(0:02-1:00) Μπερδεύοντας τις μέρες με τις νύχτες, έπιασα τον εαυτό μου να συνέρχεται από μια αναδρομή που δεν ήταν από το παρελθόν, αλλά από μια εικονική ξενάγηση μιας φαντασμένης εμπειρίας αποτυπωμένης τόσο ζωντανά που έδειχνε να βρίσκεται χαραγμένη στο δέρμα μου, εμφανέστατη στον καθένα. Τέντωσα τα μάτια μου και έκανα μια γρήγορη κίνηση και σκέφτηκα πως ήταν όνειρο. Είχα ξεχάσει πως εγώ δε βλέπω ποτέ όνειρα.
(1:01-2:01) Και τότε φοβήθηκα. Πως είναι δυνατό ο χρόνος να με εκδικείται τόσο, εμένα που πάντοτε τον υπηρετούσα με ζήλο; Πως κάτι τόσο σχετικό μπορεί να με υποδουλώσει; Προσπάθησα να ανατρέξω στη ζωή μου, να βρω σημάδια του χρόνου που αγνόησα –μήπως αυτά είναι η αιτία για όλα- και έβλεπα συνέχεια ‘άριστα’ στη συνέπεια, μέσα στους χρόνους, ακριβώς στους στόχους. Ανασκουμπώθηκα. Αποφάσισα να σκεφτώ παράλογα, όσο παράλογος μπορεί να γίνει και ο ίδιος ο χρόνος όταν σε κυνηγά. Και τότε το σκέφτηκα, δηλαδή πρέπει να ήταν αυτό. Είχα νικήσει τον χρόνο! Κόντρα στα προγνωστικά, ανάμεσα στους πειρασμούς, εγώ επέλεγα πάντα το χρόνο κι εκείνος πάντα με αντάμειβε, μέχρι σήμερα.
(2:02-3:33) Κάνω μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακαλέσω εικόνες από επιλογές που δεν έκανα, από ευκαιρίες που άφησα να φύγουν και βρίσκω πως άσχετα από τα θέλω, άσχετα από τους στόχους μου, μια αόρατη δύναμη με περιόριζε. Τώρα σκάω ένα καταδικαστικό χαμόγελο γιατί καταλήγω σε άλλο συμπέρασμα. Ήταν αυτός. Ο χρόνος επέλεξε εμένα. Πόσο ανόητος ήμουν να πιστεύω πως μπορούσα να νικήσω σε μια τέτοια μάχη! Θυμάμαι έρωτες που ξέφυγαν απ’ τα χέρια μου σαν το θαλασσινό νερό που φεύγει απ’ τη χούφτα σου αφήνοντας μια βασανιστική υγρασία γεμάτη άλατα, θυμάμαι ευκαιρίες που άφησα να φύγουν για να είμαι συνεπής στο στόχο μου, στο πλάνο, στο χρόνο. Δεν ξέρω αν επέλεξα σωστά, άλλωστε και πάλι ο χρόνος θα το δείξει. Είτε εκείνος που είναι μπροστά, είτε αυτός που δεν πρόλαβα.
(3:34-4:34) Απόψε θέλει εκδίκηση και εγώ φωνάζω στον εαυτό μου γιατί δεν βλέπω κάποιον για να του εξηγήσω. Να δικαιολογηθώ. Γνωρίζω πολύ καλά την οργή του χρόνου και ίσως γι’ αυτό να ήμουν δούλος του. Τώρα όμως δεν υπάρχει επιστροφή. Είμαι αιώνιος δεσμώτης του και εκείνος ορίζει τη συνέχεια. Άραγε θα μου επιτρέψει ποτέ να ψάξω το χρόνο που δεν πρόλαβα; :[
το κομματι που αποκωδικοποιησα σημερα ειναι το "Time" του διασημου συνθετη Hans Zimmer ο οποιος το δημιουργησε για την ταινια Inception.
ΑπάντησηΔιαγραφήTo συγκεκριμενο ειτε θα αρεσει πολυ, ειτε καθολου αφου χαρακτηριζεται απο επαναλαμβανομενους ηχους σαν ενα ταξιδι στο χρονο :[
Είτε φίλος, είτε εχθρός, είτε του επιβαλλόμαστε είτε μας επιβάλλεται..είναι ο χρόνος που καθορίζει τα πάντα..
ΑπάντησηΔιαγραφή"καλό ή κακό timing" λέμε ξενικά, και περικλείει το όλα και το τίποτα..αυτό που δν έγινε γτ δν ήταν σωστή η στιγμή ή γι αυτό που έγινε επειδή έγινε στην ώρα του..
όλα είναι θέμα χρόνου..το τι κάνουμε με αυτόν είναι άλλο ζήταμα..και εκεί κρύβεται το νόημα της ύπαρξης μας..
Και αν αναρωτιέσαι ή μετανιώνεις...μην το κάνεις..χάσιμο χρόνου..το από εδώ και πέρα μετράει..
:[ Κατερίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήξερεις τι θα κρατησω απ' οσα ειπες, ε; οτι αν μετανιωνω ή αναρωτιεμαι ειναι χασιμο χρονου. Δεν μου αρεσε που εχεις δικιο (αλλα εχεις) οποτε μενω στο να χαιρομαι που ξερω πως πολλοι δινουν τη βαρυτητα που πρεπει στον Μεγα Χρονο!
Και μενω να αναρωτιεμαι -οσο λαθος κι αν ειμαι- για τον χρονο που δεν προλαβα :[