Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γκρίνια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γκρίνια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ τελικά... τις πταίει:

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Είναι κάποιες φορές που έχεις τόσο αρνητική διάθεση, που απλά ψάχνεις μια αφορμή για να ξεσπάσεις και να τσακωθείς με τον οποιοδήποτε ο οποίος θα σου δώσει ακόμα και το παραμικρό έναυσμα. Είναι βέβαια και άλλες φορές που η μεγαλοψυχία σου έχει χτυπήσει κόκκινο και δίνεις τόπο στην οργή, αγνοώντας επιδέξια το κάθε ερέθισμα το οποίο φαντάζει "κόκκινο πανί" μπροστά σου. Το ερώτημα όμως είναι, γιατί αυτή η τόσο αρνητική διάθεση, εν έτη 2017, και γιατί να πρέπει να είσαι σε θέση να προσπεράσεις και την αρνητική διάθεση των υπολοίπων ταυτόχρονα;

Σήμερα το πρωί ενώ πήγαινα να πάρω το πρωινό μου από έναν φούρνο κοντά στην δουλειά, λίγο έλειψε να τσακωθώ με μια κυρία για έναν εντελώς χαζό λόγο. Εκείνη παρεξηγήθηκε επειδή ζήτησα κάτι από τον υπάλληλο του φούρνου ενώ ήταν η δική της σειρά και "μου την είπε", εγώ πάλι "στράβωσα" με το "ξινό" και ειρωνικό υφάκι της και της απάντησα αναλόγως. Ευτυχώς ο διαπληκτισμός ήταν σύντομος και δεν ανταλλάξαμε πολλές (ούτε βαριές) κουβέντες, με τον καθένα να τραβάει τον δρόμο του εν τέλει. Προς υπεράσπιση μου, δεν είχα προσέξει ότι ήταν εκεί πριν από εμένα και γενικά δεν είμαι από αυτούς οι οποίοι βιάζονται να εξυπηρετηθούν. Αν δεν μου είχε μιλήσει με τον τρόπο που χρησιμοποίησε, αμέσως θα είχα ζητήσει συγνώμη και θα την άφηνα να εξυπηρετηθεί πρώτη. Συγκεκριμένα, δεν έχω καν πρόβλημα να δώσω την σειρά μου σε κάποιον που θα κάνει το ίδιο.


Ας μην ασχοληθούμε όμως περαιτέρω με το τι θα έκανα εγώ, αλλά ας μιλήσουμε λίγο για το εν λόγω περιστατικό. Δύο άνθρωποι που επηρεασμένοι λίγο από την πρωινή ώρα, λίγο από την έλλειψη καφεΐνης και λίγο από την κακή διάθεση επειδή ίσως ξύπνησαν στραβά, οδηγούνται πολύ εύκολα, όμως λανθασμένα, σε μια παρεξήγηση που κανονικά θα έπρεπε να είναι -το λιγότερο- αδιάφορη. Δεν ξέρω για εσάς, όμως εδώ και αρκετό καιρό (εδώ και χρόνια θα έλεγε κανείς) παρατηρώ μια γκρίνια άνευ προηγούμενου -μέχρι και μιζέρια θα την χαρακτήριζα- η οποία σκοτεινιάζει και μαυρίζει την ατμόσφαιρα σε ανύποπτο χρόνο ανεξαρτήτως μέρους ή συνθηκών. Αναμφίβολα ο κόσμος αντιμετωπίζει δυσκολίες και προβλήματα πάσης φύσεως που τον οδηγούν σε λανθασμένες συμπεριφορές και κακές αντιδράσεις, όμως γιατί πρέπει να ψάχνουμε να ξεσπάσουμε και να μεταφέρουμε την διάθεση μας αυτή και στους υπολοίπους;

Άγνωστο. Η πιο πιθανή απάντηση ίσως βρίσκεται κάπου μεταξύ "μας φταίνε όλα και όλοι ανεξαρτήτως κριτηρίων" και στο "για όλα φταίει το γκαζόν". Η πιο λογική ερώτηση βέβαια είναι μάλλον: "γιατί;"

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ σπίτι ή δουλειά;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Μητέρα δύο παιδιών, με ειλικρινά πολύ φορτωμένο πρόγραμμα και βοήθεια σχεδόν μηδαμινή. Μετά που γέννησα το δεύτερό μου παιδί εργάζομαι δύο φορές την εβδομάδα, για πολλούς ιδεατός αριθμός μιας και θα είχαν τον χρόνο να ξεκουράζονται περισσότερο, να κάνουν πιο εύκολα τις δουλειές τους και όλα εκείνα που κάθε εργαζόμενη γυναίκα σκέφτεται, αντικειμενικά και εγώ έτσι σκεφτόμουν στην αρχή. Όμως, είναι έτσι τα πράγματα;



Η κάθε μέρα που ξημερώνει σε ένα σπίτι με παιδιά δεν είναι η ίδια. Άλλοτε είναι συνεργάσιμα και όλα βαίνουν καλώς και ο χρόνος για να μαγειρέψεις, να σιδερώσεις, να κάνεις δουλειές, να κοιμηθείς μοιάζει αρκετός. Αλλά δεν είναι επί της ουσίας. Γιατί όλα δεν εξαρτώνται από εσένα αλλά από εκείνα. Τα απρόοπτα της καθημερινότητας είναι πάρα πολλά και νιώθεις συνεχώς ότι τρέχεις σε Μαραθώνιο. Την μία θα θέλουν αγκαλιά, την άλλη δεν θα τρώνε, την άλλη θα ξυπνήσουν ξαφνικά με υψηλό πυρετό. Μέσα σε όλα αυτά αν έχεις μεγαλύτερο παιδί πρέπει να το διαβάσεις, πρέπει να το συμβουλέψεις, πρέπει να το πας στις δραστηριότητές του. Όσες είστε μητέρες το έχετε δει πολλές φορές, από το δόξα στο Θεώ στο βοήθα Παναγιά μου. Εμένα προσωπικά με κουράζει περισσότερο η γκρίνια στα παιδιά, όταν ακόμη είναι μικρά και δεν ξέρουν να σου πουν τι τα ενοχλεί, τι θα τα ευχαριστήσει, όταν ακόμη και όταν τα έχεις αγκαλιά δεν σταματούν να κλαίνε και ενδεχομένως πονάνε γιατί βγάζουν δόντια ή οτιδήποτε άλλο.

Σίγουρα όσες μητέρες δεν εργάζεστε θα έχετε ακούσει μα τι κάνεις όλη μέρα; Και εσείς μπορεί να εκνευρίζεστε, μπορεί να θέλετε να μιλήσετε άσχημα αλλά κανένας δεν θα σας καταλάβει.  Για να καταλάβεις τον άλλον πρέπει να περάσεις μέσα από τον ίδιο ακριβώς δρόμο, να ζήσεις ακριβώς κάτω από τις ίδιες συνθήκες.  Μου γεννάται η ερώτηση σπίτι ή δουλειά; Δουλειά ή σπίτι; Σύμφωνα με έρευνες οι μητέρες που εργάζονται επιστρέφουν σπίτι τους ευδιάθετες, με περισσότερη όρεξη να ασχοληθούν με τα παιδιά τους και με μεγαλύτερη ικανοποίηση δεδομένου ότι συμβάλλουν περισσότερο στα έξοδα του σπιτιού. Εσείς τι πιστεύετε; Τι θα ήταν καλύτερο για εσάς; Καλή συνέχεια σε όποιο μονοπάτι και αν ακολουθείτε. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ το βλασταρι της ελπιδας

Λένε πως η καρδιά της Ελλάδας χτυπά μακριά από τα αγαπημένα εδάφη της και πιστεύω κάθε μέρα πως αυτό είναι αλήθεια. Οι εντυπώσεις που μου δίνει ο σημερινός Έλληνας είναι πως έχει πια πάψει να πονάει τον τόπο του, νιώθει πως το ένδοξο παρελθόν είναι πολύ μακριά για να τον αγγίξει πια και μένει εγκλωβισμένος στη μιζέρια και την παρακμή που τον περιτριγυρίζει, ζητώντας συνεχώς να δώσει ευθύνες και να κατακρίνει κάποιους άλλους. Η γκρίνια και το συνεχές παράπονο, το απελπιστικό σύνδρομο που κατακλύζει την ελληνική κοινωνία έχουν γίνει το τραγούδι που έχουν όλοι μάθει να τραγουδούν και να παπαγαλίζουν πρωί και βράδυ. Τώρα βέβαια μπορεί ο κύριος Έλληνας να μου πει πως όντως έτσι έχουν τα πράγματα και δικαιολογείται να συμπεριφέρεται με αυτόν το τρόπο και ως ένα ορισμένο σημείο θα συμφωνήσω μαζί του. Υπάρχει όμως κι ένας καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των καθημερινών προβλημάτων και της αδικίας που μαστίζει τον απλό λαό.

Στην Αμερική λένε πως όταν η ζωή σου δώσει λεμόνια ας κάνεις λεμονάδα, για μας τους Έλληνες θα έλεγα καλύτερα να κάνουμε και λεμονάδα και κανένα αυγολέμονο, ας ρίξουμε και λαδολέμονο στο ψαράκι ή στη μπριζόλα μας. Υπάρχει πάντα τρόπος να αξιοποιείς τα έστω και λίγα που σου δίνονται και να ζεις φτωχικά αλλά με αξιοπρέπεια και περηφάνια. Όλα τα εμπόδια στη ζωή έρχονται για κάτι καλύτερο έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας κι εμείς φαίνεται ή το έχουμε ξεχάσει ή απλά συνηθίσαμε να μας προσφέρουν το φαΐ στο πιάτο κάτι που μας οδήγησε στην αδράνεια και ουσιαστικά στην τεμπελιά. Ίσως να είναι οδυνηρό να χρειάζεται να ξαναχτίζεις από την αρχή και να προσπαθείς να επιζήσεις κάτω από δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες, μα πάντα υπάρχει τρόπος. Και για να μην πηγαίνουμε και πολύ μακριά, ας θυμηθούμε πως ξαναχτίσαμε την Ελλάδα μετά από τον καταστροφικό εμφύλιο και πως σηκώσαμε το κεφάλι ψηλά για να συνεχίσουμε μέσα από τις δικές μας διχόνοιες.
Μπορεί να νομίζουμε πως είμαστε αδικημένοι, πως δεν έχουμε τον έλεγχο της πατρίδας μας και πως τα ινία τα κρατούν άλλοι, μα είναι καιρός να σταθούμε στα πόδια μας και να ξεκινήσουμε να καλυτερεύουμε τη ζωή μας με τα λίγα που έχουμε, βάζοντας τη βάση για ένα καλύτερο μέλλον. Η σημερινή κρίση δεν είναι τα 400 χρόνια της σκλαβιάς, είναι μια περίοδος που μπορούμε να ξεπεράσουμε και να αποδείξουμε πως αυτή η μικρή χώρα που χρόνια είναι έρμαιο των μεγάλων συμφερόντων κατοικείται από ευφυείς, περήφανους και δημιουργικούς ανθρώπους. Αρκετά πια η γκρίνια και η απελπισία, αυτά δεν οδήγησαν ποτέ κανένα στο λυτρωμό. Ας βάλουμε το μυαλό να δουλέψει κι ο καθένας ξεχωριστά και σιγά σιγά όλοι μαζί μπορούμε να βρούμε την αξιοπρέπεια. Η ελπίδα είναι ένα μικρό βλαστάρι στο αφυδατωμένο χώμα του καλοκαιριού, μα με λίγες σταγόνες μπορεί να επιζήσει μέχρι τα πρωτοβρόχια την κάνουν και πάλι να θεριέψει… +Niko Spiridakis
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ γκρίνια κάτω απ' το λιοπύρι

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Αρχίζω να ξενερώνω. Εγώ θα έπρεπε να αράζω σε κανά νησί και να έχω και κάποιον που θα είναι πάντα διατεθειμένος να βαστάει την ομπρέλα της θαλάσσης για να μην την πάρει ο ήλιος. Καλή είναι η μαμά του, αλλά τον γιο της τον έκανε γκρινιάρη. Συνέχεια μιζέρια. Δεν έχω το ένα, δεν έχω το άλλο. Με παραμελούν,
-Και τι πάει να πει θες σεξ? Εγώ κοπέλα μου δουλεύω το πρωί (λες και οι υπόλοιποι κάθονται). -Καλή είσαι εμφανισιακά, ωστόσο έχεις κάποια παραπανίσια κιλά, η αδελφή σου είναι ωραιότερη, αλλά μετράει ο εσωτερικός σου κόσμος (ο δικός σου όχι). 
-Δεν μπορώ να συζητήσω μαζί σου δεν έχω όρεξη. 
-Η πρώην μου είχε κάνει αυτό, με την πρώην μου είχαμε πάει στην Κωλοπετινίτσα, τέλεια είχαμε περάσει γιατί ήταν πολύ ρομαντική η διάθεσή μας. 
-Έλα άσε με ξυπνάω πρωί γιατί δουλεύω. Μη μου μιλάς γιατί δουλεύω. 
-Δεν κάνω σχέση γιατί δουλεύω. 
-Είπες κάτι; Δουλεύω. 
-Θα τα πληρώσουμε μισά μισά γιατί αν και δουλεύω δεν έχω χρήματα ούτε για το ice tea σου. 

Tα παραπάνω είναι μια μίξη από μαρτυρίες φιλενάδων μου και δικές μου από άνδρες που κοιτούν να ψιλοβολευτούν ανεξάρτητα που το καλοκαίρι είναι μια χαλαρή εποχή.

Ο μίζερος δεν έχει εποχή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το παράδειγμα ενός τύπου που ήθελα να του κάνω δώρο γενεθλίων και τον παρακαλούσα να πάμε γιατί ήθελε κάτι συγκεκριμένο που του ήταν χρήσιμο εκείνη την περίοδο. Μάλιστα μου είχε πει να μην πάω μόνη μου για το δώρο γιατί σίγουρα δε θα του έπαιρνα αυτό που ήθελε. Αααααα. ΣΟΥΤ πια!

Τι ζόρια τραβάτε ορισμένοι και όλα τα κάνετε δύσκολα και μίζερα; Και άντε πες γεννηθήκατε με τον χαρακτήρα γκρινιάρικου πεντάχρονου, ο γυναικείος πληθυσμός πώς μπορεί να φανεί χρήσιμος στη δυστροπία σας;

Υ.Γ.1: Αν ξανακούσω για πρώην θα κάνω επιστημονική ανάλυση για τα υπέρ και τα κατά του Grexit στον εξυπνάκια, προτού σηκωθώ και φύγω. 
Υ.Γ.2: Δεν είναι ο φεμινισμός αλλά η αγανάκτηση του γεγονότος ότι αναζητούμε έναν καλό άνθρωπο. Απλά! +Nastazia A 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »