αναμενόμενες αλλά ούτε και με την εξαργύρωση του αγώνα πολλών αντιμνημονιακών με μια θέση στην Ευρωβουλή. Βέβαια το σύστημα αγωνίζεται συνεχώς να φέρει στην επιφάνεια νέους αντιμνημονιακούς κολοτούμπες μην τυχόν και του προκύψει κάποιος ανιμνημονιακός μη κολοτούμπας.

Το εγχώριο πολιτικό σύστημα και συνειδητά χρησιμοποιώ τον όρο αυτόν αφού δεν είναι ελληνικό, με τα γνωστά παπαγαλάκια του, έχουν φροντίσει να επηρεάσουν και να φοβίσουν τον ελληνικό λαό με την γνωστή επιχειρηματολογία τους ότι χωρίς τους Ευρωπαίους να μας βάζουν σε τάξη είμαστε ανίκανοι να κάνουμε μόνοι μας οτιδήποτε και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα καταλήξουμε σαν την Αλβανία του Χότζα, την Βενεζουέλα του Μαδούρο και την Βόρεια Κορέα. Εδώ υπάρχει το παράδοξο, πολιτικοί που θεωρούν τους εαυτούς τους ανίκανους να κυβερνήσουν χωρίς τις υποδείξεις και τις εντολές των ξένων, παρόλα αυτά να επιμένουν να μένουν αγκαλιασμένοι με τις καρέκλες της εξουσίας αντί οικιοθελώς να πάνε στα σπίτια τους.

Και εδώ πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε αν εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δημιουργήσουμε μόνοι μας ένα σύγχρονο κράτος με ευημερία και ποιότητα ζωής κατά πολύ ανώτερο από τα άλλα δυτικά και βόρεια ευρωπαϊκά κράτη! Η δική μου απάντηση είναι μετά βεβαιότητας ότι μπορούμε.

Σίγουρα έχει χαθεί προ πολλού η πνευματική διάκριση από τον ελληνικό λαό για να αντιληφθεί όσα σκληρά βιώνει, όσα συμβαίνουν γύρω του αλλά και όσα πρόκειται να του συμβούν στο μέλλον. Είναι χρέος όμως, όσων πνευματικών ανθρώπων δεν έχουν υποταχθεί ακόμα στην Νέα Τάξη Πραγμάτων να αγωνιστούν για να δώσουν ξανά το φως στον σκοτιδιασμένο ελληνικό λαό. Πράγμα δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο.

Υπάρχουν τέσσερα βασικά ζητήματα τα οποία θα εξετάσουμε και έχουν άμεση σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση:

Το πρώτο είναι το υπαρξιακό. Η ύπαρξη δηλαδή του ελληνικού κράτους και του ελληνικού έθνους στο μέλλον.

Το δεύτερο είναι το θρησκευτικό. Το μέλλον της ορθοδοξίας στη χώρα μας αλλά και το θρησκευτικό παζλ που θα διαμορφωθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η θρησκευτική ελευθερία και η ανεξιθρησκία.

Το τρίτο είναι το οικονομικό. Μπορούμε να βγούμε από την οικονομική εξάρτηση και την εξαθλίωση στην οποία μας έχουν εγκλωβίσει; Ποιά θα είναι η μελλοντική οικονομική κατάσταση της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Υπάρχει η δυνατότητα να απαλλαγούμε από τα μνημόνια και να ξεπληρώσουμε το χρέος μας; Θα είμαστε ικανοποιημένοι ως πολίτες με μισθούς και αποδοχές των 300 – 500 ευρώ το μήνα;

Και το τέταρτο είναι η ποιότητα ζωής και η δημόσια ασφάλεια που θα απολαμβάνουν οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της χώρας μας στο άμεσο μέλλον.

Κάποιος πρώην πρωθυπουργός, ευθαρσώς είχε δηλώσει ότι θυσίασα την Ελλάδα για να σώσω την Ευρώπη. Δεν είμαστε και πολλοί εμείς οι Έλληνες. Λιγότερο από 9,5 εκατομμύρια πολίτες με ελληνική ιθαγένεια έχουν απομείνει στην πατρίδα μας. Και αν εξαιρέσεις και αυτούς που είναι Έλληνες αλλά δεν αισθάνονται Έλληνες τότε είμαστε δεν είμαστε τέσσερα με πέντε εκατομμύρια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλώς εχόντων των πραγμάτων, οδεύει προς μια οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα από χώρα, θα μεταβληθεί σε μια μικρή και φτωχή περιφέρεια της, στην οποία με τον καιρό θα εξαφανιστούν οι Έλληνες όπως εξαφανίζονται από τον πλανήτη διάφορα είδη ζώων. Και αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε γιατί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση άλλοι αποφασίζουν για μας.

Πάντοτε ήμασταν λίγοι αλλά σκληροί γι’ αυτό επιβιώναμε. Σήμερα μας έχουν κάνει μαλθακούς για να είμαστε “ευκολοχώνευτοι”. Επειδή όμως ακόμα μας φοβούνται θέλουν να μας κάνουν λιγότερους. Πρώτα μέσα από την υπογεννητικότητα. Όλη η οικονομική αλλά και η γενικότερη πολιτική του εγχώριου πολιτικού συστήματος οδηγεί στην μείωση των γεννήσεων και στην εξάλειψη του ελληνικού έθνους. Η ελληνική ηλικιακή πυραμίδα έχει πλέον αρχίσει να σχηματίζεται ανάποδα ενώ η λεγομένη “πληθυσμιακή ορμή” που περιλαμβάνει τις ηλικίες από 0 - 15 ετών και που δείχνει την προοπτική μελλοντικής αύξησης του πληθυσμού αποδεικνύει ότι η Ελλάδα σιγά -σιγά σβήνει.

Ο δεύτερος τρόπος για να μας κάνουν λιγότερους είναι μέσα από την αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού από ξένα “στοιχεία” και κυρίως ανατολικά. Η θανάσιμη επιμονή μας να παραμένουμε στην ασφυκτική αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νομοτελειακά θα μας οδηγήσει ως κράτος και ως έθνος στον αφανισμό. Δυστυχώς τα εγγόνια μας σε λίγα χρόνια θα αισθάνονται στην γη των πατέρων τους, όπως ο τελευταίος των Μοϊκανών.

Ποιο το όφελος εάν αποκτήσει κάποιος όλο τον κόσμο αλλά χάσει την ψυχή του είχε πει ο Χριστός. Για εμάς τους ορθόδοξους χριστιανούς η πρόσκαιρη ζωή την οποία ζούμε έχει θυσιαστικό και ομολογιακό χαρακτήρα. Είναι η πρόγευση του παραδείσου και δεν έχει καμιά σχέση με τον τρόπο ζωής των δυτικοευρωπαϊκών ή ασιατικών κρατών. Θα πρέπει επομένως να δούμε που βαδίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και ποιες θα είναι οι συνθήκες που θα διαμορφωθούν στους κόλπους της για την πίστη και την ζωή των ορθόδοξων χριστιανών.

Σήμερα στη χώρα μας παρόλο που οι ορθόδοξοι χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων βλέπουμε πως μια άθεη και αντίχριστη βουλή συστηματικά και μεθοδικά, δημιουργεί πλήγματα στην ορθοδοξία μέσα από τα αντιχριστιανικά νομοσχέδια που ψηφίζει. Ας σκεφτούμε στην απεραντοσύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποια θα είναι η μελλοντική θέση μιας ελάχιστης μειοψηφίας ορθόδοξων χριστιανών! Οι έννοιες θρησκευτική ελευθερία και ανεξιθρησκία θα εξαλειφτούν. Η βέβαιη ισλαμοποίηση της Ευρώπης μια και το ισχυρό υποτάσσει το ανίσχυρο, αφού οι παράνομοι εισβολείς βρίσκουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες πνευματικά ερείπια και η προώθηση της πανθρησκείας δημιουργούν μια ευρωπαϊκή κοινωνία στην οποία θα λείπει ο Χριστός. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε ως Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί εάν αυτό θέλουμε!

Στον οικονομικό τομέα θα πρέπει να αποφασίσουμε όχι με βάση το παρελθόν και την εποχή των παχιών αγελάδων αλλά με βάση το παρόν και το μέλλον. Δηλαδή, πως είναι σήμερα και πως θα διαμορφωθεί στο μέλλον η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον υπόλοιπο κόσμο. Είμαστε διαθεμένοι να ζήσουμε με μισθούς και συντάξεις των 300 – 500 ευρώ; Υπάρχει περίπτωση στο μέλλον τα οικονομικά της χώρας να πάνε καλύτερα και να έχουμε ανάπτυξη;

Την απάντηση θα μας τη δώσουν τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των εφαρμοζόμενων οικονομικών προγραμμάτων. Πέρα από το πρωτογενές πλεόνασμα που επιτεύχθηκε και που δεν είναι σταθερό αφού κάθε χρόνο έχουμε νέα μέτρα, όλα τα αποτελέσματα για την οικονομία της χώρας ήταν καταστροφικά. Μείωση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αύξηση δημόσιου και ιδιωτικούς χρέους, αποβιομηχάνιση, ανεργία, υποαπασχόληση, φτώχια. Μια καταστροφή που χονδρικά μαζί με τα χρήματα που απαιτούνται για να επανορθωθεί οικονομικά η χώρα, αποτιμάται σε μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Να τονίσουμε ότι ο κρατικός προϋπολογισμός παραμένει ελλειμματικός γι’ αυτό και το δημόσιο χρέος σε απόλυτες τιμές συνεχίζει να αυξάνεται. Ένα δημόσιο χρέος που δεν είναι δυνατό να πληρωθεί ποτέ.

Λιγότερες από 300 μητρικές επιχειρήσεις ελέγχουν σχεδόν το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας. Σε αυτές θα καταλήξει η ελληνική δημόσια περιουσία. Ενώ η ιδιωτική περιουσία μέσα από την τεχνητή οικονομική ασφυξία και την αντισυνταγματική υπερφορολόγηση θα περάσει στα χέρια των πιο εύπορων ευρωπαίων πολιτών αλλά και μέσα από τις χρυσές βίζες σήμερα που θα αντικατασταθούν από τις ασημένιες βίζες αύριο και τις χάλκινες μεθαύριο και στην κατοχή ανθρώπων από όλο τον κόσμο και κυρίως από τα ασιατικά κράτη.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα στον αέρα πρώτον, γιατί εξαρτάται απόλυτα από τους δανειστές. Οίκοι αξιολόγησης, αγορές και δανειστές είναι το ίδιο και το αυτό. Όποια στιγμή θέλουν μπορούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να εκτινάξουν τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων στα ύψη και να αποσταθεροποιήσουν την χώρα.

Δεύτερον, γιατί δεν υπάρχει μεγάλη εσωτερική αγορά. Και τρίτον, γιατί βασίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό και στις εξαγωγές. Μια οποιαδήποτε παγκόσμια οικονομική αστάθεια θα μας αποτελειώσει. Ενώ και ο τουρισμός και οι εξαγωγές δεν είναι σταθερά δεδομένα αφού με μια απλή εντολή των ισχυρών κρατών – δανειστών και οι τουριστικές ροές θα στερέψουν και οι εξαγωγές θα κοπούν.

Η Ελλάδα σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος της. Το αντίθετο, αυτό συνεχώς αυξάνει. Το να μεταθέτουμε συνεχώς στο μέλλον τις δανειακές υποχρεώσεις μας δεν θα μπορέσει για πολύ καιρό ακόμα να συνεχιστεί. Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε έως να σβήσουμε υπαρξιακά, τον στενό σωλήνα στον οποίο μας έχουν βάλει.

Το κύμα της οικονομικής φτώχιας και της εξαθλίωσης που επεκτείνεται σε όλο τον πλανήτη, συνοδεύεται από ένα κύμα εγκληματικότητας και ανασφάλειας που είναι τόσο μεγάλο που θα αλλάξει την ηρεμία και την γαλήνη των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και στην χώρα μας. Είμαστε διατεθειμένοι ως Έλληνες να ζούμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανασφάλειας και εγκληματικότητας!

Όλα τα ανωτέρω ζητήματα δεν μπορούν λόγο των ευρωπαϊκών συνθηκών, της πολιτικοοικονομικής εξάρτησης και του νομικού δεσίματος της χώρας από τους δανειστές και το ευρωιερατείο να αντιμετωπιστούν με την παραμονή της χώρας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η έξοδος μας απ’ αυτήν, μας δίνει τη δυνατότητα να αποδράσουμε από την φυλακή υψίστης ασφαλείας στην οποία μας έχουν τοποθετήσει και μας εφοδιάζει με όλα τα μέσα που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουμε τους σκοπέλους και να χαράξουμε ως χώρα μια ασφαλή πορεία προς το μέλλον.

Ηλίας Ευαγγελόπουλος
Οικονομολόγος

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ κανείς ποτέ δε θα σου πει πως να ξεσπάς τα νεύρα σου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Σήμερα (το άρθρο δημοσιεύεται σε άλλη μέρα από αυτήν που συντάχθηκε), ήταν μία ακόμη μέρα με πολλά νεύρα. Δεν ξέρω αν ο Σάρουμαν με έφτυσε, όλος ο κόσμος έφτιαξε μια μυστική ομάδα εναντίον μου ή απλά έχω μια κακή μέρα, ξέρω πως όταν τα νεύρα συσσωρεύονται και τα ξεσπάσματα είναι μικρές σιέστες των νεύρων, τότε υπάρχει τεράστια αποθηκευμένη ενέργεια σαν ένα ηφαίστειο που δείχνει ότι κοιμάται.

Παραδέχομαι πως πρόσφατα έσπασα ένα τηλέφωνο, μια πλαστική (σιγά) καρέκλα, παλαιότερα μια πόρτα ενώ νομίζω πως το πλαϊνό μέρος του δεξιού καρπού μου πρέπει να έχει μόνιμο πρόβλημα από τα χτυπήματα σε πόρτες, τοίχους, γραφεία κλπ. όμως και πάλι, έρχεται η στιγμή που η ένταση και τα νεύρα είναι τόσο πολλά που το σώμα ιδρώνει, οι χτύποι της καρδιάς σε πνίγουν, η ανάσα κόβεται και ξαφνικά θυμάσαι ένα-ένα όσα έχεις διαβάσει για τα συμπτώματα του εμφράγματος.

Οπότε ξεκινάμε πάλι απ' το μηδέν. Πως να εκτονώσω τον θυμό μου; Τα χτυπήματα, οι τσακωμοί, τα μπινελίκια, η δυνατή μουσική δεν βοήθησαν και πολύ, άρα;

Άρα έκανα το λάθος να γκουγκλάρω το "πως να ξεσπάτε τα νεύρα σας". Μπήκα σε πολλά άρθρα, των οποίων όλα είχαν ένα μέγιστο λάθος: Ήταν σωστά δομημένα! Είχαν σαλτο-εισαγωγή, προτάσεις και επιχειρήματα με ανάλυση και επίλογο χωρίς ουσία. Οι αρθρογράφοι ξέχασαν ότι οι συγκεκριμένοι αναγνώστες έχουν πολλά νεύρα και καθόλου υπομονή για τα παραπάνω. Έτσι, κάποια από τα άρθρα που βρήκα τα έκλεισα στα πρώτα δευτερόλεπτα, από τα δε υπόλοιπα άρχισα να διαβάζω:

• Ανέπνευσε από το ένα ρουθούνι
• Πιες τσάι
• Κάνε θετικές σκέψεις
• Ακουσε το αγαπημένο σου τραγούδι
• Μετρήσε αργά μέχρι το δέκα
• Φύγε από τον χώρο όπου βρίσκεστε και βγείτε για περπάτημα
• Πάρε βαθιές ανάσες
• Βρες το «μάντρα» σας
• Κάνε θετικές σκέψεις

Η πρώτη μου σκέψη διαβάζοντας τα παραπάνω, ήταν "ποιος μαλάκας κάθεται και γράφει τέτοιες παπαριές;" Σίγουρα όχι κάποιος που έχει νεύρα, μα σίγουρα κάνας καρεκλάτος ψυχολόγος που στην θεωρία είναι πρώτος! Η πρώτη πράξη που μου ήρθε να κάνω, ήταν να σπάσω την οθόνη του υπολογιστή, όμως όχι, αυτό δεν θα μου το επέτρεπα.

Λίγες στιγμές ηρεμίας αργότερα, κατέληξα πως το ξέσπασμα είναι πολύ προσωπικό στον καθένα και εγώ θα έλεγα και θεμιτό αρκεί να μην ενοχλεί τον διπλανό. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση που ξεσπάς σε εκείνον που σε έκανε έτσι οπότε σε αυτήν την περίπτωση επιβάλλεται να επηρεάσεις τον διπλανό, όμως πιστέψτε με, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τον αφήσεις (κι αυτόν) απ' έξω. Ειδικά αυτόν. Σου υπόσχομαι πως δύο τετράγωνα πιο κάτω όλο και κάποιος θα παραβιάσει το STOP... ιδανικό θύμα για να ξεσπάσεις! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ένας φόβος που…συνεχίζει να φυλάει τα έρμα…

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Μία συνεχή διελκυστίνδα αναβολών, καθυστερήσεων, προτάσεων και αντιπροτάσεων βλέπουμε πάλι λοιπόν εδώ και 2 εβδομάδες γύρω από την προαναγγελθείσα συμφωνία με τους εκπροσώπους της Ψευτομακεδονίας, καθώς στην πράξη διαψεύστηκε το κατά κόρον λεγόμενο ότι αν η διαπραγμάτευση έφευγε από το επίπεδο υπουργών των Εξωτερικών και έφτανε πια σε επίπεδο πρωθυπουργών, αυτό θα σήμαινε ότι η τελική συμφωνία θα ήταν σχεδόν βέβαιη. Η συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ όμως πραγματοποιήθηκε και ήταν τόσο… επιτυχής, που το θέμα ξαναπήγε πάλι στους υπουργούς Εξωτερικών, για να μπούμε σε ένα νέο γαϊτανάκι δίχως τέλος. Στην πορεία βέβαια έπεσαν (κι εξακολουθούν να πέφτουν) και άλλα ονόματα στο τραπέζι, όχι μόνο το «Μακεδονία του Ήλιντεν» (που ο ούτως ή άλλος αγράμματος και ανιστόρητος ημέτερος πρωθυπουργίσκος παραλίγο να αποδεχθεί, ώσπου προφανώς κάποιοι τον ενημέρωσαν για την ακραία εθνικιστική κι αλυτρωτική σημειολογική του φόρτιση), αλλά και το «Σεβέρνα Μακεντόνια», καθώς και έτερα ακόμη. Έκπληξη ίσως για κάποιους όλη αυτή η καθυστέρηση, με όλες αυτές τις παλινωδίες και τις ατελείωτες «διαπραγματεύσεις». Για εμάς όμως όχι και τόσο.

