Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΨΗΓΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΨΗΓΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πρόσεξε τι εύχεσαι φέτος, μπορεί να είναι λάθος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Είναι η πρώτη φορά που διαχειρίζομαι την στήλη/ενότητα σε περίοδο Χριστουγέννων και ίσως η τελευταία, οπότε μην περιμένετε να σας γράψω πως τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε την γέννηση Του Θεανθρώπου και άρα της ελπίδας, μπλα-μπλα-μπλα.

Εγώ θα ήθελα να σταθώ στις ευχές. Αυτές που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας εκείνες τις μέρες. Τυπικές (χρόνια πολλά), εγκάρδιες (Ότι επιθυμείς), τυπικές (υγεία, ευτυχία). Αμέτρητες ευχές που συνοψίζονται σε… τρεις-τέσσερις στο τέλος. Και ύστερα, απλά η αίσθηση ικανοποίησης και… πάμε παρακάτω! Μπορεί να φημίζομαι στις παρέες μου για τις εναλλακτικές και πρωτότυπες (και μακροσκελείς) ευχές μου, όμως στέκομαι όρθιος με σεβασμό σε αυτές τις βαρετές, τυπικές και άχαρες ευχές διότι αυτές είναι που διαιωνίζουν τις παραδόσεις. Κρατάνε τους… τύπους.

Σας φαίνεται βαρετό και δεδομένο; Κακώς. Ρίξτε μια ματιά στο πως ανταλλάζουν ευχές οι νέοι στις μέρες μας. Δεν θα φέρω παραδείγματα με όλες τις ξενόγλωσσες και ξενόφερτες ευχές για να μην γίνω γραφικός. Μπορείτε να καταλάβετε το νόημα πιστεύω. Οι παραφρασμένες ευχές και οι λάθος λέξεις σε αυτές είναι μόνο η μία πλευρά του ζητήματος. Σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι να ευχηθούν σε κάθε γιορτή! Έχω ακούσει και έχω διαβάσει, να εύχονται Καλά Χριστούγεννα την πρώτη Ιανουαρίου και να λένε καλή χρονιά και τα Χριστούγεννα! Φέτος έχω ήδη διαπιστώσει πως περισσότερο από κάθε άλλη φορά οι άνθρωποι εύχονται “καλές γιορτές”. Γιατί τόση γενικολογία; Θυμάμαι όταν ήμουν στην Αμερική να ρωτάω γιατί αντί για το κλασικό “merry christmas” να εύχονται “seasons greetings”. Αιφνιδιάστηκα όταν έμαθα πως αυτό συνέβαινε επειδή οι εβραίοι δεν γιορτάζουν –προφανώς- Χριστούγεννα, ωστόσο αποτελούν μεγάλο κομμάτι της αγοράς που πρέπει να μπει στο κλίμα των ημερών (για να καταναλώσει) έστω και στο κομμάτι της Πρωτοχρονιάς. Μήπως οι “καλές γιορτές” επιθυμούν να καλύψουν και εκείνους που γιορτάζουν παραδοσιακά τα Χριστούγεννα αλλά και εκείνους που τα βλέπουν ως μία αργία μιας θρησκείας στην οποία δεν πιστεύουν;

Προφανώς συμβαίνει το τελευταίο, διότι ποιος αλήθεια ξυπνάει το πρωί των Χριστουγέννων για να συμμετάσχει στη Θεία Λειτουργία, να μεταλάβει κατόπιν της αντίστοιχης προετοιμασίας με νηστεία και εξομολόγηση και ύστερα να απολαύσει ένα ταπεινό και παράλληλα εορταστικό τραπέζι με την οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα; Όλοι ξέρετε την απάντηση. Όσο έγραφα το κείμενο σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ευκαιρία να πρωτοτυπήσω φέτος τις γιορτές. Να μην χρησιμοποιήσω καμία τυπική ευχή απλά και μόνο για να χαϊδέψω αυτιά. Να γίνω λίγο πιο αυστηρός, πιο ακριβής στις δικές μου ευχές. Δε χρειάζεται να με ακολουθήσετε. Απλά σώστε τις ευχές μας και μέσα από αυτές το νόημα των εορτών τις οποίες εορτάζουμε. Κινδυνεύουμε να μην ξέρουμε γιατί γιορτάζουμε ή ποιον/τι γιορτάζουμε κάθε φορά. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η κυβέρνηση τσίπρα μοναδική ευκαιρία για την εκκλησία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε σήμερα, την αντίδραση της νέας κυβέρνησης απέναντι στην Εκκλησία. Λίγο-πολύ, όλοι γνωρίζουμε την φιλοσοφία των κυβερνητικών στελεχών απέναντι στην θρησκεία και την Εκκλησία. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει εξαρχής πως είναι άθεος και προφανώς αυτό είναι δικαίωμά του. Αυτό που επίσης προκάλεσε το λαϊκό αίσθημα ήταν η διπλή ορκωμοσία χωρίς θρησκευτικό όρκο από τους περισσότερους, ενώ εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως δυο μέρες πριν τις εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε την ευχή του Αρχιεπισκόπου Κρήτης και την Δευτέρα μετά τις εκλογές έπραξε το ίδιο με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Ο νέος πρωθυπουργός έστειλε ένα πολύ σημαντικό μήνυμα προς τους έλληνες που κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία ενστερνίζονται την συντηρητική εκκλησιαστική παράδοση, αφού παραδέχτηκε ότι είναι άθεος αλλά έδειξε ότι υπολογίζει και σέβεται την επίσημη Εκκλησία και τους πιστούς. Αυτό είναι καλό. Αυτό στέλνει μηνύματα σεβασμού.
Και αυτό, δίνει μία ιστορική ευκαιρία της επανεξέτασης των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους. Σχέσεις που πέρασαν από πολλά στάδια. Ξεκίνησαν από την διάσωση της ελληνικής νεολαίας με το κρυφό σχολειό και την διάσωση του ελληνικού έθνους κατά την επανάσταση. Ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας σε εποχές βασιλείας ή και χούντας και φτάσαμε στο σήμερα που η αδράνεια της την έφθειρε και την εξέθεσε στα μάτια των πιστών και των πολιτών της χώρας αυτής. Μου θυμίζει κάπως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όπου πλέον που η Δημοκρατία είναι κατοχυρωμένη, εκείνος τείνει να έχει τυπικά και... διακοσμητικά καθήκοντα.
Ναι, θεωρώ πως είναι μια ιστορική ευκαιρία να επανακαθοριστεί η λειτουργία και η Δομή της Εκκλησίας, επ’ αφορμής των όσων προηγήθηκαν αλλά και όσων θα ακολουθήσουν με βάση την κυβερνητική πολιτική και το λέω αυτό χωρίς να υπονοώ κατ’ ανάγκη κάτι. Είναι ευκαιρία η Εκκλησία όχι να ξεκινήσει, αλλά να αναδείξει το έργο της και να επιστρέψει η καταξίωση της στα μάτια των πιστών. Ήρθε η στιγμή που η Εκκλησία θα συμβάλει στην αναδόμηση της κοινωνίας όχι μόνο με το φιλανθρωπικό της έργο αλλά και με το πνευματικό της έργο.
Τα περιθώρια για αυτό είναι μεγάλα. Χρειάζονται όμως πνευματικά άτομα με γνώση στην ψυχολογία και επίγνωση της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων και κυρίως των νέων σήμερα. Η νέα κυβέρνηση, η νέα εποχή στην Ελλάδα δίνει το έναυσμα για μια ιστορική ευκαιρία στην Εκκλησία. Ελπίζω να την εκμεταλλευτεί! +Yanni Spiridakis

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ άγιος παΐσιος ο πνευματικός συσπειρωτής

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 
Πριν μερικές ημέρες γιορτάσαμε την πρώτη γιορτή του Αγίου Παϊσίου στην Ελλάδα. Πρόκειται για
την τελευταία επίσημη αγιοποίηση ενός σπουδαίου μοναχού που έζησε μέχρι το 1994 και μάλιστα μόνασε ως το τέλος των ημερών του, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη.

