Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα brexit. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα brexit. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ γιατί σίγουρα η ελλάδα θα διασωθεί

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Θα σας πω τι ακριβώς διάβασα σήμερα το πρωί σε γνωστή ιστοσελίδα. Ο τίτλος λέει "Υπομονή δύο χρόνια" και αμέσως μετά αναφέρει: "Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο είναι βασικοί πρωταγωνιστές τους ελληνικού προγράμματος. Με αυτή την έννοια η Ελλάδα η οποία έχει χρηματοδοτηθεί ήδη με περίπου 230 δις ευρώ ευρωπαϊκών πόρων πρέπει απαραιτήτως να πετύχει."

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαστε ένα βήμα πριν αρχίσουν να εφαρμόζονται τα πιο επώδυνα μέτρα που έχουν ψηφιστεί ποτέ. Τις συνέπειες τους δεν τις έχουμε δει ακόμα και τα αποτελέσματα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Περισσότεροι άνθρωποι θα μεταναστεύσουν, περισσότεροι θα αυτοκτονήσουν, ακόμα πιο πολύ θα πέσουν κάτω απ' το όριο της φτώχειας και πάει λέγοντάς.

Ακόμα κι έτσι θα επιζήσουμε (οι περισσότεροι) όπως το κάνουμε εδώ και καμπόσα χρόνια, τρία μνημόνια και αμέτρητες στερήσεις. Και ξέρετε κάτι; Αυτό που γράφει πάνω-πάνω, το πιστεύω. Καμία χώρα δεν συμφέρει να διαλυθεί η Ελλάδα. Δεν είναι θέμα αγάπης, είναι θέμα εξάρτησης. Η Ένωση είναι ήδη υπ' ατμών μετά το Brexit και η διατήρηση της είναι θέμα υψίστης σημασίας. Ούτε η Κύπρος ούτε η Μάλτα υπάρχει το περιθώριο να πάθουν κάτι. Η Ευρώπη είναι υπεύθυνη για την κατάσταση των μελών της και αν χώρες εντός της αρχίσουν να καταρρέουν η αλυσίδα αρνητικών συνεπειών θα είναι τόσο μεγάλη που η Ελλάδα δε θα είναι πια καθόλου σημαντική. Κι αυτό δεν συμφέρει κανένα από τα υφιστάμενα μέλη.

Δε ξέρω αν το 2018 θα συζητήσουμε για σημαντική ελάφρυνση του βάρους που σηκώνουν οι έλληνες, ή αν αυτή η συζήτηση τις παραμονές θα μεταφερθεί στο 2019, 2020 και πάει λέγοντάς. Ξέρω όμως ότι κανείς τους δεν θέλει η Ελλάδα να καταρρεύσει. Καλώς ή κακώς η χώρα είναι μια καθαρά Δυτική δύναμη με έντονο καταναλωτικό ενδιαφέρον και σημαντικό αγοραστικό δυναμικό για το μέγεθος της. Η... διάσωση της, μόνο κέρδη μπορεί να τους προσφέρει και αυτό το ξέρουν και αυτοί και εμείς. Το ξέρουν..; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

ΕΡΩΤΗΜΑ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ τι είναι τελικά το brexit;

Μαζευτήκαμε στο  +yannidakis
και καταθέσαμε τις απόψεις μας σχετικά με την ερμηνεία του περιβόητου brexit. Αυτές είναι οι απόψεις μας στις οποίες σας ζητάμε αμέσως μετά να ψηφίσετε στην ηλεκτρονική ψηφοφορία ποια απάντηση προσεγγίζει καλύτερα στην δική σας άποψη.

ο Γιάννης Σπυριδάκης
Σίγουρα το brexit έγραψε Ιστορία, αυτό όμως δε σημαίνει ότι έγραψε καλή Ιστορία. Οι άγγλοι το έχουν ήδη μετανιώσει ενώ οι ευρωπαίοι ετοιμάζονται να χάσουν αρκετά από τα χρήματά τους. Η ένωση όμως έχει πολλά μέλη αρκετά να διατηρήσουν την σταθερότητά τους. Η Αγγλία είναι αυτή που θα υποφέρει την απομόνωση, την αστάθεια και τις αναταραχές εντός της, +Yanni Spiridakis 

ο Niko Spiridakis
Ουσιαστικά δεν έχω ιδέα τι θα πει το Brexit. Ο κάθε εμπειρογνώμονας εκφράζει την άποψή του με γνώμονα τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Η Ευρώπη δε θα καταστραφεί από την έξοδο της Βρετανίας αλλά επίσης προβλέπω πως αληθινή έξοδος δεν θα υπάρξει ποτέ. Πιστεύω πως οι διαπραγματεύσεις θα διαιωνίζονται και ουσιαστικά τίποτα δε θα αλλάξει. Τα σενάρια περί διάλυσης του Ηνωμένου Βασιλείου και επανένωσης της Βόρειας Ιρλανδίας με την Ιρλανδία είναι πιθανά και ταυτόχρονα απίθανα. Ίσως τελικά οι Βρυξέλλες βάλουν μυαλό μα κι αυτό απίθανο το βλέπω... +Niko Spiridakis 

ο Βασίλης Αναστασιάδης
Είναι από απολύτως τίποτα (φούσκα), μέχρι η αρχή του τέλους της ΕΕ. Ισως πιο σίγουρα η αρχή του τέλους του ΗΒ. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα μεγάλο μάθημα για όλους μας ότι τέτοιες αποφάσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται με μορφή δημοψηφίσματος ελεγχόμενο από τα πολιτικά κόμματα που έχουν την ατζέντα τους και πατάνε αλλού για να πετύχουν τους στόχους τους. +Vassilis Anastasiadis 

ο Μιχάλης Δασκαλάκης
Το Brexit για μένα είναι μια μεγάλη ένδειξη και και το πιο σημαντικό καμπανάκι προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους ότι ο κόσμος δεν βλέπει να τον αντιπροσωπεύουν οι αποφάσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής. Είμαι επίσης σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή εάν γινόταν το ίδιο δημοψήφισμα και σε άλλες χώρες θα υπάρξουν και άλλες αποχωρήσεις. Η διάλυση της ευρωπαϊκής ένωσης δεν νομίζω ότι θα συμβεί αλλά ούτε ότι είναι κάτι που θα λύσει τα προβλήματα της Ευρώπης, παρόλα αυτά νομίζω τη δεδομένη χρονική στιγμή οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να αφουγκραστούν τον δυσαρεστημένο λαό πριν υπάρξουν περισσότερες αποχωρήσεις. +daskalakis michael 

η Ιωάννα Μπουρδούβαλη
Νομίζω  ότι  τελικά  έτσι  όπως  έχει  στηθεί  η Ευρώπη  προφανώς  και πάει προς διάλυση. Είχαν κατά  την γνώμη  μου ένα πρότυπο  Αμερικής  που μπορούσαν να ακολουθήσουν αλλά δεν το έκαναν, αυτό φάνηκε από τις πρώτες ανατιμήσεις στην Ελλάδα με το που είχαμε κοινό νόμισμα. +Ioanna Mpourdouvali 

η Μαρία Καράνταη
Η έξοδος της Αγγλίας από την Ευρώπη για μένα σαφώς είναι η απόδειξη της δημοκρατίας και αρχή για την κατάρρευση της ευρωπαϊκής ένωσης. Μήπως να παίρνουμε και εμείς σειρά; +maria karantai 

η Ελένη Γκιόκα
Βλέπω το brexit ως μία καθαρά δημοκρατική διαδικασία. Οι Βρετανοί είχαν κάθε δικαίωμα να ψηφίσουν υπέρ του brexit και το έκαναν, και μπράβο τους! Αυτό βέβαια θα έχει και κάποιες συνέπειες, τόσο για την Βρετανία όσο και για τις υπόλοιπες χώρες που σχετίζονται με την Ε.Ε., και θα φανούν σε βάθος χρόνου. +el. gk.

η Ελίνα Ιωάννου
Αν κρίνω το θέμα σε προσωπικό επίπεδο, τότε η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση προκαλεί ανησυχίες για τις δυσκολίες και τις αλλαγές σε μέχρι στιγμής αυτονόητα θέματα για τους δικούς μας ανθρώπους και Έλληνες φοιτητές που σπουδάζουν εκεί. Αν το κρίνω γενικότερα, τότε πρόκειται ίσως για την πρώτη χώρα που λαμβάνει τόσο ανοιχτά θέση ενάντια στην Ε.Ε. Πολύ πιθανόν, η σταδιακή κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόλις ξεκίνησε. +Elina Ioannou

η Κωνσταντίνα Τσιακαλάκη
Το brexit για μένα είναι το πρώτο ράγισμα στο γυαλί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μόνο που μένει, είναι να δούμε αν τελικά το γυαλί θα γίνει χίλια κομμάτια με αποτέλεσμα ένα "τέλος εποχής", ή αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποδειχθεί δυνατότερη απ' όσο τη θεωρεί η πλειοψηφία και θα προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες για να επιβιώσει. Κάτι μου λέει πάντως ότι δε θα περιμένουμε πολύ... Οι εξελίξεις προβλέπονται καταιγιστικές. +Kωνσταντίνα Πορφυρού

ο Βαγγέλης Επισκόπου
Τί είναι τελικά το Brexit ε; Καλή ερώτηση. Επηρεασμένος από τα περσινά τα δικά μας, νομίζω πως η απάντηση μου θα είναι: "κανείς δεν ξέρει". Ο καιρός μόνο θα δείξει αν τελικά θα αποχωρήσει κάποιος, που θα πάει και τι επιπτώσεις θα υπάρξουν από εκεί και πέρα για όλους τους υπόλοιπους. Με λίγα λόγια, "ότι Brexi(t), ας κατεβάσει...".  +Vaggelis Episkopou

η Έλενα Αλεφαντινού
Το Brexit πιστεύω θα έχει μια από τις δυο συνέπειες: α) διάλυση ευρωπαϊκής ένωσης και επικράτηση ακραίων μορφωμάτων (εξ δεξιών και εξ αριστερών) με ο,τι αυτό συνεπάγεται... β) ένα ταρακούνημα για να γίνει μια αναθεώρηση στις δομές της ευρωπαϊκής ένωσης! Ευχόμαστε να γίνει το δεύτερο! +Elena Alefantinou 

Και τώρα σειρά σας:


σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ & ΨΗΦΙΣΕΤΕ!
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί τα ίσα δικαιώματα είναι το πιο επικίνδυνο στοιχείο της δημοκρατίας; (ψηφοφόροι, γονείς κ.α.)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το τελευταίο διάστημα όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις περνάνε από κόσκινο όχι μόνο εξαιτίας του αποτελέσματός τους, αλλά και της ψυχοσύνθεσης όλων όσων διαμορφώνουν το αποτέλεσμα. Και ενώ θυμάμαι πιτσιρικάς να είμαι στο καφενείο του χωριού μου περιμένοντας τα αποτελέσματα των εκλογών με τον ήχο κλειστό για να ακούγεται μόνο η βαβούρα του καφενείου, τώρα, όλοι δίνουν μεγάλη βαρύτητα στην ηλικία, στην μόρφωση, στις προηγούμενες προτιμήσεις και ένα σωρό, των ψηφοφόρων του κάθε κόμματος.

Θυμάστε το περσινό δημοψήφισμα στην Ελλάδα; Κάθε ειδική εταιρεία έβγαζε το προφίλ του έλληνα ψηφοφόρου με βάση τις πολιτικές και κομματικές πεποιθήσεις του, αλλά και την ηλικία, την μόρφωση, το επάγγελμα κλπ. Και φέτος; Στο δημοψήφισμα της Βρετανίας μάθαμε πως το Λονδίνο ψήφισε την παραμονή, όπως το ίδιο και οι νέοι σε αντίθεση με τους μεγάλους σε ηλικία κλπ. κλπ.

Και αναρωτιέμαι λοιπόν. Γιατί ξαφνικά είναι τόσο σημαντικό να ξέρουμε τι ψήφισε ο νέος και τι ο συνταξιούχος; Γιατί έχει διαφορά να ξέρουμε την προτίμηση του καθένα όταν όλες οι ψήφοι μετράνε για ένα; Τι σημασία αν ο άλλος πηγαίνει στο εκλογικό κέντρο με συνοδεία δύο νοσηλευτών λίγο πριν ξεψυχήσει και ο άλλος παίρνει ειδική άδεια από την δουλειά του για μισή ώρα; Αφού και των δύο η ψήφος μετράει για ένα; Και αλήθεια... είναι αυτό δημοκρατία; Πόσο δημοκρατία είναι όταν η ψήφος εκείνου που θα υποστεί όλες τις συνέπειες του αποτελέσματος (των εκλογών) είναι ίση με εκείνου που δεν θα τις προλάβει ή εκείνου που έρχεται από το εξωτερικό και δεν ζει καν εκεί;

Ο σημερινός προβληματισμός είναι αποτέλεσμα συζήτησης με δύο πολύ έγκυρους και εκλεκτούς ανθρώπους. Με τον +Vassilis Anastasiadis που μένει μόνιμα στην Αγγλία εδώ και μερικά χρόνια και με τον οποίο συζητούσαμε εδώ και μέρες τα πέρι brexit και εκφράσαμε από κοινού τις αμφιβολίες μας αναφορικά με το επίπεδο των ψηφοφόρων σε κάθε χώρα, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Και τότε ο Βασίλης έδωσε μία πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση στη συζήτηση, αναφερόμενος στην ικανότητα του κάθε ένα να εκφέρει άποψη που να βασίζεται στην λογική.

Επειδή δεν μπορώ να συνεχίσω θεωρητικά, σκέφτομαι τα παραδείγματα κολλημένων παππούδων που επιμένουν πως τα ξέρουν όλα και με την όποια επιλογή/ψήφο τους χαντακώνουν όλη την παραγωγική τάξη που επιτέλους... ας το πει κάποιος: θα έπρεπε να έχει ισχυρότερο λόγο σε μία ψηφοφορία. Εγώ που εργάζομαι και δίνω εργασία σε κάποιον άλλο, εγώ που πληρώνω τους φόρους μου, εγώ που παράγω, εκπροσωπώ την χώρα μου, εγώ που καινοτομώ, εγώ που κάνω οικογένεια, εγώ που μειώνω την ανεργία ή μεταφράζω την ανάπτυξη της χώρας με τον κόπο μου. Εγώ που γίνομαι ο πρώτος δέκτης κάθε φορά που η κυβέρνηση εφαρμόζει νέα μέτρα, μεγαλύτερο ΦΠΑ, περισσότερες εισφορές. Γιατί η δική μου η ψήφος μετράει ισότιμα με αυτή του αιώνιου φοιτητή που ζει επ' αόριστο από τους γονείς του, με εκείνη του άεργου τριαντάρη που απλά η δουλειά δεν τον... εκφράζει, μ' εκείνη του σαραντάρη συνταξιούχου που αφού κατέκλεψε το κράτος με την οκνηρότητά του, εκμεταλλεύτηκε ένα σωρό παραθυράκια του νόμου για να παίρνει σύνταξη πριν ασπρίσουν τα μαλλιά του και επειδή προφανώς είναι πολύ νέος, να συνεχίζει να εργάζεται παράνομα κάπου στερώντας την θέση από κάποιον άνεργο. Να μετράει ισότιμα με του υπερήλικα συνταξιούχο που περπατάει με το μπαστούνι, μοιράζεται -κακώς- τη σύνταξή του με τον άνεργο γιο του και καταναλώνει την υπόλοιπη σε φάρμακα που παρατείνουν το μαρτύριο του και της κοινωνίας.

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να δοθεί διαφορετική ειδική βαρύτητα στην κάθε ψήφο, ο Βασίλης όμως προτείνει να περνά κάθε υποψήφιος ψηφοφόρος μία δοκιμασία κατά την οποία θα πιστοποιεί την διανοητική του ικανότητα να καθορίζει το μέλλον της χώρας του, το μέλλον των επόμενων γενιών. Και ξέρετε κάτι; Βρίσκω πολύ εφαρμόσιμη την επιλογή του. Δεν ξέρω αν έχετε ενστάσεις, όμως δεν μπορούμε να θυσιάζουμε πάντα την ουσία και την πρόοδο στο όνομα της παρεξηγημένης δημοκρατίας.

Δε θέλω να κρίνετε ακόμα τον παρόντα προβληματισμό. Ο προβληματισμός πήρε μία νέα διάσταση όταν μιλούσα με τον Γιώργο, πατέρα τεσσάρων παιδιών με τον οποίο μοιραζόμαστε συχνά προβληματισμούς σχετικά με την σημαντικότητα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών από τους γονείς τους και όχι μόνο. Ο Γιώργος προτείνει κάτι που ποτέ δεν είχα σκεφτεί, παγιδευμένος στον προκαθορισμένο φθαρμένο τρόπο ζωής. Σχολές γονέων που θα πρέπει να παρακολουθούν τα ζευγάρια πριν τεκνοποιήσουν, να λαμβάνουν ορισμένες στοιχειώδεις γνώσεις και κατόπιν να τους επιτρέπεται η τεκνοποίηση.

Τι; Σας φαίνεται λάθος; Τι; Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει με το σώμα του; Μα και με το αυτοκίνητο του μπορεί να κάνει ότι θέλει ο καθένας, όμως όταν το βγάζει έξω στην κυκλοφορία των δημόσιων δρόμων πρέπει να έχει ένα δίπλωμα οδήγησης. Μία στοιχειώδη πιστοποίηση καταλληλότητας του, ακόμα κι αν αυτό δεν προεξοφλεί απαραίτητα την ποιότητά του. Γιατί, ξέρετε το παιδί σου ανήκει όσο το έχεις στην αγκαλιά σου. Όταν αρχίσει να περπατάει, ανήκει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην κοινωνία. Τι προσφέρεις λοιπόν στην κοινωνία; Ένα καλοδουλεμένο ον εκπαιδευμένο να προσφέρει στην κοινωνία με τις αρετές και τις δεξιότητές του ή αδέσποτο ζώο που μεγαλώνοντας μόνο του καλλιέργησε ένα σωρό ακατάλληλα ένστικτα;

Με θυμάμαι έφηβο να φτιάχνω ομελέτα στον αδερφό μου, στο διαμέρισμα μας στην Αμερική. Πάω στοίχημα πως καταπιέστηκε πολύ για να μην μου χαλάσει το χατήρι και την πετάξουμε, όμως θα ήταν το ίδιο ανεκτικός αν είχε καλέσει και καμιά δεκαριά φίλους (όπως εκείνο το βράδυ που παραγγείλαμε πίτσες);

Αν και τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, η ουσία είναι πολύ συγκεκριμένη. Όσο κι αν ακούγεται σκληρό, δεν μπορεί όλοι να έχουν την ίδια δικαιοδοσία να καθορίζουν το μέλλον του άλλου, είτε ξεπετώντας διάσπαρτα κουτσούβελα στην κοινωνία, είτε ρισκάροντας την ασφάλεια του άλλου στους δρόμους των πόλεων, είτε με ένα απλό σταυρό πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί που λέγεται ψηφοδέλτιο. Και ξέρετε κάτι; Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε την δημοκρατία σε κάθε της έκφανση, όμως η κόκκινη γραμμή πέρα από την οποία η... "δημοκρατία" κάποιου απειλεί την βιωσιμότητα, την ασφάλεια και την ευημερία του άλλου, πρέπει ποτέ να μην ξεπεραστεί. Ξανά. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ μερικοί το προτιμούν να τελειώνει σε exit

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Την ημέρα του δημοψηφίσματος (Πέμπτη) εξηγούσα τους λόγους που οι βρετανοί έπρεπε να ψηφίσουν να μείνουν στην Ευρώπη. Φυσικά στην Ιστορία η λογική σπάνια πρυτανεύει, οπότε όλοι ξέρουμε το αποτέλεσμα.

Και επειδή το yannidakis αναφέρεται σε σκεπτόμενους αναγνώστες, γνώστες της πραγματικότητας, παρακάμπτω το κομμάτι της ενημέρωσης σχετικά με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Μεγάλη Βρετανία και προχωράω κατ' ευθείαν στις επιπτώσεις. Όχι εκείνες που έχετε διαβάσει μαζικά αυτές τις μέρες, αλλά εκείνες που αφορούν λίγο πιο ακραία -αν και απολύτως ρεαλιστικά- σενάρια.

brexit
Το αρνητικό σενάριο θέλει τον μέσο άγγλο να πέφτει σε μία βαθύτατη οικονομική κρίση τα επόμενα 2-3 χρόνια. Η Στερλίνα θα υποτιμηθεί αρκετά έναντι του ευρώ περιορίζοντας την αγοραστική αξία. Αυτό σημαίνει πως τα εισαγωγικά προϊόντα θα ακριβύνουν και ολοένα και λιγότεροι τουρίστες θα ξοδεύουν εκτός Αγγλίας (π.χ. ως τουρίστες). Παράλληλα η ανεργία ενώ έπεφτε σταθερά κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, πλέον δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση για αυτό αφού οι επιχειρήσεις θα προσπαθήσουν να διαφυλάξουν τα περιθώρια κέρδους τους στις νέες συνθήκες, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Πλήγμα θα δεχτούν και οι μη άγγλοι που εργάζονται στο νησί αφού πιθανότατα πλέον θα χρειάζονται βίζα και διαφορετικές συνθήκες παραμονής. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περιμένουμε ένα κύμα φυγής για πολλούς επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές που δραστηριοποιούνται σήμερα εκεί, ότι κι αν σημαίνει αυτό για την παραγωγικότητα και ανάπτυξη της Αγγλίας.

Το χειρότερο σενάριο όμως έχει και άλλου είδους ζητήματα όπως αυτά των σχέσεων της Αγγλίας με τα άλλα μέλη της Βρετανίας. Για παράδειγμα η Σκωτία και η Βόρειος Ιρλανδία ψήφιζαν μαζικά υπέρ της παραμονής στην Ένωση. Τώρα και μετά από το αποτέλεσμα που τους αποκλείει απ' αυτήν κάνουν ήδη σενάρια για νέο τοπικό δημοψήφισμα που θα έχει σαν θέμα την αποχώρηση από την Μεγάλη Βρετανία και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξεχωριστά αναφέρω το Γιβραλτάρ στο οποίο οι πολίτες ψήφισαν με 90% το remain και αυτό άνοιξε την όρεξη της Ισπανίας η οποία τώρα ζητάει ανοιχτά το κρατίδιο πίσω, μετά την παραχώρηση του στους Βρετανούς. Εδώ θα δούμε πολλά νέα επεισόδια μετά τις αυριανές εκλογές στην Ισπανία και την νέα κυβέρνηση που θα σχηματιστεί.
Οι συνέπειες όμως δεν αφορούν μόνο τους Βρετανούς. Ήδη Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία κ.α. είτε καθολικά είτε μέσω των Δεξιών πολιτικών τους εκφάνσεων, έχουν τοποθετηθεί ανοιχτά υπέρ ενός δικού τους δημοψηφίσματος με θέμα την έξοδο από την Ευρώπη. Προφανώς αυτό είναι πολύ τραβηγμένο, όμως δείχνει την τάση, δε νομίζετε;

Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να ομολογήσουμε όλοι πως είναι τρομακτικό να βλέπουμε την Ιστορία να αλλάζει, επειδή κάποιοι έκαναν σημαδάκι σε ένα χαρτί εν μία νυκτί, αγνοώντας σε μεγάλο βαθμό τις συνέπειες της ενδεχόμενης πράξης τους και στηριζόμενοι σε διαφημιστικές καμπάνιες πάνω σε λεωφορεία και σε ομιλίες πολιτικών (όχι και τόσο αξιόπιστων προσώπων δηλαδή...). +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ πως οι g7 φρόντισαν να μας κοροϊδέψουν ξανά (video)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι πολλές οι μέρες που οι περιβόητοι G7, δηλαδή οι εφτά πιο ισχυρές χώρες του κόσμου, συναντήθηκαν στην Ιαπωνία αυτή τη φορά με δια μέσου των ηγετών τους. Μια συνάντηση που παραδοσιακά μπορεί να αλλάξει την ροή της ιστορίας αν εκείνοι το θέλουν.

Συνήθως ότι βγαίνει στην δημοσιότητα είναι αυτό που ο κόσμος θέλει να ακούσει και αν κάποτε -θυμάμαι- είχαν συναντηθεί για τον πόλεμο στην Γάζα βγάζοντας σαν πόρισμα πως οι εχθροπραξίες πρέπει να σταματήσουν (αλλά δεν σταμάτησαν) ποιος μου λέει εμένα ότι αυτό που πραγματικά είπαν, δεν ήταν "άσε τους εβραίους να βομβαρδίσουν για να βγάλουν εκεί τα απωθημένα τους";

Φέτος η θεματολογία ήταν ξανά η αναμενόμενη:

Κλασικά η οικονομία απασχόλησε με θέματα όπως η ανάγκη τόνωσης της ανάπτυξης, πάταξη της ανεργίας και προσπάθεια κατανομής του πλούτου σωστά. Δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση να έχει αναφερθεί στην συζήτηση και η Ελλάδα με μία συνομιλία σαν...
- "Ρε Άνκελα, τι γίνεται με αυτούς τους έλληνες";
- "Αχ! Μην μου μιλάς για αυτούς βρε Μπαράκ. Δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη με δαύτους".
Σε κάθε περίπτωση δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση να μην δόθηκε καμία λύση σε κανένα οικονομικό ζήτημα, αφού τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί εδώ και χρόνια, ο πλούτος έχει μετατοπιστεί σε άλλα σημεία και υπό ον φόβο γενικότερων φαινομένων καμία κυβέρνηση δεν έχει το σθένος να πάρει ουσιαστικές αποφάσεις.

Το επόμενο ζήτημα που απασχόλησε τους G7 ήταν το προσφυγικό, όμως αλήθεια τι μπορεί να ενδιαφέρει αυτό το κρίσιμο ζήτημα -τουλάχιστον άμεσα- τον αμερικανό, καναδό και ιάπωνα πρόεδρο; Όσο τα κράτη μέλη δείχνουν άρνηση την εξεύρεση πραγματικής λύσης, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το θέμα αυτό, ειδικά μετά τις συνεχόμενες τουρκικές προκλήσεις. Και κανένας Obama δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό.

Το επόμενο θέμα που συζήτησαν στο στρογγυλό πανάκριβο τραπέζι τους ήταν και το πιο ενδιαφέρον γι' αυτούς, το Brexit. Βλέπετε επ' αυτού, το ενδιαφέρον έρχεται και από τις δύο μεριές του Ατλαντικού. Προφανώς οι Μέρκελ και Ολάντ δεν θέλουν να χάσουν την Αγγλία από την Ένωση, ακόμα και με την παράουρη (που λέμε και στην Κρήτη) συμμετοχή της. Η Αγγλία είναι ένας σημαντικός εταίρος και η Ευρώπη την έχει ανάγκη. Από την άλλη έχω ξαναγράψει πως η Αγγλία είναι το γνωστό τσιράκι των ΗΠΑ. Συνεπώς οι Αμερικανοί θέλουν πάση θυσία την Αγγλία στην Ένωση για να έχουν έτσι, την δική τους άσκηση επιρροής στην Ευρώπη. Το κάνουν χρόνια και δεν θέλουν προφανώς να χάσουν αυτό το προνόμιο σήμερα.
Εν κατακλείδι η συνεδρίαση των G7 φέτος ήταν η αποθέωση της υποκρισίας. Το όπως πάντα, ασαφές αποτέλεσμα, χάιδεψε τα αυτιά το μέσου παγκόσμιου πολίτη και φυσικά η σκληρή καθημερινότητα σε κοινωνικό, πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο θα συνεχιστεί ακριβώς όπως και χθες... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ


 Διαβάστε περισσότερα.. »