Γνωρίζουμε βέβαια πολύ καλά ποιες είναι οι προσωπικές απόψεις του απατεώνα που παριστάνει τον ημέτερο πρωθυπουργό και ποιος ακριβώς είναι ο… πατριωτισμός τόσο του ίδιου όσο και όλης της κομπλεξικής αντίχριστης και μισελληνικής συμμορίας του. Τα γνωρίζουμε όλα αυτά τόσο καλά, ώστε να μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι όχι μόνο άνευ ενδοιασμών, αλλά και με παράφορο ενθουσιασμό θα παρέδιδαν γη και ύδωρ στους σφετεριστές, εκχωρώντας και το όνομα «Μακεδονία» (σκέτο βεβαίως και χωρίς καν προσδιοριστικά) και οτιδήποτε άλλο θα ήθελαν οι προκλητικοί πλαστογράφοι γείτονες. Τι λοιπόν συγκρατεί αυτούς τους αδίστακτους προδότες (ενώ π.χ. βλέπουμε ότι τίποτε απολύτως δεν τους συγκρατεί στο να περνούν απανωτά μέσα στο Κιναιδοβούλιο της καταισχύνης όλα τα νεοταξίτικα νομοσχέδια θεσμοθέτησης της κάθε ανωμαλίας);

Είναι σαφές πως αυτό οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στη δυναμική και τη λαοπλημμύρα των δύο συλλαλητηρίων. Όσο κι αν αρνούνται πεισματικά να το ομολογήσουν, εκείνος ο πανικός τους δεν μπορεί να ξεχάστηκε. Και όσο και αν το παίζουν υπεράνω μέσα στη φασιστικά προκλητική τους οίηση, είναι αδύνατο να μην περνάει από το μυαλό τους τι μπορεί να συμβεί, αν τολμήσουν να κατεβάσουν στη Βουλή κάποια συμφωνία εσχάτης προδοσίας. Άλλωστε, και να ήθελε να το ξεχάσει ο σπιθαμιαίος αλητάκος που υποδύεται τον πρωθυπουργό, η νέα πρόσφατη ξεκάθαρη προειδοποίηση των Παμμακεδονικών τού το υπενθύμισε.

Υπάρχουν και αρκετοί όμως βέβαια που ίσως διαφωνήσουν με τα παραπάνω. Το ακούμε ήδη από κάποιους φίλους, που διατείνονται πως δεν υπάρχει φόβος, γιατί διαφορετικά θα είχαν σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση, θα είχαν εγκαταλείψει το όνομα «Μακεδονία» (έστω και και σύνθετο) και θα είχαν βρει ένα τρόπο να παγώσουν οριστικά το όλο θέμα. Θα τους απαντήσουμε ότι και αυτό μπορεί εντέλει να γίνει - και το ότι δεν έγινε μέχρι τώρα οφείλεται στο ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γιατί είναι προφανές ότι, πέραν της ανθελληνικής του ψύχωσης, ο εσμός που παριστάνει την ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει και κάποιες πολύ…συγκεκριμένες υποχρεώσεις απέναντι στα ξένα αφεντικά και δέχεται υπερατλαντικές, αλλά και γερμανικές πιέσεις για να φτάσει σε συμφωνία (για να μη μιλήσω πάλι δηλαδή για το ευρύτερο «συμβόλαιο θανάτου» που θεωρώ απολύτως σίγουρο πως εκτελούν αυτά τα προδοτικά όργανα στον τόπο μας). Περαιτέρω όμως έχει να παλέψει και με την αλαζονεία και τον εγγενή φασισμό του τρόπου σκέψης του, που δεν του επιτρέπουν να χωνέψει τόσο εύκολα ότι το…μέγα έργο (της καταστροφής και της κατεδάφισης) που επιτελεί, μπορεί να ανατραπεί ή να παρεμποδιστεί από τον…σκοταδιστή, εθνικόφρονα και χυδαίο λαουτζίκο.

Δεν είναι απλό συνεπώς το να περάσουν στην εντελώς απέναντι όχθη της βαριάς ήττας - γιατί βαριά ήττα θα είναι γι’ αυτούς η μη συμφωνία, δεδομένου ότι μόνοι τους ανακίνησαν το ζήτημα εδώ και 8 μήνες, μετά από τόσα χρόνια ακινησίας, και επείγονται για το ξεπούλημά του. Το ότι όμως δεν το έχουν πράξει ακόμη και συνεχίζουν τόσους μήνες να τσαλαβουτούν μέσα στα θολά νερά του ποταμού, ευρισκόμενοι σε όλο αυτό το εργώδες κουβάρι των παλινωδιών, των καθυστερήσεων και των ατέρμονων διαλόγων, δείχνει μεν από τη μία ότι δεν θέλουν φυσικά και να παραιτηθούν από τα προδοτικά τους σχέδια, αλλά από την άλλη και ότι φοβούνται. Δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό.

Ενδεικτικά λοιπόν όλα τα παραπάνω του πόση αξία μπορεί να έχει η λαϊκή αντίδραση (ακόμη και η ειρηνική, αρκεί να είναι μαζική, αποφασιστική και αρκούντως…απειλητική). Καταθλιπτικό βέβαια εν μέρει το συμπέρασμα, καθώς πιστοποιεί πόσες ευκαιρίες έχουμε χάσει μέχρι σήμερα ως λαός και πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα αν παρόμοιες, σκληρές και αποφασιστικές αντιδράσεις ευρείας συμμετοχής είχαν πραγματοποιηθεί και σε άλλα θέματα απέναντι στους φασιστοειδείς νεοταξίτες λύκους με την ψευτοπροοδευτική προβιά. Ευοίωνο κι ελπιδοφόρο ωστόσο κατά το υπόλοιπο μέρος, γιατί δείχνει πως έστω και την εσχάτη ώρα, έστω και για ένα μείζον θέμα εθνικό (μια που τα βαθύτερα πνευματικά τα έχουμε υποτιμήσει), έχει τεράστια σημασία η μαζική κι ανένδοτη αντίσταση. Δεν είναι αργά. Και ποιος ξέρει, ίσως πράγματι να μας σώσει τελικά όντως η Μακεδονία, όπως έλεγε κάποτε και ο Ίων Δραγούμης. Υπό την έννοια, προσθέτουμε εμείς, ότι μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα πραγματικής αντίστασης, να ξεπεράσει επιτέλους το σημείο βρασμού αυτής της γενικά παθητικής και τόσα πολλά ανεχόμενης κοινωνίας - και στη συνέχεια ίσως να τα φέρει έτσι ο Θεός που αυτή η αντίδραση να επεκταθεί και στα άλλα.

Ανεξάρτητα πάντως από τι θα γίνει μελλοντικά, επί του παρόντος θέματος (δηλαδή του προβλήματος με τα Σκόπια), είναι βέβαιο πως και το σημείο βρασμού έχει πλέον υπερκαλυφθεί και ο κόσμος είναι αποφασισμένος αυτό που έδειξε στα δύο μεγάλα συλλαλητήρια, να το συνεχίσει. Ας μη νομίζουν συνεπώς τα ανθρωποκνώδαλα της εξουσίας ότι με τερτίπια, καθυστερήσεις, κατενάτσιο και μπακαλίστικη κοπτοραπτική θα φέρουν έστω και πιο…light συμφωνία στο καθ’ ημάς Κυνοβούλιο. Ευτυχώς ή δυστυχώς για κάποιους, όρος «ολίγον εσχάτη προδοσία» δεν υφίσταται ούτε σημασιολογικά, αλλά ούτε και νομικά.

Καλό είναι λοιπόν να θυμούνται ότι τίποτε που να θυμίζει τη λέξη «Μακεδονία» (ούτε στα αγγλικά, ούτε στα ψευτομακεδονέζικα, ούτε στα… σουαχίλι) δεν θα γίνει αποδεκτό από κανένα μας. Αν το τολμήσουν, ας αρχίσουν να σχηματοποιούν λίγο πιο ολοκληρωμένα τη σκέψη που αποκλείεται να μην περνάει ενίοτε από τον εθνομηδενιστικό εγκέφαλό τους. Ότι δηλαδή η επόμενη μεγάλη λαοσύναξη που θα γίνει, θα είναι πρωτοφανώς κοσμοϊστορική. Και τέτοια οφείλει να είναι, κόντρα στη «λογική» των νέων συλλαλητηρίων που έχουν εξαγγελθεί (ειλικρινά θεωρώ μέγα - για να μην πω ύποπτο - σφάλμα τη διοργάνωση τέτοιων, που θα εκτονώσουν την οργή και το πάθος του κόσμου) και φυσικά να λάβει χώρα στο Σύνταγμα, έξω από τον «ναό της δημοκρατίας» (όπως τολμούν ακόμη και τον αποκαλούν), μέχρι να αναγκαστούν όσοι κινούνται εντός αυτού και παίζουν με τόσο προκλητικά φασιστικό τρόπο με τις ζωές μας και την Ιστορία μας, να ακούσουν επιτέλους και να υποταχθούν στην παλλαϊκή βούληση. Όπως οφείλουν δηλαδή να κάνουν, αντί να εργάζονται για σκοτεινά και υπόγεια συμφέροντα.
Ο καιρός εγγύς…

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ το τελευταίο αντίο των buffon και iniesta είναι ο δρόμος του σωστού

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πάνε τώρα μέρες που το ισπανικό και το ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ολοκληρώθηκαν και μαζί τους και δύο τεράστιες καριέρες. Στα τελευταία τους εντός έδρας παιχνίδια, ο ισπανός Andres Iniesta και ο ιταλός Pierluigi Buffon κλήθηκαν να αποχαιρετίσουν το κοινό και τους συμπαίκτες τους στην Barcelona και Juventus αντίστοιχα.

Οφείλω να ομολογήσω πως ήταν δύο πολύ συγκινητικές στιγμές -θα έλεγα- στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Συμπαίκτες, οπαδοί και παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, μα και οι αντίστοιχοι αντίπαλοι απέδωσαν τον σεβασμό τους είτε με μερικές ευφάνταστες κουβέντες, είτε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.

Di emozioni ne abbiamo vissute tante, ma questa... #UN1CO #Buffon @GianluigiBuffon Powered by @Jtv212 pic.twitter.com/6TAObO75Fc

— JuventusFC (@juventusfc) May 19, 2018

Κι ενώ μπορούμε να γράψουμε αρκετά για τον καθένα ξεχωριστά, θα αφήσω αυτήν την δουλειά στις έγκυρες αθλητικές ιστοσελίδες που θα σας προσφέρουν καλύτερη ενημέρωση. Εγώ θα ήθελα να μείνω σε αυτό που εμένα άγγιξε σε αυτούς τους ανθρώπους έχοντας ζήσει κάθε τους στιγμή από το ξεκίνημα της καριέρας τους.

Fellow sportsmen try to sum up Iniesta in one word.
What is yours?
🎬 Full video: https://t.co/RPY31Ra4O4 #infinit8iniesta pic.twitter.com/Hb3xacDfFc

— FC Barcelona 🏆🏆 (@FCBarcelona) May 19, 2018

Γιατί.... και οι δύο έγιναν πάμπλουτοι από τα τεράστια συμβόλαια που υπέγραφαν όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς ποτέ δε θα τους λυπηθεί, αντιθέτως είναι πολλοί εκείνοι που δηλώνουν οργισμένοι για τα χρήματα που παίρνουν οι καλοπληρωμένοι αθλητές, όμως μάλλον αυτό είναι ένα άλλο θέμα προς συζήτηση.

Παρά τα λεφτά λοιπόν που και οι δύο ή καθένας από αυτούς έπαιρνε, στα συγκεκριμένα δύο άτομα θα θυμόμαστε πολύ περισσότερο πράγματα, που προφανώς το μέγιστο αυτών είναι οι αθλητικές επιδόσεις τους. Τον ένα τον έλεγαν βασιλιά και τον άλλο μαέστρο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όμως είπαμε πως δεν πιάνουμε ποδοσφαιρική συζήτηση.

Το μόνο ποδοσφαιρικό που θέλω να χρησιμοποιήσω είναι πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι αφίσες αυτών των αθλητών, οι φανέλες τους και η προσωπικότητα τους ενσωματώθηκαν στις ζωές και την συνείδηση πολλών μικρών παιδιών. Τα παιδιά εντυπωσιάζονται από τις αθλητικές ικανότητες του εκάστοτε αθλητή, όμως είναι η συμπεριφορά τους τα χρόνια που διαρκεί η καριέρα τους που δείχνει ένα μονοπάτι σε αυτά τα παιδιά. Και ο Iniesta και ο Buffon όλα αυτά τα χρόνια δεν μας απασχόλησαν ποτέ για ξενύχτια, καταχρήσεις, γυναίκες, φάρμακα, βία, τσακωμούς κλπ. Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους τους, που τυφλωμένοι από το πολύ χρήμα και τον καταπιεστικό τρόπο ζωής ενός αθλητή υψηλού επιπέδου, ξεφεύγουν πολύ συχνά διαφθείροντας όχι μόνο την καριέρα τους αλλά εμμέσως και όλα τα παιδιά που τους θεωρούν πρότυπα.

Καλώς ή κακώς, οι διάσημοι αθλητές, έχουν εκτός από το βάρος της απόδοσής τους στα πιεστικά πλαίσια του πρωταθλητισμού και εκείνο της προσωπικής τους ζωής. Είτε το θέλουν είτε όχι, είναι δημόσια πρόσωπα και επηρεάζουν την συμπεριφορά πολλών παιδιών. Είναι χρέος τους -για όσα χρόνια βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας- να διατηρήσουν ένα χαμηλό προφίλ σωστού επαγγελματία και σωστού ανθρώπου! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ η διπλωματία της ιστορικής άγνοιας

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Λοιπόν: Το όνομα «Μακεδονία του Ιλιντεν» άντεξε 2 μέρες και στη συνέχεια «κάηκε», σχεδόν αυτόματα, έτσι όπως «καίγονται» τα ονόματα υποψηφίων βουλευτών ή δημάρχων που βγαίνουν «στα γρήγορα» και πρόωρα στη δημοσιότητα ακριβώς γι αυτό: Για να «καούν». Έγινε όμως αυτό; Ήταν προσχεδιασμένο; Δύσκολο να δεχτώ ότι ένας πρωθυπουργός, μια κυβέρνηση, θα έβγαιναν προς τα έξω και θα δημιουργούσαν την αίσθηση ότι «το σκέπτονται σοβαρά» ΑΝ γνώριζαν ότι αυτό το όνομα ΔΕΝ θα γίνει αποδεκτό.

Δεν μπορώ να απαντήσω για τη φιλοσοφία σκέψης και χειρισμού δύσκολων και επικίνδυνων ζητημάτων που αφορούν την εκρηκτική πλέον περιοχή μας. Και κάτι μου λέει ότι όλη η σκέψη αντιμετώπισης αυτών των ζητημάτων, από τη σύλληψη και «ομηρία» των δυο στρατιωτικών μας που κρατούνται στην Αδριανούπολη, μέχρι τις ανεπανάληπτες δηλώσεις του Τούρκου «σουλτάνου» που πια λέει – και κάνει- ό,τι του καπνίσει, τις υποτιθέμενες διαπραγματεύσεις για το όνομα των Σκοπίων, τις διάφορες «περίεργες» κινήσεις στο εσωτερικό της Αλβανίας και την ασάφεια γύρω από τα «οικόπεδα» στην Κυπριακή ΑΟΖ (και αλλού εδώ που τα λέμε) έχει ειρμό.

Στην Τουρκία έχουν βέβαια εκλογές αλλά να βγαίνει χωρίς ουσιαστικό λόγο κι αφορμή και να κλιμακώνει τις απειλές του ο αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων Χουλουσί Ακάρ και να…. προειδοποιεί την Ελλάδα, χωρίς να την κατονομάζει, να μην κάνει «λάθος υπολογισμούς» στο Αιγαίο μπορεί να μας ακούγεται λίγο σαν επιθεωρησιακό «αστειάκι». Αλλά δεν είναι. Γιατί βρε «καρντάσι» Χουλουσί; Τι θέλετε να πετύχετε; Κι εμείς σε όλα αυτά, όλα βαριά και μπερδεμένα που έχουν πέσει στο κεφάλι του πρωθυπουργού και του Κοτζιά θα απαντήσουμε; Ή θα χαμογελάσουμε – και πάλι- ειρωνικά;

Βεβαίως, για το απίθανο αυτό «σενάριο» της «Μακεδονίας του Ίλιντεν» που από τους μηχανισμούς του Μαξίμου διοχετευόταν ότι ο πρωθυπουργός «το σκέπτεται», η επίσημη η ανακοίνωση έλεγε ότι « Καλωσορίζουμε την αποδοχή από πλευράς ΠΓΔΜ ότι λύση στο ονοματολογικό δε μπορεί να υπάρξει χωρίς την υιοθέτηση ονομασίας erga omnes, δηλαδή για όλες τις χρήσεις έναντι όλων». Τι «σκεπτόταν δηλαδή ο κ. Τσίπρας ΠΡΙΝ εισπράξει τα ηχηρά «ΟΧΙ» των κομμάτων; Να απορρίψει το «σενάριο»; Και τότε γιατί ζήτησε τη γνώμη των άλλων; Δεν ήξερε τι νόημα είχε για τους Σκοπιανούς το «Ίλιντεν»;

Για να μη μπω στις λεπτομέρειες γιατί η υπόθεση είναι πολύ παλιά και ….δυσβάσταχτα πολύπλοκη αφού αναφέρεται σε εθνικιστικές βλέψεις και σκέψεις των λαών που κατοικούν στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, κρατώ μια φράση του Ευάγγελου Βενιζέλου : «Όταν μιλάμε για λύση erga omnes μιλάμε για γεωγραφικό προσδιορισμό και όχι για ιδεολογική χρήση της ιστορίας σύμφωνα με τις επιλογές της γειτονικής μας χώρας. Η επιλογή Μακεδονία του Ιλιντεν είναι η επιτομή του αλυτρωτισμού ο αλυτρωτισμός αυτοπροσώπως. Ελπίζω να είναι προβοκάτσια ότι προτάθηκε το συγκεκριμένο όνομα και ότι η κυβέρνηση το συζητά διά του πρωθυπουργού. Διαβάστε ιστορία, μην παίζετε με κρίσιμα κεφάλαια της μακεδονικής ιστορίας, ιδίως σε περιόδους που οδήγησαν σε δεινά».

Πολύ γρήγορα, από την εγκυκλοπαίδεια: «Το Ίλιντεν υπονοεί μία επανάσταση σλαβοφώνων της Μακεδονίας που οργανώθηκε και υλοποιήθηκε στο Μακεδονικό έδαφος από την αυτονομιστική οργάνωση Εσωτερική Μακεδονο-Αδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση τον Ιούλιο του 1903 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σήμερα αυτή η εξέγερση γιορτάζεται στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ως εθνική επέτειος και για πολλούς στη χώρα θεωρείται η αρχή της Σλαβομακεδονικης εθνογένεσης, ενώ την υιοθετεί και η Βουλγαρία».

(σ.σ. Ο Χάρτης είναι πολύ παλαιός, Σλαβομακεδονικής προέλευσης και επιδεικνύει απλώς απώτερες σκέψεις. Ουδέποτε συζητήθηκε επίσημα) 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ το 15θημερο της κολάσεως μου έδειξε ότι τίποτα δεν μένει σταθερό, φυσιολογικό ή αναμενόμενο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα κάνω μια απόπειρα σήμερα ενός ποτ-πουρί που θα προσπαθήσει να καταλήξει κάπου, αλλά δεν το υπόσχομαι κιόλας. Ακόμα κι αν νιώσω ότι είναι βλακεία, θα το αφήσω για να βασανιστείτε κι εσείς που το διαβάζετε σχεδόν όσο εγώ που θα το έχω γράψει!

Τις περασμένες μέρες είχα(τ)ε την ευκαιρία να παρακολουθείσε(τ)ε τον διάσημο διαγωνισμό τραγουδιού, Eurovision που εδώ και καιρό έχουμε πεισθεί πως δεν αφορά μόνο την μουσική και την σκηνική παρουσία, αλλά την ομορφιά, την προκλητικότητα, την πολιτική, τις διεθνές σχέσεις, το ακριβό marketing, τις χρηματοδοτήσεις και... την διαφορετικότητα. Θυμάμαι νικητές transexual, κάτι μασκαράδες ντυμένοι άγρια ζώα και από φέτος έβαλα στην λίστα μια υπέρβαρη κυρία από το Ισραήλ που έδωσε σκληρή μάχη -δεν μπορώ να πω σώμα με σώμα- με την Ελληνόκυπριολατινοαμερικανοαλβανίδα που ακούει στο Ελένη Φουρέιρα, η οποία είχε όλο το πακέτο, δηλαδή ταιριαστό τραγούδι με πολύ προκλητικό κορμί και αρκετό κώλο και ξαφνικά... "μπουμ"! Οι θεατές προτίμησαν την υπέρβαρη κυρία.

Το ίδιο βράδυ το δικό μου ενδιαφέρον μου μονοπώλησε ο ελληνικός τελικός κυπέλλου στο ποδόσφαιρο ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ που διεξήχθη στην Αθήνα. 18.000 φίλοι του ΠΑΟΚ ταξίδεψαν 500 χιλιόμετρα για να δουν την ομάδα τους να κερδίζει και να παίρνει αυτή το "νταμπλ". Α, δεν το ξέρετε; Κατά τους οπαδούς των δύο ομάδων, οι ομάδες τους είχαν πάρει το πρωτάθλημα. Είναι λίγο πολύπλοκο κι αν δεν το ξέρετε ήδη, καλύτερα να μην εμβαθύνετε! Εξάλλου, οι φίλοι των δύο ομάδων είχαν έρθει για να απολαύσουν ένα παιχνίδι-γιορτή του ποδοσφαίρου. 18+18=36 χιλιάδες φίλοι των δύο ομάδων σε ένα γήπεδο 70.000 θέσεων και με 5.000 αστυνομικούς για παρέα φυσικά. Οι κουκούλες και οι σιδηρογροθιές απλά ταίριαζαν στα χρώματα της ομάδας..!

Εκείνες τις μέρες βίωσα ο ίδιος τις δύο πλευρές ενός νομίσματος και μάλιστα με τον πιο ειρωνικό τρόπο σε πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις. Είδα ένα προσφιλές μου πρόσωπο με το οποίο είχα απομακρυνθεί, να δίνουμε αμοιβαίες εξηγήσεις για να λύσουμε αυτήν την απόσταση. Είδα, άλλο προσφιλές μου πρόσωπο με το οποίο είχαμε να λύσουμε σημαντικές διαφορές, να πρέπει να τις παραμερίσω όλες προκειμένου να διασφαλίσω το γεγονός ότι θα παραμείνει ζωντανό! Είδα ένα ακόμα προσφιλές μου πρόσωπο να μην μπορεί στο ύψος διαφόρων απαιτήσεων και να καταρρέει έτοιμο να γκρεμίσει ένα οικοδόμημα το οποίο χτίστηκε υπό αντίξοες συνθήκες.

Ένα από τα πιο έντονα βιώματα όμως που έζησα αυτές τις μέρες και επιτρέψτε μου να σας το μεταφέρω μεταφορικά, γιατί ουδείς θα κατανοήσει την σημαντικότητά του αν κυριολεκτήσω, είχε να κάνει με μία μου επίσκεψη. Μια επίσκεψη που έκανα με τις κόρες μου ενώ θα μπορούσα να κάνω και μόνος μου. Την έκανα με παρέα για να μην δώσω στον εαυτό μου το δικαίωμα να αφεθεί στις σκέψεις του μπροστά στον κόσμο που υπήρχε εκεί. Η επίσκεψη αυτή ήταν πέρα για πέρα αληθινή, αλλά αφορούσε ένα όνειρο(!) Ένα όνειρο που για μένα ήταν πραγματικότητα με την οποία έζησα υπέροχες στιγμές και ξαφνικά έγινε και πάλι όνειρο! Αυτό, είναι το πιο οξύμωρο όλων: Πως γίνεται να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα και η πραγματικότητα σου να γίνεται ξανά ένα όνειρο;

Αγαπητοί αναγνώστες, το τελευταίο δεκαπενθήμερο δε θα ήθελα να το ζήσει ούτε ο χειρότερος εχθρός μου. Για πρώτη φορά στα 15 χρόνια της συγγραφικής μου καριέρας, θα ζητήσω συγγνώμη αν σας κούρασα, όμως με έναν δικό μου συνθηματικό τρόπο ήθελα να σας δείξω πως ο κόσμος είναι τόσο διαφορετικός, τόσο απρόβλεπτος, τόσο κυκλοθυμικός, που ποτέ και με κανέναν ή σε τίποτα, δεν πρέπει να επαναπαύεστε. Ευχαριστώ. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ελληνική εκπαίδευση: επιτέλους καιρός για αντίσταση!

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Θορυβήθηκε πάλι προ ολίγων ημερών μέρος της κοινής γνώμης από έντυπο και ηλεκτρονικό δημοσίευμα για μια «δασκάλα» (εντός πολλών εισαγωγικών) σε σχολείο των βορείων αθηναϊκών προαστείων που έδειχνε στους μαθητές βίντεο με ομοφυλόφιλους και επίσης, επικαλούμενη τις βουδιστικές της πεποιθήσεις, δίδασκε γιόγκα και φυσικά αρνιόταν να διδάξει το μάθημα των Θρησκευτικών.

Το συμβάν προκάλεσε τότε κάποιες αντιδράσεις από γονείς, αλλά εντάσσεται βέβαια σε μια κατηγορία κραυγαλέων περιστατικών, τα οποία απλώς προξενούν ολιγοήμερο σοκ σε μια υποκριτική και κοιμώμενη κοινωνία, που απολύτως εθισμένη πλέον στο άγγιγμα της λάσπης και τη δυσωδία του υπόνομου «ταράζεται» για λίγο, πριν επιστρέψει στον μακάριο ύπνο της εξηλιθιωμένης αφασίας της. Παραπλήσιο φαινόμενο με το (υπερπολλαπλάσιο βεβαίως) σοκ που προκαλούν περιστατικά βίαιων εγκλημάτων ή αποτρόπαιων πράγματι βρεφοκτονιών, την ώρα όμως που παραμένουν σχεδόν ασχολίαστα και φυσιολογικά η προχωρημένη αθεΐα, η κολοσσιαία πνευματική κρίση, η απερίγραπτη ηθική καταβαράθρωση, η αρρωστημένη σαρκολατρία, η καθιέρωση κάθε είδους ανωμαλίας, η τραγική μάστιγα των εκτρώσεων.

Η ίδια υποκρισία περισσεύει και στον χώρο της παιδείας, όπου κάποιοι επιμένουν να ξιπάζονται κατά καιρούς, βγάζοντας για λίγο το κεφάλι τους από την άμμο, στην οποία γενικά επέλεξαν να το κρατούν βυθισμένο, ή ανακαλύπτοντας «σοκαρισμένοι» ακάλυπτα κάποια σημεία του σώματος ενός δύσμοιρου βασιλιά που είναι ωστόσο εδώ και πάρα πολλά χρόνια παντελώς γυμνός. Το παραπάνω περιστατικό μπορεί να μην είναι βέβαια (ακόμη) ο μέσος όρος όσων συμβαίνουν στα σχολεία της πατρίδας μας, δεν είναι όμως καθόλου παράταιρο με την εικόνα μιας δημόσιας εκπαίδευσης που μετά από μια σειρά λόγω μεν μεταρρυθμίσεων (έργω δε χειρουργικών επεμβάσεων με το ψευτοπροοδευτικό νυστέρι του εθνομηδενισμού και της χριστοφοβίας) κατά τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες έχει πλέον προ πολλού καταντήσει χυδαίο νεοταξίτικο εκμαυλιστήριο και απρόσωπο εργοστάσιο παραγωγής παραζαλισμένων κι απονευρωμένων ανθρώπινων κοπαδιών, που όλο και περισσότερο θυμίζει εκπαιδευτήριο μελλοντικής δυστοπικής κοινωνίας οργουελικού τύπου.

Ο άθλιος αυτός χαρακτήρας του δημόσιου σχολείου, καρπός όπως είπαμε της αντιπαιδαγωγικής και μισελληνικής πολιτικής όλων σχεδόν των κυβερνήσεων της λεγόμενης Μεταπολίτευσης, αντικατοπτρίζεται και στα (αντι)παιδαγωγικά προγράμματα και στα αξιοθρήνητα σχολικά εγχειρίδια (τα οποία ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, που είναι και η πλέον βασική και νευραλγική κατά τη γνώμη μου, αποτελούν πρωτοφανή όργανα λοβοτομής κι εξηλιθίωσης - και εννοείται πως δεν αναφέρομαι μόνο στα κατεξοχήν ταλαιπωρημένα, για προφανείς λόγους, μαθήματα των Θρησκευτικών, της Γλώσσας και της Ιστορίας, αλλά και σε όλα σχεδόν τα υπόλοιπα). Αντικατοπτρίζεται όμως και στο εν πολλοίς τραγικό επίπεδο των εκπαιδευτικών, που μπορεί να μην υστερούν στα λεγόμενα τυπικά προσόντα (αντίθετα, ποτέ ο χώρος δεν είχε τόσο πολλούς τυπικά επιμορφωμένους, πολυπτυχιούχους, κατόχους μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων κλπ), αλλά υπολείπονται δραματικά σε πραγματικό επίπεδο παιδείας και πνευματικής συγκρότησης.

Ειλικρινά ο χώρος βρίθει από αθεΐα, εθνομηδενισμό, αδιαφορία, ανεπάρκεια, αγραμματοσύνη (γιατί καλά τα χαρτιά, αλλά είναι γνωστό ότι τα…ράσα σπάνια κάνουν τον παπά), φοβικότητα, πομπώδη «παιδαγωγική» βλακεία, «προοδευτική» χυδαιότητα, ψευδοεπιστημονική οίηση, χαοτική θολοκουλτούρα, εκτεταμένο διαποτισμό από τα τοξικά λύματα όλης της νεοταξίτικης και νεοεποχίτικης ατζέντας. Οι άξιοι δάσκαλοι που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, αλλά είναι και πραγματικοί παιδαγωγοί και διδάσκουν ήθος και αξίες, είναι ελάχιστοι και ασκούν το λειτούργημά τους υπό αντίξοες συνθήκες - ενώ φυσικά δεν είναι λίγες και οι φορές που περνούν «των παθών τους τον τάραχον» από τη συμπεριφορά προβληματικών «συναδέλφων» τους, τις επιθέσεις προοδευτικών» εξωσχολικών κύκλων ή και τα καψόνια της εργοδοσίας.

Αν τώρα αναρωτηθεί κάποιος κατά πόσον μπορεί να υπάρξει λύση σε όλο το παραπάνω πρόβλημα, είναι φανερό πως όπως και στα άλλα σοβαρά ζητήματα (εθνικά θέματα, λαθροεποικισμός, δημογραφικό, διαφθορά, εγκληματικότητα, ευρύτερη νεοταξίτικη άλωση και αποδόμηση μέσω νομοθετημάτων, οικονομία κλπ), για πλήρη και ολοκληρωμένη λύση δεν μπορούμε να μιλάμε, όσο στη διακυβέρνηση του τόπου θα βρίσκονται και θα εναλλάσσονται προδοτικές κι αντίχριστες συμμορίες. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μέχρι να έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα που θα δούμε στην πατρίδα μας κυβέρνηση πραγματικών ελληνικών συμφερόντων, έχουμε το δικαίωμα (ή το άλλοθι) να παραμένουμε αδρανείς, ούτε σημαίνει πως δεν υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν. Η γενική ιδέα είναι «ανένδοτο αντάρτικο απέναντι στις δυνάμεις κατοχής και εξόντωσης της πατρίδας» - και η φράση αυτή δύναται να συμπεριλαμβάνει αρκετά πράγματα και στον χώρο της εκπαίδευσης.

Τεράστιος φυσικά εν πρώτοις ο ρόλος των ευσυνείδητων εκπαιδευτικών, για τους οποίους ήδη μιλήσαμε και οι οποίοι οφείλουν να συνεχίσουν το δύσκολο έργο τους. Όσο μάλιστα τα πράγματα θα χειροτερεύουν και οι ήδη αντίξοες συνθήκες θα επιδεινώνονται, οφείλουν να παλέψουν με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση. Και αυτό βεβαίως μπορούν να το πράξουν κινούμενοι στις παρυφές της νομιμότητας (δεν μιλούμε δηλαδή καν για ρήξεις και μετωπικές συγκρούσεις, δεν υφίσταται τέτοια ανάγκη - τουλάχιστον προς το παρόν) και επιλέγοντας νομότυπους ή νομιμοφανείς και έξυπνους τρόπους (πραγματικά υπάρχουν τέτοιοι) για να περάσουν αυτά που θέλουν μέσα στην τάξη, κόντρα στο αντίχριστο και εκμαυλιστικό ρεύμα των Καιρών. Και έχει πολύ μεγάλη βεβαίως σημασία οι εκπαιδευτικοί αυτοί να γίνουν ακόμη περισσότεροι.

Για να μη μένουμε όμως μόνο στα ευχολόγια και επειδή δεν είναι πάντα εύκολο άνθρωποι να παλεύουν μόνοι τους κόντρα σε ποικιλότροπες καθεστωτικές κακοτοπιές (ακόμη κι αν δεν παρανομούν), είναι φανερό πως παράλληλα απαιτούνται και κάποιοι άτυποι μηχανισμοί στήριξης. Και αυτούς μπορούν να τους διαμορφώσουν μόνο οι επίσης ευσυνείδητοι γονείς, άνθρωποι με φόβο Θεού και φιλοπατρία, που ενώ είναι πολλοί, αρκούνται συνήθως σε ρόλους παθητικού θεατή ή το πολύ ευκαιριακού εκφραστή σποραδικών και χλιαρών παραπόνων, την ώρα που κάποιοι άλλοι, δήθεν προοδευτικοί, είναι φυσικά πάντοτε ετοιμοπόλεμοι για παρεμβάσεις, σκληρές διεκδικήσεις και ανυποχώρητες αντιδράσεις. Ο ρόλος όμως των Ελλήνων και ορθοδόξων γονέων, ειδικά στους σημερινούς καιρούς και μέσα στον ελληνοφοβικό και αντίχριστο ζόφο της επίσημης κρατικής πολιτικής, μπορεί να αποβεί τεράστιας επίσης σημασίας.

Όπως (αμυδρά έστω) φάνηκε και από τις προ μηνών αντιδράσεις για τα βιβλία των Θρησκευτικών, οι γονείς έχουν μεγάλη δύναμη στα χέρια τους και αυτή τη δύναμη πρέπει να πάψουν να την απεμπολούν, υπό την υποβολιμαία εκ του συστήματος αίσθηση περί της δήθεν ματαιότητας και αναποτελεσματικότητας κάθε αντίδρασης. Αρκεί βέβαια να αποκτήσουν επίγνωση αυτής της δύναμης και να μάθουν να δρουν πιο μαζικά, οργανωμένα και αποφασιστικά, ενώ βασικό επίσης είναι να συνειδητοποιήσουν και το ότι δεν είναι εποχή απλών παρακλήσεων και χλιαρών διαμαρτυριών πια αυτή που βρισκόμαστε, αλλά έντονης αντίδρασης και ανένδοτης απαίτησης. Η στάση τους μπορεί να αποβεί πραγματικά καθοριστική, γιατί και τους καλούς δασκάλους θα ενισχύσει ηθικά, ενδυναμώνοντάς τους περαιτέρω, και μέρος των πλείστων (και ενίοτε τραγικών) περιπτώσεων μπορεί να συγκρατήσει σ’ ένα βαθμό μέσω του ελέγχου και της πίεσης, αλλά και επίσης μπορεί να ενθαρρύνει εν τέλει και κάποιους ακόμη γενικά καλοπροαίρετους, αλλά αδρανείς λόγω φοβίας ή αδύναμου χαρακτήρα (γιατί υπάρχει φυσικά και αυτή η κατηγορία εκπαιδευτικών).

Πέραν όμως όλων των προαναφερθέντων, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορούν να γίνουν στον χώρο της εκπαίδευσης, ίσως και ακόμη πιο σημαντικά και αποτελεσματικά. Επειδή ωστόσο το θέμα είναι πραγματικά τεράστιο, θα επανέλθουμε σύντομα για να καταθέσουμε σκέψεις και προτάσεις και επ’ αυτών. Προς το παρόν, ας αρκεστούμε στην αναφορά αυτών που πρέπει να πράξουν όσοι δημόσιοι λειτουργοί της εκπαίδευσης, αλλά και γονείς, δεν έχουν ακόμη λοβοτομηθεί από τη νεοταξίτικη τοξική ιδεολογική επέλαση και πονάνε για τα τραγικά τεκταινόμενα σε αυτόν τον τόσο νευραλγικό χώρο. Επειδή λοιπόν οι καιροί ου μενετοί και δεν υπάρχει πλέον το παραμικρό δικαίωμα αδράνειας και εφησυχασμού, ας ενεργοποιηθούμε άμεσα.

Και επίσης βέβαια καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι, παρά τις μόνιμες καθεστωτικές απόπειρες εκφοβισμού και ιδεολογικής τρομοκρατίας εκπαιδευτικών και γονέων, δεν υπάρχει κανένας πραγματικός λόγος φόβου και για τις δύο πλευρές, από τη στιγμή που όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν με απολύτως νόμιμους τρόπους. Στο κάτω-κάτω υπάρχει κι ένα Σύνταγμα, που - έστω και κολοβωμένο και προβληματικό - ακόμη ισχύει και συνεχίζει να επιτάσσει κάποια πράγματα σχετικά με την εκπαίδευση των ελληνοπαίδων (όπως απέδειξαν και οι πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά).

Μέχρι να το αλλάξουν οι συμμορίες που κυβερνούν τη χώρα (όπως σφόδρα βεβαίως επιθυμούν) ή να το καταργήσουν τελείως ή μέχρι να αρχίσει κανονικός αντίχριστος κι εθνομηδενιστικός διωγμός (οπότε και θα βγούμε στο βουνό ή θα κλειστούμε και θα λειτουργούμε Κρυφά Σχολειά στα… υπόγεια), ας κάνουμε όλοι μας αυτό που πρέπει εντός του δημοσίου σχολείου, σε πείσμα του κάθε αλητήριου ψευτοπροοδευτικού φασίστα που δρα είτε σε ανώτερο είτε και σε κατώτερο επίπεδο και που έχει βαλθεί με τον πλέον απροκάλυπτο και ξεδιάντροπο τρόπο - υπό τις εντολές των νεοταξιτών ινστουχτόρων του και υπό το κράτος των προσωπικών του αντίχριστων και πατριδοφοβικών ψυχώσεων - να μετατρέψει την ήδη απονευρωμένη και σχεδόν ετοιμοθάνατη δημόσια εκπαίδευση σε παντελώς αφελληνισμένο και πνευματικά αποσαθρωμένο σεληνιακό τοπίο. Ή για να θυμηθώ και τον αγαπημένο μου Αισχύλο, «πολίται, χρη λέγειν (και πράττειν) τα καίρια»…

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ~ οι ιδανικοί προορισμοί για τον μάιο

άρθρο της Μίνας Κοκορέλη 

Ο Μάιος συνδυάζει δυο πολύ βασικά συστατικά για ένα καταπληκτικό ταξίδι, τις οικονομικές τιμές για εκδρομές αλλά και τον αξιοπρεπή καιρό σε πολλά μέρη του κόσμου.

Η άνοιξη είναι μια καλή ευκαιρία για να επισκεφθείτε το Αμπρούτσο (Abruzzo), στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια του Μαΐου, τα αγριολούλουδα φωτίζουν τα λιβάδια των Άλπεων, το χιόνι εξακολουθεί να κηλιδώνει τα βουνά και μπορείτε να κατασκοπεύσετε τα αγριογούρουνα στο φυσικό τους περιβάλλον.

Ο Μάιος είναι επίσης ένας καλός μήνας για να επισκεφθείτε το κόκκινο κέντρο της Αυστραλίας, με ιδανικές θερμοκρασίες για πρωινές περιπάτους γύρω από τη βάση του ιερού Ουλουρού (Uluru), ενώ οι βραδινές θερμοκρασίες είναι ήπιες και ανεκτές, προσφέροντας την ευκαιρία να κοιμηθείτε στην έρημο κάτω από τα αστέρια αν είστε πιο τολμηροί.

Με τη διαμόρφωση των οδοντωτών βουνών και των οάσεων της ερήμου, ο Δρόμος του Μεταξιού συλλαμβάνει τις φαντασίες των ταξιδιωτών εδώ και αιώνες. Πάρτε μια αίσθηση γι' αυτή τη διάσημη διαδρομή με μια περιήγηση στο τρίο των ιστορικών πόλεων του Ουζμπεκιστάν, Μπουχάρα και Χίβα, οι οποίες συνεχίζουν να αποπνέουν τον εξωτικό μυστικισμό που συνδέεται με την παλιά Ασία. Μπορεί να φαντάζει ως ένας πολύ δύσκολος και ανέφικτος προορισμός, αλλά αν αποφασίσετε να ζήσετε αυτή την εμπειρία, να το κάνετε κάποιον Μάιο.

Ο Μάιος σημαίνει μόνο ένα πράγμα στην Πράγα: εποχή φεστιβάλ μπύρας. Μια τεράστια σκηνή 10.000 θέσεων ανεγέρθηκε στο πάρκο Λέτνα (Letná), με περισσότερα από 150 διαφορετικά ψωμιά. Μακριά από τις γιορτές, οι μακριές και ζεστές μέρες της άνοιξης είναι ιδανικές για περιπάτους στην πόλη και για εκδρομές με βάρκα στον ποταμό Μολδάβα.

Μυστηριώδης και μαγευτική, η αρχαία ακρόπολη Ίνκα του Μάτσου Πίτσου (Machu Picchu) είναι ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα του κόσμου. Μια επίσκεψη τον Μάιο προσφέρει καλό καιρό, ενώ είναι έξω από την παραδοσιακή περίοδο των διακοπών, που σημαίνει λιγότερα πλήθη για δουν τη μεγαλειότητα των ερειπίων. Το ίδιο γίνεται και με την Καππαδοκία στην Τουρκία, όπου οι ζεστές θερμοκρασίες και ο ξηρός καιρός είναι ιδανικά για να εξερευνήσετε τους γοητευτικούς βραχώδεις σχηματισμούς της καπνοδόχου της περιοχής, είτε επιλέγετε να περπατήσετε ανάμεσα τους είτε να πετάξετε με ένα αερόστατο.

Μίνα Κοκορέλη 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ περί εξοπλισμών και στρατιωτικής ισχύος

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ηλίας Ευαγγελόπουλος

Το κύριο μέλημα μιας κυβέρνησης είναι η επιβίωση του κράτους. Το “καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή” του Ρήγα Φεραίου αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την διαπίστωση αυτήν. Χωρίς την ύπαρξη ανεξάρτητου κράτους όλα τα άλλα δεν έχουν καμία σημασία για ένα λαό.

Το καλύτερο παράδειγμα για την κατανόηση του θέματος αυτού είναι η προδομένη και μαρτυρική Κύπρος! Τι υπέστησαν κατά την εισβολή η ελληνοκύπριοι κάτοικοι της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου! Υπάρχει και αναπτύσσεται σήμερα ελληνική κοινότητα στο κατεχόμενο τμήμα; Εάν οι ξένες δυνάμεις επέτρεπαν στην Τουρκία να ολοκληρώσει την εισβολή θα υπήρχε σήμερα Κυπριακή Δημοκρατία; Σ’ αυτήν την υποθετική περίπτωση θα είχαν απομείνει σήμερα Έλληνες στην Κύπρο;

Ας δούμε τι βιώνουν και οι βορειοηπειρώτες Έλληνες στην Αλβανία με την βίαιη αρπαγή των περιουσιών τους από το αλβανικό κράτος.

Αυτά τα παραδείγματα είναι δίπλα μας και έχουν θύματα αδελφούς μας. Μας έχουν όμως κάνει να συνειδητοποιήσουμε το πόσο σημαντικό είναι ως χώρα να διαφυλάξουμε την ανεξαρτησία και την ελευθερία μας; Με βεβαιότητα ΟΧΙ! Βλέποντας πως ψήφισαν οι κάτοικοι των νησιών του ανατολικού Αιγαίου στις εθνικές εκλογές π.χ. της τελευταίας δεκαετίας, διαπιστώνουμε ότι έχουν άγνοια κινδύνου. Και όταν αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους που βρίσκονται μια ανάσα από την Τουρκία αντιλαμβανόμαστε τι ισχύει για τους υπόλοιπους.

Ο πόλεμος είναι σκληρός. Μπορεί να μην τον έχουμε βιώσει στο πετσί μας τις τελευταίες δεκαετίες όμως μέσα από την τηλεόραση βλέπουμε τα κακά αποτελέσματά του. Σκοπός πάντα των σοφών ηγετών είναι η αποφυγή του. Σε μια χώρα όμως όπως η Ελλάδα, στη θέση που βρίσκεται και με τους γείτονες που έχει, η αποφυγή του πολέμου απαιτεί ισορροπία στρατιωτικής ισχύος και μια δυνατή οικονομία. Οικονομικά η Ελλάδα έχει υποστεί μια μεγάλη καταστροφή ενώ και η ισορροπία της στρατιωτικής ισχύος έχει διαταραχθεί. Υπάρχει βέβαια και η συμβολή της διπλωματίας όμως το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν πρόκειται να έρθει να πολεμήσει για λογαριασμό σου. Εφόσον οι δύο ανωτέρω προϋποθέσεις δεν υπάρχουν, οι πιθανότητες μιας πολεμικής σύγκρουσης αυξάνονται επικίνδυνα.

Υπάρχουν διάφοροι ανόητοι Έλληνες ακόμα και γεωπολιτικοί αναλυτές ή πολιτικοί που διαδίδουν ή και πιστεύουν ότι το πολύ πολύ να γίνει κάποιο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία και όχι μια γενικευμένη πολεμική σύγκρουση. Η επιδίωξη αυτή μπορεί σε τελική ανάλυση να είναι και στόχος των μεγάλων πετρελαϊκών κολοσσών ως αφορμή και ως μπαμπούλας για τον ελληνικό λαό για να καθίσουμε στο κοινό τραπέζι με τους Τούρκους και να αρχίσει το μοίρασμα και η συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Όμως η ιστορική ανάλυση των σχέσεων και συγκρούσεων των δύο λαών οδηγεί σε άλλα συμπεράσματα. Ακόμα και στην περίπτωση που η ανωτέρω περίπτωση επαληθευθεί, οδηγούμενοι σε μια συμφωνία εκ των πραγμάτων κάτι θα έχουμε χάσει και ανοίγουμε τον δρόμο για μεγαλύτερες μελλοντικές απώλειες.

Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι κάθε πράξη ή παράλειψη από τις κυβερνήσεις που έχουν ως συνέπεια την απώλεια εθνικής κυριαρχίας και υπονομεύουν την στρατιωτική και οικονομική ισχύ της χώρας, ισούνται με διάπραξη εσχάτης προδοσίας. Δεν απαιτείται η συντέλεση της εθνικής καταστροφής αλλά αρκεί και μόνο η προσπάθεια δημιουργίας της ή η παράλειψη πρόβλεψης και αποφυγής της.

Έχουν υπονομεύσει οι εγχώριες κυβερνήσεις την στρατιωτική ισχύ της χώρας μας; Απαντούν από μόνες τους οι πράξεις της Τουρκίας! Πλέον η Τουρκία δεν φοβάται την Ελλάδα και η Ελλάδα φοβάται την Τουρκία. Και η μια υποχώρηση φέρνει την άλλη υποχώρηση. Για μια ισχυρή χώρα η κράτηση δύο στρατιωτικών της θα ήταν αιτία πολέμου. Εάν αποφασίσουν οι Τούρκοι να τους κρατήσουν στις φυλακές για τα επόμενα τριάντα χρόνια θα κάνει η Ελλάδα κάτι; Όπως αιτία πολέμου είναι και η παράνομη είσοδος μεταναστών στην χώρα μας από την Τουρκία. Όποιοι εισέρχονταν στην χώρα έπρεπε την ίδια μέρα να επιστρέφονταν στην Τουρκία. Εάν η Τουρκία τους επέτρεψε να μπουν στα δικά της σύνορα και να διασχίσουν την χώρα της είναι δικό της θέμα και όχι δικό μας. Ποια εγχώρια κυβέρνηση τολμά όμως να θέσει τέτοιο θέμα! Βέβαια τι να πεις κανείς στους Τούρκους όταν ο ίδιος ο πρόεδρος της χώρας μας, δημόσια ευχαριστούσε τους παράνομους μετανάστες για την τιμή που μας έκαναν να έρθουνε να ζήσουνε μαζί μας ή όταν στελέχη της τωρινής κυβέρνησης, τους καλούσαν να έρθουν στη πατρίδα μας!

Το σίγουρο είναι ότι η εξασθένηση της χώρας θα συνεχίσει να μεταβάλει προς το χείριστο την ισορροπία της στρατιωτικής ισχύος με αποτέλεσμα την συνεχώς αυξανόμενη ελληνοτουρκική ένταση. Η αποφυγή του πολέμου απαιτεί επομένως επαναφορά της ισορροπίας στρατιωτικής ισχύος. Και αυτό πρέπει να γίνει σήμερα. Αύριο μπορεί να είναι ήδη αργά. Πώς όμως να το πετύχεις αυτό όταν δεν έχεις χρήματα και είσαι και υποχρεωμένος να αγοράζεις από τους δήθεν συμμάχους σου όπλα τρίτης και τέταρτης κλάσης!

Ηλίας Ευαγγελόπουλος
Οικονομολόγος

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ οι δήθεν πατριώτες που ξε-μετανάστευσαν

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Προχθές γυρνάω σπίτι και πετυχαίνω την τηλεόραση σε ένα κανάλι για το οποίο το μόνο που γνωρίζω είναι πως το αγόρασε ένας ρώσος επιχειρηματίας. Το epsilon tv λοιπόν προβάλλει μία εκπομπή με θέμα την μετανάστευση και φιλοξενεί 4-5 άτομα τα οποία υπήρξαν μετανάστες και τελικά γύρισαν πίσω στην Ελλάδα.

Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν παρακολούθησα προσεκτικά την εκπομπή για να σας μεταφέρω περισσότερα, πρόλαβα όμως να ακούσω πως τουλάχιστον δύο από τους "ξε-μετανάστες" ήταν ερευνητές σε κέντρα στην Σουηδία και τις ΗΠΑ. Ο άλλος νομίζω ήταν γιατρός και γενικά υπήρχε αρκετό... πτυχίο εκεί πέρα.

Όλοι τους μίλησαν αρχικά για τις ιδανικές συνθήκες εργασίας, τον οργανωμένο τρόπο ζωής και όλα αυτά που νομίζουμε ότι είναι τέλεια στο εξωτερικό. Λίγο μετά άρχισαν να λένε ο ένας μετά τον άλλο τι τους έλειψε από την Ελλάδα. Άκουσα για την κουζίνα, την οικογένεια, τις παρέες, τον ήλιο, την θάλασσα, την ηρεμία και από τη μια προσπάθησα να επιβεβαιώσω ότι επρόκειτο για έλληνες και όχι τουρίστες που γράφουν έκθεση για τις ιδανικές διακοπές τους, ενώ από την άλλη αναρωτιόμουν αν όντως αυτοί οι άνθρωποι είναι επιστήμονες και σοβαροί επαγγελματίες ή τεμπέληδες της σειράς που αναζητούν την πλησιέστερη καφετέρια!

Στο τρίτο σκέλος της εκπομπής οι ξε-μετανάστες περιέγραφαν τις νέες τους δουλειές εδώ στην Ελλάδα και στα τοπικά ερευνητικά κέντρα λέγοντας πως έχουν γίνει βήματα μπροστά και πως η Έρευνα στην Ελλάδα βελτιώνεται, ενώ παρότρυναν τους έλληνες επιστήμονες να μην φεύγουν για το εξωτερικό και να παραμείνουν εδώ. Είστε όμως εκτός πραγματικότητας αν δεν γνωρίζετε το κατά πόσο υποχρηματοδοτείται η έρευνα στην Ελλάδα, το πως Ερευνητικά Κέντρα κλείνουν ή συγχωνεύουν τμήματα και το πως έλληνες ειδικευμένοι γιατροί φεύγουν κατά δεκάδες προς το εξωτερικό που πληρώνει πολύ καλά.

Όπως λέει και ο φίλος μου ο Βασίλης που πραγματοποιεί εδώ και χρόνια μια λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό, "δεν είναι όλοι για μετανάστευση" και ενώ το πιστεύω απόλυτα, αναρωτιέμαι πως πετυχημένοι στο εξωτερικό επαγγελματίες, αφήνουν την εκεί καταξίωση ή έστω αποκατάσταση για να έρθουν στην Ελλάδα!

Προσωπικά, το λέω πολύ πριν το 2011 που απέκτησα το πρώτο μου παιδί, πως όταν τα παιδιά μου ενηλικιωθούν (τελειώσουν το σχολείο και άλλα παρόμοια βαρετά), θα τα "διώξω" στο εξωτερικό. Να ζήσουν, να δουν, να συγκρίνουν και ύστερα αν ενδιαφέρονται ακόμα μπορούν κι εκείνα να επιστρέψουν ή όχι. Σαν κάποιος που ήμι-μετανάστευσε, δεν θα αφήσω τα παιδιά μου να κάνουν τα ίδια λάθη με μένα... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ φρίκη δίχως όρια: το isis μετατρέπει τους αιχμαλώτους σε ιπτάμενες βόμβες!!!!!

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Φρίκη προκαλεί το γεγονός ότι ακόμα και τώρα που το ISIS έχει καταστραφεί και έχουν απομείνει μόνο κάποια υπολείμματά του βρίσκουν οι φανατικοί μαχητές του νέους άρρωστους τρόπους για να σκοτώνουν ανθρώπους.

Οι τζιχαντιστές χρησιμοποίησαν κορδόνια, καλώδια και ξύλινες σανίδες για να ακινητοποιήσουν τον τρομοκρατημένο αιχμάλωτο στην περιοχή Γιαρμούκ της Συρίας, που ελέγχεται από το ISIS, κοντά στην πρωτεύουσα τη Δαμασκό. 

Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν μια σφήνα για το πηγούνι για να κρατήσουν το κεφάλι του όρθιο, γέμισαν το κράνος με εκρηκτικά και του έβαλαν ένα φυτίλι για να τα πυροδοτήσουν.

Οι τρομακτικές εικόνες δείχνουν ότι ο άνδρας πέφτει με το κεφάλι πρώτα αφού ξεκίνησε την πτώση από ένα κτίριο. Τα βίντεο και οι φωτογραφίες που έχουν τραβήξει οι μαχητές και κυκλοφόρησαν στα διαδικτυακά κανάλια υποστήριξης του ISIS, δείχνουν πως η έκρηξη αποκεφαλίζει τον άνθρωπο.


Ξεχωριστές λήψεις δείχνουν τον άνθρωπο να προετοιμάζεται για τον θλιβερό θάνατό του και να βυθίζεται με το κεφάλι μέσα στα ερείπια.

Το «έγκλημα» του κρατούμενου δεν είναι γνωστό, αλλά ίσως ήταν εκδίκηση για καταστροφικές αεροπορικές επιθέσεις από τις Συριακές και τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις σε θέσεις του ISIS.

Η περιοχή Γιαρμούκ είναι ένας από τους τελευταίους προμαχώνες του ISIS και τώρα βρίσκεται υπό κυβερνητική επίθεση για να εξαναγκαστεί σε αποχώρηση η τρομοκρατική ομάδα που κάποτε κατείχε το ήμισυ του Ιράκ και της Συρίας το 2014.

πηγή

ΣΧΟΛΙΟ

Να δούμε πότε θα τελειώσει αυτή η νεοταξική φρίκη....
Πάντα να κρατάτε στην μνήμη σας ότι αυτοί οι δολοφόνοι ισλαμιστές εξοπλίσθηκαν και βοηθήθηκαν από την Δύση.... και ειδικότερα από την Νέα Τάξη (μυστικές λέσχες και στοές)....

Αυτήν που λύσσαξε να βγάλει πρόεδρο των ΗΠΑ την Χίλαρυ....
Αυτήν που κουβαλάει με τις ΜΚΟ και τον ΟΗΕ τους πρόσφυγες των πολέμων, αλλά και τους λαθρομετανάστες στην Ευρώπη κατά εκατομμύρια μέσα από συγκεκριμένα κανάλια και διαδρόμους....
Αυτήν που προωθεί παγκοσμίως, τρομοκρατία, εκτρώσεις, ευθανασίες, ναρκωτικά, φεμινισμό, ομοφυλοφιλία, διαφορετικότητα, πολυπολιτισμό κλπ...
Αυτήν που έχει πλάσει τον υποκριτικό αντιρατσισμό ενώ είναι πλήρως ρατσιστική κατά του ανθρώπινου είδους....
Αυτήν που έχει πλάσει τον αντιφασισμό ενώ είναι πλήρως φασιστική....
Αυτήν που έχει αλλοιώσει την έννοια του πατέρα και της μάνας σε γονέας 1 και γονέας 2....
Αυτήν που προωθεί την αχρήματη κοινωνία, το ηλεκτρονικό φακέλωμα, το πλαστικό χρήμα...
Αυτήν που ψεκάζει τους ουρανούς, που προωθεί την θεωρία της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη....
Αυτήν που βρίζει σαν συνομοσιωλόγους όσους της αντιστέκονται....
Αυτήν που δεν ενδιαφέρεται για πολιτικές ιδεολογίες καθώς έχει κατάφέρει όλες να την υπηρετούν....
Αυτήν που θεωρεί θανάσιμους εχθρούς της την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό που πάντα πρεσβεύουν την Ελευθερία του Ανθρώπου... 
 
Αυτήν που προωθεί τις εντολές της μέσω των μεγάλων παγκόσμιων ομοσπονδιών και οργανώσεων πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών, αθλητικών, καλλιτεχνικών (ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, Μεγάλοι Χρηματοπιστωτικοί Οίκοι, FIFA, UEFA, FIBA, IAAF, ΔΟΕ, Eurovision κλπ) μέσω της μόδας, μέσω της Τηλεόρασης και του Κινηματογράφου, μέσω των μεγάλων ΜΜΕ και με εκτελεστικά όργανα τις χιλιάδες ΜΚΟ....

Μιλάμε για ένα αληθινά τεράστιο καταστροφικό σχέδιο.... κατά της ανθρωπότητας....
Μιλάμε για έναν ιστό αράχνης που έχει πιάσει το θύμα της και ετοιμάζεται να το εξοντώσει.... 

 Διαβάστε περισσότερα.. »