Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα προβληματισμος τεταρτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα προβληματισμος τεταρτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εις το επανιδείν...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κοίτα να δεις πως πέρασε πάλι, άλλος ένας χρόνος... Προσωπικά, νομίζω ότι πέρασε ακόμα πιο γρήγορα από τον προηγούμενο. Σαν χθες το θυμάμαι τότε που δημοσιεύτηκε το πρώτο μου άρθρο: μοίρα, timing, θέληση και... η θεωρία των (άγιων) πάντων, καθώς και το πόσο ενθουσιασμένος ήμουν για αυτό. Μετά ακολούθησαν και τα υπόλοιπα. Στο κλείσιμο του 1ου χρόνου μου στο yannidakis, έγραψα το παρακάτω:

"Αθήνα, 23/11/2016

Για δες πως περνάει ο καιρός...

Μεθαύριο, κλείνει ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησες να γράφεις σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Ένας χρόνος, σίγουρα πολύ μικρό σαν διάστημα συγκριτικά με άλλους συν-αρθρογράφους, όμως γεμάτος εμπειρίες, πολυποίκιλες και διαφορετικές από κάθε άποψη, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μεταφέρθηκαν στα κείμενα που έγραψες και δημοσιεύτηκαν εδώ. Σκέψεις που περάστηκαν πάνω στο "χαρτί" του ηλεκτρονικού υπολογιστή και προβληματισμοί που απασχολούν τόσο σε προσωπικό, όσο και σε γενικότερο επίπεδο. Δεν είναι πρόθεση σου όμως να περιαυτολογήσεις μέσα από το σημερινό άρθρο (ειδικά σήμερα) παρά μόνο να κάνεις μια μικρή αναδρομή στην χρονιά που πέρασες στο yannidakis, να αναφερθείς σε ορισμένα από αυτά που αποκόμισες, καθώς και στα εφόδια που σου δόθηκαν για να συνεχίσεις (με ότι και να εμπεριέχεται σε αυτήν την... συνέχεια).


Ένα χρόνο πριν, λοιπόν, είχες την τύχη να στείλεις το βιογραφικό σου σε μια αγγελία όπου ζητούταν συντάκτη για ένα ιστολόγιο... κοινωνικού προβληματισμού. Μέσα από αυτήν την αγγελία είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις τον Γιάννη και την συντακτική του ομάδα και να ξεκινήσεις να γράφεις τους προβληματισμούς της Τετάρτης διαμέσου του δικό σου προσωπικού "Ευαγγελίου" στοχασμών και ιδεών. Δεν θα κρύψεις ότι η αρχική πρόταση και ιδέα ήταν να ασχοληθείς κυρίως με την επικαιρότητα και τα γεγονότα του σήμερα εν γένει, όμως γρήγορα αυτό έγινε ελεύθερη θεματολογία. (Ευχαριστείς τον κ. Σπυριδάκη για αυτό, για την άνοχη που έδειξε αυτό το διάστημα επιτρέποντας σου να μιλήσεις για eurovision, φαντάσματα και ότι άλλο σου κατέβαινε στο κεφάλι!). Μέσα από την συγγραφή των κειμένων αυτών, έμαθες πολλά πράγματα. Αρχικά, το πως να οργανώνεις την σκέψη σου, πράγμα που στο παρελθόν σε ταλαιπωρούσε. Έπειτα, ανακάλυψες το πως σκέφτεται και μεταφέρει ο υπόλοιπος κόσμος (συνάδελφοι και αναγνώστες) την δική του, όπως επίσης και το πως αλληλεπιδρούν αυτές οι σκέψεις μεταξύ τους. Και φυσικά, εν τέλει, πήρες μια μικρή (μεγάλη) ιδέα για το τι μπορεί να είναι αυτός ο "πολυσυζητημένος" -εδώ πέρα-... προβληματισμός.

Από το πρώτο σου κείμενο μέχρι το σημερινό, μπορείς να αναγνωρίσεις και να δεις τους διάφορους εαυτούς και φάσεις της ζωής σου με μεγάλη ακρίβεια, και αυτό είναι κάτι που σε χαροποιεί ιδιαιτέρως. Θεωρείς πως το ταξίδι αυτό στο yannidakis σε έχει κάνει καλύτερο σε πολλά επίπεδα και πιστεύεις πως ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανες στην μέχρι τώρα πορεία/ζωή σου. Θα το χαρακτήριζες ως εξέλιξη με μια λέξη. Ήταν μοίρα; Ήταν timing; Ήταν θέληση, αυτό που σε οδήγησε εδώ; Αυτό είναι κάτι που σε προβληματίζει ακόμα και σήμερα και, μεταξύ μας, νομίζω πως είναι κάτι που θα σε προβληματίζει για καιρό. Όμως, αυτό που σίγουρα δεν θα σε προβληματίσει ποτέ, είναι το πόσο ορθές μπορεί να είναι κάποιες φορές οι επιλογές που κάνουμε για τον εαυτό μας, και εν συνεχεία για τους άλλους.

ΥΓ: Όταν κάποια στιγμή ένας μελλοντικός σου εαυτός διαβάσει αυτό το κείμενο, θα ήθελες να σταθεί για λίγες στιγμές και να προβληματιστεί για το χθές του σήμερα και το σήμερα του αύριο, και ταπεινά να ευχηθεί σε όλους εμάς και εσάς...

Εις το επανιδείν..."

Σήμερα που το διαβάζω, μου έρχονται πολλές σκέψεις στο μυαλό. Από το πως ξεκίνησα αυτό το ταξίδι στον προβληματισμό, μέχρι το που έφτασα. Μην γελιόμαστε, αυτό είναι ένα ταξίδι ατέρμονο και ξέρω καλά πως ακόμα δεν έχω φτάσει στον τελικό -αν υπάρχει- προορισμό. Μπορώ όμως να αναγνωρίσω μια πρόοδο μέσα από αυτά τα δύο χρόνια, διαβάζοντας ξανά τα κείμενα που έγραψα. Καταλαβαίνω και μπορώ να εντοπίσω το πότε άρχισα να εκφράζω τους προβληματισμούς μου πιο άμεσα, παρά μέσα από αφιερώματα και αφηγηματικά άρθρα. Αναμφίβολα, η μεταστροφή αυτή δεν ήρθε μόνο από το γεγονός ότι "ωρίμασα" (τρομάρα μου) κάπως, αλλά και από την έλλειψη χρόνου που αντιμετώπισα στην πορεία, την οποία έπρεπε να διαχειριστώ.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι ήταν ορθή η επιλογή μου να ξεκινήσω να γράφω σε αυτό το ιστολόγιο. Και με την ευκαιρία θα ήθελα να παροτρύνω και όσους το έχουν κατά νου (να ξεκινήσουν δηλαδή να γράφουν κάπου) να μην το σκεφτούν δεύτερη φορά και απλά να το κάνουν. Είναι πολύτιμη εμπειρία και διαδικασία μέσα από την οποία δεν μαθαίνουμε απλά περισσότερα πράγματα γενικά, αλλά κατανοούμε πολλά (που ίσως δεν γνωρίζαμε) και για εμάς. Μαθαίνουμε να εκφραζόμαστε και να "εκτιθέμεθα", ενώ, παράλληλα, διαχειριζόμαστε τον τρόπο σκέψης μας, εξετάζοντας τις σκέψεις των άλλων. Είτε αυτό είναι το αναγνωστικό κοινό, είτε οι συν-αρθρογράφοι μας.

Να πω λοιπόν εδώ, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Σπυριδάκη, στην συντακτική του ομάδα και στο αναγνωστικό κοινό, για την "ανοχή" που έδειξαν αυτά τα 2 χρόνια. Σε όσους χάζεψαν, διάβασαν, ταυτίστηκαν, μελέτησαν, "'έκραξαν", σχολίασαν και γενικά αφιέρωσαν μέρος του χρόνου τους στα κείμενα μου. Να ευχηθώ επίσης καλή συνέχεια σε ότι και αν κάνουν, τα καλύτερα σε όλους τους τομείς και να είναι με ανθρώπους που αγαπάνε και τους αγαπούν. Μακάρι οι προβληματισμοί σε αυτή την ζωή, να αφορούν μόνο υπαρξιακά ερωτήματα και απορίες σε μόνο θεωρητικό επίπεδο, που δεν θα μας ταλαιπωρούν σε άλλους τομείς. Σήμερα, "κλείνει" το "Ευαγγέλιον" του προβληματισμού μέσα από το yannidakis, όμως το κεφάλαιο προβληματισμών στην ζωή μου έχει ακόμα πολλές σελίδες λευκές για να γραφτούν. Ευελπιστώ και στις δικές σας.

"Στέκομαι λοιπόν λίγες στιγμές και προβληματίζομαι για το χθες του σήμερα και το σήμερα του αύριο, και, ταπεινά, εύχομαι σε όλους εμάς και εσάς: Εις το επανιδείν...".

Καλά επόμενα!

+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Μια ερώτηση που μας έχει βασανίσει όλους. Ένας προβληματισμός που μας έχει ταλαιπωρήσει επανειλημμένα. Άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. Κάποιους συχνά και κάποιους σπάνια. Έχουν οι πράξεις μας άραγε κάποια επιρροή σε αυτόν τον κόσμο; Είναι οι επιλογές μας κλωστές που καθορίζουν το πλεκτό αυτής της πραγματικότητας; Είναι το "φαινόμενο της πεταλούδας" αληθινό; Παίζει ρόλο το αν θα αφήσουμε κάποια "ψιλά" στον περαστικό ζητιάνο ή το αν θα πάμε με το αμάξι μας στην δουλειά, αντί του τρένου εκείνη την Τετάρτη; Στην ιδέα μιας αρνητικής απάντησης σε όλα τα προηγούμενα, μας κυριεύει ο φόβος της "ανικανότητας" και του ασήμαντου των επιλογών μας. Σε μια θετική όμως, το άγχος αυτών είναι εκείνο που μας ανησυχεί και συνάμα μας δίνει ελπίδα για το μέλλον και κατά πόσο μπορούμε να το αλλάξουμε/επηρεάσουμε.

Προσωπικά, θεωρώ ότι και η παραμικρή μας ενέργεια αποτελεί λιθαράκι που χρησιμοποιείται για να χτιστούν τα θεμέλια του κοντινού, αλλά και του μακρινού μέλλοντος. Μέχρι τώρα -δεν ξέρω αν πρόκειται για απανωτές και επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις- όλες οι ενέργειες και πράξης μου είχαν κάποια επίπτωση ή συνέπεια στην μετέπειτα πορεία μου. Δεν ξέρω αν σε κάποιες περιπτώσεις ήταν κάτι που μεγαλοποίησα εγώ, όμως τις περισσότερες φορές, τα αποτελέσματα ήταν αρκετά έντονα και ουσιαστικά. Με τούτα και με 'κείνα, θα ήθελα να επικεντρωθώ στο εξής: Οι άνθρωποι, όλοι μας, έχουμε ο καθένας ξεχωριστά ένα μέγεθος επιρροής σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι μαζί, κατέχουμε απεριόριστη δύναμη και ισχύ. Ο καθένας ξεχωριστά, ενδεχομένως απειροελάχιστη, όμως, λίγο λίγο, όλοι κάνουμε την διαφορά μας.


Ως απάντηση στον σημερινό προβληματισμός, θα πω με σιγουριά "ναι". Μπορούμε και έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε τον κόσμο, είτε αυτό αφορά ένα πολύ μικρό κομμάτι του, είτε αυτό έχει να κάνει με ένα άλλο μεγαλύτερο. Το σημαντικό όμως είναι ότι μπορούμε. Εμείς ελέγχουμε κατά ένα μεγάλο ποσοστό την πορεία των πραγμάτων. Εμείς είμαστε οι χειριστές. Εμείς κρατάμε το τιμόνι. Όπως συμβαίνει όμως με όλους τους οδηγούς εκεί έξω, το ζητούμενο είναι πέρα από το να ξέρεις να οδηγείς, να γνωρίζεις και που θέλεις να πας.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ οι δικοί μας άνθρωποι

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
12:03 μμ

Μόλις γύρισα από έξω, από μια συνάντηση που είχα, έπειτα από αρκετό καιρό, με δικούς μου ανθρώπους. Άτομα με τα οποία μεγάλωσα μαζί, με τα οποία μοιραζόμαστε τις ίδιες πάνω κάτω αξίες και ιδέες. Προσωπικότητες οι οποίες αναμφίβολα έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του δικού μου χαρακτήρα, και που, αντίστοιχα, έπαιξα και εγώ στην διαμόρφωση του δικού τους. Δεν νομίζω να υπάρχει συναίσθημα που να μην έχω μοιραστεί μαζί τους. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει θέμα ή προβληματισμός που δεν έχω συζητήσει με αυτούς. Αμέτρητες οι συμβουλές που έχω πάρει και έχω δώσει. Ακόμα πιο πολλές οι στιγμές που έχω ζήσει.

Αν τύχει και μας παρακολουθήσει κάποιος "τρίτος" από ένα διπλανό τραπέζι, σε κάποιον "καφέ" μας θα παρατηρήσει το πόσο δένουμε σαν άνθρωποι. Το τι εκτίμηση και σεβασμό εμπνέει ο ένας στον άλλον. Σαφώς έχουμε περάσει τα πάνω μας και τα κάτω μας. Εννοείται πως έχουμε παρεξηγηθεί και... "στραβώσει" ο ένας με τον άλλον κατά καιρούς. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Και ενώ όμως όσο μεγαλώνουμε, τόσο αραιώνουν τα διαστήματα που συναντιόμαστε και βρισκόμαστε σαν παρέα, κάθε φορά που θα κανονίσουμε να τα πούμε, όταν μαζευτούμε, θα είναι σαν να τα είχαμε πει την προηγούμενη μέρα. Τόσο απλά, και τόσο τέλεια.

Η ιστορία μας μακρά και συνάμα σύντομη, συγκριτικά με άλλους. Πόσο γεμάτη όμως. Μπορώ ειλικρινά να μας κάνω εικόνα σε οποιαδήποτε περίπτωση και κατάσταση αν ανατρέξω στην ιστορία μας πίσω. Πως συμβαίνει αυτό με κάποιους ανθρώπους άραγε; Πώς συνδυάζονται έτσι οι ζωές τους; Πώς υπάρχει τόση χημεία και επικοινωνία ανάμεσα σε ορισμένα πνεύματα, που οι συζητήσεις και οι διάλογοι τους θυμίζουν έτοιμο σενάριο που απλά υπαγορεύεται; Ανεξήγητο για εμένα. Είναι μάλλον η στιγμή που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι αυτό που άκουγες τότε και δεν μπορούσες να αντιληφθείς. Το γνωστό: "τους ξέρω μια ζωή". Πόσο ωραίο αυτό;



Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ το περίεργο συναίσθημα του: "ώρα να πηγαίνω"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis


Το έχετε αισθανθεί; Το έχετε νιώσει; Το έχετε αντιληφθεί; Οι περισσότεροι έχω την εντύπωση πως, ναι, το έχετε. Παράξενο πολύ, δεν συμφωνείτε; Τι είναι αυτό που το προκαλεί; Είμαστε εμείς οι ίδιοι; Είναι κάτι άλλο που μας καλεί; Ένας συνδυασμός θα έλεγα. Άλλες φορές είναι ένας κύκλος που κλείνει, άλλες πάλι η ανάγκη για μια αλλαγή και άλλες ίσως η ανασφάλεια και ο φόβος για το καινούριο. Υπάρχουν βέβαια και εκείνα τα δυσάρεστα τα οποία το προκαλούν, όπως αρνητικά συναισθήματα και ψυχικός εξαναγκασμός, κάτι το οποίο προκαλείται από άλλους στην καλύτερη, και από εμάς στην χειρότερη. Πόσο δυσάρεστο αυτό το τελευταίο, να εξαναγκάζεις δηλαδή τον εαυτό να αποχωρήσει από κάτι, για τον απλούστατο λόγο του "δεν αντέχω άλλο";

Ας μην το "μελοποιήσουμε" πολύ όμως. Ας μείνουμε στην (φυσιολογική θα έλεγα) ανάγκη του ανθρώπου να αποχωρήσει κάποια στιγμή από την οποιαδήποτε κατάσταση, με σκοπό να εξερευνήσει καινούργια μονοπάτια και να ανακαλύψει νέους προορισμούς. Ένα καινούργιο σπίτι, μια καινούργια δουλειά, μια καινούργια ζωή. Ε λοιπόν αρχίζω και πιστεύω ότι είναι στην φύση του ανθρώπου να έχει αυτό που λέμε: "τάσεις φυγής". Σίγουρα όσο μεγαλώνουμε και αποκτάμε εμπειρίες και... χορταίνουμε, η ανάγκη αυτή μειώνεται σε μεγάλο βαθμό μέχρι που ίσως, να μην γίνεται σχεδόν καθόλου αντιληπτή. Παρόλα αυτά, θεωρώ πως όλοι θέλουμε να ζήσουμε πράγματα και να περάσουμε μέσα από καταστάσεις, με σκοπό να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το πρώτο. Να "ζήσουμε" δηλαδή.

Σίγουρα δεν πρέπει να φοβάστε να μείνετε, όμως ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να φοβάστε να φύγετε. Όταν σας μπει η ιδέα στο μυαλό ότι πρέπει να την "κάνετε" σιγά σιγά, προσπαθήστε να προσπεράσετε τον φόβο της αμφιβολίας που θα σας κυριεύσει στιγμιαία, και απλά κάντε το. Ορισμένες φορές, το να φεύγεις από κάπου δεν σημαίνει ότι τα παρατάς, αλλά, αντίθετα, ότι θέλεις να συνεχίσεις να προσπαθείς.





Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ το άγνωστο αύριο και η σημασία του για το παρόν

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Αυτό που κάνει την ζωή τόσο συναρπαστική, είναι, κυριολεκτικά, το γεγονός ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Πόσο προβλέψιμη και βαρετή θα ήταν η ζωή μας αν ξέραμε τι ακριβώς μας επιφυλάσει το μέλλον; Απείρως. Πόσο αδιάφορη θα ήταν η καθημερινότητα μας αν γνωρίζαμε τι θα συμβεί την επόμενη ώρα; Αφάνταστα. Πόσο ασήμαντες θα ήταν οι επιλογές αν ήμασταν ενήμεροι εξ'αρχής το τι αποτέλεσμα και συνέπειες θα είχαν; Απόλυτα. Σίγουρα, σε αυτό το σημείο κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει πως με την γνώση του μέλλοντος, θα ήμασταν σε θέση να αποφύγουμε και να "προλάβουμε" αρκετά δυσάρεστα γεγονότα όπως λάθος αποφάσεις με πολύ κακές συνέπειες οικονομικής, προσωπικής ή επαγγελματικής φύσεως, ή, ακόμα πιο σημαντικό, επιπτώσεις που αφορούν την υγεία σε οποιοδήποτε επίπεδο. Επίπεδο όπως ένα απλό πέσιμο που θα οδηγούσε στο σπάσιμο ενός χεριού, ή μια ασθένεια που θα οδηγούσε στον θάνατο.




Όμως, ακόμα και αυτός ο παράγοντας, καλώς ή κακώς, είναι με "καλό" λόγο στο... παιχνίδι. Είναι αυτό που μας κάνει να εκτιμάμε αυτό που ζούμε, και να απολαμβάνουμε την κάθε μέρα ξεχωριστά. Είναι αυτό που μας παρακινεί να κάνουμε όλα όσα ονειρευόμαστε και να προσπαθήσουμε στο μέγιστο για να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει. Ακόμα και αυτός ο "φόβος" του επικείμενου κινδύνου, μας υπενθυμίζει ανά διαστήματα πόσο σημαντικό είναι που υπάρχουμε, πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε για αυτό, καθώς επίσης και το πόσο "ασήμαντοι" είμαστε σε αυτό το "σύμπαν" που υπάρχουμε. Η΄ τουλάχιστον, όλα αυτά θα έπρεπε να μας κάνουν να τα συνειδητοποιούμε αργά ή γρήγορα. Και όλα αυτά, σαν ατέρμονος κύκλος που το τέλος συναντάει την αρχή, και η κάθε σκέψη οδηγεί, εν τέλει στην αρχική, είναι αυτό που μας φτάνει στο αρχικό συμπέρασμα του σημερινού προβληματισμού και πάλι.

Αυτό που κάνει την ζωή τόσο συναρπαστική, είναι, κυριολεκτικά, το γεγονός ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εμείς αποφασίζουμε για εμάς

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Πρόσφατα, ανακάλυψα το πόσο "μόνοι" είμαστε στην πραγματικότητα σε αυτή την ζωή. Μην παρεξηγήσετε όμως αυτό που λέω. Δεν θέλω να ακουστώ ούτε μελαγχολικός, ούτε απογοητευμένος ούτε τίποτα τέτοιο. Απεναντίας, ο σημερινός προβληματισμός έχει άλλο προσανατολισμός, συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξω προς το τέλος του κειμένου.

Τι έλεγα; Α ναι... Πόσο "μόνοι" είμαστε σε αυτή την ζωή λοιπόν; Αρκετά νομίζω. Ανεξαρτήτως συγγενών, φίλων, συντρόφων, γνωστών, γνωριμιών κοκ όλα καταλήγουν σε εμάς και σε προσωπικές επιλογές και αποφάσεις. Η πρόσφατη μου εμπειρία στην οποία αναφέρθηκα στην αρχή του κειμένου, έχει να κάνει με προσωπικό χειρισμό μιας κατάστασης στην οποία βρέθηκα πρόσφατα, χωρίς να έχω κανένα απολύτως στήριγμα. Ακόμα και μια φαινομενικά εύκολη βοήθεια από κάποιον... γνωστό μου, αποδείχθηκε μοιραία παράγοντας ο οποίος, εν τέλει, θα δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την εν λόγω κατάσταση, κατά έναν πολύ περίεργο τρόπο. Αυτό που με βοήθησε στο να κινηθώ σωστά εκείνη την στιγμή, ήταν το γεγονός ότι συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πραγματικά να στραφώ πουθενά, και ότι έπρεπε να κάνω κάτι από μόνος μου. Και αυτό ακριβώς έκανα.

Δεν θα σας κρύψω ότι στην αρχή γκρίνιαξα λίγο και παραπονέθηκα για ότι συνέβαινε (το timing ήταν αρκετά περίεργο) έως και "σιχτήρισα" θα έλεγα, όμως αυτό δεν κράτησε πολύ (ευτυχώς). Πήρα βαθιά ανάσα, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνα κάτι δραστικό χωρίς να περιμένω κάτι από τον οποιοδήποτε, και αυτό ακριβώς έκανα. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε και με ικανοποίησε δεόντως, δεν θα σας κρύψω. Ειλικρινά, δεν ξέρω για δεν κινήθηκα έτσι αυτόνομα εξ αρχής. Ίσως επειδή έτσι είχα "καλομάθει" πιο πριν. Ίσως επειδή είχα πάντα κάπου για να στραφώ για μια συμβουλή ή ένα "χέρι βοηθείας". Παρόλα αυτά, αυτά που παρατήρησα ήταν 2: i. Η υπόθεση είχε την καλύτερη δυνατή έκβαση -με έκανε να αυξήσω ακόμα περισσότερη την αυτοπεποίθηση μου, και ii. πόσο δίκιο έχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι "αν θες να γίνει κάτι σωστά, κάνε το μόνο σου".

Πάρτε τον χρόνο σας και αναλογιστείτε το λίγο. Όσες συμβουλές και βοήθειες να μας προσφέρουν, όσοι "μασημένη" τροφή και να μας δώσουν, όσο πολύ και να μας υποστηρίξουν οι γύρω μας, στο τέλος, όλα κρίνονται από το πως θα χειριστούμε εμείς την εκάστοτε κατάσταση. Αναμφίβολα, οποιαδήποτε περαιτέρω εκτίμηση θα μας κάνει να δούμε την υπόθεση που μας απασχολεί πιο σφαιρικά, όμως, όταν όλα δυσκολεύουν και περιθώρια στενεύουν, μόνο εμείς, "εκ των έσω" μπορούμε να δούμε πραγματικά το πως πρέπει να κινηθούμε. Αρκεί να μπορούμε να μας... εμπιστευτούμε μεν, αλλά και να δούμε σωστά δε.


Εις το επανιδείν...    +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "άκου τι έμαθα σήμερα για τον..."

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Σήμερα θα μιλήσουμε για... τους άλλους. Πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για αυτά που κάνουν οι άλλοι. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για τους λόγους που μας απασχολούν τόσο πολύ αυτά που κάνουν οι άλλοι, δίχως οι πράξεις τους να μας επηρεάζουν είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Θα επικεντρωθούμε λίγο στο κουτσομπολιό, λίγο στην περιέργεια και λίγο στο ερέθισμα που μας προκαλεί η... ζωή των άλλων ανθρώπων. Της ξαδέρφης μας, του γείτονα μας, του περιπτερά στην γωνία, αλλά και εκείνου του αγνώστου που καθόταν στο απέναντι τραπέζι από εμάς, στην καφετέρια που βγήκαμε το προηγούμενο απόγευμα, ο οποίος ξαφνικά άρχισε να βρίζει σε ένα τηλεφώνημα που έκανε κάποια στιγμή.

Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα, το ανθρώπινο είδος αρεσκόταν/αρέσκεται να μαθαίνει το τι κάνουν οι άλλοι. Αυτοί οι άλλοι μπορεί να ήταν/είναι είτε ο Μέγας Αλέξανδρος και η στενή σχέση που φημολογείται ότι είχε με τον Ηφαιστίωνα, είτε τα πόσα μαθήματα χρωστάει η... Μαρία στην σχολή της στην οποία φοιτά 7 χρόνια. Αλήθεια, καθετί νέο το οποίο κρίνεται άξιο σχολιασμού είναι κάτι ο οποίο μας ενδιαφέρει πολύ και πάντοτε θέλουμε να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε για κάποιο γεγονός το οποίο συμβαίνει σε κάποιον άλλον. Πόσο μάλλον, σε κάποιον γνωστό μας. Πόσο μάλλον, όταν αυτό έχει και αρκετή δόση ίντριγκας. Πόσο μάλλον, όταν είναι και κάτι το οποίο μας προκαλεί έκπληξη. και έπειτα μπορούμε και εμείς με την σειρά μας να μεταφέρουμε σε κάποιον άλλον το μαντάτο, προκαλώντας με την σειρά μας την δική του έκπληξη.

Είναι πραγματικά οι ζωές μας τόσο ανιαρές; Είναι οι ζωές τον άλλων πιο ενδιαφέρουσες; Είμαστε και λίγο κακοί και μας αρέσει να μαθαίνουμε για τα "ράμματα" των άλλων; Είμαστε απλά περίεργοι; Δεν νομίζω ότι έχω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Ενδεχομένως, είναι ένα μείγμα όλων των προηγούμενων, σε διαφορετικό βαθμό ανά περίπτωση ανθρώπου φυσικά. Απαντώντας μονολεκτικά σε αυτά τα ερωτήματα στην περίπτωση που θα ίσχυαν, θα έλεγα, για το καθένα με την σειρά: Εάν ναι: Τραγικό. Λυπηρό. Μικρόψυχο. Περιττό.

Από την πλευρά που εξετάζουμε το θέμα σήμερα, ανήκουμε σε αυτό που αναφέρεται κάποιος όταν λέει: "Μα, τι θα πει ο κόσμος;". Μαντέψτε ποιος χάνει τον χρόνο του, όταν ο ερωτώμενος αδιαφορεί για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.



Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ για αυτό το "κάτι" που ψάχνουμε στους άλλους...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Τι είναι αυτό που μας "τραβάει" στους άλλους; Τι μας προκαλεί το ενδιαφέρον για γνωρίσουμε κάποιον; Τι είναι εκείνο που διεγείρει τις αισθήσεις μας; Τι μας κάνει να..."καρδιοχτυπάμε"; Είναι αυτό το ανεξήγητο "κάτι" για το οποίο έχει χυθεί πολύ μελάνι, έχουν χαλάσει πληκτρολόγια, έχουν "γυριστεί" ταινίες και έχουν αφιερωθεί τραγούδια. Ακόμα και μετά από τόσο κόπο και προσπάθεια για να δοθεί μια ερμηνεία, το ίδιο, παραμένει ένα κοσμικό μυστήριο ανάμεσα στα άλλα πολλά αυτού του σύμπαντος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι διαφέρει ανά περίπτωση ανθρώπου και το ακόμα (λίγο λιγότερο) πιθανό είναι να ποικίλει και ανά χρονική και "ψυχολογική" περίοδο. Μαγνητίζει, προσελκύει, καθηλώνει και... αφοπλίζει θα έλεγε κανείς, έχοντας πάντα τα ίδια γνωστά αποτελέσματα. Μην το μπερδέψετε με τον έρωτα ή την αγάπη όμως. Αυτό για το οποίο μιλάμε σήμερα είναι η ρίζα αυτού -η πηγή του "κακού", ίσως- που οδηγεί σε όλα τα προηγούμενα.

Ψηλός, μελαχρινός, πρασινομάτης, ή, αδύνατη, ξανθιά, γαλαζομάτα. Τσουπωτός, γλυκούλης και με χιούμορ, ή, ζουμερή, τσαχπίνα και εύστοχη στις παρατηρήσεις. Πολλά τα γούστα, και ακόμα περισσότερα τα κριτήρια. Ενώ όμως, σίγουρα, η... βιτρίνα είναι αυτή που μας "προσκαλεί" στην γνωριμία με έναν άλλο άνθρωπο, η όσφρηση "σου λέει" είναι αυτή που αρχικά μας ψιθυρίζει στο αυτάκι: "ω ναι! αυτός/αυτή σου αρέσει!". Μην με ρωτάτε"πώς" και "γιατί". Οι "ειδικοί" τα λένε. Ας μην σταθούμε όμως ούτε σε αυτό. Ας επικεντρωθούμε σε αυτό το "κάτι" που αναφέραμε αρχικά. Δύσκολο και δυσεύρετο πολλές φορές το άτιμο. Όταν όμως βρεθεί, ολόκληρο το "σκηνικό" γύρω μας αλλάζει. Ούτε ο ενθουσιασμός, ούτε κάτι άλλο μπορεί να μας μπερδέψει και πλανεύοντας μας να νομίζουμε ότι είναι ένα απλό ενδιαφέρον μιας καινούργιας γνωριμίας αυτό που αισθανόμαστε.

Είναι αυτό που κάποιοι λένε χημεία. Άλλοι το αποκαλούν "χτυποκάρδι". Κάποιο θα σου πουν ότι μάλλον "θα σου πονέσει το δοντάκι". Άλλοι ότι "ταιριάζετε" όπως σας βλέπουν. Εσύ, ίσως στην αρχή το αρνηθείς. Ενδέχεται και να το αγνοήσεις. Μπορεί να προσπαθήσεις να μην το δεις, όμως είναι εκεί μπροστά στα μάτια σου. Αυτό το "κάτι" σε περιμένει μπροστά σου. Εσύ, τι περιμένεις λοιπόν; "Κάτι" άλλο;



Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ (δεν) υπάρχουν πειρασμοί

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Ξεκινάς μια δίαιτα και ξαφνικά σε προσκαλούν για ένα λουκούλλειο γεύμα στο καινούργιο εστιατόριο που άνοιξε σε εκείνο το στενό σε μια γωνία στην γειτονιά σου. Αποφασίζεις να προχωρήσεις στην προσωπική σου ζωή και κατά μια διαολεμένη τύχη σου στέλνει μήνυμα ο πρώην σου. Επιλέγεις να κόψεις το κάπνισμα και να πεις "όχι, δεν θα συνεχίσω να δηλητηριάζω το σώμα μου" και το αμέσως επόμενο διάστημα σου κάνουν δώρο μια καπνοθήκη μαζί με το αγαπημένο σου καπνό και έναν πολύ ιδιαίτερο αναπτήρα με χαραγμένα τα αρχικά σου. Λες στον εαυτό σου ότι δεν πρέπει να συνεχίσει να χαλάει άσκοπα χρήματα από εδώ και από εκεί και ότι ίσως πρέπει να ψάξει την έννοια της λέξης "αποταμίευση" στο λεξικό, όμως όχι μόνο λαμβάνεις μια επιστροφή φόρου από το πουθενά, αλλά συνειδητοποιείς ότι σε λίγο ξεκινούν οι εκπτώσεις. Και κάπου εκεί ο καθένας αφού σιχτιρίζει λίγο με τον είναι του, πιάνει τον εαυτό του να αναρωτιέται το εξής: "θεέ μου, γιατί με δοκιμάζεις;".
Αγόρια και κορίτσια, δεν μας δοκιμάζει κανείς, εμείς τα βλέπουμε όπως θέλουμε και οδηγούμαστε και πάλι στα... ίδια. Την πρόσκληση στο εστιατόριο την αποδεχόμαστε με χαρά, και τρώμε μόνο ότι/όσο "πρέπει".Το μήνυμα του/της πρώην, το αγνοούμε τελείως ή, ακόμα καλύτερα, απαντάμε με ένα ωραιότατο "ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα, αλλά δεν ενδιαφέρομαι πλέον. Καλή συνέχεια :)". Το σέτ καπνίσματος που μας κάνανε δώρο το χαρίζουμε σε κάποιον που καπνίζει λέγοντας του: "εγώ δεν θα τα χρειαστώ άλλο. Ελπίζω και για εσένα σύντομα το ίδιο". (Τον αναπτήρα μπορούμε να τον κρατήσουμε). Τα χρήματα που λαμβάνουμε ως "μάνα εξ ουρανού" τα βάζουμε στην άκρη, και από την περίοδο εκπτώσεων αγοράζουμε ότι/αν μας χρειάζεται (κάτι). Τόσο απλά, και τόσο ξεκάθαρα. Σε περίπτωση αδυναμίας πράξης οποιουδήποτε από τα παραπάνω, χρήζει κατανόησης το γεγονός ότι δεν ήμασταν/είμαστε έτοιμοι για οποιοδήποτε από τα προηγούμενα βήματα.
Λυπηρό γεγονός, αλλά πάντα... γεγονός.
Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, κάνεις αυτά που σε συμβουλεύουν;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Δύο πράγματα δεν μου αρέσουν καθόλου (μα καθόλου όμως!). Το πρώτο είναι να αποδεικνύεται ότι τελικά δεν έχω δίκιο σε αυτό που υποστηρίζω, και το δεύτερο, ακόμα χειρότερο, είναι όχι μόνο να αποδεικνύεται το προηγούμενο, αλλά να με είχαν προειδοποιήσει κιόλας για το "λάθος"... Ξέρω ότι δεν είμαι μόνος στην χώρα αυτών των δυσάρεστων συναισθημάτων, καθώς υπάρχουν πολλοί εκεί έξω  που συμμερίζονται αυτό το παράπονο. Και ποιοι είναι -φυσικά- οι άνθρωποι οι οποίοι επαληθεύονται όλο και περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια μέσα από αυτό; Τα πολύ κοντινά και μεγαλύτερα πρόσωπα βέβαια. Γονείς, θείοι, παππούδες, όλοι ένας-ένας με την σειρά "βγαίνουν" αληθινοί σε πολλά από αυτά που κάποτε μας είχαν πει και συμβουλεύσει να (μην) κάνουμε και εμείς ως φωτεινοί παντογνώστες της τότε εποχής, αρνηθήκαμε κατηγορηματικά. Μην μπερδεύεστε όμως. Ο σημερινός προβληματισμός δεν αφορά επαγγελματικούς προσανατολισμούς και "οικονομικές" αποφάσεις (στην πλειοψηφεια τουλάχιστον). Ο σημερινός προβληματισμός απευθύνεται κυρίως σε επιλογές ατόμων τα οποία βάζουμε στην ζωή μας.


Πολύ-πολύ παλιά (ε καλά όχι και τοοοόσο παλιά -ούτε τα 30 δεν έχω κλείσει ακόμα!) μου είχαν πει: "Από όλους τους ανθρώπους που έχεις στην ζωή σου πρέπει να "παίρνεις" κάτι", φράση την οποία τότε, είχα παρεξηγήσει αρκετά, μιας και την είχα ερμηνεύσει όπως ήθελα (όπως αποδείχθηκε). Τι ήθελε να πει ο... ποιητής; Σίγουρα δεν ήθελε να πει να έχεις κάποιο "υλικό κέρδος", όπως ίσως να υπέθεσα εγώ. Σίγουρα, επίσης, δεν εννοούσε να έχεις κάποιο εγωιστικό όφελος από την σχέση σου με ένα άτομο, δηλαδή, κάποιο "εγωιστικό" συμφέρον όπως, πάλι, ίσως υπέθεσα εγώ. Σίγουρα, τέλος, δεν εννοούσε να έχεις πολύ "παράλογα" ή "άδικα" κριτήρια όταν επιλέγεις έναν άνθρωπο για να τον εντάξεις στον κοινωνικό σου κύκλο, κάτι που, μάλλον, υπέθεσα λανθασμένα εγώ. Με μεγάλη ευκολία, πλέον, μπορώ να πω ότι σκοπός και νόημα αυτής της φράσης ήταν το να επιλέγεις άτομα τα οποία μπορούν να σε κάνουν καλύτερο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και, εννοείται, αυτό δεν θα επέλθει μόνο από κάποια ενέργεια από μέρους τους προς εμάς, αλλά και το αντίθετο. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε που βοηθάμε τον εαυτό μέσα από την βοήθεια που προσφέρουμε στους άλλους.

Δεν χρειάζεται να μπω στην διαδικασία και να θέσω παραδείγματα για το ποιοι άνθρωποι πρέπει/μπορούν να είναι στην ζωή μας. Το πράγμα από κάποιο σημείο "χ" και έπειτα, "μιλάει από μόνο του". Όλοι έχουμε τα κριτήρια μας, και γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι τα πληρούν και ποιοι όχι. Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα είναι όταν σε μια ενδεχόμενη σχέση μας με κάποιο πρόσωπο εμπλέκονται και βαθύτερα συναισθήματα τα οποία επηρεάζουν την κρίση μας και δεν μας αφήνουν να δούμε καθαρά. Παρόλα αυτά, ακόμα και σε αυτά τα... ακραία (αλλά και πολύ συνήθη) περιστατικά, υπάρχει ο... κώδων στο αυτί μας, αλλά και το... κόκκινο λαμπάκι που μας προειδοποιεί στο βάθος. Το θέμα είναι να ακούσουμε τον πρώτο, αλλά και να δούμε το δεύτερο. Μόνο και μόνο για να μην ξανακούσουμε να αντηχεί στα αυτιά μας ή στο μυαλό μας η φράση "Στα 'λεγα εγώ!!".

Νομίζω αυτό και μόνο αρκεί.

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αδιέξοδο ή επαναπροσδιορισμός;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Μόνοι μας κλείνουμε τους δρόμους που μπορούν να μας οδηγήσουν σε καινούργιες αναζητήσεις και προορισμούς. Δεν είναι η ζωή, οι συνθήκες και τα γεγονότα τα οποία μας αποκλείουν μονοπάτια και οδούς προς κάτι καινούργιο, διαφορετικό και, πιθανώς, καλύτερο. Εμείς είμαστε οι υπαίτιοι που δεν μπορούμε να βρούμε εναλλακτικές και απλώς μένουμε στο ότι τα πράγματα δεν πήγαν όπως θέλαμε και κάτι... στράβωσε στην πορεία. Ε λοιπόν αυτό είναι κάτι που όλοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε. Να... καταπιούμε θα έλεγε κανείς, αυτήν την ξινόπικρη γεύση μιας προσωρινής αποτυχίας (κλείστε νοητά και την μύτη σας, βοηθάει από ότι λένε) και να πάμε παρακάτω. Όσο πιο γρήγορα το κάνουμε, τόσο πιο γρήγορα θα βρούμε πάλι τους ρυθμούς μας και θα αρχίσουμε να κατευθυνόμαστε ξανά προς τους επιθυμητούς στόχους και στις θεμιτές επιδιώξεις μας.


Δύσκολο και πολλές φορές αρκετά ψυχοφθόρο, το να προσπαθείς και πάλι για κάτι (ενδεχομένως από την αρχή) όμως σίγουρα αξίζει τον κόπο. Στην τελική, σκεφτείτε και το εξής: Και αν ο αρχικός μας σχεδιασμός δεν ήταν σωστός; Και αν το βασικό μας πλάνο δεν ήταν εν τέλει ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης; Και αν υπάρχει κάποια άλλη μέθοδος καλύτερη; Μεταξύ μας, σίγουρα υπάρχει. Πολύ απλά, δεν ξέρουμε να "χάνουμε". Και όχι μόνο δεν ξέρουμε να "χάνουμε", αλλά δεν γνωρίζουμε πως αρκετές φορές, εκτός του ότι από μία ήττα στον στίβο της ζωής μαθαίνεις περισσότερα από μια νίκη, είναι και αυτές οι "αναγκαίες" ήττες που τελικά μπορούν να μας οδηγήσουν προς την... νίκη, δηλαδή το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σταμάτα λοιπόν να βλέπεις το τέλμα, και δες το τέρμα που σε περιμένει στο βάθος. Το ότι δεν θα φτάσεις έτσι όπως ήθελες, δεν σημαίνει ότι δεν θα φτάσεις καθόλου. Σημαίνει μόνο πως, μάλλον, θα φτάσεις με..."ανταπόκριση".



Θα φτάσεις όμως.

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "άλλα λέω και άλλα κάνω, πως να σου το πω..."

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αναρωτηθεί, το πόσο πιο εύκολα και καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν ο κόσμος "έκανε", αντί να "λέει". "Έπραττε", αντί να "δηλώνει". "Ποιούσε", αντί να "υπόσχεται". "Ενεργούσε", αντί να "ισχυρίζεται". Γενικά, αν από τα λόγια, περνούσε στις πράξεις, αλλά και τα έργα. Σίγουρα, στους περισσότερους, η φιγούρα η οποία θα τους ερχόταν στον νου θα ήταν εκείνη ενός πολιτικού, ο οποίος μετά το πέρας της προεκλογικής του εκστρατείας, καθώς επίσης και της ενδεχόμενης πολιτικής του νίκης, θα έκανε τα μισά (στην καλύτερη περίπτωση) από αυτά που θα είχε υποσχεθεί. Και δίχως άδικο, μεταξύ μας. Ο σημερινός προβληματισμός όμως δεν απευθύνεται σε αυτό το προφανές παράδειγμα ενός πολιτικού, αλλά σε κάτι αρκετά πιο κοντινό σε εμάς. Σε τι αναφέρομαι; Σε εμάς τους ίδιους φυσικά.


Μην μου πείτε ότι δεν το κάνετε. Θα λέτε ψέμματα και το ξέρετε. Ας πάρουμε ένα πολύ απλό και καθημερινό παράδειγμα, χωρίς όμως να περιοριστούμε σε αυτό. Πόσες είναι οι φορές που είπατε σε κάποιον γνωστό σας "θα τα πούμε" και δεν τον πήρατε ούτε ένα τηλέφωνο; Σίγουρα δεν είναι μια και δύο. Και καλά τώρα θα μου πείτε ότι αυτή η φράση είναι τελείως τυπική και όλοι την λέμε, όμως, την ίδια στιγμή, "κακό πράγμα η συνήθεια" θα υποστήριζε κάποιος. Ας μην μείνουμε όμως αυτό, και ας περάσουμε και λίγο στην έννοια της αλληλεγγύης και της συνεισφοράς. Βλέπουμε που και που διαφημίσεις στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο, περί καταστάσεως τριτοκοσμικών χωρών, πείνας, φτώχειας και αρρώστιας. Λυπούμαστε και σκεφτόμαστε πόσο στεναχωριόμαστε για την κατάσταση αυτή, βαριαναστενάζοντας, σκεπτόμενοι το πόσο θα θέλαμε να βοηθήσουμε αυτόν τον κόσμο αν ήταν κοντά μας. Βγαίνουμε από το σπίτι και συναντάμε μεμονωμένα τέτοια περιστατικά μπροστά μας, ανθρώπους που μένουν στον δρόμο τρώγοντας από τα σκουπίδια, και ουδεμία κίνηση κάνουμε για να τους βοηθήσουμε. Συγκεκριμένα, μπορεί να μην αισθανθούμε καν τα ίδια με εκείνα που νιώσαμε όταν είδαμε εκείνη την διαφήμιση στην τηλεόραση!

Γιατί αυτό; Τι είναι εκείνο το οποίο μας κάνει να αδρανούμε σε ότι "κατά τα άλλα" μας "απασχολεί" και μας προβληματίζει; Είναι οι δικές μας σκοτούρες που τελικά δεν μας αφήνουν να ενεργήσουμε και μας αφοπλίζουν ολοκληρωτικά; (την πλειοψηφία τουλάχιστον). Είναι απλή υποκρισία και "δηθενισμός" αυτό που μας διακρίνει; Ειλικρινά δεν ξέρω. Το χειρότερο όμως είναι το εξής: Ακόμα και εγώ που γράφω αυτό το κείμενο και δείχνω να θέλω να "ταρακουνήσω" τους αναγνώστες, αλλά ακόμα και οι ίδιοι οι αναγνώστες που ενδεχομένως να συμφωνούν και να γνέφουν καταφατικά το κεφάλι διαβάζοντας αυτό το κείμενο, πάλι, αμφότεροι, τα ίδια θα κάνουμε.

Μας προκαλώ λοιπόν όλους, να με βγάλετε ψεύτη.


Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »