Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ η αποκαθήλωση της αγάπης και λοιπά σαλιαρίσματα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Είχα πάντα μια θεωρία για τα ζευγάρια πως περνάνε από ένα στάδιο που θέλει τον έρωτα να γίνεται αγάπη, αυτή συντροφικότητα και κάπως έτσι να ωριμάζει κάνοντας τον κύκλο της, ωστόσο είναι χρήσιμο να διευκρινίσουμε πως η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο είναι δύσκολη και διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μπορεί λοιπόν να είναι ομαλή σε ένα ζευγάρι και σε ένα άλλο όχι. Μπορεί κάποιος να είναι έτοιμος για την μετάβαση στο επόμενο στάδιο και κάποιος άλλος, όχι.

Ωστόσο, πλέον δεν είμαι απόλυτος. Είναι πολύ πιθανό τα στάδια αυτά να παρουσιάζονται με διαφορετική σειρά. Μπορεί -λόγου χάριν- να έρχεται πρώτα η αγάπη και μετά ο έρωτας. Πρώτα η συντροφικότητα και μετά η αγάπη. Όλα αυτά ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία κάποιου, τις συνθήκες γνωριμίας και επαφής και φυσικά τις ανάγκες και τους στόχους.

Όλος ο κόσμος πάντως δίνει μεγάλη βάση στην αγάπη, την θεωρεί προαπαιτούμενο μιας καλής σχέσης και βάζει αυτό το στοιχείο πρώτο όλων. Και κάπως έτσι, η αγάπη κατέληξε να είναι ένα τετριμμένο, ένα δεδομένο και μεταξύ μας, πρέπει να είσαι ένας κακός άνθρωπος για να μην την έχεις μέσα σου. Οπότε γιατί αντί για δεδομένο και αυτονόητο κατέληξε να συγκεντρώνει αυτό όλο το ενδιαφέρον;

Και αφού όλοι έχουμε την αγάπη μέσα μας τότε γιατί είναι δύσκολο να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις μιας σχέσης;

Η απάντηση νομίζω δεν είναι όσο εντυπωσιακή όσο θα πιστεύατε. Καταλήγω λοιπόν, πως η αγάπη είναι υπερτιμημένη. Από μόνη της δεν αρκεί. Η... σκέτη αγάπη δεν λύνει προβλήματα, δεν εφαρμόζει πρακτικές, δεν προϋποθέτει προσπάθειες, δεν ξεκινάει τον σχεδιασμό μιας επόμενης μέρας, όπως και δεν είναι ικανή να σταματήσει την διάλυση μιας σχέσης ή μιας συνεργασίας.

Οπότε -αναρωτιέμαι εγώ- γιατί όλοι κρυβόμαστε πίσω από το μαξιλάρι της δικαιολογίας που μας προσφέρει η αγάπη; Μου ακούγεται κάπως υποκριτικό όλο αυτό. "Σ' αγαπάω, αλλά"... Μήπως με αφορμή την αγάπη βρήκαμε έναν τρόπο να σαλιαρίζουμε ώστε να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας σε περίπτωση που κάτι στραβώσει; Να μπορούμε να πούμε: "μα εγώ σε αγαπάω, όμως"... Μήπως η αγάπη πολύ απλά δεν αρκεί από μόνη της; Καμιά αγάπη δεν μου πλήρωσε το δάνειο και καμιά αγάπη δεν με έκανε φοβερό μπαμπά στα μάτια των παιδιών μου. Με καμία αγάπη δεν εντυπωσίασα κάποια κοπέλα και με σκέτη αγάπη δεν γιόρτασα καμία επέτειο.

Εσείς λοιπόν, αγαπάτε. Εγώ θα δουλεύω. Αυστηρά, ορθολογικά, με πρόγραμμα και με συνέπεια+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



2 σχόλια:

  1. ενας ύμνος από τον Απόστολο Παύλο για την αγάπη::

    Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

    Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

    Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ενδιαφέρον. Ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Προβληματίστηκες; σχολίασε το