(0:00-1:54) Φοράω το μαύρο μου πουκάμισο και δένω τα γυαλιστερά παπούτσια. Κουμπώνω το παλτό μου και βγαίνω καλύπτοντας το κεφάλι με το μαύρο μου καπέλο. Κατεβαίνω στην πόλη των τρελών και ξεκινώ να πορεύομαι. Κι απόψε ο κόσμος έχει κατακλύσει τους δρόμους κι εγώ κατευθύνομαι αμέριμνος ανάμεσά τους. Φωνάζουν, βρίζουν, παραμιλούν και ψιθυρίζουν. Τους βλέπεις με ρούχα σκισμένα που άλλοι έσκισαν για να ταιριάζουν κι άλλοι δεν βρήκαν λεφτά για να μπαλώσουν. Κρέμονται αλυσίδες από το στόμα τους και χαλκάδες από τη μύτη τους. Τα μαλλιά τους είναι μπλε, πράσινα και πετάνε ανεξέλεγκτα. Περνώντας από δίπλα τους μυρίζομαι αλκοόλ, ναρκωτικά και βρωμιά, πολύ βρωμιά. Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν καν ότι κάποιος περνάει ανάμεσά τους. Στο σκοτάδι δεν διακρίνομαι εύκολα, όμως αυτοί δεν μπορούν πια να αναγνωρίσουν καν τον διπλανό τους. Κάποιοι άλλοι, πιο έξυπνοι, πιο συγκρατημένοι βλέπουν και δρουν. Πολλοί ζητούν μερικά ψιλά κι άλλοι σχεδιάζουν μια πιο οργανωμένη επίθεση. Πολλοί θα ήθελαν να δουν ανυπεράσπιστους πολίτες να περνούν από κει. Εύκολα θύματα. Άνθρωποι κάνουν έρωτα στον υγρό δρόμο και δίπλα τους άλλοι ρουφούν την δόση τους. Λίγο πιο κάτω γυναίκες ψάχνουν για πελάτες. Και στο τέλος του δρόμου, μικρά παιδιά φυλάσσουν τις μολότοφ που περίσσεψαν από τη σημερινή “πορεία”.
(1:55-02:09) Εγώ. Τους αποφεύγω εύκολα. Σταματάω για λίγο σε ένα μονοπάτι που ούτε κι αυτοί δεν μπορούν να εντοπίσουν. Παίρνω μια ανάσα…
(02:10-03:39) …και επιστρέφω στον δρόμο. Οι αθλιότητες συνεχίζονται. Βαρέθηκα. Πρέπει να κάνω κάτι. Τα βάζω με όλους τους. Σηκώνω το μαύρο μου ραβδί μα δεν είναι μαγικό. Δε θα αλλάξουν μονομιάς. Δε με ενδιαφέρει για εκείνους που θέλησαν να καταστραφούν, με ενδιαφέρει για αυτούς που θέλουν καθαρή τη γειτονιά τους, για αυτούς που κινδυνεύουν. Με απότομες κινήσεις χωρίς ίχνος έκφρασης να ζωγραφιστεί στο σκοτεινό μου πρόσωπο, εξαφανίζονται. Εξαϋλώνονται. Τώρα όμως η νύχτα βιάζεται να φύγει και στην πρώτη ακτίνα του ηλίου, εγώ πρέπει να γυρίσω πίσω. Το επόμενο βράδυ το ίδιο σκηνικό, στους ίδιους δρόμους με τους ίδιους… ανθρώπους :[
πρόκειται για ένα ορχηστρικό κομμάτι δημιουργία του Πρύτανη από το συγκρότημα "Ημισκούμπρια" του 1999. Ο Πρύτανης λίγα χρόνια πριν είχε διακριθεί με το βραβείο καλύτερου disc jockey στην Ευρώπη :[
ΑπάντησηΔιαγραφή