Δεν θα μπω στην διαδικασία πως έγινε Άγιος, γιατί και τι λένε οι κανονισμοί της Εκκλησίας. Όσοι γνώρισαν τον ίδιο ή το έργο του, γνωρίζουν πως πληρούσε κάθε αυστηρή προϋπόθεση που θέτει η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ακριβώς εκεί θέλω να σταθώ. Δεν έχει πολύ καιρό που στην Καθολική Εκκλησία έχουμε Πάπα τον Φραγκίσκο, έναν άνθρωπο που εξ αρχής κέρδισε το ποίμνιο του και έκανε μόνο συμμαχίες ανάμεσα σε άλλες θρησκείες ή δόγματα. Ανάμεσα στ' άλλα ο Φραγκίσκος αγιοποίησε με ταχύτατες διαδικασίες τρεις -αν δεν κάνω λάθος- επισκόπους της Καθολικής Εκκλησίας, αφού αφενός τηρούσαν τις προϋποθέσεις και αφετέρου είδε πως με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να φέρει τον κόσμο πιο κοντά στην πίστη και την Εκκλησία πιο κοντά στον κόσμο.

Πολιτική; Ναι. Ατιμία; Όχι. Κανείς δεν χάνει με τις διδαχές του Παΐσιου, του οποίου τα βιβλία είχα την ευκαιρία να διαβάσω. Δεν βγήκα χαμένος, δεν βγήκα αδιάφορος και η είδηση της αγιοποίησής του, αφενός με εξέπληξε δεδομένης της δυσκολίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας να αγιοποιήσει εύκολα και αφετέρου μου κέντρισε το ενδιαφέρον, εμένα, καθώς σε πλήθος πιστών που γνώρισαν, έμαθαν ή διάβασαν τον Πατέρα. Αυτή η εκκλησιαστική αναταραχή δεν είναι επικοινωνιακό τρικ, είναι πνευματική συσπείρωση! +Yanni Spiridakis

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ πάσχα και κρίση

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας


Ξαναδιαβάζοντας κάτι τέτοιες μέρες, τα σπαρακτικά λόγια του Χριστού, βγαλμένα από μια πικραμένη καρδιά, την ώρα πού θριαμβευτικά ο ανυποψίαστος όχλος τον υποδέχεται στα αμαρτωλά Ιεροσόλυμα και γι’ αυτό πιο τραγικά, διαπιστώνω έτος κατ’ έτος πόσο διαχρονικά και δραματικά επίκαιρα είναι.

Συνηθίζουμε να μιλούμε για καιρούς αποστασίας, δίνοντας τους και ένα ζοφερό εσχατολογικό
χρώμα και ίσως αδυνατούμε να δούμε καθαρά, πώς αυτά τα έσχατα, αυτή η έννοια της έσχατης εποχής,έχει ήδη λάβει αρχή αυτό το πρώτο Πάσχα, πάνω στον Γολγοθά και μέσα από τον Κήπο των μνημείων. Γιατί πάσχα σημαίνει κρίση του κόσμου.  Ο ίδιος ο Κύριος λίγο πριν τον σταυρό, ομολογεί ενώπιον των ιουδαίων ότι «νυν κρίσις του κόσμου εστί».

Ο Σταυρός είναι η κρίση του Κόσμου. Όταν ο Πιλάτος παρουσίασε τον εξουθενημένο και εκουσίως παραδομένο Μεσσία στον όχλο, λέγοντας «Ίδε ο Άνθρωπος», ήταν σαν να έθεσε άκων ενώπιον όλων των γενεών των ανθρώπων, χριστιανών και μη, το μεγάλο και κρίσιμο ερώτημα: Δεχόμαστε, αποδεχόμαστε τον Θυσιασμένο Αμνό, τον Θεό του πόνου, της οδύνης, τους εκούσιου εξευτελισμού, της κραταιάς έως θανάτου Αγάπης ως Σωτήρα και Κύριο του Κόσμου; Όπως οι Ιουδαίοι, μεγαλωμένοι σε σιωνιστικό περιβάλλον και με μεγαλόπνοες εθνικιστικές προσδοκίες , όχι μόνο απέρριψαν τον Ιησού ως Μεσσία , αλλά και βάλθηκαν να εξουθενώσουν «το μνημόσυνον Αυτού από της γής», κατά το προφητικό λόγιο, επειδή η εικόνα και ο ρόλος Του, υπήρξε βλάσφημος για την θρησκευτικότητα τους, έτσι και εμείς λίγο πολύ, δεν θέλουμε πολλές σχέσεις με τον Θεό του Πόνου και της Θυσίας. Ο δυναμικός Θεός και μάλιστα ο Θεός πού προσφέρει την εύνοια και την χάρη στους εκλεκτούς του και τιμωρεί τους αντιπάλους μας, είναι  πλέον πρόσφορη εικόνα στις δικές μας προσδοκίες. Αυτός ο κόσμος παραμένει ασφυκτικά ανταγωνιστικός, σκληρός, οδυνηρός και αδίσταχτος. Και φυσικά υποστηρίζει τα είδωλα του μέχρι και εξουθενώσεως και πλήρους απορρίψεως κάθε άλλης εικόνας του Θεού.Και ενώ πεθαίνουμε μέσα στις πληγές μας και απεγνωσμένα ζητάμε μετάγγιση ζωής και αίματος, ενώ υπάρχει η αιώνια πρόσκληση να επισυναχθούμε κάτω από τις κεραίες του Σταυρού, κάτω από τα απλωμένα χέρια του Εσταυρωμένου, εμείς καταφέρνουμε να την αγνοούμε, να κωφεύουμε και κάποτε να χλευάζουμε έναν τέτοιο «περίεργο» Θεό.

Αλλά και αυτή η Ανάσταση είναι κρίση. Πάσχα σημαίνει πέρασμα. Και είναι πέρασμα από το σκοτάδι στο φως, από τον θάνατο τον πνευματικό και σωματικό στην όντως και αιώνια ζωή. Οι πρώτες κυρίως ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας με τις ζωηρές εικόνες της τελικής κρίσης, του ολόφωτου νυμφώνα, του εσχατολογικού Γάμου και Δείπνου, των μωρών παρθένων, η εικόνα του Νυμφίου Χριστού και του αχάριστου δούλου, γλαφυρά σχηματίζουν το ψηφιδωτό του εσχατολογικού αυτού περάσματος. Αφού ο έσχατος εχθρός θάνατος έχει καταργηθεί πλέον, περάσαμε σε μια άλλη ποιότητα ζωής. Κάθε Πάσχα, κάθε Ανάσταση, κάθε στιγμή πού είναι πλέον πεπληρωμένη με θείο φώς αφού «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια» είναι μια στιγμή κρίσης της απόφασης, της πιστότητας, της επιλογής μας στην Ζωή ή τον Θάνατο. Ελεύθερα μπορούμε να συνδιαβούμε με τον Χριστό την κρίσιμη αυτή χαρακιά προς τον αθάνατο παράδεισο. Η Ανάσταση δόθηκε για τους μετόχους της. Μπορούμε ελεύθερα να επιλέξουμε το μεγάλο βήμα. Ας μην λησμονούμε τις μυστηριακές ευκαιρίες πού εικονίζουν το παντοτινό πάσχα μέσα στον αναστάσιμο της Εκκλησίας Χώρο.

Καλό Πέρασμα. Καλή Διάβαση. Καλό μεγαλοβδόμαδο και καλή Ανάσταση! +Panteleimon Krouskos 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ η εξάπλωση των θρησκειών που διαχώρισαν τον ένα θεό

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας

από gizmodo
Watch how the major religions have conquered the entire world
Christianity. Islam. Judaism. Buddhism. Hinduism. All the major religions have basically competed with each other in an epic, historical game of Risk. Who can gain the most converts? Which religion is the most right at being right? Who has the most color on the board? Those who start strong early can flame out, others can try to stay steady while Christianity ends up painting the entire world after establishing key holding grounds.
This time lapse by Maps of War is a fascinating look at how the world has been imprinted with different faiths. The map slows down for key moments like the birth of religious figures, the sacking of Jerusalem, The Crusades and so forth to show you how the winners of war and the death of certain men can influence what God people pray to.
From 3000BC to now, it shows 5,000 years of religion in 90 seconds.

Τον περασμένο μήνα γράφαμε για τον εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας. Είναι βέβαιο πως για να ξεκινήσεις να πιστεύεις σε έναν Θεό πρέπει πρώτα να σου αρέσει, να πεισθείς για την Αλήθεια Του ή απλά να περάσει σε εσένα από το περιβάλλον και την οικογένεια.

Πριν καταλήξουμε να έχουμε μια χριστιανική Ευρώπη και Αμερική, οι άνθρωποι ήταν άπιστοι ή πίστευαν σε μικρές θεότητες. Μία γέννηση, ένας θάνατος ή ένα γεγονός στάθηκαν ικανά να δημιουργήσουν γερές βάσεις για σοβαρές θρησκείες που τελικά εξαπλώθηκαν σ’ όλο τον κόσμο. Φυσικά αντιλαμβάνεστε ότι τα πράγματα δεν ήταν απλά. Πολιτικές διαμάχες, πόλεμοι, συμφέροντα και πολλά ακόμα μεσολάβησαν για να έχει μια επίσημη θρησκεία σήμερα ένα κράτος. Σε κάποιες χώρες μάλιστα, το τοπίο παραμένει ρευστό. Δείτε τις συγκρούσεις χριστιανών και ισλαμιστών στην Νιγηρία και πολλές ακόμα παρόμοιες περιπτώσεις.
Το πολυμεσικό παραπάνω μας δείχνει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Κοιτάξτε πως το Ισλάμ ο ινδουισμός και ο βουδισμός αποτελούν καθαρά γεωγραφικές θρησκείες αφού γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν στην ίδια περιοχή. Την ίδια ώρα ο Χριστιανισμός γεννήθηκε σε διαφορετικό σημείο από αυτό που ήκμασε και μάλιστα εξαπλώθηκε στην Βόρεια Αμερική η οποία για πρώτη φορά γνώρισε και εξάπλωσε ως τον νότο μία μεγάλη θρησκεία. Θα έλεγε κανείς πως ο νικητής είναι ο Χριστιανισμός, όμως αυτό δε θα ήταν σωστό.

Σε κάθε περίπτωση νικητής θα έπρεπε να είναι ο Θεός. Όπως κι αν τον λένε, όποια μορφή κι αν έχει, αρκεί να πρεσβεύει αξίες όπως η αγάπη, η αλληλεγγύη, η αυτάρκεια κλπ. Είναι κρίμα να μιλάμε ακόμα και σήμερα για πόλεμο θρησκειών και την ίδια ώρα να αποκαλούμαστε πιστοί. Είναι κρίμα να υποστηρίζουμε πως είμαστε θρησκευόμενοι όταν δεν εκπληρώνουμε τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις μας ως πιστοί. Εξάλλου, θα μπορούσαμε να αναλύσουμε τον τρόπο εξάπλωσης των θρησκειών με βάση τις ιστορικές συγκυρίες, την διδασκαλία της κάθε μιας και το είδος του κάθε πολιτισμού που τις υιοθέτησε, όμως τελικά ο προβληματισμός που σήμερα θέτουμε αφορά την ένωση των πιστών και όχι τον διαχωρισμό τους. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

ΨΗΓΜATΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ διασκέδαση εντυπώσεων στην πνευματική ζωή

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας
Η ακύρωση κάποιων ψευδαισθήσεων:

1) Θέλω να γίνω πνευματικός, θέλω να γίνω ιερέας:
Νομίζω πώς η πνευματική πατρότητα πρέπει να αποδίδεται με φειδώ. Γεμίσαμε με καταπιεσμένα πλάσματα πού επιζητούν να πιάσουν στόχους, κατατρυχόμενα από εξουσιαστές πνευματικούς. Επιστρέφω στο θέμα συχνά γιατί είναι σοβαρό. Για μένα η μόνιμη ανατριχίλα είναι να ακούω έναν αδελφό να επιζητεί την πνευματική πατρότητα από τον επίσκοπο σαν να είναι επιβράβευση ή φυσική κατάληξη συμπλήρωσης κάποιου χρόνου στην ιερατεία. Αγαπάμε τους ασπασμούς εις τις αγορές και να καλούμαστε ραββί ραββί μήπως; Ας αναλογιστούμε πώς είναι αστείο. Μπορώ να πώ μετά βεβαιότητος, πώς ακόμα και το επιζητείν την ιερατική κλήση φέρνει εμπόδια και δυσκολίες. Διότι παπάς μπορείς να γίνεις και μάλιστα κανονικός παπάς με πλήρη την ιερωσύνη.Δεν λέω πώς είναι άκυρη η ιερωσύνη. Όχι βέβαια. Αλλά το «θέλω να γίνω παπάς» θα φέρει αγκάθια και τριβόλους. Θα την πληρώσεις άγρια την απαίτηση.Πρέπει να προσέχουμε τι ζητάμε τελικά από τον Θεό.Εγώ σας το λέω από πείρας γιατί επιζήτησα την ιερωσύνη.Λοιπόν φανταστείτε πόσα αγκάθια και τριβόλια πρέπει να ξεπληρώσει ένας πνευματικός.

Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. 36 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; 37 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. 38 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; 39 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· 40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται. 41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. 42 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. 43 οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 44 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· 45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. Μκ ι΄35-45

2) Ο γέροντας μου ή ο πνευματικός μου;
Οι Μοναχοί έχουν Γέροντα. Οι κοσμικοί πνευματικό.Τόσο απλά.


3) Ημείς οι πνευματικοί, οι δε του κόσμου κοσμικοί:
Δεν μου αρέσει να χαλάω συνταγές και να ακυρώνω ψευδαισθήσεις. Δεν ηδονίζομαι με την κατάδειξη του πλαστού. Διότι κι εγώ άνθρωπος αμαρτωλός είμαι, πλήρης αδυναμίας, παιδάριον εκκοσμικευμένον, με αμφίβολη πνευματικότητα. Αλλά αν ο βασιλιάς είναι γυμνός, είναι γυμνός. Ανοησιούλες θα λέμε τώρα; Πλην των Μοναχών είμαστε όλοι κοσμικοί. Δηλαδή στον κόσμο. Δεν ανήκουμε στον κόσμο αλλά είμαστε κοσμικοί. Τα των ουρανών επιζητούμε, αλλά τα των ουρανίων δεν πολιτευόμαστε , πλην των αφιερωμένων.Η χορεία των αγίων πάντων μπορεί να μας περιμένει υπομονετικά. Είναι ακόμα νωρίς για να αναληφθούμε στους ουρανούς.

Ας μάθουμε να πίνουμε γάλα πριν αρχίσουμε την στέρεα τροφή για να μην αρρωστήσουμε. Ας μάθουμε να μπουσουλάμε πριν ανέβουμε στο βουνό. Στενοχωριέμαι για τις αφύσικες διατάξεις ορισμένων πνευματικών σε ανθρώπους του κόσμου και μάλιστα νεαρά παιδιά. Έχει περάσει η ανορθόδοξη νοοτροπία πώς ότι καλούνται να κάνουν οι Μοναχοί, πρέπει να το κάνουν και οι εν κόσμω. Γεμίσαμε άγχη, φοβίες, πτώσεις, πειρασμικά όνειρα,ανησυχίες πώς δεν πιάσουμε τέρμα, στόχους, , ανταγωνισμούς, θρησκειοποίηση της πίστης. Ποιούς στόχους; Ποιο τέρμα; Ποιού είδους αγιότητα, καθαρότητα, τελειότητα;Μια ζωή όπως την θέλουν κάποιοι του περιβάλλοντος μας; Μια ζωή ελέγχου και νοοτροπιών; Δυστυχώς ζούμε στην πνευματική ζωή μια καλογεροποίηση του εν κόσμω ορθοδόξου ήθους. 

Ησυχαστικό βίωμα κατά το μέτρον εκάστου.Να η χρυσή οδός! Ας μην κάνουμε τις ενορίες μοναστήρια και ας μην θέτουμε δυσβάσταχτα φορτία σε μη ανθεκτικούς ώμους, για να τιτλοφορούμαστε γέροντες. Αν κάποιον τον ηθελε ο Θεός να γίνει Μοναχός , θα τον είχε καλέσει.Αν δεν μισήσει τον εαυτό του ο πιστός και αρρωστήσει, θα μισήσει τον Θεό , οπωσδήποτε.

4) Δεν πιάνω τους στόχους πού μου βάζει ο πνευματικός, η ομάδα , η ενορία μου. Είμαι καταδικασμένος/η!
Όλοι οι μεγάλοι γέροντες λένε πώς η πνευματική ζωή πρέπει να γίνεται απαλά και χωρίς βία. Ας το δούν και λίγο "συμφεροντολογικά". Παλεύουμε με τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους. Παμπόνηρες και έμπειρες . Θα βγεί η κατηγορία φτερού στο ρινγκ για βαρέων βαρών; Με την πρωτη γροθια θα βγει νοκ αουτ. Ενώ οι μικροί καθημερινοί στόχοι πετυχαίνονται ευκολότερα. Για να μην σας πώ για απουσία στόχων και σκανδαλίσω. Το θέμα είναι να αγαπήσουμε τον Θεό και να παραδοθούμε στο θέλημα Του και να θέλουμε να Του μοιάσουμε έτσι από φιλότιμο και όχι από πρωταθλητισμό.Ο Θεός δεν ζητά υπαλλήλους ουτε δούλους.Η δε γνώμη των ανθρώπων έχει μηδαμινή σημασία.Χωρίς μεν και αλλά.Ο καλός πνευματικός θα μας βοηθήσει να μην χάσουμε τον δρόμο. Καλός πνευματικός είναι αυτός πού δεν κρύβει τον Χριστό από τα παιδιά του. Ιδού η σοφία και η μεγάλη διάκριση! +Panteleimon Krouskos 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ




 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ η ανανέωση της εκκλησίας ξεκινά απ’ την κορυφή

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας

από euronews
Τη γνώμη των πιστών για την επιχειρούμενη ανανέωση της Εκκλησίας επιχειρεί να καταγράψει το Βατικανό.
Για πρώτη φορά η Καθολική Εκκλησία διενεργεί μια παγκόσμια έρευνα γνώμης, καλώντας τα μέλη της να πάρουν θέση σε ζητήματα ταμπού, όπως οι προγαμιαίες σχέσεις, ο έλεγχος των γεννήσεων και οι γάμοι των ομοφυλόφιλων.
Στο ερωτηματολόγιο περιλαμβάνονται 39 ερωτήσεις, χωρισμένες σε 8 θεματικές ενότητες
Η ανανέωση της Εκκλησίας αποτελεί για χρόνια όχι μόνο ένα ταμπού αλλά μία απαγορευμένη λέξη στους κόλπους των συντηρητικών. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον κλήρο αλλά και στους ίδιους τους πιστούς που σε κάθε ευκαιρία αποδεικνύουν την προσήλωση τους ακόμα και στους πιο υπερβολικούς κανονισμούς της θρησκείας.

Ο κόσμος και η κοινωνία όμως εξελίσσεται και μία πολύ καλή δικαιολογία για τους νέους πιστούς που δεν προσέρχονται στο εκκλησίασμα ή απλά αποφεύγουν να συμμετέχουν στα Μυστήρια και της δράσης της Εκκλησίας είναι η μη εξέλιξη, η προσκόλληση και ο συντηρητισμός. Πολλοί ιερείς κατά το παρελθόν και σήμερα έχουν τοποθετηθεί υπέρ της ανανέωσης και μάλιστα, έχουν εφαρμόσει πρακτικές με τις οποίες απευθύνουν κάλεσμα στη νεολαία, όμως το να έρχεται ο ίδιος ο Πάπας και να ξεκινά καμπάνια τέτοιας ανανέωσης, νομίζω πως στέλνει ένα πολύ θετικό μήνυμα.

Ένα μήνυμα που μπορούν να ακολουθήσουν και άλλοι κορυφαίοι θρησκευτικοί ηγέτες, όπως ο δικός μας Οικουμενικός Πατριάρχης. Ένας άνθρωπος που έχει τη διαύγεια και ελπίζω και την φρόνηση να αλλάξει σελίδα στην Εκκλησία. Δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται ιδιαίτερη βούληση ώστε να ξεπεράσεις τα κακώς κείμενα, την γραφειοκρατία και τις συντηρητικές τάξεις, όμως ας μη ξεχνάμε τι έκανε ο ίδιος ο Χριστός στον Χριστιανισμό: Τον ανανέωσε! Θα χαρώ να διαβάσω προτάσεις (σας) ανανέωσης. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ πρόσεξε τι εύχεσαι φέτος, μπορεί να είναι λάθος

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας

Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου
κι η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν επί πώλου.
Στη Βηθλεέμ εφτάσανε για να απογραφούνε,
Αυγούστου τη διαταγή να μην την παραβούνε
και πανδοχείον ψάχνανε να βρουν να κοιμηθούνε.
Γυρίσαν δω, γυρίσαν κει, δεν βρήκανε κανένα
και πήγανε στο σπήλαιο που ήταν παραπέρα.
Κι απάνω στα μεσάνυχτα ο ουρανός αστράφτει
κι η Παναγιά κοιλοπονά και για τη φάτνη ψάχνει.
Ποιμένες αγρυπνούσανε, φυλάγανε τη στάνη
ο άγγελος τους πρόσταξε να παν να δουν τη φάτνη.
Χαράν ευαγγελίζομεν, χαράν μεγάλην σφόδρα
ότι γεννήθηκε ο Χριστός στης Βηθλεέμ τη χώρα.
Ήλθαν και προσεκύνησαν Χριστόν ως Βασιλέα
κι επάνω στο κεφάλι του είδανε τον αστέρα.
Κι οι Μάγοι εξ Ανατολών ήλθαν να προσκυνήσουν,
σμύρνα, χρυσόν και λίβανο, δια να του χαρίσουν.
Στη Βηθλεέμ εφτάσανε, τον βρήκαν στην οικίαν,
καθόταν με τη μάνα του, την Παναγιά Μαρίαν.
Γονατιστοί τον προσκυνούν και δώρα του χαρίζουν
και Οικουμένης Βασιλιά τον αποθανατίζουν.
Χρόνους πολλούς να χαίρεστε, πάντα ευτυχισμένοι
και όλοι μεσ’ στο κάστρο μας, να ’μαστε αγαπημένοι.
                    Χρόνια πολλά.
 

Είναι η πρώτη φορά που διαχειρίζομαι την στήλη/ενότητα σε περίοδο Χριστουγέννων και ίσως η τελευταία, οπότε μην περιμένετε να σας γράψω πως τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε την γέννηση Του Θεανθρώπου και άρα της ελπίδας, μπλα-μπλα-μπλα.

Εγώ θα ήθελα να σταθώ στις ευχές. Αυτές που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας εκείνες τις μέρες. Τυπικές (χρόνια πολλά), εγκάρδιες (Ότι επιθυμείς), τυπικές (υγεία, ευτυχία). Αμέτρητες ευχές που συνοψίζονται σε… τρεις-τέσσερις στο τέλος. Και ύστερα, απλά η αίσθηση ικανοποίησης και… πάμε παρακάτω! Μπορεί να φημίζομαι στις παρέες μου για τις εναλλακτικές και πρωτότυπες (και μακροσκελείς) ευχές μου, όμως στέκομαι όρθιος με σεβασμό σε αυτές τις βαρετές, τυπικές και άχαρες ευχές διότι αυτές είναι που διαιωνίζουν τις παραδόσεις. Κρατάνε τους… τύπους.

Σας φαίνεται βαρετό και δεδομένο; Κακώς. Ρίξτε μια ματιά στο πως ανταλλάζουν ευχές οι νέοι στις μέρες μας. Δεν θα φέρω παραδείγματα με όλες τις ξενόγλωσσες και ξενόφερτες ευχές για να μην γίνω γραφικός. Μπορείτε να καταλάβετε το νόημα πιστεύω. Οι παραφρασμένες ευχές και οι λάθος λέξεις σε αυτές είναι μόνο η μία πλευρά του ζητήματος. Σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι να ευχηθούν σε κάθε γιορτή! Έχω ακούσει και έχω διαβάσει, να εύχονται Καλά Χριστούγεννα την πρώτη Ιανουαρίου και να λένε καλή χρονιά και τα Χριστούγεννα! Φέτος έχω ήδη διαπιστώσει πως περισσότερο από κάθε άλλη φορά οι άνθρωποι εύχονται “καλές γιορτές”. Γιατί τόση γενικολογία; Θυμάμαι όταν ήμουν στην Αμερική να ρωτάω γιατί αντί για το κλασικό “merry christmas” να εύχονται “seasons greetings”. Αιφνιδιάστηκα όταν έμαθα πως αυτό συνέβαινε επειδή οι εβραίοι δεν γιορτάζουν –προφανώς- Χριστούγεννα, ωστόσο αποτελούν μεγάλο κομμάτι της αγοράς που πρέπει να μπει στο κλίμα των ημερών (για να καταναλώσει) έστω και στο κομμάτι της Πρωτοχρονιάς. Μήπως οι “καλές γιορτές” επιθυμούν να καλύψουν και εκείνους που γιορτάζουν παραδοσιακά τα Χριστούγεννα αλλά και εκείνους που τα βλέπουν ως μία αργία μιας θρησκείας στην οποία δεν πιστεύουν;

Προφανώς συμβαίνει το τελευταίο, διότι ποιος αλήθεια ξυπνάει το πρωί των Χριστουγέννων για να συμμετάσχει στη Θεία Λειτουργία, να μεταλάβει κατόπιν της αντίστοιχης προετοιμασίας με νηστεία και εξομολόγηση και ύστερα να απολαύσει ένα ταπεινό και παράλληλα εορταστικό τραπέζι με την οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα; Όλοι ξέρετε την απάντηση. Όσο έγραφα το κείμενο σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ευκαιρία να πρωτοτυπήσω φέτος τις γιορτές. Να μην χρησιμοποιήσω καμία τυπική ευχή απλά και μόνο για να χαϊδέψω αυτιά. Να γίνω λίγο πιο αυστηρός, πιο ακριβής στις δικές μου ευχές. Δε χρειάζεται να με ακολουθήσετε. Απλά σώστε τις ευχές μας και μέσα από αυτές το νόημα των εορτών τις οποίες εορτάζουμε. Κινδυνεύουμε να μην ξέρουμε γιατί γιορτάζουμε ή ποιον/τι γιορτάζουμε κάθε φορά. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ τελικά πόσο καλός (νομίζεις πως) είσαι;

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας

από saint.gr
Και ιδού, κάποιος νομοδιδάσκαλος εσηκώθηκε και με τον σκοπόν να πειράξη τον Χριστόν και να αποδείξη εις αυτόν ότι δεν γνωρίζει τον νόμον του είπε· “διδάσκαλε, τι πρέπει να κάμω, δια να κληρονομήσω την αιωνίαν ζωήν;” 26 Ο Κυριος δε του είπε· “στον νόμον τι είναι γραμμένον; Πως αντιλαμβάνεσαι αυτό που διαβάζεις στον νόμον;” 27 Ο νομικός δε αποκριθείς είπε· “στον νόμον είναι γραμμένον, να αγαπάς Κυριον τον Θεόν σου με όλην σου την καρδίαν και με όλην σου την ψυχήν και με όλην σου την δύναμιν και με όλον σου τον νουν. (Ολος δε ο ευατός σου, ο νους, η καρδία, η θέλησις, η δραστηριότης σου, το πνεύμα και το σώμα, να πλημμυρίζουν από την αγάπην προς τον Θεόν). Να αγαπάς δε και τον πλησίον σου, όπως τον ευατόν σου”. 28 Είπε δε προς αυτόν ο Κυριος· “πολύ ορθά απήντησες· έτσι να κάνης και θα κληρονομήσης την αιώνιον ζωήν”. 29 Εντροπιασμένος ο νομικός διότι εφάνηκε εις τα μάτια των άλλων ότι δια ζήτημα πολύ γνωστόν ηρώτησεν τον Χριστόν, ηθέλησε να δικαιολογηθή και είπε προς τον Ιησούν· “και ποιός είναι ο πλησίον μου, που πρέπει να αγαπώ σαν τον ευατόν μου;” 30 Επήρε δε ο Ιησούς, εξ αφορμής αυτής της ερωτήσεως, πάλιν τον λόγον και είπε την παραβολήν· “Ενας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ εις την Ιεριχώ και έπεσε εις τα χέρια ληστών, οι οποίοι, αφού του επήραν τα χρήματα, τον εγύμνωσαν, τον επλήγωσαν και έφυγαν, αφήσαντες αυτόν μισοπεθαμένον. 31 Κατά σύμπτωσιν ένας ιερεύς κατέβαινε στον δρόμον εκείνον και, μολονότι είδε τον τραυματίαν, τον επροσπέρασε, χωρίς να του δώση καμμίαν βοήθειαν. 32 Το ίδιο και κάποιος Λευΐτης, όταν έφθασε στο μέρος εκείνο, επλησίασε τον πληγωμένον, τον είδε, αλλά τον επροσπέρασε ασυγκίνητος. 33 Ενας όμως Σαμαρείτης, ο όποιος περνούσε από τον δρόμον εκείνον, ήλθε στο μέρος, όπου κατέκειτο μισοπεθαμένος ο τραυματίας, τον είδε και τον εσπλαγχνίσθηκε. 34Επλησίασε κοντά του, έδεσε με προσοχήν πολλήν τα τραύματά του, αφού προηγουμένως τα έπλυνε και τα άλειψε μα λάδι και κρασί, τον ανέβασεν στο ζώον του, τον επήγε εις κάποιο πανδοχείον και τον επεριποιήθηκε ο ίδιος. 35 Την άλλην δε ημέρα εβγήκεν από το δωμάτιον του τραυματίου, όπου είχε διανυκτερεύσει, έβγαλε δύο δηνάρια, τα έδωσε στον ξενοδόχον και του είπε· Περιποιήσου τον, με όσην επιμέλειαν ημπορείς. Και ο,τι εξοδέψεις παραπάνω, εγώ, όταν επιστρέψω από την πατρίδα μου, θα σου το πληρώσω σαν προσωπικόν μου χρέος. 36 Λοιπόν, ηρώτησε τότε ο Κυριος τον νομοδιδάσκαλον, ποιός από τους τρεις αυτούς νομίζεις, ότι εφάνηκε πραγματικός πλησίον και αδελφός δια τον άνθρωπον αυτόν, που είχε πέσει στα χέρια των ληστών;” 37 Εκείνος δε είπε· “αυτός που έκαμε πράξιν ευσπλαγχνίας και αγάπης προς εκείνον”. Είπε λοιπόν εις αυτόν ο Ιησούς· “πήγαινε και συ και πράττε όμοια με αυτόν. (Κανε το καλόν με αγάπην προς όλους, είτε Ιουδαίοι είναι είτε Σαμαρείται είτε φίλοι είτε εχθροί”).
Η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη είναι μία από τις γνωστές και ευρέως διαδεδομένη σ’ ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Αν το σκεφτείτε, η ιστορία απλά διδάσκει δύο πράγματα.
  1. Αφενός το προφανές, το αυτονόητο και το εσχάτως όχι δεδομένο. Το καλό! Πόσοι από εμάς το κάνουμε; Πόσοι από εμάς, διακόπτουμε τον πιεσμένο χρόνο μας, ξεφεύγουμε από το σφιχτό πρόγραμμα μας για ένα απρόοπτο κάποιου συνανθρώπου μας; Πόσες φορές τον βοηθάμε ίσως χάνοντας κάτι από την δική μας ημέρα; Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι έχουν την καλή προαίρεση να βοηθήσουν, όταν βρεθούν ενώπιο σε ένα σχετικό περιστατικό βιάζονται, έχουν ήδη καθυστερήσει ή απλά δεν προλαβαίνουν να βγουν εκτός προγράμματος. Σκεφτείτε το: Τελικά ίσως δεν κάνουμε καν το καλό! Μπορεί να μην είμαστε κακοί άνθρωποι, να μην βλάπτουμε τον άλλο, να μην ζούμε εις βάρος του, αλλά δεν κάνουμε την υπέρβαση να δώσουμε από το υστέρημα του χρόνου μας. Αυτό πόσο κοντά μας φέρνει στην αιώνια ζωή σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κυρίου;
  2. Το δεύτερο αφορά τον δέκτη της βοήθειας. Πόσο ικανοί είμαστε στο να μην είμαστε επιλεκτικοί στην προσφορά της βοήθειας μας; Αν δούμε έναν γνωστό να ψάχνει για ταξί ενώ οδηγούμε, είναι πολύ πιθανό (αλλά όχι σίγουρο) να προσφερθούμε να τον μεταφέρουμε εμείς. Αν το ίδιο γίνει με έναν άγνωστο; Αντίστοιχα αν ένας φίλος βρεθεί τραυματισμένος τυχαία θα τον βοηθήσουμε χωρίς σκέψη. Θα κάνουμε το ίδιο και με έναν άγνωστο; Με έναν ξένο; Με έναν αποδεδειγμένα αντίπαλό μας (π.χ. φοράει τη φανέλα αντίπαλης ομάδας ή διακριτικά αντίπαλου πολιτικού κόμματος);

Ο Χριστός στην παραβολή Του, χρησιμοποίησε μία παραβολή για κάτι πάρα πολύ απλό. Μελετώντας το λίγο όμως, παρατηρήσαμε πως τελικά μάλλον τίποτα δεν είναι προφανές. Ούτε καν η στοιχειώδης καλοσύνη. +Yanni Spiridakis 
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ η σκέπη της παναγίας είναι αναγκαία ξανά για την σωτηρία του έθνους

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας

από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ Επέτειος του Όχι
Η Επέτειος του ΟΧΙ, αφορά την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις επί τελεσιγράφου που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940, στον Έλληνα Πρωθυπουργό, συνέπεια της οποίας ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. Εξάλλου, η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης να εορτάζεται την 28η Οκτωβρίου, με το σκεπτικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.
Μπήκα στον πειρασμό να ετοιμάσω σήμερα ένα κείμενο λίγο επιθετικό. Να γράφω για ένα περήφανο “όχι” που κατέληξε σε μία ένδοξη στρατιωτική νίκη. Για έναν πόλεμο στα ελληνοαλβανικά σύνορα εναντίον ενός λαού που απλά υπέκυψε στις εντολές του Χίτλερ και του ιταλού προκειμένου να έχει καλή μεταχείριση μετά και για το πως αυτός ο λαός σήμερα από τη μια βρίσκεται στην Ελλάδα απαιτώντας να σηκώνει την ελληνική σημαία στις παρελάσεις και από την άλλη πέρα από τα σύνορα να καίει ελληνικές σημαίες σε κάθε ευκαιρία!
Όμως όχι. Θα προσπαθήσω να μείνω στον χαρακτήρα της ενότητας γράφοντας πως δεν είναι καθόλου τυχαίο πως μία πολύ σημαντική θρησκευτική εορτάζεται μαζί με μία κορυφαία εθνική εορτή, όπως ακριβώς συμβαίνει την εικοστή πέμπτη Μαρτίου οπότε και εκτός της επετείου της Επανάστασης εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Είναι τυχαία η διασύνδεση των εθνικών εορτών μας συγκεκριμένα με την Παναγία και όχι απλά με τον Χριστιανισμό; Όχι βέβαια.
Στο σημείο αυτό βέβαια πρέπει να αποσαφηνίσουμε κάτι. Αν θέλει κανείς να πιστέψει μπορεί να ακολουθήσει την πορεία του κειμένου. Αν όχι, οι αποδείξεις σε αυτό το κείμενο δεν θα είναι εκτενείς και αναλυτικές λόγω συντομίας του. Όταν συμβαίνει κάτι υπερφυσικό όπως είναι τα θαύματα, χρειάζεται καλή πίστη, ζεστή πίστη. Όταν αυτή δεν υπάρχει, δεν υπάρχει περίπτωση να βοηθήσει ακόμα και η καλύτερη ή πιο πειστική επιχειρηματολογία και απόδειξη…
Η Παναγία λοιπόν έχει αποδείξει πως τρέφει ιδιαίτερα συναισθήματα προς αυτό το έθνος. Το ελληνικό. Ήταν η οδηγήτρια στο Εν τούτω Νίκα στο Βυζάντιο, ήταν η Υπέρμαχος Στρατηγός στην επέλαση του Ελληνικού στρατού στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έκτοτε είναι η μάνα κάθε έλληνα που τιμάει μία τόσο αμφίδρομη σχέση που σπάνια μπορεί κανείς να εντοπίσει σε άλλες χριστιανικές χώρες που συνήθως είναι αποκλειστικά “χριστολατρικές”. Η Παναγία κρύβεται πίσω από κάθε ευχή, κάθε ελπίδα, κάθε ξέσπασμα έλληνα και ελληνίδας που σήμερα δοκιμάζεται ξανά σαν έθνος.
Η διαφορά σήμερα είναι πως η κρίση αξιών έχει απομακρύνει την Παναγία από τα σπίτια και τις ψυχές των ελλήνων. Οι τάσεις βλέπετε είναι διαφορετικές. Οι νεοέλληνες βολεμένοι στις ανέσεις που ακόμα και η εποχή της κρίσης τους προσφέρει, έχουν χαθεί από τις ρίζες τους, δεν μεγάλωσαν με καλλιεργημένο το πνεύμα, εκτός κι αν αυτό αφορά τις τέχνες. Η Παναγία είναι πανταχού παρούσα, όμως πρέπει να την καλέσουμε, να τις ανοίξουμε τις πόρτες των σπιτιών και των καρδιών μας και τότε εκείνη θα φορέσει και πάλι την πανοπλία, θα υψώσει το λάβαρο και θα στηρίξει τον έλληνα μέχρι να ξεπεράσει την δυσχέρεια.
Μπορεί το κείμενο να μην είναι αφιερωμένο στην Παναγία, όμως ποιος διαφωνεί ότι δεν βρισκόμαστε εν μέσω ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου; Οικονομικού αυτή τη φορά. Ποιος διαφωνεί πως οι παράπλευρες απώλειες δεν αφορούν σε δεκάδες αυτοκτονίες (λόγω της κρίσης) και στην απώλεια ηθικής και αξιών στις μέρες μας; Μήπως και σήμερα δεν απειλούμαστε ως έθνος; Μήπως και σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από την Σκέπη Της Παναγίας; Αυτή τη φορά ο στρατός που πολεμάει δεν είναι με όπλα στα βουνά και τα σύνορα, είναι εσύ, εγώ, τα παιδιά μας, οι γέροντες, οι άρρωστοι, οι άποροι, οι άνεργοι, ακόμα και οι βουλευτές αυτού του τόπου. Χρειάζονται όλοι –τουλάχιστον όσοι πιστεύουν και ζητούν την βοήθεια Της- την Αγία Της Σκέπη, ώστε να πράξουν το δίκαιο, να επιλέξουν το σωστό και να βγάλουν όλοι μαζί, την χώρα από τον πόλεμο των συμφερόντων και της κρίσης.
Η σημερινή διπλή επέτειος είναι μια καλή ευκαιρία να σκεφτούμε πόση ανάγκη έχουμε από την βοήθεια Της και απλά… να την ζητήσουμε. Να είστε βέβαιοι πως θα ξανάρθει! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ η διαφορά του γάμου με το γλέντι

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας

Το γάμο ανήγαγε σε Μυστήριο ο Σωτήρας στην Καινή Διαθήκη και με την παρουσία του στο γάμο της Κανά, και με όσα είπε ως προς το αδιάλυτο του γάμου προς τους φαρισαίους που τον πείραζαν. Τι είπε τότε; “Οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ᾿ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν
αὐτοὺς καὶ εἶπεν, ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ… (και τα άλλα που αναφέραμε παραπάνω πως είπε ο Αδάμ, όταν αντίκρισε την Εύα). Και πρόσθεσε ο Χριστός προς τους φαρισαίους· “ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σάρξ μία. ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω” (Ματθ. ιθ’ 4-6). Και βέβαια ρητώς στην Καινή Διαθήκη δεν ονομάζεται ο γάμος μυστήριο, παρά μόνο παραβάλλεται από τον απόστολο Παύλο προς τη μυστική ένωση του Νυμφίου Χριστού προς τη νύμφη Εκκλησία, για να καταδείξει την αγάπη που πρέπει να έχει ο άνδρας προς τη γυναίκα. Και προσθέτει· “τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν” (Εφεσ. ε’ 32). Δηλαδή εικόνα και ομοίωση της μυστικής ένωσης του Χριστού με την Εκκλησία ήταν η τέλεια ένωση του άνδρα και της γυναίκας, στην αρχή της δημιουργίας, με ιερό δεσμό και εκείνη, όπως με μυστηριώδη έννοια και αυτή. Πάλι δηλαδή αποδίδει ιερότητα μυστική και στο γάμο ο απόστολος Παύλος με την παρομοίωση που κάνει. Αλλά και η ιερή Παράδοση ανέκαθεν παραδέχθηκε και ως μυστήριο ιερούργησε το γάμο, τη σύζευξη άνδρα και γυναίκας. Λέει ο Μέγας Βασίλειος στην “Εξαήμερό” του· “ο της φύσεως δεσμός (γίνεται) ο διά της ευλογίας ζυγός”. Και ο Μέγας Φώτιος· “ουδέ γαρ η συνάφεια, αλλ’ η της ευχής τελετή ποιεί την μνηστείαν εις γάμον λογίζεσθαι”.

Αφορμή για το σημερινό κείμενο είναι η παρουσία μου σε έναν γάμο φίλης, μόλις χθες. Όλοι οι παρευρισκόμενοι με τα καλύτερα τους ρούχα ανυπομονούσαν να τελειώσει η "αγγαρεία" της εκκλησίας, να ασπαστούν το νεόνυμφο ζευγάρι και να τρέξουν για το κέντρο διασκέδασης με σκοπό να φάνε, να πιουν, να χορέψουν μέχρι τελικής πτώσεως! Προφανώς ήθελα κι εγώ να χαρώ με την χαρά της φίλης μου, όμως αναρωτήθηκα γιατί να πρέπει να περιμένω την αποψινή βραδιά για να διασκεδάσω μαζί της; Όλο το προηγούμενο διάστημα δεν βγαίναμε ή δεν περνούσαμε καλά; Γιατί αυτή η βραδιά έπρεπε να μου μείνει για την διασκέδαση;

Ο γάμος γίνεται για την εκ Θεού επισημοποίηση μιας σχέσης. Το γλέντι που επακολουθεί είναι ή Ακολουθία που ενώνει το ζευγάρι ενώπιον Θεού.
θα έπρεπε να είναι προαιρετικό, θα έπρεπε να είναι η τιμή του μυστηρίου που μόλις ολοκληρώθηκε. Γιατί ουσιαστικά όλα γίνονται για το κυρίως μυστήριο. Και γνωρίζω πως πολλοί δεν αναγνωρίζουν την δύναμη της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού στον άνθρωπο, όμως γιατί τότε θα έπρεπε αυτοί να συμμετέχουν σε έναν γάμο; Άλλωστε, όπως έχω γράψει και παλαιότερα, η Εκκλησία δεν αναγκάζει κανέναν να πιστέψει ή να ακολουθήσει τα Άγια Μυστήρια της. Από τη στιγμή όμως που κόσμος προσκαλείται και πηγαίνει σε έναν γάμο οφείλει να σεβαστεί την

Αν θέλει να τιμήσει την σχέση του ζευγαριού, μπορεί να πάνε για έναν καφέ την επόμενη μέρα, να φάνε σε ε΄να εστιατόριο στο όνομα των καλών τους φίλων. Ο γάμος σημαίνει την ένωση του ζευγαριού με τον Νόμο Του Θεού, μια διαδικασία που συνοδεύεται από πολύ ενδιαφέροντες συμβολισμούς. Οτιδήποτε πέραν αυτού είναι άσχετο και προσβλητικό. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ η βαρύτητα της γυναίκας στον χριστιανισμό

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας

«Ουκ ένι Ιουδαίος ουδε Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδε ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ΄ πάντες γαρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού.» (Προς Γαλάτας Επιστολή 3/γ 28)
«Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα δεν επροτίμησαν το αρσενικόν από το θηλυκόν, έτσι και η ευγενία σας να μην προτιμάτε τα αρσενικά παιδιά σας από τα θηλυκά, διατί όλα πλάσματα του Θεού είνε.» (άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, από την Ζ΄ Διδαχή)

Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζουμε μία από τις σημαντικότερες χριστιανικές εορτές που είναι φυσικά η Κοίμηση της Θεοτόκου. Η σημαντικότητα που έχει πάρει αυτή η γιορτή στην Ορθοδοξία πηγάζει από την εκτίμηση που η Εκκλησία και οι πιστοί τρέφουν προς το πρόσωπο της Παναγίας. Είναι μόνο επειδή είναι η μητέρα Του Θεού; Μήπως αφορά και την υπόσταση της; Βλέπετε, αποτελεί το σημαντικότερο γυναικείο πρόσωπο στην ιστορία της θρησκείας μας.
Προσπαθώντας να αντιληφθούμε γιατί πρέπει καν να μπούμε στην διαδικασία να διαχωρίσουμε την Παναγία ως προς το φύλλο της, είναι σημαντικό να σκεφτούμε σε ποια εποχή έζησε. Ας μην ξεχνάμε πως στην εποχή εκείνη η γυναίκα είχε μία ιδιαιτέρως υποβαθμισμένη θέση στην κοινωνία. Φανταστείτε δε, μία γυναίκα που γεννάει ένα παιδί χωρίς να είναι παντρεμένη! Την κοινωνική αυτή κάλυψη προσέφερε ο Ιωσήφ, οπότε εμείς δεν θα εμβαθύνουμε. Θα μείνουμε στο ότι η Μαρία απλά κατάφερε να διακριθεί πνευματικά και ιστορικά μέσα σε μία εποχή που η γυναίκα δεν είχε προνόμια ή αξιώματα.

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να εξετάσουμε την θέση γυναίκας στην ιστορία γεωγραφικά. Ας μην ξεχνάμε πως τα πρώτα γυναικεία προνόμια εντοπίζονται στην Μινωική Κρήτη όπου η γυναίκα όχι μόνο είχε εξουσία αλλά και λατρευόταν σαν θεά από τον κόσμο. Διαχρονικά η Κρήτη διατηρούσε υψηλή κοινωνική θέση για την γυναίκα, γεγονός που έφθειραν οι επιρροές που είχε το νησί από τους εκάστοτε κατακτητές. Όμως το θέμα αυτό ανήκει σε μία άλλη δημοσίευση.

Σε ότι αφορά το πως η Εκκλησία βλέπει την γυναίκα, θυμάμαι μία φράση ενός ιερέα και εκπαιδευτικού στο σχολείο μου, που συγκράτησα όλα αυτά τα χρόνια και νομίζω πως καλύπτει το όλο σημερινό θέμα. Ο πατέρας Σισαμάκης μου είχε πει στο περιθώριο του μαθήματος: “Όλα τα κακά ξεκίνησαν από την γυναίκα και όλα τα καλά ξεκίνησαν πάλι από τη γυναίκα”. Με το πρώτο εννοεί την ιστορία στο βιβλίο της Γένεσης στην Καινή Διαθήκη όπου η Εύα δίνει το μήλο (της αμαρτίας) στον Αδάμ, ενώ με το δεύτερο εννοεί φυσικά την Παναγία που γέννησε τον Μεσσία που έσωσε τον κόσμο! Παρατηρείτε λοιπόν πως με βάση αυτήν την θεωρία ο χριστιανισμός θέλησε αφενός να εξισορροπήσει το καλό και το κακό στην γυναίκα και αφετέρου να αναδείξει την τεράστια δύναμη της θέλοντας να της δώσει την εξουσία να ξεκινήσει δύο από τις σημαντικότερες ιστορίες στον Χριστιανισμό, αλλά και δύο από τις σημαντικότερες θεωρίες του, όπως η αμαρτία και η συγχώρεση!

Ξεχνάτε τι λένε σήμερα για τις γυναίκες; “Πίσω από έναν επιτυχημένο άντρα κρύβεται μία σπουδαία/έξυπνη/δυναμική γυναίκα”. Αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει και στον Χριστιανισμό; Ο Αδάμ δάγκωσε το μήλο και ο Ιησούς λύτρωσε τους ανθρώπους, όμως ποιος κρύβεται πίσω από την δράση των δύο αυτών ιστορικών προσώπων; Δύο γυναίκες!

Σε αντίθεση με άλλες θρησκείες –ιδιαίτερα τον Μουσουλμανισμό- στον Χριστιανισμό η γυναίκα έχει διαχρονικά περίοπτη θέση μέσα και από τις μάρτυρες και αγίες που δοξάζονται με ισάξια τιμή και ευλάβεια με αυτή των αντρών αγίων. Αυτό δεν σημαίνει πως στην διάρθρωση της Εκκλησίας δεν θα βρούμε φυλετικές αδικίες για την γυναίκα. Όμως μην ξεχνάμε πως η εξέλιξη της Εκκλησίας συσχετίζεται άμεσα με την κοινωνία στην οποία υπάρχει. Οι περιορισμοί στην γυναίκα σε κάθε εποχή επηρέαζαν και την Εκκλησία, οπότε είναι λογικό να μην μιλάμε για την απόλυτη ισότητα.

Πνευματικά και Θρησκευτικά όμως, η γυναίκα αποτελεί σοβαρό κεφάλαιο στον Χριστιανισμό και έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίος ο τρόπος που θα γιορτάσουμε μεθαύριο την Κοίμηση της Θεοτόκου στους ιερούς ναούς της χώρας μας! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »