Έφτασε λοιπόν ο Ιούλιος και μαζί του έφερε τους τουρίστες που τόσο ανάγκη είχαμε. Δηλαδή αν μου ζητούσαν να γράψω σε μία συμπερασματική πρόταση τον αποψινό μου προβληματισμό, θα ήταν έτσι, ωστόσο κρίνω πως υπάρχει αρκετό περιθώριο για να επιχειρηματολογήσω.
Βλέπετε η Ελλάδα ανήκει στις λίγες χώρες του Δυτικού κόσμου που νίκησε την πανδημία όσο αυτή ήταν σε έξαρση στην περιοχή. Πέθαναν αρκετοί, προβλήθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν ακόμα περισσότεροι, όμως θυμηθείτε τι έγινε στην Ιταλία για να έχετε αυτό το μέτρο σύγκρισης και να συμφωνήσετε μαζί μου όταν λέω πως η Ελλάδα νίκησε.
Νίκησε; Ίσως θα ήταν πιο ασφαλές να πούμε ότι νικάει καθότι ο ιός αυτός υπάρχει. Εξακολουθεί να ταλαιπωρεί χιλιάδες κόσμου σε πολλές χώρες και μάλιστα επανεμφανίζεται με κάθε ευκαιρία μετάδοσης. Μπορεί λοιπόν έως τώρα να είμαστε περήφανοι για τους χειρισμούς μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση λαμβάνοντας και τηρώντας τα μέτρα που κάθε φορά ορίζονται.
Το ζήτημα της διαχρονικότητας του ιού έγκειται στην ευκολία που μεταδίδεται και στον τρόπο που γίνεται αυτή η μετάδοση. Στον προβληματισμό αυτό δεν θα βρείτε ιατρικές πληροφορίες -μπορείτε να αναζητήσετε αμέτρητες άλλες πηγές γι' αυτό- οπότε ας μείνουμε σε αυτό που φαντάζει δεδομένο, με έναν φορέα του ιού που έρχεται κοντά σε άλλους. Κι αν εδώ στην Ελλάδα καταφέραμε να τον περιορίσουμε τον ιό και να τον απομονώσουμε, στο εξωτερικό δεν κατάφεραν παντού το ίδιο. Ένα το κρατούμενο.
Κι αν λίγο-πολύ όλοι, έδωσαν συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για τον τρόπο που χειρίστηκε την όλη υπόθεση, πρέπει να δούμε την κρατική ευθύνη λίγο πιο σφαιρικά. Γιατί ναι, στον τομέα της Υγείας πήρε κάτι σαν άριστα, αλλά όσο τα Ιατρικά στελέχη της κυβέρνησης μας ενημέρωναν κάθε απόγευμα για το τι και το πως του ιού στην Ελλάδα, υπήρχαν πολλοί άλλοι τομείς που όχι απλά χώλαιναν αλλά ψυχορραγούσαν. Ήταν η οικονομία, η ανάπτυξη, η εκπαίδευση, το εμπόριο και φυσικά, ο τουρισμός.
Θα ήταν η πιο εύκολη απόφαση για μία κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει πως η καραντίνα συνεχίζεται, ο κόσμος πρέπει να μείνει στα σπίτια του, οι εργαζόμενοι να παίρνουν ένα επίδομα που κι αυτό επιβάρυνε το κράτος και να βγαίνουν για να πηγαίνουν βόλτα τον σκύλο τους ή να ψωνίζουν τα απαραίτητα και όλα θα ήταν απόλυτα... αποστειρωμένα! Η "υγεία" θα κέρδιζε αναμφίβολα σε αυτό το σενάριο, όμως το πολιτικό κόστος θα ήταν τεράστιο και μαζί του θα παρέσερνε την ανάπτυξη της χώρας.
Η οικονομία ήταν μεγάλη ανάγκη να λάβει την επανεκκίνηση που είχε στερηθεί. Οι εργαζόμενοι έπρεπε να επιστρέψουν στις δουλειές τους και ο παραγωγικός τομέας έπρεπε να ξανά μπρος τις μηχανές του. Κάθε δυνατός πόρος της οικονομικής ανάπτυξης έπρεπε -έστω και με περιορισμούς- να γυρίσει γρανάζια. Και ξέρετε ποιος είναι ένας από τους βασικότερους πόρους της οικονομίας;
Ο Τουρισμός. Χιλιάδες οικογένειες ζουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα από τον τουρισμό. Εργαζόμενοι που δουλεύουν χωρίς ρεπό και άδειες για έξι μήνες μαζεύοντας όσα χρήματα μπορούν για να περάσουν και τον χειμώνα. Το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας είναι εξαιρετικό και έτσι οι επενδύσεις σε αυτό συνήθως αποδίδουν. Αρκεί, να υπάρχουν τουρίστες. Όταν ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε το άνοιγμα των συνόρων, ήξερε ότι έπαιρνε ένα μεγάλο ρίσκο. Ήξερε πως αν φορείς του ιού έρθουν στα νησιά, την Κρήτη και την Στερεά Ελλάδα και σε άλλες περιοχές που ο υγειονομικός εξοπλισμός υστερεί, τότε η κατάσταση θα μπορούσε να βγει εκτός ελέγχου. Δεν θα μπορούσε όμως να δράσει διαφορετικά. Δεν θα μπορούσε να αποφασίσει αντίθετα λαμβάνοντας ένα τεράστιο πολιτικό ρίσκο και καταστρέφοντας την οικονομία. Ας σημειώσω εδώ πως ο τουρισμός άνοιξε αλλά υπολειτουργεί. Δική μου φίλη περιμένει κάθε μέρα κλήση από το ξενοδοχείο στο οποίο δουλεύει και το οποίο έχει ανοίξει μεν αλλά δεν λειτουργεί το τμήμα στο οποίο εκείνη είναι υπεύθυνη.
Είμαστε στην πολύ αρχή όλου αυτού. Οι τουρίστες ήρθαν και ήδη έχουν ακουστεί περιπτώσεις αρρώστων. Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί ενώ βρίσκω σωστό ότι άνοιξαν τα σύνορα, δεν υπήρξε κάποια παράμετρος για το πως αυτά άνοιξαν. Είπαν ότι δεν δεχόμαστε τουρίστες από τις ΗΠΑ, όμως μόνο εγώ προσωπικά γνωρίζω τρεις που ήρθαν αυτήν την εβδομάδα... Είναι τόσο δύσκολο να διαπιστωθεί στο αεροδρόμιο η αφετηρία ενός ταξιδιώτη; Είναι τόσο δύσκολο να γίνεται ένας έλεγχος θερμοκρασίας στα αεροδρόμια;
Θέλω ειλικρινά να καλωσορίσω τους τουρίστες μας. Κάποιοι τους βλέπουν σαν πορτοφόλια με πόδια και χέρια, η αλήθεια όμως είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους που επί των πλείστων μας τιμούν με την παρουσία τους για τις σπουδαιότερες μέρες της χρονιάς τους: αυτές της ξεκούρασης και της χαλάρωσης και μάλιστα πολλοί από αυτούς, επαναλαμβανόμενα.
Αυτοί οι άνθρωποι πήραν το ρίσκο να ταξιδέψουν αυτήν την δύσκολη εποχή στην Ελλάδα γιατί ένιωσαν ασφαλείς στον τόπο μας και εμείς έχουμε χρέος σε κρατικό επίπεδο, να τους προστατεύσουμε και μαζί με αυτούς και τον υπόλοιπο ελληνικό λαό. Καλά και ασφαλή μπάνια!
+Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