Σάββατο 28 Ιουλίου 2018

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ που είναι οι μκο να βοηθήσουν τους έλληνες πληγέντες;

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος

Είναι τραγικό αλλά οι προδότες στην πατρίδα μας έχουν επιτρέψει σε δεκάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ξένων να βοηθούν (δήθεν) τους (πάλι δήθεν) "πρόσφυγες" στα νησιά μας, αλλά καμιά από αυτές δεν εμφανίστηκε στα καμένα της Ανατολικής Αττικής να βοηθήσει τους πληγέντες από την τρομερή πυρκαγιά που κατέστρεψε ολόκληρες συνοικίες και οικισμούς και μέχρι τώρα έχει προκαλέσει πέρα από τις ανεπανόρθωτες καταστροφές και 74 θανάτους και εκατοντάδες τραυματίες....
Και ο τραγικός απολογισμός συνεχώς μεγαλώνει...

Επίσης το ίδιο τραγικό είναι ότι όλες οι δυνάμεις και τα σκάφη του λιμενικού που θα μπορούσαν να σώσουν χιλιάδες ανθρώπους που κινδύνευαν στις ακτές όπου πλησίαζαν οι φλόγες, βρίσκονται εδώ και χρόνια στα νησιά μας προσπαθώντας να διασώσουν τους λαθρομετανάστες που επιχειρούν με την βοήθεια των λαθρεμπόρων διακινητών να περάσουν τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα και να βρεθούν σε κάποιο ελληνικό νησί, με αποτέλεσμα οι ήρωες λιμενικοί μας με τα πενιχρά μέσα και με βοήθεια κυρίως από το Πολεμικό Ναυτικό προσπαθούν να επιτελέσουν το έργο τους...

Ακούστε την τραγική μαρτυρία μιας αυτόπτη μάρτυρα που βρέθηκε πολύ κοντά στο σημείο που κάηκαν ζωντανοί 25 συνάνθρωποί μας σε ένα οικόπεδο και είδε με τα μάτια της το άτυχο κορίτσι που προτίμησε να πηδήξει στον γκρεμό παρά να καεί...


Ολοι αυτοί οι θάνατοι βολεύουν την προδοτική κυβέρνηση που υπηρετεί πιστά την Νέα Τάξη και τις εντολές της για αντικατάσταση του ελληνικού πληθυσμού με αλλοδαπούς....

Κάποιοι μιλάνε για περισυλλογή αυτές τις δύσκολες ώρες, όμως οι ευθύνες στα κτήνη αυτά που μας κυβερνάνε πρέπει να αποδοθούν άμεσα...
Εξάλλου παρά τις τρομερές καταγγελίες πολιτών, πυροσβεστών και εθελοντών κανένα ρεμάλι δεν προτίθεται να παραιτηθεί....

Ούτε η Γ.Γ. Πολιτική Προστασίας, ούτε και η Περιφέρεια έβγαλε ανακοίνωση εκκένωσης των περιοχών όπως καταγγέλει ο δήμαρχος Ραφήνας...

Τα 15 αρχαία πυροσβεστικά αεροσκάφη υπολειτουργούν και όσα λειτουργούν (κάτω από τα μισά) συντηρούνται με κανιβαλισμό των υπολοίπων σε μια χώρα που θα έπρεπε να έχει τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη πυροσβεστικό αεροπορικό στόλο... (και παράλληλα τις ισχυρότερες δυνάμεις Λιμενικού).

Φανταστείτε ότι οι πυροσβέστες έλεγαν "σακαράκες" τα Canadair από το 2015. ΕΔΩ
Και τον περασμένο Αύγουστο το ίδιο αίσχος επικρατούσε. (ΕΔΩ)

Αν περιμένετε λοιπόν απόδοση ευθυνών ή παραιτήσεις ξεχάστε το...
Και όταν ακούτε ότι τώρα δεν είναι ώρα για κατηγορίες αλλά για περισυλλογή κλπ... να ξέρετε ότι όλα αυτά τα λένε οι ίδιοι οι δολοφόνοι κοπρίτες πολιτικοί γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι σε λίγες μέρες όλα θα ξεχαστούν και η ζωή τους θα συνεχιστεί και πάλι άνετη και ανέμελη...

Απλά κάποιοι θα κλαίνε για πάντα τα χαμένα τους παιδιά, τα αδέρφια και τους γονείς τους.... 
Η γενοκτονία των Ελλήνων συνεχίζεται....

ΘΑΝΟΣ

Διαβάστε και για τα ιπτάμενα φέρετρα CL-215 ΕΔΩ

Δείτε πλάνα από drone που πέταξε πάνω απο τις πληγείσες περιοχές
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ξεγυμνώνοντας το απόλυτο κενό του εαυτού μου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Λίγο-λίγο ντρέπομαι που θα σας το πω, αλλά ο σημερινός προβληματισμός μου προέρχεται από έναν πιτσιρικά που γνώρισα πρόσφατα και νομίζω δεν με συμπαθεί καθόλου. Προσπαθώντας εγώ να σπάσω τον πάγο μαζί του (σαν έμπειρος πατέρας και καλά) τον ρωτούσα διάφορα πράγματα, οπότε αυτός απέκρουσε μια ερώτηση μου:

"Εσένα τι σου αρέσει να κάνεις; Τι ενδιαφέροντα έχεις; Σε τι είσαι καλός;"

Ο μικρός ουσιαστικά ήθελε μία απάντηση από μένα, χωρίς να το ξέρει όμως, μου έκανε τρεις εντελώς διαφορετικές ερωτήσεις που κανονικά έπρεπε να πάρουν τρεις διαφορετικές απαντήσεις. Εγώ πόνταρα στο νεαρό της ηλικίας του και κάπως έτσι νόμιζα ότι είχα γλιτώσει. Του απάντησα λοιπόν:
"Ε... μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο. Μου άρεσε πολύ και αν είχα χρόνο θα το έκανα ακόμα". Ο πιτσιρικάς έγινε λίγο επιθετικός και επέμεινε: "Εγώ δεν σε ρώτησα τι σου άρεσε μικρός, αλλά για τώρα".

Σάστισα. Προσπάθησα να σαρώσω την καθημερινότητα μου σε κλάσματα του δευτερολέπτου για να βρω κάτι αξιοπρεπές να πω που θα έμοιαζε ενδιαφέρον ή πραγματικά αρεστό σε μένα. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα το είπα χωρίς πάντως να ξέρω αν θα ήταν και ικανοποιητικό σαν απάντηση: "Ο ελεύθερος χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος, αλλά όταν έχω λίγο, μ' αρέσει να τον περνάω με τις κόρες μου και να κάνουμε πράγματα μαζί".

Ο συνομιλητής μου, έκανε μια παύση δευτερολέπτων προφανώς για να αξιολογήσει την απάντηση μου. Δεν ξέρω ακριβώς τι σκέφτηκε, αλλά κατάλαβα αμέσως ότι δεν τον είχα καλύψει, αφού επέμεινε τρίτη φορά: "Εσένα τι σου αρέσει όμως να κάνεις; Σαν χόμπι". Ομολογώ πως αν και τον περνάω κάπου 25 χρόνια, εκείνη τη στιγμή όχι απλά σάστισα, αλλά ντράπηκα κιόλας. Ευτυχώς, θυμήθηκα ακαριαία, το yannidakis.net και κατάφερα άμεσα να απαντήσω: "Γράφω! Μου αρέσει να γράφω. Έχω δικό μου blog αν ξέρεις τι είναι αυτό και επειδή με διαβάζουν απ' όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, νομίζω πως είμαι αρκετά καλός σε αυτό". Εκείνη τη στιγμή ανακουφίστηκα, ήξερα ότι είχα απαντήσει και πως  δεν θα μπορούσε να επιμένει περισσότερο. Δεν είχα άδικο. Από την σιωπηλή του αντίδραση και την αναπνοή του, κατάλαβα ότι δεν είχε καλυφτεί αλλά πράγματι δεν μπορούσε να συνεχίσει.

Αρκετές ώρες αργότερα αξιολόγησα αυτήν την... εμπειρία μου. Αναρωτήθηκα σε τι είμαι τελικά καλός; Τι μου αρέσει να κάνω; Τι ενδιαφέροντα έχω;

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν και το πιο εύκολο, γυρνώντας τον χρόνο πίσω κατά 10-15 χρόνια όπου ξέρω πως εκεί θα έβρισκα θαμμένες πολλές ωραίες απαντήσεις στα ερωτήματα μου. Όμως... θα ήταν χαζό να πω ψέματα στον εαυτό μου, έτσι πιέστηκα να γυρίσω στο σήμερα, εκεί που με λίγο ψάξιμο ανακάλυψα το απόλυτο χάος. Ανακάλυψα πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά ενθουσιώδεις προσδοκίες, χαμένους αγώνες και δεκάδες χιλιάδες εργατοώρες που έπεσαν στο κενό. Μέσα σε αυτά βρήκα μία απαξιωμένη γραφή και μια κατεστραμμένη ανάμνηση οδηγικής απόλαυσης.

Ο χρόνος περνάει και η διορία για απαντήσεις στα ερωτήματα μου ολοκληρώνεται με απογοητευτικό τρόπο.. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ο δρόμος προς τη λευτεριά: μία οδός στενή και τεθλιμμένη…

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Tου Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Το κείμενο αυτό δεν γράφεται για να αποθαρρύνει. Αντίθετα, στόχος του είναι να προσφέρει μία πολύτιμη υπηρεσία, αν και εκ πρώτης όψεως όχι τόσο προφανή: να αποπειραθεί να προσγειώσει όσους τρέφουν φρούδες ελπίδες κι αχαλίνωτη αισιοδοξία ότι το θετικό τέλος της αντιπαράθεσης με το καθεστώς είναι κοντά. Από πολλούς φίλους την εισπράττουμε εσχάτως (και δια ζώσης και στο διαδίκτυο) αυτή την αισιοδοξία. Από πολλούς επίσης ακούμε προβλέψεις, εκτιμήσεις (έως και… αλαλαγμούς) ότι «τους τελειώνουμε», ότι «σε λίγο πέφτει η Χούντα», ότι «έρχεται η λευτεριά». Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Και καλύτερα να είμαστε άπαντες λίγο πιο ψύχραιμοι και προσγειωμένοι αυτή τη στιγμή, γιατί ο αγώνας αναμένεται πολύ μακρός κι επίπονος. Και τέτοιοι αγώνες, ως γνωστόν, απαιτούν αποφασιστικότητα και σθεναρή πίστη, αλλά όχι υπέρμετρους ενθουσιασμούς, που σε βάθος χρόνου είναι πολύ δύσκολο να αντέξουν και πολύ πιο εύκολο να μετατραπούν από τις πρώτες ακόμη (και αναπόφευκτες) αναποδιές σε απογοήτευση, τάση παραίτησης ή ακόμη και σε απελπισία.

Τα πράγματα είναι απλά. Όταν μπαίνεις σε ένα πόλεμο (και εδώ μιλάμε για έναν πραγματικό και πολύ δύσκολο μάλιστα πόλεμο, με εντελώς άνισους όρους), χρειάζεσαι προετοιμασία, σχεδιασμό, νηφαλιότητα και πάνω απ’ όλα γνώση των δυνάμεων του «εχθρού», αλλά και επίγνωση των δικών σου. Τι έχουμε όμως απ’ όλα αυτά στην περίπτωσή μας; Προετοιμασία ουδόλως υφίσταται (καθώς κάθε μορφή αντίδρασης μέχρι αυτή τη στιγμή είναι αυθόρμητη, πηγαία και ανοργάνωτη) και σχεδιασμός επίσης κανείς (τα συλλαλητήρια και οι πορείες καλώς γίνονται, όπως και οι προσφυγές στη Δικαιοσύνη, αλλά μοιραία αυτές οι μορφές δράσης είναι πλέον φανερό πως έχουν κλείσει τον κύκλο τους, δεν αρκούν για κάτι περισσότερο και έπρεπε ήδη από καιρό να αναζητηθούν πλέον και άλλοι τρόποι, πράγμα ωστόσο που δεν συμβαίνει).

Νηφαλιότητα επίσης δεν υπάρχει (κάποιους όπως προαναφέρθηκε τους εμφορεί έωλος ενθουσιασμός και βασικά όλους μας φυσιολογική και δίκαιη μεν οργή εναντίον των προδοτών, που δεν είναι ωστόσο πάντα ο καλύτερος σύμβουλος για τα περαιτέρω δέοντα γενέσθαι). Γνώση του αντιπάλου επίσης δεν υφίσταται, όπως δείχνουν και οι προαναφερθέντες αλαλαγμοί, αλλά και τα επιχειρήματα που σωρηδόν ακόμη διαβάζουμε από πολλούς για «έλλειψη ηθικής νομιμοποίησης», για «απώλεια του λαϊκού ερείσματος», για «δημοσκοπική κατάρρευση» που δήθεν προοιωνίζεται την άμεση κατάρρευση του καθεστώτος.

Και τώρα μόλις κάποιοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται για τι είδους τερατώδη Λερναία Ύδρα μιλάμε. Μια Λερναία Ύδρα που δεν… καίγεται ιδιαίτερα κι αν δεν είναι λαοφιλής, από τη στιγμή που βασίζεται σε σιδερόφρακτες δυνάμεις στυγνής βίας και καταστολής, από τη στιγμή που ελέγχει πλήρως τα σώματα ασφαλείας (και δεν αποκλείεται να βγάλει και τανκς στους δρόμους σε επόμενη φάση, εφόσον χρειαστεί, για την τήρηση της… τάξεως), από τη στιγμή που ασκεί την πλέον αισχρή γκεμπελική προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ, αλλά κι από τη στιγμή που είναι βαθιά χωμένη και στον χώρο της φερόμενης ως ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά και της διοικούσας Εκκλησίας των θλιβερά άφωνων αρχιεπισκόπων και μητροπολιτών (με απειροελάχιστες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν εκκωφαντικά τον κανόνα), όπως και κάθε άλλου θεσμού. Και φυσικά μία Λερναία Ύδρα που δεν την αποτελεί μόνο το νυν μισελληνικό και αντίχριστο καθεστώς, ως άμεσος και ορατός εχθρός, αλλά και το σύνολο ουσιαστικά του διεφθαρμένου και ξεπουλημένου στα ίδια βρώμικα συμφέροντα και στα ίδια νεοταξικά αφεντικά πολιτικού κόσμου της χώρας. Η θεώρηση των πραγμάτων σε αυτή την ευρύτερη διάσταση καθιστά την ισχύ του συνολικού «εχθρού» τεράστια και την έκβαση του πολέμου ακόμη πιο δυσοίωνη. Δεν έχουμε όμως, στο σημείο που βρισκόμαστε, ούτε τη δυνατότητα, αλλά ούτε και το δικαίωμα να αιθεροβατούμε.

Και όσον αφορά τέλος την επίγνωση των δικών μας δυνάμεων, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο θλιβερά. Μείζον λάθος κατ’ αρχάς η ανάταση και οι θριαμβολογίες για τον κόσμο που αντιδρά. Πρόκειται φυσικά για πολύ θετική εξέλιξη, ειδικά για την Ελλάδα του 2018. Σπάνια όμως λαμβάνεται υπόψη ότι το μείζον μέρος του λαού δεν αντιδρά, αλλά παραμένει ημιθανώς κλινήρες σε καναπέδες, ξαπλώστρες και έτερα… αντικείμενα θερινής ραστώνης, υποχείριο ακόμη στο ευνουχιστικό πνεύμα 4 δεκαετιών μεταπολιτευτικής ιδιώτευσης και μαζικής εξηλιθίωσης. Αλλά ακόμη και όσων αντιδρούν επίσης υπερτιμάται η μαχητική τους ισχύς, καθώς ούτε άπαντες βρίσκονται στον ίδιο βαθμό αποφασιστικότητας, θάρρους (και - ας πούμε - επαναστατικής ωρίμανσης), ούτε συγκεκριμένη στοχοπροσήλωση διαθέτουν (το «να ρίξουμε τη Χούντα» ίσως φαντάζει σωστό ως γενική ιδέα, αλλά από την άλλη αποτελεί και στόχο πολύ γενικό και εντελώς αφηρημένο), ούτε συνειδητές και εμπεδωμένες ιδέες για το πώς θα έρθει το ευκταίο αποτέλεσμα, για να αφήσουμε κατά μέρος και τα πολύ πενιχρά υπάρχοντα μέσα.

Το ακόμη πιο σοβαρό είναι επίσης η έλλειψη κοινών αναφορών και επιθυμιών για την επόμενη μέρα, που κατά τη γνώμη μου είναι το μείζον (εκτός κι αν κάποιοι αρκούνται στο να παλέψουν για την ανατροπή της συγκεκριμένης κυβέρνησης, ανοίγοντας απλώς τον δρόμο στην επόμενη επίσης νεοταξική και διεφθαρμένη). Και για να πω και κάτι επίσης εξαιρετικά σοβαρό: δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες. Αρχικά, αυτά που ακούγονται από κάποιους για αμεσοδημοκρατικές και αυτο-οργανωμένες μορφές αγώνα είναι φαιδρότητες, καθώς ποτέ δεν διεξήχθη και πολύ περισσότερο ποτέ δεν κερδήθηκε πόλεμος με τέτοιους τρόπους.

Από την άλλη έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στην κατάντια του λεγόμενου πατριωτικού χώρου, ο οποίος βρίθει από καιροσκόπους, χριστοκάπηλους, πατριδέμπορους, υστερόβουλους, επίδοξους «πολιτικούς γαμπρούς» και κάθε λογής ακόμη υποκριτές και φαρισαίους. Υψηλόβαθμοι απόστρατοι που ονειρεύονται πολιτικές καριέρες, στρατηγικοί σύμβουλοι και γεωπολιτικοί αναλυτές, μικροκαναλάρχες και διαδικτυακοί «αστέρες», κρυπτοπρακτοράντζες μυστικών υπηρεσιών (όχι κατ’ ανάγκην ελληνικών) και κάθε είδους ακόμη βαλτοί από το σύστημα και από ξένα (πρωτίστως υπερατλαντικά) κέντρα, για να υψώσουν αναχώματα εκτόνωσης και καπηλείας της λαϊκής οργής για τους νυν προδότες. Κάποιοι ευτυχώς τους έχουν καταλάβει, αρκετοί όμως από τους εν λόγω αριβίστες εξακολουθούν να παραπλανούν τους αφελείς - πράγμα βέβαια τραγικά ανεπίτρεπτο, καθώς ουδείς δικαιούται πια, μετά από τόσα και τόσα που έχουν συμβεί, να εξαπατάται από τόσο φανερούς απατεώνες και ξεδιάντροπους λαοπλάνους. Γιατί εδώ υψώνεται ένα απηνές ερώτημα: ποιος τολμά να πει ότι ξέχασε τους κάθε ΑΝΕΛ και ετοιμάζεται να δώσει ξανά την πίστη του σε νέους Καμμένους; Ποιος τολμά να ανεχτεί και να ξαναβρεθεί με επιλογή δική του σε ένα ακόμη άθλιο déjà vu που θα βυθίσει ακόμη πιο βαθιά μέσα στον βούρκο την καταματωμένη πατρίδα; Ποιος τολμά εν τέλει να στηρίξει και να (ξανα)πιστέψει την όποια εσχάτη πλάνη που απλούστατα «έσται χείρων της πρώτης»;

Όσοι ονειρεύονται λοιπόν την ελευθερία και την αναγέννηση της πατρίδας, ας τα σκεφτούν πολύ σοβαρά όλα τα παραπάνω. Και πάνω απ’ όλα βέβαια ας μην ξεχάσουν ούτε μια στιγμή πως και όλες αυτές οι τόσο απαραίτητες προϋποθέσεις (που θα πρέπει να δομηθούν προσεκτικά και σε συνδυασμό μεταξύ τους) αφορούν μόνο στο καθαρά ανθρώπινο κομμάτι της προσπάθειας που πρέπει να καταβληθεί. Και αυτό το ανθρώπινο κομμάτι σε τελική ανάλυση είναι βέβαια και το λιγότερο. Γιατί το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές: είναι τέτοια η κατάσταση ολόγυρά μας, που η σωτηρία της πατρίδας δεν μπορεί να έρθει αν δεν προηγηθεί κάποιο μεγάλο θαύμα άνωθεν.

Είναι φυσικά και οι δικές μας προσπάθειες απαραίτητες, για να μην είμαστε αναπολόγητοι απέναντι στον Θεό και για να «εκβιάσουμε» με τον προσωπικό μας αγώνα το θαύμα. Προσωπικό αγώνα ωστόσο για τον οποίο και πάλι δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες: αυτός πρέπει να είναι και κοσμικός, αλλά πρωτίστως πνευματικός. Αυτός ο αγώνας θέλει και χέρια για τα καριοφίλια, αλλά πρώτα-πρώτα θέλει γόνατα για τις μετάνοιες. Και αυτό είναι κάτι του οποίου είχαν πλήρη επίγνωση όλοι οι μεγάλοι μας ήρωες που μας εμπνέουν θεωρητικά και μας συγκινούν αυτές τις κρίσιμες μέρες, με κορυφαίους ίσως τον μέγα Κολοκοτρώνη που προσευχόταν ώρες κάθε βράδυ και βέβαια τον μέγιστο Μακρυγιάννη, τον κορυφαίο αυτόν Άγιο του Γένους μας, που σάπιζε τα σανίδια με τα δάκρυά του κι έκανε πάνω από 2.000 εδαφιαίες μετάνοιες καθημερινά, ακόμη κι όταν ήταν λαβωμένος στην κοιλιά από σφαίρα. Γιατί το ήξεραν όλοι αυτοί ότι χωρίς τη βοήθεια άνωθεν, δεν υπάρχει λύση. Και τον ηρωισμό τους στη μάχη τον θεωρούσαν ελάχιστο χρέος, για να λυπηθεί την πατρίδα ο Θεός.

«Κωνσταντή, σήμερα θα πεθάνεις» μονολογούσε ταπεινά, κάνοντας τον σταυρό του, ένας άλλος μεγάλος μας ήρωας, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, λίγο πριν ανοιχτεί στη θάλασσα για να πυρπολήσει την τούρκικη ναυαρχίδα, δεν ξεστόμιζε κομπορρήμονες πομφόλυγες.

Ας προετοιμάσουμε λοιπόν τον αγώνα μας και ας τον σχεδιάσουμε προσεκτικά, ας παρακαλέσουμε πρωτίστως τον Θεό να μας συγχωρέσει για τα πανάθλια πνευματικά χάλια μας, ας του ζητήσουμε και να μας συντρέξει (αναδεικνύοντας συγχρόνως και κάποιους αυθεντικούς ηγέτες, γιατί αυτή τη στιγμή τέτοιος δεν υφίσταται) και μετά ας αφήσουμε και τις επηρμένες μεγαλοστομίες για να ριχτούμε στη μάχη με ένα ψήγμα έστω από την αυταπάρνηση όσων πήγαιναν προς αυτήν για να πεθάνουν, με το ελάχιστο έστω από το πνεύμα εκείνων που βάδιζαν στα τείχη της Βασιλεύουσας, στις Θερμοπύλες και στο Μανιάκι. Και αν ο Θεός θέλει, θα οικονομήσει και θα ξημερώσει η νέα μέρα πάνω από την πατρίδα μας.

Τότε μονάχα θα ξημερώσει. Και μέχρι εκείνη τη στιγμή έχουμε ακόμη πολύ ανηφορικό και δύσβατο δρόμο να διανύσουμε…
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ μπαμπά, έχεις χαιρετίσματα απ' τον άνθρωπο που σε ανέστησε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ο κόσμος ξεχνάει. Γρήγορα, εύκολα, ξεχνάει πάντως. Και αυτό δεν είναι κακό απαραίτητα... Πρόσφατα λοιπόν είχα μια ιδιαίτερη εμπειρία, όταν στον χώρο εργασίας μου είχε έρθει ένας κύριος.

Αεράτος, μετά τα πενήντα, ωραίο στυλ. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον και σύντομα κατάλαβα ότι δεν ήταν η εμφάνιση του που με ενδιέφερε αλλά το γεγονός ότι κάποιον μου θύμιζε. Συμπτωματικά λίγα λεπτά αργότερα ο άνθρωπος κάποιον κάλεσε στο κινητό του και άρχισε να δίνει τα στοιχεία του. "Ναι, σημειώστε: Ασκοξυλάκης Ιωάννης [...]". Εκείνη τη στιγμή σάστισα. Κατάλαβα!

Δεν έχασα καθόλου χρόνο και τον πλησίασα. Του έδωσα το χέρι μου και εκείνος φανερά αιφνιδιασμένος ανταποκρίθηκε. "Λογικά δεν με θυμάστε. Το όνομα Σπυριδάκης σας λέει κάτι";
"Σαν όνομα ναι, αλλά δεν νομίζω ότι γνωρίζω σε τι αναφέρεστε", μου απαντάει σχετικά ψυχρά.

Χρόνια πριν...

Είχε(...) μπει εσπευσμένα στο νοσοκομείο με ακατάσχετη αιμορραγία στο παχύ έντερο από τον καρκίνο που είχε επιστρέψει δριμύτερος. Εκείνο το μεσημέρι, τον εξέτασε, έδωσε εντολή για ακόμη μία φιάλη αίμα και αφού τελείωσε την βάρδια του, έφυγε για το σπίτι του.

Λίγες ώρες μετά, το κρεβάτι του μούσκεψε από αίμα. Έντρομες οι νοσηλεύτριες έδιωξαν τους πάντες από τον θάλαμο και με κάλεσαν εσπευσμένα για να μεταβώ στο νοσοκομείο από την δουλειά μου. Όταν έφτασα, είχε ήδη ειδοποιηθεί εκείνος που παράτησε το σπίτι του και έτρεξε στο νοσοκομείο, ήταν η πρώτη φορά που με είδε και τον είδα στα κλεφτά. Μάλλον που δεν ήξερε καν ότι είμαι ο γιος του. Αφού τον εξέτασε για λίγο, έδωσε εντολή στις νοσηλεύτριες να τον ετοιμάσουν και ζήτησε να μάθει ποιος είναι ο γιος του. Ήταν η δεύτερη φορά που ειδωθήκαμε: "Μπαίνουμε μέσα άμεσα. Θέλω να πάρεις τα αδέρφια σου από την Αμερική να έρθουν. Τώρα που θα περάσουμε, χαιρέτισε τον. Ίσως να μην τον ξαναδείς". Πράγματι, το φορείο πέρασε από μπροστά μου, ανταλλάξαμε ένα παρηγορητικό αστείο και έφυγαν. Αμέσως πήρα τα αδέρφια μου για να κλείσουν εισιτήρια. 

Και ύστερα σιωπή και αναμονή. Θαρρώ πως ήταν μετά τις εφτά το απόγευμα και έπρεπε να γίνει περασμένες τέσσερις το ξημέρωμα για να δούμε και πάλι τον γιατρό βουτηγμένο στον ιδρώτα και τα αίματα να περπατάει βιαστικά λέγοντας: "μάλλον έχει κι άλλες εκκρεμότητες στην ζωή".

Ούτε τώρα ήταν σε θέση να ανακαλέσει το σκηνικό: "Φίλε μου, έχω ζήσει πολλά τέτοια και πραγματικά δεν τα θυμάμαι όλα. Είναι καλά ο πατέρας σου"; του απάντησα καταφατικά και μου είπε: "Μπορεί να μην τον θυμάμαι, αλλά να μου τον χαιρετίσεις και να είστε πάντα καλά". Του έσφιξα το χέρι και έφυγα για να συνεχίσω την δουλειά μου.

Μέχρι και σήμερα που δημοσιεύω το κείμενο αυτό, δεν έχω δώσει τα χαιρετίσματα στον πατέρα μου. Ελπίζω να με διαβάζει σήμερα και να τα λάβει με αυτόν τον τρόπο. Όσο για τις εκκρεμότητες που ο γιατρός είπε, θα τολμήσω να συμπληρώσω πως τις εκπλήρωσε σχεδόν όλες. Για κάποιον λόγο όμως, εξακολουθεί να παραμένει εδώ και είναι δικό του χρέος πλέον να σκεφτεί το γιατί και ύστερα να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να τις εκπληρώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως έως τώρα προσπαθούσε. Του εύχομαι να βρει τον τρόπο να γίνει ξανά θετικός, υποστηρικτικός και προσαρμοστικός στις όποιες καταστάσεις προκύπτουν... +Yanni Spiridakis

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 14 Ιουλίου 2018

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ιωάννης βελισσαρίου: χτυπάτε τους με τις πέτρες, ωρέ!

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Να απαντήσουν οι δωσίλογοι, οι προδότες όχι στα όργανά τους, τα κομματικά, αλλά στις ιερές σκιές των ηρώων των Βαλκανικών Πολέμων. Με τις πέτρες πολεμούσαν οι αετοί μας, για να διώξουν τους προγόνους των σκοπιανών, τους κομιτατζήδες. Με τις πέτρες...Θα βγουν από τα μνήματα και θα θρηνούν για την κατάντια μας..

Το παρόν άρθρο είναι αφιερωμένο σ’ έναν άγνωστο ήρωα. Σ’ έναν από αυτούς τους χιλιάδες, που όταν το καλέσει η στιγμή, φανερώνουν την ξεχωριστή ψυχική τους αρματωσιά. Σπαρμένη η ηρωοτόκος ελληνική γη με τα κόκκαλα τα ιερά τέτοιων ανθρώπων. Τέτοιοι αντρειωμένοι, που ο θάνατός τους θάνατος δεν λογιέται, ανάγκασαν τον ποιητή να πει πως όταν θέλουμε να καυχηθούμε, τέτοιους βγάζει το έθνος μας θα λέμε. Για τον ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου ο λόγος, που η προτομή του κοσμεί και τον λόφο της ένδοξης μάχης του Κιλκίς. Γόνος πλούσιας οικογένειας, γεννιέται το 1861 στην Κύμη της Ευβοίας. Μεγαλώνει σε μια εποχή που η Ελλάδα, εξαρτημένη, ανάπηρη και υποτελής στους ξένους, προσπαθεί να απλωθεί, να μεγαλώσει τα αξιοθρήνητα σύνορά της, τα εδαφικά ψυχία που της παραχώρησαν οι κακουργηματικές Μεγάλες Δυνάμεις.

Πνίγεται όμως ο αγωνιστικός δυναμισμός του λαού, εξαιτίας των ξενοχειροτονημένων μοναρχιών και των διεφθαρμένων κυβερνήσεων. Είναι η εποχή που σαβανώνει την πατρίδα το δόγμα «της μικράς, εντίμου» και αξιολύπητης Ελλάδος, το οποίο, μετά την περίοδο 100 ετών, επαναλαμβάνεται γιατί και τώρα μας κυβερνούν τα απολειφάδια του παλαιοκομματισμού και της υποτέλειας. Ο 19ος αιώνας κλείνει με την συμφορά του ψευτοπολέμου του 1897. Από τους ελάχιστους που διακρίνονται στον ατιμωτικό αυτό πόλεμο είναι ο υπολοχαγός, τότε, Βελισσαρίου, που κρατάει την θέση του στα στενά της Μελούνας, όταν ολόκληρη η 2η ταξιαρχία εγκαταλείπει πανικόβλητη το πεδίο της μάχης.

Η συμφορά του ’97 αφυπνίζει όμως την χώρα. Οι Έλληνες αντιλαμβάνονται πως «καλύτερα να τρέχωσι τον κόσμον με εξαπλωμένην χείρα ψωμοζητούντες-παρά προστάτας να’χωμεν» (Κάλβος). Η πατρίδα πρέπει να ορθοποδήσει με τις δικές της κυρίως δυνάμεις. Έτσι ο στρατός και ο στόλος αναδιοργανώνονται, το θαύμα των Βαλκανικών Πολέμων αχνοφέγγει. Τον Οκτώβριο του 1912 αρχίζει η επική εξόρμηση του έθνους. Στο Σαραντάπορο μαθαίνουν όλη τη «βελισσαρική» ορμή. Χωρίς υποστήριξη πυροβολικού ορμά κατά των Τούρκων, γεγονός που αναγκάζει τον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο να τον αποκαλέσει «τρελό» και να του αφαιρέσει για λίγο την διοίκηση του τάγματός του. (Ο Κολοκοτρώνης έλεγε πως «ο κόσμος μας έλεγε τρελούς, όταν ξεκινήσαμε να κάμουμε την Επανάσταση». «Όλα τα είχα προβλέψει, τα είχα σκεφθεί, όλα εκτός από την τρέλα των Ελλήνων», έλεγε και ο Νικόλαος Ιβανώφ, αντιστράτηγος, διοικητής της 2ης Βουλγαρικής Στρατιάς, μετά την ήττα του στο Κιλκίς. Κάποιοι «τρελοί» μας απελευθέρωσαν και κάποιοι «γνωστικοί» Γραικύλοι κρατούν την Ελλάδα βυθισμένη στην ανυποληψία της «ελληνοτουρκικής φιλίας»).


Το άστρο του ήρωα, λάμπει στην μάχη του Μπιζανίου, τον Φεβρουάριο του 1913. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά το θρυλικό σύνθημα του ελληνικού στρατού «αέρα», αντικαθιστώντας το στρατιωτικό παράγγελμα «εμπρός διά της λόγχης». (Επειδή οι οβίδες του τουρκικού πυροβολικού «έπιαναν αέρα», δεν έβρισκαν στόχο, οι εύζωνοι ειρωνεύονταν αυτό το γεγονός). Εκεί στα Γιάννενα δύο ευζωνικά τάγματα, του Βελισσαρίου (9ο) και του Ιατρίδη, αναγκάζουν κυριολεκτικά τον Τούρκο διοικητή Εσσάτ πασά να παραδώσει την πόλη.
 
Στο περιοδικό «ΤΟΤΕ», τεύχος 60ο διαβάζουμε: «Στις 3 το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου του 1913, ο Βελισσαρίου οδήγησε ο ίδιος την επιτροπή του Εσσάτ στο Γενικό Στρατηγείο. Ο Κωνσταντίνος μόλις τον είδε απόρησε. Οργισμένος του λέει: «-τι θέλεις τέτοια ώρα εδώ; Πού άφησες το τάγμα σου»; Απαντά: «Να σας φέρω τα Γιάννενα». Κι ο Κωνσταντίνος του είπε ειρωνικά, νομίζοντας πως παραφρόνησε: «Με τις μαούνες της λίμνης;». «Όχι, με τα φτερά των ευζώνων μου», απαντά ο Βελισσαρίου. Ο διάδοχος βλέποντας την επιτροπή των Τούρκων, κατάλαβε τι είχε συμβεί. «Αλήθεια Βελισσαρίου θέλεις ράπισμα, αλλά θέλεις και φίλημα, αγαπημένε τρελέ», θα του πει συγκινημένος. Λίγο πριν από τον Δεύτερο Βαλκανικό, θα συναντήσει ο Βελισσαρίου τον αιχμάλωτο Τούρκο φρούραρχο των Ιωαννίνων Βεχήπ μπέη σε μία έπαυλη στην Κηφισιά. «Μου έκαμε μεγάλη εντύπωση η γενναιότητά σας», είπε ο Τούρκος στρατηγός σε άψογα ελληνικά. «Θα μπορούσε όμως να είχατε φονευθεί ή και να αιχμαλωτιστεί με το παράτολμο εκείνο εγχείρημά σας, να εισχωρήσετε πίσω από τις γραμμές του τουρκικού στρατού». Απαντά ο ανδρείος αξιωματικός: «Να φονευθώ ναι, αλλά να αιχμαλωτισθώ, αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ».


Στην μάχη του Κιλκίς πολεμούν πλάι πλάι οι μονάδες του συνταγματάρχη Ιωάννη Παπακυριαζή και του ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου. Οι δύο άντρες είναι συγγενείς, «μπατζανάκια». Μεταξύ τους αμιλλώνται ποιος θα επιδείξει την μεγαλύτερη γενναιότητα. Σημειώνει ο στρατηγός Πάγκαλος στα «απομνημονεύματα» του. «…Ήρξατο τότε σφοδρότατος καταιγισμός πυρός, κατά την διάρκεια του οποίου οι έξι λόχοι του Βελισσαρίου, προχωρούντες ταχέως έφθασαν εις απόστασιν εφόδου από της πρώτης γραμμής των βουλγαρικών ορυγμάτων. Και είδον το αλησμόνητο θέαμα της εφόδου των ευζωνικών λόχων του Βελισσαρίου, οι οποίοι υπό του διοικητού των, όρμησαν ακάθεκτοι και με βροντώδεις αλαλαγμούς επί της πρώτης οφρύος λόφου βουλγαρικών χαρακωμάτων… Ο αγών υπήρξεν μεγαλειώδης. Οι Βούλγαροι ανετράπησαν ή εξοντώθηκαν διά της λόγχης. Αυτό ήτο το μεγαλύτερον κατόρθωμα του Βελισσαρίου και με δικαίαν υπερηφάνειαν εφώναξεν εις τον λοχαγόν Ζήραν, άλλον γενναίον, ο οποίος υπηρετούσεν εις το σύνταγμα του Παπακυριαζή, του μπατζανάκη του Βελισσαρίου.
-Βρε Ζήρα, που είναι ο διοικητής σου να δει; Σκοτώθηκε, απαντά ο Ζήρας. Είχε πέσει προ ολίγου μόλις, μαχόμενος με τον ίδιον απαράμιλλον τρόπον. Και τότε, το πρόσωπον του Βελισσαρίου εμαύρισε από το πένθος. Έβγαλε το πηλίκιόν του, έκαμε το σταυρό του και ετράβηξε μπροστά…».

Λίγες ημέρες αργότερα, στην μάχη της Άνω Τζουμαγιάς, στο ύψωμα 1378, σκοτώνεται, πολεμώντας μπροστά και ο Βελισσαρίου. Ήταν 13 Ιουλίου 1913. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατό του, αντί για συλλυπητήρια, τηλεγραφεί στην οικογένειά του:
«Χαιρετίζω τον Ήρωα των Ηρώων».


Ο Σπύρος Μελάς, στο βιβλίο του «οι πόλεμοι 1912 -13», περιγραφεί το τέλος του ήρωα (σελ. 511-512).
«Έτσι, αυτή την ιστορική μέρα, βρέθηκαν αντιμέτωποι και από τα δύο μέρη οι πιο διαλεχτοί άντρες, Βούλγαροι και Έλληνες. Οι άντρες της βασιλικής φρουράς του Φερδινάνδου, μεγαλόσωμοι όλοι και ψυχωμένοι, πολέμησαν με παλληκαριά και πείσμα. Κι απέναντι τους είχανε τους αθάνατους ευζώνους, τους ημίθεους του «πρώτου-τριακοστού όγδοου» συντάγματος. Ο αγώνας ήταν τόσο λυσσασμένος και συχνά σώμα με σώμα, ώστε πολλοί από τη μια μεριά και από την άλλη πέφτανε τρυπημένοι με τη λόγχη, αρκετοί Βούλγαροι σκοτώθηκαν με πέτρες στο κεφάλι… γιατί, κάποια στιγμή, τα πυρομαχικά λείψανε από τους ευζώνους και τότε ο Βελισσαρίου που ήτανε όπως πάντα στη γραμμή της φωτιάς τους φώναξε:
- Χτυπάτε τους με τις πέτρες, ωρέ! Κι αυτές σκοτώνουν. Αλλά μια οβίδα έσκασε κοντά τους, ένα μεγάλο θραύσμα τον βρήκε κατάστηθα και ο εθνικός ήρωας, ο πορθητής του Μπιζανίου, απόμεινε στον τόπο. Στην επική αυτή σύγκρουση έπεσε σε λίγο, και ο ταγματάρχης Κολοκοτρώνης, άξιο βλαστάρι της δοξασμένης γενιάς του Γέρου του Μοριά, κοντά σ’ αυτή χάθηκαν και ένα σωρό αξιωματικοί και άντρες του ηρωικού συντάγματος. Οι πλαγιές κι οι ρεματιές είχανε γεμίσει πτώματα Ελλήνων και Βουλγάρων ανακατωμένα…»

(Εκείνα τα χρόνια «οι άνθρωποι ζούσαν για ένα έπαινο και πέθαιναν για ένα τραγούδι» έλεγε ο Καρκαβίτσας. Ήταν φιλότιμοι. Ελπίζουμε, πως όταν ανθίσουνε και πάλι τούτοι οι τόποι, και ‘ρθούνε καινούργιοι άνθρωποι που θα συνοδεύσουν την περιρρέουσα βλακεία στην τελευταία της κατοικία, να ξαναμπούν αυτά τα κείμενα στην τυμπανιαίας, σήμερα, αποφοράς εκπαίδευση, για να ανασάνουμε κι εμείς και οι μαθητές μας). Αυτά τα λίγα μνημόσυνα λόγια για έναν ήρωα, που θυσίασε την ζωή του, για να ελευθερώσει την Μακεδονίας μας, αυτήν που τώρα προδίδουν οι Νενέκοι. Απλά λόγια για επίλογο, γιατί ο ηρωισμός δεν περιγράφεται με μεγαλοστομίες. Όπως απλά το είπε και ο εθνικός μας ποιητής: «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά»…

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ και στο τέλος μένεις μόνος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εκ καταβολής του ο άνθρωπος συνασπίστηκε με άλλους ανθρώπους για το κοινό συμφέρον. Να κυνηγήσει, να ζεσταθεί, να αμυνθεί, να επιτεθεί, να εξελιχθεί. Η εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας οφείλεται σε μεγάλες στιγμές συνεργασίας.

Ωστόσο υπάρχουν σοκαριστικές στιγμές μοναξιάς που όχι μόνο ήταν ατομικά σημαντικές αλλά στάθηκαν ικανές να αλλάξουν την Ιστορία. Ο Ιησούς παρά τους μαθητές και τους ακολούθους Του ήταν απελπιστικά μόνος όταν τελικά σταυρώθηκε. Λίγα χρόνια πριν, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής που προετοίμασε χιλιάδες κόσμου για τον ερχομό του Χριστού, φυλακίστηκε και αποκεφαλίστηκε χωρίς κανέναν να τον υπερασπιστεί. Εκατοντάδες χρόνια μετά, ο Νεύτωνας λέγεται ότι ήταν πολύ μόνος όταν ανακάλυψε και διαμόρφωσε τον νόμο της βαρύτητας.

Παρά την ανάγκη, την επιθυμία και το συμφέρον των ανθρώπων να βρίσκονται μαζί σε ομάδες και κοινωνίες, υπάρχουν στιγμές -μικρές ή μεγαλύτερες- που ο καθένας από μας θα είναι μόνος. 

Και ξέρετε... οι στιγμές μοναξιάς είναι πολλές και ποικίλες. Είναι στιγμές προσωπικής απομόνωσης ίσως για λόγους υγιεινής και άλλες που αφορούν διάφορες δοκιμασίες μας, όπως είναι οι εξετάσεις. Είναι όμως κάποιες στιγμές που μετά από πολύ κόπο, συνεργασίες, ομαδική δουλειά, καταλήγουν εντελώς απρόσμενα. Τα φώτα σβήνουν. Η μουσική σταματάει. Ο κόσμος χάνεται σε σκιές. Και κάποια στιγμή είσαι μόνος. Έχεις να αντιμετωπίσεις το ίδιο θηρίο. Να πετύχεις στους επαγγελματικούς στόχους σου, να γυρίσεις πλευρό στον ύπνο σου και να θυμηθείς ότι κανένας άλλος δεν θα είναι εκεί εκτός από τον εαυτό σου. Αργά ή γρήγορα έρχεται η στιγμή που βλέπεις πως ακόμα και τις ομάδες, τις φτιάχνουν ξεχωριστά άτομα.

Αν σήμερα είσαι μόνος, είναι επειδή επιτέλους πρέπει να αποδείξεις. Να αποδείξεις (πρώτα) αν αξίζεις και μετά τι αξίζεις. Το πέπλο της ομαδικότητας και της κοινωνικότητας ίσως σου παρείχε την ασφάλεια να νομίζεις ότι είχες πετύχει σε κάτι και τελικά αυτό να είναι ένα μεγάλο ψέμα. Σαν τον μαθητή που πέρασε την τάξη, μόνο επειδή αντέγραφε από τον διπλανό του. Τώρα που είσαι μόνος θα τα καταφέρεις ή θα επιβεβαιώσεις τους προσωπικούς σου φόβους; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ νέα προσπάθεια διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης

Πληροφορούμεθα ότι κυοφορείται νέο Σχέδιο διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, ένα από τα τελευταία προπύργια του Ελληνισμού, που τα τελευταία χρόνια βάλλεται από τους λεγόμενους προοδευτικούς. Και! ο λόγος ότι! η Εκκλησία αποτελεί τροχοπέδη, όπως την αντιλαμβάνονται οι αυτοονομαζόμενοι προοδευτικοί. Βέβαια! πρέπει να έχουν υπ’ όψιν των ότι και ο τελευταίος Έλληνας σκεπτόμενος πολίτης γνωρίζει, για την κατάσταση αυτή της χώρας μας, που όπου να γυρίσεις να δεις πληγώνεσαι, φέρουν ακέραια την ευθύνη, οι λεγόμενες προοδευτικές Κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Άρα αυτή η διεθνιστική προσπάθεια ξένων συμφερόντων έχει και παρελθόν, με Έλληνες πολιτικούς του χώρου των προοδευτικών, να συνδράμουν την προσπάθεια αυτή.

- Ενθυμούμαι την δήλωση προοδευτικού Υπουργού της Δικαιοσύνης κυβερνήσεως του παρελθόντος, όταν αυτή ψήφιζε τον νόμο για την κατάργηση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, θρασύτατα να λέει στην προσπάθεια του Ελληνικού λαού συγκεντρώσεως υπογραφών για την μη κατάργηση ότι: «… και 9 εκατομμύρια υπογραφές να φέρουν, θα υποστηρίξουμε τον Ένα που δεν υπόγραψε…». Ο τότε Υπουργός που υπηρετούσε σε μία Κυβέρνηση κατ’ επίφαση Δημοκρατική, θα έπρεπε να δώσει άλλον ορισμό για την Δημοκρατία, διαφορετικό από αυτόν που έδωσε ο Περικλής στον Επιτάφιό του.

- Σήμερα! έχουμε μία Κυβέρνηση που λόγω δυστυχώς ιδεοληψίας των στελεχών της, μπορεί ν’ αντιγράψει και να εφαρμόσει Σταλινικές μεθόδους. Αυτό είναι πολύ ανησυχητικό και επικίνδυνο η προσπάθεια αποκαθήλωσης της χριστιανικής πίστης από τον Ελληνισμό.

- Γνωρίζουμε από την Ελληνική Ιστορία πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένα ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πόσο συνέβαλε η Εκκλησία μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους και στη διατήρηση της Εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων. Γνωρίζουμε επίσης ότι, η θρησκεία διδάσκει ηθικές αρχές, ανθρώπινες σχέσεις και αγάπη στο πλησίον μας, ας μας πουν οι αρνητές αυτής της προσφοράς, πώς! θα σταθούν, θα ομονοήσουν και θα επιβιώσουν στο μέλλον κοινωνίες χωρίς τα χαρακτηριστικά και απαραίτητα συνθετικά αυτά στοιχεία, μας κοινωνίας, που θέλει την ανθρώπινη διαιώνισή της;

- Δεν μπορούμε επίσης ν’ αγνοήσουμε την αδήριτο σχέση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, που χρονολογείται εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Πρέπει! επίσης κάποτε να καταλάβουν και μερικοί Έλληνες διανοούμενοι, οι οποίοι χρησιμοποιώντας ως ασπίδα την Επιστήμη των, θέλουν να μεταβάλουν την υπάρχουσα ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Αυτό είναι λάθος.

- Όταν ο Απόστολος Παύλος ήλθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον Χριστιανισμό, εξέφραζε αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν οι Έλληνες, να οριστικοποιήσουν τον θάνατο των παλαιών θεών και να εγκολπωθούν την ύπαρξη του ΕΝΟΣ, μοναδικού και αληθινού θεού. Έτσι! Το χριστιανικό πνεύμα αναμείχθηκε με το Ελληνικό, που βρισκόταν τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες σε παρακμή και έψαχνε για μια νέα ταυτότητα. Ο καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης εδημιούργησε ένα πολιτισμό που διαρκεί μέχρι σήμερα και ονομάζεται Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Δηλαδή! ενώθηκε η αρχαιοελληνική Σοφία του Αρίστου και Τελείου, με την χριστιανική πίστη του ενάρετου και της αγάπης.

- Ο Ε. Παπανούτσος, ο παρεξηγημένος αυτός παιδαγωγός και φιλόσοφος, ομιλών στην Βουλή των Ελλήνων, ολίγον προ του θανάτου του, διεκήρυξε ότι η ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα.

- Αφού λοιπόν! από τα ανωτέρω στοιχειώδη παραδείγματα, εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα, ότι η ταύτιση του Ελληνισμού με την ορθοδοξία, αποτελεί θετικό και ωφέλιμο στοιχείο και κεντρικό άξονα πολιτισμικής, κοινωνικής και εθνικής κυρίως συνοχής, εγείρεται το ερώτημα ˙ πώς πρέπει να ενεργήσουμε, να κατεδαφίσουμε, να αποσυνδέσουμε και να διαλύσουμε αυτόν τον Εθνικό δεσμό; ή αντιθέτως να ενισχύσουμε, να τονώσουμε και να ενθαρρύνουμε τον υπάρχοντα αυτόν δεσμόν μεταξύ Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Η πρόοδος των λαών δεν επιτυγχάνεται με καταστρατήγηση αρχών, αξιών και ιδεών των προγόνων μας, αλλά προσαρμόζοντας αυτές στα νέα δεδομένα, στις νέες εξελίξεις και ανακαλύψεις της επιστήμης, χωρίς να παρεκκλίνουμε από τις αρχές και αξίας της ανθρώπινης ζωής, οι οποίες καταξιώθηκαν ως δόγματα στο πέρασμα του χρόνου.

- Η βαθιά και πολύπλευρη κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας, κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική, είναι κρίση θεσμών και αξιών, οφειλόμενη όχι μόνο στην ολέθρια κακοδιαχείριση της χώρας μας, τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά στο σοβαρό έλλειμμα ανθρωπιστικής παιδείας που οδήγησε στο σημερινό χαμηλό επίπεδο ηθικής, με όσα πρωτόγνωρα καθημερινά βιώνουμε. Ο κίνδυνος για την πατρίδα μας μεγαλώνει ακόμη περισσότερο καθ’ όσον στόχος των εχθρών της και ορισμένων δυστυχώς ντόπιων ανοήτων είναι να πλήξουν τα βασικά χαρακτηριστικά της Εθνικής μας ταυτότητας την θρησκεία, την γλώσσα και την ιστορία μας, με επακόλουθο την αποδόμηση και την συρρίκνωση της Εθνικής μας ανεξαρτησίας.

- Ο Άνθρωπος σήμερα γελασμένος και πλανεμένος από τις εφήμερες απολαύσεις, που μας δίδει αυτό το σαθρό δημιούργημα πολλών συμφερόντων της καταναλωτικής κοινωνίας, ισοπέδωσε τα πάντα. Ο άνθρωπος ξέφυγε από την αποστολή του, της διακονίας των συνανθρώπων του, της υπερασπίσεως της πατρίδος, της δημιουργίας σωστής οικογένειας, την θεραπεία της ανθρώπινης ψυχής, την μέριμνα των γηρατειών, της πίστεώς του ως βασική αναχαίτησή κάθε κακού, και όλα αυτά λιγοστεύουν επικίνδυνα, μέσα στη ζούγκλα της καταναλωτικής κοινωνίας μας.

- Μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε καθημερινά, το άτομο αναπτύσσεται λανθασμένα και γίνεται ένα απρόσωπο ξεπερασμένο γρανάζι του συστήματος, που κανείς δεν ελέγχει. Ένας ολοκληρωμένος αντιανθρωπισμός που συνθέτει και αντικειμενοποιεί τον άνθρωπο βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχουσες υγιείς δυνάμεις στην κοινωνία που υπηρετούν το καλό των πολλών, θεωρούνται ξεπερασμένοι ή συνθλίβονται από τους παθολογικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων.

- Πρέπει λοιπόν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο Έλληνας να επανέλθει στις ρίζες του, εάν θέλει να έχει μέλλον, στην γεμάτη αγάπη θρησκεία του, που επεξετάθηκε όχι για να καταπιέζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην ανθρώπινη σχετική Ελευθερία, αντέτεινε την θεία, την απόλυτη Ελευθερία.

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 1 Ιουλίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ κλείνοντας άμεσα τις εκκρεμότητες της ζωής

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Είναι πολύ ενδιαφέρον να μελετήσουμε αναφορικά με την ζωή ενός ανθρώπου τα στάδια που περνάει αναφορικά με την εξουσία του, την αυτοκυριαρχία του και την εξάρτηση του από άλλους, ανάλογα με την ηλικία και την κοινωνική του και επαγγελματική του θέση.

Αφορμή για αυτήν την μελέτη στάθηκε η συμβουλή κάποιου που μου είπε πως ακόμα κι αν υπάρχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα στην ζωή μου, ακόμα κι αν το βάρος τους είναι τεράστιο στην πλάτη μου, ακόμα κι αν κατά κάποιο τρόπο με εξυπηρετεί η συντήρηση τους έστω και προσωρινά, πρέπει να κάνω την μεγάλη υπέρβαση και να ενεργοποιηθώ ώστε να τα κλείνω ένα-ένα. Το ήξερα από πριν το πει πως έχει δίκιο, όμως καμιά φορά δεν εξαρτώνται όλα από εμένα, ακόμα κι αν αυτός ο κάποιος, είμαι εγώ...

Έκατσα λοιπόν και έφτιαξα ένα πρόχειρο γράφημα που δείχνει τον βαθμό εξάρτησης που έχει ο κάθε άνθρωπος με βάση την ηλικία του, απλά και μόνο για να έχουμε έναν μπούσουλα στον σημερινό προβληματισμό μας. Τον παραθέτω εδώ:
Στον γαλάζιο άξονα βλέπουμε την ηλικία του ανθρώπου και στον κόκκινο την εξάρτηση του από άλλους ανθρώπους στην ζωή του. Προφανώς στο ηλικιακό μηδέν, ο άνθρωπος εξαρτάται στην μέγιστη τιμή του από άλλους, όπως είναι η μητέρα. Όσο ο άνθρωπος προσεγγίζει τα χρόνια της ενηλικίωσης εξαρτάται σε λιγότερο βαθμό από άλλους ανθρώπους σε μία καμπύλη που φτάνει στην ελάχιστη τιμή της μετά την ενηλικίωση και μετά τα 30-40 χρόνια του ανθρώπου. Η καμπύλη παίρνει αυξητική πορεία αμέσως μετά και ως το τέλος της ζωής του ανθρώπου με άλλου είδους προβλήματα να προκύπτουν που αφορούν την υγεία, το εισόδημα κλπ.

Το παραπάνω γράφημα δεν είναι λάθος, όμως δεν αντικατοπτρίζει και την αλήθεια σε απόλυτο βαθμό. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολλές ακόμα μεταβλητές που δεν αφορούν την ηλικία, αλλά το επάγγελμα, το κοινωνικό σύνολο, την οικογενειακή κατάσταση, ακόμα και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Έτσι, γίνεται αντιληπτό πως ένας γονέας στα 40 του μπορεί να βρίσκεται στην τέλεια ηλικία "μη-εξάρτησης" ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει στην ουσία, αφού τα παιδιά του και οι υποχρεώσεις που τα συνοδεύουν είναι βασικές εξαρτήσεις για το εν λόγω πρόσωπο.

Επιστρέφω στην συμβουλή που μου δόθηκε για να καταλήξω μετά την παραπάνω μελέτη, πως είναι στο χέρι μου να πιέσω καταστάσεις, να επιμείνω και να συντομεύσω ορισμένες διαδικασίες, όμως όχι απόλυτα και να κλείσω από μόνος μου τις όποιες εκκρεμότητες, από τη στιγμή πως είτε λόγο έλλειψης χρόνου είτε λόγο έλλειψης χρημάτων είτε λόγω έλλειψης βούλησης άλλων ανθρώπων, κάτι μπορεί να με αφήνει πίσω...

Καταλήγοντας, θέλω κι εγώ να συμβουλεύσω οποιονδήποτε εκεί έξω, πως επειδή οι εκκρεμότητες είναι μέρος της ζωής και πως επειδή πολύ συχνά δεν θα αφορούν μόνο ένα άτομο -τον εαυτό μας- καλό θα είναι να μην αδρανούμε, να μην αφηνόμαστε στην σκέψη πως πρέπει πρώτα ο άλλος αν κάνει το κομμάτι που του αναλογεί. Ας είμαστε οι πρώτοι που ενεργοποιούμαστε και οι πρώτοι που φροντίζουμε για ότι εκκρεμεί. Όταν φτάσουμε στην τακτοποίησή τους, θα αισθανθούμε μία ανακούφιση που θα μας θυμίσει πως ορθά πράξαμε!  +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ τα ανεγκέφαλα νεοταξίτικα μμε κατέστρεψαν την ζωή μιας όμορφης νεαρής ιρανής.....

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος 

Η είδηση όπως μεταδόθηκε από τα δυτικά ΜΜΕ:

Η κοπέλα της φωτογραφίας είναι η Αΐντα, η Ιρανή με την καθηλωτική ομορφιά, που «ζάλισε» τον φακό από τις εξέδρες του Καζάν, στην ήττα του Ιράν από την Ισπανία. Πίσω όμως από την εκθαμβωτική ομορφιά της, η φωτογραφία κρύβει μια ντροπιαστική αλήθεια.
Ο φωτογραφικός φακός του AP την εντόπισε, μαζί με τον σύντροφο της, μεταξύ δεκάδων χιλιάδων φανς του σπορ που βρίσκονταν στο γήπεδο. Η ομορφιά της εκθαμβωτική, το βλέμμα της καθηλωτικό, η παρουσία της αεράτη.

Όχι όπως στη φωτογραφία της διαπίστευσης που κρέμεται στο λαιμό της. Μια άλλη Αΐντα, χλωμή, σκοτεινή, εγκλωβισμένη στη χιτζάμπ.

ΣΧΟΛΙΟ

Την κάψανε την κοπέλλα….. (όνομα, φωτογραφία και στοιχεία)
Να δουμε πως θα επιστρέψει στην πατρίδα της….
Εχουν καταλάβει οτι μιλάμε για την ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΙΡΑΝ;
Ενα ισλαμικό φανατικό θεοκρατικό καθεστώς;
Ηδη θεωρώ οτι της εχουν φτιάξει τον κατάλληλο φάκελλο (ναναι καλά το διαδίκτυο και τα δυτικά ΜΜΕ) και οι δικοί της πίσω στην πατρίδα της, έχουν αρχίσει να υποφέρουν….

Δυστυχώς μέσα στην μανία τους οι δυτικοί να διαφημίσουν τον εκφυλισμένο τρόπο ζωής τους, αδιαφορούν για την κουλτούρα των υπολοίπων ανθρώπων…
Κάτι ανάλογο με αυτό που κάνουν οι ΗΠΑ προσπαθώντας να «εκδημοκρατήσουν» μουσουλμανικές χώρες στις οποίες οι κάτοικοι αδιαφορούν πλήρως για το τι σημαίνει δημοκρατία….

Πρέπει κάποτε να το χωνέψουμε….
Αν εξαιρεσουμε την εγκληματικότητα και το μίσος που προωθούν κάποιες θρησκείες (και πρωτίστως το Ισλαμ) οι διάφοροι λαοί έχουν τον πολιτισμό τους και την ιστορία τους….
Εχουν μάθει και τους αρεσει να ζουν με άρχοντες κληρονομικούς, χαλίφηδες και σουλτάνους…. και δεν γουστάρουν την δυτική δημοκρατία (δημοκρατία λέμε τωρα…)….

Ας τους αφησουμε στην ησυχία τους, γιατί οσο η Νέα Τάξη επίτηδες τους ζορίζει, τόσο δημιουργεί πολέμους, την τρομοκρατία…. τους λαθρομεταναστες κλπ….

Τετοιες λοιπόν ειδήσεις αποτελούν ψωμοτύρι για τους νεοταξίτες γιατί μολις η κοπέλλα αυτή γυρίσει στην πατρίδα της και τα βρει σκούρα θα κραυγάζουν μετά για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατούνται στις ισλαμικές χώρες….

Ολα όμως έτσι αρχιζουν…
Μετά θα ξεσηκωθεί η κοινή γνώμη κατά του Ιραν με την βοήθεια των ξεπουλημένων στην ΝΤ ΜΜΕ(ξαπάτησης) …. μετα θα ανακαλύψουν οτι υπάρχει εκεί έλλειμα δημοκρατίας και μετα οι ΗΠΑ θα στείλουν τα στρατεύματά τους να φέρουν την PAX AMERIKANA….(στην ουσία να φάνε τα πετρέλαια) ή θα χρηματοδοτήσουν και θα εξοπλίσουν τρομοκρατικές ομάδες τις οποίες θα αποκαλούν αντιπολίτευση ώστε η χώρα να γίνει μπάχαλο και μετά εκατομμύρια Ιρανοί θα κατευθύνονται μεσα από "προσφυγικούς διαδρόμους" που θα τους προσέχουν οι ΜΚΟ του Σόρος προς τις χώρες τις δύσης…. (το έχουμε δει το εργο σε Λιβυη, Ιρακ, Συρία, Αφγανιστάν κλπ)

Και μετα ξεκινάει και το τρίτο σκέλος….
Η ΜΗ αφομοίωση όλων αυτων των ανθρώπων απο τους δυτικούς (μεσω της αποτυχημένης πολυπολιτισμικότητας), που θα φέρει εγκληματικότητα, τρομοκρατία και άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και στο τέλος πολιτισμικό πόλεμο…. που θα μπορέσει να σταματήσει ΜΟΝΟ με Παγκόσμια Διακυβέρνηση…. (τον τελικό στόχο μυστικών λεσχων και στοών δλδ αυτού που με δύο λέξεις αποκαλούμε Νέα Τάξη).

Δυστυχώς ΟΛΟ αυτό το σχέδιο το βλέπουμε να λειτουργεί στην πατρίδα μας οπου οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων υπηρετούν την ΝΤ….
Τα ΜΜΕ κάνουν την δουλειά τους….. Οι ΜΚΟ υποδοχής λαθρομεταναστών (που τους ονομάζουν πρόσφυγες για να δουλεύουν το θυμικό των Ελλήνων) έχουν εγκατασταθεί σε όλα τα παραμεθόρια νησιά μας…. και η εγκληματικότητα των αλλοδαπών ήδη αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο….
Απομένει το τρίτο σκέλος…. το οποιο ραγδαία έρχεται… και μεσω των προδοτικών πράξεων των Συριζανελ (τύπου ξεπουλήματος της Μακεδονίας μας) …

Αναμείνατε στο ακουστικό σας….


ΘΑΝΟΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ η βόρεια μακεδονία νίκη όλου του κόσμου εναντίον της ελλάδας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πριν μία εβδομάδα γίναμε μάρτυρες μιας ιστορικής συμφωνίας που σύντομα θα διδάσκεται στα σχολικά βιβλία των Σκοπίων με τίτλο "η υπογραφή των Πρεσπών, το 2018". Αναφέρομαι φυσικά στην συμφωνία μετονομασίας των Σκοπίων σε Βόρεια *μακεδονία.

Κάνοντας μία προσπάθεια να μείνω αντικειμενικός παραμερίζοντας τις όποιες πατριωτικές σειρήνες με προκαλούν να γράψω άλλα πράγματα εδώ, θα ήθελα να σταθώ σε δύο σημεία προβληματισμού σήμερα.

Αφενός θα ήθελα να μιλήσουμε για την Κίνα. Ναι, την Κίνα. Όλοι γνωρίζουμε την παντοκρατορία της Ασίας, Κίνα. Ποιοι όμως γνωρίζουν με σιγουριά πως κανονικά το κινεζικό κράτος ονομάζεται Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας; Κι αν επιμένετε πως δεν χάλασε κι ο κόσμος να αποκαλούμε την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, σκέτο Κίνα, τότε επιτρέψτε μου ένα δεύτερο παράδειγμα.

Ας μιλήσουμε για το κράτος της Ιρλανδίας. Καταλάβατε σε ποια χώρα αναφέρομαι; Κακώς! Γιατί δεν υπάρχει Ιρλανδία. Υπάρχει η Βόρεια Ιρλανδία και η Δημοκρατία της Ιρλανδίας.

Όμως... γιατί ο κόσμος ανά την υφήλιο μιλάει για μία Κίνα και μια Ιρλανδία και όλοι γνωρίζουμε τι εννοεί; Γιατί συνήθως δεν έχει σημασία τι λένε τα χαρτιά και ποια κράτη έχουν αναγνωριστεί επίσημα από τα άλλα. Συνήθως μετράει τι λένε οι συνειδήσεις του κόσμου και τι έχει καθιερωθεί με βάση την χρηστικότητα.

Και ξέρετε κάτι; Όλος ο κόσμος, παντού ανά τον κόσμο, γνωρίζει πως τα Σκόπια ονομάζονται μακεδονία. Ποτέ δεν ασχολήθηκε με την ονομασία ΠΓΔΜ (Πρώτην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) και ποτέ δεν θα ασχοληθεί τώρα με αυτό το περιττό "Βόρεια". Όλοι ξέρουν πλέον πως η μακεδονία είναι ένα μικρό κράτος των Βαλκανίων και μόνο όσοι γνωρίζουν από λίγη ιστορία μπορούν να σκεφτούν την Ελλάδα ιστορικά και μόνο ιστορικά. Συνεπώς η περιβόητη συμφωνία εφόσον εμπεριέχει την λέξη Μακεδονία, είναι παντελώς τυπική, αφού το Μακεδονία ότι κι αν περιέχει μπροστά ή πίσω, θα παραμείνει μακεδονία για όλο τον κόσμο.

Το δεύτερο που αξίζει να μας προβληματίσει, αφορά το άγχος και την βιασύνη της σημερινής κυβέρνησης να γράψει ιστορία με μία τέτοια συμφωνία. Αν πρόκειται για υστεροφημία τότε καταλαβαίνω. Όντως, ο Αλέξης Τσίπρας θα μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που κατάφερε την λύση στο "σκοπιανό" όμως από κει και πέρα, γιατί να γίνει αυτό; Ποιος βιαζόταν;

Είναι τα Σκόπια που είχαν ανάγκη την λύση για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Είναι τα Σκόπια που είχαν ανάγκη τη λύση για να ξεκινήσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι τα Σκόπια που είχαν ανάγκη την λύση για να εκμεταλλευτούν εμπορικές συναλλαγές με διάφορα κράτη μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Η Ελλάδα τι κέρδισε; Τι ουσιαστικό αλλάζει στην Ελλάδα πέραν του ότι τα παιδιά μας πρέπει να μαθαίνουν άλλη Μακεδονία στο μάθημα της Ιστορίας και άλλη μακεδονία στο μάθημα της Γεωγραφίας;

Η ιστορική συμφωνία των Πρεσπών είναι μια γιορτινή ημέρα για όλο τον κόσμο πλην της Ελλάδας. Όλοι μπορούν επιτέλους να ξεκινήσουν να συναλλάσσονται με τα Σκόπια και αυτό είναι θετικό, για εμάς όμως δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά μία ακόμα αρνητική διπλωματική και εθνική παραχώρηση. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και φαίνεται πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι επιρρεπής στις διπλωματικές εθνικές υποχωρήσεις μέσα στο καλοκαίρι. Θυμάστε, ε; +Yanni Spiridakis

* η εσκεμμένη χρήση της λέξης Μακεδονία χωρίς αρχικό κεφαλαίο συνάδει με την προσωπική μου πολιτική να μην αναγνωρίζω στο yannidakis την ονομασία αυτή για το κράτος των Σκοπίων.

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 23 Ιουνίου 2018

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ αδέρφια μακεδόνες και οι λοιποί έλληνες κουράγιο κι αγώνας χρειάζεται...

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος

Πολλοί σχολιαστές και αρθρογράφοι ανέλυσαν τις παραμέτρους της κατάπτυστης προδοτικής συμφωνίας μεταξύ Τσίπρα και Ζάεφ που χαρίζει κυριολεκτικά το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς με ότι αυτό συνεπάγεται.... κι έτσι εγώ δεν επιθυμώ αυτό στο παρόν άρθρο μου.

Οσο κι αν προσπάθησαν Τσίπρας και Κοτζιάς να ωραιοποιήσουν την συμφωνία με φανφάρες περί δήθεν προάσπισης της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας την στιγμή που αφαιρούσαν την ελληνική ταυτότητα των σύγχρονων Μακεδόνων, ουσιαστικά με μια γελοία υπογραφή προσπαθούν να βάλουν τα Σκόπια σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) με το όνομα Βόρεια Μακεδονία....

Η Μακεδονία ωστόσο ξέρουμε πλέον όλοι πολύ καλά ότι, γεωγραφικώς, δεν φτάνει κάν ούτε στο μισό του νέου κρατιδίου.... και εκτός αυτού στο συγκεκριμένο κρατίδιο δεν ζουν πλέον παραπάνω από 100.000 Μακεδόνες (κι εννοούμε φυσικά ΜΟΝΟ τους Ελληνες).... Οι υπόλοιποι είναι Σλαβοβούλγαροι απόγονοι των Βουλγάρων Κομμιτατζήδων που έδιωξαν οι Μακεδονομάχοι μας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, καθώς και Αλβανοί, Σέρβοι, Τσιγγάνοι κλπ.... Τα ίδια τα Σκόπια δεν αποτελούσαν ποτέ στην ιστορία μέρος της Μακεδονίας... (τα μόνα Μακεδονικά ελληνικά εδάφη βρίσκονται κοντά στην πόλη Μοναστήρι, η οποία δεν συμπεριελήφθεί τεχνηέντως στα σύνορα του ελληνικού κράτους μετά τους Βαλκανικούς πολέμους).

Ο προδότης Τσίπρας ήδη δέχεται σήμερα τα συγχαρητήρια των ξένων επικυρίαρχων και επίσης προτείνεται για το Νόμπελ Ειρήνης...

Μην απορείτε....
Το Νόμπελ Ειρήνης και γενικώς τα Νόμπελ εδώ και πολλά χρόνια ελέγχονται πλήρως από την Νέα Τάξη Πραγμάτων (δηλαδή τις μυστικές λέσχες και στοές) και δίνεται σε διάφορες προσωπικότητες για να τυφλώνεται η κοινή γνώμη.... Για παράδειγμα έχει δοθεί στον Ομπάμα που μαζί με την φόνισσα Χίλαρυ Κλίντον κατέστρεψε τόσες χώρες και ακόμα σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ κλπ... πληρώνουν την "ειρηνευτική" του πολιτική...
Εχει δοθεί σε σχεδόν όλους τους ιστορικούς ηγέτες του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ που κατέσφαξαν δεκάδες φορές τους Παλαιστίνιους... (Σιμόν Πέρες, Γιτζάκ Ράμπιν, Μεναχέμ Μπεγκίν)...
Και φυσικά έχει δοθεί στο αμερικανοεβραϊκό αρχικάθαρμα και μισέλληνα Χένρυ Κίσσινγκερ για τον οποίο δεν χρειάζονται ιδιαίτερα σχόλια.... (δείτε που έχει δοθεί ΕΔΩ)

Αδέρφια μου Μακεδόνες και οι λοιποί Ελληνες ξέρω ότι από την 12η Ιουνίου 2018 η πατρίδα μας μπήκε πλέον σε εθνικό "μνημόνιο".... Μετά τα τεχνητά οικονομικό-κοινωνικά μνημόνια που ξεκίνησαν την αποφράδα ημέρα της 23ης Απριλίου 2010 με το διάγγελμα στο Καστελλόριζο από το "βδέλυγμα της ερημώσεως" του Γένους όπως τον αποκαλώ έκτοτε τον προδότη Τζέφρυ..., ήταν βέβαιο ότι θα φτάναμε στο διάγγελμα της 12ης Ιουνίου 2018 για το χάρισμα του ονόματος της Μακεδονίας μας στους παραχαράκτες της Ιστορίας μας από τον "νεκροθάφτη της Μακεδονίας μας"...
Εξάλλου έχει εδώ και δεκαετίες δρομολογηθεί ο διαμελισμός της πατρίδας μας και οι προδότες (όλων των παρατάξεων) υφαίνουν τον εθνοκτόνο ιστό τους με υπομονή και μεθοδικές κινήσεις.... (σε Μακεδονία, Ηπειρο, Θράκη, Κύπρο και Αιγαίο)

Ωστόσο σήμερα αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω λίγες πνοές ελπίδας....
Μην ξεχνάτε ότι ο Θεός αγαπάει το δίκαιο και το επιδιώκει για όλη την ανθρωπότητα...
Εμείς οι άνθρωποι με την θέληση μας και τις πράξεις μας επιλέγουμε το άδικο και το αντίθετο του θελήματός Του....

Το επόμενο λοιπόν διάστημα οφείλουμε να μείνουμε σε επαγρύπνηση....
Οσοι μπορούμε να πηγαίνουμε στις διαδηλώσεις, να αναρτουμε σημαίες της Ελλάδας και της Μακεδονίας μας, να γράφουμε σχόλια και άρθρα στο διαδίκτυο...
Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί...

Η συμφωνία των Πρεσπών δεν έχει κλείσει....
Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και δύσκολος για τους προδότες....
Μπορεί σήμερα να πέτυχαν μια μικρή, νίκη αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται....

Και να είστε σίγουροι ότι τελικά εμείς θα είμαστε οι νικητές....

Πριν κλείσω να σας παραθέσω την άποψη του καθηγητή των Σκοπίων Ντίμιταρ Απάσιεφ η οποία δείχνει συνοπτικά πόσο μακρύς είναι ο δρόμος της προδοσίας....

Λέει λοιπόν ο σκοπιανός καθηγητής:

Το δίδυμο των Κούσλινγκ Ζάεφ και Ντιμίτροφ που έχει φέρει τους πολίτες ενώπιον τετελεσμένων, θα συναντήσει τέσσερα ασυμβίβαστα νομικά εμπόδια για έναρξη της ισχύος οποιαδήποτε ‘συμφωνίας’.

Αυτά είναι:
1. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας (ο οποίος δεν θα υπογράψει)
2. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Δημοκρατίας της ‘Μακεδονίας’ (που θα την ακυρώσει)
3. Το λαϊκό δημοψήφισμα (το οποίο δεν θα πετύχει)
Και 
4. Το ελληνικό Κοινοβούλιο (το οποίο δεν θα το επικυρώσει).

Αποτέλεσμα: Στις επόμενες εκλογές το SDSM (εννοεί το κόμμα του Ζάεφ) θα πάθει αυτό που έπαθε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα και οι ‘δύο’ θα έχουν ποινικές ευθύνες για εχθρική δραστηριότητα εναντίον του κράτους, που μετριέται σε 20 χρόνια…

Γι αυτό λοιπόν άδερφια, ας μείνουμε σταθεροί και δυνατοί στον αγώνα για μια Μακεδονία Ελληνική...
Το οφείλουμε στους προγόνους μας που έχυσαν το αίμα τους για την Μακεδονία, στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας καθώς και στις αγέννητες γενιές Ελλήνων του μέλλοντος που πρέπει να κληρονομήσουν την Μακεδονία μας από εμάς, ελεύθερη κι ελληνική...

ΘΑΝΟΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ η ατυχία του να είσαι έντιμος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ως επιχειρηματίας, έχω υπάρξει ιδιαίτερα συνεπής. Δεν έφτασα να πληρώσω κανέναν υπάλληλο με έστω μια μέρα καθυστέρηση, οι λογαριασμοί μου ήταν πάντοτε εμπρόθεσμοι, το ίδιοι και οι δόσεις των δανείων μου, ενώ στην Εφορία δεν είχα ουδέποτε ληξιπρόθεσμη οφειλή. Την ίδια ώρα δεν έκρυψα ποτέ ούτε ένα ευρώ από τα έσοδά μου τα οποία απέδιδα κανονικά σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις.

Και ενώ κάποια από αυτά φέτος μένουν να αλλάξουν, δεν σας κρύβω πως προ ημερών δέχτηκα πληροφορίες που με σόκαραν. Ήμουν απλά σε επαγγελματική συνάντηση όπου στο περιθώριο της είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε φιλικό κλίμα με αρκετούς συναδέλφους, για να μάθω ότι οι περισσότερο εξ αυτών χρωστάνε -λόγου χάρη- καμπόσα χρόνια Εφορία. Άρχισα να ακούω ότι ο ένας χρωστάει 65.000€ και ο άλλος 58.000€ και προσπάθησα να αντιληφθώ ποια είναι η διαφορά μου με αυτούς. Γιατί εγώ βλέπω την καθημερινότητα μου γεμάτη δυσκολίες και εκείνοι όχι και τόσο.

Εκείνες τις μέρες διάβασα πως έρχονται ρυθμίσεις για 360.000 «κόκκινους» δανειολήπτες και ενώ αυτό ακούγεται υπέροχο μιας και εγώ έχω κάνει πολλαπλούς διακανονισμούς για να μείνω συνεπής στα δικά μου δάνεια, εντούτοις μαθαίνω πως αυτές οι ρυθμίσεις δεν αφορούν εμένα. Για να ήμουν κι εγώ μέσα στους προνομιούχους θα έπρεπε είτε να μην έχω πληρώσει για έναν χρόνο, είτε τουλάχιστον για τρεις μήνες, είτε να βρίσκομαι στον νόμο Κατσέλη.

Δεν θα πω ψέματα. Ένιωσα πολύ μαλάκας. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η συνέπεια, η καλοσύνη, η εντιμότητα και η προσπάθεια μου, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το ελληνικό κράτος. Δεν είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι παλεύω μόνος μου με ένα θηρίο απ' το οποίο ξέρω ότι θα χάσω.

Σε μία χώρα που η αδυναμία πληρωμών ανταμείβεται και η καταπόνηση υπέρ της συνέπειας δεν λαμβάνεται καν υπόψη, κάποιοι τύποι σαν εμένα, δίνουν ραντεβού με τον "θάνατό" τους μετρώντας αντίστροφα εδώ και καιρό. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Tου Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Ήρθε λοιπόν η ελεεινή συμφωνία παράδοσης της Μακεδονίας στους σφετεριστές, «ευχαίς και πρεσβείαις» του Σόρος, των ΗΠΑ, της ΕΕ και όλου του λοιπού νεοταξικού απόπατου, και από προχτές γίνεται (και δικαίως βέβαια γίνεται) λόγος για τις νέες μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις που θα οργανωθούν απέναντι στις άθλιες και σκοτεινές μεθοδεύσεις των ελληνεπώνυμων προδοτών που υποδύονται την ελληνική κυβέρνηση.

Να το ξεκαθαρίσουμε όμως, γιατί τα ψέματα πια τελείωσαν: αν η όποια επόμενη κινητοποίηση (στις Πρέσπες, στη Βουλή, έξω από το Μαξίμου ή όπου αλλού) είναι να γίνει με τους όρους των έως τώρα συλλαλητηρίων, καλύτερα να μη γίνει καθόλου. Είναι πασιφανές ότι δράσεις με τέτοια μορφή (δηλαδή να τρέχουμε σε ολιγόωρες συνάξεις με τραγούδια και σημαίες κι έπειτα να γυρνάμε σπίτι μας, για να ξανακάτσουμε και να ψευτο-εκτονωθούμε στο facebook ή να δούμε… Μουντιάλ) έχουν τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα πια. Ήταν ήδη φανερό και μετά το μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας (είχαμε γράψει ήδη από την επόμενη μέρα του άλλωστε ότι το εκκωφαντικό ειρηνικό μήνυμα δόθηκε και πλέον, αν χρειαστεί, οι επόμενες δράσεις δεν μπορούν παρά να είναι διαφορετικές). Είναι όμως ακόμη καταφανέστερο μετά και από τα πρόσφατα συλλαλητήρια, που (παρά τον αρχικό σκεπτικισμό αρκετών εξ ημών για τη λυσιτέλειά τους) συνομολογήσαμε - κατ’ οικονομίαν - ότι καλώς πραγματοποιήθηκαν ως μία ακόμη έσχατη ένδειξη κι επιβεβαίωση της επιθυμίας του λαού να μη δεχθεί την επί θύραις προδοσία.

Έσχατη όμως και οριστικά στερνή - να το ξεκαθαρίσουμε πλήρως πια αυτό. Ελπίζω να κατάλαβαν οι πάντες από προχτές ότι πλέον εφεξής επίκειται η τελική αναμέτρηση με το μακράν πιο φασιστικό, θεομαχικό και προδοτικό καθεστώς ολόκληρης συνολικά της Ελληνικής Ιστορίας (ναι, έχουμε δυστυχώς το θλιβερό «προνόμιο» να ζούμε στις μέρες του - ως θεία προφανώς δοκιμασία «δια πλήθος αμαρτιών» και «δια το ανεπίστροφον ημών»), ένα καθεστώς απερίγραπτου ονείδους και καταισχύνης που βάλθηκε ξεδιάντροπα να κατεδαφίσει και να ξεπουλήσει μέσα σε λίγους μήνες ό, τι έχει απομείνει όρθιο στον τόπο μετά από δύο αιώνες ούτως ή άλλως εκπτωτικής πορείας. Ας επικαλεστεί κανείς το άρθρο 120 του Συντάγματος, ας επικαλεστεί το αυτονόητο καθήκον του απέναντι στην Ιστορία, το χρέος του απέναντι σε ολόκληρες γενιές νεκρών και αγέννητων, ας επικαλεστεί ό, τι άλλο θέλει. Το βέβαιο είναι πάντως πως η τελική αναμέτρηση είναι πλέον μονόδρομος. Και η αναμέτρηση αυτή δεν μπορεί φυσικά να γίνει με εκδρομούλες, συνθήματα και… παιδικές σχολικές εκθέσεις για ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα. Άλλες μορφές δράσης απαιτούνται. Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων δηλαδή.

«Καλό μολύβι» πλέον, αδελφοί. Έτσι δηλαδή όπως αποχαιρετιόντουσαν καμιά φορά οι αγωνιστές του ’21, για την περίπτωση που δεν ξανασυναντιόντουσαν ποτέ πια. «Καλό μολύβι» ή «καλό βόλι»: αυθεντική ρωμαίικη ευχή για ένα τιμητικό υπέρ πατρίδος θάνατο. Όχι ότι είμαστε άξιοι φυσικά ακόμη και να πιάνουμε στο στόμα μας εκείνους τους ήρωες, ούτε ότι είμαστε ικανοί να κάνουμε ακόμη και τα απειροελάχιστα από τις δικές τους πράξεις. Κι ούτε φυσικά πως είμαστε και σε τέτοια φάση αγώνα κυριολεκτικά (τουλάχιστον όχι ακόμη). Καιρός όμως να προσπαθήσουμε, έστω και συμβολικά στην αρχή, να μπούμε στα νέα ψυχολογικά δεδομένα αυτής της επικείμενης αναμέτρησης, που οφείλει να είναι ανένδοτη κι αποφασιστική. Ό, τι μπορεί να γίνει για να εξωθηθεί αυτό το σάπιο και άθλιο φασιστικό καθεστώς σε υποχώρηση (και αποχώρηση), πρέπει να γίνει πλέον. Και όποια πίεση μπορεί να προκύψει, ήρθε πια η ώρα να ασκηθεί.

Και επειδή φυσικά πρέπει να το κατανοήσουν και οι ίδιοι οι εθνομηδενιστές Εφιάλτες ότι ο αγώνας είναι πια για μας ανένδοτος, μπορούμε να το λέμε εναλλακτικά και στη γλώσσα που καταλαβαίνουν καλύτερα (μια που από αυθεντικές πατριωτικές δράσεις και ήρωες του ’21, έχουν μαύρα μεσάνυκτα βεβαίως τα εν λόγω αγράμματα, ανιστόρητα κι ανελλήνιστα ανθυποσούργελα). «Ραντεβού στα γουναράδικα» λοιπόν, όπως το έλεγε το προ 70ετίας ίνδαλμά τους - και όπως το αναπαρήγαγαν προ ολίγων ετών κι οι ίδιοι, τότε που δήθεν θα έβαζαν τα στήθη τους αυτοθυσιαστικά υπέρ του αμετανόητα αφελούς αυτού λαού, για να… σχίσουν τα μνημόνια, και λίγο πριν προσκυνήσουν εξόφθαλμα και μετατραπούν στο πιο χυδαία υποτελές και ξετσίπωτα δωσίλογο καθεστώς που είδαμε ποτέ.

Καιρός για αγώνα λοιπόν. Κι αν είναι ζοφερή η κατάσταση και δυσοίωνα τα πράγματα, ας ξαναθυμηθούμε επιτέλους ότι «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Όλα καταρρέουν, διαλύονται, ξεπουλιούνται, παραδίδονται. Τα άγια ρίπτονται τοις κυσί και οι μαργαρίται βάλλονται έμπροσθεν των χοίρων. Αρκετά δεν αργοσαπίσαμε επιτέλους πάνω στον καναπέ της τηλεοπτικής εξηλιθίωσης ως αμνήμονα και τρομοκρατημένα πλάσματα, τόσο τραγικά ανάξια των προγόνων μας; Κι επειδή πολλοί θα δηλώσουν ότι είναι δύσκολα πράγματα αυτά, κανείς φυσικά δεν είπε ποτέ από την άλλη πως θα είναι απλά και εύκολα. Σίγουρα δεν είναι καθόλου απλό να ξεπεράσει κανείς μια τόσο εμπεδωμένη από δεκαετίες κατάσταση φοβίας, αδράνειας και παθητικής ιδιωτείας και να ξαναρχίσει να διεκδικεί πάλι - έργοις και όχι λόγοις - τα αυτονόητα. Δεν υπάρχουν όμως άλλα περιθώρια πια αναβολής, καφενειακής γκρίνιας και διαδικτυακής ψευτο-εκτόνωσης, δεν υπάρχουν άλλες δικαιολογίες. Τα ψέματα τελείωσαν. Και όποιοι λέμε πως έχουμε απομείνει ζωντανοί σε αυτόν τον τόπο, δεν αρκεί πια να το λέμε ψιθυριστά. Πρέπει επιτέλους να το βροντοφωνάξουμε. Κι αμέσως μετά πρέπει και να το αποδείξουμε κιόλας.

Καλή λευτεριά…
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ σε ευχαριστώ για όσα ζήσαμε, πρωτάκι μου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Σεπτέμβριος του 2018. Ένα μικρό πρωτάκι με μια τσάντα μεγαλύτερη απ' το μπόι του, πέρασε την μεγάλη καγκελόπορτα του Δημοτικού κρατώντας με το ιδρωμένο του χεράκι εκείνο του μπαμπά του, που απ' το πρώτο βήμα μέχρι και το τελευταίο καθώς έφευγε, σφιγγόταν για να κρατήσει κλειδωμένα τα δάκρυα που είχαν στριμωχτεί στις άκρες των ματιών του.

Το 8:15 με 13:15 έγινε η νέα μας καθημερινότητα, η καινούρια μας ρουτίνα. Εκεί που όλοι οι γονείς ψάχνουμε μια γωνίτσα να αφήσουμε πρόχειρα το αμάξι για ένα τελευταίο φιλί και για τις αμέτρητες τελευταίες συμβουλές: "όταν βγαίνεις για διάλειμμα, φόρα την ζακέτα σου". Και λίγες ώρες μετά, έξω από την πόρτα του σχολείου όπου όλοι μας περιμέναμε τον εξιλεωτικό ήχο του κουδουνιού, εγώ ήμουν πάντα εκεί, ακριβώς δίπλα από το άνοιγμα της πόρτας, μπροστά-μπροστά για να με βλέπεις και να είσαι ήσυχη ότι απ' τα εκατοντάδες παιδιά του σχολείου σου, εγώ θα είμαι ακριβώς μπροστά για σένα!

Στα λίγα λεπτά της διαδρομής μας απ' το σχολείο στο σπίτι, με έβαλες στον μικρόκοσμο σου. Σε αυτόν που η Εμμανουέλα σου πήρε το κολατσιό, η Κατερίνα σε κέρασε γρανίτα, η Βικτόρια δεν σε έχει πια φίλη και ο Μενέλαος θέλει να σε παντρευτεί. Κι εγώ... σαστισμένος να προσπαθώ να ζυγίσω την κάθε σου πληροφορία. Να προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τι από αυτά είναι βουτηγμένα στην φαντασία που κληρονόμησε από μένα και πόσα από τα υπόλοιπα αποτελούν ακριβή περιγραφή. Να προσπαθώ να αποφασίσω αν πρέπει να τα σπουδαιολογήσω αυστηρά για να σε προετοιμάσω για το σκληρό μέλλον που σε περιμένει ή να στραβοκαταπιώ σκεφτόμενος... "παιδιά είναι".

Για σχεδόν δέκα μήνες, μου έκανες την τιμή να είμαι εγώ εκείνος που κάθε μεσημέρι θα σε προετοίμαζε για την επόμενη μέρα σου. Είχαμε πολλές και διαφορετικές στιγμές. Άλλοτε ήσουν εσύ κουρασμένη κι άλλοτε εγώ. Άλλοτε έχανες την όρεξή σου κι άλλοτε εγώ ήμουν πελαγωμένος από τα δικά μου προβλήματα. Κάποιες φορές έχασα την υπομονή μου και κάποιες φορές εσύ αντέδρασες λίγο απότομα. Όμως, από την πρώτη συλλαβή, κατέληξες να διαβάζεις ολόκληρα κείμενα. Και από το μέτρημα ως το 10, τώρα κάνεις ολόκληρες προσθαφαιρέσεις. Σε κάθε τέτοια στιγμή, ελπίζω να θυμάσαι τον ένα κανόνα που έθεσα πιο αυστηρά απ' οτιδήποτε άλλο: "Δεν με νοιάζει να κάνεις λάθη, με νοιάζει να μην χάνεις την συγκέντρωση σου".

Σήμερα, η πρώτη τάξη του Δημοτικού ολοκληρώνεται με χαμόγελα ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς για σένα. Εγώ ξέρω ότι σε λίγους μήνες από τώρα θα πλησιάσεις κατά ένα σκαλοπάτι μια πιο δύσκολη και άδικη ζωή, όμως... τι πειράζει; Εγώ θα είμαι και πάλι εδώ, όπως σου υποσχέθηκα πριν λίγους μήνες που έζησες την πρώτη σου μέρα στο σχολείο.

Για όλα όσα είχα την τιμή να ζήσω κοντά σου αυτό το διάστημα και όλα αυτά που μας περιμένουν, σε ευχαριστώ! Σε ευχαριστώ που τα ζήσαμε μαζί, σε ευχαριστώ που με έκανες περήφανο κάθε φορά που μιλούσα με την δασκάλα σου, κάθε που σε χάζευα πίσω από τα κάγκελα του σχολείου, κάθε που έβλεπα να επιβιώνεις στην νέα άγνωστη κοινωνία μακριά από τους γονείς και την αδερφή σου. Σε ευχαριστώ που είσαι η κόρη μου και δίνεις νόημα στην προσπάθεια μου.

Καλό καλοκαίρι μικρή μου πριγκίπισσα+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »