Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδεία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδεία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 17 Ιουλίου 2022

μεγαλώνοντας (σ)την γενιά του "όχι"

Καληνωρίσματα επισκέπτες και αναγνώστες.
Σε ένα μανιφέστο διαμαρτυρίας που ίσως συναντούσες κάποια στιγμή σε έναν βρώμικο τοίχο ενός σκοτεινού δρόμου μιας τυχαίας πόλης του κόσμου, θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνεται το σημερινό άρθρο/διαμαρτυρίας προς τους γονείς -μεταξύ αυτών και εμένα- του σήμερα.

Γιατί σήμερα, στην εποχή της επικοινωνίας, της πληροφορίας, της διασύνδεσης, της παγκοσμιοποίησης και του εκμηδενισμού των αποστάσεων και των τάσεων ή... hashtag trends, τα παιδιά μεγαλώνουν με ευαγγέλιο μία λέξη: Όχι.

Όχι στην αλόγιστη χρήση του tablet, όχι, στον δάσκαλο που θα αγγίξει το μαθητή (λες και όλοι τους είναι παιδεραστές ας πούμε), όχι κοντά στην τηλεόραση, όχι στα προγράμματα άνω των 13 ετών, όχι στην αγορά κινητού ακόμα, όχι στο gaming για πάνω από 2 ώρες, όχι στην ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, όχι στην ελεύθερη βόλτα στην γειτονιά, όχι στο χαρτζιλίκι, όχιόχιόχι. Όχι.

Η νέα γενιά φοράει μία μπλούζα που φέρει με γυαλιστερές πούλιες ένα τεράστιο "μη" απ' τη μια μεριά και ένα τεράστιο "όχι" απ' την άλλη. Έτσι, ώστε κανείς να μην πλησιάσει τον άλλο οπότε και να μην εκτεθεί στην επικινδυνότητα που μπορεί να φέρει πάνω του. Μέσα σε μία γυάλα περιορισμένης πρόσβασης στα πάντα, περιορισμένης πρόσβασης στην ζωή, περιορισμένης ευθύνης των γονιών που είναι σίγουροι ότι είναι γαμάτοι τύποι επειδή την Δευτέρα του έχουν κλείσει μαθήματα σκάκι, την Τρίτη μαθήματα ενόργανης, την Τετάρτη ωδείο, την Πέμπτη χορό και την Παρασκευή κενό για να πάνε στον κινηματογράφο.

Είναι οι ίδιοι που δυο-τρεις δεκαετίες πριν, έλιωναν στην τηλεόραση βλέποντας Εμμανουέλα, Εξορκιστή, έπαιζαν Tetris στο Game Boy μέχρι να τελειώσουν οι μπαταρίες, ήταν αυτοί που από το μεσημέρι έβγαιναν στην αλάνα ή την αυλή του σχολείου με φίλους και άγνωστες παρέες παίζοντας μέχρι να μη βλέπουν άλλο απ' το σκοτάδι χωρίς να ειδοποιήσουν ποτέ ότι θα αργήσουν -αφού δεν είχαν και τρόπο να το κάνουν- και εκείνοι που έπιναν ένα μπουκάλι Coca-Cola(ς) μαζί με μακαρόνια και κρουασάν, γιατί οι δείκτες μάζας και ενδείξεις "Ε" στα προϊόντα ήταν ανύπαρκτες μαλακίες που δεν τους αφορούσαν. Είναι οι ίδιοι που άκουγαν Black Sabbath και χτυπούσαν κουδούνια τυχαίων σπιτιών μέσα στο μεσημέρι.

εικόνα από: assets-global.website-files.com

Αλλά ας επιστρέψουμε στο σήμερα, στη γενιά του "όχι", των παιδιών που αναρωτιέμαι πώς θα είναι σε είκοσι χρόνια από τώρα, όταν θα τους δοθούν τα κλειδιά της ζωής και θα τους αφαιρέσουν το σωσίβιο απ' την μέση, φωνάζοντάς τους αυστηρά: "σκάσε και κολύμπα". Μπορεί -σε αντίθεση με εμάς- να έμαθαν να φοράνε ζώνη ασφαλείας στο αμάξι, αλλά το αύριο δεν έχει καν προστατευτικό δίχτυ.

Κουβαλώντας όλα αυτά τα παιδιά το "όχι" με το οποίο γαλουχήθηκαν, πόσες ευκαιρίες άραγε θα χάσουν λόγω της ανασφάλειας που τους καλλιέργησαν οι γονείς τους στο επαγγελματικό ρίσκο που δεν τόλμησαν; Πόσοι χαμένοι έρωτες επειδή δεν είπαν το "ναι" σε μία περιπέτεια με ημερομηνία λήξης; Πόσες εμπειρίες θα στερηθούν, επειδή όταν τους δόθηκε η αφορμή, προτίμησαν το σπίτι και την σιγουριά του καναπέ;

Οι ελλείψεις, οι χαμένες ευκαιρίες, η περιορισμένη πρόοδος, η "απάνθρωπη" ρουτίνα που θα προωθείται σε μερικά χρόνια από τώρα, θα είναι το αποτέλεσμα του όχι που η δική μας γενιά "φύτεψε" στα μυαλά, την ιδεολογία και την ιδιοσυγκρασία της επόμενης. Ξέρετε, αυτής που θα σώσει τον πλανήτη επειδή έμαθε να ανακυκλώνει, αλλά θα καταδικάσει τον εαυτό της, επειδή ξέχασε από το να ζει μέχρι το σε ποιο φύλο ανήκει. Yanni Spiridakis

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ σε ευχαριστώ για όσα ζήσαμε, πρωτάκι μου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Σεπτέμβριος του 2018. Ένα μικρό πρωτάκι με μια τσάντα μεγαλύτερη απ' το μπόι του, πέρασε την μεγάλη καγκελόπορτα του Δημοτικού κρατώντας με το ιδρωμένο του χεράκι εκείνο του μπαμπά του, που απ' το πρώτο βήμα μέχρι και το τελευταίο καθώς έφευγε, σφιγγόταν για να κρατήσει κλειδωμένα τα δάκρυα που είχαν στριμωχτεί στις άκρες των ματιών του.

Το 8:15 με 13:15 έγινε η νέα μας καθημερινότητα, η καινούρια μας ρουτίνα. Εκεί που όλοι οι γονείς ψάχνουμε μια γωνίτσα να αφήσουμε πρόχειρα το αμάξι για ένα τελευταίο φιλί και για τις αμέτρητες τελευταίες συμβουλές: "όταν βγαίνεις για διάλειμμα, φόρα την ζακέτα σου". Και λίγες ώρες μετά, έξω από την πόρτα του σχολείου όπου όλοι μας περιμέναμε τον εξιλεωτικό ήχο του κουδουνιού, εγώ ήμουν πάντα εκεί, ακριβώς δίπλα από το άνοιγμα της πόρτας, μπροστά-μπροστά για να με βλέπεις και να είσαι ήσυχη ότι απ' τα εκατοντάδες παιδιά του σχολείου σου, εγώ θα είμαι ακριβώς μπροστά για σένα!

Στα λίγα λεπτά της διαδρομής μας απ' το σχολείο στο σπίτι, με έβαλες στον μικρόκοσμο σου. Σε αυτόν που η Εμμανουέλα σου πήρε το κολατσιό, η Κατερίνα σε κέρασε γρανίτα, η Βικτόρια δεν σε έχει πια φίλη και ο Μενέλαος θέλει να σε παντρευτεί. Κι εγώ... σαστισμένος να προσπαθώ να ζυγίσω την κάθε σου πληροφορία. Να προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τι από αυτά είναι βουτηγμένα στην φαντασία που κληρονόμησε από μένα και πόσα από τα υπόλοιπα αποτελούν ακριβή περιγραφή. Να προσπαθώ να αποφασίσω αν πρέπει να τα σπουδαιολογήσω αυστηρά για να σε προετοιμάσω για το σκληρό μέλλον που σε περιμένει ή να στραβοκαταπιώ σκεφτόμενος... "παιδιά είναι".

Για σχεδόν δέκα μήνες, μου έκανες την τιμή να είμαι εγώ εκείνος που κάθε μεσημέρι θα σε προετοίμαζε για την επόμενη μέρα σου. Είχαμε πολλές και διαφορετικές στιγμές. Άλλοτε ήσουν εσύ κουρασμένη κι άλλοτε εγώ. Άλλοτε έχανες την όρεξή σου κι άλλοτε εγώ ήμουν πελαγωμένος από τα δικά μου προβλήματα. Κάποιες φορές έχασα την υπομονή μου και κάποιες φορές εσύ αντέδρασες λίγο απότομα. Όμως, από την πρώτη συλλαβή, κατέληξες να διαβάζεις ολόκληρα κείμενα. Και από το μέτρημα ως το 10, τώρα κάνεις ολόκληρες προσθαφαιρέσεις. Σε κάθε τέτοια στιγμή, ελπίζω να θυμάσαι τον ένα κανόνα που έθεσα πιο αυστηρά απ' οτιδήποτε άλλο: "Δεν με νοιάζει να κάνεις λάθη, με νοιάζει να μην χάνεις την συγκέντρωση σου".

Σήμερα, η πρώτη τάξη του Δημοτικού ολοκληρώνεται με χαμόγελα ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς για σένα. Εγώ ξέρω ότι σε λίγους μήνες από τώρα θα πλησιάσεις κατά ένα σκαλοπάτι μια πιο δύσκολη και άδικη ζωή, όμως... τι πειράζει; Εγώ θα είμαι και πάλι εδώ, όπως σου υποσχέθηκα πριν λίγους μήνες που έζησες την πρώτη σου μέρα στο σχολείο.

Για όλα όσα είχα την τιμή να ζήσω κοντά σου αυτό το διάστημα και όλα αυτά που μας περιμένουν, σε ευχαριστώ! Σε ευχαριστώ που τα ζήσαμε μαζί, σε ευχαριστώ που με έκανες περήφανο κάθε φορά που μιλούσα με την δασκάλα σου, κάθε που σε χάζευα πίσω από τα κάγκελα του σχολείου, κάθε που έβλεπα να επιβιώνεις στην νέα άγνωστη κοινωνία μακριά από τους γονείς και την αδερφή σου. Σε ευχαριστώ που είσαι η κόρη μου και δίνεις νόημα στην προσπάθεια μου.

Καλό καλοκαίρι μικρή μου πριγκίπισσα+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ προβληματισμοι περι παιδειας και εκπαιδευσης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά έχει ξεκινήσει εδώ κι έναν μήνα περίπου...
Τί μας κίνησε την προσοχή αυτό το διάστημα: 

1) Διαβάσαμε για την περίπτωση δασκάλας που στη βιασύνη να φύγει κλείδωσε παιδί μέσα στην τάξη και αυτό πήδηξε από το παράθυρο με αποτέλεσμα -ευτυχώς- να σπάσει μόνον το πόδι του. 
Οι γονείς -ενίοτε δικαίως- τα βάζουν με τους -εν πολλοίς ελληματικής παιδαγωγικής εκπαιδεύσης-  εκπαιδευτικούς, οι εκπαιδευτικοί τα βάζουν με το υπουργείο παιδείας, κ.ο.κ. Λύση δε δίνεται φυσικά, όχι γιατί δεν υπάρχει αλλά γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς να τη δώσει...  Εγώ μία απορία θα εκφράσω μόνο: Αν αύριο το πρωί έβγαινε ο υπουργός παιδείας και έλεγε στους εκπαιδευτικούς ότι υλικοτεχνικές δομές θα μείνουν ως έχουν και ότι θα προβεί μόνο σε αύξηση του μισθού των εκπαιδευτικών, αυτοί τί θα έκαναν; Θα γίνονταν ξαφνικά καλύτεροι εκπαιδευτικοί; Θα βιάζονταν λιγότερο ώστε να μην κλειδώνουν κατά λάθος ξεχασμένους μαθητές στις αίθουσες;

2) Μάλλον θα σταματήσει η διανομή ακαδημαϊκών συγγραμμάτων στα πανεπιστήμια. 
Σε αυτή τη χώρα είμαστε πάντα ή του ύψους ή του βάθους... Από την ασύδωτη σπατάλη των ετών προ κρίσης στην πλήρη έλλειψη... Θυμάμαι όταν ήμουν προπτυχιακή φοιτήτρια (2003-2008) που σε κάθε μάθημα δικαιούμασταν ένα σύγγραμμα. Η διαδικασία ήταν η εξής: ο καθηγητής έβλεπε πόσοι ήταν εγγεγραμμένοι στο μάθημα και παράγγελνε τόσα αντίτυπα, αν κάποιος δεν είχε περάσει το μάθημα και το δήλωνε πάλι, τότε παρέγγελναν και πάλι σύγγραμμα γι' αυτόν γιατί πολύ απλά κανείς δεν ήλεγχε!!! Όταν έγινε μεταπτυχιακή φοιτήτρια (2012-2014) ενώ οι μεταπτυχιακοί φοιτητές δεν δικαιούνταν συγγράμματα, εμείς πήραμε 4-5 βιβλία από τους καθηγητές μας, γιατί; Γιατί κάποιοι προπτυχιακοί φοιτητές που είχαν γραφτεί στα μαθήματά τους δεν παρουσιάστηκαν ποτέ να πάρουν το βιβλίο που δικαιούνταν, οπότε από το να τα πετάξουν, οι καθηγήτες τα έδωσαν σε εμάς...

3) Ο υπουργός παιδείας, κ. Κ. Γαβρόγλου, δήλωσε ότι "η αριστεία καλλιεργεί τον εγωισμό". Παραθέτουμε κάποια σημεία που αναιρούν αυτή την απόψη του υπουργού και όσων τη συμμερίζονται.
Η διαστρέβλωση της έννοιας "εγωισμός":
- Ο εγωισμός δεν ορίζεται ως μία απόλυτα αρνητική έννοια. "Εγωισμός" είναι μία θεωρία που έχει ως θεμελιώδη βάση το ενδιαφέρον για τον εαυτό μας. Αυτό το υποσυνείδητα κινούμενο αίσθημα αυτοσυντήρησης περιορίζεται από ηθικές αρχές, οι οποίες εξισορροπούν το ατομικό καλό με το καλό του κοινωνικού συνόλου, κι, έτσι, περιορίζεται η ενδεχόμενη αδικία που ίσως μπορούσε να προκαλέσει μία εγωιστική κίνηση.
- Χωρίς εγωισμό η ανθρωπότητα δε θα εξελίσσονταν, καθώς, ο εγωισμός θα αποτελεί πάντα την κινητήριο δύναμη της ανάπτυξης, της εφεύρεσης νέων πραγμάτων, κ.λπ. Έτσι, λοιπόν, ο εγωισμός αποτελεί την αφετηρία για να φτάσουμε στην αριστεία, κι όχι την αρνητική συνέπεια αυτής (όπως κάποιοι ισχυρίζονται).  

- Η προσωπικότητα του καθενός και η ικανότητά του να βρει τη χρήση ισορροπία μεταξύ του εγωισμού και του αλτρουισμού προσδιορίζουν τη συμπεριφορά που θα αναπτύξει.
- Ο "υπέρμετρος εγωισμός" μπορεί να ταυτιστεί με τη φιλαυτία, την αλαζονεία κ.λπ. Έννοιες, όμως, που δεν ταυτίζονται ούτε με τον εγωισμό ούτε με την αριστεία.
- Τέλος, το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς για τα άτομα που είναι εναντίον της αριστείας είναι ότι δεν δύνανται να την κατακτήσουν (ίσως όχι λόγω ανικανότητας, μα λόγω αεργίας -κοινώς τεμπελιάς) και ζηλοφθούν τους πρόθυμους να προσπαθήσουν γι' αυτήν, γιατί, εκ των πραγμάτων, και μόνο η προθυμία για προσπάθεια μερικών τους κάνει να φαντάζουν λίγοι και ανεπαρκείς. Άρα, μήπως όσοι κατηγορούν την αριστεία ότι προάγει τον εγωισμό, είναι οι ίδιοι, τελικά, "υπέρμετρα εγωιστές"/συμφεροντολόγοι, κοιτάζοντας μόνο το προσωπικό τους συμφέρον;
  +Elena Alefantinou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ακρίβεια για νεόπτωχους

 you've got to take this moment στο +yannidakis





Τελευταία, παρατηρώ πως οι εφημερίδες έχουν καταντήσει να είναι σελίδες ατελείωτης πολιτικολογίας. Να μου πεις και πώς αλλιώς να γίνει όταν οι φόροι έχουν καταντήσει να σε κυνηγούν;

Παράλληλα με τους φόρους, οι Έλληνες έχουμε και άλλα προβλήματα που μας έχει δημιουργήσει η μακρόσυρτη φτώχεια και τελικά μας εμποδίζουν με το να ασχοληθούμε με απλά πράγματα... Με χαμηλούς μισθούς αγοράζουμε πανάκριβα κινητά. Παρότι είμαστε κακοπληρωμένοι και έχουμε ενταχθεί στο «κλαμπ» των νεόπτωχων πιστεύουμε πως το κινητό των 500 ευρώ θα μας δώσει λίγο κέφι στη μουντή καθημερινότητά μας. Ας μην έχει μονάδες, το 500 ευρώ κινητό και πάλι είναι σούπερ γιατί σου «λύνει» τα χέρια και σε κάνει λίγο πιο γαμάτο όταν κινείσαι ανάμεσα σε εκείνους που τα 500 ευρώ τα επενδύουν κάπου που δεν είναι άμεσα ορατό σε όλους εμάς.

Πέρα από αυτό είμαστε ένας λαός με τεράστια σύνδρομα κόμπλεξ και μικροψυχίας. Τα αντικείμενα και οι τίτλοι προσδίδουν άλλη αίγλη στο image που θέλουμε να δημιουργήσουμε ήδη από τα παιδικά μας χρόνια. Παραδείγματος χάρη τα ιδιωτικά σχολεία υποτίθεται πως σε βοηθούν να πετύχεις τους εκπαιδευτικούς σου στόχους με την αυστηρότητα που τα διέπει. Τα δημόσια σχολεία είναι πιο δευτεροκλασάτα... «Μας ρήμαξε το δημόσιο άλλωστε τόσα χρόνια», λένε κάποιοι και ως βαθιά νεόπλουτοι που είναι σνομπάρουν κάθε τι στο οποίο μπορεί να έχει πρόσβαση ο καθένας από εμάς.

Η ουσία είναι πως ακόμα κι αν κάτι το χρυσοπληρώσεις (υγεία, παιδεία, gadgets) τίποτα δεν σου εγγυάται 100% επιτυχία, Μπορεί να πέσεις σε λούμπα διότι επαναπαύτηκες στη ματαιοδοξία της πληρωμής. «Πληρώνω και έχω ό,τι θέλω», «όσο πιο ακριβό τόσο πιο καλό». Δεν ισχύει πάντα. Όλα πρέπει να τα μετριάζουμε και να εστιάζουμε στις πραγματικές μας ανάγκες.

Έχει τελειώσει η εποχή της ατέρμονης ψυχαγωγίας και του high society style. Ίσως λίγο απότομα μα, τα δάκρυα δεν ωφέλησαν κανέναν.  Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ πως ένα σχολείο στο Ηράκλειο ξεγύμνωσε το συντηρητισμό μας

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Eίναι ένα θέμα που δίχασε αρκετά όσους το αντιλήφθηκαν τις μέρες που μας πέρασαν. Πρόκειται για το ρίσκο που πήρε ένα σχολείο στο Ηράκλειο, όπως διαβάσαμε στο ekriti.gr, να ξεφύγει από τα πατροπαράδοτα και να βάλει ως θέμα στην έκθεση της Β' Λυκείου ένα ζήτημα που αφορούσε το reality που σημάδεψε τη φετινή τηλεοπτική σεζόν, το survivor. Για το survivor τα έχουμε ξαναπεί από εδώ (και μάλλον θα συνεχίσουμε να τα λέμε αφού ο ΣΚΑΪ αποφάσισε να βγάλει από τη μύγα ξύγκι και να το προβάλλει μέχρι τις πρώτες μέρες του Ιουλίου!), σαν τηλεοπτικό προϊόν και ειδικά όπως το βλέπουμε στην Ελλάδα δεν είναι και το αγλάισμα του πολιτισμού, αλλά σαν πηγή προβληματισμού και περίσκεψης είναι ιδανικό. Μάλλον δεν σκέφθηκαν έτσι και οι γονείς ορισμένων μαθητών βέβαια οι οποίοι εξέφρασαν κάποια δυσαρέσκεια, όπως και πολλοί συμπολίτες όταν το θέμα πήρε έκταση στα sites και τα social media, με το επιχείρημα "μα πως είναι δυνατόν η παιδεία να ξεπέφτει σε τόσο ευτελή θέματα;". Αξίζει βέβαια πριν προχωρήσουμε στον προβληματισμό μας, να παραθέσουμε και την απάντηση που έδωσε εκπρόσωπος των καθηγητών του σχολείου στο site που αποκάλυψε το ζήτημα, για να έχουμε μία σφαιρικότερη άποψη:

"Σας ενημερώνω καταρχάς ότι το διασκευασμένο κείμενο που τέθηκε προς διαπραγμάτευση είναι της Α. Νίνη με τίτλο: "Όσα μου έμαθε το Survivor για τη ζωή (και τον καπιταλισμό)". Ότι στην παραγωγή λόγου οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν, με αφορμή το Survivor, ένα άρθρο για τα αποτελέσματα των ψυχαγωγικών και ενημερωτικών προϊόντων των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης στην πνευματική ανάπτυξη των νέων και να διατυπώσουν τις προτάσεις τους για το πώς πρέπει οι νέοι να αντιμετωπίζουν τα προϊόντα αυτά. Επομένως, τα θέματά μας είναι απολύτως συνεπή τόσο όσον αφορά στη στοχοθεσία του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας γενικά, αλλά και στην ύλη της Β΄ τάξης ειδικά, όπου υπάρχει αντίστοιχο θέμα για τα ριάλιτι στο σχολικό βιβλίο".

Αν και προσωπικά βρήκα την παραπάνω απάντηση αποστομωτική, θα ήθελα να επιμείνω παραπάνω στο ζήτημα. Κι αυτό γιατί πλέον αρχίζει και με τρομάζει το πόσο συντηρητικοί είμαστε ως κοινωνία. Στο άκουσμα του "θέμα survivor σε σχολείο" η ραχοκοκαλιά μας αναρίγησε και τα κεφάλια μας γύρισαν 360 μοίρες, χωρίς καν να ξέρουμε το θέμα ολόκληρο, χωρίς καν να μας νοιάζει αν είναι όντως κάτι πρωτότυπο και παραγωγικό, παρά μόνο γιατί περιείχε την απαγορευμένη λέξη: survivor. Θέλουμε φαίνεται να συνεχίσουμε να έχουμε μία παιδεία εντελώς απομονωμένη κοινωνικά, κλεισμένη στο δικό της μικρόκοσμο στον οποίο δεν υπάρχει επίκαιρο ή μη, όλα διακρίνονται από μία ασφαλή ρευστότητα. Θέλουμε αυτά τα παιδιά (τα οποία παρεμπιπτόντως του χρόνου δίνουν πανελλήνιες κι έπειτα βγαίνουν από τη σχολική αποστείρωση) να μην επεξεργάζονται κριτικά, να μην έχουν άποψη. Θέλουμε απλά να τους πετάξουμε σ' ένα χαρτί ένα θέμα τύπου "το περιβάλλον" ή "το χάσμα των γενεών" κι έξω απ' την πόρτα: να' ναι χαρούμενα αυτά γιατί δεν θα κουράσουν το μυαλό τους, οι καθηγητές γιατί δεν θα κουραστούν κι εκείνοι με τη σειρά τους και πολύ με τη διόρθωση κι οι γονείς γιατί έπεσε ένα θέμα... "με κύρος"¨.

Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε αγαπημένοι. Και, μεταξύ μας, κάτι ψιθυρίζεται στα πέριξ ότι ο γιαλός δεν είναι ποτέ στραβός...

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ μπορεί αυτή η κυβέρνηση να φέρει το αύριο στην παιδεία;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Στην πιο καταστροφική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν έχω χαριστεί ποτέ. Τα κείμενα μου είναι εναντίον του Αλέξη Τσίπρα πολύ πριν αυτός γίνει πρωθυπουργός και δεν μετανιώνω καθόλου. Ανταυτού αισθάνομαι δικαιωμένος!

Όμως αν σε κάτι δεν φταίει σίγουρα, αυτό είναι η κατάντια της Παιδείας. Ο ίδιος είναι προϊόν ενός εκπαιδευτικού συστήματος που οδήγησε την Ελλάδα στην απόλυτη κατάντια με ιδεολογίες πλάγιων οδών και άτοπων στόχων. Ακόμα και σήμερα λοιπόν, που η τεχνολογία μας δίνει την ευκολία να μεγαλουργήσουμε στον τρόπο που επικοινωνούμε την γνώση* εμείς αγνοούμε επιδεικτικά κάθε διαθέσιμο μέσο στο όνομα των περιορισμένων δαπανών.

Πράγματι, αν ρίξουμε μια ματιά, θα διαπιστώσουμε πως η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά τελευταία στους "27" της Ευρωζώνης σε δαπάνες για την Παιδεία επί του ποσοστού του ΑΕΠ φυσικά. Και για να γίνω και λίγο γραφικός, η Ελλάδα, το άλλοτε λίκνο πολιτισμού, η χώρα που μετάδωσε τη γνώση όσο καμία άλλη στην Ιστορία, τώρα απλά την αγνοεί!
Θέλω πριν αρχίσουμε να μιλάμε για τα ελληνικά δεδομένα, να μελετήσουμε το τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Πρώτα απ' όλα να σημειώσουμε πως η τελευταία θέση απ' τον Κοινοτικό Μέσο Όρο απέχουν μόλις 2,5% μονάδες, ποσοστό που δεν είναι θεόρατο ωστόσο με τα δεδομένα του δικού μας προϋπολογισμού και με τα "κουκιά" να είναι πολύ μετρημένα, οι ελιγμοί που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι ελάχιστοι. Παράλληλα θα δούμε, χώρες όπως οι σκανδιναβικές να βρίσκονται μετά την πρώτη οχτάδα ενώ η περίφημη Φιλανδία με το πρότυπο εκπαιδευτικό της σύστημα, ίσα που ξεπερνά τον Μέσο Όρο.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Αυτές οι χώρες δεν έχουν ανάγκη να διορθώσουν λάθη περασμένων ετών που οδήγησαν στον μαρασμό την Παιδεία στην Ελλάδα. Πρέπει απλά να συντηρήσουν την ποιότητά τους και γιατί όχι να καινοτομήσουν εκ του ασφαλούς με μικρά κόστη.

Δύο ακόμα πράγματα που με προβλημάτισαν είναι αφενός τα μεγάλα ποσοστά σε μικρομεσαίες χώρες όπως η Ισλανδία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Κύπρος και η Μάλτα και τα ποσοστά κάτω του Μέσου Όρου χωρών όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Όσο ορθολογικά κι αν προσπαθήσει κανείς να το εξηγήσει και να στηριχτεί στην θεωρία μου στην προηγούμενη παράγραφο, δεν παύει να βλέπουμε πως χώρες με σπουδαία ανάπτυξη να μην ασχολούνται με την Παιδεία ως θα 'πρεπε.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν είναι σημαντικό να αναφέρω πως μπορεί να πέρασε στα... "ψιλά" όμως έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως οι... "θεσμοί" έχουν ζητήσει -μεταξύ άλλων- από την ελληνική κυβέρνηση ένα τριετές πλάνο για την Παιδεία που στόχο έχει την σταδιακή εναρμόνιση του ποσοστού του προϋπολογισμού που αφορά στην Παιδεία, τουλάχιστον στα επίπεδα της Ευρωζώνης. Για τον σκοπό αυτό, σημειώνεται πως απαιτούνται και μια σειρά εξωοικονομικών μέτρων, όπως η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες, οι εξετάσεις κλπ.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να εφαρμόσει τις πολύ σημαντικές αυτές οδηγίες (ειδικά με την αξιολόγηση που μέχρι χθες, πολεμούσε), θα είναι μια σπουδαία επιτυχία της κυβέρνησης, πόσο μάλλον αν συνοδευτεί και από αύξηση των δαπανών για την Παιδεία. Εγώ θα είμαι εδώ και θα το επικροτήσω πρώτος. Κι ας μην ήταν δική τους ιδέα. +Yanni Spiridakis

* το σπουδαιότερο αγαθό που έχει υπάρξει ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη.

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ το "success story" στη σύγχρονη εποχή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Επιτυχία, γένος θηλυκό, σύντομος ορισμός (= πραγματοποίηση στόχου). Πληθώρα άρθρων έχουν γραφτεί για το πώς να γίνει κανείς επιτυχημένος ή πιο επιτυχημένος ή πώς να διατηρήσει την επιτυχία του στα επαγγελματικά του, στα προσωπικά του... Επιπλέον, κάθε επιτυχημένος καταθέτει το δικό του απόφθεγμα που συνοψίζει την προσωπική του εμπειρία από τη διαδρομή προς τη δική του επιτυχία, μας αποκαλύπτει το δικό του "success story". 

...συμβουλές, συμβουλές, συμβουλές...

Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι, αν τους ρωτήσεις τί τους έρχεται πρώτα στο μυαλό όταν ακούνε τη λέξη επιτυχία, θα επιλέξουν μία ή και περισσότερες από τις ακόλουθες επιλογές: χρήμα, ομορφιά, δόξα, εξουσία...

Στις μέρες μας, η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, ο αυτοματισμός, η απλοποίηση πολλών λειτουργιών και συστημάτων, η παγκοσμιοποίηση και το φιλελεύθερο πνεύμα δίνουν τη δυνατότητα -ίσως και να οδηγούν- προς μία εποχή που να οδηγεί το άτομο στην ενασχόληση με έναν ή περισσότερους τομείς...

Θέλω να πω, πως στις μέρες οι πηγές που μας επηρεάζουν και το εύρος των πραγμάτων που μπορεί να μας αρέσουν και μπορούμε να ασχοληθούμε είναι unlimited. Έτσι, επιτυχία είναι να μπορεί κάποιος να αξιοποιεί και να εντάσσει στη ζωή του -επαγγελματικά και προσωπικά- όλα ή κάποια από όσα τον ενδιαφέρουν. 

Δεν χρειάζεται να έχει -απαραιτήτως- την πρωτιά για να θεωρηθεί επιτυχημένος, ούτε χρειάζεται -απαραιτήτως- αυτό που θα κάνει με επιτυχία να αφορά μεγάλο βάθος χρόνου (μπορεί να είναι ένα project λίγων μηνών). Το μόνο που χρειάζεται είναι αυτό που κάνει να του αρέσει, να το αγαπά, να το κάνει με πάθος και με συνεχή επιθυμία για εξέλιξη... κι αν δει πως δεν τα καταφέρνει ή πως οι συνθήκες δεν ευνοούν, να έχει το θάρρος και την ευελιξία να δοκιμάσει κάτι άλλο από αυτά που του αρέσουν και μπορεί να αξιοποιήσει στο περιβάλλον όπου ζει.

Γιατί αυτό που μετράει, τελικά, είναι η προσωπική επιτυχία και εξέλιξη μέσα στις δικές μας συνθήκες. Η σύγκριση δεν πρέπει να γίνεται μόνο ως προς τους άλλους, αλλά σημείο αναφοράς να αποτελεί η προσωπική πορεία του καθενός με την πάροδο του χρόνου λαμβάνοντας υπόψη τις μεταβαλλόμενες συνθήκες, την προσαρμοστικότητα και την αποδοτικότητά του μέσα σε αυτές.
Λοιπόν, κάθε άνθρωπος διαγράφει τη δική του πορεία του, το δικό του "success story", και αυτό δεν είναι άλλο παρά όταν κατορθώνει το καλύτερο δυνατόν που του επιτρέπουν οι συνθήκες του περιβάλλοντος που ζει, όταν κάποιος μπορεί να είναι ευέλικτος, προσαρμοστικός, καινοτόμος, αξιοποιώντας στο έπακρο τις ευκαιρίες που του δίνει το περιβάλλον στο οποίο τυγχάνει να βρίσκεται, γιατί -όσο κι αν το θέλουμε- δεν είναι πάντα στο χέρι μας να αλλάξουμε τις συνθήκες που μας περιβάλλουν, είναι όμως στο χέρι μας να βελτιώσουμε τη ζωή μας μέσα σε αυτές, γιατί τίποτα δεν μπορεί να είναι μόνο αρνητικό ή μόνο θετικό μέσα σε ένα περιβάλλον... Καθένας στη ζωή του έχει προσωπικές επιτυχίες και αποτυχίες, δεν έχει σημασία πόσο μεγάλες ή μικρές είναι, αλλά πόσο απέδωσε και πόσο θα μπορούσε να έχει αποδώσει μέσα στις συνθήκες που του παρουσιάστηκαν. 

Αυτό είναι επιτυχία στις μέρες μας, κι όχι η δόξα, το χρήμα, η εξουσία...

Αποφθέγματα για την επιτυχία...
Για να γίνει κανείς ικανός σε οποιοδήποτε επάγγελμα, τρία πράγματα χρειάζονται: Φύση, μελέτη και εξάσκηση (Αριστοτέλης)
Εάν το Α είναι η επιτυχία στη ζωή, τότε το Α ισούται με χ συν ψ συν z. Το χ είναι η εργασία, το ψ είναι το παιχνίδι και το z είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό. (Αϊνστάιν)
Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »