Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η θεωρία της (α)σχετικότητας

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis 
                                              "Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας..."


«4’59, 4’58, 4’57, 4’56, 4’55…».. Μππφφφφ.. Βαριόμουν.. Και να που βρισκόμουν, πάλι, να μετρώ αντίστροφα για να περάσει η ώρα. Η αλήθεια είναι ότι συνηθίζω κάποιες φορές να.. «μετράω» όταν βαριέμαι. Το κάνω και στο λεωφορείο κατά την διάρκεια μιας ανιαρής διαδρομής, όταν αφαιρούμαι και πιάνω το εαυτό μου να χαζεύει και να μετράει τις διαχωριστικές γραμμές των λωρίδων του δρόμου, καθώς κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Εκείνη την Τετάρτη όμως, μετρούσα αντίστροφα επειδή –μόλις- είχα  χάσει το τρένο και περίμενα να περάσει εκείνο το βασανιστικό πεντάλεπτο, το πέρας του οποίου θα σηματοδοτούσε τον ερχομό του επόμενου. Δυστυχώς, οι σταθμοί των τρένων είναι και.. προστατευμένοι από τις θεωρίες του Μέρφι, οπότε το να άναβα τσιγάρο δεν επρόκειτο να βοηθήσει καθόλου! Επομένως, αποφάσισα να αρκεστώ στο μέτρημα (τουλάχιστον προσωρινά…).

Θησείο, απόγευμα. Μια περιοχή που συνδυάζει και αναμιγνύει το χρονικό μιας χώρας –αλλά και ενός κόσμου- με ένα πολύ περίεργο και ιδιαίτερο τρόπο. Πέραν των περιστασιακών εικόνων (μετα)μοντερνισμού, των οικοδομημάτων του προηγούμενου αιώνα, αλλά και την θέα της Ακρόπολης ως φάρο παρελθόντος, ο πεζόδρομος του Θησείου αποτελεί ένα σύγχρονο, μοναδικό ίσως, μίγμα του χθες και του σήμερα. Γέφυρα και οδός με πολλές πύλες εξόδου και διαφυγής, η καθεμία μοναδική και με προορισμούς για όλα τα γούστα. Ο κόσμος που κατοικεί ή απλά συχνάζει εδώ, δεν θα μπορούσε και αυτός να μην υιοθετεί το ίδιο στιλ, αφού διακρίνεται, στο έπακρο, από την ποικιλομορφία της εποχής μας. Στο διάβα του έκαστος περαστικός, θα συναντήσει αυτό που λέμε: κάθε.. καρυδιάς καρύδι.

Με το ζεστό ρόφημα μου ανά χείρας, λοιπόν, -εκείνο που είχα αγοράσει από το καινούργιο café που είχα συναντήσει προηγουμένως- και ενώ στεκόμουν και ανέμενα τον επόμενο συρμό, το «μέτρημα» μου διακόπηκε από μία συζήτηση που άκουσα να έρχεται από μια παρέα παιδιών, λίγο πιο πέρα.

Έξι άτομα, τρία αγόρια και τρία κορίτσια ηλικίας μεταξύ 15 και 17 ετών, με τα δύο καθισμένα οκλαδόν στις θέσεις αναμονής του σταθμού, τα δύο όρθια και αγκαλιά, και τα άλλα δύο σκαρφαλωμένα σε ένα διπλανό πεζούλι, συζητούσαν για το πώς θα περνούσαν το βράδυ της ερχόμενής Παρασκευής:

Ζωή: «Μμμμμ, τελικά τι παίζει, τι θα κάνουμε, θα βγούμε Παρασκευή;». (ρώτησε φτιάχνοντας τα μαλλιά της)
Γιώργος: «Εγώ δεν ξέρω σίγουρα ακόμα, θα σας πω, ανάλογα με το πώς θα πάει το διάβασμα». (είπε μοιάζοντας προβληματισμένος)
Σταύρος: «LoL ρε μ@λ@κ@ όλο διαβάζεις, ξεκόλλα λίγο και έλα μια φορά και μαζί μας. Δεν θα πάθεις κάτι αν δεν πάρεις μια φορά 20». (σχολίασε με ύφος λίγο ειρωνικό)
Γιώργος: «Καλά καλά, θα δούμε. Μάλλον ναι».
Κική: «Anyway... που θα πάμε; για ποτό κέντρο; Αν είναι να αργήσουμε, πείτε ότι θα κοιμηθείτε σε εμένα κορίτσια».
Άννα: «Πάμε ναι, αλλά όχι πάλι εκεί μας είχε πάει ο Χάρης την άλλη φορά, σε εκείνο το «καμένο». Πωωω, τι τρολάρισμα ήταν αυτό που φάγαμε.» (σχολίασε γελώντας)
Ο Χάρης, προσπαθώντας να μην γελάσει εκείνη την στιγμή, έκανε μια γκριμάτσα για να κοροϊδέψει την Άννα που.. "του την έλεγε", χωρίς εκείνη να το έχει αντιληφθεί. (γελάσανε οι υπόλοιποι, η Άννα τον κατάλαβε και γύρισε να τον «σπρώξει».)

Ας μην σταθούμε όμως περεταίρω στην συζήτηση, αλλά ας περάσουμε και στο οπτικό θέαμα. Το συγκεκριμένο παρεάκι ήταν σαν να είχε δραπετεύσει από κάποιο ανέκδοτο. Αν τους παρατηρούσε κάποιος-κάπου όλους μαζί, και δεν τους άκουγε να συμμετέχουν σε μια κοινή συζήτηση, δεν πιστεύω να θεωρούσε ότι ήταν φίλοι ή γνωστοί. Η.. Ζωή, κορίτσι προερχόμενο από κάποια αφρικανική χώρα (μάλλον), με τα μαλλιά της ράστα και ντυμένη σε χρώματα φωτεινών και έντονων τόνων. Ο.. Γιώργος, εμφανώς πιο ψηλός από τους υπόλοιπους, με μια αθλητική φόρμα πάνω-κάτω και με μια μπάλα του μπάσκετ στο χέρι. Ο.. Σταύρος, τυπάκι με casual ντύσιμο (λίγο σκισμένο τζιν, ζακέτα-T-shirt, σκουφάκι και.. σταράκια). Η Κική.. πολύ περιποιημένη και προσεγμένη, με έντονο make-up και ντυμένη στην.. τρίχα. H.. Άννα, λάτρης της metal ή gothic μουσικής, με τις χαρακτηριστικές αλυσιδίτσες εδώ και εκεί, το σκούρο βάψιμο και τα αξεσουάρ με καρφάκια. Ο.. Χάρης, με ίσως λίγο βαριά προφορά, ντυμένος σε παρόμοιο ύφος με την Άννα, και με ένα στιλ μαλλιών που σίγουρα θα πρόσεχες.


Δεν θα κρύψω το πόσο μου άρεσε αυτή η εικόνα. Έξι άτομα τόσο διαφορετικά (εξ όψεως τουλάχιστον), όμως τόσο ταιριαστά όλα μαζί, που ένα από αυτά να έλλειπε, θα χαλούσε αυτόν τον μυστικό συνδυασμό που είχαν δημιουργήσει. Θυμούμενος εικόνες και εμπειρίες από εμένα σε αυτήν την ιδιόρρυθμη ηλικία των 15 με 17 ετών, μπορώ να πω, ευθέως, ότι η κοινωνικοποίηση ήταν αρκετά διαφορετική. Τα.. πηγαδάκια ήταν αρκετά πιο συχνά, με τον κάθε ένα να ψάχνει τον όμοιο του. Αναζήτηση σύμφωνα με κάποια βασικά κριτήρια δηλαδή, όπως οι απόψεις, τα ενδιαφέροντα, το ντύσιμο και φυσικά η μουσική (παράγων που συχνά επηρέαζε σε πολύ μεγάλο βαθμό και όλα τα προηγούμενα). Ίσως, κάποιες φορές, τα κριτήρια να ήταν και πιο ιδιαίτερα, όπως η εθνικότητα, η δημοτικότητα -ή μη- που είχε κάποιος στον κύκλο του, αλλά και το weirdness που τον διέκρινε. Standards που υιοθετούνταν είτε.. αναγκαστικά, είτε επειδή έτσι σε είχαν μάθει. Ακόμα πιο παλιά, τα πράγματα θα ήταν ακόμη πιο αυστηρά, φαντάζομαι, με ορισμένες επιλογές συγκεκριμένων ατόμων να ήταν και.. απαγορευτικές.

Στα δικά μου τα μάτια, εκείνη την στιγμή, αυτό που αντίκριζα στην (-ακόμα- λίγο συντηρητική) Ελλάδα του σήμερα, ήταν πρόοδος. Αυτά τα παιδιά, ένα-ένα και μεμονωμένα ίσως να μην είχαν πολλά κοινά, ίσως και κανένα. Βλέποντας τα μαζί όμως, θα αδυνατούσα να τα χαρακτηρίσω απλούστερα από: ανθρώπους ηλικίας 15 έως 17 ετών που κάνουν παρέα. Και ειλικρινά· με τι γνώμονα επιλέγουμε ή.. απορρίπτουμε έναν άνθρωπο –όχι μόνο στην συγκεκριμένη ηλικία αλλά και σε προχωρημένη-; Είναι η θρησκεία, οι πολιτικές απόψεις, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η εθνικότητα, το κοινωνικό υπόβαθρο, η εμφάνιση/το ντύσιμο ορισμένοι εξ αυτών; Αναμφίβολα. Είναι ορθοί και σωστοί; Μάλλον όχι. Είναι στη φύση μας να ομαδοποιούμαστε με τους ομοίους μας; Φημολογείται πως ναι. Αγνοώ βέβαια τι είναι ακριβώς αυτό που κάνει κάποιον να είναι/θεωρείται διαφορετικός ή μη σχετικός με τους υπόλοιπους, καθώς επίσης και ποιός είναι αυτός που το.. καθιέρωσε. Και αν όντως κάποιος το καθιέρωσε, γιατί ακολουθείτε από μερικούς τόσο πιστά; Χάνει κάποιος την προσωπική του ταυτότητα όταν αποδέχεται το ξένο, το ασυνήθιστο ή το.. εκκεντρικό; Αμφιβάλλω. Αν μη τι άλλο, ξεχωρίζεις περισσότερο ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους (γιατί πολύ απλά είναι όλοι μοναδικοί), παρά σε ένα πλήθος ομοίων (εκτός και αν ο στόχος είναι να ξεχωρίζεις μόνο εσύ).

Πρότυπα, προκαταλήψεις, στερεότυπα και (κάθε λογής)-φοβίες είναι συστατικά που "περνούν στο DNA μας", τα οποία, όμως, εξασθενούν από γενιά σε γενιά από ότι φαίνεται. Είναι λόγος για να ανησυχούμε και να γινόμαστε Κασσάνδρες ενός δυσοίωνου μέλλοντος; Δεν θα το έλεγα. Ίσως η όποια αντίδραση υπάρχει όσον αφορά την όλη εξέλιξη στο κομμάτι της "(α)σχετικότητας" του καθενός, να είναι στην πραγματικότητα ο ενστικτώδης φόβος της ενδεχόμενης αλλαγής, που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος. Προσωπικά, αν η αλλαγή αυτή περιλαμβάνει και τέτοιες εικόνες (όπως αυτή των 6 μη σχετικών παιδιών), δεν με φοβίζει καθόλου. Αν με φόβιζε όμως, πώς θα μπορούσα να αιτιολογήσω την ανησυχία μου; Δεν νομίζω ότι θα έβρισκα κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Ίσως ακόμα και να απέφευγα να μπω στην διαδικασία να απαντήσω αν με ρωτούσαν, ή να άλλαζα θέμα αποφεύγοντας την ερώτηση σχολιάζοντας κάτι άλλο. 

Αλλά, να! Το τρένο μου είχε καταφτάσει και έπρεπε να αποχωρήσω. Καθώς λοιπόν πήγαινα προς την πόρτα για να επιβιβαστώ, συνειδητοποίησα ότι είχε σχηματιστεί ένα «χαζό» χαμόγελο στο πρόσωπο μου και ένα περίεργο αίσθημα ικανοποίησης, ενώ συλλογιζόμουν:

«Μήπως είχαμε ξεκινήσει και εμείς, τότε, με το ίδιο σκεπτικό και δεν το θυμάμαι; Μήπως χαθήκαμε και αλλάξαμε στην πορεία; Δεν είμαι σίγουρος, πάντως αυτά τα παιδιά, όπως και οι νεότερες γενιές γενικά, φαίνονται "να τα ξέρουν όλα" και να βρίσκουν σιγά-σιγά τον δρόμο…»

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "και σαν... φοίνικας ξανά προς την δόξα (;) τραβά."

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis 
                                         
                                                             "Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας..."

Είχα ξεμείνει από φιλτράκια. Φιλτράκια και... χμμ... χαρτάκια... Και πως να φτιάξεις ένα τσιγάρο αν σου λείπουν 2 από τα 3 βασικά σύνεργα; Σύνεργα· όπως τα λέμε και εμείς οι, ειδήμονες του στριψίματος αλλά παρόλα αυτά ταλαιπωρημένοι, καπνιστές. Το τελευταίο χαρτάκι δε, είχε βραχεί, και ως επί το πλείστον αχρηστευθεί από μία "καταραμένη" σταγόνα νερού, η οποία θεώρησε πρέπον να προσγειωθεί, με μαθηματική ακρίβεια (!), στο σημείο όπου το είχα ακουμπήσει... Σταγόνα φυσιολογική και αναμενόμενη ωστόσο, για την εποχική περίοδο, καθώς και προάγγελος αλλαγής τόσο καιρού, όσο και κλίματος. Άρωμα φθινοπώρου εν όψει...

Αθήνα, κέντρο. Ένα κέντρο του οποίου η εικόνα, από άποψη συνωστισμού και... κοσμοσυρροής, θυμίζει αρκετά εκείνο της προηγούμενης δεκαετίας, αν σκεφθεί κανείς ότι αναφερόμαστε σε μια "καθημερινή" Τετάρτη και σε μία "ώρα αιχμής". Βασική διαφορά; Στην θέση εκείνων που κάποτε θα απολάμβαναν τον καφέ τους ή το γεύμα τους κάνοντας διάλλειμα από την δουλειά τους, βρίσκονται εκείνοι (μεταξύ τους και εγώ) οι οποίοι επιθυμούν να περάσουν, κάπως ευχάριστα, μέρος του άπλετου ελεύθερου χρόνου τους, όντας άνεργοι μεν, έχοντας όμως την άνεση -περιέργως και ανεξηγήτως- για να το κάνουν δε. Κρίση σου λέει μετά...

Κατευθυνόμενος βιαστικά προς το πλησιέστερο περίπτερο, από όπου και θα προμηθευόμουν τα πολυπόθητα χαρτάκια, το μάτι μου έπεσε πάνω σε κάτι που κέντρισε το ενδιαφέρον μου, αφού η εικόνα που αντίκριζα στο συγκεκριμένο σημείο, δεν ήταν γνώριμη.

"Μα καλά, πότε ξεφύτρωσε αυτό;" αναρωτήθηκα.

Απορία-απόρροια της δημιουργίας (ακόμη ενός) νέου cafe-bar που είχε ανοίξει σε εκείνη την μεριά του δρόμου, το οποίο λίαν συντόμως θα εξελισσόταν σε, ενδεχομένως εφήμερο, στέκι με σταθερή και τακτική πελατεία. Σχετικά μικρό και ίσως λίγο στριμωχτό -θα πεις και 2-3 "συγνώμη/με συγχωρείτε" για να μετακινηθείς, μέχρις ότου να φτάσεις στο τραπέζι σου-, όμως με πολύ ιδιαίτερο στιλ και αισθητική, και με μια ζεστή αύρα που σε προσκαλεί για να απολαύσεις ένα ζεστό ρόφημα. Διαφορετικό, χωρίς υπερβολές και κιτς πινελιές, προσιτό και άκρως... ελκυστικό για τον εκάστοτε περαστικό που χρήζει "καφεϊνικής" υποστήριξης.

Ανατρέχοντας στο πρόσφατο ιστορικό εξορμήσεων μου, συνειδητοποίησα ότι πολλάκις μου είχε δημιουργηθεί η ίδια απορία περί νεοσύστατων και... πρωτοεμφανιζόμενων cafe/bar/εστιατορίων που παρατηρούσα, όχι αποκλειστικά στο κέντρο και μεμονωμένα, αλλά και σε τριγύρω περιοχές και μαζικά. Προβληματισμός εύλογος αν αναλογιστεί κανείς την δυσμενή περίοδο που διανύουμε. Περιοχές όπως π.χ. οι ενδότερες γειτονιές και συνοικίες του Κεραμεικού, που άλλοτε θα "σνόμπαρε" κάποιος υποτιθέμενος γνώστης νυχτερινών εξόδων, λόγω του κακόφημου "αποκύματος" που τις περιτριγύριζε, γνωρίζουν άνθηση τα τελευταία χρόνια, με το ένα μαγαζί-στέκι να ανοίγει μετά το άλλο. Και ενώ η "χρυσή εποχή" του clubbing μέχρι πρωίας και των ολο-εβδομαδιαίων μπουζουκιών έχει περάσει ανεπιστρεπτί, ενώ επιχειρήσεις διαφόρων τομέων και βεληνεκούς "κατεβάζουν στόρια" σε ρυθμό ντόμινο, η Αθήνα τον έχει τον τρόπο της και βρίσκει αλλού σανίδες σωτηρίας για να... αναπνεύσει.
Ενώ ακόμα υπάρχουν κλασικοί και... cult προορισμοί που αντέχουν την φθορά του χρόνου, πολλά από τα μέρη που κάποτε θεωρούνταν "in, mainstream & must", φαντάζουν τώρα θολή ανάμνηση. Αντίθετα, σε άλλα που κάποτε μπορεί να έβρισκες μόνο "παράνομο έρωτα" και "χαμένους μέσα σε δρόμους που καίνε", έχουν τώρα μετατραπεί σε σημεία κατατεθέν για βραδινή διασκέδαση και socializing. Τα υπόλοιπα; Ξεχασμένες σκιές του παρελθόντος με μοναδική τους παρηγοριά το νοσταλγικό σχόλιο κάποιου πρώην επισκέπτη, που περνώντας από το σημείο θα αναπολήσει λέγοντας: "Α εδώ ήταν κάποτε το... που πηγαίναμε". Σκιές, αν όχι ερείπια από σκόνη και στάχτη. Και είναι όμως αυτές οι στάχτες και οι... διπλανές, από τις οποίες αναγεννάτε σιγά-σιγά η Αθήνα (και κατ' επέκταση όλη η Ελλάδα, φαντάζομαι), επαναπροσδιορίζοντας την ταυτότητα της, τον κόσμο της και το κοινό της σαν ένας... σύγχρονος Φοίνικας. Μοτίβο που πάντοτε υιοθετούσε κατά την διάρκεια -και μετέπειτα- μιας δύσκολης και μεταβατικής περιόδου.

Σαφώς και η εν λόγω μετάβαση είναι (εξ)αναγκαστική, όμως αυτό προστάζει και ο βασικός κανόνας επιβίωσης, παγκόσμιας εμβέλειας και ισχύος: Όποιος δεν θα εγκλιματιστεί στις καινούργιες συνθήκες και δεν θα εξελιχθεί (άκρως υποκειμενικό), θα αρχίσει να αποσυντίθεται σταδιακά, μέχρις ότου να εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Και να που η Αθήνα, πρωτεύουσα χώρας ομφαλού Γης, με ένα τόσο βεβαρημένο και βασανισμένο -μαρτυρικό θα έλεγε κανείς- ιστορικό πίσω της, καθώς και τα σημερινά, κάθε κατηγορίας, δρώμενα να είναι το κερασάκι στην τούρτα, αντέχει ακόμα. Αντέχει και προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί μαζεύοντας τα κομμάτια της. Όπως ο μυθικός Φοίνικας, αναγεννάτε. Ακόμα και ένας ένδοξος Φοίνικας όμως, δυστυχώς, αδυνατεί να χρησιμοποιήσει αυτήν του την ιδιότητα ατέρμονης αναγέννησης, εάν καταστραφεί το αυγό που θα προετοιμάσει μέσα από τις στάχτες του, για την επόμενη του ύπαρξη...
Επομένως το ερώτημα είναι: Έχουμε ήδη πεθάνει και περνάμε σε ένα καινούργιο στάδιο; Είμαστε στα... τελευταία μας και ένα βήμα προτού αποτελειωθούμε; Θα υπάρξει μέλλον με μια γερή βάση για ανασύσταση εκ νέου; Και αν ναι, πόσο θα αντέξει ακόμα ένα... κέλυφος αυγού; Προσωπικά, εξαρτάται από το τι και το πως είναι κατασκευασμένο. Γενικά, ας ελπίσουμε πολύ...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ στο discover greece η ελλάδα είσαι εσύ

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 
Δεν έχουν μείνει και πολλά για τα οποία μπορούμε να είμαστε πια περήφανοι για την πατρίδα μας. Ένα από αυτά που παράλληλα μπορούν να μας προσφέρουν θέσεις εργασίας και τεράστιο οικονομικό όφελος, είναι φυσικά ο τουρισμός.

Ο τουρισμός ανθεί στη χώρα μας εξαιτίας των όμορφων παραλιών, των σπουδαίων μνημείων της ιστορίας μας, της διάσημης διατροφής μας, του εξαιρετικού κλίματος, μα τίποτα από όλα αυτά δεν μπορούν να σταθούν χωρίς εμάς. Το ανθρώπινο δυναμικό αυτής της χώρας. Τους ανθρώπους που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με τον τουρισμό.

Αν δεν εργάζεσαι σε κάποιον κλάδο του τουρισμού, τότε ασχολείσαι έστω και ασυναίσθητα με τον τουρισμό, έμμεσα. Αυτό είναι γεγονός. Αν όλοι οι πολίτες φροντίζαμε τους δρόμους και τις πλατείες μας, αν όλοι βοηθούσαμε τους τουρίστες να ξεπεράσουν τα εμπόδια της ελλιπής σήμανσης ή των κακών δρόμων, αν όλοι μπορούσαμε να προσφέρουμε ένα χαμόγελο και συνθήκες ξεγνοιασιάς για τους ανθρώπους που αποφασίζουν να περάσουν στην χώρα μας λίγες μέρες δαπανώντας σεβαστά ποσά.

Επειδή λοιπόν η τουριστική Ελλάδα, είμαστε εμείς, εδώ και 2-3 χρόνια έχουμε το εργαλείο να την διαφημίσουμε. Πρόκειται για την ιστοσελίδα Discover Greece. Μια φανταστική καινοτομία στην οποία ο ίδιος ο κόσμος ανεβάζει τις εμπειρίες του από την χώρα. Δείχνει τις φωτογραφίες του και διηγείται τις ιστορίες του. Γιατί έτσι η Ελλάδα δυναμώνει. Μέσα από τους ανθρώπους της!

Μπες και εσύ στο Discover Greece και διαφήμισε την χώρα σου τώρα που σε χρειάζεται περισσότερο από ποτέ! +Yanni Spiridakis

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ οι καθημερινοί άνθρωποι

μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
H αλήθεια είναι πως σήμερα δεν ήξερα τι να γράψω. Δεν βρήκα τίποτα καλό που να αναδύεται στην Ελλάδα αυτό το διάστημα. Αρχικά απογοητεύτηκα όπως απογοητεύονται οι περισσότεροι από εμάς και ύστερα ξεκινούν την αγαπημένοι συνήθεια της μιζέριας. Όμως ύστερα σκέφτηκα πως κάτι θα πρέπει να αλλάζει, να διορθώνεται, έστω να έχει θετική ενέργεια εκεί έξω.

Κι έτσι αποφάσισα να κάνω ακριβώς αυτό: Να βγω εκεί έξω! Και το έκανα.
  • Είδα ανθρώπους να περπατούν γρήγορα αγχωμένοι για να προλάβουν τις προθεσμίες τους, να φτάσουν έγκαιρα στον προορισμό τους και να πετύχουν τον στόχο της στιγμής. Παραγωγική τάξη, σκέφτηκα και ικανοποιημένος έστρεψα το βλέμμα μου λίγο πιο πέρα.
  • Εκεί, βρήκα ηλικιωμένους ανθρώπους να κουβαλούν ψώνια και παρά την κούραση της ζωής να περπατούν κι εκείνοι με έναν σοβαρό και πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Είναι οι βοηθοί, οι υποστηρικτές της νεότερης γενιάς. Οι άνθρωποι που μας κρατούν τα παιδιά μας, μας κάνουν τις αγγαρείες που εμείς δεν προλαβαίνουμε, που μας δανείζουν ή μας δωρίζουν μέρος της σύνταξης τους όταν υπάρχει ανάγκη και εκείνοι που μας συμβουλεύουν από τα χρόνια της εμπειρίας τους.
  • Πιο δίπλα περνούσαν δυο καλοντυμένες κυρίες γεμάτες από τσάντες. Να και η αγορά που κινείται! Κρίνοντας από τις τσάντες, είχαν αγοράσει ρούχα, καλλυντικά, αλλά και διάφορα άλλα. Κανείς δεν ξέρει αν οι κοπέλες αγόραζαν από το περίσσευμα ή το υστέρημά τους, όμως ήταν βέβαιο πως δεν ήταν κρυμμένες σε κάποιο δωμάτιο μετρώντας τα ψιλά στον κουμπαρά. Ξόδευαν και βοηθούσαν την αγορά να… επανεκκινηθεί έδωσαν την δική τους ανάσα ζωής στην οικονομία της χώρας.
  • Καθώς κατέβαινα τον δρόμο πέρασα από ένα σχολείο. Ήταν στιγμή διαλείμματος και ακουγόταν η γνωστή φασαρία από τις φωνές των παιδιών. Όπως όμως διέσχιζα περιμετρικά τα κάγκελα, είδα ένα κορίτσι να έχει απομονωθεί και καρφωθεί στα κάγκελα κοιτώντας προς τα έξω. Το βλέμμα της ήταν απλανές. Ναι, σίγουρα μπορεί μόλις να την είχε χωρίσει το αγόρι της, μπορεί να την πρόσβαλε ο καθηγητής της ή να μάλωσε με την κολλητή της, όμως εγώ είδα στα μάτια της κάτι άλλο. Είδα ένα ανήσυχο ύφος, είδα μια βιασύνη εκείνου που θέλει να αναλάβει τις τύχες του αύριο για να το αλλάξει. Να το διορθώσει. Να το μέλλον μας, σκέφτηκα και συνέχισα να περπατάω…

Αυτόν τον μήνα, η “Αναδυόμενη Ελλάδα” δεν γράφτηκε από κάποιο στατιστικό, από κάποιον δείκτη που άρχισε να ανεβαίνει ή από κάποιο ευχάριστο γεγονός. Γράφτηκε από τους ανθρώπους. Από αυτούς που κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Κανείς τους δεν είναι ξέγνοιαστος, κανείς τους δεν περνάει άνετα ή ευχάριστα, όλοι όμως προσπαθούν και ο καθένας προσπαθεί για το καλύτερο+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσεις την ελλάδα

Προβληματίζομαι συχνά πως αυτή η χώρα, αυτός ο λαός μπορεί να βελτιωθεί. Αν δεν ανήκετε σε αυτήν την απεχθή ομάδα συμπολιτών μας που με την πρώτη ευκαιρία αναφωνούν περιπαικτικά “αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα” τότε σίγουρα κάποια στιγμή θα έχετε μοιραστεί τον προβληματισμό μου.

Σε παλαιότερο κείμενο μου, έλεγα πως, πάει, είναι αδύνατο να αλλάξουμε τη νοοτροπία αυτής της χώρας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Χρειάζονται σίγουρα δύο γενιές για να ξεβρομίσει ο έλληνας από αυτήν την νοοτροπία του “εγώ”, του εύκολου κέρδους, της μιζέριας και απαισιοδοξίας η οποία προσοχή: δεν ξεκίνησε το 2009 μαζί με την κρίση, αλλά πολύ-πολύ νωρίτερα μαζί με την γενιά του πολυτεχνείου, τολμώ να δηλώσω εγώ.

Μέχρι τότε όμως τι κάνουμε; Απλά περιμένουμε τον χρόνο να φέρει αυτές τις επόμενες γενιές; Τα παιδιά και τα εγγόνια μας; Μα ο χρόνος είναι εργαλείο, αν δεν τον χρησιμοποιήσουμε σωστά θα βρεθούμε πάλι να τον κυνηγούμε αναπολώντας το (ένδοξο) παρελθόν και σχεδιάζοντας ένα μακρινό μέλλον. Τώρα! Τώρα τι κάνουμε;

Η απάντηση έρχεται από μία νέα, πολλά υποσχόμενη imageπροσπάθεια που ζητά από όλους εμάς να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της Ελλάδας, να επαναπροσδιορίσουμε το μέγεθος της αξίας και των δυνατοτήτων της. Μας ζητά να αρχίσουμε να χαράσσουμε την ιστορία του παρόντος όχι με βάση τις αποτυχίες και τα συμφέροντα των λίγων, αλλά τις ικανότητες, τα ταλέντα και τα επιτεύγματα των πολλών. Πρόκειται για το repo(we)r Greece το οποίο δεν αναπολεί το παρελθόν, δεν σχεδιάζει ένα ουτοπικό μέλλον, αλλά ασχολείται με το παρόν παροτρύνοντάς μας να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας και να γίνουμε δημιουργικοί, ρεαλιστές και ανατρεπτικοί.
Στο repo(we)r Greece μπορούμε όλοι να συμμετέχουμε. Να βγάλουμε προς τα έξω τον καλό μας εαυτό μέσα από σκέψεις, ιδέες και ιστορίες που καλούμαστε να καταγράψουμε για να βοηθήσουμε σε αυτόν τον επαναπροσδιορισμό. Αν βαρεθήκατε να γκρινιάζετε για μια Ελλάδα που δεν σας αρέσει, τότε αλλάξτε την! Ξεκινήστε αλλάζοντας τον εαυτό σας. Μπείτε στη σελίδα και γράψτε μια ιδέα σας, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας. Αφήστε έξω τους πολιτικούς, την κρίση και όλα αυτά που μας κρατούν πίσω και αρχίστε να πλάθετε με τη λάσπη που διαθέτετε.
Πέρα από μερικές σκέψεις και ιστορίες που μπορούμε να ανεβάσουμε στην ιστοσελίδα μαζί με άλλων συμπολιτών μας κυρίως νέων, εγώ πιστεύω πως μπορούμε να ασχοληθούμε λίγο πιο πρακτικά με το εγχείρημα. Με δεδομένο πως αυτές οι σκέψεις και ιστορίες διαδίδονται σε όλο τον κόσμο, είναι εύκολο να κινητοποιήσουμε τους συμπολίτες μας αλλά και να παρουσιάσουμε στους ξένους μία νέα πολυτάλαντη και ξανά ενδιαφέρουσα Ελλάδα! Σκέψου. Περιέγραψε πως η Ελλάδα μπορεί να γίνει καλύτερα γενικά ή ειδικά κατά τη γνώμη σου. Μην ξεχνάς βασικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, στον τουρισμό, την ενέργεια, τη ναυτιλία, τον πολιτισμό και ναι, την παιδεία επιτέλους! Γράψτε τις σκέψεις σας είτε εδώ, είτε στην επίσημη σελίδα του repo(we)r Greece και διαδώστε το. Δεν είναι μια καλή ιδέα, είναι εθνικό χρέος όλων +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ ανάβοντας την φλόγα της αλλυλεγγύσης

μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε

Καλώς ή κακώς τις ημέρες των Χριστουγέννων θυμόμαστε πως είναι να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου. Ανέκαθεν αυτήν την περίοδο βλέπαμε τηλεμαραθώνιους, συλλόγους να οργώνουν τα μαγαζιά και τα σπίτια πουλώντας ημερολόγια και λαχνούς, τα πατροπαράδοτα κάλαντα ή μεγάλες εταιρείες να προσφέρουν μεγάλα ποσά σε κοινωφελείς οργανώσεις.

Εδώ και μερικά… Χριστούγεννα τα περιθώρια προσφοράς μας δεν είναι τα ίδια. Ίσως κάποιες από τις επιχειρήσεις που έκαναν χορηγίες, να έχουν κλείσει και κάποιους από εμάς που δίναμε χρήματα, να είμαστε σήμερα άνεργοι με ένα σωρό χρέη. Αυτό όμως, δε σημαίνει πως μειώθηκε ανάλογα και η διάθεση για προσφορά. Θα έλεγα πως αυτή είναι αντιστρόφως ανάλογη της δυνατότητας μας να πραγματοποιήσουμε την επιθυμία μας. Δείτε γύρω σας τι γίνεται: Κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία και παντού φιλανθρωπικές διοργανώσεις υπό την μορφή παζαριών, συναυλιών, αγώνων κλπ. υπό την αιγίδα άλλοτε τοπικών φορέων και άλλοτε ιδιωτικών χορηγών.

Ο έλληνας έχει ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σύμφωνα με το οποίο μπορεί να είναι παράλληλα και εγωκεντρικός, εγωιστής και φιλάνθρωπος, πονόψυχος. Ζει την καθημερινότητα του στον δρόμο, στις ουρές και στο σπίτι του χωρίς να σέβεται τον διπλανό, αλλά την ίδια ώρα θα τρέξει να βοηθήσει σε μία απρόοπτη κατάσταση, θα “λερώσει τα χέρια του” προκειμένου να βοηθήσει τον συνάνθρωπο και θα δείξει το κοινωνικό του πρόσωπο αν οι καταστάσεις το απαιτούν. Έστω και εκτάκτως!

Αυτή η συμπεριφορά μας αφήνει ελπίδες. Μας δείχνει πως υπάρχει μια μικρή σπίθα ανθρωπιάς εκεί μέσα. Μια σπίθα που αν ανθρωποκεντρικά ανάψουμε, θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια φλόγα ζεστασιάς και μια φωτιά αλληλεγγύης με γνώμονα το κοινό καλό. Η Ελλάδα είχε μία τέτοια φήμη, μια φήμη που άρχισε να χάνεται, όμως είναι στο χέρι μας να την αναδύσουμε και πάλι. Τα Χριστούγεννα λένε πως είναι η εποχή της ελπίδας. Είναι λοιπόν μια καλή αφορμή να ξεκινήσουμε από τώρα. Για την επιστροφή της ανθρωπιάς. Για την ανάπτυξη της αλληλεγγύης. Για μια αναδυόμενη Ελλάδα!

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ η εξέλιξη των ελλήνων

μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε

Λογικά αν όχι όλοι, οι περισσότεροι θα έχετε χρειαστεί κάποια στιγμή να συναλλαχτείτε με το Δημόσιο για λόγους οικονομικούς, επιχειρηματικούς, υγείας κλπ. Θα έχετε διαπιστώσει το χάος το οποίο επικρατεί στους τομείς αυτούς. Να χρειάζονται υπογραφές και έγγραφά που είναι τραγικά πολύπλοκο και δαπανηρό (σε χρόνο ή χρήμα) να βρεθούν και ουσιαστικά να εμποδίζουν τον καθένα να κάνει την δουλειά του ή σε διευρυμένη κλίμακα, να αναπτυχθεί ατομικά ή συλλογικά.

Είναι το ίδιο με τους δρόμους στην Ελλάδα. Εκεί που έχεις δυο λωρίδες ανά κατεύθυνση, ξαφνικά οι δυο λωρίδες γίνονται μία και η έξοδος για “Άγιο Σώστη” (υποθετικό χωριό κάπου στην Ελλάδα) είναι ένας στενός σχεδόν χωματόδρομος που ποτέ δεν πίστεψες ότι υπάρχει. Είναι το ίδιο με την οικονομία στην Ελλάδα όπου οι περισσότεροι σου ζητούν να ξοδέψεις σε εντυπωσιακές συσκευές και υπηρεσίες, την ίδια ώρα που δεν υπάρχουν οι υποδομές για να έχεις ένα επαρκές εισόδημα για να καλύψεις το συγκεκριμένο έξοδο.

Κι όμως… Ο Δυτικός τρόπος ζωής βρίσκεται ακριβώς μέσα στο σπίτι μας. Υπάρχει στις τηλεοπτικές σειρές που παρακολουθούμε με υπότιτλους, υπάρχει στα κινητά και τις ταμπλέτες μας, υπάρχει στις εφαρμογές μας, στο αυτοκίνητο μας, σε πράγματα που δημιουργήθηκαν για έναν κόσμο πιο οργανωμένο, πιο μεθοδικό, για έναν κόσμο που δεν καλύπτεται από χάος. Για έναν κόσμο όπου το GPS δεν κάνει λάθος στους δρόμους, επειδή είναι κανονικοί δρόμοι! Στην (πλούσια) Δύση όλοι έχουν τα μέσα για να κάνουν την ζωή τους πιο εύκολη.

Εδώ στην Ελλάδα, οι έλληνες προσπαθούν με μεγάλο κόπο να αποκτήσουν τα ίδια μέσα που όμως δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην χώρα αυτή. Κι όμως… Τα καταφέρνουμε. Το κινητό μας είναι android, το αυτοκίνητο μας δεν είναι Lada, ο υπολογιστής μας φοράει windows 8 (ίσως εδώ υπερέβαλα λίγο) και τα ρούχα υπογράφονται από ιταλική ή αμερικάνικη εταιρεία. Δεν τα αποκτήσαμε όσο εύκολα στην Δύση, όμως ακόμα και μέσα σε αυτό το χάος, είμαστε εδώ, υπάρχουμε και εξελισσόμαστε. Αναδυόμαστε… +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ η σύγχρονη νεολαία ξεκινάει από τις ρίζες της

μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε

Τα τελευταία είκοσι με τριάντα χρόνια η καθημερινότητα στην Ελλάδα έχει αλλάξει άρδην. Το ξέρετε, το έχετε ζήσει, το έχετε εφαρμόσει οι ίδιοι. Μια παραδοσιακή και εν πολλοίς, συντηρητική κοινωνία όπως αυτή της Ελλάδας εξελίχθηκε και ξαφνικά μετατράπηκε σε μία πιο σύγχρονη και ελεύθερη, με πολλά ερεθίσματα και επιρροές. Προφανώς την μερίδα του λέοντος κατέχει πλέον η Δυτική κοινότητα της οποίας περιορισμούς θα βρούμε ελάχιστους.

Η τεχνολογία εισχώρησε σύντομα στα σπίτια μας και πλέον οι χρόνοι που τα νέα επιτεύγματα της, έρχονται στην χώρα
μας είναι ελάχιστοι. Οι έλληνες καταλήξαμε να εθιζόμαστε στο διαδίκτυο ή το “έξυπνο κινητό” μας, όπως ακριβώς συμβαίνει και στους χρήστες του εξωτερικού. Και η τεχνολογία έφερε έναν νέο τρόπο στις επικοινωνίες. Αν και στην εξέλιξη της επικοινωνίας θα μπορούσαμε να γράψουμε πάρα πολλά, δεν είναι άστοχο να γενικεύσουμε, λέγοντας απλά πως πλέον μπορούμε να εκμηδενίσουμε αποστάσεις, ερχόμενοι σε επαφή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα ακόμα κι αν αυτά βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά. Η επικοινωνία όμως έφερε και νέες γνωριμίες, νέες τάσεις επικοινωνίας και νέα πρότυπα επικοινωνίας. Δείτε τους νέους σήμερα, το πως αλληλεπιδρούν στα κοινωνικά δίκτυα και πως μεταφέρουν αυτή την αλληλεπίδραση στην καθημερινότητά τους στο σχολείο, τις παρέες και τη συμπεριφορά τους.


Αυτή η υιοθέτηση του Δυτικού τρόπου ζωής έφερε νέα πρότυπα στο ντύσιμο, στις σχέσεις, στο χτένισμα και σε πολλά ακόμα πράγματα. Έτσι, βλέπουμε έναν νέο σήμερα να γυρίζει από το σχολείο μυρίζοντας κολόνια, έχοντας ιδιαίτερο χτένισμα και με πολύ προσεγμένο ντύσιμο που θυμίζει σελίδες περιοδικών μόδας! Έχει σκουλαρίκι στο αυτί και τη μύτη, τατουάζ στην πλάτη και εντυπωσιακά γυαλιά ηλίου. Κυκλοφορεί με τσαντάκι στον ώμο και με κινητό πέντε ιντσών στην παλάμη.

Αυτός ο νέος την Κυριακή το μεσημέρι θα δεχτεί να καθίσει στο τραπέζι της οικογένειας για το μεσημεριανό, ακόμα κι αν όλες τις υπόλοιπες μέρες κανείς δεν συναντά κανέναν από την οικογένεια. Αυτός ο νέος θα φορέσει τη φόρμα για να βοηθήσει τον πατέρα του να μαζέψει τις ελιές τον χειμώνα ή θα πάει μαζί του στα αμπέλια για τον τρύγο του Σεπτέμβρη. Αυτός ο νέος θα ακυρώσει την βόλτα με τους φίλους του γιατί πρέπει να μείνει το βράδυ στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται ο παππούς του. Είναι ο νέος που αν οι γονείς του αποφασίσουν πως απόψε δεν επιτρέπεται να πάρει το αμάξι για την βραδινή του βόλτα, θα περπατήσει. Είναι ο νέος που περπατάει στους δρόμους που έχουν σκουπίδια, που επιστρέφοντας από τη διασκέδαση του θα φάει πατσά ή σουβλάκι, είναι ο νέος που όσο κι αν χορεύει τα βράδια τα διάφορα, beats, το κέφι του πάντα εκτοξεύεται αν βρεθεί στο κέφι ενός ζεϊμπέκικου.

Είναι ο έλληνας νέος. Είναι αυτός που όποιος κι αν είναι σήμερα, μόλις γυρίσει σπίτι, είναι συνήθως αυτός που ήμασταν κι εμείς κάποτε. Αυτός ο νέος είναι ο συνδετικός κρίκος της παλιάς, παραδοσιακής Ελλάδας με τη νέα. Αυτός θα επιλέξει τι χαρακτηριστικά της Ελλάδας που του παραδώσαμε θα κουβαλήσει στο αύριο μαζί του μεταλαμπαδεύοντάς τα παράλληλα στην επόμενη γενιά. Είναι αυτός ο νέος που θα τα παντρέψει με το σήμερα και αύριο της σύγχρονης εποχής με αποτέλεσμα να δώσει το νέο πρόσωπο αυτής της χώρας. Και ξέρετε κάτι; Όσο κι αν έχω πολλές ενστάσεις για τους χειρισμούς και τις αντιλήψεις αυτού του νέου, ελπίζω σ’ αυτόν. Απαιτώ να δημιουργήσει μια νέα πιο ελκυστική Ελλάδα. Είναι η σειρά του να προσπαθήσει να αναδύσει την Ελλάδα! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ ποιος είπε ότι δεν παράγουμε; τα ελληνικά προϊόντα στα ποιοτικότερα του κόσμου

μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε

Ένα από τα βασικότερα προβλήματα της Ελλάδας στις μέρες μας είναι η έλλειψη παραγωγικής διαδικασίας. Λογικό παράπονο αν σκεφτεί κανείς πως τα τελευταία χρόνια είδαμε εργοστάσια καπνού, ζάχαρης, ακόμα και αυτοκινήτων, είτε να κλείνουν είτε να μεταναστεύουν στην Βουλγαρία και την Ρουμανία όπου υπάρχει χαμηλότερη φορολογία και φθηνότερα εργατικά χέρια. Πως μπορεί να αναπτυχθεί η Ελλάδα χωρίς να παράγει τίποτα ελληνικό;

Ο προβληματισμός αυτός είναι εύλογος όμως δεν είναι απόλυτος. Βλέπετε η Ελλάδα όχι μόνο παράγει, αλλά οι παραγωγές της τυγχάνουν συχνών διακρίσεων. Δεν θα ήθελα να αναλωθώ με παραδείγματα, όμως δεν μπορώ να μην παραθέσω το διπλό χρυσό μετάλλιο στον φετινό διαγωνισμό οινοποιίας στην Κίνα των κρασιών Λυραράκη με το Μαλβαζία και το Μαντηλάρι. Δεν είναι μακρινή και η βράβευση του ελαιολάδου Λασιθίου για τρία συνεχόμενα έτη ως το καλύτερο στον κόσμο! Οι διακρίσεις είναι πολλές, όμως δεν θα αλλάξει τίποτα αν αρχίσω να τις παραθέτω εδώ. Βλέπετε, εμείς οι έλληνες πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι για την αξία των προϊόντων μας και να τα προτιμάμε έναντι των αντίστοιχων ξένων, ενισχύοντας έτσι και την οικονομία μας.

Κι αν εμείς ξέρουμε την αξία των προϊόντων μας, τότε είναι σημαντικό να την ξέρουν και να την παραδέχονται και οι ξένοι. Ας μην ξεχνάμε πως πολλά ελληνικά προϊόντα προστατεύονται με ονομασία προέλευσης, όμως η μαστίχα Χίου, η ελληνική φέτα, το ελληνικό γιαούρτι και πολλά ακόμα τα οποία κατοχύρωσαν την μοναδική τους ονομασία ύστερα από πολλές διαμάχες σε δικαστικά έδρανα με παραγωγούς αντίστοιχων προϊόντων από το εξωτερικό. Αντίστοιχων αλλά όχι το ίδιο ποιοτικών, εξου και γιατί άπαντες ενδιαφέρονται να χρησιμοποιούν το διακριτικό της ελληνικής ονομασίας.

Τι δείχνουν τα παραπάνω; Μα το προφανές: Τα ελληνικά προϊόντα είναι λίγα, αλλά είναι εξαιρετικά. Με ποιοτικές πρώτες ύλες που συνθέτουν συστατικά της πιο φημισμένης διατροφής στον κόσμο (της Μεσογειακής) και με αποδεδειγμένα προϊόντα γενικότερα μπορούμε να περηφανευόμαστε πως έχουμε λίγα, αλλά καλά. Και ποιος είναι ο στόχος; Να επενδύσουμε σε αυτά τα λίγα ώστε να διασφαλίσουμε την ποιότητα τους και να προχωρήσουμε στην παραγωγή νέων, περισσότερων προϊόντων που θα επανεκκινήσουν την οικονομία μας, θα αναδύσουν την Ελλάδα! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ η ανάδυση ξεκινά απ’ τον τουρισμό

μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε

Αυτήν την περίοδο βιώνουμε ένα από τα πιο κρίσιμα καλοκαίρια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Σε αντίθεση με τον χειμώνα αυτόν, τον επόμενο, τον προηγούμενο ή όλους τους προηγούμενους από το 2009 και μετά, αυτό το καλοκαίρι έχει μία ενδιαφέρουσα αντίθεση. Ένα ερωτικό οξύμωρο. Ας το δούμε.

Μπορεί ακόμα και αυτήν την εποχή να έχουμε νέους νόμους, νέες απολύσεις και νέους λόγους να διαδηλώνουμε imageστους δρόμους συμβάλλοντας στην ήδη μίζερη διάθεση μας, όμως το καλοκαίρι σαν εποχή, βοηθάει να φτιάξει κάπως η διάθεση μας, και ειδικά φέτος αποτελεί ένα εθνικό στοίχημα επιβίωσης. Η Ελλάδα –έστω και με το ζόρι- κατάφερε να αφήσει πίσω της την φάση όλης αυτής της αρνητικής επιρροής λόγω της κρίσης, των αποκαλύψεων διαφθοράς και ψεύτικης οικονομίας και των επεισοδίων, βίας και καταστροφής, κάθε φορά που κάποιος μνημονιακός νόμος ψηφιζόταν. Η επιφυλακή των ξένων χωρών προς τους τουρίστες τους για προσοχή, άρθηκε. Η εντύπωση που υπάρχει πλέον για την Ελλάδα, είναι πως αποτελεί μία χώρα φτωχή, με πολύ όρεξη για ανάπτυξη και πως αποτελεί και πλέον έναν οικονομικό τουριστικό παράδεισο.
Η επανεκκίνηση της οικονομίας (όπως έχω ξαναγράψει) σε μία χώρα όπως η Ελλάδα ξεκινάει από τον τουρισμό. Μην με παρεξηγήσετε: Ο τουρισμός από μόνος του δεν είναι αρκετός για να καλύψει τα τραγικά ποσοστά ανεργίας και να φέρει έργα ανάπτυξης αρκετά για να χαθεί το χαμένο έδαφος. Είναι όμως ο κλάδος που η βάση υπάρχει χωρίς να χυθεί ίχνος ιδρώτα. Βλέπετε έχουμε το προνόμιο να διαθέτουμε τις καλύτερες παραλίες, την καλύτερη διατροφή, τα ιστορικότερα μνημεία και άπλετο ήλιο και θάλασσα που μας χαρίστηκαν από την φύση. Εμείς απλά πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε!
Και φέτος, έχουμε αρχίσει και το κάνουμε. Ο ντόπιος επιχειρηματίας δεν βλέπει πια τον τουρίστα ως κινούμενο ευρώ, δεν σκέφτεται πως θα τον “κλέψει”. Είδε πως όταν το έκανε αυτό, ο τουρίστας επέλεξε έναν προορισμό όπως η τουρκία για τις διακοπές του. Είδε πως όταν το έκανε αυτό ο τουρίστας κλείστηκε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου του για την διατροφή του. Και επειδή η ζωή τελικά δίνει και δεύτερες ευκαιρίες στους μετανοιωμένους, τα νούμερα φέτος είναι εντυπωσιακά! Δεν θα σας ζαλίσω με νούμερα, όμως η αύξηση τους τουρίστες από Ρωσία, Κίνα και Ισραήλ  είναι εντυπωσιακή. Φέτος μάλιστα συνδυάζεται με την επιστροφή των άλλοτε μόνιμων πελατών/επισκεπτών μας από την Βρετανία, την Γερμανία και την Σκανδιναβία. Σε αυτούς προσθέστε ένα κύμα Πολωνών και Αυστριακών και κάπως έτσι διαμορφώνεται ο πύργος της Βαβέλ των ελληνικών τουριστικών προορισμών.
Ας μην πανηγυρίζουμε ακόμα. Ο σκοπός μας δεν είναι να έρθουν αυτοί οι άνθρωποι και του χρόνου να πάνε κάπου αλλού. Ο στόχος είναι να κάνουμε ότι είναι δυνατό ώστε αυτοί οι άνθρωποι να ξαναγυρίσουν του χρόνου στην Ελλάδα. Ο στόχος αυτός είναι εθνικός. Συλλογικός. Οι πρεσβευτές του τουρισμού μας, που είναι οι ξενοδοχειακοί υπάλληλοι είναι οι πρώτοι στην προσπάθεια αυτή. Ακολουθούν όλοι οι επιχειρηματίες και οι σχετικοί του κλάδου. Οι ξεναγοί, οι οδηγοί, οι πωλητές των εισιτηρίων, όλοι μαζί δείχνουν όχι μόνο την ελληνική φιλοξενία, αλλά και την ευγνωμοσύνη τους στον επισκέπτη που ας μην ξεχνάμε πως κι εκείνος έρχεται εν μέσω κρίσης και στην χώρα του. Και ύστερα όλοι οι υπόλοιποι. Οι απλοί πολίτες που σταματούν στις διαβάσεις να περάσουν οι ξένοι για τους οποίους είναι δεδομένοι αυτοί οι συνήθεια, που δίνουν την θέση τους στον ξένο, που αν παρατηρήσουν πως κοιτούν τον χάρτη πολύ ώρα, προσφέρονται να τους ρωτήσουν τι ψάχνουν, που ίσως τους προτείνουν ένα καλό στέκι ή μια καλή παραλία. Πολλές φορές όταν περπατώ στους κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου, ανάμεσα σε μία θάλασσα κόσμου από κάθε γωνιά του πλανήτη, αισθάνομαι την ανάγκη να τους χαιρετίσω, να τους ευχαριστήσω, να τους επιβεβαιώσω πως έκαναν πολύ καλή επιλογή που ήρθαν εδώ και πως θα τους περιμένω και του χρόνου για να δουν λίγο περισσότερο από αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Η Ελλάδα αναδύεται και είναι καιρός να το μάθουν και οι επισκέπτες μας! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ η ελλάδα της κρίσης πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης

μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε

Καληνωρίσματα. Ακόμα και η σημερινή Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Όχι κατήφεια, μιζέρια και άλλη απαισιοδοξία. Η βαλτωμένη Ελλάδα έδωσε το βασικότερο συστατικό σε αμέτρητους έλληνες καλλιτέχνες ώστε να δημιουργήσουν και να αναδείξουν ένα ελληνικό στοιχείο για το οποίο μπορεί κανείς να είναι περήφανος.

Αυτούς τους μήνες που ετοιμάζω αυτήν την ενότητα έχω κολλήσει στην νεαρή απόφοιτη καλών τεχνών του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο. Η Αιμιλία Μελετίου ήταν η μοναδική απόφοιτος που συμμετείχε σε μία εικαστική έκθεση με ένα συγκλονιστικό καλλιτέχνημα που αναπαριστά την Νίκη της Σαμοθράκης με σκυμμένη κεφάλι και κουρελιασμένα ρούχα αλλά διάπλατα μεγάλα φτερά που αποτελούνται από σώματα ανθρώπων! Το έργο που βλέπετε σίγουρα προκαλεί τον θαυμασμό όλων όμως είναι το μήνυμα που η κοπέλα στέλνει με αυτό. Στην Ελλάδα της φθοράς και ταλαιπωρίας δείχνει στον κόσμο πως η ελληνική σημαία κυματίζει περήφανα αναδύοντας έτσι το όνομα της ξανά.

Την ίδια περίοδο περίπου, τριάντα δύο έλληνες καλλιτέχνες συμμετείχαν σε έκθεση στο πλαίσιο δράσεων μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης κατά του χρέους της Ελλάδας. Μάλιστα εκατό έργα πουλήθηκαν για τον καλό αυτό σκοπό. Έργα με θέμα την Ελλάδα ή έργα που καυτηριάζουν την κρίση στην Ελλάδα, καταφέρνουν να ευαισθητοποιήσουν τους λάτρεις της τέχνης και να αναδείξουν και τα προβλήματα και τις δυνατότητες της χώρας.

Ας μην ξεχνάμε πως και στο λαμπερό Hollywood διάσημοι αστέρες στηρίζουν το όνομα και την φήμη της χώρας ακριβώς την περίοδο που το έχει ανάγκη όσο ποτέ. Ο ηθοποιός Tom Hanks συχνός επισκέπτης της χώρας μας και βαφτισμένος χριστιανός ορθόδοξος από την ελληνίδα σύζυγό του, δείχνει και αρκετά ενημερωμένος σε πολιτικό επίπεδο, όποτε με την πρώτη ευκαιρία φροντίζει να στηρίξει την προσπάθεια της Ελλάδας να αναδυθεί. Κάπως έτσι και ο Ζαχαρίας Γαλιφιανάκης που πλέον αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά ονόματα της έβδομης τέχνης. Ο νεαρός ηθοποιός επιμένει να διαφημίζει τις κρητικές του ρίζες και πρόσφατα ανακοίνωσε πως επιθυμεί να γυρίσει μία ακριβή παραγωγή στην Ελλάδα με θέμα την Μάχη της Κρήτης.

Διάσημοι ή λιγότεροι διάσημοι τραγουδιστές φροντίζουν να περνούν τα σύνορα ενισχύοντας το όνομα της Ελλάδας, ενώ μπορεί σήμερα η ποίηση και η λογοτεχνία να μην είναι στο απόγειο τους με έλληνες καλλιτέχνες, όμως τα ιστορικά έργα συνεχίζουν όχι μόνο να διαφημίζουν την Ελλάδα αλλά και να διδάσκουν μαθητές και φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο.

Κάπου εκεί, κρυμμένη στις στάχτες, μία Ελλάδα αναδύεται από το πουθενά και όπως πάντα κάθε σελίδα της ιστορίας της, όσο μαύρη ή λευκή κι αν είναι, αποτελεί πηγή έμπνευσης για έλληνες και ξένους δημιουργούς+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ EΛΛAΔΑ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ οι αθλητικές επιτυχίες δείχνουν τον δρόμο προς τη δόξα

μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε

Καληνωρίσματα. Κάνοντας μία μικρή αναδρομή σε Ολυμπιακούς Αγώνες θα διαπιστώσει εύκολα κανείς πως Ηνωμένες Πολιτείες και Κίνα μονοπωλούν τις πρώτες θέσεις των μεταλλίων και μάλιστα με διαφορά από τις άλλες χώρες. Στ’ αλήθεια όμως η διαφορά δεν είναι τόσο σημαντική αν σκεφτεί κανείς αναλογικά. Βλέπετε η Αμερικανική χώρα έχει πάνω από τριακόσια εκατομμύρια πληθυσμό ενώ η Κίνα είναι πρώτη πληθυσμιακά με ένα δισεκατομμύριο και πάνω από τριακόσια εκατομμύρια λαού! Αναλογικά σκεφτόμενοι λοιπόν, πως να μην είναι λογικό να έχουν πρωτιές στον αθλητισμό που είναι ικανότητα, υποδομές, προπόνηση, ταλέντο και…

…ψυχή! Αυτή η ψυχή δεν δίνεται σε όλους απλόχερα. Αυτή η ψυχή είναι η αιτία που χώρες που πληθυσμιακά “δεν φαίνονται με γυμνό μάτι” καταφέρνουν όχι μόνο να βγουν από την αφάνεια αλλά και να φέρουν σημαντικές επιτυχίες.
Στην Ελλάδα ζούμε! Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι εθνικά περήφανος για την πατρίδα σου. Θυμάστε την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλου Καλαθοσφαίρισης το 1987; Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά έκαναν για πρώτη φορά τους έλληνες να βγουν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν αγκαλιά με ελληνικές σημαίες! Πολλά χρόνια μετά, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 2004 απέδειξε πως όχι μόνο η Ελλάδα ήταν σε μία εποχή απίστευτης ευημερίας, αλλά απέδειξε πως η ψυχή καμιά φορά μπορεί να υπερπηδήσει εμπόδια, προγνωστικά και διακρίσεις. Η Ελλάδα έκανε την μεγαλύτερη έκπληξη του παγκόσμιου αθλητισμού και την συνέχεια την θυμάστε όλοι:
Μερικά χρόνια μετά τα πράγματα δεν εξελίχθησαν το ίδιο περήφανα για την Ελλάδα. Ο συνήθης παθιασμένος λαός άρχισε να απογοητεύεται και πάλι με τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Φυσικά είχε πολλές αφορμές που όλοι γνωρίζουμε, όμως η ουσία είναι πως ο έλληνας άρχισε και πάλι να εκφράζει τα γνωστά συναισθήματα του για την χώρα του. Να την χλευάζει, να την υποβαθμίζει συγκρίνοντας την με άλλες, να ζει εις βάρος της και να την υποθάλπει με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο.

Εν καιρώ κρίσης, οι έλληνες αθλητές χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις, χωρίς επιδόματα, με ελάχιστους χορηγούς και με πολύ ψυχή κατάφεραν να πάρουν την εκτεθειμένη –στο εξωτερικό- Ελλάδα απ’ το χέρι και να αναγκάσουν όλο τον κόσμο να δουν την ελληνική σημαία υψωμένη ξανά πολύ ψηλά, ή και τον ελληνικό εθνικό ύμνο να ηχεί σε στάδια και γήπεδα! Στο… φτωχό ελληνικό μπάσκετ, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός φέρνουν σχεδόν κάθε χρόνο το ευρωπαϊκό κύπελλο στην Ελλάδα. Στη γυμναστική πρόσφατα πανηγυρίσαμε χρυσά μετάλλια από παιδιά που δεν είχαν κανένα εφόδιο, ενώ ακόμα και σε μη διαδεδομένα αθλήματα, όπως η άρση βαρών για αθλητές με ειδικές ανάγκες, κατακτήσαμε και εκεί κάποια μετάλλια μεταξύ των οποίων και ένα χρυσό. Ακόμα και ο τζουντόκα μας, Ηλίας Ηλιάδης διέψευσε όσους υποστήριζαν πως έδυσε όπως και η χώρα του και κατέκτησε το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ρωσίας.

Οι έλληνες αθλητές, οι ελληνικές ομάδες και το ελληνικό στοιχείο του αθλητισμού συνεχίζει να κρατά την ελληνική σημαία ψηλά. Οι έλληνες αθλητές που αγωνίζονται στο εξωτερικό δεν ξεχνούν να διαφημίζουν την πατρίδα και μας δείχνουν τον δρόμο προς την εθνική περηφάνια. Ήρθε η ώρα να πάρουμε την χώρα μας πίσω και σε άλλους τομείς. Οι αθλητές μας έδειξαν τον τρόπο, μας έδειξαν τι σημαίνει να έχεις ψυχή+Yanni Spiridakis 


σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ
 Διαβάστε περισσότερα.. »